ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 247/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Νικολέττα Λαμπρίδου, Εφέτη, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την ………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Του εκκαλούντος : …………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Σταματογιάννη (ΑΜΔΣΠ: ……….).
Του εφεσίβλητου : …………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Νάκο (ΑΜΔΣΠ : ……..).
Επί της από 23-7-2018 με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2018 και ειδικό …../2018 αγωγής του ενάγοντος κατά του εναγόμενου εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία η με αριθμό 1590/2019 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, δυνάμει της οποίας αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης μέχρι το αμετάκλητο πέρας της ποινικής διαδικασίας και στη συνέχεια, εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία η με αριθμό 2965/2022 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα σε αυτή (απόφαση).
Την απόφαση αυτή προσβάλλει ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών με την από 9-11-2022 έφεσή του, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς με αριθμό γενικό …../2022 και ειδικό …/2022 και προσδιορίστηκε ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης γενικό …../2022 και ειδικό …./2022 για τη δικάσιμο της 21ης Σεπτεμβρίου 2023. Στη δικάσιμο αυτή (21-9-2023), λόγω συμμετοχής των δικαστικών υπαλλήλων σε απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος, η έφεση δεν εισήχθη προς συζήτηση και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν με τη με αριθμό 75/27-9-2023 Πράξη του Πρόεδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ιωάννη Αποστολόπουλου, Προέδρου Εφετών, για τη δικάσιμο της 15ης Φεβρουαρίου 2024, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά προκατέθεσαν δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και έγγραφες προτάσεις, ζητώντας να γίνουν δεκτά όσα σ’ αυτές αναφέρονται, αντίστοιχα.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση έφεση του εν μέρει ηττηθέντος εναγόμενου και ήδη εκκαλούντος κατά του ενάγοντος και ήδη εφεσίβλητου και κατά της με αριθμό 2965/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, αρμοδίως εισάγεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, στην περιφέρεια του οποίου ανήκει το εκδώσαν την εκκαλουμένη απόφαση Πρωτοδικείο (άρθρα 19, 495, 498 ΚΠολΔ), ασκήθηκε δε νομότυπα και εμπρόθεσμα, με κατάθεση του ένδικου δικογράφου στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου την 9-11-2022, ήτοι εντός της προβλεπόμενης από το άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠολΔ προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της προσβαλλόμενης απόφασης στον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα, που έλαβε χώρα με επιμέλεια του ενάγοντος την 12-10-2022, όπως προκύπτει από τη σχετική επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς ……….. στο κοινοποιηθέν στον εκκαλούντα και από τον τελευταίο προσκομιζόμενο μετ’ επικλήσεως αντίγραφο της εκκαλουμένης απόφασης (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 και παρ. 2, 516 παρ. 1, 517 ΚΠολΔ). Επίσης, έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα, για το παραδεκτό της εφέσεως, το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ. 3 περ. Α (β) ΚΠολΔ παράβολο, ποσού 100,00 ευρώ (βλ. τη με ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/9-11-2022 έκθεση κατάθεσης του γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς με αναφορά στο με αριθμό ….. e-παράβολο ποσού 100,00 ευρώ). Πρέπει επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 ΚΠολΔ) η έφεση και να ερευνηθεί περαιτέρω από το παρόν Δικαστήριο, κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των προβαλλόμενων λόγων της, μέσα στα όρια που καθορίζονται από αυτήν (άρθρα 522, 524 και 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με την από 23-7-2018 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2018 αγωγή του ο ενάγων ισχυριζόταν ότι στον αναφερόμενο στο δικόγραφο τόπο και χρόνο και υπό τις περιγραφόμενες ειδικότερα περιστάσεις ο πρώτος εναγόμενος . ….. εντελώς απρόκλητα και ενεργώντας με πρόθεση και από κοινού με τους άλλους τρεις (3) εναγόμενους, ………….. αντίστοιχα, από τους οποίους ο ενάγων μεταγενέστερα παραιτήθηκε του δικογράφου της αγωγής ως προς τον τρίτο και τον τέταρτο των εναγόμενων, του επιτέθηκε με μαχαίρι, με αποτέλεσμα να του προξενήσει τα αναφερόμενα στην αγωγή σοβαρά τραύματα, ενώ ο δεύτερος εναγόμενος ……….. επιτηρούσε το χώρο ως «τσιλιαδόρος», κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή, διαπράττοντας σε βάρος του τις κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις της απόπειρας ανθρωποκτονίας με πρόθεση και της απόπειρας ληστείας κατά συναυτουργία. Με βάση το ιστορικό αυτό και κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αρχικού καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι ο πρώτος και ο δεύτερος των εναγόμενων υποχρεούνται να του καταβάλουν το ποσό των 100.044,00 ευρώ και των 50.044,00 ευρώ αντίστοιχα, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που του προξένησαν με την προπεριγραφόμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά τους, περιοριζόμενα κατά το ποσό των 44,00 ευρώ έκαστο, το οποίο επιφυλάσσεται να ζητήσει από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο ως πολιτικώς ενάγων κατά την εκδίκαση της σε βάρος των πιο πάνω εναγόμενων κατηγορίας, επίσης να απαγγελθεί προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) έτους σε βάρος των εναγόμενων ως μέσο εκτέλεσης της εκδοθησόμενης απόφασης, να κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί, καθώς και να καταδικαστούν οι τελευταίοι (εναγόμενοι) στην εν γένει δικαστική του δαπάνη. Το δε πρωτοβάθμιο δικαστήριο εξέδωσε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία τη με αριθμό 1590/2019 μη οριστική απόφασή του, δυνάμει της οποίας, αφού κρίθηκε η αγωγή νόμιμη (πλην των αιτημάτων περί απαγγελίας προσωπικής κράτησης και κήρυξης της απόφασης προσωρινώς εκτελεστής, τα οποία μετά τον περιορισμό του κύριου αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, απορρίφθηκαν ως μη νόμιμα), αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης εωσότου περατωθεί αμετάκλητα η ποινική διαδικασία που εκκρεμούσε αναφορικά με τη με ΑΒΜ : …… έγκληση. Κατόπιν της από 7-9-2021 με ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2021 κλήσης του ενάγοντος, η υπόθεση εισήχθη προς περαιτέρω συζήτηση και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εξέδωσε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία την εκκαλουμένη με αριθμό 2965/2022 οριστική απόφασή του, δυνάμει της οποίας έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και αναγνωρίστηκε ότι υποχρεούνται ο πρώτος και ο δεύτερος των εναγόμενων να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των 35.000,00 ευρώ και των 20.000,00 ευρώ αντίστοιχα, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση και καταδικάστηκαν οι πιο πάνω εναγόμενοι σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος ύψους 900,00 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής (2965/2022) ο πρώτος των εναγόμενων και ήδη εκκαλών άσκησε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου την κρινόμενη έφεσή του, ζητώντας να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, για τους αναφερόμενους στην έφεση λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, με σκοπό να απορριφθεί καθ’ ολοκληρίαν η εναντίον του ασκηθείσα αγωγή.
III. Σύμφωνα με το άρθρο 932 ΑΚ «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη, κατά την κρίση του, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης». Κατά την έννοια του άρθρου αυτού, το δικαστήριο της ουσίας, αφού δεχθεί ότι συνεπεία της αδικοπραξίας προκλήθηκε σε κάποιο πρόσωπο ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη, καθορίζει στη συνέχεια το ύψος της οφειλόμενης γι’ αυτήν χρηματικής ικανοποίησης, με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη, ως κριτήρια, το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, τη βαρύτητα του πταίσματος του υπόχρεου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου – θύματος (τόσο της ηθικής βλάβης όσο και της ψυχικής οδύνης) και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων μερών, χωρίς να απαιτείται η ειδικότερη αιτιολόγηση καθενός στοιχείου (ΑΠ 1414/2019, ΑΠ 838/2017). Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται, κατ’ αρχήν, σε αναιρετικό έλεγχο, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολΔ), χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να κριθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, είτε ευθέως, είτε εκ πλαγίου, για έλλειψη νόμιμης βάσης. Επιβάλλεται όμως, σε κάθε περίπτωση, να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επιδικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος, υπό την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, πράγμα που, αν συμβαίνει, ελέγχεται ως παραβίαση της πιο πάνω γενικής νομικής αρχής, ήτοι ως πλημμέλειες του άρθρου 559 αριθ. 1 και 19 ΚΠολΔ (Ολ ΑΠ 10/2017, Ολ ΑΠ 9/2015). Και τούτο, διότι μία απόφαση, με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά τον δικαιούχο – παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στη δεύτερη (όσον αφορά τον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το δικαστήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών, πρέπει να τηρεί μία δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (ΑΠ 34/2022, ΑΠ 736/2021, ΑΠ 525/2021, ΑΠ 1096/2020 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ).
