ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ 2ο
Αριθμός Απόφασης 480/2024
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαριάννα Μπέη, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιά, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………., για να δικάσει την υπόθεση :
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ : ……….., που παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας της δικηγόρου Μαρίας Σταθάκη του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά (ΑΜ ΔΣΠ ………….).
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ : …………, που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου Ιωάννας Καλομπράτσου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά (AM ΔΣΠ ………..).
Η εκκαλούσα ζητά να γίνει δεκτή η από 31-10-2023 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/2023 έφεσή της κατά της 762/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με ΓΑΚ/ΕΑΚ/………./2023, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δι-κηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 520, 527 και 528 ΚΠολΔ, συνάγεται ότι η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση έφεσης από τον ερήμην δικασθέντα σε πρώτο βαθμό διάδικο επιφέρει, χωρίς έρευνα των επιμέρους λόγων της, εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης εντός των καθοριζομένων από την έφεση και τους πρόσθετους αυτής λόγους ορίων (ΑΠ 635/2020, ΑΠ 476/2017, ΑΠ 829/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 446/2007 ΝοΒ 56 138, ΑΠ 1015/2005 ΕλλΔνη 46 1100, ΕφΑΘ 534/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ο δε εκκαλών δικαιούται να προβάλει με τις προτάσεις του όλους τους ισχυρισμούς, τους οποίους θα είχε τη δυνατότητα να προβάλει πρωτοδίκως, μη υποκείμενος στους περιορισμούς της διάταξης του άρθρου 527 ΚΠολΔ (ΑΠ 446/2007 όπ. π., ΕφΑΘ 5950/2004 ΕλλΔνη 46 867, Μ. Μαργαρίτης – Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ, Θεωρία – Νομολογία, Τ. I, 21 έκδ., 2018, υπό το άρθρο 528, αριθ. 6, Β. Βαθρακοκοίλης, Η Έφεση, Ερμηνεία -Νομολογία – Βιβλιογραφία – Ειδικές διατάξεις, 2015, υπό το άρθρο 528, αριθ. 2048).
Με την κρινόμενη έφεση η εκκαλούσα στρέφεται κατά της 762/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε ερήμην της ως εναγομένης επί της από 7-11-2014 με ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/ 2014 αγωγής του ενάγοντος- εφεσίβλητου εναντίον της, κατά την τακτική διαδικασία. Η ένδικη έφεση ασκήθηκε νομότυπα και παραδεκτά με την κατάθεσή της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου την 1η-11-2023, όπως προκύπτει απ’ την οικεία έκθεση κατάθεσης δικογράφου της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Πειραιά, κατ’ άρ. 495 παρ. 1, 511, 513 παρ.1, 516 παρ. 1, 517 ΚΠολΔ, και την καταβολή του προβλεπόμενου παραβόλου (e-paravolo …………/2023) κατ’ άρ. 495 παρ. 3 ΚΠολΔ και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα στις 4-10-2023, όπως προκύπτει απ’ τη σφραγίδα της δικαστικής επιμελήτριας ………… στο επιδοθέν στην εκκαλούσα αντίγραφο αυτής, που προσκομίζει η τελευταία, και την οικεία έκθεση επίδοσης, που προσκομίζει ο εφεσίβλητος. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη έφεση να γίνει τυπικά και ουσιαστικά δεκτή, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση εντός των τιθεμένων από τους λόγους έφεσης ορίων ως προς όλες τις διατάξεις της, να κρατηθεί η υπόθεση και να χωρήσει αναδίκαση αυτής από το παρόν Δικαστήριο, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην προηγηθείσα νομική σκέψη. Μετά δε την τυπική και ουσιαστική παραδοχή της έφεσης, πρέπει να επιστραφεί στην εκκαλούσα το καταβληθέν κατά την κατάθεσή της ηλεκτρονικό παράβολο.
