ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 510 /2024
TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή, Κωνσταντίνα Παπαντωνίου Εφέτη και από τη Γραμματέα K.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την …….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο του Αικατερίνη Καπούδα και
ΤΗΣ ΚΑΘΗΣ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Οθωνα Δημοσθένους μέλους της «Δημοσθένους Δικηγορική Εταιρεία».
Ο ενάγων και ήδη εκκαλών -καλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12.7.2017 με ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2017 αγωγή του κατά της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης-καθής η κλήση. Η αγωγή συνεκδικάστηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία και επ’ αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 2716/2019 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου που έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, αμφότεροι οι διάδικοι, ο εκκαλών με την από 12.11.2019 (υπ΄αριθ. κατάθ. …../15.11.2019 – …./20.2.2020) έφεση όσο και η εναγομένη με την από 18.11.2019 (υπ΄αριθ. κατάθ………/ 18.11.2019 – ……../4.3.2020) έφεση οι οποίες προσδιορίστηκαν αρχικά να δικαστούν κατά τη δικάσιμο της 10-12-2020 και μετά από αναβολή κατά τη δικάσιμο της 3.2.2022. Οι εφέσεις συνεκδικάστηκαν ερήμην της εκκαλούσας-εφεσίβλητης και επ αυτών εκδόθηκε η με αριθμό 165/2023 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση της εκκαλούσας ως ουσία αβάσιμη, λόγω της ερημοδικίας της και κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης του εκκαλούντος. Ηδη ο τελευταίος με την από 4.4.2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2023 κλήση του επανέφερε προς συζήτηση την έφεσή του. Για την συζήτηση της έφεσης ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, οπότε η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο με αριθμό … και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αφού έλαβαν το λόγο από την Δικαστή, αναφέρθηκαν στους ισχυρισμούς που ανάπτυξαν με τις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα επαναφέρεται δυνάμει της από 4.4.2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/…./2023 κλήσης του εκκαλούντος ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, η από 12.11.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………/20.2.2020) έφεση του εκκαλούντος κατά της υπ΄αριθ. 2716/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που δίκασε αντιμωλία των διαδίκων την από 12.7.2017. με ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2017 αγωγή του ιδίου κατά την τακτική διαδικασία και την έκανε εν μέρει δεκτή. Όπως κρίθηκε με την με αριθμό 165/2023 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, η ως άνω έφεση έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και παραδεκτά και επομένως πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της
Με την ως άνω αγωγή του ο εκκαλών, εξέθετε ότι μετά την διακοπή της έγγαμης συμβίωσής του με την εφεσίβλητη, η τελευταία παρά τις οχλήσεις του, κατακρατεί παράνομα και αρνείται να του αποδώσει κινητά πράγματα που ανήκουν στην κυριότητά του, συνολικής αξίας 63.710 ευρώ, αμφισβητώντας με τον τρόπο αυτό την κυριότητά του επ αυτών. Ζητούσε δε να αναγνωριστεί το δικαίωμα κυριότητάς του, επί των αναφερόμενων στην αγωγή κινητών πραγμάτων, να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη να του τα αποδώσει, επικουρικά δε σε περίπτωση αδυναμίας αυτούσιας απόδοσής τους, να υποχρεωθεί η αντίδικος να του καταβάλει ως αποζημίωση το ισόποσο της αξίας τους, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, άλλως σε περίπτωση που κριθεί ότι πρέπει να γίνει κατανομή μεταξύ τους, της χρήσης