ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός αποφάσεως 419/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Βασίλειο Πορτοκάλλη, Εφέτη, που όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς και από την Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος …………., ο οποίος παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Κίμωνα Ζάκκα (Α.Μ. Δ.Σ. Πειραιώς …………..).
Της εφεσίβλητου …………….., ο οποίος παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Αντώνιου Δημητρίου (Α.Μ. Δ.Σ.Α. ………….), με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, άσκησε σε βάρος του εναγομένου και ήδη εκκαλούντος, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 8/3/2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2022 αγωγή, με την οποία ζητούσε τα αναφερόμενα σε αυτήν. Το ως άνω Δικαστήριο, συζήτησε την ως άνω αγωγή στις 18/1/2023, αντιμωλία των διαδίκων και με την υπ’ αριθ. 4175/2023 οριστική απόφασή του, δέχθηκε την αγωγή. Κατά της προαναφερόμενης αποφάσεως, ο εναγόμενος άσκησε την από 8/2/2024 έφεση του, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης: α) ένδικου μέσου ………./2024 και β) δικογράφου ……………/2024, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, η οποία προσδιορίσθηκε προς συζήτηση για την ανωτέρω δικάσιμο.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 8/2/2024 έφεση του εναγομένου, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης: α) ένδικου μέσου …………/2024 και β) δικογράφου ………../2024, η οποία στρέφεται κατά της υπ’ αριθ. 4175/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, επί της από 8/3/2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2022 αγωγής του ενάγοντος και ήδη εφεσίβλητου, κατά του εναγομένου και ήδη εκκαλούντος, η οποία συζητήθηκε αντιμωλία των διαδίκων, αρμοδίως και παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 ΚΠολΔ), έχει, δε, ασκηθεί νομότυπα, με κατάθεση της στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρο 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ.1 εδ. β΄, 516, 517, 520 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, στις 8/2/2024, ήτοι εντός 30 ημερών από την επίδοση της απόφασης στον εναγόμενο, που έλαβε χώρα στις 10/1/2024 (βλ. την υπ’ αριθ. ……./2024 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, ………….) (άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ), έχει, δε, κατατεθεί και το απαιτούμενο παράβολο (άρθρο 495 περ. 3A ΚΠολΔ). Επομένως πρέπει η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 ΚΠολΔ) και να εξεταστεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την τακτική διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση (533 ΚΠολΔ).
Με την κρινόμενη αγωγή του, ο ενάγων εκθέτει ότι τυγχάνει διευθυντής πωλήσεων της εταιρίας …………… και λόγω επικείμενης συνεργασίας της εν λόγω εταιρίας με τον εναγόμενο, που δραστηριοποιείται στην εμπορία ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, ανέπτυξε με αυτόν επικοινωνία και στην πορεία σχέσεις φιλικές και εμπιστοσύνης και ότι με την παραίνεση του ……………, βασικού μετόχου της ως άνω εταιρίας και εργοδότη του ενάγοντος, ο οποίος παρείχε διαβεβαιώσεις για την εντιμότητα του εναγομένου, αποδέχθηκε τις προτάσεις του τελευταίου και χορήγησε σε αυτόν ως δάνειο: α) περί τα τέλη Οκτωβρίου του 2021 ποσό 15.000 ευρώ τοις μετρητοίς, για κάλυψη εξόδων ιατρικής περίθαλψης συγγενούς του εναγομένου και β) στις αρχές Νοεμβρίου του 2021 ποσό 15.000 ευρώ, για αγορά ιατρικού μηχανήματος που ο εναγόμενος φέρεται να είχε ήδη προπωλήσει σε τρίτο πρόσωπο, με συμφωνία σε αμφότερες των περιπτώσεων ο εναγόμενος να του επιστρέψει τα χρήματα σε τέσσερις εβδομάδες από την λήψη εκάστου δανείου. Ότι ο εναγόμενος στα ανωτέρω αιτήματά του για χορήγηση δανείου, διαβεβαίωνε κάθε φορά τον ενάγοντα για την βέβαιη αποπληρωμή τους, την εξασφαλισμένη προς τούτο πηγή εσόδων του και το αξιόχρεο της ακίνητης περιουσίας του, προκειμένου να πείσει τον ενάγοντα να του δανείσει τα χρήματα, γνωρίζοντας όμως εκ των προτέρων την αναλήθεια αυτών των παραστάσεων, που αποδείχθηκαν ψευδείς και ότι όταν παρήλθε ο χρόνος για την επιστροφή των χρημάτων, εξαφανίσθηκε και διέκοψε κάθε προσωπική επικοινωνία με τον ενάγοντα. Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων, επικαλούμενος τη σύμβαση του δανείου, την απάτη και την εξ αυτής αδικοπραξία, και τρέποντας το αίτημά του από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό με ρητή του αναφορά στις προτάσεις (άρθρο 223 και 295 παρ.1 ΚΠολΔ) ζητά, να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να του καταβάλει το ποσό των τριάντα (30.000) χιλιάδων ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, με την υπ’ αριθ. 4175/2023 απόφαση του, απέρριψε την αδικοπρακτική βάση της αγωγής και έκανε δεκτή την δικαιοπρακτική βάση της αγωγής εκ της σύμβασης δανείου. Ήδη, με την κρινόμενη έφεση του, ο εναγόμενος προσβάλλει την ανωτέρω απόφαση κατά το μέρος αυτής που δέχθηκε την αγωγή του ενάγοντος εκ της σύμβασης δανείου, παραπονούμενος για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση και να απορριφθεί εν όλω η αγωγή του ενάγοντος.
Κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 361, 806 – 809 ΑΚ και 216 παρ.1 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι ουσιώδη στοιχεία της σύμβασης δανείου, τα οποία πρέπει να αναφέρονται στο δικόγραφο της αγωγής περί αποδόσεως του, για το ορισμένο αυτής, είναι: α) μεταβίβαση της κυριότητας χρημάτων ή άλλων αντικαταστατών πραγμάτων από τον δανειστή στον οφειλέτη, με αποκλειστικό σκοπό την χρησιμοποίηση τους και την ανάλωση τους από το δεύτερο και β) συμφωνία των ανωτέρω περί αποδόσεως άλλων πραγμάτων της ίδιας ποιότητας και ποσότητας από τον οφειλέτη στον δανειστή. Κατά δε, τη διάταξη του άρθρου 807 ΑΚ, αν δεν ορίσθηκε χρόνος για την απόδοση του δανείου, ούτε συνάγεται αυτός από τις περιστάσεις, το δάνειο αποδίδεται αφού περάσει ένας μήνας από την καταγγελία του δανειστή ή του οφειλέτη. Για το ορισμένο της αγωγής αποδόσεως του δανείου δεν απαιτείται να αναφέρεται σε αυτήν εάν το δάνειο είναι έντοκο ή άτοκο, ορισμένου ή αορίστου χρόνου (ΑΠ 402/2012, ΑΠ 992/2010, ΕφΑθ 256/2023 ΤΝΠ Νόμος).
Με τον τρίτο λόγο της εφέσεως του ο εναγόμενος παραπονείται, ότι εσφαλμένα η εκκαλουμένη απόφαση απέρριψε την ένσταση αοριστίας που προέβαλλε πρωτοδίκως, για την δικαιοπρακτική βάση της αγωγής και έκρινε αυτήν ορισμένη, ενώ θα έπρεπε να την απορρίψει ως αόριστη αφού σε αυτήν δεν αναφέρεται ο χρόνος απόδοσης του χορηγηθέντος δανείου ύψους 30.000 ευρώ. Πλην όμως από το δικόγραφο της αγωγής προκύπτει σαφώς ότι ο ενάγων εκθέτει ότι χορήγησε στον εναγόμενο δάνειο: α) περί τα τέλη Οκτωβρίου του 2021 ποσό 15.000 ευρώ και β) στις αρχές Νοεμβρίου του 2021 ποσό 15.000 ευρώ, με συμφωνία σε αμφότερες των περιπτώσεων ο εναγόμενος να του επιστρέψει τα χρήματα σε τέσσερις εβδομάδες από την λήψη εκάστου δανείου ήτοι τέλη Νοεμβρίου 2021 και αρχές Δεκεμβρίου 2021, αντίστοιχα. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, ακόμα και αν δεν υπήρχε συμφωνία για το χρόνο απόδοσης του δανείου, αυτό αποδίδεται εντός μηνός από την καταγγελία του δανειστή, επομένως ο προσδιορισμός του χρόνου αποπληρωμής δεν συνιστά αναγκαίο περιεχόμενο της αγωγής απόδοσης δανείου. Ορθά επομένως η εκκαλουμένη απόφαση απέρριψε την ένσταση αοριστίας του εναγομένου, δεχόμενη ως ορισμένη την δικαιοπρακτική βάση της αγωγής, απορριπτομένου παράλληλα και του τρίτου λόγου εφέσεως ως ουσία αβάσιμου.