Με την υπό κρίση αγωγή, κατ’ εκτίμηση του περιεχομένου της, ο ενάγων εκθέτει ότι στις 14-2-2014 η εναγομένη σύζυγός του, με την οποία τελούσαν σε διάσταση, αφαίρεσε εν αγνοία του το χρηματικό ποσό των 37.000 ευρώ κυριότητάς του, απ’ την εσωτερική κονσόλα του κλιματιστικού, όπου ο ίδιος το φύλασσε εν γνώσει της μέσα σε φάκελο κλεισμένο, και το ιδιοποιήθηκε παράνομα αρνούμενη να του το αποδώσει, παρά τις οχλήσεις του, τελώντας με τον τρόπο αυτό υφαίρεση. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά ο ενάγων ζητά, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αιτήματος της αγωγής του από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό με τις νομίμως κατατεθείσες πρωτόδικες προτάσεις του (294, 295, 297 ΚΠολΔ), να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλει με βάση τις διατάξεις της αδικοπραξίας το ποσό των 37.000 ευρώ, για την αποκατάσταση της ζημίας που του προκάλεσε, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής, καθώς και το ποσό των 5.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, την οποία ο ίδιος υπέστη απ’ την εν λόγω συμπεριφορά της. Άλλως και επικουρικά, ο ενάγων ζήτησε να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλει το χρηματικό ποσό των 37.000 ευρώ βάσει των διατάξεων του αδικαιολόγητου πλουτισμού, αφού κατά το ποσό αυτό η εναγομένη πλούτισε αδικαιολόγητα σε βάρος της περιουσίας του με ζημία του. Ζήτησε επίσης να απαγγελθεί σε βάρος της εναγομένης προσωπική κράτηση μέχρι ένα (1) έτος, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική του δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, για το αναγνωριστικό αίτημα της οποίας δεν απαιτείται η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου, αρμοδίως εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρα 8, 9, 10, 12 παρ. 1, 13, 14 παρ. 2, 22 ΚΠολΔ) κατά την προκειμένη τακτική διαδικασία και είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη κατά την κύρια βάση της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297 εδ. α, 298 εδ. α, 299, 346, 914, 932 ΑΚ, 70, 176 ΚΠολΔ, 375 παρ. 1 εδ. α και 378 περ. α του ισχύοντος μέχρι τις 30-6-2019 ΠΚ, πλην των αιτημάτων κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το οποίο στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας τυγχάνει αλυσιτελές, αφού η εκδιδόμενη απόφαση είναι τελεσίδικη, και απαγγελίας προσωπικής κράτησης σε βάρος της εναγομένης, που τυγχάνει μη νόμιμο, μετά την τροπή του αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό. Περαιτέρω, όσον αφορά στο επικουρικό αίτημα θεμελίωσης της αγωγής στις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, τούτο τυγχάνει μη νόμιμο, καθόσον η αγωγή του αδικαιολόγητου πλουτισμού είναι επιβοηθητικής ουσιαστικά φύσης και εν προκειμένω δεν μπορεί να ασκηθεί, αφού υφίστανται οι προϋποθέσεις της αγωγής από την αδικοπραξία, το δε αίτημα δεν θεμελιώνεται σε πραγματικά περιστατικά διαφορετικά ή πρόσθετα από εκείνα στα οποία στηρίζεται η αγωγή από την αδικοπραξία (ΑΠ 174/2024, 663/2018, 2058/2017, 1506/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, η αγωγή τυγχάνει ερευνητέα περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.
Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, που λήφθηκε νομότυπα στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου, απ’ όλα τα έγγραφα που νομίμως και μετ’ επίκλησης προσκομίζουν οι διάδικοι, από τα οποία άλλα λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, όπως η …../2018 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρα του ενάγοντος ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, που λήφθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης και εκτιμάται ως δικαστικό τεκμήριο (ΑΠ 276/2021, 627/2018, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Ο ενάγων και η εναγομένη τέλεσαν γάμο στις 5-2-2000, απ’ τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, τον …, γεννηθέντα στις 29-8-2000. Μετά την τέλεση του γάμου τους εγκαταστάθηκαν στο διαμέρισμα του 1ου ορόφου της επί της οδού ……….. στον Κορυδαλλό πολυκατοικίας, της οποίας την επικαρπία είχε η εναγομένη. Ο ενάγων εργαζόταν στην …………… μέχρι τον Ιούλιο του 2017 που βγήκε στη σύνταξη, η δε εναγομένη δεν εργαζόταν, είχε όμως μηνιαίο εισόδημα 300 ευρώ από μισθώματα, που λάμβανε απ’ την εκμίσθωση του διαμερίσματος του 2ου ορόφου της ιδίας πολυκατοικίας, ιδιοκτησίας της. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε τον Ιανουάριο του 2014, όταν η εναγομένη αποχώρησε απ’ τη συζυγική οικία και εγκαταστάθηκε με τον ανήλικο τότε υιό της στο ισόγειο διαμέρισμα της ιδίας πολυκατοικίας, που της παραχώρησε ο ιδιοκτήτης του αδελφός της. Ο ενάγων συνέχισε να διαμένει στην πρώην οικογενειακή στέγη μέχρι τον Μάιο του ιδίου έτους, όταν μετά από αίτηση της εναγομένης, εκδόθηκε η από 12-5-2014 προσωρινή διαταγή του Δικαστή Υπηρεσίας του Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία διατάχθηκε η μετοίκηση του απ’ αυτή εντός διαστήματος 7 ημερών, όπως και έγινε. Με δικαστικές αποφάσεις που ακολούθησαν ρυθμίστηκε η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των αντίδικων, που ανατέθηκε στην εναγομένη, και η διατροφή αυτού αλλά και της εναγομένης ατομικά απ’ τον ενάγοντα. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων διατηρούσε στη ΓΕΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ τον με αρ. ………… ατομικό τραπεζικό λογαριασμό, στον οποίο είχε κατατεθειμένα χρήματα από τις οικονομίες που έκανε, όπως ο ίδιος εκθέτει και ομολογεί και η εναγομένη στην από 2-2-2015 μήνυση που υπέβαλε σε βάρος του στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά, όπου εκθέτει ότι ο ενάγων αποταμίευε εν αγνοία της καθ’ όλη τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής τους χρήματα και ότι ένα μέρος απ’ αυτά ποσού 40.000 ευρώ το είχε καταθέσει στην Γενική Τράπεζα ΑΕ στον λογαριασμό ……. (σελ. 2 της μήνυσης). Το γεγονός της τήρησης του εν λόγω λογαριασμού απ’ τον ενάγοντα έγινε αντιληπτό τυχαία απ’ την εναγομένη, δύο έτη περίπου πριν τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, όπως η ίδια εκθέτει στο εφετήριο δικόγραφο (σελ. 11, παρ. Γ5), ήτοι μέσα στο 2012. Τότε η εναγομένη ζήτησε, και ο ενάγων δέχθηκε, να οριστεί και εκείνη συνδικαιούχος στον εν λόγω λογαριασμό, όπως και έγινε. Στη συνέχεια και αφού η εναγομένη είχε οριστεί συνδικαιούχος στον λογαριασμό της Γενικής Τράπεζας, στις 3-4-2013 ο ενάγων ανέλαβε το ποσό των 40.000 ευρώ απ’ τον άνω τραπεζικό λογαριασμό σε μετρητά απ’ το … Κατάστημα της εν λόγω Τράπεζας. Ακολούθως, ο ενάγων μετέφερε το ποσό των 37.000 ευρώ στη συζυγική οικία, όπου κατοικούσε με την εναγομένη και τον ανήλικο υιό τους, αφού δεν είχε επέλθει ακόμη η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, το τοποθέτησε μέσα σε κλεισμένο με λάστιχο φάκελο και το έκρυψε στην εσωτερική κονσόλα του κλιματιστικού, ενημερώνοντας σχετικά την εναγομένη. Η εναγομένη ισχυρίζεται ότι έχει δικαίωμα στο ήμισυ του ανωτέρω ποσού, αφού κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής της με τον ενάγοντα συνεισέφερε το μίσθωμα ποσού 300 ευρώ, που λάμβανε από την εκμίσθωση του διαμερίσματός της στο δεύτερο όροφο στην άνω πολυκατοικία, όπως και τη χρήση της οικογενειακής στέγης επικαρπίας της, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση της αντίστοιχης δαπάνης, πλην, όμως τα ανωτέρω ουδόλως επιδρούν στο δικαίωμα κυριότητας του ενάγοντος στο επίμαχο χρηματικό ποσό. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στα μέσα Φεβρουαρίου του 2014, ήτοι μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, τον Ιανουάριο του 2014, που η εναγομένη αποχώρησε απ’ την οικογενειακή στέγη, στην οποία, όπως ειπώθηκε, συνέχισε να διαμένει ο ενάγων μέχρι τον Μάιο του 2014, χωρίς να προκύψει ακριβής ημερομηνία, η εναγομένη, η οποία διατηρούσε κλειδιά της τέως οικογενειακής στέγης, αφαίρεσε από το σημείο όπου ο ενάγων το φύλασσε, το εν λόγω χρηματικό ποσό των 37.000 ευρώ, εν αγνοία του, και το μετέφερε σε άγνωστο μέρος της επιλογής της, το οποίο δεν αποκάλυψε στον ενάγοντα. Όταν ο ενάγων το διαπίστωσε, δυσαρεστημένος το ανέφερε στην αδελφή του, ………….., η οποία, επειδή διατηρούσε καλή σχέση με την εναγομένη, της τηλεφώνησε και τη ρώτησε για το συμβάν. Η εναγομένη της παραδέχθηκε ότι πράγματι είχε πάρει τα χρήματα και τα είχε βάλει στην άκρη για τις σπουδές του γιού τους, ….., καθώς και ότι τα είχε φυλαγμένα με κλειδί και όποτε ήθελε (η μάρτυρας) μπορούσε να της τα δείξει, μόνο σ’ αυτή όμως και όχι στον ενάγοντα. Τα ανωτέρω κατέθεσε ρητά η μάρτυρας του ενάγοντος στην ……./2018 ένορκη βεβαίωσή της στην Ειρηνοδίκη Πειραιά. Κατόπιν τούτου, στις 31-3-2014 ο ενάγων επέδωσε στην εναγομένη την από 28-3-2014 εξώδικη δήλωση-πρόσκληση- διαμαρτυρία του, όπως προκύπτει απ’ την …………/31-3-2014 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Πειραιά ……………, με την οποία, αφού διαμαρτυρόταν για την κατά τα άνω συμπεριφορά της, την καλούσε εντός πέντε (5) ημερών απ’ την κοινοποίηση του εξωδίκου, να του επιστρέψει το ποσό των 37.000 ευρώ ή να του γνωστοποιήσει το μέρος, όπου βρίσκονταν τα χρήματα, και να ενεργήσει ώστε αυτά να του επιστραφούν, πλην, όμως, δίχως αποτέλεσμα, καθώς η εναγομένη ουδέν έπραξε. Η εναγομένη αρνούμενη την αγωγή ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε για την ανάληψη του συγκεκριμένου ποσού απ’ τον ενάγοντα και τη φύλαξή του στο συγκεκριμένο σημείο στην οικία καθώς και ότι ουδέποτε το αφαίρεσε από εκεί. Οι ισχυρισμοί της αυτοί δεν αποδείχθηκαν από κανένα αποδεικτικό μέσο ούτε απ’ την επ’ ακροατηρίω ένορκη κατάθεση του μάρτυρά της, υιού της, ο οποίος, ερωτηθείς σχετικά, κατέθεσε ότι ο ίδιος δεν είδε ποτέ το επίμαχο χρηματικό ποσό και δεν γνωρίζει ούτε την ύπαρξή του ούτε τον κύριό του, με βάση δε τις συνθήκες διαβίωσης του ιδίου και της εναγομένης μητέρας του συμπεραίνει ότι η τελευταία δεν το έλαβε ποτέ στην κατοχή της. Με αυτό το περιεχόμενο, όμως, η κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης δεν επαρκεί για την απόδειξη των ισχυρισμών της εναγομένης. Η εναγομένη προς ενίσχυση του αρνητικού της ισχυρισμού διατείνεται ότι απ’ το 2017 και εφεξής χρειάστηκε να ανεύρει εργασία ως καθαρίστρια στο νοσοκομείο «…», στο «…», στον … και στην εταιρία ………., για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις για την ανατροφή και τις σπουδές του τέκνου της, διότι ο ενάγων συνεισέφερε μόνο με τη διατροφή που όριζαν οι δικαστικές αποφάσεις, πολλές φορές ακόμη και μετά από κατασχετήρια σε βάρος του, και προσκομίζει σχετικά αποδεικτικά μέσα, πλην, όμως, τα γεγονότα αυτά είναι μεταγενέστερα του συμβάντος και δεν δύνανται μόνα τους να στηρίξουν το δικαίωμα ανταπόδειξης της εναγομένης. Επίσης, η εναγομένη ισχυρίζεται ότι στις 12 ή στις 14 Φεβρουαρίου του 2014, που κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος έλαβε χώρα η από μέρους της αφαίρεση των 37.000 ευρώ, η ίδια βρισκόταν σε πένθος, αφού στις 12-2-2014 απεβίωσε η μητέρα της και στις 14-2-2014 έγινε η ταφή της, όπως προκύπτει απ’ την ……../2014 ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ληξιάρχου του Δήμου Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη, πλην, όμως και το στοιχείο αυτό δεν αναιρεί τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά. Η εναγομένη ισχυρίζεται επιπλέον ότι ο ενάγων καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος της, μετά από μήνυσή της, για το γεγονός της αφαίρεσης του ποσού των 37.000 ευρώ που της αποδίδει, σύμφωνα με την 1154/22-3-2018 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, πλην, όμως, αφενός