ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙKΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης: 314 /2018
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη, Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτη – Εισηγητή και τη Γραμματέα Δ.Π..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 3569/2015 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513 παρ. 1β, 518 παρ. 1, 520 του ΚΠολΔ), δοθέντος ότι η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα την 15/2/2016 (βλ. σχετική επισημείωση του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……. στο αντίγραφο της απόφασης που η εκκαλούσα προσκομίζει και επικαλείται), το δε δικόγραφο της έφεσης κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 11/3/2016 και αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), ενώ δεν απαιτείται η καταβολή του κατ’ άρθρου 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ παραβόλου, διότι η εκκαλούσα κρίθηκε δικαιούχος παροχής νομικής βοήθειας με την υπ’ αριθμ. …./2016 πράξη του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου αυτού. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρα 533 παρ.1 του ΚΠολΔ).
Οι ενάγοντες, ήδη εφεσίβλητοι, στην από 21/11/2010 αγωγή τους ισχυρίστηκαν ότι δυνάμει της υπ’ αριθμ. …./25.10.2008 πράξης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Πειραιά . …., που έχει νόμιμα μεταγραφεί, απέκτησαν, ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι της μητέρας τους …. το γένος ……, τη συγκυριότητα κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ο κάθε ένας του περιγραφόμενου στην αγωγή οικοπέδου εμβαδού 137,03 τ.μ, το οποίο βρίσκεται στον Πειραιά, στη συμβολή των οδών …….., στο οποίο έχει ανεγερθεί διώροφο κτίσμα, αποτελούμενο από μία ισόγεια κατοικία, εμβαδού 72,67 τ.μ, δυο ισόγειους ανεξάρτητους αποθηκευτικούς χώρους, εμβαδού 23,01 τ.μ ο κάθε ένας και μία κατοικία στον πρώτο όροφο, εμβαδού 42,51 τ.μ., ότι η μητέρα τους, που απεβίωσε την 18/7/1998, απέκτησε τη νομή του το έτος 1968, με άτυπη δωρεά από το ………, ασκώντας έκτοτε σε αυτό με καλή πίστη διανοία κυρίας τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του πράξεις νομής συνεχώς και αδιατάρακτα για χρονικό διάστημα πλέον της εικοσαετίας, έχοντας έτσι αποκτήσει την κυριότητα του με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας, ότι το Μάιο του έτους 2006 παραχώρησαν τη χρήση της ισόγειας κατοικίας άνευ ανταλλάγματος στην εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, η οποία την εποχή εκείνη εστερείτο κατοικίας, καταρτίζοντας σύμβαση χρησιδανείου, με τη συμφωνία να παραμείνει σε αυτή έως την ανεύρεση άλλης κατοικίας και το αργότερο έως το τέλος του ίδιου έτους και ότι παρά τις οχλήσεις τους από τις αρχές του έτους 2007 να τους αποδώσει τη χρήση της κατοικίας εκείνη αρνείτο, ενώ αν και με την από 11/5/2009 εξώδικη δήλωση τους κατήγγειλαν τη σύμβαση χρησιδανείου και ζήτησαν να τους παραδώσει την κατοικία, η εναγόμενη με την από 24/6/2009 εξώδικη απάντησή της αρνήθηκε να τους αποδώσει τη χρήση της κατοικίας και προέβαλε δικαίωμα κυριότητάς της σε αυτή, έχοντας εν τω μεταξύ καταλάβει και τον ισόγειο αποθηκευτικό χώρο που έχει πρόσοψη στις οδούς ….