Αριθμός απόφασης 676/2025

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΤΑΚΤΙΚΗ  ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ  

τμήμα 4ο

Αριθμός  απόφασης :  676/ 2025

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την  …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Του Ελληνικού Δημοσίου,  όπως αυτό νόμιμα εκπροσωπείται από τον εδρεύοντα στην Αθήνα Υπουργό Οικονομικών (…………), με ΑΦΜ …….. το οποίο εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από την Δικαστική Πληρεξούσια Ν.Σ.Κ., Κωνσταντίνα Πάτσου.

 ΤΟΥ   ΕΦΕΣΙΒΛΗΤOΥ  : ……….Κατοίκου ……….., με ΑΦΜ ………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά τους Δικηγόρο Μαρία Σταυρουλάκη.

Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος    άσκησε στο Μονομελές Πρωτοδικείο  Πειραιώς  την  από  12-10-2013 και με αρ. καταθ. …../2013  αγωγή της. Επί της αγωγής αυτής  εκδόθηκε η με αρ. 1121/2022 απόφαση του άνω Δικαστηρίου, που έκανε αυτή δεκτή.

Την απόφαση αυτή  προσέβαλε ενώπιον του παρόντος  Δικαστηρίου  το εναγόμενο  και ήδη εκκαλούν με την από 17-12-2021 και  με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2022  έφεση  και τους από 27.12.2024 και με αρ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2024 πρόσθετους λόγους αυτής. Η συζήτηση της έφεσης ορίστηκε για τη δικάσιμο της 7.12.2023, οπότε και αναβλήθηκε για την παρούσα συνεδρίαση, για να συνεκδικασθεί με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων  αυτής.

Kατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο η δικαστική πληρεξούσια του ΝΣΚ και η πληρεξούσια Δικηγόρος του εφεσίβλητου παραστάθηκαν όπως αναφέρθηκε, και αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις του.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η  από 14-9-2022  και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου Εφετείου Πειραιώς, ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2022  εκκαλούντος – εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου  κατά της με αρ. 1121/2022 οριστικής απόφασης  του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία δικάσθηκε  κατά την τακτική διαδικασία αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί  νομότυπα κι εμπρόθεσμα, καθώς η επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης έλαβε χώρα στις 2.6.2022 (βλ. επισημείωση του δικ. επιμελητή ………. στο αντίγραφο της απόφασης) η δε έφεση του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου ασκήθηκε στις 15.9.2022, με δεδομένο ότι, κατά τη διάταξη του άρθρου 11 του κ.δ. της 26-6/10.7.1944 «περί κώδικος των νόμων περί των δικών του Δημοσίου» (που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΚΠολΔ), όπως ήδη ισχύει μετά την αντικατάστασή του με τα άρθρα 12 Ν. 3514/2006 και 25 παρ. 3 Ν. 3610/2007 (άρθρο 518 παρ.2 ΚΠολΔ, σε όλες τις δίκες του Δημοσίου  όλες τις δίκες του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (ήτοι από την 1η Ιουλίου μέχρι την 15η Σεπτεμβρίου, κατά τη ρητή διάταξη του άρθρου 11 §  2 του Ν. 1756/1988)  ουδεμία απολύτως τρέχει προθεσμία είτε εις βάρος του Δημοσίου είτε εις βάρος των άλλων διαδίκων…. ούτε τέλος για την άσκηση οποιουδήποτε ενδίκου μέσου.  Σημειωτέον ότι για το παραδεκτό της έφεσης δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου,  που προβλέπεται από το άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ, αφού το Δημόσιο απαλλάσσεται της προκαταβολής των τελών της δίκης [19  §  1 του του Κωδ. Δ/τος της 26-6/10.7.1944 “περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου, σε συνδυασμό με άρθρο 36 ΠΔ 28/1931 (ΦΕΚ α’ 239/1931)].  Είναι, συνεπώς, παραδεκτή και πρέπει να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα των λόγων αυτής.

