ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 445/2024
ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη και από το Γραμματέα Σ.Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………2) ………..3α) ……….. 3β) ………..και 3γ) ………, ως κληρονόμων του ………., κατοίκου εν ζωή χώρας ……, οι οποίοι (εκκαλούντες) παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Αλέξανδρου Ελευθερίου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ναυτικής εταιρίας πλοίων αναψυχής με την επωνυμία «……….», που εδρεύει στο ……… Αττικής, οδός ……… και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της Γιώργου – Μιλτιάδη Ασπιώτη, μέλους της δικηγορικής εταιρίας «ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΧΑΤΖΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ», με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Οι δυο πρώτοι εκκαλούντες και ο δικαιοπάροχος των λοιπών εκκαλουσών και ήδη αποβιώσας ……… άσκησαν κατά της εφεσίβλητης την από 29-12-2021 και με Γ.Α.Κ. ……. και ΑΚΔ ………./30-12-2021 αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών) και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτή. Επί της άνω αγωγής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, η με αριθ. 494/2023 οριστική απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, με την οποία η αγωγή απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη. Την ανωτέρω απόφαση πρόσβαλαν οι δυο πρώτοι ενάγοντες και οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του τρίτου ενάγοντος ως προς τη συγκεκριμένη απαίτηση με την από 20-3-2023 και με Γ.Α.Κ./ΕΑΚ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ………/2023 και ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ………./11-7-2023 έφεσή τους ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, η συζήτηση της οποίας ορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας (18-4-2024), κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Η υπό κρίση από 20-3-2023 και με Γ.Α.Κ./ΕΑΚ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ……../22-3-2023 και Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. ΕΦΕΤΕΙΟΥ …………./11-7-2023 έφεση των ηττηθέντων πρωτοδίκως εναγόντων 1) ……….., 2) ……… και 3) κληρονόμων ……….. α) ………., β) ……… και γ) …………, κατά της με αριθ. 494/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, επί της από 29-12-2021 και με Γ.Α.Κ. … και Α.Κ.Δ. …./30-12-2021 αγωγής των ανωτέρω εναγόντων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 παρ. 1 και 2, 496, 498, 511, 513 παρ. 1β’, 516 παρ. 1, 517 περ. α’, 518 παρ. 2, 520 παρ. 1 και 524 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, ενόψει του ότι κατατέθηκε στη γραμματεία του άνω πρωτοβαθμίου δικαστηρίου στις 22-3-2023 και από τα έγγραφα του φακέλου της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, κάτι που ούτε οι διάδικοι ισχυρίζονται, ενώ, μέχρι την κατάθεση της έφεσης δεν παρήλθε η προβλεπόμενη από την παράγραφο 2 του άρθρου 518 Κ.Πολ.Δ. προθεσμία δυο ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης (14-2-2023). Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ενόψει και του ότι για το παραδεκτό της καταβλήθηκε το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ. 3 εδ. Α.β. Κ.Πολ.Δ. παράβολο ποσού 100,00 ευρώ (βλ. το ισόποσο υπ’ αριθ. ……………. e-παράβολο ΓΓΠΣ Υπουργείου Δικαιοσύνης).
2. Με την από 29-12-2021 και με Γ.Α.Κ. …. και Α.Κ.Δ. …/30-12-2021 αγωγή τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι ανωτέρω ενάγοντες εξέθεσαν ότι α) κατά τον ένδικο χρόνο ο πρώτος απ’ αυτούς ήταν πλοιοκτήτης και κυβερνήτης του επαγγελματικού αλιευτικού σκάφους «ΝΚ», με αριθμό νηολογίου Πειραιά …, ο δεύτερος απ’ αυτούς ήταν πλοιοκτήτης και κυβερνήτης του επαγγελματικού αλιευτικού πλοίου «Π», με αριθμό νηολογίου Λαυρίου …. και ο τρίτος απ’ αυτούς ήταν κυβερνήτης και μοναδικό μέλος του πληρώματος του Α/Κ «Π», ενώ η εναγόμενη ήταν πλοιοκτήτρια εταιρία του τουριστικού θαλαμηγού πλοίου «Ν», με αριθμό νηολογίου Πειραιά …… και β) στις 28-8-2021 τα άνω αλιευτικά σκάφη τους, υπό τη διακυβέρνηση του πρώτου και του τρίτου απ’ αυτούς αντίστοιχα, προσέφεραν υπηρεσίες επιθαλάσσιας αρωγής στο άνω τουριστικό θαλαμηγό πλοίο της εναγόμενης, το οποίο είχε προσαράξει σε βραχώδη αβαθή στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των όρμων Αγίου Στεφάνου και Αγίου Ιωάννη Κύθνου και ήταν ακυβέρνητο, με κίνδυνο να υποστεί ρήγμα από τον έντονο κυματισμό και τους ισχυρούς ανέμους, να κατακλυστεί από νερά και να βυθιστεί, προκαλώντας και θαλάσσια ρύπανση. Με βάση το ιστορικό αυτό και επικαλούμενοι ιδίως τον κίνδυνο που διέτρεξαν τα σκάφη τους, τα έξοδα που υποβλήθηκαν, την αποτροπή του κινδύνου πρόκλησης θαλάσσιας ρύπανσης από το πλοίο της εναγόμενης, την αξία των σκαφών τους (200.000,00 και 130.000,00 ευρώ αντίστοιχα) και την αξία του διασωθέντος σκάφους (350.000 ευρώ), ζήτησαν, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό του αιτήματος της αγωγής με τις προτάσεις τους και με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, να αναγνωριστεί με απόφαση προσωρινά εκτελεστή ότι η πρώτη εναγόμενη υποχρεούται να τους καταβάλει, ως αμοιβή επιθαλάσσιας αρωγής που δικαιούνται υπό τις άνω ιδιότητές τους, το συνολικό ποσό των 87.500,00 ευρώ και ειδικότερα στον πρώτο απ’ αυτούς το ποσό των 43.750,00 ευρώ, στο δεύτερο απ’ αυτούς το ποσό των 21.875,00 ευρώ και στον τρίτο απ’ αυτούς το ποσό των 21.875,00 ευρώ, τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Επί της αγωγής εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η με αριθ. 494/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία απέρριψε ως μη νόμιμο το αίτημα για κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής μετά τον περιορισμό του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, έκρινε νόμιμη κατά τα λοιπά την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 12 και 13 της ισχύουσας από τον Ιούνιο 1997 Διεθνούς Σύμβασης του Λονδίνου του 1989, που κυρώθηκε με το ν. 2391/1996 και ακολούθως την απέρριψε ως ουσία αβάσιμη, δεχθείσα ότι οι υπηρεσίες που προσέφεραν οι ενάγοντες δεν αποτελούσαν υπηρεσίες επιθαλάσσιας αρωγής αλλά υπηρεσίες ρυμούλκησης, για τις οποίες όμως οι ενάγοντες δεν αιτήθηκαν σχετική αμοιβή. Κατά της ως άνω οριστικής απόφασης παραπονούνται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτοι οι ενάγοντες (για τον τρίτο εκ των οποίων, ο οποίος απεβίωσε την 6-11-2022 στο Χαϊδάρι Αττικής, συνεχίζουν τη δίκη οι άνω εκκαλούντες εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του για τη συγκεκριμένη απαίτηση), ως διάδικοι που πρωτοδίκως ηττήθηκαν εν όλω, με την από 20-3-2013 και με Γ.Α.Κ./ΕΑΚ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ……../22-3-2023 και Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. ΕΦΕΤΕΙΟΥ ……../11-7-2023 έφεσή τους, την οποία απηύθυναν κατά της αντιδίκου τους εναγόμενης και ζητούν για τους περιεχόμενους σ’ αυτήν λόγους, που αφορούν εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολό της η αγωγή τους.
