ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
3ο ΤΜΗΜΑ
Αριθμός αποφάσεως 87/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Βασιλική Παπιγκιώτη, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών, και από τη Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την …………. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλούντων: 1) Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……………….», ως απορροφώσα και καθολική διάδοχος της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………….», η οποία υποκαθίσταται στο σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων της ανωτέρω απορροφώμενης εταιρείας, που εδρεύει στην Αθήνα, ………….. και εκπροσωπείται νόμιμα, 2) Της ………. και 3) Του …………., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Θεοδώρα Ρουβά (ΔΕ Δρακόπουλος – Ρουβά Δικηγορική Εταιρεία), με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Των εφεσίβλητων: 1) ………., ατομικώς και ως ασκούντος τη γονική μέριμνα του ανήλικου υιού του …….., με ΑΦΜ …….., 2) Της ………. ατομικώς και ως ασκούσης τη γονική μέριμνα του ανήλικου υιού της …….., με ΑΦΜ ……., 3) Της ………., 4) Της ………. και 5) Της ……………. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Βασίλειο Ζησιμάτο, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Οι ενάγοντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 1-6-2023 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2023 αγωγή τους, ζητώντας τα διαλαμβανόμενα σε αυτή. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 2000/2024 οριστική απόφασή του, με την οποία δέχτηκε εν μέρει την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν οι εναγόμενοι, με την από 1-7-2024 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενώπιον του Πρωτοδικείου Πειραιά, ……../2024 έφεσή τους (αριθμός κατάθεσης δικογράφου και προσδιορισμού δικασίμου ενώπιον του Εφετείου Πειραιά, …………/2024), δικάσιμος για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε η αναγραφόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η οποία εκφωνήθηκε από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσαν προτάσεις, με τις οποίες ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η 1η εκκαλούσα ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………..», συνεχίζει, αυτοδικαίως κι άνευ άλλης διατυπώσεως, την προκείμενη εκκρεμή δίκη, ως οιονεί καθολική διάδοχος της αρχικώς εναγόμενης, απορροφώμενης, ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………….».
Η φερόμενη προς συζήτηση και κρίση ενώπιον του παρόντος, αρμοδίου, καθ’ ύλην και κατά τόπον, Δικαστηρίου (άρθρα 19, 22 και 35 ΚΠολΔ), παραπάνω έφεση, ασκήθηκε από τους, κατά τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα, πρωτοδίκως ηττηθέντες διαδίκους νομίμως και εμπροθέσμως με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του εκδόντος την προσβαλλόμενη απόφαση δικαστηρίου στις 4-7-2024 και εντός τριάντα ημερών από την επίδοση της εκκαλουμένης στην 1η εκκαλούσα, η οποία έλαβε χώρα στις 26-6-2024 (βλ. υπ’ αριθμ. ………./26-6-2024 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών ….…..) και εντός προθεσμίας δύο ετών από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης (14-6-2024), αναφορικά με τους λοιπούς εκκαλούντες, στους οποίους η εκκαλουμένη επιδόθηκε μετά την κατάθεση της υπό κρίση έφεσης (άρθρα 495 – 499, 511, 513 παρ. 1β, 516, 517, 518 παρ. 1- 2 σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ.1 εδαφ. α’ και 7 εδαφ. α’ του ΚΠολΔ, όπως αυτές ισχύουν μετά την – κατά περίπτωση – αντικατάσταση και τροποποίησή τους από τις διατάξεις του ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την αυτή ειδική διαδικασία που εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι, για το παραδεκτό της, έχει καταβληθεί και κατατεθεί το, απαιτούμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 ΚΠολΔ, παράβολο [υπ’ αριθμ. κωδ. ……………… παράβολο ποσού εκατό (100) €].
