Αριθμός 507/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 74, 516 και 517 εδ. α΄ του ΚΠολΔ συνάγεται, ότι η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά των αντιδίκων του εκκαλούντος στην πρωτόδικη δίκη, όχι δε και κατ΄ εκείνων που διετέλεσαν ομόδικοι αυτού, οι οποίοι υφίστανται την ίδια με αυτόν βλάβη από την εκκαλουμένη απόφαση. Κατ΄ εξαίρεση, η έφεση μπορεί παραδεκτώς να απευθύνεται και κατά των ομοδίκων του εκκαλούντος ή κατά κάποιου από αυτούς, αν η εκκαλουμένη απόφαση περιέχει επιβλαβή διάταξη για κάποιον από τους ομοδίκους και υπέρ άλλου ή απέρριψε την αίτηση που υπέβαλε κάποιος ομόδικος κατ΄ άλλου ομοδίκου. Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν η διαδικασία επιτρέπει την ανάπτυξη αντιδικίας μεταξύ των ομοδίκων για την προάσπιση αντιθέτων συμφερόντων τους (π.χ. στη δίκη διανομής). Ειδικότερα, στην περίπτωση που ενάγονται περισσότεροι εις ολόκληρον ευθυνόμενοι σε δίκη αποζημίωσης από αδικοπραξία, αντικείμενο της δίκης είναι μόνο η αξίωση του τρίτου προς αποζημίωση, όχι δε και η εξ αναγωγής του ενός εις ολόκληρον ευθυνόμενου προς τον άλλο. Στη δίκη αυτή οι εναγόμενοι εις ολόκληρον ευθυνόμενοι, δεν μπορούν να αντιδικούν μεταξύ τους, ούτε ως προς την ύπαρξη, ούτε ως προς την έκταση της ευθύνης τους. Ειδικότερα στη δίκη αποζημίωσης από αδικοπραξία, αν εναχθούν περισσότεροι ευθυνόμενοι εις ολόκληρον, δεν μπορούν αυτοί να ζητήσουν από το Δικαστήριο να τους προσδιορίσει με την απόφασή του, το βαθμό συμμετοχής τους στο ατύχημα. Αυτό, θα κριθεί στο πλαίσιο της δίκης αναγωγής μεταξύ των εις ολόκληρον ευθυνόμενων. Η απόφαση, εξάλλου, που εκδίδεται στη δίκη, που έκρινε την αξίωση αποζημίωσης, δεν αποτελεί δεδικασμένο στη δίκη που συνήθως ακολουθεί για την εξ αναγωγής αξίωση και όταν ακόμη στη δίκη αποζημίωσης ο εξ αναγωγής εναγόμενος ήταν συνεναγόμενος, διότι, δεν υπάρχει ταυτότητα νομικής αιτίας, αφού η αξίωση αποζημίωσης στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 914 του ΑΚ ή άλλη διάταξη, που τυχόν την καθιερώνει, ενώ η αξίωση αναγωγής, στο νόμο (άρθρο 927 του ΑΚ), ούτε ταυτότητα διαδίκων, αφού στη δίκη αποζημίωσης οι συνοφειλέτες είναι απλοί ομόδικοι, ενώ στη δίκη αναγωγής, οι συνοφειλέτες παρίστανται με διαφορετική ιδιότητα και είναι αντίδικοι. Επομένως, η έφεση του ενός από τους εις ολόκληρον ευθυνόμενους δεν μπορεί να απευθύνεται και κατά του άλλου, διότι το συμφέρον του εκκαλούντος εξαντλείται στην απόρριψη της αγωγής ως προς αυτόν, το δε δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν μπορεί να περιλάβει στην απόφασή του διάταξη που να μεταβάλει, ως προς τον εφεσίβλητο ομόδικο του εκκαλούντος, τα πραγματικά περιστατικά που έγιναν δεκτά από την εκκαλουμένη απόφαση (ΟλΑΠ 16/1996, ΑΠ 1467/2009, ΑΠ 1287/2009, ΑΠ 1349/2008, ΑΠ 642/2007, ΑΠ 860/2001, ΕφΑθ 4397/2010, ΕφΑθ 4516/2008, ΕφΠατρ 663/2008). Στην προκειμένη περίπτωση α) ενάγων της από 10-10-2014 (αρ. καταθ. …../2014) αγωγής ήταν ο …………… και εναγόμενοι ο ……….. και η ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «…………» και β) ενάγων της από 27-2-2015 (αρ. καταθ. …./2015) αγωγής ήταν ο ……….. και εναγόμενοι ο ………. και η ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………….». Επί των αγωγών αυτών, κατόπιν συνεκδικάσεώς τους, όπως θα αναφερθεί κατωτέρω, εξεδόθη κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681 Α΄ του ΚΠολΔ, (όπως αυτά ίσχυαν πριν την κατάργησή τους με το Ν. 4335/2015), αντιμωλία των διαδίκων, η υπ΄ αρ. 2303/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με την οποία το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων, απέρριψε την από 10-10-2014 (αρ. καταθ. …………/13-10-2014) αγωγή, επέβαλε σε βάρος του ενάγοντος τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων, τα οποία όρισε στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, δέχθηκε εν μέρει την από 27-2-2015 (αρ. καταθ. …………/27-2-2015) αγωγή, αναγνώρισε ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν εις ολόκληρο στον ενάγοντα το ποσό των χιλίων επτακοσίων (1.700) ευρώ με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη ημέρα της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση και επέβαλε σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία όρισε στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής 1) η δεύτερη των εναγομένων της από 27-2-2015 (αρ. καταθ. …../2015) αγωγής, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, άσκησε την από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση και 2) ο