ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
2ο ΤΜΗΜΑ
Αριθμός Απόφασης 288/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαριάννα Μπέη, Εφέτη, που ορίστηκε απ’ τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, και από την Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει τις εφέσεις :
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ : ……………. που παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας της δικηγόρου Βασιλικής Κεφαλοπούλου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΑΜ ΔΣΑ …………) με δήλωση κατ’ άρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : ………….., που παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου του δικηγόρου Ζαχαρία Σαλούστρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΑΜ ΔΣΑ ……..).
Η εκκαλούσα ζητά να γίνει δεκτή η από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ………../2021 έφεσή της κατά της 2008/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/………../2022, γράφτηκε στο πινάκιο και προσδιορίστηκε αρχικά για τις 21/9/2023, οπότε δεν εισήχθη προς συζήτηση λόγω της συμμετοχής των δικαστικών υπαλλήλων στην απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν με την 75/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ιωάννη Αποστολόπουλου, Προέδρου Εφετών, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Ο εκκαλών ζητά να γίνει δεκτή η από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …../2021 έφεσή του κατά της 2008/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/………./2021, γράφτηκε στο πινάκιο και προσδιορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 21ης/9/2023, κατά την οποία δεν εισήχθη προς συζήτηση λόγω της συμμετοχής των δικαστικών υπαλλήλων στην απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν με την 75/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ιωάννη Αποστολόπουλου, Προέδρου Εφετών, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση των υποθέσεων στο ακροατήριο, όπου συνεκφωνήθηκαν νόμιμα με τη σειρά τους από το σχετικό πινάκιο, η πληρεξούσια δικηγόρος της εκκαλούσας-εφεσίβλητης παραστάθηκε με δήλωση κατ’ άρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και κατέθεσε προτάσεις, ο δε πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσίβλητου-εκκαλούντος ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και κατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η εκκαλούσα-εφεσίβλητη, Κυριακή ………………., άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 24-11-2014 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……/2014 αγωγή της (τακτική διαδικασία) κατά των …………. και του νυν εφεσίβλητου – εκκαλούντος, …….. Ο εφεσίβλητος-εκκαλών, ……., άσκησε στο ίδιο ως άνω δικαστήριο την από 15-5-2017 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2017 ανταγωγή του κατά την ίδια διαδικασία κατά της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, ………… Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά με την 2008/2021 απόφασή του κήρυξε ματαιωμένη τη συζήτηση της αγωγής μεταξύ της ενάγουσας και του πρώτου εναγομένου και, αφού συνεκδίκασε την αγωγή και την ανταγωγή ερήμην της ενάγουσας-αντεναγομένης, κατά την τακτική διαδικασία, απέρριψε την αγωγή και έκανε εν μέρει δεκτή την ανταγωγή, επιδικάζοντας στον αντενάγοντα το ποσό των 2.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο απ’ την επίδοση της αγωγής και δικαστική δαπάνη ύψους 250 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής άσκησαν ενώπιον του δικαστηρίου που την εξέδωσε : 1) η ενάγουσα – αντεναγόμενη την από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ……../ 2021 έφεσή της, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……/2022 και 2) ο εναγόμενος-αντενάγων την από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ …./2021 έφεσή του, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……/2021. Οι ένδικες εφέσεις στρεφόμενες κατά της ιδίας απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε επί των ανωτέρω αναφερόμενων αγωγής-ανταγωγής με την τακτική διαδικασία, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν κατ’ άρ. 246 ΚΠολΔ λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και διότι με τον τρόπο αυτό επιταχύνεται και διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και αποφεύγεται η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 524 παρ. 1 και 2 και 528 ΚΠολΔ, όπως αυτά ισχύουν μετά την αντικατάσταση του πρώτου με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 και του δευτέρου με το άρθρο 44 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, προκύπτει ότι είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση ενώπιον των δευτεροβάθμιων δικαστηρίων μόνον στην περίπτωση, κατά την οποία η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε από τον διάδικο που δικάστηκε στον πρώτο βαθμό ερήμην, οπότε, με την τυπική παραδοχή της έφεσης εξαφανίζεται η πρωτόδικη απόφαση, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της έφεσης, και αναδικάζεται η υπόθεση από το εφετείο, η συζήτηση ενώπιον του οποίου γίνεται πλέον προφορικά. Στην περίπτωση αυτή, που είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση ενώπιον του Εφετείου, δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και δεν είναι επιτρεπτή η παράσταση κατά τη συζήτηση με κοινή δήλωση των διαδίκων, που υπογράφεται από τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, ή με δήλωση του ενός ή ορισμένων μόνον πληρεξουσίων ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση. Η κατά το άρθρο 528 ΚΠολΔ απαγόρευση της παράστασης με δήλωση πληρεξουσίου δικηγόρου ισχύει όχι μόνον για το διάδικο, ο οποίος δικάστηκε στον πρώτο βαθμό σαν να ήταν παρών, αλλά και για τον αντίδικό του, ο οποίος είχε παραστεί κανονικά, (γιατί διαφορετικά προφορική συζήτηση δε νοείται), ώστε να παρέχεται η δυνατότητα εκατέρωθεν ακρόασης και κατ’ αντιδικία συζήτησης της υπόθεσης, για να εξασφαλίζεται η αρχή της δίκαιης δίκης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ. Εάν ο μη προσηκόντως παριστάμενος και γι` αυτό ερήμην δικαζόμενος διάδικος είναι ο εκκαλών, τότε η έφεσή του απορρίπτεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 ΚΠολΔ και η απόρριψη συντελείται κατ’ ουσία, ανεξάρτητα από την υποβολή ή μη σχετικού αιτήματος του εφεσίβλητου, διότι ο εκκαλών με την απουσία του ή τη μη προσήκουσα παράστασή του θεωρείται ότι παραιτείται από την έφεση και αποδέχεται την πρωτόδικη απόφαση (ΕφΠειρ 17/2023, ΑΠ 635/2020, ΑΠ 1478/2019, ΑΠ 11/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Σημειώνεται, ωστόσο, ότι ήδη στην παρ. 3 εδ. α΄του άρθρου 524 ΚΠολΔ, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με το άρθρο 29 παρ. 3 του ν. 4842/2021 με έναρξη ισχύος κατ’ άρθρο 120 εδ. β΄ αυτού, από την 1-1-2022, που εφαρμόζεται και επί των εκκρεμών ενδίκων μέσων, ορίζεται ότι σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται, εφόσον είναι παραδεκτή, με αποτέλεσμα να προηγείται της απόρριψης της έφεσης κατ’ ουσίαν, η εξέταση του παραδεκτού της.