μεν η απόφαση αυτή δεν κατέστη τελεσίδικη, αφού, μετά την άσκηση έφεσης εκ μέρους του ενάγοντα, η ποινική δικογραφία τέθηκε στο αρχείο κατ’ άρ. 64 παρ. 1,2 Ν. 4689/2020 με την ……/8-7-2020 Διάταξη του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιά, αφετέρου δε δεν δεσμεύει την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου. Τέλος, ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι ο ενάγων επινόησε την αφαίρεση από μέρους της του ποσού των 37.000 ευρώ, για να της ασκήσει πίεση, προκειμένου, αρχικά, να την πείσει να επιστρέψει στη συζυγική οικία και ακολούθως, να τη φοβίσει, για να μη διεκδικήσει διατροφή για την ίδια και τον ανήλικο τότε υιό τους, δεν αποδείχθηκε, το γεγονός δε ότι ο ενάγων δεν υπέβαλε ποτέ σε βάρος της μήνυση για υπεξαίρεση, όπως είχε δικαίωμα να πράξει, δεν αρκεί για τη συναγωγή αντίθετων συμπερασμάτων. Επομένως, αφού το χρηματικό ποσό των 37.000 ευρώ ανήκει κατά κυριότητα στον ενάγοντα, η δε εναγομένη το ιδιοποιήθηκε παράνομα κατά τα ανωτέρω, στοιχειοθετείται το αδίκημα της υπεξαίρεσης, με τη μορφή της υφαίρεσης κατά το άρ. 378 του παλαιού ΠΚ, που καταργήθηκε από 1-7-2019, και συνακόλουθα αδικοπρακτική συμπεριφορά της εναγομένης σε βάρος του ενάγοντος, εξαιτίας της οποίας ο τελευταίος υπέστη ισόποση ζημία, την οποία η εναγομένη πρέπει να του αποκαταστήσει. Περαιτέρω, συνεπεία της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς της εναγομένης, ο ενάγων δοκίμασε θλίψη και στεναχώρια, ήτοι ενδιάθετες ψυχικές καταστάσεις, παραγωγικές ηθικής του βλάβης, για την οποία του παρέχεται αξίωση χρηματικής ικανοποίησης. Για την αποκατάσταση, δε, αυτής προσήκει, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, του τρόπου πρόκλησης της ζημίας, του βαθμού της υπαιτιότητας της εναγόμενης, των εν γένει συνθηκών και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης των διαδίκων, η καταβολή χρηματικής ικανοποίησης ποσού 1.000 ευρώ απ’ την εναγομένη στον ενάγοντα. Το ποσό αυτό κρίνεται εύλογο, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας κατ’ άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγµατος, όπως εξειδικεύεται στη διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ. Μετά ταύτα, η υπό κρίση αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα για τις αναφερόμενες παραπάνω αιτίες, το συνολικό ποσό των 38.000 (37.000 ευρώ αποζημίωση + 1.000 ευρώ ηθική βλάβη) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Τέλος, η δικαστική δαπάνη του ενάγοντος για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της εναγομένης, λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 183, 184 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 63 παρ. 1 περ. α’ και β`, 68 παρ. 1 και 69 παρ. 1 – 2 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων», ΟλΑΠ 6/2021 ΕλλΔνη 63 411), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την απόδοση του ηλεκτρονικού παράβολου της έφεσης στην καταθέσασα εκκαλούσα.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθ. 762/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την υπόθεση κατ’ ουσίαν.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τα λοιπά την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τριάντα οκτώ χιλιάδων (38.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη στη δικαστική δαπάνη του ενάγοντος για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων εξακοσίων (1.600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στις 8-10-2024
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 8-10-2024 με άλλη σύνθεση, λόγω μετάθεσης και αναχώρησης της Εφέτη, Μαριάννας Μπέη, αποτελούμενη απ’ την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, Φεβρωνία Τσερκέζογλου Πρόεδρο Εφετών, και με την ίδια Γραμματέα, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