Αριθμός 511 /2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σταυρούλα Λιακέα, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της Δικηγόρο Ευφροσύνη Κωνσταντινοπούλου.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ……………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της Δικηγόρο Παναγιώτη Διαλινάκη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.).
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 5.7.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2021) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ 3157/2023 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 1.11.2023 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ …………./2023- ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ …………/2023) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Η πληρεξούσια δικηγόρος της εκκαλούσας, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η από 01.11.2023 με (αρ. εκθ. κατ. Πρωτ. ………../2023 και αρ. εκ. κατ. Εφ. ………./2023) έφεση της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας κατά της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης προς εξαφάνιση της με αριθμό 3157/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων και έκανε εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ΄ ουσίαν την από 8.7.2021 (με γεν. αριθμ. κατ. ……/2021 και ειδ. αριθμ. κατ. …./2021) αγωγή της ενάγουσας και νυν εφεσιβλήτης κατά της εναγομένης και νυν νυν εκκαλούσας. Η ανωτέρω έφεση έχει ασκηθεί νόμιμα κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην ενάγουσα στις 27.12.2023 (βλ. την με αριθμό …./27.12.2023 έκθεση επίδοσης Του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς, ………….), η δε έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του εκδόσαντος την εκκαλούμενη απόφαση Δικαστηρίου στις 01.11.2023, ήτοι προ της επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης. Πρέπει, λοιπόν, η έφεση που αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 του ΚΠολΔ εισάγεται για να δικασθεί από το παρόν Δικαστήριο, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία, δεδομένου ότι για το παραδεκτό του ένδικου μέσου έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα κατ’ άρθρο 495 παρ.3Α στοιχ.β’ του ΚΠολΔ το με κωδικό …………../2023 e- Παράβολο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης ποσού εκατό 100 ευρώ, εξοφλημένο (βλ. την από 01.11.2023 βεβαίωση της Γραμματέως περί εξόφλησης αυτού).
Με την από 8.7.2021 (με γεν. αριθμ. κατ. …../2021 και ειδ. αριθμ. κατ. ……../2021) αγωγή, η ενάγουσα εκθέτει ότι είναι οιονεί συννομέας, με δικαίωμα επικαρπίας ποσοστού 50% εξ αδιαιρέτου (το έτερο 50% εξ αδιαιρέτου του δικαιώματος της επικαρπίας ανήκει στο σύζυγό της, …………. ο οποίος δεν είναι διάδικός στην παρούσα δίκη) στις ακόλουθες αυτοτελείς ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες, που βρίσκονται σε οικόπεδο επί της οδού ……………, που έχει υπαχθεί δυνάμει του υπ΄αριθ. …………/2008 συμβολαίου σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του αναφερόμενου στην αγωγή Συμβ/φου Πειραιά, νόμιμα καταχωρημένης στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, με αριθ. Καταχώρησης ……../17.12.2008, στις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των αρθ. 1002 και 1117 του ΑΚ., κτισμένη εντός οικοπέδου επιφάνειας 240 τ.μ. και αποτελεί κάθετη ιδιοκτησία μεγαλύτερου οικοπέδου με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο ενιαίο ακίνητο 330,50/1000, που συστάθηκε δυνάμει της υπ’ αριθμ. 14606/1966 πράξης σύστασης οριζόντιας (κάθετης) ιδιοκτησίας του αναφερόμενου στην αγωγή Συμβολαιογράφου Πειραιά, που έχει μεταγραφεί νόμιμα. Ότι πιο συγκεκριμένα έχει την επικαρπία σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου των κάτωθι οριζοντίων ιδιοκτησιών και στοιχεία ΑΠ1 αποθήκης του υπογείου σύμφωνα με το από Σεπτεμβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης υπογείου του πολιτικού μηχανικού ……………, που προσαρτάται στην υπ΄ αριθ. ………/2008 πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του αναφερόμενου στην αγωγή Συμβολαιογράφου Πειραιά, που αποτελείται από ένα (1 ) χώρο που έχει έχει επιφάνεια μέτρα τετραγωνικά 24,43, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της κάθετης ιδιοκτησίας 2/1000 που αντιστοιχούν σε 0,48 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της οριζόντιας ιδιοκτησίας 0,7/100, με ψήφους 2 στους χίλιους και συνορεύει γύρω — γύρω, με κοινόχρηστο διάδρομο, με την υπό στοιχεία Α-2 αποθήκη του υπογείου, με ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου, κεντρικό κλιμακοστάσιο και με πλατύσκαλο, η οποία φέρει ΚΑΕΚ ………….2) το οροφοδιαμέρισμα του ισογείου, που αποτελεί αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, φαίνεται στο από Σεπτεμβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης υπογείου του πολιτικού μηχανικού ……….., που προσαρτάται στην υπ’ αριθ. …./2008 πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του αναφερόμενου στην αγωγή Συμβ/φου Πειραιά, που αποτελείται από σαλόνι – κουζίνα, οφφίς λουτρό, W.C. και δύο κοιτώνες, έχει βεράντες στη Βόρεια και Ανατολική πλευρά του οικοπέδου της αυτοτελούς κάθετης ιδιοκτησίας, έχει επιφάνεια μέτρα τετραγωνικά 90,90 τ,μ., επιφάνεια κοινοχρήστων 12,40 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της καθέτου ιδιοκτησίας 300/1000 που αντιστοιχούν σε 79,44 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της οριζοντίου ιδιοκτησίας του όλου οικοπέδου 9,91/100, με ψήφους 331 στις χίλιες και συνορεύει γύρω-γύρω, με ακάλυπτους χώρους της αυτοτελούς αυτής κάθετης ιδιοκτησίας, με φρέαρ ανελκυστήρα, με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου, με κεντρικό κλιμακοστάσιο και με όριο οικόπεδο και η οποία φέρει ΚΑΕΚ ……… Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιώς και Νήσων. Ότι αρχικώς η άνω αυτοτελής αυτή κάθετη ιδιοκτησία είχε περιέλθει στην ενάγουσα κατά το προπεριγραφόμενο ποσοστό της, δυνάμει του υπ΄ αριθ. ………/13.02.1985 συμβολαίου της αναφερόμενης στην αγωγή Συμβολαιογράφου Πειραιά ………….., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νίκαιας, τα δε κτίσματα εξ ιδίων χρημάτων κατά την προαναφερόμενη αναλογία του και ότι στη συνέχεια, δυνάμει της υπ’αριθ. ……/2008 γονικής παροχής ψιλής κυριότητας ακινήτων του αναφερόμενου στην αγωγή Συμβ/φου Πειραιά, νόμιμα καταχωρημένης στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, με αριθ. καταχώρησης …./30.09.2009, η ενάγουσα και ο σύζυγός της ……………. που διέθεταν μέχρι τότε την πλήρη κυριότητα σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας εξ΄ αυτών στις δωρούμενες ιδιοκτησίες, παραχώρησαν την ψιλή κυριότητα στην εναγόμενη θυγατέρα τους και παρακράτησαν εφ΄ όρου ζωής κατά το ποσοστό τους, την επικαρπία αυτών. Ότι επιπρόσθετα επί των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών της η ενάγουσα ασκεί συνεχώς, αδιαλείπτως και αδιατάρακτα το δικαίωμα επικαρπίας της, νομής και κατοχής της, με βάση τον τίτλο κτήσης της, άλλως δια εκτάκτου χρησικτησίας και με διάνοια κυρίου, ασκώντας επί αυτού όλες τις προσήκουσες πράξεις νομής και κατοχής, που προσιδιάζουν στη φύση του και τον προορισμό του, ανενόχλητα και αδιάλειπτα μέχρι και σήμερα ήτοι επί χρόνο μεγαλύτερο της 35ετίας, προσμετρώντας στον χρόνο νομής της τον χρόνο νομής των δικαιοπαρόχων της, οι οποίοι ομοίως ασκούσαν αδιαλείπτως και ανενόχλητα όλες τις αρμόζουσες στον κύριο και τη φύση του πράγματος. Ότι το έτος 2010 παραχώρησε στην εναγόμενη μαζί με τον σύζυγό της, τη χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών, προκειμένου να αποτελέσει την οικογενειακή της κατοικία στην οποία τελικά και εγκαταστάθηκε το έτος 2011 και παρέμεινε στη χρήση αυτών μέχρι και τον Ιούλιο του 2020, χωρίς να έχει καταβάλει κάποιο τίμημα για τη χρήση και με τη σύμφωνη γνώμη της ενάγουσας και ότι κατά την αποχώρησή της στις 10 Ιουλίου του 2020, η εναγόμενη αποφάσισε με το σύζυγό της να μετακομίσει από το διαμέρισμα, με δική της επιλογή. Ότι κατά την αποχώρησή της η εναγόμενη πήρε μαζί της τα κλειδιά του διαμερίσματος και της αποθήκης του υπογείου, τα οποία έχει μέχρι και σήμερα στην κατοχή της και ουδείς δύναται να εισέλθει στο διαμέρισμα ή στην αποθήκη, καθώς η θωρακισμένη εξωτερική πόρτα ασφαλείας του διαμερίσματος δεν μπορεί να ανοίξει και η ενάγουσα δεν έχει στην κατοχή της κλειδιά του διαμερίσματος ή της αποθήκης. Ότι κατά την αποχώρησή της, η εναγόμενη μετέφερε και το σύνολο σχεδόν του οικιακού εξοπλισμού, ενώ στο μεσοδιάστημα που μεσολάβησε έχει παραλάβει το σύνολο των κινητών αντικειμένων της από το διαμέρισμα και την αποθήκη και πως παρά τις διαβεβαιώσεις πως θα της παρέδιδε τα κλειδιά, εντούτοις με συνεχείς αβάσιμες και αστήρικτες δικαιολογίες και υποσχέσεις, ουδέν πράττει με μοναδικό σκοπό την καθυστέρηση και τη ψυχική της ταλαιπωρία. Ότι στις 06.10.2020 της κοινοποίησε την από 05.10.2020 εξώδικη δήλωση – πρόσκληση – διαμαρτυρία της, για δήθεν δική της παρεμπόδιση από μέρους της ενάγουσας στην παραλαβή του συνόλου των κινητών πραγμάτων που είχε αφήσει, με το αίτιο λογικό πως έχει αλλάξει την κλειδαριά στην κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας, που έγινε αποκλειστικά για λόγους ασφαλείς και ουδείς αρνήθηκε να ανοίξει την εξωτερική κοινόχρηστη είσοδο. Με αυτό το ιστορικό η ενάγουσα ζητούσε με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινώς εκτελεστή, να αναγνωρισθεί