Στην προκειμένη περίπτωση αμφότερες οι εφέσεις που βάλλουν κατά της υπ’ αριθμ. 2008/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ασκήθηκαν νομότυπα και παραδεκτά κατ’ άρ. 511, 513 παρ.1, 516 παρ. 1, 517 ΚΠολΔ, με την κατάθεση δικογράφων στην γραμματεία του Δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση (άρθρ. 495 παρ.1 ΚΠολΔ) και την καταβολή των σχετικών παραβόλων (495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ. 2 ΚΠολΔ, στις 19-11-2021, όπως προκύπτει απ’ τις οικείες πράξεις κατάθεσης, αφού απ’ τα στοιχεία των φακέλων των δικογραφιών δεν προκύπτει, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται άλλωστε, ότι έλαβε χώρα επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, η οποία δημοσιεύθηκε στις 24-9-2021. Επομένως, φερόμενες νομίμως στο Δικαστήριο αυτό που είναι αρμόδιο για την εκδίκασή τους (άρθρ. 17Α ΚΠολΔ), πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές.
Περαιτέρω, όσον αφορά στην από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ………/2021 έφεση της εκκαλούσας . ………………., που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/………../2022, η οποία στρέφεται κατά της 2008/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε ερήμην της ως ενάγουσας-αντεναγομένης, προκύπτει ότι κατατέθηκε στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς με αριθμό ……./2022 από την πληρεξούσια δικηγόρο της εκκαλούσας ……., και η συζήτησή της επισπεύδεται απ’ την ίδια την εκκαλούσα. Ειδικότερα, η εκκαλούσα επέδωσε, σύμφωνα με την με αριθμό …………./22-11-2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών …….., που η ίδια επικαλείται και προσκομίζει, στον εφεσίβλητο ακριβές αντίγραφο της έφεσής της με πράξη κατάθεσης της γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιά, πράξη κατάθεσης έφεσης και ορισμού δικασίμου της γραμματέα του Εφετείου Πειραιά και κλήση προς αυτόν, ως παραλήπτη του δικογράφου, να παραστεί ενώπιον του δικαστηρίου τούτου κατά την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 21ης-9-2023, κατά την οποία δεν εισήχθη προς συζήτηση η υπόθεση λόγω της συμμετοχής των δικαστικών υπαλλήλων στην απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν με την 75/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ιωάννη Αποστολόπουλου, Προέδρου Εφετών, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, μη απαιτούμενης νέας κλήτευσης. Σύμφωνα, όμως, με τα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος δικαστηρίου, κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, όταν εκφωνήθηκε η υπόθεση από τη σειρά του οικείου πινακίου, η εκκαλούσα εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο ……….., παριστάμενη στο παρόν Δικαστήριο με την από 5-1-2024 δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ, που είχε κατατεθεί στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου την ίδια ημέρα (5-1-2024). Ωστόσο, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στη νομική σκέψη της παρούσας, ενόψει του ότι η προσβαλλόμενη με την υπό κρίση έφεση απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου εκδόθηκε ύστερα από την εκδίκαση της με ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../2014 αγωγής της εκκαλούσας και της με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/2017 ανταγωγής εναντίον της, ερήμην της ως ενάγουσας-αντεναγομένης, και είναι υποχρεωτική κατ’ άρθρο 528 ΚΠολΔ η προφορική συζήτηση της υπόθεσης, η εκκαλούσα απαραδέκτως παρίσταται στο παρόν Δικαστήριο για τη συζήτηση της έφεσής της με πληρεξούσια δικηγόρο παριστάμενη με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ. Επομένως, η εκκαλούσα πρέπει να δικασθεί ερήμην και ν’ απορριφθεί η έφεσή της κατ’ ουσία χωρίς να ακολουθήσει περαιτέρω έρευνα των λόγων της (άρθρο 524 § 3 ΚΠολΔ). Πρέπει δε, για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας από την ερήμην δικασθείσα εκκαλούσα, να οριστεί το νόμιμο παράβολο (άρθρ. 501, 502 παρ.1 και 505 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας. Τέλος, πρέπει κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ` ΚΠολΔ, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου, που καταβλήθηκε από την εκκαλούσα κατά την άσκηση της έφεσής της και να επιβληθεί σε βάρος της η δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας λόγω της ήττας του (άρθρο 176 ΚΠΟΛΔ), κατόπιν σχετικού αιτήματός του κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας (άρθρα 106, 176, 183 ΚΠΟΛΔ). Περαιτέρω, όσον αφορά στην από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ./ …/2021 έφεση του εκκαλούντος, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2021, και είναι τυπικά δεκτή κατά τα προαναφερόμενα, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την αυτή ως άνω διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε και η εκκαλουμένη απόφαση (άρθρα 524 παρ. 1, 532, 533 παρ. 1 ΚπολΔ).
