ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 375/2024
TO ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Ελένη Νικολακοπούλου, Εφέτη, Κωνσταντίνα Παπαντωνίου, Εφέτη –Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την ………., για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ :
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………….., η οποία εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Τρύφωνα Βασίλαινα, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ και
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………. και 2) …………, οι οποίοι εμφανίστηκαν στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Γεώργιο Σωτηρόπουλο.
Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα, άσκησε κατά των εναγομένων και ήδη εφεσίβλητων την από 1.3.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…………/2021 αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία και επ’ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2312/2022 οριστική απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή λόγω έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για την εκδίκασή της. Κατά της ως άνω απόφασης, η ενάγουσα άσκησε την από 29.8.2022 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ………./2022 έφεση, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 2.3.2023, και μετά από αναβολή για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, οπότε η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου υπό α.α. 3 και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσίβλητων αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στους ισχυρισμούς που περιλαμβάνονται στις προτάσεις που κατέθεσε, ενώ ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του με τις προτάσεις που προκατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
H υπό κρίση από 29.8.2022 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ……../2022 έφεση, κατά της με αριθμό 2312/2022 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία αφού δίκασε κατά την τακτική διαδικασία απέρριψε την από 1.3.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2021 αγωγή της ενάγουσας, ασκήθηκε παραδεκτά, νομότυπα [άρθρα 495 παρ. 1,511,513 παρ 1β, 514, 517, 520 παρ.1 ΚΠολΔ] και εμπρόθεσμα, εντός της κατ’ άρθρο 518 παρ.2 ΚΠολΔ τασσόμενης διετούς καταχρηστικής προθεσμίας, καθώς ούτε οι διάδικοι επικαλούνται, ούτε από το έγγραφα της δικογραφίας προέκυψε επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, η οποία δημοσιεύθηκε την 15.7.2022, ενώ η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε με την κατάθεση του δικογράφου αυτής στη Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την 13.9.2022, και έλαβε αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……/2022. Επομένως, η έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 KΠολΔ εισάγεται ενώπιον τούτου του Δικαστηρίου για να δικασθεί με την τακτική διαδικασία πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατ’ άρθρο 533 παρ.1 του ίδιου Κώδικα. Σημειωτέον ότι για το παραδεκτό του ασκηθέντος ένδικου μέσου έχει κατατεθεί, κατ’ άρθρο 495 παρ.3Α στοιχ.γ’ KΠολΔ, το με κωδικό ………. e- Παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών ποσού 150 ευρώ, εξοφλημένο (βλ. τα συνημμένα στο εφετήριο αντίγραφο του e-Παράβολου και από 13.9.2022 απόδειξη εξόφλησης e- Παράβολου της Alpha Bank).
Η ενάγουσα και νυν εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 1.3.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……./2021 αγωγή της κατά των εναγομένων και ήδη εφεσίβλητων, στην οποία εξέθετε ότι στις 27 Μαΐου 2020 απεβίωσε στην πόλη …….. της πολιτείας Πενσυλβάνια των Η.Π.Α., ο σύζυγός της ……….., κάτοικος εν ζωή ….., Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ότι στις 14.10.2020 δημοσιεύθηκε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών η από 16.8.2017 διαθήκη του αποβιώσαντος, συνταχθείσα ενώπιον Συμβολαιογράφου της πολιτείας Πενσυλβάνια ΗΠΑ στην Αγγλική γλώσσα, με την οποία καθιστούσε μοναδική κληρονόμο του την ενάγουσα. Οτι εν συνεχεία δυνάμει του με αριθμό …../27.10.2020 πρακτικού δημοσίευσης ιδιόγραφης διαθήκης του Ειρηνοδικείου Νίκαιας, δημοσιεύθηκε η από 29.8.20218 φερόμενη ως ιδιόγραφη διαθήκη του αποβιώσαντος, η οποία είναι εξ ολοκλήρου πλαστή, καθώς δεν έχει γραφεί και υπογραφεί από τον διαθέτη. Ότι η τελευταία διαθήκη, φέρεται να έχει συνταχθεί στην Κάρπαθο κατά την ως άνω ημερομηνία στην ελληνική γλώσσα και με αυτήν ο αποβιώσας φέρεται να εγκαθιστά κληρονόμους του στην ακίνητη περιουσία του στην Κάρπαθο που αποτελείται από εννέα ακίνητα, συνολικής αξίας, σύμφωνα με την αγωγή 426.137 ευρώ, τους εναγόμενους, κόρη και εγγονό του. Με βάση το ιστορικό που προεκτέθηκε, η ενάγουσα, επικαλούμενη έννομο συμφέρον, ως αποκλειστική κληρονόμος του αποβιώσαντος ζήτησε α) να αναγνωριστεί η ακυρότητα της από 29.8.2018 φερόμενης ως ιδιόγραφης διαθήκης του ……….. που δημοσιεύθηκε με το με αριθμό ……../27.10.2020 πρακτικό δημοσίευσης ιδιόγραφης διαθήκης του Ειρηνοδικείου Νίκαιας, β) να κηρυχθεί άκυρη η με αριθμό …/15.12.2020 πράξη αποδοχής κληρονομίας, με αιτία επαγωγής την ως άνω διαθήκη, που συνέταξε η Συμβολαιογράφος Πειραιώς, ….., εγγραφείσα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καρπάθου τόμος … με α.α. ….. και γ) να αναγνωριστεί ότι η ενάγουσα, είναι η μοναδική κληρονόμος της κινητής και ακίνητης κληρονομίας του αποβιώσαντος συζύγου της ……, δυνάμει της από 16.8.2017 διαθήκης του που δημοσιεύθηκε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών. Ακόμη, ζήτησε να κηρυχθεί η εκδοθησσομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Η ως άνω αγωγή συζητήθηκε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και επ’ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2312/2022 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή ως απαράδεκτη, ελλείψει διεθνούς δικαιοδοσίας των Ελληνικών Δικαστηρίων, και συμψηφίστηκε η δικαστική δαπάνη των διαδίκων, λόγω της συγγενικής τους σχέσης. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα με την κρινόμενη έφεσή της, για λόγους που ανάγονται στην εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και ζητεί την εξαφάνισή της, έτσι ώστε να γίνει καθ ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή της και να επιβληθεί η δικαστική της δαπάνη για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας σε βάρος των εφεσίβλητων- εναγομένων.
