Αριθμός 468/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ειδική Διαδικασία άρθρ. 681Α ΚΠολΔ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και τη γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ασκήθηκε η από 3-7-2017 (αριθμός έκθεσης κατάθεσης ………..και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………..) έφεση των εν μέρει ηττηθεισών εναγουσών κατά των υπ΄ αριθμ. 420/2016 και 2347/8-5-2014 αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία άρθρ. 681Α ΚΠολΔ), η οποία στρέφεται κατά: 1) του ………, ως υπαιτίου οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, 2) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «» και 3) του ν.π.ι.δ. με την επωνυμία ‘’Επικουρικό Κεφάλαιο Ασφάλισης από Ατυχήματα Αυτοκινήτων’’. Eιδικότερα με την εκκαλούμενη υπ΄αριθμ. 2347/8-5-2014 απόφαση κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής ως προς τη δεύτερη εναγομένη ………, διατάχθηκε κατ΄ άρθρο 90 ΚΠολΔ προσεπίκληση του Επικουρικού Κεφαλαίου με επιμέλεια των εναγουσών και απορρίφθηκε η αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη ως προς την τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία και ήδη δεύτερη εφεσίβλητη. H ως άνω έφεση, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της δεύτερης εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτως λόγω εκπρόθεσμης άσκησης της. Τούτο διότι από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης (8-5-2014), η οποία ως προς την ως άνω εναγομένη υπόκειτο εξ αρχής σε έφεση κατ΄ άρθρο 513 ΚΠολΔ (ΑΠ 365/2010 ΕφΑΔ 2010 1219, ΑΠ 55/2008 ΕπΠολΔ 2008 392, ΑΠ 1236/2007 ΧρΙΔ 2008 239) εν όψει της απλής ομοδικίας, που τη συνέδεε με τον πρώτο εναγόμενο υπαίτιο οδηγό λόγω παθητικής εις ολόκληρον ενοχής (άρθρ. 481 επ. ΑΚ, 74 ΚΠολΔ, ΑΠ 1136/2014 TNΠ ΔΣΑ, ΑΠ 1349/2008 ΝοΒ 2010 698, ΑΠ 740/2000 ΕλλΔνη 2001 101), μέχρι την κατάθεση της εν λόγω έφεσης (27-7-2017) παρήλθε η ορισθείσα στη διάταξη του άρθρου 518§2 προθεσμία των τριών ετών (άρθρο 532 ΚΠολΔ). Εξάλλου οι εκκαλούσες πρέπει να καταδικαστούν λόγω της ήττας τους (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της δεύτερης εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Ως προς τους λοιπούς εφεσιβλήτους η υπό κρίση έφεση ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 518§2, 520§1 ΚΠολΔ), πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια ειδική διαδικασία, που εφαρμόστηκε από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (άρθρ. 681Α ΚΠολΔ) ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρ. 533§1 ιδίου Κώδικα) καθόσον για την άσκηση της έφεσης έχει κατατεθεί από τις εκκαλούσες το σχετικό παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ, όπως προβλέπεται από την §3 του άρθρου 495 ΚΠολΔ λόγω του χρόνου άσκησης της έφεσης.
Περαιτέρω ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ασκήθηκε η από 9-1-2018 (αριθμός έκθεσης κατάθεσης …… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……..) έφεση, για την οποία κατατέθηκε από το εκκαλούν το σχετικό παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ (άρθρ. 495§3 ΚΠολΔ), του εν μέρει ηττηθέντος προσεπικαλουμένου ν.π.ι.δ. με την επωνυμία ‘’ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ’’ κατά της υπ΄ αριθμ. 420/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία άρθρ. 681Α ΚΠολΔ). Καταρχήν πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της εν λόγω έφεσης ως ως προς την πέμπτη εφεσίβλητη ………, η οποία, όπως αποδεικνύεται από τα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου, δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο όταν εκφωνήθηκε η υπόθεση με τη σειρά της από το οικείο έκθεμα και το εκκαλούν δεν προσκομίζει ούτε άλλωστε επικαλείται σχετική έκθεση επίδοσης. Κατά τα λοιπά η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517, 518§2 ΚΠολΔ), και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία (άρθρ. 533§1 ιδίου Κώδικα) συνεκδικαζόμενη με την από 3-7-2017 (αριθμός έκθεσης κατάθεσης ………..και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………..) έφεση λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας αλλά και διότι με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων αυτής (άρθρ. 246 και 524§1 ιδίου Κώδικα)
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία άρθρ. 681Α ΚΠολΔ) ασκήθηκαν: α) η από 10-4-2013 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… αγωγή, με την οποία οι ενάγουσες ισχυρίστηκαν ότι στις 3-5-2012 ο ……., σύζυγος της πρώτης και πατέρας των λοιπών, επέβαινε επί της υπ΄αριθμ. κυκλοφορίας ……. δίκυκλης μοτοσικλέτας της αποκλειστικής του κυριότητας, στη λεωφόρο Κακής Βίγλας στη Σαλαμίνα Αττικής με κατεύθυνση από Αιάντειο προς Κακή Βίγλα, όταν συγκρούσθηκε μετωπικά με το υπ΄αριθμ. κυκλοφορίας …… ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος ….. με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα. Ότι υπέστησαν συνεπεία του θανάτου του συγγενούς τους ψυχική οδύνη καθώς και υλική ζημία (καταστροφή μοτοσικλέτας, έξοδα κηδείας, στέρηση υπηρεσιών κλπ.). Με βάση τα ανωτέρω οι ενάγουσες ζήτησαν μετά από νομότυπο περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό: α) να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει σε κάθε μία κατά το λόγο της κληρονομικής μερίδας της αποζημίωση