Αριθμός απόφασης 53/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τακτική Διαδικασία
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και τη γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά της υπ΄αριθμ. 2979/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία) έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517 ΚΠολΔ), και εμπρόθεσμα καθώς ούτε από το φάκελο της δικογραφίας προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης ενώ δεν παρήλθε τριετία από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης (άρθρ. 518§2 ΚΠολΔ, όπως ίσχυε πριν από την τροποποίηση της με το άρθρο 1 άρθρο τρίτο ν. 4335/2015). Κατά συνέπεια η υπό κρίση έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία (άρθρ. 533§1 ΚΠολΔ) δεδομένου ότι για το παραδεκτό της έφεσης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο κατ΄ άρθρο 495§4 ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με την §2 του άρθρου 12 ν.4055/2012.
Με την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …../2013 αγωγή, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι με τον εναγόμενο εν διαστάσει σύζυγο της είναι συγκύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας του αναλυτικά περιγραφομένου τριώροφου αστικού ακινήτου, το οποίο βρίσκεται στον Πόρο. Ότι από το έτος 2008 ο εναγόμενος κάνει αποκλειστική χρήση του εν λόγω ακινήτου, η μισθωτική αξία του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 600 ευρώ για τους 2ο και 3ο ορόφους, που αποτελούν μία ενιαία κατοικία (μεζονέτα) και στο ποσό των 300 ευρώ για το αυτοτελές διαμέρισμα του ισογείου (studio) και συνολικά στο ποσό των 900 ευρώ. Ότι ως εκ τούτου τα ωφελήματα του από τη χρήση και της δικής του μερίδας επί του ακινήτου ανέρχεται στο ποσό των 450 ευρώ μηνιαίως (900/2 = 450), το οποίο εξοικονόμησε ως δαπάνη μισθώματος, στην οποία θα υποβαλλόταν αν μίσθωνε άλλο ακίνητο και συνολικά για το χρονικό διάστημα από 1-1-2008 μέχρι 28-3-2013 στο ποσό των 27.900 ευρώ (62 μήνες χ 450 ευρώ μηνιαίως). Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά η ενάγουσα ζήτησε κατά το κύριο αίτημα της αγωγής της να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει ως αποζημίωση χρήσης και της δικής της μερίδας επί του ακινήτου το συνολικό ποσό των 27.600 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη και καταδίκασε λόγω της ήττας της την ενάγουσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου της. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την υπό κρίση έφεση του η εκκαλούσα-ενάγουσα για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολο της η ασκηθείσα από την ίδια αγωγή.
Από τις ένορκες καταθέσεις των νομίμως εξετασθέντων μαρτύρων, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Οι διάδικοι τέλεσαν πολιτικό γάμο στις 26-6-1979 στο Λονδίνο και θρησκευτικό γάμο στις 18-6-1981 στον Πόρο Τροιζηνίας, από το γάμο δε αυτό απέκτησαν δύο ήδη ενήλικα τέκνα: τον … και τον ….. Η έγγαμη συμβίωση τους δεν εξελίχθηκε ομαλά και το μήνα Ιούνιο του έτους 2003 επήλθε η οριστική της διάσπαση ενώ δεν έχει εκδοθεί απόφαση περί λύσης του γάμου. Εξάλλου οι διάδικοι είναι συγκύριοι κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας ενός οικοπέδου, το οποίο βρίσκεται στο νησί του Πόρου στη θέση .….., εμβαδού 136 τ.μ., επί του οποίου έχει ανεγερθεί διώροφη οικοδομή αποτελούμενη: α) από ισόγειο όροφο (studio), εμβαδού 20,83 τ.μ., β) από 1ο και 2ο όροφο (μεζονέτα) εμβαδού 87,35 τ.μ. και 47,87 τ.