Αριθμός 667 /2025
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………….. και 2) ……………οι οποίοι αμφότεροι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Μαρία Κυπραίου (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……………., ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιού του δικηγόρου Δημητρίου Παπαδημητρίου.
Ο εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 4.7.2022 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./2022) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1891/2024 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εναγομενοι με την από 14.10.2024 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ …………/2024-ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ …………/2024) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εκκαλούντων, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσιβλήτου αφού έλαβε τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η με αριθμό κατάθεσης στην γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς …………/2024 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 1891/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 3-6-2024, και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 21-10-2024 δίχως, εν τω μεταξύ να προηγηθεί επίδοση της εκκαλουμένης (άρθρα 495, 511, 513, 516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γινει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. με κωδικό ……………../2024 e- παράβολο).
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 785, 786, 787, 792 παρ. 2, 961, 962 και 1113 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση αποκλειστικής χρήσης του κοινού πράγματος από έναν από τους κοινωνούς, δικαιούνται οι υπόλοιποι, και αν δεν πρόβαλαν αξίωση σύγχρησης, να απαιτήσουν απ’ αυτόν που έκανε αποκλειστική χρήση του κοινού, ανάλογη προς το ποσοστό του δικαιώματός τους, μερίδα από το όφελος (καρπούς και γενικότερα ωφελήματα) που αυτός αποκόμισε ή εξοικονόμησε και το οποίο συνίσταται στην αξία της, επιπλέον της ιδανικής του μερίδας, χρήσης του κοινού. Ειδικότερα, προκειμένου περί αστικού ακινήτου, ήτοι ακινήτου που από την κατασκευή του είναι προορισμένο να χρησιμοποιείται για κατοικία ή γραφείο ή κατάστημα, το όφελος αυτό συνίσταται στην, κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσεως, μισθωτική αξία της μερίδας των εκτός χρήσεως κοινωνών, η οποία δεν αποτελεί μίσθωμα, αφού δεν υπάρχει μισθωτική σχέση, αλλά αποδοτέα, ως αποζημίωση, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, ωφέλεια, που προσδιορίζεται με βάση τη μισθωτική αξία του πράγματος, χωρίς να μεταβάλλεται σε αξίωση απόδοσης μισθωμάτων (ΑΠ1145/2024, ΑΠ 567/2023, ΑΠ 4/2022, ΑΠ 802/2017 Τ.Ν.Π.ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, ο τρόπος που ο κοινωνός χρησιμοποίησε αποκλειστικά για λογαριασμό του το κοινό πράγμα είναι κατ` αρχήν αδιάφορος και μπορεί αυτός να το έχει εκμισθώσει ή να το έχει χρησιδανείσει σε άλλον ή να το έχει ιδιοχρησιμοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο, δηλαδή έστω και διατηρώντας αυτό αδρανές ή προκειμένου για ακίνητο διατηρώντας το κλειστό και ανεκμετάλλευτο, εφόσον με τον τρόπο αυτό αποκλείει στην πράξη τη σύγχρηση των λοιπών κοινωνών και ο ίδιος έχει οποτεδήποτε την ευχέρεια να το εκμεταλλευτεί κατά την κρίση και το συμφέρον του (ΑΠ 446/2024, ΑΠ 1145/2024, ΑΠ 1199/2021, ΑΠ 852/2019, ΑΠ276/2016, ΑΠ767/2014).