3. Aπό τις διατάξεις των άρθρων 62, 64 παρ. 2, 339, 409 παρ.1 και 2, 410 και 415 έως 420 Κ.Πολ.Δ. και 61, 65, 67 και 70 Α.Κ. συνάγεται ότι δεν μπορεί να είναι μάρτυρας, αφού δεν είναι τρίτος και δεν μπορεί γι’ αυτό να έχει (καταρχήν τουλάχιστον) την αντικειμενικότητα του τρίτου, ο διάδικος και, για την ταυτότητα του λόγου, ο αντιπρόσωπος ανίκανου φυσικού προσώπου, ο νόμιμος εκπρόσωπος διάδικου νομικού προσώπου ή το μέλος της διοίκησης αυτού. Τούτο συνάγεται, κυρίως, από το ως άνω άρθρο 415 Κ.Πολ.Δ. που προβλέπει ως αποδεικτικό μέσο την εξέταση των διαδίκων ή των νόμιμων εκπροσώπων των εκ των διαδίκων νομικών προσώπων ή των μελών της διοίκησής τους. Η εξέταση όμως αυτή δεν αποτελεί μαρτυρία, αλλά ίδιο (επώνυμο) αποδεικτικό μέσο, επιτρεπόμενο όταν τα πραγματικά γεγονότα δεν αποδείχθηκαν καθόλου ή αποδείχθηκαν ατελώς από τα υπόλοιπα αποδεικτικά μέσα. Υπό την αντίθετη εκδοχή θα ήταν δυνατόν να εξετάζεται το ίδιο πρόσωπο ως μάρτυρας και στην συνέχεια ως διάδικος ή ως εκπρόσωπος ή ως μέλος της διοίκησης διάδικου νομικού προσώπου, λύση προδήλως άτοπη (Ολ.Α.Π. 1328/1977, Α.Π. 76/2021, Α.Π. 717/2020, Α.Π. 1274/2019). Κατά συνέπεια, η ένορκη κατάθεση ως μάρτυρα του ίδιου του διαδίκου ή του νόμιμου εκπροσώπου νομικού προσώπου είναι ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο (Α.Π. 717/2020, Α.Π. 1192/2018, Α.Π. 1325/2017, Α.Π. 397/2016, Α.Π. 1080/2015). Τα ανωτέρω, για την ταυτότητα του λόγου, ισχύουν και επί ενόρκων βεβαιώσεων ενώπιον Ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου κατά το άρθρο 421 Κ.Πολ.Δ, με τις οποίες ο ενόρκως βεβαιών τρίτος καταθέτει ότι γνωρίζει για τα αποδεικτέα πραγματικά περιστατικά. Άρα ένορκη βεβαίωση ενώπιον Ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου του ιδίου του διαδίκου ή του νόμιμου εκπροσώπου διαδίκου νομικού προσώπου είναι ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο. Η έννομη αυτή συνέπεια προϋποθέτει την ύπαρξη της ιδιότητας του διαδίκου φυσικού προσώπου ή του εκπροσώπου διαδίκου νομικού προσώπου κατά το χρόνο της ένορκης βεβαίωσης ή κατάθεσης, που αποτελεί και τον κρίσιμο χρόνο για τον χαρακτηρισμό της ένορκης βεβαίωσης (ή κατάθεσης) ως ανυπόστατης. Επομένως, η από το δικαστήριο λήψη υπόψη αυτών θεμελιώνει τον από τον αριθ. 11 περ. α’ του άρθρου 559 Κ.Πολ.Δ προβλεπόμενο αναιρετικό λόγο, άσχετα αν προηγουμένως προβληθεί ή όχι σχετική εναντίωση του αντιδίκου αυτού που τα προσκομίζει, αφού πρόκειται για ανυπόστατα αποδεικτικά μέσα (Α.Π. 1085/2023, Α.Π. 894/2021, Α.Π. 717/2020, Α.Π. 2076/2017, www.areiospagos.gr). Περαιτέρω, μετά το άρθρο δεύτερο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, ακόμα και στην τακτική διαδικασία (βλ. άρθρο 340), στην ουσία καταργείται ο περιορισμός του αποδεικτικού μέσου των μαρτύρων κατ’ άρθρο 400 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ, αφού συνεκτιμούνται και τα αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου (Μιχ. Μαργαρίτη / Άντας Μαργαρίτη, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, 2018, υπ’ άρθρο 400, αριθ. 7, σ. 664). Έτσι, μπορεί να εξετάζονται ως μάρτυρες και πρόσωπα που έχουν συμφέρον από τη δίκη, των οποίων βέβαια η κατάθεση σταθμίζεται από το Δικαστήριο (Μιχ. Μαργαρίτη / Άντας Μαργαρίτη, ό.α, υπ’ άρθρο 400, αριθ. 1, σ. 663).
4. Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή του, έλαβε υπόψη προκειμένου να καταλήξει στο αποδεικτικό του πόρισμα, μεταξύ άλλων αποδεικτικών μέσων και την υπ’ αριθ. ……../8-4-2022 ένορκη κατάθεση του εξετασθέντος ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά . ……, με επιμέλεια της εναγόμενης και ήδη εφεσίβλητης μάρτυρος ………, χωρίς ειδική προς τούτο αιτιολογία, παρά το ότι οι ενάγοντες με την προσθήκη των προτάσεών τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ισχυρίσθηκαν ότι η ανωτέρω ένορκη κατάθεση δεν πρέπει να ληφθεί υπόψη, ως ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο. Ειδικότερα, ισχυρίσθηκαν ότι κατά το χρόνο της άνω ένορκης βεβαίωσής του ο άνω μάρτυρας, εκτός από κυβερνήτης του άνω πλοίου της εναγόμενης, ήταν, κατά δήλωσή του, ο νόμιμος εκπρόσωπός της, ασκώντας ως διευθύνων σύμβουλος αυτής τις εκπροσωπευτικές και διαχειριστικές αρμοδιότητες, δηλαδή είχε οργανική εκπροσωπευτική εξουσία. Προς τούτο επικαλέστηκαν και προσκόμισαν την από 28-8-2021 έκθεση ένορκης εξέτασης του ιδίου άνω μάρτυρος ενώπιον του Ανθυπασπιστή Λ.Σ. Κύθνου . ……, όπου αυτός καταθέτει κατά την ημέρα του συμβάντος, μεταξύ άλλων, ότι είναι διευθύνων σύμβουλος της εναγόμενης πλοιοκτήτριας εταιρίας. Η τελευταία, με τις προτάσεις της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δεν αρνείται ότι ο άνω μάρτυρας ήταν ο διευθύνων σύμβουλος και νόμιμος εκπρόσωπός της κατά το χρόνο που έδωσε την άνω ένορκη βεβαίωση. Μάλιστα, επικαλείται ως σχετικό 27, πληρεξούσιο – εξουσιοδότηση κατ’ άρθρο 96 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. προς τον άνω πληρεξούσιο δικηγόρο της ………, το οποίο υπογράφει ο άνω μάρτυρας ως νόμιμος εκπρόσωπος και διαχειριστής της. Επομένως, η άνω ένορκη βεβαίωση του …………. αποτελεί ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη. Εφόσον δε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έλαβε υπόψη την ανωτέρω ένορκη βεβαίωση και μάλιστα παρά την υποβληθείσα από τους ενάγοντες σχετική ένσταση, υπέπεσε στην πλημμέλεια της παράβαση του νόμου. Ως εκ τούτου, ο δεύτερος λόγος έφεσης είναι βάσιμος από ουσιαστική άποψη, λόγω δε της εμβέλειας του λόγου αυτού, του οποίου η παραδοχή οδηγεί στην εξαφάνιση της εκκαλουμένης στο σύνολό της και ακολούθως στη διακράτηση της υπόθεσης στο Δικαστήριο τούτο και στην επανεκδίκασή της κατ’ ουσία (άρθρο 535 Κ.Πολ.Δ.), παρέλκει πλέον η εξέταση του πρώτου λόγου έφεσης περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων. Να προστεθεί εδώ ότι μη νόμιμα η εναγόμενη υποβάλλει με τις προτάσεις της αίτημα να μη ληφθεί υπόψη η ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος των εναγόντων ……….. επειδή η μάρτυρας αυτή α) ως συγγενής α’ βαθμού (θυγατέρα) του τρίτου ενάγοντος κατά το χρόνο λήψης της ένορκης βεβαίωσης (8-4-2022) έχει καταστεί διάδικος μετά το θάνατο αυτού στις 6-11-2022 και την επαγωγή σ’ αυτήν εξ αδιαθέτου των 2/8 εξ αδιαιρέτου της κληρονομίας του και β) έχει αυταπόδεικτο προσωπικό συμφέρον από την έκβαση της δίκης ως συγγενής πρώτου βαθμού (θυγατέρα) του ανωτέρω ενάγοντος κατά το χρόνο λήψης της ένορκης βεβαίωσης. Και τούτο, το μεν διότι η άνω μάρτυρας δεν ήταν διάδικος κατά το χρόνο λήψης της ένορκης βεβαίωσης, που αποτελεί τον κρίσιμο χρόνο για τον χαρακτηρισμό αυτής ως ανυπόστατης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην υπ’ αριθ. 3 άνω νομική σκέψη, το δε διότι, μετά το άρθρο δεύτερο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, καταργήθηκε η παρ. 3 του ιδίου άρθρου και έτσι μπορεί να εξετάζονται ως μάρτυρες και πρόσωπα που έχουν συμφέρον από τη δίκη.
