ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 58/2025
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα Ναυτικών Διαφορών)
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Κωνσταντίνα Ταμβάκη, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη και Γεωργία Παναγιωτοπούλου Εφέτη – Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της εκκαλούσας: Της εταιρείας με την επωνυμία <<…………..>>, με καταστατική έδρα στο ………., Κίνα (……………..), νόμιμα εκπροσωπούμενης, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παναγιώτη Χιωτέλη (ΑΜ ΔΣΠ ……….), που κατέθεσε την από 17-10-2024 έγγραφη δήλωση (άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ).
Της εφεσίβλητης: Της εταιρείας με την επωνυμία <<…………..>>, με καταστατική έδρα στις …….. και πραγματική στον Πειραιά, ………., νόμιμα εκπροσωπουμένης, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γρηγόριο Τιμαγένη (ΑΜ ΔΣΠ ……. ΔΕ Τιμαγένης Δικηγορική Εταιρεία ΑΜ ΔΣΠ …….).
Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, την από 07-10-2021 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2021 ανακοπή κατά της υπ’αριθ. ……/2021 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν.
Το Δικαστήριο εκείνο εξέδωσε την υπ’αριθ. 2748/2023 οριστική απόφαση, με την οποία απέρριψε την ανακοπή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε η ηττηθείσα ανακόπτουσα με την από 12-09-2023 (στο εκδόν δικαστήριο με γεν.αριθ.καταθ. …./20-10-2023 και ειδ. αριθ.καταθ. …../20-10-2023 και στο Εφετείο με γεν.αριθ.καταθ. …/23-10-2023 και ειδ.αριθ.καταθ. …./23-10-2023) έφεση, η οποία προσδιορίστηκε προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν όπως αναφέρεται ανωτέρω, αναφέρθηκαν στις προτάσεις τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ’αριθ. 2748/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών, έχει ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα, με κατάθεση του δικογράφου της, στις 20-10-2023, στη Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που εξέδωσε την εκκαλουμένη απόφαση, εντός της γνήσιας προθεσμίας των εξήντα [60] ημερών, δεδομένου ότι η εκκαλούσα είναι αλλοδαπή εταιρεία, εδρεύουσα κατά το καταστατικό της στο Χονγκ Κονγκ, Κίνα, η οποία (προθεσμία) άρχεται από την επομένη της επίδοσης της εκκαλουμένης [άρθρα 511, 513 παρ. 1 περ. β΄, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως το άρθρο 518 ισχύει, λόγω του χρόνου άσκησής της, μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο και τέταρτο του άρθρου 1 σε συνδ. με άρθρο 1 του ένατου άρθρου παρ. 4 του Ν. 4335/2015], καθόσον, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας η καθ’ης η ανακοπή, ήδη εφεσίβλητη, επέδωσε την εκκαλουμένη απόφαση στην ανακόπτουσα, στις 01-09-2023 (βλ. την από 01-09-2023 επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας …………, επί του σώματος της εκκαλουμένης, νομίμως προσκομιζόμενης με επίκληση από την εκκαλούσα). Πρέπει συνεπώς να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των προβαλλόμενων λόγων της, κατά την αυτή ως άνω διαδικασία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα, το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 ΚΠολΔ παράβολο Δημοσίου, συνολικού ποσού εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ, που μνημονεύεται ρητά στη συνταχθείσα από το Γραμματέα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με αριθμό ……………/2023, έκθεση καταθέσεως δικογράφου ενδίκου μέσου.
