ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 287/2019
ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Ε.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 15-12-2017 και με Γ.Α.Κ. ……./15-12-2017 και Ε.Α.Κ. …/15-12-2017 έφεση του ολικά ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό εναγομένου …… κατά της με αριθ. 5033/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), η οποία εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, επί της από 22-12-2016 και με Γ.Α.Κ. …/23-12-2016 και Ε.Α.Κ. …./23-12-2016 αγωγής της εταιρίας «……..» εναντίον του, με την οποία η τελευταία ζητούσε να της επιδικαστεί το αναφερόμενο χρηματικό ποσό, πλέον τόκων, με επίκληση των διατάξεων περί ενδοσυμβατικής ευθύνης του εναγομένου προς καταβολή του αιτουμένου ποσού (και δη αυτών της προφορικά καταρτισθείσας μεταξύ τους σύμβασης σωρευτικής αναδοχής αλλότριου χρέους, που αφορούσε ειδικότερα το τίμημα της πώλησης από την ενάγουσα σε μη διάδικο στην παρούσα δίκη αλλοδαπή εταιρία ποσότητας καυσίμων, παραδοθέντων σε πλοίο, πλοιοκτησίας της) και με την οποία (εκκαλούμενη απόφαση) έγινε δεκτή η αγωγή στο σύνολό της ως κατ’ ουσίαν βάσιμη ως προς τη μόνη προβαλλόμενη βάση της (της παράβασης από τον εναγόμενο της άνω συμβατικής υποχρέωσής του), έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1 εδαφ. β’, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ.2, 520 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 15-12-2017 (με Γ.Α.Κ. …./2017 και Ε.Α.Κ. …./2017) προ πάσης επίδοσης της πρωτόδικης απόφασης, αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε άλλωστε προκύπτει οίκοθεν από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα, αλλά σε κάθε περίπτωση εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87), και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ.2 του αυτού άρθρου και νόμου, για τα ένδικα μέσα, που ασκούνται μετά την 1-1-2016 και επομένως εφαρμόζεται και εν προκειμένω, ενώ και η προσβαλλόμενη απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου εκδόθηκε, χωρίς να επιδοθεί, μετά την 1-1-2016 και συγκεκριμένα στις 15-11-2017] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, ενώ, επιπροσθέτως, έχει καταβληθεί από τον εκκαλούντα, κατά την κατάθεσή της, το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ. παράβολο, αρμόδια δε καθ’ ύλη και κατά τόπον φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522 και 533 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.).
Με την από 22-12-2016 και με Γ.Α.Κ. …/23-12-2016 και Ε.Α.Κ. …/23-12-2016 αγωγή, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, η ενάγουσα εταιρία «……» εκθέτει ότι εδρεύει στη Δημοκρατία των Marshall Islands, εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την εταιρία με την επωνυμία «. ….. ..» και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στον τομέα της εμπορίας ναυτιλιακών καυσίμων για τις ανάγκες λειτουργίας ποντοπόρων πλοίων. Ότι σε εκτέλεση σύμβασης πώλησης, που καταρτίσθηκε μεταξύ αυτής ως πωλήτριας και της μη διαδίκου στην παρούσα δίκη Λιβεριανής εταιρίας με την επωνυμία «………..» ως αγοράστριας, αντί συμφωνηθέντος τιμήματος, παρέδωσε στις 30-11-2015, στο πλοίο με την ονομασία «SL», σημαίας Λιβερίας, πλοιοκτησίας της άνω αγοράστριας εταιρίας, το οποίο ναυλοχούσε στο λιμένα Hong – Kong, τα αναφερόμενα στο δικόγραφο κατά ποσότητα, τύπο και ποιότητα ναυτιλιακά καύσιμα, τα οποία παρέλαβε ανεπιφύλακτα ο Α’ Μηχανικός του πλοίου, ενώ την παραλαβή επιβεβαίωσε και ο πλοίαρχος αυτού, ο οποίος έθεσε επί του δελτίου παραλαβής τη σφραγίδα του πλοίου. Ότι για την πώληση και παράδοση των καυσίμων εστάλη την επομένη ημέρα (1-12-2015) στην άνω πλοιοκτήτρια εταιρία το με αριθ. ……../1-12-2015 τιμολόγιο, ποσού 161.582,76 δολ. Η.