Αριθμός απόφασης 516/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τακτική Διαδικασία
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και τη γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά της υπ΄αριθμ. 4127/19-7-2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), από το δικόγραφο της οποίας παραδεκτώς παραιτήθηκε ως προς τους 4ο και 5ο των εφεσιβλήτων, ως προς τους οποίους καταργείται η δίκη, έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα ήτοι εντός της προθεσμίας των τριών ετών, που προέβλεπε η διάταξη του άρθρου 518§2 ΚΠολΔ πριν την τροποποίηση της με το ν.4335/2015 και εφαρμόζεται εν προκειμένω. Τούτο διότι ότι από τη δικογραφία δεν προκύπτει ούτε άλλωστε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης και η δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης έλαβε χώρα στις 19-7-2013 ενώ η κατάθεση της έφεσης στη γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου έλαβε χώρα στις 14-8-2014 (βλ. την υπ΄αριθμ. …….. έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο). Κατά συνέπεια η υπό κρίση έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρ. 533§1 ΚΠολΔ).
Το άρθρο 7 § 3 του ν.δ. 1544/1942 (περί δικαστικού ενσήμου) ορίζει ότι «στο τέλος, που επιβάλλεται κατά το άρθρο 2 του ν. ΓΠΟΗ/1912, δεν υπόκεινται οι αγωγές περί εξαλείψεως υποθήκης και προσημειώσεως, καθώς και περί ακυρώσεως πλειστηριασμού’’. Η παράγραφος αυτή του ως άνω άρθρου αντικαταστάθηκε με το άρθρο 72§14 του ν. 3994/2011 (ΦΕΚ ΑΊ 65/25.07.2011), σύμφωνα με το οποίο «η §3 του άρθρου 7 του ν.δ. 1544/1942 εφαρμόζεται στις αγωγές, που ασκούνται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, δηλαδή μετά τις 25.7.2011». Συνεπώς, απαιτείται δικαστικό ένσημο και στις αναγνωριστικές αγωγές, που ασκούνται μετά τις 25.7.2011. Στη συνέχεια με το άρθρο 21 § 2 του ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α’51/ 12.03.2012), τροποποιήθηκε η παραπάνω διάταξη ως εξής: «Η διάταξη της § 14 του άρθρου 72 του ν. 3994/2011 (Α΄165), δεν εφαρμόζεται στις αγωγές, που ασκήθηκαν ως καταψηφιστικές πριν από την έναρξη ισχύος του, εφόσον μετατραπούν σε αναγνωριστικές μετά την έναρξη ισχύος αυτού».
Στην προκειμένη περίπτωση η εκκαλούσα με τον πρώτο λόγο της έφεσης της παραπονείται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου περί δικαστικού ενσήμου από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο δέχτηκε ότι απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, ενόψει της τροπής του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό στις 6.6.2013, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4055/2012 και συνεπεία της μη καταβολής του εκ μέρους της θεωρήθηκε η ενάγουσα ως ερήμην δικαζόμενη και εκ του λόγου αυτού απορρίφθηκε κατʼ ουσίαν η αγωγή της, ενώ εάν εφάρμοζε ορθά το νόμο θα έκρινε ότι δεν απαιτούνταν η καταβολή δικαστικού ενσήμου. Σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις η κρινόμενη αγωγή ασκήθηκε πριν τις 25.07.2011 (ήτοι κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 19.5.2009 και επιδόθηκε στους εναγομένους στις 19.5.2009 και 20.5.2009, βλ. προσκ. τις σχετικές εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………), δηλαδή πριν την έναρξη ισχύος του ν. 3994/2011, που απαιτούσε την καταβολή δικαστικού ενσήμου και σε αναγνωριστικές αγωγές μετά την έναρξη ισχύος του. Επειδή όμως ασκήθηκε η αγωγή πριν τον ν. 3994/2011 ως καταψηφιστική και τράπηκε σε αναγνωριστική στις 6.6.2013, ήτοι μετά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 21§2 του ν. 4055/2012, κατά την οποίαν δεν ισχύει η διάταξη του άρθρου 72 § 14, (ότι δηλ. απαιτείται δικαστικό ένσημο σε όλες τις αγωγές), όταν η αγωγή ασκηθεί ως καταψηφιστική πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 3994/2011, εφόσον μετατραπεί σε αναγνωστική μετά την έναρξη ισχύος αυτού (ΕφΑθ 4440/2017 ΝοΒ 2018 239). Επομένως, λόγω του χρόνου άσκησής της δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου για το αντικείμενό της. Το πρωτοβάθμιο συνεπώς δικαστήριο, που έκρινε διαφορετικά και απέρριψε την αγωγή, λόγω μη καταβολής δικαστικού ενσήμου, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και συνεπώς ο σχετικός λόγος έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσιαστικά βάσιμος. Στη συνέχεια, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, να κρατηθεί η υπόθεση από αυτό το Δικαστήριο, το οποίο θα προχωρήσει σε νέα συζήτηση της υπόθεσης, κατά την οποίαν η ενάγουσα, κατʼ ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 528 ΚΠολΔ, μπορεί να προτείνει όλους τους ισχυρισμούς, τους οποίους μπορούσε να προτείνει και πρωτόδικα, χωρίς να δεσμεύεται από τους περιορισμούς του άρθρου 527 ΚΠολΔ (ΕφΑθ 4440/2017 όπ.π.π.).
