ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 21/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, εφέτη, τον οποίο όρισε η πρόεδρος του τριμελούς συμβουλίου διοίκησης του Εφετείου Πειραιώς και τη γραμματέα, Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την …….. για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος : Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό των Οικονομικών (ΑΦΜ ……….), που κατοικεί στην Αθήνα και το οποίο εκπροσωπήθηκε με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από τη δικαστική πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Δέσποινα Ντουρντουρέκα.
Του εφεσίβλητου : ………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση (ΚΠολΔ 242 παρ. 2) από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Φοίβο Βουδούρη.
Ο εφεσίβλητος άσκησε την με αρ. κατ. ……./2022 αγωγή προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, το οποίο με την με αρ. 2145/2023 απόφασή του την έκανε δεκτή κατ’ ουσία.
Την οριστική αυτή απόφαση προσέβαλε το εναγόμενο με την με αρ. κατ. …………/2023 (εκθ. κατ. Εφετ.Πειρ. ………/2023) έφεσή του προς το δικαστήριο τούτο.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (ΚΠολΔ 518 παρ. 1). Είναι, επομένως, τυπικά δεκτή και πρέπει να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της.
Με την πρωτοδίκως κριθείσα αγωγή του, ο ενάγων εφεσίβλητος ζήτησε να αναγνωριστεί κύριος με παράγωγο τρόπο του στην αγωγή περιγραφέντος κειμένου στη Σαλαμίνα ακινήτου και στη συνέχεια να διορθωθεί στο βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σαλαμίνας η ανακριβής εγγραφή τούτου, ως κυριότητος του εναγομένου εκκαλούντος, και να εγγραφεί, ως πλήρους κυριότητάς του με βάσει το αναφερόμενο στην αγωγή συμβόλαιο αγοραπωλησίας. Το εκκαλούν εναγόμενο αρνήθηκε την αγωγή και περαιτέρω ισχυρίστηκε α) ότι το επίδικο ακίνητο του ανήκει κατά κυριότητα δυνάμει της από 9.7.1832 Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως «περί οριστικού διακανονισμού των ορίων της Ελλάδος» και των από 3.2.1830, 4/16.6.1830 και 19.6/1.7.1830 Πρωτοκόλλων του Λονδίνου, με τις οποίες περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του Τουρκικού Δημοσίου τα κτήματα που i) κατέλαβε και δήμευσε, ii) εγκαταλείφθηκαν από τους Οθωμανούς πρώην κυρίους τους, και δεν καταλήφθηκαν από τρίτους και iii) όλα τα δημόσια κτήματα που λόγω της μορφής τους ανήκαν στο οθωμανικό κράτος, άλλως β) βάσει των άρθρων l, 2 και 3 του από 17/29.11.1836 β.δ/τος «περί ιδιωτικών δασών» ως δάσος, για το οποίο οι τυχόν πρώην ιδιοκτήτες του δεν προσκόμισαν εντός της εκ του νόμου ορισθείσας προθεσμίας νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας, άλλως γ) βάσει των διατάξεων του β.δ. της 3/15.12.1833, ως λιβάδι ή βοσκότοπος, για την επικαρπία του οποίου κανείς δεν έχει παρουσιάσει έγγραφο (ταπί), άλλως δ) με την κατάληψή του ως αδέσποτου κατά την απελευθέρωση, δυνάμει του άρθρου 16 του από 21.6/10.7.1837 Νόμου περί διακρίσεως κτημάτων. Επίσης ισχυρίστηκε κατ’ ένσταση, ότι απέκτησε κυριότητα επί του επιδίκου με τακτική ή έκτακτη χρησικτησία διότι το νεμόταν με τις αναφερόμενες πράξεις νομής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς και την ένσταση του εκκαλούντος εναγόμενου και έκανε δεκτή κατ’ ουσία την αγωγή. Εναντίον αυτής της απόφασης παραπονείται το εκκαλούν με την υπό κρίση έφεσή του για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της και την απόρριψη της αγωγής.
