Αριθμός Απόφασης 463/2019

Νομικά θέματα που αντιμετωπίστηκαν.

Μεταρρύθμιση, κατ΄ άρθρο 1536 ΑΚ, απόφασης που αναθέτει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου στη μητέρα, λόγω μεταβολής των συνθηκών και ανάθεσή της στον πατέρα, με κριτήριο το, υπό την ευρεία έννοια, συμφέρον του τέκνου (ψυχικό, σωματικό κλπ). Λήψη υπόψη και της γνώμης του τέκνου, η πνευματική και ψυλογογική συγκρότηση κι ωριμότητα του οποίου, κατά την κρίση του δικαστηρίου από την επαφή που είχε μαζί του, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται επαρκώς το αληθές συμφέρον του.

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 463 /2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον  Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από την Γραμματέα Τ.Λ. .

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Με την ως άνω αναφερθείσα κλήση, νομίμως επαναφέρεται προς συζήτηση η κρινόμενη από 17-1-2018 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, …./19-1-2018 έφεση, κατά της υπ’αρ. 5137/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 593-602, 610-613 ΚΠολΔ, όπως αυτά ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το Ν.4335/23-7-2015), κατόπιν της έκδοσης της υπ΄αρ. 479/2018 μη οριστικής απόφασης του παρόντος δικαστηρίου, με την οποία, αφού κρίθηκε τυπικά δεκτή η ως άνω έφεση, στη συνέχεια διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης, προκειμένου. Α) να εμφανισθούν αυτοπροσώπως σ` αυτό και οι δύο διάδικοι γονείς του ανήλικου τέκνου ………, ώστε. α) μετά την ακρόαση αυτών και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, να γίνει προσπάθεια επίλυσης συμβιβαστικά της διαφοράς σχετικά με την επιμέλεια του ως άνω ανήλικου, β) να υποβληθούν σε αυτούς (διαδίκους) ερωτήματα και να παράσχουν διευκρινίσεις, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της ως άνω απόφασης, γ) να εμφανιστεί το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, με την επιμέλεια του ενάγοντος – εφεσίβλητου – πατέρα του με τον οποίο διαμένει, προς το σκοπό να επικοινωνήσει το δικαστήριο με αυτό και να ακούσει τη γνώμη του, καθώς και Β) να προσκομιστεί έκθεση των αρμόδιων Κοινωνικών Υπηρεσιών, περί της προσωπικότητας των διαδίκων – γονέων του τέκνου και του ίδιου του τέκνου, καθώς και των συνθηκών ζωής τόσο στο περιβάλλον της μητέρας, όσο και του πατέρα αυτού.

Στο άρθρο 1536 ΑΚ, ορίζεται ότι αν από τότε που εκδόθηκε δικαστική απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα μεταβλήθηκαν οι συνθήκες, το δικαστήριο οφείλει, ύστερα από αίτηση ενός ή και των δύο γονέων, των πλησιέστερων συγγενών, του τέκνου ή του εισαγγελέα, να προσαρμόσει την απόφα­σή του στις νέες συνθήκες, ανακαλώντας ή μεταρρυθμίζοντάς την, σύμφωνα με το συμφέρον του τέκνου και ιδίως να αποδώ­σει στους γονείς την άσκηση της γονικής μέριμνας που τους έχει αφαιρεθεί. Στις αποφάσεις τις σχετικές με τη γονική μέρι­μνα, στο μέτρο που περιλαμβάνουν ρύθμι­ση για μελλοντικό χρόνο και υπόκεινται σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση κατά την παρα­πάνω διάταξη του άρθρου 1536 ΑΚ, περι­λαμβάνονται και εκείνες που, κατ’ εφαρμο­γή του άρθρου 1513 σε συνδ. με εκείνες των άρθρων 1510 και 1518 ΑΚ, αναθέτουν αποκλειστικά την άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου στον ένα από τους γονείς στην περίπτωση διαζυγίου αυτών, αν μεταβληθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκδόθηκαν. Το δικαστήριο έχει υποχρέωση, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νό­μου και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει μεταρρύθμιση ή μεταβολή της απόφασης, η οποία εξαρτάται από τη φύση και την έκταση της μεταβολής των συνθηκών, να εκδώσει απόφαση μεταρρυθμιστική ή ανα­κλητική της πρώτης (ΑΠ 1293/1993, ΑΠ 545/1986, Εφ.Λαρ. 212/2014, Εφ.Αθ. 10059/2005, Εφ.Αθ. 1903/1999, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Ε. Κουνουγέρη – Μα­νωλεδάκη, ΟικογΔ, τόμος II, σελ. 94, Β. Βαθρακοκοίλη, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, υπό το άρθρο 1536, σελ. 647, Που­λιάδης στον ΑΚ Γεωργιάδη – Σταθόπου­λου, άρθρο 1536 αρ. 7, Μ. Νικολακοπούλου – Στεφάνου, Οι συνέπειες του διαζυγίου, σελ. 191 σημ. 48). Ως προς την έκταση εφαρμογής της διάταξης, αυτή καταλαμβάνει όλες τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν ως αντικείμενο τη ρύθμιση της γονικής μέριμνας σε όλο της το φάσμα, ως προς την έννοια δε της μεταβολής των συνθηκών, εννοούνται όχι μόνο περιστατικά τα οποία στηρίζουν τη ρυθμιστική της γονικής μέριμνας απόφαση, αλλά γενικώς την εμφάνιση περιστατικών που αφορούν το πρόσωπο του τέκνου ή των γονέων, ή ακόμη και τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας από εκείνο στον οποίο έχει ανατεθεί. Συνεπώς είναι αδιάφορο αν τα περιστατικά αυτά έλαβαν χώρα για πρώτη φορά μετά την έκδοση της απόφασης ή προϋπήρχαν αυτής και δεν τέθηκαν υπόψη του δικαστηρίου ή δεν λήφθηκαν υπόψη, ανεξάρτητα για ποιο λόγο, ή ακόμη εάν έγινε εσφαλμένη εκτίμησή τους (ΑΠ 1166/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ Β. Βαθρακοκοίλη, ο.π υπό το άρθρο 1536 παρ. 2-3).

Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514 και 1518 ΑΚ, προκύπτει ότι, όταν το δικαστήριο καλείται να αποφασίσει σχετικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας ανηλίκου τέκνου σε έναν από τους εν διαστάσει ευρισκόμενους γονείς του, πρέπει να έχει ως αποκλειστικό οδηγό της δικαιοδοτικής του κρίσης το γενικό συμφέρον και μόνον του ανήλικου τέκνου, σωματικό, υλικό πνευματικό, ψυχικό και ηθικό, χωρίς να επιδρά αυτοτελώς στη λήψη της απόφασής του κανένας από τους διαφορετικούς παράγοντες, που συνοδεύουν το πρόσωπο κάθε γονέα, όπως είναι το φύλο, η φυλή, η γλώσσα, η θρησκεία, η κοινωνική προέλευση, η περιουσιακή κατάσταση κλπ. Για τη λήψη της απόφασης το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και τους με ανεπηρέαστη επιλογή αναπτυχθέντες μέχρι τότε δεσμούς του διαθέτοντος ικανότητα διάκρισης τέκνου με τους γονείς του (και τους αδελφούς του), τις τυχόν συμφωνίες των γονέων σχετικά με την επιμέλεια και την περιουσία του, καθώς και τη γνώμη του, εφόσον αυτό, κατά την ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου, ενόψει της ηλικίας του και της πνευματικής του ανάπτυξης, είναι ικανό να αντιληφθεί το πραγματικό του συμφέρον. Οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό δε, ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαιτίου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας – επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητάς του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς (ΑΠ 1736/2007, 1316/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η μικρή ηλικία του τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο, κατά νόμο, στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του τέκνου προς ανάθεση της γονικής μέριμνάς του σε έναν από τους γονείς του μετά τη νηπιακή ηλικία του, οπότε παύει η σαφής βιοκοινωνική υπεροχή της μητέρας από άποψη καταλληλότητας για τη γονική μέριμνα του τέκνου (ΑΠ 952/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώ συνεκτιμάται αυτή κατά τη νηπιακή ηλικία του τέκνου με τους υπόλοιπους παράγοντες που εξασφαλίζουν την ομαλή σωματική και ψυχοπνευματική του ανάπτυξη. Επίσης, από το συνδυασμό των ίδιων πιο πάνω διατάξεων συνάγεται και ότι το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στο νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμηση του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητας του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς το συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως, ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλεια του, όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι, ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει τη στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης.

Η διάσπαση, εξάλλου, της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και την διάσπαση της οικογενειακής συνοχής κλονίζει σοβαρά την ψυχική ισορροπία του τέκνου που αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα. Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία όχι σπανίως χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής ο γονέας που αναλαμβάνει την γονική μέριμνα ή την επιμέλεια έχει, κατά την επιταγή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετώπισης των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο και αυτό προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής (ΑΠ 174/2015, ΑΠ 121/2011, ΑΠ 104/2012 ,ΑΠ 537/2012, Εφ.Θεσ.1686/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Στην προκειμένη περίπτωση, από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, καθώς και της ανωμοτί κατάθεσης των διαδίκων, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά αυτού, των όσων ανωμοτί ανέφεραν οι διάδικοι κατά την αυτοπρόσωπη εμφάνισή τους ενώπιον του ακροατηρίου του δικαστηρίου τούτου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά του, πριν την εξέταση των οποίων (διαδίκων), η δικαστής, προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να προβεί σε συμβιβαστική επίλυση της, μεταξύ τους ένδικης διαφοράς, όλων των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, των εκθέσεων κοινωνικής έρευνας (που απεστάλησαν σε κλειστό φάκελο στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς). α) της κοινωνικής λειτουργού της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου Περάματος ….., για την ….., και β) των κοινωνικών λειτουργών της δ/νσης κοινωνικής μέριμνας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, ……, σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης του ……., κατοίκου Γουλεμίου Φθιώτιδας, καθώς επίσης των υπ΄αρ. …./6-6-2018 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων ……… που παραδεκτώς, κατ΄άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ,  προσκόμισε ο εφεσίβλητος – ενάγων για πρώτη φορά ενώπιον του Εφετείου, και λήφθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αταλάντης, κατόπιν εμπρόθεσμης και νομότυπης προηγούμενης κλήτευσης της αντιδίκου του, όπως προκύπτει από την υπ΄αρ. …./31-5-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …..,  (πλην, όμως, δεν θα ληφθούν υπόψη οι, προσκομιζόμενες από τον εφεσίβλητο, το πρώτον στην παρούσα επαναλαμβανόμενη συζήτηση του δικαστηρίου, υπ΄αρ. ../2019 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αταλάντης, κατόπιν προηγούμενης κλήτευσης της εκκαλούσας δυνάμει της υπ΄αρ. …./2-5-2019  έκθεσης επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών ………, των μαρτύρων …….. διότι έχει ήδη καλυφθεί ο αριθμός των πέντε ένορκων βεβαιώσεων που επιτρέπεται να προσκομισθούν ανά διάδικο, κατ΄ άρθρο 422 παρ.3 ΚΠολΔ), και τέλος, από την επαφή που είχε η δικαστής του δικαστηρίου αυτού με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά.

Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο, σύμφωνα με του κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο Γουλέμι Λοκρίδος στις 19-2-2005, κατά τη διάρκεια του οποίου απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, τον …., που γεννήθηκε στις 6-10-2010. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων, τα πρώτα χρόνια του γάμου τους ήταν αρμονική, προϊόντος, όμως, του χρόνου δεν εξελίχθηκε ομαλά και από το Μάιο του 2011 βρίσκονται σε διάσταση, ενώ ο μεταξύ τους γάμος έχει ήδη λυθεί με την υπ΄αρ. 3116/22-12-2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών). Μετά το γάμο τους, οι διάδικοι, αρχικά, διέμεναν σε μισθωμένο διαμέρισμα την Αταλάντη Φθιώτιδας, διότι ο ενάγων – εφεσίβλητος εργαζόταν στο Δήμο Δαφνουσίων από το έτος 2001 και μέχρι τον Ιούλιο του 2009, οπότε απολύθηκε. Παράλληλα, δε, επισκεπτόταν την πατρική του οικία στο ως άνω χωριό Γουλέμι, που βρίσκεται κοντά στην Αταλάντη, όπου κατοικούσαν οι γονείς του, τους οποίους βοηθούσε με τις αγροτικές εργασίες. Όταν απολύθηκε ο ενάγων κι ενόσω ακόμη η εναγόμενη ήταν έγκυος, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2010, οι διάδικοι μετακόμισαν σε ιδιόκτητο διαμέρισμα της τελευταίας στο Πέραμα Αττικής (ανήκον σε αυτήν σε ποσοστό 75%, ενώ το υπόλοιπο ανήκει στην μητέρα της), ο δε ενάγων προσλήφθηκε με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου στο Δήμο. Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων γεννήθηκε στις 6-10-2010, όπως προαναφέρθηκε, ενώ η ως άνω σύμβαση του ενάγοντος έληξε τον ίδιο μήνα με αποτέλεσμα να μείνει άνεργος. Στην προσπάθειά του να προσποριστεί κάποιο εισόδημα για το βιοπορισμό αυτού και της οικογένειάς του, ο τελευταίος άρχισε, από το έτος 2011, να μεταβαίνει συχνά στο Γουλέμι και να εργάζεται στα κτήματα του πατέρα του. Πρότεινε δε στην εναγόμενη να μετακομίσουν μόνιμα εκεί, πράγμα στο οποίο τελικά αυτή δεν συμφώνησε, αφού έμειναν για κάποιες ημέρες δοκιμαστικά κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα του έτους 2011, οπότε η εναγόμενη αποχώρησε αιφνιδίως και επέστρεψε στο Πέραμα. Ακολούθως, ο ενάγων μετέβη στην οικία της εναγομένης για να τη μεταπείσει, ενέργεια που, όμως, απέβη άκαρπη κι εξελίχθηκε σε έντονο μεταξύ τους διαπληκτισμό. Μετά τη διαφωνία τους αυτή, διασπάστηκε η έγγαμη συμβίωσή τους και από το Μάιο του 2011, διέμενε ο μεν ενάγων στο Γουλέμι, η δε εναγόμενη στο Πέραμα, μαζί με το ανήλικο τέκνο τους, στην οποία είχε ανατεθεί η επιμέλεια αυτού, προσωρινά με την υπ΄αρ. 5341/2011 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και οριστικά, με την υπ΄αρ. 4181/2012 απόφαση του ίδιου δικαστηρίου (διαδικασία οικογενειακών διαφορών), κατόπιν σχετικής αγωγής της τελευταίας (τότε ενάγουσας), πράγμα στο οποίο είχε συναινέσει και ο πατέρας, καθώς το τέκνο δεν είχε συμπληρώσει ακόμη το 2^ο έτος της ηλικίας του. Συγχρόνως, με την ως άνω απόφαση, καθορίστηκε η επικοινωνία του τέκνου με τον πατέρα του, τότε εναγόμενου και νυν ενάγοντος, υποχρεώθηκε δε αυτός να καταβάλει στη μητέρα του τέκνου ως διατροφή του, το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως, απορριπτομένου όμως του αιτήματος της τότε ενάγουσας για καταβολή δικής της, σε χρήμα, μηνιαίας διατροφής, καθώς κρίθηκε ότι η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης οφείλεται σε λόγους που αφορούν το πρόσωπό της. Τη μεταρρύθμιση της απόφασης αυτής  (υπ΄αρ. 4181/2012), λόγω μεταβολής, εν τω μεταξύ, των συνθηκών, ζήτησε ο ενάγων με την από 9-1-2016 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης …./2017 αγωγή του, όπως παραδεκτά περιορίστηκε το αίτημά της, ώστε να ανατεθεί σε αυτόν η επιμέλεια του ως άνω τέκνου, για τους λόγους που αναλυτικότερα αναφέρει στην αγωγή και αφορούν στην παραμέληση της φροντίδας του τέκνου αυτού εκ μέρους της εναγόμενης, άλλως να καθορισθεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με το εν λόγω τέκνο, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση (υπ΄αρ. 5137/21-11-2017 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς), η οποία έκανε δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη ως προς το κύριο αίτημά της, μεταρρύθμισε την ως άνω απόφαση και ανέθεσε την επιμέλεια του τέκνου των διαδίκων στον ενάγοντα – πατέρα του. Από τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων μέχρι την έκδοση της εκκαλουμένης απόφασης, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων διέμενε με τη μητέρα του στην οποία είχε ανατεθεί η επιμέλεια με την προαναφερθείσα απόφαση και τη γιαγιά του εκ της μητρικής γραμμής, στο αναφερθέν και παραπάνω διαμέρισμα επιφάνειας 110 τ.μ στο Πέραμα, σε δικό του δωμάτιο, μετά δε την έκδοση της εκκαλουμένης απόφασης (21-11-2017), με την οποία μεταρρυθμίστηκε η ως άνω απόφαση και ανατέθηκε η επιμέλεια του τέκνου στον πατέρα του- ενάγοντα, μέχρι σήμερα, το τέκνο διαμένει με τον τελευταίο στο Γουλέμι Φθιώτιδας, σε μονοκατοικία επιφάνειας 120 τ.μ, επίσης σε δικό του δωμάτιο μαζί με τον παππού και τη γιαγιά του εκ της πατρικής γραμμής.