5.Στην ελληνική νομοθεσία υπάρχουν τρία νομοθετικά κείμενα που ρυθμίζουν τις έννομες σχέσεις ιδιωτικού δικαίου που απορρέουν από την επιθαλάσσια αρωγή. Αυτά είναι κατά χρονολογική σειρά: α) η Διεθνής Σύμβαση των Βρυξελλών του 1910 για την επιθαλάσσια αρωγή και τη ναυαγιαίρεση, η οποία κυρώθηκε με το ν. ΓΩΠΣΤ/1911, β) οι διατάξεις του δέκατου τρίτου τίτλου του Κ.Ι.Ν.Δ. «περί των εκ της επιθαλασσίου αρωγής απαιτήσεων» και γ) η Διεθνής Σύμβαση του Λονδίνου του 1989 για την επιθαλάσσια αρωγή, με τις συνημμένες δύο ερμηνευτικές δηλώσεις, οι οποίες κυρώθηκαν με το ν. 2391/1996. Η τελευταία Διεθνής Σύμβαση άρχισε να ισχύει διεθνώς και στην Ελλάδα στις 3 Ιουνίου 1997, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 29 αυτής (βλ. ανακοίνωση ΥΠΕΞ της 19-6/4-7-1996 σε Κ.Νο.Β. 1996, 978). Κατά το άρθρο 2 της ως άνω Διεθνούς Σύμβασης, αυτή καταλαμβάνει τις δικαστικές ή διοικητικές διαδικασίες, που αφορούν θέματα που ρυθμίζονται από αυτήν, οποτεδήποτε οι διαδικασίες αυτές εισάγονται σε Κράτος – Μέλος, δηλαδή διέπει, μεταξύ άλλων, και τις σχετικές υποθέσεις που εισάγονται στα ελληνικά δικαστήρια, ανεξάρτητα από την ιθαγένεια του αρωγού ή του βοηθούμενου πλοίου και χωρίς να απαιτείται άλλο στοιχείο αλλοδαπότητας της διαφοράς (Α. Αντάπαση: Θαλάσσια αρωγή και διάσωση, έκδ. 1992, Ι, σ. 151). Εξάλλου, εφόσον η Ελλάδα δεν διατύπωσε καμία επιφύλαξη από αυτές που προβλέπει το άρθρο της Σύμβασης (βλ. CMI Yearbook 1999, σ. 457 – 459), οι διατάξεις αυτές διέπουν και τις εσωτερικές θαλάσσιες αρωγές, δηλαδή αυτές που παρέχονται σε εσωτερικά ύδατα και από (ή σε) πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας. Η διεθνής αυτή σύμβαση καταργεί το δίκαιο της Σύμβασης των Βρυξελλών του 1910 και όσες διατάξεις του Κ.Ι.Ν.Δ. ρυθμίζουν τα θέματα, τα οποία υπάγονται στη ρύθμιση της νέας Σύμβασης (Εφ.Πειρ. 516/2010, Ε.Ν.Δ. 2010, 442, σχόλια Ι. Κοροτζή σε Ναυτική Δικαιοσύνη 2002, σελ. 54-55). Για τους σκοπούς της Διεθνούς Σύμβασης αυτής, κατ’ άρθρο 1α’, επιχείρηση θαλάσσιας αρωγής σημαίνει κάθε πράξη ή δραστηριότητα που αποσκοπεί στην παροχή βοήθειας σε πλοίο ή οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο που βρίσκεται σε κίνδυνο σε οποιαδήποτε ύδατα, πλεύσιμα ή μη. Διακρίνεται σε αρωγή διεπόμενη από (μόνο) τον νόμο, αρωγή διεπόμενη από σύμβαση συναφθείσα υπό την επήρεια του κινδύνου και αρωγή διεπόμενη από σύμβαση προγενέστερη του κινδύνου. Η διεπόμενη από το νόμο (τη Διεθνή Σύμβαση) αρωγή δημιουργεί υπέρ του αρωγού αξίωση αμοιβής. Η εκ του νόμου αξίωση αμοιβής κατ’ άρθρα 12, 13 παρ. 3 προϋποθέτει ωφέλιμο αποτέλεσμα της αρωγής και περιορίζει την αξίωση αμοιβής μέχρι της αξίας των σωθέντων. Ο περιορισμός δεν ισχύει για τη σύμβαση αρωγής που μπορεί να συναφθεί ελεύθερα. Η σύμβαση αρωγής, κατ’ άρθρα 6, 14 και 17, αποκλείει τη μεταξύ των συμβαλλομένων γένεση των εκ του νόμου υποχρεώσεων ή αξιώσεων αμοιβής και εξόδων, εκτός αν η σύμβαση ορίζει διαφορετικά (Εφ.Πειρ. 55/2008, Ε.Ν.Δ. 2008, 136). Ο καθορισμός του ύψους της εκ του νόμου αμοιβής από το δικαστήριο γίνεται με βάση τα κριτήρια που περιέχονται στο άρθρο 13 παρ. 1, άσχετα με τη σειρά με την οποία αναφέρονται (Εφ.Πειρ. 504/2015, Εφ.Πειρ. 297/2009, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 1, 12 και 13 της ως άνω Διεθνούς Σύμβασης, οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γεννηθεί το δικαίωμα αμοιβής από πράξεις επιθαλάσσιας αρωγής είναι πράξη ή δραστηριότητα παροχής βοήθειας σε πλοίο ή οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο σε ύδατα κατάλληλα για ναυσιπλοΐα ή σε οποιαδήποτε άλλα ύδατα, κίνδυνος απώλειας ή βλάβης και ωφέλιμο αποτέλεσμα. Όσον αφορά τον κίνδυνο απώλειας ή βλάβης του βοηθούμενου πλοίου, αυτός πρέπει να είναι πραγματικός, έστω και μη άμεσος, αλλά αναμενόμενος με πιθανότητα, που προϋπάρχει από τις σωστικές υπηρεσίες και δεν προκαλείται από αυτές, χωρίς να απαιτείται και αδυναμία ελκτικής ικανότητας ή αυτοδύναμης πρόωσης του πλοίου που κινδυνεύει (Α.Π. 86/1977, Νο.Β. 25, 1125, Εφ.Πειρ. 733/2004, ΕΝΔ 2004, 368, Εφ.Πειρ. 961/2000, Ε.Ν.Δ. 2001, 50, Εφ.Αθ. 8817/1986, Ε.Ν.Δ. 16, 70, Carver, Carriage by sea, 12th edit, par. 809, Αντ. Χαρλαύτη, Επιθαλάσια αρωγή και διάσωσις κατά τον ΚΙΝΔ, Ε.Εμπ.Δ. ΚΞ’, 126 επ.). Επίσης είναι αρκετό το γεγονός ότι κατά το χρόνο που δόθηκε η βοήθεια, το αντικείμενο της αντιμετώπισε οποιαδήποτε ατυχία ή πιθανότητα ατυχίας, η οποία θα μπορούσε να το εκθέσει σε απώλεια ή βλάβη, εάν οι υπηρεσίες της αρωγής δεν παρέχονταν (Εφ.Πειρ. 412/2023, Εφ.Πειρ. 556/2023, Εφ.Πειρ. 338/2023, www.efeteio-peir.gr). Ο κίνδυνος πρέπει ακόμη να είναι σοβαρός, η ύπαρξη δε και ο βαθμός αυτού πρέπει να εκτιμηθούν με τη συνολική εξέταση των περιστάσεων που συντρέχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τέτοιες περιστάσεις που ενδεικτικά μπορούν να υποδηλώσουν κίνδυνο είναι: 1. Η εγκατάλειψη του ταξιδιού, 2. η χρήση των σημάτων κινδύνου, εφόσον με αυτά ζητείται βοήθεια, εξαιτίας π.χ. των βλαβών του πλοίου, 3. ολική ή ουσιώδης απώλεια των μέσων προωθήσεως, με την παρούσα μείωση της ικανότητας του πλοίου να αντιπαρέλθει δυσκολίες, 4. η απώλεια αγκύρων και αλυσίδων, 5. η εγκατάλειψη ή η προετοιμασία εγκαταλείψεως του πλοίου, 6. η άμεση απαίτηση για παροχή βοήθειας, 7. η εισροή υδάτων στο πλοίο λόγω ζημιάς (Εφ.Πειρ. 338/2023, ό.α, Εφ.Πειρ. 556/2023, ό.α, Ι. Κοροτζή, Το Δίκαιο της Επιθαλάσσιας Αρωγής κατά τον Κ.Ι.Ν.