ως οιονεί νομέας του ιδανικού μεριδίου, κατά το ποσοστό του 1/2 εξ αδιαιρέτου της επικαρπίας της, στις οριζόντιες ιδιοκτησίες της με στοιχεία ΑΠ1 αποθήκης του υπογείου και στο οροφοδιαμέρισμα του ισογείου, που βρίσκονται σε οικοδομή επί της οδού ….., αριθμ. ….. Β στον ……, να υποχρεωθεί η αντίδικος να παύσει την προσβολή της οιονεί νομής της και να αποδώσει στην ενάγουσα και στον σύζυγό της, κατά το ποσοστό του 1/2 εξ αδιαιρέτου σε έκαστο από αυτούς, την επικαρπία στα περιγραφόμενα ακίνητα – οριζόντιες ιδιοκτησίες, να απειληθεί εναντίον της εναγόμενης χρηματική ποινή, ποσού 5.000,00 ευρώ για κάθε μελλοντική διατάραξη και για τη μη τήρηση των όρων της εκδοθησομένης απόφασης, να υποχρεωθεί να της καταβάλει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000,00) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής της και έως την εξόφληση και να καταδικασθεί η εναγόμενη στη δικαστική της δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφαση του, απέρριψε ως απαράδεκτο, λόγω αοριστίας το αίτημα της αγωγής να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, λόγω της αδικοπραξίας και κατά τα λοιπά δέχθηκε εν μέρει την ως άνω αγωγή ως βάσιμη και κατ΄ ουσιάν. Ειδικότερα, το Δικαστήριο αναγνώρισε την ενάγουσα ως οιονεί νομέας του ιδανικού μεριδίου της κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου της επικαρπίας επί των ανωτέρω λεπτομερώς περιγραφόμενών οριζόντιων, υποχρέωσε με απόφαση που κήρυξε προσωρινά εκτελεστή την εναγόμενη να παύσει κάθε προσβολή της οιονεί νομής της και να αποδώσει στην ενάγουσα καθώς και στο σύζυγό της κατά ποσοστό ½ σε έκαστο εξ αυτών την επικαρπία επί των ανωτέρω ακινήτων, με την απειλή χρηματικής ποινής ποσού 500,00 ευρώ για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης. Ήδη η εναγόμενη – εκκαλούσα με την υπό κρίση έφεσή της ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και ακολούθως να απορριφθεί η ως άνω αγωγή της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης για τους λόγους που αναφέρει και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και λανθασμένη εκτίμηση των αποδείξεων.
Με το πρώτο λόγο της έφεσής της η εκκαλούσα παραπονείται γιατί δεν έγινε δεκτός ο και πρωτοδίκως προβληθείς ισχυρισμός της περί αοριστίας της αγωγής, για το λόγο ότι δεν αναφέρεται στο αγωγικό δικόγραφο ότι η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη ασκούσε το δικαίωμα επικαρπίας με διάνοια κυρίας,, ασκώντας όλες τις προσήκουσες πράξεις νομής που προσιδιάζουν στο ως άνω δικαίωμα επικαρπίας από τις οποίες συνάγεται η άσκηση φυσικής εξουσίας πάνω στο πράγμα και η πραγμάτωση της θέλησης της επικαρπώτριας να το εξουσιάζει με διάνοια κυρίας. Στην προκειμένη περίπτωση η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη επικαλέστηκε ότι είχε παραχωρήσει τη χρήση του ακινήτου στην εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα θυγατέρα της, προκειμένου να αποτελέσει την οικογενειακή της στέγη και ότι η ίδια ουδέποτε έκανε χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών. Ότι έτσι η σχετική παράλειψη, κατά τους ισχυρισμούς της εναγομένου – εκκαλούσας που δεν έγιναν δεκτοί πρωτοδίκως, επάγεται μη άλλως θεραπεύσιμη αοριστία της αγωγής. Επί του ισχυρισμού αυτού λεκτέα είναι τα εξής : Για να είναι ορισμένη η αγωγή αποβολής από τη νομή κινητού πράγματος πρέπει να εκτίθενται ως αναγκαία στοιχεία η νομή του ενάγοντος κατά τον χρόνο της αποβολής, δηλαδή η φυσική εξουσία του με τη θέληση να είναι κύριος του πράγματος, η οποία όμως φυσική εξουσία μπορεί να ασκείται μέσω τρίτου, εφόσον έχει παραχωρηθεί η κατοχή του πράγματος σε τρίτον βάσει ορισμένης έννομης σχέσης, η περιγραφή του κινητού πράγματος ώστε να καθίσταται εξατομικευμένο, η παράνομη και χωρίς τη θέληση του νομέα αποβολή του από αυτό, η οποία μπορεί να επήλθε συνεπεία αφαιρέσεως του κινητού ή λόγω αδικαιολόγητης αρνήσεως αποδόσεως του πράγματος από τον κάτοχο (π.χ. από τον μισθωτή ή τον υπομισθωτή μετά τη λήξη της μισθώσεως) και το αίτημα της αγωγής για να την απόδοση της νομής (βλ. Απ. Γεωργιάδη, ό.