Περαιτέρω, προέκυψε ότι, όσο το τέκνο βρισκόταν σε βρεφική και νηπιακή ηλικία, είχε άμεση ανάγκη τις περιποιήσεις της μητέρας του – εναγόμενης, η οποία το φρόντιζε με στοργή και αγάπη συνεπικουρούμενη από τη μητέρα της. Μεγαλώνοντας, όμως, οι ανάγκες του διαφοροποιήθηκαν και αυξήθηκαν. Ειδικότερα, έχει ανάγκη από κοινωνικοποίηση, εύρος παραστάσεων, εμπλουτισμό της καθημερινότητάς του με δραστηριότητες κλπ. Οι ανάγκες αυτές του ανήλικου ……., δεν καλύπτονταν, τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό, καθώς μετά την επιστροφή του από το σχολείο, και τις κάποιες μεμονωμένες εκδηλώσεις (π.χ μια συγκέντρωση σε παιδότοπο στα γενέθλιά του), αυτός, ως επί το πλείστον, βρισκόταν κλεισμένος στο διαμέρισμα όπου κατοικούσαν με τη μητέρα του και τη γιαγιά του στο Πέραμα, χωρίς να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά, παρακολουθώντας προγράμματα στην τηλεόραση (κυρίως στο παιδικό κανάλι Nikelodeon) μέχρι αργά το βράδυ, (τους τίτλους των οποίων ανέφερε αναλυτικά ο ανήλικος στη δικαστή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και μνημονεύονται στην εκκαλουμένη απόφαση), ενώ η μητέρα του απασχολούνταν πολλές ώρες με τον υπολογιστή. Μάλιστα, διαμέσου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook), γνωρίστηκε η εναγόμενη, όπως καταθέτει και η μάρτυράς της ………., με τον άνδρα, που διατηρούσε τότε δεσμό, ο οποίος διέμενε στην Βέροια, οπότε συνομιλούσαν συχνά μαζί μέσω της ως άνω ηλεκτρονικής πλατφόρμας. Τον άνδρα αυτόν, όπως η ίδια ως άνω μάρτυρας παραδέχθηκε, σε μια ατυχή στιγμή τον είδε ο ανήλικος γυμνό στην οικία που ζούσε με τη μητέρα του, πράγμα που βέβαια δεν ενδείκνυται για το παιδί και που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν ήταν πιο προσεκτικοί τόσο η εναγόμενη όσο ο φίλος της και φρόντιζε να κλειδώνει το δωμάτιο στο οποίο ντυνόταν. Επίσης, η εναγόμενη πραγματοποιούσε κατά καιρούς ταξίδια στη Βέροια για να τον επισκέπτεται, ενώ ο …….., παρέμενε με τη γιαγιά του, η οποία και λόγω ηλικίας, (ανεξάρτητα αν αυτή είναι 70 ετών, όπως αναφέρει η εκκαλούσα και όχι 85 ετών, όπως εκ λάθους προφανώς αναφέρεται στην εκκαλουμένη), δεν μπορούσε να ανταποκριθεί επαρκώς στις ανάγκες του για μελέτη, δραστηριότητες εκτός οικίας, επίβλεψης κλπ. Οι επιμέρους λεπτομέρειες του περιστατικού που αναφέρεται στην εκκαλουμένη, τις οποίες αμφισβητεί η εναγόμενη με τον έβδομο λόγο της έφεσής της, σχετικά με τη μη παράδοση του τέκνου από τον πατέρα στις 30-10-2016, στην γιαγιά του επειδή η ίδια δεν ήταν στο σπίτι, γεγονός που αναφέρθηκε από αυτόν και στο Α.Τ Αταλάντης, δεν αλλάζουν την ουσία της ως άνω πραγματικότητας, ότι η εναγόμενη απουσίαζε συχνά και το παιδί παρέμενε με τη γιαγιά του. Ακόμη, οι έξοδοι του τέκνου με τη μητέρα του περιορίζονταν τις περισσότερες φορές στο πάρκο, καθώς αυτή δεν διαθέτει μεταφορικό μέσο, κι όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και το τέκνο κατά την επικοινωνία του με τη δικαστή αυτού του δικαστηρίου ‘’δεν μπορούσαν να πάνε πολλές βόλτες πιο μακριά από το σπίτι, γιατί η μαμά δεν έχει αυτοκίνητο’’. Επίσης η διατροφή του τέκνου κατά τη διάρκεια της διαμονής του με τη μητέρα του δεν ήταν η πλούσια σε πρωτεΐνες και βιταμίνες, όπως απαιτείται για ένα παιδί της ηλικίας του, διότι δεν έτρωγε συχνά κόκκινο κρέας, όπως βάσιμα υποστηρίζει ο ενάγων και δέχθηκε η εκκαλουμένη, όπου σημειώνεται ότι το