Δ. και τη Σύμβαση των Βρυξελλών του 1910, 1988, σ. 46-48, 52-53, 57-58). Κριτήρια για τον καθορισμό της αμοιβής από την επιθαλάσσια αρωγή αποτελούν α. Η διασωθείσα αξία του πλοίου και των άλλων περιουσιακών στοιχείων, β. η επιτηδειότητα και οι προσπάθειες που κατέβαλε ο αρωγός για να αποτρέψει ή να ελαχιστοποιήσει βλάβη του περιβάλλοντος, γ. το μέγεθος της επιτυχίας που επιτεύχθηκε από τον αρωγό, δ. η φύση και η έκταση του κινδύνου, ε. η επιτηδειότητα και οι προσπάθειες που κατέβαλε ο αρωγός για να σώσει το πλοίο, στ. ο χρόνος που διατέθηκε, οι δαπάνες και οι απώλειες που είχε o αρωγός, ζ. ο κίνδυνος ευθύνης και άλλοι κίνδυνοι τους οποίους διέτρεξε ο αρωγός ή ο εξοπλισμός του, η. το έγκαιρο των υπηρεσιών που παρασχέθηκαν, θ. η δυνατότητα διαθέσεως και χρησιμοποιήσεως πλοίων ή άλλου εξοπλισμού που προορίζονται για επιχειρήσεις αρωγής και ι. ο βαθμός ετοιμότητας και επάρκειας του εξοπλισμού του αρωγού και η αξία αυτού (Εφ.Πειρ. 556/2023, Εφ.Πειρ. 645/2019, Εφ.Πειρ. 893/2013, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Όπως προκύπτει δε από το άρθρο 15 παρ. 1 της ανωτέρω Διεθνούς Σύμβασης, αν η αρωγή παρασχέθηκε από περισσότερους αρωγούς, ο επιμερισμός της αμοιβής μεταξύ των αρωγών γίνεται με βάση τα ως άνω κριτήρια του άρθρου 13 αυτής, κατανεμόμενη μεταξύ τους ανάλογα με τη συμβολή καθενός από αυτούς στη διάσωση του κινδυνεύοντος πλοίου, η συμφωνία όμως των μερών επικρατεί των πιο πάνω κριτηρίων (Εφ.Πειρ. 556/2023, ό.α, Εφ.Πειρ. 645/2019, ό.α, Εφ.Πειρ. 893/2013, ό.α.). Κατά δε τις διατάξεις των άρθρων 251, 252, 254, 255 Κ.Ι.Ν.Δ, οι οποίες εφαρμόζονται συμπληρωματικώς κατά τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 της ως άνω Διεθνούς Σύμβασης, εφόσον το αρωγό είναι πλοίο υπό ελληνική σημαία (το οποίο δεν διενεργεί επαγγελματικώς διασώσεις), το μισό της αμοιβής ανήκει στον πλοιοκτήτη, το τέταρτο αυτής στον πλοίαρχο και το υπόλοιπο τέταρτο στο πλήρωμα, κάθε δε φορέας δικαιωμάτων από τη νομική σχέση της αρωγής νομιμοποιείται προς έγερση αγωγής. Ο πλοιοκτήτης του βοηθήσαντος πλοίου δικαιούται αυτοτελώς να εγείρει αγωγή για το μέρος της αμοιβής που ανήκει σ’ αυτόν κατά των υπόχρεων κατά νόμο προς πληρωμή της αμοιβής. Τα ίδια δικαιώματα έχουν και ο πλοίαρχος και το πλήρωμα. Οι τελευταίοι έχουν ευθεία αγωγή κατά των υπόχρεων σε καταβολή της αμοιβής, διότι το δικαίωμα τούτο αναγνωρίζεται σ’ αυτούς ρητώς από το άρθρο 255 του Κ.Ι.Ν.Δ, το οποίο ορίζει ότι ο πλοίαρχος εκπροσωπεί και τα μέλη του πληρώματος ενώπιον του δικαστηρίου, εφόσον αυτά δεν παρίστανται άλλως, ήτοι αυτοπροσώπως ή με οποιονδήποτε άλλο αντιπρόσωπο (Εφ.Πειρ. 704/2013, Εφ.Πειρ. 906/2009, Εφ.Πειρ. 55/2008, Εφ.Πειρ. 1013/2007, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Ν. Παπαπολίτη, Επιθαλάσσια αρωγή και διάσωση, σ. 266, 360-362). Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε, η συμμετοχή ορίζεται από το εθνικό δίκαιο (251 Κ.Ι.Ν.Δ.), όχι από τη Διεθνή Σύμβαση και αφορά ρητά μόνο την εύλογη αμοιβή, όχι τις λοιπές αξιώσεις (Εφ.Θεσ. 1334/2017, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Λ. Γεωργακόπουλος, Ναυτικό Δίκαιο, 2006, σ. 349). Περαιτέρω, ρυμούλκηση είναι η ενέργεια που καταβάλλεται με αμοιβή από το πλοίο που είναι εφοδιασμένο με κινητήρια δύναμη και έχει ως σκοπό του την μεταφορά, από τόπο σε τόπο, είτε πλοίου που στερείται γενικά ή κατά ένα μέρος δικής του κινητήριας δύναμης, είτε γενικά οποιουδήποτε επιπλέοντος κατασκευάσματος με την βοήθεια ρυμουλκίου (σχοινιού) το οποίο ενώνει το ρυμουλκό με το ρυμουλκούμενο. Η ρυμούλκηση έχει το χαρακτήρα της συμβάσεως μισθώσεως έργου, όταν το ρυμουλκούμενο έχει δικό του επαρκές πλήρωμα και είναι κύριο των δικών του κινήσεων, στο πλαίσιο της περιορισμένης δραστηριότητάς του και δεν ακολουθεί το ρυμουλκό ως αδρανές σώμα. Στις άλλες περιπτώσεις, όταν δηλαδή το ρυμουλκούμενο δεν έχει δικό του πλήρωμα και δεν είναι κύριο των δικών του κινήσεων, αλλά βρίσκεται στην παραφυλακή του ρυμουλκέα, υπό την εξουσία του πλοιάρχου του ρυμουλκούντος πλοίου και ακολουθεί το ρυμουλκό ως αδρανές σώμα, η ρυμούλκηση χαρακτηρίζεται ως σύμβαση ναυλώσεως. Η διαφορά της θαλάσσιας αρωγής από την απλή ρυμούλκηση έγκειται ακριβώς στο ότι η πρώτη προϋποθέτει τη συνδρομή σοβαρού κινδύνου απώλειας ή βλάβης του πλοίου, ο οποίος (κίνδυνος) δεν είναι ανάγκη να είναι επικείμενος (άμεσος), αλλά αρκεί να είναι ενδεχόμενος και πιθανός, ενώ στην δεύτερη (ρυμούλκηση) το πλοίο απλώς δεν μπορεί από άλλο λόγο (στέρηση γενικά ή κατά ένα μέρος της δικής του κινητήριας δυνάμεως) να συνεχίσει τον πλου του και ζητεί την συνδρομή άλλου πλοίου για να συνεχίσει (Εφ.Πειρ. 556/2023, Εφ.Πειρ. 645/2019, Εφ.Πειρ. 24/2011, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Είναι δε πιθανό να υπάρξουν καταστάσεις οι οποίες σταδιακά να οδηγούν σε κίνδυνο, εγκλωβίζοντας το πλοίο σε μια σειρά γεγονότων που οδηγούν βαθμιαία σε ζημία (Εφ.Πειρ. 779/1999, Ε.Ν.Δ. 27, 179). Σε μια τέτοια περίπτωση είναι θέμα αντικειμενικής εκτίμησης σε ποιο στάδιο υφίσταται κίνδυνος. Αν υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις ένας ευσυνείδητος, συνετός και ικανός πλοίαρχος εκτιμούσε ότι απειλείται το σκάφος και καθίσταται απαραίτητη η επέμβαση τρίτου, τότε υπάρχει κίνδυνος, ακόμη κι αν μεταγενέστερα αποδειχθεί ότι οι υφιστάμενες συνθήκες θα απέτρεπαν πρόκληση ζημίας (Α. Αντάπαση, Θαλάσσια Αρωγή και Διάσωση, Ι. Πηγές και Έννοια, 1992, σ. 416-422, ιδίως 422, Ανδρέα Μπάγια, σημείωση στην Εφ.Πειρ. 961/2000, Ε.Ν.Δ. 29, 57).