Με την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ………. αγωγή, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι το έτος 2004 συνήψε με την τότε τέταρτη εναγομένη ομόρρυθμη εταιρία και ήδη τρίτη εφεσίβλητη σύμβαση πώλησης, με την οποία της μεταβιβάστηκε η κυριότητα ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου εργοστασίου κατασκευής ………, τα ειδικότερα χαρακτηριστικά του οποίου λεπτομερώς περιγράφονται στο δικόγραφο. Ότι πριν την κατάρτιση της σύμβασης πώλησης οι υπάλληλοι της τέταρτης εναγομένης ομόρρυθμης εταιρίας αλλά και ο νόμιμος εκπρόσωπος της …………, τη διαβεβαίωσαν για την άριστη κατασκευή του οχήματος. Ότι αμέσως μετά την παράδοση του πωληθέντος αυτοκινήτου, αυτό παρουσίασε ελαττώματα, η ύπαρξη των οποίων όπως και η ευθύνη της πρώτης εναγομένης ανώνυμης εταιρίας, της οποίας η δεύτερη εναγομένη είναι διευθύνουσα σύμβουλος, έχει ήδη κριθεί με την υπ΄αριθμ. 4162/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Ότι σε μεταγενέστερο χρόνο ήτοι τα έτη 2006, 2007 και 2008 εμφανίστηκαν επιπλέον κατασκευαστικά προβλήματα στο πωληθέν όχημα (υγρασία στο εσωτερικό της οροφής του οχήματος, θραύση των γρύλων των παραθύρων, αποκόλληση του δερμάτινου ταμπλό, φθορές στη μοκέτα κλπ.) Ότι περί τα μέσα Μαρτίου του έτους 2008 το επίδικο όχημα εισήχθη στο συνεργείο της τέταρτης εναγομένης ομόρρυθμης εταιρίας προς επισκευή μετά από ατύχημα και με την ευκαιρία αυτή η ίδια δηλ. η ενάγουσα ζήτησε την επισκευή της μοκέτας και τη βαφή της δεξιάς πόρτας, που είχε ελάττωμα από προηγούμενη επισκευή. Ότι, παρόλο που επισημάνθηκε στην τέταρτη εναγομένη ότι το όχημα είναι αναγκαίο για τις μετακινήσεις της ενάγουσας λόγω επαγγελματικών της υποχρεώσεων, η επισκευή του δεν ολοκληρώθηκε το δέοντα χρόνο με αποτέλεσμα η ίδια να αναγκαστεί να δαπανήσει το συνολικό ποσό των 12.500 ευρώ για μίσθωση ταξί. Ότι επιπλέον για την αντικατάσταση της μοκέτας, στην οποία αρνήθηκε η τέταρτη εναγομένη να προβεί δωρεάν, απαιτείται το ποσό των 2.500 ευρώ, για την αντικατάσταση των γρύλων η ενάγουσα κατέβαλε το ποσό των 672,49 ευρώ ενώ για την αντικατάσταση και βαφή της ελαττωματικής δεξιάς πόρτας απαιτείται το ποσό των 2.100 ευρώ. Ότι εξαιτίας των ως άνω επιπλέον κατασκευαστικών ελαττωμάτων το όχημα έχει υποστεί μείωση της αξίας του σε ποσοστό 40% της αρχικής του αξίας ήτοι 28.390 – 40% = 11.356 ευρώ, επιπροσθέτως δε εξαιτίας της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγομένων, οι οποίοι αποσιώπησαν δολίως την ύπαρξη επιπλέον ελαττωμάτων κατά το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου, υπέστη η ίδια δηλ. η ενάγουσα ηθική βλάβη. Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά, τα οποία η ενάγουσα εξέθεσε αναλυτικότερα στην αγωγή της, η τελευταία ζήτησε, όπως το αίτημα της παραδεκτώς περιορίστηκε, α) να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να της καταβάλουν εις ολόκληρον το συνολικό ποσό των 44.128,49 (672,49 + 15.000+ 11.356+ 2.100+ 15.000) ευρώ, β) να απαγγελθεί σε βάρος καθενός των εναγομένων χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης, που θα εκδοθεί και γ) να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στη δικαστική της δαπάνη. Η αγωγή αυτή είναι παραδεκτή και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 71, 297, 298, 340, 345, 346, 914, 926, 932 ΑΚ, 386 ΠΚ, 70, 176 ΚΠολΔ, εκτός από τα αιτήματα περί απαγγελίας χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης, τα οποία είναι μη νόμιμα και συνεπώς απορριπτέα. Τούτο διότι: α) η απαγγελία