και … .. Ζητούσαν να αναγνωριστεί η κυριότητά τους στην ισόγεια κατοικία και στον αποθηκευτικό χώρο και να υποχρεωθεί η ενάγουσα να τους αποδώσει τα επίδικα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 3569/2015 οριστική απόφαση του δέχθηκε την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα – εναγόμενη με την υπό κρίση έφεση της για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να γίνει η έφεση της δεκτή ώστε να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως άμεσα αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, συμπεριλαμβανομένων των φωτογραφιών που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ), όχι όμως και των υπ’ αριθμ. …./5.10.2017 και …./5.10.2017 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ….. και ……. αντίστοιχα, οι οποίοι κατέθεσαν με επιμέλεια της εκκαλούσας ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς και τις οποίες η τελευταία προσκομίζει πρώτη φορά ενώπιον του Εφετείου αυτού, διότι στην από 28/9/2017 κλήση της προς τους εφεσίβλητους προκειμένου να παρασταθούν κατά τη λήψη τους, δεν αναφέρεται το επάγγελμα των πιο πάνω μαρτύρων, αν και έπρεπε κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 3 του ν. 4335/2015 με έναρξη ισχύος την 1/1/2016, εξαιτίας της μη αναφοράς του οποίου αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρο 424 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 4335/2015), εφαρμοζομένων των διατάξεων αυτών στην υπό κρίση έφεση, διότι οι πιο πάνω ένορκες βεβαιώσεις λήφθηκαν υπό την ισχύ του ν. 4335/2015 (άρθρο 21 του ΕισΝΚΠολΔ, ΑΠ 297/2017 ΝΟΜΟΣ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Με την υπ’ αριθμ. …./25.10.2008 πράξη αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Πειραιά . …., η οποία νόμιμα μεταγράφηκε την 29/10/2008 στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά στον τόμο .. με αύξοντα αριθμό μεταγραφής …, οι ενάγοντες, ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι της αποβιώσασας την 18/7/1998, χωρίς να αφήσει διαθήκη, μητέρα τους, ….. το γένος ……., απέκτησαν τη συγκυριότητα κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου ο κάθε ένας ενός οικόπεδου άρτιου κατά παρέκκλιση και οικοδομήσιμου, με τη σε αυτό διώροφη οικοδομή, που βρίσκεται στον Πειραιά, εντός της κτηματικής περιφερείας του Δήμου Πειραιά και εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του ομωνύμου Δήμου, στη συμβολή των οδών …….., εμβαδού 137,03 τ.μ. και συνορεύει, βόρεια με ιδιοκτησία αγνώστου, νότια με την οδό ….., πλάτους δώδεκα (12) μ., ανατολικά με την οδό ….., πλάτους δώδεκα (12) μ. και δυτικά με ιδιοκτησία αγνώστου. Η διώροφη οικοδομή αποτελείται από ισόγειο όροφο, στον οποίο υπάρχει α) μία κατοικία, η οποία έχει επιφάνεια 72,67 τ.μ., αποτελείται από κουζίνα, μπάνιο, χωλλ, καθιστικό, δύο (2) υπνοδωμάτια και έχει πρόσοψη επί της οδού …. και β) δύο (2) αποθήκες, επιφάνειας κάθε μίας 23,01 τ.μ, εκ των οποίων η μία έχει πρόσοψη επί της οδού …. και η άλλη έχει πρόσοψη επί των οδών ……… και πρώτο όροφο, στον οποίο υπάρχει, μία (1) κατοικία, η οποία έχει επιφάνεια 42,51 τ.μ., αποτελείται από κουζίνα, μπάνιο ένα (1) υπνοδωμάτιο και εξώστες επί αμφοτέρων των οδών ……… και διαθέτει αυτοτελή είσοδο από την οδό ….. Την ισόγεια κατοικία μίσθωναν οι γονείς των εναγόντων, …… και ……. το γένος ……., από το έτος 1967 ή 1968, από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, …… και αυτή ήταν η πατρική κατοικία των εναγόντων όπου αυτοί ανατράφηκαν. Η σχέση όμως του ιδιοκτήτη του ακινήτου και των γονέων των εναγόντων δεν περιοριζόταν μόνο στα πλαίσια της σύμβασης μίσθωσης, καθώς η μητέρα των εναγόντων φρόντιζε από την αρχή της εγκατάστασης στην κατοικία τον ήδη τότε ηλικίας 67 ετών, άγαμο και άτεκνο ….., ο οποίος κατοικούσε στην οικία του πρώτου ορόφου, επιμελούμενη για τη λήψη των φαρμάκων του και εξασφαλίζοντας το φαγητό του από αυτό