ΙV. Από τις με αριθμό …./26-11-2018, …../26-11-2018, …../26-11-2018 και ……/26-11-2018 ένορκες βεβαιώσεις του ………….. αντίστοιχα, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που λήφθηκαν με επιμέλεια του ενάγοντος μετά τη νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του αντιδίκου του (άρθρο 422 παρ. 1 ΚΠολΔ), όπως προκύπτει από την μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενη από τον ενάγοντα με αριθμό ……./21-11-2018 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιώς ………….., με συνημμένη την από 20-11-2018 εξώδικη γνωστοποίηση με πρόσκληση σε ένορκη βεβαίωση – κλήση προς τον πρώτο εναγόμενο, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που επικαλούνται νόμιμα και προσκομίζουν οι διάδικοι, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικά παρακάτω, χωρίς πάντως, να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης (ΑΠ 277/2020, ΑΠ 386/2015 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ), από τη σχηματισθείσα ποινική δικογραφία (απολογία κατηγορούμενου …………., ιατροδικαστική έκθεση κ.α.), με την επισήμανση ότι μέρος (μόνο) αυτής προσκομίζεται μετ’ επικλήσεως στο παρόν Δικαστήριο, από τις ποινικές αποφάσεις, που έχουν εκδοθεί σε προγενέστερες δίκες και ομοίως προσκομίζονται μετ’ επικλήσεως [ήτοι η με αριθμό 666/2021 απόφαση του Αρείου Πάγου, η με αριθμό 267, 268, 269, 270, 285, 293, 294, 295, 296 και 297/2021 απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πειραιώς, η με αριθμό 540 και 543/2020 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων Πειραιώς και η με αριθμό 10, 12, 13 και 14/2019 απόφαση του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Πειραιώς], οι οποίες (ποινική δικογραφία και αποφάσεις) παραδεκτά λαμβάνονται υπόψη από το παρόν Δικαστήριο για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 681/2021, ΑΠ 1286/2003 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ), καθώς και από τις φωτογραφίες των συρραφέντων τραυμάτων του ενάγοντος, όπως και του ίδιου (ενάγοντος), η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1 στοιχ. γ, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 25-9-2013 και περί ώρα 18.00 διεξήχθη στο πλαίσιο του Κυπέλλου Ελλάδας στο γήπεδο «Γ.Καραϊσκάκη» ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των ομάδων Ολυμπιακός – Φωκικός. Μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής αναμέτρησης ο μη διάδικος ……… και ο ………. . (ενάγων), οπαδοί του Ολυμπιακού που φορούσαν μπλούζες με τα διακριτικά της ομάδας τους και ήταν ηλικίας ο μεν πρώτος 18 ετών, ο δε δεύτερος 15 ετών, έφυγαν από το γήπεδο, προκειμένου να μεταβούν πεζοί στις οικίες τους, που δεν απείχαν πολύ από το γήπεδο στην περιοχή των Καμινίων Πειραιά. Κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ της 20.00 και 20.10 μ.μ. ώρας περίπου και ενώ βάδιζαν επί της οδού Αμοργού, άκουσαν πίσω τους άτομα να τρέχουν στο πεζοδρόμιο και αμέσως μετά δέχθηκαν επίθεση από άγνωστα σε εκείνους άτομα, που με σωματική βία επεδίωκαν να τους αφαιρέσουν αντικείμενα και τα ρούχα με τα διακριτικά του Ολυμπιακού, φωνάζοντάς τους «Δώστε μας τα πράγματα, δώστε ό,τι έχετε». Ειδικότερα, δύο άτομα με καλυμμένα τα πρόσωπά τους με κουκούλες full face επιτέθηκαν στον ………., λέγοντάς του «φέρε την τσάντα ρε μουνόπανο» και «άσε την τσάντα», ρίχνοντάς του ταυτόχρονα ο ένας εκ των δύο σπρέι πιπεριού στα μάτια, ενώ το δεύτερο άτομο τον χτύπησε με ένα αντικείμενο στο κεφάλι και του τράβηξε την τσάντα, την οποία και τελικά αφαίρεσε. Παράλληλα, ένα τρίτο άτομο που φορούσε φούτερ με κουκούλα και ένα μαντήλι για περιλαίμιο, σαν αυτό που φορούν οι μοτοσικλετιστές, όρμησε στον ενάγοντα, επιδιώκοντας να του βγάλει τη μπλούζα με τα διακριτικά του Ολυμπιακού, καθώς και να του αφαιρέσει την τσάντα. Ο τελευταίος ωστόσο, αν και αιφνιδιασθείς και καταληφθείς από φόβο, αντέδρασε και στα πλαίσια άμυνας χτύπησε τον επιτιθέμενο σε αυτόν με μία κλωτσιά στην κοιλιά και με μία γροθιά στο πρόσωπο, με συνέπεια ο τρίτος ως άνω δράστης να πέσει και να του φύγει η κουκούλα της μπλούζας από το κεφάλι του. Αμέσως όμως, σηκώθηκε, ενώ προσέτρεξε προς αυτόν και ένας εκ των δύο άλλων δραστών και φωνάζοντας ο πρώτος «βγάλε τη μπλούζα ρε μουνί», χτύπησε τον ενάγοντα με νύσσον όργανο, το οποίο ο ως άνω παθών δεν πρόλαβε να δει, στο μέτωπο και, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, και στην ωμοπλάτη, χαμηλά στην κοιλιακή χώρα και στο μηρό. Παρά ταύτα, ο παθών ………. (ενάγων) του έριξε ακόμη μία κλωτσιά στο θώρακα για να τον απομακρύνει και κατόπιν ακούμπησε την πλάτη του σε ένα παρακείμενο σταθμευμένο αυτοκίνητο, ενώ την ίδια στιγμή μία γειτόνισσα και συγκεκριμένα η ………, που διαμένει στον πρώτο όροφο της οικοδομής επί της οδού . αρ. ……, έμπροσθεν της οποίας εκτυλισσόταν το ως άνω συμβάν που δεν διήρκησε περισσότερο από δύο – τρία λεπτά, βγήκε στη βεράντα της λόγω της φασαρίας και αντιλαμβανόμενη τι συμβαίνει, φώναξε να σταματήσουν, διότι αλλιώς θα καλέσει την αστυνομία. Οι δράστες τότε φοβούμενοι τη σύλληψη έφυγαν τρέχοντας προς τα κάτω της οδού Αμοργού και έστριψαν αριστερά στο ύψος του Γενικού Λυκείου Καμινίων, όπου τους περίμενε ο τέταρτος συνεργός τους σε αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν έχοντας αρπάξει την τσάντα του . ……, ο οποίος έτρεξε από πίσω τους, δίχως όμως να καταφέρει να τους προλάβει. Ο ενάγων, βλέποντας τους δράστες να φεύγουν, φώναξε «Πάρη τους πήραμε», μην έχοντας αντιληφθεί ότι είχε τραυματιστεί με μαχαίρι, γεγονός που και ο … …… δεν είχε επίσης καταλάβει, παρά μόνο το πληροφορήθηκε, όταν εκ των υστέρων μετέβη στο σπίτι του φίλου του. Ειδικότερα, ο ενάγων, αμέσως μετά το συμβάν και την απομάκρυνση των δραστών από το σημείο, αντιλήφθηκε ότι αιμορραγούσε και με ιδιαίτερη δυσκολία μετέβη μέχρι την οικία του, που βρίσκεται πλησίον του ως άνω σημείου και φώναξε τη μητέρα του, η οποία έντρομη ενημέρωσε σχετικά το σύζυγό της. Ακολούθως και ενόσω παρευρισκόμενοι που προσέτρεξαν, προσπάθησαν να σταματήσουν την αιμορραγία, ο ενάγων μεταφέρθηκε από τον πατέρα του με ιδιωτικό όχημα στο θεραπευτήριο «METROPOLITAN», όπου του έγινε συρραφή των τραυμάτων του και οι απαιτούμενες εξετάσεις και αξονικές τομογραφίες εγκεφάλου, θώρακα, άνω και κάτω κοιλίας, triplex αριστερού κάτω άκρου, δίχως να ανευρεθεί κάτι και αφού νοσηλεύτηκε για μία ημέρα, εξήλθε με οδηγίες για λήψη αντιβιοτικής αγωγής. Σύμφωνα δε με τη με αριθμό πρωτ. ……/27-9-2013 ιατροδικαστική έκθεση του Ιατροδικαστή Πειραιά . …… (βλ. αυτή), ο ενάγων υπέστη συνολικά έξι (6) επιμήκη θλαστικά τραύματα από 0,8 εκ. έως 1,7 εκ. περίπου, χειρουργικώς συρραφέντα, α) στην αριστερά μετωπιαία χώρα (τρία ράμματα), β) στην αριστερά οπισθία ωμική χώρα, γ) στην αριστερά κοιλιακή χώρα και δ) στη μεσότητα της προσθίας επιφανείας του αριστερού μηρού (από ένα ράμμα). Οι ως άνω κακώσεις χαρακτηρίστηκαν ως απλές σωματικές βλάβες κατά την έννοια του άρθρου 308 του ΠΚ ως εκ νύσσοντος και τέμνοντος οργάνου προκληθείσες (πιθανώς μεταλλική λάμα) και εξ αυτών ο εξετασθείς ήθελε νοσήσει και απόσχει των ασχολιών του επί δέκα (10) ημέρες από του συμβάντος, εκτός επιπλοκής τινός ή υστερογενούς βλάβης. Αναφορικά δε με τον ………. δεν προέκυψε ότι μετέβη σε κάποιο