Το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις κληρονομικές σχέσεις, με στοιχεία αλλοδαπότητας, ορίζεται από τον Κανονισμό 650/2012 της 4ης Ιουλίου 2012 «σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, την αποδοχή και εκτέλεση δημοσίων εγγράφων στον τομέα της κληρονομικής διαδοχής και την καθιέρωση ευρωπαϊκού κληρονομητηρίου», ο οποίος τυγχάνει εφαρμογής για τις περιπτώσεις κληρονομικής διαδοχής προσώπων των οποίων ο θάνατος επήλθε κατά ή μετά την 17.8.2015. (ΕφΘεσ 1207/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Με τον Κανονισμό θεσπίζονται περισσότερες βάσεις θεμελίωσης διεθνούς δικαιοδοσίας των Δικαστηρίων των κρατών-μελών, με κύρια βάση την οριζόμενη στο άρθρο 4 αυτού, σύμφωνα με την οποία «τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο ο θανών είχε τη συνήθη διαμονή του κατά το χρόνο του θανάτου έχουν διεθνή δικαιοδοσία να εκδικάσουν την υπόθεση κληρονομικής διαδοχής στο σύνολό της». Ως χώρα της συνήθους διαμονής εκλαμβάνεται εκείνη, όπου ο κληρονομούμενος είχε κατά τον θάνατό του το κέντρο των βιοτικών του δραστηριοτήτων, χωρίς όμως αυτή να ταυτίζεται με την έννοια της κατοικίας, όπως συνάγεται από το άρθρο 27 § 1 εδ. γ΄ και δ΄ του Κανονισμού (Α. Βαθρακοκοίλης, H επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου από τον κληρονομούμενο κατά τον Καν. 650/2012, Lex&Forum 3/2021.743 = sakkoulas-online). Επειδή ο Κανονισμός δεν περιλαμβάνει ορισμό της έννοιας της συνήθους διαμονής, έχουν ιδιαίτερη ερμηνευτική αξία οι σκέψεις 23 και 24 του Προοιμίου του Κανονισμού. που περιέχουν ιδιαιτέρως χρήσιμες ερμηνευτικές κατευθυντήριες γραμμές, ακόμη και εάν δεν έχουν τυπική αξία. Κατ’ αυτές λοιπόν η συνήθης διαμονή είναι ο δεσμός φυσικού προσώπου με έδαφος κράτους στο οποίο εντοπίζεται το επίκεντρο των βιοτικών του συμφερόντων κατά τρόπο διαρκή και σταθερό. Απαιτούνται επομένως προς τούτο τόσο η ύπαρξη υλικού στοιχείου, η corpore εγκατάσταση, όσο και η ύπαρξη βουλητικού στοιχείου, η εξωτερίκευση της βούλησης (animus) μονίμου και κυρίας εγκαταστάσεως στον τόπο αυτό. Ως προς το υλικό στοιχείο της φυσικής δηλαδή εγκατάστασης πρέπει να παρατηρηθεί ότι χρειάζεται να προκύπτει και η διάρκεια και η σταθερότητα. Ως σταθερότητα νοείται η εγκατάσταση για ένα ικανό χρονικό διάστημα, όχι όμως η μονιμότητα με την έννοια της ισοβιότητας. Έτσι σήμερα στη συνθήκη της παγκοσμιοποίησης υπάρχει έντονη κινητικότητα των προσώπων (κάτι που αποτελεί συνάμα και κοινοτική θεμελιώδη αρχή και ελευθερία) και επομένως η συνήθης διαμονή είναι ο τόπος στον οποίο επανέρχεται κάποιος που ταξιδεύει και διαμένει (ακόμη και για μεγάλα χρονικά διαστήματα) για λόγους επαγγελματικούς στην αλλοδαπή. Δεν αποκτά έτσι συνήθη διαμονή ο εργαζόμενος στην αλλοδαπή, ο φοιτητής στο τόπο φοιτήσεώς του, ο ναυτικός όταν ταξιδεύει κλπ. Παράλληλα ως βιοτικά συμφέροντα νοούνται η οικογενειακή εστία, η επαγγελματική έδρα, οι κοινωνικές σχέσεις, κλπ. τα συστατικά δηλαδή του βίου προσώπου που κυρίως είναι ο οικογενειακός, επαγγελματικός και κοινωνικός του βίος. Ως προς το βουλητικό στοιχείο, η βούληση δεν αρκεί να είναι ενδιάθετος αλλά πρέπει να εξωτερικεύεται αντικειμενικά και να προκύπτει από ορισμένα γεγονότα. Λόγω του βουλητικού στοιχείου η κτήση συνήθους διαμονής, όπως και της κατοικίας, είναι οιονεί δικαιοπραξία (επί της οποίας εφαρμόζονται οι διατάξεις περί δικαιοπραξιών). Όπως τονίζει το Προοίμιο στη σκέψη 23, αλλά όπως έχει κρίνει και το ΔΕΕ, ο εντοπισμός του τόπου στην κάθε in concreto περίπτωση θα πρέπει να γίνεται με βάση τη συνολική εκτίμηση των περιστάσεων (πραγματικών γεγονότων αντικειμενικά) του βίου του κληρονομούμενου κατά τη διάρκεια των ετών που προηγούνται του θανάτου του και κατά το θάνατο. Η χρονική στιγμή του εντοπισμού της συνήθους διαμονής του κληρονομουμένου είναι κατά τον Κανονισμό η στιγμή του θανάτου του ενώ λεκτέο είναι ότι κάθε πρόσωπο έχει μόνο μία συνήθη διαμονή (αρχή της μοναδικότητας). Τούτο σημαίνει ότι τυχόν μετακίνηση της συνήθους διαμονής παράγει διαφοροποίηση τόσο της δικαιοδοτικής βάσης, όσο και του εφαρμοστέου δικαίου. Αυτή τη μεταβλητή σύγκρουση θέλησε να επιλύσει ο κοινοτικός νομοθέτης (τόσο στο πεδίο του εφαρμοστέου δικαίου, όσο και της διεθνούς δικαιοδοσίας) προσδιορίζοντας ότι η κρίσιμη συνήθης διαμονή είναι εκείνη κατά το χρόνο του θανάτου. (Χ. Παμπούκης, (επιμέλεια) « Διεθνές Κληρονομικό Δίκαιο κατ άρθρο ερμηνεία του Κανονισμού 