που παρασκεύαζε για την οικογένειά της. Προς ανταπόδοση των υπηρεσιών αυτών ο …… υποσχέθηκε στη μητέρα των εναγόντων ότι μετά το θάνατο του ολόκληρο το ακίνητο θα περιέρχετο στην ίδια. Πράγματι ο τελευταίος απεβίωσε την 11/4/1973 (υπ’ αριθμ. …./11.4.1973 ληξιαρχική πράξη θανάτου του Ληξίαρχου του Δήμου Πειραιά) και έκτοτε η νομή ολόκληρου του ακινήτου (του οικοπέδου και της διώροφης οικοδομής) περιήλθε στη μητέρα των εναγόντων, η οποία με καλή πίστη και διανοία κυρίας ασκούσε τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του πράξεις νομής, καθόσον συνέχισε να χρησιμοποιεί αυτό ως την κύρια κατοικία της οικογένειάς της, δηλώνοντας αυτό ως κατοικία της στις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ) στο Δήμο Πειραιά και στο ΙΚΑ για την έκδοση βιβλιαρίου υγείας (ήδη από την 21/2/1973), χωρίς από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο να αποδεικνύεται ότι κατέβαλλε μηνιαίο μίσθωμα σε οποιονδήποτε και χωρίς να την ενοχλήσει οποιοσδήποτε έως τα θάνατο της, την 18/7/1998, δηλαδή για χρονικό διάστημα που υπερέβαινε τα είκοσι έτη, έχοντας έτσι αποκτήσει την κυριότητά του με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας. Μάλιστα λίγο καιρό μετά το θάνατο του ……… η μητέρα των εναγόντων εκμίσθωσε την κατοικία του πρώτου ορόφου στην αδελφή της, ……. και στο σύζυγο της, …….., έναντι μηνιαίου μισθώματος περίπου 1.500 δραχμών, όπως επίσης και τους αποθηκευτικούς χώρους, όπως κατέθεσε ο μάρτυρας απόδειξης.
Μετά το θάνατο της μητέρας των εναγόντων και ενώ ο πατέρας τους είχε ήδη προαποβιώσει την 16/3/1998, στην ισόγεια κατοικία δεν κατοικούσε κανείς, καθώς οι ενάγοντες κατοικούσαν με τις οικογένειες τους σε άλλες κατοικίες. Ουδέποτε το εγκατέλειψαν όμως, αν και λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούσαν να το συντηρούν και να πληρώνουν τους λογαριασμούς του ρεύματος και ύδατος με αποτέλεσμα η παροχή του ρεύματος να κοπεί το έτος 2002. Το Μάιο του έτους 2006 ο μάρτυρας απόδειξης, σύζυγος της δεύτερης των εναγόντων, προέτρεψε τους ενάγοντες να παραχωρήσουν χωρίς αντάλλαγμα τη χρήση της ισόγειας κατοικίας στην εναγόμενη, η οποία εστερείτο κατοικίας, διότι η εκμισθώτρια του διαμερίσματος που η εναγόμενη έως τότε μίσθωνε ως κατοικία (στον Πειραιά, στην οδό ……….) κατάγγειλε τη μίσθωση με την από 29/3/2006 αγωγή της, η οποία έγινε δεκτή με την υπ’ αριθμ. 174/2006 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, προκειμένου να παραμείνει εκεί έως την εύρεση άλλης κατοικίας και πάντως το αργότερο έως το τέλος του έτους 2006. Οι ενάγοντες δέχθηκαν και μεταξύ των διαδίκων καταρτίστηκε σύμβαση χρησιδανείου με χρόνο λήξης το τέλος του έτους 2006 και με τη συμφωνία η εναγόμενη να αναλάβει την πληρωμή και την επανασύνδεση των παροχών του ρεύματος και του ύδατος, αλλά και τη συντήρηση της ισόγειας κατοικίας. Υπό τις συνθήκες αυτές πράγματι η τελευταία εγκαταστάθηκε στην κατοικία το Μάιο του έτους 2006, όπου και εξακολουθεί να κατοικεί, αν και οι ενάγοντες από τις αρχές του έτους 2007 συνεχώς οχλούσαν την εναγόμενη να αποχωρήσει από την κατοικία. Εν τέλει με την από 11/5/2009 εξώδικη διαμαρτυρία – κλήση – δήλωση – καταγγελία προς την εναγόμενη που επιδόθηκε σε αυτή την 5/6/2009 (υπ’ αριθμ. …../5.6.2009 έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ………) κατήγγειλαν τη σύμβαση χρησιδανείου και ζήτησαν να τους παραδώσει τη χρήση της κατοικίας. Η εναγόμενη με την από 24/6/2009 εξώδικη απάντηση της, που επιδόθηκε στους ενάγοντες την 3/7/2009, αρνήθηκε ότι μεταξύ τους έχει συναφθεί σύμβαση