Με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση ο ενάγων ιστορούσε ότι είναι συγκύριος κατά ½ εξ αδιαιρέτου των αναφερομένων σ΄αυτήν οριζόντιων ιδιοκτησιών (καταστήματος μετά ανοικτού χώρου στάθμευσης, αποθήκης και αυτοτελούς χώρου στάθμευσης), από τις οποίες τον έχουν αποκλείσει οι λοιποί συγκύριοι (εναγόμενοι) απολαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τα οφέλη τους. Ειδικότερα, εκμεταλλεύονται τον χώρο στάθμευσης επιφανείας 97,68 τμ για την στάθμευση 40 μοτοσυκλετών λαμβάνοντας αντίτιμο 60 ευρώ μηνιαίως για κάθε μοτοσυκλέτα και για το σύνολο των μοτοσυκλετών 2400 ευρώ και ως εκ τούτου κατά το χρονικό διάστημα από Νοέμβριο 2009 μέχρι και Μάϊο 2022 το ποσό των 362.400 ευρώ. Επίσης, χρησιμοποιούν α) την αποθήκη επιφανείας 4,81 τμ, η μισθωτική αξία της οποίας ανέρχεται σε 70 ευρώ μηνιαίως με αποτέλεσμα να εξοικονομήσουν κατά το αυτό ως άνω χρονικό διάστημα 10.750 ευρώ. και β) το κατάστημα επιφανείας 63,30 τμ στο οποίο ανήκει και ανοικτός χώρος στάθμευσης, η μισθωτική αξία του οποίου ανέρχεται σε 1200 ευρώ μηνιαίως με αποτέλεσμα να εξοικονομήσουν κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα 181.200 ευρώ. Ζήτησε δε, όπως παραδεκτά περιορίστηκε το αίτημα της αγωγής, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν σ΄αυτόν συμμέτρως για το χρονικό διάστημα από 1-11-2018 μέχρι 31-5-2022 (43 μήνες) για την εκμετάλλευση του χώρου στάθμευσης το ποσό των 25800 ευρώ, για την αποκλειστική χρήση της αποθήκης το ποσό των 1505 ευρώ και για την αποκλειστική χρήση του καταστήματος το ποσό των 25800 ευρώ και συνολικά το ποσό των 78.905 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μεχρις εξοφλήσεως καθώς επίσης και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στα δικαστικά έξοδα αυτού. Επί της αγωγής αυτής, η οποία κρίθηκε νόμιμη ως προς όλα τα αιτήματα αυτής, εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση με την οποία υποχρεώθηκε έκαστος των εναγομένων να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 8.385 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Ωστόσο, ως προς το πρώτο αίτημα αυτής περί καταβολής του ποσού των 25.800 ευρώ από την εκμίσθωση του χώρου στάθμευσης σε 40 δίκυκλες μοτοσυκλέτες η αγωγή είναι μη νόμιμη καθόσον σε περίπτωση αποκλειστικής χρήσης κοινού πράγματος από έναν εκ των κοινωνών το όφελος επί αστικού ακινήτου, όπως στην προκειμένη περίπτωση, συνίσταται στην κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης, μισθωτική αξία της μερίδας του εκτός χρήσεως κοινωνού, η οποία δεν αποτελεί μίσθωμα αλλά ωφέλεια αποδοτέα ως αποζημίωση και προσδιορίζεται με βάση την μισθωτική αξία του πράγματος και όχι με βάση τα κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης, έσοδα του κοινωνού από την αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση του κοινού πράγματος, σύμφωνα με την προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη. Ως εκ τούτου ο ενάγων δεν δικαιούται να ζητήσει μέρος των εσόδων των εναγομένων από την εκμετάλλευση του χώρου στάθμευσης, αλλα την ωφέλεια των εναγομένων από την αποκλειστική χρήση της μερίδας του στο χώρο αυτό, η οποία προσδιορίζεται με βάση την μισθωτική αξία του συγκεκριμένου χώρου και μόνο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε με την εκκαλουμένη το αίτημα αυτό νόμιμο και περαιτέρω επιδίκασε στον ενάγοντα μέρος των εσόδων των εναγομένων εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο κατά τον βάσιμο περί αυτού σχετικό λόγο της εφέσεως.