Π.Α, πληρωτέο 60 ημέρες από την παράδοση των καυσίμων (ήτοι την 30-1-2016), μετά την παρέλευση των οποίων συμφωνήθηκε ο τόκος υπερημερίας να ανέρχεται σε ποσό 2% μηνιαίως. Ότι, μετά την παρέλευση σαράντα και πλέον ημερών από την παράδοση των καυσίμων, επειδή περιήλθαν στην ίδια (ενάγουσα) πληροφορίες ότι ο όμιλος ναυτιλιακών εταιριών «………», στον οποίο υπάγονταν η άνω πλοιοκτήτρια εταιρία και του οποίου συνιδιοκτήτες ήταν ο εναγόμενος …… και ο υιός του ….., είχε προβλήματα με δανείστρια τράπεζα, ο υπάλληλός της …….. μετέβη στα γραφεία του άνω ομίλου στον Πειραιά, όπου συνάντησε τον εναγόμενο που ήταν ο νόμιμος εκπρόσωπος της αγοράστριας εταιρίας, του εξέθεσε τους προβληματισμούς της αναφορικά με την καταβολή του ποσού του άνω τιμολογίου και ο τελευταίος του δήλωσε ευθέως ότι θα γίνει η εξόφληση στην ίδια και ότι, αν δεν της καταβάλει τα οφειλόμενα ποσά η πλοιοκτήτρια ή η τράπεζα, θα τα πληρώσει προσωπικά ο ίδιος, δήλωση την οποία ο εναγόμενος επανέλαβε και στις 2-2-2016 προς τον άνω εκπρόσωπο της ενάγουσας. Ότι στις 11-2-2016 η ίδια έλαβε έναντι του άνω οφειλομένου ποσού το ποσό των 100.000 δολ. Η.Π.Α, πλην όμως, παρά τις οχλήσεις της προς τον εναγόμενο για καταβολή και του υπολοίπου ποσού 61.582,76 δολ. Η.Π.Α, το ποσό αυτό δεν της έχει εισέτι καταβληθεί και επιπλέον ο εναγόμενος πώλησε το άνω πλοίο για παλιοσίδερα (scrap) και έπαυσε να απαντά στις κλήσεις των εκπροσώπων της. Με βάση το ιστορικό αυτό η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλει το ισόποσο σε ευρώ κατά την ημέρα της εξόφλησης του ποσού των δολ. Η.Π.Α. 61.582,76, άλλως επικουρικά, το ποσό των 58.930,87 ευρώ, με βάση την ισοτιμία δολ. Η.Π.Α. – ευρώ κατά την ημέρα σύνταξης της αγωγής, με επιτόκιο ύψους 2% από την 30-1-2016, άλλως με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και να καταδικασθεί ο εναγόμενος και στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, η με αριθ. …../2017 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία δέχτηκε την αγωγή. Ειδικότερα, με την ανωτέρω απόφαση, αφού έγινε δεκτό: α) ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία προς εκδίκαση της υπόθεσης, που παρουσιάζει στοιχεία αλλοδαπότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 22 του Κ.Πολ.Δ. και 4 του Κανονισμού (ΕΚ) 1215/2012 της 12-12-2012, καθώς η ενάγουσα εταιρία εδρεύει στη Δημοκρατία των Marsall Islands και τα πωληθέντα καύσιμα παραδόθηκαν σε πλοίο σημαίας Λιβερίας που ναυλοχούσε στο Hong Kong, β) ότι εφαρμοστέο τυγχάνει εν προκειμένω το ελληνικό δίκαιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1 και 4 παρ. παρ. 1 και 3 του Κανονισμού (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 2008 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη I), λόγω μετασυμβατικού ορισμού αυτού, διότι η ενάγουσα τις διατάξεις του δικαίου αυτού επικαλείται προς θεμελίωση των αγωγικών ισχυρισμών της και ομοίως και ο εναγόμενος προς αντίκρουση των ισχυρισμών αυτών και γ) ότι με βάση το ελληνικό δίκαιο, που κρίθηκε εφαρμοστέο εν προκειμένω, η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361, 471 επ, 477, 481, 345, 356 Α.Κ, 176, 907, 908 Κ.Πολ.