ενάγων της από 10-10-2014 (αρ. καταθ. …./2014) αγωγής και πρώτος των εναγομένων της από 27-2-2015 (αρ. καταθ. …../2015) αγωγής την από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση, οι οποίες αρμοδίως φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011). Οι προαναφερόμενες εφέσεις παραδεκτά ασκούνται από τους εν μέρει ηττηθέντες στον πρώτο βαθμό εκκαλούντες, αντίστοιχα, και νόμιμα στρέφονται 1) η από 3-12-2017 (αρ. καταθ. ……/2017) έφεση κατά του ……….., ο οποίος υπήρξε εν μέρει νικήσας αντίδικος αυτής και 2) η από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση κατά α) του ………. και β) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..», οι οποίοι υπήρξαν νικήσαντες (ο πρώτος εν μέρει) αντίδικοι του εκκαλούντος στον πρώτο βαθμό (άρθρα 516 και 517 εδ. α΄ του ΚΠολΔ). Σημειώνεται ότι οι από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) και από 27-12-2017 (αρ. καταθ. ……/2017) εφέσεις παραδεκτώς δεν στρέφονται, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, η πρώτη από αυτές και κατά του ….. . και η δεύτερη από αυτές και κατά της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………….», οι οποίοι ήταν, μεταξύ τους, απλοί ομόδικοι, εις ολόκληρον συνυπόχρεοι. Κατά τα λοιπά οι κρινόμενες εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, αντίστοιχα (άρθρα 495 παρ. 1, 496 παρ. 1, 498 παρ. 1, 499, 511, 513 παρ. 1 στ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει, αφού συνεκδικασθούν, καθόσον είναι συναφείς, υπάγονται στην ίδια διαδικασία και κατά την κρίση του Δικαστηρίου διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 παρ. 3, 246 και 524 του ΚΠολΔ), να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρα 591 παρ. 7 και 614 παρ. 6 του ΚΠολΔ, όπως τα δύο τελευταία ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το Ν. 4335/2015), ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτών (εφέσεων) κατατέθηκαν από τους εκκαλούντες, αντίστοιχα, παράβολα, ποσού εκατό (100) ευρώ (βλ. για την πρώτη έφεση το υπ΄ αρ. ……./2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ και για τη δεύτερη έφεση το υπ΄ αρ……../2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ και την από 12-12-2017 είσπραξη της ALPHA BANK), κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ.
Με την από 10-10-2014 (αρ. καταθ. ……/2014) αγωγή του, που συζητήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατά τη δικάσιμο της 9-12-2016, ο ενάγων, …………., ήδη εκκαλών της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) εφέσεως, ισχυρίστηκε ότι την 15-11-2012 στη Σαλαμίνα, επί της Λεωφόρου Ιπποκράτους, ο πρώτος των εναγομένων, ήδη εφεσίβλητος της από 3-12-2017 (αρ. καταθ. ……/2017) εφέσεως και πρώτος των εφεσίβλητων της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) εφέσεως, οδηγώντας το υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……… ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο, κατά το χρόνο του ατυχήματος, για την περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε τρίτους από αυτοκινητικά ατυχήματα, στη δεύτερη των εναγομένων, ήδη δεύτερη των εφεσίβλητων της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) εφέσεως, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε, από αποκλειστική υπαιτιότητά του, κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτήν (αγωγή) εκτιθέμενα, υλικές ζημίες στο υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……… δίκυκλο μοτοποδήλατο, ιδιοκτησίας του (ενάγοντος), οδηγούμενο από τον ίδιο, καθώς και τον τραυματισμό αυτού, κατά το τροχαίο ατύχημα. Με βάση το ιστορικό αυτό, επικαλούμενος ότι από το ως άνω ένδικο ατύχημα υπέστη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται (ως χρηματική ικανοποίηση) το ποσό των 50.000 ευρώ, (μετά την αφαίρεση ποσού 44 ευρώ για το οποίο επιφυλάχθηκε να το ζητήσει από το ποινικό Δικαστήριο, παριστάμενος ως πολιτικώς ενάγων), και, όπως παραδεκτώς, με δήλωση του πληρεξούσιου Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιλαμβάνεται και στις προτάσεις που κατέθεσε νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, περιόρισε εν μέρει από καταψηφιστικό σε εν μέρει έντοκο αναγνωριστικό το αίτημα αυτής (αγωγής), ζήτησε, κατ΄ εκτίμηση του δικογράφου αυτής, από το ως άνω ποσό των 50.000 ευρώ, α) να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος το ποσό των 40.000 ευρώ και β) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος το υπόλοιπο ποσό των 10.000 ευρώ και τα δύο ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως. Ζήτησε επίσης, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να απαγγελθεί προσωπική κράτηση διάρκειας δώδεκα (12) μηνών σε βάρος του πρώτου των εναγομένων, λόγω της αδικοπραξίας που έχει τελέσει και ως μέσον αναγκαστικής εκτέλεσης, και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων.
