Αριθμός 587 /2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Δ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΑΝΑΚΟΠΤΟΝΤΩΝ : 1) ………..ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως ως δικηγόρος και 2) ………….. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Γεώργιο Τσάφο.
ΚΑΘ΄ ΗΣ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: Ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «……………….», η οποία εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικής διαδόχου της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «………………», η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Γρηγόριο Κουνέλλη.
Ο πρώτος εκ των ανακοπτόντων (………….) άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 29.10.2013 και με αριθμό κατάθεσης ………/2013 ανακοπή του. Η δεύτερη εκ των ανακοπτόντων (Αικατερίνη Κρουστάλλη) άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 29.10.2013 και με αριθμό κατάθεσης ……./2013 ανακοπή της. Το ως άνω Δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 1129/2018 απόφασή του, αφού συνεκδίκασε τις ανακοπές, έκανε αυτές δεκτές.
Η τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία «…………….» προσέβαλε την απόφαση αυτή με την από 25.01.2020 έφεσή της, η οποία κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς με αριθμό γενικό …/14.02.2020 και ειδικό …/14.02.2020 και προσδιορίστηκε ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης γενικό …/14.02.2020 και ειδικό …/14.02.2020 αρχικά για τη δικάσιμο της 18.02.2021, πλην, όμως, η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε, λόγω της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των πολιτικών Δικαστηρίων, που επιβλήθηκε, ως προληπτικό μέτρο για την προστασία της δημόσιας υγείας, λόγω του COVID-19, η δε υπόθεση μεταφέρθηκε, οίκοθεν, προς συζήτηση, δυνάμει της υπ’ αριθ. 93/2021 πράξης της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Προέδρου Εφετών Ισιδώρας Πόγκα, που εκδόθηκε βάσει του άρθρου 21 του Ν. 4786/2021 περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση των υποθέσεων των οποίων η συζήτηση δεν έγινε εξαιτίας της ως άνω αναστολής, στη δικάσιμο της 03.06.2021, οπότε η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε με αίτημα των παρισταμένων εφεσίβλητων για τη δικάσιμο της 21.09.2023, κατά την οποία η υπόθεση δεν εισήχθη προς συζήτηση συνεπεία λόγων ανωτέρας βίας, που αφορά στη συμμετοχή των δικαστικών υπαλλήλων σε απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας. Η υπόθεση μεταφέρθηκε, οίκοθεν, προς συζήτηση, δυνάμει της υπ’ αριθ. 75/2023 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, που εκδόθηκε βάσει του άρθρου 260 παρ. 4 του ΚΠολΔ περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση των υποθέσεων, οι οποίες δεν εισήχθησαν προς συζήτηση συνεπεία λόγων ανωτέρας βίας, στη δικάσιμο της 16ης.11.2023, οπότε, συζητήσεως γενομένης, εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 691/2023 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, που δικάζοντας ερήμην των εφεσιβλήτων-ανακοπτόντων (……… και ……………), απέρριψε τις ανακοπές και διέταξε κατά τα λοιπά τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Κατά