650/2012, εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2016 σελ.107 επομ.). Ετερη βάση δικαιοδοσίας εισάγει η διάταξη του άρθρου 5 του Κανονισμού με την οποία παρέχεται η εξουσία στα ενδιαφερόμενα μέρη (που συνήθως θα είναι οι κληρονόμοι), όταν ο θανών (κληρονομούμενος) είχε επιλέξει κατά το άρθρο 22 του Κανονισμού ως εφαρμοστέο δίκαιο (professio juris) το ουσιαστικό δίκαιο κράτους μέλους, να παρεκτείνουν την αποκλειστική δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους αυτού για να επιλύουν το σύνολο των ζητημάτων (και διαφορών) που μπορούν να ανακύψουν από την κληρονομία. Αυτή η συμφωνία παρέκτασης αρμοδιότητας πρέπει να καταρτιστεί εγγράφως και φέρει ημερομηνία και υπογραφή των ενδιαφερομένων μερών. Ακόμα, στο άρθρο 10 του ίδιου Κανονισμού εισάγεται επικουρική βάση εγκαθιδρύουσα διεθνή δικαιοδοσία, οσάκις η συνήθης διαμονή του θανόντος κατά τον χρόνο του θανάτου του δεν βρισκόταν σε κράτος μέλος. Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 10, η διεθνής δικαιοδοσία να εκδικάσουν την υπόθεση κληρονομικής διαδοχής στο σύνολό της, απονέμεται στα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκονται τα περιουσιακά στοιχεία της κληρονομιάς. Ενδυναμώνεται, έτσι, η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων των κρατών μελών, με την αποφυγή του ενδεχόμενου κενού που θα δημιουργούνταν, όταν ο κληρονομούμενος, διέμενε μεν στην αλλοδαπή, κατέλειπε ωστόσο περιουσία εντός της ΕΕ και διασφαλίζεται η πρόσβαση των κληρονόμων, κληροδόχων και δανειστών στα δικαστήρια των κρατών μελών της ΕΕ. Ως ιεραρχικά πρώτος λόγος άσκησης διεθνούς δικαιοδοσίας εκ μέρους των δικαστηρίων του κράτους μέλους, στο οποίο βρίσκονται τα περιουσιακά στοιχεία του θανόντος, καθιερώνεται η ιθαγένεια του κληρονομούμενου (άρθρ. 10 περιπτ. α). Η ανύψωση του κριτηρίου της ιθαγένειας ως πρώτης αιτίας για την εγκαθίδρυση της επικουρικής διεθνούς δικαιοδοσίας, αντί του κριτηρίου της τελευταίας συνήθους διαμονής, που είχε προτείνει η Επιτροπή, έγινε σκοπίμως και δρα θετικά σε δύο επίπεδα: αφενός μεν ενισχύει τη δικαιοδοσία των δικαστηρίων του τόπου καταγωγής του θανόντος (όπου συνήθως βρίσκεται και το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιαίας περιουσίας) να αντιμετωπίσουν το σύνολο των ζητημάτων της κληρονομικής διαδοχής, αφετέρου δε απαλλάσσει τα δικαστήρια του κράτους αυτού από το συχνά επίπονο και δυσχερή έλεγχο της προηγούμενης συνήθους διαμονής του θανόντος καθώς και του τόπου όπου βρίσκεται στοιχείο της κληρονομιάς (Λ.-Μ. Πίψου, Κανονισμός (ΕΕ) 650/2012: Πεδίο εφαρμογής, διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, αποδοχή και εκτέλεση δημοσίων εγγράφων, Αρμ 3/2014.411 = sakkoulas-online). Αφενός, δεν ενδιαφέρει άλλη ιθαγένεια, πέραν αυτής του κράτους του επιληφθέντος δικαστηρίου, που τυχόν είχε ο κληρονομούμενος κατά τον χρόνο του θανάτου του· και αφετέρου, δεν ενδιαφέρει η ιθαγένεια που τυχόν είχε ο κληρονομούμενος κατά την διάρκεια της ζωής του αλλά την οποία είχε απολέσει κατά τον χρόνο του θανάτου του. Περαιτέρω, το στοιχείο της κληρονομίας που μπορεί να θεμελιώσει διεθνή δικαιοδοσία των δικαστηρίων κράτους μέλους για το σύνολο των κληρονομικών διαφορών μπορεί να είναι πολύ μικρής αξίας ή, αναλογικά προς την αξία ολόκληρης της κληρονομίας, ελάχιστης σημασίας. (Χ. Παμπούκης, (επιμέλεια) « Διεθνές Κληρονομικό Δίκαιο κατ άρθρο ερμηνεία του Κανονισμού 650/2012, εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2016 σελ.142 επομ). Ηδη δε έχει κριθεί με την με αριθμό 7-4/7.1.2022 C- 645/2020 απόφαση του ΔΕΕ (ΤΝΠ Νομος), ότι το Δικαστήριο κράτους- μέλους ενώπιον του οποίου εισάγεται υπόθεση που διέπεται από τον Κανονισμό 650/2012, υποχρεούται να εξετάσει εκτός από την κύρια βάση δικαιοδοσίας που εισάγεται με το άρθρο 4, την επικουρική βάση δικαιοδοσίας που εισάγεται με το άρθρο 10 του ίδιου Κανονισμού αυτεπαγγέλτως, ακόμα και χωρίς να προταθεί σχετικός ισχυρισμός από τους διαδίκους, Προτεραιότητα έναντι του άρθρ. 10 έχει μόνο το άρθρ. 4 (και υπό τις προϋποθέσεις των άρθρ. 5 επ. η αυτονομία των διαδίκων), όχι οι κανόνες δικαιοδοσίας τρίτων κρατών. Έτσι, το γεγονός ότι δικαστήριο τρίτου κράτους αναγνωρίζει εαυτό αρμόδιο να κρίνει σχετικά με την κληρονομική διαδοχή θανόντος που είχε την τελευταία συνήθη διαμονή του στο κράτος αυτό, δεν εμποδίζει το δικαστήριο ενός κράτους μέλους να θεμελιώσει διεθνή δικαιοδοσία επί της ίδιας διαφοράς δυνάμει του άρθρ. 10. Ούτε όμως και οι κανόνες των εθνικών δικαίων των κρατών μελών λαμβάνονται πλέον υπόψη. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με άλλους ευρωπαϊκούς Κανονισμούς ο «οικουμενικός» χαρακτήρας των κανόνων διεθνούς δικαιοδοσίας του Κανονισμού για τις κληρονομικές σχέσεις έχει ως αποτέλεσμα τον πλήρη κατακλυσμό του ρυθμιστικού πεδίου των κληρονομικών σχέσεων και κατ’ ουσίαν την κατάργηση των αντίστοιχων εθνικών διατάξεων. Όπως δηλώνεται στο σημείο (30) του προοιμίου, «ο παρών Κανονισμός … απαριθμεί εξαντλητικά, κατά σειρά προτεραιότητας, τους λόγους για τους οποίους μπορεί να ασκείται αυτή η επικουρική διεθνής δικαιοδοσία». ((Χ. Παμπούκης, (επιμέλεια) «Διεθνές Κληρονομικό Δίκαιο κατ άρθρο ερμηνεία του Κανονισμού 650/2012, εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 2016 σελ.142 επομ)
Στην κρινόμενη περίπτωση, στα κατατεθειμένα διαδικαστικά έγγραφα των διαδίκων, (αγωγή, έφεση και προτάσεις) συνομολογείται ότι ο κληρονομούμενος ………., ήταν κάτοικος εν ζωή της πόλης ….., της πολιτείας Πενσιλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και απεβίωσε στην πόλη αυτή την 27η Μαΐου 2020. Ο θανών είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και δη στο χωριό …. της νήσου Καρπάθου των Δωδεκανήσων, την 13.12.1932. Την 2.9.1962 παντρεύτηκε στην Κάρπαθο την εκκαλούσα και την 25.1.1963 μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και εγκαταστάθηκαν στην πόλη …. της πολιτείας της Πενσυλβάνια. Από τον γάμο τους αυτό απέκτησαν τρία τέκνα, μεταξύ των οποίων και η πρώτη εφεσίβλητη, τα οποία γεννήθηκαν επίσης στο ….. Στην πόλη αυτή δραστηριοποιούνταν επαγγελματικά ο θανών, μέχρι τον χρόνο θανάτου του. Από τα περιστατικά αυτά, τα οποία συνομολογούνται από τους διαδίκους, αποδεικνύεται ότι η συνήθης διαμονή του θανόντος, υπό την έννοια που ανωτέρω εκτέθηκε, κατά τον χρόνο του θανάτου του, ήταν στην πόλη ….. της πολιτείας της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Ο ισχυρισμός της εκκαλούσας, ότι ο θανών διέμενε τους θερινούς μήνες στη νήσο καταγωγής του, στην Κάρπαθο και επομένως είχε διαμονή στην Ελλάδα, τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος. Τούτο διότι, σύμφωνα με όσα στην μείζονα σκέψη της παρούσας εκτέθηκαν, η παραμονή μερικών μηνών, για παραθεριστικούς λόγους στον τόπο καταγωγής του θανόντος, δεν καθιστά τον τόπο αυτό το κέντρο των βιοτικών του σχέσεων, περαιτέρω δε δεν συνδέεται με δεδηλωμένη πρόθεσή του να μεταφέρει το κέντρο των βιοτικών του σχέσεων στον τόπο αυτό, με αποτέλεσμα να μην δύναται να εδραιωθεί διεθνής δικαιοδοσία των ελληνικών Δικαστηρίων, δυνάμει του άρθρου 4 του Κανονισμού. Αντίθετα, όμως τα Ελληνικά Δικαστήρια έχουν διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με το άρθρο 10 του Καν. 650/2012 για την εκδίκαση της υπόθεσης, αφού ο θανών αφενός είχε τη διαμονή του σε τρίτο, εκτός ΕΕ κράτος, ήτοι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αφετέρου είχε την ελληνική ιθαγένεια κατά το χρόνο θανάτου του, όπως συνομολογείται από τους διαδίκους και αποδεικνύεται από το με αριθμό πρωτοκόλλου …../30.7.2020 απόσπασμα της με α.α. … τ. …. έτος 2020 ληξιαρχικής πράξης θανάτου του ειδικού ληξιαρχείου, χωρίς να ασκεί επιρροή για τη διεθνή δικαιοδοσία του Δικαστηρίου αυτού, αν παράλληλα είχε αποκτήσει και την ιθαγένεια των Η.Π.Α., επιπλέον δε ήταν κύριος ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, και δη τουλάχιστον των ακινήτων που φέρεται να κατέλιπε στους εφεσίβλητους, τα οποία βρίσκονται στη νήσο Κάρπαθο, χωρίς να ασκεί επιρροή η ύπαρξη τυχόν έτερης περιουσίας του στις ΗΠΑ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που εφαρμόζοντας τις διατάξεις των άρθρων 3,4, και 30 Κ.Πολ.Δ., απέρριψε την αγωγή λόγω έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας, έσφαλε και πρέπει επομένως να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και να κρατηθεί η από 1.3.