ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 284/2019
ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα E.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 15-12-2017 και με Γ.Α.Κ. …./15-12-2017 και Ε.Α.Κ. …/15-12-2017 έφεση του ολικά ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό πρώτου εναγομένου …. κατά της με αριθ. 5034/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), η οποία εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της δεύτερης εναγομένης εταιρίας «……..» και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, επί της από 8-12-2016 και με Γ.Α.Κ. …./9-12-2016 και Ε.Α.Κ. …../9-12-2016 αγωγής της εταιρίας «…..», με την οποία η ανωτέρω ενάγουσα ζητούσε να υποχρεωθούν οι ανωτέρω εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον έκαστος, να της καταβάλουν το αναφερόμενο χρηματικό ποσό, πλέον τόκων, με επίκληση των διατάξεων περί ενδοσυμβατικής ευθύνης τους (και δη περί σύμβασης πώλησης όσον αφορά τη δεύτερη εναγόμενη και περί σύμβασης σωρευτικής αναδοχής αλλότριου χρέους όσον αφορά τον πρώτο εναγόμενο) και με την οποία (εκκαλούμενη απόφαση) έγινε δεκτή η αγωγή εναντίον τους ως βάσιμη κατ’ ουσία, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1 εδαφ. β’, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ.2, 520 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 15-12-2017 (με Γ.Α.Κ. …./2017 και Ε.Α.Κ. …../2017) προ πάσης επίδοσης της πρωτόδικης απόφασης, αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε άλλωστε προκύπτει οίκοθεν από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα, αλλά σε κάθε περίπτωση εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87), και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ.2 του αυτού άρθρου και νόμου, για τα ένδικα μέσα, που ασκούνται μετά την 1-1-2016 και επομένως εφαρμόζεται και εν προκειμένω, ενώ και η προσβαλλόμενη απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου εκδόθηκε, χωρίς να επιδοθεί, μετά την 1-1-2016 και συγκεκριμένα στις 15-11-2017] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, ενώ, επιπροσθέτως, έχει καταβληθεί από τον εκκαλούντα, κατά την κατάθεσή της, το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ. παράβολο, αρμόδια δε καθ’ ύλη και κατά τόπον φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522 και 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.).
Με την από 8-12-2016 και με Γ.Α.Κ. …/9-12-2016 και Ε.Α.Κ. …./9-12-2016 αγωγή, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, όπως παραδεκτά διορθώθηκε με τις πρωτόδικες προτάσεις της ενάγουσας εταιρίας «……………», η τελευταία εκθέτει ότι εδρεύει στη Δημοκρατία των Marshall Islands, εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την εταιρία «………» και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον τομέα της εμπορίας λιπαντικών προϊόντων σε πλοία που βρίσκονται σε λιμένες όλης της υφηλίου, συνεργαζόμενη προς τούτο με εταιρίες παραγωγής ή / και πώλησης τέτοιων προϊόντων. Ότι σε εκτέλεση συμβάσεων πώλησης, που καταρτίσθηκαν μεταξύ αυτής ως πωλήτριας και της δεύτερης εναγομένης εταιρίας «…….» ως αγοράστριας, αντί συμφωνηθέντος τιμήματος, παρέδωσε στις 11-11-2015 και στις 4-12-2015, στο Φ/Γ πλοίο με την ονομασία «AS», σημαίας Λιβερίας, πλοιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης εταιρίας, ενώ αυτό ναυλοχούσε στα λιμάνια Adabiya και Σιγκαπούρης, τα αναφερόμενα στο δικόγραφο κατ’ είδος, ποσότητα, τιμή μονάδος και συνολική αξία λιπαντικά, τα οποία παρέλαβαν ανεπιφύλακτα οι υπεύθυνοι της δεύτερης εναγομένης. Ότι για την πώληση και παράδοση των λιπαντικών εστάλησαν στη δεύτερη εναγόμενη τα υπ’ αριθ. 2178/10-12-2015 και 2193/10-12-2015 τιμολόγια, ποσού 20.855,60 και 18.040,00 δολ. Η.