Αριθμός 48/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του δευτεροβάθμιου τούτου δικαστηρίου, η από 25-5-2015(αριθμ.έκθ.κατάθ………/4-6-2015)έφεση του ……. κατά του Ελληνικού Δημοσίου, του Ελληνικού Δημοσίου και του Προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας Πειραιά και κατά της υπ’αριθμ.1124/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, επί της από 10-2-2014 (αριθμ.κατάθ…../2014) ανακοπής του . …, με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί το από 20-1-2014 και με αριθμ.πρωτ……../20-1-2014 πρωτοκόλλου καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης δημοσίου κτήματος του Προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας Πειραιά, άλλως, να περιορισθεί το ύψος της αποζημίωσης.
Επειδή, με τις παρ.1 και 2 του άρθρου 115 του ΠΔ της 11/12-11-1929 “περί διοικήσεως δημοσίων κτημάτων”, το οποίο εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 2 του Ν.4266/1929 και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του Ν.5895/1933, όπως περαιτέρω τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τα άρθρα 20 του ΑΝ1540/1938, 19 του ΑΝ1925/1951 και 5 παρ.4 του ΑΝ263/1968, ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι σε βάρος εκείνων που χωρίς συμβατική σχέση καρπώνονται ή κάνουν χρήση δημοσίων κτημάτων ή κτημάτων, των οποίων τη νομή ή κατοχή έχει με οποιαδήποτε σχέση το Δημόσιο, βεβαιώνεται, κατά την κρίση αγαθού ανδρός και για το χρονικό διάστημα, που έκαναν χρήση, αποζημίωση με πρωτόκολλο, το οποίο κοινοποιείται σε αυτόν που καρπώνεται ή χρησιμοποιεί το ακίνητο, ο οποίος δικαιούται να ασκήσει ανακοπή μέσα σε ένα μήνα στον ειρηνοδίκη ή στον πρόεδρο πρωτοδικών, ανάλογα με το ποσό της αποζημίωσης, αυτοί, δε, κρίνοντας εκ των ενόντων, ακυρώνουν ή επικυρώνουν το πρωτόκολλο ή περιορίζουν την αποζημίωση και ότι κατά της απόφασης αυτής, ουδέν ένδικο μέσο επιτρέπεται. Μετά την εισαγωγή του ΚΠολΔ, καθ’ύλην αρμόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση της άνω ανακοπής είναι, κατά τις διατάξεις των άρθρων 1 εδ.ε και στ, 3 παρ.1, 2, 4, 24 παρ.1 και 39 παρ.1 του ΕισΝΚΠολΔ, το Μονομελές Πρωτοδικείο, που δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (ΑΠ 1408/2012, ΑΠ67/2012).Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου τέμνει οριστικά τη διαφορά ως προς την οφειλή και το ποσό της αποζημίωσης για την κατάληψη δημόσιου κτήματος, παρά την ακολουθούμενη διαδικασία, η παραπομπή στην οποία έγινε για λόγους ταχύτητας και μόνον και δεν αφορά τη λήψη ασφαλιστικού μέτρου ή ρυθμιστικού της κατάστασης μέτρου. Για το λόγο αυτό δεν ίσχυε γι’αυτήν την απόφαση η απαγόρευση του άρθρου 699ΚΠολΔ, αλλά υπέκειτο στα προβλεπόμενα από τον ΚΠολΔ ένδικα μέσα της έφεσης και της αναίρεσης(άρθρ.511 και 552 ΚΠολΔ), καθόσον η άνω διάταξη της παρ.2 του άρθρου 115 του ΠΔ της 11/12-11-1929, που απαγόρευε την άσκηση ενδίκων μέσων κατ’αυτής θεωρήθηκε ότι έχει καταργηθεί, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ.1 του ΕισΝΚΠολΔ (ΟλΑΠ38, 21, 22/2002, ΑΠ1379/2013, ΑΠ 40/2013, ΑΠ374/2012, ΑΠ67/2012, ΑΠ1945/2009, ΑΠ481/2008).΄Ηδη, όμως, με το άρθρο 326 παρ.3 του ν.4072/2012, που άρχισε να ισχύει από 11-4-2012, αντικαταστάθηκαν τα εδάφια δέκατο και ενδέκατο του άνω άρθρου 115 του πδ της 11/12-11-1929 και ρητά επαναλήφθηκε η απαγόρευση άσκησης ενδίκων μέσων κατά των αποφάσεων που εκδίδονται επί ανακοπών κατά πρωτοκόλλου αποζημίωσης για αυθαίρετη χρήση δημοσίων κτημάτων. Με δεδομένο ότι το παραδεκτό των ενδίκων μέσων, κατ’άρθρ.24 παρ.1 του ΕισΝΚΠολΔ, κρίνεται σύμφωνα με το νόμο, που ισχύει κατά το χρόνο δημοσίευσης της προσβαλλόμενης απόφασης και εν προκειμένω, ότι δεν υφίσταται ειδικότερη ρύθμιση, αφού ο άνω νόμος(4072/2012) δεν περιλαμβάνει μεταβατική διάταξη ή άλλη διάταξη για τις κατά τη δημοσίευσή του εκκρεμείς δίκες επί των ανακοπών κατά πρωτοκόλλου αποζημίωσης για αυθαίρετη χρήση δημοσίου κτήματος, η απαγόρευση άσκησης ενδίκων μέσων κατά των αποφάσεων αυτών καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς επ’αυτών δίκες (ΑΠ929/2014).
Στην προκείμενη περίπτωση, η εκκαλούμενη, υπ’αριθμ.1124/2014 απόφαση δημοσιεύτηκε στις 3-6-2014, ήτοι, μετά την έναρξη ισχύος του άνω νόμου(11-4-2012).Συνεπώς, η υπό κρίση έφεση απαραδέκτως έχει ασκηθεί και για το λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί. Επίσης, πρέπει να καταδικασθεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου Ελληνικού Δημοσίου, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), μειωμένα όμως κατ` άρθρο 22 παρ. 1 του Ν. 3693/1957 (το οποίο τυγχάνει εφαρμογής όταν επιδικάζεται δικαστική δαπάνη σε βάρος ή υπέρ του Δημοσίου), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, λόγω της ήττας του εκκαλούντος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου των διακοσίων (200) ευρώ, που κατατέθηκε απ’ αυτόν με το υπ’ αριθμ. ……./26-5-2015 διπλότυπο είσπραξης της Δ.Ο.Υ. Ν. Ηρακλείου (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. ε΄ ΚΠολΔ).Πρέπει, τέλος, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας να επιβληθούν, μειωμένα, σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του στην παρούσα δίκη(άρθρ.22 παρ.1 ν.3693/1957 και της κατ’εξουσιοδότηση άρθρ.5 παρ.12 ν.1738/1987 εκδοθείσης ΥΑ134423/1992 κοινής απόφασης των Υπουργών ΟΙκονομικών και Δικαιοσύνης, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’αντιμωλίαν των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα παραβόλου των διακοσίων (200) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 22 Ιανουαρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της πληρεξουσίας δικηγόρου του εκκαλούντος και της δικαστικής πληρεξουσίας των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