ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Διαζύγιο-εξαφάνιση ερήμην εκδοθείσας απόφασης υπό τον όρο παραδεκτής άσκησης έφεσης- έλλειψη εννόμου συμφέροντος-μεταβολή χρονικής αφετηρίας χρονικής διετούς διάστασης.
Αριθμός απόφασης 490/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Ειδική Διαδικασία Γαμικών Διαφορών)
——————————————-
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο, Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα Κ.Δ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά τις διατάξεις των άρθρων 68, 73 και 516 του ΚΠολΔ, το έννομο συμφέρον αποτελεί προϋπόθεση του παραδεκτού της ασκήσεως του ενδίκου μέσου, η έλλειψη του οποίου ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο και πρέπει να προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, πρέπει δηλαδή να κρίνεται πρωταρχικά, αν ο διάδικος που ασκεί την έφεση έχει ηττηθεί εν όλω ή εν μέρει ή έχει νικήσει με την προσβαλλόμενη απόφαση και αν στην τελευταία περίπτωση, βλάπτεται από τις αιτιολογίες της αποφάσεως, από τις οποίες δημιουργείται δεδικασμένο εις βάρος του για άλλη δίκη, υπό τις προϋποθέσεις των άρθρων 322, 324 και 325 του ΚΠολΔ, προς αποτροπή αυτού (ΑΠ 428/2016, ΑΠ 920/2013, ΑΠ 1182/2012, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Εξάλλου, επί αξίωσης συμμετοχής στα αποκτήματα του άλλου συζύγου, κατ’άρθρο 1400 του ΑΚ, κρίσιμος είναι ο χρόνος λύσεως ή ακυρώσεως του γάμου ή συμπληρώσεως τριετίας από τη συζυγική διάσταση, για την εξεύρεση της τελικής περιουσίας, υπό την έννοια του καθορισμού των περιουσιακών στοιχείων που την αποτελούν (ΑΠ 1566/2017, ΑΠ 989/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») και ακριβέστερα, ο χρόνος κατά τον οποίο η απόφαση περί λύσης ή ακύρωσης του γάμου έγινε αμετάκλητη (ΑΠ 1478/2017, ΑΠ 1252/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), στη δε περίπτωση της τριετούς διάστασης (κατά την οποία προϋποτίθεται ότι ο γάμος δεν έχει ακόμη λυθεί ή ακυρωθεί), κρίσιμος είναι ο χρόνος της άσκησης της αγωγής (ΑΠ 492/2017, ΑΠ 1899/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, από τη διάταξη του άρθρου 528 του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 § 2 του ν. 3994/2011, και ισχύει και στην κρινόμενη περίπτωση, εφόσον η έφεση ασκήθηκε μετά την έναρξη ισχύος του, προκύπτει ότι, αν ασκηθεί έφεση κατ’ ερήμην αποφάσεως, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο της αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, χωρίς έρευνα των λόγων αυτής (εφέσεως) (ΑΠ 579/2018, ΑΠ 2150/2014, ΕφΠειρ 332/2015, ΕφΠειρ 33/2015, ΕφΑθ (Μον) 2475/2019, αδημ. «ΝΟΜΟΣ») και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως (ΑΠ 985/2015, ΑΠ 1075/2013, ΕφΠειρ 46/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, η εμπρόθεσμη και παραδεκτή άσκηση έφεσης του δικασθέντος ερήμην πρωτοδίκως επιφέρει την εξαφάνιση της ερήμην απόφασης, χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει κάποιος λόγος έφεσης, και αρκεί η “τυπική” παραδοχή της, κατά το άρθρο 532 του ΚΠολΔ (ΑΠ 579/2018, ΑΠ 2150/2014, ΕφΠειρ 332/2015, ΕφΠειρ 33/2015,ό.π).ΙΙ. Στην κρινόμενη περίπτωση, η ενάγουσα απηύθυνε προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, την από 21-3-2016 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………./2016) αγωγή της, περί λύσεως του γάμου λόγω διετούς διάστασης. Επί της αγωγής εκδόθηκε, ερήμην αυτής, κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (άρθρο 592 § 1 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τέταρτο, ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄, ΤΙΤΛΟ Ι του ν.4335/2015), η υπ’αριθμ. 5196/2017 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε αυτή δεκτή, ως βάσιμη και κατ’ουσίαν. Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα, ως νικήσασα πρωτοδίκως διάδικος, με την από 15-1-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………./17-1-2018) έφεσή της, παραπονούμενη για πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο κατέληξε στην εσφαλμένη κρίση ότι η διάσταση με τον εναγόμενο σύζυγό της έχει ως αφετηρία την 4η-5η Οκτωβρίου 2015 ενώ έπρεπε να δεχθεί ότι ευρίσκονταν σε συνεχή διάσταση από τις 24 Μαρτίου 2014. Σύμφωνα, ωστόσο, με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, η έφεσή της τυγχάνει απαράδεκτη, ελλείψει εννόμου συμφέροντος, καθώς, πέραν του ότι η αγωγή της έγινε δεκτή, δεν δημιουργείται σε βάρος της βλαπτικό δεδικασμένο για άλλη δίκη και δη εκείνη επί τυχόν ασκηθησομένης αγωγής περί συμμετοχής στα αποκτήματα, λόγω τριετούς διάστασης ή λόγω ακύρωσης ή λύσης του γάμου με δικαστική απόφαση. Και τούτο διότι, στη μεν πρώτη περίπτωση, το γεγονός του χρόνου έναρξης της διετούς διάστασης, ως πραγματικό γεγονός, αυτό καθεαυτό δεν μπορεί να αποτελέσει προδικαστικό ζήτημα-το προδικαστικό ζήτημα αφορά πάντοτε σε έννομη σχέση (ΑΠ 108/2019 ΧΡΙΔ 2019.366)-στη δε δεύτερη, ακόμη και αν η λύση του γάμου στηρίζεται και αυτή στη συμπλήρωση αδιάλειπτης τριετούς διάστασης, ο χρόνος έναρξης αυτής και πάλι δεν ασκεί ουδεμία επιρροή, αφού, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, κρίσιμος χρόνος για τον υπολογισμό της αύξησης της περιουσίας θεωρείται εκείνος που η απόφαση καθίσταται αμετάκλητη.
Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, δεν συντρέχει λόγος εξαφάνισης της εκκαλουμένης, μολονότι εκδόθηκε ερήμην της εκκαλούσας, και πρέπει η έφεσή της να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, πρέπει να συμψηφιστούν ολικά λόγω της σχέσης τους ως συζύγων άρθρα 106, 183, 189, 179 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 15-1-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………../17-1-2018) έφεση της ενάγουσας, κατά της υπ’αριθμ. 5196/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 30-8-2019.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