ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός Αποφάσεως 416 /2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή Ελένη Μοτσοβολέα, Εφέτη, που ορίσθηκε από το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιως και την Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, την ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος: ……………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο, Πέτρο Βαρελά -Κοκολογιάννη .
Του εφεσιβλήτου : ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ «……………..», που εδρεύει στην Αθήνα, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο, Θεόφιλο Ρουμελιώτη βάσει δηλώσεως.
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 9-5-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………../2022 αγωγή του και ζήτησε να γίνει δεκτή. Επί της ανωτέρω αγωγής, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 3913/2023 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο εναγόμενος με την από 19-1-2024 και με αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2024 έφεσή του, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης …………./2024 και προσδιορίσθηκε για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε νόμιμα με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσιβλήτου δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο, αλλά κατέθεσε μονομερή δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ και προκατέθεσε προτάσεις, ο δε πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση του ηττηθεντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου κατά της υπ’ αριθ. 3913/2022 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το οποίο δίκασε την από 9-5-2022 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2022) αγωγή του εφεσιβλήτου, κατά την τατική διαδικασία έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 498, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 ΚΠολΔ), αφού η εκκαλουμένη επιδόθηκε στις 20-12-2023 και η έφεση κατατέθηκε στις 19-1-2024, αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ) και για το παραδεκτό της έχει καταβληθει και το νόμιμο παράβολο (βλ. το με κωδικό πληρωμής ………………/2024 παράβολο) σύμφωνα με την παράγραφο 3 εδ.3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ. Είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των κατ’ ιδίαν λόγων της (533 παρ. 1 ΚΠολΔ) κατά την αυτή ως άνω διαδικασία .
Σύμφωνα με το Νόμο 2121/1993 “Πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα”, όπως αυτός τροποποιήθηκε και ισχύει: “Οι πνευματικοί δημιουργοί, με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ` αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού του δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα)” (άρθρο 1 παρ. 1). “Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει στους δημιουργούς ιδίως την εξουσία (δικαίωμα) να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν… «την δημόσια εκτέλεση των έργων τους» καθώς και «την παρουσίαση στο κοινό των έργων τους ενσυρμάτως ή ασυρμάτως η με οποιονδήποτε άλλο τρόπο ” (άρθρο 3 παρ. 1 περ. στ και η). “Ο δημιουργός του έργου μπορεί να καταρτίζει συμβάσεις, με τις οποίες αναθέτει στον αντισυμβαλλόμενο και αυτός αναλαμβάνει την υποχρέωση να ασκήσει εξουσίες που απορρέουν από το περιουσιακό δικαίωμα (συμβάσεις εκμετάλλευσης)” (άρθρο 13 παρ. 1). “Ο δημιουργός του έργου μπορεί να επιτρέπει σε κάποιον άλλον την άσκηση εξουσιών που απορρέουν από το περιουσιακό του δικαίωμα (άδειες εκμετάλλευσης)” (άρθρο 13 παρ. 2). Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν. 4481/2017 το οποίο ισχύει εν προκειμένω ως εκ του χρόνου ασκήσεως της αγωγής ( με το άρθρο 54 του Ν. 4481/2017 καταργήθηκε το άρθρο 55 του Ν. 2121/1993) «1. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και οι οργανισμοί συλλογικής προστασίας τεκμαίρεται ότι έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας των δικαιωμάτων επί όλων των έργων ή των αντικειμένων προστασίας ή όλων των δικαιούχων για τα οποία ή για τους οποίους δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή τα δικαιώματα εύλογης αμοιβής ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα ή μέσω οποιασδήποτε άλλης συμβατικής συμφωνίας. Εφόσον ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με άδεια του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, ασκεί δικαιώματα ή αξιώσεις στο πλαίσιο του ν. 2121/1993, τα οποία υπόκεινται σε υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους. Εάν στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, υφίστανται περισσότεροι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης για μία συγκεκριμένη κατηγορία δικαιούχων, το τεκμήριο ισχύει, εφόσον τα δικαιώματα ασκούνται από κοινού από όλους τους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις του ν. 2121/1993. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και οι οργανισμοί συλλογικής προστασίας μπορούν να ενεργούν, δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους όνομα, εάν η αρμοδιότητά τους στηρίζεται σε μεταβίβαση της σχετικής εξουσίας, ή σε πληρεξουσιότητα, ή σε οποιαδήποτε άλλη συμβατική συμφωνία. Επίσης νομιμοποιούνται να ασκούν όλα τα δικαιώματα που έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς από τον δικαιούχο ή που καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα ή από οποιαδήποτε άλλη συμβατική συμφωνία. 2. Για τη δικαστική επιδίωξη της προστασίας των έργων και των δικαιούχων που εκπροσωπούνται από τον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ή από οργανισμό συλλογικής προστασίας, αρκεί η δειγματοληπτική αναφορά των έργων που έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης χωρίς την απαιτούμενη άδεια ή χωρίς την καταβολή εύ- λογης αμοιβής και δεν απαιτείται η πλήρης απαρίθμηση των έργων αυτών. 3. Τα τεκμήρια εφαρμόζονται κατά τέτοιον τρόπο από τους οργανισμούς, ώστε να μη θίγονται τα δικαιώματα των δικαιούχων, όπως αυτά προβλέπονται στον νόμο, και ιδίως η δυνατότητά τους να διαθέτουν ή όχι σε διαφορετικούς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης ολόκληρη ή εν μέρει τη διαχείριση ορισμένων εξουσιών ή ορισμένων έργων τους ή αντικειμένων προστασίας τους». ” Τέλος κατά το άρθρο 65 § 2 του νόμου 2121/1993 “Όποιος υπαιτίως προσέβαλε την πνευματική ιδιοκτησία ή τα συγγενικά δικαιώματα άλλου υποχρεούται σε αποζημίωση και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης. Η αποζημίωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς την άδεια ο υπόχρεος”. Ως παράνομη προσβολή θεωρείται κάθε πράξη που επεμβαίνει στις εξουσίες (ηθικές και περιουσιακές) του δημιουργού, η οποία γίνεται χωρίς την άδεια του. Με την διάταξη αυτή ενσωματώνεται στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας βασικά η ρύθμιση του άρθρου 914 του ΑΚ, καθώς και οι αντίστοιχες ρυθμίσεις των άρθρων 57 εδ. γ, 59, 60 εδ. β` και 932 του ίδιου Κώδικα, το πραγματικό δε του κανόνα δικαίου που περιέχει η εν λόγω διάταξη, για ό,τι αφορά την αποζημίωση, προϋποθέτει (περιλαμβάνει) υπαιτιότητα και προσβολή της πνευματικής ιδιοκτησίας (ή του συγγενικού δικαιώματος), παράνομη δηλαδή συμπεριφορά (ΑΠ 1328/2018, ΑΠ 649/2013, ΑΠ 1369/2011, ΑΠ 1030/2010). Η προσβολή απόλυτου και αποκλειστικού δικαιώματος συνιστά παράνομη πράξη και, εφόσον γίνεται υπαιτίως, συνιστά αδικοπραξία, διότι συνιστά αφ` εαυτής εναντίωση προς την αποκλειστική εξουσία του δικαιούχου. Δηλαδή, το γεγονός της επεμβάσεως δημιουργεί την παράνομη πράξη, κατά το άρθρο 914 ΑΚ και κατά την ειδική διάταξη του άρθρου 65 του ως άνω νόμου 2121/1993. Περαιτέρω, επειδή το ύψος της αποζημίωσης δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί και η σχετική απόδειξη καθίσταται δυσχερής, ο νομοθέτης καθόρισε ένα ελάχιστο όριο αποζημίωσης, προβλέποντας ότι αυτή δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής, που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς άδεια ο υπόχρεος (ΕφΠατρ 1082/2008 NOMOΣ, Εφ. Αθ. 2440/2006 ΕλλΔνη 49. 581, ΕφΑΘ. 6234/2007 ΕλλΔνη 49.584).