νοσοκομείο, πλην όμως, οι δράστες κατάφεραν με άσκηση σωματικής βίας να του αφαιρέσουν την τσάντα του μάρκας Nike, εντός της οποίας υπήρχε ένα μπουφάν μάρκας Adidas, ένα σορτσάκι, μία μπλούζα, δύο ζευγάρια γάντια του μποξ μάρκας Everlast και Lonsdale αντίστοιχα, μία ζώνη εφίδρωσης μάρκας ΑMILA, δύο επίδεσμοι, μία μασέλα του μποξ, ένα εσώρουχο, ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας Huawei στο οποίο ήταν τοποθετημένη κάρτα της εταιρίας Cosmote με αριθμό κλήσης ……., ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου μάρκας Oakley, ένα πορτοφόλι μάρκας Nike που περιείχε το χρηματικό ποσό των 20 ευρώ, μία κάρτα φιλάθλου της ομάδας του Ολυμπιακού και κλειδιά οικίας. Ενόψει δε του ότι η επίθεση έγινε σε βάρος οπαδών του Ολυμπιακού αμέσως μετά τον ως άνω αγώνα, επιλήφθηκε της υποθέσεως η Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής. Στα πλαίσια των ερευνών της εν λόγω υπηρεσίας για τον εντοπισμό των δραστών των παραπάνω αδικημάτων σε βάρος των παθόντων ζητήθηκε αρχικά η άρση απορρήτου των επικοινωνιών που εξυπηρετήθηκαν από σταθμό βάσης (κεραίες), που καλύπτουν την περιοχή του συμβάντος κατά την επίδικη ημεροχρονολογία, καθώς και η άρση του απορρήτου της αφαιρεθείσας τηλεφωνικής συσκευής του …. …, προκειμένου να γίνει γνωστός ο αριθμός ΙΜΕΙ της και η πιθανή ενεργοποίησή της από τυχόν άλλες κάρτες sim (αριθμούς κλήσης), έχοντας εκδοθεί προς τούτο σχετικά βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς. Ακολούθως, περιήλθαν στην ως άνω υπηρεσία πληροφορίες ότι πέντε φίλοι με τα ψευδώνυμα «…», «…….», «…….», «….» και «…………», εμπλέκονται στις προπεριγραφόμενες αξιόποινες πράξεις, ενώ κατόπιν σχετικής έρευνας διαπιστώθηκε περί το μήνα Σεπτέμβριο 2014 ότι τα πέντε ως άνω ψευδώνυμα αντιστοιχούν σε λογαριασμούς – προφίλ της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης «facebook» και συγκεκριμένα ότι χρήστης του προφίλ «…» είναι ο ………, του «………» ο πρώτος εναγόμενος ……. [τότε ανήλικος, ηλικίας 17 ετών (γεν. 11-4-1996)], του «……» ο …….. και του «……..» ο ……, ενώ αργότερα χρονικά ότι χρήστης του προφίλ «……» είναι ο ……… Ο πρώτος εναγόμενος κατά τη διάρκεια της ποινικής προδικασίας ουδέποτε αρνήθηκε ότι είχε το ως άνω προφίλ και το πρώτον στο ακροατήριο του ποινικού πρωτοβάθμιου δικαστηρίου δήλωσε ότι δεν θυμάται, ισχυρισμός που δεν κρίθηκε πειστικός από το ποινικό δικαστήριο. Περαιτέρω, από την άρση του απορρήτου προέκυψε ότι στην αφαιρεθείσα συσκευή ενεργοποιήθηκε κάρτα sim με αριθμό κλήσης …….. και συνδρομητή την εταιρία «…….» με πρόεδρο τον ……., πατέρα του …….. Από τις πραγματοποιηθείσες επικοινωνίες της ως άνω σύνδεσης οι αστυνομικοί κατέληξαν ότι σε χρήση της ως άνω αφαιρεθείσας συσκευής του ……. είχε προβεί ο ……, γεγονός που δεν αρνήθηκε ο τελευταίος, εξεταζόμενος ως μάρτυρας κατηγορίας στα πλαίσια της ποινικής δίκης σε βάρος του πρώτου εναγόμενου. Από τις αυτές ως άνω τηλεφωνικές επικοινωνίες κατόπιν άρσης του τηλεφωνικού απορρήτου προέκυψε επίσης ότι ο ………….. είχε πλήθος κοινών επαφών με τον ……, γεγονός που μαρτυρεί ότι ήταν στενοί φίλοι, αλλά και αρκετές τηλεφωνικές επικοινωνίες και μάλιστα κατά τις νυκτερινές ώρες της ημέρας του συμβάντος με τον πρώτο εναγόμενο σε αριθμό κινητής τηλεφωνίας που ήταν καταχωρημένος στο όνομα του πατρός του, …….., ενόψει του ότι ο πρώτος εναγόμενος κατά το χρόνο εκείνο ήταν ανήλικος. Δοθέντος όμως, ότι η επικοινωνία από την ως άνω σύνδεση του ……… με αριθμό ……… την ώρα που τελέστηκαν οι ως άνω αξιόποινες πράξεις ενεργοποίησε την κεραία «ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ – ΑΘΗΝΑ», κρίθηκε ότι ο τελευταίος δεν συμμετείχε άμεσα στις ως άνω πράξεις, καθώς η ως άνω κεραία βρίσκεται αρκετά μακριά από τον τόπο που έλαβαν χώρα τα ανωτέρω και προς τούτο σε βάρος του τελευταίου ασκήθηκε ποινική δίωξη μόνο για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, που τελικά έπαυσε οριστικά λόγω παραγραφής. Ενόψει δε του ότι αυτός που συνδεόταν με το συμβάν κατόπιν της άρσης του τηλεφωνικού απορρήτου ήταν ο ……, κρίθηκε αναγκαία η προσαγωγή του, που πραγματοποιήθηκε το μήνα Μάρτιο 2015 από τον αστυνομικό …………., στον οποίο, σύμφωνα με τον τελευταίο, δήλωσε κατά τη μετάβασή τους στην έδρα της υπηρεσίας ότι γνώριζε ότι ο λόγος της προσαγωγής του αφορούσε το περιστατικό σε βάρος των οπαδών του Ολυμπιακού, τους οποίους είχαν πάει στην περιοχή μετά τον αγώνα να εντοπίσουν οι γνωστοί του, φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, ………… (πρώτος εναγόμενος), ………………, ……….. και …………, ότι ο πρώτος εναγόμενος του έδωσε τα πράγματα που είχαν αφαιρέσει προκειμένου να τα φωτογραφίσει και μεταξύ αυτών ήταν και η αφαιρεθείσα συσκευή του …………., καθώς και ότι ο πρώτος εναγόμενος ήταν αυτός που είχε μαχαιρώσει τον έναν οπαδό του Ολυμπιακού για να του δώσει την τσάντα, πλην όμως, επειδή ο τελευταίος αντιστάθηκε και φοβούμενοι μη γίνουν αντιληπτοί από διερχόμενους, έφυγαν. Πράγματι σε site του Παναθηναϊκού αναρτήθηκαν φωτογραφίες με τα κλειδιά και το εισιτήριο που είχαν αφαιρεθεί από τον ………….. Ωστόσο, όσα δήλωσε ο τελευταίος (………) και μάλιστα με λεπτομέρειες και χρονική σειρά (βλ. την από 6-3-2015 έκθεση εξέτασής του ως κατηγορούμενου για υπόθαλψη εγκληματία και αποδοχή και διάθεση προϊόντων εγκλήματος), αναίρεσε 1,5 χρόνο μετέπειτα, όπου ενώπιον της Δ΄ Ανακρίτριας Πειραιώς δήλωσε ότι το περιστατικό που εξιστόρησε (εξεταζόμενος στην αστυνομία την 6-3-2015, ως προεκτέθηκε), δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά υπήρξε προϊόν αποκλειστικά δικής του πνευματικής και ψυχολογικής σύγχυσης και ότι το επίδικο κινητό, του το έδωσε μετά τη λήξη του αγώνα στις 25-9-2013 ένας οπαδός του Παναθηναϊκού με το ψευδώνυμο «………..», ζητώντας του να το ξεκλειδώσει, καθώς γνώριζε ότι ασχολείται με ηλεκτρονικά και υπολογιστές και ότι αυτός (………), θεωρώντας καλόπιστα ότι του ανήκει, προσφέρθηκε να τον βοηθήσει και το ξεκλείδωσε την επόμενη ημέρα, πλην όμως, ο τελευταίος («……..») δεν ξαναεμφανίστηκε και έτσι όταν έπαθε βλάβη η δική του συσκευή, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την επίδικη. Ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου (στο δευτεροβάθμιο δεν εμφανίστηκε) και μάλιστα τέσσερα χρόνια έπειτα από την ως άνω προσαγωγή του, ο ως άνω μάρτυρας στην προσπάθειά του να αναιρέσει όσα αρχικά είχε δηλώσει και είχαν συντελέσει στην εξιχνίαση της υπόθεσης, δεν δίστασε να προβεί σε καταγγελίες σε βάρος των αστυνομικών, ισχυριζόμενος ότι του ασκήθηκε σωματική και ψυχική βία, ότι το περιεχόμενο μιας αρχικής κατάθεσής του ήταν έτοιμο και απλώς το υπέγραψε για να φύγει, ότι δεν το διάβασε και αρνήθηκαν να του δώσουν ακόμη και αντίγραφο. Τα ανωτέρω δεν κρίθηκαν από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο πειστικά για τους ακόλουθους λόγους : α) ο ως άνω μάρτυρας ως ενήλικος, ευφυής και μορφωμένος, ως προέκυψε ότι ήταν, και είναι δυνατό να αρνηθεί να υπογράψει και να αιτηθεί όπως επικοινωνήσει με δικηγόρο και σε κάθε περίπτωση να καταγγείλει τυχόν άσκηση σε βάρος του ψυχικής και σωματικής βίας, αν όχι την ίδια ημέρα, τουλάχιστον την επομένη ή τις επόμενες ημέρες και όχι τέσσερα έτη μετά, ενώ και ενώπιον της Ανακρίτριας δήλωσε ότι όσα είχε καταθέσει υπήρξαν προϊόν