π., σελ. 269, Μιχαήλ και Άντα Μαργαρίτη, Επίτομη Ερμηνεία ΑΚ και ΕισΝΑΚ, έκδοση 2016, σελ. 903). Στην προκειμένη περίπτωση στην υπό κρίση αγωγή αποβολής από την οιονεί νομή περιέχονται όλα τα απαιτούμενα στοιχεία θεμελίωσης τους, ιδίως δε σχετικά με το έννομο συμφέρον της ενάγουσας να ασκήσει κατά της εναγόμενης αγωγή αποβολής από την οιονεί νομή επί των αναφερομένων στο δικόγραφο οριζοντίων ιδιοκτησιών, διότι σαφώς αναφέρεται ότι, η φυσική εξουσία της ενάγουσας ως οιονεί νομέα επί των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών ασκείτο μέσω της εναγομένης στην οποία είχε παραχωρηθεί η κατοχή και η χρήση των ακινήτων βάσει άτυπής σύμβασης χρησιδανείου. Συγκεκριμένα ιστορείται ότι από το έτος 2010 η ενάγουσα παραχώρησε στην εναγόμενη μαζί με τον σύζυγό της, τη χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών, προκειμένου να αποτελέσει την οικογενειακή της κατοικία στην οποία τελικά και εγκαταστάθηκε το έτος 2011 και παρέμεινε στη χρήση αυτών μέχρι και τον Ιούλιο του 2020, χωρίς να έχει καταβάλει κάποιο τίμημα για τη χρήση και με τη σύμφωνη γνώμη της ενάγουσας και ότι κατά την αποχώρησή της στις 10 Ιουλίου του 2020, η εναγόμενη αποφάσισε με το σύζυγό της να μετακομίσει από το διαμέρισμα, με δική της επιλογή. Ότι παρόλο που η εναγόμενη έπαυσε να κάνει χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών, αρνείται να παραδώσει στη ενάγουσα τα κλειδιά του διαμερίσματος και της αποθήκης του υπογείου, τα οποία έχει μέχρι και σήμερα στην κατοχή της και ουδείς δύναται να εισέλθει στο διαμέρισμα ή στην αποθήκη, καίτοι οχλήθηκε σχετικά, και έτσι αντιποιείται την οιονεί νομή της ενάγουσας. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κρίνοντας ότι η υπό κρίση αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση του παραπάνω δικογράφου. Ενόψει των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και έκρινε ότι η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και συνεπώς ο πρώτος λόγος της υπό κρίση έφεσης, τυγχάνει απορριπτέος.
Με τον ενδέκατο λόγο της έφεσής της η εκκαλούσα παραπονείται γιατί με την εκκαλουμένη έγινε δεκτό ως βάσιμο κατ΄ ουσίαν το αίτημα της υπό κρίση αγωγής να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδώσει στην ενάγουσα και στο σύζυγό της ενάγουσας, ….., κατά ποσοστό ½ εξ΄ αδιαιρέτου την επικαρπία της υπό στοιχεία ΑΠ1 αποθήκης του υπογείου και του οροφοδιαμερίσματος του ισογείου ορόφου που βρίσκονται σε οικοδομή επί της οδού ………………, το οποίο τυγχάνει απορριπτέο ως απαράδεκτο, διότι ο σύζυγος της ενάγουσας δεν ήταν διάδικός στην πρωτόδικη και συνεπώς ελλείπει το στοιχείο της ενεργητικής νομιμοποίησης του τελευταίου. Επί του λόγου αυτού λεκτέα είναι τα εξής : Το θέμα της σύννομης, ως νομής που ανήκει από κοινού σε περισσότερους, με την έννοια ότι η φυσική εξουσία εκάστου δεν περιορίζεται σε ένα διακριτό μέρος του πράγματος, αλλά ολόκληρο το πράγμα υπόκειται στον καθένα απ` αυτούς κατά ένα ιδανικό μερίδιο, είναι μεγάλης πρακτικής σημασίας και ως τοιούτο αντιμετωπίζεται από τον Α.Κ, που εκλαμβάνοντας ότι η σύννομη αποτελεί περίπτωση κοινωνίας κατ ιδανικά μέρη (785-805), στη διάταξη του άρθρου 994 ορίζει ότι «αν νέμονται περισσότεροι το ίδιο πράγμα κατ` ιδανικά μέρη, καθένας απ` αυτούς έχει κατά τρίτων τα δικαιώματα από την προσβολή της νομής…». Την άνω διάταξη επιρρωνύει η αντίστοιχη του αρθρ. 1116 Α.Κ, η οποία εφαρμόζεται αναλογικά (Μπαλής παρ. 23 αρ. 1, Γεωργιάδης εγχειρίδιο παρ. 31 1111 1 τέλος) και ορίζει ότι «κάθε συγκύριος έχει δικαίωμα έναντι τρίτων ν` ασκεί για ολόκληρο το πράγμα τις αξιώσεις από την κυριότητα. Όταν, όμως, διεκδικεί ολόκληρο το πράγμα, οφείλει ν` απαιτήσει την απόδοση του σε όλους τους συγκυρίους». Από το συνδυασμό των άνω διατάξεων συνάγεται ότι αν τρίτος προσβάλλει συλλήβδην όλους τους συννομείς, τότε μπορούν όλοι μαζί να επιδιώξουν την προστασία της νομής αλλά και έκαστος εξ αυτών χωριστά, ως εάν πρόκειται για έναν μόνον νομέα, χωρίς ν` απαιτείται η προσεπίκληση ή οπωσδήποτε σύμπραξη και των λοιπών συννομιέων στη δίκη. Την προστασία αυτή έχει ο συννομέας και αν όλοι οι λοιποί συννομείς ή το μεγαλύτερο μέρος αυτών εγκρίνουν την ενέργεια του τρίτου. Βέβαια, στην περίπτωση που ο συννομέας δράσει ατομικά, πρέπει με την αγωγή του να ζητήσει την απόδοση της νομής του πράγματος σε όλους τους συννομείς, κατ` αναλογική εφαρμογή της Α.Κ 1116, δυνάμενος πάντως και να περιορίσει την προστασία μόνον για το μερίδιο του (Εμπργμ. Δ. Τούση έκδ. 1966 παρ. 143 σελ. 538). Εξ άλλου, οσάκις ένας ή περισσότεροι διεκδικούν ως δικό τους ολόκληρο το πράγμα και αποδειχθεί στη δίκη ότι υπάρχουν και άλλοι συννομείς ή συγκύριοι, το Δικαστήριο δεν θ` απορρίψει την αγωγή αυτή ως μη νόμιμη και απαράδεκτη, αλλά μόνον κατά το μέρος του ακινήτου που υπερβαίνει τη μερίδα τους και θα διατάξει την απόδοση στους ενάγοντες της νομής του ακινήτου κατά το ιδανικό μερίδιο που αντιστοιχεί στη δική τους νομή (ΑΠ 300/1981 ΝοΒ 29.1502 ΕφΛαρ 41/1972 ΑρχΝ 23.443 – Γεωργιάδης – Σταθόπουλος Α.