Με την από 27-2-2015 (αρ. καταθ. …./2015) αγωγή του, που συνεκδικάστηκε με την ως άνω αγωγή ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, όπως διορθώθηκε αυτή με δήλωση της πληρεξούσιας Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιλαμβάνεται και στις προτάσεις που κατέθεσε νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ο ενάγων, ……….., ήδη εφεσίβλητος της από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) εφέσεως και πρώτος των εφεσίβλητων της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) εφέσεως, ισχυρίστηκε ότι την 15-11-2012 στη Σαλαμίνα, επί της Λεωφόρου Ιπποκράτους, ο πρώτος των εναγομένων, ήδη εκκαλών της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) εφέσεως, οδηγώντας το υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλο μοτοποδήλατο, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο, κατά το χρόνο του ατυχήματος, για την περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε τρίτους από αυτοκινητικά ατυχήματα, στη δεύτερη των εναγομένων, ήδη εκκαλούσα της από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …/2017) εφέσεως, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε, από αποκλειστική υπαιτιότητά του, κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτήν (αγωγή) εκτιθέμενα, υλικές ζημίες στο υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……….. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του (ενάγοντος), οδηγούμενο από τον ίδιο, κατά το τροχαίο ατύχημα. Με βάση το ιστορικό αυτό και όπως παραδεκτώς με δήλωση της πληρεξούσιας Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιλαμβάνεται και στις προτάσεις που κατέθεσε νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, περιόρισε από καταψηφιστικό σε (έντοκο) αναγνωριστικό το αίτημα αυτής, ζήτησε να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος το ποσό των 2.113 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που του προκάλεσε το ένδικο τροχαίο ατύχημα και ως χρηματική ικανοποίησή του για την ηθική βλάβη που υπέστη από αυτό (ένδικο τροχαίο ατύχημα), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως, όπως αναλύονται τα κονδύλια λεπτομερώς σ΄ αυτήν (αγωγή). Ζήτησε, επίσης, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ΄ αρ. 2303/2017 οριστική απόφασή του, που δημοσιεύτηκε την 18-5-2017, κατόπιν συνεκδικάσεως αυτών (αγωγών), όπως προαναφέρθηκε, έκρινε κατά τα ως άνω. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται με τις προαναφερόμενες εφέσεις οι εν μέρει ηττηθέντες διάδικοι και με τους διαλαμβανόμενους σ΄ αυτές (εφέσεις) αντίστοιχα λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική τους εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν α) με την από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση, η εν μέρει ηττηθείσα δεύτερη των εναγομένων της από 27-2-2015 (αρ. καταθ. ……/2015) αγωγής, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, να γίνει δεκτή η έφεσή της, να εξαφανιστεί και επικουρικά να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη με σκοπό να απορριφθεί στο σύνολό της η από 27-2-2015 ένδικη αγωγή και β) με την από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση, ο ηττηθείς ενάγων της από 10-10-2014 (αρ. καταθ. ……/2014) αγωγής και εν μέρει ηττηθείς πρώτος των εναγομένων της από 27-2-2015 (αρ. καταθ. ……/2015) αγωγής, να γίνει δεκτή η έφεσή του, να εξαφανιστεί και επικουρικά να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη, να απορριφθεί η από 27-2-2015 ένδικη αγωγή του πρώτου των εφεσίβλητων και να γίνει δεκτή στο σύνολό της η από 10-10-2014 ένδικη αγωγή του.