Με την από 15-5-2017 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2017 ανταγωγή που άσκησε με αυτοτελές δικόγραφο στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, ο αντενάγων και ήδη εκκαλών εξέθετε ότι η αντεναγομένη και ήδη εφεσίβλητη στην ασκηθείσα εναντίον του στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά από 24-11-2014 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2014 αγωγή, όπως και στις τις από 9-7-2014 με ΑΒΜ …….. και με ΑΒΜ ….. μηνύσεις που υπέβαλε σε βάρος του στην Εισαγγελία Πειραιά, ισχυρίζεται γι’ αυτόν όσα αναλυτικά εκθέτει στο δικόγραφο, ψευδή γεγονότα, εν γνώσει της αναλήθειάς τους, ότι με την άδικη και υπαίτια αυτή συμπεριφορά της, η οποία στοιχειοθετεί συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση σε βάρος του, η αντεναγομένη προσέβαλε την προσωπικότητά του, εξαιτίας δε της προσβολής του αυτής υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά ο αντενάγων ζήτησε, μετά από παραδεκτή παραίτησή του με τις εμπρόθεσμα κατατεθείσες πρωτοβαθμίως προτάσεις του απ’ το εμπεριεχόμενο στο αγωγικό του δικόγραφο αίτημα να απέχει η αντεναγομένη στο μέλλον από κάθε περαιτέρω προσβολή της προσωπικότητάς του με την απειλή προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για κάθε νεότερη παράβαση, να υποχρεωθεί η αντεναγομένη να του καταβάλει το ποσό των 60.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, με το νόμιμο τόκο απ’ την επίδοση της αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση και να απειληθεί σε βάρος της προσωπική κράτηση ενός έτους. Τέλος, ζήτησε να καταδικαστεί η αντεναγομένη στη δικαστική του δαπάνη. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά με την υπ’ αρ. 2008/2021 οριστική απόφασή του, έκρινε νόμιμη την ανταγωγή, για την οποία είχε καταβληθεί απ’ τον αντενάγοντα το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες επιβαρύνσεις, κατ’ άρ. 57, 59, 299, 346, 914, 932 ΑΚ, 362, 363, 224 ΠΚ, 1047 παρ. 2 και 176 ΚΠολΔ και εφαρμόζοντας το τεκμήριο ομολογίας λόγω της ερημοδικίας της αντεναγομένης κατ’ άρ. 271 παρ. 3 ΚΠολΔ, θεώρησε ομολογημένους τους πραγματικούς ισχυρισμούς του αντενάγοντος, που δεν αναφέρονται σε γεγονότα για τα οποία απαγορεύεται η ομολογία, αφού δεν υπήρχε ένσταση εξεταζόμενη αυτεπαγγέλτως, και του επιδίκασε το ποσό των 2.000 ευρώ, το οποίο έκρινε εύλογο για την χρηματική του ικανοποίηση εξαιτίας της ηθικής βλάβης που υπέστη απ’ την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της αντεναγομένης, με την οποία προσβλήθηκε το επί της προσωπικότητας δικαίωμά του, έχοντας λάβει υπόψη τις συνθήκες, όπως αυτές εκτίθενται στην αγωγή, κάτω απ’ τις οποίες τελέστηκαν τα αναφερόμενα σ’ αυτή γεγονότα, την αποκλειστική υπαιτιότητα της αντεναγομένης, τη βαρύτητα και το είδος της προσβολής του καθώς και την κοινωνική και οικονομική θέση και κατάσταση των διαδίκων, όπως αυτά εκτίθενται στην αγωγή. Ακολούθως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του αντενάγοντος για απαγγελία προσωπικής κράτησης σε βάρος της αντεναγομένης και του επιδίκασε εν μέρει τα δικαστικά του έξοδα ύψους 250 ευρώ, σε βάρος της αντεναγομένης. Κατά της απόφασης αυτής και μόνον ως προς τη διάταξή της που αφορά στο κεφάλαιο της χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης απ’ την προσβολή της προσωπικότητάς του και συνακόλουθα και αυτό της προσωπικής κράτησης, παραπονείται ο εκκαλών – αντενάγων ως ηττηθείς διάδικος, με την υπό κρίση έφεσή του για λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά την εξαφάνισή της κατά το μέρος που προσβάλλεται με την έφεση, προκειμένου να γίνει καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η ανταγωγή του κατά τα προσβαλλόμενα κεφάλαιά της. Σημειώνεται δε ότι μετά την απόρριψη της έφεσης της αντεναγομένης λόγω της ερημοδικίας της και αφού ο αντενάγων με την έφεσή του παραπονείται μόνο ως προς το ύψος της χρηματικής του ικανοποίησης και της προσωπικής κράτησης, δεν μεταβιβάζεται στο παρόν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο το κεφάλαιο της εκκαλουμένης απόφασης, που αφορά στην υπαιτιότητα της αντεναγομένης και την ευθύνη αυτής με βάση την προσβολή της προσωπικότητας του ανντενάγοντος για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 57 και 59 ΑΚ συνάγεται ότι, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του δικαιούται να αξιώσει: α) την άρση της προσβολής β) την παράλειψή της στο μέλλον, γ) αποζημίωση κατά τις περί αδικοπραξιών διατάξεις (άρθρα 914 επ. ΑΚ) και δ) χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Για τη θεμελίωση αξίωσης προς καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης από πράξη που προσβάλλει την προσωπικότητα του ανθρώπου, απαιτείται να συντρέχουν: α) προσβολή της προσωπικότητας, β) η προσβολή να είναι παράνομη, δηλαδή να έγινε χωρίς δικαίωμα ή κατ’ ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο είναι μικρότερης σπουδαιότητας ή ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκησή του καταχρηστική, γ) να είναι υπαίτια, να οφείλεται δηλαδή σε δόλο ή αμέλεια, η οποία υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές (άρθρο 330 παρ. 2 ΑΚ), δ) να επήλθε ηθική βλάβη του προσβληθέντος και ε) να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης και υπαίτιας προσβολής και της επελθούσας ηθικής βλάβης (ΟλΑΠ 2/2008 ΝΟΜΟΣ). Η προσωπικότητα αποτελεί πλέγμα αγαθών που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα μαζί του. Τα αγαθά αυτά δεν αποτελούν μεν αυτοτελή δικαιώματα, αλλά επί μέρους εκδηλώσεις-εκφάνσεις (πλευρές) του ενιαίου δικαιώματος επί της προσωπικότητας, όμως, η προσβολή της προσωπικότητας σε σχέση με οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις αυτές συνιστά προσβολή της συνολικής έννοιας της προσωπικότητας. Τέτοια προστατευόμενα αγαθά είναι, μεταξύ άλλων, η τιμή και η υπόληψη κάθε ανθρώπου, είναι δε τιμή η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία με βάση την ηθική αξία που έχει λόγω της συμμόρφωσής του με τις νομικές και ηθικές του υποχρεώσεις, ενώ υπόληψη είναι η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία με βάση την κοινωνική του αξία συνεπεία των ιδιοτήτων και ικανοτήτων του για την εκπλήρωση των ιδιαίτερων κοινωνικών του έργων ή του επαγγέλματός του (ΑΠ 1211/2018, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η προσωπικότητα του ανθρώπου μπορεί να προσβληθεί σε οποιαδήποτε εκδήλωσή της (πνευματική, σωματική, υγεία, ελευθερία, τιμή κ.