Κ υπ` αρθρ. 1094 αρ. 8, Κ. Παπαδόπουλος «Αγωγές Εμπργμ. Δ» 1989 παρ. 10 δ). Στο πλαίσιο των άνω παραδοχών, είναι απορριπτέα, κατά παγία θέση της νομολογίας, τυχόν προταθησομένη ένσταση από πλευράς των εναγομένων, κατά την οποία υφίσταται έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης εκ του γεγονότος ότι η αγωγή έπρεπε να εγερθεί από το σύνολο των συγκυρίων ή συννομέων και όχι μόνον από έναν ή μέρος αυτών. Με αυτό το περιεχόμενο ο υπό κρίση λόγος έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, διότι η ενάγουσα ως οιονεί συννομέας έχει το δικαίωμα με την αγωγή της να ζητήσει την απόδοση της οιονεί συννομής του πράγματος σε όλους τους συννομείς, κατ` αναλογική εφαρμογή της Α.Κ 1116. (Βασίλης Βαθρακοκοιλης ΕΡΝΟΜΑΚ,ΤΟΜΟΣ Δ΄ ΗΜΙΤΟΜΟΣ Α΄ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Άρθρο 1116 Α.Κ παρ. 1 Σελ. 747. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση δέχθηκε το αίτημα της αγωγής να υποχρεωθεί η εναγομένη να αποδώσει στο σύζυγό της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης . ……, κατά ποσοστό ½ εξ΄ αδιαιρέτου την επικαρπία επί των κάτωθι αναφερομένων οριζόντιών ιδιοκτησιών ήτοι της υπό στοιχεία ΑΠ1 αποθήκης του υπογείου και του οροφοδιαμερίσματος του ισογείου ορόφου που βρίσκονται σε οικοδομή επί της οδού ……………., ο οποίος δεν ήταν διάδικός στην παρούσα δίκη ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και ο ενδέκατος λόγος της υπό κρίση έφεσης, τυγχάνει απορριπτέος.
Από την επανεκτίμηση του περιεχομένου της υπ’ αριθ. 1.023/2021 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρα απόδειξης, ……………, που λήφθηκε, ύστερα από αίτηση της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης, κλήτευσης της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας (βλ. την υπ’ αριθμ.. ………..11.2021 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή Πειραιά, ………, καθώς και από τις υπ’ αριθ. …../2021, …./2021, …../2021 και …../2021 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ανταπόδειξης, …………., που λήφθηκαν, ύστερα από αίτηση της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας ενώπιον η πρώτη του Ειρηνοδίκη Μεγάρων, οι δε λοιπές ενώπιον του Ειρηνοδίκη Νίκαιας και κατόπιν προηγούμενης νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης (κατ’ άρθρ. 339, 421 και 422 παρ.1 ΚΠολΔ, βλ. την υπ’ αριθμ. ……..?03.11.2021 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, ……….), τις οποίες νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι και οι οποίες καταθέσεις εκτιμώνται χωριστά και σε συνδυασμό προς τα λοιπά αποδεικτικά μέσα κατά το λόγο γνώσης και το βαθμό αξιοπιστίας τους, από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων των διαδίκων, που νόμιμα προσκομίζουν με επίκληση, χωρίς πάντως να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης και τα οποία λαμβάνονται υπόψιν προς άμεση ή έμμεση απόδειξη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ.3, 339 σε συνδυασμό με 395 ΚΠολΔ), από τις ομολογίες που συνάγονται από τους ισχυρισμούς των διαδίκων (άρθρα 261, 352 ΚΠολΔ) καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής (άρθ. 336 παρ. 4 ΚπολΔ), που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψιν αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα και ήδη εδεσίβλητη είναι οιονεί νομέας, με δικαίωμα επικαρπίας ποσοστού 50% εξ αδιαιρέτου (το έτερο 50% εξ αδιαιρέτου του δικαιώματος της επικαρπίας ανήκει στο σύζυγό της, ……………) επί των ακόλουθων αυτοτελών ανεξάρτητων οριζόντιων ιδιοκτησιών, που βρίσκονται σε οικόπεδο επί της οδού ……….., που έχει υπαχθεί δυνάμει ………/2008 συμβολαίου σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του Συμβ/φου ………., νόμιμα καταχωρημένης στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, με αριθ. καταχώρησης ………./17.12.2008, στις διατάξεις του ν. 3741/19 και των αρθ. 1002 και 1117 του ΑΚ., κτισμένη εντός οικοπέδου επιφάνειας 240 τ.μ. και αποτελεί κάθετη ιδιοκτησία μεγαλύτερου οικοπέδου με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο όλο ενιαίο ακίνητο 330,50/1000, που συστάθηκε δυνάμει της υπ΄ αριθ. ……./1966 πράξης σύστασης οριζόντιας (κάθετης) ιδιοκτησίας του Συμβολαιογράφου Πειραιά …………, που έχει μεταγραφεί νόμιμα και δη: 1) της με στοιχεία ΑΠ1 αποθήκης του υπογείου σύμφωνα με το από Σεπτεμβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης υπογείου του πολιτικού μηχανικού ……………, που προσαρτάται στην υπ΄αριθ. ………/2008 πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του Συμβ/φου Πειραιά ……………., που αποτελείται από ένα (1) χώρο, έχει επιφάνεια μέτρα τετραγωνικά 24,43, όγκο ιδιόκτητο 71 κυβικά μέτρα, όγκο κοινόχρηστο 18 κυβικά μέτρα και μικτό συνολικό όγκο 89 κυβικά μέτρα, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της καθέτου ιδιοκτησίας 2/1000 που αντιστοιχούν σε 0,48 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της οριζοντίου ιδιοκτησίας 0,7/100, με ψήφους 2 στους χίλιους και συνορεύει γύρω — γύρω, με κοινόχρηστο διάδρομο, με την υπό στοιχεία