Μενού Κλείσιμο

Αριθμός απόφασης 140/2025

Αριθμός    140/2025

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Τμήμα  2ο  

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  Κ.Σ.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις  ……..,  για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :

Α) ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της Δικηγόρο Γεώργιο Σαπουντζάκη.

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ……….., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιάς της δικηγόρου Γεωργίας Καζά.

Β) ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιάς της δικηγόρου Γεωργίας Καζά.

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της Δικηγόρο Γεώργιο Σαπουντζάκη.

Η υπό στοιχ Α εκκαλούσα-Β εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από  25.2.2019 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019), επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1317/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.

Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) η ενάγουσα και ήδη υπό στοιχ Α εκκαλούσα-Β εφεσίβλητη με την από 7.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ  ……./2020-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ………./2023) έφεση και η εναγόμενη και ήδη υπό στοιχ Α εφεσίβλητη-Β εκκαλούσα με την από  22.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ ……/2020-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ……../2023). Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η  με  αριθμό κατάθεσης στην γραμματεία του  Εφετείου Πειραιώς   ………/2023  έφεση και η με αριθμό κατάθεσης ……/2023 έφεση  οι οποίες στρέφονται  κατά της αυτής  υπ΄αριθμόν  1317/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε  κατά την   τακτική   διαδικασία,  αντιμωλία των διαδίκων πρέπει να συνεκδικαστούν  καθώς είναι συναφείς μεταξύ τους  και κατ΄αυτόν τον τρόπο  επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται   μείωση των  εξόδων της δίκης (άρθρα 524 παρ 1 και 246 ΚΠολΔ).