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…./2021 αγωγή προκειμένου να δικαστεί από το Δικαστήριο αυτό, το οποίο θεμελιώνει τη διεθνή δικαιοδοσία του στο άρθρο 10 παρ.1α του Καν. 650/2012, που εφαρμόζεται εν προκειμένω αφού ο θάνατος του κληρονομούμενου επήλθε μετά την 17.8.2015. Το Δικαστήριο αυτό είναι καθ ύλη αρμόδιο και κατά τόπο αρμόδιο για την εκδίκαση της διαφοράς. Ως προς το ζήτημα της κατά τόπο αρμοδιότητας των Δικαστηρίων του Πειραιά, λεκτέα είναι τα ακόλουθα: Μετά την αδυναμία εφαρμογής του άρθρου 30 ΚΠολΔ, αφού εφαρμοστέος σε όλο το πλέγμα των κληρονομικών σχέσεων, είναι ο Κανονισμός 650/2012, αλλά και του άρθρου 29 ΚΠολΔ (αποκλειστική δωσιδικία του τόπου του ακινήτου), καθώς εν προκειμένω με την κρινόμενη αγωγή δεν ζητείται η αναγνώριση εμπράγματου δικαιώματος, εφαρμοστέες στην κρινόμενη περίπτωση είναι η διάταξη του άρθρου 22 σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 37 παρ.1 και 41 ΚΠολΔ, ήτοι η γενική δωσιδικία της κατοικίας του πρώτου εναγομένου και προσωρινής διαμονής της δεύτερης των εναγομένων. Στην κρινόμενη αγωγή, το περιεχόμενο της οποίας ανωτέρω εκτέθηκε, παραδεκτά σωρεύονται κατ άρθρο 218 ΚΠολΔ α) αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας διαθήκης λόγω πλαστότητας, και β) αναγνώρισης κληρονομικού δικαιώματος. Για το παραδεκτό των σωρευόμενων αγωγών δεν απαιτείται η εκ μέρους της ενάγουσας προσκομιδή πιστοποιητικού ΕΝΦΙΑ καθόσον δεν πρόκειται περί σώρευσης εμπράγματων αλλά κληρονομικών αγωγών (άρθρο 54Α παρ.5 του ν. 4174/2013). ομοίως δε δεν απαιτείται η προσκομιδή πιστοποιητικού του άρθρου 5 του Ν. 2308/1995, επειδή η έναρξη ανάρτησης των προσωρινών κτηματολογικών πινάκων και διαγραμμάτων για το κτηματολόγιο Καρπάθου έλαβε χώρα την 22.4.2022, ήτοι μετά την κατάθεση της κρινόμενης αγωγής, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών των εναγομένων. Εξάλλου, για το παραδεκτό της συζήτησης (δεδομένου ότι η αγωγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την 1.3.2021), προσκομίζεται το από 25.5.2021 πρακτικό της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας διαμεσολάβησης κατ’ άρθρο 6 ν. 4640/2019. Ακόμα, η κρινόμενη αγωγή είναι παραδεκτή καθώς έχει εγγραφεί στα οικεία βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Καρπάθου κατ’ άρθρο 220 ΚΠολΔ, την 6.Απριλίου 2021 με αυξ. αριθμ. ………, όπως προκύπτει από την βεβαίωση του Υποθηκοφύλακα Καρπάθου-Κάσου ………., εγγραφή που απαιτείται ως στοιχείο του παραδεκτού της αγωγής αναγνώρισης κληρονομικού δικαιώματος (ΑΠ 331/2021 ΤΝΠ Νομος).
Περαιτέρω, κατά το ελληνικό δικονομικό δίκαιο (“lex fori`) – διερευνάται η ύπαρξη των διαδικαστικών προϋποθέσεων για την έγκυρη έναρξη, διεξαγωγή της δίκης και έκδοση απόφασης κατ` ουσία, που εξετάζονται, πριν τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα της αγωγής (ΕφΠειρ 542/2012, ΕφΑθ 5.009/1987, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), Επίσης, κατά τη διάταξη του άρθρου 73 ΚΠολΔ το δικαστήριο εξετάζει αυτεπάγγελτα σε κάθε στάση της δίκης αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις των άρθρων 62 έως 72 του ίδιου Κώδικα, ενώ κατά τη διάταξη του άρθρου 332 ΚΠολΔ, το δεδικασμένο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο. Η έρευνα όμως της υπάρξεως εννόμου συμφέροντος γίνεται μετά τις λοιπές γενικές διαδικαστικές προϋποθέσεις και συνεπώς μετά την εξέταση της ανυπαρξίας δεδικασμένου (Σ. Σινανιώτης: Η νομιμοποίηση στην πολιτική δίκη 1965 σελ. 162, Β. Βαθρακοκοίλης: ΚΠολΔ άρθρο 68 § 13, Νίκας: Ερμ.ΚΠολΔ, άρθρο 68 § 11, ΕφΑθ 2685/1998 ΕλΔ 39.919) (ΕφΑθ 158/2009 Sakkoulas on line). Σημειώνεται ότι το έννομο συμφέρον, που στηρίζει και την ενεργητική νομιμοποίηση του διαδίκου προορίζεται να περιστείλει τη δικαστική προστασία μόνο στην περίπτωση εκείνη, που η εκδοθείσα απόφαση είναι ικανή να συμβάλει στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων του αιτούντος τη δικαστική προστασία και αποτελεί το κατάλληλο μέσο άρσης της υφισταμένης αβεβαιότητας στις σχέσεις των διαδίκων και αποτροπής του προκαλούμενου στο συμφέρον του ανωτέρω προσώπου κινδύνου από αυτή, ταυτόχρονα με την διασφάλιση και των άλλων σκοπών που επιδιώκει η πολιτική δίκη (ΑΠ 269/2019, ΑΠ 1310/2018, ΑΠ 356/2013, ΑΠ 384/2013, ΕφΔωδ 32/2021, ΕφΑΘ 595/2020 δημοσιευμένες όλες στην Τ.Ν.Π. « Νόμος », Γεωργιάδου Μ./Μπαλογιάννη Ε., σε ΕρμΚΠολΔ, επιμ. Απαλλαγάκη X. εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη, 2017, τ. I, άρθρο 68, σελ. 219 αρ. 10, Νίκας Γ., ΕρμΚΠολΔ, Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, εκδ. Σάκκουλα, 2000, τ. I, άρθρο 68, σελ. 145, αρ. 8 ). Περαιτέρω, η συνδρομή του εννόμου συμφέροντος που εξετάζεται κατά το Lex Fori, ως δικονομική διαδικαστική προυπόθεση διεξαγωγής της δίκης σε κάθε στάση της δίκης και αυτεπαγγέλτως (ΑΠ 1557/2018, ΑΠ 727/2016, ΑΠ 208/2015 δημοσιευμένες στην Τ.Ν.