Αριθμός 307 /2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σταυρούλα Λιακέα, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ:…………, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας της δικηγόρου Ελένης Μαζαράκη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……………., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας του δικηγόρου Χριστίνας Αντωνοπούλου.
Ο εφεσιβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 21.6.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2022) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1760/2023 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 5.9.2023 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ …………./2023-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ……../2023) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά η 10η.10.2024, μετά δε από αναβολή η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 05.09.2023 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως στην γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ………./05.09.2023 και προσδιορισμού στην γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ………./26.09.2023 έφεση της εκκαλούσας – εναγομένης, που στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 1760/2023 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων και κατά την ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 παρ. 3, 593 έως 602 και 610 έως 613 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015), επί της από 21.6.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ………./28.6.2022 αγωγής του ενάγοντος και ήδη εφεσίβλητου, σε βάρος της αντιδίκου του, η οποία έγινε δεκτή, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, κατ’ άρθρα 495, 496, 498, 499, 511, 513, 516 § 1, 517 εδαφ.α, 518 § 1 και 520 § 1 ΚΠολΔ, καθόσον από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει ότι έγινε νομότυπη επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, επιμελεία του ενάγοντος – εκκαλούντος, στις 06.07.2023 στην εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, το δε πρωτότυπο του δικογράφου της εφέσεως κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 05.09.2023, αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 § 2 του Ν. 3994/2011), ενώ για το παραδεκτό της δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου, λόγω της φύσης της προκείμενης διαφοράς εκ του άρθρου 592 αρ.3 ΚΠολΔ (όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τέταρτο άρθρου 1 ν.4335/2015), οι οποίες ρητά απαλλάσσονται από την υποχρέωση κατάθεσης παραβόλου για την άσκηση του ενδίκου μέσου, κατ’ άρθρο 495 παρ.3 τελ. εδ. ΚΠολΔ, (όπως η παρ.4 προστέθηκε με το άρθρο 12 του Ν.4055/2012 και αντικαταστάθηκε εκ νέου το άρθρο από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν.4335/2015, ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015) και, συνεπώς, η εκκαλούσα ως εκ περισσού το κατέθεσε. Πρέπει, επομένως, η ένδικη έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω κατά την αυτή ως άνω ειδική διαδικασία, για να ελεγχθεί το παραδεκτό και η βασιμότητα των λόγων της, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 532, 533 § 1 και 591 §§ 1 και 7 ΚΠολΔ (ως τροποποιήθηκε με το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 ν.4335/2015).
O ενάγων και εφεσίβλητος με την από 21.6.2022 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …………/28.6.2022 αγωγή του ζήτησε να λυθεί ο γάμος του με την εναγόμενη σύζυγό του, λόγω ισχυρού κλονισμού από λόγους που αφορούν στο πρόσωπο της. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε ότι ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων ανάγεται σε υπαιτιότητα και των δύο συζύγων και απήγγειλε τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου. Κατά της απόφασης αυτής βάλλει η εκκαλούσα – εναγομένη με την έφεσή του παραπονούμενη για εσφαλμένη ερμηνεία κι εφαρμογή του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Από την επανεκτίμηση της μάρτυρος του ενάγοντος, που εξετάσθηκε νομίμως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση απομαγνητοφωνημένα πρακτικά δημοσίας συνεδρίασης του και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που οι διάδικοι νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, ανεξάρτητα αν αυτά (έγγραφα) πληρούν τους όρους του νόμου (άρθρο 340 παρ.1 ΚΠολΔ), για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη εκτύπωμα στιγμιότυπου οθόνης φορητής συσκευής που απεικονίζει φερόμενη σελίδα προφίλ της εναγόμενης από εφαρμογής κοινωνικής δικτύωσής, που προσκομίστηκε με την προσθήκη των προτάσεων του ενάγοντος, το οποίο απαραδέκτως προσκομίζεται στο