Αριθμός 378/2019
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη και Γεώργιο Βερούση, Εφέτη-Εισηγητή, και από τη Γραμματέα Γ. Λ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 4-7-2017 (γεν. αριθ. εκθ. καταθ. …../2017 και ειδ. αριθ. εκθ. καταθ. …./2017) κλήση του εκκαλούντος της από 21-1-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. …../2016) έφεσης, νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου η παραπάνω έφεση μετά την ματαίωση της συζήτησής της κατά τη δικάσιμο της 17-3-2017.
Η κρινόμενη από 21-1-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. …./2016) έφεση κατά της με αριθμό 139/2016 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως οι διατάξεις, που τη ρυθμίζουν ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το Ν.4335/23-7-2015, που καταλαμβάνει τις αιτήσεις που ασκήθηκαν μετά την 1η -1-2016, (άρθρο 9 παρ.2 ως άνω νόμου), όπως η ένδικη, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 518 παρ.2, 591 παρ.1 ΚΠολΔ). Έχει κατατεθεί δε από τον εκκαλούντα, το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ.3 εδ.α ΚΠολΔ, παράβολο του Δημοσίου, όπως προκύπτει από τη σχετική σημείωση της Γραμματέα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου κάτωθεν της προαναφερθείσας έκθεσης κατάθεσης του δικογράφου της έφεσης. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω, από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, στην ουσία της κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι προσκομίζεται η έκθεση της Εισηγήτριας της Πτώχευσης κατ’άρθρο 81 παρ. 2 ΠτΚ, καθώς επίσης αντίγραφο της έφεσης και της κλήσης, με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση, έχει κοινοποιηθεί στον αντίκλητο της Επιτροπής των Πιστωτών της εν λόγω πτώχευσης, ……. (βλ. υπ. αριθμ. …/ 25-2-2016 και …./22-12- 2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο εφετείο Αθηνών ………) .
Σύμφωνα με το άρθρο 81 παρ.1 του Ν. 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας», που τέθηκε σε ισχύ στις 16-9- 2007 “Ο σύνδικος μετά το πέρας των εργασιών της πτώχευσης και αφού εγκριθεί η λογοδοσία του για τη διαχείρισή του, σύμφωνα με το άρθρο 165, δικαιούται να λάβει αντιμισθία. Η αντιμισθία προσδιορίζεται ελεύθερα από το πτωχευτικό δικαστήριο, μετά από έκθεση του εισηγητή, με βάση την αξία της πτωχευτικής περιουσίας, το χρόνο της απασχόλησης του συνδίκου και το ωφέλιμο αποτέλεσμα της δραστηριότητάς του για τα συμφέροντα της πτώχευσης”. Κατά τη δεύτερη δε παράγραφο του ίδιου ως άνω άρθρου ”το πτωχευτικό δικαστήριο μετά από αίτηση του συνδίκου και έκθεση του εισηγητή, μπορεί να καθορίσει προσωρινή αντιμισθία έναντι της οριστικής”. Η εν λόγω αποζημίωση, και όταν ο σύνδικος παρείχε, ως δικηγόρος, τις υπηρεσίες του σε υποθέσεις της πτώχευσης, καθορίζεται ελεύθερα, κατά την κρίση του δικαστηρίου, το οποίο λαμβάνει υπόψη τόσο τις δικηγορικές υπηρεσίες, που παρασχέθηκαν και με τις οποίες η πτώχευση απαλλάχθηκε από την αμοιβή άλλου δικηγόρου χωρίς όμως η αντιμισθία, ως προς τις υπηρεσίες αυτές, να καθορίζεται βάσει των διατάξεων του Κώδικα περί Δικηγόρων και των οικείων κοινών υπουργικών αποφάσεων για τις προεισπραττόμενες δικηγορικές αμοιβές), όσο και τη διάρκεια του λειτουργήματος του, τη δραστηριότητα που