Αμφότερες οι εφέσεις έχουν  ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα  καθώς η εκκαλουμένη απόφαση  δημοσιεύτηκε  στις  15-4-2020,  επιδόθηκε επιμελεία της ενάγουσας  στις 26-6-2020 (βλ υπ΄αριθμόν …/2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ……….)  και  η  πρώτη εκ των ανωτέρω εφέσεων  κατατέθηκε στη γραμματεία του  Πρωτοδικείου Πειραιά  στις  22-7-2020,  ενώ η δεύτερη   στις 23-7-2020 (άρθρα  495,  511,  513,  516  παρ 1, 517 εδαφ  α,  518  παρ 1  και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές   και να ερευνηθούν  περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής  κατά την  αυτή  διαδικασία  δοθέντος ότι έχει καταβληθεί από τις εκκαλούσες  το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. με κωδικούς  ……./2020  και   ……../2020 παράβολα, αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 362 εδ. α΄ και 363 εδ.α΄ του ΠΚ, όπως ίσχυαν πριν τον ν. 5090/2024, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης απαιτείται, αντικειμενικώς μεν, ισχυρισμός ή διάδοση από το δράστη για άλλον, ενώπιον τρίτου, ψευδούς γεγονότος, το οποίο μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου, υποκειμενικώς δε άμεσος δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει, αφενός μεν τη γνώση του δράστη ότι ο ισχυρισμός ή η διάδοση του γεγονότος ενώπιον τρίτου δύναται να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη εκείνου, στον οποίο αποδίδεται, καθώς και τη γνώση ότι το γεγονός αυτό είναι ψευδές και μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου, αφετέρου δε τη θέληση του δράστη να ισχυρισθεί ή διαδώσει ενώπιον τρίτου το γεγονός αυτό. Όπως δε γινόταν δεκτό από τη νομολογία, ο ισχυρισμός για το δυσφημιστικό γεγονός μπορούσε να γίνει και με κατάθεση δικογράφου ή με επίδοση εξωδίκου μέσω δικαστικού επιμελητή, οπότε γνώση των ισχυρισμών, που περιέχονταν σ ` αυτό, λάμβαναν οι δικαστές, ο εισαγγελέας, οι υπάλληλοι της γραμματείας, ο δικαστικός επιμελητής και γενικά όλα τα πρόσωπα, τα οποία, από καθήκον, λάμβαναν γνώση του περιεχομένου του. Δηλαδή, στην έννοια του τρίτου, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις, περιλαμβανόταν οποιοδήποτε, πλην του δυσφημούμενου, φυσικό πρόσωπο ή αρχή, όπως ο γραμματέας, ο δικαστικός επιμελητής, οι δικαστές, οι εισαγγελείς κ.λ.π., που έλαβαν γνώση με οποιονδήποτε τρόπο του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης, έστω και κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, αρκεί το γεγονός να ήταν επιλήψιμο γι` αυτόν, στον οποίο αποδιδόταν (Ολ. ΑΠ 3/2021, ΑΠ 174/2023, ΑΠ 1489/2022). Ήδη, δυνάμει των άρθρων 54 και 138 παρ. 1 του ν. 5090/2024, από 1-5-2024 το άρθρο 363 του ΠΚ τροποποιήθηκε ως ακολούθως:  «Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον εν γνώσει του ψευδές γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και χρηματική ποινή και αν τελεί την πράξη δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου, με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή. Στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών για τα διάδικα μέρη, κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινικής ή διοικητικής δίκης». Με τη νέα αυτή διάταξη, πέραν της κατάργησης της απλής δυσφήμησης, ορίζεται για τη συκοφαντική δυσφήμηση ότι, από την έννοια του τρίτου, αποδέκτη της διάδοσης, εξαιρούνται τα πρόσωπα που λαμβάνουν υποχρεωτικά γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αυτό ισχύει για τους δημόσιους λειτουργούς ή υπαλλήλους που συμπράττουν στην ποινική διαδικασία ή πολιτική ή διοικητική δίκη, όπως είναι ο εισαγγελέας, ο δικαστής, ο δικαστικός γραμματέας, ο οποίος συμπράττει στη διαδικασία της καταχώρισης της μήνυσης ή της ένορκης κατάθεσης μάρτυρα, οι ανακριτικοί υπάλληλοι, που ορίζονται από τον εισαγγελέα για τη διενέργεια προανακριτικών πράξεων, ο δικαστικός επιμελητής, ο οποίος ως άμισθος δημόσιος λειτουργός είναι αρμόδιος για την επίδοση δικογράφων και εξωδίκων εγγράφων ενόψει ή στο πλαίσιο πολιτικής δίκης (βλ. αιτιολογική έκθεση ν. 5090/2024). Η ως άνω ρύθμιση, που αποδεσμεύει την έκφραση των απόψεων και ισχυρισμών των διάδικων μερών, ενόψει δίκης ή κατά τη διάρκεια της δίκης, γραπτώς ή προφορικώς, από το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, ασφαλώς έχει εφαρμογή και στους δικηγόρους, οι οποίοι, στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών των διαδίκων, που αφορούν είτε τις υποθέσεις, που χειρίζονται οι ίδιοι, είτε άλλες υποθέσεις, που παρακολουθούν στο ακροατήριο του δικαστηρίου, αναμένοντας την εκδίκαση των υποθέσεων, στις οποίες παρίστανται οι ίδιοι. (ΑΠ 959/2024 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)