λ.π.). Έτσι, η απόδοση σε κάποιον πράξεων που η κοινωνία αποδοκιμάζει, διότι ενέχουν απαξία, εμπίπτει στα πλαίσια της προστασίας της προσωπικότητας, τέτοιες δε πράξεις, διαταρακτικές της κοινωνικής προσωπικότητας του ανθρώπου, είναι και εκείνες που εμπεριέχουν ονειδισμό ή αμφισβήτηση της προσωπικής ή επαγγελματικής εντιμότητας του προσώπου, ακόμη και όταν αυτές απλώς τον καθιστούν ύποπτο ότι μετέρχεται ανέντιμες μεθόδους, κατά την ενάσκηση των επαγγελματικών καθηκόντων ή άλλων εκφάνσεων της δραστηριότητάς του στη ζωή, δοθέντος ότι, κατά τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, στο κατοχυρωμένο από τη διάταξη αυτή και προστατευόμενο ατομικό δικαίωμα της προσωπικότητας, περιλαμβάνεται τόσο ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, που είναι και ο πυρήνας του δικαιώματος, όσο και η ελεύθερη ανάπτυξη αυτής. Για να γεννηθεί αξίωση προστασίας από προσβολή της προσωπικότητας κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 914, 920 και 932 ΑΚ, θα πρέπει η προσβολή να είναι παράνομη, να αντίκειται δηλαδή σε διάταξη που απαγόρευε συγκεκριμένη πράξη, με την οποία προσβάλλεται ορισμένη έκφανση αυτής, είναι δε αδιάφορο σε ποιο τμήμα του δικαίου βρίσκεται η διάταξη που απαγορεύει την προσβολή (ΑΠ 855/2022 ΝΟΜΟΣ). Ακολούθως, κατά το άρθρο 932 ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 299 ΑΚ, σε περίπτωση αδικοπραξίας το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι παρέχεται στο Δικαστήριο η δικανική ευχέρεια, ύστερα από εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που οι διάδικοι θέτουν υπόψη του, όπως του βαθμού πταίσματος του υπόχρεου, του είδους της προσβολής, της περιουσιακής και της κοινωνικής κατάστασης των μερών κλπ., και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει ή όχι χρηματική ικανοποίηση, αν κρίνει ότι επήλθε στον αδικηθέντα ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη, να καθορίσει δε συγχρόνως και το ποσό αυτής που θεωρεί εύλογο. Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολΔ) και χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να νοηθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου είτε ευθέως είτε εκ πλαγίου για έλλειψη νόμιμης βάσης. Το δε άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, εισάγοντας ως νομικό κανόνα την «αρχή της αναλογικότητας», επιβάλλει σε όλα τα κρατικά όργανα, συνεπώς και τα δικαιοδοτικά, κατά τη στάθμιση των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να λαμβάνουν υπόψη τους την εκάστοτε αντιστοιχία μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του επιδιωκόμενου σκοπού (ΟλΑΠ 43/2005, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Έτσι, σε περίπτωση προσδιορισμού του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, το Δικαστήριο της ουσίας δεν πρέπει μεν να υποβαθμίζει την απαξία της πράξης επιδικάζοντας χαμηλό ποσό, όμως συγχρόνως δεν πρέπει, με ακραίες εκτιμήσεις, να καταλήγει σε εξουθένωση του ενός μέρους και αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του άλλου, διότι τούτο υπερακοντίζει το σκοπό που επιδίωξε ο νομοθέτης, ήτοι την αποκατάσταση της τρωθείσας δια της αδικοπραξίας κοινωνικής ειρήνης (ΟλΑΠ 9/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 925/2021 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2/2020 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 12/2020, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, το είδος της προσβολής, η έκταση της βλάβης, οι συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, η βαρύτητα του πταίσματος, η περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του παθόντος, οι προσωπικές σχέσεις των μερών (ηλικία, φύλο κλπ.), η συμπεριφορά του υπευθύνου μετά την αδικοπραξία κλπ (ΑΠ 132/2006 Αρμ 2006. 757, ΑΠ 1143/2003 ΕλλΔνη 2005. 394, ΕφΑθ 219/2007 ΕΦΑΔ 2008. 67, ΕφΑθ 1139/2007 ΕλλΔνη 2007. 885, ΜονΕφΠειρ 416/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από όλα τα έγγραφα που νομίμως και μετ’ επίκλησης προσκομίζουν οι διάδικοι, από τα οποία άλλα λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, απ’ την ………./25-5-2017 ένορκη βεβαίωση της ………. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, που προσκομίζεται μετ’ επίκλησης απ’ την εφεσίβλητη και λήφθηκε μετά από νομότυπη κλήτευση των αντιδίκων στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο σύμφωνα με τις …. και ……/22-5-2017 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιά ………., σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, με την επισήμανση ότι η προσβολή της προσωπικότητας, οι συνθήκες τέλεσης αυτής, η υπαιτιότητα της αντεναγομένης και η ηθική βλάβη που υπέστη ο αντενάγων, κρίθηκαν απ’ το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και κατά τούτα δεν προσβάλλεται η απόφαση με την ένδικη έφεση. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι ο αντενάγων είναι πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού, έγγαμος με τη ……….. και πατέρας δύο τέκνων. Απ’ το 2010 διαμένει με την οικογένειά του στο ισόγειο διαμέρισμα (Α-1) οικογενειακής πολυκατοικίας που βρίσκεται στο Κερατσίνι επί της οδού ……….., στην οποία έχει γίνει σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών. Στο εν λόγω διαμέρισμα του ισογείου ο αντενάγων τυγχάνει επικαρπωτής, με ψιλό κύριο τον υιό του ………… Στην ίδια οικοδομή, στο δεύτερο όροφο, σε οροφοδιαμέρισμα της ιδιοκτησίας της διαμένει η αντεναγομένη, αδελφή του, με την οικογένειά της, και στον πρώτο όροφο σε ιδιόκτητο διαμέρισμα διέμενε μέχρι το θάνατό του, το 2020, ο πατέρας τους, ………… Οι σχέσεις των δύο αδελφών είναι εχθρικές λόγω διαφορών που έχουν ανακύψει μεταξύ τους απ’ τη συνιδιοκτησία και ξεκίνησαν απ’ την επιθυμία της αντεναγομένης να εκμεταλλευτεί το χώρο της ταράτσας (δώμα) της οικοδομής με τη μόνιμη τοποθέτηση φωτοβολταικών συστημάτων, το Νοέμβριο του 2011, στην οποία αντέδρασε ο αντενάγων και ο εν ζωή τότε πατέρας τους, οι οποίοι αρνήθηκαν, ως συνιδιοκτήτες στο κοινό ακίνητο, να υπογράψουν σχετική υπεύθυνη δήλωση, που απαιτείτο για την εν λόγω εγκατάσταση. Ακολούθως, όταν ο αντενάγων το καλοκαίρι του 2012 συνέδεσε το ισόγειο διαμέρισμά του με την παροχή φυσικού αερίου, η αντεναγομένη κατήγγειλε στο ΑΤ Κερατσινίου ότι οι εργασίες εγκατάστασης γίνονταν χωρίς άδεια της πολεοδομίας και έπρεπε να διακοπούν, πλην, όμως, επειδή η καταγγελία της αυτή δεν ευδοκίμησε, άσκησε σε βάρος του αντενάγοντος στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά την από 12-11-2012 αγωγή (μισθωτικές διαφορές) και ασφαλιστικά μέτρα (με προσωρινή διαταγή), ζητώντας την αφαίρεση της σχετικής εγκατάστασης. Ενόψει της συζήτησης της αγωγής αυτής στην ορισθείσα δικάσιμο της 10ης-1-2013 και προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στη δίκη, ο πατέρας των αντιδίκων προέβη στην …/3-1-2013 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Συμβολαιογράφου Πειραιά . …, υπέρ του αντενάγοντος, μετά από νομότυπη κλήτευση της αντεναγομένης. Πλην, όμως, τα μεν ασφαλιστικά μέτρα δεν συζητήθηκαν ποτέ μετά την προηγηθείσα απόρριψη της προσωρινής διαταγής που είχε αιτηθεί η αντεναγομένη, η δε συζήτηση της αγωγής της αρχικά αναβλήθηκε και στη συνέχεια ματαιώθηκε κατά τη νέα ορισθείσα δικάσιμο της 10ης-1-2013. Για την άνω ένορκη βεβαίωση του πατρός της, η αντεναγομένη υπέβαλε σε βάρος αυτού, όπως και σε βάρος του αντενάγοντος αδελφού της, στις 9-7-2014 τη με ΑΒΜ …….. μήνυσή της για ψευδορκία και ψευδή υπεύθυνη δήλωση όσον αφορά στον πατέρα της, και ηθική αυτουργία σε ψευδορκία όσον αφορά στον αντενάγοντα αδελφό της, συνεπεία της οποίας ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος και των δύο. Ακολούθως, η αντεναγομένη προέβη σε καταγγελία στο αρμόδιο πολεοδομικό γραφείο Κερατσινίου σχετικά με την τοποθέτηση της εξωτερικής καμινάδας της εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στην οικία του αντενάγοντος. Κατόπιν αυτοψίας διαπιστώθηκε ότι η εν λόγω καμινάδα ήταν επικίνδυνη, πράγμα που αγνοούσε μέχρι τότε ο αντενάγων, ο οποίος είχε αναθέσει όλη την εγκατάσταση σε εξειδικευμένο συνεργείο, συνεργαζόμενο με την εταιρία παροχής φυσικού αερίου. Ο αντενάγων ανέθεσε σε πολιτικό μηχανικό τις επιδιορθώσεις που ζητούσε η πολεοδομία και κατέθεσε αίτηση στο Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Κερατσινίου για την αποκατάσταση του προβλήματος. Στο μεταξύ η αντενάγουσα είχε επαναφέρει για συζήτηση την άνω ματαιωθείσα αγωγή της, η οποία συζητήθηκε στις 25-9-2014, εκδοθείσας της 269/2015 απόφασης του άνω Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η αφαίρεση απ’ τον εναγόμενο τότε αδελφό της, της εξωτερικής σωλήνωσης του φυσικού αερίου, που είχε τοποθετηθεί στον εξωτερικό κοινόχρηστο τοίχο του ισογείου ορόφου και η επισκευή της οπής, που είχε ανοιχθεί στον τοίχο. Για τη διενέργεια των όσων διέταξε το άνω δικαστήριο, απαιτείτο η σύμπραξη της αντεναγομένης, η οποία, όμως, κακόπιστα αρνήθηκε να ενεργήσει προς τούτο, με αποτέλεσμα να διακοπεί τελικά στις 5-12-2014 η παροχή φυσικού αερίου στην οικία του αντενάγοντος. Επίσης, στις 14-11-2014 η αντεναγομένη υπέβαλε σε βάρος του αντενάγοντος την από 9-7-2014 με ΑΒΜ …….. μήνυσή της για ηθική αυτουργία σε ψευδή υπεύθυνη δήλωση που φερόταν ότι είχε υπογράψει ο πατέρας τους στις 9-8-2012, με αποτέλεσμα να ασκηθεί νέα ποινική δίωξη σε βάρος του (του αντενάγοντος). Τέλος, στις 24-11-2014 η αντεναγομένη άσκησε κατά του αντενάγοντος και του εν ζωή τότε πατρός τους την από 24-11-2014 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/…………/2014 αγωγή της στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 49.956 ευρώ, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος, λόγω ηθικής βλάβης που της προκάλεσαν. Πρόκειται για την αγωγή επί της οποίας ασκήθηκε η υπό κρίση ανταγωγή στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, και η οποία κηρύχθηκε ματαιωθείσα, όπως ειπώθηκε, ως προς τον πρώτο εναγόμενο, ενώ κατά τα λοιπά απορρίφθηκε λόγω της ερημοδικίας της. Περαιτέρω, και σε συνέχεια των ανωτέρω, κρίθηκε ότι στην από 24-11-2014 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/./ …/2014 αγωγή της αντεναγομένης στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εναντίον του αντενάγοντος και στις με ΑΒΜ ……. και …. μηνύσεις της σε βάρος του περιέχονται εν γνώσει της ψευδείς ισχυρισμοί που τον αφορούν, που συνιστούν προσβολή της προσωπικότητάς του. Ειδικότερα, στη σελ. 3 της κατά τα άνω με ΑΒΜ ….. μήνυσής της η αντεναγομένη ανέφερε σχετικά με την …../2013 ένορκη βεβαίωση του πατρός της . ………………. ότι ο τελευταίος «κατέθεσε ψευδώς εν γνώσει της αναλήθειας των κατατεθειμένων τα κάτωθι γεγονότα με τον προφανή σκοπό όπως απορριφθεί η ως άνω αγωγή μου καθώς υποστηρίζει τον αδερφό μου – δεύτερο μηνυόμενο και εναγόμενο στην ως άνω αγωγή μου – αδερφό μου- . ………………. αλλά και για να εκδικηθεί εμένα και την οικογένειά μου για τον λόγο ότι ο σύζυγός μου … . υπέβαλε την από 23.12.2012 έγκληση εναντίον του λόγω των προξενηθεισών σε αυτόν σωματικών