αποκλειστικά δικής του πνευματικής και ψυχολογικής σύγχυσης και όχι ψυχικής ή σωματικής βίας από αστυνομικούς, β) τις λεπτομέρειες του περιστατικού που ανέφερε και στο μάρτυρα αστυνομικό …………, θα μπορούσε να τις γνωρίζει μόνο όποιος ήταν παρών ή σε όποιον τα διηγήθηκε κάποιος εκ των δραστών και ο ……., ως αποδείχθηκε, ήταν φίλος τόσο με τον …………. όσο και με τον πρώτο εναγόμενο, γ) ενώ κατονόμασε ενώπιον του πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου τον αστυνομικό ………… ως τον οδηγό και εκείνον που τον απειλούσε στα γραφεία της υπηρεσίας και του επεδείκνυε το περίστροφο, όταν εκλήθη από το ποινικό δικαστήριο ο τελευταίος (………) σε κατ’ αντιπαράσταση εξέταση, ο μάρτυρας …….. δεν τον αναγνώρισε ούτε ως τον οδηγό ούτε ως το άτομο που μπαινοέβγαινε, κατά τα λεγόμενά του, στο γραφείο όπου είχε προσαχθεί, δ) δεν δικαιολογεί για ποιο λόγο η αναφορά του «…. .» έγινε το πρώτον ενώπιον της Ανακρίτριας και όχι νωρίτερα, ώστε να μην ασκηθεί αδίκως ποινική δίωξη σε βάρος του πρώτου εναγόμενου και των λοιπών, ενώ αξιοπερίεργο τυγχάνει επίσης και το γεγονός για ποιο λόγο, από την άλλη πλευρά, δεν ενημέρωσε για την ύπαρξη του «……..» και την ενδεχόμενη εμπλοκή του τελευταίου στο συμβάν, ώστε η ταυτοποίηση του τελευταίου («……..») και η εύρεσή του να οδηγούσε στην απαλλαγή των τεσσάρων γνωστών του, που σημειωτέον ουδόλως τον επικαλέστηκαν ως υπερασπιστική γραμμή, και ε) η ιστορία με τον «…………» χαρακτηρίζεται από ανακολουθίες, διότι δεν δικαιολογείται να απευθύνθηκε ο τελευταίος, αν κατείχε νομίμως το κινητό, όπως πίστευε κατά τους ισχυρισμούς του ο …….., στον τελευταίο και όχι στην εταιρία του για να το ξεκλειδώσει, εν συνεχεία να εξαφανίστηκε και να μην αναζήτησε το κινητό του και αντίστοιχα ο …………….. έκτοτε όχι μόνο να μην τον έχει συναντήσει σε άλλο αγώνα, αλλά και να μην έχει καταφέρει να βρει άλλα στοιχεία του (όνομα, κατοικία, τηλέφωνο κλπ), παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστός στην εξέδρα του Παναθηναϊκού και ακολούθως, αν και ξένο περιουσιακό στοιχείο, δεν δίστασε να προβεί στο πέταγμα της συσκευής, αφού τη χρησιμοποίησε, ενώ από την άλλη φοβόταν, όπως απάντησε, να την αφήσει στο σύνδεσμο, ώστε να την πάρει πίσω ο ανωτέρω, διότι ακριβώς ήταν περιουσιακό στοιχείο άλλου. Από δε την άλλη πλευρά, οι ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου ισχυρισμοί του πρώτου εναγόμενου ότι ο μάρτυρας …………….. τον ενέπλεξε, διότι ο πατέρας του είναι αστυνομικός, ενώ ο τελευταίος (………..) ανήκει στο χώρο των αντεξουσιαστών, ή ότι κατονόμασε αυτόν και τους υπόλοιπους, επειδή προέρχονται από καλές οικογένειες, κρίθηκαν αρμοδίως ότι δεν ευσταθούν, διότι αφενός δεν αποδείχθηκε ότι ανήκει στο χώρο των αντεξουσιαστών, αφετέρου διότι θα μπορούσε να επικαλεστεί εξαρχής φανταστικά ονόματα, όπως αυτό του «……….» που κατέθεσε αργότερα, καθώς εκτιμήθηκε ότι δεν αντιστοιχούσε σε κάποιο πραγματικό πρόσωπο και έτσι να μην εμπλακεί σε δικαστικούς αγώνες με αυτούς, όπως συνέβη, καθώς ο πρώτος εναγόμενος κατέθεσε μήνυση σε βάρος του. Συνεπώς, τα διαφορετικά προβαλλόμενα με τον τρίτο λόγο έφεσης, που, κατά τη δέουσα εκτίμηση, συνέχεται με την επικαλούμενη από τον πρώτο εναγόμενο εμπλοκή του πιο πάνω προσώπου (…………) στην ένδικη υπόθεση, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα κατ’ ουσίαν, όπως και ο σχετικός αυτός λόγος έφεσης στο σύνολό του. Επιπλέον, κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία στο πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο ανατράπηκε πλήρως το άλλοθι του πρώτου εναγόμενου, το οποίο ως αρνητικό της αγωγής ισχυρισμό πρόβαλε πρωτοδίκως και στην ένδικη πολιτική δίκη. Ειδικότερα, ο τελευταίος, προκειμένου να αποσυνδεθεί κάθε επαφή του εκείνη την ημέρα τόσο με τους λοιπούς ενήλικους συγκατηγορούμενους του όσο και με τον ………, εμφάνισε προς υπεράσπισή του κατά την ανάκριση τον ………., φίλο του πατέρα του, που εμφανίστηκε ως το άτομο εκείνο που πέρασε από το σπίτι της μητρός του πρώτου εναγόμενου, με την οποία διέμενε, για να τον παραλάβει και να τον συνοδεύσει στο γήπεδο, στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Εργοτέλη, που διεξαγόταν το βράδυ της ίδιας ημέρας και μετά το τέλος αυτού τον επέστρεψε στο σπίτι του. Ωστόσο, ο ως άνω μάρτυρας ………, εμφανισθείς στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου (στο δευτεροβάθμιο δεν εμφανίστηκε), δήλωσε μεταξύ άλλων : «Δεν ισχύει η κατάθεσή μου. Τότε ήθελα να βοηθήσω τον ….. Μου ζήτησε ο πατέρας του να πω ότι πήγα, πήρα τον ….., τον πήγα στο γήπεδο και μετά τον έφερα πίσω στο σπίτι. Δεν γνώριζα περί τίνος πρόκειται.». Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι ο πρώτος εναγόμενος επικαλέστηκε την ψευδή μαρτυρία του ανωτέρω ως άλλοθι σε συνδυασμό με τα λοιπά σε βάρος του προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, που συγκεντρώθηκαν από τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές, ενίσχυσαν την κρίση του ποινικού δικαστηρίου ότι ο πρώτος εναγόμενος υπήρξε ένας εκ των δραστών εκείνη την ημέρα που επιτέθηκε στους ως άνω παθόντες και μάλιστα αναγνωρίστηκε από έναν εξ αυτών (τον ενάγοντα), η δε επίκληση του ανωτέρω (………) ως άλλοθι υπήρξε μία απέλπιδα προσπάθεια όπως αποσείσει κάθε ευθύνη σε βάρος του. Ωστόσο, και ο παθών ……… (ενάγων), ο οποίος και ήταν αυτός που ήρθε σε άμεση οπτική επαφή με το δράστη της επίθεσης σε βάρος του και έχοντας δει το πρόσωπό του, καθώς έπεσε η κουκούλα, αναγνώρισε τον πρώτο εναγόμενο στο ποινικό ακροατήριο (τόσο στο πρωτοβάθμιο όσο και στο δευτεροβάθμιο), καθώς και τη φωνή του με απόλυτη σιγουριά. Εξ όλων των ανωτέρω, αποδείχθηκε στο ποινικό δικαστήριο ότι ο πρώτος εναγόμενος τυγχάνει ο ένας εκ των τεσσάρων δραστών της επίθεσης σε βάρος των ανωτέρω παθόντων. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος, έχοντας προσχεδιάσει και συναποφασίσει με τους . ………. και ……., όντες οπαδοί του Παναθηναϊκού, όπως επιτεθούν σε οπαδούς του Ολυμπιακού, προκειμένου με τη χρήση βίας να τους αφαιρέσουν αντικείμενά τους, καθώς και διακριτικά της ομάδας τους, με σκοπό να τα ιδιοποιηθούν παράνομα, μετέβησαν στις 25-9-2013 με όχημα που οδηγούσε ο …….. στην περιοχή των Καμινίων, καθώς γνώριζαν ότι διεξαγόταν αγώνας του Ολυμπιακού στο στάδιο Καραϊσκάκη, προκειμένου να εντοπίσουν οπαδούς του Ολυμπιακού. Από κανένα δε στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο πρώτος εναγόμενος ή κάποιος από τους συνεργούς του γνώριζε εκ των προτέρων τους παθόντες ή ότι υπήρχε μεταξύ τους οποιαδήποτε προσωπική διαφορά ή αντιδικία. Όταν δε τυχαία εντόπισαν τους παθόντες να περπατούν επί της οδού Αμοργού, ο πρώτος εναγόμενος, ο οποίος ήταν αυτός που σύμφωνα με όσα αποδείχθηκαν, έφερε φούτερ με κουκούλα και ένα μαντήλι για περιλαίμιο, όρμησε στον ενάγοντα και επιχείρησε με τη χρήση βίας να του αποσπάσει την τσάντα του, καθώς και την μπλούζα του με τα διακριτικά του Ολυμπιακού, προκειμένου να τα ιδιοποιηθεί παράνομα με τους λοιπούς, ενώ οι άλλοι δύο φορώντας full face κουκούλες όρμησαν στον ……….. και με χτυπήματα που του κατάφεραν στο κεφάλι και ψεκάζοντάς τον με σπρέι πιπεριού, φωνάζοντας παράλληλα απειλητικά «φέρε την τσάντα ρε μουνόπανο» και «άσε την τσάντα», κατάφεραν να του την αποσπάσουν και να την