Αριθμός 3/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 18-10-2014 (γεν. αριθμ.καταθ. ……/2016) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος εναγομένου κατά της υπ` αριθ. 4313/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά το μέρος που έκρινε οριστικώς επί της αντικειμενικώς σωρευόμενης στο αυτό δικόγραφο αγωγής περί υποχρέωσης του εναγομένου καταβολής διατροφής στα ανήλικα τέκνα του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 681 Β΄ σε συνδυασμό με τα άρθρα 666 παρ.1,667,670, 671 παρ.1 εως 3, και 672 έως 676 ΚΠολΔ έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495,518 παρ.2 ΚΠολΔ. Η ανωτέρω απόφαση, η οποία έκρινε οριστικώς ως προς την προαναφερόμενη αντικειμενικώς σωρευόμενη στο αυτό δικόγραφο αγωγή και κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς την επίσης σωρευόμενη στο αυτό δικόγραφο αγωγή περί ανάθεσης της οριστικής επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων στην ενάγουσα μητέρα τους, προκειμένου να προσκομιστεί η έκθεση κοινωνικής έρευνας από την αρμόδια κοινωνική υπηρεσία Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων, υπόκειται σε έφεση ως προς το μέρος αυτής που εξέδωσε οριστική απόφαση ως προς τη μία των αντικειμενικώς σωρευόμενων αγωγών [(εκείνης της υποχρέωσης καταβολής διατροφής )], ενόψει του ότι από τη διάταξη του άρθρου 513 παρ. 1 β` του ίδιου Κώδικα προκύπτει ότι εάν επί αντικειμενικής σωρεύσεως περισσοτέρων αγωγών στο αυτό δικόγραφο του ιδίου ενάγοντος κατά του ιδίου εναγομένου, στη μία από αυτές εκδόθηκε οριστική απόφαση, ενώ ως προς άλλη ή άλλες αγωγές εκδόθηκε μη οριστική απόφαση, η εκδοθείσα οριστική απόφαση υπόκειται αυτοτελώς σε έφεση και πριν εκδοθεί οριστική απόφαση ως προς τις σωρευθείσες στο αυτό δικόγραφο λοιπές αγωγές (ΑΠ 541/2009, 99/2008, 24/2001, 823/2000, ΕφΑθ 5648/ 2008, ΕφΠατρ 107/ 2009, ΕφΛαρ 15/ 2013, Εφ Δωδ 82/ 2012 ΤΝΠ Νόμος). Πρέπει, συνεπώς η υπό κρίση έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ)Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1389, 1390, 1485, 1486, 1487, 1489 παρ. 2, 1492 και 1493 του ΑΚ προκύπτει ότι και οι δύο γονείς έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ανεξάρτητα από την περιουσιακή του κατάσταση, εφόσον τα εισοδήματα από την περιουσία του ή την εργασία του δεν επαρκούν για τη διατροφή του. Καθένας δε από τους γονείς του ενέχεται ανάλογα με τις οικονομικές του δυνάμεις, ώστε το ανήλικο τέκνο απέναντι σε κάθε έναν από τους γονείς του που βρίσκονται σε διάσταση ή των οποίων έχει λυθεί ο γάμος με διαζύγιο (ΑΠ 319/1999 ΕλλΔνη 40.1717), έχει αυτοτελή προσωπική αξίωση διατροφής του, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα και κατάσταση του γονέα. Εκείνος που έχει την επιμέλεια του τέκνου, μπορεί να συνυπολογίσει κάθε τι που συνδέεται με την εξαιτίας αυτής πραγματική διάθεση χρημάτων για τις ανάγκες του τέκνου καθώς και άλλες παροχές σε είδος, οι οποίες απορρέουν από τη συνοίκηση, η οποία κατά κανόνα συνοδεύει την επιμέλεια (ΕφΑθ 4902/1995 ΕλλΔνη 37.1118, Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη Οικογενειακό Δίκαιο τομ. 11 έκδ. 1998 σ. 129, Ματθίας, Διατροφικές αξιώσεις μετά το ν. 1329/1983 ΕλΔνη 29.1304). Η διατροφική του αξίωση προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία για τη συντήρηση του και ακόμα τα έξοδα ανατροφής και εκπαιδεύσεως του (ΕφΑθ 15936/1988 ΕλΔνη 33.178). Με το ν. 1329/1983 έγινε αντικατάσταση του παλαιού, στο άρθρο 1484 ΑΚ προσδιοριστικού των αναγκών του δικαιούχου όρου “της κοινωνικής του θέσεως”, από τον όρο “των συνθηκών της ζωής του” (βλ. Σχ. Συντ. 47 Αναθ. 59 ΑΠ 2127/1984 ΝοΒ 1985.1169, ΑΠ 1838/1984 ΝοΒ 1985.1139). Ο νέος προσδιοριστικός όρος ανταποκρίνεται στο επίπεδο διαβίωσης που προσήκει στο δικαιούχο, ανάλογα με την ηλικία, την υγεία, ικανότητες και κλίσεις, εκπαίδευση κλπ, οι συνθήκες δε αυτές θα προσδιορίσουν το ύψος της διατροφής που οφείλεται (ΕφΑθ 6077/1994 ΕλλΔνη 36.391, ΕφΑθ 2260/1993 ΕλΔνη 35.450 ΤΝΠ Νόμος).