Δ, πλην του αιτήματος περί επιδίκασης τόκων επί του κεφαλαίου της απαίτησης της ενάγουσας, υπολογιζομένων με συμφωνηθέν επιτόκιο σε ποσοστό 2% μηνιαίως, το οποίο απορρίφθηκε ως μη νόμιμο κατά το επιπλέον του ανωτάτου θεμιτού επιτοκίου υπερημερίας ποσοστό, κατά το οποίο και η σχετική δικαιοπραξία είναι άκυρη, στη συνέχεια έγινε δεκτή η αγωγή ως βάσιμη κατ’ ουσία και υποχρεώθηκε το εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα το αιτηθέν ποσό των 61.582,76 δολ. Η.Π.Α, με βάση την ισοτιμία του άνω ποσού σε ευρώ κατά την ημερομηνία πληρωμής και με το νόμιμο τόκο από την 30-1-2016 μέχρι την εξόφληση, διότι κρίθηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (το οποίο, σημειωτέον, δεν κήρυξε την απόφασή του προσωρινά εκτελεστή) ότι ο εναγόμενος ανέλαβε την αυτοτελή συμβατική υποχρέωση να καταβάλει το τίμημα της, μεταξύ της ενάγουσας και της μη διαδίκου στην παρούσα δίκη Λιβεριανής πλοιοκτήτριας εταιρίας του πλοίου «SL», πώλησης των παραδοθεισών στο πλοίο αυτό ποσοτήτων καυσίμων, κατόπιν προφορικής συμφωνίας του με τον αναφερόμενο υπάλληλο της ενάγουσας στο τμήμα προώθησης των πωλήσεών της. Κατά του κεφαλαίου της ανωτέρω απόφασης, που αφορά την παραδοχή της μόνης βάσης της αγωγής (από σύμβαση σωρευτικής αναδοχής χρέους αλλοδαπής πλοιοκτήτριας εταιρίας κατ’ άρθρο 477 Α.Κ.) ως βάσιμης κατ’ ουσία, παραπονείται ο εναγόμενος, έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον, ως εν όλω ηττηθείς διάδικος, με την κρινόμενη έφεσή του, ζητώντας για τους λόγους, που ειδικότερα εκτίθενται στο δικόγραφο της έφεσης, και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την παραδοχή της έφεσής του και από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το εκκληθέν κεφάλαιο, ούτως ώστε, ακολούθως, αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση ως προς αυτό, να απορριφθεί η αγωγή εναντίον του καθ’ ολοκληρίαν ως αβάσιμη κατ’ ουσία.
Από τη διάταξη του άρθρου 477 του Α.Κ. προκύπτει ότι σωρευτική αναδοχή χρέους είναι η σύμβαση που συνάπτεται μεταξύ του δανειστή και ενός τρίτου, με την οποία ο τρίτος αναλαμβάνει την υποχρέωση να εκπληρώσει ξένο χρέος, χωρίς όμως να απαλλάσσεται ο αρχικός οφειλέτης. Έτσι, παράγεται μία πρόσθετη ενοχή αυτού που υποσχέθηκε να εκπληρώσει το ξένο χρέος παράλληλη με την ενοχή του αρχικού οφειλέτη. Η σύμβαση αυτή, που μπορεί να καταρτισθεί ακόμη και σιωπηρά, είναι ετεροβαρής και δεν έχει χαρακτήρα αναγνώρισης χρέους από τον αναδεχόμενο, αλλά ανάληψής του, εφόσον αυτό πραγματικά υπάρχει, μπορεί δε να αφορά και μελλοντικό χρέος, ως τέτοιου νοουμένου, τόσο εκείνου του χρέους που ο νομικός λόγος παραγωγής του υπάρχει κατά την κατάρτιση της σύμβασης αναδοχής αλλά δεν έχει γεννηθεί ακόμη (περιορισμένη μελλοντική απαίτηση), όσο και εκείνου του οποίου ούτε ο λόγος παραγωγής ούτε η απαίτηση υπάρχει κατά την κατάρτιση της σύμβασης, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, και στις δύο περιπτώσεις, το μελλοντικό χρέος είναι οριστό, μπορεί δηλαδή να προσδιορισθεί, κατά το χρόνο που γεννάται η σχετική αξίωση έναντι του οφειλέτη. Η ευθύνη του αναδοχέα έχει το ίδιο περιεχόμενο και την ίδια φύση με την ευθύνη του παλαιού οφειλέτη. Έτσι, μεταξύ των δύο αυτών προσώπων δημιουργείται, έναντι του δανειστή, παθητική εις ολόκληρον ενοχή (ΑΚ 481), δικαιουμένου του δανειστή να απαιτήσει την εκπλήρωση της παροχής μία μόνο φορά, κατ’ επιλογήν του, είτε από τον τρίτο που αναδέχθηκε το χρέος του οφειλέτη, με βάση τη σύμβαση αναδοχής, είτε από τον οφειλέτη, με βάση την μεταξύ δανειστή και οφειλέτη έννομη σχέση (Α.Π. 230/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 581/2018, αδημ.). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 240 Κ.Πολ.Δ, για την επαναφορά ισχυρισμών που υποβλήθηκαν σε προηγούμενη συζήτηση στο ίδιο ή ανώτερο δικαστήριο, αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης που τους περιέχουν. Οι προτάσεις της προηγούμενης συζήτησης προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο. Εάν, ωστόσο, με λόγο έφεσης ο εκκαλών πλήττει την εκκαλούμενη απόφαση κατά το μέρος που απέρριψε κατ’ ουσίαν αυτοτελή ισχυρισμό του, του οποίου δεν αμφισβητείται η παραδεκτή προβολή πρωτοδίκως, ο ισχυρισμός αυτός αποτελεί το αντικείμενο της συζήτησης στο Εφετείο, αφού κατά το μέρος που αφορά τον ισχυρισμό αυτό μεταβιβάζεται με την έφεση η υπόθεση στο Εφετείο, σύμφωνα με το άρθρο 522 του Κ.Πολ.Δ. και δεν υφίσταται ανάγκη επαναφοράς του από τον εκκαλούντα με τον τρόπο που προβλέπεται από το άρθρο 240 Κ.Πολ.Δ, το οποίο αναφέρεται στους ισχυρισμούς που επανυποβάλλονται στο δικαστήριο με τις προτάσεις και όχι σε εκείνους που φέρονται στο Εφετείο με λόγο έφεσης (ΑΠ 981/2018, Α.Π. 261/2007, Α.Π. 406/2003, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση της υπ’ αριθ. ……../30-3-2017 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος απόδειξης …….. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……., που προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα και δόθηκε με επιμέλειά της μετά από νομότυπη κλήτευση του εναγομένου κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. (βλ. τη με αριθμό ……../27-3-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά . ….) και της υπ’ αριθ. …./31-3-2017 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ….. του μάρτυρος ανταπόδειξης ……., που προσκομίζει και επικαλείται ο εναγόμενος και δόθηκε με επιμέλειά του μετά από νομότυπη κλήτευση της ενάγουσας κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. (βλ. τη με αριθμό …../28-3-2017 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Πειραιά ……..) και απ’ όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν είτε προς άμεση απόδειξη είτε ως βάση για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 Κ.Πολ.Δ.), μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η νόμιμα προσκομιζόμενη από την ενάγουσα υπ’ αριθ. ……/15-3-2017 ένορκη βεβαίωση του …… ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά …., η οποία λήφθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης και εκτιμάται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Α.Π. 192/2017, Α.Π. 173/2016, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) – και αφού σημειωθεί ότι επιτρεπτά λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο τούτο οι ισχυρισμοί του εκκαλούντος που περιέχονται στις κατατεθείσες κατά τη συζήτηση της κρινόμενης έφεσης προτάσεις του, καθόσον αναφέρονται στους λόγους της έφεσής του – αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα εταιρία «……» εδρεύει στη Δημοκρατία των Marshall Islands, έχει ως αντικείμενο της επιχειρηματικής της δραστηριότητας την εμπορία πετρελαιοειδών προϊόντων, μεταξύ άλλων και καυσίμων πλοίων κάθε τύπου και κάθε κατηγορίας σε λιμένες ανά τον κόσμο και διατηρεί προς τούτο παγκόσμιο δίκτυο με εταιρίες πώλησης πετρελαίων. Στην Ελλάδα εκπροσωπείται νόμιμα από την εταιρία με την επωνυμία «…….», που εδρεύει στη Γλυφάδα (….. .). Ο εναγόμενος ….., ήδη ηλικίας 85 ετών, ασχολείται με ναυτιλιακές επιχειρήσεις στον Πειραιά και κατά τον κρίσιμο για την αγωγή χρόνο (13-1-2016 έως και 2-2-2016) ήταν ένας εκ των μετόχων της (μη διαδίκου στην παρούσα δίκη) ναυτιλιακής εταιρίας «….», η οποία εδρεύει στη Λιβερία και από τον Νοέμβριο του 1998 έχει εγκαταστήσει στον Πειραιά (… ..) γραφείο σύμφωνα με τις διατάξεις του Α.