τέκνο κατά την επικοινωνία του με τη δικαστή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, σε ερώτηση της τελευταίας γιατί δεν κοιμάται νωρίτερα, αυτό απάντησε ότι δεν τον παίρνει ο ύπνος νωρίς επειδή πεινάει. Ενώπιον αυτού του δικαστηρίου, η εναγόμενη διευκρίνισε ότι το παιδί έτρωγε συχνά κρέας περίπου 4 φορές την εβδομάδα, πράγμα, όμως, που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που είχε καταθέσει κατά την ανωμοτί εξέτασή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που σε σχετική ερώτηση,  ανέφερε αυτολεξεί ‘’… Αφού δεν τρώει κρέας το παιδί είναι χορτοφάγος, δεν θέλει να φάει κρέας εγώ φταίω…’’. Από την απλή σύγκριση των φωτογραφιών του ανήλικου, που προσκομίζει η εναγόμενη κι αφορούν το διάστημα που ζούσε μαζί της, σε σχέση με πρόσφατες φωτογραφίες του, που προσκομίζει ο ενάγων, αλλά  και την εικόνα του παιδιού κατά την επαφή του με τη δικαστή του δικαστηρίου τούτου, φαίνεται αυτό να έχει πάρει βάρος κατά τη διάρκεια της παραμονής του με τον πατέρα του, μετά την έκδοση της εκκαλουμένης μέχρι σήμερα. Το ίδιο το τέκνο, εξάλλου, κατά την επικοινωνία του με τον πατέρα του, με τον οποίο διατηρεί μια πολύ ιδιαίτερη και ζεστή σχέση, εξέφραζε παράπονα σχετικά με τη διαμονή του με τη μητέρα του, ενόσω κατοικούσε με αυτήν, ενώ ήταν πολύ ευχαριστημένο όταν διέμενε στην οικία του πατέρα του στο Γουλέμι, ένα Σαββατοκύριακο το μήνα αλλά και στη διάρκεια των εορτών και των θερινών διακοπών. Η αίσθηση αυτή του παιδιού, επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε, το τελευταίο 1,5 έτος, κατά το οποίο κατοικεί μόνιμα στο Γουλέμι, όπου έχει εγκλιματιστεί πλήρως και είναι χαρούμενο και δημιουργικό. Οι επιδόσεις του στο σχολείο αλλά και στα εξωσχολικά μαθήματα αγγλικών που παρακολουθεί έχουν βελτιωθεί σχετικά με αυτές που είχε όταν διέμενε στο Πέραμα με τη μητέρα του, όπως ανέφερε και το ίδιο στη δικαστή του παρόντος δικαστηρίου, αλλά προκύπτει κι από τον έλεγχο προόδου του. Οι συνθήκες ζωής στο χωριό αυτό, πέραν της καλής του σχέσης με τον πατέρα του και το περιβάλλον του, είναι καταλληλότερες για την ανατροφή του ανηλίκου τουλάχιστον σε αυτήν την ηλικία, καθώς είναι πιο ευχερής η κοινωνικοποίηση με άλλα παιδιά, το παιχνίδι εκτός σπιτιού, η επαφή με τη φύση και τα ζώα, (που διατηρούν οι γονείς του ενάγοντος). Το οικογενειακό πλαίσιο, με τον παππού και τη γιαγιά, αλλά και με το θείο και την αρραβωνιαστικιά του, που συχνά τους επισκέπτονται μέσα στην εβδομάδα, δημιουργεί στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας και οικογενειακής θαλπωρής. Ο πατέρας του φροντίζει να του προσφέρει νέες παραστάσεις και να τον ψυχαγωγεί (με επισκέψεις στον κινηματογράφο, στο λούνα πάρκ, εκδρομές, όπως στους Δελφούς κλπ), ευκαιρίες που δεν του δινόταν καθόλου, ή πάντως σπάνια, με τη μητέρα του.  Τα γεγονότα αυτά κι ιδιαίτερα την πολύ στενή και καλή σχέση του ανηλίκου με τον πατέρα του, επιβεβαιώνουν ο μάρτυρας απόδειξης ………..,  που εξετάσθηκε πρωτοδίκως, αλλά και οι προαναφερθέντες μάρτυρες στις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις τους, που προσκόμισε ο ενάγων – εφεσίβλητος. Στις εκθέσεις των αρμόδιων κοινωνικών λειτουργών, ήτοι α) της κοινωνικής λειτουργού της αρμόδιας κοινωνικής υπηρεσίας του Δήμου Περάματος για την ……  και β) των κοινωνικών λειτουργών  της δ/νσης κοινωνικής μέριμνας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης του ………., κατοίκου Γουλεμίου Φθιώτιδας, περιέχονται θετικά σχόλια για την καταλληλότητα των συνθηκών σχετικά με τη διαμονή και ανατροφή του τέκνου, τόσο στην οικία και το περιβάλλον της μητέρας, όσο και σε αυτά του πατέρα, αντίστοιχα, στις παραπάνω εκθέσεις. Ο ενάγων εργάζεται στο Δήμο …, ενώ επίσης αποκομίζει επιπλέον εισόδημα από την επιχείρηση εκτροφής ζώων που διατηρούν οι γονείς του και στην οποία βοηθά. Κατά το χρόνο έκδοσης τη πρωτόδικης απόφασης, αυτός είχε δεσμό με μία γυναίκα, με την οποία συζούσαν, ο οποίος, όμως, έχει πλέον διακοπεί. Η εναγόμενη δε, όπως αναφέρεται στην πρώτη ως άνω έκθεση, δεν εργάζεται, καλύπτει δε τις ανάγκες της από τη σύνταξη που λαμβάνει η μητέρα της 450 ευρώ και το μίσθωμα που λαμβάνουν από το ισόγειο κατάστημα κάτωθεν της οικίας τους, ύψους 250 ευρώ μηνιαίως. Είναι μνηστευμένη με τον άντρα που αναφέρεται στην εν λόγω έκθεση, ο οποίος εργάζεται στη Μύκονο, και την επισκέπτεται στην οικία της όπου και διαμένει κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Η ως άνω έκθεση της κοινωνικής υπηρεσίας που αφορά στον πατέρα – ενάγοντα, μεταξύ άλλων, αναφέρει ‘’Αγαπάει πολύ τον πατέρα του (ενν. ο ανήλικος), περνάει πολύ καλά με τους παππούδες και γενικά του αρέσει το χωριό. Θέλει να συνεχίσει να μένει με τον πατέρα του και με τον παππού και τη γιαγιά, αγαπάει όμως και τη μητέρα του και θα επιθυμούσε κάποιες φορές να διανυκτερεύει στο σπίτι της, όπως μας είπε (σημ. το ίδιο ανέφερε ο ανήλικος και στη δικαστή του δικαστηρίου τούτου, κατά την επικοινωνία που είχε μαζί του) και καταλήγει ‘’Όλοι αυτοί ( μητέρα, πατέρας, παππούς, γιαγιάδες, θείοι, θείες, φίλοι) είναι αγαπημένα και απαραίτητα πρόσωπα στη ζωή του ……… Η αλληλοστήριξη του καθενός στο ρόλο του θα συνέβαλε στο επιθυμητό αποτέλεσμα της απαλοιφής των τραυματικών εμπειριών του παιδιού και θα ήταν η απαρχή για ένα ξεκίνημα πραγματικής και όχι εγωιστικής αγάπης, που τόσο έχει ανάγκη ο ανήλικος’’. Η έκθεση δε της κοινωνικής υπηρεσίας που αφορά στο περιβάλλον της μητέρας, αναφέρει ότι ‘’η κ. …….. χαρακτηρίστηκε από όλους σαν μια αφοσιωμένη μητέρα που μεγάλωνε το ανήλικο με αγάπη και μητρική στοργή. Το ανήλικο είχε πολλές και καθημερινές ευκαιρίες για ανάπτυξη κοινωνικότητας και διαπροσωπικών φιλικών σχέσεων με άλλα παιδιά και μετά το πέρας του σχολικού προγράμματος …( σημ. αυτό δεν επιβεβαιώνεται από το τέκνο, που στη δικαστή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ανέφερε ότι μιλάει με τα παιδιά από το διπλανό μπαλκόνι), και καταλήγει ‘’…Μετά τα παραπάνω θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί η σχέση μεταξύ του ανηλίκου και της μητέρας του, η οποία είναι μια θεμελιώδης σχέση και μια εγγύηση για το χτίσιμο μιας υγιούς και ευτυχισμένης ενήλικης ζωής’’. Το δικαστήριο δεν αμφισβητεί ότι η εναγόμενη συνέτεινε, πέραν της έμφυτης τάσης του ανηλίκου αλλά και της επαφής του με τον πατέρα, στη διαμόρφωση της προσωπικότητας αυτού, που είναι κοινωνική, έξυπνη, χαμογελαστή, όμως οι ανάγκες του τώρα είναι περισσότερες και πιο απαιτητικές, λόγω δε των συνθηκών, όπως έχουν διαμορφωθεί και παραπάνω εκτέθηκαν, ο πατέρας σε συνδυασμό με το εν γένει περιβάλλον του, κρίνεται πιο κατάλληλος να τις ικανοποιήσει, πράγμα, άλλωστε, που επιβεβαιώθηκε και από το τελευταίο διάστημα που ο ανήλικος ζει με αυτόν, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω.