Περαιτέρω, ο εναγόμενος γονέας, προς καταβολή ολόκληρου του ποσού της διατροφής, μπορεί να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, κατ’ άρθρο 262 ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα, σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου, οπότε με την απόδειξη της ένστασης αυτής, περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάση αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα (ΑΠ 416/2007 Δημ Νόμος, ΑΠ 884/2003 Δημ Νόμος, ΑΠ 782/2003 Δημ Νόμος, ΑΠ 396/2001, ΑΠ 804/1994 ΕλλΔικ 37,98, ΑΠ 1322/1994 ΕλλΔικ 35.368, ΑΠ 1060/1993 ΕλλΔικ 35 (1994) 1291, ΑΠ 1155/1987 ΝοΒ 36.1607, ΕΘ 1993/2003 Αρμ 2004,357, ΕφΠειρ 370/2002 Δημ Νόμος ΕΑ 2260/1993 ΕλΔικ 35,40, ΕΘ 4784/1993 ΕλλΔικ 35.450). Η προβολή του ανωτέρω ισχυρισμού από τον υπόχρεο προς διατροφή εναγόμενο, λειτουργεί ως ένσταση και πρέπει να συντελεσθεί στο ακροατήριο, ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, κατά την έναρξη της συζητήσεως της υποθέσεως, με σχετική σαφή και ορισμένη δήλωση, που καταχωρίζεται στα πρακτικά. Σε περίπτωση δε μη υποβολής της σχετικής αυτής ενστάσεως, δεν δύναται το δικαστήριο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να κανονίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής (βλ. σχετ. ΑΠ 416/2007 δημ στη ΝΟΜΟΣ – ΑΠ 344/2001 ΕλΔ 2002.113-ΑΠ 804/1994 ΕλΔ 37.97- ΑΠ 1322/1992 ΕλΔ 35.368). Στην περίπτωση, όμως, που με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνον το μέρος, το οποίο κατά την άποψη του ενάγοντος πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτού και του άλλου γονέα (του μη εναγομένου), ο αμυντικός ισχυρισμός ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή, λειτουργεί ως άρνηση. Στην περίπτωση αυτή ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων πρέπει να γίνει από το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα προς τα πραγματικά περιστατικά που αποδεικνύουν εκατέρωθεν (ΕφΑθ 856/ 2010, ΕφΘεσ 2944/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).Από τις ίδιες ανωτέρω διατάξεις των άρθρων 1485 επ. ΑΚ και των άρθρων 223, 224, 269 παρ.2, 334, 525, 526 527 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι οι προϋποθέσεις επιδίκασης διατροφής και ο καθορισμός της έκτασης και του ύψους αυτής κρίνονται από το χρόνο έγερσης της αγωγής ή επί αιτήματος για την επιδίκαση από την υπερημερία, από το χρόνο επέλευσής της, το σχετικό πάντως δικαίωμα πρέπει να έχει γεννηθεί κατά την πρώτη συζήτηση στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου.Η ήδη εφεσίβλητη με την από 11-3-2013 (αριθμ.καταθ. …../ 2013) αγωγή της, την οποία απήυθυνε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά του ήδη εκκαλούντος ζήτησε : α) να ανατεθεί σ΄αυτήν οριστικά η επιμέλεια των δύο ανηλίκων τέκνων της που απέκτησε με τον εναγόμενο με τον οποίο βρίσκεται σε διάσταση ,β) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος με προσωρινά εκτελεστή απόφαση να καταβάλει μηνιαία σ΄αυτήν (ενάγουσα) ως ασκούσα την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους, ως συνεισφορά στην τακτική σε χρήμα διατροφή τους για το χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 650 ευρώ για κάθε παιδί, νομιμότοκα