αφαιρέσουν με σκοπό την παράνομη ιδιοποίηση αυτής και των αντικειμένων που περιείχε. Ως εκ τούτου, ενόψει του ότι, όπως προέκυψε, ο πρώτος εναγόμενος δεν επιτέθηκε και στον …………….., αλλά γνωρίζοντας και αποδεχόμενος τη διάπραξη ληστείας σε βάρος του ανωτέρω (………), απέβλεπε εν γνώσει του στην ενίσχυση και ενθάρρυνση των ως άνω αυτουργών για τη διάπραξη, η οποία και συντελέστηκε, της ως άνω ληστείας σε βάρος του ……………, παρέχοντας ψυχική συνδρομή με την ενεργό φυσική του παρουσία στον τόπο της πράξης, με την ενίσχυση της απόφασης που οι ανωτέρω είχαν λάβει για την τέλεση της ως άνω πράξης της ληστείας, καθώς και με την ενθάρρυνση αυτών για την τέλεσή της, όπως και υλική (συνδρομή), διευκολύνοντάς τους, ακινητοποιώντας και επιτιθέμενος ταυτόχρονα στον έτερο παθόντα (………..), ώστε να δράσουν άνετα οι ανωτέρω σε βάρος του ………….., συμμετείχε ως απλός συνεργός στη διάπραξη από κοινού τετελεσμένης ληστείας σε βάρος του ……………….. Ακολούθως, αποδείχθηκε στην ποινική δίκη ότι ο πρώτος εναγόμενος, προκειμένου να κάμψει την αντίσταση του ενάγοντος, καθόσον ο τελευταίος προέβαλε αντίδραση, ως προεκτέθηκε, τον χτύπησε με νύσσον όργανο, καταφέροντάς του έξι (6) συνολικά επιμήκη θλαστικά τραύματα από 0,8 έως 1,7 εκατοστά, στην αριστερή οπίσθια ωμική χώρα, στην αριστερή κοιλιακή χώρα, στη μεσότητα της πρόσθιας επιφάνειας του αριστερού μηρού, καθώς και στην αριστερή μετωπιαία χώρα, ενώ παράλληλα προσέτρεξε προς σύμπραξη του πρώτου εναγόμενου και ένας εκ των λοιπών ως άνω δραστών, που δεν ταυτοποιήθηκε ποιος εκ των δύο ανωτέρω ήταν, προκειμένου να εξαναγκάσουν από κοινού τον ενάγοντα όπως τους παραδώσει την τσάντα και την μπλούζα του για να τα ιδιοποιηθούν παράνομα. Πλην όμως, δεν επήλθε το σκοπούμενο από αυτούς αποτέλεσμα, καθόσον αναγκάσθηκαν να τραπούν σε φυγή, κατευθυνόμενοι προς το αυτοκίνητο, όπου τους ανέμενε ο ………, φοβούμενοι κλήση της αστυνομίας και σύλληψή τους, ενόψει του ότι αφενός έγιναν αντιληπτοί από περίοικο της περιοχής, αφετέρου λόγω της προβολής σθεναρούς αντίστασης εκ μέρους του ενάγοντος, γεγονός που εμπόδισε τη σύντομη, όπως είχε σχεδιαστεί, ολοκλήρωση της επίθεσής τους. Ωστόσο, ο πρώτος εναγόμενος κατά την επιχείρηση αφαίρεσης των αντικειμένων του παθόντος ενάγοντος, δρώντας με πρόθεση, ηθελημένα εν γνώσει του, προξένησε στον τελευταίο σωματική κάκωση και βλάβη της υγείας του κατά τρόπο που θα μπορούσε να του προκαλέσει αντικειμενικά κίνδυνο για τη ζωή του. Από το σύνολο των περιστάσεων που εκτίθενται κατωτέρω όμως, προέκυψε στην ποινική δίκη ότι ο πρώτος εναγόμενος δεν είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, αλλά είχε πρόθεση όπως τραυματίσει τον ως άνω παθόντα αποδεχόμενος την πιθανότητα να κινδυνέψει η ζωή του, δεδομένου ότι με το νύσσον και τέμνον όργανο που χρησιμοποίησε, δεν έπληξε τον παθόντα σε ευπαθή και καίρια ζωτικά του όργανα, ούτε και σε μεγάλο βάθος, αν και θα μπορούσε λόγω της εγγύτητας στην οποία είχαν έρθει και δεδομένου ότι είχε καταφέρει να τον ακινητοποιήσει σε παρακείμενο σταθμευμένο όχημα. Προς τούτο σύμφωνα με τη με αριθμό πρωτ. ……./27-9-2013 ιατροδικαστική έκθεση του Ιατροδικαστή Πειραιώς . ….. οι κακώσεις που υπέστη ο παθών και προαναφέρθηκαν, χαρακτηρίστηκαν ως απλές σωματικές βλάβες κατά την έννοια του άρθρου 308 ΠΚ ως εκ νύσσοντος και τέμνοντος οργάνου προκληθείσες (πιθανώς μεταλλική λάμα) και συστήθηκε όπως απόσχει των ασχολιών του επί δέκα (10) ημέρες εκτός επιπλοκής. Επιπλέον, σύμφωνα με την αυτή ως άνω ιατροδικαστική έκθεση ο παθών ενάγων νοσηλεύτηκε μόνο για μία ημέρα στο θεραπευτήριο «METROPOLITAN», όπου διενεργήθηκαν διαγνωστικές εξετάσεις δίχως ευρήματα, του έγινε συρραφή των τραυμάτων του και εξήλθε με αντιβιοτική αγωγή. Πράγματι, όπως αποδείχθηκε, ο παθών ενάγων μετά το συμβάν μεταφέρθηκε με ιδιωτικό μεταφορικό μέσο στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «METROPOLITAN», όπου υποβλήθηκε στις απαιτούμενες εξετάσεις, ωστόσο δεν υποβλήθηκε σε καμία επέμβαση, ούτε χρειάστηκε να υποβληθεί σε μετάγγιση αίματος, γεγονός που καταδεικνύει ότι δεν υπέστη ακατάσχετη αιμορραγία. Από κανένα δε στοιχείο δεν προκύπτει ότι η νοσηλεία του διήρκησε μία ημέρα λόγω της αλλεργίας του σε ορισμένα φάρμακα, αλλά λόγω της μη ύπαρξης ευρημάτων από τη διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων, με συνέπεια μετά τη συρραφή των τραυμάτων και τη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής να μην κρίνεται αυτή (νοσηλεία) αναγκαία. Σύμφωνα δε με την ένορκη κατάθεση του Ιατροδικαστή …….. ενώπιον του πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου, που θεωρήθηκε από την ποινική δικαστική σύνθεση η πλέον αξιόπιστη, ως μη έχων οποιοδήποτε έννομο συμφέρον και οποιαδήποτε σχέση με τα διάδικα μέρη, όλα τα τραύματα ήταν απλά, προσθέτοντας μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα : «Δεν μπορώ να πω ότι το τραύμα στον αριστερό μηρό θα μπορούσε να ήταν θανατηφόρο. Υπάρχουν εκεί μεγάλα και μικρά αγγεία» και ακολούθως αναφορικά με το χτύπημα στο μηρό : «Η μηριαία αρτηρία είναι εσωτερική. Εάν είχε χτυπηθεί εν τω βάθει θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί πρόβλημα», ενώ σχετικά με τη διάρκεια της νοσηλείας : «Στο νοσοκομείο έγιναν οι εξετάσεις που έπρεπε στην κοιλιά και στο κάτω άκρο και οι γιατροί έκριναν ότι τα χτυπήματα δεν ήταν σημαντικά. Στην κοιλιακή χώρα ήταν δύο χτυπήματα και στο κάτω αριστερό άκρο ένα»… «Στην αριστερή μετωπική χώρα υπήρχε ένα τραύμα που είχε τρία ράμματα, επειδή ήταν στο πρόσωπο και έγιναν πιο πυκνά για να μην μείνει σημάδι μεταγενέστερα. Το εξιτήριο το είδα. Δεν ανέφερε ούτε αιμορραγία ούτε μετάγγιση αίματος». Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από τις ένορκες καταθέσεις στο ποινικό δικαστήριο και ένορκες βεβαιώσεις των λοιπών ιατρών, ούτε από τα γενικώς αποδεκτά ιατρικά και επιστημονικά δεδομένα, αλλά ούτε και τα λοιπά αποδεικτικά μέσα. Αναφορικά δε με το βάθος των τραυμάτων, κανείς από τους μάρτυρες ιατρούς κατά την ακροαματική διαδικασία της ποινικής δίκης δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει το βάθος αυτών, ενώ και ο θεράπων ιατρός ………, ο οποίος ήταν αυτός που ως εφημερεύων γενικός χειρουργός επιλήφθηκε του περιστατικού, εξεταζόμενος ενόρκως στην πρωτοβάθμια ποινική δίκη ως μάρτυρας κατηγορίας, αναφέρθηκε μόνο στο βάθος των τραυμάτων στην κοιλιακή χώρα, που ήταν τεσσάρων εκατοστών, δίχως όμως να αποδίδει κάποια επικινδυνότητα σε αυτά, καθόσον σύμφωνα με αυτόν «Το πιο επικίνδυνο τραύμα ήταν στο μηρό γιατί ήταν κοντά σε βασική αρτηρία». Σύμφωνα με την κατάθεση και του ανωτέρω ιατρού μάρτυρα στο πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο, τα τραύματα δεν ήταν σοβαρά ούτε θανατηφόρα και δεν είχε χτυπήσει σε εσωτερικά ζωτικά όργανα. Εκ των ανωτέρω, προέκυψε στην ποινική δίκη ότι τα χτυπήματα του πρώτου εναγόμενου δεν είχαν κατεύθυνση προς ζωτικά όργανα ή σε ευπαθή σημεία (στήθος, καρδιά), ούτε τέτοια σφοδρότητα, καθόσον στην τελευταία περίπτωση θα είχαν πληγεί σε σημαντικό βάθος τα ως άνω σημεία (που κατάφερε να πλήξει), και ενδεχομένως και ζωτικά όργανα του παθόντος ενάγοντος ή αρτηρίες προκαλώντας ακατάσχετη αιμορραγία. Τα δε τραύματα ήταν μικρά, μεγέθους από 0,8 εκ. έως 1,7 εκ., με