βλαβών και απειλών…». Τα όσα εξέθεσε, όμως, η αντεναγομένη είναι ψευδή και η ίδια τελούσε σε γνώση του ψεύδους τους όταν τα εξέθετε, αφού ο πατέρας τους, ………, αφενός μεν δεν είχε λάβει κατά το χρόνο που έδωσε την ένορκη βεβαίωση (3-1-2013) γνώση της επικαλούμενης απ’ την αντεναγομένη έγκλησης που είχε κατατεθεί λίγες ημέρες πιο πριν απ’ τον σύζυγό της, αφετέρου δε είχε αποφασίσει πολύ πιο πριν να δώσει την εν λόγω ένορκη βεβαίωση, λαμβανομένου υπόψη ότι στις 27-12-2012 ο αντενάγων της είχε επιδώσει κλήση να παραστεί κατά τη λήψη της, έχοντας σκοπό να τη χρησιμοποιήσει κατά τη συζήτηση της αγωγής της σε βάρος του, που είχε οριστεί για τις 10-1-2022, έτι δε περαιτέρω δεν υπήρχε υποστηρικτική διάθεση του πατρός τους υπέρ του αντενάγοντος ούτε εκδικητικότητα του τελευταίου σε βάρος της. Στη σελ. 4 της από 24-11-2014 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/./ …./2014 αγωγής της στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά η αντεναγομένη ανέφερε για τον αντενάγοντα τα ακόλουθα : «Βέβαια προφανή σκοπό του δεύτερου εναγομένου αποτελεί η χρησιμοποίηση της εν λόγω ψευδούς ενόρκου καταθέσεως και των σε αυτήν περιεχομένων αναληθειών και σε κάθε άλλη στο μέλλον μεταξύ μας δίκη και η εκδίκηση προς εμένα και τον σύζυγό μου για τον λόγο ότι έχω καταθέσει έγκληση κατά της συζύγου του δευτέρου εναγομένου, …….., για απειλή και εξύβριση την 27.9.2012, η οποία δεν έχει εκδικασθεί ακόμα». Ο ισχυρισμός της αντεναγομένης περί εκδικητικότητας του αντενάγοντος σε βάρος της είναι ψευδής και η ίδια τελούσε εν γνώση του ψεύδους του, καθώς στις 3-1-2013 που λήφθηκε η επίμαχη ένορκη βεβαίωση του πατέρα τους, ο αντενάγων και η σύζυγός του δεν γνώριζαν ότι η αντεναγομένη είχε υποβάλει μήνυση σε βάρος της τελευταίας στις 27-9-2012, αντίθετα γνώριζαν ότι την ημέρα αυτή (27-9-2012) η αντεναγομένη είχε καλέσει την Άμεσο Δράση, έφθασε περιπολικό και οδήγησε τόσο την αντεναγομένη όσο και τη σύζυγο του αντενάγοντος στο ΑΤ Κερατσινίου, όπου καμία απ’ τις δύο δεν υπέβαλε μήνυση. Για την υποβληθείσα εκ μέρους της αντεναγομένης μήνυση σε βάρος της συζύγου του ο αντενάγων και η σύζυγός του ενημερώθηκαν αργότερα, στις 26-6-2013. Στη σελ. 15 της με ΑΒΜ ……… μήνυσής της η αντεναγομένη ανέφερε αναφορικά με τον αντενάγοντα τα εξής : « Επειδή ο δεύτερος μηνυόμενος αποτελεί ηθικό αυτουργό του ως άνω αδικήματος της ψευδορκίας μάρτυρα, δεδομένου ότι, έχοντας προσωπικό συμφέρον, με δόλο και προκειμένου να απορριφθεί η ως άνω από 8.11.2012 και με αριθμό κατάθεσης ……../2012 αγωγή μου εναντίον του και τελώντας εν γνώσει της αναλήθειας των περιστατικών που κατέθεσε ενόρκως ο πρώτος μηνυόμενος προκάλεσε σε αυτόν την απόφαση, με πειθώ, φορτικότητα και υποσχέσεις, να προβεί σε ένορκη κατάθεση γεγονότων τα οποία είναι καταφανώς ψευδή», και στη σελ. 3 της επίμαχης αγωγής της αναφέρει «ο δεύτερος εναγόμενος έχοντας προσωπικό συμφέρον, με δόλο και προκειμένου να χρησιμοποιήσει εναντίον μου τα όσα ψευδώς κατατεθούν με πειθώ και υποσχέσεις, προκάλεσε στον πρώτο εναγόμενο . ………………. την απόφαση να προβεί σε ένορκη κατάθεση ενώπιον του ως άνω συμβολαιογράφου δυνάμει της οποίας συνετάχθη η υπ’ αρ. ……/3.1.2013 ένορκη κατάθεση μάρτυρα». Οι ισχυρισμοί της αυτοί είναι εν γνώσει της ψευδείς και συκοφαντικοί, αφού δεν υπήρξε καμία ενέργεια ή παράλειψη εκ μέρους του, δόλια, για να πείσει τον πατέρα του να καταθέσει ψευδώς στην επίμαχη ένορκη βεβαίωση ούτε κάποια υπόσχεση σ’ αυτόν, αντίθετα, ο πατέρας τους δεν επηρεάστηκε από κανέναν και αποφάσισε μόνος του και αυτόβουλα και ζήτησε να καταθέσει υπέρ του αντενάγοντος και της οικογένειάς του, επειδή δεν άντεχε την αδικία που έπραττε η κόρη του σε βάρος τους, όσα δε κατέθεσε στην 157/3-1-2013 ένορκη βεβαίωσή του ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στη σελ. 5 της με ΑΒΜ ………… μήνυσής της η αντεναγομένη εκθέτει «Σχετικά με το ασύστολο ψεύδος ότι υπήρχε κεντρική θέρμανση πετρελαίου στην πολυκατοικία εν έτει 2005, η αλήθεια την οποία γνώριζε πολύ καλά ο …………. είναι η εξής : Ουδέποτε υπήρξε κεντρική θέρμανση πετρελαίου στην πολυκατοικία γι’ αυτό και υπήρχε διαφωνία των συνιδιοκτητών ως προς το μέσο θέρμανσης των ιδιοκτησιών μας». Οι ισχυρισμοί της αυτοί δεν είναι αληθείς και η ίδια τελούσε σε γνώση της αναλήθειάς τους, καθώς είχε εγκατασταθεί κεντρική θέρμανση και είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες στην πολυκατοικία στις 10-3-1999, τα όσα δε ο πατέρας τους κατέθεσε σχετικά ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, χωρίς να αναιρούνται απ’ το γεγονός ότι δεν επιτρεπόταν η εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης μόνο στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας. Στις σελ. 5 και 6 της με ΑΒΜ …… μήνυσής της η αντεναγομένη εκθέτει «Ο δεύτερος ισχυρισμός του ενόρκως καταθέσαντος μάρτυρος ότι ο υιός του ………….. “δεν δημιούργησε θέμα για πιθανόν παράνομη εγκατάσταση αερίου” από εμένα αποτελεί μέγα ψεύδος καθώς όπως πολύ καλά γνωρίζει ο πρώτος μηνυόμενος ο ………. με ενοχλούσε συνέχεια και μου δημιουργούσε προβλήματα κάνοντας έγγραφη ψευδή καταγγελία στην Πολεοδομία Κερατσινίου – Δραπετσώνας, καλώντας τη για αυτοψία, σχετικά με την εγκατάσταση φυσικού αερίου του δικού μου διαμερίσματος, με καταγγέλουσα τη σύζυγό του ……., και καταθέτοντας τελικά την από 17-2-2014 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ……/20.2.2014 αγωγή του εναντίον μου…», τους ισχυρισμούς της δε αυτούς επαναλαμβάνει επακριβώς και στη σελ. 7 της επίμαχης αγωγής της. Οι ισχυρισμοί της αυτοί όμως είναι ψευδείς καθώς ο αντενάγων δεν στράφηκε ποτέ εναντίον της δικαστικά ή εξώδικα σε σχέση με την εγκατάσταση φυσικού αερίου ούτε για άλλη αυθαίρετη ενέργειά της στους κοινόχρηστους χώρους, όσα δε κατέθεσε ο πατέρας τους σχετικά στην ……/3-1-2013 ένορκη βεβαίωσή του είναι αληθή. Στη