ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 117/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, τον οποίο όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα KΣ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις ………… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος: …………….., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Νικόλαο Καλληδώνη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ,
Της εφεσίβλητων: 1) …………., 2) …………., 3) …………, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν άπασες από την πληρεξούσια δικηγόρο τους, Έλλη Ντεντιδάκη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Ο νυν εκκαλών άσκησε κατά των νυν εφεσίβλητων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, την από 1.12.2020 (με Γ.Α.Κ. …/2021 και Ε.Α.Κ. …../2021) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η 1453/2022 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου (νέα τακτική διαδικασία), που εν μέρει διέταξε τον χωρισμό της υπόθεσης και παρέπεμψε στον αρμόδιο δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά, ενώ κατά τα λοιπά απέρριψε την αγωγή κατά των δεύτερης και τρίτης των εναγόμενων και δέχθηκε εν μέρει αυτή κατά της πρώτης εναγόμενης.
Ο ενάγων προσέβαλε την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 12-10-2022 έφεσή του, την οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 14.10.200 με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …/2022. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στις 17.10.2022 στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …/2022, οπότε για τη συζήτησή της ορίσθηκε δικάσιμος η 5.10.2023, πλην όμως δεν εισήχθη για συζήτηση λόγω της διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών την 8.10.2023 και της αναστολής μέρους των εργασιών του Εφετείου Πειραιώς, δυνάμει της υπ’ αρ. 74/2023 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς. Ακολούθως με την υπ’ αριθ. 81/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς αποφασίσθηκε ο αυτεπάγγελτος επαναπροσδιορισμός από τη γραμματεία του οικείου τμήματος του Εφετείου Πειραιώς της συζήτησης όλων των πολιτικών υποθέσεων, οι οποίες δεν εκφωνήθηκαν στις 5.10.2023 συνεπεία της διεξαγωγής των παραπάνω εκλογών την 8.10.2023 στην πλέον σύντομη διαθέσιμη δικάσιμο, με την εγγραφή των εν λόγω υποθέσεων στο οικείο πινάκιο, το οποίο μπορεί να τηρείται και ηλεκτρονικά, να ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, οπότε ορίστηκε νέα δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η έφεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους με τις προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Δυνάμει της υπ’ αρ. 81/2023 Πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου υποθέσεων που δεν εισήχθησαν προς συζήτηση λόγω ανωτέρας βίας, ένεκα της υπ’ αρ. 74/2023 Πράξης του ιδίου περί της αναστολής μέρους των εργασιών του Εφετείου Πειραιώς για το χρονικό διάστημα από 4 έως 11.10.2023 λόγω της διεξαγωγής των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της 8.10.2023, νόμιμα εισάγεται κατόπιν επαναπροσδιορισμού δικασίμου προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου από την αρχικά ορισθείσα δικάσιμο της 5.10.2023, η από 12.10.2022 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2022 και Ε.Α.Κ. …./2022 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2022 και Ε.Α.Κ. …./2022) έφεση του ………. κατά των ……….. προς εξαφάνιση, άλλως μεταρρύθμιση της 1453/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) που δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, δέχθηκε εν μέρει την από 1.12.2020 (με Γ.Α.Κ. …../2021 και Ε.Α.Κ. …/2021) αγωγή του εκκαλούντος ως προς την πρώτη εφεσίβλητη. Η έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 περ.1 ΚΠολΔ εισάγεται για να συζητηθεί από το παρόν Δικαστήριο κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.2 ίδιου Κώδικα, καθώς η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στις 6.5.2022 και η έφεση ασκήθηκε στις 14.10.2022, ήτοι πριν παρέλθει η καταχρηστική προθεσμία των δύο ετών από την παραπάνω δημοσίευση και χωρίς να προηγηθεί επίδοση της εκκαλουμένης από τον ένα διάδικο στον άλλο. Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατ’ άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ. Εξάλλου, για το παραδεκτό του ένδικου μέσου έχει κατατεθεί το υπ’ αρ. ……….. e-Παράβολο ποσού 100 ευρώ του Υπουργείου Οικονομικών, δεσμευμένο (άρα εξοφλημένο) κατ’ άρθρο 495 παρ.3 Α στοιχ.β’ ΚΠολΔ.
Με την ως άνω από 1.12.2020 αγωγή του κατά των νυν εφεσίβλητων ο εκκαλών εξέθετε ότι την 29.7.2005 απεβίωσε ο πατέρας του, ………. και κατέλειπε μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου τον καθένα, τον ίδιο (τον ενάγοντα), την πρώτη εναγόμενη σύζυγό του και την δεύτερη και τρίτη των εναγόμενων, θυγατέρες του, στα αναλυτικά στην αγωγή αναφερόμενα ακίνητα. Ότι στα κληρονομιαία ακίνητα συμπεριλαμβάνονται και τρία διαμερίσματα-οικίες, ήτοι το υπό στοιχεία Ι-1 διαμέρισμα που βρίσκεται στο Κερατσίνι Αττικής που ανήκε στον κληρονομούμενο σε ποσοστό 100%, μια παλιά ισόγεια οικία στον Πόρο Τροιζηνίας που του ανήκε σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου και μία οριζόντια ιδιοκτησία στη Νίκαια Αττικής που του ανήκε επίσης σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου κατά τα αναλυτικά περιγραφόμενα στην αγωγή. Ότι την σχετική κληρονομία αποδέχθηκε και τυπικά ο ενάγων δυνάμει της υπ’ αρ. ………../22-5-2007 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Καλαυρίας, ………, νομίμως καταχωρισθείσας στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας και στο Υποθηκοφυλακείο Πόρου. Ότι η αξία του ποσοστού του εξ αδιαιρέτου στα ακίνητα αυτά, ανέρχεται στο ποσό των 7.452 ευρώ για το ακίνητο στο Κερατσίνι, στο ποσό των 2.090,42 ευρώ για το ακίνητο στον Πόρο και στο ποσό των 2.562,44 ευρώ για το ακίνητο στη Νίκαια Αττικής. Ότι από αβλεψία της συμβολαιογράφου δεν καταχωρίσθηκε στο Υποθηκοφυλακείο Πειραιώς η σχετική αποδοχή κληρονομίας, με αποτέλεσμα στις αρχικές κτηματολογικές εγγραφές του κτηματολογικού φύλλου του ακινήτου με ΚΑΕΚ ….., αναφορικά με το υπό στοιχεία Ι-1 ακίνητο στο Κερατσίνι, η σχετική εγγραφή που αφορά στο δικό του ποσοστό κυριότητας να είναι λανθασμένη. Ότι από τον θάνατο του πατέρα του και εντεύθεν ουδέποτε έλαβε τα κλειδιά για τα ως άνω ακίνητα, που περιλαμβάνονται στην κληρονομία, τα οποία νέμονται οι εναγόμενες και τα χρησιμοποιούν αποκλειστικά, χωρίς ο ίδιος να έχει πρόσβαση σε αυτά. Ότι το ακίνητο στον Πόρο, καθώς και το ακίνητο στη Νίκαια Αττικής εκμισθώνονται από τις εναγόμενες σε τρίτα πρόσωπα, ενώ όσον αφορά το υπό στοιχεία Ι-1 ακίνητο, η πρώτη εναγόμενη κάνει αποκλειστική χρήση αυτού. Ότι παρά τις συνεχείς οχλήσεις του, οι εναγόμενες δεν του δίνουν κλειδιά των ακινήτων και αρνούνται να του παράσχουν οποιοδήποτε στοιχείο για την εν γένει κατάσταση αυτών από το έτος 2005 έως τον χρόνο σύνταξης της αγωγής. Ότι από την ανωτέρω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των εναγόμενων έχει υποστεί ηθική βλάβη, για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Για τον λόγο αυτό ζητούσε με απόφαση προσωρινά εκτελεστή: α) να αναγνωριστεί ότι είναι συγκύριος κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσοστά στα περιγραφόμενα αναλυτικά στην αγωγή ακίνητα, άλλως και επικουρικώς ειδικά για το υπό στοιχείο Ι-1 διαμέρισμα να αναγνωριστεί ότι είναι συγκληρονόμος του πατέρα του σε ποσοστό 25%, β) να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς εσφαλμένης αρχικής εγγραφής του Κτηματολογικού Φύλλου ΚΑΕΚ ……………. που αφορά στο Ι-1 ακίνητο κατά τα αναλυτικά αναφερόμενα στην αγωγή, γ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες και οποιοσδήποτε έλκει δικαιώματα από αυτές να του αποδώσουν τα επίδικα ακίνητα κατά το ποσοστό της συγκυριότητάς του καθώς και τα κλειδιά αυτών, ώστε να αποκτήσει ακώλυτη πρόσβαση σε αυτά και να τα χρησιμοποιεί κατόπιν συνεννόησης, δ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες εις ολόκληρον να του καταβάλουν το ποσό των 3.