Όσον αφορά στους δύο πρώτους λόγους της έφεσης, με τους οποίους η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο δικαστήριο υιοθέτησε την εκδοχή για δική της υπαιτιότητα στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, πρέπει να σημειωθεί ότι η εκκαλουμένη δεν οδηγήθηκε αυθαίρετα στο συμπέρασμα αυτό, αλλά αναφέρθηκε σε δικαστικές αποφάσεις που δέχθηκαν τα περιστατικά που στοιχειοθετούν την εκδοχή αυτή. Η εκκαλουμένη, άλλωστε, αιτιολογεί τους λόγους που αποφάσισε την ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου στον πατέρα του, οι οποίοι δεν σχετίζονται με το γεγονός της ως άνω υπαιτιότητας. Σε κάθε περίπτωση, είναι ανεξάρτητο και δεν επηρεάζει την κρίση του παρόντος δικαστηρίου, σχετικά με το σε ποιον γονέα θα ανατεθεί η επιμέλεια στην παρούσα φάση, ποιος ευθύνεται για τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, κατά τα εκτεθέντα και στη μείζονα σκέψη.  Η θέση δε του παιδιού για την προτίμηση του πατρικού περιβάλλοντος δεν εκφράστηκε μόνο κατά την επικοινωνία του με τη δικαστή του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, για τον τρόπο με τον οποίο τέθησαν από αυτήν οι ερωτήσεις στο εν λόγω τέκνο, εκφράζονται επιφυλάξεις από την εκκαλούσα, με τον τρίτο λόγο της έφεσής της, αλλά και κατά την επαφή αυτού με τη δικαστή του παρόντος δικαστηρίου και ενώπιον της κοινωνικής λειτουργού, που συνέταξε την παραπάνω, υπό στοιχείο (β) έκθεση. Εκφράζεται δηλ. σταθερά και με σαφήνεια, σε διάφορες χρονικές στιγμές και πρόσωπα. Η εναγόμενη, με τον τέταρτο λόγο της έφεσής της παραπονείται ότι κακώς το πρωτοβάθμιο δικαστήριο επικαλείται για να μεταρρυθμίσει την επίμαχη απόφαση και να αναθέσει την επιμέλεια του τέκνου στον πατέρα του, την κατάσταση της υγείας της, καθώς είχε νοσήσει από καρκίνο του μαστού, που τότε βρισκόταν στο στάδιο της θεραπείας. Ωστόσο, το γεγονός αυτό  αναφέρεται στην εκκαλουμένη ενισχυτικά, μαζί με τις άλλες αιτιάσεις και επιχειρήματα. Το παρόν δε δικαστήριο, που μπορεί να καταλήγει στην ίδια κρίση με το πρωτοβάθμιο, αλλά με μερικώς διαφορετική αιτιολογία, σε καμία περίπτωση δεν εστιάζει την απόφασή του, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, για ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου στον πατέρα, στην αδυναμία της μητέρας ένεκα της ως άνω ασθένειας, να την αναλάβει. Εξάλλου, το γεγονός ότι ο ενάγων δεν κατέβαλε για μεγάλο χρονικό διάστημα την επιδικασθείσα διατροφή (200 ευρώ μηνιαίως) στην εναγόμενη – εκκαλούσα για λογαριασμό του τέκνου τους, όπως αναφέρει η τελευταία, δεν καταδεικνύει ότι είναι ακατάλληλος για να ασκήσει την επιμέλεια του τέκνου, ούτε προέκυψε ότι αυτός επιδιώκει να αναλάβει αυτήν για να αποφύγει την καταβολή της διατροφής αυτής, όπως υποστηρίζει η εκκαλούσα με τον πέμπτο λόγο της έφεσής της, διότι αφενός μεν κατά το τελευταίο διάστημα του 1,5  και πλέον έτους που ασκεί την επιμέλειά του, η συμπεριφορά του ενάγοντος – εφεσίβλητου προς το τέκνο είναι ενός στοργικού πατέρα, που με επάρκεια καλύπτει τις ανάγκες του τέκνου, αφετέρου δε  τα χρήματα που καταβάλει για τη διατροφή του ως ασκών την επιμέλειά του, είναι τα ίδια ή και περισσότερα από το ως άνω ποσό. Αν ήθελε, άλλωστε, να αποφύγει την καταβολή διατροφής για το τέκνο στην ενάγουσα, δεν θα είχε συναινέσει εξ΄αρχής στην ανάθεση της επιμέλειάς του σε αυτήν κατά την έκδοση της υπό μεταρρύθμιση απόφασης. Αντίθετα άσκησε την ένδικη αγωγή, όταν αντιλήφθηκε ότι είχαν μεταβληθεί ουσιωδώς οι συνθήκες από την έκδοση της εν λόγω απόφασης, με την πεποίθηση ότι ενεργεί προς το συμφέρον του τέκνου.                   Τέλος, η εκκαλούσα με τον έκτο λόγο της έφεσής της, ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα η εκκαλουμένη απόφαση δέχθηκε ότι δεν έχει διακοπεί ο δεσμός της με τον τότε σύντροφό της (που κατοικούσε στη Βέροια). Δεν ήταν, όμως, η συνέχιση ή η διακοπή, του εν λόγω δεσμού της εναγόμενης – εκκαλούσας (η οποία δικαιούται, φυσικά, να συνάψει κάποια ερωτική σχέση, μετά τον χωρισμό της με τον ενάγοντα), που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάθεση της επιμέλειας στον πατέρα του τέκνου, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η τελευταία  διαχειρίστηκε τον δεσμό αυτό, σε σχέση με τον ανήλικο, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην εκκαλουμένη. Η εναγόμενη δε, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, διατηρεί πλέον δεσμό με έτερο άνδρα, που εργάζεται στη Μύκονο.