Με την από 9-5-2022 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2022) αγωγή, ο ενάγων Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Μουσικών Πνευματικών Δικαιωμάτων με την επωνυμία «…………..» εξέθετε ότι είναι νόμιμα συνεστημένος αντιπροσωπευτικός Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης με αποκλειστικό σκοπο την συλλογική διαχείριση και προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων επί των μουσικών έργων των μελών του, ήτοι συνθετών και στιχουργών, εκδοτών-υποεκδοτών μουσικών έργων και εν γενει δικαιούχων στην Ελλάδα με βάση την ισχύουσα νομοθεσία. Ότι τα μέλη αυτού του έχουν αναθέσει την διαχείριση και προστασία της εκμετάλλευσης των πνευματικών τους έργων και ότι στα πλαίσια της εν λόγω δραστηριότητάς του οι ανωτέρω του έχουν μεταβάσει καταπιστευτικά με έγγραφες συμβάσεις τα δικαιώματα της πνευματικής ιδιοκτησίας τους σε όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους η στα έργα που αυτοί έχουν κληρονομήσει, μεταξυ των οποίων και το δικαίωμα της δημόσια εκτέλεσης των έργων αυτών με οποιαδήποτε μορφή και σε οποιονδήποτε χώρο. Ότι επιπλέον ο ίδιος ο ενάγων έχει καταστεί μέλος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης (CISAC) και εκπροσωπεί πέραν των ημεδαπών και αλλοδαπούς δικαιούχους, δυνάμει συμβάσεων αμοιβαίας εκπροσωπησης, τις οποίες έχει συνάψει με τους αναφερόμενους στην αγωγή ομολόγους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της αλλοδαπής, οι οποίοι του έχουν παράσχει σχετική πληρεξουσιότητα προς τον σκοπό της διαχείρισης και προστασίας στην ελληνική επικράτεια των αναφερομένων στις συμβάσεις αυτές εξουσιών των πνευματικών δικαιωμάτων επί του συνόλου των έργων των μελων τους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και το δικαίωμα της δημόσιας εκτέλεσης των έργων αυτών. Ότι ο ίδιος (ενάγων) για την δημόσια εκτέλεση και παρουσίαση στο κοινό του μουσικού του ρεπερτορίου, ελληνικού και αλλοδαπού, ήτοι των μουσικών έργων των εκπροσωπούμενων από αυτόν δικαιούχων, παραχωρεί άδειες για την χρήση και εκμετάλλευση του μουσικού ρεπερτορίου, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, το οποίο είναι καθορισμένο στο περιγραφόμενο στην αγωγή αμοιβολόγιο, το οποίο έχει κοινοποιηθεί νόμιμα στον Ο.Π.Ι. Ότι ο εναγόμενος, ο οποίος έχει την ιδιοκτησία, διαχείριση εκμετάλλευση και κατά νόμο ευθύνη λειτουργίας των αναφερόμενων στην αγωγή καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και ψυχαγωγίας (καφε -μπαρ «…………..» και καφέ- μπαρ-εστιατόριο «……»), αν και προέβη σε δημόσια εκτέλεση των μουσικών έργων των εκπροσωπούμενων από τον εναγοντα δικαιούχων, στα οποία γίνεται δειγματολήπτική αναφορά, μετά την διενέργεια των δειγματοληπτικών ελέγχων που έγιναν στις 17-2-2022 και 18-2-2022 σε κάθε κατάστημα αντίστοιχα και αφού είχαν προηγηθει σχετικές οχλήσεις προς τον εναγόμενο με τα αναφερόμενα ενημερωτικά – απογραφικά δελτία και τις επιστολές οφειλής, εν τουτοις ο τελευταίος ουδέποτε έλαβε σχετική έγγραφη άδεια προς τούτο. Ότι εξαιτίας της παράνομης και υπαίτιας προσβολής των προστατευόμενων από τον ενάγοντα δικαιωμάτων, ο εναγόμενος υποχρεούται σε αποζημίωση, η οποία ανέρχεται στο διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως καταβάλλεται για το είδος της εκμεταλλεύσεως και δη βάσει του προαναφερομένου αμοιβολογίου και η οποία (αμοιβή) ανέρχεται στα ειδικότερα αναφερόμενα ποσά κατ’ έτος για κάθε κατάστημα, κατά τους ειδικοτερα εκτιθέμενους στην αγωγη υπολογισμούς συμπεριλαμβανομένου του αναλογούντος Φ.Π.Α. καθώς και σε αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη ο ενάγων, η οποία συνίσταται στην διά της προεκτεθείσας παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του εναγομένου (εκμετάλλευση και δημόσια εκτέλεση των προστατευομένων μουσικών έργων χωρίας άδεια) προσβολή και μείωση της της φήμης, της πίστεως, της υπολήψεως, του κύρους των εργασιών και του μελλοντος του Οργανισμού, ενόψει των συμβάσεων που έχουν συναφθεί μεταξύ αυτού και των συγκεκριμενων πνευματικών δημιουργών (συνθετών, στιχουργών η κληρονόμων αυτών, εκδοτών- υποεδοτών και εν γένει δικαιουχων πνευματικων δικαιωμάτων) και των αντίστοιχων αλλοδαπών φορέων και βάσει των οποιων ο Οργανισμός έχει καταστεί εκδοχέας των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών Ελλήνων και ξένων. Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων ζητούσε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει ως αποζημίωση το διπλάσιο της οφειλόμενης αμοιβής για τα έτη 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 με τις αναφερόμενες στην αγωγή διακρίσεις για κάθε κατάστημα, ήτοι το συνολικό ποσό των 24.822,32 ευρώ καθώς και το ποσό των 5.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικης βλάβης, ήτοι συνολικά το ποσό 29.822,32 ευρώ, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Επικουρικως δε ζητούσε, κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει το ποσό των 12.411,16 ευρώ, που αντιστοιχεί στο ύψος των καταβλητέων πνευματικών δικαιωμάτων που όφειλε να έχει καταβάλει βάσει του αμοιβολογίου εάν είχε ζητήσει άδεια για δημόσια εκτέλεση μουσικής στα καταστήματά του κατά τα επίδικα έτη, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως και να καταδικασθεί ο εναγομενος στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την υπ’ αριθμ. 3913/2023 οριστική του απόφαση αφου έκρινε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη κατά την κυρία αυτής βάση, περαιτέρω μετ’ εκτίμηση αποδείξεων δέχθηκε εν μέρει αυτήν κατ’ ουσίαν. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως άσκησε ο ηττηθείς εναγόμενος την υπό κρίση έφεσή του, με την οποία παραπονείται για τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους που συνιστούν αιτιάσεις αναγόμενες σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου αλλά και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να γίνει αυτή δεκτή ώστε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, και να απορριφθεί εν όλω η αγωγή του εφεσιβλήτου. Οι λόγοι εφέσεως για κακή εκτίμηση των αποδείξεων επάγονται το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της εφέσεως και εντεύθεν υποχρεούται το Δικαστήριο να ερευνήσει τα παραδεκτό, νόμιμο και ουσία βάσιμο της αγωγής. Επικουρικώς εισάγεται αίτημα σε περίπτωση που γίνει δεκτή η αγωγή να περιορισθεί το ποσό της αποζημιώσεως και δη για μεν το κατάστημα « ………….» στο ποσό των 9.061,92 ευρώ για δε το κατάστημα ………….. στο ποσό των 694,40 ευρώ. Η αγωγή, όπως το ιστορικό της εκτίθεται παραπάνω, είναι ορισμένη, και νόμιμη, ως προς την κύρια βάση της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 914, 932, 346 ΑΚ, 1,2, 3, 13, 14, 15, 65 παρ. 2 Ν. 2121/1993, 2 παρ. 1, 6, 7, 12, 22, 23 και 24 Ν. 4481/2017, όπως τα τελευταία άρθρα του Ν. 4481/2017 εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρ. 53 παρ. 11 και 54 παρ. 1 του ν. 4481/2017, ως εκ του χρόνου άσκησης της αγωγής, πλην των παρακάτω αιτημάτων α) του αιτήματος με το οποίο ζητείται αποζημίωση για το χρονικό διάστημα μετά την κατάθεση της αγωγής (11/5/2022), διότι δεν συντρεχουν οι προυποθέσεις για να δοθεί μέλλουσα ζημία κι ως εκ τούτου η αγωγή είναι νομιμη μόνο για το μέχρι την κατάθεση της αγωγης χρονικό διάστημα, β) της καταβολής φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) διότι εν προκειμένω το αίτημα δεν είναι είναι η καταβολή αμοιβής, αλλά η καταβολή αποζημιώσεως λόγω παραβιάσεως του άρθρου 65 παρ. 2 του Ν. 2121/1993. Η δε αποζημίωση που επιδικάζεται βάσει του ως άνω άρθρου δεν αποτελει αντάλλαγμα για παροχής υπηρεσίας ώστε να υποκειται σε ΦΠΑ, αλλά αποκατάσταση ζημίας για παραβίαση δικαιώματος. Η ζημια αυτή την οποια υπεστη ο εφεσίβλητος ως εκ της φύσεως της δεν αποκαθίσταται με υπηρεσίες τρίτου, ώστε να προβλεπεται η εκδοση παραστατικού υποκειμένου σε ΦΠΑ. Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που αφενός επιδίκασε αποζημίωση για το μετά την κατάθεση της αγωγής χρονικό διάστημα και αφετέρου συνυπολόγισε στα επιδικασθέντα ποσά και τον ΦΠΑ έσφαλε και πρέπει να εξαφανισθει κατά τουτο.