Σχετικά με το λόγο έφεσης που αφορά το παραδεκτό και το ορισμένο της αγωγής, αυτός πρέπει να απορριφθεί, επειδή, κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς, το επίδικο ακίνητο, είναι ένα αυτοτελές ενιαίο ακίνητο, που προέρχεται από παλαιότερη κατάτμηση μείζονος έκτασης, επί του οποίου η κυριότητα του ενάγοντος αμφισβητείται και επομένως επαρκώς προσδιορίζεται τούτο ως αυτοτελές ακίνητο ως προς τη θέση, την έκταση και τα όριά του, ανεξάρτητα από τη μείζονα έκταση από την οποία παλαιότερα προήλθε.
Από την με αρ. …./26.5.2022 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του ειρηνοδίκη Πειραιώς, που ελήφθη κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της αντίδικης πλευράς (…./17.5.2022 εκθ. επιδ. του δικ. επιμ. ……….) και όλων των εγγράφων, μεταξύ αυτών και των σχεδιαγραμμάτων και τοπογραφικών, που νομότυπα και παραδεκτά προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με την από Μαΐου 1912 δήλωση του τότε Υπουργού των Οικονομικών της Ελλάδος, βάσει της οποίας εκδόθηκε το με αρ. …./1914 παραχωρητήριο εθνικών γαιών, που μεταγράφηκε νόμιμα (τ. …., αρ. … Υποθηκοφυλακείο Σαλαμίνας), παραχωρήθηκε κατά κυριότητα στον ……… εδαφική έκταση 80 στρεμμάτων, αποτελούμενη από 40 στρέμματα στη θέση «………» και 40 στρέμματα στην θέση «…………» της περιοχής «………..» της κτηματικής περιφέρειας της πρώην κοινότητας Αιαντείου Σαλαμίνας. Με το υπ’ αρ. …../1914 συμβόλαιο του συμβ/φου Σαλαμίνας ………, που μεταγράφηκε νόμιμα (τ. …. αρ. … του Υποθ. Σαλαμίνας), ο ………. μεταβίβασε λόγω πώλησης την κυριότητα της ως άνω έκτασης στον …….. Ο τελευταίος με το υπ’ αρ. …/1919 συμβόλαιο του ίδιου ως άνω συμβ/φου, που μεταγράφηκε νόμιμα (τ. … α. … Υποθ. Σαλαμίνας), μεταβίβασε λόγω πώλησης στον …………. την κυριότητα μεταξύ άλλων εκτάσεων και της ως άνω έκτασης των 40 στρεμμάτων που βρίσκεται στη θέση «…….» Αιαντείου Σαλαμίνας. Την 29 Αυγούστου 1963 ο ………. απεβίωσε αφήνοντας την με με αρ. …./ 22.1.1963 δημόσια διαθήκη του, που συνέταξε ενώπιον του συμβ/φου Σαλαμίνας …….. και η οποία δημοσιεύθηκε με το με αρ. ………/1963 πρακτικό του Ειρηνοδικείου Σαλαμίνας. Με αυτήν άφηνε μοναδικούς κληρονόμους της ακίνητης περιουσίας του τη σύζυγό του, …, το γένος ………, και τα τέκνα του, ………….., σύμφωνα με τους όρους της διαθήκης του. Συγκεκριμένα στη σύζυγό του κατέλειπε την επικαρπία επί του ½ εξ αδιαιρέτου και στα τέκνα του … και …., στον πρώτο την πλήρη κυριότητα κατά το ½ εξ αδιαιρέτου και στον δεύτερο την ψιλή κυριότητα κατά το ½ εξ αδιαιρέτου όλης της εδαφικής έκτασης 400 στρεμμάτων που είχε αποκτήσει, συμπεριλαμβανομένης εντός αυτής και τα 40 στρέμματα στη θέση «Λυκόπουλο» που είχε αγοράσει με το ως άνω (…../1919) συμβόλαιο. Την κληρονομιά αυτή αποδέχθηκαν με τη νόμιμα μεταγραμμένη (τ. …. α. …. Υποθ. Σαλαμίνας) με αρ. …/1964 δήλωσή τους ενώπιον του συμβ/φου Σαλαμίνας, ……….., ενώ στη συνέχεια ….. ίδιοι με το νόμιμα μεταγραμμένο (τ. … α. ….. Υποθ. Σαλαμίνας) με αρ. …/1966 συμβόλαιο του ίδιου ως άνω συμβ/φου μεταβίβασαν λόγω πώλησης στη ….. σύζυγο ……. την κυριότητα επί τμήματος εδαφικής έκτασης εκ των ως άνω 40 στρεμμάτων στη θέση «….», επιφάνειας τούτου, κατά τον τίτλο κτήσης 206 τ.