της προαναφερόμενης εφετειακής απόφασης οι ήδη ανακόπτοντες άσκησαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου την από 22.1.2024 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2024) ανακοπή ερημοδικίας, δικάσιμος της οποίας ορίσθηκε αρχικά η 21η.11.2024, μετά δε από αναβολή, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πρώτος εκ των ανακοπτόντων, παραστάς αυτοπροσώπως και ως εκπροσωπών της δεύτερη εξ αυτών, καθώς και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της καθ΄ ης η ανακοπή, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την υπό κρίση ανακοπή ερημοδικίας επιδιώκεται η εξαφάνιση της υπ΄ αριθμ. 691/2023 αποφάσεως του δικαστηρίου τούτου, η οποία εκδόθηκε ερήμην των εφεσιβλήτων και ήδη ανακοπτόντων καθώς δεν είχαν παρασταθεί κατά την συζήτηση της με αριθμό κατάθεσης στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά ………../2020 και με αριθμό καταθεσης στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά …………../2020 εφέσης κατά της με αριθμό 1129/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Η ένδικη ανακοπή ασκήθηκε εμπρόθεσμα καθόσον η προσβαλλομένη απόφαση επιδόθηκε στους ανακόπτοντες στις 10-1-2024 (βλ επισημείωση επι του σώματος της προσβαλλομένης απόφασης του δικαστικού επιμελητή ……..) και η προσβαλλομένη απόφαση κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 23-1-2024 (άρθρ. 503 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Ασκήθηκε, επίσης, παραδεκτά δεδομένου ότι καταβλήθηκε το παράβολο ερημοδικίας που ορίστηκε με την ανακοπτομένη απόφαση, όπως προκύπτει από το επισυναπτόμενο στο δικόγραφο της ανακοπής με κωδικό …………….. παραβόλο, την με κωδικό πληρωμής ………… αποδειξη της Εθνικής Τράπεζας. Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την βασιμότητα των λόγων αυτής αντιμωλία των διαδίκων.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 501 ΚΠολΔ, ανακοπή κατά απόφασης που έχει εκδοθεί ερήμην επιτρέπεται, αν εκείνος που δικάσθηκε ερήμην δεν κλητεύθηκε καθόλου ή δεν κλητεύθηκε νόμιμα ή εμπρόθεσμα ή αν συντρέχει λόγος ανωτέρας βίας. Ως ανώτερη βία νοείται κάθε απρόβλεπτο και εξαιρετικό γεγονός, είτε αντικειμενικό, είτε σχετικό με το πρόσωπο του διαδίκου που ερημοδικάστηκε ή του πληρεξουσίου του Δικηγόρου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορεί να αποτραπεί, ούτε με μέτρα εξαιρετικής επιμέλειας και σύνεσης (ΟλΑΠ 29/1992, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ειδικότερα, η εν λόγω δικονομική ανώτερη βία είναι έννοια ταυτιζόμενη, κατά τον πυρήνα της, προς την ομώνυμη έννοια του ουσιαστικού δικαίου, διαφοροποιούμενη έναντι της τελευταίας μόνον κατά τις συνέπειες, ως συνεπαγόμενη τη δυνατότητα επαναφοράς των πραγμάτων στην πρότερη κατάσταση, με ανατροπή της κύρωσης από την παράβαση του δικονομικού βάρους, ενώ κατά το ουσιαστικό δίκαιο λειτουργεί ως λόγος απαλλαγής του οφειλέτη, εμφανιζόμενη ως στενότερη έννοια έναντι του τυχηρού, το οποίο δημιουργεί ευθύνη του οφειλέτη (ΑΠ 1260/2010, ΑΠ 1793/2009, ΑΠ 1562/2008, ΕφΠειρ 2018/2024, ΕφΠειρ 208/2024, ΕφΠειρ 341/2021, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά το περιεχόμενο της, επομένως, η δικονομική ανώτερη