Περαιτέρω, οι εναγόμενοι παραπονούνται με την έφεσή τους για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων ως προς τα λοιπά αιτήματα της αγωγής και ζητούν την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την καθ΄ ολοκληρίαν απόρριψη της αγωγής του αντιδίκου τους.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 111, 118, 119 παρ. 1 και 216 παρ. 1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι για την τήρηση της, για κάθε αίτηση δικαστικής προστασίας, έγγραφης προδικασίας, με ποινή απαραδέκτου, απαιτείται να αναγράφονται τα σε αυτά οριζόμενα στοιχεία, δηλαδή, μεταξύ των άλλων, το δικαστήριο ενώπιον του οποίου διεξάγεται η δίκη, το όνομα, το επώνυμο, το πατρώνυμο, η κατοικία και η διεύθυνση όλων των διαδίκων και των νόμιμων αντιπροσώπων τους καθώς και ο αριθμός φορολογικού μητρώου του διαδίκου που επιδίδει ή υποβάλλει το δικόγραφο και αν πρόκειται για νομικά πρόσωπα, η επωνυμία, η διεύθυνση της έδρας τους, καθώς και ο αριθμός του φορολογικού μητρώου τους. Εξάλλου, η παράλειψη αναγραφής στο δικόγραφο της αγωγής του ως άνω στοιχείου, που ορίζεται στην πιο πάνω διάταξη του άρθρου 118 αρ. 3 ΚΠολΔ, όπως αυτή ισχύει από 1η-1-2016 μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 1 παρ. 2 του ν. 4355/2015, και στη συνέχεια τη συμπλήρωσή της με το άρθρο 4 του Ν.4842/2021, ήτοι του αριθμού φορολογικού μητρώου του διαδίκου που επιδίδει ή υποβάλλει το δικόγραφο, δεν επιφέρει ακυρότητα αυτού, ενώ η έλλειψη αυτή μπορεί να συμπληρωθεί εκ των υστέρων ή όταν από την επιτρεπτή επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας προκύπτει ότι το εν λόγω στοιχείο (ΑΦΜ) εξατομίκευσης του ενάγοντος (όπως και η αρμόδια Δ.Ο.Υ.) καλύπτεται από την παραπομπή σε άλλα στοιχεία του φακέλου (ΑΠ 665/2024, ΑΠ 1215/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Με τον πρώτο λόγο έφεσης οι εκκαλούντες ισχυριζονται ότι κατ΄εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε με την εκκαλουμένη έγκυρη την αγωγή μολονότι δεν αναφέρεται σ΄αυτήν ο αριθμός φορολογικού μητρώου του ενάγοντος. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος καθόσον η παράλειψη αναγραφής του συγκεκριμένου στοιχείου δεν επιφέρει ακυρότητα του δικογράφου καθώς δύναται να συμπληρωθεί εκ των υστέρων ή να καλυφθεί από την παραπομπή σε άλλα στοιχεία του φακέλου, κατά τα αναφερόμενα στην προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση που συμπληρώθηκε με αναγραφή στο δικόγραφο των Προτάσεων του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.
Από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ούτε ως δικαστικό τεκμήριο η υπ΄αριθμόν ……../2-12-2022 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά που δόθηκε επιμελεία των εναγομένων καθόσον ελήφθη ώρα 10 πμ της 2-12-2022 (βλ σώμα ένορκης βεβαίωσης), ενώ στην επιδοθείσα στον ενάγοντα κλήση αναφέρεται ότι επροκειτο να δοθεί ώρα 10μμ της ανωτέρω ημέρας (βλ …./28-11-2022 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή . …….. με συνημμένη την κλήση για εξέταση μάρτυρα), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με την υπ΄αριθμόν ……/2003 σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας της συμβολαιογράφου Πειραιώς ……….. που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιώς στον τόμο …. και με αριθμό ….. περιήλθαν στους διαδίκους κατά ½ εξ αδιαιρέτου στον ενάγοντα και κατά ¼ εξ αδιαιρέτου σε καθένα των εναγομένων οι παρακάτω οριζόντιες ιδιοκτησίες πολυώροφης