Π.Α. αντίστοιχα, πληρωτέα 60 ημέρες από την παράδοση των λιπαντικών. Ότι, μετά την παρέλευση δυο μηνών από την ημερομηνία έκδοσης των τιμολογίων ο υπάλληλός της στο τμήμα προώθησης των πωλήσεών της …….. μετέβη στα γραφεία του ναυτιλιακού ομίλου «……..» στον οποίο υπάγονταν η πλοιοκτήτρια δεύτερη εναγόμενη και του οποίου συνιδιοκτήτες ήταν ο πρώτος εναγόμενος και ο υιός του ……… και εκεί ο πρώτος εναγόμενος, αφού ζήτησε παράταση λίγων εβδομάδων για την εξόφληση των τιμολογίων, του δήλωσε ευθέως ότι, εάν δεν πληρώσει η πλοιοκτήτρια τα οφειλόμενα ποσά, θα τα πληρώσει αυτός εξ ιδίων. Ότι επανειλημμένα ο πρώτος εναγόμενος υπόσχονταν τα ίδια στον άνω υπάλληλό της έως και τις τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου 2016, αλλά το οφειλόμενο σ’ αυτήν συνολικό τίμημα 38.895,60 δολ. Η.Π.Α. παραμένει εισέτι ανεξόφλητο, ενώ στο μεταξύ το άνω πλοίο πουλήθηκε για παλιοσίδερα (scrap). Με βάση το ιστορικό αυτό η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον έκαστος, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλουν το ισόποσο σε ευρώ των 38.895,60 δολ. Η.Π.Α, κατά την ισοτιμία των άνω νομισμάτων κατά την ημέρα της εξόφλησης, άλλως επικουρικά το ποσό των 36.181,95 ευρώ κατά την ισοτιμία των άνω νομισμάτων κατά την ημέρα σύνταξης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της εξηκοστής ημέρας από την παράδοση των λιπαντικών και συγκεκριμένα, για το ποσό της α’ παράδοσης (20.855,60 δολ. Η.Π.Α. ή 19.400,56 ευρώ κατά την ημέρα σύνταξης της αγωγής) από την 12-1-2016 και για το ποσό της β’ παράδοσης (18.040,00 δολ.Η.Π.Α. ή 16.781,40 ευρώ κατά την ημέρα σύνταξης της αγωγής) από την 5-2-2016, άλλως επικουρικά από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι και στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της δεύτερης εναγομένης και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, η με αριθ. 5034/2017 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου (η οποία διορθώθηκε οίκοθεν με τη με αριθ. 4980/2018 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου) που δέχτηκε την αγωγή. Ειδικότερα, με την ανωτέρω απόφαση, αφού έγινε δεκτό: α) ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της υπόθεσης, που παρουσιάζει στοιχεία αλλοδαπότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 22, 25 του Κ.Πολ.Δ. και 4 του Κανονισμού (ΕΚ) 1215/2012 της 12-12-2012, καθώς η ενάγουσα εταιρία εδρεύει στη Δημοκρατία των Marsall Islands και τα πωληθέντα λιπαντικά παραδόθηκαν σε πλοίο σημαίας Λιβερίας που ναυλοχούσε στα λιμάνια Abadiya και Σιγκαπούρης, β) ότι εφαρμοστέο τυγχάνει το ελληνικό δίκαιο, σύμφωνα τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθμ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 2008 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη I), που αντικατέστησε την κυρωθείσα στην Ελλάδα με το Ν. 1.792/1988, από 19-6-1980 Σύμβαση της Ρώμης «Για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές», καθόσον: 1) ως προς μεν τη σύμβαση πώλησης των λιπαντικών προϊόντων, που συνδέει την πωλήτρια – ενάγουσα με τη δεύτερη εναγομένη – πλοιοκτήτρια, σε αυτό το δίκαιο θεμελιώνει τις απαιτήσεις της ενάγουσα και αυτό είναι και το δίκαιο με το οποίο η σύμβαση προδήλως συνδέεται στενότερα, ενόψει του ότι, στην Ελλάδα είναι εγκατεστημένη πραγματικά η αγοράστρια δεύτερη εναγομένη και, συνακόλουθα, ελληνικών συμφερόντων είναι το εφοδιαζόμενο εν προκειμένω πλοίο (άρθρ. 3 ΚανΕΚ 593/2008) και 2) ως προς τη σύμβαση αναγνώρισης χρέους που συνδέει την ενάγουσα με τον πρώτο εναγόμενο, σε αυτό το δίκαιο θεμελιώνει τις απαιτήσεις της η ενάγουσα και δεν αντιλέγει ο εναγόμενος, ενώ αυτό είναι και το δίκαιο με το οποίο η σύμβαση αυτή προδήλως συνδέεται στενότερα, ενόψει του ότι, στην Ελλάδα ευρίσκεται η κατοικία του εναγομένου, υπόχρεου στην χαρακτηριστική παροχή εκ της σύμβασης αυτής (άρθρα 3 παρ. 1 και 4 παρ.1 και 3 του Κανονισμού ΕΚ 593/2008) και γ) ότι με βάση το ελληνικό δίκαιο, που κρίθηκε εφαρμοστέο εν προκειμένω, η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 291, 361, 513 επ. Α.Κ, 471 επ., 477, 481, 345, 356 ΑΚ, 176, 907, 908 Κ.Πολ.Δ, στη συνέχεια έγινε δεκτή η αγωγή ως βάσιμη κατ’ ουσία και υποχρεώθηκαν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον έκαστος, να καταβάλλουν στην ενάγουσα το αιτηθέν ποσό των 38.181,95 δολ. Η.Π.Α, με βάση την ισοτιμία του άνω ποσού σε ευρώ κατά την ημερομηνία πληρωμής και με το νόμιμο τόκο, ως προς μεν το ποσό των 20.855,60 δολ. Η.Π.Α, που αφορά στο με αριθ. ……/10-12-2015 τιμολόγιο, από την 12-1-2016, ως προς δε το ποσό των 18.040 δολ. Η.Π.Α, που αφορά στο με αριθ. …./10-12-2015 τιμολόγιο, από την 5-2-2016 μέχρι την εξόφληση, καθώς κρίθηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (το οποίο όμως δεν κήρυξε την απόφασή του προσωρινά εκτελεστή) ότι ο πρώτος εναγόμενος ανέλαβε την αυτοτελή συμβατική υποχρέωση να καταβάλει το τίμημα της, μεταξύ της ενάγουσας και της δεύτερης εναγομένης πλοιοκτήτριας εταιρίας του πλοίου «AS», πώλησης των παραδοθεισών σ’ αυτό ποσοτήτων λιπαντικών, κατόπιν προφορικής συμφωνίας του με τον προαναφερθέντα υπάλληλο της ενάγουσας στο τμήμα προώθησης των πωλήσεών της. Κατά του κεφαλαίου της ανωτέρω απόφασης, που αφορά την παραδοχή της μόνης βάσης της αγωγής σε βάρος του (από σύμβαση σωρευτικής αναδοχής αλλότριου χρέους κατ’ άρθρο 477 Α.Κ.) ως βάσιμης κατ’ ουσία, παραπονείται ο πρώτος εναγόμενος, έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον, ως εν όλω ηττηθείς διάδικος, με την κρινόμενη έφεσή του, ζητώντας, για τους λόγους, που ειδικότερα εκτίθενται στο δικόγραφό της, και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την παραδοχή της έφεσής του και από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το εκκληθέν κεφάλαιο, ούτως ώστε, ακολούθως, αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση ως προς αυτό, να απορριφθεί η αγωγή εναντίον του ως αβάσιμη κατ’ ουσία.
Από τη διάταξη του άρθρου 477 του Α.Κ. προκύπτει ότι σωρευτική αναδοχή χρέους είναι η σύμβαση που συνάπτεται μεταξύ του δανειστή και ενός τρίτου, με την οποία ο τρίτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να εκπληρώσει ξένο χρέος, χωρίς όμως να απαλλάσσεται ο αρχικός οφειλέτης. Έτσι, παράγεται μία πρόσθετη ενοχή αυτού που υποσχέθηκε να εκπληρώσει το ξένο χρέος παράλληλη με την ενοχή του αρχικού οφειλέτη. Η σύμβαση αυτή, που μπορεί να καταρτισθεί ακόμη και σιωπηρά, είναι ετεροβαρής και δεν έχει χαρακτήρα αναγνώρισης χρέους από τον αναδεχόμενο, αλλά ανάληψής του, εφόσον αυτό πραγματικά υπάρχει, μπορεί δε να αφορά και μελλοντικό χρέος, ως τέτοιου νοουμένου, τόσο εκείνου του χρέους που ο νομικός λόγος παραγωγής του υπάρχει κατά την κατάρτιση της σύμβασης αναδοχής αλλά δεν έχει γεννηθεί ακόμη (περιορισμένη μελλοντική απαίτηση), όσο και εκείνου του οποίου ούτε ο λόγος παραγωγής ούτε η απαίτηση υπάρχει κατά την κατάρτιση της σύμβασης, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, και στις δύο περιπτώσεις, το μελλοντικό χρέος είναι οριστό, μπορεί δηλαδή να προσδιορισθεί, κατά το χρόνο που γεννάται η σχετική αξίωση έναντι του οφειλέτη. Η ευθύνη του αναδοχέα έχει το ίδιο περιεχόμενο και την ίδια φύση με την ευθύνη του παλαιού οφειλέτη. Έτσι, μεταξύ των δύο αυτών προσώπων δημιουργείται, έναντι του δανειστή, παθητική εις ολόκληρον ενοχή (ΑΚ 481), δικαιουμένου του δανειστή να απαιτήσει την εκπλήρωση της παροχής μία μόνο φορά, κατ’ επιλογήν του, είτε από τον τρίτο που αναδέχθηκε το χρέος του οφειλέτη, με βάση τη σύμβαση αναδοχής, είτε από τον οφειλέτη, με βάση την μεταξύ δανειστή και οφειλέτη έννομη σχέση (Α.Π. 230/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 581/2018, αδημ.). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 240 Κ.Πολ.Δ, για την επαναφορά ισχυρισμών που υποβλήθηκαν σε προηγούμενη συζήτηση στο ίδιο ή ανώτερο δικαστήριο, αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης που τους περιέχουν. Οι προτάσεις της προηγούμενης συζήτησης προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο. Εάν, ωστόσο, με λόγο έφεσης ο εκκαλών πλήττει την εκκαλούμενη απόφαση κατά το μέρος που απέρριψε κατ’ ουσίαν αυτοτελή ισχυρισμό του, του οποίου δεν αμφισβητείται η παραδεκτή προβολή πρωτοδίκως, ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί το αντικείμενο της συζήτησης στο Εφετείο, αφού κατά το μέρος που αφορά τον ισχυρισμό αυτό μεταβιβάζεται με την έφεση η υπόθεση στο Εφετείο, σύμφωνα με το άρθρο 522 του Κ.Πολ.Δ. και δεν υφίσταται ανάγκη επαναφοράς του από τον εκκαλούντα με τον τρόπο που προβλέπεται από το άρθρο 240 Κ.Πολ.Δ, το οποίο αναφέρεται στους ισχυρισμούς που επανυποβάλλονται στο δικαστήριο με τις προτάσεις και όχι σε εκείνους που φέρονται στο Εφετείο με λόγο έφεσης (ΑΠ 981/2018, Α.Π. 261/2007, Α.Π. 406/2003, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση της υπ’ αριθ. …../15-3-2017 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος απόδειξης ….. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……., που προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα και δόθηκε με επιμέλειά της μετά από νομότυπη κλήτευση του πρώτου εναγομένου κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. (βλ. τη με αριθμό ……/10-3-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά ……) και της υπ’ αριθ. …../17-3-2017 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος ανταπόδειξης …….. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά …….., που προσκομίζει και επικαλείται ο πρώτος εναγόμενος και δόθηκε με επιμέλειά του μετά από νομότυπη κλήτευση της ενάγουσας κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. (βλ. τη με αριθμό ……/14-3-2017 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Πειραιά …. ..) και απ’ όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν είτε προς άμεση απόδειξη είτε ως βάση για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 Κ.Πολ.Δ.), μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η νόμιμα προσκομιζόμενη από την ενάγουσα υπ’ αριθ. …../30-3-2017 ένορκη βεβαίωση του ……. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ………, η οποία λήφθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης και εκτιμάται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Α.Π. 192/2017, Α.Π. 173/2016, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) – και αφού σημειωθεί ότι επιτρεπτά λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο τούτο οι ισχυρισμοί του εκκαλούντος που περιέχονται στις κατατεθείσες κατά τη συζήτηση της κρινόμενης έφεσης προτάσεις του, εφόσον αναφέρονται στο λόγο της έφεσής του – αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα εταιρία «……………» – η οποία εδρεύει στη Δημοκρατία των Marshall Islands, είναι νόμιμα εγκατεστημένη στη Λεμεσό Κύπρου και εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την εταιρία «……….» – έχει ως αντικείμενο της επιχειρηματικής της δραστηριότητας την εμπορία λιπαντικών προϊόντων σε πλοία κάθε κατηγορίας σε λιμένες ανά τον κόσμο και διατηρεί προς τούτο παγκόσμιο δίκτυο με εταιρίες πώλησης τέτοιων προϊόντων. Ο πρώτος εναγόμενος ……., ήδη ηλικίας 85 ετών, ασχολείται με ναυτιλιακές επιχειρήσεις στον Πειραιά και κατά το κρίσιμο για την αγωγή χρονικό διάστημα (από τέλος Οκτωβρίου 2015 έως και τέλος Οκτωβρίου 2016) ήταν ένας εκ των μετόχων της (μη διαδίκου στην παρούσα δίκη) ναυτιλιακής εταιρίας «………..» – η οποία εδρεύει στη Λιβερία και από τον Νοέμβριο του 1998 έχει εγκαταστήσει στον Πειραιά (……..) γραφείο σύμφωνα με τις διατάξεις του Α.Ν. 378/1968, όπως έχει τροποποιηθεί, συμπληρωθεί και ισχύει – και έχει ως αντικείμενο εργασιών τη διαχείριση εμπορικών πλοίων ελληνικών και ξένων συμφερόντων (βλ. σχετ. την υπ’ αριθ. πρωτ. ………/26-4-2016 βεβαίωση του Τμήματος Ναυτιλιακών Εταιριών / Δ/νση Ποντοπόρου Ναυτιλίας/Αρχηγείο Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ και την εκτύπωση δημοσίευσης στοιχείων του πλοίου «AS» από την διαδικτυακή πλατφόρμα ναυτιλιακών πληροφοριών www……., που προσκομίζονται με επίκληση από την ενάγουσα). Στα πλαίσια της άνω δραστηριότητάς της κατά το επίδικο διάστημα η άνω εταιρία διαχειρίζονταν τα υπό σημαία Λιβερίας Φ/Γ πλοία «AH», «SL» και «AS», πλοιοκτησίας των Λιβεριανών εταιριών «……..», «……» και «… . .» αντίστοιχα (βλ. τη σχετική καταχώρηση σε αντίγραφο φύλλου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ για το έτος 2015 και το υπ’ αριθ. …… πιστοποιητικό οριστικής νηολόγησης για το τελευταίο από τα άνω πλοία) και είχε ως νόμιμη εκπρόσωπό της την ….. (βλ. την άνω υπ’ αριθ. πρωτ. ……./26-4-2016 βεβαίωση). Προς τούτο η άνω εταιρία διέθετε τμήμα Operation, το οποίο ήταν υπεύθυνο για όλα τα θέματα της εμπορικής εκμετάλλευσης και της εν γένει λειτουργίας των άνω πλοίων (τροφοδοσία, καύσιμα, κ.λπ.), τμήμα πληρωμάτων, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την παρακολούθηση όλων των ζητημάτων που σχετίζονταν με την επάνδρωση των πλοίων, εφ’ όσον αυτή δεν είχε ανατεθεί από την εκάστοτε πλοιοκτήτρια εταιρία σε κάποιο εξειδικευμένο στο αντικείμενο αυτό πράκτορα της Ελλάδας ή του εξωτερικού, Τεχνικό τμήμα και Τμήμα Λογιστηρίου (βλ. τον από 30-10-2015 πίνακα προσωπικού της άνω εταιρίας, ο οποίος υποβλήθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, δυνάμει σύμβασης πώλησης που καταρτίσθηκε σε συνέχεια σχετικής παραγγελίας από την αρμόδια υπάλληλο του τεχνικού τμήματος της άνω διαχειρίστριας εταιρείας του Φ/Γ πλοίου «AS» . … και της ενάγουσας, η τελευταία πώλησε στις 27-10-2015 στην άνω εταιρία που ενεργούσε για λογαριασμό της άνω πλοιοκτήτριας και παρέδωσε στους υπευθύνους της τελευταίας στα λιμάνια Adabiya Αιγύπτου και Σιγκαπούρης στις 11-11-2015 και στις 4-12-2015 αντίστοιχα, τις ακόλουθες ποσότητες λιπαντικών προϊόντων, οι οποίες περιγράφονται αναλυτικά κατά είδος, ποσότητα και τιμή στην αγωγή και στα δυο παρακάτω τιμολόγια συνολικής αξίας 38.895,60 ευρώ που εξέδωσε η ενάγουσα και δη: 1) Στο υπ’ αριθμό …./10-12-2015 τιμολόγιο, ποσού 20.855,60 δολ. Η.Π.Α, που αφορά στην πώληση 100 τεμαχίων λιπαντικού Navigo 70 MCL, αντί τιμήματος 205 δολ. Η.Π.Α./ τεμάχιο, 20 τεμαχίων λιπαντικού Navigo So, αντί τιμήματος 167 δολ. Η.Π.Α./ τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Navigo ΤΡΕΟ 12/30, αντί τιμήματος 180 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Total Turbine T68, αντί τιμήματος 215 δολ. Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Renolin B 68 HVI, αντί τιμήματος 340 δολ. Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Renolin unisyn clp 220, αντί τιμήματος 1.388 δολ. Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Renolin B 100 HVI, αντί τιμήματος 340 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Renolit cxi 2, αντί τιμήματος 1.090 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο και 2) Στο υπ’ αριθμό …../10-12-2015 τιμολόγιο, ποσού 18.040 δολ. Η.Π.Α, που αφορά στην πώληση 100 τεμαχίων λιπαντικού Navigo 6 SO, αντί τιμήματος 109 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο, 100 τεμαχίων λιπαντικού Navigo TREO 15/30, αντί τιμήματος 118 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο και 100 τεμαχίων λιπαντικού Navigo 50 MCL, αντί τιμήματος 135 δολ.Η.Π.Α. / τεμάχιο. Το ανωτέρω τίμημα των παραπάνω λιπαντικών, τα οποία παραλήφθηκαν ανεπιφύλακτα από τους υπευθύνους της πλοιοκτήτριας του άνω πλοίου στα άνω λιμάνια (βλ. τις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από την ενάγουσα σχετικές αποδείξεις παραλαβής), συμφωνήθηκε να καταβληθεί, ως προς μεν το πρώτο τιμολόγιο, έως την 10-1-2016 και ως προς δε το δεύτερο έως την 2-2-2016, με κατάθεση στον ………. λογαριασμό που τηρούνταν στο όνομα της ενάγουσας στην τράπεζα Κύπρου, όπως αναγράφηκε και στα σώματα τιμολογίων. Όμως το ανωτέρω ποσό (38.895,60 δολ. Η.Π.Α.) εξακολουθεί μέχρι σήμερα να οφείλεται στην ενάγουσα, ενώ στο μεταξύ το άνω πλοίο πουλήθηκε για παλιοσίδερα (scrap) με πρωτοβουλία ενυπόθηκης δανείστριας τράπεζας του πλοίου, η οποία εισέπραξε το σύνολο του τιμήματος της πώλησης μετά την εξόφληση των δανειστών του πλοίου που είχαν προνόμιο έναντι της υποθήκης της. Με την κρινόμενη αγωγή της η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι ο πρώτος εναγόμενος υποσχέθηκε προφορικά στην ίδια και συγκεκριμένα προς τον υπάλληλό της ………., κατά τη χρονική περίοδο από τα μέσα Μαρτίου 2016 έως τα τέλη Οκτωβρίου του ιδίου έτους, ότι εάν δεν πληρώνονταν τα άνω τιμολόγια, τότε θα τα πλήρωνε ο ίδιος με δικά του χρήματα και ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αναδέχθηκε την ένδικη οφειλή σωρευτικά με την πλοιοκτήτρια εταιρία «………». Ωστόσο, ο ανωτέρω θεμελιωτικός της αγωγής ισχυρισμός της, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, δεν αποδείχθηκε, διότι δεν στηρίζεται πειστικά σε κάποιο κρίσιμο αποδεικτικό στοιχείο, από αυτά που εισφέρθηκαν στη δίκη κυρίως από την ίδια (ενάγουσα), η οποία φέρει το δικονομικό βάρος απόδειξης της ιστορικής βάσης της αγωγής της. Ειδικότερα, ο μάρτυρας απόδειξής της …….. στην προσκομισθείσα ένορκη βεβαίωσή του, αλλά και ο επικαλούμενος απ’ αυτήν μάρτυρας ………. στην ένορκη βεβαίωσή του που δόθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης, δεν δικαιολόγησαν πειστικά αυτό που πειστικά δικαιολογεί στην προσκομισθείσα ένορκη βεβαίωσή του ο έχων ιδίαν αντίληψη μάρτυρας ανταπόδειξης του εναγομένου … .και δη ότι ο εναγόμενος ουδέποτε ανέλαβε προσωπικά έναντι της ενάγουσας να πληρώσει από δικά του χρήματα την ένδικη απαίτησή της από τoν άνω εφοδιασμό με λιπαντικά του πλοίου «AS», τον οποίον παρήγγειλε η διαχειρίστριά του εταιρία «………..». Στην άποψη αυτή καταλήγει το Δικαστήριο εκ του ότι: 1) ως πεπειραμένος ναυτιλιακός επιχειρηματίας και απλός μέτοχος (και όχι και νόμιμος εκπρόσωπος) της άνω διαχειρίστριας του πλοίου κατά τον κρίσιμο για την αγωγή χρόνο, ο πρώτος εναγόμενος δεν είχε λόγο, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ενώ δεν είχε ατομική ευθύνη για το ένδικο χρέος, να