Με την από 7-6-2023 αγωγή τους, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, εκθέτουν ότι, συνεπεία αποκλειστικής υπαιτιότητας της πρώτης εναγόμενης, οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκινήτου, ιδιοκτησίας του δεύτερου εναγόμενου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, προκλήθηκε, στις 11-6-2021, στην επαρχιακή οδό Σφεντουρίου-Πέρδικας στην Αίγινα, υπό τις περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες, αυτοκινητικό ατύχημα, συνεπεία του οποίου τραυματίστηκε θανάσιμα ο εποχούμενος σε δίκυκλη μοτοσυκλέτα, ηλικίας δεκαεπτά ετών, ………., υιός των δύο πρώτων εναγόντων, αδερφός των τρίτης και τέταρτης των εναγόντων, όπως και του ανηλίκου ……….. (για λογαριασμό του οποίου ασκούν την αγωγή οι ως άνω δύο πρώτοι εκ των εναγόντων, ασκούντες τη γονική του μέριμνα γονείς του), καθώς και εγγονός της πέμπτης ενάγουσας. Με βάση το ιστορικό αυτό, οι ενάγοντες, όπως παραδεκτά περιόρισαν το αίτημα της αγωγής τους από καταφηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, με σχετική δήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά της δίκης, κατά την έναρξη της συζήτησης, αλλά και με τις κοινές προτάσεις τους (άρθρο 223 εδ. β’ σε συνδ. με τα άρθρα 294 α’, 295 παρ. 1, 297, 591 παρ. 1 και 614 παρ. 6 του ΚΠολΔ), αιτούνται όπως αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγόμενων να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, σε έκαστο των τεσσάρων πρώτων εναγόντων, καθώς και του εκπροσωπούμενου από τους δύο πρώτους ενάγοντες ανηλίκου …………, το ποσό των 100.000 ευρώ και στην πέμπτη ενάγουσα, γιαγιά του θανόντος το ποσό των 60.000 ευρώ και όλα τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο από την ημερομηνία επίδοσης της ένδικης αγωγής έως την ολοσχερή εξόφληση. Επί της αγωγής αυτής το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά εξέδωσε την υπ’ αριθμ. 2000/2024 οριστική του απόφαση, με την οποία δέχτηκε εν μέρει την αγωγή. Ειδικότερα, με την εκκαλουμένη έγινε δεκτό ότι υφίσταται αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, αλλά και ποσοστό συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος στην επέλευση του θανάσιμου τραυματισμού του 30%, για τον λόγο ότι δεν έφερε επί της κεφαλής του προστατευτικό κράνος, καθώς και, αποκλειστικά και μόνο αναφορικά με τους δύο πρώτους εναγόμενους, ποσοστό συντρέχοντος πταίσματος αυτών, λόγω παραμέλησης της εποπτείας του θανόντος υιού τους, 20%, το οποίο συντρέχον πταίσμα λαμβάνεται υπόψη προς μείωση της χρηματικής ικανοποίησης και των λοιπών δικαιούχων εναγόντων. Επιδικάστηκε δε χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, ως εξής: 1) αναφορικά με τους δύο πρώτους εναγόμενους (δεύτερη και τρίτο των εκκαλούντων): α) για έναν έκαστο των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων, γονείς του θανόντος, στο ποσό των 60.000 ευρώ, β) σε έναν έκαστο των 3ης, 4ης και του ανηλίκου …………….. (όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τους συνασκούντες τη γονική του μέριμνα ενάγοντες γονείς του), αδελφών του θανόντος, στο ποσό των 40.000 ευρώ, γ) στην πέμπτη των εναγόντων, γιαγιά του θανόντος, στο ποσό των 10.000 ευρώ, 2) αναφορικά με την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία: α) για έναν έκαστο των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων, στο ποσό των 80.000 ευρώ, β) σε έναν έκαστο των 3ης, 4ης και του ανηλίκου ……….., στο ποσό των 60.000 ευρώ και γ) στην πέμπτη των εναγόντων, στο ποσό των τριάντα χιλιάδων 30.000 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούντες και ζητούν, με τους λόγους της έφεσής τους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε εν τέλει να απορριφθεί η αγωγή.
