Αριθμός απόφασης 645/2025

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμός απόφασης  645/2025

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΜΗΜΑ 2ο

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Βασίλειο Παπανικόλα, Πρόεδρο Εφετών, Ευαγγελία Πανταζή – Εφέτη και Ιωάννα Μάμαλη, Εφέτη – Εισηγήτρια, και από την Γραμματέα Κ.Σ.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των εκκαλούντων – εναγόμενων: 1) ……….. και 2) …………., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Ιωάννη Υδραίο (ΑΜ ……….. Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιώς).

Των εφεσίβλητων – εναγόντων: 1) …………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Θεόδωρο Σαρρή (ΑΜ …….. Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιώς).

Οι ενάγοντες ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 20.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό ……/2021 και ειδικό …./2021 αγωγή τους, τακτικής διαδικασίας, την οποία άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το ως άνω Δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 4121/2024 απόφασή του, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή. Οι εκκαλούντες – εναγόμενοι προσέβαλαν την απόφαση αυτή με την από 07.02.2025 έφεσή τους που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς με αριθμό γενικό …/11.02.2025 και ειδικό …./11.02.2025, προσδιορίστηκε ενώπιον του Εφετείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης γενικό …/25.02.2025 και ειδικό …/25.02.2025, για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο και την εκφώνησή της από τη σειρά του οικείου πινακίου, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εκκαλούντων – εναγόμενων δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο, αλλά προκατέθεσε δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ και έγγραφες προτάσεις, ζητώντας να γίνουν δεκτά όσα σ’ αυτές αναφέρονται, ενώ ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσίβλητων – εναγόντων αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτές.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 246 του ΚΠολΔ, το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης μπορεί, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, να διατάξει την ένωση και συνεκδίκαση περισσότερων εκκρεμών ενώπιον του δικών ανάμεσα στους ίδιους ή διαφορετικούς διαδίκους, αν υπάγονται στην ίδια διαδικασία και κατά την κρίση του διευκολύνεται ή επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης ή επέρχεται μείωση των εξόδων. Στο δικαστήριο της ουσίας επαφίεται να κρίνει κυριαρχικά, και ανέλεγκτα αναιρετικά, τη συνδρομή των προϋποθέσεων της προκείμενης διατάξεως και να διατάξει, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, τη συνεκδίκαση περισσότερων ενώπιον του εκκρεμών δικών (ΑΠ 594/2018 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 7/2007 ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, η ένδικη από 07.02.2025 έφεση κατά της υπ’ αριθ. 4121/2024 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 20.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2021 και ειδικό ……/2021 αγωγή, έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1-2, 498, 511, 513 παρ. 1 β’, 516 παρ.1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, καθόσον η έφεση ασκήθηκε μετά την 01.01.2016), εφόσον δεν προκύπτει από τα έγγραφα που προσκομίζονται, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται ότι έχει χωρήσει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, η δε κρινόμενη από 07.02.2025 έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 11.02.2025, όπως προκύπτει από την πράξη κατάθεσης έφεσης με αριθμό γενικό …../11.02.2025 και ειδικό ……/11.02.2025 της γραμματέως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που έχει επισυναφθεί στην ένδικη έφεση, ήτοι εντός της προθεσμίας των δύο ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης την 17.12.2024. Επομένως, πρέπει η ένδικη από 07.02.2025 έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί στη συνέχεια το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση (άρθρο 533 του ΚΠολΔ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό της έφεσης έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες – εναγόμενους το παράβολο των 150,00 ευρώ, που προβλέπεται από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ. Τέλος, οι εφεσίβλητοι – ενάγοντες, με τις προτάσεις τους ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, υποβάλλουν αίτημα περί συνεκδίκασης της κρινόμενης από 07.02.2025 έφεσης των αντιδίκων τους με την από 05.04.2024 έφεση του πρώτου ενάγοντος και της ………, η οποία κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς με αριθμό γενικό …/08.04.2024 και ειδικό …./08.04.2024 και προσδιορίστηκε ενώπιον του Εφετείου Πειραιώς με αριθμό κατάθεσης γενικό …./03.06.2024 και ειδικό …/03.06.2024, για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, και η οποία στρέφεται κατά της υπ’ αριθ. 1513/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία, αφού δικάσθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, η από 03.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2022 και ειδικό …./2022 αγωγή των νυν εναγόμενων κατά των νυν εναγόντων και κατά της ………….. και της ……….., απορρίφθηκε αυτή ως προς την δεύτερη και την τέταρτη των εναγόμενων και έγινε αυτή εν μέρει δεκτή ως προς τον πρώτο και την τρίτη των εναγόμενων. Ωστόσο, το αίτημα αυτό περί συνεκδίκασης, το οποίο υποβλήθηκε και πρωτοδίκως ως αίτημα αναβολής της δίκης με σκοπό τη συνεκδίκαση της ένδικης από 20.12.2021 αγωγής με την ανωτέρω από 03.12.2021 αγωγή και το οποίο απορρίφθηκε ως μη νόμιμο με την εκκαλουμένη υπ’ αριθ. 4121/2024 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, διότι κρίθηκε ότι η αναβολή στη νέα τακτική διαδικασία, κατά το στάδιο της γραπτής διεξαγωγής της δίκης, αποκλείεται γενικώς και όχι μόνο βάσει του άρθρου 241 του ΚΠολΔ, πρέπει να απορριφθεί, καθόσον κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της συνεκδίκασης, κατ’ άρθρο 246 του ΚΠολΔ, αφού στην παρούσα στάση της δίκης δεν θα διευκολυνθεί η διεξαγωγή της, ούτε θα επέλθει μείωση των εξόδων, και ως εκ τούτου δεν θα επιτευχθεί ο σκοπός της συνεκδίκασης, ο οποίος συνίσταται στην οικονομία της δίκης και στην αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων. Σε κάθε δε περίπτωση πρέπει να επισημανθεί ότι η απόφαση του Δικαστηρίου για την ένωση και τη συνεκδίκαση περισσότερων ενώπιον του εκκρεμών δικών, απόκειται στη διακριτική του ευχέρεια και δεν μπορεί να θεμελιώσει λόγο έφεσης ή αναίρεσης (βλ. ΕφΔυτΣτΕλλ 51/2019 ΝΟΜΟΣ).

Οι ενάγοντες στην από 20.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό ……./2021 και ειδικό …./2021 αγωγή τους, τακτικής διαδικασίας, την οποία άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, εξέθεταν ότι διαμένουν σε διαμερίσματα της πολυώροφης οικοδομής που βρίσκεται στον Πειραιά Αττικής, επί της οδού …………., και συγκεκριμένα οι μεν ενάγοντες, που είναι σύζυγοι μεταξύ τους, διαμένουν σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου, το οποίο έχουν μισθώσει από την ιδιοκτήτρια ……………., η δε πρώτη εναγόμενη διαμένει μαζί με τον δεύτερο εναγόμενο υιό της, σε διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου της οικοδομής, ότι ο πρώτος ενάγων είναι χρόνιος νεφροπαθής τελικού σταδίου και υποβαλλόμενος σε αιμοκάθαρση μέχρι τον Σεπτέμβριο του έτους 2015, οπότε υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού, ότι οι εναγόμενοι προσέβαλαν παρανόμως και υπαιτίως το δικαίωμα στην προσωπικότητά τους, αφενός παραβλάπτοντας σημαντικά τη χρήση του ακινήτου τους με την πρόκληση συνεχών θορύβων, με μετακίνηση επίπλων και άλλων αντικειμένων, κατά τις ώρες κοινής ησυχίας, αλλά και με την παρέμβαση τους στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, καθιστώντας αυτόν ανενεργό, ώστε να μη δύνανται να τον χρησιμοποιήσουν, αφετέρου με αδικοπρακτική συμπεριφορά που συνίσταται στην τέλεση σε βάρος τους των αξιόποινων πράξεων της διατάραξης ησυχίας και της εξύβρισης, και ειδικότερα ότι κατά την 18.08.2020, την 06.11.2020 και την 09.11.2020, αντίστοιχα, οι εναγόμενοι προκαλούσαν δυνατούς θορύβους, με μετακίνηση επίπλων και άλλων αντικειμένων, κατά τις ώρες κοινής ησυχίας, επιπλέον δε παρεμβαίνουν στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, καθιστώντας αυτόν ανενεργό, ώστε να μη δύνανται να τον χρησιμοποιήσουν οι ενάγοντες, ότι την 09.05.2021 ο υιός της πρώτης εναγόμενης …………… εξύβρισε και απείλησε τον πρώτο ενάγοντα με τη φράση «άντε γαμήσου βρε μαλάκα, δεν θα μας διώξεις εσύ από το σπίτι μας, εμείς θα σε διώξουμε» και στη συνέχεια προξένησε στον πρώτο ενάγοντα  σωματική κάκωση με τρόπο που μπορούσε να του προκαλέσει κίνδυνο βαριάς σωματικής του βλάβης, αφού τον άρπαξε με δύναμη από το αριστερό του χέρι, στο οποίο είναι τοποθετημένη τεχνικά διαμορφωμένη φλέβα (φίστουλα), μέσω της οποίας πραγματοποιείται με ειδικό μηχάνημα αιμοκάθαρση, και τον κτύπησε με αποτέλεσμα να του προκαλέσει ανεύρυσμα, ενώ η πρώτη εναγόμενη τον εξύβρισε με τη φράση «αλήτη, κοπρόσκυλο, παλιόπουστρα», ότι εξαιτίας της ανωτέρω παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς των εναγόμενων, προσβλήθηκε η προσωπικότητά τους ως ατόμων και ως ενοίκων της πολυώροφης οικοδομής, και ακολούθως υπέστησαν ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση. Με βάση αυτό το ιστορικό ζήτησαν να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να παραλείπουν κάθε προσβολή της προσωπικότητάς τους στο μέλλον, και ειδικότερα να παραλείπουν να προκαλούν θορύβους τις ώρες κοινής ησυχίας και να παρεμβαίνουν στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, καθιστώντας αυτόν ανενεργό, να παραλείπουν να τους πλησιάζουν σε απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων, οπουδήποτε και αν βρίσκονται, να παραλείπουν να τους εξυβρίζουν, να τους απειλούν και να δημιουργούν επεισόδια σε βάρος τους, με την απειλή σε βάρος τους χρηματικής ποινής ύψους τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας δέκα (10) μηνών για κάθε μελλοντική παραβίαση της ως άνω διάταξης, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να τους καταβάλουν, ως χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν από την προαναφερόμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά τους, εις ολόκληρον ο καθένας, στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 15.000,00 ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 5.000,00 ευρώ, τα ποσά δε αυτά νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης. Το ως άνω Δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 4121/2024 οριστική απόφασή του, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, αφού έκρινε την αγωγή επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 299, 330, 914, 932 του ΑΚ, των άρθρων 361 του ΠΚ και των άρθρων 176, 191 παρ. 2, 946 παρ. 1 του ΚΠολΔ, στη συνέχεια έκανε την αγωγή εν μέρει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τους εναγόμενους να παραλείπουν να προσβάλουν την προσωπικότητα των εναγόντων, και ειδικότερα να παύσουν να προκαλούν υπερβολικούς θορύβους από το διαμέρισμά τους επί της οδού ………….. στον Πειραιά Αττικής, κατά τις ώρες κοινής ησυχίας, και να παραλείπουν στο μέλλον να προκαλούν υπερβολικούς θορύβους από το ως άνω διαμέρισμά τους, να παραλείπει ο δεύτερος εναγόμενος να παρεμβαίνει στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, καθιστώντας αυτόν αδρανή, να παραλείπει η πρώτη εναγόμενη να απευθύνεται υβριστικά στον πρώτο ενάγοντα και να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη αυτού με ύβρεις, λόγια και πράξεις, απείλησε σε βάρος εκάστου των εναγόμενων χρηματική ποινή ύψους πεντακοσίων (500,00) ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) μηνός για κάθε μελλοντική παραβίαση της ως άνω διάταξης, υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλουν, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση, εις ολόκληρον έκαστος, στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000,00) ευρώ, τα ποσά δε αυτά νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση και καταδίκασε τους εναγόμενους στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, ύψους πεντακοσίων (500,00) ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι ηττηθέντες πρωτοδίκως εκκαλούντες – εναγόμενοι με την από 07.02.2025 έφεσή τους για τους περιεχόμενους σε αυτήν λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η εναντίον τους αγωγή.