Π. « Νόμος » ), σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, πρέπει να υφίσταται κατά τον χρόνο άσκησης της διαδικαστικής πράξης, αλλά και σε κάθε στάση της δίκης ( ΑΠ 222/2016, ΤΝΠ ΔΣΑ, ΑΠ 1070/2006, ΑΠ 1016/2005 δημοσιευμένες στην Τ.Ν.Π. «Νόμος»), υπό την έννοια ότι η ανάγκη προστασίας είναι ενεστώσα και υφίσταται και κατά τη συζήτηση μετά την οποία εκδίδεται οριστική απόφαση (ΑΠ 1877/2014, ΑΠ 1092/2013 δημοσιευμένες στην Τ.Ν.Π. «Νόμος», Μαργαρίτης Μ./Μαργαρίτη Α., ΕρμΚΠολΔ, εκδ. Σάκκουλα, 2018, άρθρο 68, σελ. 139, αρ. 14, Νίκας Γ., ό.π., άρθρο 68, σελ. 147, αρ. 12), ήτοι, μεταξύ άλλων και κατά τη συζήτηση της αγωγής, αλλά και κατά την άσκηση και συζήτηση της έφεσης (ΑΠ 404/2018, ΑΠ 1731/2017, ΑΠ 1070/2006 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1016/2005 και ΑΠ 640/2003 δημοσιευμένες στην Τ.Ν.Π. «Νόμος»). Αν δε κατά τη διάρκεια της δίκης και πριν από τον άνω κρίσιμο χρόνο εκλείψει το έννομο συμφέρον, η σχετική αγωγή ή αίτηση παροχής εννόμου προστασίας απορρίπτεται (ΑΠ 1877/2014, ΑΠ 1092/2013 Εφ. Αθ. 504/2024 ΤΝΠ Νομος). Εξάλλου, στο άρθρο 323 του ΚΠολ.Δ. αποτυπώνονται, με την επιφύλαξη αυτών που ορίζουν διεθνείς συμβάσεις, οι όροι υπό τους οποίους απόφαση αλλοδαπού πολιτικού δικαστηρίου ισχύει και αποτελεί δεδικασμένο στην Ελλάδα, οι οποίοι έχουν ως ακολούθως 1) η απόφαση αυτή αποτελεί δεδικασμένο, σύμφωνα με το δίκαιο του τόπου όπου εκδόθηκε, 2) η υπόθεση κατά τις διατάξεις του ελληνικού δικαίου υπαγόταν στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων του κράτους στο οποίο ανήκει το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, 3) ο διάδικος που νικήθηκε δεν στερήθηκε το δικαίωμα της υπεράσπισης και γενικά της συμμετοχής στη δίκη, εκτός αν η στέρηση έγινε, σύμφωνα με διάταξη που ισχύει και για τους υπηκόους του κράτους στο οποίο ανήκει το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, 4) δεν είναι αντίθετη προς απόφαση ελληνικού δικαστηρίου που εκδόθηκε στην ίδια υπόθεση και αποτελεί δεδικασμένο για τους διαδίκους, μεταξύ των οποίων εκδόθηκε η απόφαση του αλλοδαπού δικαστηρίου, και 5) δεν είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη ή προς τη δημόσια τάξη. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για να έχει νομική ενέργεια απέναντι των αρμόδιων οργάνων της Ελληνικής Πολιτείας απόφαση αλλοδαπού πολιτικού δικαστηρίου, δεν είναι αναγκαίο να τηρηθεί η διαδικασία κηρύξεως αυτής εκτελεστής, για την αναγνώριση του δεδικασμένου της, κατά τις πιο πάνω διατάξεις, από το αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (ΑΠ 1330/1988). Αν δε σε άλλη δίκη ενώπιον ελληνικού δικαστηρίου προβάλλεται το δεδικασμένο από την απόφαση του αλλοδαπού πολιτικού δικαστηρίου, το αρμόδιο για τη δίκη αυτή ημεδαπό δικαστήριο, μπορεί να ερευνήσει και παρεμπιπτόντως τη συνδρομή των όρων αναγνωρίσεως του δεδικασμένου της αποφάσεως αυτής στην Ελλάδα (ΑΠ 711/2020 ΤΝΠ Νόμος).
Στην προκειμένη περίπτωση οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι η από 16.8.2017 διαθήκη του αποβιώσαντος, συνταχθείσα ενώπιον Συμβολαιογράφου της πολιτείας Πενσιλβάνια ΗΠΑ στην Αγγλική γλώσσα, στην οποία η ενάγουσα βασίζει το κληρονομικό της δικαίωμα, κηρύχθηκε άκυρη με την με αριθμό 02-20-…………/20.9.2022 απόφαση του Πρωτοδικείου της Κομητείας Αλεγκένι Πενσυλβάνιας, και καταχωρήθηκε στο Τμήμα Δικαστικών Βιβλίων και στο Αρχείο του Πρωτοδικείου την 21.9.2022. Ο ως άνω ισχυρισμός είναι νόμιμος και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς την πλήρωση των προυποθέσεων που θέτει το άρθρο 323 ΚΠολΔ, το οποίο τυγχάνει εφαρμοστέο εν προκειμένω, επειδή αφενός ο Κανονισμός 650/2012 αναφέρεται σε αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων που έχουν εκδοθεί από Δικαστήρια κρατών μελών χωρίς να καταλαμβάνει αποφάσεις από Δικαστήρια τρίτων κρατών και δεν υφίσταται διμερής συνθήκη μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ για την αμοιβαία αναγνώριση δικαστικών αποφάσεων (Σύμβαση της Νεας Υόρκης /1958 αφορά την αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων). Ομοίως δε πρέπει να αναφερθεί ότι με τα άρθρα 16 και 17 του Κανονισμού 650/2012 δεν παρέχεται στο Δικαστήριο η δυνατότητα της υπό όρους αναστολή της ενώπιον του διαδικασίας, εάν για το ίδιο αντικείμενο εκκρεμεί δίκη ενώπιον δικαστηρίου εξωκοινοτικής χώρας, σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα στο άρθρ. 33 Καν. 1215/2012 (Λ.