από την καθυστέρηση οποιασδήποτε δόσης μέχρι την πλήρη εξόφληση, διότι τα ανήλικα λόγω της απορίας και της ανηλικότητάς τους δεν μπορούν να διαθρέψουν τον εαυτό τους, γ) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να παραδώσει στην ενάγουσα κινητά πράγματα της κυριότητάς της και συγκεκριμένα : i ) προσωπικά πράγματα που είναι απαραίτητα για τη δουλειά της ρούχα, κοσμήματα, έγγραφα, βιβλία και λεξικά ,ii) ρουχισμό σεντόνια μαξιλάρια κουβέρτες παπλώματα πετσέτες και λοιπό οικιακό εξοπλισμό iii) δύο σερβίτσια πιάτων καθημερινό και καλό iv) διακοσμητικά είδη κουζίνας ποτήρια κρυστάλλινα, ν) ηλεκτρικές συσκευές (σκούπα, ψυγείο, πλυντήριο, πολυμίξερ μπλέντερ, σίδερο vi) συρταριέρα κρεβατοκάμαρας vii) έπιπλο καθρέφτης viii) CD player, δ) να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και ε) να καταδικασθεί ο εναγόμενος στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ` αριθμ. 4313/ 2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία, όπως ήδη προαναφέρθηκε, αφενός κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως προς τη σωρευόμενη αγωγή ανάθεσης στην ενάγουσα της οριστικής επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της, προκειμένου να προσκομιστεί η έκθεση κοινωνικής έρευνας της κοινωνικής υπηρεσίας Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων και αφού απέρριψε ως αόριστο το αίτημα απόδοσης κινητών πραγμάτων, δέχθηκε αυτήν εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη αναφορικά με τη σωρευόμενη αγωγή περί υποχρέωσης του εναγομένου καταβολής διατροφής στα ανήλικα τέκνα του και υποχρέωσε αυτόν να καταβάλει το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα σ΄αυτά, όπως εκπροσωπούνται νόμιμα από την ενάγουσα μητέρα τους, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη ημέρα της επίδοσης της αγωγής ως συμμετοχή του, στην τακτική σε χρήμα διατροφή τους, το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ για το καθένα από αυτά και συνολικά το ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε δόσης έως την πλήρη εξόφληση, κήρυξε δε την απόφαση ως προς την ανωτέρω καταψηφιστική της διάταξη προσωρινά εκτελεστή, διέταξε την επίδοση της αγωγής και της απόφασης στην αρμόδια Κοινωνική Υπηρεσία, Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Πειραιά, επιμελεία της Γραμματείας του πρωτοβάθμιου ως άνω δικαστηρίου, προκειμένου να συνταχθεί έκθεση κοινωνικής έρευνας και καταδίκασε τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα μέρος των δικαστικών εξόδων (στα έξοδα αυτά έχει αφαιρεθεί το ποσό που είχε ήδη προκαταβάλει ο εναγόμενος κατ΄άρθρο 173 ΚΠολΔ) που όρισε στο ποσό των εκατό (100) ευρώ.Κατά το μέρος της απόφασης αυτής που έκρινε οριστικώς επί της αντικειμενικώς σωρευόμενης αγωγής περί της υποχρέωσης του εναγομένου καταβολής διατροφής στα ανήλικα τέκνα του, παραπονείται ο εναγόμενος με την υπό κρίση έφεσή του, για τους διαλαμβανόμενους σ΄αυτήν λόγους που συνίστανται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της και την απόρριψη της αγωγής, άλλως τη μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης ως προς το ποσό της διατροφής.Στο άρθρο 1516 παρ.2 του ΑΚ ορίζεται ότι στις περιπτώσεις διακοπής της συμβίωσης των γονέων, διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου τους, καθώς και όταν πρόκειται για τέκνο γεννημένο χωρίς γάμο των γονέων του, τις αξιώσεις διατροφής που έχει το τέκνο κατά του γονέα, ο οποίος δεν έχει την επιμέλεια του προσώπου του, μπορεί να τις ασκεί αυτός, που έχει την επιμέλεια και, αν δεν την έχει κάνεις, αυτός με τον οποίο διαμένει το τέκνο (ΕφΑθ 5648/ 2008 ΤΝΠ Νόμος).