ανέπτυξε, τον αριθμό, το είδος και τη χρονική διάρκεια των ενεργειών του, την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα αυτών για την εξακρίβωση και την εξασφάλιση του ενεργητικού της πτωχευτικής περιουσίας, τη σπουδαιότητα της πτώχευσης και την ταχύτητα, με την οποία ενήργησε για την εκπλήρωση των καθηκόντων του, όπως και τις συνθήκες, υπό τις οποίες παρέσχε τις υπηρεσίες του. Η προβλεπόμενη δε από την προαναφερόμενη παράγραφο 2 του άρθρου 81 του Ν. 3588/2007 δυνατότητα χορήγησης προσωρινής αντιμισθίας στο σύνδικο της πτώχευσης, έχει την έννοια της προκαταβολής έναντι της αντιμισθίας και το ποσόν αυτής θα συνυπολογισθεί κατά τον καθορισμό της οριστικής αντιμισθίας. Ο, κατά τα ανωτέρω, προσδιορισμός της προσωρινής αντιμισθίας, γίνεται μετά από σχετική έκθεση του Εισηγητή της πτώχευσης, η οποία δεν είναι δεσμευτική για το επιλαμβανόμενο της υπόθεσης Δικαστήριο, πρέπει να υπολείπεται του ποσού της οριστικής αντιμισθίας, διότι, άλλως θα υπήρχε κίνδυνος ματαίωσης, κατ’ ουσία, του προσδιορισμού της οριστικής αντιμισθίας, σε περίπτωση που το ποσό της τελευταίας θα καλυπτόταν από τις έναντι αυτής προκαταβολές (Εφ.Πειρ. 474/2014, Εφ.ΑΘ.6515/2009, Εφ.Λαρ. 140/2006, Εφ.ΑΘ.7819/2005, Εφ.Πατρ.483/2003, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αρμόδιο καθ’ ύλη δικαστήριο για τον καθορισμό αυτής (αντιμισθίας) είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο, το οποίο επιλαμβάνεται κατόπιν αίτησης του συνδίκου και εκδίδει χωρίς αντιδικία κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρ. 44 Εισ.Ν.Κ.Πολ.Δ.) τη σχετική του απόφαση, η οποία είναι εξ’ εκείνων που υπόκειται σε έφεση (Εφ.Πειρ.474/2014, Εφ.Πειρ.57/1998, Εφ.ΑΘ. 4024/1990, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Για το ορισμένο της αίτησης αυτής δεν απαιτείται ξεχωριστή αποτίμηση στο δικόγραφο της κάθε ενέργειας του συνδίκου, ούτε απαιτείται παρόμοια αναφορά στην απόφαση του δικαστηρίου, η οποία εκδίδεται για την εν λόγω αίτηση (Εφ.Ιωαν.479/2007, Αρμ 2008, σελ. 930, Εφ.ΑΘ.6776/2006, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, ενόψει του ότι η αίτηση για τον καθορισμό προσωρινής αντιμισθίας δεν στρέφεται εναντίον κάποιου, ως αντιδίκου του συνδίκου, αφού ο τελευταίος είναι ο μοναδικός διάδικος στη σχετική δίκη, παριστάμενος προσωπικά για τη ρύθμιση ατομικής του κατάστασης, δεν υφίστανται, σε συνδυασμό και προς τις διατάξεις του άρθρου 746 του Κ.Πολ.Δ., περιθώρια για την επιδίκαση στο σύνδικο δικαστικών εξόδων, τα οποία προκλήθηκαν από τη σχετική χωρίς αντιδικία δίκη, διότι η αίτηση υποβλήθηκε για το συμφέρον του (Εφ.Ιωαν. 479/2007, Εφ.Αθ. 7819/2005, Εφ.Λαρ. 140/2006, ο.π.).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιτών-ήδη εκκαλών, ζητούσε με την αίτησή του, κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου της, να καθοριστεί η προσωρινή αντιμισθία του, για το χρονικό διάστημα από 4-7- 2014 έως 8-9-20158, στο ποσό των 60.000 ευρώ, για τις υπηρεσίες του ως συνδίκου της πτώχευσης της εταιρείας με την επωνυμία “……….”, που κηρύχθηκε σε πτώχευση με την υπ’αρ. 509/2014 του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αίτηση, καθώς, επίσης, να επιβληθεί η δικαστική του δαπάνη εις βάρος της πτωχευτικής περιουσίας. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ορισμένη και νόμιμη την αίτηση, πλην του αιτήματος της περί επιδίκασης των δικαστικών εξόδων εις βάρος της πτωχευτικής περιουσίας, το οποίο απέρριψε ως μη νόμιμο, διότι η αίτηση υποβλήθηκε προς ίδιον συμφέρον του αιτούντος και πρόκειται για δίκη χωρίς αντιδικία, όπως αναφέρθηκε και στη μείζονα σκέψη (ως προς δε το κεφάλαιό της αυτό, δεν προσβάλλεται με την ένδικη έφεση). Ακολούθως δε, την έκανε εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, καθορίζοντας την προσωρινή αντιμισθία του αιτούντος ως συνδίκου της ως άνω πτώχευσης, στο ποσό των 23.000 ευρώ, καταβλητέας από τα χρήματα της πτωχευτικής περιουσίας. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την εκκαλουμένη απόφαση ο αιτών για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της, ώστε να γίνει συνολικά δεκτή η αίτησή του.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα του αιτούντος, που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που ο αιτών επικαλείται και επαναπροσκομίζει, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εταιρεία με την επωνυμία ”……….” και το διακριτικό τίτλο “………..”, που εδρεύει στον Πειραιά, επί της οδού ……….., κηρύχθηκε σε κατάσταση πτώχευσης δυνάμει της υπ’αρ. 509/4-7-2014 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας), με την οποία, επίσης, διορίστηκε ως σύνδικος της πτώχευσης ο αιτών, ενώ οι εργασίες αυτής, συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Κατά το χρονικό διάστημα από 4-7-2014 έως και 8-9- 2015, ο αιτών δραστηριοποιήθηκε στην προώθηση της πτωχευτικής διαδικασίας, διενεργώντας πληθώρα δικαστικών και εξώδικων ενεργειών, στα πλαίσια των καθηκόντων του ως συνδίκου, όπως αναλυτικά αυτές αναφέρονται ειδικότερα στην αίτηση, και γενικά απασχολήθηκε εντατικά κι επιμελώς για την εξυπηρέτηση των εργασιών της πτώχευσης. Πιο συγκεκριμένα, εκπροσώπησε την προαναφερθείσα πτωχή εταιρεία ενώπιον πολιτικών και διοικητικών δικαστηρίων, όπως στην εκδίκαση πτωχευτικών ανακοπών πιστωτών σε βάρος της πτωχευτικής περιουσίας, πολλές εκ των οποίων κατόρθωσε να απορριφθούν συνολικά ή εν μέρει και στην εκδίκαση προσφυγών της πτωχής κατά προστίμων, που επιβλήθηκαν σε βάρος της από τους Ειδικούς Επιθεωρητές, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας κ.α, επιτυγχάνοντας, επίσης, αρκετές από αυτές να γίνουν συνολικά ή εν μέρει δεκτές. Διενήργησε, δε, πολλούς δημόσιους πλειστηριασμούς της κινητής περιουσίας της πτωχής, με τους περισσότερους από αυτούς να είναι γόνιμοι, μετά από τους οποίους απασχολήθηκε με την έκδοση αποδείξεων λιανικής και τιμολογίων προς τους υπερθεματιστές, την παράδοση των αντίστοιχων πτωχευτικών στοιχείων και την κατάθεση του εκπλειστηριάσματος στο λογαριασμό της πτωχής. Ακόμη, καθόλο το παραπάνω χρονικό διάστημα, είχε συνεχή παρουσία στο Τμήμα Πτωχεύσεων του Πρωτοδικείου Πειραιώς, όπου υπέβαλε πλήθος αιτήσεων, εκθέσεων και λάμβανε αντίστοιχα εγκρίσεις από την Εισηγήτρια της εν λόγω πτώχευσης. Πολλές φορές χρειάστηκε να μεταβεί σε δημόσιες υπηρεσίες (Δ.Ο.