Ο ενάγων   ισχυρίστηκε στην  από  12-10-2013 και με αρ. καταθ. …./2013  αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση,  ότι ο αποβιώσας στις 22-7-2012 πατέρας του, …………. ήταν αποκλειστικός κύριος ενός οικοπέδου, κατά το χρόνο σύνταξης του  εκτάσεως 260τμ, που βρίσκεται στο συνοικισμό «…..», στη Νίκαια Αττικής. Ότι το επίδικο ακίνητο παραχωρήθηκε περί τα έτη 1924-1925 στην ………….., από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ), ου αναγράφηκε στους εκτιμητικούς πίνακες της  ως αγοράστρια, με τίμημα 378.840 δραχμές, η οποία   ανήγειρε σ΄αυτό πλιθόκτιστη οικία αποτελούμενη από ένα κύριο δωμάτιο μαγειρείο και αποχωρητήριο και πώλησε  ατύπως το έτος 1928  στον παππού του ενάγοντος, . …. το έτος 1928. Ότι έκτοτε ο …….., ασκούσε πράξεις νομής στο ακίνητο με την πεποίθηση ότι έχει καταστεί κύριος αυτού, έχοντας  αγοράσει αυτό από την αληθινή κυρία αυτού,  έως το θάνατό του στις 12-2-1942, οπότε η νομή περιήλθε σε ποσοστό 2/8 στη σύζυγό του, …., σε ποσοστό 3/8. Ότι στις 16-7-1942 απεβίωσε και η προαναφερόμενη ……., μεταβιβάζοντας το άνω ποσοστό της ισομερώς στα τέκνα της, ενώ το έτος 1957 ο ………. μεταβίβασε με άτυπη δωρεά το δικό του ποσοστό (1/2) στον αδελφό του ……….. Ότι τόσο ο πατέρας του ενάγοντος όσο και οι  δικαιοπάροχοί του ασκούσαν τις αναφερόμενες στο δικόγραφο πράξεις νομής με καλή πίστη. Με  βάση τα περιστατικά αυτά, ο ενάγων  ως μόνος εξ αδιαθέτου κληρονόμος του …………. ζήτησε να αναγνωριστεί η κατά το χρόνο των πρώτων εγγραφών κυριότητα του πατέρα του  του επί του επίδικου ακινήτου, αξίας 152.662,625 €, και να διορθωθεί σχετικά η ανωτέρω ανακριβής εγγραφή, ώστε να αναγραφεί ο τελευταίος (……………..) κύριος με αιτία κτήσης την τακτική χρησικτησία, επικαλούμενος ως νόμιμο τίτλο τις διαδοχικές κληρονομκές διαδοχές των δικαιοπαρόχων του, άλλως την έκτακτη χρησικτησία, αρχής γενομένης από το έτος 1928, άλλως το έτος 1945 (ήτοι από την πλασματική αποπληρωμή του τιμήματος), άλλως την ειδική χρησικτησία του άρθρου 4 ν. 3127/2003. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση που έκανε δεκτή την αγωγή και ως ουσιαστικά βάσιμη,  αναγνώρισε την κυριότητα του πατέρα του ενάγοντος   …………….., κατά το χρόνο σύνταξης του κτηματολογίου (12.9.2005) και διέταξε τη διόρθωση της πρώτης εγγραφής, ώστε να φαίνεται κατά το άνω ποσοστό κυρία ο ανωτέρω με αιτία την έκτακτη χρησικτησία. Kατά της απόφασης αυτής παραπονείται το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο με την έφεσή του για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.