βία είναι η κατάσταση, της, παρά την καταβολή εξειδιασμένης προσοχής και επιμέλειας εκ μέρους του διαδίκου και του πληρεξουσίου του, αδυναμίας αυτού να ανταποκριθεί σε δικονομικό βάρος του, συνεπεία της οποίας η διαδικαστική πράξη πάσχει ακυρότητας ή απαραδέκτου (ΑΠ 2/2022, ΑΠ 121/2021, ΑΠ 1343/2021, ΑΠ 559/2020, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Το γεγονός θα πρέπει να είναι ανυπαίτιο και εντελώς εξαιρετικής φύσεως, μη αναμενόμενο και μη δυνάμενο να προληφθεί ή να αποτραπεί από τον διάδικο ούτε με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης (ΑΠ 1253/2018, ΑΠ 219/2016, ΑΠ 1506/2013, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ανεξάρτητα αν το γεγονός είναι εσωτερικό ή όχι (ΑΠ 219/2016, ΑΠ 1506/2013, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέτοια γεγονότα ανωτέρας βίας είναι δυνατό να θεωρηθούν, μεταξύ άλλων, η αιφνίδια ασθένεια ή τυχόν ατύχημα του διαδίκου (ΑΠ 224/2013, ΕφΠειρ 2018/2024, ΕφΠειρ 208/2024, ΕφΠειρ 419/2020, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) ή στενού συγγενικού του προσώπου και η εξαιτίας αυτής αδυναμία παραστάσεώς του και νομιμοποιήσεως του πληρεξουσίου Δικηγόρου του, εκτός εάν μπορεί να παραστεί δια του τελευταίου (ΑΠ 194/2023, ΑΠ 224/2013, ΕφΠειρ 2018/2024, ΕφΔωδ 272/2018, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ή όσον αφορά στον πληρεξούσιο Δικηγόρο του, τέτοιο γεγονός συνιστά η απρόβλεπτη, αιφνίδια και βαριά σωματική ή πνευματική νόσος, λόγω της οποίας αυτός δεν μπόρεσε να παραστεί ενώπιον του Δικαστηρίου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ή να ειδοποιήσει τον εντολέα του ή άλλο Δικηγόρο για την αντικατάστασή του (ΑΠ 35/2024, ΕφΠειρ 218/2024, ΕφΠειρ 19/2021, ΕφΠειρ 341/2021, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), εφόσον τα γεγονότα αυτά συνέβαλαν στην επέλευση της ερημοδικίας (ΑΠ 1778/2013, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, το πταίσμα του Δικηγόρου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως γεγονός ανώτερης βίας (ΑΠ 1778/2013, ΑΠ 1506/2013, ΑΠ 1347/2012, Εφ ΑΘ.148/2025, ΕφΠειρ 218/2024 δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Κεραμέως-Κονδύλη-Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, υπ’ άρθρο 501 αρ.4) . Στην έννοια της ανώτερης βίας εκτός από την ασθένεια εμπίπτει και κάθε άλλο περιστατικό, που καθιστά παντελώς αδύνατη-και όχι απλώς δυσχερή ή δαπανηρή την αυτοπρόσωπη ή με πληρεξούσιο Δικηγόρο επιχείρηση διαδικαστικής πράξης, όπως επίσης αδύνατη θα πρέπει να καθίσταται η παράσταση του Δικηγόρου στο Δικαστήριο ή η ειδοποίηση του εντολέα, για να προβεί εγκαίρως στην αντικατάσταση του, όταν πρόκειται για αιφνίδια και βαριά ασθένεια του πληρεξουσίου Δικηγόρου. Σημειωτέον, ότι, όταν η ανωτέρα βία αφορά στο πρόσωπο του πληρεξουσίου Δικηγόρου του διαδίκου, για να διαπιστωθεί εάν το σχετικό γεγονός συνιστά ανώτερη βία, πρέπει να χρησιμοποιηθούν όχι μόνον υποκειμενικά κριτήρια, όπως είναι εύλογο για τον διάδικο, αλλά αντικειμενικά κριτήρια, αφού το λειτούργημα που ο δικηγόρος ασκεί, απαιτεί την προσήκουσα εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων του ακόμη και από τον μέσο νομικό