για την καταστροφή της δίκυκλης μοτοσικλέτας, τα έξοδα κηδείας κλπ. β) να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα ως αποζημίωση λόγω στέρησης υπηρεσιών και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης το συνολικό ποσό των 289.600 ευρώ με την επιφύλαξη να διεκδικήσει και το επιπλέον ποσό των 44 ευρώ κατά την παράσταση της ως πολιτικώς ενάγουσα ενώπιον των αρμοδίων ποινικών Δικαστηρίων, σε κάθε μία από τις λοιπές ενάγουσες ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης το ποσό των 162.000 ευρώ με την επιφύλαξη να διεκδικήσει και το επιπλέον ποσό των 44 ευρώ κατά την παράσταση της ως πολιτικώς ενάγουσα ενώπιον των αρμοδίων ποινικών Δικαστηρίων. β) η από 28-7-2014 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. προσεπίκληση κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου μετά από την έκδοση της υπ΄αριθμ. 2347/2014 απόφασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου αγωγή, με την οποία απορρίφθηκε η ως άνω κύρια αγωγή ως προς την τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με το σκεπτικό ότι το ζημιογόνο όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο ενώ διατάχθηκε η κατ΄ άρθρο 90 ΚΠολΔ προσεπίκληση του Επικουρικού Κεφαλαίου με επιμέλεια των εναγουσών εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης. γ) η από 4-3-2015 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… παρεμπίπτουσα αγωγή, με την οποία το παρεμπιπτόντως ενάγον Επικουρικό Κεφάλαιο ζήτησε μετά από νομότυπο περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, σε περίπτωση που η ως άνω κύρια αγωγή γίνει δεκτή, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των παρεμπιπτόντως εναγομένων ,…….. ………. να του καταβάλουν οποιοδήποτε ποσό (για κεφάλαιο, τόκους και δικαστικά έξοδα) θα υποχρεωθεί αυτό να καταβάλει στις ενάγουσες της από 10-4-2013 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… αγωγής με το νόμιμο τόκο από την ημέρα καταβολής του αντίστοιχου ποσού. Επί των δικογράφων αυτών εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ΄αριθμ. 420/2016 απόφαση, η οποία: 1) επί της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… κύριας αγωγής, έκανε αυτή εν μέρει δεκτή αναγνωρίζοντας την υποχρέωση του εναγομένου να καταβάλει: α) στην πρώτη ενάγουσα το συνολικό ποσό των 50.150 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, σε κάθε μία από τις λοιπές ενάγουσες το συνολικό ποσό των 50.225 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, 2) επί της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… προσεπίκλησης, έκανε αυτή δεκτή, 3) επί της υπ΄ αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. παρεμπίπτουσας αγωγής, έκανε αυτή δεκτή και αναγνώρισε την υποχρέωση των παρεμπιπτόντως εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον στο παρεμπιπτόντως ενάγον το ως άνω ποσό, που επιδικάστηκε στις ενάγουσες της κύριας αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται με τις υπό κρίση εφέσεις τους οι εκκαλούντες για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και ζητούν: α) οι εκκαλούσες της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ………. έφεσης την κατά παραδοχή αυτής εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολο της η από 10-4-2013 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ….. αγωγή τους, β) το εκκαλούν της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. έφεσης την κατά παραδοχή αυτής εξαφάνιση άλλως μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης απόφασης ώστε να απορριφθεί η από 28-7-2014 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… προσεπίκληση, που ασκήθηκε εναντίον του.
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 19§8 π.δ. 237/1986, η οποία προστέθηκε με την περίπτωση δ’ του άρθρου τέταρτου ν.4092/2012 (έναρξη ισχύος 8-11-2012), η αγωγή κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου είναι παραδεκτή, μόνον αν ο ενάγων έχει υποβάλει προ της άσκησής της στο Επικουρικό Κεφάλαιο, έγγραφη αίτηση αποζημίωσης, με συνημμένα τα έγγραφα που αποδεικνύουν την απαίτησή του. Το Επικουρικό Κεφάλαιο είναι υποχρεωμένο να απαντήσει αιτιολογημένα στην αίτηση εντός τριών μηνών από την υποβολή της, σύμφωνα με την παράγραφο 6 του άρθρου 6 του νόμου αυτού. Μετά τη λήψη της απάντησης του Επικουρικού Κεφαλαίου ή την άπρακτη παρέλευση της ως άνω προθεσμίας, ο παθών δύναται να ασκήσει αγωγή κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου.» Όπως συνάγεται από την τελευταία αυτή διάταξη θεσπίζεται ως προϋπόθεση παραδεκτού της άσκησης αγωγής εκ μέρους του παθόντος από αυτοκινητικό ατύχημα, εναντίον του Επικουρικού Κεφαλαίου, η προηγούμενη της άσκησης της αγωγής, κατάθεση έγγραφης αίτησης αποζημίωσης εκ μέρους του παθόντος, η οποία θα απευθύνεται προς το Επικουρικό Κεφάλαιο, με συνημμένα τα έγγραφα, που αποδεικνύουν την απαίτησή του. Επί της αίτησης αυτής του παθόντος, θεσπίζεται τρίμηνη προθεσμία η οποία ξεκινά από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, εντός της οποίας το Επικουρικό Κεφάλαιο είναι υποχρεωμένο να απαντήσει αιτιολογημένα επί της αίτησης αυτής. Μόνο μετά τη λήψη της απάντησης του Επικουρικού Κεφαλαίου ή την άπρακτη παρέλευση της ως άνω προθεσμίας, ο παθών μπορεί να ασκήσει παραδεκτά αγωγή εναντίον του Επικουρικού Κεφαλαίου.