Α-2 αποθήκη του υπογείου, με ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου, κεντρικό κλιμακοστάσιο και με πλατύσκαλο, η οποία φέρει ΚΑΕΚ …………., 2) το οροφοδιαμέρισμα του ισογείου που αποτελεί αυτοτελή και ανεξάρτητη οριζόντια ιδιοκτησία, φαίνεται στο από Σεπτεμβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης υπογείου του πολιτικού μηχανικού ………, που προσαρτάται στην υπ΄ αριθ. …………/2008 πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας του Συμβ/φου Πειραιά ………, που αποτελείται από σαλόνι – κουζίνα, οφφίς λουτρό, W.C. και δύο κοιτώνες, έχει βεράντες στην Βόρεια και Ανατολική πλευρά του οικοπέδου της αυτοτελούς κάθετης ιδιοκτησίας, έχει επιφάνεια μέτρα τετραγωνικά 90,90 τ.μ., επιφάνεια κοινοχρήστων 12,40 τ.μ., όγκο ιδιόκτητο 291 κυβικά μέτρα, όγκο κοινόχρηστο 39 κυβικά μέτρα, αναλογία όγκου κοινοχρήστων 74 κυβικά μέτρα και μικτό συνολικό όγκο 365 κυβικά μέτρα, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της καθέτου ιδιοκτησίας 300/1000 που αντιστοιχούν σε 79,44 τ.μ. και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί της οριζοντίου ιδιοκτησίας του όλου οικοπέδου 9,91/100, με ψήφους 331 στις χίλιες και συνορεύει γύρω-γύρω, με ακάλυπτους χώρους της αυτοτελούς αυτής κάθετης ιδιοκτησίας, με φρέαρ, με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου, με κεντρικό κλιμακοστάσιο και με όριο οικόπεδο και η οποία φέρει ΚΑΕΚ ………….. Κτηματολογικού γραφείου Πειραιώς και Νήσων. Η αρχικώς ως άνω αυτοτελής αυτή κάθετη ιδιοκτησία είχε περιέλθει στην ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη κατά το προπεριγραφόμενο ποσοστό της, δυνάμει του υπ΄ αριθ. …./13.02.1985 συμβολαίου της Συμβολαιογράφου Πειραιά ………, νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νίκαιας στον τόμο … και με αρ. …., τα δε κτίσματα εξ ιδίων χρημάτων κατά την προαναφερόμενη αναλογία και ότι στη συνέχεια, δυνάμει της υπ΄ αριθ. …./2008 γονικής παροχής ψιλής κυριότητας ακινήτων του Συμβ/φου Πειραιά …….., νόμιμα καταχωρημένης στο Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, με αριθ. Καταχώρησης ……/30.09.2009, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη και ο σύζυγός της, ……………. (ο οποίος δεν είναι διάδικος), που διέθεταν μέχρι τότε την πλήρη κυριότητα σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας εξ αυτών στις δωρούμενες οριζόντιες ιδιοκτησίες, παραχώρησαν την ψιλή κυριότητα στην εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα, θυγατέρα τους και παρακράτησαν εφ όρου ζωής κατά, το ποσοστό τους την επικαρπία αυτών. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι επί του ως άνω ακινήτου, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη ασκεί συνεχώς, αδιαλλείπτως και αδιατάρακτα το δικαίωμα επικαρπίας της, οιονεί νομής και κατοχής της, με βάση τον τίτλο κτήσης της αλλά και με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας και με διάνοια κυρίας, ασκώντας επί αυτού όλες τις προσήκουσες πράξεις οιονεί νομής και κατοχής, που προσιδιάζουν στη φύση του και τον προορισμό τους, ανενόχλητα και αδιάλειπτα μέχρι και σήμερα ήτοι επί χρόνο μεγαλύτερο της 35ετίας, προσμετρώντας στον χρόνο νομής της, τον χρόνο νομής των δικαιοπαρόχων της, οι οποίοι ομοίως ασκούσαν αδιαλείπτως και ανενόχλητα όλες τις αρμόζουσες στον κύριο και τη φύση του, πράξεις οιονεί νομής και κατοχής, ασκώντας τη φυσική εξουσία επ΄ αυτού αυτοπροσώπως και μέσω της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας στην οποία η ενάγουσα και ο σύζυγός της – γονείς της εναγομένης είχαν παραχωρήσει τη χρήση και την κατοχή των ως άνω οριζόντιων ιδιοκτησιών, βάσει άτυπης σύμβασης χρησιδανείου. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι το έτος 2010 η ενάγουσα και ο σύζυγός της, παραχώρησαν στην εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα, τη χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών, προκειμένου να αποτελέσει την οικογενειακή της κατοικία στις οποίες αυτή εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της το έτος 2011 με τη σύμφωνη γνώμη της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης και παρέμεινε στη χρήση αυτών μέχρι και τον Ιούλιο του 2020, χωρίς να έχει καταβάλει κάποιο τίμημα για τη χρήση με τη σύμφωνη γνώμη της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης. Το μήνα Ιούλιο του 2020, η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα αποφάσισε από κοινού με το σύζυγό της να μετακομίσουν σε άλλο διαμέρισμα το οποίο μίσθωσαν, λόγω των τεταμένων σχέσεων που διατηρούσε με την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη μητέρα της και έκτοτε έπαυσε να κάνει χρήση των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών που της είχαν