Από την επανεκτίμηση της κατάθεσης του μάρτυρα ………. και την ανωμοτί κατάθεση του δεύτερου εναγόμενου ………., οι καταθέσεις των οποίων περιέχονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης της εκκαλουμένης, από το σύνολο των εγγράφων, που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, για να χρησιμεύσουν είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα έγγραφα της σχηματισθείσας προανακριτικής δικογραφίας, οι μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες, η από 15-4-2023 τεχνική έκθεση – μελέτη τροχαίου ατυχήματος του …………, πτυχιούχου μηχανικού οχημάτων που ελήφθη κατόπιν εντολής των εναγόντων, η από 19-12-2023 τεχνική έκθεση του ….. . που ελήφθη κατόπιν εντολής της 3ης εναγομένης – 1ης εκκαλούσας, καθώς και η από Ιούνιο 2020 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος στα πλαίσια της προηγηθείσας ποινικής διαδικασίας πραγματογνώμονα, ………, που συνιστούν γνωμοδοτήσεις προσώπων με ειδικές γνώσεις επιστήμης και εκτιμώνται, κατ’ άρθρο 390 ΚΠολΔ ελεύθερα, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά: Στις 11-6-2021 και περί ώρα 16:15 ο ανήλικος ………, ηλικίας 17 ετών, οδηγούσε, χωρίς να διαθέτει την απαιτούμενη εκ του νόμου άδεια ικανότητας οδήγησης και χωρίς να φέρει επί της κεφαλής του προστατευτικό κράνος, στη νήσο Αίγινα, επί της επαρχιακής οδού Πέρδικας-Σφεντουρίου, με κατεύθυνση από Σφεντούρι προς Πέρδικα, την υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ………… δίκυκλη μοτοσικλέτα, μάρκας DAYANG-DAYTONA MOTOR, χρώματος μπλε, κινητήρα 125 κυβικών εκατοστών. Η επαρχιακή αυτή οδός είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης, με οδόστρωμα μεταβαλλόμενου πλάτους από 4 έως 4,30 μέτρα, με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, χωρίς όμως να υπάρχει διαγεγραμμένη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των συνολικά δύο λωρίδων κυκλοφορίας. Κατά τον αυτό χρόνο στην αυτή οδό και με αντίθετη κατεύθυνση από την ανωτέρω δίκυκλη μοτοσικλέτα, δηλαδή με κατεύθυνση από Πέρδικα προς Σφεντούρι, κινούνταν το απ’ αριθμ. κυκλοφορίας ……….., ιδιωτικής χρήσεως επιβατηγό αυτοκίνητο, AUDI Α4 SEDAN, χρώματος μαύρου, με κινητήρα 1.984 κυβικών εκατοστών, οδηγούμενο από την πρώτη εναγόμενη – δεύτερη εκκαλούσα, ιδιοκτησίας του δεύτερου εναγόμενου – τρίτου εκκαλούντος συζύγου της και το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην τρίτη εναγόμενη – πρώτη εκκαλούσα, ασφαλιστική εταιρεία. Μεταξύ των ανωτέρω οχημάτων επί της οδού αυτής, σε σημείο εγγύς της περιοχής Πέρδικας, και συγκεκριμένα σε απόσταση περίπου 1,2 χιλιομέτρων από την περιοχή αυτή, επήλθε σύγκρουση. Κατά τον χρόνο εκείνο, επικρατούσε καλοκαιρία, η άσφαλτος ήταν ξηρά, η ορατότητα δεν περιοριζόταν από τις καιρικές συνθήκες και τις συνθήκες φωτισμού, η κυκλοφορία των οχημάτων και πεζών ήταν αραιή, ενώ το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ήταν αυτό που προσήκει σε κατοικημένες περιοχές, ήτοι 50 χιλ. ανά ώρα. Στο σημείο επαφής των οχημάτων, η διατομή της οδού έχει πλάτος 4 μέτρων και βρίσκεται επί ανοικτής δεξιάς καμπύλης, ως προς την κατεύθυνση κίνησης που ακολουθούσε το ΙΧΕ αυτοκίνητο, δηλαδή προς Σφεντούρι. Ακόμη, στο