Με τον πρώτο λόγο εφέσεως ο εναγόμενος επαναφέρει την προβληθείσα ένωπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ένσταση αντισυνταγματικότητας του άρθρου 7 του Ν. 4481/2017 και αντίθεσης των διατάξεών του με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.), ισχυριζόμενος ότι η θεμελίωση των αιτημάτων της αγωγής στις διατάξεις του άρθρου 7 του Ν. 4481/2017, η δικονομική διευκόλυνση που νομοθετικά παρεχεται στον εφεσίβλητο δια της ενδεικτικής αναφοράς των επίδικων ηχογραφημένων αποσπασμάτων του άρθρου 7 παρ. 2 του Ν. 4481/2017 συνθέτουν ένα ασφυκτικο πλαισιο εντός του οποιου ο εκκαλών στερείται συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ότι η αρχή της ισότητας των όπλων και των διαδίκων παραβιάζεται κατάφωρα αφού ο εφεσίβλητος απολαμβάνει μονομερώς βαρυσήμαντων δικονομικών προνομίων. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι ενώ στην διάταξη του άρθρου 55 παρ. 2 εδ. α` του ιδίου νόμου, πριν την κατάργησή του με το άρθρο 54 του Ν. 4481/2017 οριζόταν ότι «Τεκμαίρεται ότι, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας όλων των έργων ή όλων των πνευματικών δημιουργών και, για τα οποία δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβασθεί σ` αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα» και ότι με την ανωτέρω διάταξη απαιτείται έγγραφη δήλωση προκειμένου να ενεργοποιηθεί το τεκμήριο, με αποτέλεσμα να ασκείται έλεγχος και να τίθενται σαφη όρια στο νομοθετημένο δικονομικό πλεονέκτημα, με την ισχύουσα διάταξη του άρθρου 7 παρ. 1 του Ν. 4481/2017, με την οποια ορίζεται ότι «Εφόσον οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με άδεια του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, ασκεί δικαιώματα ή αξιώσεις στο πλαίσιο του ν. 2121/1993, τα οποία υπόκεινται σε υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους» εισάγεται ανεξέλεγκτο τεκμήριο, ότι επιπλέον στα άνω δικονομικά πλεονεκτήματα του ενάγοντος προστίθεται η νομοθετημένη δυνατοτητα του Οργανισμού να περιορισθει μόνο σε δειγματοληπτική αναφορά για την δικαστική επιδίωξη της προστασίας των έργων των δικαιούχων, με αποτέλεσμα με το άρθρο 7 να προσβάλεται το δικαίωμα προσβασης σε δίκαιη δίκη και η αρχή της ισοτητας των διαδίκων και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έπρεπε να κηρύξει την αντισυνταγματικότητά του. Επί του ως άνω ισχυρισμού λεκτέα τα εξής : Στην διάταξη του άρθου 55 παρ. του ν. 2121/1993, όπως ισχυε πριν την αντικατάστασή του με τον Ν. 4481/2017 οριζόταν «Τεκμαίρεται ότι οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας όλων των έργων ή όλων των πνευματικών δημιουργών για τα οποία δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβασθεί σ` αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα. “Εφόσον οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού ασκεί το δικαίωμα της εύλογης και ενιαίας αμοιβής του άρθρου 49 παράγραφος 1 του παρόντος νόμου, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους». Παρόμοιες διατάξεις θεσπίσθηκαν και με το άρθρο 7 του Ν. 4481/2017, που ισχύει εν προκειμένω, στο οποιο ορίζεται «1. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και οι οργανισμοί συλλογικής προστασίας τεκμαίρεται ότι έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας των δικαιωμάτων επί όλων των έργων ή των αντικειμένων προστασίας ή όλων των δικαιούχων για τα οποία ή για τους οποίους δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή τα δικαιώματα εύλογης αμοιβής ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα ή μέσω οποιασδήποτε άλλης συμβατικής συμφωνίας. Εφόσον ο οργανισμός συλλογικής διαχείρισης που λειτουργεί με άδεια του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, ασκεί δικαιώματα ή αξιώσεις στο πλαίσιο του ν. 2121/1993, τα οποία υπόκεινται σε υποχρεωτική συλλογική διαχείριση, τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους, ημεδαπούς και αλλοδαπούς και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους. Εάν στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, υφίστανται περισσότεροι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης για μία συγκεκριμένη κατηγορία δικαιούχων, το τεκμήριο ισχύει, εφόσον τα δικαιώματα ασκούνται από κοινού από όλους τους αρμόδιους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις του ν. 2121/1993. Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και οι οργανισμοί συλλογικής προστασίας μπορούν να ενεργούν, δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους όνομα, εάν η αρμοδιότητά τους στηρίζεται σε μεταβίβαση της σχετικής εξουσίας, ή σε πληρεξουσιότητα, ή σε οποιαδήποτε άλλη συμβατική συμφωνία. Επίσης νομιμοποιούνται να ασκούν όλα τα δικαιώματα που έχουν μεταβιβαστεί σε αυτούς από τον δικαιούχο ή που καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα ή από οποιαδήποτε άλλη συμβατική συμφωνία. 2. Για τη δικαστική επιδίωξη της προστασίας των έργων και των δικαιούχων που εκπροσωπούνται από τον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης ή από οργανισμό συλλογικής προστασίας, αρκεί η δειγματοληπτική αναφορά των έργων που έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης χωρίς την απαιτούμενη άδεια ή χωρίς την καταβολή εύ- λογης αμοιβής και δεν απαιτείται η πλήρης απαρίθμηση των έργων αυτών. 3. Τα τεκμήρια εφαρμόζονται κατά τέτοιον τρόπο από τους οργανισμούς, ώστε να μη θίγονται τα δικαιώματα των δικαιούχων, όπως αυτά προβλέπονται στον νόμο, και ιδίως η δυνατότητά τους να διαθέτουν ή όχι σε διαφορετικούς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης ολόκληρη ή εν μέρει τη διαχείριση ορισμένων εξουσιών ή ορισμένων έργων τους ή αντικειμένων προστασίας τους». Με βάση την τελευταία αυτή διάταξη του άρθρου 7 του Ν. 4481/2017, όπως και με την καταργηθείσα του άρθρου 55 παρ. 2 εδ. α του Ν. 2121/1993 θεσπίζεται μαχητό τεκμήριο, που λειτουργεί κατ` αρχήν αποδεικτικά και αποβλέπει στη διευκόλυνση της απόδειξης, εκ μέρους των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας ή συγγενικών προς τούτο δικαιωμάτων, της νομιμοποίησης τους, τόσο για την κατάρτιση των σχετικών συμβάσεων και την είσπραξη των προβλεπομένων από τον παραπάνω νόμο αμοιβών, όσο και για τη δικαστική προστασία των δικαιούχων των δικαιωμάτων αυτών, ενισχύοντας έτσι σημαντικά την έναντι των χρηστών θέση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, η οποία, υπό το προϊσχύον δίκαιο, ήταν ιδιαίτερα ασθενής, με εντεύθεν συνέπεια τη μαζική προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων (ΕΑ 3343/2019, Εφ Θεσ 78/2018 ΝΟΜΟΣ). Ο ισχυρισμός περί αντισυνταγματικότητος είναι απορρριπτεος, διότι το θεσπιζόμενο δια του νομου τεκμήριο είναι αποδεικτικό και δη μαχητόν. Η ιδιοτης του ως μαχητου αποκλειει την αντισυναταγματικότητα των διατάξεων που προβλέπουν την νομιμοποίηση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης. Το τεκμήριο που καθιερώνεται με το άρθρο 7 του ν. 4481/2017, αναφορικά με την νομιμοποίηση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, τόσο για την κατάρτιση συμβάσεων ή την είσπραξη αμοιβών, όσο και για τη δικαστική προστασία των έργων, αποτελεί μαχητό τεκμήριο και όταν γίνεται επίκλησή του σε δίκη κατά κάποιου τρίτου, που χρησιμοποιεί το έργο χωρίς άδεια του οργανισμού ή δεν καταβάλει την εύλογη αμοιβή, ο τρίτος αυτός μπορεί να αποδείξει ότι η πραγματική αλήθεια είναι διαφορετική από την τεκμαιρόμενη, αφού το τεκμήριο αυτό διαπλάστηκε από τον νομοθέτη προς διευκόλυνση των εταιριών συλλογικής διαχείρισης ως προς τη νομιμοποιηση τους προς παροχή δικαστικής προστασίας και απόδειξη αυτής, δοθέντος ότι η αναφορά, για την πληρότητα του δικογράφου, όλων των δημιουργών (ημεδαπών ή αλλοδαπών), οι οποίοι έχουν αναθέσει στον οργανισμό τη διαχείριση εξουσιών, που απορρέουν από το ένδικο περιουσιακό τους πνευματικό δικαίωμα, λόγω της πληθώρας τούτων, θα δημιουργούσε μεγάλες δυσκολίες στην αποτελεσματική προστασία των πνευματικων δικαιωμάτων. Σκοπός των προαναφερομένων διατάξεων είναι η παροχή αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας στον δικαιούχο προσβληθεντος δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας. Η παράλειψη θέσπισης των πιο πάνω διατάξεων και τεκμηρίων θα καθιστούσε την προστασία του δικαιούχου γράμμα κενό, αφού λογω των συχνά ανυπέρβλητων αποδεικτικών δυσχερειών, θα αδυνατούσε να επιδιώξει δικαστικά την ικανοποίησή του. Με τις ως άνω διατάξεις του άρθρου 7 του Ν. 4481/2017 προβλέπονται δικονομικά τεκμήρια υπέρ των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης η προστασίας για την διευκόλυνση των σκοπών τους. Επομένως ο πρώτος λόγος εφέσεως κρίνεται απορριπτέος.