αυτών, να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη να του καταβάλει εύλογη αποζημίωση χρήσης των πραγμάτων που θα της παραχωρήσει. Τέλος ζήτησε να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη να του καταβάλει το ποσό των 1.000 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την προπεριγραφείσα αδικοπρακτική συμπεριφορά της, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η αντίδικος στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Η αγωγή εκδικάστηκε, αντιμωλία των διαδίκων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά την τακτική διαδικασία. Επ αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη με αριθμό 2716/2019 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου εκείνου, με την οποία αφού απορρίφθηκε ως απαράδεκτο το δεύτερο επικουρικό αίτημα της αγωγής (της επιδίκασης εύλογης αποζημίωσης σε περίπτωση κατανομής της χρήσης των κινητών πραγμάτων μεταξύ των διαδίκων), αναγνωρίστηκε ο εκκαλών κύριος μέρους των αναφερόμενων στην αγωγή κινητών πραγμάτων, και υποχρεώθηκε η εφεσίβλητη να του τα αποδώσει. Σε περίπτωση δε αδυναμίας απόδοσής τους, υποχρεώθηκε η τελευταία να καταβάλει στον εκκαλούντα το συνολικό ποσό των 4.480 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, επιπλέον δε υποχρεώθηκε στην καταβολή ποσού 150 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη ο εκκαλών από την αδικοπρακτική συμπεριφορά της. Τέλος συμψηφίστηκε η δικαστική δαπάνη των διαδίκων. Κατά της απόφασης αυτής παραπονέθηκαν με την άσκηση εφέσεων αμφότεροι οι διάδικοι. Οι εφέσεις αυτές συνεκδικάστηκαν και επ’ αυτών εκδόθηκε η με αριθμό 165/2023 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση που είχε ασκήσει η, κατά την παρούσα δίκη, εφεσίβλητη λόγω της ερημοδικίας της και κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης του εκκαλούντος, επειδή ο τελευταίος δεν είχε προσκομίσει αντίγραφο των προτάσεων που είχε καταθέσει η εφεσίβλητη, ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.. Ηδη ο εκκαλών παραδεκτά επαναφέρει προς συζήτηση με την από 4.4.2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/………./2023 κλήση του, την κρινόμενη έφεσή του με την οποία ζητεί την εξαφάνιση άλλως τη μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης απόφασης, για λόγους που ανάγονται στην εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων έτσι ώστε να γίνει καθ ολοκληρία δεκτή η αγωγή του και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης και των δυο βαθμών δικαιοδοσίας.
Από το άρθρο 520 παρ. 1 του KΠολΔ συνάγεται ότι οι λόγοι έφεσης δεν αρκεί να είναι μόνο σαφείς και ορισμένοι, αλλά πρέπει να είναι και λυσιτελείς, δηλαδή σε περίπτωση βασιμότητας τους να επέρχεται ως αποτέλεσμα η εξαφάνιση της εκκαλουμένης αποφάσεως. Λόγος, όμως, έφεσης, ο οποίος και αληθής υποτιθέμενος δεν ασκεί έννομη επιρροή και, επομένως, δεν δύναται να οδηγήσει κατά νόμο στην εξαφάνιση της εκκαλουμένης, είναι αλυσιτελής και κατά τούτα απορριπτέος ως απαράδεκτος (ΑΠ 122/2014, ΕφΠειρ. 6/2021, ΕφΠειρ. 425/2021, ΕφΑιγαίου 37/2021, ΜονΕφΑθ 16/2023, όλες δημ. σε Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Στην προκειμένη περίπτωση με τον πρώτο λόγο της έφεσής του ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του, προσκομιζόμενα από τον ίδιο έγγραφα και δη την από 20.8.2015 εξώδικη διαμαρτυρία την οποία κοινοποίησε ο εκκαλών στην εφεσίβλητη, και την με στοιχείο ………/9.11.2015 έγκληση που υπέβαλε ενώπιον του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Πειραιώς σε βάρος της εφεσίβλητης, τα οποία ουδόλως μνημονεύονται στην απόφαση. Η ανωτέρω προβαλλόμενη νομική πλημμέλεια του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου δεν καθιστά καταρχήν εξαφανιστέα την εκκαλουμένη απόφαση εκ του λόγου