Από την εκτίμηση των καταθέσεων των διαδίκων, ………. και ………., (δεν ζητήθηκε η εξέταση μάρτυρα), που εξετάστηκαν ενόρκως [όπως, κρίνοντας σκόπιμο, διέταξε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (άρθρο 417 του ΚΠολΔ)] στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχονται (οι καταθέσεις) στα ταυτάριθμα με την προσβαλλομένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του ίδιου (πρωτοβάθμιου) Δικαστηρίου, καθώς και από όλα τα έγγραφα, τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία (έγγραφα) λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, [ανάμεσα στα οποία έγγραφα των οποίων για πρώτη φορά στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας γίνεται επίκληση και προσαγωγή όχι από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια (άρθρο 529 του ΚΠολΔ)], μεταξύ των οποίων και οι προσκομιζόμενες μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες (άρθρα 444, 448 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ, πρβλ. ΑΠ 1707/2009, ΑΠ 230/2008, ΑΠ 239/2004), καθώς και αντίγραφα από την σχηματισθείσα σε σχέση με το ένδικο ατύχημα ποινική δικογραφία, τα οποία εκτιμώνται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΟλΑΠ 8/1987, ΑΠ 631/2004, ΑΠ 370/2004), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και όπως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στη Σαλαμίνα στις 15-11-2012 και περί ώρα 10:45 ο πρώτος των εναγομένων της από 10-10-2014 αγωγής – ενάγων της από 27-2-2015 αγωγής , ………., οδηγούσε το υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ………. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε τρίτους από αυτοκινητικά ατυχήματα στη δεύτερη των εναγομένων της από 10-10-2014 αγωγής, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, βαίνοντας κανονικά, με την επίσης κανονική για την περιοχή και τις περιστάσεις ταχύτητα των 50 χλμ/ώρα, σε κατοικημένη περιοχή, επί της Λεωφόρου Ιπποκράτους, η οποία είναι μονής κατευθύνσεως, με κατεύθυνση από Σαλαμίνα προς Παλούκια Σαλαμίνας, κινούμενος στη μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας. Παράλληλα, κατά τον ίδιο χρόνο, επί της εν λόγω Λεωφόρου στη δεξιά πλευρά αυτής είχε ακινητοποιηθεί σε προσωρινή στάση συνομιλώντας με έτερο άτομο – μη διάδικο, ο ενάγων της από 10-10-2014 αγωγής – πρώτος των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ………, ο οποίος επέβαινε στο υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλο μοτοποδήλατο, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε τρίτους από αυτοκινητικά ατυχήματα στη δεύτερη των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία, και δεξιά σε σχέση με την πορεία του υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου του ως άνω ενάγοντος. Όταν το ανωτέρω αυτοκίνητο πλησίαζε στη διασταύρωση της ως άνω Λεωφόρου Ιπποκράτους με την οδό Εθνάρχου Μακαρίου, η οποία είναι διπλής κατευθύνσεως, και 33 περίπου μέτρα πριν από αυτή (διασταύρωση), ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων – οδηγός του δίκυκλου μοτοποδηλάτου, άρχισε να διασχίζει σχεδόν κάθετα το ρεύμα της Λεωφόρου Ιπποκράτους προς Παλούκια και συγκεκριμένα από τα δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση με την πορεία του ως άνω αυτοκινήτου, ήτοι από τη δεξιά πλευρά που ήταν προσωρινά σταθμευμένος, εισήλθε στη μεσαία λωρίδα, προκειμένου να στρίψει αριστερά επί της οδού Εθνάρχου Μακαρίου, και παρεμβλήθηκε σχεδόν κάθετα στην πορεία του αυτοκινήτου. Αποτέλεσμα της αιφνίδιας, απρόσμενης και παράνομης, σύμφωνα με τα κατωτέρω, συμπεριφοράς του οδηγού του υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ….. δίκυκλου μοτοποδήλατου ήταν η σύγκρουση των ως άνω οχημάτων και ειδικότερα το εμπρόσθιο τμήμα του υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου, που οδηγούσε ο πρώτος των εναγομένων – ενάγων, ……., συγκρούστηκε με το οπίσθιο αριστερό και οπίσθιο τμήμα του υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …… δίκυκλου μοτοποδήλατου που οδηγούσε ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων, ………, και προκλήθηκαν σ΄ αυτό (δίκυκλο μοτοποδήλατο), ζημίες στην οπίσθια αριστερή γωνία και όπισθεν και στο ιδιωτικό χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο υλικές ζημίες έμπροσθεν. Περαιτέρω από το γεγονός ότι οι ζημίες προκλήθηκαν στα ως άνω σημεία, προκύπτει ότι το δίκυκλο μοτοποδήλατο παρεμβλήθηκε σχεδόν κάθετα στην πορεία του ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου. Η κατά τα παραπάνω απρόσμενη κίνηση του οδηγού του δίκυκλου μοτοποδήλατου, . . . ., αιφνιδίασε τον οδηγό του ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου, …….., ο οποίος δεν είχε δυνατότητα να ενεργήσει οποιονδήποτε αποφευκτικό ελιγμό, πλην της τροχοπέδησης την οποία και πραγματοποίησε (25 μέτρων), χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Η ως άνω σύγκρουση των οχημάτων έλαβε χώρα στη μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας της προαναφερομένης Λεωφόρου. Η Λεωφόρος Ιπποκράτους είναι οδός μονής κατεύθυνσης, όπως