μ. αντίστοιχα. Στην εν λόγω οικοδομή δεν έχει γίνει σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας κατά το ν. 3741/1929. Το ως άνω ακίνητο περιήλθε στη συγκυριότητα των διαδίκων κατά τα ανωτέρω ποσοστά με παράγωγο τρόπο και συγκεκριμένα στην μεν ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα λόγω πώλησης, στον δε εναγόμενο και ήδη εφεσίβλητο λόγω γονικής παροχής από τη μέχρι τότε κυρία και μητέρα του ………. δυνάμει των υπ΄αριθμ. …/1991 και …/1991 συμβολαίων της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ……, τα οποία μεταγράφηκαν νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας στον τόμο … με αύξοντες αριθμούς .. και … αντίστοιχα. Η επίδικη οικοδομή στην υπάρχουσα μορφή της προέκυψε μετά από καθ’ ύψος επέκταση και ανακαίνιση παλαιών κτισμάτων δυνάμει της υπ΄αριθμ. …./12-7-1991 άδειας της Πολεοδομίας Πόρου και αποτελούσε την οικογενειακή στέγη των διαδίκων μέχρι το έτος 2003, οπότε, όπως ήδη αναφέρθηκε, επήλθε η οριστική διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης τους. Τότε οι διάδικοι συμφώνησαν η ενάγουσα να χρησιμοποιεί πλέον αποκλειστικά χωρίς αντάλλαγμα τον ισόγειο όροφο (studio), η δε χρήση της μεζονέτας να παραχωρηθεί χωρίς αντάλλαγμα στο έγγαμο τέκνο τους και την οικογένεια του, αποτελούμενη από τη σύζυγο του και ένα ανήλικο τέκνο, στον εναγόμενο και στο έτερο άγαμο ενήλικο τέκνο τους. Συγχρόνως οι διάδικοι συμφώνησαν να καταβληθεί από τον εναγόμενο στην ενάγουσα εν διαστάσει σύζυγο του το χρηματικό ποσό των 25.000 ευρώ, το οποίο καταβλήθηκε τμηματικά το χρονικό διάστημα από το μήνα Νοέμβριο του έτους 2010 έως το μήνα Αύγουστο του έτους 2011 (βλ. προσκ. τις υπ΄αριθμ. ../4-11-2010, …./1-2-2011 και …./2-8-2011 εντολές είσπραξης της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία ‘’Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος’’). Η ανωτέρω συμφωνία των διαδίκων και η ισχύς της μέχρι σήμερα χωρίς οποιαδήποτε τροποποίηση αποδεικνύεται από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα …….., ο οποίος εξετάστηκε με επιμέλεια του ενάγοντος και είναι αδελφός του. Η ένορκη αυτή κατάθεση δεν αναιρείται από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ……., ο οποίος εξετάστηκε με επιμέλεια της ενάγουσας καθώς σε σχετική ερώτηση για το αν δηλ. γνωρίζει για την άτυπη (προφορική) συμφωνία των διαδίκων σχετικά με τη χρήση του κοινού ακινήτου μετά την οριστική διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης αρκέστηκε να αναφέρει ‘’Δεν μένει εκεί, δεν μένει στο σπίτι’’ (εννοείται η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα), ακολούθως δε επιβεβαίωσε την αποκλειστική χρήση του ισογείου από την τελευταία κάθε φορά που μεταβαίνει στον Πόρο καθώς διαμένει πλέον μόνιμα στον Πειραιά (βλ. προσκ. τα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου).
Με βάση όλα τα ανωτέρω το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο κατέληξε στην ίδια κρίση, έκανε δεκτή την παραδεκτή και νόμιμη ένσταση του εναγομένου, απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη και καταδίκασε την ενάγουσα λόγω της ήττας της στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εναγομένου, δεν έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων, που προσκομίστηκαν ενώπιον του, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται η εκκαλούσα με τους σχετικούς λόγους έφεσης κρίνονται απορριπτέα. Επομένως αφού δεν υπάρχουν προς εξέταση άλλοι λόγοι έφεσης, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η υπό κρίση έφεση, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρ. 495§3 εδ. ε ΚΠολΔ) και τέλος να συμψηφιστούν στο σύνολο τους τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας μεταξύ των διαδίκων καθώς πρόκειται για διαφορά μεταξύ συζύγων (άρθρ. 179, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την έφεση και απορρίπτει αυτή στην ουσία.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
Συμψηφίζει στο σύνολο τους τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας μεταξύ των διαδίκων.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις 23 Ιανουαρίου 2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