Με τις διατάξεις των άρθρων 57 και 59 του ΑΚ προστατεύεται η προσωπικότητα και κατ’ επέκταση η αξία του ανθρώπου, ως ατομικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, αποτελεί δε η προσωπικότητα πλέγμα αγαθών που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα μαζί του. Τα αγαθά αυτά δεν αποτελούν μεν αυτοτελή δικαιώματα, αλλά επί μέρους εκδηλώσεις – εκφάνσεις (πλευρές) του ενιαίου δικαιώματος επί της προσωπικότητας, ενώ η προσβολή της προσωπικότητας, σε σχέση με οποιαδήποτε από τις εκδηλώσεις αυτές, συνιστά προσβολή της συνολικής έννοιας της προσωπικότητας. Στην έννοια της προσωπικότητας περιέχονται όλες εκείνες οι αστάθμητες αξίες, που απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου και προστατεύονται όλα τα αγαθά που τη συγκροτούν, ήτοι, μεταξύ άλλων: α) στοιχεία αναφορικά με τη ζωή, σωματική ακεραιότητα και την υγεία του προσώπου (σωματικά αγαθά), β) στοιχεία αναγόμενα στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου (ψυχικά αγαθά), γ) στοιχεία σχετικά με την ελευθερία προς ανάπτυξη της προσωπικότητας, δ) στοιχεία συνδεόμενα με την τιμή του προσώπου, ε) στοιχείο του ιδιωτικού βίου και της σφαίρας του απορρήτου (ΑΠ 543/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1095/2009 ΝΟΜΟΣ). Στην έννοια του δικαιώματος επί της προσωπικότητας περιλαμβάνονται όλα τα άϋλα αγαθά, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ’ αυτό, όπως είναι και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου. Από τα ανωτέρω απορρέει και το δικαίωμα χρήσεως των κοινόχρηστων πραγμάτων (άρθρα 967, 968-970 του ΑΚ), όπως είναι ο ατμοσφαιρικός αέρας, η θάλασσα, που εντάσσονται στην ευρύτερη έννοια του περιβάλλοντος και συμπίπτουν, σε ευρεία κλίμακα, με τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά αγαθά, συνιστώντας, τόσο προϋπόθεση ζωής, όσο και στοιχεία για την εξασφάλιση ποιότητας ζωής. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η απόλαυση ενός ήρεμου περιβάλλοντος ελεύθερου από ρύπους είναι και αυτή μία έκφανση του δικαιώματος επί της προσωπικότητας. Προσβολή, ως προς αυτή την πλευρά του όλου δικαιώματος, μπορεί να προκαλείται και όταν διαταράσσεται η ωφέλεια από την απόλαυση του φυσικού περιβάλλοντος, όσον αφορά την ατμόσφαιρα με την εκπομπή ρύπων, όπως καπνού, αναθυμιάσεων αλλά και θορύβων (ηχορύπανση). Εάν η εκπομπή είναι τόσο ισχυρή, ώστε να απειλεί και την υγεία των κοινωνών, τότε επέρχεται προσβολή και ως προς μία, επιπλέον, έκφανση του γενικού δικαιώματος της προσωπικότητας, εκείνης, που αφορά, το ειδικότερο, δικαίωμα στην υγεία (ΑΠ 718/2001 ΕλλΔνη 42. 942). Η προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητας, μέσω των ανωτέρω διατάξεων του ΑΚ, απαιτεί τη συνδρομή των εξής προϋποθέσεων: α) Προσβολή του δικαιώματος χρήσεως, που συνίσταται στη διατάραξη από τρίτους κάποιου περιβαλλοντικού στοιχείου, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια, που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος ή προσβολή της υγείας (σωματικής ή ψυχικής) του προσώπου, β) παράνομος χαρακτήρας της προσβολής, δηλαδή ύπαρξη συμπεριφοράς αντίθετης με τις επιταγές ή απαγορεύσεις της έννομης τάξεως, που προσβάλλει την κοινή χρήση ή την κοινή ωφέλεια κοινού σε όλους ή κοινόχρηστου πράγματος ή τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου. Η αξίωση, που απορρέει από την προσβολή του ως άνω δικαιώματος συνίσταται – εκτός των άλλων – στην άρση της τελευταίας και την παράλειψη της στο μέλλον, εφόσον υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής (προληπτική αξίωση για παράλειψη) (ΜονΕφΑθ 461/2022 ΝΟΜΟΣ). Για την άσκηση των παραπάνω αξιώσεων νομιμοποιείται ο χρήστης του συγκεκριμένου πράγματος ή το πρόσωπο (ως προς τα σωματικά ή ψυχικά αγαθά), που υπέστη την προσβολή, ο οποίος στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να βρίσκεται σε ορισμένη τοπική σχέση με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό αγαθό (ΕφΠατρ 57/2020 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, προστατευόμενα αγαθά είναι, μεταξύ άλλων, η τιμή και η υπόληψη κάθε ανθρώπου, είναι δε τιμή η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία με βάση την ηθική αξία που έχει λόγω της συμμόρφωσής του με τις νομικές και ηθικές του υποχρεώσεις, ενώ υπόληψη είναι η εκτίμηση που απολαμβάνει το άτομο στην κοινωνία, με βάση την κοινωνική του αξία, συνεπεία των ιδιοτήτων και ικανοτήτων του για την εκπλήρωση των ιδιαίτερων κοινωνικών του έργων ή του επαγγέλματός του. Προϋποθέσεις για την προστασία της προσωπικότητας, της οποίας η παράνομη και συγχρόνως υπαίτια προσβολή συνιστά ειδικότερη μορφή αδικοπραξίας, οπότε συνδυαστικά εφαρμόζονται και οι διατάξεις των άρθρων 914, 919, 920, 932 του ΑΚ, είναι, σύμφωνα με τις διατάξεις των παραπάνω άρθρων, (α) η ύπαρξη προσβολής της προσωπικότητας με πράξη ή παράλειψη άλλου, που διαταράσσει μια ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής, (β) η προσβολή να είναι παράνομη, που συμβαίνει όταν γίνεται χωρίς δικαίωμα ή με βάση δικαίωμα, το οποίο, όμως, είτε είναι μικρότερης σπουδαιότητας στο πλαίσιο της έννομης τάξης, είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκηση του καταχρηστική, κατά την έννοια των άρθρων 281 του ΑΚ και 25 παρ. 3 του Συντάγματος, (γ) υπαιτιότητα (πταίσμα) του προσβολέα, όταν πρόκειται ειδικότερα για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ηθικής βλάβης, εξαιτίας της παράνομης προσβολής της προσωπικότητας (ΟλΑΠ 2/2008 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 292/2020 ΝΟΜΟΣ), εκδηλούμενη, είτε με τη μορφή του δόλου, είτε με τη μορφή της αμέλειας, η οποία υπάρχει, όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια, που απαιτείται στις συναλλαγές (άρθρο 330 παρ. 2 του ΑΚ) και (δ) επέλευση ηθικής βλάβης στον προσβληθέντα, τελούσα σε αιτιώδη σύνδεσμο με την παράνομη και υπαίτια προσβολή. Η προσωπικότητα του ανθρώπου μπορεί να προσβληθεί σε οποιαδήποτε έκφανση ή εκδήλωσή της (σωματική, πνευματική, ηθική, τιμή κλπ.). Έτσι, η απόδοση σε κάποιον πράξεων που η κοινωνία αποδοκιμάζει, διότι ενέχουν απαξία, εμπίπτει στα όρια της προσβολής της προσωπικότητας. Τέτοιες δε πράξεις, διαταρακτικές της κοινωνικής προσωπικότητας του ανθρώπου, είναι και εκείνες που εμπεριέχουν ονειδισμό ή αμφισβήτηση της προσωπικής ή επαγγελματικής εντιμότητας του προσώπου, ενώ αδιάφορη για το χαρακτήρα της προσβολής ως παράνομης είναι η φύση της διάταξης, η οποία ενδέχεται, με την προσβολή, να παραβιάζεται και η οποία μπορεί να ανήκει σε οποιοδήποτε κλάδο ή τμήμα του δικαίου. Συνεπώς, παράνομη προσβολή της προσωπικότητας δημιουργείται και από ποινικά κολάσιμη πράξη, όπως συμβαίνει, όταν το άτομο προσβάλλεται στην τιμή και στην υπόληψη του με εξυβριστικές εκδηλώσεις ή με ισχυρισμούς δυσφημιστικούς ή πολύ περισσότερο συκοφαντικούς, κατά την έννοια των άρθρων 361-363 του ΠΚ (ΑΠ 86/2025 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 512/2023 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1017/2022 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 292/2020 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1116/2019 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 932 του ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 299 του ΑΚ, σε περίπτωση αδικοπραξίας το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι παρέχεται στο Δικαστήριο η δικανική ευχέρεια, ύστερα από εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών που οι διάδικοι θέτουν υπόψη του, όπως του βαθμού πταίσματος του υπόχρεου, του είδους της προσβολής, της περιουσιακής και της κοινωνικής κατάστασης των μερών κλπ., και με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, να επιδικάσει ή όχι χρηματική ικανοποίηση, αν κρίνει ότι επήλθε στον αδικηθέντα ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη, να καθορίσει δε συγχρόνως και το ποσό αυτής που θεωρεί εύλογο. Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολΔ) και χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να νοηθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου είτε ευθέως είτε εκ πλαγίου για έλλειψη νόμιμης βάσεως. Το δε άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, εισάγοντας ως νομικό κανόνα την «αρχή της αναλογικότητας», επιβάλλει σε όλα τα κρατικά όργανα, συνεπώς και τα δικαιοδοτικά, κατά τη στάθμιση των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να λαμβάνουν υπόψη τους την εκάστοτε αντιστοιχία μεταξύ των χρησιμοποιούμενων μέσων και του σκοπού που επιδιώκεται εκάστοτε (ΟλΑΠ 43/2005 ΝΟΜΟΣ). Έτσι, σε περίπτωση προσδιορισμού του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, το Δικαστήριο της ουσίας δεν πρέπει μεν να υποβαθμίζει την απαξία της πράξεως επιδικάζοντας χαμηλό ποσό, όμως συγχρόνως δεν πρέπει, με ακραίες εκτιμήσεις, να καταλήγει σε εξουθένωση του ενός μέρους και αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του άλλου, διότι τούτο υπερακοντίζει το σκοπό που επιδίωξε ο νομοθέτης, ήτοι την αποκατάσταση της τρωθείσας δια της αδικοπραξίας κοινωνικής ειρήνης. Ενόψει όλων αυτών η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, ως προς το ύψος του ποσού της επιδικασθείσας χρηματικής ικανοποίησης, πρέπει να ελέγχεται αναιρετικά, για το αν παραβιάζεται ευθέως ή εκ πλαγίου (άρθρο 559 του ΚΠολΔ αναλόγως από τους αρ. 1 ή 19), η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 2 παρ. 1 και 25 του Συντάγματος) υπό την προεκτεθείσα έννοια, αλλά και όταν διαπιστώνεται υπέρβαση από το δικαστήριο της ουσίας των ακραίων ορίων της διακριτικής του ευχέρειας (ΟλΑΠ 9/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2/2020 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 12/2020 ΝΟΜΟΣ). Για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, το είδος της προσβολής, η έκταση της βλάβης, οι συνθήκες τελέσεως της αδικοπραξίας, η βαρύτητα του πταίσματος, η περιουσιακή και κοινωνική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του παθόντος, οι προσωπικές σχέσεις των μερών (ηλικία, φύλο κλπ.), η συμπεριφορά του υπευθύνου μετά την αδικοπραξία κλπ. (ΜονΕφΠειρ 416/2016 ΝΟΜΟΣ). Ακολούθως, στην αγωγή με την οποία ζητείται η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, την οποία ο ενάγων υπέστη από τη μείωση της προσωπικότητάς του, αρκεί να αναφέρεται το είδος της προσβολής, η παράνομη πράξη που την προκάλεσε, ο αιτιώδης σύνδεσμός της με αυτήν, καθώς και ότι ο προσβάλλων τελούσε σε υπαιτιότητα. Ειδικότεροι, όμως, προσδιορισμοί, όπως είναι η έκταση της βλάβης που υπέστη ο παθών, η βαρύτητα του πταίσματος του υπαιτίου, καθώς και οι συμπαρομαρτούσες συνθήκες, δηλαδή η περιουσιακή κατάσταση των διαδίκων, η κοινωνική τους θέση, οι προσωπικές σχέσεις των διαδίκων, ο ποινικός χαρακτήρας της πράξεως του υπαιτίου κλπ., αποτελούν είτε ιδιότητες των στοιχείων που συνθέτουν την ιστορική βάση της αγωγής (έκταση βλάβης, βαρύτητα πταίσματος), είτε περιστατικά που λαμβάνονται υπόψη για να καθοριστεί το εύλογο χρηματικό ποσό για την ικανοποίηση του παθόντος (συμπαρομαρτούσες συνθήκες). Δηλαδή δεν αποτελούν ίδια και αυτοτελή στοιχεία, ώστε η παράθεση τους να είναι απαραίτητη για την πληρότητα της αγωγής, ούτε περί τούτων διατάσσεται απόδειξη, αλλά το Δικαστήριο αποφαίνεται για αυτά κατά κρίση ελεύθερη και μη υποκείμενη σε αναιρετικό έλεγχο (ΜονΕφΠειρ 245/2016 ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, η ένδικη αγωγή που αφορά στην προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων, τυγχάνει πλήρως ορισμένη, αφού περιλάμβανε όλα τα απαιτούμενα κατά νόμο στοιχεία για το ορισμένο αυτής, και ειδικότερα περιγράφονταν με σαφήνεια και πληρότητα η παράνομη αδικοπρακτική συμπεριφορά των εναγόμενων, η υπαιτιότητα αυτών, οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στο πρόσωπο των εναγόντων, η ζημία που υπέστησαν οι τελευταίοι, καθώς και ο αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της συμπεριφοράς των εναγόμενων και της ζημίας των εναγόντων. Ειδικότερα, περιγράφονταν αναλυτικά, με αναφορά σε συγκεκριμένους τόπους και χρόνους, όλα τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία συνιστούσαν παράνομη και υπαίτια προσβολή του δικαιώματος των εναγόντων στην προσωπικότητά τους, αφενός εξαιτίας της πρόκλησης σημαντικής βλάβης στη χρήση του ακινήτου τους με την δημιουργία συνεχών θορύβων, με την μετακίνηση επίπλων και άλλων αντικειμένων από το διαμέρισμα των εναγόμενων, κατά τις ώρες κοινής ησυχίας, αλλά και με την παρέμβαση των εναγόμενων στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, καθιστώντας αυτόν ανενεργό, ώστε να μη δύνανται να τον χρησιμοποιήσουν οι ενάγοντες, αφετέρου εξαιτίας της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγόμενων που συνίσταται στην τέλεση σε βάρος τους των αξιόποινων πράξεων της απειλής και της εξύβρισης. Κατόπιν τούτων, ο ισχυρισμός των εκκαλούντων – εναγόμενων περί αοριστίας της ένδικης αγωγής που προβλήθηκε πρωτοδίκως και επαναφέρθηκε με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση έφεσης, ορθώς απορρίφθηκε με την εκκαλουμένη απόφαση, και ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, και συνεπώς ο πρώτος λόγος της έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορριπτέος.

Κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 281 του ΑΚ, που εφαρμόζεται σε όλα τα δικαιώματα του ιδιωτικού δικαίου, είτε πηγάζουν άμεσα από το νόμο, είτε από δικαιοπραξία, είτε προέρχονται από κανόνες ενδοτικού δικαίου, είτε από κανόνες δημόσιας τάξης, το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, δεν καθιστούν ανεκτή τη μεταγενέστερη άσκησή του, κατά τις αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου για το δίκαιο και την ηθική, αφού τείνει στην ανατροπή κατάστασης που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο, με επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο. Απαιτείται, δηλαδή, για να χαρακτηριστεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος, να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από τη συμπεριφορά του δικαιούχου, σε συνάρτηση και με τη δική του (υπόχρεου) συμπεριφορά, και μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του (ΑΠ 1165/2019 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 529/2017 ΝΟΜΟΣ). Από τις ίδιες διατάξεις του άρθρου 281 του ΑΚ, σε συνδυασμό προς εκείνη του άρθρου 262 παρ. 1 του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι για το παραδεκτό της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος από την άποψη χρόνου προβολής της, πρέπει, κατά την πρώτη πρωτοβάθμια συζήτηση της υπόθεσης, να προβάλλονται τα περιστατικά που συγκροτούν την κατάχρηση δικαιώματος από το διάδικο κατά του οποίου ασκείται το δικαίωμα, συγχρόνως