6. Από την εκτίμηση των υπ’ αριθ. ……../8-4-2022 και ………/17-4-2024 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ……….. και ……… ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……., που λήφθηκαν με επιμέλεια των εναγόντων, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγόμενης δυο (2) τουλάχιστον ημέρες πριν τη σύνταξή τους (βλ. υπ’ αριθ. …/5-4-2022 και …./10-4-2024 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιά, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιά, . …….), της υπ’ αριθ. ……./8-4-2022 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος ………. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά …….., που λήφθηκε με επιμέλεια της εναγόμενης, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγόντων δυο (2) τουλάχιστον ημέρες πριν τη σύνταξή της (βλ. υπ’ αριθ. ………/4-4-2022 έκθεση επίδοσης του ιδίου άνω δικαστικού επιμελητή) και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, συμπεριλαμβανομένων των προσκομιζόμενων με επίκληση φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Κατά τον κρίσιμο για την αγωγή χρόνο (28-8-2021) ο πρώτος ενάγων ήταν πλοιοκτήτης και κυβερνήτης του επαγγελματικού – αλιευτικού σκάφους «ΝΚ», νηολογίου Πειραιά ….., κατασκευασμένου στην Ελλάδα το έτος 1985 από ενισχυμένο πλαστικό (GRP), κ.ο.χ. 9,597 κόρων, κ.κ.χ. 3,027 κόρων, ολικού μήκους 11,07 μέτρων, φέροντος μια μηχανή εσωτερικής καύσης τύπου JOHN DEERE 6068 TFM, 1400 RpM, ο δεύτερος ενάγων ήταν πλοιοκτήτης του επαγγελματικού – αλιευτικού σκάφους «Π», νηολογίου Λαυρίου …., κατασκευασμένου στην Ελλάδα το έτος 2001 από ενισχυμένο πλαστικό (GRP), κ.ο.χ. 17,44 κόρων, κ.κ.χ. 10,03 κόρων, ολικού μήκους 17,44 μέτρων, φέροντος μια μηχανή εσωτερικής καύσης τύπου HYUNDAI DIESEL, 180 Bhp και ο τρίτος ενάγων ήταν κυβερνήτης και μοναδικό μέλος του πληρώματος του αμέσως ανωτέρω επαγγελματικού – αλιευτικού σκάφους, ενώ η εναγόμενη ήταν πλοιοκτήτρια του επαγγελματικού θαλαμηγού σκάφους «Ν», νηολογίου Πειραιά ……….., μοντέλου PERSHING 46, κατασκευασμένου στην Ιταλία το έτος 2006 από ενισχυμένο πλαστικό (GRP), κ.ο.χ. 30,16 κόρων, κ.κ.χ. 21,76 κόρων, ολικού μήκους 14,75 μέτρων, φέροντος δυο εσωλέμβιες ντηζελομηχανές τύπου MAN D 2876 LE 423, 1496 Bhp (748 Χ 2). Στις 28-8-2021 και περί ώρα 13.20 ο τρίτος ενάγων δέχθηκε τηλεφώνημα από το Λιμενικό Σταθμό Κύθνου να σπεύσει σε βοήθεια του άνω σκάφους της εναγόμενης, το οποίο είχε περιέλθει σε δυσχερή θέση στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των όρμων Αγίου Στεφάνου και Αγίου Ιωάννη στις ανατολικές ακτές της Κύθνου. Αμέσως μετά τη λήψη του τηλεφωνήματος ο ανωτέρω ενάγων, συνοδευόμενος από την κόρη του ………., έσπευσε στο σημείο με το αλιευτικό του σκάφος «ΑΝ» προς αρωγή του σκάφους της εναγόμενης και όταν πλησίασε διαπίστωσε ότι το «Ν» είχε προσαράξει σε ξέρα που βρίσκονταν 300 μέτρα ανοιχτά της βραχώδους ακτής (κάβου) που διαχωρίζει τους άνω όρμους, είχε πάρει δεξιά κλίση, σε βαθμό που το δεξί πρυμναίο τμήμα του εφάπτονταν της επιφάνειας της θάλασσας και είχε αδυναμία για αυτοδύναμη πλεύση, καθώς είχαν υποστεί σημαντική ζημιά οι δυο έλικες, οι ελικοφόροι άξονες των μηχανών και τα πηδάλιά του, τα οποία είχαν σκαλώσει στις βραχώδεις εξάρσεις της ξέρας. Ήδη, άλλα μικρά ιδιωτικά σκάφη το είχαν προσεγγίσει και είχαν προσπαθήσει να το αποκολλήσουν χωρίς αποτέλεσμα, καθώς επρόκειτο για μεγάλο και βαρύ σκάφος, ενώ ο κυβερνήτης του είχε κατεβάσει το βοηθητικό μικρό σκάφος και το είχε εγκαταλείψει μαζί με τους λοιπούς επιβαίνοντες ……. και …….. αφού είχαν φορέσει σωσίβια και μόνο όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες βοήθειες από τα άνω μικρά ιδιωτικά σκάφη ο κυβερνήτης του επιβιβάστηκε εκ νέου σ’ αυτό. Αντιληφθείς ο ανωτέρω ενάγων ότι ήταν αδύνατη η αποκόλληση του «Ν.» από το αλιευτικό του σκάφος, καθόσον αυτό δεν είχε επαρκή μηχανική ισχύ και εκτόπισμα, το αγκυροβόλησε επί τόπου, άφησε την άνω κόρη του επ’ αυτού και έσπευσε με φουσκωτό σκάφος στο λιμένα των Λουτρών προκειμένου να αποπλεύσει με το Α/Κ «Π» προς διάσωση του «Ν.». Ταυτόχρονα ειδοποίησε τον πρώτο ενάγοντα, που βρισκόταν στο λιμένα των Λουτρών, προκειμένου και αυτός να σπεύσει προς βοήθεια του «Ν.», με το αλιευτικό του σκάφος «ΝΚ». Πράγματι, ο πρώτος ενάγων ξεκίνησε τον πλου προς το σημείο προσάραξης του «Ν.» πριν ο τρίτος ενάγων φθάσει στο Λιμένα των Λουτρών και προσέγγισε το «Ν.» περί ώρα 15:00 της ίδιας ημέρας, ενώ στην ευρύτερη περιοχή έπνεαν άνεμοι ισχύος 4 με 5 μποφόρ και η θάλασσα ήταν έως ταραγμένη. Το «Ν.» συνέχιζε να επικάθεται σειόμενο από τον κυματισμό, τον άνεμο και τα απόνερα παραπλεόντων πλοίων πάνω στην άνω ξέρα ανοιχτά της βραχώδους ακτής μεταξύ των δυο άνω όρμων, με αναμενόμενο με πιθανότητα πραγματικό κίνδυνο να προκληθεί ρήγμα στα ύφαλά του, να εισέλθουν θαλάσσια ύδατα στο εσωτερικό του, να αυξηθεί η κλίση του και σταδιακά να βυθιστεί, είτε να απελευθερωθεί από την ξέρα εξαιτίας του κλυδωνισμού του επ’ αυτής ή/και τυχόν θραύσης του τμήματός της επί του οποίου είχε επικαθήσει, να παρασυρθεί προς την άνω βραχώδη ακτή και να συντριβεί. Σε μια τέτοια περίπτωση υπήρχε κίνδυνος πρόκλησης σοβαρής θαλάσσιας ρύπανσης, δεδομένου ότι στις δεξαμενές καυσίμων του υπήρχαν 1.200 λίτρα πετρελαίου, σύμφωνα με δήλωση του κυβερνήτη του (βλ. ημερολόγιο συμβάντων του Λ/Σ Κύθνου με ημερομηνία 28-8-2021). Δυνατότητα εναλλακτικής βοήθειας σ’ αυτό δεν υπήρχε, καθόσον τα αλιευτικά σκάφη των εναγόντων ήταν τα μόνα διαθέσιμα στην περιοχή με ικανό μέγεθος και επαρκή ελκτική δύναμη, ώστε ενεργώντας από κοινού να το βοηθήσουν. Επί του «Ν.» επέβαινε εκείνη την ώρα μόνο ο κυβερνήτης του και ουσιαστικός ιδιοκτήτης του … ., ο οποίος αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο που διέτρεχε το σκάφος του, ζήτησε από τον πρώτο ενάγοντα να επιχειρήσει την αποκόλληση χωρίς να αναμένει την άφιξη του «Π». Πράγματι, ο πρώτος ενάγων έδεσε σε δέστρα στην πρύμνη του «ΝΚ» το σκοινί που του έδωσε ο κυβερνήτης του «Ν» μέσω ενός παραπλέοντος μικρού φουσκωτού και επιχείρησε να έλξει το «Ν» ώστε το τελευταίο να αποκολληθεί. Παρά τις προσπάθειές του όμως αυτό κατέστη αδύνατο και ήταν πλέον φανερό ότι απαιτείτο και η αρωγή του «Π» για να επιτευχθεί η αποκόλληση. Μετά από λίγα λεπτά κατέφθασε το «Π» υπό την διακυβέρνηση του τρίτου ενάγοντος, οπότε και τα δύο πλοία προσέδεσαν το «Ν» από την πρύμνη του, με σκοινιά του τελευταίου, υπό την επίβλεψη της αρμόδιας λιμενικής αρχής. Το «ΝΚ» έδεσε το «Ν» από τα δεξιά του κινδυνεύοντος πλοίου και το «Π» από αριστερά του. Κατόπιν, τα δυο αλιευτικά, επιχειρώντας με συνδυασμένες κινήσεις από διαφορετικές γωνίες έλξης, ξεκίνησαν προσεκτικά και με έντονη καταπόνηση των μηχανών τους τη διαδικασία αποκόλλησης του «Ν» από τα βραχώδη αβαθή και μετά από μιάμιση ώρα περίπου το αποκόλλησαν ασφαλώς και το έφεραν σε κατάσταση επίπλευσης. Ακολούθως, το «ΝΚ» πρόσδεσε σταθερά το «Ν» και ξεκίνησε την ρυμούλκησή του προς το αλιευτικό καταφύγιο Λουτρών, που ήταν ο κοντινότερος