Στην υπό κρίση περίπτωση με την υπ΄αριθμ. 2347/2014 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου απορρίφθηκε η ως άνω κύρια αγωγή ως προς την τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με το σκεπτικό, όπως ήδη αναφέρθηκε ανωτέρω, ότι το ζημιογόνο όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο ενώ διατάχθηκε η κατ΄ άρθρο 90 ΚΠολΔ προσεπίκληση του Επικουρικού Κεφαλαίου με επιμέλεια των εναγουσών εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης. Επομένως δεν πρόκειται για άσκηση αγωγής ώστε να υφίσταται υποχρέωση τήρησης της ως άνω περιγραφείσας προδικασίας, όπως αβασίμως διατείνεται το προσεπικαλούμενο ν.π.ιδ.δ. αλλά για προσεπίκληση κατόπιν διαταγής του Δικαστηρίου. Επομένως το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του απέρριψε το σχετικό ισχυρισμό δεν έσφαλε κατά την εφαρμογή του νόμου, ο δε σχετικός λόγος της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, κρίνεται απορριπτέος ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι ενάγουσες –προσεπικαλούσες ως εκ περισσού πριν την άσκηση της προσεπίκλησης μετά τη δημοσίευση της ως άνω απόφασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου απευθύνθηκαν στο προσεπικαλούμενο ν.π.ιδ.δ. σχετικά με την αξίωση τους και το τελευταίο απάντησε ότι δεν προτίθεται να την ικανοποιήσει (βλ. προσκ. το σχετικό από 21-5-2015 έγγραφο).
Περαιτέρω, όπως ήδη αναφέρθηκε, ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ασκήθηκε και η από 28-7-2014 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… προσεπίκληση κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου μετά από την έκδοση της υπ΄αριθμ. 2347/2014 απόφασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου αγωγή, με την οποία απορρίφθηκε η ως άνω κύρια αγωγή ως προς την τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία με το σκεπτικό ότι το ζημιογόνο όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο ενώ διατάχθηκε η κατ΄ άρθρο 90 ΚΠολΔ προσεπίκληση του Επικουρικού Κεφαλαίου με επιμέλεια των εναγουσών εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση της απόφασης. Το εν λόγω δικόγραφο περιέχει όλα τα αναγκαία για το ορισμένο του στοιχεία αφού γίνεται σε αυτό εκτενής αναφορά τόσο στην κύρια αγωγή, η οποία διαλαμβάνεται αυτούσια, όσο και στην υπ΄αριθμ. 2347/8-5-2014 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η κατ΄ αρθρ. 90 ΚΠολΔ προσεπίκληση του Επικουρικού Κεφαλαίου. Επομένως ο ισχυρισμός περί αοριστίας της ως άνω προσεπίκλησης, τον οποίο επαναφέρει το εκκαλούν Επικουρικό Κεφάλαιο με το σχετικό λόγο έφεσης, ορθώς κρίθηκε απορριπτέος ως κατ΄ ουσία αβάσιμος από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έστω και χωρίς αιτιολογία, η οποία παραδεκτώς συμπληρώνεται όπως ανωτέρω κατ΄άρθρ. 534 ΚΠολΔ.
Εξάλλου στο αίτημα της αγωγής αποζημίωσης σε εφάπαξ κεφάλαιο κατ΄ άρθρο 930§1 ΑΚ θεωρείται ότι περιέχεται σε σχέση μείζονος προς έλασσον το αίτημα για μηνιαίες χρηματικές παροχές. Επομένως αν ζητείται με την αγωγή επιδίκαση εφάπαξ κεφαλαίου χωρίς να γίνεται επίκληση σπουδαίου προς τούτο λόγου, δεν απορρίπτεται η αγωγή αλλά το σχετικό αίτημα γίνεται δεκτό για το ίδιο αιτούμενο ποσό αλλά καταβλητέο σε μηνιαίες δόσεις, κάθε μία από τις οποίες προκύπτει από απλό μαθηματικό υπολογισμό εφόσον ορίζεται η χρονική περίοδος της απώλειας των προσόδων και το συνολικό ποσό (ΑΠ 1843/2013 ΝοΒ 2014 637).
