ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός Απόφασης 617/2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4o
Αποτελούμενο από την Δικαστή Ελένη Πρέντζα, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Ε.Δ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, την ………….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της εκκαλούσας: ……………..που παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου, Αλέξανδρου Πασιατά (Α.Μ. Δ.Σ.Θ. ………….), ο οποίος κατέθεσε το με αρ. …………/02.10.2025 γραμμάτιο προείσπραξης του ως άνω ΔΣ.
Του εφεσίβλητου: ………….. που εμφανίστηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο, Χριστίνα Αντωνοπούλου (Α.Μ. Δ.Σ.Π. ………), η οποία κατέθεσε το με αρ. …………../02.10.2025 γραμμάτιο προείσπραξης του ως άνω ΔΣ.
Ο εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς σε βάρος της εκκαλούσας την από 23.01.2023 αγωγή του (ΓΑΚ και ΕΑΚ, αντίστοιχα, …………/25.01.2023), ορίστηκε αρχικά δικάσιμος η 24.03.2023 και μετά από αναβολή η 22.09.2023 και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν. Η εκκαλούσα άσκησε ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου την από 28.04.2023 αγωγή της (ΓΑΚ και ΕΑΚ αντίστοιχα, …………./28.04.2023), ορίστηκε δικάσιμος η 22.09.2023 και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν. Οι αγωγές αφού συνεκφωνήθηκαν και συνεκδικάστηκαν κατά την τελευταία δικάσιμο, με την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών, εκδόθηκε επ΄ αυτών η με αριθμό 1612/2024 οριστική απόφαση, με παρόντες τους διαδίκους, που έκανε δεκτές τις αγωγές και απήγγειλε την μεταξύ των διαδίκων λύση του γάμου, συμψηφίζοντας τα δικαστικά έξοδα. Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα, με την από 28.4.2024 έφεση, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε αρχικά η 22.05.2025, οπότε και αναβλήθηκε, κατόπιν αίτησης της εκκαλούσας για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο, με αριθμό ……. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις νομίμως κατατεθείσες προτάσεις τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 1439 παρ. 1 ΑΚ καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά στο πρόσωπο του εναγόμενου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης, χωρίς να απαιτείται το στοιχείο της υπαιτιότητας για να μπορεί να ζητηθεί το διαζύγιο. Έτσι ο ενάγων για τη θεμελίωση και παραδοχή της αγωγής του πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι ο γάμος έχει κλονιστεί από ορισμένα γεγονότα που αναφέρονται στο πρόσωπο του εναγόμενου ή και των δύο συζύγων, με την έννοια της ύπαρξης αιτιώδους συνδέσμου ανάμεσα στα, αντικειμενικά πρόσφορα, κλονιστικά της έγγαμης σχέσης γεγονότα αυτά και στο πρόσωπο του εναγόμενου συζύγου του ή και των δύο και ότι ο κλονισμός είναι τόσο ισχυρός ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της συμβίωσης έχει καταστεί αφόρητη γι` αυτόν. Αν το κλονιστικό γεγονός αφορά και τους δύο συζύγους, το προς διάζευξη δικαίωμα γεννάται, ανεξαρτήτως από το ποιόν από τους δύο συζύγους βαρύνει περισσότερο η ύπαρξή του και από το εάν υπάρχει υπαιτιότητα στο πρόσωπο ενός μόνο. Αν, όμως, το κλονιστικό γεγονός συνδέεται αποκλειστικά με το πρόσωπο του ενάγοντος, δεν γεννάται υπέρ αυτού δικαίωμα διάζευξης με βάση την πιο πάνω διάταξη του άρθρου 1439 § 1 ΑΚ. Το ότι για τη λύση του γάμου είναι πλέον αδιάφορο αν ο κλονισμός οφείλεται σε υπαίτιο ή ανυπαίτιο κλονιστικό γεγονός, συνεπάγεται ότι στη δίκη του διαζυγίου δεν δικαιολογείται σε καμιά πλευρά έννομο συμφέρον για την έρευνα της υπαιτιότητας, το δε δεδικασμένο της διαπλαστικής απόφασης του διαζυγίου δεν εκτείνεται σε ζητήματα υπαιτιότητας σε καμιά περίπτωση, ούτε και στη δίκη διατροφής μετά το διαζύγιο, όπως προβλέπει το άρθρο 1442 ΑΚ, ενόψει της διάταξης του άρθρου 1444 § 1 ΑΚ (ΑΠ 1471/2019 ΝΟΜΟΣ). Αντικείμενο, δε, της δίκης διαζυγίου είναι όχι η δικαστική διάγνωση του λόγου που δικαιολογεί την απαγγελία του διαζυγίου αλλά το διαπλαστικό αποτέλεσμα της λύσης του γάμου. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση συνεκδίκασης αντίθετων αγωγών διαζυγίου, με τις οποίες καθένας από τους συζύγους ζητεί την λύση του γάμου για ισχυρό κλονισμό της έγγαμης σχέσης και το δικαστήριο έκανε δεκτές τις αγωγές, κρίνοντας ότι ο κλονισμός αφορά το πρόσωπο και των δύο συζύγων, τότε, ενόψει του προαναφερόμενου αντικειμένου της δίκης περί διαζυγίου και του δεδικασμένου που παράγεται από τη σχετική απόφαση, καθένας από τους συζύγους θεωρείται ότι νίκησε, διότι με την παραδοχή των αγωγών, επήλθε η έννομη συνέπεια, την οποία επιδίωκαν αμφότεροι οι διάδικοι με το αίτημα των αγωγών τους. Το γεγονός ότι η απόφαση περιέχει αιτιολογίες δυσμενείς για καθένα διάδικο, δηλαδή δέχεται ότι ο κλονισμός της έγγαμης σχέσης επήλθε εξαιτίας γεγονότων που αφορούν και το πρόσωπό του, δεν ασκεί καμία δυσμενή επιρροή στις έννομες σχέσεις του, αφού από τις αιτιολογίες αυτές, που δεν έχουν στοιχεία διατακτικού, δεν παράγεται δεδικασμένο για ζητήματα υπαιτιότητας σε άλλη δίκη. Συνεπώς, κανένας από τους διαδίκους συζύγους δεν έχει στην περίπτωση αυτή, επειδή νίκησε, έννομο συμφέρον να ασκήσει το ένδικο μέσο της έφεσης κατά της απόφασης που λύνει το γάμο. Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 68, 73 και 532 ΚΠολΔ. προκύπτει ότι το έννομο συμφέρον αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της δίκης και η συνδρομή του ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο, η δε έλλειψή του συνεπάγεται την απόρριψη του ένδικου μέσου ως απαράδεκτου (ΑΠ 1471/2019 ό.π., ΑΠ 1568/2018 ΝΟΜΟΣ).
Στην κρινόμενη περίπτωση, ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ασκήθηκαν οι εξής αγωγές: 1] Η από 23.01.2023 αγωγή του εφεσίβλητου – ενάγοντος σε βάρος της εκκαλούσας – εναγόμενης, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου με ΓΑΚ και ΕΑΚ, αντίστοιχα, ……../25.01.2023, ορίστηκε αρχικά δικάσιμος η 24.03.2023 και μετά από αναβολή η 22.09.2023, με την οποία ο ενάγων ζήτησε να λυθεί ο γάμος του με την εναγόμενη, λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης τους, εξαιτίας διετούς διάστασης και 2) Η από 28.04.2023 αγωγή της εκκαλούσας – ενάγουσας, σε βάρος του εφεσίβλητου – εναγόμενου, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου, με ΓΑΚ και ΕΑΚ αντίστοιχα, …………./28.04.2023 και ορίστηκε δικάσιμος η 22.09.2023, με την οποία ζήτησε να λυθεί ο γάμος της με τον εναγόμενο, λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης από λόγους που αφορούσαν στο πρόσωπό του. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη με αρ. 1612/2024 απόφαση, αφού διέταξε την συνεκδίκαση των παραπάνω αγωγών, τις οποίες έκρινε νόμιμες, ερειδόμενες η μεν αγωγή του εφεσίβλητου στις διατάξεις των άρθρων 1438, 1439 παρ. 3 ΑΚ, η δε αγωγή της εκκαλούσας σε αυτές των άρθρων 1438 και 1439 αρ. 1, 2 ΑΚ, δέχτηκε αμφότερες τις παραπάνω αγωγές ως ουσιαστικά βάσιμες και απήγγειλε τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου. Κατά της απόφασης αυτής η εκκαλούσα άσκησε την από 28.4.2024 έφεση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με ΓΑΚ και ΕΑΚ, αντίστοιχα, ……../06.09.2024 και για προσδιορισμό δικασίμου, με την επιμέλεια του εφεσίβλητου, στην Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου, με ΓΑΚ και ΕΑΚ, αντίστοιχα, ……………/09.10.2024, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε αρχικά η 22.05.2025, οπότε και αναβλήθηκε, κατόπιν αίτησης της εκκαλούσας (βλ. το με αρ. e – παράβολο …………/2025 που κατέβαλε η εκκαλούσα για την αναβολή) για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και γράφτηκε στο πινάκιο, με αριθμό …….. Με την έφεση ζητεί την εξαφάνιση της απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή του εφεσίβλητου, επικαλούμενη αφενός ότι δεν παρήλθε 2ετής διάσταση μεταξύ των διαδίκων και αφετέρου ότι δεν γεννάται δικαίωμα διάζευξης υπέρ του εφεσίβλητου – ενάγοντος διότι το κλονιστικό γεγονός συνδέεται αποκλειστικά με το πρόσωπό του. Υπό τα ανωτέρω εκτιθέμενα, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στις νομικές σκέψεις που προηγούνται, η ένδικη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, ελλείψει εννόμου συμφέροντος για την άσκησή της (άρθρα 68, 73, 516 και 532 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι η μοναδική έννομη συνέπεια που απορρέει από την εκκαλουμένη απόφαση είναι η λύση του γάμου, η οποία επιδιώκεται και από τους δύο διαδίκους. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της, ακόμη υφιστάμενης, σχέσης τους ως συζύγων (άρθρα 179 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με παρόντες τους διαδίκους την έφεση.
Απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη.
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 22.10.2025
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