Ι. Ανακοπή του άρθρου 632 και 633 ΚΠολΔ μπορεί να ασκήσει ο εξ αυτής οφειλέτης, ήτοι το πρόσωπο κατά του οποίου έχει εκδοθεί ή πρόσωπο το οποίο δεσμεύει αυτή όταν αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου, όπως είναι ο ομόρρυθμος εταίρος. Οπότε με την άσκηση ανακοπής εναντιώνεται ζητώντας την εξαφάνισή της ως προς αυτόν. Αν ασκηθεί από άλλο πρόσωπο, κατά του οποίου δεν έχει εκδοθεί ή δεν ισχύει το δεδικασμένο, όπως στην περίπτωση που επιδοθεί η διαταγή πληρωμής σε τρίτο πρόσωπο, μη εταίρο που δεν έχει εκδοθεί κατ’ αυτού η διαταγή πληρωμής ή μη ομόρρυθμο εταίρο ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης εταιρίας που ως εκ τούτου δεν έχει ευθύνη για τα χρέη της, το πρόσωπο αυτό δεν νομιμοποιείται ενεργητικά για την άσκηση ανακοπής κατ’ αυτής, εάν δε ασκήσει ανακοπή ισχυριζόμενος ότι εσφαλμένα επιδόθηκε σ’ αυτόν η διαταγή πληρωμής αφού δεν είναι εταίρος της εταιρίας ή σε ετερόρρυθμη εταιρεία δεν είναι ομόρρυθμος εταίρος και δεν ευθύνεται για τα χρέη της, η ανακοπή θα απορριφθεί ως απαράδεκτη, γιατί λείπει διαδικαστική προϋπόθεση για την άσκησή της από αυτόν (ΑΠ 1443/2017, δημ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
ΙΙ. Κατά το άρθρο 588 παρ. 1 ΚΠολΔ η τριτανακοπή απευθύνεται κατά όλων των διαδίκων μεταξύ των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, εκτός αν ασκείται μετά την εκτέλεσή της, οπότε μπορεί να απευθύνεται μόνο κατά του διαδίκου που νίκησε. Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό και προς εκείνες των άρθρων 74 και 76 παρ. 1 ΚΠολΔ σαφώς προκύπτει ότι εφόσον η τριτανακοπτόμενη απόφαση δεν έχει εκτελεσθεί, η τριτανακοπή απευθύνεται υποχρεωτικώς με ποινή το απαράδεκτο, κατά όλων των αρχικών διαδίκων, καθ` όσον με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται υποχρεωτική κοινή παθητική νομιμοποίηση των διαδίκων της αρχικής δίκης και κατά νομική συνέπεια υφίσταται μεταξύ τους σχέση αναγκαστικής ομοδικίας (ΑΠ 855/2015, δημ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επίσης τριτανακοπή μπορεί να ασκηθεί και κατά διαταγής πληρωμής, εφόσον έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου από το οποίο δεσμεύεται και ο τρίτος ή εάν επίκειται να εκτελεστεί κατά του τρίτου (βλ. Μαργαρίτη Μ., Μαργαρίτη Α., Ερμηνεία Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ο.π., σελ. 1123, Πανταζόπουλο Σ. Ένδικα Μέσα και Ανακοπές , Β’ έκδοση σ.348). Η τριτανακοπή λόγω της φύσεως της ως ενδίκου βοηθήματος ασκείται όπως και η αγωγή (άρθρο 588 παρ.2 σε συνδυασμό με άρθρο 585 παρ.1 ΚΠολΔ), οπότε για την άσκησή της απαιτείται κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του δικαστηρίου στο οποίο απευθύνεται και επίδοση κεκυρωμένου αντιγράφου σε όλους τους αντιδίκους. Εξ άλλου αναγκαία ομοδικία κατ` αρθρ. 76 § 1 ΚΠολΔ δεν σημαίνει αναγκαστικήν συμμετοχήν πάντων των ομοδίκων εις το εισαγωγικόν της δίκης δικόγραφον, υπό την έννοιαν της εκ τούτου εξαρτήσεως του παραδεκτού της αγωγής, παρά μόνον όταν ρητώς ο νόμος επιτάσσει την επί ποινή απαραδέκτου κοινήν νομιμοποίηση πάντων των