προβεί στην σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο σωρευτική αναδοχή του – και μάλιστα άτυπα / προφορικά, απευθυνόμενος σε απλό υπάλληλο της πωλήτριας με τον οποίο δεν είχε στο παρελθόν επαφή, παρότι όλες οι συνεννοήσεις που αφορούσαν την ένδικη συναλλαγή, από το αίτημα προς την ενάγουσα για την υποβολή προσφοράς έως και την εκτέλεση της παραγγελίας για τον εφοδιασμό του άνω πλοίου στις 11-11-2015 και στις 4-12-2015 στα λιμάνια Adabiya Αιγύπτου και Σιγκαπούρης αντίστοιχα, είχαν γίνει από το αρμόδιο τμήμα της άνω διαχειρίστριας εταιρίας του πλοίου και με ηλεκτρονική αλληλογραφία και 2) δεν προέκυψε ότι ο πρώτος εναγόμενος πλήρωνε εξ ιδίων χρημάτων τα χρέη των άνω πλοίων που διαχειρίζονταν η άνω εταιρία «……….» στην οποία ήταν μέτοχος (βλ. χαρακτηριστικά το υπ’ αριθ. …… τιμολόγιο και την από 9-2-2016 επιβεβαίωση πληρωμής απευθείας από την πλοιοκτήτρια του Φ/Γ πλοίου «SL» «………» παρόμοιου χρέους προς την ενάγουσα για λιπαντικά με τα οποία αυτή εφοδίασε του άνω πλοίο την 4-11-2015 στο λιμένα Fujairah) ούτε ότι ελάμβανε σε προσωπικό του λογαριασμό τους ναύλους των πλοίων αυτών (βλ. χαρακτηριστικά το αντίγραφο κίνησης του λογαριασμού της πλοιοκτήτριας του «AS» δεύτερης εναγομένης στην τράπεζα Πειραιώς που προσκομίζει και επικαλείται ο πρώτος εναγόμενος, από το οποίο προκύπτει η απευθείας είσπραξη από μέρους της δεύτερης εναγομένης των ναύλων από την εκμετάλλευση του άνω πλοίου). Η άνω άποψη του Δικαστηρίου ενισχύεται εκ του ότι η ενάγουσα δεν προσκόμισε κάποιο έγγραφο που να δικαιολογεί σωρευτική αναδοχή του ένδικου χρέους εκ μέρους του πρώτου εναγομένου, καίτοι το σύνολο της ένδικης πώλησης ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή εκτενούς ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του αρμοδίου τεχνικού τμήματος της άνω διαχειρίστριας εταιρίας του πλοίου με το αρμόδιο τμήμα προώθησης των πωλήσεων της ενάγουσας. Επιχείρημα υπέρ της αντίθετης άποψης δεν αποτελεί το e-mail που απέστειλε την 21-1-2016 στον υπάλληλο του τμήματος προώθησης πωλήσεων της ενάγουσας ……… ο εναγόμενος από τον προσωπικό του ηλεκτρονικό λογαριασμό στην άνω διαχειρίστρια εταιρία, με το οποίο επιβεβαίωσε εκ μέρους της διαχειρίστριας εταιρίας, κατά τα γενόμενα στο σύνολο της αλληλογραφίας της για τα πλοία που τελούσαν υπό τη διαχείρισή της, ότι πρόθεσή της ήταν, ανάλογο τιμολόγιο που αφορούσε πετρέλευση του υπό τη διαχείρισή της Φ/Γ πλοίου «SL» να εξοφληθεί έγκαιρα και ότι ήταν πιθανό να υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση μερικών ημερών για λόγους που είχαν εξηγηθεί στην προηγηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία τους εκείνο το απόγευμα (προβλήματα ρευστότητας της πλοιοκτήτριας, συνεπεία των μικρών ναύλων που εισπράττονταν αλλά παρακρατούνταν από την τράπεζα που είχε χρηματοδοτήσει το πλοίο). Και τούτο διότι, όπως βεβαιώνει πειστικά ο έχων ιδίαν αντίληψη άνω μάρτυρας του εναγομένου …….., το άνω e-mail του τελευταίου προς τον κο ….., που ενεργούσε εξ αρχής για λογαριασμό της ενάγουσας, προέκυψε από πρωτοβουλία του τελευταίου, ο οποίος, θεωρώντας εσφαλμένα ότι ο εναγόμενος ήταν νόμιμος εκπρόσωπος και ιδιοκτήτης τόσο της «……..» όσο και των άλλων πλοίων που αυτή διαχειριζόταν, παρέκαμψε το «κανάλι» επικοινωνίας μεταξύ των δυο εταιριών, ήτοι το «κανάλι» μεταξύ του ιδίου και του κου …. και ξαφνικά περί τα μέσα Ιανουαρίου 2016 άρχισε να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον εναγόμενο, με τον οποίο δεν είχε επικοινωνήσει ποτέ στο παρελθόν, ζητώντας επίμονα να μάθει πότε θα πληρωθεί το επίμαχο τιμολόγιο της ενάγουσας που ήταν πληρωτέο