Με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση  η ενάγουσα ιστορούσε  ότι η εναγομένη και η μητέρα της  κατέθεσαν  σε βάρος της ιδίας και του πατέρα της έγκληση στην εισαγγελία πρωτοδικών  Πειραιά στην οποία περιέλαβαν ψευδή γεγονότα και συκοφαντικούς ισχυρισμούς των οποίων έλαβαν γνώση ο δικηγόρος που συνέταξε την έγκληση, ο εισαγγελέας, οι δικαστικοί γραμματείς, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της  και το κοινό που παραβρισκόταν  στην ακροαματική διαδικασία  με  συνέπεια  τον  διασυρμό  και  τον ευτελισμό της προσωπικότητάς της.  Ζήτησε δε, ν΄αναγνωριστεί, όπως παραδεκτά περιορίστηκε το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγής σε αναγνωριστικό, ότι   η εναγομένη υποχρεούται  να  της  καταβάλει προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την άδικη πράξη της εναγομένης   χρηματική ικανοποίηση ύψους  40.000 ευρώ  με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως και να καταδικασθεί η εναγομένη στα δικαστικά της έξοδα. Επί της αγωγής αυτής, η οποία κρίθηκε νόμιμη,   εξεδόθη  η εκκαλουμένη με την οποία έγινε μερικώς δεκτή η αγωγή και   αναγνωρίσθηκε η υποχρέωση της   εναγομένης  να καταβάλει  στην ενάγουσα το ποσό των 1500 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής. Ωστόσο,  η αγωγή  κατά το μέρος που επιχειρείται να στοιχειοθετηθεί συκοφαντική δυσφήμηση  λόγω  περιέλευσης  των  επικαλούμενων  ψευδών γεγονότων και ψευδών ισχυρισμών σε γνώση του  δικηγόρου που συνέταξε την έγκληση, του εισαγγελέα, των δικαστικών  γραμματέων και  του πληρεξούσιου  δικηγόρου  της ενάγουσας είναι μη νόμιμη καθόσον  στην έννοια του τρίτου με τη νέα διάταξη του άρθρου 363 ΠΚ  (άρθρα 54  και 138 παρ. 1 του ν. 5090/2024)  δεν  περιλαμβάνονται, κατά τα αναφερόμενα στην προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη, τα πρόσωπα  που λαμβάνουν υποχρεωτικά γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού κατά την άσκηση των καθηκόντων τους μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα ανωτέρω πρόσωπα και επομένως, δεν στοιχειοθετείται συκοφαντική δυσφήμηση ως προς αυτά. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε με την εκκαλουμένη ότι στοιχειοθετείται συκοφαντική δυσφήμηση με αποδέκτες των ψευδών γεγονότων και ισχυρισμών και  τα ανωτέρω πρόσωπα, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο δεκτού γενομένου   σχετικού λόγου έφεσης. Πρέπει, συνακόλουθα, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη κατά το σκέλος αυτό, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο  και ν΄απορριφθεί  η αγωγή ως προς αυτό ως μη νόμιμη. Κατά τα λοιπά η αγωγή είναι νόμιμη και θεμελιώνεται στις διατάξεις των άρθρων 57,59,299, 914, 932, 346 ΑΚ, 70, 176 ΚΠολΔ.