οικοδομής η οποία επρόκειτο να κατασκευασθεί επί οικοπέδου κειμένου στο Δήμο Κερατσινίου Αττικής εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως επί της ………….. με αριθμό ….. επιφανείας 166,53 τμ το οποίο συνορεύει νοτιοανατολικά με την …………, βορειοανατολικά, βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά με ακίνητα ιδιοκτησίας αγνώστων και συγκεκριμένα: α) η υπό στοιχεία Υ-1 οριζόντια ιδιοκτησία (υπογειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων) επιφανείας 97,68 τμ η οποία συνορεύει νοτιοανατολικά εν μερει με ράμπα και εν μέρει με το υπέδαφος της πρασιάς της ………., με λεβητοστάσιο, με φρέαρ ανελκυστήρα και με κλιμακοστάσιο, βορειοανατολικά εν μέρει με λεβητοστάσιο, εν μέρει με χώρο καυσίμων, με φρεάρ ανελκυστήρα, με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου, με κλιμακοστάσιο και με βορειοανατολικό όριο ακινήτου, βορειοδυτικά εν μέρει με φρεάρ ανελκυστήρα και εν μέρει με βορειοδυτικό όριο ακινήτου και νοτιοδυτικά εν μέρει με νοτιοδυτικό όριο ακινήτου και εν μέρει με ράμπα, έχει δε καταχωρισθεί στα κτηματολογικα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιώς με ΚΑΕΚ …………….. β) η υπό στοιχεία Υ-2 οριζόντια ιδιοκτησία (υπόγεια αποθήκη) επιφανείας 4,81 τμ η οποία συνορεύει νοτιοανατολικά με το υπέδαφος της πρασιάς της …………., βορειοανατολικά με βορειοανατολικό όριο ακινήτου, βορειοδυτικά με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου και νοτιοδυτικά εν μερει με λεβητοστάσιο και εν μερει με χώρο καυσίμων, έχει δε καταχωρισθεί στα κτηματολογικά βιβλία του αυτού ως άνω Κτηματολογικού Γραφείου με ΚΑΕΚ ………….. γ) η υπό στοιχεία Ι-1 οριζόντια ιδιοκτησία (ισόγειο κατάστημα) επιφανείας 63,30 τμ η οποία συνορεύει νοτιοανατολικά εν μερει με ράμπα και εν μέρει με ημιυπαίθριο χώρο και πέραν αυτού με την λεωφόρο …….. (μέσω της πρασιάς) και με φρέαρ ανελκυστήρα, βορειοανατολικά εν μέρει με ημιυπαίθριο χώρο, εν μέρει με κυρια είσοδο του ακινήτου, με φρέαρ ανελκυστήρα και με κλιμακοστάσιο, βορειοδυτικά εν μέρει με πλατύσκαλο κλιμακοστασίου, εν μέρει με φρέαρ ανελκυστήρα και με ακάλυπτο χώρο του ακινήτου και νοτιοδυτικά εν μέρει με νοτιοδυτικό όριο του ακινήτου και εν μέρει με φρέαρ ανελκυστήρα. Στην οριζόντια αυτή ιδιοκτησία ανήκει και ο υπό στοιχεία Ρ-1 ανοικτός χώρος στάθμευσης αυτοκινήτου επιφανείας 10,13 τμ ο οποίος βρίσκεται στην πρασιά και χρησιμοποιείται αποκλειστικά για στάθμευση αυτοκινήτου και συνορεύει νοτιοανατολικά με υπόλοιπη πρασιά και πέραν αυτής με τη λεωφόρο ….., βορειοανατολικά με υπόλοιπη πρασιά, βορειοδυτικά με υπόλοιπη πρασιά και νοτιοδυτικά με ράμπα. Η οριζόντια αυτή ιδιοκτησία έχει καταχωρισθεί στα κτηματολογικά βιβλία του ανωτέρω Κτηματολογικού Γραφείου με αριθμό ΚΑΕΚ …….. Εκ των ανωτέρω οριζόντιων ιδιοκτησιών η υπό στοιχεία Υ-2 οριζόντια ιδιοκτησία (αποθήκη) επιφανείας 4,81 τμ ουδέποτε κατασκευάσθηκε όπως προκύπτει από την κάτοψη υπογείου – ισογείου του αρχιτέκτονα …………. που προσκόμισαν οι εναγόμενοι, την ακρίβεια και ορθότητα της οποίας δεν αμφισβήτησε ο ενάγων. Ως εκ τούτου δεν νοείται αποκλεισμός από ανύπαρκτη αποθήκη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε με την εκκαλουμένη ότι οι εναγόμενοι απέκλεισαν τον ενάγοντα από την χρήση της αποθήκης αυτής και υποχρέωσε έκαστο των εναγομένων να καταβάλει στον ενάγοντα την ωφέλεια που αποκομισε από την χρήση του χώρου αυτού εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις κατά τον βάσιμο περί αυτού λόγο της εφέσεως.
Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι οι εναγόμενοι απέκλεισαν μερικώς τον ενάγοντα από την χρήση της υπό στοιχεία Ι-1 οριζόντιας ιδιοκτησίας (κατάστημα) επιφανείας 63,30 τμ καθώς μίσθωσαν τον ανοικτό χώρο στάθμευσης Ρ-1 που ανήκει σ΄αυτήν, σε τρίτο έμπορο αυτοκινήτων ο οποίος χρησιμοποιεί τον χώρο αυτό συμπεριλαμβανομένου και του προαύλιου χώρου της οικοδομής ως χώρο έκθεσης των προς πώληση οχημάτων του. Ως εκ τούτου υποχρεούνται οι εναγόμενοι ν΄αποδώσουν στον ενάγοντα την ωφέλεια που αποκόμισαν από την αποκλειστική χρήση του συγκεκριμένου χώρου, η οποία πρσδιορίζεται με βάση την μισθωτική αξία της μερίδας του ενάγοντος στην συγκεκριμένη οριζόντια ιδιοκτησία. Λαμβανομένου δε, υπόψη ότι πρόκειται για ισόγειο κατάστημα επιφανείας 63,60 τμ το οποίο δεν ηλεκτροδοτείται και στερείται παροχής ύδατος, όπως προκύπτει από το υπ΄αριθμόν …../2024 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου . …… με το οποίο ήδη πωλήθηκε από τους διαδίκους σε τρίτο, καθώς και ότι ο υπαίθριος χώρος στάθμευσης αυτού έχει πρόσοψη επί της οδού ……….. που τυγχάνει ιδιαίτερα εμπορικός δρόμος, αλλά και του τρόπου αποκλεισμού του ενάγοντος (εκμετάλλευση του υπαίθριου χώρου σταθμευσης που ανήκει στο κατάστημα) η μισθωτική αξία αυτού ανέρχεται στο ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως Επομένως, για χρονικό διάστημα 43 μηνών η ωφέλεια των εναγομένων ανήλθε σε {(200 Χ 50% ) Χ 43=} 4300 και έκαστου εξ αυτών σε 2150 ευρώ. Συνεπώς, καθενας των εναγομένων υποχρεούται ν καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 2150 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη έκρινε ότι έκαστος των εναγομένων υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 5.375 ευρώ, εσφαλμένα εκτίμησε το αποδεικτικό υλικό κατά τον βάσιμο περί αυτού λόγο της εφέσεως, η οποία κατ΄ακολουθίαν πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ΄ουσιαν. Ακολούθως, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να δικαστεί και περαιτέρω να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή ως βάσιμη και κατ΄ουσίαν και να υποχρεωθεί καθένας των εναγομένων να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Μέρος των δικαστικών εξόδων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας του εφεσίβλητου – ενάγοντος πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των εκκαλούντων – εναγομένων λόγω της μερικής ήττας αυτών, αυτών (άρθρα 183,176, 191 παρ 2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Πρέπει, επίσης, να διαταχθεί και η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στους εκκαλούντες λόγω της παραδοχής της εφέσεως (άρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ έφεση
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄αριθμόν 1891/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την με αριθμό καταθ. ………../2022 αγωγή που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ έκαστο των εναγομένων να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δυο χιλιαδων εκατον πενήντα (2150) ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εκκαλούντες – εναγόμενους σε μέρος των δικαστικών εξόδων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας του εφεσίβλητου ενάγοντος το οποίο καθορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στους εκκαλούντες.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 7 Νοεμβρίου 2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