Αριθμός 465/2025
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4o
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη και Σταυρούλα Λιακέα, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, όπως νομίμως εκπροσωπείται από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, καθώς και από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), η οποία εδρεύει στην Αθήνα (οδός …….) (ΑΦΜ ………….), όπως αυτή εκπροσωπείται νόμιμα από τον Διοικητή της και στην προκειμένη περίπτωση και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ε΄Πειραιά και του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ, Δέσποινα Ντουρντουρέκα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………………. 2) ………………..και 3) …………….. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Μάρθα Κωτσίδου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ)
Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 29.11.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2022) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1609/2024 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν με την από 18.6.2024 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ ……………/2024-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ……../2024) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ του εκκαλούντος και η πληρεξούσια δικηγόρος των εφεσιβλήτων, οι οποίες παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1711, 1846 1847, 1848, 1849, 1850, 1851, 1856 και 1857 ΑΚ συνάγεται ότι ο κληρονόμος, είτε καλείται από διαθήκη, είτε εξ αδιαθέτου, αποκτά αυτοδίκαια την κληρονομία με μόνο το θάνατο του κληρονομουμένου, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε ενέργεια από μέρους του, ακόμα και χωρίς τη γνώση ή θέλησή του. Το δικαίωμα, όμως, αυτό της αυτοδίκαιης κτήσης της κληρονομίας είναι προσωρινό και μετακλητό, γιατί τελεί υπό την τιθέμενη από το νόμο διαλυτική αίρεση της εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομιάς (άρθρ. 1847 ΑΚ), δηλαδή δικαιούται ο κληρονόμος να αποποιηθεί, κατά βούληση, την κληρονομία που έχει επαχθεί σ’ αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου, οπότε η κτήση αναιρείται, εξαρχής, και θεωρείται σαν να μην έγινε. Η αποποίηση της κληρονομίας είναι δήλωση του προσωρινού κληρονόμου ότι αποκρούει – δεν δέχεται – την κληρονομία που έχει επαχθεί σ’ αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου. Η αποποίηση συνιστά μονομερή δικαιοπραξία διαπλαστικού χαρακτήρα, μη απευθυντέα σε τρίτο, υποκείμενη σε συστατικό τύπο και είναι ανεπίδεκτη οποιασδήποτε αίρεσης ή προθεσμίας, χάριν της ασφάλειας των συναλλαγών (άρθρο 1851 εδ. β ΑΚ). Η σχετική δήλωση αποποίησης γίνεται ενώπιον του γραμματέα του δικαστηρίου της κληρονομίας, μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών (με τη διαφοροποίηση του άρθρου 1847 παρ. 2 ΑΚ), που αρχίζει από τότε που ο κληρονόμος έλαβε γνώση της επαγωγής και του λόγου αυτής. Στην επαγωγή, όμως, από διαθήκη η προθεσμία δεν αρχίζει πριν από τη δημοσίευση της διαθήκης (άρθρ. 1847 παρ. 1 εδ. β ΑΚ). Από την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας αποποίησης τεκμαίρεται αμαχήτως από το νόμο (άρθρ. 1850 εδ.