παραστάτη (ΕφΠειρ 218/2024, ΕφΠειρ 208/2024, ΕφΠειρ 19/2021, ΕφΠειρ 341/2021, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αν η ανακοπή ασκήθηκε εμπροθέσμως και σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρα 503 § 1 και 505 § 1 ΚΠολΔ) και αν πιθανολογείται ότι είναι βάσιμος ο λόγος που προτάθηκε, τότε το Δικαστήριο εξαφανίζει την ερήμην απόφαση, διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο (άρθρο 505 § 2 ΚΠολΔ) και αμέσως προχωρεί στην εξέταση της διαφοράς, αφού οι διάδικοι επανέρχονται στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την απόφαση που εξαφανίστηκε. Άλλως, αν, δηλαδή, δεν πιθανολογηθεί η βασιμότητα. κάποιου από τους λόγους της ανακοπής, το Δικαστήριο απορρίπτει την ανακοπή και διατάσσει να εισαχθεί το παράβολο στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 509 ΚΠολΔ). Από τις ως άνω διατάξεις προκύπτει ότι το Δικαστήριο αποφαίνεται για την ουσιαστική βασιμότητα του λόγου της ανακοπής ερημοδικίας αμέσως, με την ίδια απόφαση, με την οποία θα κρίνει και το τύποις παραδεκτό και νόμω βάσιμο της ανακοπής, αρκούμενο σε πιθανολόγηση ως προς την βασιμότητα των λόγων της (ΕφΑΘ 148/2025, ΕφΠειρ 208/2024, ΕφΠειρ. 218/2024, ΕφΠειρ 208/2024, ΕφΑΘ 892/2023, ΕφΠειρ 10/2023, ΕφΠειρ 19/2021, ΕφΠειρ 341/2021, δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση oι ανακόπτοντες οι οποίοι παρίστανται αυτοπροσώπως ως δικηγόροι ισχυρίζονται ότι η με αριθμό καταθ. ΓΑΚ …………../2020 έφεση που είχε ασκήσει η αντίδικος τράπεζα « …………………» προσδιορίστηκε αρχικά για την δικάσιμο της 18-2-2021 οπότε ματαιώθηκε λόγω προσωρινής αναστολής λειτουργίας των πολιτικών Δικαστηρίων εξαιτίας της πανδημίας (COVID -19). Στη συνέχεια, με την υπ΄αριθμόν 93/2021 Πράξη του Προέδρου Εφετών ορίστηκε δικάσιμος η 3-6-2021, οπότε κατ΄αίτηση των τότε εφεσιβλήτων και ήδη ανακοπτόντων αναβλήθηκε για την δικάσιμο της 21-9-2023 κατά την οποία η υπόθεση δεν εισήχθη προς συζήτηση λόγω ανωτέρας βίας και συγκεκριμένα λόγω της συμμετοχής των δικαστικών υπαλλήλων σε απεργία της ΑΔΕΔΥ και της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδος. Ακολούθως, με την υπ΄αριθμόν 75/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς ορίστηκε δικάσιμος η 16-11-2023 κατά την οποία οι τελευταίοι δεν παραστάθηκαν, ενώ παραστάθηκε η αντίδικός τους τραπεζική εταιρεία μ΄αποτέλεσμα να εκδοθεί η προσβαλλόμενη απόφαση ερήμην τους και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, ακολούθως δε, ν΄απορριφθούν οι ασκηθείσες ανακοπές κατά της υπ΄αριθμόν ………/2013 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και κατά της επιδοθείσας επιταγής προς πληρωμή. Περαιτέρω, οι ανακόπτοντες οι οποίοι παρίστανται αυτοπροσώπως ως δικηγόροι ισχυρίζονται ότι ο ορισμός δικασίμου για την 16-11-2023 δεν υπέπεσε εγκαίρως στην αντίληψή τους, καθώς δεν γνωστοποιήθηκε η δικάσιμος αυτή από τον Γραμματέα του Δικαστηρίου στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους (ενέργεια η οποία προβλέπεται προαιρετικά), επιπρόσθετα δε, το κρίσιμο διάστημα ήταν η περίοδος των δημοτικών εκλογών (κυρίων και επαναληπτικών) και είχε ανασταλεί η λειτουργία των δικαστηρίων με την υπ΄αριθμόν 74/2023 Πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιά μέχρι και την 18-10-2023, ενώ κατά το επόμενο χρονικό διάστημα είχε κηρυχθεί από την Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων καθολική αποχή από όλες τις δίκες με έναρξη των κινητοποιήσεων την ημέρα της δικασίμου (16-11-2023) αλλά και την επόμενη (17-11-2023) και ακολούθως, την 20-11-2023 και 21-11-2023 και ως εκ τούτου είχαν την εύλογη πεποίθηση ότι λόγω της απόσυρσης μεγάλου αριθμού υποθέσεων η υπόθεσή τους δεν επρόκειτο να προσδιοριστεί σύντομα προς εκδίκαση ώστε να προβούν σε ενδελεχή έλεγχο της ορισθείσας δικασίμου. Η αλληλουχία των γεγονότων αυτών (παράλειψη πρόσθετης γνωστοποίησης της νέας δικασίμου, εκλογικές διαδικασίες και απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου των δικηγόρων) προκάλεσε στους ανακόπτοντες δικηγόρους την παράλειψη ελέγχου της νέας δικασίμου της έφεσης της αντιδίκου τους τραπεζικής εταιρείας «……………….» και κατά τους ισχυρισμούς τους εμπίπτει στην έννοια της ανωτέρας βίας. Επιπρόσθετα δε, οι ανακόπτοντες ισχυρίζονται ότι δεν ανέμεναν ότι η υπόθεση επρόκειτο να συζητηθεί καθόσον κατά την συγκεκριμένη ημερομηνία οι δικηγόροι πανελλαδικά βρίσκονταν σε καθολική απεργία από όλες τις δίκες λόγω του αυστηρού πλαισίου που είχε τεθεί με την απόφαση των απεργιακών κινητοποιήσεων την οποία είχε υιοθετήσει τόσο ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά στον οποίο ήταν εγγεγραμμένοι, όσο και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στον οποίο ήταν εγγεγραμμένος ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας τραπεζικής εταιρείας και επομένως ήταν βέβαιο ότι η εκδίκαση της έφεσης θ΄αναβαλλόταν λόγω της αποχής των δικηγόρων. Κάθε δε, απόπειρα παράστασής τους θα ήταν μάταιη καθώς δεν επρόκειτο να χορηγηθεί σ΄αυτούς από το Δικηγορικό Συλλογο Πειραιά άδεια εκδίκασης της υπόθεσης, ούτε θα μπορούσε να παρασταθεί δικηγόρος έτερου δικηγορικού συλλόγου καθώς η αποχή ήταν πανελλαδική, ενώ τυχόν αυτόβουλη παράσταση τους θα είχε ως συνέπεια την πειθαρχική τους διώξη. Παρά ταύτα, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της αντιδίκου τους τραπεζικής εταιρείας προχώρησε στην εκδίκαση της υπόθεσης χωρίς ωστόσο να γνωστοποιησει σ΄αυτούς την άδεια του δικηγορικού συλλόγου με την οποία είχε εφοδιασθεί. Ως εκ τούτου το γεγονός της αποχής των δικηγόρων και οι ανωτέρω ενέργειες του πληρεξουσίου δικηγόρου της αντιδίκου τους συγκροτούν, κατά τους ισχυρισμούς τους, την έννοια της ανωτέρας βίας. Ζητούν δε, την εξαφάνιση της προσβαλλομένης απόφασης και την απόρριψη της έφεσης της αντιδίκου τους εταιρείας. Ωστόσο, οι ανωτέρω λόγοι δεν συνιστούν ανωτέρη βία για την στοιχειοθέτηση της οποίας απαιτείται καταβολή εξειδιασμένης προσοχής και επιμέλειας εκ μέρους του διαδίκου και του πληρεξουσίου δικηγόρου του και παρά ταύτα αδυναμία των τελευταίων ν΄ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο δικονομικό βάρος, κατά τα αναφερόμενα στη προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη της καθόσον η από μέρους των ανακοπτόντων άγνοια της ορισθείσας δικασίμου για την 16-11-2023 οφείλεται σε δική τους αμελή συμπεριφορά και συγκεκριμένα σε παράλειψη αναζήτησής τόσο της Πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς με την οποία προσδιορίστηκε ο χρόνος εισαγωγής της υπόθεσης προς εκδίκαση όσο και της νέας δικασίμου στην πύλη των ψηφιακών υπηρεσιών των δικαστηρίων (solon. gov.gr), όπως οι ίδιοι συνομολογούν. Οι επικαλούμενοι δε λόγοι (παράλειψη γνωστοποίησης της δικασίμου από μέρους του γραμματέα, εκλογικές διαδικασίες, απεργιακές κινητοποιήσεις των δικηγόρων, παράλειψη γνωστοποίησης από μέρους του πληρεξουσίου δικηγόρου της αντιδίκου τους της χορηγήσεως άδειας από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για εκδίκαση της υπόθεσης) αποτελούν τα αίτια της δικής τους αμελούς συμπεριφοράς και δεν στοιχειοθετούν γεγονός ανυπαίτιο και εντελώς εξαιρετικής φύσεως, μη αναμενόμενο και μη δυνάμενο να προληφθεί ή να αποτραπεί από τον διάδικο ή τον πληρεξούσιοι δικηγόρο του ούτε με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης που απαιτείται, κατά τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, για την συνδρομή κατάστασης ανωτέρας βίας. Εκ των ανωτέρω παρέπεται ότι η ερημοδικία των ανακοπτόντων κατά την δικάσιμο της 16-11-2023 δεν οφείλεται σε ανωτέρω βία, ήτοι σε ανυπαίτιο γεγονός εξαιρετικής φύσεως που δεν αναμενόταν και δεν μπορούσε ν΄ανατραπεί από τους εφεσιβλήτους και ήδη ανακοπτοντες δικηγόρους ούτε με μέτρα άκρας επιμέλειας συνετού ανθρώπου, καθώς μπορούσε ν΄αποτραπεί με απλή επιμέλεια του μέσου συνετού διαδίκου και του μέσου συνετού δικηγόρου την οποία οι ανακόπτοντες δεν επέδειξαν τόσο ως διάδικοι όσο και ως δικηγόροι με συνέπεια να ερημοδικασθούν και να ευδοκιμήσει η έφεση της αντιδίκου τους τραπεζικής εταιρείας. Εξάλλου, η από μέρους του πληρεξουσίου δικηγόρου της τότε εκκαλούσας εταιρείας μη συμμετοχή στην καθολική απεργία του κλάδου των δικηγόρων, ή η από μέρους του παράλειψη γνωστοποίησης στους τότε εφεσίβλητους της χορηγηθείσας από τον οικείο δικηγορικό σύλλογο άδειας σε περίπτωση χορηγήσεως τέτοιας άδειας αποτελούν ενδεχομένως παραβάσεις δικηγορικής δεοντολογίας, ωστόσο δεν στοιχειοθετούν ανωτέρα βία κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 501 ΚΠολΔ, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη. Συνακόλουθα, πρέπει ν΄απορριφθεί ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν η ένδικη ανακοπή ερημοδικίας. Τα δικαστικά έξοδα της καθ΄ης η ανακοπή ερημοδικίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των ανακοπτόντων λόγω της ήττας αυτών (άρθρα 106, 176,183,191 παρ 2 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Πρέπει, επίσης, να διαταχθεί και η εισαγωγή του παραβόλου ερημοδικίας που προκατέβαλαν οι ανακόπτοντες κατά την κατάθεση της ανακοπής ερημοδικίας στο Δημόσιο Ταμείο λόγω της απόρριψης αυτής (άρθρο 509 παρ 1 εδαφ β ΚΠοΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ΄ουσίαν την με αριθμό κατάθεσης ……./2024 ανακοπή ερημοδικίας στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους ανακόπτοντες στα δικαστικά έξοδα της καθ΄ης η ανακοπή ερημοδικίας τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου ερημοδικίας στο Δημόσιο Ταμείο
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 18 Σεπτεμβρίου 2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