ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 402 /2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Γ.Λ. .
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 517 ΚΠολΔ, η έφεση απευθύνεται κατ` εκείνων οι οποίοι ήταν διάδικοι κατά την πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων ή των κληροδόχων τους. Επί αναγκαστικής ομοδικίας η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά πάντων των ομοδίκων, άλλως απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξάλλου, με την παρ. 1 του άρθρου 76 του ίδιου Κώδικα, ορίζονται οι περιπτώσεις της αναγκαστικής ομοδικίας, με την παρ. 4 δε του ίδιου άρθρου 76 ΚΠολΔ ορίζεται ότι η άσκηση ενδίκων μέσων από κάποιον από τους εις την παρ. 1 ομοδίκους επάγεται αποτελέσματα και για τους λοιπούς, αυτό δε υπό την έννοια ότι αν κάποιος αναγκαίος ομόδικος ασκήσει ένδικο μέσο, θεωρούνται εκ του νόμου ως ασκούντες αυτό και οι ομόδικοι εκείνου, μολονότι αυτοί δεν το άσκησαν. Συνεπώς δεν απαιτείται από τον νόμο η έφεση που ασκείται από κάποιον από τους αναγκαίους ομοδίκους να απευθύνεται με ποινή το απαράδεκτο και κατά των ιδίων των ομοδίκων, αφού, σε αντίθετη περίπτωση, ο αναγκαστικός ομόδικος του εκκαλούντος θα εμφανίζεται να έχει ταυτοχρόνως την ιδιότητα του εφεσίβλητου και του εκκαλούντος, πράγμα που είναι λογικώς και νομικώς απαράδεκτο (Ολ.ΑΠ 63/1981). Εν τούτοις, ειδικά επί αναγκαστικής ομοδικίας, που προκύπτει σε δίκη δικαστικής διανομής, δεν είναι δυνατό να ισχύσουν τα προεκτεθέντα, διότι είναι, κατ` άρθρο 478 ΚΠολΔ, αναγκαία η εναγωγή όλων των κοινωνών. Ειδικότερα, όπως συνάγεται από τις διατάξεις των άρθρων 798 και 799 ΑΚ, 479, 480 παρ. 3, 481 παρ. 2, 482 παρ. 1, 483 και 489 ΚΠολΔ, η αγωγή περί διανομής δεν είναι μόνο διαπλαστική, ως διώκουσα τη διάπλαση νέας έννομης σχέσης για κάθε κοινωνό με την λύση της κοινωνίας, αλλά είναι και διπλού χαρακτήρα με την έννοια ότι δημιουργεί δίκη στην οποία εκ προοιμίου και ανεξάρτητα από την εξέλιξή της στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο ενάγων είναι συνάμα και εναγόμενος, όπως και κάθε εναγόμενος ή κυρίως παρεμβαίνων είναι συγχρόνως αντίδικος των λοιπών διαδίκων, αφού υφίσταται η δυνατότητα σε οποιονδήποτε, από τους αντιδίκους του ενάγοντος να υποβάλει αίτηση (που δεν έχει τον χαρακτήρα ανταγωγής ώστε να είναι εφαρμοστέα τα οριζόμενα στο άρθρο 268 παρ. 2 ΚΠολΔ), με βάση πραγματικό διάφορο εκείνου της αγωγής ως προς το επίκοινο δίκαιο και τη διάπλαση αυτού, και σε περίπτωση παραδοχής της αίτησης αυτής να αποβεί η δίκη σε βάρος των λοιπών, όχι με την απόρριψη της αγωγής, αλλά με τη διάπλαση της έννομης σχέσης κατά τρόπο διάφορο εκείνου που επιδιώχθηκε με την αγωγή, και συνεπώς να καταλήξει η δίκη σε βάρος του ενάγοντος ή των εναγόντων και κάποιου από τους αντιδίκους του, οι οποίοι κατά τούτο είναι αντίδικοι προς αλλήλους, δεσμευόμενοι από την διαπλαστική ενέργεια της απόφασης, που εκδίδεται με αυτόν τον τρόπο. Ακολούθως, η δίκη περί διανομής, που έχει αρχίσει, είναι