β ΑΚ) η αποδοχή της κληρονομίας. Η δήλωση αποποίησης έχει διαπλαστικό χαρακτήρα, αφού δημιουργεί μία νέα νομική κατάσταση ως προς το πρόσωπο του κληρονόμου. Η κληρονομία επάγεται σ’ εκείνον που θα είχε κληθεί, αν εκείνος που αποποιήθηκε δεν ζούσε κατά το χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου (άρθρ. 1856 ΑΚ). Κατά τη διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 1 και 2 ΑΚ, η αποδοχή ή η αποποίηση της κληρονομίας είναι αμετάκλητη, ενώ η αποδοχή ή η αποποίηση που οφείλεται σε πλάνη ή απάτη ή απειλή κρίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις για τις αδικοπραξίες. Δεν αποκλείεται, όμως, παρά το ότι η διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 1 ΑΚ καθιερώνει το αμετάκλητο της αποδοχής ή της αποποίησης ως μονομερούς δικαιοπραξίας, με προφανή σκοπό τη δημιουργία βεβαιότητας ως προς το πρόσωπο του κληρονόμου, η αποδοχή και η αποποίηση να είναι συνέπεια πλάνης που δεν αναφέρεται στο λόγο της επαγωγής, ή που είναι αποτέλεσμα απάτης ή απειλής. Στις περιπτώσεις αυτές, η διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 2 ΑΚ προβλέπει τη δυνατότητα ακύρωσης της αποδοχής ή αποποίησης, σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις για τις ακυρώσιμες δικαιοπραξίες (άρθρ. 140 επ., 147 επ., 150 επ. ΑΚ), που εφαρμόζονται ενόσω δεν τροποποιούνται από τις ιδιαίτερες ρυθμίσεις των διατάξεων του άρθρου 1857 παρ. 2 – 4 ΑΚ. Έτσι, εφόσον πρόκειται για δήλωση από πλάνη, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 140, 141 και 142 ΑΚ, αν κατά την κατάρτιση της δικαιοπραξίας, η δήλωση δεν συμφωνεί από ουσιώδη πλάνη με τη βούληση του δηλούντος, αυτός έχει το δικαίωμα να ζητήσει την ακύρωση της δικαιοπραξίας και η σχετική αγωγή είναι δυνατόν να στραφεί κατά του δανειστή της κληρονομίας (ΑΠ 842/2022, ΑΠ 1041/2022, ΑΠ 827/2017). Η πλάνη είναι ουσιώδης, όταν αναφέρεται σε σημείο ή ιδιότητα του προσώπου ή του πράγματος τέτοιας σπουδαιότητας για την όλη δικαιοπραξία ώστε, αν ο πλανηθείς γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δεν θα επιχειρούσε τη δικαιοπραξία (ΑΠ 217/2023, ΑΠ 842/2022). Από τις διατάξεις των άρθρων 157 και 1857 παρ. 2 του ΑΚ προκύπτει ότι η αγωγή, για την ακύρωση της αποδοχής της κληρονομίας, που οφείλεται σε εξακολουθητική πλάνη παραγράφεται μετά εξάμηνο, το οποίο αρχίζει αφότου παρήλθε η κατάσταση αυτή, από την άρση δηλαδή της πλάνης, και διακόπτεται αυτή με την άσκηση της αγωγής, σύμφωνα με τον γενικό κανόνα του άρθρου 261 εδ. α’ του ΑΚ (ΑΠ 1496/2023, ΑΠ 572/2016, ΑΠ 10412015). Η προθεσμία αποποίησης της κληρονομίας είναι αποσβεστική προθεσμία, το δικαίωμα ακύρωσης της αποδοχής είναι διαπλαστικό, και η, από το άρθρο 1857 παρ. 2 εδ. β ΑΚ, εξάμηνη προθεσμία, παρά το γράμμα της δεν συνιστά παραγραφή αλλά αποσβεστική προθεσμία. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποίησης, μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης όταν η, με τον τρόπο αυτό, συναγόμενη, κατά πλάσμα του νόμου, αποδοχή, δεν συμφωνεί με τη βούλησή του από ουσιώδη πλάνη, δηλαδή από άγνοια ή εσφαλμένη γνώση της κατάστασης που διαμόρφωσε τη βούλησή του, αν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε, αν ο κληρονόμος γνώριζε την αληθινή κατάσταση, ως προς το σημείο αυτό, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αποποίησης. Η εσφαλμένη γνώση ή άγνοια, που δημιουργεί τη, μεταξύ βούλησης και δήλωσης, διάσταση, η οποία, όταν είναι ουσιώδης, θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δήλωσης λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των προαναφερόμενων νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομιάς (Ολ ΑΠ 858/1990), υπάρχει δε πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής της κληρονομίας και όταν ο κληρονόμος τελεί σε άγνοια που ανάγεται: α) στο σύστημα της κτήσης της κληρονομίας κατά το ΑΚ που επέρχεται, αμέσως, μετά το θάνατο του κληρονομουμένου, οπότε η προθεσμία του άρθρου 1847 ΑΚ δεν αρχίζει, γιατί η άγνοια αποκλείει τη γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς και β) σε άγνοια μόνο της ύπαρξης της προθεσμίας του άρθρου 1847 ΑΚ προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο 1850 ΑΚ νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης (ΑΠ 1497/2023, ΑΠ 217/2023, ΑΠ 842/2022).
Νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η από 18.06.2024 με (αρ. εκθ. κατ. Πρωτ. ………/2024 και αρ. εκ . κατ. Εφ. ………./2024) έφεση του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου και ήδη εκκαλούντος κατά των εναγόντων και ήδη εφεσίβλητων προς εξαφάνιση της με αριθμό 1609/2024 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων και έκανε δεκτή ως βάσιμη κατ΄ ουσίαν την από 29.11.2022 (με γεν. αριθμ. κατ. …./29.11.2022 και ειδ. αριθμ. κατ. ……./29.11.2022) αγωγή των εναγόντων και νυν εφεσιβλήτων κατά του εναγομένου και νυν νυν εκκαλούντος. Η ανωτέρω έφεση έχει ασκηθεί νόμιμα κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στους εναγοντες στις 31.05.2024 (βλ. την με αριθμό ……………/31.5.2024 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, …….), η δε έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του εκδόσαντος την εκκαλούμενη απόφαση Δικαστηρίου στις 18.06.2024. Πρέπει, λοιπόν, η έφεση που αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 του ΚΠολΔ εισάγεται για να δικασθεί από το παρόν Δικαστήριο, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία. Σημειώνεται ότι για το παραδεκτό του ως άνω ενδίκου μέσου, δεν απαιτείται η καταβολή του τασσόμενου από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 ΚΠολΔ παραβόλου, αφού το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής κάθε τέλους και παραβόλου για την άσκηση ενδίκου μέσου σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ.1 του Καν. Δ/τος της 26 Ιουνίου/10 Ιουλίου 1944 “Περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου” (βλ. ΤρΕφΠειρ 50/2020 στο site του Εφετείου Πειραιά, efeteio-peir.gr).
Με την από 29.11.2022 (με γεν. αριθμ. κατ. …../29.11.2022 και ειδ. αριθμ. κατ. ……../29.11.2022) αγωγή οι ενάγοντες εκθέτουν ότι στις 06-01-2014 απεβίωσε, άνευ διαθήκης, στην Αθήνα ο υιός της πρώτης εξ αυτών και αδελφός της δεύτερης και τρίτου εξ αυτών, ………………, καταλείποντας κατά το χρόνο θανάτου του, πλησιέστερους συγγενείς τους ίδιους (ενάγοντες). Ότι με τον αποβιώσαντα δεν είχαν καμία επικοινωνία τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια, λόγω του ότι εκείνος είχε εμπλακεί με ναρκωτικές ουσίες και είχε απομακρυνθεί από την οικογένεια του. Ότι στις 7-11-2022, κοινοποιήθηκε στη δεύτερη εξ αυτών το με αριθμό πρωτ. ……/25-10-2022 έγγραφο, με το οποίο της γνωστοποιούνταν από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Ε’ Πειραιά ότι όφειλε, ως κληρονόμος του αποβιώσαντος αδελφού της, να τακτοποιήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές του τελευταίου. Ότι κατά το χρόνο αυτό (17- 11-2022) ενημερώθηκαν το πρώτον, τόσο ότι o . ……. είχε αποβιώσει, όσο και το ότι ο τελευταίος είχε χρέη προς τη ΔΟΥ Πειραιά. Ότι ακολούθως, στις 22-11- 2022, κοινοποιήθηκαν στην πρώτη και στον τρίτο εξ αυτών οι με αριθ. πρωτ. …./25- 10-2022 και ……/25 -10-2022 ατομικές ειδοποιήσεις καταβολής – υπερημερίας της ΔΟΥ Ε΄ Πειραιά, αντίστοιχα, με τις οποίες η τελευταία τους γνωστοποιούσε ότι όφειλαν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος συγγενούς τους, να προβούν στην τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών του τελευταίου. Ότι οι οφειλές του ανωτέρω αποβιώσαντος προς τη Δ.Ο.Υ. Ε΄ Πειραιά αφορούσαν δικαστικά έξοδα ποινικών υποθέσεων, κατά τα φορολογικά έτη 2008, 2009 και 2011, συνολικού ποσού 20.261,31 ευρώ. Ότι έως την 17-11-2022, ευρίσκονταν σε πλάνη, που δεν σχετίζεται με το κατάχρεο της κληρονομιάς του αποβιώσαντος και είναι ουσιώδης, περί του θανάτου και της επαγωγής της κληρονομιάς του ως άνω αποβιώσαντος – οφειλέτη σε αυτούς, ως συγγενών δεύτερης τάξης της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διάδοχης. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητούσαν την ακύρωση λόγω ουσιώδους πλάνης της πλασματικής αποδοχής κληρονομιάς του ως άνω αποβιώσαντος, λόγω άπρακτης παρέλευσης της προθεσμίας αποποίησης καθώς και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Επί της ανωτέρω αγωγής η εκκαλουμένη οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία δίκασε αντιμωλία των διαδίκων, έκρινε την ως άνω αγωγή νόμιμη και την έκανε δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη. Ήδη το εναγόμενο – εκκαλούν με την κρινόμενη έφεση του παραπονείται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να γίνει δεκτή η έφεση του, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ώστε να απορριφθεί η από 29.11.2022 (με γεν. αριθμ. κατ. ……/29.11.2022 και ειδ. αριθμ. κατ. ………/29.11.2022) αγωγή.