προσωπικής κράτησης προϋποθέτει αποδοχή καταψηφιστικού αιτήματος ενώ στην υπό κρίση περίπτωση παραδεκτώς τράπηκε το καταψηφιστικό αίτημα σε αναγνωριστικό, β) ακόμη και αν δεν είχε λάβει χώρα τροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, η απαγγελία χρηματικής ποινής δεν προβλέπεται στον ΚΠολΔ ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης σε περίπτωση υποχρέωσης καταβολής χρηματικού ποσού. Επομένως πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω η υπό κρίση αγωγή κατά το μέρος, που κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, προκειμένου να κριθεί αν είναι και κατ΄ ουσία βάσιμη.
Από τις ένορκες καταθέσεις των νομίμως εξετασθέντων μαρτύρων, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, τις υπ΄αριθμ. ……….. ένορκες βεβαιώσεις, οι οποίες ελήφθησαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά με επιμέλεια της ενάγουσας μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των αντιδίκων της (βλ. προσκ. τις υπ΄αριθμ. …… εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά …… και την υπ΄αριθμ. ……. έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………, και όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα, χωρίς να παραλείπεται κανένα από αυτά κατά την ουσιαστική διερεύνηση της υπόθεσης ακόμη και αν δεν μνημονεύονται ρητά παρακάτω, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Στις 28-7-2004 μετά από σχετική συμφωνία η πρώτη εναγομένη και ήδη πρώτη εφεσίβλητη ανώνυμη εταιρία, η οποία είναι εισαγωγέας και διανομέας στην Ελλάδα της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας ‘’………….’ πώλησε στην ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα ένα καινούργιο ΙΧΕ αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής …., 307 cc, τύπου P2, 1587 κ.εκ., μοντέλο 2004, χρώματος βυσσινί, που ταξινομήθηκε με αριθμό κυκλοφορίας ………. αντί τιμήματος 28.930 ευρώ, για το οποίο εκδόθηκε το υπ΄αριθμ. …….. τιμολόγιο-δελτίο αποστολής της πρώτης εναγομένης. Το αυτοκίνητο αυτό παραδόθηκε στην ενάγουσα από την τέταρτη εναγομένη και ήδη τρίτη εφεσίβλητη ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία ‘…………..¨, η οποία ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της πρώτης εναγομένης ανώνυμης εταιρίας, το δε τίμημα εξοφλήθηκε με χρηματοδότηση, που έλαβε η ενάγουσα από την ανώνυμη τραπεζική εταιρία με την επωνυμία ‘…….’’. Δύο μήνες μετά την πώληση του αυτοκινήτου το μήνα Σεπτέμβριο του έτους 2004 εμφανίστηκαν ελαττώματα (ύπαρξη υπόκωφου, συνεχόμενου και παρατεταμένου θορύβου κατά την οδήγηση, τρίξιμο κατά την αλλαγή των ταχυτήτων, προβλήματα στην οθόνη πολλαπλών ενδείξεων και στη δερμάτινη επένδυση του ταμπλό, στη μοκέτα, την ταπετσαρία του καθίσματος του οδηγού, στον κλιματισμό και στο αυτόματο σύστημα ανόρθωσης των εμπρόσθιων παραθύρων του αυτοκινήτου), για τα οποία κρίθηκε με την υπ΄αριθμ. 3774/2010 απόφαση του Εφετείου Αθηνών ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής 543 ΑΚ και η ενάγουσα δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση για τη ζημία της, που δεν καλύφθηκε με τις διορθώσεις, που έγιναν στο ελαττωματικό και με ελλείψεις συμφωνημένων ιδιοτήτων αυτοκίνητο. Ειδικότερα με την ως άνω απόφαση έγινε δεκτό ότι η ζημία της ενάγουσας συνίσταται στη μείωση της αγοραστικής αξίας του πωληθέντος αυτοκινήτου εξαιτίας των ανωτέρω προβλημάτων, που εμφάνισε στο ζουάν της εξάτμισης και το υδραυλικό του τιμόνι (τα υπόλοιπα ελαττώματα επιδιορθώθηκαν πλήρως), που αναιρούν ουσιωδώς την αξία και τη