μ., κείμενο στο ….. Ο.Τ., όπως φαίνεται στο από Ιουλίου 1966 ρυμοτομικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………. το οποίο συνορεύει βόρεια με το με αρ. ….. αγροτεμάχιο του ίδιου ως άνω Ο.Τ., νότια με το με αρ. …. αγροτεμάχιο του ίδιου Ο.Τ., ιδιοκτησίας ………, ανατολικά με το με αρ. … αγροτεμάχιο του ίδιου Ο.Τ., αγνώστου ιδιοκτησίας και δυτικά με ιδιωτική οδό ονομαζόμενη ….. Η ………. σύζυγος …….. με το νόμιμα μεταγραμμένο (τ. …. α. … Υποθ. Σαλαμίνας) …./1989 συμβόλαιο της συμβ/φου Σαλαμίνας, ……, μεταβίβασε λόγω πώλησης στον εφεσίβλητο την κυριότητα του ως άνω ακινήτου που απέκτησε με το προαναφερόμενο συμβόλαιο (……/1966). Τόσο η άμεση δικαιοπάροχος του εφεσίβλητου, όσο και οι απώτεροι του, από το χρόνο που έκαστος απέκτησε την κυριότητα του ως άνω ακινήτου, ασκούσαν πράξεις νομής σ’ αυτό και, συγκεκριμένα, επιτήρηση, καλλιέργεια σιτηρών, λαχανικών, αμπελιών, δημιουργία και συντήρηση καλλιεργητικών πεζουλιών, ο δε ……………… μέχρι το θάνατό του, με καλή πίστη, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα ετών, προσμετρουμένης της νομής των δικαιοπαρόχων του, που μεταβιβάστηκε διαδοχικά για νόμιμη αιτία με τα ως άνω συμβόλαια, η δε …………. για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των είκοσι ετών, καθισταμένων τούτων κυρίων και με έκτακτη χρησικτησία. Αντίθετα δεν αποδείχθηκε ότι το εκκαλούν άσκησε ποτέ πράξεις νομής επί του ως άνω ακινήτου από τότε που το παραχώρησε (1914) και μετέπειτα. Έτσι ο εφεσίβλητος απέκτησε κυριότητα με παράγωγο τρόπο συνεπεία όλων των ανωτέρω διαδοχικών μεταβιβάσεων από αληθινούς κυρίους για νόμιμες αιτίες που έγιναν με νόμιμα μεταγραμμένα συμβόλαια με απώτατο δικαιοπάροχο το εκκαλούν εναγόμενο (παραχωρητήριο …………/1914), απορριπτομένης ως ουσία αβάσιμης της ένστασής του περί ιδίας κυριότητας βάσει τακτικής ή έκτακτης χρησικτησίας. Επίσης, αλυσιτελώς προβάλλονται οι ισχυρισμοί του εκκαλούντος (υπό στ. α, β. γ και δ ανωτέρω), περί απόκτησης κυριότητας επί του επιδίκου σε χρόνο προγενέστερο του 1914, αφού σύμφωνα με τα ανωτέρω, η κυριότητά του μέχρι τότε (1914) συνομολογείται από τον εφεσίβλητο, ο οποίος μάλιστα το θεωρεί ως απώτατο δικαιοπάροχό του με το ως άνω παραχωρητήριο εθνικών γαιών προς τον …………. Και ενώ λοιπόν το εν λόγω ακίνητο ανήκε κατά κυριότητα στον εφεσίβλητο, καταχωρήθηκε στα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείο Σαλαμίνας με ΚΑΕΚ ……. με καταμετρημένη επιφάνεια 214 τ.