Με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση έφεσης το εκκαλούν παραπονείται ότι η εκκαλουμένη κατ΄ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου έκανε δεκτό ότι η ως άνω αγωγή παραδεκτώς ασκήθηκε κατά του Ελληνικού Δημοσίου, καθόσον τούτο δεν νομιμοποιείται παθητικά, διότι οι ενάγοντες δεν επικαλούνται αλλά συνάγεται από το αγωγικό δικόγραφο ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο τυγχάνει μοναδικός δανειστής της κληρονοµίας και συνεπώς τυγχάνει απορριπτέα ως ανομιμοποίητη. Επί του λόγου αυτού λεκτέα είναι τα εξής : Η ως άνω αγωγή παραδεκτώς ασκείται κατά του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου, διότι σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στο αγωγικό δικόγραφο, το Ελληνικό Δημόσιο νομιμοποιείται παθητικά, με την ιδιότητα του δανειστή της κληρονομιάς, η οποία αρκεί για τη θεμελίωση της παθητικής νομιμοποίησης, καθόσον η αγωγή προς ακύρωση της αποδοχής της κληρονομίας είναι δυνατόν να στραφεί κατά του δανειστή της κληρονομίας (ΑΠ 1497/2023, 842/2022, ΑΠ 1041/2022, ΑΠ 827/2017, Γεωργιάδης σε Α.Κ. Γεωργιάδη- Σταθόπουλου, άρθρ. 1857 αριθ. 3), απορριπτομένου του ως άνω λόγου έφεσης ως αβάσιμου.
Από την εκτίμηση των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα στη συνέχεια, χωρίς, ωστόσο, να παραλείπεται κανένα κατά την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, την υπ’ αριθ. ……/2013 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα …………, που ελήφθη ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, ………., την οποία προσκομίζουν μετ’ επικλήσεως οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, κατόπιν νομίμου κλητεύσεως των εναγόμενων και ήδη εκκαλούντων (βλ. τις υπ’ αριθ. …/10-01-2023, …./10-01-2023 και …./10-01-2023 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ……………., αντίστοιχα), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 06-01-2014 απεβίωσε στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός», χωρίς να αφήσει διαθήκη, ο …………….., ο οποίος άφησε πλησιέστερους εξ αδιαθέτου συγγενείς του, κατά το χρόνο του θανάτου του, τους ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητους, ήτοι τη μητέρα του …….. και τα αδέλφια του …….. και ………….., όπως προκύπτει από το εκδοθέν υπ’ αριθ. πρωτ. …………../18-11-2022 πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών του Δήμου Πειραιώς. Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι ενημερώθηκαν κατά το μήνα Νοέμβριο του έτους 2022 το πρώτον ότι o ……………… είχε αποβιώσει και το ότι ο τελευταίος είχε χρέη προς τη ΔΟΥ Πειραιά, καθώς και ότι όφειλαν ως εξ΄ αδιαθέτου συγκληρονόμοι του αποβιώσαντος συγγενούς τους, να προβούν στην τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών του τελευταίου που αφορούσαν δικαστικά έξοδα ποινικών υποθέσεων, κατά τα φορολογικά έτη 2008, 2009 και 2011, συνολικού ποσού 20.261,31 ευρώ. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι στις 7-11-2022, κοινοποιήθηκε στη δεύτερη εξ αυτών και ήδη δεύτερη εφεσίβλητη το με αριθμό πρωτ. ………./25-10-2022 έγγραφο, με το οποίο της γνωστοποιούνταν από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Ε’ Πειραιά ότι όφειλε, ως κληρονόμος του αποβιώσαντος αδελφού της, να τακτοποιήσει ληξιπρόθεσμες οφειλές του τελευταίου. Ακολούθως, στις 22-11-2022, κοινοποιήθηκαν στην πρώτη και στον τρίτο εξ αυτών οι με αριθ. πρωτ. ……/25-10-2022 και ……../25-10-2022 ατομικές ειδοποιήσεις καταβολής – υπερημερίας της ΔΟΥ Ε΄ Πειραιά, αντίστοιχα, με τις οποίες η τελευταία τους γνωστοποιούσε ότι όφειλαν, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος συγγενούς τους, να προβούν στην τακτοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών του ως άνω αποβιώσαντος. Αποδείχθηκε ότι οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι από το χρόνο θανάτου του υιού της πρώτης και αδελφού των δεύτερης και τρίτου, που έλαβε χώρα την 06.01.2014, μέχρι και τις 07.11.2022 και 22.11.2022, ότε και ενημερώθηκαν από την αρμόδια Δ.