σημείο αυτό υφίσταται κεκλιμένο επίπεδο, με μικρή ανωφερή κλίση – καμπύλη, κατά την κατεύθυνση των οχημάτων προς Σφεντούρι και αντίστοιχα μικρή κατωφερική κλίση-καμπύλη κατά την κατεύθυνση των οχημάτων προς Πέρδικα. Επιπλέον, στο ρεύμα στο οποίο κινούνταν το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο υπήρχαν ξηρά χόρτα παραπλεύρως της οδού, με πιθανή δυσχέρεια της ορατότητας της οδηγού του ανωτέρω οχήματος. Από τη σύγκρουση των δύο οχημάτων ο εποχούμενος στη δίκυκλη μοτοσυκλέτα, ………., υιός των δύο πρώτων εναγόντων, αδερφός των τρίτης και τέταρτης των εναγόντων, όπως και του ανηλίκου ………. και εγγονός της πέμπτης των εναγόντων, διακομίσθηκε αρχικά, με ασθενοφόρο, στο Κ.Υ. Αίγινας σοβαρά τραυματισμένος. Στην πρώτη εξέταση στην οποία υποβλήθηκε διαπιστώθηκε ότι έφερε κάταγμα κρανίου με απολεσθείσα τη συνείδησή του (βλ. υπ’ αριθμ. ……/22-6-2021 ιατρικό πιστοποιητικό Κ.Υ. Αίγινας). Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του διακομίσθηκε με ελικόπτερο στο Γ.Ν. Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων», όπου νοσηλεύτηκε έως τις 19-6-2021, οπότε και κατέληξε, συνεπεία της βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης που υπέστη (βλ. ιατροδικαστική έκθεση). Περαιτέρω, η μοτοσυκλέτα φέρει βλάβες στον αριστερό καθρέπτη από την επαφή αρχικά με τον αριστερό καθρέπτη του Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, καθότι έλαβε χώρα πλευρική σύγκρουση και τα οχήματα ήρθαν σε εφαπτόμενη επαφή με τις αριστερές πλευρές τους. Εν συνεχεία, σύρθηκε στο οδόστρωμα και προσέκρουσε στη συρόμενη γκαραζόπορτα παρακείμενης οικίας, με αποτέλεσμα να φέρει βλάβες σε όλη τη δεξιά πλευρά από την ανατροπή και το σύρσιμό της στο οδόστρωμα, καθώς και στο εμπρόσθιο τροχό – φτερό από την πρόσκρουση της στη γκαραζόπορτα, αλλά και στο εξωτερικό άκρο του δεξιού αναβατήρα (μαρσπιέ). Από την άλλη πλευρά, το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο φέρει βλάβες στον αριστερό καθρέπτη και ίχνη από την επαφή με τη μηχανή, στην αριστερή του εμπρόσθια πόρτα μέχρι και το οπίσθιο αριστερό φτερό. Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι το συνολικό πλάτος του ΙΧΕ αυτοκινήτου, με τους καθρέπτες ανέρχεται στα 1,933 cm. Με δεδομένο ότι το πλάτος του ρεύματος, στο οποίο κινούνταν το ως άνω όχημα, καθώς και ότι υπήρχαν ξηρά χόρτα παραπλέυρως της οδού, προκύπτει ότι αυτό εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, στο οποίο κινούνταν η μοτοσυκλέτα, η οποία κινούνταν στο μέσο της λωρίδας με κατεύθυνση προς Πέρδικα. Σύμφωνα δε με την από Ιούνιο 2020 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος στα πλαίσια της προηγηθείσας ποινικής διαδικασίας πραγματογνώμονα, ………, η σύγκρουση έλαβε χώρα στη λωρίδα κίνησης της μοτοσυκλέτας και σε κάθετη απόσταση 70 cm από τον νοητό άξονα (διαχωριστική γραμμή) των δύο ρευμάτων ανά κατεύθυνση. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν: α) ο ………., πτυχιούχος μηχανικός οχημάτων, στην από 15-4-2023 τεχνική έκθεση – μελέτη τροχαίου ατυχήματος και β) ο ………., μηχανολόγος μηχανικός στην από 19-12-2023 τεχνική έκθεση του, που ελήφθη για λογαριασμό της ασφαλιστικής εταιρίας, στην οποία αναφέρει ότι «ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας εκινείτο στο μέσον του οδοστρώματος..». Επομένως δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι η οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Επισημαίνεται, ότι η κίνηση του …….. σε απόσταση 70 cm περίπου, από τη νοητή διαχωριστική γραμμή, δεν συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του δυστυχήματος, αφού το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο εισήλθε αιφνίδια στο ρεύμα πορείας του, με αποτέλεσμα αυτός να μην έχει το χρόνο και τη δυνατότητα να τροχοπεδήσει ή να εκτελέσει αποφευκτικό ελιγμό. Σε κάθε περίπτωση η διάταξη του άρθρου 16 παρ. 1 του Κ.Ο.Κ, κατά την κρατούσα στη νομολογία άποψη (Α.Π.607/2023, Α.Π. 439/2019, Α.Π. 70/2017, Α.Π. 69/2017, Α.Π. 846/2001, αντίθετη όμως η Α.Π. 747/2017), θεσπίστηκε για τη μη παρακώλυση της κυκλοφορίας των οχημάτων που κινούνται στο ίδιο ρεύμα κυκλοφορίας, και μάλιστα σε οδό που έχει περισσότερες λωρίδες κατά κατεύθυνση, και όχι προς αποφυγή σύγκρουσης με όχημα που κινείται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και το πλησιάζει από τα αριστερά, αλλά μέσα στο ρεύμα πορείας του. Επιπλέον, η ταχύτητα και των δύο οχημάτων ήταν εντός του νομίμου ορίου για την κίνηση στην επαρχιακή οδό, ήτοι του ορίου των 50 χλμ/ώρα, σύμφωνα και με τις τεχνικές εκθέσεις του ………. και του ………, οι οποίες συνάδουν και με τις ζημίες που υπέστησαν τα οχήματα, αλλά και την μετέπειτα πορεία αυτών μέχρι να λάβουν τις τελικές θέσεις τους, όπως αυτές απεικονίζονται στο σχεδιάγραμμα που συντάχθηκε από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα που μετέβησαν στον τόπο του ατυχήματος. Αντιθέτως, το πόρισμα του ………… στην τεχνική του έκθεση, ότι η μοτοσυκλέτα κινούνταν με ταχύτητα 60 χλμ/ώρα και το Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο με ταχύτητα 25 χλμ/ώρα, δεν βρίσκει έρεισμα στα λοιπά αποδεικτικά μέσα. Περαιτέρω, προκύπτει ότι ο οδηγός της μοτοσυκλέτας αιφνιδιάστηκε από την κίνηση της οδηγού του αυτοκινήτου, το οποίο εισήλθε στο ρεύμα πορείας του, γεγονός που καταδεικνύει η απουσία ιχνών τροχοπέδησης και η εκτροπή και ανατροπή του δίκυκλου προς τα δεξιά. Ακόμη, το γεγονός ότι ο οδηγός της μοτοσυκλέτας στερούνταν άδειας οδήγησης δεν επηρέασε αιτιωδώς την επίδικη σύγκρουση, καθώς αυτός κινούνταν κανονικά στο ρεύμα πορείας του, ενώ η σύγκρουση δεν θα είχε αποφευχθεί, και αν ακόμη διέθετε την απαιτούμενη άδεια οδήγησης, λόγω της αιφνίδιας παρεμβολής του αυτοκινήτου της πρώτης εναγόμενης – δεύτερης εκκαλούσας στην πορεία του, συνεπεία της οποίας δεν είχε το χρόνο και τη δυνατότητα να προβεί σε τροχοπέδηση ή αποφευκτικό ελιγμό. Από τα ως άνω αναφερόμενα προκύπτει ότι η οδηγός του Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου από έλλειψη προσοχής και σύνεσης, την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει, δεν είχε τον πλήρη έλεγχο του οχήματος που οδηγούσε, έτσι ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς και δεν ρύθμισε την ταχύτητα του οχήματος της λαμβάνοντας συνεχώς υπόψη της τις προπεριγραφείσες οδικές παραμέτρους, με αποτέλεσμα να κινηθεί γοργά και αιφνίδια, υπερβαίνοντας