σελ. 9 της με ΑΒΜ …….. μήνυσής της και στη σελ. 11 της αγωγής της η αντεναγομένη ανέφερε ότι ο πατέρας της ψευδώς κατέθεσε στην ……/2013 ένορκη βεβαίωσή του ότι η ίδια αυθαίρετα αποφάσισε την εγκατάσταση των φωτοβολταικών πάνελ στην ταράτσα της πολυκατοικίας εν έτει 2011 ενώ η αλήθεια είναι ότι έλαβε τη συγκατάθεση όλων των συνιδιοκτητών, πράγμα, που, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού η αντεναγομένη δεν έλαβε την συγκατάθεση των συνιδιοκτητών για να προχωρήσει στη σχετική εγκατάσταση, όπως προειπώθηκε στην αρχή. Στη σελ. 9 της ιδίας μήνυσης η αντεναγομένη ανέφερε «Αναφορικά με τη δήθεν εξύβριση κατά της ……. συζύγου του αδερφού μου δεύτερου μηνυομένου-ως ηθικού αυτουργού- ο μάρτυρας …….. κατέθεσε ενόρκως όλως ψευδώς ότι (η αντεναγομένη) δημιούργησε μάλιστα επεισόδιο στα πλαίσια του οποίου κάλεσε την αστυνομία κατά της συζύγου του αδελφού της ……. την οποία παρενοχλούσε συνεχώς και απόντος του γιου μου…», τα ίδια δε επαναλαμβάνει στη σελ. 11 της αγωγής της. Αναφερόμενη δε στα ίδια πραγματικά περιστατικά η αντεναγομένη αναφέρει στη σελ. 11 της μήνυσής της και στη σελ. 12 της αγωγής της ότι η ίδια δεν εξύβρισε τη . ………………. και τον . ………………., και ότι όσα κατέθεσε σχετικά ο πατέρας της ενόρκως είναι ψευδή. Τα ανωτέρω γεγονότα, όμως, που κατέθεσε ο ……. στην ……/2013 ένορκη βεβαίωσή του ήταν αληθή, τα ίδια δε κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης της κατηγορούμενης ………. και στο Α’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά κατά την εκδίκαση της σχετικής μήνυσης της αντεναγομένης, το οποίο οδηγήθηκε σε αθωωτική κρίση της κατηγορουμένης. Στη σελ. 11 της μήνυσής της και στην σελ. 12 της αγωγής της η αντεναγομένη εξέθεσε επίσης ότι ο πατέρας της κατέθεσε ψευδώς στην οικεία ένορκη βεβαίωση ότι η χρήση του ακάλυπτου χώρου του ισογείου ήταν από πάντα στην αποκλειστική χρήση του ισογείου και ότι η γυάλινη πόρτα ήταν πάντα κλειδωμένη, πλην, όμως, αναληθώς, καθώς όσα σχετικά κατέθεσε ο πατέρας της ήταν αληθή, πράγμα που γνώριζε και η ίδια. Στη σελ. 13 της μήνυσής της η αντεναγομένη αναφερόμενη στον αντενάγοντα ανέφερε εν γνώσει της ψευδώς ότι ο τελευταίος παρέτεινε το ταξίδι του επιδεικνύοντας πλήρη αδιαφορία ακόμα και όταν πληροφορήθηκε ότι η μητέρα τους μεταφέρθηκε ημιθανής στο νοσοκομείο απ’ το ΕΚΑΒ, πράγμα που δεν συνέβη. Στην προσπάθειά της δε να διαψεύσει τα όσα κατέθεσε ο πατέρας της στην επίμαχη ένορκη βεβαίωσή του για τη συμπεριφορά της, στην ίδια ως άνω μήνυσή της, στις σελ. 13 και 15, όπως και στην αγωγή της, σελ. 13 και 15, η αντεναγομένη εξέθεσε εν γνώσει της ψευδώς ότι η ίδια πάντα υπολόγιζε και λάμβανε τη συγκατάθεση των γονέων της, ότι το 2005 υπήρχε έλλειψη κεντρικής θέρμανσης στην οικοδομή και ότι ζήτησε τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας της και έλαβε την από 8.11.2005 υπεύθυνη δήλωσή της για να προβεί το 2005 στην εγκατάσταση φυσικού αερίου, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα απ’ τα ανωτέρω δεν συνέβη. Τέλος, στην με ΑΒΜ ……. μήνυσή της, στη σελ. 2, η αντεναγομένη εξέθετε ότι ο αντενάγων υπήρξε ηθικός αυτουργός σε ψευδή υπεύθυνη δήλωση του πατέρα της . ………………., ο οποίος απευθυνόμενος προς την εταιρία παροχής φυσικού αερίου Αττικής δήλωσε με ατομική ευθύνη και γνωρίζοντας τις κυρώσεις του νόμου… στις 9-8-2012 χαρακτηριστικά ότι «Είμαι ιδιοκτήτης του Α ορόφου επί της οδού ………… Κερατσίνι, με ποσοστό 100%» και ότι ο αντενάγων έχοντας προσωπικό συμφέρον, με δόλο και προκειμένου να εγκαταστήσει φυσικό αέριο στο διαμέρισμα, του οποίου τυγχάνει επικαρπωτής και το οποίο αποτελεί την μόνιμη κατοικία αυτού και της οικογένειάς του, συγκεκριμένα στη με στοιχ. Α-1 ισόγεια κατοικία, προκάλεσε στον πατέρα τους την απόφαση με πειθώ, φορτικότητα και υποσχέσεις να προβεί στην ως άνω ψευδή υπεύθυνη δήλωση. Πλην, όμως, τα όσα εξέθεσε η αντεναγομένη σχετικά με την από 9-8-2012 ψευδή υπεύθυνη δήλωση του . ………………. και την ηθική αυτουργία του αντενάγοντος στο αδίκημα αυτό, είναι εν γνώσει της ψευδή, καθώς αφενός μεν η αντεναγομένη αναφέρεται σε έγγραφο που δεν φέρει ημερομηνία, δεν απευθύνεται πουθενά και δεν έχει βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής του πατέρα τους, αφετέρου δε δεν αφορά στην ιδιοκτησία του αντενάγοντος και δη στο ισόγειο ενώ, τέλος, δεν υπήρχε κανένα προσωπικό συμφέρον του τελευταίου να ενεργήσει σύμφωνα με όσα η αντεναγομένη του καταλόγιζε. Με όλες τις ανωτέρω ενέργειές της η αντεναγομένη προσέβαλε παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητα του αντενάγοντος, θίγοντας την τιμή και την υπόληψή του, καθώς κατέστη κατηγορούμενος ενώπιον ποινικού δικαστηρίου και ύποπτος τέλεσης ποινικών αδικημάτων ενώπιον ικανού αριθμού προσώπων (δικαστών, εισαγγελέων, δικαστικών επιμελητών κλπ ΟΛΑΠ(ΠΟΙΝ) 3/2021), φίλων, συγγενών και συναδέλφων, υφισταμένων και εργοδοτών στο χώρο της εργασίας του, αφού χρειάστηκε επανειλημμένα να ζητήσει απ’ την εκάστοτε εργοδότριά του πλοιοκτήτρια εταιρία βεβαιώσεις και λοιπά αποδεικτικά στοιχεία, για να τα χρησιμοποιήσει στα δικαστήρια. Εξαιτίας δε της προσβολής αυτής ο αντενάγων υπέστη ηθική βλάβη, για την ικανοποίηση της οποίας δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης. Σημειώνεται ότι λόγω της ερημοδικίας της αντεναγομένης, όλοι οι παραπάνω περιεχόμενοι στην αγωγή πραγματικοί ισχυρισμοί του αντενάγοντος θεωρούνται ομολογημένοι, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 271 παρ. 3 ΚΠολΔ. Ο εκκαλών – αντενάγων με την έφεσή του παραπονείται, όπως εκτέθηκε, για το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, που του επιδίκασε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, χωρίς να θίγει κατά τα λοιπά την άνω ουσιαστική κρίση αυτού για το αναληθές ή μη και το προσβλητικό της προσωπικότητάς του αναφορικά με τα όσα η αντεναγομένη