αναγκαίων ομοδίκων (αρθρ. 478, 517 § 2, 543 § 2, 558 § 2, 588 § 1, 608 §1 και 2, 619 §1-5, 936 §2 ΚΠολΔ) όταν δηλαδή πρόκειται περί της περιπτώσεως εκείνης κατά την οποίαν, ως αναγράφεται εις το αυτό αρθρ. 76 § 1 γ` του αυτού Κωδικός, «οι ομόδικοι μόνον από κοινού δύνανται να εναγάγουν ή να εναχθούν». Ο όρος ούτος δεν σημαίνει κατ` ακριβολογίαν αναγκαστικήν εναγωγήν πλειόνων ή κατά πλειόνων. Το στοιχείον της αναγκαστικότητος επί αναγκαίας ομοδικίας, δέον να αναζητηθή εις το αρθρ. 86 του ΚΠολΔ, κατά το οποίον, παραπέμπον εις το άνω αρθρ. 76 του αυτού ΚΠολΔ, δύναται να εκβιασθή η συμμετοχή των ομοδίκων δια της προσεπικλήσεως αυτών εις την δίκην. Εις τας περιπτώσεις ταύτας δεν τίθεται θέμα απαραδέκτου του ατομικού δικογράφου, αλλ` απλώς προβλέπεται η υποχρεωτική συμμετοχή των ομοδίκων εις τον δικαστικόν αγώνα. Η διαφορά εκ των περιπτώσεων της υποχρεωτικής νομιμοποιήσεως, είναι ότι εις τας τελευταίας η υποχρεωτική συμμετοχή πλειόνων αναγκαίων ομοδίκων, είναι και προϋπόθεσις της δίκης ενός εκάστου ομοδίκου. Εάν ούτοι εις την πρώτην περίπτωσιν αρνούνται, υφίσταται η δυνατότης νά διασωθή η αγωγή δια της προσεπικλήσεως αποτελούσης το απαραίτητον αναπλήρωμα προς αποτροπήν της απορρίψεως ως απαραδέκτου της αγωγής, εν τούτω, η οποία δεν ησκήθη, εκ μέρους όλων ή εναντίον όλων (ΟλΑΠ 860/1984, δημ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Με την από 07-10-2021 ανακοπή, η ανακόπτουσα εξέθετε ότι τυγχάνει πλοιοκτήτρια του υπό σημαία Παναμά πλοίου <<MC>>, το οποίο ναυλώθηκε με σύμβαση γυμνής ναύλωσης στην καθ’ης η ανακοπή. Οτι η τελευταία, κάνοντας χρήση πλαστών εγγράφων, πέτυχε τη νηολόγηση του ανωτέρω πλοίου στην κυριότητα της ιδίων, προς αυτήν, συμφερόντων εταιρείας με την επωνυμία <<………..>>. Οτι ακολούθως, η καθ’ης η ανακοπή, επικαλούμενη εικονικές συμβάσεις διαχείρισης πλοίου, από τις οποίες απορρέουν ανύπαρκτες οικονομικές απαιτήσεις της, πέτυχε την έκδοση, σε βάρος της εταιρείας <<………….>>, της υπ’αριθ. ………./2021 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με σκοπό την επίσπευση καταδολιευτικής αναγκαστικής εκτέλεσης επί του ως άνω πλοίου, κυριότητας της ανακόπτουσας. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούσε να ακυρωθεί η ανωτέρω διαταγή πληρωμής και να καταδικαστεί η καθ’ης στη δικαστική της δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την υπ’αριθ. 2748/2023 απόφαση, δικάζοντας κατ’αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών, απέρριψε την ανακοπή. Κατά της παραπάνω απόφασης, παραπονείται η εκκαλούσα, με την υπό κρίση έφεση και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ζητεί, κατ’εκτίμηση του αιτητικού της, να γίνει δεκτή η έφεσή της, ώστε, εξαφανιζόμενης της εκκαλουμένης αποφάσεως και επαναδικαζόμενης της ανακοπής, να γίνει αυτή δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, άλλως να διαταχθεί η προσεπίκληση, κατ’άρθρο 90 σε συνδ. με άρθρο 86 ΚΠολΔ, της καθ’ης η διαταγή πληρωμής εταιρείας ώστε να καταστεί διάδικος στην παρούσα δίκη και νακαταδικασθεί η εφεσίβλητη στην δικαστική της δαπάνη.