επίσης διπλή σε όλη την πορεία της και συνεπώς και στον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας. Το ότι δε κάποιος ή περισσότεροι από τους κοινωνούς, ως επιτιθέμενοι ή αμυνόμενοι, ευρίσκονται στην αντίστοιχη δικονομική θέση κατά την έναρξη του δικαστικού αγώνα σε κάθε στάδιο αυτού είναι τελείως συμπτωματικό, διότι κάθε ένας από αυτούς, ανεξάρτητα από την ανωτέρω θέση του, μπορεί να έχει αντίθετα συμφέροντα προς τον άλλον, όπως προαναφέρθηκε, και προβάλλων αυτά να είναι ουσιαστικά αντίδικος του άλλου (Ολ.ΑΠ 321/1983). Επομένως, σε δίκη διανομής ο εναγόμενος (ή ο κυρίως παρεμβαίνων) ασκώντας έφεση, οφείλει, επί ποινή απαραδέκτου, να απευθύνει αυτήν και κατά του αναγκαίου ομοδίκου του (συνεναγόμενου) στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, σύμφωνα προς το ανωτέρω άρθρο 517 εδ. β` ΚΠολΔ, διότι στην ειδική αυτή περίπτωση δεν εφαρμόζεται η παρ. 4 του άρθρου 76 ΚΠολΔ, κατά την οποίαν η άσκηση των ενδίκων μέσων από κάποιον απο τους ομοδίκους της παρ.1 έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους. Πράγματι, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι θεωρείται εκ του νόμου ως ανππροσωπευόμενος στην άσκηση της έφεσης από τον εκκαλούντα ο ανωτέρω αναγκαίος ομόδικος του στο μέτρο που έχει αντίθετα συμφέροντα προς αυτόν και λόγω του διπλού χαρακτήρα της δίκης αυτής, έχει ουσιαστικά και την ιδιότητα του αντιδίκου (Ολ.ΑΠ 321/1983, ΑΠ 1822/2017, ΑΠ 386/2014, ΑΠ 1617/2014, ΑΠ 837/2007, ΑΠ 885/2001, Εφ.Θεσ.290/2012, δημοσιευμένες όλες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Σαμ. Σαμουήλ «Η έφεση» Ε` έκδοση, 2003, σελίδα 150, Β. Βαθρακοκοίλη Ερμ.ΚΠολΔ, υπό το άρθρο 517 παρ. 46).
Στην προκειμένη περίπτωση, η εφεσίβλητη …., άσκησε κατά των αδερφών της, ήτοι της εκκαλούσας …… (πρώτης εναγομένης) και ήδη εκκαλούσας καθώς και κατά του …… (δεύτερου εναγομένου), μη διαδίκου στην παρούσα κατ` έφεση δίκη, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 8-12-2011 με αριθμό εκθ. κατάθεσης …./8-12-2011, αγωγή, με την οποία ζητούσε τη διανομή του επίκοινου ακινήτου (παλαιάς οικίας, κατασκευασθείσας το έτος 1962, Α’ ορόφου, εμβαδού 87,84 τ.μ, η οποία κείται εντός οικοπέδου εμβαδού 101,20 τ.μ,) που βρίσκεται στον προσφυγικό συνοικισμό …… (………), όπως περαιτέρω περιγράφεται σε αυτήν, στο οποίο είναι συγκύριοι, η μεν ενάγουσα σε ποσοστό 54/62 εξ αδιαιρέτου, οι δε εναγόμενοι σε ποσοστό 6/64 εξ αδιαιρέτου, έκαστος εξ αυτών. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η υπ΄αρ. 3094/2014 οριστική απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, το οποίο δίκασε, κατά την τακτική διαδικασία (όπως αυτή ίσχυε πριν την τροποποίησή της με το Ν.4335/23-7-2015, που καταλαμβάνει τις αγωγές που ασκήθηκαν μετά την 1-1-2016, κατά το άρθρο 9 παρ.2 ως άνω νόμου), ερήμην των εναγομένων, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή και διατάχθηκε η, διά πωλήσεως με δημόσιο πλειστηριασμό, διανομή του εν λόγω