ασφαλής λιμένας καταφυγής, συνοδεία του «Π», αφού η αυτοδύναμη πλεύση του «Ν» ήταν αδύνατη εξαιτίας των ζημιών που είχε υποστεί στις έλικες, στους άξονες αυτών και στα πηδάλια από την προσάραξή του και τις προσπάθειες των μικρών σκαφών να το αποκολλήσουν. Στα Λουτρά, που απείχαν 8 ναυτικά μίλια από την άνω θέση προσάραξης, έφθασε πρώτα το «Π», το οποίο πλαγιοδέτησε επί της προβλήτας, ενώ το «ΝΚ» με το «Ν» κατέπλευσαν περί την 17:30, δηλαδή μετά από μία ώρα πλεύσης από το σημείο της προσάραξης. Τελικά το «ΝΚ» έφερε το «Ν» παράλληλα με το «Π» και το προσέδεσε με ασφάλεια επ’ αυτού, καθώς δεν υπήρχε άλλη θέση για την ασφαλή πρόσδεσή του εντός του αλιευτικού καταφυγίου. Από τα ανωτέρω εκτεθέντα σαφώς προέκυψε επικείμενος σοβαρός κίνδυνος διάτρησης των υφάλων της ατράκτου του ακυβέρνητου σκάφους της εναγόμενης κατά το συνεχή κλυδωνισμό του επί των αιχμηρών εξάρσεων της ξέρας, με αναμενόμενο με πιθανότητα πραγματικό κίνδυνο, εάν παρέμενε χωρίς βοήθεια στο σημείο της προσάραξης, είτε να προκληθεί ρήγμα στα ύφαλά του, να εισέλθουν θαλάσσια ύδατα στο εσωτερικό του, να αυξηθεί η κλίση που ήδη είχε πάρει και σταδιακά να βυθιστεί, είτε να απελευθερωθεί από την ξέρα εξαιτίας του κλυδωνισμού του επ’ αυτής ή/και τυχόν θραύσης του τμήματός της επί του οποίου είχε επικαθήσει και ακολούθως, όντας έρμαιο των κυμάτων και των ανέμων, να παρασυρθεί προς τη βραχώδη ακτή μεταξύ των δυο όρμων και να συντριβεί, προκαλώντας σοβαρή θαλάσσια ρύπανση στην περιοχή από τα πετρέλαια που βρίσκονταν στις δεξαμενές καυσίμων του, κίνδυνος που ματαιώθηκε λόγω των έγκαιρων και αποτελεσματικών υπηρεσιών των αλιευτικών σκαφών των εναγόντων και ενώ δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη προς αυτό αρωγή. Το υπαρκτό του κινδύνου αυτού αποδείχθηκε: α) από το υπ’ αριθ. πρωτ. ………/8-9-2021 ακριβές αντίγραφο ημερολογίου συμβάντων του Λιμενικού Σταθμού Κύθνου, στο οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι η υπηρεσία ενημερώθηκε τηλεφωνικά από περίοικο της περιοχής Αγίου Στεφάνου Κύθνου για την ύπαρξη σκάφους σε δυσχερή θέση στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των όρμων Αγίου Στεφάνου και Αγίου Ιωάννη Κύθνου, ότι όργανα της υπηρεσίας έσπευσαν άμεσα στην περιοχή και διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για το Τ/Ρ «Ν» το οποίο είχε προσαράξει σε βραχώδη αβαθή στο βυθό, ότι το ανωτέρω Τ/Ρ αποκολλήθηκε με τη συνδρομή των αλιευτικών «ΝΚ» και «Π» λόγω στρέβλωσης των ελίκων και εν συνεχεία ρυμουλκήθηκε εντός του αλιευτικού καταφυγίου Λουτρών Κύθνου από το αλιευτικό «ΝΚ» με τη συνοδεία του αλιευτικού «Π», ότι, κατά δήλωση του κυβερνήτη του Τ/Ρ, εντός των δεξαμενών καυσίμων του βρίσκονται περίπου 1.200 λίτρα πετρελαίου, ότι στον κυβερνήτη του Τ/Ρ επιδόθηκε η διαταγή περί λήψης μέτρων πρόληψης ρύπανσης, ότι από την υπηρεσία έχει τεθεί σε ετοιμότητα προσωπικό και εξοπλισμός για χρήση αυτού εφόσον απαιτηθεί και ότι η υπηρεσία απαγόρευσε τον απόπλου του Τ/Ρ «Ν» μέχρι την αποκατάσταση της ζημιάς και την προσκόμιση πιστοποιητικού αξιοπλοΐας από τον παρακολουθούντα το πλοίο νηογνώμονα. β) από το υπ’ αριθ. μα του ΕΚΣΕΔ/Α.Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ προς τη Λιμενική Αρχή Κύθνου, με το οποίο την καλεί να εφαρμόσει το τοπικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την παροχή συνδρομής στο πλοίο «Ν» που έχει προσαράξει στη θαλάσσια περιοχή όρμου Αγίου Στεφάνου, ανατολικά της Κύθνου, γ) από το υπ’ αριθ. …../08-21 σήμα του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) του Αρχηγείου του Λιμενικού Σώματος Ελληνικής Ακτοφυλακής (Α. Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ) προς όλα τα παραπλέοντα στο στίγμα του κινδύνου πλοία για τυχόν παροχή βοήθειας στο πλοίο «Ν» που είχε προσαράξει στην άνω θαλάσσια περιοχή, δ) από το υπ’ αριθ. ………./8-21 σήμα του Κέντρου Επιχειρήσεων (Κ.ΕΠΙΧ) του Α.ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ προς την Λιμενική Αρχή Κύθνου, με το οποίο την καλεί να θέσει σε άμεση ετοιμότητα όλα τα διαθέσιμα μέσα για την πρόληψη και αντιμετώπιση της ρύπανσης που ήταν δυνατόν να προκληθεί από το πλοίο «Ν», ε) από το υπ’ αριθ. …../08-21 σήμα του Κ.ΕΠΙΧ/Α.ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ προς τους ιδιοκτήτη και κυβερνήτη του «Ν», με το οποίο τους καλεί να λάβουν κάθε πρόσφορο μέτρο για την αποτροπή διαρροής ρυπογόνων ουσιών στο θαλάσσιο περιβάλλον και να δηλώσουν την ακριβή ποσότητα καυσίμων – λιπαντικών και πετρ/δών μιγμάτων που υπήρχαν στις δεξαμενές του πλοίου τους, στ) από το υπ’ αριθ. πρωτ. …/30-8-2021/ΕΜΥ/Ε1 πιστοποιητικό της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με το οποίο την 28-8-2021 από ώρα 11:00 έως 15:00 στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή του όρμου Αγίου Στεφάνου νήσου Κύθνου οι πνέοντες άνεμοι ήταν δυτικοί σχεδόν μέτριοι ή μέτριοι, της τάξεως των 4-5 βαθμών της κλίμακας μποφόρ, ζ) από τις προγνωστικές απεικονίσεις του συστήματος παρακολούθησης, πρόγνωσης και πληροφόρησης για την κατάσταση των Ελληνικών θαλασσών «ΠΟΣΕΙΔΩΝ» (www.poseidon.hcmr.gr), σύμφωνα με τις οποίες την 28-8-2021 και περί ώρες 15.00, 18.00 στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Κύθνου έπνεαν άνεμοι νοτιοδυτικής, δυτικής κατεύθυνσης, εντάσεως 3 έως 4 μποφόρ, και η θάλασσα ήταν έως ταραγμένη, με την επισήμανση ότι οι ριπές του ανέμου μπορεί να ήταν και 40% ισχυρότερες της έντασης που δίνεται και το μέγιστο ύψος κύματος έως και διπλάσιο του σημαντικού και η) από τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων ……….. και ………., οι οποίοι κατά τη διαδικασία αποκόλλησης του πλοίου «Ν» επέβαιναν επί παραπλεόντων σκαφών (ο πρώτος ως κυβερνήτης μικρού φουσκωτού σκάφους και η δεύτερη ως επιβαίνουσα στο Α/Κ σκάφος «ΑΝ»), οι οποίοι κατέθεσαν αναλυτικά για τους κινδύνους από τον κλυδωνισμό του σκάφους της εναγόμενης πάνω στην ξέρα και για την προσπάθεια που κατέβαλαν οι ενάγοντες για την αποκόλλησή του και εν συνεχεία ο πρώτος εξ αυτών για τη ρυμούλκησή του. Αντίθετα, η κατάθεση του μάρτυρος της εναγόμενης ………. (μηχανολόγου – μηχανικού, που συνέταξε την από 30-3-2022 τεχνική έκθεση ζημιών του πλοίου της εναγόμενης με εντολή της ασφαλιστικής εταιρίας που είχε ασφαλίσει το σκάφος κατά των συνήθων θαλασσίων κινδύνων) περί μη ύπαρξης κινδύνου που απειλούσε το πλοίο «Ν.» κατά την 28-8-2021 δεν κρίνεται πειστική, αφενός γιατί ο άνω μάρτυρας δεν ήταν αυτόπτης κατά το συμβάν και αφετέρου γιατί ο ισχυρισμός του ότι, σύμφωνα με το πληροφοριακό υλικό που του δόθηκε από την εντολέα του ασφαλιστική εταιρία, το μηχανοκίνητο σκάφος της εναγόμενης, βάρους 18 τόνων, δεν κινδύνευσε αν και προσαραγμένο σε ξέρα 300 μέτρα ανοιχτά από τη βραχώδη ακτή και 8 ναυτικά μίλια από το λιμάνι Λουτρών Κύθνου, με σημαντικές ζημιές στους δυο έλικες αυτού, στους άξονες των πηδαλίων και στα πηδάλια, που καθιστούσαν αδύνατη την πλεύση του με ίδια μέσα, επειδή μέχρι την παρέμβαση των εναγόντων λίγες ώρες μετά το ατύχημα είχε διατηρήσει τη στεγανότητα και ακεραιότητα του κύτους της γάστρας του, ενώ υπήρχε και πρόγνωση της Ε.