Στην προκειμένη περίπτωση, ο ισχυρισμός του εκκαλούντος- εναγομένου που αποτελεί και σχετικό λόγο έφεσης ότι έσφαλε η εκκαλουμένη που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή της ενάγουσας επιδικάζοντας διατροφή, χωρίς ωστόσο να της έχει ανατεθεί οριστικά η επιμέλεια των ως άνω ανηλίκων τέκνων της, απορριπτέος τυγχάνει ως αβάσιμος καθόσον από το περιεχόμενο της αγωγής προκύπτει ότι η ενάγουσα διαμένει με τα ανήλικα τέκνα της και ως εκ τούτου νομιμοποιείται να ασκήσει την ένδικη αξίωση διατροφής που έχουν τα τέκνα της έναντι του εναγομένου – πατέρα τους, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη που προηγήθηκε.Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά τη συνεδρίαση αυτού στις 25-09-2013 και περιέχονται (οι καταθέσεις) στα ταυτάριθμα με την με αριθμό 543/2014 αναβλητική (ως προς την αγωγή επιδίκασης διατροφής) απόφαση του ίδιου δικαστηρίου πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεώς του, από τις υπ΄αριθμ. ……… 24-09-2013 ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών που νόμιμα προσκομίζει και επικαλείται ο εναγόμενος, ληφθείσες κατόπιν νόμιμης κλήτευσης της ενάγουσας, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, για να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (αρθ. 395, 591 παρ. 1 του ΚΠολΔ), έστω και αν δεν πληρούν όλους τους όρους του νόμου (αρθ. 681Β΄, 671 παρ. 1 εδ. α΄ του ΚΠολΔ, βλ. ΟλΑΠ 15/2003 Δ 35-513), από τις άμεσες ή έμμεσες ομολογίες των διαδίκων, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρ.336 παρ.4 ΚΠολΔ βλ. ΑΠ 48/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Οι διάδικοι σύζυγοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στην Αθήνα στις 28-5-2011 από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι που γεννήθηκαν στις 6-7-2011 και 18-10-2012 αντίστοιχα. Η έγγαμη συμβίωσή τους δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε οριστικά τον Οκτώβριο του έτους 2011. Τα ανήλικα ως άνω τέκνα των διαδίκων ηλικίας, κατά την άσκηση της αγωγής περίπου 2 και 1 έτους αντίστοιχα, διαμένουν με την ενάγουσα μητέρα τους σε οικία του πατέρα της και ως εκ τούτου δεν βαρύνεται αυτή με την καταβολή ενοικίου αλλά μόνο με τις λειτουργικές δαπάνες κατά το μέρος που της αναλογούν. Η προσωρινή δε επιμέλεια του πρώτου ανηλίκου τέκνου έχει ανατεθεί στην ενάγουσα με την υπ΄αριθμ. 2062/2013 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ενώ αυτή ασκεί εν τοις πράγμασι και την επιμέλεια της ανήλικης θυγατέρας της. Τα δυο ως άνω ανήλικα κατά τις ώρες που εργάζεται η ενάγουσα μητέρα τους τα προσέχει βοηθός στην οποία καταβάλει για τη φύλαξη και τη φροντίδα τους το ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ μηνιαίως (βλ. σχετ. την με ημερομηνία 27-9-2013 προσκομιζόμενη απόδειξη πληρωμής της ……). Τα ανήλικα είναι υγιή και οι λοιπές δαπάνες τροφής, ένδυσης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας και παραθερισμού είναι οι συνήθεις δαπάνες παιδιών της αυτής με τα ανήλικα ηλικίας.Περαιτέρω, από τα ίδια, όπως παραπάνω αποδεικτικά στοιχεία, προκύπτει ότι τα ως άνω ανήλικα τέκνα των διαδίκων δεν έχουν περιουσία και εισοδήματα και λόγω της ηλικίας τους και των αναγκών της εκπαίδευσής τους δεν μπορούν να εργασθούν. Επομένως αυτά διατηρούν καταρχήν νόμιμη αξίωση διατροφής έναντι των γονέων τους κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις του καθενός.