τη νοητή γραμμή διαχωρισμού των κατευθύνσεων, εισερχόμενη στο ρεύμα του κανονικώς διερχόμενου δικύκλου, το οποίο βρισκόταν σε πολύ κοντινή απόσταση πλευρικά του αυτοκινήτου. Επομένως, η επίδικη σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα, κατ’ άρθρο 330 ΑΚ, της πρώτης εναγόμενης – δεύτερης εκκαλούσας, η οποία, εξαιτίας της μη προσήκουσας προσοχής και επιμέλειας που με αντικειμενική κρίση μπορούσε και έπρεπε να καταβάλει, με τις ίδιες περιστάσεις, ο μέσος, συνετός και ευσυνείδητος οδηγός οχήματος, με βάση τους νομικούς κανόνες, την κοινή πείρα και τις κατά τα άνω επικρατούσες οδικές και κυκλοφοριακές συνθήκες, την οποία επιμέλεια αν επιδείκνυε, θα μπορούσε να το προβλέψει και να αποφύγει την επίδικη σύγκρουση. Ειδικότερα, το πταίσμα της ως άνω οδηγού συνίσταται στο ότι αντίθετα με όσα επιβάλλουν οι ουσιώδεις κανόνες της ασφαλούς οδήγησης, που ορίζουν οι διατάξεις των άρθρων 12 παρ. 1 και 19 παρ. 1, 2 και 3 του Κ.Ο.Κ., δεν οδηγούσε το ανωτέρω όχημα της, με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, ούτε ασκούσε επαρκώς τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματος της, ώστε να είναι σε θέση να προβαίνει, κάθε στιγμή, στους αναγκαίους χειρισμούς και να είναι σε θέση να αντιληφθεί έγκαιρα τους πιθανούς κινδύνους, αλλά και να μην προκαλέσει κίνδυνο στους λοιπούς χρήστες της οδού. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που κατέληξε στο αυτό συμπέρασμα, ορθά το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε και, συνεπώς, ο πρώτος λόγος έφεσης με τον οποίο οι εκκαλούντες διαμαρτύρονται περί αποκλειστικής υπαιτιότητας, άλλως συνυπαιτιότητας του θανόντος κατά ποσοστό 95% στην επέλευση του ένδικου δυστυχήματος, τυγχάνει απορριπτέος. Περαιτέρω, εκ του γεγονότος, ότι οι θανατηφόρες σωματικές κακώσεις, που υπέστη ο ………. εντοπίζονται στην κεφαλή, ότι δεν υπέστη σοβαρό τραυματισμό σε άλλα ζωτικά όργανα του σώματός του καθώς και του ότι τα οχήματα δεν κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα, προκύπτει ότι, η χρήση προστατευτικού κράνους εκ μέρους του θα είχε περιορίσει τις συνέπειες του τραυματισμού του. Συνεπώς, αυτός είναι συνυπαίτιος στην έκταση του τραυματισμού του, λόγω του ότι δεν έφερε προστατευτικό κράνος, σε ποσοστό 30%, όπως ορθά έκρινε και η εκκαλουμένη. Επομένως και ο δεύτερος λόγος έφεσης με τον οποίο οι εκκαλούντες ζητούν να προσδιοριστεί το ως άνω ποσοστό στο 90% τουλάχιστον τυγχάνει απορριπτέος. Τέλος, ο απροσδόκητος θάνατος του ………… συγκλόνισε όλους τους ενάγοντες οικείους του και τους προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, έντονα συναισθήματα θλίψης και πόνου, ιδίως, όμως, στους γονείς του, που απώλεσαν σε τόσο νεαρή ηλικία τον υιό τους. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του θύματος (17 ετών) κατά τον χρόνο του ατυχήματος, τις συνθήκες του ατυχήματος, την αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εναγόμενης – δεύτερης εκκαλούσας οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ένδικου δυστυχήματος, τη συνυπαιτιότητα του θύματος στην έκταση του θανάσιμου τραυματισμού του, το ποσοστό του συντρέχοντος πταίσματος των δύο πρώτων εναγόντων, λόγω παραμέλησης εποπτείας του θανόντος, όπως κρίθηκε πρωτόδικα και το οποίο δεν εφεσιβάλλεται (ποσοστό 20%), τον βαθμό συναισθηματικής σύνδεσης των εναγόντων με το θύμα, που ήταν ανάλογος με τη συγγένειά τους, την ένταση και τη διάρκεια του ψυχικού τους άλγους, καθώς και κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων, που είναι η συνήθης, πλην της τρίτης εναγόμενης και πρώτης εκκαλούσας ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, κρίνει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται να λάβουν τα κατωτέρω εύλογα και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας χρηματικά ποσά: 1) αναφορικά με τους δύο πρώτους εναγόμενους – δεύτερη και τρίτο εκκαλούντες: α) για έναν έκαστο των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων – εφεσιβλήτων, γονείς του θανόντος, στο ποσό των 60.000 ευρώ, β) σε έναν έκαστο των τρίτης, τέταρτης και του ανηλίκου ………. (όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τους συνασκούντες τη γονική του μέριμνα ενάγοντες γονείς του), αδελφών του θανόντος, στο ποσό των 40.000 ευρώ, γ) στην πέμπτη των εναγόντων – εφεσιβλήτων, γιαγιά του θανόντος, στο ποσό των δέκα χιλιάδων 10.000 ευρώ, 2) αναφορικά με την εναγόμενη – εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρία: α) για έναν έκαστο των πρώτου και δεύτερης των εναγόντων – εφεσιβλήτων, γονείς του θανόντος, στο ποσό των 80.000 ευρώ, β) σε έναν έκαστο των τρίτης, τέταρτης και του ανηλίκου .……. (όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τους συνασκούντες τη γονική του μέριμνα ενάγοντες γονείς του), αδελφών του θανόντος, στο ποσό των 60.000 ευρώ, γ) στην πέμπτη των εναγόντων, γιαγιά του θανόντος, στο ποσό των 30.000 ευρώ. Επισημαίνεται, ότι η ως άνω διαφοροποίηση στα χρηματικά ποσά είναι λόγω μη ωφέλειας της τρίτης εναγόμενης και πρώτης εκκαλούσας, από την ένσταση των λοιπών εναγομένων – εκκαλούντων περί συντρέχοντος πταίσματος του πρώτου και δεύτερης εναγόντων – εφεσιβλήτων περί έλλειψης εποπτείας στον ανήλικο υιό τους. Επομένως τυγχάνει απορριπτέος και ο τρίτος λόγος έφεσης με τον οποίο διαμαρτύρονται οι εκκαλούντες, αναφορικά με τα επιδικασθέντα χρηματικά ποσά ως αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε όσα και το παρόν, ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε τον νόμο, ελλείψει δε άλλου λόγου έφεσης, πρέπει η τελευταία να απορριφθεί κατ’ ουσίαν, στο σύνολό της. Οι εκκαλούντες πρέπει να καταδικαστούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, λόγω της ήττας τους (άρ.176, 183 ΚΠολΔ), για τον ίδιο δε λόγο πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παράβολου, που προκαταβλήθηκε κατά την κατάθεση της έφεσης από αυτούς, στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρ. 495 παρ. 4 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσίαν.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εκκαλούντες στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παράβολου, που έχει προκαταβληθεί από τους εκκαλούντες, στο Δημόσιο Ταμείο.
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στον Πειραιά, στις 6-2-2025
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ H ΓPAMMATEAΣ