Από πό το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 2, 4, 10 (ιδίως §§ 2, 4 και 6α), 12 §§1 περίπτ. α`, 2 περίπτ. α` και 6α, 16 §§ 1 και 6, 20, 21 § 1, 28 § 1 εδάφ. α` και 70 του από 15/28-7-1938 β. δ/τος, προκύπτει σαφώς, ότι προκειμένου περί ακινήτων της τέως Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων (ΕΑΠ), που διατέθηκαν σε αστούς πρόσφυγες, νόμιμο τίτλο κυριότητας αποτελεί, μεταξύ άλλων, και η αναγραφή του δικαιούχου προσφυγικής αποκατάστασης στους εκτιμητικούς πίνακες των αστικών προσφυγικών συνοικισμών που παραδόθηκαν από την ΕΑΠ στο Υπουργείο Πρόνοιας και ότι, υπάρχοντος του πιο πάνω τίτλου, εκείνος προς τον οποίο έγινε η παραχώρηση αποκτά, μετά παρέλευση έτους από την αποπληρωμή του τιμήματος, πλήρες και απεριόριστο δικαίωμα κυριότητας στο ακίνητο, ανεξάρτητα από την έκδοση παραχωρητηρίου και τη μεταγραφή αυτού (ΟλΑΠ 341/1981), η οφειλή δε του υπέρ ου η παραχώρηση για το τίμημα του ακινήτου, που του παραχωρήθηκε πριν από την 11-11-1944 λογίζεται κατά πλάσμα του νόμου ότι έκτοτε εξοφλήθηκε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 § 2 του ν. 18/1944 και 1 § 3 του α. ν. 1073/1946, με τις οποίες, υποχρεώσεις κάθε φύσης από γενεσιουργό αιτία προϋφιστάμενη της ισχύος του ν. 18/1944, που παρέμειναν ανεξόφλητες μέχρι την παραπάνω ημερομηνία (11-11-1944), λογίζονται ότι εξοφλήθηκαν κατά την ημερομηνία αυτή. Επομένως, μετά ην παρέλευση έτους από την προαναφερόμενη πλασματική αποπληρωμή του τιμήματος, το ακίνητο που παραχωρήθηκε προσωρινά  καθίσταται δεκτικό χρησικτησίας, αφού το Δημόσιο, του οποίου τα ακίνητα από 12-9-1915 και εφεξής είναι ανεπίδεκτα χρησικτησίας (ν. ΒΧΗ/1912, ν. δ. 12.4/16.5.1926 ΑΜ. 1534/1938), παύει να έχει έκτοτε οποιοδήποτε δικαίωμα επί του ακινήτου  (ΑΠ 388/2014, ΑΠ 774/2013, ΑΠ 2010/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1137/2009, www.areiospagos). Συνακόλουθα, είναι δυνατή η κτήση της κυριότητας του από τρίτο, μη μέλος της οικογενείας του δικαιούχου της αποκατάστασης, ούτε κληρονόμο αυτού, ο οποίος το νεμήθηκε με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας (ΑΠ 29/1987), μετά δε τη συμπλήρωση του απαιτούμενου γι` αυτή από το νόμο χρόνου νομής καμιά πλέον δεν ασκεί έννομη επιρροή το γεγονός της έκδοσης παραχωρητηρίου στο όνομα του αρχικού δικαιούχου ή των κληρονόμων του (ΑΠ 2010/2009, ΕφΠειρ 289/2023 www.efeteiopeiraios.gr).

Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος του ενάγοντος, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης,  των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και μεταξύ αυτών των με αρ. 3506/2006 πρακτικών του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με τις σε αυτά περιεχόμενες καταθέσεις μαρτύρων επί προγενέστερης αγωγής του ιδίου ενάγοντος, η οποία απορρίφθηκε από το άνω Δικαστήριο ως αόριστη, που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο (άρθρο 336. Παρ.3 ΚΠολΔ), χωρίς όμως να ληφθούν υπόψη και οι με αρ. .. και …/2022 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της Ειρηνοδίκη Νίκαιας …….., καθώς δεν προσκομίζεται  η  έκθεση επιδόσεως για την κλήτευση στη λήψη  τους του  εναγόμενου), αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά:  Το επίδικο ακίνητο είναι  ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο, με τα επ’ αυτού παλαιά ισόγεια κτίσματα, που βρίσκεται μέσα στο εγκεκριμένο σχέδιο της Δημοτικής κοινότητας Νίκαιας της Δημοτικής Ενότητας Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη της Περιφερειακής Ενότητας Νοτίου Τομέα Αθηνών της Περιφέρειας Αττικής, του πρώην Δήμου Νίκαιας Αττικής, στη θέση συνοικισμό «……», τομέας Β, στο υπ’ αριθμόν …. . (…) οικοδομικό τετράγωνο του Δήμου Νίκαιας ι επί της ………….. Το οικόπεδο αυτό απεικονίζεται στο  με στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Λ-Α στο από Νοεμβρίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού …………., βρίσκεται εντός  σχεδίου πόλεως, έχει έκταση 260,17 τ.μ και συνορεύει σύμφωνα με αυτό: Βορειοδυτικά επί προσώπου πλευράς Α.Β,Γ.Δ. συνολικού μήκους 1 1,77 ΑΒ. 7,04 μ + ΒΓ. 3,08 μ + Γ.Δ. 1,65 μ) με την οδό ….., βορειοανατολικά επί πλευράς ΔΕ. μήκους 14,67 μ με ιδιοκτησία αγνώστου (με ΚΑΕΚ ……….), νοτιοανατολικά επί πλευράς Ε.Ζ. μήκους 14,85μ με ιδιοκτησία αγνώστου (με ΚΑΕΚ …….), Νότια-Νοτιοδυτικά επί πλευράς Ζ.Η.Θ.Ε. συνολικού μήκους 8,05 μ (ήτοι Ζ.Η. 4,64 μ+ Η.Θ. 0,44 μ+ Θ.Ι. 2,97 μ) με ιδιοκτησία αγνώστου (με ΚΑΕΚ ………….) και Δυτικά επί προσώπου πλευράς Ι.Κ.ΛΑ. συνολικού μήκους 13,61 μ (ήτοι Ι.Κ. 3197 μ+ ΚΛ. 4,45 μ +Λ.Α. 5,19 μ) με οδό που περιβάλλει την (κυκλική) πλατεία ……. Η ευρύτερη έκταση περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, λόγω απαλλοτρίωσης προς ανέγερση προσφυγικού συνοικισμού δυνάμει του  του βασιλικού διατάγματος της 29^ης-4-1953, άρθ. 2, παρ. 5 (ΦΕΚ 109/Α/1953). Το εναγόμενο, αφού ενέταξε την εν λόγω απαλλοτριωθείσα έκταση σε ρυμοτομικό σχέδιο, παραχώρησε το επίδικο οικόπεδο λόγω αστικής προσφυγικής αποκατάστασης στην ………… (βλ. το προσκομιζόμενο απόσπασμα από τους εκτιμητικούς πίνακες της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων -Ε.ΑΠ.- των εγκατασταθέντων προσφυγικών οικογενειών του Αστικού Προσφυγικού Συνοικισμού …… Τομέας Β, που είναι εγγεγραμμένη ως αγοράστρια αυτού με τίμημα ύψους 378.840 δρχ).  Η παραπάνω, στη συνέχεια, ανήγειρε πλινθόκτιστη οικία, που αποτελούνταν από ένα κύριο δωμάτιο και μαγειρείο, επιφάνειας περίπου 25 τμ, καθώς και από ένα εξωτερικό αποχωρητήριο, δηλαδή οικία που πληρούσε τους στεγαστικούς όρους του νόμου (του άρθ. 2 παρ. 2 του v. 6076/34 και του 1-5/28 Ιουλίου 1938, όπως ερμηνεύτηκε από το άρθ. 7 παρ. 1 του β.