αυτού, διότι το παρόν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, στα πλαίσια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της κρινόμενης έφεσης (άρθρο 522 KΠολΔ), κατά τον έλεγχο των λοιπών κατωτέρω συναφών λόγων της για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, επανεκτιμά από την αρχή την ουσία της υποθέσεως και κρίνει την ορθότητα του διατακτικού (άρθρο 534 KΠολΔ), δυνάμενο και να αντικαταστήσει τις αιτιολογίες της εκκαλουμένης απόφασης, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των προσκομιζομένων από τους διαδίκους νόμιμων αποδεικτικών μέσων. Η εξαφάνιση, δε, της εκκαλουμένης απόφασης θα επέλθει μόνο εάν το δευτεροβάθμιο τούτο Δικαστήριο, κατά τον έλεγχο των λοιπών λόγων της κρινόμενης έφεσης για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των προσκομιζομένων από τους διαδίκους νόμιμων αποδεικτικών μέσων, αχθεί σε διαφορετική κρίση ως προς την ουσία της ένδικης υπόθεσης. Επομένως, σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν, ο ως άνω λόγος έφεσης προβάλλεται αλυσιτελώς και πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτος. (ΕφΑθ 1160/2024 ΤΝΠ Νόμος). Επιπλέον σε σχέση με τον ίδιο λόγο έφεσης σημειώνεται ότι, από τις διατάξεις των άρθρων 335, 338, 339, 340 και 346 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι το δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να σχηματίσει την κρίση του για το αποδεικτικό πόρισμα αναφορικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων, που έχουν ουσιώδη επίδραση στην έκβαση της δίκης και έχουν ανάγκη απόδειξης, υποχρεούται να λάβει υπόψη του όλα τ’ αποδεικτικά μέσα, τα οποία επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων τα έγγραφα και οι ένορκες βεβαιώσεις που προσάγονται είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Η παράβαση της ανωτέρω υποχρέωσης του δικαστηρίου της ουσίας ιδρύει τον προβλεπόμενο από το άρθρο 559 αρ. 11 ΚΠολΔ λόγο αναίρεσης. Στην περίπτωση αυτή αρκεί να βεβαιώνεται από την απόφαση ότι λήφθηκαν υπόψη όλα τα έγγραφα που προσκόμισαν και επικαλέστηκαν οι διάδικοι (βλ.σχ. Α.Π. 621/2014, Α.Π 338/2007, Α.Π. 1379/2006, Α.Π. 75/2007 Τ.Ν.Π. Νόμος), επομένως ο ως άνω λόγος έφεσης ως προς το σκέλος του με το οποίο ο εκκαλών πλήττει την εκκαλουμένη απόφαση επειδή δεν αναφέρονται σε αυτήν με ξεχωριστή μνεία, τα προαναφερθέντα δυο έγγραφα είναι απορριπτέος καθώς στην εκκαλουμένη ρητά αναφέρεται ότι εκτιμήθηκαν για την διαμόρφωση της δικανικής πεποίθησης του Δικαστηρίου, όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλέστηκαν και προσκόμισαν, μερικά από τα οποία κατωτέρω στην εκκαλουμένη αναφέρονται, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς.
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση όλων των εγγράφων, που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, λαμβανόμενα υπόψη, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία (έγγραφα) αναφέρονται ιδιαίτερα παρακάτω, χωρίς να παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, από τις με αριθμούς …./10.12.15 και …/17.11.16 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ………. και ………., που ελήφθησαν στα πλαίσια άλλων δικών ενώπιον των συμβολαιογράφων Ιστιαίας, …….. και Πειραιά ………. αντίστοιχα και λαμβάνονται υπόψη για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, και την από 14.11.2017 υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του Ν 1588/1986, της …….., η οποία δεν δόθηκε επίτηδες για να χρησιμοποιηθεί στην εκδίκαση της συγκεκριμένης αγωγής, αφού απευθύνεται στο Α Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, και λαμβάνεται υπόψη ως μαρτυρία τρίτου για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, (ΕφΑΘ 784/2024 ΤΝΠ Νομος), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο θρησκευτικό γάμο στη Νίκαια Αττικής την 10.03.94 και από το γάμο τους αυτό, απέκτησαν ένα τέκνο, γεννηθέν το έτος 1994. Η οικογενειακή στέγη των διαδίκων βρισκόταν στη Νίκαια Αττικής και συγκεκριμένα στο διαμέρισμα του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας κειμένης επί της οδού ……… στη Νίκαια Αττικής. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων, δεν ήταν αρμονική και τελικά διασπάστηκε οριστικά το Πάσχα του έτους 2015, με τον εκκαλούντα να εγκαθίσταται μόνιμα στις …. Ζακύνθου, και την εφεσίβλητη να αποκτά την αποκλειστική χρήση της πρώην οικογενειακής στέγης (βλ. 3336/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά). Τον Αύγουστο του 2015, ο εκκαλών μετέβη στην πρώην οικογενειακή στέγη των διαδίκων, και διαπίστωσε ότι στην οικία αυτή δε βρίσκονταν πλέον προσωπικά του αντικείμενα, τα οποία κατωτέρω θα αναφερθούν. Για τον λόγο αυτό, απέστειλε στην εφεσίβλητη την από 20.8.2015 εξώδικη δήλωσή του, η οποία της επιδόθηκε την 14.9.2015, όπως προκύπτει από την με αριθμό …/2015 έκθεση επίδοσης που συνέταξε ο Δικαστικός Επιμελητής στο Πρωτοδικείο Αθηνών …………, με την οποία της ζητούσε, μεταξύ άλλων, να του παραδώσει όλα τα κινητά προσωπικά ου αντικείμενα που αναφέρονταν στην ως άνω εξώδικο. Εν συνεχεία ο εγκαλών προέβη σε άσκηση έγκλησης σε βάρος της εφεσίβλητης, ζητώντας την ποινική τιμωρία της για το αδίκημα της υφαίρεσης των κινητών αντικειμένων ιδιοκτησίας του, Συνεπεία της εν λόγω έγκλησης η εφεσίβλητη καταδικάστηκε με την με αριθμό 2932/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, που έχει καταστεί αμετάκλητη, για το ως άνω αδίκημα σε ποινή φυλάκισης δέκα μηνών. Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη ιδιοποιήθηκε παράνομα τα ακόλουθα κινητά πράγματα κυριότητας του εκκαλούντος, με την αξία τους να διαμορφώνεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ως εξής : 1) ένα χρυσό ρολόι ανδρικό μάρκας Ωμέγα, αξίας 1.500,00 ευρώ, 2) ένα χρυσό ρολόι γυναικείο, μάρκας έμπερ γερμανικό, με χρυσό μπρασελέ 14 καρατίων, αξίας 800,00 ευρώ, 3) ένα χρυσό βραχιόλι – ενθύμιο αξίας 100,00 ευρώ, 4) δύο δαχτυλίδια χρυσά ανδρικά συνολικής αξίας 80,00 ευρώ, 5) τρεις χρυσές αλυσίδες χεριού συνολικής αξίας 100,00 ευρώ, 6) 1 βέρα χρυσή αξίας 80,00 ευρώ, 7) δύο χρυσές λίρες συνολικής αξίας 560,00 ευρώ, 8) μία βιντεοκάμερα μάρκας HITACHI, αξίας 200,00 ευρώ, 9) μία φωτογραφική μηχανή, αξίας 80,00 ευρώ, 10) μία αλυσίδα με σταυρό και πολύτιμη πέτρα, αξίας 80,00 ευρώ, 11) μία επίχρυση ταυτότητα που γράφει το όνομα του ενάγοντος αξίας 70,00 ευρώ, 12) μία κασετίνα μαχαιροπίρουνα και κουτάλες 96 τεμαχίων, μάρκας AMC, αξίας 80,00 ευρώ, 13) μία μεταχειρισμένη φωτογραφική μηχανή αντίκα, μάρκας MINOLTA, με τηλεφακό, αξίας 100,00 ευρώ, 14) 12 ρολόγια ανδρικά και γυναικεία συνολικής αξίας 300,00 ευρώ, 15) 15 χρυσά δαχτυλίδια γυναικεία συνολικής αξίας 200,00 ευρώ, 16) 4 ζεύγη χρυσά σκουλαρίκια συνολικής αξίας 150,00 ευρώ, 17) φωτογραφικά κειμήλια που απεικονίζουν τους γονείς του ενάγοντος και 18) μπιμπελό και ενθύμια που είχε αγοράσει ο ενάγων από διάφορα κράτη και τους Αγίους Τόπους. Σημειώνεται ότι ο ισχυρισμός της εφεσίβλητης, ότι ο εκκαλών είχε πάρει τα πρωτοδίκως επιδικασθέντα αντικείμενα κατά την διάρκεια αιφνιδιαστικών επισκέψεών του στην πρώην οικογενειακή στέγη, ο οποίος είχε προταθεί και σαν λόγος έφεσης από την ίδια με την από 18.11.2019 (υπ΄αριθ. κατάθ………./ 18.11.2019 – ………../4.3.2020) έφεση δεν μπορεί να εξεταστεί από το παρόν Δικαστήριο, αφού καλύπτεται από το δεδικασμένο που παράχθηκε από την απόρριψη της ως άνω έφεσης με την με αριθμό 165/2023 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς. Ο εκκαλών παραπονείται ότι η εκκαλουμένη απόφαση