-Μ. Πίψου, Κανονισμός (ΕΕ) 650/2012: Πεδίο εφαρμογής, διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, αποδοχή και εκτέλεση δημοσίων εγγράφων, Αρμ 3/2014.414 = sakkoulas-online), Το περιεχόμενο της απόφασης, όπως αποδεικνύεται από το προσαγόμενο σε επίσημη μετάφραση, αντίγραφο αυτής, έχει ως ακολούθως «Στο Πρωτοδικείο της Κομητείας Αλεγκένι της Πενσυλβάνιας τμήμα διαθηκών και ορφανών. Σχετικά με κληρονομία του …………….., (θανών), αρ. ………. ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Και τώρα σήμερα την 20η Σεπτεμβρίου 2022, και κατόπιν εξέτασης της παρούσας αίτησης ακύρωσης της αμφισβητούμενης διαθήκης του ………….., η οποία χρονολογήθηκε στις 16 Αυγούστου 2017 και επίσης βασίστηκε στην ανάκληση της διαθήκης του θανόντος και σύμφωνα με τη νομοθεσία της Πενσυλβάνια κατά το άρθρο ……. της εν λόγω διαθήκης που έχει ημερομηνία από τις 16 Αυγούστου 2017 και την οποία είχε υπογράψει ο ίδιος ο διαθέτης και στη συνέχεια είχε επικυρωθεί επίσης από τον Συμβολαιογράφο …….. (………) και στην συνέχεια η ίδια διαθήκη με ημερομηνία 16 Αυγούστου 2017, ανακλήθηκε αργότερα, νομίμως ήταν υπογεγραμμένη η ανάκληση από τον διαθέτη και επίσης, επικυρώθηκε επίσης από τον Συμβολαιογράφο . ……. την 1η Αυγούστου 2018, από τον ανωτέρω θανών . . ….. . και στην οποία ήταν τότε παρούσες δυο μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν τις επιθυμίες του και ότι αυτός ήθελε να ανακαλέσει την προηγούμενη διαθήκη του, η οποία είχε συνταχθεί προηγουμένως από τον θανόντα, κάτι που επίσης απαιτείται από το νόμο εδώ στην Πενσυλβάνια. Αυτό επαληθεύθηκε επίσης σήμερα, σύμφωνα με το δικό μας κατάλογο δικών, από όλες τις καταθέσεις που είχαν κατατεθεί προηγουμένως από το δικηγόρο της εναγομένης ……….. στο τμήμα των δικαστικών Αρχείων του Πρωτοδικείου της Κομητείας του Αλλεγκένι. Δια του παρόντος διατάχθηκε, κρίθηκε, και αποφασίστηκε ότι σήμερα η ανωτέρω αίτηση της ……., ενάγουσας, γίνεται δεκτή και επίσης με την παρούσα αποφασίζεται σήμερα ότι η διαθήκη του θανόντος ………….. με ημερομηνία 16 Αυγούστου 2017, ανακαλείται εδώ νομίμως από αυτό το Δικαστήριο και διατάσσεται εδώ ότι η εναγομένη απαγορεύεται να χρησιμοποιεί τη διαθήκη του θανόντα με ημερομηνία 16 Αυγούστου 2017 και δεν είναι πλέον η νόμιμη εκτελεστής, ούτε η νόμιμη κληρονόμος αυτής της περιουσίας. Από το Δικαστήριο (ιδιόχειρη υπογραφή του Δικαστή) ……… Επικυρωμένο από το Αρχείο ……., διευθυντής, της διεύθυνσης δικαστικών αρχείων του Δικαστηρίου» Σημειώνεται ότι από την απόφαση αυτή δύναται να παραχθεί δεδικασμένο, ως προς τις σχέσεις της ενάγουσας και της δεύτερης εναγομένης, το οποίο απαγορεύει στο παρόν Δικαστήριο να ασχοληθεί με την σωρευόμενη αγωγή περί αναγνώρισης κληρονομικού δικαιώματος της ενάγουσας, επιπλέον δε καταλύεται το έννομο συμφέρον της ενάγουσας προς παροχή έννομης προστασίας για το σύνολο των αγωγικών βάσεων, το οποίο στήριξε στην ιδιότητα της ως κληρονόμου από την ακυρωθείσα διαθήκη, ως προς αμφότερους τους διαδίκους, αφού μετά την ακύρωσή της η ως άνω διαθήκη δεν μπορεί να ισχυροποιηθεί, ούτε ως προς τον πρώτο εναγόμενο (βλ σχετ. ΑΠ 1181/2020 ΤΝΠ Νομος). Ως προς την ουσιαστική βασιμότητα των προϋποθέσεων που τάσσει το άρθρο 323 ΚΠολΔ, λεκτέα είναι τα ακόλουθα: Η υπόθεση που εξετάστηκε από το Δικαστήριο των ΗΠΑ, υπαγόταν κατά τις διατάξεις του ελληνικού δικαίου στη διεθνή δικαιοδοσία του ως άνω Δικαστηρίου που εξέδωσε την αλλοδαπή απόφαση, αφού σύμφωνα με όσα ανωτέρω αναφέρθηκαν ο κληρονομούμενος κατά τον χρόνο θανάτου του είχε την συνήθη κατοικία του στην πολιτεία Πενσυλβανια των ΗΠΑ (άρθρο 4 Καν. 650/2012 με ρύθμιση ταυτόσημη με το ισχύον μέχρι την 17.8.2015 άρθρο 30 ΚΠολΔ), επίσης δεν προβάλλεται από τους διαδίκους, ούτε και αποδείχθηκε, ότι η ως άνω απόφαση αντίκειται σε απόφαση ημεδαπού δικαστηρίου, που εκδόθηκε στην ίδια υπόθεση μεταξύ των αυτών διαδίκων και αποτελεί δεδικασμένο. Η εν λόγω αλλοδαπή απόφαση δεν είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη και τη δημόσια τάξη, αφού η ακυρότητα της διαθήκης επήλθε λόγω νόμιμης ανάκλησής της από τον διαθέτη, κατά το δίκαιο της πολιτείας Πενσυλβάνια των ΗΠΑ. Η ανάκληση δε της διαθήκης, ενώπιον μάλιστα συμβολαιογράφου και με την παρουσία μαρτύρων προβλέπεται και από το ελληνικό δίκαιο. (άρθρο 1763 παρ 1 εδ 2 ΑΚ). Το γεγονός ότι κατά το ημεδαπό δίκαιο για την ανάκληση της διαθήκης απαιτείται η σύμπραξη τριών μαρτύρων, ενώ κατά το δίκαιο των ΗΠΑ, αρκεί η παρουσία δυο μαρτύρων, δεν συνιστά αντίθεση στην ελληνική δημόσια τάξη, αφού και με την ρύθμιση αυτή προσδίδεται στην δικαιοπραξία της ανάκλησης, η