Με τον πρώτο λόγο της έφεσης, η εκκαλούσα παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εφαρμόζοντας εσφαλμένα το νόμο, απέρριψε ως απαράδεκτη την ένδικη ανακοπή λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης, ενώ ορθά εάν εκτιμούσε το προσκομισθέν αποδεικτικό υλικό, θα έκρινε ότι η ίδια (ανακόπτουσα), δικαιούται στην άσκηση ανακοπής καθώς, ως αληθής κυρία του πλοίου βλάπτεται από το δεδικασμένο της εκδοθείσας διαταγής πληρωμής. Ο λόγος αυτός της έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην υπό στοιχ. Ι νομική σκέψη της παρούσας, διότι στα δικαιούμενα στην άσκηση της ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ πρόσωπα, ανήκει μόνο ο οφειλέτης ή άλλο πρόσωπο το οποίο δεσμεύεται από τη διαταγή πληρωμής όταν αυτή αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου (λ.χ ομόρρυθμος εταίρος ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης εταιρίας), ενώ δεν περιλαμβάνονται τρίτοι οι οποίοι (ισχυρίζονται ότι) βλάπτονται από το δεδικασμένο της διαταγής πληρωμής ή επικαλούνται δικαίωμα κυριότητας σε περιουσιακό στοιχείο του οφειλέτη, το οποίο ενδέχεται να καταστεί αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής. Στην προκειμένη περίπτωση, από την παραδεκτή επισκόπηση της προσβαλλόμενης με την ανακοπή, υπ’αριθ. ……../2021 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, προκύπτει ότι αυτή εκδόθηκε κατόπιν αιτήσεως της ώδε εφεσίβλητης, εταιρείας <<……….>> κατά της μη διαδίκου εταιρείας <<………….>>, ως οφειλέτριας της αιτούσας και ως εκ τούτου δικαιούμενης αυτής να προσβάλλει, με την ανακοπή του άρθρου 632 ΚΠολΔ, την εκδοθείσα σε βάρος της διαταγή πληρωμής. Αντίθετα, η ανακόπτουσα – εκκαλούσα, ακόμη και υπό την εκδοχή της επικαλούμενης, από την ίδια, κυριότητας του πλοίου <<MC>>, δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να ασκήσει ανακοπή κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής, εφόσον δεν περιλαμβάνεται στα ρητώς αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 632 ΚΠολΔ δικαιούμενα πρόσωπα, ούτε δεσμεύεται καθ’οιοδήποτε τρόπο από το δεδικασμένο αυτής, ούτε συντρέχει περίπτωση να επισπευσθεί σε βάρος της αναγκαστική εκτέλεση αφού δεν υφίσταται σε βάρος της εκτελεστός τίτλος. Σε κάθε περίπτωση, η ίδια δύναται να επιδιώξει την έννομη προστασία της στο πλαίσιο της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, που τυχόν επισπευσθεί, με την άσκηση της ανακοπής τρίτου κατ’ άρθρο 936 ΚΠολΔ, στο πλαίσιο της οποίας δικαιούται να επικαλεστεί το δικαίωμα κυριότητάς της επί του ένδικου πλοίου, εφόσον αυτό αποτελέσει αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης.
Με το δεύτερο λόγο της έφεσης, η εκκαλούσα παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αναιτιολόγητα και κατά πλημμελή εφαρμογή του νόμου, απέρριψε την ανακοπή, κρίνοντας ότι αυτή δεν δύναται να θεωρηθεί ως τριτανακοπή του άρθρου 586 ΚΠολΔ, επιπλέον δε απέρριψε (σιωπηρά) το αίτημα περί προσεπικλήσεως από το Δικαστήριο των μη εναχθέντων διαδίκων. Επί του λόγου αυτού, λεκτέα είναι τα ακόλουθα: Κατά τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχ. ΙΙ νομική σκέψη της παρούσας, η ένδικη ανακοπή δεν δύναται να θεωρηθεί ότι συνιστά, κατά μετατροπή, τριτανακοπή του άρθρου 586 ΚΠολΔ διότι η ανακόπτουσα δεν επικαλείται ούτε προκύπτει ότι η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου από το οποίο να δεσμεύεται και η ίδια, επιπλέον δε ουδόλως προέκυψε (ούτε η ίδια επικαλείται σχετικά) ότι επίκειται σε βάρος της αναγκαστική εκτέλεση με βάση την εν λόγω διαταγή πληρωμής, αφού, όπως προαναφέρθηκε, δεν υφίσταται εκτελεστός τίτλος κατ’αυτής. Εξάλλου η ανακόπτουσα δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των προσώπων στα οποία εκτείνεται η εκτελεστότητα της διαταγής πληρωμής ώστε να θεωρηθεί τρίτη, όπως αβασίμως διατείνεται στο πλαίσιο του υπό κρίση λόγου έφεσης. Επίσης στην προκειμένη περίπτωση, δεν συντρέχει ανάγκη προσεπίκλησης της ανακόπτουσας, υπό την έννοια ότι η υποχρεωτική κοινή νομιμοποίηση, με την κοινοποίηση του δικογράφου της