Με τον δεύτερο λόγο εφέσεως ο εκκαλών επαναφέρει την πρωτοδίκως προβληθείσα ένσταση αοριστίας ισχυριζόμενος ότι ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος αναφέρει μεν στην αγωγή του ότι έχει συνάψει συμβασεις με τους αναφερόμενους στην αγωγή δημιουργούς βάσει των οποιων αυτοι του αναθέτουν, με μεταβίβαση των εξουσιών τους την προστασία και διαχείριση του περιουσιακού δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας τους, αλλα δεν αναφέρει βασικά στοιχεία των συμβάσεων, όπως ημερομηνια κατάρτισης, διάρκεια, ούτε διευκρινίζει αν για τους αναφερόμενους πνευματικούς δημιουργούς είναι σε ισχύ κατά την στιγμή της κατάθεσης της αγωγής οι συμβάσεις, ότι στον συννημένο στην αγωγή κατάλογο με τους αλλοδαπούς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης αναφέρει μόνο τις χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται οι τελευταίοι, στο δε κατάλογο με τους ημεδαπούς πνευματικούς δημιουργούς αρκείται απλώς στην αναγραφη των ονομάτων τους. Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι ο εφεσίβλητος Οργανισμός απλά επικαλείται το τεκμήριο εκπροσώπησης των δικαιούχων πνευματικών δημιουργών του άρθρου 7 παρ. 1 Ν. 4481/2017, ότι ο εφεσίβλητος πέραν της δειγματοληπτικής αναφοράς σε συγκεκριμένα μουσικά έργα που, ισχυριζεται ότι ο εκκαλών αναπαρήγαγε στις 17-2-2022, δεν κάνει πλήρη παράθεση των μουσικών κομματιών, που αναπαρηγαγε, ότι δεν αναφέρει το σύνολο των ημεροχρονολογιών και ωρων κατά τις οποιες συντελέσθηκε η υποτιθέμενη αναπαραγωγή των μουσικών έργων, ουτε το πως διαπίστωσε την παράβαση. Με τον τρίτο λόγο εφεσεως ο εκκαλών επαναφέρει την ένσταση περί έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του εφεσιβλήτου για την άσκηση της αγωγής ισχυριζομενος ότι ο Οργανισμός δεν προσκόμισε συμβάσεις με δημιουργούς ή συμβάσεις αμοιβαιοτητας με αλλοδαπούς οργανισμούς διαχείρισης και ότι στηρίχθηκε μόνον στο τεκμήριο που του αναγνωρίζει ο Νόμος. Από την προεκτεθείσα διάταξη του άρθρου 7 του ν. 4481/2017 δεν μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα, ότι ο νόμος απαιτεί, για το ορισμένο της σχετικής αγωγής των ημεδαπών οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, την εξαντλητική και δη την ονομαστική αναφορά στο δικόγραφο της όλων των δικαιούχων (ημεδαπών ή αλλοδαπών) πνευματικής ιδιοκτησίας που οι οργανισμοί αυτοί εκπροσωπούν και όλων των έργων τους, για τα οποία τους έχουν μεταβιβασθεί οι σχετικές εξουσίες, καθώς και των αντίστοιχων αλλοδαπών οργανισμών, στους οποίους ανήκουν οι αλλοδαποί δικαιούχοι, ή των επί μέρους στοιχείων και λεπτομερειών των σχετιζομένων με τις συμβάσεις αμοιβαιότητας, που οι ενάγοντες ημεδαποί οργανισμοί έχουν συνάψει με τους ομοειδείς αλλοδαπούς. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτό, ότι το εισαγόμενο από τη διάταξη αυτή μαχητό τεκμήριο λειτουργεί όχι μόνον αποδεικτικά, αλλά και νομιμοποιητικά και, επομένως, κατά την αληθή έννοια της εν λόγω διάταξης, αρκεί για το ορισμένο και παραδεκτό της σχετικής αγωγής των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, η αναφορά στο δικόγραφο της, ότι αυτοί εκπροσωπούν το σύνολο της ενδιαφερόμενης κατηγορίας δικαιούχων πνευματικών δημιουργών (ημεδαπών ή αλλοδαπών) και του έργου αυτών, καθώς και, το πολύ, η δειγματοληπτική αναφορά τούτων και δεν απαιτείται η εξαντλητική αναφορά του συνόλου των προεκτεθέντων στοιχείων, μη απαιτουμένης ούτε της διευκρίνησης της επί μέρους σχέσης που συνδέει τους τελευταίους με τον κάθε αλλοδαπό δικαιούχο, για τον οποίο αξιώνουν την καταβολή της αμοιβής, αφού σύμφωνα με τη ως άνω διάταξη, οι ενάγοντες οργανισμοί νομιμοποιούνται και μπορούν πάντα να ενεργούν δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους και μόνον όνομα, χωρίς να χρειάζεται, επομένως, να διευκρινίζουν κάθε φορά την ειδικότερη σχέση που τους συνδέει με τον καθένα από τους δικαιούχους, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς. (ΕφΑθ 3343/2019, ΕφΘεσ 78/2018, ΕφΘεσ 1810/2012, ΕφΠατρ 1082/2008 ΤΝΠ NOMOΣ). Εν προκειμένω ο εφεσίβλητος παρέθεσε στην αγωγή του αναλυτικό κατάλογο με τα ονόματα των πνευματικών δημιουργών των οποίων το σύνολο των έργων διαχειρίζεται, ενώ με βάση την διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 για την δικαστική επιδίωξη της προστασίας των έργων και των δημιουργών και εν γένει των δικαιουχων που εκπροσωπούνται από τον εφεσίβλητο αρκούσε η δειγματοληπτική αναφορά των έργων που εκτελέσθηκαν δημόσια χωρις την απαιτούμενη άδεια του εφεσιβλήτου και δεν απαιτείτο πλήρης απαρίθμηση των έργων αυτών, όπως άλλωστε προβλεπόταν και υπο την ισχύ του καταργηθέντος άρθρου 55 του ν. 2121/1993. Επίσης, δεν ήταν αναγκαία η αναφορά των συγκεκριμενων συμβασεων διαχείρισης και προστασίας που συνήψε, ως οργανισμός συλλογικής διαχείρισης και προστασίας, με τους αναφερόμενους στην αγωγή πνευματικούς δημιουργούς, βάσει των οποίων του έχουν εκχωρήσει, έναντι αμοιβής, τη διαχείριση και προστασία του περιουσιακού δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας τους, δηλαδή του αποκλειστικού και απόλυτου δικαιώματος της εκμετάλλευσης του έργου τους, καθόσον κατά την διάταξη του άρθρου 7 του ν. 4181/2017 οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης τεκμαίρεται ότι έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης και προστασίας των δικαιωμάτων επί όλων των έργων ή των αντικειμένων προστασίας ή όλων των δικαιούχων για τα οποία ή για τους οποίους δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβασθεί σε αυτούς οι σχετικές εξουσίες η τα δικαιώματα εύλογης αμοιβής ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα ή μεσω οποιασδήποτε άλλης συμβατικης συμφωνίας. Για τη δικονομική πληρότητα της αγωγής και την ενεργητική νομιμοποίηση του ενάγοντος, αναφορικά με την εκπροσώπηση των ημεδαπών και αλλοδαπών δημιουργών, αρκεί η αναφορά στο δικόγραφο της, ότι αυτοί εκπροσωπούν το σύνολο της ενδιαφερόμενης κατηγορίας δικαιούχων πνευματικών δημιουργών (ημεδαπών ή αλλοδαπών) και του έργου αυτών, καθώς και, η δειγματοληπτική αναφορά τούτων, στοιχεία που αναγράφονται στην αγωγή και δεν απαιτείται η εξαντλητική αναφορά του συνόλου των προεκτεθέντων στοιχείων, αφού σύμφωνα με τη ως άνω διάταξη του άρθρου 7 του ν. 4481/2017, οι ενάγοντες οργανισμοί νομιμοποιούνται και μπορούν πάντα να ενεργούν δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους και μόνον όνομα, χωρίς να χρειάζεται, επομένως, να διευκρινίζουν κάθε φορά την ειδικότερη σχέση που τους συνδέει με τον καθένα από τους δικαιούχους, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς. Για την ενεργητική νομιμοποίηση του ενάγοντος αρκεί η έγγραφη δήλωσή του (με την αγωγή) ότι του έχει εκχωρηθεί από τους δειγματοληπτικούς αναφερόμενους δημιουργους και για τα δειγματοληπτικώς αναφερόμενα έργα η διαχειριση και προστασία του περιουσιακού δικαιώματος της πνευματικής ιδιοκτησίας τους. Τα ίδια ισχύουν και για τους αλλοδαπούς οργανισμούς, με τους οποίους ο ημεδαπός οργανισμός συνάπτει σχέσεις αμοιβαιότητας, όπου και στην περίπτωση αυτή για την ενεργητική νομιμοποίηση του εναγόντος, αναφορικά με την εκπροσώπηση των αλλοδαπών δημιουργών αρκεί η έγγραφη (με το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο δήλωση) δήλωση να αναφέρεται στους δειγματοληπτικως εκτιθέμενους αλλαδαπους δημιοργούς και τα έργα τους και οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης της αλλοδαπής με τους οποίους έχει συναψει συμβάσεις αμοιβαιότητας, δίχως να απαιτείται η εξαντλητική αναφορά των αλλοδαπών φορέων και των έργων, που διαχειρίζονται οι ελληνικοί οργανισμοί ούτε των σχετικών συμβάσεων αμοιβαιότητας. Από την έγγραφη αυτή δήλωση, περί της ενεργητικής νομιμοποίησης του εναγόντος, προς άσκηση της ένδικης