ακινήτου, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην παραπάνω απόφαση. ‘Ηδη την απόφαση αυτή (εκκαλουμένη), προσβάλλει η πρώτη εναγομένη …… –ήδη εκκαλούσα, με την ένδικη έφεσή της, η συζήτηση της οποίας νομίμως επαναφέρεται με την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας κλήση και η οποία (έφεση) έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1 και 2, 511, 513, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ), ήτοι εντός της προβλεπόμενης από το άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠολΔ προθεσμίας των τριάντα ημερών, αφού η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην εναγόμενη στις 31-7-2014, όπως προκύπτει από τη σχετική σημείωση στο σώμα αυτής του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………., η δε έφεση κατ` αυτής, κατατέθηκε ενώπιον του εκδόντος την προσβαλλόμενη απόφαση δικαστηρίου στις 24-9-2014, δεδομένου ότι το χρονικό διάστημα από 1 έως 31 Αυγούστου, δεν υπολογίζεται, μεταξύ άλλων, για την ως άνω προθεσμία. Όμως, την κρινόμενη έφεση έπρεπε να την απευθύνει η εκκαλούσα –πρώτη εναγομένη, επί ποινή απαραδέκτου, σύμφωνα με τα εκτενώς αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, και κατά του συνεναγομένου της δεύτερου των εναγομένων ως άνω …. ………, δηλαδή και κατά του πρωτοδίκως αναγκαίου ομοδίκου της και έτερου συγκυρίου (μαζί με αυτήν και την ενάγουσα, κατά τα προαναφερθέντα ποσοστά) του επίκοινου ακινήτου, του οποίου ζητείτο, με την αγωγή, η διανομή, λόγω της ως άνω διττής φύσης της αγωγής διανομής και της υποχρεωτικής κοινής εναγωγής όλων των κοινωνών (που επιβάλλει τη συμμετοχή και στην έκκλητη δίκη όλων των συγκυρίων διαδίκων της πρωτόδικης δίκης). Πιο συγκεκριμένα, εφόσον πρόκειται περί αγωγής διανομής, κοινού πράγματος και στην παρούσα κατ` έφεση δίκη πρέπει να μετάσχουν όλοι οι συγκύριοι διάδικοι της πρωτόδικης δίκης, δηλαδή τόσο η ενάγουσα-ήδη εφεσίβλητη όσο και όλοι οι εναγόμενοι, ήτοι η πρώτη εναγομένη –εκκαλούσα και ο προαναφερθείς δεύτερος εναγόμενος. Παραταύτα, η εκκαλούσα απευθύνει την ένδικη έφεσή της κατά της πρωτόδικης απόφασης (εκκαλουμένης) μόνο κατά της ενάγουσας –ήδη εφεσίβλητης και όχι και κατά του δεύτερου εναγόμενου και επομένως, κατά τα προεκτεθέντα, η ασκηθείσα από την πρώτη εναγομένη –ομόδικο έφεση, να απορριφθεί ως απαράδεκτη, κατά τα άρθρα 517, 532 ΚΠολΔ και όσα επίσης εκτέθηκαν στην μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας ,θα συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, (εκκαλούσας και εφεσίβλητης), λόγω της συγγενικής σχέσης τους ως αδελφών (άρθρα 183 και 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει, κατ΄αντιμωλία των διαδίκων, την έφεση, κατά της υπ΄αρ. 3094/2014 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.
Απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη.
Συμψηφίζει, μεταξύ των διαδίκων, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 26 Ιουνίου 2018, απόντων των
διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ H ΓPAMMATEAΣ