Από την εκτίμηση της υπ’ αριθ. ………../27.7.2022 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα ………., ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών, την οποία προσκομίζει ο εφεσίβλητος και ελήφθη κατόπιν εμπρόθεσμης και νομοτύπου κλητεύσεως του εκκαλούντος (βλ. την με αριθμό ……../27.7.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, ………….), καθώς και από όλα τα έγγραφα, που επικαλούνται και νομίμως προσκομίζουν οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων και έγγραφα που παραδεκτώς προσκομίσθηκαν το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 529 παρ.1 εδ.α ΚΠολΔ), εφόσον δεν προέκυψε ότι δεν προσκομίσθηκαν πρωτοδίκως από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια και τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς, όμως, να έχει παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004/723), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν, πλήρως, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων τυγχάνει διευθυντής πωλήσεων στην εταιρία ……….., με εταίρους τον μάρτυρα ………….. και τον αδελφό αυτού, έχει δε ως αντικείμενο την εμπορία και επισκευή ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, ενώ ο εναγόμενος είχε ατομική επιχείρηση με το αυτό αντικείμενο εμπορίας. Στο πλαίσιο συζητήσεων με την προοπτική συνεργασίας των ως άνω δύο επιχειρήσεων, διενεργήθηκαν επανειλημμένες συναντήσεις μεταξύ των διαδίκων, οι οποίοι υπό το καθεστώς αυτό, ανέπτυξαν σχέσεις εμπιστοσύνης και φιλίας. Τον Οκτώβριο του έτους 2021, ο εναγόμενος ζήτησε από τον ……………., που γνώριζε από παλαιότερη συνεργασία τους κατά το έτος 2014, να του δώσει ένα δάνειο για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας συγγενικού του προσώπου και εκείνος αρνήθηκε, ωστόσο έχοντας εμπιστοσύνη στον εναγόμενο και υπό το δεδομένο ότι επρόκειτο να εδραιωθεί επαγγελματική σχέση μεταξύ τους, πρότεινε στον ενάγοντα να τον εξυπηρετήσει και να του χορηγήσει αυτός το αιτούμενο δάνειο. Ο ενάγων, λόγω των προσωπικών σχέσεων που είχαν αναπτυχθεί με τον εναγόμενο και δεσμευόμενος ηθικά από την παραίνεση του προϊσταμένου του ……. …, κατόπιν παράκλησης και προφορικών εγγυήσεων του εναγομένου, κατέβαλε στον τελευταίο περί τα τέλη Οκτωβρίου του 2021 ως δάνειο ποσό 15.000 ευρώ, τα οποία εκείνος ανέλαβε την υποχρέωση επιστρέψει σε διάστημα 4 εβδομάδων, ενώ στις αρχές του Νοεμβρίου του 2021 του κατέβαλε ως νέο δάνειο ποσό 15.000 ευρώ προκειμένου ο εναγόμενος να αγοράσει από το εξωτερικό ένα ιατρικό μηχάνημα, το οποίο φέρεται να είχε προπωλήσει σε τρίτο πρόσωπο, υποσχόμενος στον ενάγοντα ότι θα του επέστρεφε τα χρήματα και του νέου δανείου σε διάστημα 4 εβδομάδων, η εξόφληση των οποίων θεωρούνταν ήδη εξασφαλισμένη από το τίμημα της αγοραπωλησίας του ως άνω ιατρικού μηχανήματος. Πριν την καταβολή των δανείων, ο εναγόμενος διατηρούσε συχνή επικοινωνία με τον ενάγοντα, ενώ αμέσως μετά, δανείστηκε ακόμα ποσό δύο χιλιάδων ευρώ το οποίο επέστρεψε και εν συνεχεία κατόπιν της παρόδου του συμφωνηθέντος χρόνου επιστροφής των δανείων, ήτοι των τεσσάρων εβδομάδων, διέκοψε κάθε επικοινωνία με τον ενάγοντα, γεγονός που αποδεικνύεται από τα επανειλημμένα γραπτά μηνύματα του τελευταίου τα οποία και έμειναν στην πλειονότητά τους αναπάντητα. Εν συνεχεία, στις 9.2.2022 ο ενάγων στο τελευταίο του μήνυμα προς τον εναγόμενο έγραψε «…… καλησπέρα. Μετά από αλλεπάλληλες οχλήσεις φτάσαμε στο σημείο να μην σηκώνεις καν το τηλέφωνο και να με αγνοείς, παρά το γεγονός ότι εδώ και 3,5 μήνες σου έχω δανείσει ένα μεγάλο ποσό το οποίο δεσμεύθηκες να επιστρέψεις σε διάστημα 15 ημερών, γιατί όπως μου είπες βρισκόσουν σε ανάγκη. Αν δεν μου τα επιστρέψεις έως την Παρασκευή 11/2/2022 θα καταθέσω αγωγή σε σένα και στην