Μ.Υ. για πολύ καλές καιρικές συνθήκες στην περιοχή τις επόμενες 2-3 ημέρες, έρχεται σε αντίθεση τόσο με τις προαναφερθείσες καταχωρήσεις στο ημερολόγιο συμβάντων του Λιμενικού Σταθμού Κύθνου, στο υπ’ αριθ. …./08-21 σήμα κινδύνου προς όλα τα παραπλέοντα πλοία του ΕΚΣΕΔ/Α.Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ, στο υπ’ αριθ. …./08-21 σήμα του ΕΚΣΕΔ/Α.Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ προς τη Λιμενική Αρχή Κύθνου, στο υπ’ αριθ. …./8-21 σήμα του Κ.ΕΠΙΧ/Α.ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ προς την Λιμενική Αρχή Κύθνου, στο υπ’ αριθ. …./08-21 σήμα του Κ.ΕΠΙΧ/Α.ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ προς τον ιδιοκτήτη και τον κυβερνήτη του «Ν», στο υπ’ αριθ. πρωτ. …./30-8-2021/ΕΜΥ/Ε1 πιστοποιητικό της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας και στις προγνωστικές απεικονίσεις του συστήματος παρακολούθησης, πρόγνωσης και πληροφόρησης για την κατάσταση των Ελληνικών θαλασσών «ΠΟΣΕΙΔΩΝ», όσο και με τις ένορκες βεβαιώσεις των αυτοπτών μαρτύρων των εναγόντων …… και ………… Άλλωστε, εάν δεν υπήρχε κίνδυνος για το «Ν» από την παραμονή του προσαραγμένου στα άνω βραχώδη αβαθή, ο άνω κυβερνήτης του και ουσιαστικός ιδιοκτήτης του δεν θα το είχε εγκαταλείψει ενώ ανέμενε βοήθεια, ούτε θα ζητούσε από τον πρώτο ενάγοντα να προσπαθήσει μόνος του με το «ΝΚ» να το αποκολλήσει, ούτε θα αποδεχόταν αργότερα τις ταυτόχρονες υπηρεσίες του «Π» υπό τη διακυβέρνηση του τρίτου ενάγοντος, αλλά θα απαγόρευε ρητά στους τελευταίους κάθε επέμβαση στο σκάφος του, για να μη δικαιούνται αυτοί να αξιώσουν μετέπειτα οποιαδήποτε αμοιβή για επιθαλάσσια αρωγή κατ’ άρθρο 249 παρ. 2 του τότε ισχύοντος Κ.Ι.Ν.Δ. (ν. 3816/1958) και θα ανέμενε μόνο την άφιξη ρυμουλκού που θα καλούσε και με συμφωνημένο κόστος θα αποκολλούσε το σκάφος του από το σημείο προσάραξης. Εκείνος όμως εκτίμησε ότι απειλείται το σκάφος του και αιτήθηκε την επέμβαση τρίτων που βρίσκονταν στην εγγύτερη θαλάσσια περιοχή, δίνοντάς τους ο ίδιος τα σκοινιά για να προσδέσουν το σκάφος του ενώ φορούσε σωσίβιο, καθώς προηγουμένως το είχε εγκαταλείψει με τους δυο ακόμη επιβαίνοντες για να επιβιβαστούν σε μικρό βοηθητικό σκάφος, οπότε αντικειμενικά υπάρχει κίνδυνος, με βάση όσα εκτέθηκαν στην υπ’ αριθ. 5 άνω νομική σκέψη, ακόμη κι αν θεωρηθεί βάσιμος ο ισχυρισμός του ότι μεταγενέστερα οι υφιστάμενες συνθήκες θα απέτρεπαν την πρόκληση ζημίας. Ο ισχυρισμός του άνω μάρτυρος (……… διασώστες επειδή, βλέποντας να καταφθάνουν τα δυο καΐκια, εννόησε ότι την επιχείρηση διηύθυνε ο λιμενάρχης Κύθνου, δεν κρίνεται πειστικός, καθώς δεν τεκμηριώνεται στο υπάρχον αποδεικτικό υλικό (βλ. ιδίως τις από 28-8-2021 καταθέσεις ενώπιον των λιμενικών αρχών Κύθνου του κυβερνήτη του «Ν» και της υπαξιωματικού Λ.Σ. ………..). Επίσης, δεν κρίνεται βάσιμος ο περαιτέρω ισχυρισμός του ιδίου μάρτυρος, που περιέχεται και στην άνω τεχνική του έκθεση, ότι οι προκληθείσες ζημιές στα πηδάλια και στις χοάνες αυτών του σκάφους «Ν» δεν ήταν αποτέλεσμα της προσάραξης του σκάφους αυτού αλλά του μη ενδεδειγμένου και εσφαλμένου τρόπου με τον οποίο τα αλιευτικά σκάφη επιχείρησαν την αποκόλληση του σκάφους αυτού από το σημείο προσάραξης, τραβώντας το προς τα πίσω, χωρίς να προηγηθεί α) επιθεώρηση των υφάλων του από επαγγελματία δύτη, ώστε να εκτιμηθεί η αρτιότητα του κελύφους και η μορφολογία του βυθού σε συνάρτηση με τη θέση του σκάφους και β) τοποθέτηση ξύλινων δοκών κατά μήκος του πυθμένα, ώστε κατά τη σύρση του σκάφους για την αποκόλληση να είναι ομαλή η τριβή του πυθμένα επί των ξύλων σε σχέση με τις αιχμηρές προεξοχές των βράχων. Και τούτο διότι από τα άνω στοιχεία αποδείχθηκε ότι η όλη επιχείρηση αποκόλλησης πραγματοποιήθηκε από τους ενάγοντες αφού ελέγχθηκε από δύτη ότι οι άξονες, τα πηδάλια και οι έλικες του «Ν» είχαν υποστεί ζημιές (βλ. την ένορκη βεβαίωση της ……) και αφού ο παρευρισκόμενος κυβερνήτης του κινδυνεύοντος σκάφους, υπό την παρουσία των αρμόδιων λιμενικών αρχών, ενέκρινε τον επιχειρούμενο τρόπο αποκόλλησης, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι πρότεινε στους ενάγοντες άλλη ενδεδειγμένη ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης ξύλινων δοκών κατά μήκος του πυθμένα της ξέρας (βλ. ιδίως την από 28-8-2021 ένορκη κατάθεση του ιδίου του κυβερνήτη του «Ν» ενώπιον των λιμενικών αρχών), ενέργεια η οποία άλλωστε δεν προέκυψε ότι ήταν αντικειμενικά εφαρμόσιμη υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Με βάση τα ανωτέρω αποδεχθέντα οι υπηρεσίες που προσέφεραν τα άνω Α/Κ σκάφη, με την επιτυχή πρόσδεση αρχικώς του κινδυνεύοντος σκάφους της εναγόμενης με κάβους και την, στη συνέχεια, αποκόλλησή του από την ξέρα και ρυμούλκηση του μέχρι και την ασφαλή πρόσδεση του στο αλιευτικό καταφύγιο Λουτρών Κύθνου, ήταν ωφέλιμες, αφού απέτρεψαν αποτελεσματικά τον ως άνω κίνδυνο, ώστε, ως σωστικές, να εμπίπτουν στην έννοια της επιθαλάσσιας αρωγής, όπως αυτή εξειδικεύεται στην υπ’ αριθ. 5 άνω νομική σκέψη. Ο ισχυρισμός της εναγόμενης ότι επρόκειτο για υπηρεσίες απλής ρυμούλκησης είναι αβάσιμος, καθόσον, ως προαναφέρθηκε, στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέτρεξε και το στοιχείο του κινδύνου, όσο και το ωφέλιμο αποτέλεσμα. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η διασωθείσα αξία μετά την αρωγή του Τ/Ρ θαλαμηγού σκάφους «Ν» (άρθρο 13 παρ. 1 Διεθνούς Συμβάσεως του Λονδίνου 1989, βλ. G.Brice, Maritime Law of Salvage, Par 2-108 etc, – βλ. και Εφ.Πειρ. 73/2008, Εφ.Πειρ. 412/2004, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) ανέρχεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, στο ποσό των 200.000,00 ευρώ, συνεκτιμημένου του κόστους των απαιτούμενων επισκευών προς αντικατάσταση των ελικοαξονικών συστημάτων και πηδαλίων του και της απομείωσης της αξίας του λόγω μειωμένης εμπορικότητάς του ως επισκευασμένου σκάφους, σύμφωνα και με την από 30-3-2022 τεχνική έκθεση ζημιών του ναυτικού επιθεωρητή μηχανικού …….., ενώ, κατά τον ίδιο χρόνο, η αξία των Α/Κ σκαφών «ΝΚ» και «Π» μετά του εξοπλισμού τους ανερχόταν στα ποσά των 90.000,00 και 140.000,00 ευρώ αντίστοιχα και όχι στα μεγαλύτερα ή μικρότερα ποσά που ισχυρίζονται ενάγοντες και εναγόμενη αντίστοιχα. Δεν αποδείχθηκε όμως ότι κατά την προσπάθεια διάσωσης τα άνω Α/Κ σκάφη υπέστησαν ζημιές στα ρέλια της δεξιάς πλευράς του το πρώτο και σε μια δέστρα το δεύτερο, για την επισκευή των οποίων απαιτείται το ποσό των 150,00 και 100,00 ευρώ αντίστοιχα, όπως ισχυρίζονται οι ενάγοντες, καθώς τέτοιες ζημιές δεν επιβεβαιώνονται από φωτογραφικό υλικό ή άλλο κρίσιμο έγγραφο, πλην της ένορκης βεβαίωσης της κόρης του τρίτου ενάγοντος ……, που είναι όμως εντελώς ατεκμηρίωτη και γι’ αυτό διόλου πειστική. Περαιτέρω, αφού ληφθούν υπόψη α) η παραπάνω αξία του θαλαμηγού σκάφους της εναγόμενης και των αλιευτικών σκαφών των εναγόντων, β) η καταπόνηση των σκαφών των τελευταίων κατά την