αγωγής, παρέπεται, ότι οι σχετικές συμβάσεις αμοιβαιότητας, καθώς και οι συμβάσεις διαχείρισης των προστατευόμενων δικαιωμάτων των Ελλήνων δημιουργών είναι σε ισχύ και, συνεπώς, δεν είναι αναγκαία, για το ορισμένο της ένδικης αγωγής, η αναφορά, ότι έλαβε χώρα ανανέωση της προστασίας με διαδοχικές σχετικές συμβάσεις ή παροχή πληρεξουσιότητας (ΕφΑθ 2900/2024, ΕφΘεσ 350/2021, ΕφΘεσ 78/2018, ΕΠατρ 1082/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επιπλέον στην αγωγή του εφεσιβλήτου αναγράφονται τα στοιχεία των δημιουργών των οποίων η μουσική αναπαραγόταν στην επιχείρηση του εναγομένου και οι αλλοδαποί Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης στους οποίους ανήκουν και ότι αυτοί οι αλλοδαποί συνεργάζονται με τον εφεσίβλητο. Επομένως ο δεύτερος λόγος και ο τρίτος λόγος εφέσεως πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Από την υπ’ αριθμόν …../ …./4-10-2022 ενορκη βεβαίωση του …………, που εξετάσθηκε επιμελεία του ενάγοντος ενώπιον του δικηγόρου Αθηνών …………, κατόπιν νομοτύπου και εμπροθέσμου κατ’ άρθρο 422 ΚΠολΔ κλητεύσεως του εναγομένου (υπ’ αριθ. ……/23-5-2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, ……….), από την υπ’ αριθ. …../10-10-2022 ένορκη βεβαίωση της ………, ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς . …., η οποία ελήφθη με επιμέλεια του εναγομένου κατόπιν νομοτύπου και εμπροθέσμου κλητεύσεως του ενάγοντος (υπ’ αριθ. …./5-10-2022 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, ………….), ως και την συνεκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των μετ’ επικλήσεως νομίμως προσκομιζομένων υπό των διαδίκων εγγράφων, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη (άρθρα 432 επ. ΚΠολΔ) είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 § 3, 339, 395 ΚΠολΔ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψιν αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), απεδείχθησαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων συνεταιρισμός με την επωνυμία ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ «…………….» που εδρεύει στην Αθήνα συνεστηθη με την υπ’ αριθ. ……./2001 πράξη του Ειρηνοδικείου Αθηνών, καταχωρήθηκε στο οικείο μητρώο Συνεταιρισμών και ακολούθως χορηγήθηκε έγκριση για την λειτουργία του ως Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης δυνάμει της υπ’ αριθ. 2170/6-3-2023 απόφασης του Υπουργού Πολιτισμού (ΦΕΚ Β 32/18-3-2003), είναι ο προβλεπόμενος από τις διατάξεις του 54 παρ. 1 του Ν. 2121/1993 και ήδη άρθρου 6 παρ. 1 του Ν. 4481/2017 οργανισμός συλλογικής διαχείρισης και προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας, που έχει ως σκοπό, κατά το καταστατικό του, την διαχείριση και προστασία του περιουσιακού δικαιώματος ή εξουσιών και δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό δικαιούχων μουσικών έργων (συνθετών, στιχουργών, εκδοτών ή υποεκδοτών) ή διαδόχων ή οιονεί διαδόχων αυτών, εν ζωή η αιτία θανάτου η ιδρύματος η κληροδοτήματος που συνιστά ο δικαιούχος, ενώ επιδιώκει μέσω της συνεργασίας των μελών του την οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική ανάπτυξη αυτών και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους εν γένει μέσα σε μια κοινή επιχείρηση, ο σκοπος δε αυτός περιλαμβάνει τόσο την διαχείριση όσο και την προστασία χωρίς κέρδος για τον ίδιο (ενάγοντα) των πνευματικών δικαιωμάτων, εκτός εκείνων που προβλέπει ο Ν. 988/1943 για την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Για την υλοποίηση του σκοπου αυτού, ο ενάγων συνήψε αφενός συμβάσεις ανάθεσης με Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς, ως προς τους οποίους εκτίθεται στην ένδική αγωγή λεπτομερής κατάλογος των μελών – δικαιούχων που αυτός εκπροσωπεί, αφετέρου δε συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης με ομολόγους αλλοδαπούς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, που λειτουργούν στο εξωτερικό και διαθέτουν την συντριπτικη πλειοψηφία του παγκοσμίως χρησιμοποιούμενου μουσικού ρεπερτορίου και διαχειρίζονται τα πνευματικά δικαιώματα των ιδίων ως άνω κατηγοριών δικαιούχων (συνθέτες, στιχουργοί). Βάσει των ανωτέρω συμβάσεων, ο ενάγων έχει το δικαιωμα διαχείρισης και προστασίας των πνευματικών έργων όλων των Ελλήνων και αλλοδαπών δημιουργών και εν γένει δικαιούχων, οι οποίοι έχουν μεταβιβάσει σ’ αυτόν το δικαίωμα να χορηγεί την εκ του νόμου απαιτούμενη προηγούμενη έγγραφη άδεια δημόσιας εκτέλεσης και γενικά να επτρέπει η να απαγορεύει την δημόσια εκτέλεση των εργων αυτών, ο οποιος συνεπώς, νομιμοποιείται στην άσκηση αυτού, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 του Ν. 4481/2017. Επομένως, σύμφωνα με τα ανωτέρω, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ως ενιαίος οργανισμός συλλογικής διαχείρισης τεκμαίρεται ότι εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως του δικαιούχους, που υπάγονται στη συλλογική διαχείριση των ανωτέρω οργανισμών, μελών του, ημεδαπούς και αλλοδαπούς, και όλα ανεξαιρέτως τα έργα τους, νομιμοποιείται δε κατ` αποκλειστικότητα να προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την δικαστική επιδίωξη των δικαιωματων των μελών τους ιδίω ονόματι, για όλο το χρονικό διάστημα της λειτουργίας του, συμπεριλαμβανομένης της άσκησης της υπό κρίση αγωγής. Ο εναγόμενος έχει την ιδιοκτησία, διαχείριση, εκμετάλλευση και κατά νόμο ευθύνη λειτουργίας των κάτωθι καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και ψυχαγωγιας : 1)του καφέ μπαρ με τον διακριτικό τίτλο “……………” που λειτουργεί επί της οδού ……….. στη Νίκαια, σε χώρο επιφανείας 100 τ.μ. περίπου και 2) του καφέ μπαρ- εστιατορίου με τον διακριτικό τίτλο “………..” που λειτουργεί επί της οδού ………….. στον Πειραιά, σε χώρο επιφανείας 150 τ.μ. περίπου. Ο ενάγων στα πλαίσια της διαχείρισης και προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των δικαιούχων που εκπροσωπει, είχε αποστείλει μεσω εξουσιοδοτημένου συνεργάτη του έντυπο ενημερωτικό υλικό στον εναγόμενο, ο οποίος, ως προεκτέθηκε, διατηρεί από 1-1-2018 τουλάχιστον και εντεύθεν το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος με τον διακριτικό τίτλο “…………”, που λειτουργεί επί της οδού ………. στη Νίκαια σε χώρο επιφανείας 100 τ.μ., προκειμένου να λαβει την απαιτούμενη άδεια για την νόμιμη χρήση του εκπροσωπούμενου μουσικού ρεπερτορίου από τον ενάγοντα και να προβεί στην καταβολή της νόμιμης αμοιβής. Ειδκότερα στον εναγόμενο είχαν παραδοθεί τα υπ’ αριθ. …/8-2-2019, …./14-11-2019 και ……/28-11-2021 απογραφικά – ενημερωτικά δελτία, διά των οποιων εξουσιοδοτημένος συνεργάτης του ενάγοντος, αφού επισκέφθηκε κατά τις ανωτέρω ημερομηνίες το κατάστημα του εναγομένου και διαπίστωσε την δημόσια εκτέλεση μουσικής, τον ενημέρωσε για την υποχρέωσή του να λάβει σχετική άδεια, καθώς και για τις χρεώσεις του αμοιβολογίου του , ενώ απεστάλησαν σχετικά στον εναγόμενο και οι από 6-3-2019, 30-12-2019 και 20-1-2022 επιστολές οφειλής του τιμήματος δημόσιας εκτέλεσης του ενάγοντος. Ο εναγόμενος, όμως, ουδέποτε κατεβαλε οποιοδήποτε αντάλλαγμα για την χρήση του ρεπερτοριου του ενάγοντος και σύμφωνα με την τηρούμενη πρακτική του ενάγοντος ο ……………, υπάλληλος του τμήματος δημόσιας εκτέλεσης έλαβε εντολή να επισκεφθεί το κατάστημα του εναγομένου και να προβει σε δειγματοληπτική καταγραφή του μουσικού του προγράμματος. Στον δειγματοληπτικό έλεγχο που πραγματοποίησε ο ……………… στις 17-2-2022, ημέρα Πέμπτη, μεταξύ των ωρών 16:20 μ.μ. και 16:50 μ.μ. έλαβε χώρα στο κατάστημα του εναγομένου « ………………..» (επί της οδού …………. στη Νίκαια), ο εναγόμενος προέβη σε δημόσια εκτέλεση χωρίς την απαιτούμενη έγγραφη άδεια των κάτωθι αναφερόμενων είκοσι δύο (22) μουσικών έργων και τραγουδιών του μουσικού ρεπερτορίου που ο ενάγων διαχειρίζεται, προστατεύει και εκπροσωπεί.