την 30-1-2016, καθώς και γραπτή διαβεβαίωση για την πρόθεση της πλοιοκτήτριας να το πληρώσει εμπρόθεσμα και λόγω της επιμονής του (κου ….) ο εναγόμενος του απέστειλε το άνω e-mail, στο οποίο πάντως, όπως και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες τους που μεσολάβησαν, δεν περιέχεται υπόσχεσή του προς την ενάγουσα ότι εάν δεν εξοφλήσει το άνω τιμολόγιο η δεύτερη εναγόμενη θα το εξοφλήσει ο ίδιος με δικά του χρήματα. Άλλωστε ο ίδιος άνω μάρτυρας της ενάγουσας (. ..) βεβαίωσε ένορκα ότι ζήτησε από τον πρώτο εναγόμενο, αλλά δεν έλαβε απ’ αυτόν, προσδιορισμό συγκεκριμένης ημερομηνίας πληρωμής, καθώς και τραπεζική εγγύηση για την περίπτωση που το άνω τιμολόγιο δεν πληρωνόταν από το πλοίο ή την τράπεζα. Είναι δε οξύμωρο να επικαλείται η ενάγουσα ότι ο πρώτος εναγόμενος ανέλαβε προφορικά απέναντί της την υποχρέωση να καταβάλλει με δικά του χρήματα το άνω οφειλόμενο υπόλοιπο της πώλησης των λιπαντικών, ενώ παράλληλα αρνήθηκε σθεναρά να της χορηγήσει προσωπική εξασφάλιση προς τούτο (με τραπεζική εγγύηση ή ανάλογο έγγραφο). Ούτε ακόμη συνάδει με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής η αναδοχή προφορικά τέτοιου μεγέθους χρέους μονοβάπορης αλλοδαπής ναυτιλιακής εταιρίας από μέτοχο της διαχειρίστριάς της προς ενίσχυση της εμπορικής φήμης και της συναλλακτικής πίστης της, μετά την αναγκαστική πώληση του πλοίου της στην αλλοδαπή προς ικανοποίηση απαίτησης δανειστών της, ή έστω ενώ επίκειτο η αναγκαστική πώλησή του στην αλλοδαπή όπου ήταν δεσμευμένο από δανειστές του. Κατόπιν όλων αυτών, αφού η ενάγουσα δεν απέδειξε την κατάρτιση μεταξύ αυτής και του πρώτου εναγομένου σύμβασης σωρευτικής αναδοχής του επιδίκου χρέους της δεύτερης εναγομένης αγοράστριας εταιρίας των επίδικων ποσοτήτων λιπαντικών, όπως βάσιμα ισχυρίστηκε ο πρώτος εναγόμενος με το μόνο λόγο της έφεσής του, στοιχείο που οδηγεί στην έλλειψη ευθύνης του για καταβολή του χρέους αυτού, θα πρέπει να γίνει δεκτός ο λόγος αυτός ως βάσιμος κατ’ ουσία. Στη συνέχεια, πρέπει να γίνει δεκτή και η έφεση ως βάσιμη κατ’ ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς τον πρώτο εναγόμενο και αφού κρατηθεί και εκδικαστεί εξαρχής η αγωγή, να απορριφθεί ως προς αυτόν ως αβάσιμη κατ’ ουσία. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου για την άσκηση της έφεσης και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα αυτού αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, σε βάρος της εφεσίβλητης που ηττήθηκε στη δίκη αυτή (άρθρα 176, 183, 191 παρ.2 Κ.Πολ.Δ, σε συνδ. με άρθρα 63, 68, 69 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 15-12-2017 και με Γ.Α.Κ. …/15-12-2017 και Ε.Α.Κ. …/15-12-2017 έφεση κατά της με αριθμό 5034/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε ερήμην της δεύτερης εναγομένης και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.
Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ ουσία.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση ως προς τον πρώτο εναγόμενο.
Κρατεί και δικάζει την από 8-12-2016 και με ΓΑΚ …../9-12-2016 και ΕΑΚ …./9-12-2016 αγωγή ως προς τον ανωτέρω εναγόμενο.
Απορρίπτει την αγωγή ως προς αυτόν.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του e-παραβόλου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κωδικό .. ….., ποσού εκατό (100,00) ευρώ, το οποίο κατέθεσε για την άσκηση της έφεσης.
Επιβάλλει σε βάρος της εφεσίβλητης τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δυο χιλιάδων τριακοσίων (2.300,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 20 Μαΐου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