παραχωρηθεί με άτυπη σύμβαση χρησιδανείου. Συνεπώς εκ των ανωτέρω αποδείχθηκε ότι μεταξύ των διαδίκων καταρτίστηκε έγκυρη άτυπη σύμβαση χρησιδανείου, η οποία λύθηκε όταν η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα αποχώρησε οικειοθελώς από το επίδικο ακίνητο, και σε κάθε περίπτωση όταν η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη προέβη στην άσκηση της παρούσας αγωγής με την οποία κατήγγειλε ρητά τη σχετική σύμβαση. Κατά την αποχώρησή της η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα δεν παράδωσε στην ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη τα κλειδιά του διαμερίσματος και της αποθήκης του υπογείου, τα οποία αρνείται να αποδώσει και παρακρατεί έκτοτε, παρά τις αντιρρήσεις της τελευταίας, η οποία επανειλημμένως την όχλησε προφορικά και εγγράφως περί αυτού, ώστε να ασκήσει το δικαίωμά της, γεγονός που συνομολογεί και η ίδια, εμποδίζοντας την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη να εισέλθει στο διαμέρισμα ή στην αποθήκη. Ωστόσο η προπεριγραφόμενη συμπεριφορά της ήτοι η παρακράτηση των κλειδιών συνιστά πράξη με την οποία η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα απέβαλλε την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη από το ακίνητο του οποίου είναι επικαρπώτρια. Συνεπώς αποδείχθηκε ότι η αποβολή της ενάγουσας από τη οιονεί νομή επί του επιδίκου ακινήτου, έλαβε χώρα το μήνα Ιούλιο του 2020 ότε και η εναγόμενη αποχώρησε από το παραχωρηθέν ακίνητο και παρακράτησε τα κλειδιά για τους δικούς της λόγους, δίχως να εξετάζεται αυτεπαγγέλτως αν χώρησε η ενιαύσια παραγραφή της νομής, μη υποβαλλόμενης σχετικής ένστασης. Ενόψει δε των ανωτέρω, ουδόλως αποδείχθηκε και ο ισχυρισμός της εναγομένης και ήδη εκκαλούσας ότι η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη σε αντίθεση με την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος, άσκησε καταχρηστικά την ένδικη αγωγή και αξίωσε την απόδοση της οιονεί νομής, κατά ποσοστό ½ εξ΄ αδιαιρέτου επί των ως άνω οριζοντίων ιδιοκτησιών, από τις οποίες η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα αποχώρησε οικειοθελώς, παρακρατώντας τα κλειδιά του διαμερίσματος και της αποθήκης. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την ίδια κατά βάση αιτιολογία, έκρινε ομοίως και, αφού απέρριψε ως αβάσιμες από ουσιαστική άποψη τις ενστάσεις εκ των άρθρων 1095 α.κ και 281 Α.Κ, που προέβαλε η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, έκανε εν μέρει δεκτή ως βάσιμη από ουσιαστική άποψη την αγωγή, αναγνώρισε την ενάγουσα ως οιονεί νομέα του ιδανικού μεριδίου της κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου της επικαρπίας επί των ανωτέρω λεπτομερώς περιγραφόμενών οριζόντιων, υποχρέωσε την εναγόμενη να παύσει κάθε προσβολή της οιονεί νομής της και να αποδώσει στην ενάγουσα και στο σύζυγό της, κατά ποσοστό ½ εξ΄ αδιαιρέτου σε έκαστο την επικαρπία επί των ανωτέρω ακινήτων, ορθά τις αποδείξεις που προσκομίσθηκαν ενώπιον του εκτίμησε και ουδόλως έσφαλε, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα από την εκκαλούσα με τις σχετικές αιτιάσεις του τρίτου λόγου και του έβδομου λόγου της έφεσής του, που ως εκ τούτου κρίνεται απορριπτέοι ως αβάσιμοι ως προς αυτές. Περαιτέρω, ως προς την επικουρικώς προβαλλόμενη από την εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ένσταση επισχέσεως, λόγω δαπανών, που ισχυρίσθηκε ότι προέβη στο επίδικο ακίνητο ως ψιλή κυρία αυτού και τις οποίες η ενάγουσα, ως επικαρπώτρια του ακινήτου, υποχρεούνταν να της επιστρέψει, υπό τους όρους του άρθρου 329 Α.Κ, λεκτέα τα ακόλουθα: Η προσωπική δουλεία της επικαρπίας συνίσταται στο εμπράγματο δικαίωμα του επικαρπωτή να χρησιμοποιεί και να καρπώνεται ξένο πράγμα, διακρατώντας όμως ακέραιη την ουσία του. Παρέπεται ότι ο επικαρπωτής αποκτά την οιονεί νομή επικαρπίας, δηλαδή τη φυσική εξουσίαση του πράγματος με διάνοια περιορισμένου εμπραγμάτου δικαιούχου, ενώ η κύρια νομή, δηλαδή η καθολική εξουσίαση του πράγματος με διάνοια κυρίου παραμένει στον ψιλό κύριο, ασκείται όμως στο όνομά του από τον επικαρπωτή (ΑΠ 811/2020, ΤρΝομΠλΝόμος). Επομένως, κατά τις διατάξεις των άρθρων 1142 και 1147 Α.Κ, ο επικαρπωτής ασκεί ίδια μεν νομή έναντι μόνον των τρίτων με διάνοια δικαιούχου (οιονεί νομή), η οποία ως περιεχόμενο έχει ειδικές και κατ’ ιδίαν χρησιμότητες του πράγματος, έναντι δε του ψιλού κυρίου και για το σύνολο των εξουσιών πάνω στο πράγμα ασκεί νομή μόνο στο όνομα του τελευταίου (ΑΠ 509/2018, ΤρΝομΠλΝομος). Ο ψιλός κύριος δικαιούται να φροντίζει για τη διατήρηση της ουσίας του πράγματος και να λαμβάνει τα επιβαλλόμενα γι’ αυτή μέτρα, στην περίπτωση, όμως, κατά την οποία προσβάλλει το δικαίωμα του επικαρπωτή με την αποβολή αυτού από τη χρήση και κάρπωση του πράγματος, ο τελευταίος έχει και εναντίον αυτού, όπως θα είχε στην περίπτωση της προσβολής του δικαιώματος του από οποιονδήποτε τρίτο, δικαίωμα να ασκήσει αγωγή αποβολής από την οιονεί νομή. Και ναι μεν ο εναγόμενος νομέας ή κάτοχος του πράγματος, εφόσον είναι τρίτος, δικαιούται να προτείνει κατά του ενάγοντος επικαρπωτή το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 1106 εδ. α Α.