| Τίτλος | Δημιουργοί | ΟΣΔ |
| ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| 24.000 ΒΑCΙ | VIVARELLI PIERO | SIAE |
| -//- | FULCI LUCIO | SIAE |
| -//- | CΕΙΕΝΤΑΝΟ ADRIANO | SΙΑΕ |
| -//- | DΕ ΡΑULIS ΕΒΕ | SIAE |
| ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΓΑΝΤΙ | CLARΚE VINCE | ΡRS |
| -1/- | ΒΕLL ANDY | PRS |
| ΠΟΤΕ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΕΞΑΡΤΙΣΗ | ΦΟΙΒΟΣ | ΑUΤΟDΙΑ |
| ΤΗΣ ΤΑ ΣΥΓΧΩΡΩ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΥΡΑΝΑΣ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΑΚΙ ΜΟΥ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΦΤΑΙΕΙ 0 ΕΡΩΤΑΣ | ΦΑΛΑΡΑΣ ΠΑΝΟΣ | AUTODIA |
| -//- | ΚΕΛΑΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ | AUTODIA |
| ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑ | ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Κυριάκος ΚΥΡΙΑΚΚΟΣ | AUTODΙA |
| ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ | ΠΑΝΤΖΗΣ Κωνσταντινος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ | AUTODIA |
| ΕΛΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΠΕΡΝΑΕΙ ΠΕΡΝΑΕΙ | ΠΑΝΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ | AUTODIΑ |
| Α ΠΑ ΠΑ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA |
| ΚΑΦΤΑ | ΜΥΛΙΩΤΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ | AUTODIA |
| ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ | ΙΜΒΡΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ | AUTODIA |
Μετά την διενέργεια του ως άνω δειγματοληπτικού ελέγχου παραδόθηκε στον εναγόμενο το υπ’ αριθ. ……./25-2-2022 νέο απογραφικό – ενημερωτικό δελτίο, πλην όμως ο ανωτέρω δεν ανταποκριθηκε στην τελευταία αυτή όχληση και εξακολούθησε να προβαίνει σε άνευ αδειοδοτήσεως χρήση και εκμετάλλευση του ρεπερτορίου του ενάγοντος. Περαιτέρω ο ενάγων στα πλαίσια της διαχείρισης και προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των δικαιούχων που εκπροσωπει, είχε αποστείλει μεσω εξουσιοδοτημένου συνεργάτη του έντυπο ενημερωτικό υλικό στον εναγόμενο, ο οποίος διατηρεί από 1-6-2020 τουλάχιστον και εντεύθεν το κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος με τον διακριτικό τίτλο “……” που λειτουργεί επί της οδού ………………. στον Πειραιά, σε χώρο επιφανείας 150 τ.μ., προκειμένου να λαβει την απαιτούμενη άδεια για την νόμιμη χρήση του εκπροσωπούμενου μουσικού ρεπερτορίου από τον ενάγοντα και να προβεί στην καταβολή της νόμιμης αμοιβής. Ειδικότερα στον εναγόμενο είχαν παραδοθεί τα υπ’ αριθ. …/11-6-2020, ……../30-6-2021 και …./28-11-2021 απογραφικά – ενημερωτικά δελτία, διά των οποιων εξουσιοδοτημένος συνεργάτης του ενάγοντος, αφού επισκέφθηκε κατά τις ανωτέρω ημερομηνίες το κατάστημα του εναγομένου και διαπίστωσε την δημόσια εκτέλεση μουσικής, τον ενημέρωσε για την υποχρέωσή του να λάβει σχετική άδεια, καθώς και για τις χρεώσεις του αμοιβολογίου του, ενώ απεστάλησαν σχετικά στον εναγόμενο και οι από 8-7-2020, 6-7-2021 και 20-1-2022 επιστολές οφειλής του τιμήματος δημόσιας εκτέλεσης του ενάγοντος. Ο εναγόμενος, όμως, δεν κατέβαλε οποιοδήποτε αντάλλαγμα για τη χρήση του ρεπερτορίου και σύμφωνα με την τηρούμενη πρακτική του ενάγοντος ο ……., υπάλληλος του τμήματος δημόσιας εκτέλεσης έλαβε εντολή να επισκεφθεί το κατάστημα του εναγομένου και να προβει σε δειγματοληπτική καταγραφή του μουσικού του προγράμματος. Στον δειγματοληπτικό έλεγχο που πραγματοποίησε ο ………… στις 18-2-2022, ημέρα Παρασκευή, μεταξύ των ωρών 22:50 μ.μ. και 23:30 μ.μ. έλαβε χώρα στο κατάστημα του εναγομένου « …..» που λειτουργεί επί της οδού ………….. στον Πειραιά, ο εναγόμενος προέβη χωρίς την απαιοτούμενη έγγραφη άδεια σε δημόσια εκτέλεση των κάτωθι δεκατριών μουσικών έργων και τραγουδιών του μουσικού ρεπερτορίου που ο ενάγων διαχειρίζεται, προστατεύει και εκπροσωπεί.
| Τίτλος | Δημιουργοί | ΟΣΔ |
| ΕΔΩ | ΦΑΛΑΡΑΣ ΠΑΝΟΣ | ΑUΤΟDΙA Α |
| ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΠΙΑ | ΜΟΥΚΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ | AUTODΙA Α |
| ΠΟΣΟ Σ ΑΓΑΠΩ | ΤΣΟΠΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ | ΑUTODIA |
| -//- | ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ | ΑUΤΟDΙΑ |
| ΕΜΕΝΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ | ΔΟΥΡΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ | ΑUΤΟDIΑ |
| Η ΜΑΣΚΑ | ΦΟΙΒΟΣ | AUTODIA Α |
| ΤΡΕΜΩ | ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ | AUTODIA Α |
| LA TUA CLASSE | SUMMER GORDON | PRS |
| SHOULD Ι SΤΑΥ ΟR SHOULDIGO | J0NES ΜΙCΗΑΕL GEOFFREY | PRS |
| -1/- | MELLOR JOHN | PRS |
| SELF CONTROL | BIGAZZI GIANCARLO | SUISA |
| -//- | RAF | SIΑΕ |
| -//- | PICCOLO STEVE | SΙΑΕ |
Μετά την διενέργεια του ως άνω δειγματοληπτικού ελέγχου παραδόθηκε στον εναγόμενο το υπ’ αριθ. ……./25-2-2022 νέο απογραφικό – ενημερωτικό δελτίο, ενώ απεστάλη σε αυτόν η από 28-2-2022 επιστολή του νομικού τμήματος του ενάγοντος, πλην όμως ο εναγόμενος δεν ανταποκρίθηκε στις τελευταίες αυτές οχλήσεις και εξακολούθησε να προβαίνει σε άνευ αδειοδοτήσεως χρήση και εκμετάλλευση του ρεπερτορίου του ενάγοντος. Αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος στα πλαίσια λειτουργίας των επιχειρήσεών του και επί καθημερινής βάσεως διά των διευθυντών, υπαλλήλων και εν γένει προστηθέντων του, εντός των χωρων αμφοτέρων των ως άνω καταστημάτων του, προέβαινε συνεχώς και αδιαλείπτως σε δημόσια εκτέλεση μουσικής του προστατευομενου από τον ενάγοντα ελληνικού και ξενου μουσικού ρεπερτορίου, παρέχοντας μουσική στους πελάτες του για την ψυχαγωγία τους και συγκεκριμένα: 1) στο κατάστημα «… ….» από 1-1-2018 τουλάχιστον και ενεύθεν, με ζωντανή μουσική, είτε μικτά με ζωντανή μουσική και με μηχανικά μέσα (χρήση σύγχρονων τεχνολογικών, μηχανικών και οπτικοακουστικών μέσων, χωρίς disc jockey) κατά την ελεύθερη κρίση και συνήθη λειτουργία του καταστήματος (με μηχανικά μέσα το πρωί και με ζωντανή μουσική το βράδυ, καποιες ημέρες η ώρες το μήνα με ζωντανή μουσική και καποιες άλλες με μηχανικά μέσα) και 2) στο κατάστημα “ …….. “, από 1-6-2020 τουλάχιστον και ενεύθεν: α) Κατά τους μήνες Ιούνιο– Οκτώβριο 2020 με χειρισμούς φυσικού προσώπου ( disc jockey) και β) Κατά τα έτη 2021 -2022 με ζωντανή μουσική, είτε μικτά με ζωντανή μουσική και με μηχανικά μέσα (χρήση σύγχρονων τεχνολογικών, μηχανικων και οπτικοακουστικών μέσων χωρίς disc jockey) κατά την ελεύθερη κρίση και συνήθη λειτουργία του καταστήματος (με μηχανικά μέσα το πρωί και με ζωντανή μουσική το βράδυ, καποιες ημέρες η ώρες το μήνα με ζωντανή μουσική και καποιες άλλες με μηχανικά μέσα). Η χρήση αυτή από τον εναγόμενο έγινε χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια εκμετάλλευσης του ενάγοντος – εφεσιβλήτου (άρθρο 22 Ν. 4481/2017) και χωρίς την καταβολή σε αυτόν της προβλεπόμενης νόμιμης αμοιβής (άρθρο 23 παρ. 1-2 Ν. 4481/2017). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος αν και κλήθηκε από τον ενάγοντα να καταβάλει την οφειλόμενη για τη χρήση αυτή αμοιβή για το παραπάνω χρονικό διάστημα για κάθε κατάστημα, αρνήθηκε, συνεχίζοντας την εν γνώσει του παράνομη δημόσια εκτέλεση προστατευόμενων μουσικών έργων. Περί των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, σαφώς κατέθεσε ο επιληφθείς υπάλληλος του τμήματος δημόσιας εκτέλεσης του ενάγοντος οργανισμού, ……………., στην από 4-10-2022 ένορκη βεβαίωσή του, του οποίου η κατάθεση κρίνεται πειστική και δεν αποκρούεται από άλλα αποδεικτικά μέσα, το περιεχόμενο δε αυτής επιβεβαιώνεται και από τα προαναφερθέντα έγγραφα και κυρίως τα απογραφικά – ενημερωτικά δελτία και τις επιστολές οφειλής. Η ανωτέρω ενέργεια του εναγομένου αποτελεί προσβολή του απόλυτου και αποκλειστικού δικαιώματος της εκμετάλλευσης του έργου τους και συνιστά πράξη παράνομη που οφείλεται σε υπαιτιότητα του εναγομένου, καθόσον για τις δημόσιες εκτελέσεις των ως άνω έργων θα έπρεπε να είχε λάβει προηγουμένως την απαιτούμενη έγγραφη άδεια (άρθρο 22 παρ. 4 του Ν. 4481/2017), από τον ενάγοντα και να καταβάλει σ` αυτόν το προβλεπόμενο οικονομικό αντάλλαγμα, αυτός όμως προσέβαλε τα πνευματικά δικαιώματα του ενάγοντος και δεν συμμορφώθηκε προς την υποχρέωση του αυτή, ενώ γνώριζε ότι το ρεπερτόριο που χρησιμοποιεί προστατευεται από τον τελευταίο. Συνεπώς ο εναγόμενος έχει έναντι του ενάγοντος υποχρεωση αποζημίωσης κατ’ άρθρο 65 παρ.2 του ν. 2121/1993, η οποία δεν μπορει να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της συνήθως καταβαλλόμενης αμοιβής για το συγκεκριμένο είδος εκμετάλλευσης που πραγματοποιήθηκε χωρίς την άδεια του ενάγοντος, από ομοειδείς με αυτές του εναγομένου επιχειρήσεις (αρθρο 65 παρ. 2 του Ν. 2121/1993). Έτσι Α) Για τις επιχειρήσεις όπως αυτή του εναγομένου, δηλαδή για καφέ μπαρ όπως το «…………..» που προβαίνουν σε δημόσια εκτέλεση μουσικής με μικτή χρήση μουσικής, δηλαδή προσφέροντας μουσική στους πελάτες για την ψυχαγωγία τους είτε με ζωντανή μουσική, είτε μικτά με ζωντανή μουσικη και με μηχανικά μέσα (χρήση σύγχρονων τεχνολογικων, μηχανικών και οπτικοακουστικών μέσων, χωρίς disc jockey) κατά την ελεύθερη κρίση και συνήθη λειτουργία του καταστήματος (με μηχανικά μέσα το πρωί και με ζωντανή μουσική το βράδυ, καποιες ημέρες η ώρες το μήνα με ζωντανή μουσική και καποιες άλλες με μηχανικά μέσα), το κατά τα ανωτέρω σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 2 του Ν. 4481/2017 καταρτισθέν και δημοσιοποιηθέν νομίμως αμοιβολόγιο του ενάγοντος για καταστήματα επιφανείας 0-100 τ.μ. (κατηγορίας Α06 ΖΜ -ΜΧ) ορίζει ως το κατωτερο ύψος των πνευματικών δικαιωμάτων το ποσό των 107,00 ευρώ μηνιαίως για τα έτη 2018, 2019, 2020 και 2021 και το ποσο των 123,00 ευρώ μηνιαίως για το έτος 2022. Συνεπώς η αμοιβή που όφειλε να είχε καταβάλει ο εναγόμενος εάν είχε εκ των προτέρων ζητήσει την έγγραφη άδεια του ενάγοντος βάσει του αμοιβολογίου του, αναλύεται ως εξής : 1) Για το έτος 2018, από 1-1-2018 έως 31-12-2018 ήτοι για 12 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα, 107,00 ευρώ χ 12 μήνες = 1.284,00 ευρώ, 2) Για το έτος 2019, από 1-1-2019 έως 31-12-2019, ήτοι για 12 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα, 107,00 ευρώ χ 12 μήνες = 1.284,00 ευρώ, 3) Για το έτος 2020, από 1-1-2020 έως 29-2-2020 και από 1-6-2020 έως 31-10-2020, ήτοι για 7 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα 107,00 ευρώ χ 7 μήνες =749,00 ευρώ, 4)Για το έτος 2021, από 1-6-2021 έως 31-12-2021 ήτοι για 7 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα, 107,00 ευρώ χ 7 μήνες = 749,00 ευρώ, 5) Για το έτος 2022, από 1-2-2022 έως 11-5-2022 ήτοι για 3 μήνες και έντεκα ημέρες που λειτούργησε το κατάστημα, 123,00 ευρώ χ 3,37 μήνες = 414,51 ευρώ. Συνολικώς για τα έτη 2018,2019, 2020, 2021 και 2022 ο εναγόμενος οφείλει το ποσό των (1.284,00 + 1.284,00 + 749,00 +749,00 + 414,51) 4.480,51 ευρώ.Β) Για τις επιχειρήσεις όπως αυτή του εναγομένου, δηλαδή για καφέ μπαρ -εστιατόριο όπως το «…….» που προβαίνουν σε δημόσια εκτέλεση μουσικής : α)Κατά τους μήνες Ιούνιο– Οκτώβριο 2020 με χειρισμους φυσικού προσώπου (disc jockey) και β) Κατά τα έτη 2021 -2022 με μικτή χρήση μουσικής, δηλαδή προσφέροντας μουσική στους πελάτες για την ψυχαγωγία τους είτε με ζωντανή μουσική, είτε μικτά με ζωντανή μουσικη και με μηχανικά μέσα (χρήση σύγχρονων τεχνολογικων, μηχανικών και οπτικοακουστικών μέσων, χωρίς disc jockey) κατά την ελεύθερη κρίση και συνήθη λειτουργία του καταστήματος (με μηχανικά μέσα το πρωί και με ζωντανή μουσική το βράδυ, καποιες ημέρες η ώρες το μήνα με ζωντανή μουσική και καποιες άλλες με μηχανικά μέσα), το κατά τα ανωτέρω σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 2 του Ν. 4481/2017 καταρτισθέν και δημοσιοποιηθέν νομίμως αμοιβολόγιο του ενάγοντος για καταστήματα επιφανείας 101-200 τ.μ. (κατηγορίας Α06 ΖΜ -ΜΧ) ορίζει ως το κατωτερο ύψος των πνευματικών δικαιωμάτων το ποσό των 132,00 ευρώ μηνιαίως για το έτος 2020, το ποσο των 200,00 ευρώ μηνιαίως για το έτος 2021 και το ποσο των 230,00 ευρώ μηνιαίως για το έτος 2022. Συνεπώς η αμοιβή που όφειλε να καταβάλει ο εναγόμενος εάν είχε εκ των προτέρων ζητήσει την έγγραφη άδεια του ενάγοντος βάσει του αμοιβολογίου του, αναλύεται ως εξής : 1) Για το έτος 2020, από 1-6-2020 έως 31-10-2020 ήτοι για 5 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα, 132,00 ευρώ χ 5 μήνες = 660,00 ευρώ, 2) Για το έτος 2021, από 1-6-2021 έως 31-12-2021, ήτοι για 7 μήνες που λειτούργησε το κατάστημα, 200,00 ευρώ χ 7 μήνες = 1.400,00 ευρώ, 3) Για το έτος 2022, από 1-2-2022 έως 11-5-2022, ήτοι για 3 μήνες και έντεκα ημέρες που λειτούργησε το κατάστημα, 230,00 ευρώ χ 3,37 μήνες = 775,1 ευρω. Συνολικώς ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει για τα ετη 2020, 2021 και 2022 το ποσό των (660,00 + 1.400,00 + 775,1)= 2.835,1 ευρώ. Οι ανωτέρω μηνιαίες χρεώσεις του αμοιβολογίου του ενάγοντος είναι ανάλογες της συναλλακτικής αξίας και της εμπορικότητας των μουσικών έργων του ρεπερτοριου του και αντιστοιχούν στην συνήθη αμοιβή που καταβάλλεται στον ενάγοντα από τους χρήστες μουσικής – επιχείρησης, όπως αυτές του εναγομένου, για τα συγκεκριμένα είδη εκμετάλευσης, ήτοι της ιδίας κατηγορίας και εμβαδού, καθώς και των μέσων και του τρόπου δημόσιας εκτέλεσης της μουσικής. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι το καφε – μπαρ- εστιατόριο με τον διακριτικό τίτλο «…..» που λειτουργεί επί της οδού …………… στον Πειραιά έχει συνολική επιφάνεια 76,29 τ.μ. με βάση το από 1-8-2020 ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης το οποίο προσκομίζει και ότι ως εκ τούτου ο εναγομενος όφειλε να κατατάξει το κατάστημα στην κατηγορία των καταστηματων υγειονομικού ενδιαφέροντος με επιφάνει με «0-100 τ.μ.». Ο ισχυρισμος αυτός είναι απορριπτέος διοτι ο επιληφθείς υπάλληλος του τμήματος δημόσιας εκτέλεσης του ενάγοντος,……….. σαφώς κατέθεσε στην από 4-10-2022 ένορκη βεβαίωσή του ότι το ως άνω κατάστημα αναπτύσσεται σε χώρο επιφανείας 150 τ.