βεβαίωση της αυτοπρόσωπης εμφάνισης του διαθέτη. Σε ότι αφορά την εκπροσώπηση των διαδίκων στην πρώτη σελίδα της με αριθμό …………./20.9.2022 απόφασης του Πρωτοδικείου της Κομητείας Αλεγκένι Πενσυλβάνιας, αναφέρεται ότι αντίγραφα της απόφασης αποστέλλονται στους …….., δικηγόρο, ………., …….. Πενσυλβάνια, στην πρώτη εναγομένη και την ενάγουσα, χωρίς όμως να αναφέρεται ποιά διάδικος εκπροσωπήθηκε από τον ως άνω δικηγόρο, ενώ στο σκεπτικό της απόφασης, όπως ανωτέρω εκτέθηκε αναφέρεται ότι προηγουμένως είχαν κατατεθεί καταθέσεις από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της …… στο τμήμα των δικαστικών αρχείων του Πρωτοδικείου της Κομητείας της Αλλεγκένι. Από τις αναφορές αυτές της απόφασης το Δικαστήριο δεν μπορεί να σχηματίσει πλήρη δικανική πεποίθηση, περί της αντιπροσώπευσης της, κατά την παρούσα δίκη, ενάγουσας ενώπιον του Πρωτοδικείου της Πενσυλβάνια και επομένως πρέπει να προσαχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, σε επίσημη μετάφραση βεβαίωση του αρμόδιου οργάνου περί της παρουσίας ή της εκπροσώπησης των διαδίκων, από πληρεξούσιο δικηγόρο στην δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η ως άνω απόφαση. Ακόμα δεν προκύπτει ότι η υπό αναγνώριση απόφαση αποτελεί δεδικασμένο, κατά το δίκαιο του τόπου έκδοσής της, όπως χαρακτηριστικά αξιώνεται από το άρθρο 323 αρ. 1 KΠολΔ, δεδομένου ότι αυτό δεν μπορεί να συναχθεί από το μεταφρασμένο κείμενο αυτής, στην οποία ουδέν αναφέρεται περί της δυνατότητας ή μη προσβολής της με ένδικα μέσα. Περαιτέρω, δεν προσκομίζεται βεβαίωση του Γραμματέα του αλλοδαπού Δικαστηρίου περί μη άσκησης ενδίκων μέσων για την εν λόγω υπόθεση, ούτε προσκομίζεται σχετικό πιστοποιητικό ή άλλο έγγραφο του αρμόδιου Δικαστηρίου ή άλλης αρχής από το οποίο να μπορεί να συναχθεί με ασφάλεια ότι η απόφαση αυτή δεν μπορεί πλέον να προσβληθεί με ένδικα μέσα. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης, κατά το άρθρο 254 KΠολΔ, να προσκομισθούν από τον επιμελέστερο των διαδίκων, α) βεβαίωση του αρμόδιου οργάνου-Αρχής περί της παρουσίας ή της εκπροσώπησης των διαδίκων, και δη της ……….. από πληρεξούσιο δικηγόρο στην δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό αρ. …………/2022 απόφαση του Πρωτοδικείου της Κομητείας Αλεγκένι της Πενσυλβάνιας (τμήμα διαθηκών και ορφανών) και ii) βεβαίωση του αρμοδίου οργάνου-Αρχής περί του εάν η ως άνω απόφαση υπόκειται σε ένδικα μέσα ή όχι καθώς και ο χρόνος κατά τον οποίο παρήλθε η προθεσμία τυχόν άσκησης ενδίκων μέσων κατά αυτής. Εφόσον δε τα έγγραφα αυτά συνταχθούν σε ξένη γλώσσα, πρέπει να συνοδεύονται από νομότυπη μετάφρασή τους στην ελληνική. Τα προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα θα επανεκτιμηθούν κατά την επανάληψη της συζήτησης, αυτά δε που έχουν προσκομισθεί σε ξένη γλώσσα εφόσον συνοδευθούν από τη νομότυπη μετάφρασή τους στην Ελληνική γλώσσα. Τέλος, διάταξη περί δικαστικών εξόδων δεν τίθεται, καθόσον η παρούσα απόφαση δεν είναι οριστική (άρθρο 191 παρ. 1 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 29.8.2022 (ΓΑΚ/ ΕΑΚ/ ………/2022) έφεση αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την έφεση
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του το με κωδικό ………… e- Παραβόλου του Υπουργείου Οικονομικών στην εκκαλούσα
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την με αριθμό 2312/2022 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 1.3.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2021 αγωγή.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, προκειμένου να προσκομιστούν, με μέριμνα του επιμελέστερου των διαδίκων, i) βεβαίωση του αρμόδιου οργάνου-Αρχής περί της παρουσίας ή της εκπροσώπησης των διαδίκων, και δη της …….. από πληρεξούσιο δικηγόρο στην δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό αρ. ……….. /2022 απόφαση του Πρωτοδικείου της Κομητείας Αλεγκένι της Πενσυλβάνιας (τμήμα διαθηκών και ορφανών) και ii) βεβαίωση του αρμοδίου οργάνου-Αρχής περί του εάν η ως άνω απόφαση υπόκειται σε ένδικα μέσα ή όχι καθώς και ο χρόνος κατά τον οποίο παρήλθε η προθεσμία τυχόν άσκησης ενδίκων μέσων κατά αυτής. Τα ως άνω έγγραφα εφόσον έχουν συνταχθεί σε ξένη γλώσσα, πρέπει να συνοδεύονται από νομότυπη μετάφρασή τους στην ελληνική
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 16.5.2024 και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων στις 29.7.2024.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