προαναφέρθηκε, με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, ευθεία, ανηφορική με μικρή κλίση και πλάτος οδοστρώματος 10 μ. και διασταυρώνεται με την οδό Εθνάρχου Μακαρίου, που είναι, οδός διπλής κατεύθυνσης με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ευθεία και πλάτος οδοστρώματος 5 μ.. Κατά τον ως άνω χρόνο (της συγκρούσεως) η κατάσταση του ασφάλτινου οδοστρώματος και των δύο οδών ήταν ξηρά, η κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών επί των ως άνω οδών ελάχιστη, η ορατότητα ήταν καλή και δεν περιοριζόταν, ήταν ημέρα και επικρατούσε καλοκαιρία. Το ανώτατο όριο ταχύτητας των οχημάτων στο σημείο αυτό, όπως προαναφέρθηκε, είναι 50 χλμ/ώρα (κατοικημένη περιοχή). Αποκλειστικά υπαίτιος της ένδικης σύγκρουσης είναι ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων, ……….., ο οποίος, από αμέλεια, έλλειψη, δηλαδή, της προσοχής την οποία όφειλε να καταβάλει ως μέσος συνετός οδηγός, κατά τους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας και εκείνους της κοινής πείρας και λογικής, την οποία (προσοχή) αν κατέβαλε θα μπορούσε να είχε προβλέψει το ζημιογόνο αποτέλεσμα και ασφαλώς να το αποφύγει, δεν κινούταν με σύνεση και τεταμένη την προσοχή του, επιδεικνύοντας έτσι την επιβαλλόμενη κατά την οδήγηση επιμέλεια, την οποία έπρεπε και μπορούσε να καταβάλει, όπως θα έπραττε κάθε άλλος μετρίως συνετός οδηγός, που θα βρισκόταν κάτω από παρόμοιες με αυτόν συνθήκες, και δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα, προκειμένου να αποφύγει τους κινδύνους που υπήρχαν στην οδό. Ειδικότερα, ενώ ήταν σε προσωρινή στάση στη δεξιά πλευρά της Λεωφόρου Ιπποκράτους, δεν κατέβαλε την απαιτούμενη προσοχή και δεν είχε συνεχώς εποπτεία της κατάστασης της οδού και της κυκλοφορίας, ώστε να μπορεί κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς, επιχείρησε δε να διασχίσει σχεδόν κάθετα την εν λόγω Λεωφόρο, χωρίς να βεβαιωθεί ότι μπορούσε να πράξει τούτο χωρίς κίνδυνο ή παρακώλυση για τους υπόλοιπους χρήστες της ιδίας οδού, που κινούνταν σε αυτήν, λαμβάνοντας υπόψη τη θέση, την κατεύθυνση και την ταχύτητά τους, με αποτέλεσμα να αποκλείσει την πορεία του προαναφερθέντος οχήματος, το οποίο κινούταν εκείνη τη στιγμή όπισθεν και αριστερά του, ενώ όφειλε και μπορούσε να προβλέψει, (καθώς ήταν ημέρα και επικρατούσε καλοκαιρία, η Λεωφόρος Ιπποκράτους είναι ευθεία, ανηφορική με μικρή κλίση και η ορατότητά του ήταν καλή και δεν περιοριζόταν), ότι θα γινόταν έτσι πρόξενος ατυχήματος. Οι πράξεις και παραλείψεις του αυτές, που συνιστούν και παραβάσεις των άρθρων 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 2, 21 παρ. 1, 2, 3 του ΚΟΚ συνδέονται με σχέση αιτίου και αποτελέσματος προς το ένδικο ατύχημα με την έννοια ότι αν αυτός έβαινε κανονικά με προσοχή, η ως άνω σύγκρουση θα απεφεύγετο. Ο ισχυρισμός που προέβαλε ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων, ……….., ότι κινούταν με κανονική ταχύτητα στη Λεωφόρο Ιπποκράτους και είχε πρόθεση να στρίψει αριστερά (και συγκεκριμένα, όπως κατέθεσε πρωτοδίκως, για να επισκεφθεί το κατάστημα «ΚΩΤΣΟΒΟΛΟΣ»), δεν αποδείχθηκε ως κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Αν πράγματι ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων έβαινε επί της Λεωφόρου Ιπποκράτους με πρόθεση να επισκεφτεί το συγκεκριμένο κατάστημα, αφενός θα είχε στρίψει αριστερά πολύ νωρίτερα και πριν φτάσει στην οδό Εθνάρχου Μακαρίου, καθώς το συγκεκριμένο κατάστημα βρίσκεται δύο οικοδομικά τετράγωνα πριν την οδό Εθνάρχου Μακαρίου σε σχέση με την πορεία της μονής κατεύθυνσης Λεωφόρου Ιπποκράτους (στη Λεωφόρο Σαλαμίνας 185), (και δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε ότι από παραδρομή προσπέρασε τις προηγούμενες οδούς, όπου θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αριστερή στροφή για να μεταβεί στο ως άνω κατάστημα), αφετέρου θα είχε καταλάβει νωρίτερα το αριστερό ρεύμα κυκλοφορίας και όχι το μεσαίο ρεύμα κυκλοφορίας, στο όποιο έλαβε χώρα η σύγκρουση, λαμβανομένου υπόψη και του ότι δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχαν σταθμευμένα οχήματα στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Ιπποκράτους. Αντιθέτως, τον πρώτο των εναγομένων – ενάγοντα, ………, οδηγό του υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……… ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου, δεν βαρύνει αμέλεια ως προς την πρόκληση του ατυχήματος, αφού ο τελευταίος επέδειξε κατά την οδήγηση την από το νόμο και τις περιστάσεις απαιτούμενη σύνεση και προσοχή και