Από  τις υπ΄αριθμούς …./2019 και …/2019 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς που δόθηκαν επιμελεία της ενάγουσας  κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της εναγομένης (βλ υπ΄αριθμόν …/23-5-2019 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Δωδεκανήσου   …), τις υπ΄αριθμούς …/2019  και …/2019 ένορκες βεβαιώσεις  ενώπιον  της συμβολαιογράφου … …  που δόθηκαν επιμελεία  της εναγομένης κατόπιν νομότυπης κλήτευσης  ενάγουσας (βλ υπ΄αριθμόν  …/13-6-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή  περιφερείας Εφετείου Αθηνών . …)  και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ……..  τον Ιούνιο του έτους 2012 διέμενε σε  διαμέρισμα  στο ισόγειο τριώροφης οικοδομής    επί της οδού  ………. στον Πειραιά.  Είχε δε,   δύο κόρες,  την ……..,  η οποία  διέμενε  στην αυτή οικοδομή σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου  και  την …….. (εναγόμενη), η οποία διέμενε με την οικογένειά της στην Ρόδο, ενώ διατηρούσε ιδιόκτητο διαμέρισμα στον δεύτερο όροφο της αυτής ως άνω  οικοδομής. Λόγω του τόπου διαμονής της τελευταίας,   την φροντίδα και επιμέλεια του προσώπου της ……….., η οποία βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία και αντιμετώπιζε κινητικά  προβλήματα  με συνέπεια ν΄αδυνατεί   ν΄ανταποκριθεί στις ανάγκες της,  είχε αναλάβει  η  ………….  Ωστόσο,  το τελευταίο χρονικό διάστημα η  …………  παραμελούσε την μητέρα της  και αδιαφορούσε για τις ανάγκες της  καθώς απομακρυνόταν από την οικία της  διαμένοντας εκτός Αττικής   σε οικίες φιλικών  προσώπων  αυτής, δίχως να   ενημερώνει  την μητέρα της  με συνέπεια να  την  αναζητά η τελευταία    και να αγχώνεται για την τύχη της  εκφράζοντας σχετικά παράπονα στην έτερη κόρη της ………. (εναγόμενη).  Τέλη Μαϊου 2012 και πάντως  πριν   την 26η Μαϊου 2012 η ……… εγκατέλειψε την μητέρα της και φιλοξενήθηκε στην οικία της ……… (ενάγουσα) στο ….. Αρκαδίας  μέχρι  την 1 Ιουνίου 2012  που   αμφότερες  επέστρεψαν  στον  Πειραιά.  Κατά την ημέρα εκείνη  η ……….. η οποία από την 26η Μαϊου είχε επισκεφθεί την μητέρα της  στον Πειραιά για να την συνδράμει λόγω της απουσίας της αδελφής της, επιστρέφοντας στην οικία της μητέρας της συνάντησε τυχαία την ……….  η οποία   είχε μόλις επιστρέψει  από το ……… Αρκαδίας  με την …….. που είχε ήδη ανέβη στο διαμέρισμά της.  Κατά την επικοινωνία τους  η …………..   απευθυνόμενη  σ΄αυτήν  ανέφερε μεταξύ άλλων:  «  … έχει καταστραφεί η οικογένειά μας με ότι κάνετε ….. τόσο καιρό μπαινοβγαίνει η αδελφή μου στο σπίτι σας ….. ρωτάει η μητέρα μου που είναι η κόρη μου και εσείς  της απαντούσατε πως δεν γνωρίζετε …. Έχετε φέρει σε απόγνωση μια γριά γυναίκα που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια της … ».  Στη συνέχεια, η εναγόμενη εισήλθε στο διαμέρισμα της μητέρας της. Η ενάγουσα, ωστόσο, ενοχλημένη από την απάντηση της …………, κάλεσε σε βοήθεια τον πατέρα της, ………..  ο οποίος   προσέτρεξε άμεσα στο σημείο εκείνο  καθώς βρισκόταν στην οικία του σε παρακείμενη οικοδομή  και   χτυπώντας δυνατά την πόρτα του διαμερίσματος στο οποίο  είχε εισέλθει  η ……..  