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από τη σε βάρος του αδικοπρακτική συμπεριφορά με το νόμιμο τόκο επιδικίας, άλλως και επικουρικώς με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, ε) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να του καταβάλουν με βάση την αδικοπραξία άλλως από τη μεταξύ τους κοινωνία άλλως με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού, άλλως με βάση τις διατάξεις για τον κακόπιστο νομέα: 1) η πρώτη εναγόμενη το ποσό των 6.000 ευρώ για την εκ μέρους της αποκλειστική χρήση του Ι-1 διαμερίσματος, για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2016 έως τον Δεκέμβριο του 2020, με το νόμιμο τόκο επιδικίας, άλλως και επικουρικώς με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση, 2) άπασες οι εναγόμενες και εις ολόκληρον η καθεμία, το ποσό των 1.500 ευρώ για την εκ μέρους τους αποκλειστική χρήση του ακινήτου στον Πόρο και το ποσό των 1.125 ευρώ για την αποκλειστική χρήση του ακινήτου στη Νίκαια, για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2016 έως τον Δεκέμβριο του 2020, άλλως και επικουρικώς, διαιρετά η καθεμία για την παραπάνω αιτία το ποσό των 500 ευρώ για το ακίνητο στον Πόρο και το ποσό των 375 ευρώ για το ακίνητο στη Νίκαια και όλα τα ανωτέρω ποσά, με το νόμιμο τόκο επιδικίας, άλλως επικουρικώς με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, στ) να απειληθεί κατά των εναγόμενων προσωπική κράτηση τριών μηνών ως μέσο εκτέλεσης της εκδοθησόμενης απόφασης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι η αγωγή παραδεκτά και αρμόδια εισήχθη ενώπιον του, ωστόσο διέλαβε ότι «όσον αφορά το υπό στοιχείο Ι-1 διαμέρισμα που βρίσκεται στο Κερατσίνι Αττικής, όπως αυτό αναλυτικά περιγράφεται στην αγωγή και τα συνεχόμενα με αυτό αιτήματα, δεν εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου, συγκροτούμενο αρμοδίως από τον Κτηματολογικό Δικαστή (άρθρο 17 παρ.4 του Ν. 2664/1998), όπως αυτός έχει οριστεί από το Δικαστικό Συμβούλιο. Συνεπώς πρέπει κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 46 ΚΠολΔ και 6 παρ.12 και 17 παρ.4 του Ν. 2664/1998 να κηρυχθεί η παρούσα Δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς αναρμόδια και να παραπεμφθεί η υπόθεση προς εκδίκαση ενώπιον του Κτηματολογικού Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ως αρμοδίου προς εκδίκαση της ένδικης διαφοράς…», ακολούθως δε όρισε στο διατακτικό σχετικά «ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ το χωρισμό της υπόθεσης ως προς το αίτημα να διορθωθεί η εσφαλμένη εγγραφή του αναφερόμενου ακινήτου στο Κτηματολόγιο. ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ προς εκδίκαση στον αρμόδιο δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά…». Κατά τα λοιπά, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς τη δεύτερη και τρίτη των εναγόμενων, δεχόμενο ότι δεν αποδείχθηκε ότι αυτές αμφισβητούν την συγκυριότητα του ενάγοντος, ούτε ότι εμποδίζουν αυτόν να εισέλθει στα επίδικα ακίνητα. Αντίθετα η εκκαλουμένη δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς την πρώτη εναγόμενη για το διάστημα από την 5.10.2020 και εντεύθεν, ημερομηνία κατά την οποία παρήλθε η προθεσμία των επτά ημερών, που είχε θέσει ο ενάγων με το από 23.9.2020 εξώδικό του στην πρώτη εναγόμενη για την απόδοση σε αυτόν των επίδικων ακινήτων και την καταβολή σε αυτόν των ποσών που του αναλογούν από τις συναφθείσες μισθώσεις, χωρίς εκείνη να συμμορφωθεί. Ακολούθως, το Δικαστήριο αναγνώρισε έναντι της πρώτης εναγόμενης ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 12,5% εξ αδιαιρέτου επί του 50% εξ αδιαιρέτου μιας παλαιάς ισόγειας οικίας στον Πόρο Τροιζηνίας, επί της οδού …. με αριθμό …., επιφάνειας 31,45 τ.μ. και διέταξε την απόδοση του ακινήτου σε αυτόν κατά το ως άνω ποσοστό. Επίσης, το Δικαστήριο αναγνώρισε έναντι της πρώτης εναγόμενης ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 12,5% εξ αδιαιρέτου επί του 50% εξ αδιαιρέτου της με αριθμό 2 οριζόντιας ιδιοκτησίας του ισογείου ορόφου μιας οικοδομής που βρίσκεται στον Δήμο Νίκαιας επί της οδού …………, επιφάνειας 37,96 τ.μ. μετά του υπογείου επιφάνειας 32,20 τ.μ. και διέταξε την απόδοση του ακινήτου σε αυτόν κατά το ως άνω ποσοστό. Ακόμη, υποχρέωσε την πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 187 ευρώ, όπως αναλύεται η ωφέλεια που αποκόμισε η πρώτη εναγόμενη α) για το ακίνητο στον Πόρο για το έτος 2020 και ειδικότερα από 5.10.2020 έως και 31.12.2020 στο ποσό των 42,5 ευρώ και για το έτος 2021 και μέχρι και 21.1.2021 στο ποσό των 10 ευρώ, β) για το ακίνητο στη Νίκαια για το έτος 2020 και ειδικότερα από 5.10.2020 έως και 31.12.2020 στο ποσό των 28,25 ευρώ και για το έτος 2021 μέχρι και 21.1.2021 στο ποσό των 6,30 ευρώ, καθώς και σε ποσό 100 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη ο ενάγων από την αδικοπρακτική συμπεριφορά της πρώτης εναγόμενης να εμποδίζει εκείνον (ενάγοντα) από την 5.10.2020 και μετά να χρησιμοποιεί τα παραπάνω κοινά πράγματα. Τέλος, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο συμψήφισε ολικά τη δικαστική δαπάνη μεταξύ όλων των διαδίκων λόγω της συγγενικής τους σχέσης κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ. Με την υπό κρίση έφεσή του ο ενάγων- ήδη εκκαλών παραπονείται για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, λανθασμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή αιτιολογία της εκκαλουμένης και ζητεί να εξαφανισθεί αυτή και να γίνει δεκτή στο σύνολό της η από 1.12.2020 αγωγή του, ακολούθως να του επιστραφεί το κατατεθέν παράβολο και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητες στα δικαστικά του έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
Περαιτέρω, με τον τέταρτο λόγο έφεσης ο εκκαλών υποστηρίζει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ρητά διέταξε τον χωρισμό της υπόθεσης μόνο ως προς το αίτημα να διορθωθεί η εσφαλμένη εγγραφή στο κτηματολογικό φύλλο του ακινήτου στο Κερατσίνι και παρέπεμψε προς εκδίκαση μόνο το αίτημα αυτό στον αρμόδιο Κτηματολογικό Δικαστή. Ότι αντίθετα, δεν παρέπεμψε το αίτημα για αναγνώριση της κυριότητάς του (το οποίο θα κριθεί ως προδικαστικό ζήτημα στη δίκη ενώπιον του Κτηματολογικού Δικαστή για τη διόρθωση της αντίστοιχης εγγραφής), ούτε επίσης και το αίτημά του για την επιδίκαση αποζημίωσης χρήσης για το ακίνητο αυτό. Ότι επιπλέον με την αγωγή του ο ενάγων ανέφερε ότι όλως επικουρικώς και εάν ήθελε θεωρηθεί ότι δεν νομιμοποιείται ενεργητικά όσον αφορά ειδικά το Ι-1 ισόγειο διαμέρισμα στην οδό ………, στο Κερατσίνι επειδή δεν έχει νόμιμα μεταγραφεί η υπ’ αρ. ………./22.5.2007 δήλωση αποδοχής κληρονομίας της συμβ/φου Καλαυρίας, …………, αν και η σχετική παράλειψη αναπληρώνεται με την άσκηση και καταχώριση της παρούσας αγωγής και της εν λόγω αποδοχής υπό αναβλητική αίρεση, σύμφωνα με τα άρθρα 6 παρ.2, 7 και 7Α του ν. 2664/1998, η πρώτη εφεσίβλητη- πρώτη εναγόμενη όφειλε να του αποδώσει το ακίνητο αυτό και την ωφέλεια την οποία είχε, ως κακόπιστος νομέας pro herede ακινήτου της κληρονομίας του πατέρα του, κατά τα άρθρα 1871, 1872 και 1882 ΑΚ. Ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν απάντησε καθόλου και στην επικουρική αυτή βάση της αγωγής του, ούτε γίνεται οποιαδήποτε αναφορά στις διατάξεις αυτές στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ότι σύμφωνα με τα ανωτέρω η πρώτη εφεσίβλητη άλλως επικουρικώς επιλήψιμα νεμόμενη μόνο η ίδια pro herede το εν λόγω ακίνητο θα έπρεπε να υποχρεωθεί η ίδια και οιοσδήποτε τρίτος έλκει δικαιώματα από αυτή να αποδώσει το ακίνητο στον ενάγοντα κατά το ποσοστό συγκυριότητάς του σε αυτό, καθώς επίσης να του παραδώσει και τα κλειδιά του, ώστε να αποκτήσει ακώλυτη πρόσβαση σε ποσοστό 25% και να μπορεί να το χρησιμοποιεί και ο ίδιος κατόπιν συνεννόησης. Ότι για την ίδια αιτία θα έπρεπε να υποχρεωθεί η πρώτη εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 6.000 ευρώ που συνιστά το όφελος, το οποίο εκείνη αποκόμισε από την αποκλειστική χρήση του ακινήτου για το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2016 έως και τον Δεκέμβριο του 2020, χωρίς να είναι απαραίτητη η μεταγραφή της αποδοχής κληρονομίας, στην οποία εκείνος προέβη για το συγκεκριμένο ακίνητο. Ότι επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα δεν απάντησε καθόλου στα σχετικά αιτήματα που υπέβαλε και θα πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος έφεσης, ώστε να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και να γίνει δεκτή η αγωγή του ως προς τα εν λόγω αιτήματα. Ο λόγος αυτός έφεσης τυγχάνει απαράδεκτος ελλείψει έννομου συμφέροντος του εκκαλούντος κατ’ άρθρο 68 σε συνδυασμό με το άρθρα 516 παρ.1 και 533 παρ.1 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι ερμηνεύει εσφαλμένα την εκκαλούμενη δικαστική απόφαση. Ειδικότερα, ναι μεν στο διατακτικό της η απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου διαλαμβάνει «ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ το χωρισμό της υπόθεσης ως προς το αίτημα να διορθωθεί η εσφαλμένη εγγραφή του αναφερόμενου ακινήτου στο Κτηματολόγιο. ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ προς εκδίκαση στον αρμόδιο δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά», πλην όμως το ακριβές νόημα της παραπομπής της υπόθεσης στον αρμόδιο δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά αποδίδεται σε συνδυασμό με το σκεπτικό της απόφασης όπου ρητά στην 6η σελίδα της εκκαλουμένης (σειρές 4 έως 8) αναφέρεται ότι «πλην όμως όσον αφορά το υπό στοιχεία Ι-1 διαμέρισμα που βρίσκεται στο Κερατσίνι Αττικής, όπως αυτό αναλυτικά περιγράφεται στην αγωγή και τα συνεχόμενα με αυτό αιτήματα, δεν εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου, συγκροτούμενο αρμοδίως από τον Κτηματολογικό Δικαστή (άρθρο 17 παρ.4 του Ν. 2664/1998)…». Δηλαδή η παραπομπή της υπόθεσης στον δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά δεν έγινε στενά μόνο για το αίτημα διόρθωσης της εγγραφής στο Κτηματολόγιο αλλά και για «τα συνεχόμενα με αυτό (ενν. το ακίνητο στο Κερατσίνι) αιτήματα». Επομένως δεν ευσταθεί το προβαλλόμενο με τον τέταρτο λόγο έφεσης ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν απάντησε καθόλου στα παραπάνω αιτήματα, καθώς όπως σαφώς προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, με αυτή παραπέμφθηκαν και τα αιτήματα αυτά στον δικαστή του Κτηματολογίου Πειραιά. Απορριπτέος λοιπόν τυγχάνει ο ως άνω λόγος έφεσης.