μ., η κατάθεση του δε αυτή κρίνεται αξιόπιστη και πειστική διότι είχε ιδίαν αντίληψη περί της επιφανείας του καταστηματος και ναι μεν στο από 1-8-2020 μισθωτήριο αναγραφεται επιφανεια 76,29 τ.μ., όμως, ως προς το σημειο αυτό δεν υποστηρίζεται από αλλο αποδεικτικό μέσο. Ωσαύτως απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι το ως άνω κατάστημα δεν λειτουργούσε τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2020 και ότι η λειτουργία του ξεκίνησε από 1-8-2020, καθόσον από το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. …./11-6-2020 απογραφικό – ενημερωτικό δελτίο αποδεικνύεται, ως προεκτέθηκε, ότι εξουσιοδοτημένος συνεργάτης του ενάγοντος επισκέφθηκε στις 11-6-2020 το κατάστημα του εναγομένου, όπου και διαπίστωσε την δημόσια εκτέλεση μουσικής και τον ενημέρωσε για την υποχρέωσή του να λάβει σχετική άδεια, καθώς και για τις χρεώσεις του αμοιβολογίου του. Όσον αφορά τον ισχυρισμό του εναγομένου ότι ο εναγων αιτείται να του καταβληθεί αποζημίωση και για χρονικη περίοδο που απαγορευόταν η χρήση μουσικής στο πλαίσιο μέτρων για αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, ο εν λόγω ισχυρισμός είναι απορριπτέος, διότι για τα χρονικά διαστήματα που ίσχυαν τα ως άνω μέτρα ο ενάγων δεν αξιώνει αποζημίωση. Επομένως, ο εναγόμενος έχει εναντι του ενάγοντος υποχρέωση αποζημίωσης (άρθρο 65 παρ. 2 του ν. 2121/1993), η οποία, όπως προεκτέθηκε, δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της συνήθως καταβαλλόμενης αμοιβής για το συγκεκριμένο είδος εκμετάλλευσης από ομοειδείς με αυτές του εναγομένου επιχειρήσεις ήτοι : Α) για το κατάστημα «………» το συνολικο ποσό των (4.480,51 ευρώ ευρώ χ2) = 8.961,02 ευρώ και Β) για το κατάστημα «…………» το συνολικό ποσό των (2.835,1 ευρώ χ 2) 5.670,2 ευρώ. Ο εναγόμενος επαναφέρει τον ισχυρισμό περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος του ενάγοντος να ζητήσει της επιδίκαση ενός τόσο υψηλού ποσού αποζημίωσης και μάλιστα το διπλάσιο ως αποζημίωση κατ’ έτος,και ότι η διάταξη του άρθρου 65 παρ. 2 που προβλεπει τον διπλασιασμό της αμοιβης είναι ενδοτικού δικαίου. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος διότι από την γραμματική διατύπωση αυτής της διάταξης «Η αποζημίωση δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής που συνήθως ή κατά νόμο καταβάλλεται για το είδος της εκμετάλλευσης που έκανε χωρίς την άδεια ο υπόχρεος” συνάγεται ότι η αποζημίωση που δικαιούται ένας οργανισμός συλλογικής διαχείρισης δεν μπορεί να είναι κατώτερη από το διπλάσιο της αμοιβής, που σημαίνει ότι το διπλάσιο της αμοιβής δεν αποτελεί το ανώτερο όριο της αποζημίωσης, αλλά το κατώτερο που ορίζει ο νόμος. Δεν προκύπτει δε ότι η εν λόγω διάταξη είναι ενδοτικού δικαίου διοτι ο διπλασιασμός της αποζημιώσεως προβλέπεται από τον νόμο. Εξάλλου η άσκηση του δικαιώματος του έναγοντος δεν παρίσταται καταχρηστική διότι τα ως άνω πραγματικά περιστατικά και αληθή υποτιθέμενα δεν συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ. Επομένως ο συναφής έκτος λόγος εφέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβασιμος. Περαιτέρω όσον αφορά το αίτημα περί επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, το οποίο είναι ορισμένο υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή καθόσον σαφώς εκτίθεται ότι διά της προεκτεθείσας παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του εναγομένου (εκμετάλλευση και δημόσια εκτέλεση των προστατευομένων μουσικών έργων χωρίς άδεια) προσεβλήθη και μειώθηκε η φήμη, η πίστη, η υπολήψη, το κύρους των εργασιών και του μελλοντος του Οργανισμού, ενόψει των συμβάσεων που έχουν συναφθεί μεταξύ αυτού και των αναφερόμενων πνευματικών δημιουργών και των αντίστοιχων αλλοδαπών φορέων και βάσει των οποιων ο Οργανισμός έχει καταστεί εκδοχέας των δικαιωμάτων των πνευματικών δημιουργών Ελλήνων και ξένων, απορριπτομένου ως αβασιμου του συναφούς έβδομου λόγου εφέσεως, ο ενάγων, ο οποίος ως νομικό πρόσωπο είναι φορέας εννόμων αγαθών, δικαιούται χρηματικής ικανοποίηση λόγω ηθικης βλάβης, την οποία υπέστη, αφού από την ως άνω παράνομη και υπαιτια συμπεριφορά του εναγομένου (εκμετάλευση και δημόσια εκτέλεση των μουσικων έργων χωρίς άδεια) προσβλήθηκε η εμπορική του πίστη, η επαγγελματική του υπόληψη, η φήμη και το κύρος του στις συναλλαγές, ως οργανισμού συλλογικής διαχείρισης και προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Πρέπει, επομένως να επιδικασθεί στον εναγοντα χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης το ποσό των 300,00 ευρώ, το οποίο το Δικαστήριο κρίνει εύλογο και δίκαιο, σταθμίζοντας το είδος και την έκταση της προσβολής, το βαθμό του πταίσματος του εναγομένου και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων. Συνεπώς πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει η ένδικη αγωγή ως βάσιμη κατ΄ουσίαν και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 14.931,22 (8.961,02 ευρώ + 5.670,2 ευρώ+ 300,00)= ευρώ νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την εξοφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και επιδίκασε στον εφεσίβλητο το συνολικό ποσό των 25.122,32 ευρώ, έσφαλε, και και πρέπει, αφού γίνουν δεκτοί οι συναφείς λόγοι εφέσεως (τέταρτος και πέμπτος) ως και η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, να διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο για να δικασθεί, κατά τη διάταξη του άρθρου 535ΚΠολΔ, και κατ’ ουσίαν, και να γίνει δεκτή, κατά ένα μέρος, η υπό κρίση αγωγή και ως κατ` ουσία βάσιμη και υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στον ενάγοντα, το συνολικό ποσό των 14.931,22, με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό. Τέλος, ο εναγόμενος, ενόψει της εν μέρει ήττας του, πρέπει να καταδικαστεί σε μέρος των δικαστικών εξόδων του εναγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 106, 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2, 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό, ενώ μετά την αποδοχή της εφέσεως πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του κατατεθέντος παραβόλου στον εκκαλούντα (495 παρ. 3 εδ. 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 3913/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και ΔΙΚΑΖΕΙ την από 9-5-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……………/2022 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή αυτή. Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δεκατεσσάρων χιλιάδων εννιακοσίων τριάντα ενός ευρω και είκοσι δύο λεπτων (14.931,22) νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στον εκκαλούντα του καταβληθέντος παραβόλου.
-Καταδικάζει τον εναγόμενο στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε την 26.6.2025 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσιων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