Ν. 378/1968, όπως έχει τροποποιηθεί, συμπληρωθεί και ισχύει, με αντικείμενο εργασιών την διαχείριση εμπορικών πλοίων ελληνικών και ξένων συμφερόντων (βλ. την υπ’ αριθ. πρωτ. ……../26-4-2016 βεβαίωση του Τμήματος Ναυτιλιακών Εταιριών / Δ/νση Ποντοπόρου Ναυτιλίας/Αρχηγείο Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ.). Στα πλαίσια της άνω δραστηριότητάς της η άνω εταιρία διαχειρίζονταν τα υπό σημαία Λιβερίας Φ/Γ πλοία «AH», «AS» και «SL», πλοιοκτησίας των Λιβεριανών εταιριών «……», «…….» και «……..» αντίστοιχα (βλ. τη σχετική καταχώρηση σε αντίγραφο φύλλου του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ για το έτος 2015 και το υπ’ αριθ. …… πιστοποιητικό οριστικής νηολόγησης για το τελευταίο από τα άνω πλοία), έχοντας νόμιμη εκπρόσωπό της την ….. (βλ. την άνω υπ’ αριθ. πρωτ. ………/26-4-2016 βεβαίωση). Προς τούτο η άνω εταιρία διέθετε τμήμα Operation, το οποίο ήταν υπεύθυνο για όλα τα θέματα της εμπορικής εκμετάλλευσης και της εν γένει λειτουργίας των άνω πλοίων (τροφοδοσία, καύσιμα, κ.λπ.), τμήμα πληρωμάτων, το οποίο ήταν υπεύθυνο για την παρακολούθηση όλων των ζητημάτων που σχετίζονταν με την επάνδρωση των πλοίων, εφ’ όσον αυτή δεν είχε ανατεθεί από την εκάστοτε πλοιοκτήτρια εταιρία σε κάποιο εξειδικευμένο στο αντικείμενο αυτό πράκτορα της Ελλάδας ή του εξωτερικού, Τεχνικό τμήμα και Τμήμα Λογιστηρίου (βλ. τον από 30-10-2015 πίνακα προσωπικού της άνω εταιρίας, ο οποίος υποβλήθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι την 26-11-2015 η άνω διαχειρίστρια εταιρία, με ηλεκτρονικό μήνυμα που απέστειλε στην ενάγουσα ο διευθυντής του τεχνικού τμήματος αυτής …….., ζήτησε προσφορά για καύσιμο πετρέλαιο τύπου 380 CST-2010, για τον ανεφοδιασμό του άνω Φ/Γ πλοίου «SL», το οποίο βρισκόταν στo λιμάνι του Hong – Kong. Στο άνω ηλεκτρονικό μήνυμα απάντησε τηλεφωνικά ο υπάλληλος του τμήματος προώθησης καυσίμων της ενάγουσας …….., ο οποίος ενημέρωσε για τη σχετική προσφορά της ενάγουσας, που προέβλεπε πώληση καυσίμου πετρελαίου τύπου HSFO 380 cst RMG (Max Sulphur 3,5%) τύπου ISO 8217 2005, με τίμημα 251 δολ. Η.Π.Α. / τόνο, διάρκεια πίστωσης 60 ημερών, ημερομηνία παράδοσης των καυσίμων (Δευτέρα 30-11-2015) και σημείο παράδοσης των καυσίμων το μέρος που βρίσκονταν το άνω πλοίο, δηλαδή το αγκυροβόλιο του South Lama του λιμένα του Χονγκ Κονγκ. Την επόμενη ημέρα η άνω διαχειρίστρια εταιρία, με ηλεκτρονικό μήνυμα που απέστειλε στην ενάγουσα ο άνω διευθυντής του τεχνικού τμήματος αυτής, παρήγγειλε ποσότητας 650 μετρικών τόνων της άνω ποιότητας καυσίμου πετρελαίου, με το άνω τίμημα, την άνω διάρκεια πίστωσης και τον άνω τόπο παράδοσης και γνωστοποίησε στην ενάγουσα τα στοιχεία των πρακτόρων του πλοίου και του πλοιάρχου του. Η ενάγουσα αποδέχθηκε αυθημερόν την παραγγελία και έτσι καταρτίστηκε μεταξύ τους σύμβαση πώλησης της ανωτέρω ποσότητας και ποιότητας καυσίμων με το ως άνω συμφωνηθέν τίμημα, το οποίο συμφωνήθηκε να καταβληθεί με κατάθεση στον ……. λογαριασμό που τηρούνταν στο όνομα της ενάγουσας στο υποκατάστημα της τράπεζας …. στη Σιγκαπούρη, έως την 28-1-2016, σε περίπτωση δε υπερημερίας της αγοράστριας ως προς την καταβολή του, συμφωνήθηκε να οφείλεται τόκος με μηνιαίο επιτόκιο 2%. Σημειωτέον δε ότι στην αποσταλείσα από την ενάγουσα στην άνω διαχειρίστρια εταιρία έγγραφη επιβεβαίωση παραγγελίας αναφέρονταν ως πωλήτρια η ενάγουσα και ως αγοράστρια, επί λέξει, η «…….. ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΙΟΚΤΗΤΕΣ / ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ / ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ / ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ / ΝΑΥΛΩΤΕΣ.». Σε εκπλήρωση των υποχρεώσεών της από την ως άνω σύμβαση πώλησης, η ενάγουσα, με φορτηγίδα της εταιρίας του Hong – Kong «……..», παρέδωσε στο άνω πλοίο, ενόσω αυτό βρισκόταν στο άνω αγκυροβόλιο του Hong – Kong, ποσότητα 643,756 μετρικών τόνων καυσίμου πετρελαίου τύπου HSFO 380 cst RMG. Την παράδοση των καυσίμων και συνακόλουθα την παραλαβή τους από το ανωτέρω πλοίο πιστοποίησε ο Α’ Μηχανικός αυτού, θέτοντας ανεπιφύλακτα την υπογραφή του και τη σφραγίδα του πλοίου επί του υπ’ αριθ. …./30-11-2015 δελτίου παράδοσης καυσίμων που εξέδωσε η άνω αλλοδαπή εταιρία που παρέδωσε τα καύσιμα. Στη συνέχεια, η ενάγουσα εξέδωσε στο όνομα της «……» το υπ’ αριθ. ……./1-12-2015 τιμολόγιο πώλησης καυσίμων, συνολικού ποσού 161.582,76 δολ. Η.Π.Α, που αντιστοιχούσε στο τίμημα πώλησης 643,756 μετρικών τόνων καυσίμου πετρελαίου τύπου HSFO 380 cst RMG, με βάση την ανωτέρω συμφωνηθείσα τιμή. Όμως το ανωτέρω αναφερόμενο ποσό δεν καταβλήθηκε στην ενάγουσα εντός της ορισθείσας προθεσμίας των 60 ημερών, ήτοι μέχρι την 28η Ιανουαρίου 2016, η οποία αναγραφόταν και στο τιμολόγιο ως ημερομηνία πληρωμής, παρά μόνο εμβάστηκε στις 9-2-2016 σε τραπεζικό λογαριασμό της ενάγουσας στην τράπεζα Σιγκαπούρης ….. από λογαριασμό της πλοιοκτήτριας του πλοίου «……..» στην τράπεζα Πειραιώς, έναντι της άνω οφειλής, το ποσό των 100.000 δολ. Η.Π.Α (βλ. τη με ίδια ημερομηνία επιβεβαίωση της τράπεζας Πειραιώς περί διενέργειας του άνω εμβάσματος από την άνω πλοιοκτήτρια), απομένοντος υπολοίπου 61.582,76 δολ. Η.Π.Α, το οποίο εξακολουθεί να οφείλεται στην ενάγουσα μέχρι σήμερα. Με την κρινόμενη αγωγή της η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος υποσχέθηκε προφορικά στην ίδια και συγκεκριμένα προς τον υπάλληλό της ………. στις 13-1-2016, 20-1-2016 και 2-2-2016 ότι εάν δεν πληρώνονταν το άνω υπόλοιπο του τιμολογίου, τότε θα το πλήρωνε ο ίδιος με δικά του χρήματα και ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αναδέχθηκε την ένδικη οφειλή σωρευτικά με την πλοιοκτήτρια εταιρία «………..». Ωστόσο, ο ανωτέρω θεμελιωτικός της αγωγής ισχυρισμός της, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, δεν αποδείχθηκε, διότι δεν στηρίζεται πειστικά σε κάποιο κρίσιμο αποδεικτικό στοιχείο, από αυτά που εισφέρθηκαν στη δίκη κυρίως από την ίδια (ενάγουσα), η οποία φέρει το δικονομικό βάρος απόδειξης της ιστορικής βάσης της αγωγής της. Ειδικότερα, ο μάρτυρας απόδειξής της …….. στην προσκομισθείσα ένορκη βεβαίωσή του, αλλά και ο επικαλούμενος απ’ αυτήν μάρτυρας ……… στην ένορκη βεβαίωσή του που δόθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης, δεν δικαιολόγησαν πειστικά αυτό που εμπεριστατωμένα δικαιολόγησε ο έχων ιδίαν αντίληψη μάρτυρας ανταπόδειξης του εναγομένου ……. στην προσκομισθείσα ένορκη βεβαίωσή του και δη ότι ο εναγόμενος ουδέποτε ανέλαβε προσωπικά έναντι της ενάγουσας να πληρώσει από δικά του χρήματα την ένδικη απαίτησή της από την άνω πετρέλευση του πλοίου «SL» που παρήγγειλε γι’ αυτό η διαχειρίστριά του εταιρία «………». Στην άποψη αυτή καταλήγει το Δικαστήριο εκ του ότι: 1) Ως πεπειραμένος ναυτιλιακός επιχειρηματίας και απλός μέτοχος (και όχι και νόμιμος εκπρόσωπος) της άνω διαχειρίστριας του πλοίου κατά τον κρίσιμο για την αγωγή χρόνο, ο εναγόμενος δεν είχε λόγο, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ενώ δεν είχε ατομική ευθύνη για το ένδικο χρέος, να προβεί στην σε ατομικό – προσωπικό επίπεδο σωρευτική αναδοχή του – και μάλιστα άτυπα / προφορικά, απευθυνόμενος σε απλό υπάλληλο της πωλήτριας με τον οποίο δεν είχε στο παρελθόν επαφή, προτού ακόμη το σχετικό τιμολόγιο καταστεί ληξιπρόθεσμο και απαιτητό και παρότι όλες οι συνεννοήσεις που αφορούσαν την ένδικη συναλλαγή από το αίτημα προς την ενάγουσα για την υποβολή προσφοράς έως και την εκτέλεση της παραγγελίας για τον εφοδιασμό του άνω πλοίου στις 30-11-2015 στο λιμένα του Hong Kong, είχαν γίνει με ηλεκτρονική αλληλογραφία από το αρμόδιο τεχνικό τμήμα της άνω διαχειρίστριας του πλοίου, 2) Η έναντι του άνω χρέους προαναφερθείσα καταβολή 100.000 δολ. Η.Π.Α. στην ενάγουσα στις 9-2-2016 δεν έγινε από τον εναγόμενο προσωπικά αλλά από τραπεζικό λογαριασμό της πλοιοκτήτριας του άνω πλοίου «………..», κατόπιν μάλιστα της πώλησής του ως scrap στην Ινδία στις 28-1-2016 με πρωτοβουλία ενυπόθηκης δανείστριας τράπεζας και 3) Με την προηγηθείσα της κρινόμενης αγωγής της από 11-4-2016 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./8-4-2016 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά προς εξασφάλιση της ένδικης απαίτησής της η ενάγουσα στράφηκε μόνο κατά της εταιρίας «……..» και μάλιστα ως διαχειρίστριας του άνω πλοίου και όχι και κατά του εναγομένου ατομικά, λόγω σωρευτικής αναδοχής του άνω χρέους της εκ μέρους του, ενώ και η με αριθ. 516/2016 απόφαση του άνω Δικαστηρίου που εκδόθηκε επί της άνω αίτησης πιθανολόγησε την ιδιότητα της άνω εταιρίας ως διαχειρίστριας του άνω πλοίου. Η άνω άποψη του Δικαστηρίου ενισχύεται έτι περαιτέρω εκ του ότι η ενάγουσα δεν προσκόμισε κάποιο έγγραφο που να δικαιολογεί σωρευτική αναδοχή του ένδικου χρέους εκ μέρους του εναγομένου, καίτοι το σύνολο της ένδικης πώλησης ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή εκτενούς ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του αρμοδίου τμήματος της άνω διαχειρίστριας εταιρίας του πλοίου με το αρμόδιο τμήμα προώθησης πωλήσεων της ενάγουσας. Επιχείρημα υπέρ της αντίθετης άποψης δεν αποτελεί το e-mail που απέστειλε την 21-1-2016 στον υπάλληλο του τμήματος προώθησης πωλήσεων της ενάγουσας ……… ο εναγόμενος από τον προσωπικό του ηλεκτρονικό λογαριασμό στην άνω διαχειρίστρια εταιρία, με το οποίο επιβεβαίωσε εκ μέρους της διαχειρίστριας εταιρίας, κατά τα γενόμενα στο σύνολο της αλληλογραφίας της για τα πλοία που τελούσαν υπό τη διαχείρισή της, ότι πρόθεσή της ήταν το άνω τιμολόγιο να εξοφληθεί έγκαιρα και ότι ήταν πιθανό να υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση μερικών ημερών για λόγους που είχαν εξηγηθεί στην προηγηθείσα τηλεφωνική επικοινωνία τους εκείνο το απόγευμα (προβλήματα ρευστότητας της πλοιοκτήτριας, συνεπεία των μικρών ναύλων που εισπράττονταν αλλά παρακρατούνταν από την τράπεζα που είχε χρηματοδοτήσει το πλοίο). Και τούτο διότι, όπως βεβαίωσε πειστικά ο επικαλούμενος ιδίαν αντίληψη μάρτυρας του εναγομένου ………., το άνω e-mail του εναγομένου προς τον κο ………., που ενεργούσε εξ αρχής για λογαριασμό της ενάγουσας, προέκυψε από πρωτοβουλία του τελευταίου, ο οποίος, θεωρώντας εσφαλμένα ότι ο εναγόμενος ήταν νόμιμος εκπρόσωπος και ιδιοκτήτης τόσο της «……..» όσο και των άλλων πλοίων που αυτή διαχειριζόταν, παρέκαμψε το «κανάλι» επικοινωνίας μεταξύ των δυο εταιριών, ήτοι το «κανάλι» μεταξύ του ιδίου και του κου ……. και ξαφνικά περί τα μέσα Ιανουαρίου 2016 άρχισε να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον εναγόμενο, με τον οποίο δεν είχε επικοινωνήσει ποτέ στο παρελθόν, ζητώντας επίμονα να μάθει πότε θα πληρωθεί το άνω τιμολόγιο της ενάγουσας που ήταν πληρωτέο την 30-1-2016, καθώς και γραπτή διαβεβαίωση για την πρόθεση της πλοιοκτήτριας να το πληρώσει εμπρόθεσμα και λόγω της επιμονής του (κου …..) ο εναγόμενος του απέστειλε το άνω e-mail, στο οποίο πάντως, όπως και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες τους που μεσολάβησαν, δεν περιέχεται υπόσχεσή του προς την ενάγουσα ότι εάν δεν εξοφλήσει το άνω τιμολόγιο η αγοράστρια θα το εξοφλήσει ο ίδιος με δικά του χρήματα. Άλλωστε ο ίδιος ο μάρτυρας της ενάγουσας ………., βεβαίωσε ένορκα ότι ζήτησε από τον εναγόμενο, αλλά δεν έλαβε απ’ αυτόν, προσδιορισμό συγκεκριμένης ημερομηνίας πληρωμής, καθώς και τραπεζική εγγύηση για την περίπτωση που το άνω τιμολόγιο δεν πληρωνόταν από το πλοίο ή την τράπεζα. Είναι δε οξύμωρο να επικαλείται η ενάγουσα ότι ο εναγόμενος ανέλαβε προφορικά απέναντί της την υποχρέωση να καταβάλλει με δικά του χρήματα το άνω οφειλόμενο υπόλοιπο της πώλησης των καυσίμων και ότι παράλληλα αρνήθηκε σθεναρά να της χορηγήσει ο ίδιος προσωπικά εξασφάλιση με τραπεζική εγγύηση ή ανάλογο έγγραφο. Ακόμη, δεν συνάδει με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής η αναδοχή προφορικά τέτοιου μεγέθους χρέους μονοβάπορης αλλοδαπής ναυτιλιακής εταιρίας από μέτοχο της διαχειρίστριάς της προς ενίσχυση της εμπορικής φήμης και της συναλλακτικής πίστης της, μετά την αναγκαστική πώληση του πλοίου της στην αλλοδαπή προς ικανοποίηση απαίτησης δανειστών της, ή έστω ενώ ήταν δεσμευμένο στην αλλοδαπή και επίκειτο η αναγκαστική πώλησή του. Κατόπιν όλων αυτών, αφού η ενάγουσα δεν απέδειξε την κατάρτιση μεταξύ αυτής και του εναγομένου σύμβασης σωρευτικής αναδοχής του επιδίκου χρέους της εταιρίας «……….», όπως βάσιμα ισχυρίστηκε ο εναγόμενος με το δεύτερο λόγο της έφεσής του, στοιχείο που οδηγεί στην έλλειψη ευθύνης του για καταβολή του χρέους αυτού, θα πρέπει να γίνει δεκτός ο λόγος αυτός ως βάσιμος κατ’ ουσία, παρελκομένης της εξέτασης των λοιπών ισχυρισμών που προέβαλε με τον πρώτο λόγο της έφεσής του. Στη συνέχεια, πρέπει να γίνει δεκτή και η έφεση ως βάσιμη κατ’ ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και αφού κρατηθεί και εκδικαστεί εξαρχής η αγωγή, να απορριφθεί αυτή ως αβάσιμη κατ’ ουσία. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου για την άσκηση της έφεσης στον εκκαλούντα και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα αυτού αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, σε βάρος της εφεσίβλητης που ηττήθηκε στη δίκη αυτή (άρθρα 176, 183, 191 παρ.2 Κ.Πολ.Δ, σε συνδ. με άρθρα 63, 68, 69 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 15-12-2017 και με Γ.Α.Κ. ……./15-12-2017 και Ε.Α.Κ. ……/15-12-2017 έφεση κατά της με αριθμό 5033/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.
Δέχεται την έφεση τυπικά και κατ’ ουσία.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση.
Κρατεί και δικάζει την από 22-12-2016 και με ΓΑΚ ……./23-12-2016 και ΕΑΚ ……./23-12-2016 αγωγή.
Απορρίπτει αυτή.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του e-παραβόλου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κωδικό ……., ποσού εκατό (100,00) ευρώ, το οποίο κατέθεσε για την άσκηση της έφεσης.
Επιβάλλει σε βάρος της εφεσίβλητης τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 20 Μαΐου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