εσφαλμένα εκτίμησε την αξία των ως άνω κινητών πραγμάτων, την οποία επιβεβαίωσαν, οι μαρτυρίες των …….. και ………. που εμπεριέχονται στις με αριθμούς …./10.12.15 και …../17.11.16 ένορκες βεβαιώσεις προσκομισθέντες από τον ίδιο. Πλην όμως οι ως άνω μάρτυρες αναφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο σε ορισμένα από τα αντικείμενα που αναφέρονται στην αγωγή. Συγκεκριμένα ο ………… αναφέρεται σε ένα χρυσό ανδρικό ρολόι 18 καρατίων και άλλο ένα χρυσό ρολόι 14καρατίων, που είχαν αγοραστεί πριν το έτος 2010 χωρίς να προσδιορίζει την αξία εκάστου και διάφορα κοσμήματα μεγάλης αξίας, χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση. Ο ……….. στην δική του ένορκη βεβαίωση αναφέρεται σε ένα ολόχρυσο ρολόι μάρκας ΩΜΕΓΑ που ο εκκαλών είχε αγοράσει στο Λίβανο, στην τιμή των 25.000 ευρώ. Σε ένα χρυσό ρολόι που αγόρασε στη Γερμανία χωρίς να αναφέρει τιμή αγοράς, Ομοίως αναφέρει ότι αγόραζε ακριβά ρολόγια χρυσαφικά, δαχτυλίδια, αλυσίδες βραχιόλια και διάφορα χρυσά, ενώ στα Αραβικά κράτη αγόραζε πολλά χρυσά και ρολόγια, πάντα ακριβά και καλά, μέχρι το 2010 που βγήκε στη σύνταξη. Στην Αμερική δε αγόραζε ακριβές φωτογραφικές μηχανές και στη Σιγκαπούρη αγόρασε βιντεοκάμερα 900 ευρώ και πολλά άλλα πράγματα σε άλλα λιμάνια. Καθίσταται σαφές ότι στην ως άνω κατάθεση, ο μάρτυρας αναφέρεται στην αξία των αντικειμένων που απέκτησε ο εκκαλών κατά τον χρόνο αγοράς τους, ο οποίος τοποθετείται πριν το έτος 2010 και όχι κατά τον κρίσιμο χρόνο ιδιοποίησής τους από την εφεσίβλητη και επομένως δεν συνιστά πρόσφορο μέσο απόδειξης αυτής. Σημειώνεται ότι ο εκκαλών, ο οποίος φέρει το σχετικό βάρος απόδειξης, λόγω της άρνησης της αγωγής από την εφεσίβλητη, δεν προσκόμισε κάποιο άλλο αποδεικτικό μέσο σχετικό με την αξία των επίδικων αντικειμένων. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός του εκκαλούντος ότι τα προαναφερθέντα αντικείμενα, ρολόγια, φωτογραφικές μηχανές και κοσμήματα έχουν επαυξημένη αξία σε σχέση με την τιμή αγοράς τους διότι είναι σπάνια και δυσεύρετα, δεν αποδείχθηκε καθώς ο εκκαλών δεν απόδειξε ότι τα συγκεκριμένα μοντέλα ρολογιών, φωτογραφικών μηχανών και καμερών, συνιστούν αντικείμενο συλλεκτικού ενδιαφέροντος με αυξημένη αξία. Εξάλλου, είναι γνωστό από τα διδάγματα της κοινής πείρας ότι τα προϊόντα που σχετίζονται με την τεχνολογία, όπως ρολόγια και ηλεκτρονικά είδη, (κάμερες φωτογραφικές μηχανές) υφίστανται γρήγορη και μεγάλη μείωση της αξίας τους, λόγω της συνεχούς ανάπτυξης νέων τεχνολογιών. Τα λοιπά κινητά πράγματα που αιτείται ο εκκαλών με το αγωγικό του δικόγραφο, ήτοι φο-μπιζού, το δεύτερο κλειδί του αυτοκινήτου του, είδη οικιακής χρήσης και δη πετσέτες, τρεις έγχρωμες τηλεοράσεις και μία ξυλόσομπα πολυτελείας δεν αποδείχθηκε ότι
κατακρατούνται από την εναγομένη, καθώς κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προσκομίζεται προς τούτο, επιπλέον δε και ειδικά για τις τρεις έγχρωμες τηλεοράσεις και την ξυλόσομπα πολυτελείας, δεν έχει αποδοθεί σχετική κατηγορία υφαίρεσης στην εφεσίβλητη. Τα δε διάφορα πλεκτά ρούχα που είχε φτιάξει η μητέρα του εκκαλούντος και η μία εκ των δύο χρυσών βερών δεν αποδείχθηκε ότι ανήκουν στην κυριότητά του, καθώς σε ότι αφορά τα πλεκτά είχαν δωρηθεί στην κόρη των αντιδίκων και η μια χρυσή βέρα κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ανήκει στην εφεσίβλητη. Περαιτέρω, ούτε η αμετάκλητη με αριθμό 2932/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, με την οποία καταδικάστηκε η εφεσίβλητη για την υφαίρεση των επίδικων αντικειμένων, η αξία των οποίων προσδιορίστηκε στο αναφερόμενο στην αγωγή ποσό, συνιστά δεδικασμένο για το παρόν Δικαστήριο, το οποίο με ειδικότερη αιτιολογία, δέχεται διαφορετική αξία των επίδικων αντικειμένων.