Στην υπό κρίση περίπτωση η πρώτη ενάγουσα ζήτησε μεταξύ άλλων με την από 10-4-2013 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …… αγωγή την επιδίκαση του ποσού των 127.600 ευρώ ως αποζημίωση λόγω στέρησης των υπηρεσιών του θανόντος συζύγου της για χρονικό διάστημα 319 μηνών (από την ημερομηνία θανάτου έως τη συμπλήρωση του προσδόκιμου ορίου επιβίωσης των 80 ετών) και διέλαβε προς τούτο στο δικόγραφο της αγωγής: 1) την ύπαρξη γάμου μεταξύ της ιδίας και του θανόντος ……., 2) την επέλευση του θανάτου του τελευταίου λόγω αμελούς συμπεριφοράς κατά την οδήγηση του πρώτου εναγομένου, 3) τον πιθανό χρόνο ζωής του συζύγου της (80 έτη) και 4) το ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, στο οποίο αποτιμώνται οι προσφερθείσες από το θανόντα υπηρεσίες του μετά τη συνταξιοδότηση του, τις δε υπηρεσίες αυτές προσέφερε κατά τους ισχυρισμούς της πρώτης ενάγουσας ο θανών σύζυγος της πέραν του ποσού των 1.500 ευρώ, στο οποίο ανερχόταν η μηνιαία σύνταξη του. Επομένως η αγωγή κατά το εν λόγω αίτημα ήταν επαρκώς ορισμένη όπως και νόμιμη αφού αληθή υποτιθέμενα τα περιστατικά, που μνημονεύονται στο δικόγραφο, είναι ικανά να επιφέρουν την έννομη συνέπεια που η πρώτη ενάγουσα επικαλείται ήτοι τη θεμελίωση αξίωσης αποζημίωσης λόγω στέρησης υπηρεσιών. Το γεγονός ότι στο αγωγικό δικόγραφο δεν γίνεται μνεία της συνδρομής σπουδαίου λόγου, ο οποίος επιβάλλει την καταβολή κατ΄ αποκοπήν ποσού και όχι τμηματικώς, ουδόλως συνεπάγεται αοριστία της αγωγής κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα ανωτέρω στη μείζονα πρόταση αλλά αν κριθεί βάσιμο το σχετικό αίτημα, αυτό γίνεται δεκτό για το ίδιο αιτούμενο ποσό αλλά καταβλητέο σε μηνιαίες δόσεις, κάθε μία από τις οποίες προκύπτει από απλό μαθηματικό υπολογισμό αφού στο δικόγραφο της αγωγής αναφέρονται τόσο η χρονική περίοδος της απώλειας των προσόδων όσο και το συνολικό ποσό. Κατά συνέπεια το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του έκρινε αυτή απαράδεκτη λόγω αοριστίας με το σκεπτικό ότι δε γίνεται μνεία της συνδρομής σπουδαίου λόγου, ο οποίος επιβάλει την καταβολή κατ΄αποκοπήν ποσού και όχι τμηματικώς, έσφαλε κατά την εφαρμογή του νόμου, όπως βασίμως ισχυρίζεται η πρώτη ενάγουσα και ήδη πρώτη εκκαλούσα με το σχετικό λόγο έφεσης κατά την προσήκουσα εκτίμηση αυτού. Κατά συνέπεια πρέπει κατά το κεφάλαιο αυτό να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση, να κρατηθεί η αγωγή και να δικαστεί επί της ουσίας.
Από τις ένορκες καταθέσεις των νομίμως εξετασθέντων μαρτύρων, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την υπ΄αριθμ. 2347/2014 απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για κάποια από τα οποία γίνεται ιδιαίτερη μνεία παρακάτω χωρίς πάντως να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Στις 3 Μαϊου 2012 και περί ώρα 13.15 ο ….., συγγενής των εναγουσών της κύριας αγωγής και ήδη εκκαλουσών (σύζυγος της πρώτης και πατέρας των λοιπών), ηλικίας 54 ετών, επέβαινε στην υπ΄αριθμ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα της αποκλειστικής του κυριότητας, εργοστασίου κατασκευής PIAGGIO τύπου COSA ELESTA, επί της λεωφόρου Κακής Βίγλας στη Σαλαμίνα Αττικής με κατεύθυνση από Αιάντειο προς Κακή Βίγλα. Η λεωφόρος Κακής Βίγλας είναι διπλής κατεύθυνσης, συνολικού πλάτους οδοστρώματος 7,7 μ. με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, μεταξύ δε των ρευμάτων κυκλοφορίας υπάρχει διπλή διαχωριστική γραμμή και το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας έχει οριστεί στα 50 χιλιόμετρα ανά ώρα (βλ. σχετ. την από 3-5-2012 έκθεση αυτοψίας καθώς και το πρόχειρο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας Σαλαμίνας). Ξαφνικά και ενώ ο συγγενής των εναγουσών εκινείτο με ταχύτητα περίπου 40 χιλιομέτρων ανά ώρα στο ύψος του ΟΑ 96, δέχθηκε σφοδρό μετωπικό χτύπημα από τον πρώτο εναγόμενο της κύριας αγωγής και ήδη εφεσίβλητο …….., ο οποίο εκινείτο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας δηλ. με κατεύθυνση από Κακή Βίγλα προς Αιάντειο οδηγώντας το υπ΄αριθμ. κυκλοφορίας …… ΙΧΕ αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής CITROEN τύπου XSARA, αποκλειστικής κυριότητας της ……. Περαιτέρω από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι το εν λόγω όχημα δεν ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη σε ασφαλιστική εταιρία. Ειδικότερα την έλλειψη σύμβασης ασφάλισης για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη σε ασφαλιστική εταιρία ομολόγησε η κυρία του αυτοκινήτου ……….. ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων (βλ. σχετ. την από 25-5-2012 ένορκη κατάθεση της) ενώ στην από 3-5-2012 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος αναγράφεται ότι δεν εξακριβώθηκε ασφαλιστική εταιρία, ο δε χρόνος του ατυχήματος, ο οποίος δεν αμφισβητείται, τοποθετείται στις 13.15 της 3ης Μαϊου 2012. Την ίδια ημέρα (3-5-2012) περί ώρα 15.31 ήτοι μετά την επέλευση του επιδίκου ατυχήματος, υποβλήθηκε αίτημα προς την ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «…….», ως προς την οποία ήδη έχει απορριφθεί η ασκηθείσα κατ΄ αυτής έφεση, προς ασφαλιστική κάλυψη του ζημιογόνου αυτοκινήτου. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό και ακολούθως εκδόθηκε το υπ΄αριθμ. ……. πολυασφαλιστήριο αυτοκινήτου, στο οποίο μεταξύ άλλων όρων, αναγράφεται: ‘’διάρκεια ασφάλισης από 15.31 μ.μ. της 3-5-2012 έως 12.01 της 3-11-2012’’. Το γεγονός ότι στο ειδικό σήμα αναγράφεται ‘’διάρκεια ασφάλισης 3-5-2012 /3-11-2012’’ δεν μπορεί να οδηγήσει το Δικαστήριο σε αντίθετη κρίση. Τούτο διότι: α) στο ειδικό σήμα δεν αναγράφονται όλοι οι επιμέρους όροι της ασφαλιστικής σύμβασης, β) η ώρα έναρξης της υποχρέωσης του ασφαλιστή στην ασφαλιστική σύμβαση αποτελεί μερικότερη συμφωνία των συμβαλλομένων μερών και υποδηλώνει ότι ο ασφαλιστικός κίνδυνος δεν καλύπτεται πριν την ώρα αυτή εκτός αν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, γ) η περί έναρξης της ασφαλιστικής κάλυψης συμφωνία μπορεί να είναι ρητή ή να συνάγεται από το περιεχόμενο της σύμβασης, τεκμαίρεται δε ότι είναι αυτή, που αναγράφεται στη σύμβαση εφόσον δεν υπήρξε εναντίωση του ασφαλισμένου, δ) τυχόν αποδοχή της αντίθετης άποψης, κατά την οποία αν στο ειδικό σήμα αναγράφεται ημέρα έναρξης της ασφάλισης χωρίς ώρα (ενώ στη σύμβαση ασφάλισης αναγράφεται συγκεκριμένη ώρα έναρξης της ευθύνης) η ασφάλιση ισχύει για όλη την αναγραφόμενη στο σήμα ημέρα, οδηγεί στο αποτέλεσμα ο ασφαλιστής να υποχρεώνεται ενδεχομένως να καλύψει ασφαλιστικά ένα ατύχημα, που έλαβε χώρα πριν την ώρα, η οποία συμφωνήθηκε ως ώρα έναρξης της ασφάλισης. Επιπλέον υπό τη θεώρηση αυτή ένα όχημα μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς να είναι ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη σε ασφαλιστική εταιρία και να υπάρχει η δυνατότητα σύναψης ασφαλιστικής σύμβασης αυθημερόν και ασφαλιστικής κάλυψης για ατύχημα, που προηγήθηκε, σε βάρος της ασφαλιστικής εταιρίας, που θα συμβληθεί. Περαιτέρω από τα ίδια αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι όταν συνέβη το ως άνω ατύχημα, ο καιρός ήταν αίθριος και το οδόστρωμα ξηρό, χωρίς να δυσχεραίνεται η ροή των επ΄ αυτού κυκλοφορούντων οχημάτων και η ορατότητα των οδηγών (βλ. σχετ. την έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος). Όπως επιβεβαιώνεται και από την προσκομισθείσα έκθεση πραγματογνωμοσύνης, που συντάχθηκε από τον …….. πτυχιούχο εργοδηγό μηχανολόγο στα πλαίσια της αυτεπάγγελτης αστυνομικής προανάκρισης, αποκλειστικά υπαίτιος για την πρόκληση του ατυχήματος είναι ο πρώτος εναγόμενος …….., ο οποίος οδηγούσε χωρίς να διαθέτει άδεια ικανότητας οδήγησης τελώντας συγχρόνως υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών (βλ. προσκ. την υπ΄αριθμ. ……. έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης), που επηρεάζουν την αντίληψη και την οδηγική συμπεριφορά, έβαινε με υπερβολικές για τις περιστάσεις ταχύτητα, έχασε τον έλεγχο του οχήματος του, το οποίο εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και συγκρούστηκε με τη δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο συγγενής των εναγουσών. Το γεγονός ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου, που ενεπλάκη στο ατύχημα, ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα αποδεικνύεται αφενός μεν από τις εκτεταμένες ζημίες, που υπέστη στο εμπρόσθιο δεξιό μέρος του, αφετέρου δε από το σημείο, στο οποίο κατέληξε σε σχέση με το αποτυπωθέν στο πρόχειρο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας σημείο σύγκρουσης. Εξάλλου δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι το αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο εναγόμενος και ήδη εφεσίβλητος …….., δεν είχε υποβληθεί σε σχετικό τεχνικό έλεγχο (ΚΤΕΟ), είχε δε υποστεί επεμβάσεις, οι οποίες επηρέασαν καταλυτικά την οδηγική του συμπεριφορά σε συνδυασμό με την ανάπτυξη υπερβολικής ταχύτητας εκ μέρους του οδηγού. Χαρακτηριστικό της ακαταλληλότητας κυκλοφορίας του εν λόγω οχήματος είναι το γεγονός ότι