Περαιτέρω, από τις ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά επιμελεία του ενάγοντος- ήδη εκκαλούντος ληφθείσες υπ’ αρ. …/12.4.2021 ένορκη βεβαίωση της ……. και υπ’ αρ. …./12.4.2021 ένορκη βεβαίωση του ……… κατόπιν νόμιμης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγομένων (βλ. τις υπ’ αριθ. …, …, …./12.1.2021 εκθέσεις επιδόσεως της δικ. επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……….), από την ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών επιμελεία του ενάγοντος- ήδη εκκαλούντος ληφθείσα υπ’ αρ. ……./3.6.2021 ένορκη βεβαίωση του …. …… κατόπιν νόμιμης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγόμενων (βλ. την υπ’ αρ. ……/31.5.2021 έκθεση επίδοσης της δικ. επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……. προς την αντίκλητο δικηγόρο των εναγόμενων ……… κατ’ άρθρο 143 ΚΠολΔ), από τις έξι εκ των επτά ένορκων βεβαιώσεων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι εφεσίβλητες, όπως τούτο προβλέπεται από το άρθρο 422 παρ.3 ΚΠολΔ, ως τροποποιήθηκε από το άρθρο 22 του ν. 4842/2021 με έναρξη ισχύος την 1.1.2022, όπου ορίζεται ότι επιτρέπεται η λήψη έως τριών ένορκων βεβαιώσεων για κάθε διάδικο και δύο για αντίκρουση για κάθε βαθμό δικαιοδοσίας και όπως υπό τη νέα διατύπωση της άνω διάταξης, το πεδίο εφαρμογής της καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς υποθέσεις, όπως η παρούσα ένδικη υπόθεση που δικάστηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου στις 7.11.2024 (κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 116 παρ.1 περ. β` του Ν.4842/2021, όπως αυτή διορθώθηκε με το άρθρο 65 παρ. 1 Ν. 4871/10-12-2021) (βλ. σχετικά ΑΠ 1278/2023, 240/2023 στην ΤΝΠ Νόμος, επίσης για το επιτρεπτό έως καταρχάς έξι συνολικά ένορκων βεβαιώσεων για κάθε διάδικο για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας συν τεσσάρων για την αντίκρουση βλ. Π. Γιαννόπουλο σε Χ. Απαλαγάκη- Στ. Σταματόπουλο ο Νέος ΚΠολΔ, τόμος 1, έκδοση 2022, σελ. 1373, παρ.17) και όπως κρίσιμη για τη διαπίστωση του υπεράριθμου της ένορκης βεβαίωσης είναι καταρχήν η σειρά επίκλησής τους στο δικόγραφο με το οποίο προσκομίζονται (ΑΠ 514/2018 και ΑΠ 81/2019 στην ΤΝΠ Νόμος), δηλαδή εν προκειμένω από τις ενώπιον της συμβ/φου Καλαυρίας ……. δοθείσες υπ’ αρ. ………./14.5.2021 ένορκη βεβαίωση του ……. (με επίκληση την 3η σελίδα των προτάσεων των εφεσίβλητων), υπ’ αρ. ……./14.5.2021 ένορκη βεβαίωση του ………. (με επίκληση στην 4η σελίδα των προτάσεων των εφεσίβλητων), την ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά δοθείσα υπ’ αρ. ……../14.5.2021 ένορκη βεβαίωση του ……… (με επίκληση στην 5η σελίδα των προτάσεων των εφεσίβλητων), τις ενώπιον της συμβ/φου Καλαυρίας ……. δοθείσες υπ’ αρ. …./14.5.2021 ένορκη βεβαίωση της ………. και υπ’ αρ. …/14.5.2021 ένορκη βεβαίωση της ……… (με επίκληση στη 10η σελίδα των προτάσεων των εφεσίβλητων) και από την ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά υπ’ αριθ. ………/14.5.2021 ένορκη βεβαίωση της …….. (με επίκληση στην 34η σελίδα των προτάσεων ως σχετικό 50) κατόπιν νόμιμης κι εμπρόθεσμης κλήτευσης του ενάγοντος (βλ. την υπ’ αρ. ……../11.5.2021 έκθεση επίδοσης του δικ. επιμελητή του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών …….), μη λαμβανομένης υπόψη της επιμελεία των εναγόμενων και ήδη εφεσίβλητων ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά δοθείσας υπ’ αρ. ……/14.5.2021 ένορκης βεβαίωσης του …….., διότι υπερβαίνει τον αριθμητικό περιορισμό του άρθρου 422 παρ.3 ΚΠολΔ, ως τροποποιήθηκε από το άρθρο 22 του ν. 4842/2021, από την ελεύθερα εκτιμώμενη από 23.2.2021 έκθεση εκτίμησης του πιστοποιημένου εκτιμητή, πτυχιούχου πολιτικού μηχανικού δομικών έργων ……….. που προσκομίζουν και επικαλούνται οι εφεσίβλητες κατ’ άρθρο 390 ΚΠολΔ και απ’ όλα τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, στα οποία περιλαμβάνονται και οι φωτογραφίες η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 περ.3, 448 παρ.2 και 457 παρ.4 ΚΠολΔ), αλλά και το σχέδιο ιδιόγραφης διαθήκης που αποδίδεται στον ….., τη γνησιότητα του οποίου αμφισβήτησε πρωτοδίκως με την προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεών του ο ενάγων και ήδη εκκαλών, υποστηρίζοντας ότι ο πατέρας του δεν ήξερε γραφή, πλην όμως οι εφεσίβλητες προσκομίζουν το υπάρχον στο υπ’ αρ. ……./3.3.1960 πωλητήριο συμβόλαιο δείγμα γραφής του θανόντος και δη το «………» στο τέλος του συμβολαίου, γραφή που ομοιάζει με τη αντίστοιχη γραφή του προσκομιζόμενου σχεδίου ιδιόγραφης διαθήκης, ώστε αυτό να κρίνεται γνήσιο και παρότι το σχέδιο αυτό δεν επηρεάζει την κρίση του Δικαστηρίου ως προς την εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή των διαδίκων και τις μετέπειτα μεταξύ τους διαφορές, τέλος από τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας κατ’ άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 29.7.2005 απεβίωσε αδιάθετος ο ………, σύζυγος της πρώτης εναγόμενης και πατέρας του ενάγοντος και της δεύτερης και τρίτης των εναγόμενων. Ο αποβιώσας κατέλειπε κατά τον χρόνο του θανάτου του μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους του, τους διαδίκους κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου τον καθένα σε δικαιώματα κυριότητας μεταξύ άλλων και επί των κάτωθι ακινήτων: α) επί του 50% εξ αδιαιρέτου της αποκλειστικής κυριότητας μια παλαιάς ισόγειας οικίας στον Πόρο Τροιζηνίας, επί της οδού ………., επιφάνειας 31,45 τετρ. μέτρων, στην οποία έκαστος εκ των διαδίκων κατέστη συγκληρονόμος σε ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου επί της παραπάνω κληρονομηθείσας μερίδας και β) επί του 50% εξ αδιαιρέτου της αποκλειστικής κυριότητας της με αριθμό 2 οριζόντιας ιδιοκτησίας του ισογείου ορόφου μιας οικοδομής που βρίσκεται στη θέση …….. του Δήμου Νίκαιας Αττικής, επί των οδών ………., επιφάνειας 37,96 τ.μ. μετά του υπογείου επιφάνειας 32,20 τ.μ., στην οποία έκαστος εκ των διαδίκων κατέστη συγκληρονόμος σε ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου επί της παραπάνω κληρονομηθείσας μερίδας. Την σχετική κληρονομία αποδέχθηκε ο ενάγων με την υπ’ αρ. ……../22.5.2007 δήλωση αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Καλαυρίας …….., νομίμως καταχωρισθείσας- μεταγεγραμμένης στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας με αριθμό καταχώρισης ……../15-5-2013 και στο Υποθηκοφυλακείο Πόρου στον αριθμό ……. και με αριθμό ………. Ειδικότερα, ο ενάγων απέκτησε ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου μιας παλαιάς ισόγειας κατοικίας στον Πόρο Τροιζηνίας, που βρίσκεται εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου πόλεως Πόρου Τροιζηνίας, του ομώνυμου Δήμου, στην ενορία του ………, επί της οδού ……., επί της οποίας φέρει τον αριθμό ….., στο Ο.Τ. …. του παλαιού ρυμοτομικού σχεδίου της πόλεως Πόρου και στο Ο.Τ. … του νέου ρυμοτομικού σχεδίου, η οποία αποτελείται από ένα δωμάτιο, κουζίνα και λουτρό, έχει συνολική επιφάνεια 31,45 τ.μ. και είναι κτισμένη σε οικόπεδο που έχει έκταση 31,45 τ.