ζητούσε επίμονα να του ανοίξει, ενώ η ενάγουσα φώναζε «δεν έχεις τα κότσια ν΄ανοίξεις μωρή…». Στη συνέχεια, η εναγόμενη άνοιξε την πόρτα και ο ……….  επιτέθηκε σ΄αυτήν, την άρπαξε από τα μπράτσα, την  έσυρε  και την έριξε στον καναπέ και βιαιοπράγησε σε βάρος της αφού προηγουμένως ανέβηκε στο σώμα της  προκαλώντας σ΄αυτήν σωματική κάκωση (βλ με ημερομηνία 3-7-2012 ιατρικό σημείωμα  του Επίκουρου Καθηγητή Χειρουργικής ……..).   Η  ενάγουσα δε   σε ουδεμία κίνηση προέβη   να σταματήσει την βιαιοπραγία  σε βάρος της εναγομένης  επικροτώντας με την στάση της την συμπεριφορά αυτή του πατέρα της. Καταφέρνοντας να ξεφύγει από τα χέρια του ………  η εναγόμενη  πετάχτηκε στο μπαλκόνι φωνάζοντας «με έδειραν …με βρίζουν …  με χαστούκιζουν … βοήθεια … βοήθεια …», ενώ στην προσπάθειά του  να την ακολουθήσει ο . ………… εσπασε το τζάμι της μπαλκονόπορτας. Καθ΄ολη την διάρκεια του συμβάντος η μητέρα της εναγόμενης τρομοκρατημένη παρακολουθούσε το συμβάν  καθώς   δεν μπορούσε να επέμβει  λόγω των κινητικών   προβλημάτων της,  φωνάζοντας « φύγε … άσε την κόρη μου … φύγε … φύγε… τύρανε … δολοφόνε…» ενώ όταν κάλεσε την ενάγουσα να συγκρατήσει τον πατέρα της εκείνη  της απάντησε « … να μην λιώσουν τα κόκκαλά σου». Λόγω του επεισοδίου αυτού η ……… και η μητέρα της ………. κατέθεσαν στον εισαγγελέα πλημμελειοδικών Πειραιά την με ΑΒΜ –……. /2012 έγκλήση τους  στην οποία περιέγραψαν τα ανωτέρω γεγονότα και ζήτησαν την ποινική δίωξη των δραστών για τις αξιόποινες πράξεις που διέπραξαν. Βάσει της εγκλήσεως αυτής ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του ………. και της ως άνω θυγατέρας του για α) διατάραξη οικιακής ειρήνης, β) απλή σωματική βλάβη, γ) απλή συνέργεια σε απλή σωματική βλάβη, δ) εξύβριση, ε) απειλή και στ) φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Εξεταζόμενη δε ενόρκως στις 1-2-2013  από το αρμόδιο  αστυνομικό  όργανο  κατά την προανάκριση που διενεργήθηκε, η προχωρημένης ηλικίας ………. η οποία απεβίωσε τέσσερα χρόνια αργότερα,  επιβεβαίωσε ότι η ……… χτυπούσε την πόρτα της οικίας τους φωνάζοντας «αν έχετε τα κότσια ελάτε ν΄ανοίξετε» , καθώς και ότι μόλις άνοιξε την πόρτα η ……… δέχτηκε επίθεση και από τους δύο (…. και ………). Επιβεβαίωσε, επίσης, ότι ο ………..    χτυπούσε την …. .  συνεχώς  αλλά και ότι η τελευταία  κατόρθωσε  να  ξεφύγει από την μανία του ……….  και να  πεταχτεί   στο μπαλκόνι, ενώ ο …….. στην προσπάθεια  του  να την ακολουθήσει  έσπασε  το τζάμι της μπαλκονόπορτας.  Πρέπει δε, να σημειωθεί ότι η μοναδική αυτόπτης μάρτυρας του επεισοδίου που έλαβε χώρα εντός του διαμερίσματος  ήταν  η ……..,  ενώ η ……., η οποία βεβαίωσε ενόρκως  ότι  η αδελφή της επιτέθηκε στην ……..  βρισκόταν στο διαμέρισμά της στον δεύτερο όροφο της οικοδομής και ως εκ τούτου δεν  είχε την  δυνατότητα παρακολούθησης του επεισοδίου. Κρίνεται δε μη πειστικός ο ισχυρισμός της ότι  κατέβηκε στο διαμέρισμα της μητέρας της και αντιλήφθηκε ότι η αδελφή της επιτέθηκε στην …… αλλά   και ότι ο πατέρας της τελευταίας επιχείρησε  απλώς  να ακινητοποιήσει  την αδελφή της καθόσον σε καμία από τις εγκλήσεις που κατέθεσαν η …… και ο πατέρας της δεν αναφέρθηκε ως αυτόπτης μάρτυρας του επεισοδίου η ………  Εξάλλου και η ……., η οποία βεβαίωσε ενόρκως  ότι ο …… δεν βιαιοπράγησε σε βάρος της …..,   βρισκόταν στο διαμέρισμά της  στην απέναντι οικοδομή και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να γνωρίζει  τι διαδραματιζόταν εντός της οικίας της …….. Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι  πράγματι η  αδελφή της εναγομένης, ….. είχε εγκαταλείψει την μητέρα της και απουσίαζε στην οικία της …… στο ……………….. Αρκαδίας και ως εκ τούτου η τελευταία και η μητέρα της γνώριζαν που βρισκόταν και ψευδώς απαντούσαν  αρνητικά στην υπερήλικη ……..  με συνέπεια να έχει περιέλθει  η τελευταία σε απόγνωση. Κατ΄αποτέλεσμα δικαιολογημένα η εναγόμενη έτρεφε την πεποίθηση ότι η …… είχε επηρεάσει την αδελφή της ώστε  να παραμελήσει τα καθήκοντά της απέναντι στην ανήμπορη μητέρα της αφού  την φιλοξένησε  για αρκετές ημέρες στην οικία της απ΄οπου επέστρεψαν μαζί, ενώ  γνώριζε  λόγω  των  οικογενειακών  σχέσεων τους  τις  ανάγκες της ηλικιωμένης και με κινητικά προβλήματα μητέρας της. Επίσης, είναι αληθές ότι χτυπώντας την πόρτα του διαμερίσματος  της ….. η ενάγουσα (………)  φώναζε «δεν έχεις τα κότσια να ανοίξεις μωρή» καθώς επιβεβαιώθηκε από την αυτόπτη μάρτυρα ……….  Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο  ……., επιτέθηκε  στην ………  ρίχνοντάς την στον καναπέ όπου  συνέχισε να την χτυπά  αφού προηγουμένως  είχε ανεβεί  στο σώμα της,  όπως κατέθεσε  η αυτόπτης μάρτυρας …….., ενώ η ενάγουσα σε ουδεμία κίνηση προέβη για να τον αποτρέψει παρά τις παρακλήσεις της ……..  και  επομένως, η φράση  «δώς της να καταλάβει …» που αποδίδεται στην . ….. είναι συμβατή με το βίωμα των δύο γυναικών και αποδίδει λεκτικά την στάση  της σε σχέση με τα χτυπήματα που δέχτηκε η εναγόμενη από τον ……. Εξάλλου, η ……… κατέθεσε ενώπιον του αστυνομικού οργάνου ότι αμφότεροι (………. και ………..) επιτέθηκαν στην κόρη της και την έριξαν  πάνω σ΄έναν  καναπέ   καθώς  αυτό βίωσε παρακολουθώντας από το σημείο που βρισκόταν  την σκηνή. Επίσης,  είναι  αληθές ότι από τις βίαιες  κινήσεις του ….. . έσπασε το τζάμι  της μπαλκονόπορτας  κατά την προσπάθειά του να ακινητοποιήσει την  ……..  η οποία είχε ξεφύγει  από τα χέρια του   και κατευθυνόταν προς το   μπαλκόνι.  Η φράση δε, « καλούσε την κόρη του ……. για να μην φαίνεται η όλη διαδικασία ….. στην προσπάθεια της κόρης του …. να κλείσει η μπαλκονόπορτα και η  κουρτίνα  .….»  αποτελεί  εκτίμηση   και όχι γεγονός  και ως εκ τούτου   ελέγχεται ως ορθή η εσφαλμένη και   όχι ως αληθής  ή ψευδής. Τέλος,  η φράση «με έδειραν, με βρίζουν, με χαστουκίζουν βοήθεια» απεδείχθη ότι αποτελεί κραυγή αγωνίας και αποδίδει όσα βίωνε η  …….  και δεν  διατυπώθηκε  στην έγκληση   προς διασυρμό  και εξευτελισμό της ……., όπως διατείνεται η τελευταία. Εξάλλου, η φράση «… να μην λιώσουν τα κόκαλα σου» περιλαμβάνεται πράγματι στην με στοιχεία ΑΒΜ …/…. έγκληση που κατέθεσαν η ……. και η …….. Εκ του περιεχομένου, όμως, της εγκλήσεως προκύπτει ότι  η …….. και όχι η ………, όπως διατείνεται η ενάγουσα,  ισχυρίστηκε  ότι  η φράση αυτή ελέχθη από την ……. σε βάρος της ιδίας  της …….  Επομένως, η ……..   