Κ δικαίωμα επίσχεσης, το οποίο λειτουργεί όπως το γενικό δικαίωμα επίσχεσης των άρθρων 325 επ. Α.Κ και παρέχεται στο νομέα, ο οποίος ενάγεται από τον κύριο του πράγματος για τις δαπάνες οι οποίες οφείλονται σ’ αυτόν, με τις διακρίσεις που προβλέπονται στα άρθρα 1101-1106 Α.Κ, όμως ο ψιλός κύριος του πράγματος, που το κατακρατεί και δεν το αποδίδει στον επικαρπωτή για ν’ ασκήσει το δικαίωμά του επ’ αυτού, ανεξαρτήτως αν ήταν καλόπιστος ή κακόπιστος νομέας του πράγματος ή αν υπεβλήθη σε επωφελείς δαπάνες, δηλαδή σε δαπάνες από τις οποίες αυξάνεται η αξία του πράγματος (Α.Κ 1103) ή σε αναγκαίες δαπάνες, που απαιτούνται προκειμένου να διατηρηθεί το πράγμα κατάλληλο για τακτική εκμετάλλευση (Α.Κ1101 εδ. α) καθώς και σε δαπάνες εξαιτίας βαρών του πράγματος, δεν δικαιούται ως εναγόμενος να προβάλλει κατά του επικαρπωτή, οιονεί νομέα του πράγματος, στον οποίο δεν αποδίδει τη χρήση και κάρπωση αυτού, την ένσταση επίσχεσης για τις δαπάνες που αυτός ως κύριος πραγματοποίησε στο πράγμα κατά το χρόνο που δεν το είχε στην οιονεί νομή του ο επικαρπωτής, καθότι από τις δαπάνες αυτές, εάν μεν ήταν επωφελείς, αυξήθηκε η αξία του δικού του πράγματος και αν ήταν αναγκαίες πραγματοποιήθηκαν από αυτόν για να διατηρηθεί το δικό του και όχι αλλότριο πράγμα κατάλληλο για τακτική εκμετάλλευση. Επομένως, έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που την απέρριψε ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, ενώ, αν ερμήνευε και εφάρμοζε ορθά τις προαναφερθείσες διατάξεις, έπρεπε να απορρίψει την ένσταση αυτή ως μη νόμιμη. Επειδή, όμως, η εσφαλμένη αιτιολογία επί των ενστάσεων ή η εναλλαγή των ενστάσεων δεν επάγεται εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης, αλλά μόνο αντικατάσταση αιτιολογιών, καθότι εκ των ενστάσεων δεν παράγεται δεδικασμένο, πλην επί της ενστάσεως συμψηφισμού, λόγω διαφόρου εμβέλειας του δεδικασμένου επ’ αυτής, παρά την ταυτότητα του διατακτικού και αυτής του μη εκπληρωθέντος συναλλάγματος ως εκ του διαφόρου διατακτικού στο οποίο άγει, στην προκείμενη δε περίπτωση το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που απέρριψε την ανωτέρω ένσταση έκρινε ορθώς κατ’ αποτέλεσμα, πλην όμως με εσφαλμένη αιτιολογία, πρέπει, αφού αντικατασταθεί η αιτιολογία του αυτή με την ορθή αμέσως ως άνω αιτιολογία της παρούσας απόφασης, να απορριφθεί μετά τούτο ως ουσιαστικά αβάσιμος ο σχετικός τέταρτος λόγος της κρινόμενης έφεσης (522 σε συνδ. με 534 και 536 παρ. 1 ΚΠολΔ, βλ. και ΑΠ 1799/2006 ΤρΝομΠλΝόμος, Μον. Εφ. Θεσ/νικης 327/2022, ΤΝΠ, ΝΟΜΟΣ ). Τέλος, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ορθώς απέρριψε την προβληθείσα από την εναγομένη και ήδη εκκαλούσα ένσταση αφαίρεσης κινητών πραγμάτων, κατ’ άρθρο 1104 ως μη νόμιμη, καθόσον η ένσταση δύναται να προβληθεί στα πλαίσια διεκδικητικής αγωγής (ΕφΑΘ 6473/1986, Αρμ 41,495, Νικ. Αεοντής, Ερμηνεία ΑΚ Εις. Νόμου ΑΚ, Νομ Βιβλ, σελ. 2872), ενώ εν προκειμένω η σχετική αγωγή αφορά σε αποβολή από τη νομή, απορριπτομένου ως νόμιμου του σχετικού λόγου της υπό κρίση έφεσης. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, μη προβαλλομένου άλλου λόγου έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η ως άνω έφεση στο σύνολό της ως αβάσιμη κατ’ ουσία και να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που προκαταβλήθηκε από την εκκαλούσα για την ως άνω έφεση, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ. Η δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστεί στο σύνολό της, μεταξύ των διαδίκων, λόγω του ότι πρόκειται για διαφορά μεταξύ συγγενών εξ΄ αίματος (ΑΡ.179 ΚΠΟΛΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλία των διαδίκων την από 01.11.2023 με (αρ. εκθ. κατ. Πρωτ. ……../2023 και αρ. εκ. κατ. Εφ. …………/2023) έφεση προς εξαφάνιση της με αριθμό 3157/2023 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την έφεση.
Συμψηφίζει στο σύνολό της τη δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, μεταξύ των διαδίκων.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου (που αναφέρεται στο σκεπτικό) που κατατέθηκε από την εκκαλούσα για την άσκηση της έφεσης.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 5 Αυγούστου 2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