δε, να γίνεται επίκληση από τον ενιστάμενο του γεγονότος ότι τα περιστατικά αυτά καθιστούν καταχρηστική την άσκηση του δικαιώματος και να διατυπώνεται αίτημα απόρριψης της αγωγής για την αιτία αυτή, διαφορετικά η ένσταση είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη (ΑΠ 1215/2021 ΝΟΜΟΣ, ΜονΕφΑθ 4264/2022 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 300 εδ. α’ του ΑΚ, εάν εκείνος που ζημιώθηκε συνετέλεσε από δικό του πταίσμα στη ζημία ή την έκτασή της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσόν αυτής. Από τη διάταξη αυτή, η οποία αποτελεί εκδήλωση της διέπουσας το δίκαιο αρχής της καλής πίστης, προκύπτει σαφώς ότι όταν στη γένεση ή στην έκταση της ζημίας συνετέλεσε και πταίσμα του ζημιωθέντος, αφήνεται στην ελεύθερη κρίση του δικαστή, σταθμίζοντος τις περιστάσεις και τον βαθμό πταίσματος του ζημιώσαντος και του ζημιωθέντος, είτε να μειώσει το ποσό της αποζημίωσης είτε, αναλόγως της επιρροής που άσκησε η υπαιτιότητα του ζημιωθέντος, να μην επιδικάσει αποζημίωση. Ο λόγος αυτός μείωσης ή άρσης της υποχρέωσης προς αποζημίωση, προβάλλεται υπό μορφή ένστασης από τον εναγόμενο για αποζημίωση, προϋποθέτει συνεπώς, υποχρέωση προς αποζημίωση, για ζημία ενδοσυμβατική, προσυμβατική ή εξωσυμβατική και για το ορισμένο της ένστασης απαιτείται η αναφορά των θεμελιούντων το συντρέχον πταίσμα πραγματικών περιστατικών (ΟλΑΠ 1115/1986 ΝΟΜΟΣ, ΟλΑΠ 423/1985 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 6/2022 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 131/2013 ΝΟΜΟΣ), χωρίς να είναι αναγκαίος ο προσδιορισμός του ποσοστού, καθόσον ο ζημιωθείς φέρει το βάρος της δικής του ζημίας (λόγω του συντρέχοντος πταίσματος), τούτου επαφιεμένου στην ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου (ΑΠ 1242/2009 ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, οι εκκαλούντες – εναγόμενοι με τον δεύτερο λόγο της υπό κρίση έφεσής τους επαναφέρουν την υποβληθείσα και πρωτοδίκως ένστασή τους περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος των εφεσίβλητων – εναγόντων επικαλούμενοι ότι η κρινόμενη αγωγή ασκήθηκε καταχρηστικά, αφού ήταν εντελώς ψευδής και συκοφαντική και ασκήθηκε για λόγους αντεκδίκησης και εξαπάτησης των δικαστηρίων, οι δε εφεσίβλητοι – ενάγοντες γνώριζαν ότι οι σε βάρος τους ισχυρισμοί ήταν ψευδείς και συκοφαντικοί και είχαν ως σκοπό να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή τους, να μειώσουν την αξιοπρέπειά τους και να αποδυναμώσουν την δική τους από 03.12.2021 αγωγή και να τους εξοντώσουν οικονομικά, αιτούμενοι χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης για ανύπαρκτη προσβολή της προσωπικότητάς τους. Ο ισχυρισμός αυτός των εκκαλούντων – εναγόμενων ορθώς απορρίφθηκε ως νόμω αβάσιμος με την εκκαλουμένη απόφαση, και ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, καθόσον τα περιεχόμενα σε αυτόν πραγματικά περιστατικά, και αληθή υποτιθέμενα, δεν δύνανται να συγκροτήσουν το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 281 του ΑΚ, καθόσον δεν είναι ικανά να θεμελιώσουν καταχρηστική άσκηση του ενδίκου δικαιώματος, ούτε καθιστούν μη ανεκτή, κατά τις αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου για το δίκαιο και την ηθική, την έγερση των ένδικων αξιώσεων των εφεσίβλητων – εναγόντων, αφού οι εκκαλούντες – εναγόμενοι δεν επικαλούνται πραγματικά περιστατικά από τα οποία να προκύπτει ότι η συμπεριφορά των εφεσίβλητων – εναγόντων που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την άσκηση της κρινόμενης αγωγής, καθιστούν μη ανεκτή τη μεταγενέστερη άσκηση των ένδικων αξιώσεών τους, διότι τείνουν στην ανατροπή κατάστασης που δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο, με επακόλουθο να συνεπάγονται επαχθείς συνέπειες για τους ίδιους. Αντιθέτως, επικαλούνται μόνο ότι η άσκηση της ένδικης αγωγής έγινε για λόγους αντεκδίκησης και εξαπάτησης των δικαστηρίων και με σκοπό να βλάψουν την τιμή και την υπόληψή τους, να μειώσουν την αξιοπρέπειά τους και να αποδυναμώσουν την δική τους από 03.12.2021 αγωγή και να τους εξοντώσουν οικονομικά, περιστατικά, όμως, που δεν κρίνονται επαρκή ώστε να καταστήσουν καταχρηστική την άσκηση του ένδικου δικαιώματος των εφεσίβλητων – εναγόντων, ενώ σε κάθε περίπτωση είναι και αβάσιμα, αφού η ένδικη από 20.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2021 και ειδικό …./2021 αγωγή κατατέθηκε την 23.12.2021 και επιδόθηκε στους εκκαλούντες – εναγόμενους την 27.12.2021 (βλ. τη σχετική από 27.12.2021 επισημείωση του δικαστικού επιμελητή ………… επί του προσκομιζόμενου αντιγράφου της από 20.12.2021 και με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2021 και ειδικό …./2021 αγωγής), ήτοι πριν την άσκηση της από 03.12.2021 αγωγής των εκκαλούντων – εναγόμενων που κατατέθηκε την 05.01.2022, με αριθμό κατάθεσης γενικό …./2022 και ειδικό …/2022. Κατόπιν τούτων, ο δεύτερος λόγος της έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορριπτέος στο σύνολό του. Εξάλλου, οι εκκαλούντες – εναγόμενοι με τον τρίτο λόγο της υπό κρίση έφεσής τους επαναφέρουν την επικουρικώς υποβληθείσα και πρωτοδίκως ένστασή τους περί συντρέχοντος πταίσματος των εφεσίβλητων – εναγόντων επικαλούμενοι ότι οι τελευταίοι και η ……….. δημιουργούν επεισόδια και βίαιες συμπεριφορές σε βάρος τους και ότι εάν αυτοί δεν είχαν προσβλητική και βίαιη συμπεριφορά σε βάρος τους, δεν θα είχε δημιουργηθεί ένταση στις μεταξύ τους σχέσεις. Η ένσταση αυτή, πέραν της αοριστίας της αφού δεν προσδιορίζεται από τους εκκαλούντες – εναγόμενους εάν οι εφεσίβλητοι – ενάγοντες συνετέλεσαν από δικό τους πταίσμα στη ζημία ή στην έκταση αυτής, είναι και νόμω αβάσιμη, καθόσον τα περιεχόμενα σε αυτήν πραγματικά περιστατικά, και αληθή υποτιθέμενα, δεν δύνανται να συγκροτήσουν το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 300 του ΑΚ, σύμφωνα και με όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη, αφού δεν δύνανται να θεμελιώσουν συντρέχον πταίσμα των εφεσίβλητων – εναγόντων που να τελεί σε αιτιώδη σύνδεσμο προς την φερόμενη ως προκληθείσα από τους εκκαλούντες – εναγόμενους προσβολή της προσωπικότητας των εφεσίβλητων – εναγόντων. Κατόπιν τούτων, ο ισχυρισμός αυτός των εκκαλούντων – εναγόμενων ορθώς απορρίφθηκε ως νόμω αβάσιμος με την εκκαλουμένη απόφαση, και ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, και τα αντιθέτως επικαλούμενα με τον τρίτο λόγο της έφεσής τους κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα στο σύνολό τους.

Κατά το άρθρο 444 παρ. 1 (γ) του ΚΠολΔ, ιδιωτικά έγγραφα θεωρούνται και οι φωτογραφικές ή κινηματογραφικές αναπαραστάσεις, φωνοληψίες και κάθε άλλη μηχανική απεικόνιση. Η επίκληση και η προσκομιδή μαγνητοταινίας ως ιδιωτικού εγγράφου, πρέπει να συνοδεύεται με ποινή, στο πλαίσιο ανάλογης εφαρμογής του άρθρου 454 του ΚΠολΔ, απαραδέκτου, από έγγραφο κείμενο το οποίο να περιέχει τις αποτυπωθείσες στη μαγνητοταινία ομιλίες, από κοινού με πιστοποίηση αρμόδιου οργάνου, όπως είναι ο δικηγόρος (άρθρο 52 του Κώδικα περί Δικηγόρων) που να βεβαιώνει την ακρίβεια της μεταφοράς και λαμβάνεται υπόψη από το δικαστήριο υπό τις προϋποθέσεις που λαμβάνεται υπόψη κάθε έγγραφο (ΑΠ 1133/2013 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 4845/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 3658/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘρ 72/2014 ΝΟΜΟΣ).