δεν  υπέχει ευθύνη  για την φράση αυτή. Πρέπει δε, να σημειωθεί ότι  οι ανωτέρω πράξεις  εκδικάσθηκαν  στις 22-3-2017 από το Β΄Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς  το οποίο με την υπ΄αριθμόν 1509/2017 απόφασή του:  1) έπαυσε υφ΄ορον κατ΄άρθρο 8 παρ 3 του ν 4198/2013 την  ποινική δίωξη  σε βάρος των κατηγορουμένων ως προς την πράξεις  α)  της διατάραξη οικιακής ειρήνης, β) της εξύβρισης,  γ) της απειλής, 2) έπαυσε υφ΄ορον κατ΄άρθρο 8 του ν 44411/2016 την ποινική δίωξη σε βάρος των κατηγορουμένων για την πράξη της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, 3) κήρυξε την ενάγουσα (…..)  αθώα  της  πράξης της απλής συνέργειας συνιστάμενη  στην ενθάρρυνση  κατά την τέλεση της   απλής  σωματικής βλάβης  που προκάλεσε  ο ………. σε βάρος της ……..  και 4) κήρυξε ένοχο τον ……..  για την πράξη της απλής  σωματικής βλάβης  σε βάρος   της ………. (εναγόμενη), η οποία κατόπιν ασκήσεως  εφέσεως από τον  ……. μετατράπηκε  σε ελαφρά σωματική βλάβη και έπαυσε υφ΄ορον η ποινική δίωξη σε βάρος του και για την πράξη αυτή. Δύο χρόνια αργότερα, ο . …… και η …..  κατέθεσαν στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Πειραιά τις με αριθμούς ΑΒΜ …… και ΑΒΜ …….. εγκλήσεις τους, αντίστοιχα, σε βάρος της ……. καταμηνύοντας αυτήν για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδή καταμήνυση που τελέστηκαν με την προαναφερόμενη έγκληση της τελευταίας. Βάσει των εγκλήσεων αυτών εξεδόθη αφενός μεν η υπ΄αριθμόν 716/28-2-2022  απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά με την οποία κηρύχθηκε αθώα η …… για τις πράξεις της συκοφαντικής δυσφήμησης και της ψευδούς καταμήνυσης σε βάρος του ….., αφετέρου δε η υπ΄αριθμόν 3349/21-9-2017 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά με την οποία κηρύχθηκε καθ΄υλην αναρμόδιο το Δικαστήριο για την εκδίκαση της πράξης της ψευδούς καταμηνύσεως  σε βάρος της …….. και κηρύχθηκε ένοχη η …… για την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης σε βάρος της τελευταίας.  Για την πράξη αυτή ασκήθηκε έφεση από την τελευταία και εξεδόθη  η υπ΄αριθμόν 6171/2018 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά με την οποία κηρύχθηκε η …….. ένοχη  για  συκοφαντική δυσφήμηση του τελέστηκε σε βάρος της ………  μόνο  για  τις παρακάτω  αποδιδόμενες σ΄αυτήν φράσεις  α) δεν έχεις τα κότσια ν΄ανοίξεις μωρή, β) δώς της να καταλάβει,  γ) για να μην φαίνεται η όλη διαδικασία στην προσπάθεια της κόρης του να κλείσει η μπαλκονόπορτα και η κουρτίνα, δ)  με έδειραν, με βριζουν, με χαστουκίζουν, βοήθεια …, ε) να μην λιώσουν τα κόκκαλά σου, ενώ κατά τα λοιπά κρίθηκε ότι δικαιολογημένα πίστευε ως αληθή  όσα περιέλαβε στη έγκλησή της  η …… Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η  ………  περιέλαβε  στην έγκληση  που  κατέθεσε   τις προαναφερόμενες φράσεις  έχοντας την πεποίθηση ότι αποδίδει τα  γεγονότα  όπως  έγιναν  και  με σκοπό  προστασίας των δικαιωμάτων της και χωρίς  πρόθεση  προσβολής της τιμή και της υπόληψης  της ενάγουσας.  Ως εκ τούτου δεν στοιχειοθετείται, στην προκειμένη περίπτωση ούτε  συκοφαντική δυσφήμηση, ούτε   εξύβριση   της ενάγουσας  και επομένως δεν συντρέχει περίπτωση ικανοποίησης ηθικής βλάβης της  τελευταίας.  