τριτανακοπής σε όλα τα διάδικα μέρη μεταξύ των οποίων εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, απειλουμένης, κατά τη ρητή πρόβλεψη του άρθρου 588 ΚΠολΔ της ποινής του απαραδέκτου της άσκησης του εν λόγω ενδίκου μέσου, η οποία ιδρύει μεταξύ των εμπλεκομένων μερών δεσμό αναγκαστικής ομοδικίας, δεν τυγχάνει εφαρμογής, αφού η ανακόπτουσα δεν είναι πρόσωπο που νομιμοποιούνταν να συμμετάσχει στη διαδικασία έκδοσης της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής. Περαιτέρω και υπό την εκδοχή ότι η κρινόμενη ανακοπή, κατ’εκτίμηση του δικογράφου της, φέρει τη μορφή της βασικής ανακοπής του άρθρου 583 ΚΠολΔ, αυτή τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη, εφόσον ελλείπει το απαιτούμενο κατ’άρθρο 68 ΚΠολΔ έννομο συμφέρον της ανακόπτουσας στην άσκηση αυτής. Ειδικότερα, η τελευταία δεν αποτελεί πρόσωπο σε βάρος του οποίου επέρχονται οι βλαπτικές συνέπειες της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής, ενώ ο επικαλούμενος από αυτήν κίνδυνος αφορά τη δυνητική διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής επί του πλοίου <<MC>>, επί του οποίου η ίδια προβάλει δικαίωμα κυριότητας, δυνάμενη όμως να αντιτάξει αυτό (το δικαίωμά της) με την ανακοπή του άρθρου 936 ΚΠολΔ. Ενόψει όσων προεκτέθηκαν και ο δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω, εφόσον μεταξύ των εμπλεκομένων μερών δεν δημιουργείται δεσμός αναγκαστικής ομοδικίας, δεν συντρέχει η προβλεπόμενη στη διάταξη του άρθρου 90 ΚΠολΔ δυνατότητα του Δικαστηρίου να διατάξει την προσεπίκληση της καθ’ ης η διαταγή πληρωμή με σκοπό την παρέμβαση και συμμετοχή της στη προκείμενη δίκη επί της ασκηθείσας ανακοπής της ανακόπτουσας, οπότε και το υποβαλλόμενο αίτημα της τελευταίας τόσο στον πρώτο βαθμό, όσο και με τις προτάσεις της στο δεύτερο βαθμό, για συμμετοχή της καθ’ ης η διαταγή πληρωμής με διαταγή του Δικαστηρίου πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμο.
Κατόπιν όσων προεκτέθηκαν, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε όμοια και απέρριψε την ανακοπή και (σιωπηρά) το αίτημα περί προσεπικλήσεως από το Δικαστήριο των μη εναχθέντων διαδίκων, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προμνημονευόμενες διατάξεις έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία, την οποία το παρόν Δικαστήριο τούτο αντικαθιστά με την ορθή παραπάνω αιτιολογία (αρθ. 534 Κ.Πολ.Δ), όσα δε αντίθετα υποστηρίζει η εκκαλούσα με τους ανωτέρω λόγους της έφεσής της, κρίνονται απορριπτέα στο σύνολό τους ως ουσιαστικά αβάσιμα. Κατόπιν τούτου, εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος έφεσης, πρέπει η κρινόμενη έφεση να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη και να διαταχθεί η εισαγωγή του υπ’ αριθ. …………./2023 ηλεκτρονικού παραβόλου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ, όπως η αρχική παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 Ν. 4055/2012 και αναριθμήθηκε σε παρ. 3 με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο Ν. 4335/2015, ισχύοντος από 1.1.2016, και εν συνεχεία τροποποιήθηκε από το άρθρο 35 παρ. 2 Ν. 4446/2016). Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, πρέπει, κατόπιν αιτήματός της που υποβλήθηκε με τις προτάσεις της, να επιβληθούν σε βάρος της ηττηθείσας εκκαλούσας (άρθρα 191 παρ. 2, 176 εδ.α’, 183, 189 παρ. 1ΚΠολΔικ, ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 12-09-2023 (υπ’αριθ.κατάθ………/23-10-2023) έφεση, κατά της υπ’αριθ. 2748/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
Δέχεται την έφεση τυπικά και
Απορρίπτει αυτήν κατ΄ουσίαν.
Διατάσσει την εισαγωγή του υπ.’ αριθ. …………../2023 παραβόλου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο.
Επιβάλλει σε βάρος της εκκαλούσας, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία προσδιορίζει σε οκτακόσια (800) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά, στις 24 Ιανουαρίου 2025 και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου της αιτούσας στον Πειραιά, στις 24 Ιανουαρίου 2025.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