ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 474/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, τον οποίο όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α) Των εκκαλούντων: 1) ………….., ενεργούσας ατομικά αλλά και ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου …….., με ΑΦΜ ………., 2) …………………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Παναγιώτα Τσουνάκα με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ ,
Του εφεσίβλητου: ………….. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Ελευθερία Φουντουλάκη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Β) Του εκκαλούντος: …………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του, Ελευθερία Φουντουλάκη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ,
Της εφεσίβλητης: …………, ως ασκούσα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, …………, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της, Παναγιώτα Τσουνάκα με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Οι εκκαλούντες στην υπό στοιχείο Α’ έφεση και εφεσίβλητη στην υπό στοιχείο Β’ έφεση άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά του εφεσίβλητου στην Α’ έφεση και εκκαλούντος στην Β’ έφεση την από 24.11.2023 αγωγή τους με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ………../24.11.2023. Η παραπάνω αγωγή δικάσθηκε από το παραπάνω Δικαστήριο, το οποίο με την 2292/2024 οριστική απόφασή του (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών) δέχθηκε εν μέρει αυτή ως προς την πρώτη ενάγουσα και την απέρριψε ως προς τον δεύτερο ενάγοντα.
Οι ενάγοντες προσέβαλαν την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 3.11.2024 έφεσή τους, την οποία κατέθεσαν στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 4.11.2024, με Γ.Α.Κ. ../2024 και Ε.Α.Κ. …./2024. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε αυθημερόν στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2024 και Ε.Α.Κ. …/2024, οπότε για τη συζήτησή της ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος και η υπόθεση γράφτηκε στο πινάκιο. Επίσης ο εναγόμενος προσέβαλε την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 18.2.2025 έφεσή του την οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 18.2.2025, με Γ.Α.Κ. …/2025 και Ε.Α.Κ. …/2025. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε αυθημερόν στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …../2025 και Ε.Α.Κ. ……./2025, οπότε για τη συζήτησή της ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος και η υπόθεση γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή οι παραπάνω εφέσεις εκφωνήθηκαν με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτησή τους στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους με τις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου φέρονται προς συζήτηση α) η από 3.11.2024 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2024 και Ε.Α.Κ. …./2024 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2024 και Ε.Α.Κ. …/2024) έφεση της ……… ατομικά και ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου της ……… και του …….. κατά του ………. και β) η από 18.2.2025 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2025 και Ε.Α.Κ. …./2025 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2025 και Ε.Α.Κ. …./2025) έφεση του …….. κατά της …….. ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους, …………, αμφότερες στρεφόμενες κατά της 2992/2024 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών), το οποίο δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων την από 24.11.2023 (με αρ. κατ. ………./24.11.2023) αγωγή διατροφής των εκκαλούντων κατά του εφεσίβλητου στην υπό στοιχείο α’ έφεση, απέρριψε την αγωγή ως προς τον δεύτερο ενάγοντα και δέχθηκε εν μέρει αυτή ως προς την πρώτη ενάγουσα, εκπροσωπούσα το ανήλικο τέκνο της, ………… Οι εφέσεις αυτές, οι οποίες αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 περ.1 ΚΠολΔ εισάγονται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου για να συζητηθούν με την ίδια ως πρωτοδίκως ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση κατ’ άρθρο 591 παρ.7 ΚΠολΔ πρέπει να συνεκδικασθούν κατά τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 246 και 524 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς εκκρεμούν ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου εκδικαζόμενες με την ίδια διαδικασία, αφορούν στην ίδια υπόθεση, στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και με τη συνεκδίκασή τους επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων. Η από 3.11.2024 έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα ως προς την μεν πρώτη εκκαλούσα κατ’ άρθρο 518 παρ.2 ΚΠολΔ, καθώς δεν αποδεικνύεται επίδοση της εκκαλούμενης προς αυτήν ή τον εφεσίβλητο και η εν λόγω έφεση ασκήθηκε στις 4.11.2024, ήτοι πριν την παρέλευση δύο ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης στις 9.9.2024, ως προς τον δε δεύτερο εκκαλούντα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς η εκκαλουμένη του επιδόθηκε με επιμέλεια του εναγόμενου-εφεσίβλητου στις 4.10.2024 σύμφωνα με την επισημείωση του δικ. επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ………… στο αντίγραφο της εκκαλουμένης κι εκείνος άσκησε την έφεσή του στις 4.11.2024, ήτοι εντός της νόμιμης προθεσμίας των τριάντα ημερών. Επίσης, η από 18.2.2025 έφεση του εκκαλούντος κατά της εφεσίβλητης έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα στις 18.2.2025, κατ’ άρθρο 518 παρ.2 ΚΠολΔ προ πάσης επιδόσεως της εκκαλουμένης από τον ένα διάδικο στον άλλο, εντός διετίας από τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης απόφασης στις 9.9.2024. Επομένως, αμφότερες οι εφέσεις πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξετασθούν ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους κατ’ άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ. Σημειώνεται ότι παρότι κατ’ άρθρο 495 παρ.3 τελ. εδ. ΚΠολΔ η υποχρέωση κατάθεσης παραβόλου για την άσκηση του ένδικου μέσου της έφεσης δεν ισχύει για τις διαφορές του άρθρου 592 αρ.3, όπως τέτοιες είναι οι υπό το στοιχείο α’ διαφορές διατροφής λόγω συγγένειας που συνιστούν αντικείμενο της παρούσας δίκης, οι εκκαλούντες σε αμφότερες τις εφέσεις έχουν καταθέσει σχετικό παράβολο και συγκεκριμένα, οι μεν εκκαλούντες στην από 3.11.2024 έφεση κατέθεσαν το με κωδικό ………….. e-παράβολο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης ποσού 100 ευρώ, ο δε εκκαλών στην από 18.2.2025 έφεση κατέθεσε το με κωδικό ……….. e- παράβολο ποσού 100 ευρώ, τα οποία και θα επιστραφούν με την παρούσα στους εκκαλούντες, ως αχρεωστήτως καταβληθέντα.
Περαιτέρω, με την από 24.11.2023 αγωγή τους, οι ενάγοντες υποστήριζαν ότι η πρώτη ενάγουσα τέλεσε με τον εναγόμενο νόμιμο γάμο, κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησαν ένα ανήλικο ακόμη σήμερα τέκνο, τον ………… που γεννήθηκε στις 28.4.2009, καθώς και τον δεύτερο ενάγοντα, ο οποίος γεννήθηκε στις 26.10.2004. Ότι η συμβίωσή τους διακόπηκε και στην πρώτη ενάγουσα ανατέθηκε οριστικά με την 4030/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά η άσκηση της επιμέλειας του παραπάνω ανήλικου τέκνου των διαδίκων. Ότι ο δεύτερος ενάγων στερείται εισοδημάτων από περιουσία ή από την εργασία του και αδυνατεί να τραφεί από δικούς του πόρους, καθώς έχοντας συμμετάσχει στις Πανελλήνιες Εξετάσεις μετά το πέρας του Λυκείου για πρώτη φορά την προηγούμενη χρονιά, δεν κατάφερε να εισαχθεί σε σχολή της επιλογής του αλλά σε χαμηλότερης βάσης επιλογή, γι’ αυτό και προετοιμάζεται με πολλές ώρες διάβασμα να ξαναπροσπαθήσει να επιτύχει τον στόχο του και να εισαχθεί στη Φαρμακευτική Σχολή. Ότι ομοίως το εκπροσωπούμενο από τη μητέρα του ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ….. στερείται περιουσίας και εισοδημάτων από οιαδήποτε πηγή και λόγω των σχολικών υποχρεώσεων και της ηλικίας του δεν δύναται να εργασθεί για να αυτοδιατραφεί. Ζητούσαν, λοιπόν, οι ενάγοντες, όπως παραδεκτά περιόρισαν με τις προτάσεις τους κατά τις διατάξεις των άρθρων 223 εδ.β και 295 παρ.1 ΚΠολΔ πρωτοδίκως τα αιτήματά τους σε αναγνωριστικά, να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλλει, εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός, ποσό 700 ευρώ στην πρώτη ενάγουσα, ως ασκούσα την επιμέλεια του ως άνω ανήλικου τέκνου και ποσό 800 ευρώ στον δεύτερο ενάγοντα επί μία τριετία, ως μέρος της ανάλογης διατροφής εκάστου τέκνου, τα οποία ποσά αντιστοιχούν στην υποχρέωση του εναγόμενου πατέρα προς συνεισφορά στη διατροφή των τέκνων, νομιμοτόκως από την επομένη της ημέρας που κατέστη έκαστο ποσό ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και μέχρι την εξόφληση, με απειλή κατά του εναγόμενου χρηματικής ποινής 1.500 ευρώ υπέρ των εναγόντων και προσωπικής κράτησης ενός μηνός για κάθε παράβαση της ως άνω υποχρέωσής του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, κρίνοντας την αγωγή παραδεκτή και νόμιμη, εκτός από τα παρεπόμενα αιτήματα έμμεσης εκτέλεσης, τα οποία απέρριψε ως μη νόμιμα λόγω του αναγνωριστικού χαρακτήρα της αγωγής, κατόπιν εκτίμησης των αποδείξεων απέρριψε στην ουσία της, την αγωγή του δεύτερου ενάγοντος, δεχόμενο ότι αυτός έχοντας λάβει από το 1ο ημερήσιο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου πτυχίο ειδικότητας βοηθού φαρμακείου και έχοντας γίνει δεκτός το έτος 2023 στο ΔΙΕΚ Πειραιά στην ίδια ειδικότητα, δύναται να απασχοληθεί σε κατάλληλη εργασία ως βοηθός φαρμακείου ή σε όμοια απασχόληση και με την αμοιβή της εργασίας του να καλύψει ο ίδιος τις διατροφικές του ανάγκες ύψους 500 ευρώ τον μήνα. Αντίθετα, σε ό,τι αφορά το ανήλικο τέκνο των διαδίκων δέχθηκε ότι οι διατροφικές του ανάγκες, που το ίδιο αδυνατεί εξ ιδίων να αντιμετωπίσει, καλύπτονται με το ποσό των 600 ευρώ τον μήνα, εκ των οποίων στο ποσό των 200 ευρώ συμμετέχει η ενάγουσα με το εισόδημα και την προσωπική της εργασία, ενώ το υπόλοιπο ποσό βαρύνει τον εναγόμενο, οπότε το Δικαστήριο δέχθηκε ως προς τον ανήλικο, εν μέρει την αγωγή στην ουσία της και αναγνώρισε την υποχρέωση του εναγόμενου να καταβάλλει στην πρώτη ενάγουσα υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας αποκλειστικά την επιμέλεια του ανήλικου …… και για μία διετία από την άσκηση της αγωγής -όπως για διετία γίνεται λόγος στο σκεπτικό της απόφασης χωρίς να επαναλαμβάνεται στο διατακτικό- ποσό 400 ευρώ μηνιαίως, προκαταβολικώς εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από τότε που εκάστη δόση κατέστη απαιτητή και μέχρι την εξόφληση. Ήδη οι εκκαλούντες εκάστης εφέσεως παραπονούνται για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και εφαρμογή του νόμου από την εκκαλουμένη κατά το μέρος που δεν τους ευνοεί και ζητούν οι μεν εκκαλούντες της από 3.11.2024 έφεσης να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη και να γίνει δεκτή στο σύνολό της η από 24.11.2023 (με Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …../2023) αγωγή τους με καταδίκη του εφεσίβλητου στα δικαστικά τους έξοδα για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, ο δε εκκαλών της από 18.2.2025 έφεσης να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, προκειμένου να απορριφθεί η παραπάνω αγωγή και ως προς το εκπροσωπούμενο από την εφεσίβλητη ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ……….., καταδικαζομένης της εφεσίβλητης στην εν γένει δικαστική του δαπάνη. Η από 3.11.2024 έφεση κατά το μέρος που η εκκαλούσα την ασκεί ατομικά είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη κατά τις διατάξεις των άρθρων 516 παρ.1 και 6 ΚΠολΔ ως ενεργητικά ανομιμοποίητη, αφού όπως και πρωτοδίκως κρίνεται αγωγή διατροφής ανήλικου τέκνου που εκπροσωπεί η ενάγουσα ως ασκούσα την επιμέλειά του κατά του εναγόμενου πατέρα του και όχι προσωπική διαφορά της ενάγουσας κατά του εναγόμενου.
Περαιτέρω, με τον τρίτο λόγο της από 18.2.2025 έφεσής του ο εκκαλών προσάπτει σφάλμα στην εκκαλουμένη ότι παρά το νόμο έκανε δεκτή την κρινόμενη αγωγή της εφεσίβλητης εναντίον του, ενώ έπρεπε να την απορρίψει ως ουσιαστικά αβάσιμη λόγω μη καταβολής του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου επί του αντικειμένου της δίκης, δεδομένου ότι δυνάμει της 2055/2023 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα ασφαλιστικών μέτρων), η οποία είναι σε ισχύ, λόγω εμπρόθεσμης άσκησης της κρινόμενης αγωγής, εκείνος έχει υποχρεωθεί να καταβάλλει στην ενάγουσα ως προσωρινή διατροφή υπέρ του τέκνου τους το ποσό των 350 ευρώ κάθε μήνα, το οποίο καταβάλλει εμπροθέσμως. Ο ως άνω λόγος έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθώς αφενός επί προσωρινής επιδίκασης απαιτήσεων δεν καταβάλλεται δικαστικό ένσημο, λόγω της φύσης αυτής ως ασφαλιστικού μέτρου που δεν οδηγεί σε οριστική κρίση της ένδικης διαφοράς (βλ. Μπέη, ΠολΔ XVI, άρθρο 728, σελ. 632, του ίδιου Αι διαδικασίαι ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου ΙΙ, σελ. 340, όπου παραπέμπει ο Π. Ρεντούλης σε Απαλαγάκη-Σταματόπουλο, Ο Νέος ΚΠολΔ 2, άρθρο 728, σελ. 2436), αφετέρου δε η αναγνωριστική αγωγή, όπως τέτοια μετά τον περιορισμό της πρωτοδίκως είναι η ένδικη, δεν υπόκειται σε τέλος δικαστικού ενσήμου (βλ. άρθρο 7 παρ.3 του ν.δ/τος 1544/1942 ως ισχύει).
Ακόμη, ο πρώτος λόγος της από 3.11.2024 έφεσης του δεύτερου εκκαλούντος κατά το σκέλος εκείνο, με το οποίο ο τελευταίος παραπονείται ότι η εκκαλουμένη κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και αναιτιολόγητα απέρριψε το αίτημα διατροφής του, κάνοντας ουσιαστικά δεκτή ένσταση ιδίας διακινδύνευσης του πατέρα του εναγόμενου χωρίς καμία απόδειξη περί τούτου, τυγχάνει απορριπτέος ως απαράδεκτος κατ’ άρθρο 68 ΚΠολΔ, καθώς βασίζεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση, διότι από την επισκόπηση της εκκαλούμενης απόφασης προκύπτει ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή του δεύτερου ενάγοντος δεχόμενο ότι αυτός μπορούσε να εξασφαλίσει τη διατροφή του εργαζόμενος και δεν εξέτασε στην ουσία της την ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής του εναγόμενου, πολλώ δε μάλλον δεν απέρριψε την αγωγή επειδή έκανε δεκτή στην ουσία της την παραπάνω ένσταση που προέβαλε ο εναγόμενος (βλ. σελίδα 9 της εκκαλουμένης, 23η σειρά «και παρελκούσης μετά ταύτα της εξέτασης της ένστασης διακινδύνευσης»).
Στη συνέχεια, από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 παρ. 1 και 1489 παρ.2 του ΑΚ συνάγεται ότι δικαίωμα διατροφής έχει έναντι των γονέων του και το ενήλικο τέκνο, εφόσον δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές του συνθήκες, ενόψει των τυχόν αναγκών της εκπαίδευσής του. Η διατροφή αυτή περιλαμβάνει σύμφωνα με το άρθρο 1493 του ΑΚ, όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση του δικαιούχου και επί πλέον τα έξοδα για την ανατροφή καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του. Προϋπόθεση δηλαδή να αξιώσει διατροφή από τους γονείς του το ενήλικο τέκνο είναι η απορία του και συγκεκριμένα η έλλειψη επαρκών περιουσιακών στοιχείων ή η αδυναμία του να μετέλθει κατάλληλη εργασία (ΑΠ 471/2005, ΑΠ 1402/2005 στην ΤΝΠ Νόμος). Ενόψει των ανωτέρω, για το ορισμένο (κατ’ άρθρο 216 ΚΠολΔ) του δικογράφου της αγωγής διατροφής ενηλίκου τέκνου, πρέπει να αναφέρονται σ’ αυτό α) η συγγενική σχέση του ενάγοντος – εναγομένου κατά την ΑΚ 1485, β) ότι ο ενάγων δεν έχει εισοδήματα από περιουσία ή εργασία, γ) ότι δεν έχει την ικανότητα να εργαστεί σε εργασία κατάλληλη για την ηλικία, την κατάσταση της υγείας του και τις βιοτικές του εν γένει συνθήκες, δ) ότι δεν έχει περιουσία ή ότι έχει περιουσία αλλά δεν είναι δυνατή η ρευστοποίηση της ή είναι αυτή δυνατή αλλά με ευτελές τίμημα, ε) το απαιτούμενο για τη διατροφή ποσό με βάση τις ανάγκες του, όπως προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του, στ) η διάρκεια της απορίας του, εφόσον ζητείται διατροφή για μελλοντικό χρόνο και ζ) η χρονική διάρκεια της διατροφής που ζητεί ο ενάγων να επιδικασθεί (ΕφΘεσ 102/1993 στην ΤΝΠ Νόμος, Ανδρουλιδάκη στον Αστικό Κώδικα Γεωργιάδη – Σταθόπουλου, υπ` άρθρο 1486, αριθ. 73-74, Αγωγές Οικογενειακού Δικαίου, Κ. Παπαδόπουλου, Αθήνα 2003, Τόμος Β’ παρ. 24 σελ. 55-56, Οικογενειακό Δίκαιο, Κουνουγέρη Μανωλεδάκη έκδοση Β’, Τόμος δεύτερος, σελ. 122, όπου παραπέμπει η ΜονΕφΠειρ 652/2020 στην efeteio-peir.gr). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 522 του ΚΠολΔ, με την άσκηση της έφεσης η υπόθεση μεταβιβάζεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους. Από το μεταβιβαστικό αυτό αποτέλεσμα της έφεσης το εφετείο αποκτά την εξουσία να εξετάσει όλους τους ισχυρισμούς που υποβάλλονται, κατά τις διατάξεις των άρθρων 525 μέχρι 527 του ίδιου κώδικα, τόσο από τη μια πλευρά όσο και από την άλλη και, παρόλο ότι ο εκκαλών με την έφεση παραπονείται διότι η αγωγή του απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη, το εφετείο μπορεί να κρίνει, μετά και από αυτεπάγγελτη μάλιστα έρευνα, ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη, απαράδεκτη ή αόριστη. Στην περίπτωση αυτή, μη επιτρεπόμενης, κατά τη διάταξη του άρθρου 534 του ΚΠολΔ, της αντικατάστασης των αιτιολογιών της εκκαλούμενης απόφασης, διότι η αντικατάσταση αυτή οδηγεί σε διαφορετικό, κατά το αποτέλεσμα, διατακτικό, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση και απορρίπτεται η αγωγή ως μη νόμιμη, απαράδεκτη ή αόριστη, και μάλιστα χωρίς ειδικό γι’ αυτό παράπονο, κατά τη διάταξη του άρθρου 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ, δεδομένου ότι η απόφαση αυτή είναι επωφελέστερη για τον εκκαλούντα από την εκκληθείσα (ΑΠ 356/2013 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1951/2007 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 162/2013 ΕλλΔνη 2013. 168, ΕφΑθ 1531/2011 ΔΕΕ 2011. 936, ΕφΑθ 3289/2009 ΝΟΜΟΣ, όπου παραπέμπει η ΜονΕφΠειρ 163/2024 στην efeteio-peir.gr). Στην προκειμένη περίπτωση, ο δεύτερος ενάγων με την ένδικη αγωγή του, ως προς την προσωπική του κατάσταση, υποστηρίζει ότι είναι μεν ενήλικος, πλην όμως αφιερώνει χρόνο σε προετοιμασία στην προσπάθειά του να επιτύχει στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, με πολλές ώρες διάβασμα και αφοσίωση στον στόχο του, που είναι η εισαγωγή του στη Σχολή της Φαρμακευτικής, ότι προσπάθησε πολύ φέτος, πλην όμως δεν κατάφερε να εισαχθεί στη σχολή επιλογής του αλλά σε χαμηλότερη βάσης επιλογή του και θα συμμετάσχει εκ νέου στις παραπάνω εξετάσεις, το αποτέλεσμα των οποίων θα μπορεί να ξέρει μετά βεβαιότητας σε λίγο καιρό. Ότι υπό τις συνθήκες αυτές είναι αδύνατον να εργαστεί και ακόμα κι αν κατάφερνε να πιάσει μια δουλειά, θα ήταν μερικής απασχόλησης με τις απολαβές να μπορούν να καλύψουν μόνο τα μικρά έξοδά του, ουδόλως δε τις δαπάνες για τα ιδιαίτερα και τις στοιχειώδεις διατροφικές του ανάγκες. Ζητεί, γι’ αυτό, κατά τα ανωτέρω και όπως αναλύει σε χρήμα τις ανάγκες του για διατροφή σε 700 ευρώ τον μήνα για ιδιαίτερα μαθήματα για τις Πανελλήνιες με τέσσερις καθηγητές, σε ποσό 300 ευρώ για λήψη ειδικής διατροφής σε τρόφιμα, σε 100 ευρώ για συναναστροφή με συνομήλικους, χαρτζιλίκι, έξοδα μετακίνησης, σε 100 ευρώ για τις ανάγκες ένδυσης και υπόδησης, σε 100 ευρώ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη- έξοδα ψυχολόγου λόγω άγχους που του προκάλεσαν οι Πανελλήνιες και σε 300 ευρώ για δαπάνες διαμονής και συμμετοχής στα λειτουργικά έξοδα της οικίας όπου διαμένει, να του επιδικασθεί για τρία έτη, η αναλογία διατροφής που κατά τους ισχυρισμούς του βαρύνει τον πατέρα του (εναγόμενο) από το παραπάνω συνολικό ποσό, ήτοι ποσό 800 ευρώ τον μήνα, προκαταβλητέο εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρις εξοφλήσεως. Εντούτοις, με εξαίρεση το πρώτο από τα τρία έτη για τα οποία αιτείται διατροφή, ο δεύτερος ενάγων βάσει των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί μετά την πρώτη φορά που έδωσε Πανελλήνιες Εξετάσεις και πέρασε σε σχολή δεύτερης επιλογής του, οπότε, όπως εκθέτει στην αγωγή του αφιερώνει τον χρόνο του στην προετοιμασία για την σχολή πρώτης του επιλογής, αναμένοντας στη συνέχεια την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και άρα κατά τους ισχυρισμούς του δεν δύναται να εργασθεί, για τα υπόλοιπα δύο έτη, προώρως ασκεί την αγωγή του, καθώς εμφανίζεται και πάλι ως υποψήφιος για Πανελλήνιες Εξετάσεις, χωρίς να γνωρίζει το αποτέλεσμα της νέας του προσπάθειας και χωρίς να δικαιολογεί σε περίπτωση εκ νέου αδυναμίας του να εισαχθεί στη σχολή πρώτης του επιλογής για ποιο λόγο, καίτοι ενήλικας, δεν μπορεί να εργασθεί, αλλά οφείλει ο εναγόμενος να του πληρώνει διατροφή για να είναι υποψήφιος για τρίτη και τέταρτη φορά για Πανελλήνιες Εξετάσεις. Ως εκ τούτου, η αγωγή του δεύτερου ενάγοντος κατά του εναγόμενου για το δεύτερο και το τρίτο έτος του επίδικου χρονικού διαστήματος έπρεπε να απορριφθεί ως απαράδεκτη ελλείψει έννομου συμφέροντος κατ’ άρθρο 68 ΚΠολΔ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ναι μεν απέρριψε την αγωγή για τα αμέσως παραπάνω έτη της επίδικης περιόδου, πλην όμως την απέρριψε στην ουσία της κατόπιν εκτίμησης των αποδείξεων, ενώ η απόρριψη της αγωγής ως απαράδεκτης, ελλείψει έννομου συμφέροντος τυγχάνει ευνοϊκότερη για τον εκκαλούντα-δεύτερο ενάγοντα και για τον λόγο αυτό πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη καθόσον αφορά την αγωγή του δεύτερου ενάγοντος για το ανωτέρω επίδικο χρονικό διάστημα κι αφού κρατηθεί αυτή από το παρόν Δικαστήριο πρέπει να απορριφθεί ως προς το δεύτερο και τρίτο έτος της ως άνω τριετίας, ως απαράδεκτη, κατά τα ανωτέρω, καθώς έχει ασκηθεί πρόωρα.
Περαιτέρω, από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του εναγόμενου …………. και τις χωρίς όρκο καταθέσεις ως διαδίκων της πρώτης ενάγουσας και του εναγόμενου, που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά, απ’ όλα τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων τα μηνύματα sms που αντάλλαξαν οι διάδικοι μεταξύ τους τα οποία δεν αποτελούν εν προκειμένω παράνομα αποδεικτικά μέσα, δεδομένου ότι προσκομίζονται από τους διαδίκους στο πλαίσιο της μεταξύ τους δικαστικής διένεξης και αφορούν σε μεταξύ τους συνομιλίες, με αποτέλεσμα η χρήση τους να μη συνιστά παραβίαση του δικαιώματος επικοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και των εγγράφων που το πρώτον επικαλούνται με τις κατ’ έφεση προτάσεις τους και προσκομίζουν οι διάδικοι ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ, από τις επιμέρους ομολογίες του εκκαλούντος-εφεσίβλητου ως προς την περιουσιακή του κατάσταση που εκτιμώνται ελεύθερα κατ’ άρθρο 597 παρ.1 ΚΠολΔ και για τις οποίες γίνεται λόγος παρακάτω, τέλος δε από τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας κατ’ άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη ενάγουσα και ο εναγόμενος τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο θρησκευτικό γάμο στις 5.6.2004 στον Ι. Ν. ………… στη Σαλαμίνα Αττικής, κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησαν δύο τέκνα, τον δεύτερο ενάγοντα ……….που γεννήθηκε στις 26.10.2004 και τον ……….., που γεννήθηκε στις 28.4.2009, η επιμέλεια του οποίου έχει ανατεθεί στην πρώτη ενάγουσα δυνάμει της 4030/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ……….., εξακολουθεί λόγω της έλλειψης εισοδημάτων από περιουσία ή άλλη πηγή, αλλά και λόγω της αδυναμίας του να εργασθεί ένεκα των σχολικών του υποχρεώσεων και της ηλικίας του, να έχει απαίτηση έναντι των γονέων του να καλύπτουν αυτοί, ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις, τη διατροφή του. Αντίστοιχα, το ενήλικο τέκνο των διαδίκων και δεύτερος ενάγων Δημήτριος, ο οποίος τυγχάνει κάτοχος πιστοποιητικού γνώσης αγγλικής γλώσσας LRN B2 ήδη από το έτος 2022, αποφοίτησε το έτος 2023 από το 1ο ημερήσιο ΕΠΑΛ Σιβιτανιδείου με βαθμό 18,5/20 λαμβάνοντας πτυχίο ειδικότητας βοηθού φαρμακείου με βαθμό 18,3/20 και έγινε δεκτός το έτος 2023, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στο ΔΙΕΚ Πειραιά στην ειδικότητα «βοηθός φαρμακείου» (βλ. την υπ’ αρ. πρωτ. ……../18.9.2023 βεβαίωση του Δ.Ι.Ε.Κ. Πειραιά με θέμα «Εγγραφή καταρτιζομένου στο ΔΙΕΚ Πειραιά»), καθώς την πρώτη χρονιά που συμμετείχε στις Πανελλαδικές Εξετάσεις η βαθμολογία του δεν του επέτρεψε να εισαχθεί στη Φαρμακευτική Σχολή που ήταν ο στόχος του. Ωστόσο, κατά το πρώτο έτος από την επίδοση της ένδικης αγωγής, παράλληλα με τις σπουδές του, ο δεύτερος ενάγων μελετούσε προκειμένου να λάβει μέρος στις εξετάσεις για την εισαγωγή του σε σχολή της επιλογής του, συμμετέχοντας για δεύτερη φορά στις Πανελλαδικές Εξετάσεις των ΕΠΑΛ και όπως οι προσπάθειές του αυτές ευοδώθηκαν με την εισαγωγή του στο Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών της Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, όπου ενεγράφη στις 4.9.2024 (βλ. την υπ’ αρ. πρωτ. …./6.3.2025 Βεβαίωση Φοίτησης της παραπάνω Σχολής). Ως εκ τούτου, κρίνεται ότι δικαιολογημένα λόγω έλλειψης χρόνου, κατά το παραπάνω έτος, ο δεύτερος ενάγων παρακολουθώντας το ΔΙΕΚ Πειραιά και αφιερώνοντας τον απαιτούμενο χρόνο προετοιμασίας για τις επερχόμενες Πανελλαδικές Εξετάσεις, αδυνατούσε να απασχοληθεί παράλληλα και σε φαρμακείο σε εργασία της ειδικότητας του βοηθού φαρμακοποιού, όπως είχε λάβει από το Λύκειο τη σχετική κατάρτιση ή σε άλλη παρόμοια εργασία, εξασφαλίζοντας αμοιβή τουλάχιστον 500 ευρώ τον μήνα, όπως δέχθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, καθώς μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε εμπόδιο στην ως άνω εκπαιδευτική προετοιμασία του. Ως εκ τούτου είχε και αυτός δικαίωμα, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της διατροφής του για το παραπάνω έτος να στραφεί κατά των υπόχρεων γονέων του. Σημειωτέον ότι ο εφεσίβλητος-εναγόμενος περιγράφει στις κατ’ έφεση προτάσεις του απαξιωτική σε βάρος του συμπεριφορά εκ μέρους του δεύτερου εκκαλούντος-δεύτερου ενάγοντος, ενήλικου υιού του, αναφέροντας ότι αρχικά ο τελευταίος του έστελνε μηνύματα μέσω εφαρμογής viber, γράφοντάς του «είσαι η ξεφτίλα της Σαλαμίνας, Τα λεφτά δεν σου αξίζουνε, Δεν αξίζεις ΤΠΤ, Με αυτά που κάνεις φαίνεσαι είσαι ΜΛΚΣ, Καραγκιόζη, Άχρηστε…», ότι ακολούθως τον απέκλεισε από κάθε μέσο επικοινωνίας, ότι στις 26.8.2004 και ώρα 10.30 κι ενώ ο εναγόμενος βρισκόταν με τη σύντροφό του σε καφετέρια στη Σαλαμίνα, τους επιτέθηκε δια ζώσης με ακατανόμαστες φράσεις, με αποτέλεσμα να προστρέξει ο εναγόμενος στο Α.Τ. Σαλαμίνας για να γίνουν συστάσεις στο ως άνω τέκνο του, ο δε δεύτερος ενάγων προσερχόμενος στο Τμήμα αποδέχθηκε τα σε βάρος του καταγγελλόμενα. Στη σελίδα 20 των προτάσεών του ο εφεσίβλητος διαλαμβάνει ότι ο εκκαλών από τη μια πλευρά επικαλείται ότι υποχρεούται εκείνος να του καταβάλλει διατροφή και από την άλλη κατ’ επιλογήν του όχι μόνο τον έχει πλήρως αποξενώσει ως γονέα, αλλά και μέχρι σήμερα τον εξυβρίζει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, γεγονός που έχει καταστήσει την άσκηση του δικαιώματος διατροφής καταχρηστική. Τα παραπάνω γεγονότα και την ως άνω συμπεριφορά του δεύτερου ενάγοντος δεν επικαλέστηκε ο εναγόμενος πρωτοδίκως, προβάλλοντας την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος κατ’ άρθρο 281 ΑΚ, προκειμένου να αντικρούσει το ασκούμενο σε βάρος του δικαίωμα του ενήλικου υιού του για την επιδίκαση σε αυτόν διατροφής (βλ. τα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά). Περαιτέρω, για τη θεμελίωση προταθείσας από τον υπόχρεο διατροφής, ενστάσεως καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος διατροφής εκ μέρους του δικαιούχου αυτής, απαιτείται η προβολή και απόδειξη ιδιαίτερων περιστατικών, τα οποία σε συγκεκριμένη περίπτωση καταδεικνύουν προφανή υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης ή των χρηστών ηθών ή του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος διατροφής, κατά την άσκησή του από τον ενάγοντα σε βάρος του εναγόμενου, όπως περιστατικά, από τα οποία συνάγεται σαφής και κατηγορηματική δήλωση του αιτούμενου τη διατροφή τέκνου, να μην υπάρχει πλέον μεταξύ του γεννήτορα και αυτού οποιοσδήποτε συναισθηματικός δεσμός ή σαφής προσβολή του προσώπου του εναγόμενου πατέρα ή άλλα περιστατικά, από τα οποία να προκύπτουν ενέργειες του τέκνου, που να δείχνουν περιφρόνηση προς τον εναγόμενο πατέρα του και έλλειψη αγάπης και σεβασμού προς αυτόν (ΜονΕφΑθ 3830/2024 στην ΤΝΠ Νόμος που παραπέμπει στις ΕφΑιγ 73/2021, ΕφΑθ 2564/2011, σε ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, με το άρθρο 527 του ΚΠολΔ, ως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 και την εν συνεχεία τροποποίησή του από το άρθρο 29 του Ν. 4842/2021, και εφαρμόζεται στα ένδικα μέσα που έχουν κατατεθεί μετά την 1.1.2022, καθιερώνεται ως κανόνας το απαράδεκτο προβολής στην έκκλητη δίκη πραγματικών ισχυρισμών που δεν προτάθηκαν στον πρώτο βαθμό, εκτός αν συντρέχει κάποια από τις αναφερόμενες στους αριθμούς 1 έως 6 εξαιρέσεις. Κατά την έννοια της προκείμενης ρύθμισης περί του άνευ επικουρίας δικάζεσθαι στην έκκλητη δίκη, η οποία διαπνέεται από την αντίληψη ότι η επίδικη διαφορά θα πρέπει να κριθεί στο εφετείο βάσει του πραγματικού υλικού που είχε στη διάθεσή του ο πρωτοβάθμιος δικαστής [Κ. Κεραμεύς, Ένδικα μέσα, 4η έκδ. (2007), σελ. 81], ως νέοι πραγματικοί ισχυρισμοί, η προβολή των οποίων το πρώτον ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου είναι απαράδεκτη, νοούνται οι αυτοτελείς ισχυρισμοί που συνιστούν ενστάσεις και αντενστάσεις και όχι αυτοί που στηρίζουν αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής ή τα νομικά ή πραγματικά επιχειρήματα που αντλούνται από την εκτίμηση των αποδείξεων ή η επιχειρηματολογία υποστήριξης των απόψεων των διαδίκων. Ο κανόνας, ωστόσο, του απαράδεκτου της προβολής νέων αυτοτελών ισχυρισμών για πρώτη φορά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν είναι ανεξαίρετος, αφού η ίδια η διάταξη του άρθρου 527 ΚΠολΔ, καθιερώνει αρκετά ευρείες κατά περιεχόμενο εξαιρέσεις. Ειδικότερα, κατ’ εξαίρεση, παραδεκτά προτείνονται για πρώτη φορά στο εφετείο, μεταξύ άλλων, πραγματικοί ισχυρισμοί που γεννήθηκαν μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο (στοιχ.β’ του άρθρου 527 ΚΠολΔ). Ο διάδικος που προβάλλει νέο πραγματικό ισχυρισμό οφείλει να επικαλεστεί και αποδείξει τη συνδρομή μιας ή περισσότερων από τις εξαιρέσεις που καθιερώνονται στους αριθμούς 1 έως 6 του άρθρου 527 ΚΠολΔ, η οποία δικαιολογεί την όψιμη προβολή του (ΑΠ 1099/2017, ΑΠ 598/2017, ΑΠ 536/2017 ΤΝΠ «QUALEX»), στη δε απόφαση του δικαστηρίου που δέχεται ως βάσιμο τον ισχυρισμό αυτό, πρέπει να βεβαιώνεται το παραδεκτό της βραδείας προβολής και να διαλαμβάνεται στις παραδοχές της η συνδρομή μιας τουλάχιστον από τις παραπάνω περιπτώσεις που δικαιολογεί τη βραδεία προβολή του ισχυρισμού (X. Ευθυμίου, σε X. Απαλαγάκη – Στ. Σταματόπουλο, ό.π., υπό το άρθρο 527, αρ.9, σελ. 1740-1741, ΜονΕφΑθ 244/2025 στην ΤΝΠ Νόμος], πλην όμως στην προκειμένη περίπτωση ο εφεσίβλητος δεν διαλαμβάνει στις προτάσεις του ότι προβάλλει το πρώτον ένσταση καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του ενάγοντος ενήλικου υιού, επειδή τα στοιχεία που την στοιχειοθετούν γεννήθηκαν μετά τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, οπότε απαραδέκτως η παραπάνω ένσταση προβάλλεται με τις κατ’ έφεση προτάσεις του. Πάντως δεν αποδεικνύεται το προβαλλόμενο από τον δεύτερο εκκαλούντα ότι ενώ συγκέντρωσε 18.500 μόρια στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του έτους 2024 και θα μπορούσε να εισαχθεί στην Ιατρική Κρήτης (Ηράκλειο) που είχε βάση 18.050 μόρια και στην Ιατρική Αλεξανδρούπολης που είχε βάση 17.975 μόρια, η άρνηση του εφεσίβλητου-εναγόμενου να τον στηρίξει οικονομικά για εγκατάσταση σε άλλη πόλη, τον ανάγκασε να εγγραφεί στο Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών στο ΠΑΔΑ στο Αιγάλεω, λαμβανομένου υπόψη ότι κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας οι βάσεις των ημερήσιων ΕΠΑΛ στον τομέα Υγείας για τις Ιατρικές Σχολές είναι αρκετά υψηλότερες από τις αντίστοιχες βάσεις των ημερήσιων ΓΕΛ και δεν ταυτίζονται με αυτές. Περαιτέρω, ως προς τις οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων, αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος διαμένει σε διαμέρισμα επιφάνειας 135 τ.μ. στην οδό …………… στη Σαλαμίνα, του οποίου τυγχάνει ψιλός κύριος, την δε επικαρπία έχει η μητέρα αυτού, η οποία του έχει παραχωρήσει τη χρήση του άνευ ανταλλάγματος κι ως εκ τούτου αυτός δεν βαρύνεται με μίσθωμα αλλά μόνο με τις λειτουργικές δαπάνες του διαμερίσματος. Ο ίδιος είναι συνταξιούχος του …………. και όπως συνομολογεί στις προτάσεις του, αλλά προκύπτει κι από τα προσκομιζόμενα ενημερωτικά σημειώματα του e-ΕΦΚΑ λαμβάνει μηνιαία καθαρή σύνταξη ύψους 1.344,35 ευρώ. Παλαιότερα είχε στην κυριότητά του ένα Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο μάρκας NISSAN με αριθμό κυκλοφορίας …………, κυβισμού 1600cc, με πρώτο έτος κυκλοφορίας το 2008, πλην όμως λόγω των υψηλών τελών κυκλοφορίας και των εξόδων για τη συντήρησή του, το πώλησε και όπως ο ίδιος ομολογεί στις προτάσεις του, αλλά αποδεικνύεται και από το αντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας, αγόρασε ένα μικρότερο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο και συγκεκριμένα ένα Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο μάρκας ΤΟΥΟΤΑ τύπου YARIS, κυβισμού 998 cc με αριθμό κυκλοφορίας ………… (βλ. φωτοαντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας του εν λόγω οχήματος), προκειμένου να εξυπηρετεί οικονομικότερα τις αναγκαίες μεταβάσεις του. Επίσης, αποδεικνύεται το υποστηριζόμενο με την ένδικη αγωγή ότι ο εναγόμενος έλαβε κατά τη συνταξιοδότησή του εφ’ άπαξ βοήθημα από το Ειδικό Ταμείο Ναυτικού- Ειδικό Λογαριασμό Αλληλοβοήθειας Ναυτικού ύψους 95.000 ευρώ σύμφωνα με το αγωγικό δικόγραφο (βλ. άρθρο 106 ΚΠολΔ) [για την ακρίβεια έλαβε 93.741,41 ευρώ συν 3.188,42 ευρώ, με βάση αντίστοιχα τα προσκομιζόμενα υπ’ αριθ. …/3.11.2022 και …../21.2.2024 εντάλματα πληρωμής εφ’ άπαξ βοηθήματος]. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει ο εναγόμενος, ούτε βαρύνεται με διατροφή τρίτων προσώπων πέραν αυτής που του αναλογεί ως υποχρέωση έναντι των ως άνω δύο τέκνων του, οι δε προσωπικές ανάγκες διατροφής του είναι οι συνήθεις ενός άνδρα της ηλικίας του (έχει γεννηθεί το έτος 1969) και της κοινωνικοοικονομικής του κατάστασης. Αντίστοιχα, η πρώτη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, πρώην σύζυγος του εκκαλούντος-εφεσίβλητου, ασκεί ατομική επιχείρηση με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών αισθητικής, που φέρει τον διακριτικό τίτλο ………… και εδρεύει στην οδό ………. στον Πειραιά, σε μισθωμένο ακίνητο για το οποίο καταβάλλει κατ’ έτος μίσθωμα ύψους 6.000 ευρώ. Για το φορολογικό έτος 2023, η πρώτη ενάγουσα δήλωσε ελάχιστο ποσό καθαρού εισοδήματος των άρθρων 28 Α-28Δ ΚΦΕ ύψους 5.707,36 ευρώ, ακαθάριστο εισόδημα από εκμίσθωση κατοικιών ύψους 1.800 ευρώ, εισοδήματα που απαλλάσσονται από φόρο ή φορολογούνται με ειδικό τρόπο χωρίς ηλεκτρονική πληροφόρηση ύψους 6.600 ευρώ και εισοδήματα που απαλλάσσονται από τον φόρο ή φορολογούνται με ειδικό τρόπο με ηλεκτρονική πληροφόρηση ύψους 1.134 ευρώ (βλ. προσκομιζόμενο από τον εκκαλούντα υπ’ αρ. πρωτ. …………./15.5.2025 έγγραφο χορήγησης στοιχείων προς αυτόν από την ΑΑΔΕ, ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής). Εντούτοις, η ίδια η πρώτη ενάγουσα καταθέτοντας ανωμοτί ως διάδικος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου παραδέχθηκε ότι τα εισοδήματά της από τη δουλειά της και τα μισθώματα που λαμβάνει ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 1.700 ευρώ (βλ. προτελευταία σελίδα των ταυτάριθμων με την εκκαλουμένη πρακτικών «…Μαζί με τα έξτρα μπόνους που παίρνω, φτάνω στα 1.500 ευρώ. Το σπίτι που νοικιάζω στην Σαλαμίνα είναι 73 τετραγωνικά ακριβώς. 73,200 κάπου εκεί. Παίρνω 200 ευρώ νοίκι…») και όχι στο συνολικό ποσό των 1.300 ευρώ που δέχθηκε η εκκαλουμένη. Σημειωτέον ότι το διαμέρισμα στην οδό ………… στη Σαλαμίνα, στον 2ο όροφο πολυκατοικίας, επιφάνειας 72 τ.μ., είναι ιδιοκτησίας της πρώτης ενάγουσας και δεν το εκμισθώνει μόνο στο ποσό των 150 ευρώ τον μήνα, όπως η ίδια το δηλώνει στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της ΑΑΔΕ, αλλά στο ποσό των 200 ευρώ τον μήνα, όπως η ίδια κατέθεσε ως διάδικος πρωτοδίκως. Αντίθετα, δεν αποδείχθηκε από κάποιο στοιχείο ότι στη Σαλαμίνα όπου βρίσκεται το παραπάνω διαμέρισμα θα μπορούσε αυτό να εκμισθωθεί από την πρώτη ενάγουσα με μίσθωμα 350 ευρώ τον μήνα, όπως διατείνεται ο εκκαλών-εναγόμενος με τον πρώτο λόγο της έφεσής του. Επίσης αυτή διαθέτει το με αριθμό κυκλοφορίας ………….. Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, κυβισμού 1496 cc, με πρώτο έτος κυκλοφορίας το 2016, του οποίου η αξία κατά την ίδια ανέρχεται σε 14.500 ευρώ και τις δόσεις για την εξόφληση του τιμήματός του πληρώνει η μητέρα της. Πέραν των ανωτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι έχει εισοδήματα από άλλη πηγή ή περιουσία. Διαμένει μαζί με τα δύο τέκνα της σε μισθωμένο διαμέρισμα 5ου ορόφου, επιφάνειας κύριων και βοηθητικών χώρων 94,50 τ.μ./20,50 τ.μ. με θέση στάθμευσης στην πιλοτή και υπόγεια αποθήκη, σε πολυκατοικία επί της οδού …………… στο Νέο Φάληρο Αττικής, για το οποίο πληρώνει συνολικό μηνιαίο μίσθωμα 650 ευρώ και βαρύνεται αναλόγως με τις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής. Πέραν των υποχρεώσεών της προς διατροφή έναντι των δύο τέκνων της, δεν βαρύνεται με αντίστοιχη υποχρέωση προς τρίτα πρόσωπα, ενώ οι προσωπικές της ανάγκες είναι οι συνήθεις μιας γυναίκας της ηλικίας της (έχει γεννηθεί κι αυτή το έτος 1969) και της κοινωνικοοικονομικής της κατάστασης. Σε ό,τι αφορά τις ανάγκες διατροφής του δεύτερου ενάγοντος- ήδη δεύτερου εκκαλούντος, ενήλικου υιού των διαδίκων, αποδεικνύεται ότι αυτός έχει τις συνήθεις ανάγκες ενός νέου της ηλικίας του. Είναι αληθές ότι έχει διαγνωσθεί από τη νηπιακή του ηλικία ότι πάσχει από διαταραχή αυτιστικού φάσματος και ότι διαπιστώθηκε στο παρελθόν ότι εμφάνιζε ακαμψία στη σκέψη, ελλείμματα στην αλληλεπίδραση και τις κοινωνικές δεξιότητες και ότι κατά τη φοίτησή του στο ΕΠΑΛ εμφάνισε σημαντική δυσκολία στο να διαχειρισθεί το άγχος του, ιδιαίτερα όταν επίκειτο γραπτή αξιολόγηση στο σχολείο με αποτέλεσμα να παρουσιάσει έντονες ψυχοσωματικές εκδηλώσεις (κεφαλαλγία, κοιλιακά άλγη) και συμπτώματα εκ του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ταχυκαρδία, τρόμος). Εντούτοις, δεν αποδείχθηκε ότι εξαιτίας του προβλήματος αυτού που παρουσίασε στο παρελθόν, ο δεύτερος ενάγων παρακολούθησε συνεδρίες για την αντιμετώπιση του άγχους που του προκάλεσαν οι Πανελλαδικές. Περαιτέρω, για τις ανάγκες συμμετοχής του στις δαπάνες διαμονής απαιτούνται μηνιαίως 300 ευρώ, όπως τούτο προκύπτει από τις συνθήκες ζωής του. Ειδικότερα, ο δεύτερος ενάγων διαμένει μαζί με την πρώτη ενάγουσα μητέρα του και τον ανήλικο αδελφό του, …. στην προαναφερόμενη μισθωμένη κατοικία- διαμέρισμα σε πολυκατοικία στην οδό ………… στο Νέο Φάληρο, την οποία κατά τα ανωτέρω μισθώνει η πρώτη ενάγουσα μητέρα του έναντι συνολικού μηνιαίου μισθώματος 650 ευρώ τον μήνα- σύμφωνα όμως με την αγωγή 600 ευρώ (βλ. άρθρο 106 ΚΠολΔ), το οποίο (διαμέρισμα) επιβαρύνεται με μηνιαία έξοδα συντήρησης, κατανάλωση για θέρμανση, ύδρευση, φωτισμό και καθαριότητα, με αποτέλεσμα η συνολική δαπάνη μισθώματος και λειτουργικών αναγκών για το διαμέρισμα και για τους τρεις διαμένοντες σε αυτό να ανέρχεται στα 900 ευρώ. Κατά συνέπεια, η αναλογία συμμετοχής του δεύτερου ενάγοντος στις παραπάνω δαπάνες ανέρχεται στα 300 ευρώ ανά μήνα σύμφωνα με το σχετικό αίτημα της αγωγής. Ωστόσο, ο ισχυρισμός του ότι παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα με τέσσερις καθηγητές για την προετοιμασία του για δεύτερη φορά στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2024 έναντι συνολικής αμοιβής 700 ευρώ τον μήνα δεν αποδείχθηκε στην ουσία του και γι’ αυτό τυγχάνει απορριπτέος, καθώς από κανένα αποδεικτικό μέσο τούτο δεν προέκυψε, η δε πρώτη ενάγουσα κατά την ανωμοτί εξέτασή της ως διάδικος που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά, δεν εξειδίκευσε τα στοιχεία των καθηγητών, ούτε το περιεχόμενο, τη συχνότητα ή τη διάρκεια των ιδιαίτερων μαθημάτων, παρά μόνο κατέθεσε για «τέσσερις καθηγητές που κάνει μαθήματα» (σελίδα 10 των πρακτικών). Ομοίως, ο ισχυρισμός του δεύτερου ενάγοντος ότι για τις διατροφικές του ανάγκες απαιτούνται μηνιαίως 300 ευρώ τυγχάνει ουσία αβάσιμος και γι’ αυτό απορριπτέος, ως προς το πέραν των 120 ευρώ ποσό, το οποίο είναι απαραίτητο για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του, όπως αυτό προκύπτει από την ηλικία, την φυσική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες ζωής του (ενδιαίτηση στην ίδια οικία με τη μητέρα και τον αδελφό του και παρασκευή φαγητού για όλη την οικογένεια με κοινά γεύματα με αποτέλεσμα να περιορίζεται το κόστος του φαγητού, σπουδαστής σε σχολή πλησίον της οικίας του) και δεδομένου ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψαν αυξημένες ανάγκες διατροφής του, ούτε η πρώτη ενάγουσα κατά την ανωμοτί εξέτασή της ανέφερε κάτι σχετικό. Επιπλέον, ο ισχυρισμός του δεύτερου ενάγοντος ότι για τις ανάγκες συναναστροφής με συνομήλικους και ψυχαγωγίας απαιτούνται μηνιαίως 100 ευρώ τυγχάνει ουσία αβάσιμος και κατά τούτο απορριπτέος ως προς το πέραν των 80 ευρώ ποσό, που είναι απαραίτητο ποσό κάλυψης των κοινωνικών αναγκών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών της μετακίνησής του και όπως τούτο προκύπτει από την ηλικία, την κοινωνική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες της ζωής του (κάτοικος μεγάλου αστικού κέντρου με πυκνό δίκτυο συγκοινωνιών, με πληθώρα κοινόχρηστων χώρων και ποικιλία κέντρων αναψυχής). Επίσης, ο ισχυρισμός του ότι για τις ανάγκες του ένδυσης και υπόδησης απαιτούνται μηνιαίως 100 ευρώ τυγχάνει ουσία αβάσιμος και κατά τούτο απορριπτέος ως προς το πέραν των 40 ευρώ ποσό, όπως αυτό προκύπτει από την ηλικία, την κοινωνική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες της ζωής του (απόφοιτος λυκείου, σπουδαστής), καθώς από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προέκυψαν αυξημένες ανάγκες ένδυσης και υπόδησής του. Επομένως, οι ανάγκες διατροφής του δεύτερου ενάγοντος σε χρήμα ανέρχονται σε 540 ευρώ τον μήνα με βάση τις οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων και τις εν γένει περιστάσεις, τις προσωπικές ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες διαβίωσής του κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση, την περίθαλψη και την ανατροφή του. Από το ποσό αυτό, ο εναγόμενος, ανάλογα με την περιουσία του και τις οικονομικές του δυνάμεις σε συσχετισμό με την περιουσία και τις οικονομικές δυνάμεις της πρώτης ενάγουσας, δύναται να καλύψει το ποσό των 270 ευρώ τον μήνα, χωρίς να διακινδυνεύσει η δική του διατροφή και τούτο για ένα έτος από την επίδοση της ένδικης αγωγής, ενώ το υπόλοιπο ποσό οφείλει να το καλύψει η πρώτη ενάγουσα μητέρα του. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι οι διατροφικές ανάγκες του δεύτερου ενάγοντος για το παραπάνω έτος ανέρχονται στο ποσό των 500 ευρώ τον μήνα και μπορούν να καλυφθούν από την εργασία του ίδιου ως βοηθού φαρμακείου, παράλληλα με τη συνέχιση των σπουδών του στο ΔΙΕΚ Πειραιά, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, καθώς εκτός των άλλων, δεν έλαβε υπόψη του το γεγονός ότι παράλληλα με τις σπουδές του στο ΔΙΕΚ Πειραιά, ο δεύτερος ενάγων προετοιμαζόταν στα μαθήματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων για να συμμετάσχει εκ νέου σε αυτές το έτος 2024, όπως και έπραξε, με αποτέλεσμα να εισέλθει σε σχολή του ενδιαφέροντός του. Αντίστοιχα, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, …., ο οποίος φοιτά στην Α’ τάξη δημόσιου Λυκείου (έως και την Γ’ τάξη του Γυμνασίου φοιτούσε στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο …..) διαμένει κι αυτός μαζί με τη μητέρα του και τον ενήλικο αδελφό του στο διαμέρισμα της οδού ………… στο Νέο Φάληρο, που μισθώνει η πρώτη ενάγουσα έναντι συνολικού μηνιαίου μισθώματος 650 ευρώ, πλην όμως σύμφωνα με την αγωγή 600 ευρώ τον μήνα (βλ. άρθρο 106 ΚΠολΔ), στα οποία προστίθενται έξοδα συντήρησης, κατανάλωσης για θέρμανση, ύδρευση, φωτισμό και καθαριότητα, με αποτέλεσμα τα συνολικά έξοδα από τις παραπάνω αιτίες να ανέρχονται και για τους τρεις συγκατοικούντες στο διαμέρισμα, στο ποσό των 900 ευρώ. Κατά συνέπεια, η αναλογία συμμετοχής του ανήλικου στις ανωτέρω δαπάνες ανέρχεται σε 300 ευρώ ανά μήνα. Δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της πρώτης ενάγουσας ότι το ως άνω ανήλικο τέκνο παρακολουθεί ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικής προς 15 ευρώ την ώρα επί 4 ώρες την εβδομάδα και με συνολική μηνιαία δαπάνη 240 ευρώ τον μήνα, αφού και η ίδια η πρώτη ενάγουσα, όταν εξετάσθηκε πρωτοδίκως ως διάδικος, κατέθεσε ότι τα αγγλικά τα έκανε ο ανήλικος που παρακολουθούσε τότε τη Γ’ Γυμνασίου, στα Εκπαιδευτήρια ……….. και δεν κατέθεσε οτιδήποτε για καθηγητή αγγλικών που του παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα. Επομένως, απορριπτέο στην ουσία τυγχάνει το παραπάνω κονδύλιο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ανήλικος …. παρακολουθεί και φροντιστηριακά μαθήματα που τον βοηθούν στη μελέτη του για το σχολείο με μηνιαία δαπάνη ύψους 80 ευρώ (βλ. και την από 14.5.2025 βεβαίωση του Φροντιστηρίου «………….» που παραδεκτά προσκομίζει η πρώτη εκκαλούσα-εφεσίβλητη το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου). Ο ισχυρισμός της πρώτης ενάγουσας ότι για τις διατροφικές ανάγκες του ως άνω ανήλικου τέκνου απαιτούνται 250 ευρώ τυγχάνει απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος ως προς το πέραν των 120 ευρώ ποσό, το οποίο είναι απαραίτητο για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του, όπως τούτο προκύπτει από την ηλικία, τη φυσική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες της ζωής του (ενδιαίτηση στην ίδια οικία με τη μητέρα και τον αδελφό του και παρασκευή φαγητού για όλη την οικογένεια με κοινά γεύματα με αποτέλεσμα να περιορίζεται το κόστος του φαγητού) και δεδομένου ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψαν αυξημένες ανάγκες διατροφής του, ούτε η πρώτη ενάγουσα κατά την ανωμοτί εξέτασή της ανέφερε κάτι σχετικό. Ακόμη, ο ισχυρισμός της πρώτης ενάγουσας ότι για τις ανάγκες συναναστροφής με συνομήλικους, χαρτζιλίκι, έξοδα μετακίνησης του ως εν λόγω ανήλικου απαιτούνται μηνιαίως 100 ευρώ τυγχάνει απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος ως προς το πέραν των 80 ευρώ ποσό, που είναι απαραίτητο για την κάλυψη των ανωτέρω κοινωνικών αναγκών του τέκνου, όπως αυτό προκύπτει από την ηλικία, την κοινωνική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες ζωής του (μαθητής Γυμνασίου κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής, μαθητής Λυκείου στη συνέχεια), ενόψει του ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψαν αυξημένες ανάγκες κοινωνικοποίησής του. Ομοίως δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της πρώτης ενάγουσας ότι για τις ανάγκες ένδυσης και υπόδησης του …… απαιτείται μηνιαίως το ποσό των 80 ευρώ, αλλά αποδείχθηκε ότι το απαιτούμενο ποσό κάλυψης των αναγκών αυτών ανέρχεται στα 50 ευρώ τον μήνα, όπως τούτο προκύπτει από την ηλικία, την κοινωνική κατάσταση και τις λοιπές συνθήκες του ως άνω έφηβου μαθητή, χωρίς να αποδεικνύονται αυξημένες ανάγκες ένδυσης και υπόδησης. Εξάλλου, ο ισχυρισμός της πρώτης ενάγουσας ότι ο ως άνω ανήλικος χρήζει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με μηνιαίο κόστος 100 ευρώ τυγχάνει απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος, καθώς η πρώτη ενάγουσα καταθέτοντας πρωτοδίκως ως διάδικος παραδέχθηκε ότι ο ανήλικος καλύπτεται από τον δικό της ασφαλιστικό φορέα, χωρίς να αναφέρει επιπλέον δαπάνες που απαιτούνται να καταβάλλει μηνιαίως για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Εν κατακλείδι, οι ανάγκες διατροφής του ανήλικου τέκνου των διαδίκων αποτιμώνται σε χρήμα στο ποσό των 630 ευρώ τον μήνα, με βάση τις οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων, τις εν γένει περιστάσεις και τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες διαβίωσής του κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για τη συντήρηση, την περίθαλψη και την ανατροφή του. Από το ανωτέρω ποσό, που απαιτείται για την εν γένει διατροφή του ανήλικου τέκνου, ο εναγόμενος σύμφωνα με τις οικονομικές δυνάμεις του ίδιου και της πρώτης ενάγουσας οφείλει να προκαταβάλλει εντός του πρώτου πενθήμερου εκάστου μηνός το ποσό των 400 ευρώ για μία διετία από την επίδοση της ένδικης αγωγής και όπως για την επιδίκαση των σχετικών ποσών διατροφής επί διετία για λογαριασμό του ανήλικου …….. από την εκκαλουμένη δεν παραπονείται με σχετικό λόγο έφεσης η πρώτη εκκαλούσα. Το υπόλοιπο χρηματικό ποσό των 230 ευρώ μηνιαίως που απαιτείται για τη διατροφή οφείλει να το καλύπτει η πρώτη ενάγουσα μητέρα του ανήλικου, ενώ σε 170 ευρώ αποτιμώνται οι υπηρεσίες της προς τον ανήλικο που προκύπτουν από τη συνοίκηση μαζί του. Ομοίως κρίνοντας το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ως προς την οφειλόμενη για λογαριασμό του ανήλικου …. διατροφή σε ορθό κατ’ ουσίαν αποτέλεσμα κατέληξε, απορριπτομένου του δεύτερου λόγου της από 18.2.2025 έφεσης και του δεύτερου λόγου της από 3.11.2024 έφεσης, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, οπότε ναι μεν οι σχετικοί λόγοι των αντίθετων εφέσεων (πρώτος λόγος της από 3.11.2024 έφεσης και αντίστοιχα πρώτος λόγος της από 18.2.2025 έφεσης) βασίμως πλήττουν τις παραδοχές της εκκαλουμένης ως προς την περιουσιακή κατάσταση του εναγόμενου και τα μηνιαία εισοδήματα της πρώτης ενάγουσας, πλην όμως δεν οδηγούν σε εξαφάνιση της εκκαλουμένης ως προς την επιδικασθείσα διατροφή του ανήλικου ….. αλλά σε αντικατάσταση των αιτιολογιών αυτής κατ’ άρθρο 534 ΚΠολΔ, συνακόλουθα δε οι ως άνω συνεκδικαζόμενες εφέσεις της πρώτης εκκαλούσας και του εκκαλούντος ως προς την επιδίκαση διατροφής για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους κατά της εκκαλουμένης πρέπει να απορριφθούν στην ουσία τους και ως προς τους υπόλοιπους λόγους τους. Σε ό,τι αφορά, όμως, τον δεύτερο εκκαλούντα στην από 3.11.2024 έφεση, αυτή πρέπει να γίνει δεκτή στην ουσία της και δη ως προς τον τρίτο λόγο αυτής και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη. Στη συνέχεια, πρέπει να κρατηθεί και να δικασθεί από το παρόν Δικαστήριο η από 24.11.2023 αγωγή του δεύτερου ενάγοντος κατά του εναγόμενου, ακολούθως δε να απορριφθεί ως απαράδεκτη η αγωγή για το δεύτερο και το τρίτο έτος του επίδικου χρονικού διαστήματος των τριών ετών από την επίδοση της αγωγής και να γίνει εν μέρει δεκτή στην ουσία της για το πρώτο έτος από την επίδοση αυτής, περαιτέρω δε να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλλει στον δεύτερο ενάγοντα ως διατροφή, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα, το ποσό των 270 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα ενός έτους από την επίδοση της αγωγής, με τον νόμιμο τόκο από τότε που κάθε δόση κατέστη απαιτητή και μέχρι την εξόφληση. Σημειωτέον ότι ορθά απερρίφθησαν από την εκκαλουμένη ως μη νόμιμα τα αιτούμενα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης, καθώς σε απόφαση αναγνωριστικού χαρακτήρα δεν νοείται αναγκαστική εκτέλεση. Τα δικαστικά έξοδα της πρώτης εκκαλούσας και του εφεσίβλητου στην από 3.11.2024 έφεση και τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος και της εφεσίβλητης στην από 18.2.2025 έφεση πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους λόγω της εξ αίματος συγγένειας πατέρα και τέκνου κατά τις διατάξεις των άρθρων 183 και 179 εδ.1 ΚΠολΔ. Επίσης τα δικαστικά έξοδα του δεύτερου εκκαλούντος στην από 3.11.2024 έφεση-δεύτερου ενάγοντος και του εφεσίβλητου στην παραπάνω έφεση-εναγόμενου για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει, πέραν των προκαταβληθέντων εκ μέρους του εναγόμενου, να συμψηφισθούν μεταξύ τους λόγω της μεταξύ τους εξ αίματος συγγένειας πατέρα και τέκνου κατά τις ίδιες ως άνω διατάξεις σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει την από 3.11.2024 έφεση και την από 18.2.2025 έφεση κατά της 2992/2024 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών) αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά τις ως άνω εφέσεις.
Απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 18.2.2025 έφεση.
Απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 3.11.2024 έφεση της πρώτης εκκαλούσας κατά του εφεσίβλητου.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων στην από 18.2.2025 έφεση και τα δικαστικά έξοδα της πρώτης εκκαλούσας και του εφεσίβλητου στην από 3.11.2024 έφεση μεταξύ τους.
Δέχεται κατ’ ουσίαν την από 3.11.2024 έφεση του δεύτερου εκκαλούντος κατά του εφεσίβλητου.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση ως προς τον δεύτερο ενάγοντα.
Κρατεί και δικάζει την από 24.11.2023 (με Γ.Α.Κ. …./2023 και Ε.Α.Κ. ……/2023) αγωγή του δεύτερου ενάγοντος κατά του εναγόμενου.
Απορρίπτει την αγωγή ως απαράδεκτη ως προς την επιδίκαση διατροφής στον δεύτερο ενάγοντα για το δεύτερο και τρίτο έτος του επίδικου χρονικού διαστήματος.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή κατά τα λοιπά.
Αναγνωρίζει ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλλει στον δεύτερο ενάγοντα, εντός του πρώτου πενθήμερου κάθε μήνα και για ένα έτος από την επίδοση της αγωγής, ως τακτική μηνιαία διατροφή, το ποσό των διακοσίων εβδομήντα (270) ευρώ με το νόμιμο τόκο από τότε που κάθε μηνιαία παροχή κατέστη απαιτητή μέχρις εξοφλήσεως.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα του δεύτερου εκκαλούντος στην παραπάνω έφεση-δεύτερου ενάγοντος και του εφεσίβλητου-εναγόμενου για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, πέραν του ποσού που προκαταβλήθηκε πρωτοδίκως, μεταξύ τους.
Διατάσσει την επιστροφή στους εκκαλούντες της από 3.11.2024 έφεσης και στον εκκαλούντα της από 18.2.2025 έφεσης των παραβόλων που κατέθεσαν αντίστοιχα για την άσκηση των παραπάνω ένδικων μέσων.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 16.7.2025
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