το οπίσθιο δεξιό ελαστικό είχε διαφορετικές διαστάσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα (ελαστικά) καθώς επίσης η ζάντα του δεξιού τροχού ήταν κατασκευασμένη από διαφορετικό υλικό (σίδηρο) σε σχέση με τις υπόλοιπες τρεις (αλουμίνιο) με αυτόθροη συνέπεια τον επηρεασμό της πρόσφυσης και της ενεργητικής ασφάλειας του αυτοκινήτου. Ο ισχυρισμός του καθού η προσεπίκληση και ήδη εκκαλούντος-εφεσιβλήτου Επικουρικού Κεφαλαίου, το οποίο υποχρεούται σε αποζημίωση αφού κατά τα προαναφερθέντα το ζημιογόνο όχημα κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ανασφάλιστο, περί συντρέχοντος πταίσματος του ….., συγγενούς των εναγουσών της κύριας αγωγής, στην πρόκληση του τροχαίου ατυχήματος δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο. Η σύνταξη δε του πρόχειρου σχεδιαγράμματος εκ μέρους των προανακριτικών υπαλλήλων έγινε κατά δήλωση του επιζώντος εναγομένου ….., σε κάθε δε περίπτωση τα όσα αποτυπώνονται σε αυτό σχετικά με τις συνθήκες, υπό τις οποίες έλαβε χώρα το τροχαίο είναι δεκτικά ανταπόδειξης κατ΄ άρθρο 440 ΚΠολΔ. Η κρίση του Δικαστηρίου περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του εναγομένου εφεσιβλήτου ……. ως προς την επέλευση του ατυχήματος και το θανάσιμο τραυματισμό του συγγενούς των εναγουσών –εκκαλουσών και εφεσιβλήτων ….. ενισχύεται από το γεγονός ότι με την υπ΄αριθμ. 236/15-5-2015 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά ο εναγόμενος εφεσίβλητος ……. καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης πέντε ετών για την πράξη της οδήγησης μεταφορικού μέσου υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών, από την οποία προκλήθηκε θάνατος προσώπου και σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για την πράξη της ανθρωποκτονίας από αμέλεια σε βάρος του …….. (βλ. προσκ. το σχετικό απόσπασμα). Αποτέλεσμα της σφοδρότατης μετωπικής σύγκρουσης των ανωτέρω αναφερθέντων οχημάτων ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του συγγενούς των εναγουσών . …, ο οποίος υπέστη πολλά μικρά θλαστικά τραύματα, εκδορές μετωπιαίας χώρας, παρειών, ρινός και πώγωνος, κατάγματα κάτω τριτημορίου δεξιού αντιβραχίου (επιπλεγμένο), μεσότητας αριστερού βραχιονίου, επιπλεγμένα κατάγματα δεξιού ισχίου και των οστών της δεξιάς λεκάνης με εκτεταμένου βαθμού διασχίσεις των μαλακών μορίων συστοίχως, επιπλεγμένο κάταγμα δεξιού γόνατος με εκτεταμένου βαθμού διασχίσεις των μαλακών μορίων, επιπλεγμένο κάταγμα αριστερού αγκώνος με συνοδές εκτεταμένες διασχίσεις των μαλακών μορίων συστοίχως, διάσπαρτες μικροδιασχίσεις μαλακών μορίων άνω άκρων, ράχεως, γλουτών και κνημών άμφω, πολλαπλά διάσπαρτα υποδόρια αιματώματα μετωπιαίας και προσθίων βρεγματικών χωρών, περιορισμένης έκτασης υπαραχνοειδή αιμορραγία στον πρόσθιο λοβό του δεξιού ημισφαιρίου, μικρά διάσπαρτα υποδόρια αιματώματα των μαλακών μορίων θώρακα, κατάγματα μεσότητας 3ης έως και 6ης πλευράς αριστερού ημιθωρακίου, κατάγματα μεταξύ 1ου και 2ου καθώς και 7ου με 8ου θωρακικού σπονδύλου με συνοδό διάσταση των κατεαγόντων τμημάτων της θωρακικής μοίρας συστοίχως, ρήξεις τραυματικής αιτιολογίας στο πνευμονικό παρέγχυμα του αριστερού πνεύμονα, ρήξη του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης τραυματικής αιτιολογίας (βλ. προσκ. την υπ΄ αριθμ. πρωτ. ……… ιατροδικαστική έκθεση του ιατροδικαστή ………). Το γεγονός ότι ο θανών δεν έφερε προστατευτικό κράνος, ουδόλως συνδέεται αιτιωδώς με την επέλευση του θανάτου καθώς, όπως καταδεικνύεται ανωτέρω, η πλειονότητα των τραυμάτων του καθώς και επιπλεγμένων τραυμάτων περιορίζεται στο θώρακα, την πύελο και τα κάτω άκρα, με βάση δε την προσκομισθείσα ως άνω ιατροδικαστική έκθεση ο θάνατος του …….. επήλθε συνεπεία βαρέων κακώσεων ακριβώς σε αυτά τα μέρη του σώματος (θώρακας, πύελος και κάτω άκρα). Η αιτία δε του θανάτου του συγγενούς των εναγουσών επιβεβαιώθηκε και από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα …….., ο οποίος είναι ιατροδικαστής. Επομένως η σχετική παραδεκτή και νόμιμη ένσταση συνυπαιτιότητας του θανόντος στην επέλευση του θανάσιμου τραυματισμού του λόγω μη χρήσης προστατευτικού κράνους (άρθρο 300 ΑΚ), την οποία επαναφέρει το εκκαλούν Επικουρικό Κεφάλαιο με το σχετικό λόγο έφεσης, ορθώς κρίθηκε απορριπτέα ως κατ΄ ουσία αβάσιμη από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Εξάλλου συνεπεία της σφοδρής μετωπικής σύγκρουσης η δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο …….., καταστράφηκε ολοσχερώς, η δε αξία της αποτιμάται στο ποσό