μ., το οποίο είναι κατά παρέκκλιση άρτιο και οικοδομήσιμο, φαίνεται στο από Φεβρουαρίου 2000 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού …….., το οποίο προσαρτάται στο υπ’ αρ. ……./22.2.2000 πωλητήριο συμβόλαιο της ως άνω συμβ/φου, διακρίνεται περιμετρικά με τα γράμματα Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Α και συνορεύει ανατολικά με ιδιοκτησία ………. επί πλευράς Θ-Η μήκους 0,6 μέτρου, Η-Ζ μήκους 0,3 μέτρου, Ζ-Ε μήκους 2,05 μέτρων, Ε-Δ μήκους 1,85 μέτρων και Δ-Γ μήκους 2,8 μέτρων, δυτικά με δημοτική οδό με πρόσωπο Α-Β μήκους 5,7 μέτρων, βόρεια με ιδιοκτησία ……….. με πλευρά Α-Θ μήκους 4,82 μέτρων και νότια με δημοτική οδό με πρόσωπο Γ-Β μήκους 6,26 μέτρων. Ο αποβιώσας είχε αποκτήσει την κυριότητα στο ακίνητο αυτό κατά το ανωτέρω ποσοστό (του 50%), από αγορά από την ………., δυνάμει του υπ’ αρ. ………../2000 πωλητηρίου συμβολαίου της συμβ/φου Καλαυρίας ………, νομίμως μεταγραφέντος στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας στον τόμο … με αριθμό …. Περαιτέρω, ο ενάγων απέκτησε και ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου πλήρους κυριότητας της με αριθμό 2 οριζόντιας ιδιοκτησίας του ισογείου ορόφου μιας οικοδομής που βρίσκεται στον Δήμο Νίκαιας Αττικής, στη θέση «……», μέσα στο εγκεκριμένο σχέδιο της πόλεως του ως άνω Δήμου, επί των οδών ………., πρώην ……., επί της οποίας φέρει τον αριθμό ….., φαίνεται στο από 1988 σχεδιάγραμμα κάτοψης του ισογείου του πολιτικού μηχανικού ………, που προσαρτάται στην υπ’ αρ. ……./20.2.1989 πράξη της συμβ/φου Πειραιά ………., περιλαμβάνει τα αριστερά στον εισερχόμενο στο ακίνητο πεπαλαιωμένα κτίσματα του ισογείου, δηλαδή ένα δωμάτιο με κουζίνα και τουαλέτα, επιφάνειας 37,96 τ.μ. και του υπογείου, δηλαδή ένα δωμάτιο και κουζίνα επιφάνειας 32,20 τ.μ. και έχει ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου 16,70%, έχει ανεγερθεί σε οικόπεδο που έχει επιφάνεια 162 τ.μ. και συνορεύει ανατολικά με την οδό ……., δυτικά με το υπ’ αρ. ……… οικόπεδο ιδιοκτησίας ………., νότια με το υπ’ αρ. 20 οικόπεδο ιδιοκτησίας ………. και βόρεια με την οδό …….. Το ακίνητο φέρει ΚΑΕΚ ……. στο Κτηματολογικό Γραφείο Πειραιώς και Νήσων. Μετά τον θάνατο του ………, οι διάδικοι συμφώνησαν και συναποφάσισαν να παραχωρηθεί στην πρώτη εναγόμενη μητέρα τους, κατά τα ως άνω ποσοστά τους, δωρεάν η αποκλειστική χρήση του ακινήτου στον Πόρο, δεδομένου ότι τα τέκνα της διέθεταν τις δικές τους εξοχικές κατοικίες στην ευρύτερη περιοχή. Το ανωτέρω ακίνητο αποτελείτο από μια παλαιά, χρήζουσα ανακαίνισης οικία, την οποία θα αναλάμβανε να υλοποιήσει με δικά της έξοδα η πρώτη εναγόμενη. Σχετικά δε με το ακίνητο στη Νίκαια Αττικής, συμφωνήθηκε από τους διαδίκους αυτό να εκμισθωθεί, πλην όμως να εισπράττει το μίσθωμα, αποκλειστικά η πρώτη εναγόμενη μέχρι την έκδοση της σύνταξης χηρείας, αλλά και στη συνέχεια με το μίσθωμα αυτό να συμπληρώνει το μηνιαίο εισόδημά της, εξαιτίας της χαμηλής σύνταξης που θα λάμβανε. Εξάλλου, δυνάμει της με αριθμό …….. από 6.3.2003 σύμβασης δανείου που είχε συναφθεί μεταξύ της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε., του ……… και της πρώτης εναγόμενης, ο αποβιώσας και η πρώτη εναγόμενη είχαν λάβει δάνειο για την αποκατάσταση των ζημιών στο ανωτέρω ακίνητο στη Νίκαια από τον σεισμό του έτους 1999, ποσού 1.492,57 ευρώ, διάρκειας 15 ετών. Η εξόφληση θα γινόταν σε 27 ισόποσες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, με καταληκτική δόση την 10.10.2017. Στις 29.7.2005 το υπόλοιπο του δανείου ανερχόταν στο ποσό των 1.382,01 ευρώ, το οποίο και συμφωνήθηκε από τους διαδίκους στο πλαίσιο της ανωτέρω συμφωνίας για την παραχώρηση της χρήσης του ακινήτου στην πρώτη εναγόμενη, ότι θα καταβληθεί αποκλειστικά από αυτήν. Το ακίνητο αυτό, το οποίο είχε αποκτήσει κατά κυριότητα ο αποβιώσας μαζί με την πρώτη εναγόμενη με αγορά σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας, εκμισθωνόταν από την τελευταία από 1.1.2016 και μέχρι την 31.7.2016 στον ……. αντί μηνιαίου μισθώματος 100 ευρώ και από την 13.11.2017 έως και την κατάθεση της αγωγής στον ………. αντί μηνιαίου μισθώματος 80 ευρώ. Ο εκκαλών με τον πέμπτο λόγο της υπό κρίση έφεσης υποστηρίζει ότι εσφαλμένα η εκκαλουμένη δέχθηκε ως αληθείς τις δηλώσεις Ε2 προς την εφορία της πρώτης εναγόμενης σχετικά με το μηνιαίο μίσθωμα που εκείνη εισέπραττε και ότι θα έπρεπε να γίνουν δεκτά όσα ανέφερε η σύζυγός του ……… στην υπ’ αρ. ………/2021 ένορκη βεβαίωσή της ότι ο μισθωτής της κατοικίας στη Νίκαια τους είπε ότι πληρώνει σε μετρητά κάθε μήνα 150 ευρώ, πότε στη μία, πότε στην άλλη εφεσίβλητη και πότε στον σύζυγο της τρίτης εφεσίβλητης. Ότι άλλωστε και από αγγελίες εκμίσθωσης ακινήτων που εκείνος (ο εκκαλών) προσκομίζει, προκύπτει ότι αντίστοιχα ακίνητα εκμισθώνονταν προς 150 ευρώ μηνιαίως την επίμαχη περίοδο ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ορισθεί η μισθωτική αξία του ανωτέρω ακινήτου στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως που καταβαλλόταν το έτος 2016. Το Δικαστήριο ωστόσο δεν πείθεται ότι το δηλωθέν στο Ε2 από την πρώτη εφεσίβλητη μηνιαίο μίσθωμα υπολείπεται του πραγματικού καταβαλλόμενου μηνιαίου μισθώματος, δεδομένου ότι η παραπάνω οικία δεν διατηρείται σε καλή κατάσταση. Στο ίδιο το υπ’ αρ. ……../10.10.2002 πωλητήριο συμβόλαιο με το οποίο η ……… πώλησε το εν λόγω ακίνητο στον ………. και στην πρώτη εναγόμενη, τούτο περιγράφεται ότι «περιλαμβάνει τα αριστερά στον εισερχόμενο στο ακίνητο πεπαλαιωμένα κτίσματα του ισογείου», δηλαδή η ίδια η πωλήτρια χαρακτηρίζει τα κτίσματα της παραπάνω οικίας, το έτος 2002, ως πεπαλαιωμένα. Επιπλέον, στο υπ’ αριθ. ……../22.9.1999 δελτίο πρώτης ταχείας αυτοψίας που συντάχθηκε από συνεργείο του Δήμου Νίκαιας για να γίνει εκτίμηση της καταλληλότητας του κτιρίου για χρήση μετά τον σεισμό της Πάρνηθας τον Σεπτέμβριο του 1999, ως χρόνος κατασκευής του ακινήτου αναφέρεται «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ», ως προς το είδος φέροντος οργανισμού περιγράφεται αυτό, λίθινο με στέγη από οπλισμένο σκυρόδεμα, κρίνεται προσωρινά ακατάλληλο για χρήση (ΚΙΤΡΙΝΟ), προτείνεται να εμποδιστεί η πρόσβαση στο υπνοδωμάτιο λόγω κινδύνου αποκόλλησης επιχρισμάτων, ενώ τέλος στις παρατηρήσεις γίνεται λόγος για «έντονες ρηγματώσεις της φέρουσας τοιχοποϊιας. Αποκολλήσεις επιχρισμάτων από τοιχοποϊια και ταβάνι». Και είναι μεν αληθές ότι η πρώτη εναγόμενη με τον σύζυγό της έλαβαν δάνειο ύψους 1.492,57 ευρώ από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. για επισκευές της εν λόγω οικίας, ως πληγέντες από τον παραπάνω σεισμό, πλην όμως δεν αποδείχθηκε ότι και με το χρηματικό αυτό ποσό που δαπανήθηκε, αντιμετωπίσθηκαν όλα τα προβλήματα που παρουσίαζε αυτό και ότι επιπλέον τούτο ανακαινίσθηκε, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι η μισθωτική του αξία είναι αντίστοιχη με άλλα διαμερίσματα ανακαινισμένα και σε καλύτερη κατάσταση που προσφέρονται προς μίσθωση σύμφωνα με τις αγγελίες που προσκομίζει ο εκκαλών. Άλλωστε και ο μάρτυρας των εφεσίβλητων στην υπ’ αρ. ……/2021 ένορκη βεβαίωση, …………, σύζυγος της τρίτης εφεσίβλητης καταθέτει μετά λόγου γνώσεως ότι «το σπίτι αυτό εκμισθώνεται σε αλλοδαπούς πολίτες με χαμηλό ενοίκιο λόγω της κακής του κατάστασης». Τούτο επιβεβαιώνει και ο μάρτυρας των εφεσιβλήτων στην υπ’ αρ. ……./2021 ένορκη βεβαίωση, ………., σύζυγος της δεύτερης εφεσίβλητης που αναφέρει ότι το σπίτι στη Νίκαια χρήζει ολικής ανακαίνισης. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ο υιός του εκκαλούντος, ………. στην υπ’ αρ. …../2021 ένορκη βεβαίωσή του δεν εισφέρει ως πληροφορία ότι ενημερώθηκαν οι γονείς του από τον αλλοδαπό μισθωτή ότι το ως άνω ακίνητο εκμισθωνόταν κατά το επίδικο χρονικό διάστημα 150 ευρώ τον μήνα (και όχι 80 ευρώ μηνιαίως) με καταβολή μετρητών στις εφεσίβλητες, αλλά διατυπώνει σαν κρίση ότι «Από την εκμίσθωση της ισόγειας αυτής κατοικίας στη Νίκαια οι θείες μου και η γιαγιά μου τουλάχιστον από το 2016 και μέχρι και σήμερα έχουν λάβει τουλάχιστον το ποσό των 150 ευρώ μηνιαίως, καθώς με αυτό το ποσό εκμισθώνονται και άλλα αντίστοιχα ακίνητα στη Νίκαια». Ενόψει των ανωτέρω, ορθά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι τα μισθώματα που δήλωνε η πρώτη εφεσίβλητη ως εκμισθώτρια στο Ε2, είναι αυτά που πράγματι της καταβάλλονταν από τους προαναφερόμενους αλλοδαπούς μισθωτές κατά την επίδικη χρονική περίοδο. Όσον αφορά την κατοικία στον Πόρο, το έτος 2012, η πρώτη εφεσίβλητη-εναγόμενη προχώρησε σε ανακαίνιση αυτής, με δικά της έξοδα, όπως άλλωστε είχε συμφωνηθεί μεταξύ των διαδίκων, προκειμένου να διαμένει εκεί, όπου ήταν ο τόπος καταγωγής της, τους θερινούς μήνες, όπως και έγινε από το 2014 μέχρι και το έτος 2017, κατά το οποίο παρουσίασε προβλήματα υγείας, που δεν της επέτρεπαν πια να επισκέπτεται το νησί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο ισχυρισμός του εκκαλούντος-εναγόμενου που επαναφέρεται με τον τρίτο λόγο έφεσης ότι ουδέποτε αυτός συμφώνησε για δωρεάν παραχώρηση της χρήσης των παραπάνω ακινήτων στην πρώτη εφεσίβλητη-εναγόμενη μητέρα του δεν κρίνεται πειστικός. Ο ίδιος ουδέποτε όχλησε τις εφεσίβλητες-εναγόμενες για τα ακίνητα αυτά από το έτος 2005 που απεβίωσε ο πατέρας του μέχρι το έτος 2020 καίτοι κατοικούσε στο ίδιο κτίριο με αυτές στην οδό ………., στο Κερατσίνι και μπορούσε εύκολα να επικοινωνήσει μαζί τους και όπως για άλλα ήσσονος οικονομικής σημασίας ζητήματα, όπως για τις υπηρεσίες καθαρισμού των κοινοχρήστων χώρων στην οικοδομή άφηνε σε αυτές σχετικά σημειώματα (βλ. το προσκομιζόμενο από 20.6.2006 σημείωμα- όχληση προς τις εναγόμενες για τις υπηρεσίες καθαρισμού). Σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στη συμφωνία αυτή μεταξύ των διαδίκων σημειώνονται τα εξής: Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του ……….. κι ενώ μέχρι τότε οι σχέσεις των διαδίκων ήταν αρμονικές, οι εφεσίβλητες-εναγόμενες υποστήριξαν ότι υπήρχε μη υπογεγραμμένη και άνευ ημερομηνίας ιδιόγραφη διαθήκη- κατ’ ουσίαν σχέδιο διαθήκης του αποβιώσαντος συζύγου και πατέρα τους αντίστοιχα, με την οποία αυτός εξέφραζε την επιθυμία του να αφήσει όλη την περιουσία του στη σύζυγό του- πρώτη εναγόμενη. Ο ενάγων αντέδρασε στο ενδεχόμενο αυτό υποστηρίζοντας ότι οι γονείς του είχαν υποσχεθεί ότι θα λάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομίας του πατέρα του και συγκεκριμένα κάποια κτήματα, στην αγορά των οποίων φέρεται ότι είχε συνδράμει, οπότε η πρώτη εναγόμενη πρότεινε στα παιδιά της να συνεννοηθούν για να μοιράσουν μεταξύ τους την πατρική κληρονομία, πλην όμως επειδή δεν κατέστη δυνατή κάποια συμφωνία, συμφώνησαν όλοι μαζί να παραχωρήσουν τη διαχείριση των παραπάνω κληρονομιαίων ακινήτων στην πρώτη εναγόμενη μητέρα τους. Ο αδελφός της τελευταίας και θείος του ενάγοντος, ……….., ο οποίος δεν είχε άμεση ανάμειξη στις διενέξεις των διαδίκων καθώς δεν εντάσσεται στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, στην υπ’ αρ. ……/14.5.2021 ένορκη βεβαίωση καταθέτει σχετικά ότι γνωρίζει τα ανωτέρω και μάλιστα αναφέρει ότι εκείνη την περίοδο μίλαγε ακόμα με τον ανιψιό του (ενάγοντα) και ότι του είχε επιβεβαιώσει τη συμφωνία που είχαν κάνει, αλλά θυμάται ότι είχε πολλά παράπονα ως προς τα περιουσιακά «γιατί ήταν ο …….. που συνέχιζε το όνομα της οικογένειας και έπρεπε ο πατέρας του να τον είχε τιμήσει για αυτό». Κυρίως όμως από το νομίμως μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενο από τις εφεσίβλητες υπ’ αρ. …. από 14.5.2021 απαντητικό έγγραφο της ΑΑΔΕ προκύπτει ότι ο ενάγων στις δηλώσεις Ε2 (αναλυτική κατάσταση για τα μισθώματα ακίνητης περιουσίας) για τα φορολογικά έτη 2016 έως και 2019 που έχει υποβάλει ηλεκτρονικά προς την Ε’ Δ.Ο.Υ. Πειραιά δήλωνε δωρεάν παραχώρηση στη μητέρα του ….. ……. για το επίδικο ακίνητο στην οδό ……. στη Νίκαια συνιδιοκτησίας του 12,5% και για το έτερο επίδικο ακίνητο στη ………… στον Πόρο ομοίως συνιδιοκτησίας του 12,5%. Τα όσα δε υποστηρίζει με τον τρίτο λόγο της έφεσής του ότι τα ανωτέρω έπραξε για φορολογικούς σκοπούς, κατόπιν συμβουλής της λογίστριάς του, για να μη δηλώνει τα ακίνητα κενά, παρότι οι αντίστοιχοι λογαριασμοί ρεύματος θα είχαν κατανάλωση και επειδή δεν μπορούσε να τα δηλώσει μισθωμένα, καθώς δεν είχε συναινέσει σε εκμίσθωση και δεν γνώριζε τα στοιχεία των τυχόν μισθωτών και ότι περαιτέρω θα επιβαρυνόταν με φορολογία για ανύπαρκτο εισόδημα που δεν είχε εισπράξει δεν κρίνονται πειστικά. Τίποτε δεν τον εμπόδιζε να στείλει εξώδικο στη μητέρα του για τις τυχόν αξιώσεις του και να προσφύγει για την είσπραξη του εισοδήματος που του αναλογούσε από τα μισθώματα του ακινήτου στη Νίκαια, στα πολιτικά δικαστήρια, για το προγενέστερο του έτους 2020 χρονικό διάστημα, όπως και έπραξε το έτος αυτό. Επιπλέον όλα τα παραστατικά, οι αποδείξεις, τα δελτία αποστολής για την ανακαίνιση και οι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας για το ακίνητο στον Πόρο έχουν εκδοθεί αποκλειστικά στο όνομα της πρώτης εναγόμενης, γεγονός που δείχνει ότι δεν συμμετείχε στα έξοδα αυτά ο ενάγων, παρότι ήταν συγκύριος στο παραπάνω ακίνητο με εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή. Όσον αφορά το ακίνητο στη Νίκαια Αττικής, το εισπραχθέν μίσθωμα δηλωνόταν στην εφορία μόνο από την πρώτη εναγόμενη, η οποία και με βάση τη μεταξύ των διαδίκων συμφωνία ήταν αυτή που θα το εισέπραττε. Εντούτοις από το έτος 2020 και μετά, οι σχέσεις των διαδίκων που ήδη ήταν ψυχρές, διαταράχθηκαν ακόμη περισσότερο, όταν μεταβάλλοντας ο ενάγων άποψη και θέλοντας να αξιοποιήσει για τον εαυτό του τα αναλογούντα σε αυτόν μερίδια στην πατρική κληρονομία που είχε παραχωρήσει στην πρώτη εναγόμενη, την επισκέφθηκε στον Πόρο, όπου εκείνη για κάποιες ημέρες βρισκόταν και της ζήτησε με έντονο τρόπο να του παραδώσει φορολογικά της έγγραφα. Η τελευταία με το από 5.8.2020 εξώδικό της διαμαρτυρήθηκε στον ενάγοντα για την συμπεριφορά του εναντίον της και την αφόρητη ψυχολογική πίεση που της ασκούσε σχετικά με τα ακίνητα αυτά, κάνοντάς του παράλληλα γνωστό ότι λόγω και των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, θα αναγκαζόταν σε επόμενη ενόχλησή του να απευθυνθεί στις αρχές και να αναζητήσει την ανάλογη προστασία. Ο ενάγων με την από 23.9.2020 εξώδικη κλήση- διαμαρτυρία του, την οποία επέδωσε στις εναγόμενες στις 28.9.2020, τις κάλεσε εντός προθεσμίας 7 ημερών από την κοινοποίηση αυτής, να του χορηγήσουν κλειδιά και να του επιτρέψουν ακώλυτη πρόσβαση στα ως άνω ακίνητα, να του παρέχουν στοιχεία για τις μισθώσεις των ακινήτων και να του καταβάλουν τα ποσά τα οποία αντιστοιχούν στις συναφθείσες μισθώσεις. Οι εναγόμενες δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα αυτό