Από την επανεκτίμηση των υπ’ αριθ. πρωτ. …./31.03.2022 και ……./31.03.2022 ενόρκων βεβαιώσεων ενώπιον της δικηγόρου Πειραιώς ……… των μαρτύρων ……. και …….., αντίστοιχα, που λήφθηκαν με επιμέλεια των εναγόντων, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγόμενων κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 του ΚΠολΔ (βλ. την υπ’ αριθ. …./28.03.2022 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιώς ………..), της υπ’ αριθ. …/28.03.2022 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς του μάρτυρος ………., η οποία λήφθηκε με επιμέλεια των εναγόμενων κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγόντων κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 του ΚΠολΔ (βλ. τις υπ’ αριθ. …/21.03.2022, …../21.03.2022, …./21.03.2022 και …/21.03.2022 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιώς ……….), της υπ’ αριθ. …../08.12.2020 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς ………. της μάρτυρος …….., η οποία λήφθηκε με επιμέλεια των εναγόντων στα πλαίσια προγενέστερης δίκης ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, μεταξύ των αυτών διαδίκων, και η οποία λαμβάνεται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (βλ. ΑΠ 669/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 122/2013 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 774/2012 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 99/2010 ΕφΑΔ 2010. 830, ΕφΑθ 238/2022 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 208/2016 ΝΟΜΟΣ), από όλα τα έγγραφα που προσκομίζονται μετ’ επικλήσεως από τους διαδίκους και λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για ορισμένα εκ των οποίων γίνεται κατωτέρω μνεία, χωρίς να παραλείπεται κανένα από την εκτίμηση της ουσίας της διαφοράς, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα έγγραφα των ποινικών δικογραφιών, τα οποία εκτιμώνται ελευθέρως στην προκειμένη δίκη ως δικαστικά τεκμήρια (βλ. ΑΠ 681/2021 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1656/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1396/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 325/2009 ΝΟΜΟΣ), χωρίς, αντιθέτως, να λαμβάνονται υπόψη οι μηχανικές απεικονίσεις USB sticks, που προσκομίζονται από τους ενάγοντες, διότι προσκομίσθηκαν απαραδέκτως, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη νομική σκέψη, καθόσον δεν συνοδεύονταν από έγγραφο κείμενο, το οποίο να περιέχει τις αποτυπωθείσες στις μηχανικές απεικονίσεις συνομιλίες, με πιστοποίηση του αρμοδίου οργάνου που να βεβαιώνει την ακρίβειά της μεταφοράς αυτών, ούτε συναγόταν συναίνεση των ατόμων για την καταγραφή της συνομιλίας αυτών, και, τέλος, από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι είναι γείτονες, αφού επί σειρά ετών διαμένουν σε διαμερίσματα της πολυώροφης οικοδομής που βρίσκεται στον Πειραιά Αττικής, επί της οδού   ……….. Συγκεκριμένα, oι ενάγοντες, που είναι σύζυγοι μεταξύ τους, διαμένουν σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου, το οποίο έχουν μισθώσει από την ιδιοκτήτρια ……….. Η πρώτη των εναγόμενων, η οποία γεννήθηκε την 15.08.1944 και αντιμετωπίζει προβλήματα οστεοαρθρίτιδας γονάτων και εκφυλιστικής οστεοαρθροπάθειας γονάτων (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. ………./15.03.2017 παραπεμπτικό του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και το προσκομιζόμενο από 26.02.2020 έγγραφο του ιατρού-ακτινοδιαγνωστή ……..), διαμένει σε διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου της οικοδομής από το έτος 1980 που ολοκληρώθηκε η ανέγερσή της, ενώ την επισκέπτεται συχνά και διαμένει μαζί της για μεγάλα χρονικά διαστήματα ο δεύτερος των εναγόμενων, υιός της, ο οποίος τη συνδράμει στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Ο πρώτος ενάγων, χρόνιος νεφροπαθής τελικού σταδίου και υποβαλλόμενος σε αιμοκάθαρση μέχρι τον Σεπτέμβριο του έτους 2015, οπότε υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού από αποβιώσαντα δότη (βλ. την προσκομιζόμενη υπ’ αριθ. ……/09.10.2012 γνωμάτευση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του Ι.Κ.Α. και την προσκομιζόμενη από 27.11.2020 ιατρική βεβαίωση της Μονάδας Μεταμόσχευσης Νεφρού και Χειρουργικής Νεφροπαθών του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «ΛΑΪΚΟ»), επέλεξε να διαμείνει στην εν λόγω οικοδομή, λόγω της εγγύτητας αυτής με το Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ» και λόγω της γειτνίασης αυτής με την κατοικία της ιδιοκτήτριας ……….., η οποία εργάζεται στο ως άνω Νοσοκομείο ως προϊσταμένη νοσηλεύτρια του Αιμοδυναμικού Τμήματος και η οποία διαμένει σε γειτονική οικοδομή, με αποτέλεσμα να δύναται να του παράσχει κατ’ οίκον νοσηλεία, εάν παραστεί ανάγκη. Αποδείχθηκε επίσης ότι ο πρώτος ενάγων αρχικά είχε μισθώσει από την ιδιοκτήτρια …….. ένα διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου της εν λόγω οικοδομής, επιφάνειας 47,00 τ.μ., για το χρονικό διάστημα από την 01.06.2018 έως την 31.05.2019 (βλ. την προσκομιζόμενη υπ’ αριθ. ………../15.06.2018 απόδειξη υποβολής δήλωσης πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας), στη συνέχεια όμως μίσθωσε ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα επίσης του δευτέρου ορόφου της εν λόγω οικοδομής, επιφάνειας 69,00 τ.μ., για το χρονικό διάστημα από την 01.05.2020 έως την 31.12.2021 (βλ. την προσκομιζόμενη υπ’ αριθ. ………/18.05.2020 απόδειξη υποβολής δήλωσης πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας) και υποβλήθηκε σε υψηλές δαπάνες ανακαίνισης αυτού του διαμερίσματος, με σκοπό να παραμείνει σ’ αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, μαζί με την δεύτερη ενάγουσα, σύζυγό του και τα δύο ζώα συντροφιάς (σκυλιά), τα οποία διαμένουν μαζί τους. Αποδείχθηκε ότι οι μεταξύ των διαδίκων σχέσεις δεν είναι αρμονικές, αλλά αντιθέτως έχουν διαταραχθεί από το θέρος του έτους 2020, με αποτέλεσμα να υφίστανται συνεχείς έριδες και επεισόδια μεταξύ τους που καθιστούν ιδιαίτερα δυσχερή την διαβίωσή τους στην ίδια οικοδομή. Αποδείχθηκε ειδικότερα ότι οι εναγόμενοι, που διαμένουν σε διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου της οικοδομής, προκαλούν ενοχλητικούς θορύβους ιδίως κατά τις μεσονύκτιες ώρες, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται από την ηχορύπανση οι ενάγοντες, που διαμένουν σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου της οικοδομής, λαμβανόμενου, μάλιστα, υπόψη ότι τα διαμερίσματα του τρίτου ορόφου της οικοδομής παραμένουν κενά. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι οι ενάγοντες απευθύνθηκαν αρχικώς στους εναγόμενους ζητώντας να παύσουν να τους ενοχλούν με θορύβους, πλην όμως αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν και για τον λόγο αυτό απευθύνθηκαν στην ………….ως εκμισθώτρια του διαμερίσματός τους, αλλά και στην ………. ως διαχειρίστρια της εν λόγω οικοδομής κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, ζητώντας τη συνδρομή τους ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα, η οποία, όμως, είχε ως αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάσταση και να εκτραχυνθούν έτι περαιτέρω οι μεταξύ των διαδίκων σχέσεις. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι το βράδυ της 17.08.2020, λόγω των έντονων θορύβων που προέρχονταν από το διαμέρισμα των εναγόμενων, οι ενάγοντες κάλεσαν την ……… προκειμένου να διαπιστώσει το πρόβλημα και να συνδράμει στην επίλυσή του. Ακολούθως, η ………. προσήλθε στο διαμέρισμα των εναγόντων περί ώρα 02.00 και αφού διαπίστωσε την ύπαρξη έντονων θορύβων που προέρχονταν από το διαμέρισμα των εναγόμενων, προσήλθε στον τέταρτο όροφο της οικοδομής, προκειμένου να προβεί σε συστάσεις. Ακολούθησε φραστικό επεισόδιο μεταξύ της πρώτης των εναγόμενων και της ………., κατά τη διάρκεια του οποίου η τελευταία προσέβαλε με λόγο την τιμή της πρώτης των εναγόμενων, απευθύνοντας σ’ αυτή τη φράση «Δεν θα ξανακοιμηθείς μωρή καριόλα», η δε πρώτη των εναγόμενων επισκέφθηκε το Αστυνομικό Τμήμα Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς για να εκφράσει παράπονα σε βάρος της ……… (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. …………/05.10.2020 ακριβές αντίγραφο από το Βιβλίο Αδικημάτων-Συμβάντων της 25.09.2020). Την 06.11.2020, ακολούθησε νέο επεισόδιο εξαιτίας των ισχυρών θορύβων που προέρχονταν από το διαμέρισμα των εναγόμενων, ο δε πρώτος ενάγων προσήλθε στον τέταρτο όροφο της οικοδομής, προκειμένου να προβεί σε συστάσεις, κτύπησε το κουδούνι του διαμερίσματος των εναγόμενων, πλην όμως αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν, ανοίγοντας τη θύρα του διαμερίσματος, ούτε σταμάτησαν να εκπέμπουν θορύβους, και ακολούθως ο πρώτος ενάγων εκσφενδόνισε διάφορα αντικείμενα στην πόρτα του διαμερίσματος των εναγόμενων, προκαλώντας σ’ αυτήν βαθουλώματα και φθορές. Το πρωί της ίδιας ημέρας, εξαιτίας της ταραχής που υπέστη συνεπεία του ανωτέρω επεισοδίου, ο πρώτος ενάγων μετέβη στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», υποβλήθηκε σε εξετάσεις και ευρέθη πάσχων από αρρύθμιστη αρτηριακή υπέρταση, ενώ του συστήθηκε η αποφυγή σωματικής και ψυχικής κόπωσης (βλ. το προσκομιζόμενο από 06.11.2020 έγγραφο της Καρδιολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ»). Αυθημερόν, ο πρώτος ενάγων απευθύνθηκε σε δικηγόρο, ο οποίος συνέταξε την προσκομιζόμενη από 06.11.2020 αίτηση χορήγησης εισαγγελικής παραγγελίας προς τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιώς, προκειμένου να κληθούν οι εναγόμενοι και να γίνουν οι δέουσες συστάσεις ώστε να μην προκαλούν ενοχλητικούς θορύβους ιδίως κατά τις μεσονύκτιες ώρες. Εντούτοις, οι μεταμεσονύκτιες οχλήσεις από το διαμέρισμα των εναγόμενων συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες, με αποτέλεσμα ο πρώτος ενάγων να καλέσει την Άμεση Δράση την 09.11.2020 και περί ώρα 04.50 (βλ. το προσκομιζόμενο πληροφοριακό σημείωμα του Γραφείου Αντιγράφων της Διεύθυνσης Άμεσης Δράσης Αττικής), ενώ την ίδια ημέρα έλαβε την προσκομιζόμενη από 09.11.2020 εισαγγελική