προσπάθεια διάσωσης, γ) η επιτηδειότητα και οι προσπάθεια που κατέβαλαν οι ενάγοντες για να αποτρέψουν την καταστροφή του σκάφους της εναγόμενης, δ) το μέγεθος της επιτυχίας που επιτεύχθηκε από τους αρωγούς, ε) η φύση και η έκταση του κινδύνου, όπως αναλύεται παραπάνω, στ) ο χρόνος που διατέθηκε (1,5 ώρα περίπου) για τη διάσωση του σκάφους της εναγόμενης, ζ) οι κίνδυνοι που διέτρεξαν οι αρωγοί και τα σκάφη τους, η) το έγκαιρο των υπηρεσιών που παρασχέθηκαν και θ) ο βαθμός ετοιμότητας και επάρκειας του εξοπλισμού των αρωγών, ενόψει του ότι δεν επιτεύχθηκε σχετική συμφωνία μεταξύ των διαδίκων, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η αμοιβή που οφείλεται για την παρασχεθείσα παραπάνω βοήθεια ανέρχεται συνολικά σε 25.000,00 ευρώ. Από το ποσό αυτό αναλογεί – με βάση το αίτημα των εναγόντων για εξ’ ημισείας διανομή της αμοιβής επιθαλάσσιας αρωγής στα δυο Α/Κ σκάφη τους, χωρίς διάκριση της σημασίας των παρασχεθέντων υπηρεσιών εκάστου-στον πρώτο ενάγοντα (κυβερνήτη και ουσιαστικό ιδιοκτήτη του Α/Κ «ΝΚ») το ποσό των 12.500,00 ευρώ (ήτοι ολόκληρη η αμοιβή που αντιστοιχεί στο πλοίο αυτό), στο δεύτερο ενάγοντα (πλοιοκτήτη του Α/Κ «Π») το ποσό των 6.250,00 ευρώ (ήτοι το ήμισυ της αμοιβής που αντιστοιχεί στο πλοίο αυτό) και στον τρίτο ενάγοντα (κυβερνήτη και μοναδικό μέλος του πληρώματος του Α/Κ «Π») το ποσό των 6.250,00 ευρώ (ήτοι το ήμισυ της αμοιβής που αντιστοιχεί στο πλοίο αυτό) (άρθρο 251 του προϊσχύσαντος Κ.Ι.Ν.Δ. – ν. 3816/1958). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο τρίτος ενάγων (………) απεβίωσε την 6-11-2022 στο Χαϊδάρι Αττικής, ότι κατά το χρόνο του θανάτου του είχε πλησιέστερους συγγενείς τη σύζυγό του ….. και τις θυγατέρες του ……. και …….. και ότι στις ανωτέρω περιήλθε με κληρονομική διαδοχή εξ αδιαθέτου η απαίτησή του κατά της εναγόμενης που ασκήθηκε με την ένδικη αγωγή (άρθρα 1813, 1820 Α.Κ.) και δη κατά τα 2/8 εξ αδιαιρέτου στην άνω σύζυγό του (υπό στοιχείο 3α εκκαλούσα) και κατά τα 3/8 εξ αδιαιρέτου σε έκαστη από τις άνω θυγατέρες του (υπό στοιχεία 3β και 3γ εκκαλούσες), οι οποίες νόμιμα συνεχίζουν τη δίκη επί της άνω αγωγής του, ασκώντας την ένδικη έφεση και παριστάμενες προς υποστήριξή της (βλ. σχετ. το από 17-11-2022 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης θανάτου του τρίτου ενάγοντος, εκδοθέν από το Ληξίαρχο ΔΕ Παλαιάς Φωκαίας Σαρωνικού, το από 11-11-2022 και με αριθ. πρωτ. ……….. πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών του Δήμου Σαρωνικού και το με αριθ. 22/9-2-2023 πρακτικό δημοσίευσης της από 7-9-2022 ιδιόγραφης διαθήκης του τρίτου ενάγοντος από το Ειρηνοδικείο Λαυρίου, στην οποία δεν αναφέρεται η ένδικη απαίτηση, με αποτέλεσμα να ισχύει ως προς αυτήν η εξ’ αδιαθέτου διαδοχή).
7. Κατόπιν όλων αυτών, πρέπει η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσία και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλα τα κεφάλαιά της και κατά τη διάταξή της περί δικαστικών εξόδων, για την ενότητα της εκτέλεσης, ώστε η απόφαση να έχει ενιαίο διατακτικό (Α.Π. 200/2023, www.areiospagos.gr, Εφ.Πειρ. 178/2023, Εφ.Πειρ. 635/2022, efeteio-peir.gr, Σ. Σαμουήλ, «Η έφεση», έκδ. Ε’, σ. 430-431, παρ. 1143). Στη συνέχεια, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση (άρθρο 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), να δικασθεί κατ’ ουσία η ένδικη αγωγή, να γίνει αυτή δεκτή εν μέρει ως βάσιμη κατ’ ουσία [εφόσον αρμόδια (άρθρα 9, 10, 14 αριθ. 2, 25 παρ. 2, Κ.Πολ.Δ, 51 Ν. 2172/1993) και παραδεκτά εισήχθη αυτή στο Δικαστήριο τούτο κατά την τακτική διαδικασία, χωρίς να απαιτείται, μετά τον κατά τα ανωτέρω περιορισμό εν όλω του αιτήματός της σε αναγνωριστικό, η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου και είναι και νόμιμη κατά τις προεκτεθείσες στις σχετικές μείζονες σκέψεις διατάξεις, σε συνδυασμό μ’ εκείνες των άρθρων 1, 2, 6, 8, 12 παρ. 1, 13 παρ. 1 και 24 της ισχύουσας από τον Ιούνιο 1997 Διεθνούς Σύμβασης του Λονδίνου του 1989, που κυρώθηκε με το ν. 2391/1996, 251, 252, 254, 255 του προϊσχύσαντος Κ.Ι.Ν.Δ. (ν. 3816/1958)] και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 12.500,00 ευρώ, στο δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 6.250,00 ευρώ και στους κληρονόμους του τρίτου ενάγοντος 3α) ……… το ποσό των 1.562,50 ευρώ, 3β) …………. το ποσό των 2.343,75 ευρώ και 3γ) ……… το ποσό των 2.343,75 ευρώ, τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής (άρθρο 346 Α.Κ.). Ακόμη, πρέπει να καταδικαστεί η εναγόμενη, λόγω της ήττας της και ανάλογα με την έκταση αυτής, σε μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, κατ’ αποδοχή του βάσιμου σχετικού αιτήματός τους (άρθρα 106, 178 παρ. 1, 183 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, σε συνδ. με άρθρα 58 παρ. 3, 63 παρ.1 περ. iδ, 68 παρ.1, 69 παρ. παρ. 1, 2 και 84 του Ν. 4194/2013), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, εφόσον η κρινόμενη έφεση γίνεται δεκτή, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του παράβολου άσκησης έφεσης στους εκκαλούντες που νίκησαν (άρθρο 495 παρ. 3 Α’ εδάφ. β’ Κ.Πολ.Δ, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται αυτήν τυπικά και κατ’ ουσία.
Εξαφανίζει τη με αριθ. 494/2023 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.
Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση που αφορά την αναφερθείσα στο σκεπτικό από 29-12-2021 και με Γ.Α.Κ. ……. και ΑΚΔ ……../30-12-2021 αγωγή.
Δέχεται εν μέρει αυτή κατ’ ουσία.
Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των δώδεκα χιλιάδων πεντακοσίων (12.500,00) ευρώ, στο δεύτερο ενάγοντα το ποσό των έξι χιλιάδων διακοσίων πενήντα (6.250,00) ευρώ και στους εξ αδιαθέτου κληρονόμους του τρίτου ενάγοντος 3α) ……… το ποσό των χιλίων πεντακοσίων εξήντα δυο ευρώ και πενήντα λεπτών (1.562,50), 3β) …….. το ποσό των δυο χιλιάδων τριακοσίων σαράντα τριών ευρώ και εβδομήντα πέντε λεπτών (2.343,75) και 3γ) ………. το ποσό των δυο χιλιάδων τριακοσίων σαράντα τριών ευρώ και εβδομήντα πέντε λεπτών (2.343,75), τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Καταδικάζει την εναγόμενη σε μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δυο χιλιάδων (2.000,00) ευρώ, εκ των οποίων χίλια (1.000,00) ευρώ αναλογούν στον πρώτο ενάγοντα, πεντακόσια (500,00) ευρώ αναλογούν στο δεύτερο ενάγοντα και πεντακόσια (500,00) ευρώ αναλογούν στους υπό στοιχεία 3α, 3β και 3γ άνω κληρονόμους του τρίτου ενάγοντος.
Διατάσσει την απόδοση στους εκκαλούντες του με κωδικό ……….. ηλεκτρονικού παράβολου άσκησης έφεσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ποσού εκατό (100,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στις 17-9-2024.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 17.9.2024, με άλλη σύνθεση, λόγω προαγωγής και αναχωρήσεως του Εφέτη Θεόκλητου Καρακατσάνη, αποτελούμενη από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Πρόεδρο Εφετών, και με τον ίδιο Γραμματέα απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ.