ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 583/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(3ο ΤΜΗΜΑ)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Ελένη Μούρτζη Εφέτη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από την Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις ………… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Α)Της εκκαλούσας : ………….. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, Αθανάσιο Δημόπουλο του Παναγιώτη, (ΑΜ ….. Δ.Σ. Αθηνών), βάσει δηλώσεως.
Των εφεσίβλητων : 1) ………….. και 2) …………. οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, Δημήτριο Αβαρκιώτη του Γεωργίου (ΑΜ …………. Δ.Σ. Αθηνών), βάσει δηλώσεως.
Β)Των εκκαλουσών : 1) …………. και 2) …………..οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, Δημήτριο Αβαρκιώτη του Γεωργίου (ΑΜ …………. Δ.Σ. Αθηνών), βάσει δηλώσεως.
Της εφεσίβλητης : …………. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της, Αθανάσιο Δημόπουλο του Παναγιώτη, (ΑΜ ….. Δ.Σ. Αθηνών), βάσει δηλώσεως.
Η εκκαλούσα (στην υπό στοιχεία Α έφεση) και εφεσίβλητη (στην υπό στοιχεία Β έφεση), με την από 31-7-2023 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../1-8-2023) αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησε να γίνει δεκτή. Επί της ως άνω αγωγής εκδόθηκαν η με αριθμό ……/18-1-2024 διάταξη του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης και διατάχθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και μετά τη διενέργεια αυτής η με αριθμό 527/3-2-2025 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δέχτηκε εν μέρει την ως άνω αγωγή και έταξε όσα αναφέρονται σε αυτή (απόφαση). Την απόφαση αυτή προσβάλλουν οι ανωτέρω εκκαλούσες α)η εκκαλούσα (ενάγουσα) με την από 12-3-2025 έφεσή της (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./13-3-2025), η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό …………./24-3-2025, προσδιορίστηκε για την στην αρχή της παρούσας αναφερόμενη δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο και β)οι εκκαλούσες (εναγόμενες) με την από 11-3-2025 έφεσή τους (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …../11-3-2025), η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/24-3-2025, προσδιορίστηκε για την στην αρχή της παρούσας αναφερόμενη δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά κατέθεσαν τις από 21-5-2025 μονομερείς δηλώσεις τους, αντίστοιχα, που έγιναν σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. και προκατέθεσαν προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες εφέσεις, ήτοι α)η από 12-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/13-3-2025) έφεση της ενάγουσας της από 31-7-2023 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/1-8-2023) αγωγής και β)η από 11-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/11-3-2025) έφεση των εναγομένων της παραπάνω αγωγής, κατά της με αριθμό 527/3-2-2025 οριστικής, και της (αναγκαίως συνεκκληθείσας με τις εφέσεις) προηγηθείσας 195/2024 διάταξης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που δίκασε αντιμωλία των διαδίκων την παραπάνω από 31-7-2023 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./1-8-2023) αγωγή κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 614 περ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), αρμοδίως εισάγονται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και επίσης, έχουν ασκηθεί στις 13-3-2025 και στις 11-3-2025 αντίστοιχα, νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον η εκκαλουμένη με αριθ. 527/2025 απόφαση επιδόθηκε στην πρώτη εναγόμενη στις 11-2-2025 (βλ. σχετική από 11-2-2025 επισημείωση του δικαστικού επιμελητή …… επί της εκκαλουμένης για την επίδοσή της στην πρώτη εναγόμενη) και επομένως έχουν ασκηθεί εντός της τριακονθήμερης προθεσμίας από την επομένη της επίδοσης (άρθρα 19, 495 παρ. 1 και 2, 511, 513 παρ. 1 εδ. γ και παρ. 2, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 1, 520 παρ. 2, 591 παρ. 1, 7 του Κ.Πολ.Δ.). Επίσης, έχει κατατεθεί το απαιτούμενο παράβολο για κάθε έφεση αντίστοιχα (δυνάμει των με αριθ. α) ……/2025 και β) ……/2025 e παραβόλων, αντίστοιχα), σύμφωνα με σχετική επισημείωση της Γραμματέως του Δικαστηρίου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση επί των εφετηρίων αντίστοιχα, (άρθρο 495 παρ. 3 περ. Α στοιχ. β του Κ.Πολ.Δ.). Επομένως, οι κρινόμενες εφέσεις, αφού συνεκδικαστούν λόγω της πρόδηλης συνάφειας μεταξύ τους (άρθρα 246, 524 παρ. 1 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, με την ίδια διαδικασία με την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση (άρθρα 614 περ. 1 επ., 591 παρ. 1, 6, 7, 533 ΚΠολΔ).
Από τις διατάξεις των άρθρων 1002 και 1117 Α.Κ., 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 εδάφ. α` και 13 παρ. 1 και 3 του ν. 3741/1929 “περί της ιδιοκτησίας κατ` ορόφους” που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα με το άρθρο 54 ΕισΝΑΚ προκύπτει ότι, επί ιδιοκτησίας κατ` ορόφους (οριζόντιας ιδιοκτησίας), δημιουργείται χωριστή κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική κυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ` ανάλογη μερίδα, επί των μερών της οικοδομής, που χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών, μεταξύ των οποίων (κοινών μερών) περιλαμβάνονται, κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές παράθεση, το έδαφος, τα θεμέλια, οι πρωτότοιχοι, η στέγη, οι καπνοδόχοι, οι αυλές, τα φρεάτια, οι ανελκυστήρες, οι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης, το ηλιακό δώμα κ.λπ. Εξάλλου, με βάση το άρθρο 2 παράγραφος 1 του Ν. 3741/1929, η οποία ορίζει ότι “αδιαίρετος είναι η ιδιοκτησία και παντός άλλου πράγματος χρησιμεύοντος προς κοινήν των ιδιοκτητών χρήσιν”, προσδιορίζονται τα κριτήρια υπαγωγής στην ομάδα των κοινόκτητων και κοινοχρήστων μερών της οικοδομής, που δεν αναφέρονται ρητά στη συμφωνία ή στο νόμο. Ειδικότερα, ο προσδιορισμός των κοινόκτητων και κοινοχρήστων αυτών μερών, γίνεται, είτε με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά τα άρθρα 4 παρ. 1, 5 και 13 του Ν. 3741/1929, δηλαδή με σύμφωνη απόφασή τους, που πρέπει να καταρτισθεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί. Στην περίπτωση αυτή οι κατά τον τρόπο αυτό δημιουργούμενοι περιορισμοί της κυριότητας έχουν το χαρακτήρα δουλείας και δεσμεύουν και τους διαδόχους των εξαρχής συμβληθέντων ή εκείνων που προσχώρησαν μεταγενεστέρως στον καταρτισθέντα με τη σύμβαση κανονισμό (βλ. ΑΠ 70/2019). Επίσης, από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων του Ν. 3741/1929 προκύπτει ότι με τον κανονισμό πολυώροφης οικοδομής εγκύρως τίθενται περιορισμοί και απαγορεύσεις ως προς τη χρήση των κοινόχρηστων και κοινόκτητων πραγμάτων και πέραν των αναφερομένων στο άρθρο 3 του ανωτέρω νόμου. Κατ` ακολουθία τούτων, αν με κάποιο όρο του κανονισμού απαγορεύεται στους συνιδιοκτήτες η ενέργεια μεταβολών σε κάθε περίπτωση ή ορισμένη χρήση των πραγμάτων αυτών, η απαγόρευση ισχύει και όταν από την απαγορευμένη πράξη δεν παραβλάπτεται η χρήση των άλλων συνιδιοκτητών, ούτε μειώνεται η ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος, ούτε θίγονται τα δικαιώματα των άλλων συνιδιοκτητών τους ή του όλου οικοδομήματος, ούτε μεταβάλλεται ο συνήθης προορισμός του. Έτσι δεν απαιτείται στη συγκεκριμένη περίπτωση η έρευνα, αν συντρέχουν οι ανωτέρω προϋποθέσεις του νόμου, για να κριθεί αν έλαβε χώρα ανεπίτρεπτη, ως αντικείμενη στον κανονισμό, ενέργεια συνιδιοκτήτου όταν επιδιώκεται να αρθεί η παράνομη αυτή κατάσταση που δημιουργήθηκε (ΑΠ 970/2022, ΑΠ 70/2019, ΑΠ 1829/2007, ΑΠ 968/1997, ΑΠ 622/1990). Αυτός ο περιορισμός δεν αφορά απλώς μόνο βλάβη του δικαιώματος της σύγχρησης των κοινών. Δηλαδή, δεν διασφαλίζει μόνο την ίση και όμοια χρήση των κοινών, αλλά απαιτεί η χρήση να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε, όχι μόνο να μην βλάπτεται η χρήση των κοινών από τους λοιπούς, αλλά οποιοδήποτε δικαίωμα αυτών από το δεσμό της οροφοκτησίας (βλ. ΟλΑΠ 583/1983, ΑΠ 1471/2003, ΑΠ 1598/1999, ΑΠ 392/1997). Τέτοιο δικαίωμα είναι και αυτό που αφορά στην εμφάνιση του όλου οικοδομήματος κατά τρόπο προσήκοντα στην αισθητική και αρχιτεκτονική κατασκευή του. Επομένως, στην κατά τις διατάξεις των άρθρων 1000 Α.Κ. και 3 παρ. 1 του Ν. 3741/1929 έννοια της απρόσκοπτης χρήσης της χωριστής κυριότητας των οροφοκτήτων περιλαμβάνεται και το δικαίωμα της εμφάνισης του κτιρίου, κατά τρόπο που δεν προσκρούει στην αισθητική και αρχιτεκτονική του, ώστε οποιαδήποτε προσθήκη στην οικοδομή που παραβλάπτει την εμφάνιση αυτή, ως γενομένη πέραν της αρχιτεκτονικής κατασκευής, παραβλάπτει τη χρήση της ιδιοκτησίας κάθε οροφοκτήτη και είναι ανεπίτρεπτη κατά τις διατάξεις αυτές (ΑΠ 386/2021, ΑΠ 984/2010, ΑΠ 1349/1990). Αντιθέτως αν ο προσδιορισμός των κοινόχρηστων μερών δεν ορίζεται ούτε με τη συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία ούτε με ιδιαίτερες συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις παραπάνω αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του νόμου. Στην τελευταία περίπτωση, κριτήριο για το χαρακτηρισμό πράγματος ως κοινόκτητου και κοινόχρηστου, είναι ο κατά τη φύση του προορισμός για την εξυπηρέτηση των συνιδιοκτητών με την κοινή από αυτούς χρήση του (ΑΠ 970/2022, ΑΠ 1143/2021, ΑΠ 932/2021, ΑΠ 166/2020). Κάθε συνιδιοκτήτης, σε περίπτωση έλλειψης συμφωνίας, έχει το δικαίωμα να κάνει χρήση των κοινόχρηστων μερών της οικοδομής, καθώς και να ενεργεί επισκευές σ` αυτά, υπό τον όρο όμως ότι δεν θα παραβλάπτει τον συνήθη προορισμό τους, δεν παραβλάπτει τα δικαιώματα των άλλων ιδιοκτητών και δεν παρεμποδίζει τη σύγχρηση εκ μέρους αυτών, δεν επιφέρει μεταβολές στην αισθητική του κτιρίου, δεν δημιουργεί κίνδυνο για τη στατικότητα της οικοδομής ή των διαμερισμάτων της και δεν θίγει την ασφάλειά τους (ΑΠ 1655/2018, ΑΠ 92/2017). Περαιτέρω και η κάθετη ιδιοκτησία, η οποία προβλέπεται από τον Ν. 1024/1971, διέπεται, κατά τα λοιπά, από τις διατάξεις των άρθρων 1 επ. του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 Α.Κ., οι οποίες ισχύουν απαραλλάκτως και επί της κάθετης ιδιοκτησίας, διότι ο ανωτέρω ν. 1024/1971 δεν επέφερε καμία μεταβολή στη νομική κατασκευή του θεσμού της οριζόντιας ιδιοκτησίας, όπως διαμορφώθηκε με τις ανωτέρω διατάξεις. Συνεπώς και στην περίπτωση της κάθετης ιδιοκτησίας ισχύουν, οι ίδιες, όπως και στην οριζόντια ιδιοκτησία, προαναφερθείσες ρυθμίσεις, καθώς και οι υποχρεώσεις και οι περιορισμοί που αναφέρθηκαν ανωτέρω (ΑΠ 1576/2024, ΑΠ 386/2021, ΑΠ 1208/2011). Μπορούν, πάντως, οι οροφοκτήτες, σύμφωνα με το άρθρ. 4 παρ. 1 του ν. 3741/1929, με ομόφωνη απόφασή τους που πρέπει να καταρτιστεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί να ρυθμίσουν με διαφορετικό τρόπο το δικαίωμα χρήσης επί των κοινόκτητων και κοινόχρηστων μερών και, συγκεκριμένα, να συμφωνήσουν ότι κάποιος συνιδιοκτήτης θα έχει δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης επί των κοινών μερών της οικοδομής και γενικότερα να κανονίσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της συνιδιοκτησίας, να καθορίσουν γενικές συνελεύσεις και να δώσουν σε καθορισμένη πλειοψηφία, που μπορεί να μεταβληθεί ανάλογα με τη σοβαρότητα των αποφάσεων που πρόκειται να ληφθούν, το δικαίωμα να λαμβάνει, προς το κοινό συμφέρον πάντοτε, κάθε απόφαση που είναι σχετική με τη συντήρηση, βελτίωση και χρήση των κοινών μερών. Οι εν λόγω συμφωνίες συνήθως περιλαμβάνονται στον καταρτιζόμενο με κοινή συναίνεση όλων κανονισμό, χωρίς να αποκλείεται να περιληφθούν και στην ίδια τη συστατική πράξη της οροφοκτησίας. Η μεταβολή, όμως, των δικαιωμάτων, των υποχρεώσεων και των περιορισμών της κυριότητας που έχουν κανονιστεί με τον προαναφερόμενο τρόπο, δεν είναι δυνατό να γίνει παρά κατά τον ίδιο τρόπο, όπως τούτο προκύπτει ιδίως από τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 1 του ν. 3741/1929, δηλαδή με ομόφωνη απόφαση των οροφοκτητών που πρέπει να καταρτιστεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί (ΑΠ 273/2018, ΑΠ 92/2017, ΑΠ 298/2015, ΑΠ 1300/2014). Ειδικότερα, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 4 παρ. 1, 13 παρ. 1 ν. 3741/1929 και 9 ν. 1562/1985 προκύπτει ότι η τροποποίηση της πράξης σύστασης της οροφοκτησίας και του κανονισμού της πολυκατοικίας μπορεί να γίνει α) με συμφωνία όλων των συνιδιοκτητών, η οποία πρέπει να περιβληθεί τον συμβολαιογραφικό τύπο και να μεταγραφεί, β) με δικαστική απόφαση, όταν το ζητήσουν συγκύριοι, που αντιπροσωπεύουν το 65% και γ) με απόφαση της γενικής συνέλευσης των συνιδιοκτητών, που λαμβάνεται με πλειοψηφία, αν προβλέπεται τέτοια δυνατότητα από τον κανονισμό. Αναφορικά με την τελευταία αυτή περίπτωση, είναι δυνατή η ανάθεση με τον κανονισμό στη γενική συνέλευση των συνιδιοκτητών του δικαιώματος τροποποίησης συγκεκριμένων όρων του κανονισμού, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και με καθορισμένη πλειοψηφία. Στην περίπτωση αυτή, και αν ακόμη η ανάθεση που γίνεται από τον κανονισμό είναι απεριόριστη, η τροποποίηση από την πλειοψηφία δεν μπορεί να θίγει δικαιώματα των (μειοψηφούντων) συνιδιοκτητών, τα οποία υφίστανται από το νόμο, τη σύσταση της οροφοκτησίας ή τον κανονισμό, διότι το άρθρο 4 παρ. 1 του ν. 3741/1929 περιορίζει, ρητά, τα δικαιώματα που η παμψηφία μπορεί να εκχωρήσει σε ορισμένη πλειοψηφία μόνο σε αποφάσεις, οι οποίες αφορούν τη συντήρηση, βελτίωση ή χρήση των κοινών μερών και οι οποίες λαμβάνονται για το κοινό συμφέρον (ΑΠ 683/2014, ΑΠ 1681/2008). Έτσι, δεν επιτρέπεται να τροποποιηθεί, από την πλειοψηφία των συνιδιοκτητών, ο προσδιορισμός των αδιαίρετων – κοινών μερών της οικοδομής ή η συμφωνία χρήσης αυτών και, συνακόλουθα, η τροποποίηση αυτή του κανονισμού ή της σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, εφόσον έγινε χωρίς τη συναίνεση όλων των συνιδιοκτητών, είναι ανίσχυρη και δεν δεσμεύει τους διαφωνούντες, ακόμη και αν περιβληθεί τον τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου και μεταγραφεί (ΑΠ 683/2014). Τα ίδια ισχύουν και στην περίπτωση που οι συνιδιοκτήτες, κατ` απόκλιση του κανονισμού, συμφωνήσουν επί θεμάτων που ρυθμίζονται σε αυτόν, χωρίς να συνταχθεί προς τούτο συμβολαιογραφικό έγγραφο και να υποβληθεί σε μεταγραφή, οπότε, ναι μεν οι συμφωνίες αυτές δεν τροποποιούν τον κανονισμό και δεν παράγουν τα οικεία αποτελέσματα, πλην όμως, αν ρυθμίζουν ενοχικές σχέσεις, ισχύουν μεταξύ των συμβαλλομένων (ΑΠ 298/2015). Οι συμφωνίες αυτές, με τις οποίες κανονίζονται κατά διαφορετικό τρόπο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των ιδιοκτητών οριζόντιων ιδιοκτησιών στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα πράγματα, δημιουργούν περιορισμούς της αναγκαστικής συγκυριότητας επί των πραγμάτων αυτών, από την οποία και απορρέει το δικαίωμα συμμετοχής στη χρήση τους. Οι κατ` αυτόν τον τρόπο δημιουργούμενοι περιορισμοί έχουν χαρακτήρα “δουλείας”, δηλαδή, χωρίς να είναι δουλείες, κατά την έννοια των άρθρων 1118 επ., 1142 επ. και 1188 επ. Α.Κ., δεσμεύουν τους καθολικούς και ειδικούς διαδόχους των ιδιοκτητών των οριζόντιων ιδιοκτησιών που τους συνομολόγησαν και αντιτάσσονται κατά τρίτων (ΑΠ 1300/2014, ΑΠ 562/2014, ΑΠ 849/2013, ΑΠ 635/2010, ΑΠ 1465/2009). Η ρύθμιση που εισάγεται με το ν. 3741/1929, ως προς την απόκτηση και την κατάργηση ιδιαίτερων δικαιωμάτων χρήσης στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της υπαγόμενης στη ρύθμισή του ιδιοκτησίας, εναρμονίζεται προς την ιδιαιτερότητα που δεσμεύει τις κατ` όροφον ιδιοκτησίες και, προπαντός, εξυπηρετεί την ανάγκη δημιουργίας κατάστασης σταθερότητας και ασφάλειας, σε σχέση προς τα δικαιώματα των ιδιοκτητών των οριζόντιων ιδιοκτησιών στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της κατ` ορόφους ιδιοκτησίας. Από αυτά παρέπεται ότι οι διατάξεις αυτές, ως ειδικές, κατισχύουν των γενικών διατάξεων των άρθρων 785 επ. ΑΚ, για την κοινωνία (ΑΠ 1655/2018, ΑΠ 298/2015, ΑΠ 1300/2014, ΑΠ 1681/2008). Αν ο συγκύριος υποστεί προσβολή στα δικαιώματα που απορρέουν από την αναγκαστική συγκυριότητα στα κοινά μέρη από άλλο συγκύριο, μπορεί να ζητήσει την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον (ΑΠ 1675/2024, ΑΠ 594/2024, ΑΠ 1300/2014, ΑΠ 1090/2014, ΑΠ 151/2014) και την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί και εκείνος στο ίδιο μέτρο τα κοινά πράγματα και, επιπλέον, δικαιούται να αντιταχθεί σε κάθε κατασκευή, προσθήκη ή διαρρύθμιση που προσβάλλει την εμφάνιση του όλου οικοδομήματος, διότι έτσι παραβλάπτεται και το δικαίωμα χρήσης του ιδίου (βλ. ΟλΑΠ 8/2002 ΝοΒ 2003. 649). Περαιτέρω, η απαγόρευση, από τα πιο πάνω άρθρα του Ν. 3741/1929, του κυρίου ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου πολυώροφης οικοδομής, που υπάγεται στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας του νόμου αυτού και των άρθρων 1002 και 1117 Α.Κ., να ενεργεί κατασκευές στους κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής, οι οποίες παρεμποδίζουν τη σύγχρηση των κοινόχρηστων αυτών χώρων από τους κυρίους των λοιπών αυτοτελών οριζόντιων ιδιοκτησιών, δεν αίρεται από την, κατά τις οικείες πολεοδομικές διατάξεις, νομιμοποίηση των κατασκευών αυτών και την εξαίρεσή τους από την κατεδάφιση, με την πληρωμή των σχετικών προστίμων της πολεοδομικής αρχής. Και τούτο, διότι, με τον τρόπο αυτό, οι εν λόγω κατασκευές ούτε νομιμοποιούνται έναντι των λοιπών συνιδιοκτητών της οικοδομής, ούτε παύει η εξ αυτών παρακώλυση της ελεύθερης και απρόσκοπτης χρήσης των κοινόχρηστων πραγμάτων από τους λοιπούς συνιδιοκτήτες (ΑΠ 594/2024, ΑΠ 970/2022, ΑΠ 70/2019, ΑΠ 442/2019, ΑΠ 881/2019, ΑΠ 1655/2018). Όμως εάν οι ανωτέρω απαγορεύσεις, εξεταζόμενες καλοπίστως και κατά τα συναλλακτικά ήθη, δεν δικαιολογούνται σε σχέση με τον προορισμό, το χαρακτήρα, τη θέση κ.λ.π. της οροφοκτησίας, τότε, μόνον, παρίστανται αυθαίρετες και μη ανταποκρινόμενες προς τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό της οροφοκτησίας και δύνανται, κατά το άρθρο 281 Α.Κ., να θεωρηθούν καταχρηστικές (ΑΠ 70/2019, ΑΠ 166/1988, ΑΠ 2156/1984). Επίσης και η αξίωση με την οποία επιδιώκεται η συμμόρφωση στις διατάξεις της περί οριζοντίου ιδιοκτησίας νομοθεσίας, μπορεί να αποκρουστεί ως καταχρηστική, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 281 Α.Κ., όταν η άσκησή της υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος (ΑΠ 1441/2022, ΑΠ 970/2022). Η υπέρβαση αυτή είναι προφανής όταν η συμπεριφορά του ενάγοντος απέναντι στον εναγόμενο υπήρξε τέτοια, ώστε να δημιουργήσει στον τελευταίο την πεποίθηση ότι δεν θα ασκηθεί το ένδικο δικαίωμα, η ικανοποίηση του οποίου θα ήταν γι’ αυτόν (εναγόμενο) ιδιαίτερα επαχθής οικονομικώς. Επίσης, η υπέρβαση αυτή είναι προφανής και όταν η ικανοποίηση του προβαλλόμενου από τον ενάγοντα δικαιώματος προκαλεί την έντονη εντύπωση αδικίας σε σχέση με το όφελος που θα αποκομίσει ο δικαιούχος (βλ. ΑΠ 442/2019, ΑΠ 521/2011, ΑΠ 381/2009). Η διάταξη δε του άρθρου 281 Α.Κ., έχει εφαρμογή ως προς όλα τα δικαιώματα και επομένως και ως προς τα δικαιώματα των δικαιούχων των επιμέρους ιδιοκτησιών, τα οποία απορρέουν από τη σύσταση της οροφοκτησίας (ΑΠ 1871/1985). Για να θεωρηθεί η άσκηση δικαιώματος ως καταχρηστική, κατά την εν λόγω διάταξη θα πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων, που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, να προκύπτει από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου ή από την πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε ή τις περιστάσεις που μεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν την γένεση ή επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την άσκησή του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου (ΑΠ 70/2019, ΑΠ 1658/2017, ΑΠ 151/2014). Για την εφαρμογή της διάταξης αυτής, δεν αρκεί καταρχάς μόνη η επί μακρό χρόνο αδράνεια του δικαιούχου να ασκήσει το δικαίωμά του, ούτε η καλόπιστη πεποίθηση του υπόχρεου ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα κατ’ αυτού, ή ότι δεν πρόκειται τούτο να ασκηθεί, ούτε, κατ’ ανάγκην, από την άσκησή του να δημιουργούνται απλώς δυσμενείς ή και αφόρητες επιπτώσεις για τον υπόχρεο, αλλά απαιτείται, κατά περίπτωση, συνδυασμός των ανωτέρω και, γενικώς, η συνδρομή ιδιαιτέρων περιστάσεων, αναγόμενων στη συμπεριφορά τόσο του δικαιούχου όσο και του υπόχρεου, εφόσον όμως, αυτή του τελευταίου τελεί σε αιτιώδη σχέση με εκείνη του δικαιούχου και δεν είναι άσχετη με αυτήν, ώστε η άσκηση του δικαιώματος να αποβαίνει αντίθετη στις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου (βλ. ΟλΑΠ 33/2005, ΑΠ 1370/2019, ΑΠ 881/2019, ΑΠ 207/2014). Το ζήτημα δε, αν οι συνέπειες που συνεπάγεται η άσκηση του δικαιώματος είναι επαχθείς για τον υπόχρεο, πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορεί να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της ικανοποίησης του δικαιώματός του (ΟλΑΠ 7/2002, ΑΠ 1052/2021, ΑΠ 514/2021). Πάντως, η άσκηση του δικαιώματος άρσης της προσβολής ή της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί επί του κοινού πράγματος και επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, ώστε να αποκατασταθεί η χρήση του κοινού πράγματος στο ίδιο μέτρο από όλους τους συνιδιοκτήτες, η οποία στηρίζεται στις διατάξεις του Ν. 3741/1929, δεν θεωρείται καταχρηστική (άρθρο 281 ΑΚ), εξαιτίας και μόνον της παρέλευσης ακόμη και πολλών ετών από τις βλαπτικές ενέργειες, καθώς κανένας συνιδιοκτήτης δεν μπορεί να απωλέσει με αχρησία το δικαίωμα συμμετοχής του στην κοινή χρήση των κοινοχρήστων μερών έχει το δικαίωμα να ζητήσει με αγωγή την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση. Το δικαίωμα δε αυτό ασκείται σύμφωνα με τις πιο πάνω διατάξεις νόμου και δεν ασκείται καταχρηστικά ακόμη και αν παρήλθαν πολλά έτη από τη βλαπτική ενέργεια (ΑΠ 70/2019, ΑΠ 1471/2003, ΑΠ 463/2003). Ομοίως, οι διατάξεις του κανονισμού και των συμφωνιών (μεταξύ των οποίων και εκείνες που χαρακτηρίζουν ορισμένα μέρη της οικοδομής ως κοινόκτητα ή κοινόχρηστα) δεν καταργούνται ούτε από τυχόν αχρησία τους, ούτε από την κατ’ επανάληψη παράβασή τους από ορισμένους συνιδιοκτήτες (βλ. ΕφΠειρ 1227/2005 ΠειρΝομ 2006. 29). Τέλος, στις διαφορές από το άρθρο 17 παρ. 3 του Κ.Πολ.Δ. νομιμοποιείται ενεργητικώς και παθητικώς, πλην του διαχειριστή, τόσο ο ψιλός κύριος, όσο και ο επικαρπωτής ως εξ ιδίου φορέας του δικαιώματος καθένας, αφού ο όρος «ιδιοκτήτες» και «συνιδιοκτήτες» που χρησιμοποιείται στη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ. και στις διατάξεις του Ν. 3741/1929, αναφέρεται στη συνήθη περίπτωση, κατά την οποία η ψιλή κυριότητα είναι ενωμένη με την επικαρπία (βλ. ΟλΑΠ 8/2002 ΕλΔ/νη 43. 683).
Στην προκείμενη περίπτωση, με την από 31-7-2023 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./1-8-2023) αγωγή, η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, ισχυρίστηκε ότι δυνάμει των αναφερομένων στην αγωγή συμβολαίων που μεταγράφηκαν νόμιμα, η ίδια είναι ιδιοκτήτρια κατά ποσοστό 100% και οι εναγόμενες και ήδη εφεσίβλητες-εκκαλούσες είναι συνιδιοκτήτριες επικαρπώτρια η πρώτη και ψιλή κυρία η δεύτερη, κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσοστά, των αυτοτελών όμορων οριζόντιων ιδιοκτησιών (υπό στοιχεία «ΚΑΤΟΙΚΙΑ 5» και «ΚΑΤΟΙΚΙΑ 6» αντίστοιχα), με τα ποσοστά συνιδιοκτησίας επί του αγροτεμαχίου που αναφέρονται στην αγωγή, πλέον των χώρων στάθμευσης, που περιγράφονται στην αγωγή κατά θέση, έκταση και όρια και έχουν ανεγερθεί σε οικοδομικό συγκρότημα επί αγροτεμαχίου συνολικής έκτασης 6.623,15 τ.μ., που βρίσκεται στη θέση ….. της Κοινότητας …………. του Δήμου Αίγινας, για το οποίο συγκρότημα που έχει υπαχθεί στο καθεστώς οριζόντιας ιδιοκτησίας, έχει συνταχθεί κανονισμός που έχει μεταγραφεί νόμιμα. Ότι η ενάγουσα και οι εναγόμενες έχουν το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης του περιγραφόμενου στην αγωγή τμήματος ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου, αντίστοιχα, των ανοικτών θέσεων στάθμευσης (με στοιχεία 5Σ1 και 5Σ2 η ενάγουσα και με στοιχεία 6Σ1 και 6Σ2 οι εναγόμενες) και της κλειστής θέσης στάθμευσης (ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ 5 και ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ 6) αντίστοιχα, που περιγράφονται ειδικότερα στην αγωγή. Ότι οι εναγόμενες κατά παράβαση του κανονισμού του οικοδομικού συγκροτήματος α) έχουν τοποθετήσει τσιμεντένια κολωνάκια σε χώρο αποκλειστικής χρήσης της ενάγουσας εντός των ανωτέρω ανοικτών θέσεων στάθμευσης της ενάγουσας παρακωλύοντας την πρόσβασή της σε αυτές καθώς και την κίνησή της στον ευρύτερο περιβάλλοντα κοινόχρηστο χώρο, β) έχουν καταλάβει με περίφραξη -παρτέρι φέρον συρματόπλεγμα και καλάμια και γκαραζόπορτα επιφάνεια κοινόχρηστου χώρου 571,21 τ.μ. αντί της επιφάνειας των 490 τ.μ. που αντιστοιχεί στο δικαίωμα αποκλειστικής τους χρήσης, όπως το τμήμα αυτό (81 τ.μ. περίπου) περιγράφεται στην αγωγή και αποτυπώνεται στο συνημμένο στην αγωγή τοπογραφικό διάγραμμα, γ) έχουν δημιουργήσει εντός του άνω τμήματος του ακάλυπτου κοινόχρηστου χώρου αυθαίρετη εσωτερική μεσοτοιχία που εμποδίζει τους ελιγμούς για τη χρήση των ανωτέρω αποκλειστικής χρήσης θέσεων ανοικτής στάθμευσης της ενάγουσας και δ) έχουν τροποποιήσει το εξωτερικό χρώμα της ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ 6 σε χρώμα γκρι. Ότι με τις πράξεις αυτές οι εναγόμενες προσβάλλουν το δικαίωμα της ενάγουσας στην αποκλειστική χρήση των ανοικτών θέσεων στάθμευσης και στον κοινόχρηστο χώρο κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην αγωγή. Ζήτησε δε, με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να αφαιρέσουν τα τσιμεντένια κολωνάκια που έχουν τοποθετήσει σε χώρο αποκλειστικής χρήσης της ενάγουσας, ήτοι εντός των υπό στοιχεία 5Σ1 και 5Σ2 ανοικτών θέσεων στάθμευσης, εντός προθεσμίας, άλλως σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους με δαπάνες τους να επιτραπεί στην ενάγουσα και με προκαταβολή του ποσού των δαπανών σε αυτήν, β) να αναγνωριστεί ότι το επίδικο τμήμα με στοιχεία Ε1-Ζ-Η-Θ-Κ-Λ-Π-Ε1 που περιγράφεται στην αγωγή και στο συνημμένο σε αυτή τοπογραφικό διάγραμμα, αποτελεί κοινόχρηστο χώρο και πρέπει να υποχρεωθούν να το παραδώσουν στην ενάγουσα και τους λοιπούς συνιδιοκτήτες και να ανεχθούν την ελεύθερη σύγχρησή του στο μέλλον, με την απειλή σε βάρος καθεμίας εξ αυτών χρηματικής ποινής ποσού 50.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας έξι μηνών, γ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να παύσουν τη χρήση του άνω κοινόχρηστου χώρου ως χώρου στάθμευσης των αυτοκινήτων τους και να παραλείπουν κάθε τέτοια μελλοντική χρήση με την απειλή σε βάρος καθεμίας εξ αυτών χρηματικής ποινής ποσού 50.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας έξι μηνών, δ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες εντός μηνός από την τελεσιδικία της εκδοθησόμενης απόφασης να καθαιρέσουν τον εσωτερικό τοίχο που εφάπτεται σε τμήμα του κτισμένου παρτεριού, που οριοθετεί της διαιρεμένες ιδιοκτησίες των διαδίκων και περιγράφεται με τα στοιχεία Ε1-Π στο ενσωματωμένο στην αγωγή τοπογραφικό διάγραμμα και αποτελεί αυθαίρετη μεσοτοιχία, άλλως να υποχρεωθεί η ίδια η ενάγουσα να την καθαιρέσει με προκαταβολή της σχετικής δαπάνης από τις εναγόμενες, ε) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες εντός μηνός από την τελεσιδικία της εκδοθησόμενης απόφασης να αφαιρέσουν τα συρματοπλέγματα και τις καλαμιές που έχουν τοποθετήσει κατά μήκος του παρτεριού -συνόρου των διαιρεμένων ιδιοκτησιών των διαδίκων και εμφαίνεται με τα στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε στο συνημμένο στην αγωγή τοπογραφικό διάγραμμα, άλλως να υποχρεωθεί η ενάγουσα να τα αφαιρέσει με προκαταβολή της σχετικής δαπάνης από τις εναγόμενες, στ) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες εντός μηνός από την τελεσιδικία της εκδοθησόμενης απόφασης να επαναφέρουν το χρώμα της εξωτερικής όψης της υπό στοιχεία ΚΑΤΟΙΚΙΑ 6 οριζόντιας ιδιοκτησίας τους στην αρχική του απόχρωση, άλλως να υποχρεωθεί η ίδια η ενάγουσα να προβεί στο χρωματισμό με προκαταβολή της σχετικής δαπάνης από τις εναγόμενες, καθώς και να καταδικαστούν οι εναγόμενες στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Η αγωγή αυτή εκδικάστηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και εκδόθηκε αρχικά η με αριθμό 195/2024 διάταξη με την οποία διατάχθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης από τον διορισθέντα με την ίδια διάταξη πραγματογνώμονα, μετά τη διενέργεια της οποίας εκδόθηκε εν συνεχεία, η οριστική απόφαση, 527/2025, η οποία, έκρινε την αγωγή παραδεκτή και νόμιμη πλην α) του αιτήματος επιδίκασης δαπανών για την άρση των προσβολών, το οποίο απορρίφθηκε ως αόριστο, β) του αιτήματος περί απαγγελίας ποινών έμμεσης εκτέλεσης στην περίπτωση μη αφαίρεσης των κολονακίων και του εσωτερικού τοίχου, το οποίο απορρίφθηκε ως μη νόμιμο και γ)του αιτήματος να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση και μετά από εκτίμηση των αποδείξεων, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και ως ουσία βάσιμη και α)υποχρέωσε τις εναγόμενες να αφαιρέσουν τα τρία τσιμεντένια κολωνάκια που έχουν τοποθετήσει στο χώρο αποκλειστικής χρήσης της ενάγουσας, ήτοι εντός της υπό στοιχείο 5Σ1 ανοικτής θέσεως στάθμευσης, εντός προθεσμίας εξήντα ημερών και σε περίπτωση που οι εναγόμενες δεν εκτελέσουν την ως άνω υποχρέωσή τους, επετράπη στην ενάγουσα να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την αποξήλωση, με δαπάνες των εναγομένων, β)αναγνώρισε το δικαίωμα σύγχρησης της ενάγουσας κατ’αναλογία του ποσοστού συνιδιοκτησίας της 141,667/1000, επί των καταληφθέντων κοινόχρηστων χώρων, που αποτυπώνονται στο διάγραμμα τεκμηρίωσης της πραγματογνωμοσύνης υπό στοιχεία Κ1-Ε1-Ζ-Η-Κ2-54-53-Κ1, επιφάνειας 30,24 τ.μ. και Θ-57-56-Θ επιφάνειας 1.06 τ.μ., γ) υποχρέωσε τις εναγόμενες να παραδώσουν σε ελεύθερη σύγχρηση τα τμήματα του άνω κοινόχρηστου χώρου στην ενάγουσα και να παύσουν τη χρήση στάθμευσης των αυτοκινήτων τους στον άνω κοινόχρηστο χώρο και να παραλείπουν κάθε τοιαύτη μελλοντική χρήση, δ) απειλήθηκε σε βάρος των εναγομένων χρηματική ποινή ύψους 300 ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας ενός μηνός για την περίπτωση παραβίασης των δύο ανωτέρων υποχρεώσεων εκ μέρους εκάστης εναγομένης, ε) υποχρέωσε τις εναγόμενες εντός μηνός από την τελεσιδικία της εκδοθησόμενης απόφασης να καθαιρέσουν το μανδρότοιχο μεσοτοιχία πλευράς μήκους 7,72 μ., που έχει κατασκευαστεί σε κοινόχρηστο χώρο, χωρίς να προβλέπεται από την οικοδομική άδεια και εσφαλμένως αναφέρεται στην αγωγή με στοιχεία Ε1-Π και σε περίπτωση που οι εναγόμενες δεν εκτελέσουν την ως άνω υποχρέωσή τους, επιτρέπει στην ενάγουσα να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για την καθαίρεση, με δαπάνες των εναγομένων, ενώ απέρριψε τα υπό στοιχεία στ και ε αιτήματα της αγωγής κατά παραδοχή της ένστασης καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος, που προέβαλαν οι εναγόμενες με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου τους που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και με τις προτάσεις τους, ως ουσία βάσιμης και τέλος, συμψήφισε τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων. Κατά της απόφασης αυτής και της αναγκαίως συνεκκαλουμένης προηγηθείσας μη οριστικής, παραπονούνται οι διάδικοι με τις κρινόμενες εφέσεις και τους λόγους που διαλαμβάνονται σ’ αυτές, η μεν εκκαλούσα -ενάγουσα για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή τους ως προς τα προσβαλλόμενα κεφάλαια, ώστε να γίνει καθ’ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή της, οι δε εκκαλούσες -εναγόμενες για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή τους ως προς τα προσβαλλόμενα κεφάλαια, ώστε να απορριφθεί εν όλω η αγωγή, καθώς και να καταδικαστούν οι εφεσίβλητες στα δικαστικά έξοδα των εκκαλουσών κάθε έφεσης αντίστοιχα, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων (. …… και ……….) που εξετάστηκαν με επιμέλεια των διαδίκων αντίστοιχα, στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται στα με αριθμό 527/1015 πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του ως άνω Δικαστηρίου, τη με αριθ. …./25-10-2023 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ………….. που δόθηκε με την επιμέλεια της ενάγουσας ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των αντιδίκων της που δεν παραστάθηκαν κατά τη λήψη της, καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομότυπα και εκτιμώνται είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται η με αριθ. κατάθ. …../2024 από 11-10-2024 έκθεσης πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με τη με αριθ. …./2024 διάταξη πραγματογνώμονα ……….. πολιτικού μηχανικού, η από 24-2-2022 τεχνική έκθεση του τοπογράφου μηχανικού ……………, που συντάχθηκε με την επιμέλεια της πρώτης εναγομενης-ήδη πρώτης εφεσίβλητης-πρώτης εκκαλούσας, η από 23-11-2024 τεχνική έκθεση του διορισθέντος ως τεχνικού συμβούλου (βλ. τη με αριθ. ……/22-4-2024 δήλωση ορισμού τεχνικού συμβούλου) τοπογράφου μηχανικού …………, που συντάχθηκε με την επιμέλεια των εναγομένων-ήδη εφεσίβλητων-εκκαλουσών και εκτιμώνται ελευθέρως (άρθρα 387, 390, 392 Κ.Πολ.Δ., βλ. ΟλΑΠ 8/2005, ΑΠ 251/2017, ΑΠ 408/2016), καθώς και οι φωτογραφίες που προσκομίζονται από τους διαδίκους, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1 περ. γ, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και από τη με αριθ. …../21-5-2025 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ………….., που δόθηκε ενώπιον της Συμ/φου Πειραιά ………………. και προσκομίζεται με επίκληση από την ενάγουσα -εκκαλούσα -εφεσίβλητη, το πρώτον, στην κατ’ έφεση δίκη και λαμβάνεται παραδεκτώς υπόψη, καθόσον, λήφθηκε μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των αντιδίκων της που δεν παραστάθηκαν κατά τη λήψη της (βλ. τις με αριθ. ….. και …../16-5-2025 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Εφετείου Αθηνών . ……) και τη με αριθ. …./26-5-2025 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος …. ., ενώπιον της Συμ/φου Αθηνών ……., που συντάχθηκε με την επιμέλεια των εναγομένων -εφεσίβλητων -εκκαλουσών, κατόπιν κλήτευσης της αντιδίκου τους (βλ. τη με αριθ. …../21-5-2025 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών ……..), και λήφθηκε μετά τη συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου εντός της προθεσμίας προσθήκης (άρθρα 524 παρ. 1, 591 παρ. 1 περ. στ, 421, 422 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ.), σε αντίκρουση, κατά ρητή επίκληση με τη σχετική κλήση, της ως άνω ένορκης βεβαίωσης της αντιδίκου τους (ΑΠ 74/2017, ΑΠ 537/2016) και είναι παραδεκτή (ΑΠ 966/2014), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Δυνάμει του με αριθ. …/3-5-2006 συμβολαίου πώλησης οριζόντιων ιδιοκτησιών της Συμ/φου Πειραιώς …………., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Αίγινας (τόμος … και αριθ. ….) η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, απέκτησε την κυριότητα των οριζόντιων ιδιοκτησιών υπό στοιχεία α)«ΚΑΤΟΙΚΙΑ 5» (μεζονέτα) συνολικής επιφάνειας 83,57 τ.μ., ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του αγροτεμαχίου 141,6667/1000 εξ αδιαιρέτου και β)«ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΕΩΣ 5» (ισόγεια κλειστή θέση στάθμευσης αυτοκινήτου), επιφάνειας 19,52 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του αγροτεμαχίου 25/1000 εξ αδιαιρέτου, που έχουν ανεγερθεί επί ενιαίου οικοδομικού συγκροτήματος σε αγροτεμάχιο, που βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια της άλλοτε Κοινότητας ….. και ήδη του Δημοτικού Διαμερίσματος …….. του Δήμου Αίγινας, στη θέση «….. .». Σύμφωνα με το ως άνω συμβόλαιο, στην προαναφερόμενη οριζόντια ιδιοκτησία υπό στοιχεία «ΚΑΤΟΙΚΙΑ 5» ανήκει η αποκλειστική χρήση α)τμήματος του ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου, που εμφαίνεται με τα στοιχεία ε-ε1-ε2-ε3-δ3-δ2-ε4-ε5-36-ε7-ε8-ε στο από Μαΐου 2005 τοπογραφικό διάγραμμα του αρχιτέκτονα μηχανικού ………………. (αριθμός σχεδίου Α-2) και έχει επιφάνεια 388,38 τ.μ., β) των ανοικτών θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτου που βρίσκονται στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου και εμφαίνονται με τα στοιχεία «5-Σ1» επιφάνειας 12,50 τ.μ. και «5-Σ2» επιφάνειας 12,50 τ.μ. στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα (αριθμός σχεδίου Α-2). Επίσης αποδεικνύεται ότι οι εναγόμενες -ήδη εφεσίβλητες-εκκαλούσες δυνάμει του με αριθ. ……../2020 συμβολαίου της Συμ/φου Αθηνών …………, που μεταγράφηκε νόμιμα (τόμος 232 αριθ. 234), απέκτησαν η μεν πρώτη την επικαρπία κατά ποσοστό 15/100 εξ αδιαιρέτου, η δε δεύτερη την ψιλή κυριότητα κατά το ίδιο ποσοστό και την πλήρη κυριότητα κατά το ποσοστό των 85/100 εξ αδιαιρέτου των όμορων με της ενάγουσας οριζόντιων ιδιοκτησιών υπό στοιχεία α)«ΚΑΤΟΙΚΙΑ 6» (μεζονέτα) συνολικής επιφάνειας 83,57 τ.μ., ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του αγροτεμαχίου 141,6667/1000 εξ αδιαιρέτου και β)«ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΕΩΣ 6» (ισόγεια κλειστή θέση στάθμευσης αυτοκινήτου), επιφάνειας 19,52 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του αγροτεμαχίου 25/1000 εξ αδιαιρέτου, επί του ιδίου οικοδομικού συγκροτήματος. Με βάση το ίδιο συμβόλαιο, στην ως άνω οριζόντια ιδιοκτησία υπό στοιχεία «ΚΑΤΟΙΚΙΑ 6» ανήκει η αποκλειστική χρήση α)τμήματος του ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου, που εμφαίνεται με τα στοιχεία στ-στ1-στ2-στ3-στ4-στ5-7-6-5-4-3-2-1-47-46-στ6-ε2-στ7-στ8-στ9-στ10-στ11-στ12-στ, στο από Μαΐου 2005 τοπογραφικό διάγραμμα του αρχιτέκτονα μηχανικού ……….. (αριθμός σχεδίου Α-2) και έχει επιφάνεια 428,38 τ.μ., β) των ανοικτών θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτου που βρίσκονται στον ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου και εμφαίνονται με τα στοιχεία «6-Σ1» επιφάνειας 12,50 τ.μ. και «6-Σ2» επιφάνειας 12,50 τ.μ. στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα (αριθμός σχεδίου Α-3.1). Το ως άνω οικοδομικό συγκρότημα αποτελείται συνολικά από έξι κατοικίες, που συνδέονται μεταξύ τους με ξύλινες πέργκολες και αποτελούν ένα ενιαίο οικοδομικό συγκρότημα, έξι κλειστές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων, δώδεκα ανοικτές θέσεις σταθμεύσεως και τρεις ανοικτές θέσεις σταθμεύσεως αυτοκινήτων επισκεπτών, που έχουν ανεγερθεί σε αγροτεμάχιο, εκτός σχεδίου και εκτός οικισμού, εμβαδού 6.596 τ.μ. κατά τον τίτλο κτήσης και 6.596 τ.μ. κατά νεότερη καταμέτρηση, που βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια της άλλοτε Κοινότητας …… και ήδη του Δημοτικού Διαμερίσματος …….. του Δήμου Αίγινας, στη θέση «…….». Επίσης, το ως άνω οικοδομικό συγκρότημα διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 3741/1929, έχει υπαχθεί σε αυτές και έχει συνταχθεί κανονισμός δυνάμει της με αριθ. …../5-8-2005 πράξης σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και κανονισμού σχέσεων, της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου Πειραιώς …………., που έχει μεταγραφεί νόμιμα (τόμος … και αριθ. ……….). Οι διάδικοι, προέβησαν στην αγορά των ως άνω ιδιοκτησιών τους αντίστοιχα, αποδεχόμενοι, την πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και τον κανονισμό (πρβλ ΕφΘες 446/2024, ΕφΑΘ 466/2003, X. Κανέλλου οροφοκτησία 1988 σελ. 7980). Με την προαναφερόμενη με αριθμ. ……./5-8-2005 πράξη σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και κανονισμού σχέσεων, εκτός από τον προσδιορισμό-περιγραφή των τμημάτων του οικοδομικού συγκροτήματος, που αποτελούσαν αντικείμενο αποκλειστικής κυριότητας του κάθε ιδιοκτήτη (οριζόντιες ιδιοκτησίες), προσδιορίσθηκαν και συγκεκριμένοι χώροι, ως χώροι αποκλειστικής χρήσης, ήτοι τα τμήματα καταρχήν κοινόχρηστων χώρων, που, όμως, συμφωνήθηκε ειδικά ότι θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από συγκεκριμένους συνιδιοκτήτες. Ειδικότερα συμφωνήθηκε και καθορίσθηκε ότι στην αποκλειστική χρήση κάθε κατοικίας -οριζόντιας ιδιοκτησίας, ανήκει τμήμα του κοινόκτητου ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου, το οποίο θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας, ως αυλή ή κήπος, καθώς επίσης και τμήμα του κοινόκτητου ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου, το οποίο θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τον εκάστοτε ιδιοκτήτη της συγκεκριμένης κατοικίας ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, που ειδικότερα περιγράφονται στο ως άνω συμβόλαιο. Περαιτέρω, με ίδιο παραπάνω συμβόλαιο, που, ως προαναφέρθηκε, καταρτίστηκε και ο Κανονισμός σχέσεων συνιδιοκτητών, ορίσθηκε ότι οι λοιποί χώροι, μέρη και εγκαταστάσεις του επίδικου οικοδομικού συγκροτήματος αποτελούν το αντικείμενο της αναγκαστικής συγκυριότητας, δηλαδή αποτελούν τα κοινά, κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη του όλου ακινήτου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 2 του άνω Κανονισμού, ρητά αναφέρονται ως τέτοιοι κοινόκτητοι και κοινόχρηστοι χώροι, πράγματα και εγκαταστάσεις, ενδεικτικά, μεταξύ άλλων, οι διάδρομοι, η περίφραξη και όλες οι εγκαταστάσεις της, οι μεσότοιχοι που χωρίζουν τις οριζόντιες ιδιοκτησίες από τους κοινόκτητους χώρους, οι διάδρομοι, τα πλατύσκαλα που οδηγούν στις οριζόντιες ιδιοκτησίες του συγκροτήματος, οι μανδρότοιχοι. Επίσης, με το άρθρο 3 του άνω Κανονισμού (παράγραφος 2) απαγορεύτηκε η παρεμπόδιση χρήσης του ακάλυπτου χώρου του αγροτεμαχίου που εξυπηρετεί την κίνηση και ελιγμούς των αυτοκινήτων. Ακόμη με το ίδιο άρθρο του άνω Κανονισμού (παράγραφος 3) και με το άρθρο 4 (παράγραφος 4), δόθηκε το δικαίωμα στον κάθε ιδιοκτήτη οριζόντιας ιδιοκτησίας να μεταρρυθμίζει εσωτερικά την κατοικία του και υπό τον όρο ότι δεν θα θίγει με τα έργα αυτά τους κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους, εγκαταστάσεις και πράγματα και ορίστηκε επίσης ότι έχει δικαίωμα και υποχρεούται να επισκευάζει και να συντηρεί σε καλή κατάσταση τη στέγη, τις εξωτερικές όψεις και τους εν γένει εξωτερικούς (ιδιόχρηστους ή κοινόχρηστους) χώρους της κατοικίας του, αλλά ρητά απαγορεύτηκε σε κάθε συνιδιοκτήτη «η μεταρρύθμιση ή μεταβολή στις εξωτερικές όψεις και στους εν γένει εξωτερικούς χώρους του συγκροτήματος..» και ειδικότερα απαγορεύτηκε «η αλλαγή χρώματος ή υλικών επίστρωσης των εξωτερικών τοίχων των κατοικιών ….., οποιαδήποτε επέκταση ή κάλυψη των διαμορφωμένων ιδιόχρηστων χώρων (αυλών) με μη καλαίσθητες κατασκευές και κάθε εν γένει εγκατάσταση ή μεταβολή των εξωτερικών χώρων των κατοικιών που αλλοιώνει την όψη και αισθητική του όλου συγκροτήματος..», εκτός εάν αυτό αποφασισθεί με σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών. Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδεικνύεται ότι στον ακάλυπτο χώρο του αγροτεμαχίου, μεταξύ των όμορων ανοικτών χώρων στάθμευσης αποκλειστικής χρήσης κατά τα προεκτεθέντα των ιδιοκτησιών των διαδίκων, αντίστοιχα και προς διαχωρισμό αυτών έχουν τοποθετηθεί από τις εφεσίβλητες-εκκαλούσες, τέσσερα τσιμεντένια κολωνάκια χρώματος γκρι, εκ των οποίων τα τρία έχουν τοποθετηθεί εντός των ορίων του χώρου στάθμευσης αποκλειστικής χρήσης της ενάγουσας υπό στοιχεία «5-Σ1» (όπως αυτά αποτυπώνονται εντός του διαγραμμισμένου με μπλε χρώμα τριγωνικού τμήματος στο διάγραμμα τεκμηρίωσης), κατά παράβαση του κανονισμού και παρεμποδίζοντας την κίνηση και ελιγμούς των αυτοκινήτων της εκκαλούσας -εφεσίβλητης, ενώ το τέταρτο έχει τοποθετηθεί εντός του χώρου αποκλειστικής χρήσης των εναγομένων και επίσης κανένα κολωνάκι δεν έχει τοποθετηθεί εντός της υπό στοιχεία «5-Σ2» ανοικτής θέσης στάθμευσης (βλ. σελ. 6 της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης και συνημμένες στη σελ. 7 φωτογραφίες, καθώς και συνημμένο στην ίδια έκθεση διάγραμμα τεκμηρίωσης), απορριπτομένου ως αβάσιμου (αναφορικά με τα τρία ως άνω κολωνάκια) του ισχυρισμού των εναγομένων που προβάλλεται με τον πρώτο λόγο της έφεσης κατά το οικείο σκέλος αυτού, ότι έχουν τοποθετηθεί εντός του χώρου αποκλειστικής χρήσης αυτών. Η δε ενάγουσα ρητά αντιτάχθηκε στις πιο πάνω ενέργειες των εναγομένων και με την από 18-8-2022 εξώδικη δήλωσή της που κοινοποιήθηκε προ της άσκησης της αγωγής. Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι μέρος από το επίδικο τμήμα, που αποτυπώνεται στην αγωγή με τα στοιχεία Ε1-Ζ-Η-Θ-Κ-Λ-Π-Ε1, αποτελεί κοινόχρηστο χώρο και συγκεκριμένα το τμήμα υπό στοιχεία Κ1-21-Ζ-Η-Κ2-54-53-Κ1 επιφάνειας 30,24 τ.μ. και το τμήμα υπό στοιχεία Θ-57-56-Θ επιφάνειας 1,06 τ.μ., όπως τα τμήματα αυτά αποτυπώνονται στο συνημμένο στην ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης διάγραμμα τεκμηρίωσης και έχουν καταληφθεί κατά παράβαση του κανονισμού από τις εναγόμενες, και με στάθμευση των οχημάτων τους, παραβλάπτοντας το δικαίωμα σύγχρησης της ενάγουσας κατ’αναλογία του ποσοστού συνιδιοκτησίας της, απορριπτομένων ως αβάσιμων των ισχυρισμών των εναγομένων που επαναφέρονται με τους σχετικούς λόγους της έφεσής τους ότι τα ανωτέρω τμήματα δεν αποτελούν κοινόχρηστο χώρο. Επίσης αποδεικνύεται ότι ο μανδρότοιχος (μεσοτοιχία) πλευράς μήκους 7,72 μ., με τα στοιχεία Ε1-Τ1, όπως αποτυπώνεται στο συνημμένο στην ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης διάγραμμα τεκμηρίωσης, έχει κατασκευαστεί (σε επαφή με το παρτέρι) από τις εναγόμενες σε κοινόχρηστο χώρο (βλ. ιδ. σελ. 11 της πραγματογνωμοσύνης), ο οποίος ανήκει στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής και περιέρχεται κατά κυριότητα, νομή και χρήση σε όλους τους συνιδιοκτήτες της οικοδομής κατά το λόγο της εξ αδιαιρέτου μερίδας εκάστου, χωρίς η κατασκευή αυτή να προβλέπεται στο εργολαβικό προσύμφωνο, το συμβόλαιο σύστασης οριζόντιων ιδιοκτησιών και κανονισμού, το συνοδεύον αυτή τοπογραφικό διάγραμμα, ούτε και στην οικοδομική άδεια, έχει δομηθεί σε κοινόχρηστο χώρο και χωρίς την απαραίτητη-κατά τον Κανονισμό-ύπαρξη ομόφωνης απόφασης όλων των συνιδιοκτητών της οικοδομής, μεταξύ των οποίων και η ενάγουσα, η οποία, κατά τα ανωτέρω αποδειχθέντα, ρητά αντιτάχθηκε (βλ. και εξώδικη δήλωση και ένορκες βεβαιώσεις του ……………-συζύγου της ενάγουσας), απορριπτομένου του περί αντιθέτου ισχυρισμού των εφεσίβλητων -εκκαλουσών ότι έχει κατασκευαστεί εντός της χώρου αποκλειστικής χρήσης της ιδιοκτησίας τους, που επαναφέρεται με τον πρώτο λόγο της έφεσής τους. Συνεπώς, εφόσον η κατασκευή του επιδίκου μανδρότοιχου σε κοινόχρηστο χώρο της οικοδομής, χωρίς την απαιτούμενη ομόφωνη απόφαση όλων των συνιδιοκτητών αυτής, συνιστά ευθεία παραβίαση του Κανονισμού και του νόμου, γεννάται υποχρέωση των εναγομένων-εφεσίβλητων-εκκαλουσών να αποκαταστήσουν την οικοδομή στην προηγούμενη κατάσταση, κατεδαφίζοντας αυτόν. Σημειώνεται ότι στην αγωγή αποτυπώνεται ως μεσοτοιχία η πλευρά Ε1-Π, ενώ στην πραγματικότητα μεσοτοιχία με το υφιστάμενο παρτέρι αποτελεί η πλευρά Ε1-Τ1 μήκους 7,72 μ., όπως αποτυπώνεται στο διάγραμμα τεκμηρίωσης της έκθεσης πραγματογνωμοσύνης. Οι εναγόμενες δε παρανόμως αρνούνται να συμπράξουν στις δέουσες ενέργειες για την πρόσβαση της ενάγουσας στη θέση αποκλειστικής χρήσης της ιδιοκτησίας της και την απελευθέρωση του καταληφθέντος κοινόχρηστου χώρου κατά τα προεκτεθέντα, προσβάλλοντας το δικαίωμα σύγχρησης της ενάγουσας κατά την αναλογία του ποσοστού συνιδιοκτησίας της (141,667/1000) στους ως άνω κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους. Επομένως γεννάται υποχρέωση των εναγομένων-εφεσίβλητων-εκκαλουσών να αποκαταστήσουν την οικοδομή στην προηγούμενη κατάσταση, αφαιρώντας τα τρία τσιμεντένια κολωνάκια και κατεδαφίζοντας τον ως άνω μανδρότοιχο, καθώς και να παραδώσουν σε ελεύθερη σύγχρηση τα προαναφερόμενα τμήματα (υπό στοιχεία Κ1-21-Ζ-Η-Κ2-54-53-Κ1 επιφάνειας 30,24 τ.μ. και υπό στοιχεία Θ-57-56-Θ επιφάνειας 1,06 τ.μ.), του άνω κοινόχρηστου χώρου στην ενάγουσα κατά την αναλογία του ποσοστού συνιδιοκτησίας της, καθώς και να παύσουν τη χρήση στάθμευσης των αυτοκινήτων τους στον ως άνω κοινόχρηστο χώρο και να παραλείπουν κάθε τοιαύτη μελλοντική χρήση. Ενόψει των προεκτεθέντων και σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, η εκκαλουμένη απόφαση που έκρινε ομοίως εν σχέσει με τα ανωτέρω, ορθά εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτομένων των περί αντιθέτου ισχυρισμών των εναγομένων -εφεσίβλητων -εκκαλουσών που προβάλλονται με τους σχετικούς λόγους της έφεσής τους ως αβάσιμων. Κατά ρητή δε πρόβλεψη της προαναφερόμενης, με αριθμ. ……./5-8-2005 πράξης σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και κανονισμού σχέσεων, έχει συνταχθεί κανονισμός που ρυθμίζει το συγκεκριμένο τρόπο χρήσης των παραπάνω κοινοχρήστων χώρων (αρθρ. 3 παρ. 3), ως ανωτέρω εκτέθηκε, απαγορεύτηκε δε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ή μεταβολή είτε των ιδιόχρηστων είτε των κοινόκτητων και κοινόχρηστων χώρων, χωρίς ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών του συγκροτήματος. Η απαγόρευση δε αυτή, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, ισχύει και αν ακόμη από την απαγορευμένη ενέργεια δεν παραβλάπτεται η χρήση των άλλων συνιδιοκτητών, ούτε μειώνεται η ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος. Επίσης, αναφορικά με την αιτίαση των εναγομένων -εφεσίβλητων -εκκαλουσών ότι οι διαφορές μεταξύ των διαδίκων οφείλονται στη μετατόπιση των κτιρίων εν σχέσει με αρχικό τοπογραφικό διάγραμμα, καθώς και του συναφούς ισχυρισμού τους περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων που προβάλλεται με το δεύτερο λόγο της έφεσής τους, σημειώνεται ότι η μετατόπιση των κτιρίων και των δύο ιδιοκτησιών σε σχέση με τη θέση που προβλεπόταν στο αρχικό τοπογραφικό διάγραμμα κάλυψης και διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου του αρχιτέκτονα μηχανικού …………., που επισημαίνεται στην ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης και στις τεχνικές εκθέσεις και συνομολογείται από τους διαδίκους, λήφθηκε υπόψη από τον ως άνω πραγματογνώμονα, απεικονίζεται δε στο συνημμένο στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης διάγραμμα τεκμηρίωσης, όπως και η πραγματική θέση των δύο κατοικιών και για την ακριβέστερη εφαρμογή αποτυπώθηκε το υλοποιημένο όριο του συνολικού αγροτεμαχίου. Ο ως άνω πραγματογνώμονας έλαβε υπόψη του όλα τα παραπάνω στοιχεία κατά τον προσδιορισμό των επίδικων κοινόχρηστων και κοινόκτητων τμημάτων και των επίδικων κατασκευών, ως περιέχονται στην σαφή και αιτιολογημένη έκθεση πραγματογνωμοσύνης, εκτιμώμενη σε συνδυασμό και με τα λοιπά αποδεικτικά στοιχεία και δεν αναιρούνται από τις δύο τεχνικές εκθέσεις που προσκομίζονται από τις εναγόμενες. Ακόμη, η αναφορά στην από 23-11-2024 τεχνική έκθεση που προσκομίζεται από τις εναγόμενες ότι «τυχόν κατασκευές στον περιβάλλοντα χώρο της αποκλειστικής χρήσης της κάθε ιδιοκτησίας έγιναν με ευθύνη του ιδιοκτήτη της και ……… έχουν τακτοποιηθεί ήδη …» δεν ασκεί έννομη επιρροή, διότι πέραν του ότι δεν προσδιορίζονται οι κατασκευές, ακόμη και σε περίπτωση τυχόν νομιμοποίησης των επίδικων κατά τις οικείες πολεοδομικές διατάξεις, οι εν λόγω κατασκευές ούτε νομιμοποιούνται έναντι των λοιπών συνιδιοκτητών της οικοδομής, ούτε παύει η εξ αυτών παρακώλυση της ελεύθερης και απρόσκοπτης χρήσης των κοινόχρηστων πραγμάτων από τους λοιπούς συνιδιοκτήτες. Μόνο δε το γεγονός του (ενδεχόμενου) επιτρεπτού των ως άνω επίδικων κατασκευών ή της ενδεχόμενης εκ των υστέρων νομιμοποίησης (ή έστω τακτοποίησης) δεν τις καθιστά επιτρεπτές και έναντι της ενάγουσας -συνιδιοκτήτριας της ως άνω οικοδομής και των επίδικων κοινόχρηστων και κοινόκτητων χώρων και μερών της, αφού αυτές (προσθήκες και κατασκευές) και η κατάληψη τμημάτων κοινόχρηστου χώρου, έλαβαν χώρα από τις εναγόμενες και υπό τις προπεριγραφείσες πραγματικές συνθήκες (κατά παράβαση της συστατικής πράξης της οροφοκτησίας και του κανονισμού, αλλά και παραβλάπτοντας το επί των επίδικων κοινόκτητων και κοινόχρηστων χώρων δικαίωμα χρήσης της ενάγουσας), διότι σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσαν να επέλθουν μόνον ύστερα από κοινή απόφαση των συνιδιοκτητών, η οποία εν προκειμένω δεν είχε προηγηθεί. Περαιτέρω, οι εναγόμενες με τους πρώτο, δεύτερο και τρίτο των λόγων της έφεσής τους κατά το οικείο σκέλος αυτών, παραπονούνται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο κατ’εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου απέρριψε σιγή την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος αναφορικά με τα ανωτέρω αιτήματα της αγωγής που έγιναν δεκτά με την εκκαλουμένη απόφαση. Την ένσταση αυτή στήριξαν στο ότι οι παραπάνω ενέργειες και κατασκευές έλαβαν χώρα εντός του χώρου αποκλειστικής χρήσης της ιδιοκτησίας τους και όχι σε κοινόχρηστους χώρους, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα, σε γνώση της τελευταίας, η οποία ανεχόταν, αποδεχόταν και επιδοκίμαζε τις ενέργειες αυτές. Ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι το ασκούμενο με την ένδικη αγωγή δικαίωμα της ενάγουσας αναφορικά με τις ανωτέρω ενέργειες και κατασκευές παρίσταται καταχρηστικό, δεν βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 281 ΑΚ, αφενός, διότι το ασκούμενο δικαίωμα της ενάγουσας ως προς τις ανωτέρω παραβάσεις έχει βάσιμο έρεισμα στο νόμο και στον κανονισμό, αφετέρου δε, διότι η συμπεριφορά της απέναντι στις εναγόμενες, βάσει των αποδειχθέντων, δεν υπήρξε τέτοια, ώστε να δημιουργήσει σε αυτές την πεποίθηση ότι δεν θα ασκήσει το ένδικο δικαίωμά της (προέβη άμεσα μόλις αντιλήφθηκε τις ανωτέρω παραβάσεις στην κοινοποίηση εξωδίκου και στην άσκηση της αγωγής), απορριπτομένων ως αβάσιμων των περί αντιθέτου ισχυρισμού των εναγομένων περί εσφαλμένης εφαρμογής του νόμου με την απόρριψη σιγή της ένστασης του άρθρου 281 ΑΚ ως προς τα ανωτέρω που προβάλλονται με τους πρώτο και δεύτερο των λόγων της έφεσής τους, καθώς και του τρίτου λόγου της έφεσης περί έλλειψης νομίμου αιτιολογίας της εκκαλουμένης, δεδομένου επίσης ότι δεν αποτελεί ισχυρισμό (δικαιοκωλυτική ένσταση), κατ’ άρθρο 281 Α.Κ., η αμφισβήτηση της ύπαρξης αυτού καθ’ εαυτού του δικαιώματος της ενάγουσας. Επίσης, οι ισχυρισμοί των εναγομένων που προβάλλονται με τον πρώτο λόγο της έφεσης κατά το οικείο σκέλος αυτού περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της ενάγουσας στηριζόμενη στο ότι και η ίδια συνέπραξε και αποδέχτηκε μετά τη διαφοροποίηση των υλοποιημένων ορίων και έχει καταλάβει τμήματα των κοινόχρηστων χώρων και τμήμα της ιδιοκτησίας τους, δεν μπορούν να θεμελιώσουν ένσταση στηριζόμενη στο άρθρο 281 Α.Κ., επειδή η ενδεχόμενη παραβίαση των υποχρεώσεων αυτής ακόμη και αν τα επικαλούμενα από τις εναγόμενες περιστατικά υποτεθούν αληθινά, δεν καθιστά από μόνη της την άσκηση των κρινομένων δικαιωμάτων της καταχρηστική, αλλά παρέχει απλώς στις εναγόμενες αγώγιμες αξιώσεις εναντίον της. Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που απέρριψε σιγή τους ως άνω ισχυρισμούς των εναγομένων, που συμπληρώνονται με την παρούσα, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, απορριπτομένων των περί αντιθέτου αιτιάσεων των εναγομένων που προβάλλονται με τους σχετικούς λόγους της έφεσης ως αβάσιμων. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι από το έτος 2018 έχει τοποθετηθεί από τη δικαιοπάροχο των εναγομένων (……………) συρματοπλέγματα και καλαμιές κατά μήκος του παρτεριού -συνόρου των διηρημένων ιδιοκτησιών των διαδίκων και εμφαίνεται με τα στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε στο ενσωματωμένο στην αγωγή διάγραμμα (σελ. 27) και έχει μεταβληθεί το αρχικό χρώμα των εξωτερικών τοίχων της ιδιοκτησίας των ήδη εναγομένων -εφεσίβλητων -εκκαλουσών (βλ. και ένορκη κατάθεση της ………….. που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου), σε γκρι, κατά παράβαση του κανονισμού και χωρίς προηγούμενη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών. Η τοποθέτηση του συρματοπλέγματος και των καλαμιών, που δεν είναι σταθερή κατασκευή και ελλείπει σχετική πρόβλεψη στον κανονισμό, καθώς και η μεταβολή του χρώματος της εξωτερικής τοιχοποιίας από τη δικαιοπάροχο των εναγομένων, για την οποία, ως προεκτέθηκε, υπάρχει ρητή πρόβλεψη στον κανονισμό, δεν παραβλάπτουν τη χρήση της ιδιοκτησίας της ενάγουσας και των κοινόχρηστων μερών, ούτε προσβάλλουν την αισθητική και αρχιτεκτονική του όλου χώρου, ούτε μεταβάλλεται ο συνήθης προορισμός τους, η δε ενάγουσα αν και γνώριζε τις μεταβολές αυτές δεν αντιτάχθηκε από το έτος 2018 μέχρι το χρόνο άσκησης της αγωγής, όπως αντίθετα έπραξε για τις προαναφερόμενες ενέργειες των εναγομένων (βλ. και εξώδικη δήλωση), ώστε να δημιουργήσει στις τελευταίες, που απέκτησαν το ακίνητο το 2020, την πεποίθηση ότι δεν θα ασκήσει το ένδικο δικαίωμά της, αναφορικά με τα ανωτέρω. Όπως δε κατέθεσαν οι μάρτυρες που εξετάστηκαν με την επιμέλεια των εναγομένων, ο χρωματισμός της εξωτερικής τοιχοποιίας των κτιρίων του συγκροτήματος έχει διαφοροποιηθεί από τον αρχικό σε τέσσερις από τις έξι κατοικίες και επομένως η γενική ομοιομορφία του συγκροτήματος έχει μεταβληθεί. Η δε ενάγουσα ουδεμία βλάβη υφίσταται από τις πιο πάνω μεταβολές, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι μικρότερη σε σχέση με τη βλάβη που θα υποστούν οι εναγόμενες από την όψιμη άσκηση του αγωγικού δικαιώματος χωρίς κάποιο βάσιμο λόγο, η ικανοποίηση του οποίου θα ήταν γι’ αυτές επαχθής οικονομικώς και θα προκαλούσε την έντονη εντύπωση αδικίας σε σχέση με το όφελος που θα αποκομίσει η αντίδικός τους. Συνακόλουθα η άσκηση του συγκεκριμένου αγωγικού δικαιώματος ως προς τα ανωτέρω αιτήματα της αγωγής, υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλονται από την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη αλλά και τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό αυτού, όπως ορθά έκρινε και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεχόμενο κατά ως άνω την ένσταση των εναγομένων ως νόμιμη και ουσιαστικά βάσιμη, με συνοπτικότερη αιτιολογία η οποία συμπληρώνεται με την παρούσα. Επομένως, η αξίωση της ενάγουσας να αφαιρεθούν οι ανωτέρω προσθήκες περίφραξης και να μεταβληθεί ο χρωματισμός κρίνεται ως ουσιαστικά αβάσιμη και οι σχετικοί πρώτος και δεύτερος λόγοι έφεσης της ενάγουσας περί εσφαλμένης εφαρμογής του νόμου και περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι κατ’ουσίαν. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 193 του Κ.Πολ.Δ., εφόσον ο διάδικος προσβάλλει με ένδικο μέσο την απόφαση ως προς την ουσία της υπόθεσης, μπορεί να την προσβάλλει και ως προς τη διάταξή της σχετικά με τα δικαστικά έξοδα. Η διάταξη του άρθρου 193 του Κ.Πολ.Δ. δεν καθιστά απρόσβλητη από τα ένδικα μέσα τη διάταξη της απόφασης περί δικαστικών εξόδων, αλλά απλώς ορίζει ότι, δεν είναι παραδεκτή αυτοτελής προσβολή αυτής με ένδικο μέσο μόνον ως προς τα έξοδα, χωρίς ταυτόχρονη προσβολή και ως προς την ουσία της υπόθεσης (ΑΠ 555/2017), απαιτεί μεν ταυτόχρονη προσβολή της απόφασης και για την ουσία της υπόθεσης, πλην όμως, ο ανωτέρω λόγος δεν ακολουθεί αναγκαίως το αποτέλεσμα του λόγου που αφορά στην ουσία και μπορεί να είναι αβάσιμος ο λόγος που αφορά στην ουσία και βάσιμος ο λόγος που αφορά στα έξοδα. Η άποψη ότι ο τελευταίος ακολουθεί αναγκαίως την τύχη του πρώτου και δεν εξετάζεται στην περίπτωση που είναι αβάσιμος ο λόγος για την ουσία, δεν είναι ορθή, γιατί αν ο λόγος που αφορά στην ουσία κριθεί βάσιμος και αλλάξει το αποτέλεσμα της δίκης αλλάζει αναγκαίως και η επιβολή των δικαστικών εξόδων, χωρίς να χρειάζεται να προβληθεί λόγος εφέσεως για τα έξοδα. Επομένως, η προβολή λόγου εφέσεως ως προς τα έξοδα αποκτά νόημα αν κριθεί αβάσιμος ο λόγος για την ουσία της υπόθεσης και γι΄ αυτό κρίνεται αυτοτελώς (ΕφΠειρ 646/2019, ΕφΠειρ 462/2016, ΕφΠειρ 85/2015). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 179 εδ. α του Κ.Πολ.Δ., σε περίπτωση που η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής, μπορεί το Δικαστήριο, ανεξάρτητα από την έκταση της νίκης ή της ήττας των διαδίκων, να προβεί σε συμψηφισμό των εξόδων. Στην περίπτωση έτσι αυτή ο συμψηφισμός (όλων των εξόδων ή ενός μέρους τους) ή μη των δικαστικών εξόδων ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου της ουσίας (ΑΠ 454/2020, ΑΠ 85/2019, ΑΠ 97/2018, ΑΠ 308/2016, ΑΠ 1668/2014, ΑΠ 1668/2014, ΑΠ 19/2014, ΑΠ 613/2010, ΑΠ 773/2009, ΑΠ 1533/2008, ΑΠ 433/2007). Στην προκείμενη περίπτωση η ενάγουσα -εκκαλούσα -εφεσίβλητη, με τον τρίτο λόγο της έφεσής της προσβάλλει την εκκαλουμένη απόφαση κατά τη διάταξή της με την οποία συμψήφισε εν όλω τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων λόγω της δυσχέρειας των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν, ισχυριζόμενη ειδικότερα ότι εσφαλμένα εφαρμόστηκε η διάταξη του άρθρου 179 Κ.Πολ.Δ., καθόσον δεν υπήρξε δυσχέρεια των αναφερομένων στην εκκαλουμένη απόφαση κανόνων δικαίου και χωρίς και να αιτιολογείται στην εκκαλουμένη για ποιο λόγο η ερμηνεία των εν λόγω διατάξεων ήταν ιδιαίτερα δυσχερής. Ο προβαλλόμενος λόγος έφεσης, παραδεκτά προβάλλεται, σύμφωνα με την προηγηθείσα νομική σκέψη, εφόσον προσβάλλεται συγχρόνως και η ουσία της υπόθεσης, πλην όμως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, καθόσον το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ορθά προέβη στην εφαρμογή του άρθρου 179 εδ. α του Κ.Πολ.Δ. κατά τη διακριτική αυτού ευχέρεια, καθόσον υφίσταται ιδιαίτερη δυσχέρεια στην ερμηνεία και εφαρμογή των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν στην προκείμενη υπόθεση και ιδίως λόγω της πλοκής των νομικών θεμάτων που συνάπτονται με αυτή και βεβαιώνεται στην εκκαλουμένη η συνδρομή των προϋποθέσεων εφαρμογής της ανωτέρω διάταξης.
Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος των εφέσεων προς έρευνα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ομοίως σε σχέση με τα ανωτέρω, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και τις αποδείξεις ορθά εκτίμησε, είναι δε αβάσιμοι και απορριπτέοι οι λόγοι των εφέσεων που υποστηρίζουν τα αντίθετα, καθώς και οι εφέσεις στο σύνολό τους ως προς την ουσιαστική τους βασιμότητα. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθούν οι κρινόμενες εφέσεις ως κατ΄ουσίαν αβάσιμες και να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλουσών κάθε έφεσης αντίστοιχα, τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων, που υπέβαλαν νομότυπα με τις προτάσεις τους σχετικό αίτημα, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 178, 183 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας. Τέλος, λόγω της απόρριψης των εφέσεων και της ήττας των εκκαλουσών, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος κατά την άσκηση της κάθε έφεσης, αντίστοιχα, παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 εδ. ε του Κ.Πολ.Δ.), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις από α) 12-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../13-3-2025) και β) 11-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……………/11-3-2025) εφέσεις, κατά της με αριθμό 527/2025 οριστικής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία).
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ουσίαν τις εφέσεις.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από τις εκκαλούσες κατά την άσκηση των ως άνω εφέσεων αντίστοιχα και αναφερόμενων στο σκεπτικό της παρούσας, παραβόλων.
Επιβάλλει σε βάρος των εκκαλουσών εκάστης έφεσης τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων αντίστοιχα, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε πεντακόσια (500) ευρώ, ήτοι α) επιβάλλει σε βάρος της εκκαλούσας της από 12-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../13-3-2025) έφεσης τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ και β) επιβάλλει σε βάρος των εκκαλουσών της από 11-3-2025 (αριθ. έκθ. κατάθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……………../11-3-2025) έφεσης, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις 15 Σεπτεμβρίου 2025 χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