Υ κλπ) για τη διεκπεραίωση υποθέσεων σχετικών με την πτώχευση καθώς επίσης, είχε συχνές τηλεφωνικές επικοινωνίες και συναντήσεις με πιστωτές της πτωχής, που ζητούσαν πληροφορίες για τις εργασίες της πτώχευσης, αλλά και με υπερθεματιστές που ήθελαν πληροφόρηση αναφορικά με αγορές κινητών πτωχευτικών στοιχείων, ενώ προέβη και στην επαλήθευση απαιτήσεων των πιστωτών. Όσον αφορά στη συνολική περιουσία της πτωχής, αυτή δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί επακριβώς λόγω των συνεχών πλειστηριασμών κινητών πτωχευτικών στοιχείων, αφού οι εργασίες της πτώχευσης συνεχίζονται. Η ακίνητη περιουσία της (πτωχής) είναι σημαντική και ειδικότερα, έχει στην κυριότητα της: I. αποθήκη επί των οδών ….. και ………., στο Κουκάκι, επιφάνειας 247,14 τ.μ, II. ισόγειο κατάστημα με υπόγεια αποθήκη σε πολυκατοικία επί των οδών ….. και ……… στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής, επιφάνειας 89 τ.μ και 44 τ.μ, αντίστοιχα, III. α) τα 2/3 εξ αδιαιρέτου της υπό στοιχεία 11 οριζόντιας ιδιοκτησίας ισογείου (με πατάρι) 50,72 τ.μ, β) της υπό στοιχεία Υ1 υπόγειας αποθήκης 50,72 τ.μ, γ) της υπό στοιχεία Ι2 οριζόντιας ιδιοκτησίας ισογείου (με πατάρι) 52,42 τ.μ, δ) της υπό στοιχεία Υ2 αποθήκης 52,42 τ.μ, (οι οποίες εκμισθώνονται αντί 1.500 ευρώ μηνιαίως), επί της οδού …….. στον Πειραιά, IV. οικόπεδο, επιφάνειας 4.244 τ.μ στη θέση ….. στη Μύκονο, V. αγροτεμάχιο, επιφάνειας 15.940 τ.μ στη θέση ….. στον Πύργο Ηλείας και VI α) την υπό στοιχεία Υ1 υπόγεια αποθήκη επιφάνειας 53,50 τ.μ με ποσοστό ιδιοκτησίας 5,29%, β) την υπό στοιχεία Υ2 υπόγεια αποθήκη επιφάνειας 53,96 τ.μ, με ποσοστό συνιδιοκτησίας 5,29% και γ) την υπό στοιχεία Υ3 υπόγεια αποθήκη επιφάνειας 9,45 τ.μ με ποσοστό συνιδιοκτησίας 5,29%, που βρίσκονται επί της οδού ………. στη Ρόδο, βαρύνονται, ωστόσο, με προσημειώσεις από την “…….” και την “……….”. Σημειώνεται δε ότι, ο αιτών, πραγματοποιώντας τις κατάλληλες κι ενδεδειγμένες δικαστικές ενέργειες, πέτυχε, κατόπιν πτωχευτικής ανάκλησης εκ μέρους της πτωχής εταιρείας, την έκδοση της υπ’ αρ. 181/2017 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς (εκούσια δικαιοδοσία, με την οποία η εταιρεία “………….”, υποχρεώθηκε να αναμεταβιβάσει στην πτωχή δύο ακίνητα, ευρισκόμενα στο Ύπατο Θηβών και στον Πειραιά, ενώ κατά της ως άνω απόφασης έχει ασκηθεί αναίρεση από την ανωτέρω εταιρεία Leasing, επί της οποίας εκκρεμεί η έκδοση απόφασης. Περαιτέρω, η κινητή, περιουσία της πτωχής, η οποία αποτελείται κυρίως από ηλεκτρικές συσκευές, που βρίσκονται στις αποθήκες της, πολλές από τις οποίες κατάφερε ο αιτών να περισυλλέξει από τα μισθωμένα καταστήματα, που διατηρούσε η πτωχή, ενόσω λειτουργούσε, δεν δύναται μεν να προσδιοριστεί με σαφήνεια, όπως προαναφέρθηκε, καθώς οι εκθέσεις απογραφής και εκτίμησης που έχουν γίνει σε κάθε αποθήκη της διαφέρουν χρονικά μεταξύ τους και οι πλειστηριασμοί είναι σε εξέλιξη, αλλά πάντως, η αξία της ανέρχεται μεταξύ 950.000 – 1.150.000 ευρώ. Το παρόν Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη την αξία της πτωχευτικής περιουσίας, το ύψος του πτωχευτικού λογαριασμού, ο οποίος στις 27-2-2018 ανέρχονταν στο ποσό των 481.638,88 ευρώ, ενώ την 21-1- 2016 ανέρχονταν στο ποσό των 256.625,62 ευρώ, τον αριθμό των πιστωτών που ανέρχονται σε 360, το ύψος των απαιτήσεων, που επαληθεύτηκαν, το οποίο ανέρχεται στο ποσό των 41.272.359,08 ευρώ (εκτός των απαιτήσεων του Δημοσίου (Δ.Ο.Υ, Ι.Κ.Α κ.