του ενάγοντος. Αντίθετα, από τον Σεπτέμβριο του έτους 2020, η πρώτη εναγόμενη η οποία κατέχει ποσοστό 62,5% εξ αδιαιρέτου της κυριότητας του ακινήτου στον Πόρο, με τη σύμφωνη γνώμη της δεύτερης και της τρίτης εναγόμενης, οι οποίες όμως διέθεταν αποκλειστικά τα δικά τους εξ αδιαιρέτου ποσοστά κυριότητας (12,5% εξ αδιαιρέτου η κάθε μία ποσοστό κυριότητας στο ακίνητο) προς διαχείριση στη μητέρα τους κατά την αρχική συμφωνία, χωρίς να αποφασίζουν και για το μερίδιο του αδελφού τους, παραχώρησε δωρεάν τη χρήση του ακινήτου αυτού στον αδελφό της, ………. και στη σύζυγό του, ενώ το έτερο ακίνητο στη Νίκαια Αττικής παρέμεινε εκμισθωμένο. Από τα ανωτέρω εκτιθέμενα προκύπτει ότι η πρώτη εναγόμενη, μέχρι και την 5.10.2020 χρησιμοποιούσε τα ανωτέρω ακίνητα και εισέπραττε τα μισθώματα κατόπιν σχετικής συμφωνίας όλων των διαδίκων. Από την 5.10.2020 όμως και μετά, ημερομηνία κατά την οποία παρήλθε το χρονικό διάστημα των επτά ημερών, το οποίο είχε θέσει ο ενάγων ως προθεσμία για την απόδοση σε αυτόν των μεριδίων τους στα ανωτέρω ακίνητα, η πρώτη εναγόμενη, στην οποία η δεύτερη και η τρίτη εναγόμενες είχαν παραχωρήσει τη χρήση των ποσοστών τους επι’ αυτών, συνέχισε να τα χρησιμοποιεί, χωρίς να έχει ο ενάγων πρόσβαση σε αυτά και χωρίς να του αποδώσει το όφελος που αποκόμισε αυτή κατά τον χρόνο της αποκλειστικής χρήσης τους, το οποίο συνίσταται στην μισθωτική αξία της μερίδας του εκτός χρήσης ενάγοντος. Βάσει των προαναφερθέντων πραγματικών περιστατικών και λαμβάνοντας υπόψη την ειδικότερη θέση των επίκοινων ακινήτων, την παλαιότητα και την κατάσταση αυτών, την επιφάνειά τους, τις εν γένει μισθωτικές συνθήκες της περιοχής ως προς τις κατοικίες και τη ζήτηση που είχαν αυτές κατά τον κρίσιμο χρόνο (από 5.10.2020 και μετά), αλλά και με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι α) για το ακίνητο στον Πόρο, επί της οδού ……….., το οποίο έχει ανεγερθεί προ του 1955 και αποτελείται από περιμετρική φέρουσα λιθοδομή μέσου πάχους 0,70 μέτρων και ξύλινη κεραμοσκεπή, η μισθωτική αξία του ανέρχεται στο ποσό των 120 ευρώ μηνιαίως για ολόκληρο το ακίνητο, β) για την ισόγεια κατοικία στη Νίκαια, η μισθωτική αξία ανέρχεται στο ποσό των 80 ευρώ, μηνιαίως, όπως αναλυτικά εκτέθηκε παραπάνω και όπως ορθά δέχθηκε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορριπτομένων στην ουσία τους των όσων αντίθετα υποστηρίζει ο εκκαλών με τον πέμπτο λόγο έφεσης περί μεγαλύτερης μισθωτικής αξίας των ακινήτων. Συνεπώς, ο ενάγων δικαιούται να λάβει ανάλογη με το εξ αδιαιρέτου ποσοστό του στο κοινό ακίνητο μερίδα από την ωφέλεια της πρώτης εναγόμενης για το επίδικο χρονικό διάστημα εξαιτίας της αποκλειστικής χρήσης τούτου, η οποία ανέρχεται: α) για το ακίνητο στον Πόρο για το έτος 2020 και ειδικότερα για το διάστημα από 5.10.2020 έως και 31.12.2020 στο ποσό των 43,06 ευρώ και β) για το ακίνητο στη Νίκαια για το έτος 2020 και ειδικότερα για το ίδιο χρονικό διάστημα από 5.10.2020 έως και 31.12.2020 στο ποσό των 28,71 ευρώ, αντί αντίστοιχα των ποσών 42,5 ευρώ και 28,25 ευρώ που έκρινε η εκκαλούμενη, γενομένων δεκτών συνδυαστικά των πρώτου και πέμπτου λόγων έφεσης με τους οποίους πλήττεται και το αποδεικτικό πόρισμα της εκκαλουμένης ως προς τα ποσά αποζημίωσης χρήσης που επιδικάσθηκαν στον ενάγοντα-ήδη εκκαλούντα. Περαιτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση επιδίκασε υπέρ του ενάγοντος και την ωφέλεια που αποκόμισε η πρώτη εναγόμενη από τη διαχείριση των δύο ακινήτων σε βάρος της μερίδας που του αναλογούσε για το διάστημα από 1.1.2021 έως 21.1.2021 και συγκεκριμένα επιδίκασε σε αυτόν για το ακίνητο στον Πόρο το ποσό των 10 ευρώ και για το ακίνητο στη Νίκαια το ποσό των 6,30 ευρώ. Με τον τρίτο λόγο έφεσης, μεταξύ άλλων, ο εκκαλών παραπονείται ότι τελείως λανθασμένα και χωρίς δικό του αίτημα η προσβαλλόμενη απόφαση επιδίκασε αποζημίωση χρήσης και για τα δύο ακίνητα για το διάστημα από 1.1.2021 έως και την 21.1.2021 (χωρίς να αναφέρεται στην απόφαση πώς προκύπτει η ημερομηνία 21.1.2021), ενώ με την αγωγή του ζητούσε αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα από 1.1.2016 έως την 31.12.2020. Ότι είναι ολοφάνερο ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εκτίμησε λανθασμένα τις αποδείξεις και θα πρέπει γι’ αυτό να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του και να επιδικασθεί υπέρ αυτού αποζημίωση χρήσης για το χρονικό διάστημα από 1.1.2016 έως και 31.12.2020. Η επιμέρους αυτή αιτίαση του ως άνω λόγου έφεσης που αφορά στο χρονικό διάστημα από 1.1.2021 έως και 21.12.2021 τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη ελλείψει έννομου συμφέροντος του εκκαλούντος να προσβάλει τη σχετική διάταξη κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 516 και 68 ΚΠολΔ. Ειδικότερα σύμφωνα με το άρθρο 516 ΚΠολΔ «1. Δικαίωμα έφεσης έχουν, εφόσον νικήθηκαν ολικά ή εν μέρει στην πρωτόδικη δίκη, ο ενάγων, ο εναγόμενος, εκείνοι που άσκησαν κύρια ή πρόσθετη παρέμβαση, οι προσεπικληθέντες, οι καθολικοί διάδοχοί τους, οι ειδικοί διάδοχοί τους εφόσον απέκτησαν την ιδιότητα αυτή μετά την άσκηση της αγωγής και οι εισαγγελείς πρωτοδικών, αν ήταν διάδικοι. 2. Έφεση έχει δικαίωμα να ασκήσει και ο διάδικος που νίκησε, εφόσον έχει έννομο συμφέρον.» Το έννομο συμφέρον συνιστά διακριτή και αυθύπαρκτη έναντι της ενεργητικής νομιμοποίησης προϋπόθεση του παραδεκτού της έφεσης (Ν. Νίκας, Το έννομο συμφέρον, σελ. 53, ΑΠ 1326/2008, ΕΠολΔ 2008, σελ. 863 παρατ. Κ. Καλαβρού, ΑΠ 648/2016 στην ΤΝΠ QUALEX, ΕφΘεσσαλ 1986/2012, Αρμ 2013, σελ. 310, όπου παραπέμπει ο Χ. Ευθυμίου σε Απαλαγάκη-Σταματόπουλο, Ο Νέος ΚΠολΔ 2, άρθρο 516, σελ. 1681, παρ.12). Ο νικητής διάδικος μπορεί ν’ ασκήσει έφεση, όταν περιέχεται στην απόφαση διάταξη ή αιτιολογία, η οποία, αν η απόφαση καταστεί τελεσίδικη, θα δημιουργήσει δεδικασμένο δυσμενές για τις ουσιαστικές έννομες σχέσεις του (ΕφΑθ 5581/1987, ΕλλΔνη 1989, σελ. 798, ΕφΑθ 3506/1991, ΝοΒ 1992, σελ. 84, ΕφΑθ 2840/1998, ΕλλΔνη 1998, σελ. 896). Έτσι, ο νικητής ενάγων δεν έχει έννομο συμφέρον να ασκήσει έφεση κατά απόφασης που του επιδίκασε πλέον του αιτηθέντος (βλ. ΑΠ 900/1977, ΕΕργΔ 1978, σελ. 65, Μαργαρίτη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Ι, έκδοση 2000, σελ. 913, παρ.25). Στην προκειμένη περίπτωση, έστω κι αν η εκκαλούμενη επιδίκασε αποζημίωση χρήσης στον ενάγοντα για χρονικό διάστημα πέραν αυτού που ζητούσε με την αγωγή του, με το διατακτικό της δεν βλάπτει τα συμφέροντά του κατά το επιπλέον επιδικασθέν ποσό και κατά συνέπεια δεν έχει αυτός έννομο συμφέρον να προσβάλλει με έφεση τη σχετική διάταξη της απόφασης (βλ. και Π. Γιαννόπουλο σε Κ. Οικονόμου Η έφεση, Νομική Βιβλιοθήκη 2017, σελ. 65), ενώ εφόσον κρίνει ότι δεν έπρεπε να του επιδικασθεί το σχετικό ποσό, δύναται να μην επιδιώξει την εκτέλεση της εκκαλουμένης ως προς αυτό. Σημειωτέον ότι όσον αφορά την παραχώρηση του ακινήτου στον Πόρο στον αδελφό της πρώτης εναγόμενης, η συμφωνία αυτή δεν δεσμεύει τον ενάγοντα, γιατί η παραχώρηση δεν έγινε από αυτόν, ο ίδιος δεν συναίνεσε σε αυτήν αλλά και με βάση την αρχική συμφωνία, η πρώτη εναγόμενη δεν δικαιούτο να παραχωρήσει περαιτέρω την κατοχή σε τρίτον. Συνεπώς, παρανόμως η πρώτη εναγόμενη δεν