των 700 ευρώ καθώς το έτος πρώτης κυκλοφορίας είναι το 1994 (βλ. σχετ. την άδεια κυκλοφορίας) ενώ από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδείχθηκαν η κατάσταση της και τα διανυθέντα μέχρι το ατύχημα χιλιόμετρα. Όπως προκύπτει από την από 29-4-2015 προσφορά του εμπόρου μοτοσικλετών ……… για την αγορά των ανταλλακτικών συμπεριλαμβανομένης της αμοιβής για την τοποθέτηση αυτών θα απαιτείτο το συνολικό ποσό των 1390 ευρώ. Κατά συνέπεια η επισκευή της δίκυκλης μοτοσικλέτας του θανόντος είναι οικονομικώς ασύμφορη, η δε ζημία από την ολοσχερή καταστροφή της δίκυκλης μοτοσικλέτας ανέρχεται στο ποσό των 600 ευρώ αφαιρουμένου του ποσού των 100 ευρώ, που αντιστοιχεί στην αξία των υπολειμμάτων της μοτοσικλέτας κατά παραδοχή ως κατ΄ ουσία της παραδεκτής και νόμιμης ένστασης συνυπολογισμού, που υπέβαλε το καθού η προσεπίκληση και ήδη εκκαλούν-εφεσίβλητο Επικουρικό Κεφάλαιο. Επομένως οι ενάγουσες της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. κύριας αγωγής δικαιούνται ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι για την ως άνω αιτία το ποσό των 600 ευρώ κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας ήτοι 225 ευρώ η κάθε μία από τις δεύτερη και τρίτη των εναγουσών (600 ευρώ χ 3/8 το ποσοστό επί της κληρονομίας) και 150 ευρώ (600 ευρώ χ 2/8 το ποσοστό επί της κληρονομίας) η πρώτη ενάγουσα (άρθρ. 1813, 1820 ΑΚ). Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι οι ενάγουσες της υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……. (σύζυγος και κόρες), που συνδέονταν με τον εκλιπόντα ……. με δεσμούς στενής συγγένειας και αγάπης, υπέστησαν λόγω του αιφνιδίου θανάτου του μεγάλη ψυχική οδύνη καθώς στερήθηκαν για πάντα την παρουσία ενός τόσο προσφιλούς προσώπου τους. Για τη χρηματική ικανοποίηση αυτής της ψυχικής οδύνης κατά την κρίση του Δικαστηρίου οι ενάγουσες δικαιούνται το ποσό των 50.000 ευρώ η κάθε μία λαμβανομένων υπόψη του είδους της συγγένειας, της ηλικίας του θανόντος (54 ετών), των συνθηκών του ατυχήματος, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος ως προς την επέλευση του ατυχήματος και του θανάσιμου τραυματισμού του συγγενούς των εναγουσών, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων-φυσικών προσώπων (βλ. προσκ. τα σχετικά εκκαθαριστικά της αρμόδιας φορολογικής αρχής). Περαιτέρω η πρώτη ενάγουσα της από 10-4-2013 και υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. αγωγής ισχυρίζεται ότι εξαιτίας της επέλευση του θανάτου του συζύγου της ……. λόγω αμελούς συμπεριφοράς κατά την οδήγηση του πρώτου εναγομένου στερήθηκε τις προσφερθείσες υπηρεσίες του, οι οποίες αποτιμώνται στο ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως, τις δε υπηρεσίες αυτές προσέφερε κατά τους ισχυρισμούς πάντα της πρώτης ενάγουσας ο θανών σύζυγος της πέραν του ποσού των 1.500 ευρώ, στο οποίο ανερχόταν η μηνιαία σύνταξη του. Ο αγωγικός αυτός ισχυρισμός στερείται βασιμότητας καθώς η μάρτυρας ……., η οποία εξετάστηκε ενόρκως ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με επιμέλεια των εναγουσών και είναι συγγενής τους, ανέφερε όλως αορίστως: ‘’Η γυναίκα έκανε τα οικιακά. Ο θανών έκανε όλες τις δουλειές στο σπίτι’’ χωρίς να διευκρινίζεται περαιτέρω σε τι συνίσταντο ειδικότερα οι προσφερθείσες από το θανόντα υπηρεσίες στην κάλυψη των οικιακών αναγκών (ούτε άλλωστε στο αγωγικό δικόγραφο γίνεται αναλυτική μνεία των υπηρεσιών, που προσφέρονταν πριν την επέλευση του θανάτου στην οικιακή οικονομία) ενώ δεν προσκομίζεται σχετικά κάποιο άλλο αποδεικτικό μέσο. Με τα δεδομένα αυτά καθίσταται σαφές ότι το σχετικό αγωγικό αίτημα κρίνεται απορριπτέο ως κατ΄ουσία. Πρέπει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι δεν τίθεται ζήτημα χειροτέρευσης της θέσης της πρώτης εκκαλούσας καθώς η απαγόρευση αυτή (άρθρ. 536 ΚΠολΔ) δεν ισχύει μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης, οπότε το Εφετείο υποκαθίσταται στη θέση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και δικάζει την αγωγή εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος (ΑΠ 192/1998 ΕλλΔνη 1998 842). Επομένως αν η αγωγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας και το Εφετείο δεχόμενο την έφεση του ενάγοντος, την κρίνει παραδεκτή και νόμιμη και εξαφανίσει την εκκαλουμένη απόφαση, κρατήσει δε και δικάσει την αγωγή, όπως εν προκειμένω, δεν κωλύεται να την απορρίψει ως ουσία αβάσιμη (Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (-Μαργαρίτης) ΚΠολΔ Ι 2000 άρθρ. 536 αριθμ. 2 και 4).