χρησιδανείου, ισχυριζόμενη ότι επί σειρά ετών κατοικεί στη συγκεκριμένη κατοικία, στην οποία έχει προβεί σε οικοδομικές και επισκευαστικές εργασίες, χωρίς να ενοχληθεί από οποιονδήποτε, ενώ στις πρωτόδικες προτάσεις της ισχυρίστηκε ότι εκείνη και όχι οι ενάγοντες έχει την αποκλειστική κυριότητα ολόκληρου του ακινήτου, ως μοναδική εξ αδιαθέτου κληρονόμος της αποβιώσασας την 28/7/1997 μητέρας της, … . το γένος ….., ότι η μητέρα της είχε αποκτήσει τη νομή του ακινήτου το έτος 1965 με άτυπη δωρεά από το . …. ως ανταπόδοση των προς αυτόν υπηρεσιών της και της βαθύτατης εκτίμησης στο πρόσωπό της, ασκώντας έκτοτε και έως το θάνατό της τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του πράξεις νομής με καλή πίστη και διανοία κυρίας, χωρίς να διαταραχθεί από οποιονδήποτε, έχοντας αποκτήσει την κυριότητα του με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας και ότι τις ίδιες πράξεις νομής ασκούσε και η εναγόμενη από το έτος 1997 και κυρίως από το έτος 2006, οπότε εγκαταστάθηκε στην ισόγεια κατοικία έχοντας και η ίδια αποκτήσει την κυριότητα ολόκληρου του ακινήτου με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας, προσμετρώντας στο δικό της χρόνο χρησικτησίας το χρόνο χρησικτησίας της δικαιοπαρόχου μητέρας της. Ο ισχυρισμός αυτός, ο οποίος αποτελεί άρνηση της ιστορικής βάσης της αγωγής, διότι στηρίζεται σε παραγωγικά της κυριότητάς της πραγματικά περιστατικά τα οποία είναι προγενεστέρα εκείνων της αγωγής, δεν αποδείχθηκε βάσιμος. Τούτο διότι από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο αποδείχθηκε ότι η μητέρα της εναγόμενης από το έτος 1965 έως το θάνατο της ασκούσε οποιαδήποτε εμφανή πράξη νομής στο ακίνητο, ούτε θα μπορούσε λόγω της μίσθωσης των κατοικιών του πρώτου και δεύτερου ορόφου στην . … και στην ….. αντίστοιχα. Μάλιστα η εναγόμενη δεν επικαλείται ότι η μητέρα της σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή μετά το θάνατο του …….. και έως το θάνατό της παρουσιάστηκε στους μισθωτές και αξίωσε να καταβάλουν σε αυτή τα μισθώματα, όπως θα έκανε αν πράγματι είχε αποκτήσει δικαίωμα στο ακίνητο, ενόψει και των επικαλούμενων από την ίδια περιορισμένων εισοδημάτων της μητέρας της. Δοθέντος επομένως ότι η μητέρα της ουδέποτε άσκησε οποιαδήποτε πράξη νομής διανοία κυρίας στο ακίνητο, η εναγόμενη δεν απέκτησε τη νομή και κατά συνέπεια την κυριότητά του κατά τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας. Και ναι μεν αποδεικνύεται ότι η εναγόμενη κατοικεί μόνιμα και αποκλειστικά στην ισόγεια κατοικία από το Μάιο του έτους 2006 και όχι προγενέστερα, διότι την 19/6/2006 προέβη στην επανασύνδεση της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, η οποία ήταν κομμένη από την 25/4/2002, η δε αλλαγή του μετρητή λόγω παλαιότητας έγινε την 2/10/2007 (υπ’ αριθμ. …../13.6.2016 έγγραφου της ΔΕΔΔΗΕ) και όλες οι εργασίες για την επισκευή της ηλεκτρολογικής εγκατάστασης έγιναν το έτος 2006 (υπ’ αριθμ. …./28.7.2006 και …./12.8.2006 αποδείξεις είσπραξης του ………. και …./19.6.2006 διπλότυπη απόδειξη παροχής υπηρεσιών του ηλεκτρολόγου . …) και προφανώς υπό τη γνώση και την ανοχή, αν όχι τη σύμφωνη γνώμη των εναγόντων, στα πλαίσια των μεταξύ τους συμφωνιών, προέβη στην αντικατάσταση και στην επανασύνδεση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, στην πληρωμή όλων των οφειλών προς τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και το Δήμο Πειραιά, σε επισκευαστικές – οικοδομικές εργασίες και εργασίες καλλωπισμού, τόσο εντός της κατοικίας όσο και στον περιβάλλοντα χώρο αυτής, ώστε να είναι