εταιρία σου και θα προβώ σε ασφαλιστικά μέτρα και κατασχέσεις εις χείρας τρίτων κάθε εμπλεκόμενου, για να διασφαλίσω το ποσό που μου οφείλεις. Λυπάμαι γι’ αυτή την έκβαση αλλά όπως φαίνεται είσαι αναξιόπιστος», το οποίο μήνυμα ουδέποτε απαντήθηκε από τον εναγόμενο. Έκτοτε και μέχρι σήμερά ο τελευταίος ουδέποτε εκπλήρωσε την υποχρέωσή του από τη σύμβαση δανείου και δεν απέδωσε τις 30.000 ευρώ στον ενάγοντα. Για τη σύμβαση αυτή δεν τηρήθηκε έγγραφος τύπος, προς απόδειξη της, λόγω της φιλικής σχέσης μεταξύ των διαδίκων αλλά και της παλαιότερης επαγγελματικής συνεργασίας του εναγομένου με τον εργοδότη του ενάγοντα, ωστόσο η κατάρτισή της, αποδεικνύεται ιδίως από την κατάθεση του ως άνω μάρτυρα ………….. που είχε προσωπική γνώση και κατέθεσε ότι τα δάνεια καταβλήθηκαν στον εναγόμενο, με την παραίνεσή του, από τον ενάγοντα τοις μετρητοίς στο εστιατόριο ……….. στο Νέο Ψυχικό. Αποδείχθηκε επίσης από την εξέλιξη της επικοινωνίας μεταξύ των διαδίκων, η οποία ενισχύθηκε και καλλιεργήθηκε από την πλευρά του εναγομένου πριν την λήψη του δανείου και διακόπηκε αμέσως μετά, όταν ο ενάγων τον αναζητούσε προκειμένου να του επιστρέψει τα οφειλόμενα ποσά, περαιτέρω δε και από την κακή οικονομική κατάσταση του εναγομένου, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται, διατηρεί οφειλές έναντι των τραπεζών ΠΕΙΡΑΙΩΣ και ΜΑRFIN ΕGΝΑΤΙΑ (ήδη της διαδόχου της) αλλά και έναντι του ελληνικού Δημοσίου συνολικού ποσού 530.960 ευρώ και εν γένει βρισκόταν σε οικονομική ένδεια και είχε ανάγκη χρημάτων. Άλλωστε, ο εναγόμενος προς αποφυγή της υποχρέωσης του, επικαλέστηκε στις 17.1.2022 σε γραπτό μήνυμα προς τον ενάγοντα ότι είχε κλειστό το κινητό του λόγω του ότι έβαλε βηματοδότη, γεγονός που ο ίδιος παραδέχθηκε ότι ήταν αναληθές, κατά την εκδίκαση αίτησης λήψης ασφαλιστικών μέτρων, που κατέθεσε ο ενάγων κατά αυτού, με αίτημα την συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του προς εξασφάλιση της απαίτησης του ενάγοντος από το επίδικο δάνειο, η ύπαρξη της οποίας πιθανολογήθηκε και εκδόθηκε η με αριθμό 1469/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), που έκανε δεκτή τη σχετική αίτηση. Αντίθετα από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προκύπτουν οι ισχυρισμοί του εναγομένου ότι ουδέποτε δανείστηκε οιοδήποτε χρηματικό ποσό από τον ενάγοντα και ότι σκοπός του ενάγοντος και του ………. είναι να τον πιέσουν οικονομικά ώστε να μεταβιβάσει την επιχείρηση του στην εταιρία …………….. Κατόπιν των ανωτέρω ορθά η εκκαλουμένη έκανε δεκτή την αγωγή ως προς την δικαιοπρακτική της βάση από την σύμβαση δανείου και αναγνώρισε ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλλει στον ενάγοντα το ποσό των τριάντα χιλιάδων ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση απορριπτομένων παράλληλα των πρώτου και δεύτερου λόγων εφέσεως περί κακής εκτίμησης των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, σύμφωνα με τους οποίους έπρεπε να απορριφθεί η αγωγή ως ουσία αβάσιμη.
Κατόπιν αυτών και μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς εξέταση στην έφεση του εναγομένου, αυτή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της, ως αβάσιμη στην ουσία και να καταδικασθεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 § 2 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που κατέβαλε ο εκκαλών, στο δημόσιο ταμείο, λόγω της ήττας του (άρθρο 495 παρ.3 εδαφ.τελευτ. ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση.
Επιβάλλει σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, τα οποία ορίζει, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, στο ποσό των χιλίων διακοσίων (1.200) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου για την άσκηση της εφέσεως στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 30 Ιουνίου 2025.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Β. ΠΟΡΤΟΚΑΛΛΗΣ ΕΛΕΝΗ ΔΟΥΚΑ