λπ), το χρόνο της απασχόλησης του αιτούντος, και το ωφέλιμο, εκ των ενεργειών του ως συνδίκου, αποτέλεσμα για τα συμφέροντα της πτώχευσης (άρθρο 81 παρ.1 εδ. 2 ΠτΚ), ήτοι του είδους, του αριθμού, της διάρκειας, της αναγκαιότητας, της ταχύτητας και της αποτελεσματικότητας των πράξεών του προς το σκοπό της εξακρίβωσης και της εξασφάλισης, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, του ενεργητικού της πτωχευτικής περιουσίας, του μεγέθους και των δυσκολιών που παρουσιάζει η συγκεκριμένη πτώχευση, των δαπανών του κατά τη διαχείριση αυτής, αλλά και του αυτοπρόσωπου χειρισμού των υποθέσεων της πτώχευσης υπό την ιδιότητά του ως δικηγόρου, συνεκτιμώντας την από 11- 11-2015 έκθεση του Εισηγητή της πτώχευσης, που προτείνει τον καθορισμό της αντιμισθίας του αιτούντα στο ποσό των 52.000 ευρώ, (η οποία, όμως, δεν είναι δεσμευτική για το Δικαστήριο), καθώς και ότι ο αϊτών έχει, ήδη, λάβει προσωρινή αντιμισθία για το αμέσως προγενέστερο του επίδικου χρονικό διάστημα κρίνει ότι η προσωρινή αντιμισθία του αιτούντα για την επίδικη περίοδο, ήτοι από 4-7-2014 έως και 8-9-2015 , πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 33.000 ευρώ, και όχι στο ποσό των 23.000 ευρώ, που καθόρισε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη. Κατ΄ ακολουθία των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στο βαθμό που κατέληξε σε διαφορετική κρίση με το παρόν, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, συνεπώς, σύμφωνα με τους βάσιμους περί τούτου σχετικούς λόγους της έφεσης, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση. Ακολούθως, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσία, να γίνει εν μέρει δεκτή η ένδικη αίτηση κι ως ουσιαστικά βάσιμη και να καθορισθεί η προσωρινή αντιμισθία του αιτούντος ως συνδίκου της εν λόγω πτώχευσης, για το αιτούμενο διάστημα στο ως άνω ποσό των τριάντα τριών χιλιάδων (33.000) ευρώ, καταλογιζομένη στην πτωχευτική περιουσία, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον εκκαλούντα του κατατεθέντος από αυτόν παράβολου, (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει την έφεση, παρόντος του εκκαλούντος.
Δέχεται την έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη με αριθμό 139/2016 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας.
Κρατεί την αίτηση.
Δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση.
Δέχεται εν μέρει την αίτηση.
Καθορίζει το ποσό των τριάντα τριών χιλιάδων (33.000) ευρώ, ως προσωρινή αντιμισθία του αιτούντος – συνδίκου της πτώχευσης της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “……..” και το διακριτικό τίτλο “……..”, που κηρύχθηκε σε πτώχευση με την υπ’αρ. 509/2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, για το χρονικό διάστημα από 4-7-2014 έως και 8-9-2015, η οποία (αντιμισθία) θα του καταβληθεί από τα χρήματα της πτωχευτικής περιουσίας.
Διατάσσει να αποδοθεί στον εκκαλούντα, το κατατεθέν από αυτόν παράβολο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 9 Μαΐου 2019.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 2 Ιουλίου 2019, με άλλη σύνθεση, λόγω μεταθέσεως και αναχωρήσεως του Εφέτη Γεωργίου Βερούση, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Αικατερίνη Κοκόλη και Ελένη Σκριβάνου, Εφέτες, και με Γραμματέα τη Γεωργία Λογοθέτη, χωρίς την παρουσία του καλούντος-εκκαλούντος.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