Στη συνέχεια από τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος είναι συνταξιούχος δημοσιογράφος έχει διαγνωσθεί με σκλήρυνση κατά πλάκας και λαμβάνει αναπηρική σύνταξη και επίδομα συνοδού και από αυτά το εισόδημά του ανέρχεται μηνιαίως περίπου στο ποσό των 2.000 ευρώ. Αυτός αντιμετωπίζει αυξημένα προσωπικά έξοδα καθόσον λόγω της ασθένειάς του έχει ανάγκη οικιακής βοηθού και οι δαπάνες της θέρμανσης και διατροφής του επίσης είναι αυξημένες. Ο εναγόμενος διαμένει μόνιμα στο ….. όπου μετεγκαταστάθηκε λόγω της ιαματικής λουτροθεραπείας που του συνέστησαν οι θεράποντες ιατροί, διαμένει δε σε μισθωμένο διαμέρισμα όπου καταβάλει μηνιαίο μίσθωμα ποσού 350 ευρώ και βαρύνεται με τις συνήθεις λειτουργικές δαπάνες της οικίας του πλην της δαπάνης θέρμανσης που είναι αυξημένη ως προαναφέρθηκε. Εξαιτίας δε της παραπάνω ασθένειάς του παρουσιάζει αναπηρία ποσοστού 67% , ενώ η εξέλιξη της ασθένειάς του δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη διότι αυτός εμφανίζει νέες ιώσεις που του προκαλούν αυξημένα προβλήματα στις περισσότερες λειτουργίες του.Άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει ο εναγόμενος, ούτε όμως βαρύνεται αυτός κατά νόμο με την υποχρέωση διατροφής άλλων προσώπων πλην των ανηλίκων ως ανω τέκνων του.Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα εργάζεται ως γραμματέας στο σύνδεσμο ….. και το απόγευμα ως καθηγήτρια φιλόλογος σε φροντιστήριο και τα μηνιαία εισοδήματά της ανέρχονται στο ποσό των 700 ευρώ. Όπως προαναφέρθηκε, η ενάγουσα διαμένει μαζί με τα ανήλικα παιδιά της και τον πατέρα της σε ιδιόκτητη οικία του τελευταίου και δεν βαρύνεται έτσι με καταβολή μισθώματος, πλην όμως συμμετέχει στις λειτουργικές δαπάνες αυτής κατά το ποσοστό που αναλογεί σ΄αυτήν και τα ανήλικα τέκνα της.Άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία από οποιαδήποτε άλλη πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει η ενάγουσα, ούτε όμως βαρύνεται αυτή κατά νόμο με την υποχρέωση διατροφής άλλων προσώπων πλην των ανηλίκων ως άνω τέκνων της, δεν έχει ιδιαίτερα προβλήματα υγείας και οι δαπάνες διαβίωσής της είναι οι συνήθεις δαπάνες ατόμου της αυτής με την ενάγουσα ηλικίας και επιμελείται η ίδια για την ανατροφή των ανηλίκων τέκνων της αυτοπροσώπως παρέχοντας σ΄αυτά κάθε είδους εξυπηρέτηση και φροντίδες που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας συνδέονται με τη συνοίκηση, την ανατροφή και τη φροντίδα των ανηλίκων τέκνων της και είναι αποτιμητές σε χρήμα.Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι οι μηνιαίες ανάγκες των ως άνω ανηλίκων τέκνων όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους και ανταποκρίνονται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή, ένδυση, εκπαίδευση, ψυχαγωγία τους κλπ, ανέρχονται κατά το επίδικο χρονικό διάστημα στο συνολικό ποσό των 400 ευρώ για το καθένα από αυτά και όχι στο συνολικό ποσό των 500 ευρώ, όπως εσφαλμένα δέχθηκε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Στο ανωτέρω ποσό συνυπολογίζεται και η δαπάνη ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης, στέγης και η παροχή προσωπικής εργασίας και των φροντίδων της ενάγουσας μητέρας τους για την ανατροφή τους.Για τον προσδιορισμό δε της συνεισφοράς που βαρύνει τους γονείς των ανηλίκων, δεδομένου ότι κατά την ορθή εκτίμηση του δικογράφου της αγωγής ζητείται μόνο η επιδίκαση του ποσού που κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου στην ανάλογη διατροφή των ανηλίκων τέκνων του και όχι το προσδιοριζόμενο από τις ανάγκες αυτών συνολικό ποσό της διατροφής τους (απορριπτομένης ως μη νόμιμης της προβαλλόμενης από τον εναγόμενο ένστασης συνεισφοράς, που συνιστά αρνητικό ισχυρισμό του ύψους της αιτούμενης συνεισφοράς του εναγομένου όπως ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που επαναφέρει με σχετικό λόγο έφεσης ο εκκαλών), πρέπει να γίνει αναγωγή της οικονομικής δυνατότητας κάθε γονέα στο σύνολο των εισοδημάτων τους.