κατοικήσιμη, λόγω της ύπαρξης σοβαρών και εκτεταμένων φθορών στο εσωτερικό της, επειδή επί σειρά ετών παρέμενε ακατοίκητη, όπως αποδεικνύεται από τις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από την εναγόμενη φωτογραφίες του επιδίκου, όλες όμως αυτές οι ενέργειες, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί ότι έγιναν με καλή πίστη και με την πεποίθηση ότι είναι κυρία της κατοικίας δεν αρκούν για να αποκτήσει την κυριότητά της με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας, διότι έως την άσκηση της αγωγής δεν έχει συμπληρωθεί ο χρόνος της έκτακτης χρησικτησίας. Η εναγόμενη για να στηρίξει τον ισχυρισμό της ότι ουδέποτε η μητέρα των εναγόντων απέκτησε την κυριότητα της επίδικης κατοικίας, επικαλείται και το γεγονός ότι τόσο η τελευταία όσο και η αδελφή της, ………, κατέθεταν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ανά τακτά χρονικά διαστήματα μηνιαία μισθώματα για τις ως άνω κατοικίες η μεν πρώτη από την 2/12/1993 έως και την 31/12/1997, η δε δεύτερη από την 2/3/1995 έως την 4/9/1998, για τις οποίες καταθέσεις συντάχθηκαν αντίστοιχα γραμμάτια συστάσεως παρακαταθήκης με δικαιούχους τους «Κληρονόμους ………», ισχυριζόμενη ότι η μητέρα των εναγόντων δεν θα κατέθετε τα μισθώματα αν γνώριζε ότι η κατοικία ανήκει στην κυριότητά της. Όμως το γεγονός αυτό δεν αντικρούει τα ανωτέρω, όχι μόνο διότι αποδείχθηκε ότι ήδη τότε η …….. είχε καταστεί κυρία του ακινήτου με τις διατάξεις της έκτακτης χρησικτησίας, αλλά και διότι δεν αποδείχθηκε ότι ο ………. κατάλειψε κληρονόμους, καθόσον κανείς, έως και σήμερα δεν έχει εμφανιστεί προβάλλοντας κληρονομικά δικαιώματα. Για το λόγο αυτό άλλωστε μετά το θάνατο της μητέρας τους οι ενάγοντες με τις υπ’ αριθμ. …/28.7.1999 και …/28.7.1999 αιτήσεις τους εισέπραξαν τα χρήματα που είχε εκείνη καταθέσει, όπως έπραξε και η ……. για τα χρηματικά ποσά που είχε η ίδια καταθέσει. Αποδεικνύεται τέλος ότι ήδη η εναγόμενη στα πλαίσια του ίδιου ως άνω ισχυρισμού της περί της κυριότητας χρησιμοποίει και τον αποθηκευτικό χώρο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών ………. τον οποίο επίσης αρνείται να αποδώσει. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφαση του έκρινε τα ίδια, αναγνώρισε τους ενάγοντες – εφεσίβλητους συγκυρίους κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου τον κάθε ένα των πιο πάνω περιγραφόμενων ισόγειας κατοικίας και ισόγειας αποθήκης και υποχρέωσε την εναγόμενη – εκκαλούσα να τις αποδώσεις σε αυτούς, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και ο μοναδικός λόγος της έφεσης, με τον οποίο η εναγόμενη – εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα δεν έγινε δεκτός ο ισχυρισμός της ότι η ίδια είναι κυρία των επιδίκων πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Κατόπιν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως, πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολό της και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων γι’ αυτό το βαθμό της δικαιοδοσίας σε βάρος της εκκαλούσας λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό διότι το γεγονός ότι είναι δικαιούχος νομικής βοήθειας δεν επηρεάζει την υποχρέωση καταβολής των εξόδων που επιδικάζονται στους εφεσίβλητους (άρθρο 9 παρ. 6 του ν. 3226/2004).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 3569/2015 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτή κατ’ ουσίαν.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 3η Μαΐου 2018 και δημοσιεύθηκε στις 21 Μαΐου 2018 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