δικονομικό αυτό στάδιο, χωρίς να αιτιολογείται η όψιμη προσκόμιση του και χωρίς να προκύπτει ότι προσκομίζεται για την αντίκρουση ισχυρισμών που προτάθηκαν για πρώτη φορά κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο και ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφα τους και εκτιμώνται, κατ’ άρθρα 264 εδαφ. β, 352 § 1 και 591 § 1 ΚΠολΔ, αλλά και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στον Ιερό Ναό ……….., στις 23.5.1992, (βλ. την με αριθμό ………΄/1992 ληξιαρχική πράξη γάμου του Ληξίαρχου Νίκαιας), που δεν έχει λυθεί εισέτι αμετάκλητα, από τον οποίο απέκτησαν δυο τέκνα τον …., που γεννήθηκε το έτος 1993 και τον ….. που γεννήθηκε το έτος 1995, όπως συνάγεται από το από 14.6.2022 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ρέντη. Η έγγαμη συμβίωση τους, όμως, δεν εξελίχθηκε ομαλά λόγω διαφόρων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στη σχέση τους, η οποία εν τέλει κλονίσθηκε ανεπανόρθωτα, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε διάσταση από τον Σεπτέμβριο του έτους 2017. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι ήδη από την αρχή της έγγαμης συμβίωσης οι διάδικοι είχαν διαφορετικές αντιλήψεις για την σχέση, τους ρόλους και τις προσδοκίες τους εντός γάμου. Το έτος 2017 ο πρωτότοκος γιος των διαδίκων, ….., σε ηλικία 24, προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα και μετά από επτά μήνες απεβίωσε. Το γεγονός αυτό λειτούργησε προκάλεσε πόνο και θλίψη στην οικογένεια και ήταν η αιτία που η εξελθούσα ρήξη στη σχέση των συζύγων οξύνθηκε και παγιώθηκε. Εν όψει της ως άνω διαμορφωθείσας κατάστασης οι διάδικοι δεν επιθυμούσαν πλέον να συνεχίσουν το μεταξύ τους γάμο, έχοντας απωλέσει τα όποια θετικά συναισθήματα είχε στην αρχή ο ένας για τον άλλο, με αποτέλεσμα να επέλθει αποξένωση ψυχική και σωματική μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι το έτος 2017 οι διάδικοι ζουν μεν κάτω από την ίδια στέγη, κοιμούνται σε διαφορετικά δωμάτια και δεν έχουν καμία ψυχική και σωματική επαφή μεταξύ τους, ενώ η μεταξύ τους επικοινωνία περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό και αφορά μόνο ζητήματα της καθημερινής συντήρησης του κοινού οίκου τους, για την φροντίδα και τη διαβίωση του γιου τους ……… Έτσι αμφότεροι οι σύζυγοι, καταλογίζοντας μεταξύ τους αδιαφορία και αντισυζυγική συμπεριφορά, δεν προσπάθησαν να διαπιστώσουν τις αιτίες της διάστασης και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους, να συνεννοηθούν για τις υποχρεώσεις της συμβίωσης και να διασώσουν τον γάμο τους, ώστε εν τέλει οδηγήθηκαν σε συναισθηματική ρήξη και κατ’ επέκταση στον ισχυρό κλονισμό και τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης τους, με συνέπεια η διάσταση τους να επέλθει από εύλογη αιτία με υπαιτιότητα που βαρύνει και τους δύο. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, αποδείχθηκε πλήρως ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων οφείλεται σε συνυπαιτιότητα και των δυο συζύγων, οι οποίοι την προκάλεσαν με την ως άνω συμπεριφορά τους, που ήταν αντίθετη με τις εκδηλώσεις αγάπης, σεβασμού, ενδιαφέροντος, συμπαράστασης και αφοσίωσης του ενός συζύγου προς τον άλλο, μέσω των οποίων εκφράζεται η εσωτερική διάθεση για έγγαμη συμβίωση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε ότι ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων ανάγεται σε υπαιτιότητα και των δύο συζύγων και δεν οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τον νόμο και καλώς εκτίμησε τις αποδείξεις, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης, προς έρευνα, πρέπει η ένδικη έφεση να απορριφθεί στο σύνολο της, ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους, κατ’ άρθρα 179 εδ.1, 183 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ, λόγω της σχέσης ων διαδίκων ως συζύγων και της συγγενικής εξ αίματος σχέσης τους με το διάδικο τέκνο τους, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων την από 05.09.2023 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως στην γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ………../05.09.2023 και προσδιορισμού στην γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου ……/26.09.2023 έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 1760/2023 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων και κατά την ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 παρ. 3, 593 έως 602 και 610 έως 613 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015).
Δέχεται την έφεση τυπικά.
Απορρίπτει αυτήν κατ’ ουσίαν.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 12 Μαΐου 2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