χρησιμότητα του και τα οποία παρά τις επανειλημμένες επιδιορθώσεις στο εξουσιοδοτημένο συνεργείο δεν αποκαταστάθηκαν και για το λόγο αυτό αναγνωρίστηκε η υποχρέωση της τότε εναγομένης –ήδη πρώτης εναγομένης ανώνυμης εταιρίας- να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 5.000 ευρώ. Περαιτέρω από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι σε μεταγενέστερο χρόνο ήτοι τα έτη 2006, 2007 και 2008 εμφανίστηκαν επιπλέον κατασκευαστικά προβλήματα στο πωληθέν όχημα (υγρασία στο εσωτερικό της οροφής του οχήματος, θραύση των γρύλων των παραθύρων, αποκόλληση του δερμάτινου ταμπλό, φθορές στη μοκέτα κλπ.), η δε ενάγουσα ισχυρίζεται ότι οι εναγόμενοι τέλεσαν σε βάρος της απάτη καθώς αν και τελούσαν εν γνώσει αυτών, δολίως τα αποσιώπησαν το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου κατά παράβαση της καλής πίστης και των χρηστών ηθών. Ο ισχυρισμός ωστόσο αυτός περί της γνώσης εκ μέρους των εναγομένων των ελαττωμάτων του πωληθέντος αυτοκινήτου, τα οποία σημειωτέον εμφανίστηκαν δύο περίπου έτη μετά την κατάρτιση της σύμβασης πώλησης και την παράδοση του αυτοκινήτου και μετά από σοβαρό ατύχημα, στο οποίο αυτό ενεπλάκη, και δόλιας απόκρυψης τους στερείται βασιμότητας. Ειδικότερα ο μάρτυρας ……….., ο οποίος εξετάστηκε ενόρκως ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με επιμέλεια της ενάγουσας, απαντώντας σε σχετικά ερώτηση ανέφερε: ‘’ένα αυτοκίνητο δεν θα κάτσει να πει ότι απέτυχε… ή δεν το γνωρίζει κιόλας γιατί είναι καινούργια μοντέλα… γιατί αυτά φαίνονται στη διαδρομή’’. Ομοίως ο ……….., αδελφός της ενάγουσας, στην υπ΄αριθμ. ………… ένορκη βεβαίωση, η οποία ελήφθη ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, ουδέν αναφέρει περί γνώσης των συγκεκριμένων ελαττωμάτων του αυτοκινήτου και δόλιας απόκρυψης τους εκ μέρους των εναγομένων αλλά ότι ‘’Οι υπάλληλοι της εταιρίας διαβεβαίωναν τη ….. ότι το παραπάνω αυτοκίνητο ήταν πολυτελείας και ότι για τουλάχιστον δύο χρόνια δεν θα της δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Τη διαβεβαίωναν μάλιστα ότι ο συγκεκριμένος τύπος αυτοκινήτου σε σύγκριση με άλλα αυτοκίνητα της ίδια κατηγορίας είναι άριστα κατασκευασμένος και δεν θα παρουσιάσει κανένα πρόβλημα’’, ωστόσο με τον τρόπο αυτό δε στοιχειοθετείται απάτη, που επικαλείται η ενάγουσα στην υπό κρίση αγωγή της.
Επομένως με βάση όλα τα ανωτέρω αφού δεν αποδείχθηκε η τέλεση απάτης σε βάρος της ενάγουσας δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης και πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η υπό κρίση αγωγή ως κατ΄ουσία αβάσιμη. Επίσης πρέπει να καταδικαστεί η ενάγουσα λόγω της ήττας της (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου ποσού 200 ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο εν όψει της τελικής κρίσης του Δικαστηρίου επί της ουσίας της υπόθεσης (άρθρ. 495§3 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Καταργείται η δίκη ως προς τους 4ο και 5ο των εφεσιβλήτων.
Δικάζει αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και ουσιαστικά την έφεση.
Εξαφανίζει την υπ΄αριθμ. 4127/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της ουσίας.
Απορρίπτει την αγωγή.
Καταδικάζει την ενάγουσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εναγομένων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων εκατό (2.100) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου ποσού 200 ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις 21 Αυγούστου 2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