δ. της 7/10-6-1952, καθώς και τους όρους των μεταγενέστερων νόμων) και διέμενε σε αυτό με το σύζυγο της από το έτος 1924-1925, πλην όμως το έτος 1928 το μεταβίβασε ατύπως, λόγω πωλήσεως, στον . …………….. (παππού του ενάγοντος). Ο τελευταίος, αφού εξόφλησε αμέσως μετά τη συμφωνία το τίμημα της αγοραπωλησίας στην ανωτέρω δικαιούχο, εγκαταστάθηκε με τη σύζυγο του, ……….., και τα δύο τέκνα τους, το ……… και το ……… (πατέρα του ενάγοντος), που γεννήθηκαν το έτος 1931 και 1933 αντίστοιχα, στην οικία που αποτέλεσε την οικογενειακή τους κατοικία. Το ακίνητο αυτό συντηρούσε, επισκεύαζε από φθορές και βελτίωνε, το περιέφραξε με πασσάλους και συρματόπλεγμα, ενώ τμήμα του ακάλυπτου οικοπέδου διαμόρφωσε σε λαχανόκηπο, όπου καλλιεργούσε κηπευτικά. Στις 12-2-1942, εξαιτίας της πείνας και των κακουχιών της γερμανικής κατοχής ο . …………….. απεβίωσε χωρίς να αφήσει διαθήκη. Έτσι, το δικαίωμα νομής επί του ακινήτου, που είχε κατά το χρόνο του θανάτου του, περιήλθε στη σύζυγό του κατά ποσοστό 2/8 εξ αδιαιρέτου και στα δύο τέκνα του κατά 3/8 εξ αδιαιρέτου σε έκαστο. Έκτοτε, η . …………….. ενεργούσε, τόσο για τον εαυτό της όσο και για λογαριασμό των τέκνων της, πράξεις διακατοχής επί του ακινήτου έως τον επισυμβάντα στις 16-7-1942 θάνατό της, καταλείποντας ως μόνους εξ αδιαθέτου κληρονόμους της τα δύο τέκνα της. Τα τελευταία, ηλικίας τότε 9 και 11 ετών, κλείσθηκαν σε ορφανοτροφείο, πλην όμως φρόντιζαν για την οικία τους με την υποστήριξη συγγενών και οικογενειακών φίλων. Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής θητείας του το έτος 1953, ο . …………….. επέστρεψε στην πατρική οικία, στην οποία και εγκαταστάθηκε, ενώ ο  αδελφός του . …………….., που είχε στο μεταξύ καταταγεί στην αεροπορία κι έγινε μόνιμος στρατιωτικός  το έτος 1957 μεταβίβασε ατύπως λόγω δωρεάς, στον αδελφό του το ποσοστό του (1/2) στο δικαίωμα νομής επί του επίδικου ακινήτου, Έκτοτε ο . …………….. ανέλαβε το ακίνητο στην αποκλειστική και πλήρη  νομή και κατοχή του, ασκώντας σ΄αυτό όλες τις πράξεις που αρμόζουν σε κύριο αυτού και ειδικότερα το επισκεύασε, το συντηρούσε, το περιέφραξε με νέο πέτρινο τοιχίο και διέμενε σε αυτό με την οικογένειά του, τη σύζυγό του, …………., και τον υιό του, τον ενάγοντα. Επιπλέον, επέκτεινε την οικία, κατάρτισε συμβάσεις με τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας  στο όνομά του (από την 4.5.1962 με την  ΔΕΗ, βλ. την με αρ., …../1.7.2003 βεβαίωση του πρακτορείου Νίκαιας, την από 31.10.1969 σύμβαση εγκαταστάσεως υδροπαροχής με την Ελληνική Εταιρία Υδάτων και την από 27.3.1972 δήλωση κατάρτισης σύμβασης συνδρομητού με τον ΟΤΕ)  κατέβαλε τα αναλογούντα σε αυτό τέλη και φόρους και το δήλωνε στην ΔΟΥ ως ιδιοκτησία του.  Ο . …………….. απεβίωσε στις 22 Iουλίου 2012 στη Νίκαια Αττικής, χωρίς να αφήσει διαθήκη, καταλείποντας  μοναδικούς πλησιέστερους συγγενείς και εξ αδιαθέτου κληρονόμους του την σύζυγό του και τον ενάγοντα, μοναδικό τέκνο τους, από τους οποίους η σύζυγός του αποποιήθηκε την κληρονομία αυτού με την υπ’ αριθμ. ……./15-11-2012 δήλωση αποποίησης του Πρωτοδικείου Πειραιά, ώστε κατέστη αποκλειστικός κληρονόμος αυτού  ο ενάγων, που αποδέχθηκε την κληρονομία με την υπ’ αριθμ, ……./2013 πράξη αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Αθηνών ………. Εξάλλου,  παρά το γεγονός ότι το επίδικο ακίνητο απονεμήθηκε από την Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων στην προαναφερόμενη δικαιούχο στεγάσεως ……….., ουδέποτε εκδόθηκε επ΄αυτής οριστικό παραχωρητήριο. Η τελευταία κατόπιν αναζήτησης από το Α.Τ. υπέβαλε την από 20.1.1973 αίτηση προς έκδοση οριστικού παραχωρητηρίου, όμως ουδέποτε προσκόμισε  τα ανάλογα δικαιολογητικά (βλ. την  με αρ.πρωτ………/25.4.2014 έγγραφο). Ήδη όμως το ακίνητο κατεχόταν από τον . …………….., όπως προέκυψε από αυτοψία που διενεργήθηκε τον Ιανουάριο του 1973 από το κέντρο Κοινωνικής Πολιτικής του Υπουργείου Κοινωνικών υπηρεσιών (βλ. το με αρ. …../23.1.1973 υπηρεσιακό σημείωμα).  Η αναγραφή αυτής στους εκτιμητικούς πίνακες των αστικών προσφυγικών συνοικισμών που παραδόθηκαν από την ΕΑΠ στο Υπουργείο συνιστά νόμιμο τίτλο κυριότητας, η οφειλή της δε για το τίμημα του ακινήτου, που της παραχωρήθηκε πριν από την 11-11-1944 λογίζεται κατά πλάσμα του νόμου ότι εξοφλήθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 2 του ν. 18/1944 και 1 παρ. 3 του α.