το τελευταίο να εντοπίζεται στο μηρό. Εξάλλου, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι ο πρώτος εναγόμενος απείλησε τον παθόντα ενάγοντα με λόγια να τον σκοτώσει, αλλά του φώναζε να βγάλει τη μπλούζα. Από αυτό προκύπτει ότι ο επίδικος τραυματισμός δεν ήταν αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής του πρώτου εναγόμενου να επιτεθεί στον παθόντα ενάγοντα με ανθρωποκτόνο διάθεση, ώστε να καταφέρει εναντίον του χτύπημα βαθύ και θανατηφόρο, αλλά αντίθετα, ήταν αποτέλεσμα της παρορμητικής αντίδρασης και κίνησης του πρώτου εναγόμενου στα πλαίσια να ακινητοποιήσει τον παθόντα ενάγοντα που αντιστάθηκε. Άλλωστε, ακόμη και ο ίδιος ο παθών ενάγων δεν αντιλήφθηκε ότι μαχαιρώθηκε, ούτε είδε το νύσσον όργανο με το οποίο χτυπήθηκε, ενώ κατά την κατάθεσή του στο πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο αναφορικά με το σκοπό με τον οποίο έδρασε ο πρώτος εναγόμενος, από τη μία ανέφερε μεταξύ άλλων «Τα χτυπήματα τα δέχθηκα επειδή αντιστάθηκα» και από την άλλη «Πιστεύω ότι όλο το περιστατικό ξεκίνησε με σκοπό τη ληστεία δηλαδή να πάρουν αντικείμενα και ότι μετά θέλησε να με σκοτώσει για να μην υπάρχει η δική μου μαρτυρία που τον είχα δει, για να μην πω κάτι». Ωστόσο, ο παθών ενάγων δεν γνώριζε το δράστη για να τον καταγγείλει ονομαστικά, ενώ σύμφωνα με την κατάθεση του ίδιου του παθόντος στο πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο δεν τράπηκε σε φυγή ο πρώτος εναγόμενος όταν του έπεσε η κουκούλα, αλλά όταν η γειτόνισσα βγήκε στο μπαλκόνι και άρχισε να φωνάζει, δίχως εντωμεταξύ να έχει καταφέρει να αποσπάσει τα πράγματα που ήθελε, λόγω της αντίστασης του παθόντος ενάγοντος. Επομένως, από τη θέση των πληγμάτων, την ένταση της σφοδρότητας, ως αυτή προσδιορίστηκε ανωτέρω, τα μέρη του σώματος προς τα οποία κατεύθυνε την ενέργειά του ο πρώτος εναγόμενος και τις λοιπές ως άνω περιστάσεις υπό τις οποίες έδρασε, προκύπτει ότι ο τελευταίος δεν επιθυμούσε ούτε αποδεχόταν τη θανάτωση του παθόντος ενάγοντος και για το λόγο αυτό δεν του επέφερε αλλεπάλληλα χτυπήματα σε ευπαθή σημεία, με πρόθεση να τρώσει ζωτικά του όργανα, αν και μπορούσε να το πράξει, καθόσον σκοπός του ήταν να κάμψει την αντίσταση του παθόντος ενάγοντος, προκειμένου να του αφαιρέσει τα αντικείμενα του, που αποτελούσε και το σκοπό του και το προμελετημένο σχέδιο του πρώτου εναγόμενου και των λοιπών δραστών. Το δε γεγονός ότι ο πρώτος εναγόμενος δεν επεδίωξε το θάνατο του παθόντος ενάγοντος ούτε όμως τον αποδέχτηκε ως πιθανό επακόλουθο της πράξης του, προκύπτει τόσο εκ της αφορμής εξαιτίας της οποίας παρακινήθηκε, του τρόπου με τον οποίο ενήργησε και των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη, όσο και από την έλλειψη οιασδήποτε σχέσης μεταξύ του πρώτου εναγόμενου και του θύματος. Συγκεκριμένα, ο πρώτος εναγόμενος δεν γνώριζε τον παθόντα ενάγοντα, ο δε τρόπος με τον οποίο ενήργησε, παρότι παρορμητικός και παντελώς ανώριμος, ενδεικτικός εξάλλου και του νεαρού της ηλικίας του, σκοπό είχε, όπως προαναφέρθηκε, να κάμψει την αντίσταση του παθόντος ενάγοντος, αιφνιδιασθείς από την αντίδρασή του και να ολοκληρώσει όσο γρηγορότερα γινόταν το σχέδιο της επίθεσης και της αφαίρεσης της τσάντας και των διακριτικών της αντίπαλης ομάδας. Η ως άνω όμως, πράξη του τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα ενάγοντα κίνδυνο της ζωής του σε περίπτωση ιδιαίτερα που είχε χτυπήσει εν τω βάθει τη μηριαία αρτηρία του παθόντος, γνωρίζοντας ότι με την πλήξη αυτού με το νύσσον όργανο που κρατούσε, υπάρχει πιθανότητα προκλήσεως κινδύνου της ζωής του και αποδεχόμενος τούτο. Ως εκ των ανωτέρω, έγινε δεκτή από το ποινικό δικαστήριο η επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας από την απόπειρα ανθρωποκτονίας (άρθρα 42, 299 ΠΚ) σε επικίνδυνη σωματική βλάβη (άρθρο 309 ΠΚ), καθώς τα στοιχεία τόσο της αντικειμενικής όσο και της υποκειμενικής αυτής υποστάσεως του τελευταίου αδικήματος περιγράφουν και αναπαριστούν τις ακριβείς περιστάσεις υπό τις οποίες τελέστηκε η αποδιδόμενη σε βάρος του πρώτου εναγόμενου πράξη. Αντιθέτως, ο προβαλλόμενος στο ποινικό δικαστήριο ισχυρισμός του πρώτου εναγόμενου περί μεταβολής της κατηγορίας σε απλή σωματική βλάβη κρίθηκε, κατόπιν των ανωτέρω, απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον από τον τρόπο που τελέστηκε κατά τα προεκτεθέντα [ήτοι έξι (6) θλαστικά τραύματα κατόπιν πλήξης με νύσσον και τέμνον όργανο σε πολλαπλά σημεία και δη στην αριστερή μετωπιαία χώρα, στην αριστερή οπίσθια ωμική χώρα, στην αριστερή κοιλιακή χώρα και στη μεσότητα της πρόσθιας επιφάνειας του αριστερού μηρού, με την ιδιαίτερη επικινδυνότητα του τελευταίου], προέκυψε δυνατότητα αντικειμενικά επέλευσης κινδύνου της ζωής του παθόντος ενάγοντος. Απορριπτέος επίσης ως αβάσιμος κατ’ ουσίαν κρίθηκε από το ποινικό δικαστήριο και ο εκεί προβαλλόμενος ισχυρισμός του πρώτου εναγόμενου περί πραγματικής πλάνης αυτού ως προς το αξιόποινο της αφαίρεσης αντικειμένων ευτελούς αξίας από οπαδούς άλλης ομάδας πιστεύοντας ότι η λαφυραγωνία δεν συνιστά ληστεία. Τούτο διότι εν προκειμένω σκοπός αυτού και των συνεργών του δεν ήταν μόνο η αφαίρεση των διακριτικών της άλλης ομάδας, αλλά και των προσωπικών αντικειμένων και μάλιστα αξίας των παθόντων, καθόσον εξαρχής επεδίωξαν και εξανάγκασαν με τη χρήση βίας να αφαιρέσουν τόσο την τσάντα του παθόντος ……….., που περιείχε τα αναφερόμενα ανωτέρω πράγματα σημαντικής αξίας, στα οποία συμπεριλαμβάνονται το πορτοφόλι του, τα γυαλιά του και το κινητό του τηλέφωνο, το οποίο θέλησαν μάλιστα και να το πωλήσουν παραπέρα, όσο και την τσάντα του παθόντος ενάγοντος, δίχως όμως αποτέλεσμα στην τελευταία περίπτωση, διαφορετικά θα περιορίζονταν μόνο στην αφαίρεση της μπλούζας με τα διακριτικά του Ολυμπιακού ή θα κράταγαν από την τσάντα μόνο τυχόν διακριτικά της αντίπαλης ομάδας, αφήνοντας πεταμένα τα υπόλοιπα πλησίον του συμβάντος. Περαιτέρω, με το δεύτερο λόγο της ένδικης έφεσής του ο εκκαλών προβάλλει το πρώτον στο πλαίσιο της πολιτικής δίκης τον πιο πάνω ισχυρισμό περί πραγματικής πλάνης του ίδιου ως προς το αξιόποινο της αφαίρεσης αντικειμένων ευτελούς αξίας από οπαδούς άλλης ομάδας, πιστεύοντας, όπως ισχυρίζεται, ότι η λαφυραγωγία δεν συνιστά ληστεία. Ωστόσο, ο εν λόγω ισχυρισμός περί πραγματικής πλάνης, πέραν του ότι απαραδέκτως προβάλλεται για πρώτη φορά στο παρόν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο και μάλιστα χωρίς να εμπίπτει σε κάποια από τις ρητά προβλεπόμενες στη διάταξη του άρθρου 527 ΚΠολΔ περιπτώσεις, όπου συγχωρείται η προβολή νέου ισχυρισμού στην κατ’ έφεση δίκη, τυγχάνει σε κάθε περίπτωση απορριπτέος ως αβάσιμος κατ’ ουσίαν, για τους ίδιους ως άνω αναφερόμενους λόγους, όπως και ο σχετικός αυτός λόγος έφεσης στο σύνολό του. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, κρίθηκε από το δευτεροβάθμιο ποινικό δικαστήριο ότι ο πρώτος εναγόμενος τέλεσε, ως ανήλικος, τις αξιόποινες πράξεις α) της απλής συνέργειας σε ληστεία από κοινού τετελεσμένη σε βάρος του …………….., όπως πρωτοδίκως μεταβλήθηκε η κατηγορία ως προς τον τρόπο συμμετοχής του από αυτουργό σε απλό συνεργό, β) της απόπειρας ληστείας από κοινού σε βάρος του ενάγοντος ………………., όπως και πρωτοδίκως, χωρίς και στις δύο ως άνω περιπτώσεις την επιβαρυντική περίσταση του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 380 ΠΚ των καλυμμένων χαρακτηριστικών, καθότι δεν προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 380 παρ. 1 του νέου ΠΚ ισχύοντος από 1-7-2019, που εφαρμόζεται κατ’ άρθρο 2 ΠΚ ως ευμενέστερη, και γ) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος του ενάγοντος ……………….. κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας από απόπειρα ανθρωποκτονίας, όπως πρωτοδίκως. Συγκεκριμένα, δυνάμει της με αριθμό 540 και 543/2020 τελεσίδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων Πειραιώς, ο κατηγορούμενος και ήδη πρώτος εναγόμενος ….. κηρύχθηκε ένοχος του ότι : «Στον Πειραιά στις 25-9-2013, όντας ανήλικος, μην έχοντας συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του (γεν. 11-4-1996) τέλεσε με περισσότερες πράξεις περισσότερα αδικήματα και ειδικότερα : Α) Στον παραπάνω τόπο και χρόνο παρείχε απλή συνδρομή σε άλλους που ενεργώντας από κοινού μετά από συναπόφαση αφαίρεσαν με σωματική βία και με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος και ζωής, από άλλον ξένο κινητό πράγμα, προκειμένου να το ιδιοποιηθούν παράνομα. Ειδικότερα, κατά τον ανωτέρω χρόνο ο κατηγορούμενος μετέβη με τους ……….., ………. και ………. στην περιοχή Καμίνια Πειραιά προκειμένου να εντοπίσουν φιλάθλους του Ολυμπιακού που είχαν παρακολουθήσει τον αγώνα Κυπέλλου που διεξαγόταν εκείνη την ημέρα στο γήπεδο Καραϊσκάκη και να τους επιτεθούν και αφού εντόπισαν τους . ….. και …………… που φορούσαν μπλούζες με διακριτικά της ομάδας του Ολυμπιακού και έφεραν μαζί τους τσάντες, τους επιτέθηκαν έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους με μαύρες κουκούλες full face, αφού δε οι ……. και ……………. έσπρωξαν τον ……… φωνάζοντας «φέρε την τσάντα ρε μουνόπανο», ο …… τον ψέκασε με σπρέι πιπεριού στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μουδιάσουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και άρχισαν να τον χτυπάνε στην πλάτη και στο κεφάλι και εν συνεχεία του απέσπασαν βιαίως το σακίδιο που έφερε αυτός στην πλάτη του μάρκας ΝΙΚΕ χρώματος μπλε, το οποίο περιείχε μία μαύρη μπλούζα, ένα αντιανεμικό μπουφάν χρώματος κόκκινο μάρκας ADIDAS, ένα εσώρουχο μπλε μάρκας LONSDALE, δύο ζευγάρια γάντια του μποξ το ένα χρώματος άσπρο μάρκας LONSDALE και το έτερο χρώματος μπλε μάρκας EVERLAST, δύο επιδέσμους χειρός του μποξ μάρκας ADIDAS χρώματος μπλε και κόκκινο, μια πλαστική μασέλα του μποξ, ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας HUAWEI χρώματος μαύρου, καρτοκινητό της εταιρίας COSMOTE, γυαλιά ηλίου μάρκας OAKLEY, ένα πορτοφόλι μαύρο μάρκας ΝΙΚΕ που περιείχε το χρηματικό ποσό των 20 ευρώ, τα κλειδιά του σπιτιού του που είχαν μπρελόκ του Ολυμπιακού και την κάρτα φιλάθλου του Ολυμπιακού, αντικείμενα τα οποία ιδιοποιήθηκαν παράνομα. Ο δε κατηγορούμενος γνωρίζοντας και αποδεχόμενος τη διάπραξη ληστείας σε βάρος του ανωτέρω (. …), με την παραμονή του στον τόπο της πράξης ενίσχυσε και υποστήριξε την εγκληματική απόφαση αυτών, τους ενθάρρυνε στην τέλεση αυτής και τους διευκόλυνε ακινητοποιώντας και επιτιθέμενος στον ……., συμβάλλοντας με την ψυχική και υλική συνδρομή του στην πραγμάτωσή της. Β) Κατόπιν συναπόφασης και με κοινό δόλο με τους …….. και ……………, έχοντας αποφασίσει να εκτελέσουν το αδίκημα της ληστείας, ήτοι με σωματική βία εναντίον προσώπου και με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος και ζωής να αφαιρέσουν από άλλον ή να τον εξαναγκάσουν να τους παραδώσει, ξένα (ολικά) κινητά πράγματα, για να τα ιδιοποιηθούν παράνομα, επιχείρησαν πράξη η οποία περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης του κακουργήματος αυτού. Συγκεκριμένα, στον ανωτέρω αναφερόμενο τόπο και χρόνο μετέβησαν από κοινού στην περιοχή Καμινίων Πειραιά προκειμένου να εντοπίσουν φιλάθλους του Ολυμπιακού που είχαν παρακολουθήσει τον αγώνα Κυπέλλου που διεξαγόταν εκείνη την ημέρα στο γήπεδο Καραϊσκάκη και να τους επιτεθούν και αφού εντόπισαν τους ……. . και …………… που φορούσαν μπλούζες με διακριτικά της ομάδας του Ολυμπιακού και έφεραν μαζί τους τσάντες, τους επιτέθηκαν έχοντας οι μεν ……. και ………………. καλυμμένα τα χαρακτηριστικά των προσώπων τους με μαύρες κουκούλες full face, ο δε κατηγορούμενος με ένα μαντήλι και μία κουκούλα ενός φούτερ, και δη πλησίασαν τον ……….., στον οποίο ο κατηγορούμενος στάθηκε έμπροσθεν του, πλην όμως, αυτός αντέδρασε (ο …………..) απωθώντας τον με λάκτισμα στην κοιλιά και τότε προσέτρεξε ο ένας από τους λοιπούς συνεργούς προς σύμπραξη, δίχως εισέτι να διευκρινιστεί ποιος από τους ανωτέρω, ενώ ο κατηγορούμενος επιτέθηκε τότε στον ……….. με μαχαίρι που κρατούσε στο χέρι του, πλήττοντάς τον στο κεφάλι και στο σώμα, προκαλώντας του έξι συνολικά επιμήκη θλαστικά τραύματα, από 0,8 εκατοστά έως 1,7 εκατοστά και δη στην αριστερά μετωπιαία χώρα, την αριστερά οπίσθια ωμική χώρα, την αριστερά κοιλιακή χώρα και τη μεσότητα της πρόσθιας επιφανείας του αριστερού μηρού, και όταν ο παθών έπεσε κάτω λόγω των τραυμάτων του, τότε του φώναξαν απειλητικά «βγάλε την μπλούζα σου ρε μουνί» και προσπάθησαν να του αποσπάσουν την τσάντα του. Ωστόσο, ο σκοπός τους δεν επιτεύχθηκε από αίτια ανεξάρτητα από τη βούλησή τους, αφού φοβήθηκαν ότι θα γίνονταν αντιληπτοί από διερχόμενους πολίτες που θα προσέτρεχαν σε βοήθεια των παθόντων, με αποτέλεσμα να τραπούν σε φυγή χωρίς να καταφέρουν να αποσπάσουν την τσάντα του ………… Γ) Στον παραπάνω αναφερόμενο τόπο και χρόνο, ενεργώντας με πρόθεση προκάλεσε σε βάρος του ……. σωματικές κακώσεις με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του. Ειδικότερα, ο κατηγορούμενος έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει μαζί με τους ……… και …………….. το αδίκημα της ληστείας, ήτοι με σωματική βία εναντίον προσώπου και με απειλές ενωμένες με επικείμενο κίνδυνο σώματος και ζωής να αφαιρέσουν από άλλον ή να τον εξαναγκάσουν να τους παραδώσει ξένα ολικά κινητά πράγματα, για να τα ιδιοποιηθούν παράνομα, μετέβη ο κατηγορούμενος από κοινού με τους ανωτέρω στην περιοχή Καμινίων Πειραιά προκειμένου να εντοπίσουν φιλάθλους του Ολυμπιακού που είχαν παρακολουθήσει τον αγώνα Κυπέλλου που διεξαγόταν εκείνη την ημέρα στο γήπεδο Καραϊσκάκη και να τους επιτεθούν, ενώ ο ………… θα τους ανέμενε σε αυτοκίνητο και αφού εντόπισαν τους …………. και ………. που φορούσαν μπλούζες με διακριτικά της ομάδας του Ολυμπιακού και έφεραν μαζί τους τσάντες, τους επιτέθηκαν, ο δε κατηγορούμενος προκειμένου να κάμψει την αντίσταση του ………., με μαχαίρι που κρατούσε στο χέρι του, τον έπληξε στο κεφάλι και στο σώμα, προκαλώντας του έξι συνολικά επιμήκη θλαστικά τραύματα, από 0,8 εκατοστά έως 1,7 εκατοστά και δη στην αριστερά μετωπιαία χώρα, την αριστερά οπίσθια ωμική χώρα, την αριστερά κοιλιακή χώρα και τη μεσότητα της πρόσθιας επιφανείας του αριστερού μηρού. Από τον τρόπο δε με τον οποίο επήλθαν οι προαναφερθείσες σωματικές κακώσεις και δη από το μέσον που χρησιμοποίησε ο κατηγορούμενος και τη δυνατότητα αντικειμενικά να τρωθεί βασικό αγγείο, μπορούσε να προκληθεί στον παθόντα κίνδυνος για τη ζωή του.». Μετά δε την αναγνώριση της ελαφρυντικής περίστασης της μετεφηβικής ηλικίας ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός (1) έτους για κάθε