Με τα δεδομένα αυτά ο εναγόμενος πρέπει να μετέχει στην ανάλογη διατροφή των τέκνων του που προσδιορίζεται σύμφωνα με τα κριτήρια που προαναφέρθηκαν, με το συνολικό ποσό των 250 ευρώ για κάθε ένα από τα ανήλικα, απορριπτομένης ως αβάσιμης της ένστασης παραπομπής σε άλλο υπόχρεο (που επαναφέρει με σχετικό λόγο έφεσης) καθόσον όπως αποδείχθηκε από το προαναφερόμενο συνολικό εισόδημά του, ο εναγόμενος μπορεί να καταβάλει για διατροφή των τέκνων του κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, το συνολικό ποσό των 500 ευρώ χωρίς να κινδυνεύσει η δική του διατροφή. Το εν λόγω ποσό αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου στην ανάλογη διατροφή των ανηλίκων τέκνων του που πρέπει να καταβάλει κάθε μήνα για το επίδικο χρονικό διάστημα ως διατροφή, ενώ κατά το υπόλοιπο συνολικό ποσό των 300 ευρώ που απαιτείται προς συμπλήρωση της ανάλογης διατροφής τους συμμετέχει και η ενάγουσα σύμφωνα με τα ήδη αναφερόμενα.Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων της ως διατροφή τους το συνολικό ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ, ήτοι 300 ευρώ για το κάθε ανήλικο, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και ως εκ τούτου πρέπει κατά παραδοχή της εφέσεως ως κατ΄ουσίαν βάσιμης, η εκκαλουμένη απόφαση να εξαφανιστεί κατά τη διάταξή της αυτή, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο, να ερευνηθεί η ένδικη αγωγή ως προς το εκκληθέν ως άνω κεφάλαιό της, να γίνει δε αυτή εν μέρει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαριασμό των ως άνω ανηλίκων τέκνων της (τα οποία αυτή νομίμως εκπροσωπεί) εντός των πέντε (5) πρώτων ημερών εκάστου μηνός, το συνολικό ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ (ήτοι 250 ευρώ για κάθε ανήλικο) ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή τους, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης και μέχρι την εξόφληση.Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εν μέρει ηττηθέντος εναγομένου σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρ. 176, 178 παρ.1, 183, 191 παρ.2 ΚΠολΔ). Σημειώνεται δε ότι στα μειωμένα αυτά έξοδα έχει αφαιρεθεί το ποσό εκείνο το οποίο ο εναγόμενος έχει ήδη προκαταβάλει σύμφωνα με τα άρθρα 173 παρ.1,2,3,και 4 του ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ΄ουσίαν την έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ΄αριθμ.4313/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διατροφών) κατά τη διάταξή της με την οποία υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαριασμό των δύο ως άνω ανηλίκων τέκνων του διατροφή συνολικού ποσού εξακοσίων (600) ευρώ, ήτοι τριακόσια (300) ευρώ για κάθε ανήλικο, κατά στο σκεπτικό της παρούσας αναφερόμενα.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της από 11- 03-2013 (αριθμ. καταθ. ……/2013) αγωγής κατά το εξαφανιζόμενο ως άνω μέρος της.
Δέχεται εν μέρει αυτήν.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα για λογαριασμό των δύο ανηλίκων τέκνων τους ως συμμετοχή του στην τακτική σε χρήμα διατροφή τους, το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, το ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ για κάθε ανήλικο, ήτοι συνολικά πεντακόσια (500) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
ΚΑΙ
Καταδικάζει τον εναγόμενο σε μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 8 Ιανουαρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