επιτρέπει την είσοδο του ενάγοντος στα επίδικα ακίνητα, αφού και αυτός είναι συγκύριος σε ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου αυτών, δηλαδή έχει ποσοστό 12,5% εξ αδιαιρέτου πλήρους κυριότητας στα εν λόγω ακίνητα. Από τα ως άνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά προκύπτει ότι η πρώτη εναγόμενη, μητέρα του ενάγοντος είναι αυτή που παρακρατεί από τον τελευταίο το ποσοστό της συγκυριότητάς του επί των ως άνω ακινήτων, δεδομένου ότι ναι μεν αυτή κατόπιν συμφωνίας μέχρι την 5.10.2020 διέμενε στο σπίτι στον Πόρο και διαχειριζόταν το σπίτι στη Νίκαια, το οποίο εκμίσθωνε σε τρίτους, πλην όμως από την ως άνω ημερομηνία και μετά, κατόπιν της από 23.9.2020 εξώδικης κλήσης- διαμαρτυρίας, αυτός κατήγγειλε τη μεταξύ τους σύμβαση χρησιδανείου κι έκτοτε η πρώτη εναγόμενη παρεμπόδιζε τον ενάγοντα να εισέλθει στα ακίνητα αυτά και να κάνει χρήση τους κατά το μερίδιο συγκυριότητας που του αναλογούσε. Συνακόλουθα, αυτή είναι υποχρεωμένη να αποδώσει στον ενάγοντα τα επίδικα ακίνητα κατά το ανήκον σε αυτόν ποσοστό του 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου της κυριότητας αυτών, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 12,5% εξ αδιαιρέτου της κυριότητας επί των εν λόγω ακινήτων, γενομένου δεκτού στην ουσία του, του πρώτου λόγου έφεσης με το οποίο ο εκκαλών παραπονείται ότι με την εκκαλουμένη αναγνωρίστηκε εσφαλμένα ότι αυτός είναι κύριος των εν λόγω ακινήτων σε ποσοστό 6,25% εξ αδιαιρέτου επί του συνόλου (100%) της κυριότητας και ακολούθως διατάχθηκε η απόδοση στον ίδιο των ως άνω ακινήτων κατά το ποσοστό αυτό, προφανώς λόγω εμφιλοχωρήσεως εσφαλμένου μαθηματικού υπολογισμού. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι η δεύτερη και τρίτη των εναγόμενων, αδελφές του ενάγοντος και συγκληρονόμοι η κάθε μία των επίδικων ακινήτων σε ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου της κυριότητας αυτών αμφισβητούν τη συγκυριότητα του ενάγοντος, ούτε ότι εμποδίζουν αυτόν να εισέλθει στα επίδικα ακίνητα κι επομένως ορθά απορρίφθηκε ως προς αυτές η ένδικη αγωγή με την εκκαλούμενη απόφαση, απορριπτομένων στην ουσία τους των όσων υποστηρίζονται με τον δεύτερο λόγο έφεσης. Οι παραπάνω εναγόμενες συμφώνησαν στη χρήση και των δικών τους μεριδίων κυριότητας στα επίδικα ακίνητα από τη μητέρα τους πρώτη εναγόμενη, χωρίς να αποδεικνύεται το προβαλλόμενο από τον εκκαλούντα-ενάγοντα ότι αυτές στην πραγματικότητα διαχειρίζονται τα ακίνητα και ό,τι έχει σχέση με αυτά, λόγω και της προχωρημένης ηλικίας της μητέρας τους. Τα όσα υποστηρίζει η σύζυγος του εκκαλούντος-ενάγοντος …… στην υπ’ αρ. …../2021 ένορκη βεβαίωσή της ότι αυτή και ο σύζυγός της το πρώτον το καλοκαίρι του 2020 πληροφορήθηκαν ότι εκμισθωνόταν η υπ’ αρ. 2 κατοικία στη Νίκαια Αττικής, ότι μέχρι τότε δεν το ήξεραν και ότι συνάντησαν στις 2.8.2020 τον μισθωτή της εν λόγω κατοικίας, ο οποίος τους ενημέρωσε ότι είχε συνάψει μίσθωση με τη ……. και ότι καταβάλλει σε μετρητά 150 ευρώ τον μήνα, πότε στην αδελφή του ενάγοντος …….., πότε στον σύζυγο αυτής, ……….., πότε στη μητέρα του ενάγοντος και πότε στην άλλη αδερφή του, …… . δεν κρίνονται πειστικά, ώστε να θεωρηθεί, όπως υποστηρίζει ο εκκαλών, ότι στην πραγματικότητα οι εναγόμενες αδελφές του εκμεταλλεύονταν την οικία αυτή. Τα ανωτέρω έρχονται σε αντίθεση με τη δήλωση Ε2 του ίδιου του ενάγοντος προς την εφορία ότι κατά τα έτη 2016, 2017, 2018 και 2019 είχε παραχωρήσει στη μητέρα του το μερίδιό του στην παραπάνω οικία, οπότε δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι δεν γνώριζε ότι η μητέρα του εκμίσθωνε για λογαριασμό της την παραπάνω οικία σε τρίτους, ούτε μπορεί να γίνει πιστευτό ότι επί 15 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα του κι ενώ κατοικούσε στο ίδιο κτίριο με τις εναγόμενες και μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί τους (προφορικά ή με εξώδικο ή μέσω δικηγόρου) και να συνεννοηθεί για την εκμετάλλευση ή μη του ακινήτου στη Νίκαια, δεν είχε ενδιαφερθεί για το μερίδιο κυριότητάς του στο παραπάνω ακίνητο και ότι το πρώτον το 2020 έσπευσε να συναντήσει τον αλλοδαπό μισθωτή της παραπάνω οικίας για να τον ρωτήσει μεταξύ άλλων, σε ποιον κατέβαλλε το μίσθωμα κάθε μήνα. Περαιτέρω, επειδή, ο ενάγων από την 5.10.2020 εμποδίστηκε από την πρώτη εναγόμενη να χρησιμοποιεί τα παραπάνω κοινά ακίνητα στον Πόρο και στη Νίκαια, δικαιούται χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από τη μητέρα του από την σε βάρος του αδικοπρακτική συμπεριφορά της, η οποία ανέρχεται κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της προσβολής, την εμπορική αξία των προσβαλλόμενων αγαθών, όπως ο ίδιος ο ενάγων την υπολογίζει στην αγωγή του, την υπαιτιότητα της πρώτης εναγόμενης, τη στενοχώρια που βίωσε ο ενάγων, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των μερών στο ποσό των 150 ευρώ, και όχι στο ποσό των 100 ευρώ που έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, καθώς αυτό θεώρησε εσφαλμένα το ποσοστό κυριότητας του ενάγοντος στα παραπάνω ακίνητα στο 6,25% εξ αδιαιρέτου και όχι στο 12,5% που είναι το ορθό εξ αδιαιρέτου ποσοστό κυριότητας αυτού στα ακίνητα κι επομένως θεώρησε την προσβολή του απόλυτου δικαιώματος κυριότητας του ενάγοντος σε μικρότερης οικονομικής αξίας αγαθό, γενομένου εν μέρει δεκτού του έκτου λόγου έφεσης. Μετά ταύτα, αφού απορριφθεί η έφεση στην ουσία της ως προς τις δεύτερη και τρίτη εφεσίβλητες, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη μόνο ως προς την πρώτη εφεσίβλητη-εναγόμενη και αφού κρατηθεί η αγωγή και δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο, να γίνει εν μέρει δεκτή κατά της πρώτης εναγόμενης και α) να αναγνωριστεί ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου, ήτοι συνολικά στο 12,5% εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας μιας παλαιάς ισόγειας οικίας στον Πόρο Τροιζηνίας, επί της οδού ………, επιφάνειας 31,45 τετρ. μέτρων και να του αποδοθεί το ακίνητο αυτό κατά το ανωτέρω ποσοστό, β) να αναγνωριστεί ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου, ήτοι συνολικά στο 12,5% εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας της με αριθμό 2 οριζόντιας ιδιοκτησίας του ισογείου ορόφου μιας οικοδομής που βρίσκεται στον Δήμο Νίκαιας Αττικής, επί των οδών ……….., επιφάνειας 37,96 τετρ. μέτρων μετά του υπογείου επιφάνειας 32,20 τετρ. μέτρων και να του αποδοθεί το ακίνητο αυτό κατά το ανωτέρω ποσοστό και γ) να υποχρεωθεί η πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 238,07 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Παρακάτω, με τον έβδομο και τελευταίο λόγο της υπό κρίση έφεσης ο εκκαλών μέμφεται την εκκαλουμένη γιατί συμψήφισε τη δικαστική δαπάνη μεταξύ αυτού και των εφεσίβλητων- τότε εναγόμενων λόγω της συγγενικής τους σχέσης (συγγενείς εξ αίματος έως τον δεύτερο βαθμό), ενώ θα έπρεπε να επιβάλει τα δικαστικά έξοδα σε βάρος των τότε εναγόμενων παρά τη μεταξύ τους συγγένεια, καθόσον με δική τους ευθύνη υποβλήθηκε εκείνος σε έξοδα για την άσκηση της ένδικης αγωγής, αφού τόσα χρόνια δεν του παρέχουν οποιαδήποτε πρόσβαση ή πληροφόρηση για τα επίδικα ακίνητα, πόσο μάλλον, καθώς δεν συμφωνούν ώστε να διορθωθεί η εσφαλμένη