Ο.Υ Πειραιά σχετικά με τα χρέη του ως άνω αποβιώσαντος, τελούσαν σε πλάνη, αγνοώντας, τόσο το γεγονός του θανάτου του συγγενούς τους, με τον οποίον δεν διατηρούσαν σχέσεις ούτε είχαν επικοινωνία από το έτος 2003, όσο και την συνεπεία αυτού επαγωγή της κληρονομίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του αστικού κώδικα που αφορούν στην αποποίηση κληρονομιάς και τις έννομες συνέπειες που επέρχονται από την άπρακτη παρέλευση της σχετικής προθεσμίας αποποίησης. Συνεπώς, αποδείχθηκε, ότι στο πρόσωπο των εναγόντων και ήδη εφεσιβλήτων υφίσταται ουσιώδης πλάνη, ήτοι διάσταση μεταξύ της πραγματικής βούλησής τους και της κατά πλάσμα δικαίου δήλωσής τους περί αποδοχής κληρονομίας, που δικαιολογεί την ακύρωσή της (πλασματικής αποδοχής της ανωτέρω κληρονομιάς), καθόσον, ο μόνος λόγος, για τον οποίο αυτοί δεν προέβησαν εμπροθέσμως στην αποποίηση της επίδικης κληρονομίας, ήταν ότι αγνοούσαν το γεγονός του θανάτου του ως άνω αποβιώσαντος και την ύπαρξη νόμιμής προθεσμίας αποποίησης και των νομικών διατάξεων που ρυθμίζουν την αποποίηση κληρονομιάς και τις έννομες συνέπειες που επέρχονται από την άπρακτη παρέλευση της σχετικής προθεσμίας αποποίησης. Η πλάνη των εναγόντων και ήδη εφεσιβλήτων αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομιάς, λόγω των έννομων συνεπειών που συνεπάγεται αυτή, ήτοι να επιβαρυνθούν οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι με τα χρέη της (κληρονομιάς), ώστε εάν αυτοί γνώριζαν την πραγματική κατάσταση, δεν θα άφηναν να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αυτή, αλλά θα αποποιούνταν εμπρόθεσμα την κληρονομιά και συνεπώς θεμελιώνεται η ακύρωση της πλασματικής κατά το νόμο αποδοχής της εν λόγω κληρονομιάς. Κατόπιν αυτών, αποδείχθηκε, ότι στην προκειμένη περίπτωση συντρέχει νόμιμη περίπτωση ακύρωσης, ένεκα ουσιώδους πλάνης περί τα πράγματα, κατά τα αναλυτικά εκτεθέντα, της πλασματικής αποδοχής της κληρονομιάς του αποβιώσαντος την 06-01-2014, …………., κατοίκου εν ζωή Πειραιώς (οδός ………….), εκ μέρους των εναγόντων και ήδη εφεσιβλήτων ως εξ αδιαθέτου συγκληρονόμων αυτού. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ομοίως με την εκκαλουμένη απόφαση του, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, τα αντίθετα δε υποστηριζόμενα από το εκκαλούν με την υπό κρίση έφεση κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της, καθώς δεν απομένει προς εξέταση άλλος λόγος έφεσης. Τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει, γενομένου δεκτού του σχετικού αιτήματός τους, να επιβληθούν σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183, 176 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ, μειωμένα όμως κατ’ άρθρο 22 του ν. 3693/1957, σύμφωνα με όσα ειδικότερα αναφέρονται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 18.06.2024 με (αρ. εκθ. κατ. Πρωτ. ………/2024 και αρ. εκ. κατ. Εφ. ………../2024) έφεση του εναγομένου Ελληνικού Δημοσίου και ήδη εκκαλούντος κατά των εναγόντων και ήδη εφεσίβλητων προς εξαφάνιση της με αριθμό 1609/2024 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την ως άνω έφεση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας και ορίζει αυτά στο ποσό των διακοσίων (200,00 ) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, και αποφασίστηκε στις 3/7/2025 και δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουλίου 2025 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους, την δικαστική πληρεξουσία ΝΣΚ του εκκαλούντος και την πληρεξούσια δικηγόρο των εφεσιβλήτων.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