εξέθεσε στα κρίσιμα δικόγραφα, ώστε να μην μπορεί κατά τούτο να διαφοροποιηθεί και το παρόν Δικαστήριο, δεσμευόμενο από το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της έφεσης (522 ΚΠολΔ), ενώ δεν μπορεί να καταστήσει χείρονα της θέση του εκκαλούντος (536 ΚΠολΔ). Συνεπώς με την αναληθή και συκοφαντική κατά τα άνω συμπεριφορά της αντεναγομένης έχει προσβληθεί παράνομα και υπαίτια η προσωπικότητα του αντενάγοντος, ο οποίος δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης. Το ποσό αυτής πρέπει να καθορισθεί, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, της έντασης, της διάρκειας και της επαναληπτικότητας της προσβολής, των συνθηκών τέλεσης αυτής, της υπαιτιότητας της αντεναγομένης, της επαγγελματικής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων μερών, όπως αυτή καταδείχθηκε κατά τα ανωτέρω, με τη σημείωση ότι η οικονομική τους κατάσταση δεν αποδείχθηκε, στο ποσό των 3.000 €, το οποίο κρίνεται δίκαιο και εύλογο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας μεταξύ του χρησιμοποιούμενου μέτρου και του επιδιωκόμενου σκοπού, που απορρέει από τη συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου (άρθρα 2§1 και 25§1 του Συντάγματος), λαμβανομένου υπόψη ότι η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης αποσκοπεί στην αποκατάσταση του ενάγοντος για την ηθική βλάβη που υπέστη, ώστε να απολαύει μίας δίκαιης και επαρκούς ανακούφισης και παρηγοριάς, και δεν αποτελεί μέσο πλουτισμού αυτής, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην νομική σκέψη που προηγήθηκε. Η καταβολή του ως άνω ποσού, αν και δεν μπορεί να εξαφανίσει τη ζημία και την ψυχική διατάραξη του αντενάγοντος, είναι, εντούτοις, σε θέση να αμβλύνει, ως έναν βαθμό, τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσε σε αυτόν η τέλεση της σε βάρος του προσβολής της προσωπικότητας απ’ την αντεναγομένη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλουμένη απόφασή του, δέχθηκε εν μέρει την ανταγωγή, κατά το αντίστοιχο κεφάλαιό της και υποχρέωσε την αντεναγομένη να καταβάλει στον αντεενάγοντα, το μικρότερο ποσό των 2.000 ευρώ, για την ως άνω αιτία, έσφαλε κατά την εκτίμηση των αποδείξεων που τέθηκαν υπόψη του, και πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο προβληθείς λόγος της έφεσης. Κατ’ ακολουθίαν τούτου, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ως προς το κεφάλαιό της που προσβάλλεται με την έφεση και δη αυτό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης από την ένδικη προσβολή της προσωπικότητας και, αφού κρατηθεί η υπόθεση, κατά τούτο, και δικαστεί στην ουσία της (άρθρο 535 ΚΠολΔ), να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή, ως προς το κεφάλαιο αυτό, ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να υποχρεωθεί η αντεναγομένη να καταβάλει στον αντενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 3.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Περαιτέρω, το αίτημα για απαγγελία προσωπικής κράτησης σε βάρος της αντεναγομένης πρέπει να απορριφθεί στην ουσία του, αφού προσωπική κράτηση δεν διατάσσεται για απαίτηση μικρότερη από 30.000 ευρώ κατ’ άρ. 1047 παρ. 2 ΚΠολΔ. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παράβολου, που αναφέρεται στην έκθεση κατάθεσης του δικογράφου της έφεσης και κατατέθηκε για το παραδεκτό της (άρθρο 495§3 ΚΠολΔ), τα δε δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν εν μέρει σε βάρος της εφεσίβλητης, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας εκάστου εξ αυτών (άρθρα 176, 178, 183, 184, 190 και 191§2 ΚΠολΔ) κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις από 19-11-2021 α) έφεση με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ……./ 2021, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2022, ερήμην της εκκαλούσας, και β) έφεση με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……../ 2021, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……/2021, αντιμωλία των διαδίκων.
ΟΡΙΖΕΙ παράβολο ποσού διακοσίων ενενήντα (290) ευρώ, για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας απ’ την ερημοδικασθείσα εκκαλούσα της από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ……./2021 έφεσης, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2022.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ……../2021 έφεση, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……/2022.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε τετρακόσια (400) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου (43944016395201170062) της από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ……./2021 έφεσης, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/…../2022 στο Δημόσιο Ταμείο.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……../ 2021 έφεση, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……./2021.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ εν μέρει την υπ’ αριθμ. 2008/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και δη, ως προς τη διάταξή της που αφορά στη χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει την υπό κρίση ανταγωγή, ως προς το παραπάνω κεφάλαιό της.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την ανταγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την αντεναγομένη να καταβάλει στον αντενάγοντα, το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της ανταγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εφεσίβλητης μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου (e3bf9eaf) της από 19-11-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ………/ 2021 έφεσης, που κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο με ΓΑΚ/ ΕΑΚ/……./2021 στον εκκαλούντα.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στις 18.6.2024 στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