Με βάση όλα τα ανωτέρω το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο κατέληξε στην ίδια κρίση ως προς τα αιτήματα επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης και αποζημίωσης λόγω καταστροφής της μοτοσικλέτας του θανόντος και έκανε: α) εν μέρει δεκτή την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. αγωγή ως κατ΄ουσία βάσιμη αναγνωρίζοντας την υποχρέωση του πρώτου εναγομένου να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το συνολικό ποσό των 50.150 (50.000 ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης + 150 ευρώ ως αποζημίωση κατά την κληρονομική της μερίδα για την ολική καταστροφή της μοτοσικλέτας του θανόντος) ευρώ και σε κάθε μία από τις λοιπές ενάγουσες το συνολικό ποσό των 50.225 ευρώ (50.000 ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης + 150 ευρώ ως αποζημίωση κατά την κληρονομική μερίδα της κάθε μίας για την ολική καταστροφή της μοτοσικλέτας του θανόντος) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, β) εν όλω δεκτή την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …….. προσεπίκληση, ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, που προσκομίσθηκαν ενώπιον του, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζονται οι εκκαλούντες με τους σχετικούς λόγους έφεσης κρίνονται απορριπτέα. Επομένως αφού δεν υπάρχουν προς εξέταση άλλοι λόγοι έφεσης, πρέπει να απορριφθούν κατά τα προαναφερθέντα οι υπό κρίση εφέσεις, να καταδικαστούν οι εκκαλούσες της από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …….. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………..) έφεσης στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρ. 183, 178§2 ΚΠολΔ καθώς ο καθορισμός του μεγέθους της απαίτησης εξαρτάται από την κρίση του δικαστή), να καταδικαστεί το εκκαλούν της από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …….. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………) έφεσης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρ. 183, 178§2 ΚΠολΔ καθώς ο καθορισμός του μεγέθους της απαίτησης εξαρτάται από την κρίση του δικαστή), να διαταχθεί η απόδοση του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (άρθρ. 495§3 εδ. ε ΚΠολΔ) σε ό,τι αφορά την από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ………. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………..) έφεση και η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (άρθρ. 495§3 εδ. ε ΚΠολΔ) σε ό,τι αφορά την από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……..) έφεση, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς την πέμπτη εφεσίβλητη της από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο …….) έφεσης …………
Συνεκδικάζει αντιμωλία των λοιπών διαδίκων την από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο …….) έφεση και την από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο …….) έφεση.
Απορρίπτει την από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……..) έφεση ως προς τη δεύτερη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία.
Καταδικάζει τις εκκαλούσες της από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………) έφεσης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της δεύτερης εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρίας για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει ουσιαστικά την από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……….) έφεση ως προς τους λοιπούς εφεσιβλήτους εκτός από το κεφάλαιο της αξίωσης αποζημίωσης λόγω στέρησης υπηρεσιών της πρώτης ενάγουσας, ως προς το οποίο και μόνο δέχεται ουσιαστικά την ως άνω έφεση.
Εξαφανίζει την υπ΄αριθμ. 420/2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία άρθρ. 681Α ΚΠολΔ) μόνο κατά το κεφάλαιο της αξίωσης αποζημίωσης λόγω στέρησης υπηρεσιών της πρώτης ενάγουσας.
Κρατεί την υπόθεση ως προς το κεφάλαιο αυτό και δικάζει επί της ουσίας.
Απορρίπτει την από 10-4-2013 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως …….. αγωγή ως προς το αίτημα της πρώτης ενάγουσας περί επιδίκασης αποζημίωσης λόγω στέρησης υπηρεσιών.
Καταδικάζει τις εκκαλούσες της από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ………) έφεσης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των λοιπών εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ για καθένα από αυτούς.
Διατάσσει την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στις εκκαλούσες της από 3-7-2017 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……) έφεσης.
Δέχεται τυπικά την από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …… και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……) έφεση και απορρίπτει αυτή στην ουσία.
Καταδικάζει το εκκαλούν της από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως ……. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……) έφεσης στην καταβολή των δικαστικών εξόδων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας: α) των τριών πρώτων εφεσιβλήτων, το ύψος του οποίου καθορίζει στο ποσό των 500 (πεντακοσίων) ευρώ, β) του τετάρτου εφεσιβλήτου, το ύψος του οποίου καθορίζει στο ποσό των 500 (πεντακοσίων) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο σε ό,τι αφορά την από 9-1-2018 (αριθμός εκθέσεως καταθέσεως …….. και ορισμού δικασίμου στο παρόν Δικαστήριο ……) έφεση.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις 19 Ιουλίου 2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