ν., 1073/1946), από  δε την παρέλευση έτους από την πλασματική αποπληρωμή του τιμήματος (δηλαδή από 11-11-1945), το ακίνητο που παραχωρήθηκε δεν ανήκε πλέον στο εναγόμενο ελληνικό δημόσιο και, συνακόλουθα, ήταν δυνατή η κτήση της κυριότητάς του από τρίτο, ο οποίος το νεμήθηκε με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας.  Συνεπώς στο επίδικο ακίνητο ασκούσαν νομή ο . …………….. και οι δικαιοπάροχοί του από το έτος 1945 και μετέπειτα, ώστε  ο ανωτέρω κατέστη κύριος του ακινήτου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, ασκώντας τη νομή επ’ αυτού για χρονικό διάστημα άνω των είκοσι ετών, προσμετρώντας στο χρόνο νομής του και  αυτό των δικαιοπαρόχων του, χωρίς να διαταραχθεί από τρίτο.  Κατά συνέπεια  αυτός ήταν ο κύριος του ακινήτου με αιτία την πρωτότυπη κτήση, κατά το χρόνο  έναρξης λειτουργίας του κτηματολογίου του Δήμου Νίκαιας στις 12^η-9-2005, όπου το επίδικο ακίνητο έλαβε ΚΑΕΚ …….. φερόμενο ότι ανήκει σε άγνωστο ιδιοκτήτη.  Το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο επικαλείται, με την έφεσή του την έλλειψη καλής πίστης των δικαιοπαρόχων του  . …………….. και του ιδίου ως προς  τη  κτήση της νομής κι επιπλέον  ότι το επίδικο ακίνητο   εξακολουθεί να του ανήκει : α)  ως αδιάθετο προσφυγικό ακίνητο, διότι μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί για αυτό οριστικό παραχωρητήριο, κι επικουρικώς έχει καταστεί κύριο αυτού, β)  με τακτική άλλως έκτακτη χρησικτησία και γ) δικαώματι πολέμου ως διάδοχο του Οθωματικού Δημοσίου, είτε ως ανήκουσα προ της επανάστασης του 1821 σε Οθωμανούς υπηκόους που εγκατέλειψαν αυτό, τους οποίους επαναφέρει με την έφεσή του.  Οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται σε εσφαλμένη προϋπόθεση, καθώς όπως εκτέθηκε, το επίδικο ακίνητο από τις 11.11.1945 είχε εκφύγει της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε να μην εφαρμόζεται η διάταξη  του άρθρου 4 του ν. 3127/2003 (που τυγχάνει εφαρμογής για τα ακίνητα του ανήκουν στην περιουσία του Δημοσίου, εντός σχεδίου πόλεων) και να  απαιτείται το πρόσθετο στοιχεία της καλής πίστης και οι  λοιπές προϋποθέσεις, ειδικής χρησικτησίας  που ορίζεται  η διάταξη αυτή. Σε κάθε περίπτωση κακή πίστη τόσο της …….., όσο και του   …………….. δεν αποδείχθηκε αφού η πρώτη δεν κατέλαβε αυθαίρετα το επίδικο και ο δεύτερος παρέβαλε τη νομή από αυτήν, με την πεποίθηση ότι παραλαμβάνει από κύριο. Για την ταυτότητα του νομικού λόγου ως αλυσιτελείς και μη νόμιμοι πρέπει να απορριφθούν και οι λοιποί επικουρικοί  ισχυρισμοί του Ελληνικού  Δημοσίου.  Με βάση τα ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο  έκανε δεκτή την αγωγή  ως ουσιαστικά βάσιμη,   αναγνώρισε την κυριότητα του δικαιοπαρόχου του ενάγοντος Δημητρίου …………….. κατά το χρόνο σύνταξης του κτηματολογίου (12.9.2005) διέταξε τη διόρθωση της πρώτης εγγραφής, ώστε να φαίνεται κύριος ο ανωτέρω με αιτία την έκτακτη χρησικτησία, έστω και με ελαφρώς  διάφορη αιτιολογία (εφαρμόζοντας και τη διάταξη του άρθρου 4 του ν. 3127/2003) που αντικαθίσταται με την αιτιολογία της παρούσας, ορθώς κατ’αποτέλεσμα έκρινε, ώστε  η  έφεση να απορριφθεί  ως ουσιαστικά  αβάσιμη. Τα  δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητου  για τον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει, να επιβληθούν σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος, μειωμένα όμως σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 191 § 2, 183 ΚΠολΔ και 22 § 1 του ν. 3693/1957, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ  τυπικά την έφεση και απορρίπτει  αυτή κατ΄ουσίαν.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων ογδόντα (280) €.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 12.11.2025.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