παραγγελία, την οποία παρέδωσε στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς, προκειμένου να κληθεί η πρώτη των εναγόμενων. Την ίδια ημέρα και περί ώρα 13.40, η πρώτη των εναγόμενων κάλεσε την Άμεση Δράση, μετά δε τη μετάβαση των αστυνομικών οργάνων στην οικοδομή επί της οδού …………. στον Πειραιά Αττικής, δήλωσε ότι δύο άτομα που μένουν στην οικοδομή προκάλεσαν φθορές στην εξώπορτα και έσπασαν γλάστρες στον ακάλυπτο της οικοδομής (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. ……/17.12.2020 απόσπασμα Ημερήσιου Δελτίου οχήματος υπ’ αριθ. …….. της 09.11.2020). Την επόμενη ημέρα, ήτοι την 10.11.2020, συνεχίσθηκαν οι οχλήσεις εξαιτίας των δυνατών θορύβων από το διαμέρισμα των εναγόμενων, και για τον λόγο αυτό ο πρώτος ενάγων κάλεσε την Άμεση Δράση την 10.11.2020 και περί ώρα 02.00 (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. ………../01.12.2020 απόσπασμα Ημερήσιου Δελτίου οχήματος υπ’ αριθ. ……….. της 10.11.2020). Όπως δε προκύπτει από την προσκομιζόμενη από 16.11.2020 ανακοίνωση της ………. ως διαχειρίστριας της εν λόγω οικοδομής, διαπιστώθηκε, κατόπιν παραπόνων των ενοίκων, ότι ο ανελκυστήρας ήταν εκτός λειτουργίας και στάθμευε συνεχώς στον τέταρτο όροφο, μετά δε τον έλεγχο που διενεργήθηκε από τεχνικό διαπιστώθηκε ότι ο ανελκυστήρας λειτουργούσε κανονικά και ότι η στάθμευσή του οφειλόταν στο γεγονός ότι κάποιος επενέβαινε και σήκωνε τον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας με συνέπεια τη μη λειτουργία του ανελκυστήρα. Για τον λόγο αυτό η ……….. κάλεσε την Άμεση Δράση την 11.11.2020 και περί ώρα 20.00, προκειμένου να εκφράσει παράπονα για τη μη λειτουργία του ανελκυστήρα της πολυκατοικίας (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. …………./09.12.2020 απόσπασμα Ημερήσιου Δελτίου οχήματος υπ’ αριθ. ……… της 11.11.2020). Αποδείχθηκε, ωστόσο, ότι στα πλαίσια της συνεχούς και κλιμακούμενης διαταραχής στις μεταξύ των διαδίκων σχέσεις και προκειμένου να δημιουργήσουν πρόβλημα ο ένας στον άλλον, τόσο ο πρώτος ενάγων, όσο και ο δεύτερος των εναγόμενων, επεμβαίνουν στον ωθητήρα (ροδάκι) της πόρτας του ανελκυστήρα με συνέπεια τη μη λειτουργία αυτού. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι οι ενάγοντες κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12.11.2020 και με αριθμό κατάθεσης …………./2020 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον των νυν εναγόμενων, με την οποία ζήτησαν να υποχρεωθούν προσωρινά οι τελευταίοι να παραλείπουν στο μέλλον την προσβολή της προσωπικότητάς τους, και ιδίως να μην προκαλούν θορύβους κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και να μην παρεμβαίνουν στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης. Στη συνέχεια, οι εναγόμενοι κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 01.12.2020 και με αριθμό κατάθεσης ………./2020 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον των νυν εναγόντων και της ………., με την οποία ζήτησαν να υποχρεωθούν προσωρινά οι τελευταίοι να παραλείπουν στο μέλλον την προσβολή της προσωπικότητάς τους, και ιδίως να μην δημιουργούν επεισόδια, να μην τους εξυβρίζουν, απειλούν και συκοφαντούν, να μην τους πλησιάζουν σε απόσταση μικρότερη των δεκαπέντε μέτρων, να μην προκαλούν θορύβους κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και θορύβους άνω των επιτρεπόμενων ορίων ηχοστάθμης τις λοιπές ώρες, να μην αφήνουν τα σκυλιά τους ανεξέλεγκτα και χωρίς περιορισμό, αλλά να τα έχουν δεμένα με λουρί κατά την είσοδο και την έξοδο από το διαμέρισμά τους και να πειθαρχήσουν και εκπαιδεύσουν αυτά ώστε να μην γαυγίζουν, και να μην παρεμβαίνουν στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης. Δυνάμει της προσκομιζόμενης υπ’ αριθ. 1207/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αφού συνεκδικάσθηκαν οι ανωτέρω αιτήσεις αντιμωλία των διαδίκων, έγιναν αυτές εν μέρει δεκτές και υποχρεώθηκαν προσωρινά οι νυν εναγόμενοι να παραλείπουν να προσβάλλουν την προσωπικότητα των νυν εναγόντων με το να απέχουν από την πρόκληση θορύβων κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και να μην παρεμβαίνει ο δεύτερος των νυν εναγόμενων στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης, ενώ υποχρεώθηκαν προσωρινά ο μεν πρώτος των νυν εναγόντων να παραλείπει να προσβάλλει την προσωπικότητα των νυν εναγόμενων με το να απέχει να παρεμβαίνει στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, η δε ………… να παραλείπει να απευθύνεται υβριστικά στην πρώτη των νυν εναγόμενων, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης απόφασης. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι, παρά την κατάθεση της ανωτέρω από 12.11.2020 και με αριθμό κατάθεσης ……./2020 αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, οι εναγόμενοι συνέχισαν να προκαλούν ενοχλητικούς θορύβους ιδίως κατά τις μεσονύκτιες ώρες, με αποτέλεσμα να προκληθούν νέα επεισόδια μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, την 27.04.2021 ο πρώτος ενάγων μετέβη στο διαμέρισμα των εναγόμενων και χτύπησε την πόρτα, προκειμένου να προβεί σε συστάσεις για τους θορύβους, ενώ ακολούθησε φραστικό επεισόδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου ο πρώτος ενάγων προσέβαλε με λόγο την τιμή της πρώτης των εναγόμενων, απευθύνοντας σ’ αυτήν τη φράση «Άνοιξε κωλόγρια, ανώμαλη, καριόλα» και απείλησε αυτήν με βία απευθύνοντας τη φράση «Δεν ανοίγεις? Όπου σε πετύχω θα σε καθαρίσω», προκαλώντας σ’ αυτή τρόμο και ανησυχία. Την 28.04.2021 και περί ώρα 20.30, η πρώτη των εναγόμενων προσήλθε στο αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς και υπέβαλε μήνυση κατά του πρώτου ενάγοντος για τις αξιόποινες πράξεις της απειλής και της εξύβρισης, ο οποίος συνελήφθη περί ώρα 21.31, και ακολούθως υπέβαλε μήνυση κατά της πρώτης των εναγόμενων για την αξιόποινη πράξη της ψευδούς καταμήνυσης, οπότε συνελήφθη και η πρώτη των εναγόμενων περί ώρα 23.40, πλην όμως αμφότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι με εντολή του αρμοδίου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιώς την 29.04.2021 περί ώρα 00.25 (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. …………/20.05.2021 ακριβές αντίγραφο από το Βιβλίο Αδικημάτων-Συμβάντων της 29.04.2021). Την 09.05.2021, λόγω των έντονων θορύβων που προέρχονταν από το διαμέρισμα των εναγόμενων, ο πρώτος ενάγων κάλεσε την ………… προκειμένου να τον συνδράμει στην επίλυση του προβλήματος, και αφού μετέβησαν στον τέταρτο όροφο της οικοδομής έξω από το διαμέρισμα των εναγόμενων, διαπίστωσαν ότι εντός του διαμερίσματος βρισκόταν μόνο ο δεύτερος των εναγόμενων, η δε πρώτη των εναγόμενων κατέφθασε περί ώρα 03.25, συνοδευόμενη από τον έτερο υιό της ………. Ακολούθως, ο πρώτος ενάγων και η …….. ζήτησαν τη διαμεσολάβηση του …… στην επίλυση του προβλήματος των δυνατών θορύβων, πλην όμως η κατάσταση εκτραχύνθηκε και προκλήθηκε φραστικό επεισόδιο, το οποίο κατέληξε σε συμπλοκή μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, αποδείχθηκε ότι η ……….. προσέβαλε με λόγο την τιμή της πρώτης των εναγόμενων, απευθύνοντας σ’ αυτήν τη φράση «καριόλα, κωλόγρια, τρελή», ενώ στη συνέχεια τράβηξε τα μαλλιά της πρώτης των εναγόμενων, την κτύπησε με τα χέρια της στο κεφάλι και την έσπρωξε με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να πέσει προς τα πίσω, επάνω στην πόρτα του μηχανοστασίου της οικοδομής, η οποία άνοιξε, καθώς δεν ήταν κλειδωμένη, να πέσει με την πλάτη και το κεφάλι στο σκαλί της εισόδου και στο έδαφος του μηχανοστασίου, και να προκληθεί σ’ αυτήν σωματική κάκωση με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή της ή βαριά σωματική της βλάβη, αφού υπέστη κάταγμα ινιακά δεξιά και κάκωση μαλακών μορίων δεξιάς ωμοπλατιαίας χώρας, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από 09.05.2021 υπολογιστική τομογραφία εγκεφάλου του Β’ Εργαστηρίου Ακτινολογίας του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ», σύμφωνα με την οποία ευρέθη κάταγμα ινιακά δεξιά, σε συνδυασμό και με το προσκομιζόμενο έντυπο αξιολόγησης ασθενούς στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ», σύμφωνα με το οποίο τα κλινικά ευρήματα ήταν «Αναφερόμενος ξυλοδαρμός, άλγος ΑΡ ισχίου, ΔΕ ώμου, ΑΜΣΣ, από αδρό ακτινολογικό έλεγχο ουδέν οξύ ορθοπεδικό, κάκωση μαλακών μορίων ΔΕ ωμοπλατιαίας χώρας, ουδέν οξύ ορθοπεδικό με σύσταση για MRI ΔΕ ώμου/ΑΜΣΣ σε εξωτερική βάση». Η πρώτη των εναγόμενων μετέβη με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ», προκειμένου να υποβληθεί στις ανωτέρω εξετάσεις και σε κλινική εξέταση, κατά δε την έξοδό της από το Νοσοκομείο, την ίδια ημέρα, της δόθηκαν οδηγίες για ακινησία και φαρμακευτική αγωγή και έφερε νάρθηκα στο δεξί της χέρι, ενώ κατά τους επόμενους τρεις μήνες υπέφερε από πόνους, οι οποίοι επιδεινώνονταν συνεπεία της οστεοπόρωσης και της οστεοαρθρίτιδας από τις οποίες πάσχει. Μόλις η πρώτη των εναγόμενων επέστρεψε στην οικία της, μετά την έξοδό της από το Νοσοκομείο, προκλήθηκε νέο φραστικό επεισόδιο, κατά τη διάρκεια του οποίου ο πρώτος ενάγων και η …….. απείλησαν αυτή με βία απευθύνοντας τη φράση «Φτηνά την γλίτωσες, την επόμενη φορά δεν θα είσαι τόσο τυχερή», προκαλώντας σ’ αυτή τρόμο και ανησυχία (βλ. το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. ………./…/20.05.2021 ακριβές αντίγραφο από το Βιβλίο Αδικημάτων-Συμβάντων της 09.05.2021 και το προσκομιζόμενο υπ’ αριθ. πρωτ. ……./…/20.05.2021 ακριβές αντίγραφο από το ημερήσιο δελτίο οχήματος της 09.05.2021). Αποδείχθηκε επίσης ότι κατά τη διάρκεια του ανωτέρω επεισοδίου που έλαβε χώρα την 09.05.2021, η πρώτη των εναγόμενων προσέβαλε με λόγο την τιμή του πρώτου ενάγοντος, απευθύνοντας σ’ αυτόν τη φράση «αλήτη, κοπρόσκυλο, παλιόπουστρα», καθώς και την τιμή της ………, απευθύνοντας σ’ αυτήν τη φράση «παλιοπουτάνα, γαμημένη, που μας κουβάλησες αυτόν τον αλήτη», επιπλέον δε προξένησε σωματική κάκωση στην ……….., αφού επιτιθέμενη σ’ αυτήν την τράβηξε από την μπλούζα της και την έγδαρε με τα νύχια της, με αποτέλεσμα να της προξενήσει εκδορές στο στήθος και στην αριστερή πλάγια κοιλιακή χώρα, ενώ ο υιός της πρώτης των εναγόμενων, …………, προσέβαλε με λόγο την τιμή του πρώτου ενάγοντος, απευθύνοντας σ’ αυτόν τη φράση «άντε γαμήσου βρε μαλάκα» και απείλησε αυτόν με βία απευθύνοντας τη φράση «δεν θα μας διώξεις από το σπίτι μας, εμείς θα σε διώξουμε», προκαλώντας σ’ αυτόν τρόμο και ανησυχία, επιπλέον δε προξένησε σωματικές κακώσεις στον πρώτο ενάγοντα και στην ………. με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή τους ή βαριά σωματική τους βλάβη, και συγκεκριμένα επιτιθέμενος αφενός στον πρώτο ενάγοντα, τον άρπαξε με δύναμη από το αριστερό του χέρι, στο οποίο είναι τοποθετημένη τεχνικά διαμορφωμένη φλέβα (φίστουλα), μέσω της οποίας πραγματοποιείται με ειδικό μηχάνημα αιμοκάθαρση, και τον χτύπησε με αποτέλεσμα να του προκαλέσει ανεύρυσμα αρτηριοβλεβικής επικοινωνίας αριστερού άκρου, από τον τρόπο δε που τελέστηκε η πράξη και δη το πλήγμα που με σφοδρότητα κατάφερε σε ευπαθές σημείο του σώματός του (τεχνικά διαμορφωμένη φλέβα), μπορούσε να προκληθεί σ’ αυτόν βαριά σωματική του βλάβη, αφετέρου στην ……….., την έσπρωξε με σφοδρότητα και αυτή έπεσε και κτύπησε το κεφάλι της σε προστατευτικό πεζοδρομίου προκαλώντας της επεισόδιο εμετού, από τον τρόπο δε που τελέστηκε η πράξη και δη το πλήγμα που με σφοδρότητα κατάφερε σε ευπαθές σημείο του σώματός της (κεφάλι), μπορούσε να προκληθεί σ’ αυτήν βαριά σωματική της βλάβη. Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου στηρίζεται στην προσκομιζόμενη από 11.05.2021 ιατρική βεβαίωση-γνωμάτευση του Νεφρολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», σύμφωνα με την οποία ο πρώτος ενάγων εξετάσθηκε στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου την 11.05.2021, υπεβλήθη σε κλινική εξέταση της αγγειακής προσπέλασης (φίστουλα) στο αριστερό χέρι, η οποία είναι λειτουργική, πλην όμως εμφανίζει πολλαπλές εκχυμώσεις, εκδορές και επιδείνωση ανευρυσμάτων ως επί τοπικής πίεσης ή τραυματισμού, σε συνδυασμό και με την προσκομιζόμενη από 22.06.2021 ιατρική βεβαίωση της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ», σύμφωνα με την οποία ο πρώτος ενάγων εξετάσθηκε στα απογευματινά ιατρεία του Νοσοκομείου την 17.05.2021 και ευρέθη πάσχων από ανεύρυσμα αρτηριοφλεβικής επικοινωνίας αριστερού άνω άκρου, ενώ την 21.05.2021 υποβλήθηκε σε χειρουργική διακοπή της αρτηριοφλεβικής επικοινωνίας για την αποκατάσταση του ανευρύσματος. Ενισχύεται επίσης από την προσκομιζόμενη από 27.05.2021 ιατρική βεβαίωση του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών της Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου «ΑΣΚΛΗΠΕΙΟ ΒΟΥΛΑΣ», σύμφωνα με την οποία η ………….. . προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών την 09.05.2021, λόγω αναφερόμενου ξυλοδαρμού, και κατά την κλινική εξέταση έφερε εκδορές στο στήθος και στην αριστερή πλάγια κοιλιακή χώρα, σε συνδυασμό και με την προσκομιζόμενη από 31.05.2021 ιατρική βεβαίωση του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών του Νευροχειρουργικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου «ΑΣΚΛΗΠΕΙΟ ΒΟΥΛΑΣ», σύμφωνα με την οποία η …… . ανέφερε ξυλοδαρμό και πλήξη κεφαλής με ένα επεισόδιο εμετού, χωρίς περιτραυματική αμνησία και χωρίς απώλεια αισθήσεων, και αφού υποβλήθηκε σε εξετάσεις της εδόθησαν οδηγίες. Κατόπιν των αποδειχθέντων ως άνω πραγματικών περιστατικών, προέκυψε ότι οι μεταξύ των διαδίκων σχέσεις διαταράχθηκαν εξαιτίας της πρόκλησης δυνατών θορύβων κατά τις ώρες κοινής ησυχίας εκ μέρους των εναγόμενων, συμπεριφορά που συνιστά προσβολή του δικαιώματος των εναγόντων στην προσωπικότητά τους, αφού παραβλάπτεται σημαντικά η χρήση του μισθωμένου ακινήτου τους και επιβαρύνεται η καθημερινή διαβίωσή τους, υπό συνθήκες επικίνδυνες για το νευρικό τους σύστημα και απειλητικές για τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα αυτών. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου ενισχύεται και από το γεγονός ότι, κατά τα προηγούμενα έτη, η πρώτη των εναγόμενων είχε σφοδρή αντιδικία τόσο με την οικογένεια ….. που διέμενε σε διαμέρισμα του τρίτου ορόφου της οικοδομής, όσο και με τους λοιπούς ενοίκους της οικοδομής, οι οποίοι είχαν επανειλημμένα ενοχληθεί εξαιτίας της πρόκλησης θορύβων, κατά τις ώρες κοινής ησυχίας, από το διαμέρισμα των εναγόμενων. Όπως δε προκύπτει από το προσκομιζόμενο από 29.05.2005 πρακτικό γενικής συνέλευσης ιδιοκτητών και ενοικιαστών της πολυκατοικίας επί της οδού …….., είχε ληφθεί απόφαση ώστε η διαχειρίστρια της οικοδομής, ……….., και οι ένοικοι …………, «ως θιγόμενοι ένοικοι προσφύγουν στη δικαιοσύνη δια την προξένηση θορύβων σε ώρα κοινής ησυχίας καθημερινά» εκ μέρους της πρώτης των εναγόμενων, του δεύτερου των εναγόμενων και του ………… Επιπλέον, από τις προσκομιζόμενες από 30.03.2004 υπεύθυνες δηλώσεις, κατ’ άρθρο 8 του Ν. 1599/1986, της ………. και της ενοίκου της ένδικης οικοδομής ………, που συντάχθηκαν στα πλαίσια της αντιδικίας μεταξύ της πρώτης των εναγόμενων και της οικογένειας …….., προκύπτει ότι τόσο η ………, όσο και η ένοικος …….., ουδέποτε οχλήθηκαν από την οικογένεια ……… που διέμενε σε διαμέρισμα του τρίτου ορόφου της οικοδομής, αντιθέτως δε είχαν επανειλημμένα οχληθεί από την απαράδεκτη συμπεριφορά της οικογένειας ………., η οποία δεν συμμορφώθηκε, παρά τις αλλεπάλληλες συστάσεις περί διατάραξης της κοινής ησυχίας. Όπως δε προκύπτει από τις προσκομιζόμενες από 25.09.2013 υπεύθυνες δηλώσεις, κατ’ άρθρο 8 του Ν. 1599/1986, της ……… και της ενοίκου της ένδικης οικοδομής ……….., οι τελευταίες προέβησαν σε ανάκληση του περιεχομένου των προγενέστερων από 30.03.2004 υπεύθυνων δηλώσεών τους, στα πλαίσια προσπάθειας ειρήνευσης του κλίματος μεταξύ των ενοίκων της ένδικης οικοδομής, κατόπιν και της αποχώρησης από την οικοδομή της οικογένειας ……… Εξάλλου, από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός των εναγόμενων ότι η ………. παρακινεί τον πρώτο ενάγοντα στην τέλεση αξιόποινων πράξεων σε βάρος τους, λόγω της υφιστάμενης αντιδικίας μεταξύ των εναγόμενων και της …….. αναφορικά με τη μεταβίβαση στους ίδιους ως κληρονόμους του αποβιώσαντος εργολάβου, ………., συζύγου της πρώτης των εναγόμενων και πατέρα του δεύτερου των εναγόμενων, του διαμερίσματος του τετάρτου ορόφου της οικοδομής, ως εργολαβικού ανταλλάγματος για την ανέγερση αυτής με το σύστημα της αντιπαροχής, από την αποβιώσασα οικοπεδούχο, μητέρα της ……… Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι η εν λόγω μεταβίβαση καθυστέρησε για τυπικούς, διαδικαστικούς λόγους και ότι ολοκληρώθηκε το έτος 2020, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα αποσπάσματα των οριζόντιων ιδιοκτησιών με ΚΑΕΚ …….. και …………., αντίστοιχα, του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιώς και Νήσων. Από τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά προέκυψε ότι οι εναγόμενοι προσέβαλαν παρανόμως και υπαιτίως το δικαίωμα των εναγόντων στην προσωπικότητά τους, αφενός παραβλάπτοντας σημαντικά τη χρήση του μισθωμένου ακινήτου τους με την πρόκληση δυνατών θορύβων κατά τις ώρες κοινής ησυχίας εκ μέρους των εναγόμενων, αλλά και με την παρέμβαση του δεύτερου των εναγόμενων στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, αφετέρου με την τέλεση σε βάρος τους των αξιόποινων πράξεων της διατάραξης ησυχίας και της εξύβρισης. Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι από την ανωτέρω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των εναγόμενων, υπό τις ειδικές περιστάσεις που προεκτέθηκαν, οι ενάγοντες υποβλήθηκαν σε σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, και υπέστησαν θλίψη και στεναχώρια, καθόσον παραβλάφθηκαν σημαντικά στη χρήση του μισθωμένου ακινήτου τους με την πρόκληση δυνατών θορύβων κατά τις ώρες κοινής ησυχίας εκ μέρους των εναγόμενων, αλλά και με την παρέμβαση του δεύτερου των εναγόμενων στον ωθητήρα της πόρτας του ανελκυστήρα της οικοδομής, με τρόπο που τον καθιστά αδρανή, επιπλέον δε προσβλήθηκε η τιμή του πρώτου ενάγοντος. Συνεπώς, δικαιούνται οι ενάγοντες χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης, ανερχόμενη στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ για τον πρώτο ενάγοντα και στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000,00) ευρώ για την δεύτερη ενάγουσα, τα οποία είναι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, εύλογα και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς δεν υπερβαίνουν καταφανώς, ούτε υπολείπονται των ποσών που επιδικάζονται συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις (βλ. ΟλΑΠ 9/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 491/2015 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 531/2014 ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαμ 8/2018 ΝΟΜΟΣ), λαμβανομένων υπόψη των κατά νόμο στοιχείων, και ειδικότερα των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα η προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων, της ηλικίας αυτών κατά τον χρόνο της αδικοπραξίας, της υπαιτιότητας των εναγόμενων, του είδους και της φύσης της βλάβης των εναγόντων, της ψυχικής ταλαιπωρίας τους, σε συνδυασμό με την κοινωνική θέση των εμπλεκόμενων φυσικών προσώπων και την οικονομική τους κατάσταση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση δέχθηκε την ύπαρξη παράνομης και υπαίτιας προσβολής του δικαιώματος των εναγόντων στην προσωπικότητά τους και στη συνέχεια έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως και ουσιαστικά βάσιμη, και υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ και στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των δύο χιλιάδων (2.000,00) ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης, δεν προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, ούτε σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, αλλά αντιθέτως έκρινε ορθά. Συνακόλουθα, οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί των εκκαλούντων – εναγόμενων που διαλαμβάνονται στον τέταρτο λόγο της υπό κρίση έφεσης, πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι.