Κατά τα προεκτεθέντα και με γνώμονα το συμφέρον (σωματικό, ψυχικό, ηθικό) του ανήλικου …….., σε συνδυασμό με τις διαμορφωθείσες συνθήκες κι ανάγκες της ζωής του, κατά την κρίση και του παρόντος δικαστηρίου, η επιμέλεια αυτού πρέπει να ανατεθεί στον ενάγοντα πατέρα του, μεταρρυθμιζομένης της υπ΄αρ. 4181/2012 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία αυτή είχε ανατεθεί στη μητέρα του. Στην απόφαση αυτή καταλήγει το δικαστήριο τούτο, αφού έλαβε υπόψη, βάσει των παραπάνω αποδειχθέντων περιστατικών, την προσωπικότητα εκάστου από τους γονείς, τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά τους προς το τέκνο, τους κανόνες της ψυχολογίας και τα διδάγματα της κοινής πείρας. Καθοριστικής σημασίας είναι και η αναπτυχθείσα σχέση μεταξύ του ανηλίκου και του πατέρα του, η οποία είναι πολύ στενή και τρυφερή, όσο και η ρητή προτίμηση του τέκνου να διαμένει με αυτόν, την οποία εξέφρασε τόσο στη δικαστή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, όταν ακόμη διέμενε με τη μητέρα του, όσο και στη δικαστή του δικαστηρίου τούτου, οπότε διαμένει μεν τον πατέρα του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Η σταθερή του ως άνω επιλογή, σε συνδυασμό με τις αυθόρμητες αλλά και σαφείς απαντήσεις που έδινε το τέκνο στις ερωτήσεις της δικαστή του δικαστηρίου τούτου, δεικνύει ότι αυτή, δεν είναι προϊόν επηρεασμού από τον εν λόγω γονέα, αλλά έχει επέλθει σταδιακά κι αβίαστα από τη μεταξύ τους επαφή και τη συμπεριφορά του πατέρα του προς αυτό. Το τέκνο διαθέτει δε, κατά την κρίση του δικαστηρίου και με βάση την εντύπωση που αποκόμισε από την επικοινωνία μαζί του, την κατάλληλη πνευματική και ψυχολογική συγκρότηση αλλά και ωριμότητα, σε σχέση με την ηλικία του, αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει η εκκαλούσα, που του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται το συμφέρον του. Στο σημείο αυτό, βέβαια, πρέπει να τονισθεί, επίσης, ότι το τέκνο διατηρεί αισθήματα αγάπης και για τη μητέρα του, όπως και η τελευταία γι αυτό, ανεξάρτητα αν στην παρούσα φάση, ένεκα των συντρεχουσών περιστάσεων, είναι προτιμότερο για τη διαπαιδαγώγησή του και την καλύτερη ψυχολογική του κατάσταση να ανατεθεί η επιμέλεια του προσώπου του στον πατέρα. Το ίδιο το τέκνο πολλές φορές ανέφερε κατά την επαφή της δικαστή με αυτό, ότι επιθυμεί να μένει με τον πατέρα του, αλλά επίσης θέλει να επισκέπτεται συχνότερα τη μητέρα του στο Πέραμα και να διαμένει μαζί της κάποια Σαββατοκύριακα το μήνα. Η ανάθεση της επιμέλειας του τέκνου στον πατέρα του, με τον οποίο ήδη συμβιώνει αρμονικά μετά την έκδοση της εκκαλουμένης, παράλληλα, όμως, με μια εκτεταμένη και ουσιαστική επικοινωνία αυτού με τη μητέρα του (ο καθορισμός της οποίας εκφεύγει του αντικειμένου της παρούσας δίκης), θα είναι ο επωφελέστερος συνδυασμός, φρονεί το δικαστήριο τούτο, για την ανατροφή του και την υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Κατόπιν των ανωτέρω, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που  με την εκκαλουμένη απόφαση του κατέληξε στην ίδια κρίση με το παρόν, ήτοι έκανε δεκτή την αγωγή του ενάγοντος – εφεσίβλητου, όπως αυτή είχε παραδεκτά περιορισθεί, μεταρρύθμισε την προαναφερθείσα απόφαση και ανέθεσε την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων οριστικά σε αυτόν – πατέρα του, (έστω με μερικώς διαφορετική αιτιολογία την οποία το παρόν δικαστήριο παραδεκτώς αντικαθιστά κατ΄ άρθρο 534 ΚΠολΔ), δεν έσφαλε και ορθώς εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη έφεση, ν΄ απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη. Η δε δικαστική δαπάνη και για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, θα συμψηφιστεί μεταξύ των διαδίκων, λόγω του δυσερμήνευτου, κατά την κρίση του δικαστηρίου, των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν (άρθρα 179, 183 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει, κατ΄ αντιμωλία των διαδίκων, την έφεση κατά της υπ’αρ. 5137/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς,  που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση.

Δέχεται τυπικά την έφεση .

Απορρίπτει την έφεση στην ουσία.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα, για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, μεταξύ των διαδίκων.

 

KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 8-8- 2019, απόντων των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

 

            Η  ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                H  ΓPAMMATEAΣ