(ΕφΑθ338/2024 ΤΝΠ Νόμος), ούτε η επιδίκαση του αιτηθέντος από την πολιτική αγωγή ποσού, συνιστά τελεσίδικη απόφαση για την βεβαίωση της αξίωσης, επιπλέον της εισαχθείσας σε αυτό (ΑΠ 1196/2023 ΤΝΠ Νομος). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που, με αιτιολογίες που συμπληρώνονται με αυτές της παρούσας απόφασης, έκρινε ότι η εφεσίβλητη έχει αποβάλει τον εκκαλούντα από τη νομή των ανωτέρω κινητών πραγμάτων, που ανήκουν στην αποκλειστική κυριότητά του και δεν του τα έχει αποδώσει έως και τον κρίσιμο χρόνο συζήτησης της αγωγής και την υποχρέωσε να του τα αποδώσει και σε περίπτωση δε που δεν είναι δυνατή απόδοση των εν λόγω κινητών πραγμάτων λόγω ανυπαρξίας, καταστροφής ή χειροτέρευσης τους αναγνώρισε την υποχρέωσή της να καταβάλει στον εκκαλούντα ως αποζημίωση το συνολικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων τετρακοσίων ογδόντα (4.480,00) ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην κατά τα ως άνω
αξία τους, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και έως την ολοσχερή εξόφληση, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς του εκκαλούντος. Επίσης το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά έκρινε ότι η εφεσίβλητη τέλεσε, υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες, σε βάρος του εκκαλούντος το αδίκημα της υφαίρεσης κατ’ εξακολούθηση, (άρθρα 378 και 375 ΠΚ), προκαλώντας στεναχώρια στον εκκαλούντα, ο οποίος δοκίμασε τη συνήθη ψυχική ταραχή και ταλαιπωρία, που ο μέσος άνθρωπος της ηλικίας του, θα ένοιωθε ευρισκόμενος σε μια όμοια κατάσταση, και υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούται εύλογης χρηματικής ικανοποίησης, η οποία, λαμβάνοντας υπόψη, το είδος, τη βαρύτητα και τις συνέπειες των προσβολών, τις περιστάσεις υπό τις οποίες αυτές έλαβαν χώρα, το βαθμό υπαιτιότητας της εφεσίβλητης και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των διαδίκων, από τους οποίους ο εκκαλών είναι συνταξιούχος, ενώ η εφεσίβλητη περιστασιακά απασχολείται παρέχοντας υπηρεσίες καθαρισμού, ανέρχεται στο ποσό των εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ. Το πρωτοδίκως επιδικασθέν ποσό, δεν παραβιάζει ευθέως την αρχή της αναλογικότητας, ούτε το Δικαστήριο υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας αφού το εν λόγω ποσό, κατά την κοινή πείρα, την δικαστηριακή πρακτική και την περί δικαίου συνείδηση, δεν υπεολείπεται, και μάλιστα καταφανώς, το συνήθως επιδικαζόμενο σε παρόμοιες περιπτώσεις. (ΑΠ 309/2024 ΤΝΠ Νομος). Επομένως τυγχάνει απορριπτέος ο περί του αντιθέτου λόγος έφεσης, με τον οποία ο εκκαλών ζητούσε να του επιδικαστεί ως ηθική βλάβη το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ. Με τις προηγηθείσες σκέψεις, αφού κρίθηκαν απορριπτέοι όλοι οι προβληθέντες λόγοι έφεσης, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση στο σύνολό της, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη των διαδίκων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας λόγω της συζυγικής τους σχέσης (άρθρο 179 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 12.11.2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/ ………../20.2.2020 έφεση η οποία εισήχθη προς συζήτηση με την από 4.4.2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2023 κλήση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ ουσίαν
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του με κωδικό ………… ηλεκτρονικού παραβόλου Δημοσίου στο Δημόσιο Ταμείο
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ την δικαστική δαπάνη των διαδίκων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του την 31.10.2024 απόντων των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, παρούσας της Γραμματέως.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