Από τις διατάξεις των άρθρων 176, 189, 190 παρ. 3, 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι σε περίπτωση που ηττάται ο διάδικος, καταδικάζεται στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης του αντιδίκου του, μετά την υποβολή από τον τελευταίο σχετικού αιτήματος, ακόμη και όταν δεν έχει υποβληθεί κατάλογος εξόδων. Η καταψήφιση στη δικαστική δαπάνη του διαδίκου που ηττήθηκε δεν έχει ανάγκη ειδικής αιτιολογίας και είναι συνέπεια της αρχής της ήττας. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 193 του ΚΠολΔ, εφόσον ο διάδικος προσβάλλει με ένδικο μέσο την απόφαση ως προς την ουσία της υπόθεσης, μπορεί να την προσβάλλει και ως προς τη διάταξή της σχετικά με τα δικαστικά έξοδα, παραπονούμενος είτε για τον εσφαλμένο εις βάρος του καταλογισμό τους, είτε για το ότι καταλογίστηκαν σε βάρος του, αλλά σε υπέρογκο ποσό, κατά την άποψή του, από αυτό που έπρεπε να υπολογιστούν. Ως «ουσία της υπόθεσης» κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης νοείται καθετί που κρίθηκε και δεν υπάγεται στην έννοια των δικαστικών εξόδων, ανεξάρτητα αν αφορά σε ουσιαστικό ή δικονομικό ζήτημα. Σκοπός της διάταξης αυτής είναι να περιορίσει τη δυνατότητα αυτοτελούς άσκησης ενδίκων μέσων μόνο για το κεφάλαιο των δικαστικών εξόδων, στα οποία περιλαμβάνεται κατ’ άρθρο 189 παρ.1 του ΚΠολΔ και η αμοιβή του δικηγόρου, χωρίς ταυτόχρονη προσβολή της απόφασης και ως προς το κεφάλαιο της ουσίας της υπόθεσης (ΑΠ 1688/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1818/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 2193/2013 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1637/2011 ΝΟΜΟΣ) και η αποτροπή εξαναγκασμού του ανώτερου δικαστηρίου για έρευνα της ουσίας της υπόθεσης από την προσβολή και μόνο της απόφασης για τα έξοδα, η κρίση για την επιδίκαση των οποίων συνάπτεται με την ουσία της υπόθεσης. Εάν το ένδικο μέσο, ως προς την ουσία της υπόθεσης, απορριφθεί, ως απαράδεκτο, επέρχε­ται, συγχρόνως, η ίδια συνέπεια και κατά την παραπάνω διάταξη. Α­ντίθετα, η προσβολή των εξόδων δεν επηρεάζεται, εάν απορριφθεί, για άλλον λόγο, το ένδικο μέσο, ως προς την ουσία της υπόθεσης (ΑΠ 226/2020 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 4/2021 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 81/2021 ΝΟΜΟΣ, ΜονΕφΑιγ 84/2021 ΝΟΜΟΣ). Για το ορισμένο, όμως, του σχετικού λόγου, πρέπει να αναφέρεται στο δικόγραφο της έφεσης το αποδιδόμενο στην πληττόμενη απόφαση νομικό σφάλμα ως προς την ερμηνεία και την εφαρμογή των διατάξεων περί δικαστικής δαπάνης και δη αν ο καθορισμός του σε βάρος του εκκαλούντος ποσού για δικαστικά έξοδα οφείλεται σε μη νόμιμο υπολογισμό ή σε κάποια άλλη αιτία, ώστε να είναι δυνατό να ελεγχθεί η παραβίαση ή μη των σχετικών διατάξεων και να αποκλεισθεί η περίπτωση του λογιστικού σφάλματος (ΕφΔωδ 176/2020 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 104/2021 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 160/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 625/2020 ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προαναφέρθηκε, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκανε εν μέρει δεκτή την ένδικη αγωγή και εφαρμόζοντας την αρχή της ήττας, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματος των εναγόντων (άρθρα 176, 189 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), επέβαλε μέρος των δικαστικών εξόδων αυτών, τα οποία καθόρισε στο ποσό των πεντακοσίων (500,00) ευρώ, σε βάρος των εναγόμενων. Οι εκκαλούντες – εναγόμενοι με τον πέμπτο λόγο της κρινόμενης έφεσης, προσβάλλουν την εκκαλουμένη απόφαση ως προς τη διάταξη περί επιβολής σε βάρος τους των δικαστικών εξόδων επικαλούμενοι ότι το ποσό των δικαστικών εξόδων είναι αυξημένο και υπερβολικό και ότι τα δικαστικά έξοδα έπρεπε να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω των περιστάσεων. Ο λόγος αυτός ο οποίος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη ανωτέρω νομική σκέψη, παραδεκτά προβάλλεται κατ’ άρθρο 193 του ΚΠολΔ, αφού με την ένδικη έφεση προσβάλλεται ταυτόχρονα και η ουσία της υπόθεσης, είναι αόριστος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Τούτο δε, διότι οι εκκαλούντες – εναγόμενοι δεν προσδιορίζουν το νομικό σφάλμα ως προς την ερμηνεία και την εφαρμογή των διατάξεων περί δικαστικής δαπάνης, δηλαδή εάν ο καθορισμός του ως άνω ποσού οφείλεται σε μη νόμιμο υπολογισμό ή σε κάποια άλλη αιτία, ώστε να είναι δυνατό να ελεγχθεί η παραβίαση ή μη των σχετικών διατάξεων και να αποκλεισθεί η περίπτωση του λογιστικού σφάλματος. Σε κάθε δε περίπτωση ο λόγος αυτός είναι και αβάσιμος διότι, σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στην ανωτέρω νομική σκέψη, δεδομένου ότι η κρινόμενη αγωγή των εφεσίβλητων – εναγόντων έγινε εν μέρει δεκτή ως και ουσιαστικά βάσιμη και υποβλήθηκε σχετικό αίτημα απ’ αυτούς, η εκκαλούμενη απόφαση, με βάση την θεσπιζόμενη, με τη διάταξη του άρθρου 176 του ΚΠολΔ, αρχή της ήττας, επέβαλε, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 180 παρ. 1 και 192 παρ. 2 του ΚΠολΔ, σε βάρος των εκκαλούντων – εναγόμενων τα έξοδα, τα οποία καθόρισε, με βάση το άρθρο 189 παρ.1 του ΚΠολΔ και τα άρθρα 58, 63, 68 και 84 του Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων», καθώς και την αξία του αντικειμένου της ένδικης αγωγής, ενώ, άλλωστε, για τον προσδιορισμό αυτό, με βάση τις ως άνω διατάξεις, δεν παραπονούνται  οι εκκαλούντες – εναγόμενοι. Κατά την επιβολή δε αυτών των δικαστικών εξόδων σε βάρος των ηττηθέντων εκκαλούντων – εναγόμενων, το δικαστήριο δεν απαιτείται να αιτιολογήσει ειδικά την κρίση του και επί πλέον, τα οριζόμενα στο Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων» όρια της δικηγορικής αμοιβής είναι τα ελάχιστα επιτρεπόμενα, με την έννοια ότι η δικηγορική αμοιβή δεν επιτρέπεται να ορισθεί σε ποσό κατώτερο αυτών, δεν απαγορεύεται, όμως, να ορισθεί σε ποσό ανώτερο (βλ. ΑΠ 99/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 81/2021 ΝΟΜΟΣ), ενώ, εν προκειμένω, το αντικείμενο της αγωγής, δικαιολογεί τον προσδιορισμό των επιδικασθέντων πρωτοδίκως δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων – εναγόντων, που νίκησαν εν μέρει στο ποσό αυτό των πεντακοσίων (500,00) ευρώ.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η από 07.02.2025 έφεση κατ’ ουσίαν, τα δε δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων – εναγόντων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλούντων – εναγόμενων, λόγω της ήττας τους (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), ενώ πρέπει να εισαχθεί στο Δημόσιο Ταμείο κατ’ άρθρο 495 του ΚΠολΔ το παράβολο για το παραδεκτό της έφεσης που προκατέβαλαν οι εκκαλούντες – εναγόμενοι, λόγω της ήττας τους.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 07.02.2025 έφεση κατά της υπ’ αριθ. 4121/2024 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.

Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση.

Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του παραβόλου υπέρ Δημοσίου υπ’ αριθ. …………./2025 ηλεκτρονικό παράβολο, συνολικού ποσού εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ που προκατέβαλαν οι εκκαλούντες – εναγόμενοι.

Επιβάλλει σε βάρος των εκκαλούντων – εναγόμενων τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων – εναγόντων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε τετρακόσια (400,00) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 18.09.2025 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στις 03.11.2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