Σημειώνεται δε, ότι η κρίση αυτή  του Δικαστηρίου  δεν θέτει άμεσα ή έμμεσα  σε αμφισβήτηση την ορθότητα της  προαναφερόμενης  απόφασης  του ποινικού  δικαστηρίου καθόσον  η απόφαση αυτή στηρίχθηκε σε έτερα αποδεικτικά  στοιχεία. Συνακόλουθα,   η αγωγή  πρέπει κατά το σκέλος που κρίθηκε νόμιμη  ν΄απορριφθεί  ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν.  Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε  ότι οι ανωτέρω ισχυρισμοί ήταν ψευδείς και υποχρέωσε την εναγομένη σε χρηματική ικανοποίηση  της ενάγουσας εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και πλημμελώς εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, κατ΄ακολουθίαν να γίνει δεκτή η με αριθμό κατάθεσης στη γραμματεία του Εφετείου ……/2023 έφεση και ν΄απορριφθεί  η υπ΄αριθμόν κατάθεσης στην αυτή γραμματεία  ……/2023 έφεση  ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν. Περαιτέρω, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να δικαστεί  κατ΄ουσίαν και ν΄απορριφθεί η αγωγή. Τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας της εναγομένης πρέπει να επιβληθούν εν όλω σε βάρος της ενάγουσας λογω της ήττας αυτής (άρθρα  183,176 και 191 παρ 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό.  Τέλος, πρέπει   να  διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος   παραβόλου   στην εναγόμενη  λόγω της παραδοχής της εφέσεως της και η εισαγωγή του αντίστοιχου παραβόλου που κατέθεσε η ενάγουσα στο Δημόσιο Ταμείο λόγω της απόρριψης της έφεσής της  (άρθρο 495 παρ 4 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ  την με  αριθμό κατάθεσης στην γραμματεία του  Εφετείου Πειραιώς   ………/2023  έφεση και την  με αριθμό κατάθεσης στην αυτή γραμματεία  ……./2023  έφεση

ΔΙΚΑΖΕΙ  αντιμωλία των διαδίκων

Δικάζοντας επί της με αριθμό καταθ. ……./2023  έφεσης

ΔΕΧΕΤΑΙ   έφεση

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄αριθμόν 1317/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία)

ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ  την με αριθμό καταθ. ……./2019 αγωγή

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ  την αγωγή

Δικάζοντας επί της με αριθμό καταθ. ……../2023  έφεσης

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ  κατ΄ ουσίαν την έφεση.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ  την ενάγουσα στα συνολικά δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας  της  εναγομένης  τα οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων  (800) ευρώ

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ  την  επιστροφή  του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης της με αριθμό καταθ. ………../2023  έφεσης   στην    εκκαλούσα.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ  την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης της με αριθμό καταθ…………/2023 έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 6 Μαρτίου 2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η    ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