πράξη και σε συνολική ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών ανασταλείσα επί τριετία. Η πιο πάνω με αριθμό 540, 543/2020 καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Ανηλίκων Πειραιώς κατέστη ήδη αμετάκλητη, δυνάμει της με αριθμό 666/2021 απόφασης του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε την από 8-2-2021 αίτηση αναίρεσης, που ο πρώτος εναγόμενος άσκησε κατ’ αυτής (βλ. τις προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως ποινικές αποφάσεις). Σημειώνεται ότι η αυτοτέλεια των αρμοδιοτήτων των δύο δικαιοδοσιών (ποινικής και πολιτικής) έχει την έννοια ότι το πολιτικό δικαστήριο, όταν αποφασίζει περί του αν τελέσθηκε το αστικό και συγχρόνως ποινικό αδίκημα, δεν δεσμεύεται από την τυχόν προηγηθείσα σχετική απόφαση ποινικού δικαστηρίου, αθωωτική ή καταδικαστική, επιβάλλεται όμως, να λάβει σοβαρά υπόψη ως ισχυρό τεκμήριο την ποινική κρίση και μπορεί να αφίσταται από αυτήν με απόλυτα αιτιολογημένη απόφαση (Ολ ΑΠ 4/2020, ΜονΕφΠειρ 375/2021 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ). Επίσης, διευκρινίζεται ότι οι τέσσερις μάρτυρες των ένορκων βεβαιώσεων (οι ιατροί …………….. και ……………., η γειτόνισσα ………. και η μητέρα του ενάγοντος ……..), οι οποίες λήφθηκαν νομότυπα με επιμέλεια του ενάγοντος την 26-11-2018 ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, πριν τις ποινικές δίκες, εξετάστηκαν όλοι μετέπειτα στην πρωτόδικη ποινική δίκη (και όχι στην κατ’ έφεση δίκη), χωρίς ιδιαίτερες αποκλίσεις από τις αρχικές μαρτυρίες τους. Κατ’ ακολουθίαν, από την εκτίμηση όλων των ως άνω αποδεικτικών μέσων (εγγράφων, ένορκων βεβαιώσεων κλπ.) και με βάση τις προδιαληφθείσες παραδοχές, αποδείχθηκε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, ότι στον παραπάνω τόπο και χρόνο σε βάρος του ενάγοντος ο πρώτος εναγόμενος ως ανήλικος διέπραξε τις αξιόποινες πράξεις α) της απόπειρας ληστείας από κοινού, κακουργηματικού χαρακτήρα και β) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, πλημμεληματικού χαρακτήρα, υπό τις προπεριγραφόμενες συνθήκες και περιστάσεις. Κατά συνέπεια και δοθέντος ότι βάση της αστικής αξίωσης για αποζημίωση είναι τα συστατικά στοιχεία των πιο πάνω ποινικών αδικημάτων, όπως προεκτέθηκαν (απόπειρα ληστείας από κοινού και επικίνδυνη σωματική βλάβη), συντρέχει αστική αδικοπρακτική ευθύνη του πρώτου εναγόμενου. Περαιτέρω, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα σε βάρος του ενάγοντος η προπεριγραφόμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά του πρώτου εναγόμενου, του τρόπου τέλεσης (με χρήση μαχαιριού και απρόκλητα ως εκδήλωση τυφλής οπαδικής βίας), του βαθμού της υπαιτιότητας του δράστη (δόλος), της έλλειψης συνυπαιτιότητας του παθόντος, του είδους της προσβολής, της βαρύτητας της σωματικής βλάβης του ενάγοντος και του κινδύνου ζωής που διέτρεξε, της έκτασης της ζημίας, της στενοχώριας και της θλίψης, που προκλήθηκε στον ενάγοντα, των ηλικιών, καθώς και της κοινωνικής, οικονομικής και περιουσιακής κατάστασης των διαδίκων, χωρίς να απαιτείται η ειδικότερη αιτιολόγηση καθενός στοιχείου, το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι με βάση την αρχή της αναλογικότητας πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ύψος της οποίας πρέπει να προσδιοριστεί στο ποσό των 30.000,00 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο (άρθρα 914, 932 ΑΚ), σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην παραπάνω σχετική μείζονα σκέψη. Το ποσό αυτό δεν υπερβαίνει τα ακραία όρια που θέτουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη, καθώς και ο οικονομικός και κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος, έτσι ώστε να δημιουργείται δυσαναλογία του μέσου προς το σκοπό, εφαρμοζομένης της αρχής της αναλογικότητας, η οποία προβλέπεται στα άρθρα 25 παρ. 1 του Συντάγματος και 2, 9 παρ. 2 και 10 παρ. 2 της Ε.Σ.Δ.Α., όπως η αρχή αυτή δεσμεύει ως γενική δικαϊκή αρχή και εξειδικεύεται με τη διάταξη του άρθρου 932 ΑΚ για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στην παραπάνω σχετική μείζονα σκέψη. Επομένως, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι ο πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 30.000,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
V. Κατόπιν τούτων, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του (2965/2022) έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και αναγνώρισε ότι ο πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 35.000,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, όπως βάσιμα ισχυρίζεται με τους σχετικούς πρώτο και τέταρτο λόγους της ένδικης έφεσής του ο εκκαλών – πρώτος εναγόμενος. Ακολούθως, αφού δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν η ένδικη έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη οριστική απόφαση (2965/2022) εν μέρει και συγκεκριμένα ως προς τον πρώτο εναγόμενο, και αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και δικαστεί κατ’ ουσίαν (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ), να γίνει εν μέρει δεκτή η ένδικη αγωγή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν κατά το μέρος που ασκείται κατά του πρώτου εναγόμενου και να αναγνωριστεί ότι ο πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 30.000,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος του πρώτου εναγόμενου – εκκαλούντος, λόγω της μερικής ήττας του και ανάλογο με την έκταση αυτής, μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εφεσίβλητου, για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, κατά μερική παραδοχή του νόμιμου σχετικού αιτήματος του τελευταίου (άρθρα 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ, 63, 68 του Ν. 4194/2013 / Κώδικας Δικηγόρων), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας, ενώ πρέπει και να διαταχθεί η επιστροφή του προαναφερόμενου παραβόλου, που κατατέθηκε από τον εκκαλούντα για την άσκηση της έφεσης (βλ. τη με ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../9-11-2022 έκθεση κατάθεσης του αρμόδιου γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς) στον τελευταίο, καθότι η έφεσή του έγινε δεκτή, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση κατά της με αριθμό 2965/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τακτική Διαδικασία).
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη με αριθμό 2965/2022 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τακτική Διαδικασία) εν μέρει και συγκεκριμένα ως προς τον πρώτο εναγόμενο.
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την από 23-7-2018 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2018 αγωγή κατά του πρώτου εναγόμενου.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή κατά του πρώτου εναγόμενου.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι ο πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του αναφερόμενου στο σκεπτικό παραβόλου στον εκκαλούντα.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του πρώτου εναγόμενου – εκκαλούντος μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εφεσίβλητου, για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, την 28η Απριλίου 2025, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