εγγραφή στο κτηματολογικό φύλλο που αφορά στο ακίνητο στο Κερατσίνι Αττικής. Ότι τα έξοδά του αυτά ήταν μεγάλα, αφού κατέβαλε δικαστικό ένσημο για τη συζήτηση της αγωγής, προέβη σε πληρωμές για την έκδοση κτηματολογικών φύλλων και πιστοποιητικών για τα επίδικα ακίνητα, σε έξοδα για την καταχώριση της ένδικης αγωγής στα βιβλία διεκδικήσεων των αρμοδίων υποθηκοφυλακείων και κτηματολογικών γραφείων και κατέβαλε την αμοιβή του πληρεξούσιου δικηγόρου του για τον έλεγχο των ακινήτων αυτών στα υποθηκοφυλακεία και στα κτηματολογικά γραφεία, για τη σύνταξη της αγωγής, την κατάθεση προτάσεων και προσθήκης κλπ. Ότι γι’ αυτό η εκκαλούμενη απόφαση έσφαλε και θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί, ώστε να επιδικασθεί σε βάρος των εφεσίβλητων δικαστική δαπάνη, ακόμη και σε περίπτωση μερικής αποδοχής της αγωγής του. Ο λόγος αυτός ως προς τις δεύτερη και τρίτη εναγόμενες- ήδη δεύτερη και τρίτη εφεσίβλητες τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, δεδομένου ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με βάση την αρχή της ήττας που διέπει την κατανομή των δικαστικών εξόδων στην πολιτική δίκη κατ’ άρθρο 176 ΚΠολΔ, μετά την απόρριψη της αγωγής κατά της δεύτερης και της τρίτης των εναγομένων, καταρχάς εδύνατο να καταδικάσει, κατόπιν αιτήματός τους, τον ενάγοντα στα δικαστικά τους έξοδα και όχι να επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα αυτού σε βάρος τους. Επιλέγοντας το ως άνω Δικαστήριο τον συμψηφισμό των δικαστικών εξόδων μεταξύ των αμέσως παραπάνω διαδίκων, λόγω της μεταξύ τους εξ αίματος συγγένειας δεύτερου βαθμού κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, επέλεξε την ευνοϊκότερη δυνατή κατανομή των εξόδων υπέρ του ενάγοντος, δεδομένης της σε δυσμενούς σε βάρος του έκβασης της δίκης. Σε ό,τι αφορά τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος έναντι της πρώτης εναγόμενης, ως προς την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, ομοίως συμψήφισε τα δικαστικά τους έξοδα κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ λόγω της μεταξύ τους εξ αίματος συγγένειας πρώτου βαθμού (συγγένεια μητέρας- υιού). Ο νομοθέτης προέβλεψε τη δυνατότητα του δικαστηρίου να αποκλίνει από την αρχή της κατανομής των δικαστικών εξόδων μεταξύ του εν μέρει νικήσαντος και εν μέρει ηττηθέντος διαδίκου και να συμψηφίσει αυτά μεταξύ τους σε περίπτωση συγγένειας αυτών εξ αίματος πρώτου βαθμού, με δικαιολογητικό λόγο της εξαιρέσεως για τους συγγενείς τη μη υποδαύλιση της οξύτητας και του πάθους που δημιουργεί ο δικαστικός αγώνας, λόγω του υφιστάμενου μεταξύ των διαδίκων οικογενειακού δεσμού (ΣχΠολΔ ΙΙ 117, βλ. Ορφανίδη σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ Ι, έκδοση 2000, άρθρο 179, σελ. 417, παρ.2, Μιχαήλ και Άντα Μ αργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ Ι, 2η έκδοση, σελ. 309). Στην προκειμένη περίπτωση, μετά την εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης έναντι της πρώτης εναγόμενης, ούτως ή άλλως το παρόν Δικαστήριο εξετάζει το ίδιο εξαρχής το αίτημα που υπέβαλαν οι αμέσως ανωτέρω διάδικοι κατά τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας για την επιβολή των δικαστικών εξόδων τους στην αντίδικο πλευρά. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου αυτού κι ανεξαρτήτως του ότι εδώ πρόκειται για μικρής σχετικά αξίας περιουσιακή διαφορά (βλ. Νίκα ΙΙ, παρ.101, αρ.9) και της ούτως ή άλλως εν μέρει νίκης και ήττας του ενάγοντος και της πρώτης εναγόμενης, αφού εν μέρει μόνο έγινε δεκτή η αγωγή, συντρέχει λόγος προς αποτροπή της υποδαύλισης της οξύτητας και του πάθους που δημιουργεί ο δικαστικός αγώνας, λόγω του μεταξύ τους υφιστάμενου οικογενειακού δεσμού (μητέρας με υιό) να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα ενάγοντος και πρώτης εναγόμενης μεταξύ τους κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, αλλά και τα δικαστικά έξοδα εκκαλούντος και πρώτης εφεσίβλητης για τον ίδιο λόγο για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 179 και 183 ΚΠολΔ (λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη από τα προσκομιζόμενα από την πρώτη εφεσίβλητη μηνιαία αποκόμματα μεταφοράς χρημάτων στην PIRAEUS BANK σε λογαριασμό του εκκαλούντος ότι αυτή συμμορφούμενη προς τις προς τον υιό της οικονομικές υποχρεώσεις καταβάλλει πλέον κάθε μήνα χρήματα ως αναλογία μισθώματος στον λογαριασμό του) σύμφωνα με το διατακτικό. Ομοίως κατά την κρίση του Δικαστηρίου πρέπει, παρά τη νίκη των δεύτερης και τρίτης των εφεσίβλητων έναντι του εκκαλούντος, να συμψηφιστούν τα δικαστικά τους έξοδα για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας μεταξύ τους σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 179 και 183 ΚΠολΔ, λόγω της μεταξύ τους εξ αίματος συγγένειας δεύτερου βαθμού. Τέλος, επειδή η έφεση έγινε δεκτή έναντι της πρώτης εφεσίβλητης πρέπει κατ’ άρθρο 495 παρ.3 προτελ. εδ. ΚΠολΔ να επιστραφεί στον εκκαλούντα το κατατεθέν από αυτόν παράβολο για την άσκηση του ένδικου μέσου.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την από 12.10.2022 έφεση κατά της 1453/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την έφεση.
Απορρίπτει αυτή στην ουσία της κατά των δεύτερης και τρίτης των εφεσίβλητων.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των δεύτερης και τρίτης των εφεσίβλητων και του εκκαλούντος για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας μεταξύ τους.
Απορρίπτει ό,τι έκρινε απορριπτέο κατ’ ουσίαν στην έφεση κατά της πρώτης εφεσίβλητης.
Δέχεται εν μέρει στην ουσία την έφεση κατά της πρώτης εφεσίβλητης.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση κατά της πρώτης εναγόμενης ως προς τις διατάξεις που αφορούν στα παρακάτω αναφερόμενα ακίνητα.
Δέχεται εν μέρει την από 1.12.2020 (με Γ.Α.Κ. …/2021 και Ε.Α.Κ. ……/2021) αγωγή κατά της πρώτης εναγόμενης.
Αναγνωρίζει ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου, ήτοι συνολικά στο 12,5% εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας μιας παλαιάς ισόγειας οικίας στον Πόρο Τροιζηνίας, επί της οδού …………., επιφάνειας 31,45 τετρ. μέτρων.
Διατάσσει την απόδοση του ακινήτου σε αυτόν κατά το ως άνω ποσοστό.
Αναγνωρίζει ότι ο ενάγων είναι κύριος κατά ποσοστό 25% επί του 50% εξ αδιαιρέτου, ήτοι συνολικά στο 12,5% εξ αδιαιρέτου της πλήρους κυριότητας της με αριθμό 2 οριζόντιας ιδιοκτησίας του ισογείου ορόφου μιας οικοδομής που βρίσκεται στον Δήμο Νίκαιας Αττικής, επί των οδών …………, επιφάνειας 37,96 τετρ. μέτρων μετά του υπογείου επιφάνειας 32,20 τετρ. μέτρων.
Διατάσσει την απόδοση του ακινήτου σε αυτόν κατά το ως άνω ποσοστό.
Υποχρεώνει την πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των διακοσίων τριάντα οκτώ ευρώ και επτά λεπτών (238,07) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος και της πρώτης εφεσίβλητης και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας μεταξύ τους.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του κατατεθέντος για την άσκηση της έφεσης υπ’ αρ. ………….. e-Παράβολου ποσού εκατό (100) ευρώ του Υπουργείου Οικονομικών.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 25.2.2025.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