μ. ως ανήκοντος κατά πλήρη κυριότητα στο εκκαλούν, επειδή εμπίπτει εντός του καταγεγραμμένου δημόσιου κτήματος με ΑΒΚ ……….. Η καταχώριση αυτή, ως προς τον ιδιοκτήτη, ελέγχεται ως ανακριβής, αφού το εν λόγω γαιόκτημα δεν περιλαμβάνεται στο ως άνω δημόσιο κτήμα αλλά εντός των σαράντα στρεμμάτων που παραχωρήθηκαν από το εκκαλούν το έτος 1914 με το υπ’ αρ. …. παραχωρητήριο στον απώτερο δικαιοπάροχο του εφεσίβλητου ……….. και το οποίο κατόπιν των ως άνω διαδοχικών νόμιμων μεταβιβάσεων περιήλθε κατά πλήρη κυριότητα στον εφεσίβλητο. Το ότι το επίδικο γαιόκτημα περιλαμβάνεται εντός της παραχωρηθείσας έκτασης των 40 στρεμμάτων αποδεικνύεται από το σύνολο των ως άνω αναφερομένων αποδεικτικών μέσων, ενδεικτικά δε αναφέρεται προς επίρρωση και το τοπογραφικό διάγραμμα του Δασάρχη Πειραιώς, αντίγραφο του οποίου κατατέθηκε στην Οικονομική Εφορία Σαλαμίνας, που προσκομίζει ο εφεσίβλητος, το οποίο ταυτίζεται με το από 18.11.2022 τοπογραφικό της ………., που προσκομίζει το εκκαλούν. Και στα δύο ως άνω τοπογραφικά προσδιορίζεται στο ίδιο σημείο η θέση «…….», όχι όμως ολόκληρη (και τα 40 στρέμματα) αλλά τμήμα αυτής με επιφάνεια 10 στρεμμάτων περίπου, και το επίδικο κείται βορειοδυτικά ακριβώς σε επαφή με αυτήν την έκταση των 10 στρεμμάτων και, αν ληφθεί υπόψη ότι η συνολική παραχωρηθείσα έκταση στο «……..» ήταν επιφάνειας 40 στρεμμάτων, δηλαδή τετραπλάσια από το τμήμα αυτής (των 10 στρεμμάτων) που αποτυπώνεται στα ως άνω δύο τοπογραφικά διαγράμματα και ότι ανατολικά αυτής υφίσταται το δημόσιο δάσος της περιοχής «….» (ν. 3208/2003 αρθρ. 15), το οποίο εμπίπτει στο δημόσιο κτήμα ΑΒΚ …. (τμήμα Γ στο από 18.11.2022 τοπογραφικό) και, συνεπώς, η αποτυπωθείσα στα ως άνω τοπογραφικά έκταση (των 10 στρεμμάτων) δεν δύναται να προεκταθεί προς τα ανατολικά, αφού δεν ήταν δάσος, παρά μόνο προς δυτικά και βόρεια, ώστε η συνολική έκταση αυτής να καταλαμβάνει έκταση 40 στρεμμάτων που παραχωρήθηκαν, τότε εντός αυτής περιλαμβάνεται και το επίδικο γαιοτεμάχιο, που φέρεται ως εφαπτόμενο βορειοδυτικά της έκτασης των 10 στρεμμάτων. Κατόπιν των ανωτέρω, έπρεπε η αγωγή να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη, να αναγνωριστεί ότι ο ενάγων κατά το χρόνο έναρξης του κτηματολογίου στη Σαλαμίνα (12.2.2007), τύγχανε αποκλειστικός κύριος σε ποσοστό 100% του επίδικου ακινήτου με τίτλο κτήσης το νόμιμα μεταγραμμένο (τ. … α. …. Υποθ. Σαλαμίνας) ………/1989 πωλητήριο συμβόλαιο της συμβ/φου Σαλαμίνας, …………., και να διαταχθεί η διόρθωση της εσφαλμένης πρώτης εγγραφής στο Εθνικό Κτηματολόγιο, ως προς την κυριότητα αυτού. Τα ίδια που έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη, συμπληρώνοντας τις αιτιολογίες αυτής με την παρούσα, όπου απαιτείται, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, τα αντίθετα δε υποστηριζόμενα από το εκκαλούν με την έφεση κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και η υπό κρίση έφεση. Τα δικαστικά έξοδα, για αυτό το βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183 και 176 του ΚΠολΔ, μειωμένα όμως κατ’ άρθρο 22 του ν. 3693/1957.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση.
Επιβάλλει τη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος, που καθορίζει σε 300 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους, στον Πειραιά στις 9 Ιανουαρίου 2025.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