περαιτέρω ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός του, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελέσει τους απαιτούμενους χειρισμούς, καθόσον κινούταν εντός του ρεύματος κυκλοφορίας του, με κανονική για τις περιστάσεις (διαμόρφωση του εδάφους, κατάσταση και χαρακτηριστικά της οδού και συνθήκες κυκλοφορίας) ταχύτητα των 50 χλμ/ώρα, εντός κατοικημένης περιοχής, με ανώτατο επιτρεπόμενο όριο 50 χλμ/ώρα, (τα ίχνη τροχοπέδησης 25 μέτρων που βρέθηκαν δικαιολογούν ταχύτητα 50 χλμ/ώρα), και επιχείρησε ενδεδειγμένα να ακινητοποιήσει το όχημά του με τροχοπέδηση, [αφού δεν ήταν εφικτός αποφευκτικός ελιγμός προς τα δεξιά (δηλαδή προς τη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας), χωρίς να προκαλέσει κίνδυνο στους λοιπούς χρήστες της οδού, που κινούνταν στη λωρίδα αυτή (δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας)], πλην όμως, δεν μπόρεσε να αποφύγει τη σύγκρουση λόγω του ότι παρεμβλήθηκε αιφνιδίως το όχημα του ενάγοντος – πρώτου των εναγομένων σχεδόν κάθετα στο ρεύμα πορείας του και προ ελάχιστης απόστασης, με αποτέλεσμα ο …………. να μην διαθέτει τον απαιτούμενο χρόνο, για να αποφύγει το δίκυκλο μοτοποδήλατο, σε σχέση με την απόσταση ακινητοποίησης του οχήματός του και του χρόνου αντίδρασης ενός μέσου οδηγού. Επομένως, η επέλευση του ένδικου τροχαίου δεν συνδέεται αιτιωδώς με κάποια αμελή ενέργεια ή παράλειψή του. Το Δικαστήριο οδηγείται στην ως άνω δικανική κρίση λαμβάνοντας υπόψη όλα τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα, ανάμεσα στα οποία το πρόχειρο σχεδιάγραμμα του τόπου της ένδικης σύγκρουσης, [στο οποίο, μεταξύ άλλων, απεικονίζονται, η πιθανή πορεία των εμπλεκομένων οχημάτων, ήτοι του δίκυκλου μοτοποδηλάτου και του ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου και όχι η εξακριβωθείσα πορεία των οχημάτων, καθώς και η τελική θέση αυτών επί του οδοστρώματος, στην οποία βρέθηκαν μετά τη σύγκρουση και κατά χρόνο της αυτοψίας και συντάξεως αυτού (πρόχειρου σχεδιαγράμματος)], το οποίο (ως άνω αποδεικτικό μέσο) το παρόν Δικαστήριο συνεκτίμησε με τα λοιπά αποδεικτικά μέσα. Σε κάθε περίπτωση με την υπ΄ αρ. 750/20-12-2017 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Σαλαμίνας, η οποία όμως, δεν προκύπτει ότι έχει καταστεί αμετάκλητη, ο …………. κηρύχθηκε αθώος της αποδιδόμενης σ΄ αυτόν αξιόποινης πράξης της σωματικής βλάβης από αμέλεια σε βάρος του ………. κατά το ένδικο τροχαίο ατύχημα που έλαβε χώρα την 15-11-2012. Συνεπώς, ο ισχυρισμός του ενάγοντος της από 10-10-2014 αγωγής – πρώτου των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ήδη εκκαλούντος της από 27-12-2017 έφεσης, και της δεύτερης των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ήδη εκκαλούσας της από 3-12-2017 έφεσης, περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του πρώτου των εναγομένων της από 10-10-2014 αγωγής – ενάγοντος της από 27-2-2015 αγωγής, ………., που προέβαλαν πρωτοδίκως και επαναφέρουν με λόγο των ένδικων εφέσεων, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμος. Επίσης, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη η ένσταση περί συνυπαιτιότητας του πρώτου των εναγομένων της από 10-10-2014 αγωγής – ενάγοντος της από 27-2-2015 αγωγής, ….. …, στην πρόκληση του ένδικου τροχαίου ατυχήματος, την οποία προέβαλε επικουρικά η δεύτερη των εναγομένων της ως άνω από 27-2-2015 αγωγής, ήδη εκκαλούσα της από 3-12-2017 εφέσεως, με δήλωση του πληρεξούσιου Δικηγόρου της, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση του ως άνω πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως και περιλαμβάνεται και στις προτάσεις που κατέθεσε νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και την οποία (ένσταση) επανέφερε στον παρόντα βαθμό με σχετικό λόγο της από 3-12-2017 ένδικης εφέσεως, ενώ ο ………… δεν επανέφερε με λόγο εφέσεως την απορριφθείσα σχετική ένστασή του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την προσβαλλομένη απόφασή του, έκρινε όμοια και συγκεκριμένα ότι αποκλειστικά υπαίτιος της ένδικης σύγκρουσης είναι ο ενάγων – πρώτος των εναγομένων, ………….., απορριπτομένης ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμης και της προβληθείσας, εκ μέρους της δεύτερης των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, ως άνω ενστάσεως περί συνυπαιτιότητας του πρώτου των εναγομένων – ενάγοντος, …………, στην πρόκληση του ένδικου τροχαίου ατυχήματος κατά ποσοστό 90%, έστω και με εν μέρει διάφορη αιτιολογία, ορθά κατ΄ αποτέλεσμα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά κατ΄ αποτέλεσμα εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά. Συνεπώς, αφού αντικατασταθεί η εν μέρει διάφορη αιτιολογία της εκκαλουμένης με αυτή της παρούσας αποφάσεως (άρθρο 534 του ΚΠολΔ), οι σχετικοί λόγοι των ένδικων εφέσεων, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθούν, αντίστοιχα, ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμοι. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση επιδικάσθηκαν στον ενάγοντα της από 27-2-2015 αγωγής, ως αποζημίωση το ποσό των 1.400 ευρώ (για την ολική καταστροφή του οχήματός του, αξίας 1.500 ευρώ, μειωμένη κατά το ποσό της αξίας των υπολειμμάτων αυτού, ποσού 100 ευρώ) και το ποσό των 300 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη. Οι διατάξεις αυτές της αποφάσεως δεν προσβλήθηκαν με λόγο εφέσεως από τον ενάγοντα, ………, ενώ όσον αφορά τον πρώτο των εναγομένων, ………….., που άσκησε την από 27-12-2017 έφεση, εφόσον απορρίφθηκε ο ισχυρισμός του περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του ενάγοντος, ……….., και δεδομένου ότι δεν υπάρχει ειδικός λόγος της ασκηθείσας από αυτόν εφέσεως ως προς το ύψος των ως άνω επιδικαζομένων κονδυλίων που συνέχονται με την παραδοχή της πρωτοβάθμιας αποφάσεως ότι αποκλειστικά υπαίτιος της ένδικης συγκρούσεως είναι ο πρώτος των εναγομένων, ……………….., (μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της εφέσεως), δεν θα ερευνηθεί αυτό (το ύψος των ως άνω επιδικαζομένων κονδυλίων) ως προς τον εκκαλούντα …………. Όσον όμως, αφορά την δεύτερη των εναγομένων της από 27-2-2015 αγωγής, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, η οποία με την ένδικη από 3-12-2017 έφεσή της προσβάλλει με ειδικό λόγο και τα κονδύλια αυτά, επικαλούμενη ότι ουδόλως αποδείχθηκαν, πρέπει να ερευνηθούν ως προς αυτήν και αυτά (κονδύλια). Περαιτέρω, από τα ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της προαναφερόμενης σύγκρουσης, το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ενάγων, ………., ιδιοκτησίας του, εργοστασίου κατασκευής FORD WERKE AG Γ, τύπου MONDEO, το οποίο κυκλοφόρησε το πρώτον την 17-8-1995 και το οποίο κατά το χρόνο της συγκρούσεως βρισκόταν σε καλή κατάσταση, υπέστη υλικές ζημίες, για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται: 1) Για την αγορά ανταλλακτικών (καπό, προφυλακτήρα, τραβέρσας, μάσκας, προβολακίου, ψυγείου νερού, ψυγείου a/c, παρμπρίζ εμπρόσθιου, λάστιχου παρμπρίζ, παρμπριζόκολλας, πράιμερ, φρέον, βεντιλατέρ, παραφλού το συνολικό ποσό των 978 ευρώ, μη συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 23%, τον οποίο ο ενάγων δεν αιτείται, 2) Για τις εργασίες επισκευής θα δαπανήσει, α) για εξαγωγή και τοποθέτηση: καπό, εμπρόσθιου προφυλακτήρα, φανών, πλαστικών θόλων, ψυγείου νερού, ψυγείου a/c, εμπρόσθιου παρμπρίζ, βεντιλατέρ, β) για επισκευή μετώπης, φτερού αριστερού, φανοστάτη γ) για χιαστί, δ) για χρωματισμό καπό πάνω-κάτω, αριστερού φτερού, εμπρόσθιου προφυλακτήρα και ε) για αντισκοριακή προστασία το συνολικό ποσό των 735 ευρώ, μη συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 23%, τον οποίο ο ενάγων δεν αιτείται. Συνεπώς, για την αποκατάσταση των ως άνω ζημιών απαιτείται το συνολικό ποσό των 1.713 (= 978 + 735) ευρώ. Περαιτέρω, η αγοραία αξία (κατά την έννοια της εμπορικής και τεχνικής αξίας) του ως άνω ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου ανερχόταν, κατά το χρόνο συζήτησης της υποθέσεως ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με βάση την παλαιότητά του και την κατάστασή του προ του ατυχήματος, στο ποσό των 1.500 ευρώ. Εκ των ανωτέρω συνάγεται σαφώς ότι η επισκευή του ως άνω αυτοκινήτου του ενάγοντος είναι οικονομικά ασύμφορη, καθόσον η δαπάνη επισκευής του (1.713 ευρώ) υπερβαίνει την αγοραία, κατά τα ως άνω, αξία του (1.500 ευρώ), με συνέπεια να θεωρείται ολικώς κατεστραμμένο. Επιπλέον, για την έννοια του οικονομικά ασύμφορου της επισκευής, με συνέπεια, το ως άνω αυτοκίνητο, να θεωρείται ολικώς κατεστραμμένο, πρέπει να ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι σε περίπτωση επισκευής του υπάρχει, λόγω της φύσης και της έκτασης των ζημιών που υπέστη από το ατύχημα, και σοβαρή μείωση της αγοραίας αξίας του, ανερχομένης στο ποσό των 300 ευρώ, κατά το χρόνο συζήτησης της υπόθεσης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, εξαιτίας της παρατηρουμένης κατά την κοινή πείρα δυσπιστίας των υποψηφίων αγοραστών προς αγορά συγκρουσθέντων αυτοκινήτων, δεδομένου ότι παρόλη την επισκευή του θα παρέμεναν σ΄ αυτό ορισμένα ίχνη που μπορούν να διαγνωσθούν από ειδικούς ενώ στο αγοραστικό κοινό επικρατεί η αντίληψη περί αποφυγής αγοράς οχήματος, το οποίο έχει υποστεί βλάβες κατόπιν συγκρούσεως και έχει επισκευαστεί στη συνέχεια. Στο προαναφερόμενο ποσό των 1.500 ευρώ αντιστοιχεί η ζημία του ενάγοντος, ……….., από την ολοσχερή καταστροφή του οχήματός του, ποσό το οποίο όμως, περιορίζεται κατά 100 ευρώ, ήτοι την αξία των υπολειμμάτων του ως άνω αυτοκινήτου, όπως ήδη έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με διάταξή του που δεν προσβλήθηκε με λόγο εφέσεως από τον ενάγοντα (………….). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε όμοια, δεν έσφαλε, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και ορθά εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, ο δε σχετικός λόγος της από 3-12-2017 ένδικης εφέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμος. Εξάλλου, συνεπεία των ανωτέρω υλικών ζημιών, που υπέστη το αυτοκίνητό του, ο ως άνω ενάγων, ………, υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα η ένδικη σύγκρουση, της αποκλειστικής υπαιτιότητας του πρώτου των εναγομένων οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, ….. ., του είδους και της έκτασης των ζημιών, που υπέστη το ανωτέρω αυτοκίνητό του, της ταλαιπωρίας αυτού και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων (ενάγοντος και πρώτου των εναγομένων), πλην της δεύτερης των εναγομένων, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, καθόσον η ευθύνη της είναι εγγυητική και δεν είναι υπαίτια του ατυχήματος, το Δικαστήριο κρίνει ότι, μετά από στάθμιση των παραπάνω κατά νόμο στοιχείων (άρθρο 932 του ΑΚ), πρέπει να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν σ΄ αυτόν (ενάγοντα) το ποσό των 300 ευρώ, ως εύλογη χρηματική του ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αδικοπραξία αυτή που τελέστηκε σε βάρος του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, έκρινε όμοια, δεν έσφαλε, αλλά ορθά εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, ο δε σχετικός λόγος της από 3-12-2017 ένδικης εφέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμος. Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχουν προς έρευνα άλλοι λόγοι εφέσεως, πρέπει οι από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) και από 27-12-2017 (αρ. καταθ. ……/2017) εφέσεις να απορριφθούν στο σύνολό τους ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμες. Τέλος, το Δικαστήριο, λόγω της ήττας των εκκαλούντων των ως άνω εφέσεων, αντίστοιχα, πρέπει να διατάξει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των δύο παραβόλων ποσού εκατό (100) ευρώ το καθένα, που κατατέθηκαν για το παραδεκτό των δύο ως άνω εφέσεων, το πρώτο με το υπ΄ αρ. …../2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ και το δεύτερο με το υπ΄ αρ. …../2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ και την από 12-12-2017 είσπραξη της ALPHA BANK, αντίστοιχα, και να καταδικαστούν οι εκκαλούντες καθεμίας από αυτές (εφέσεις), επίσης, λόγω της ήττας τους, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των αντίστοιχων εφεσίβλητων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του οικείου αιτήματος των τελευταίων, αντίστοιχα, (άρθρα 106, 183, 176, 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει κατ΄αντιμωλίαν των διαδίκων τις από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) και από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) εφέσεις.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την 3-12-2017 (αρ. καταθ. …./2017) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 2303/2017 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681 Α΄ του ΚΠολΔ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου ποσού εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε με το υπ΄ αρ. …../2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ, στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει την εκκαλούσα της από 3-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) εφέσεως στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 2303/2017 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681 Α΄ του ΚΠολΔ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου ποσού εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε με το υπ΄ αρ. …../2017 e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ και την από 12-12-2017 είσπραξη της ALPHA BANK, στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα της από 27-12-2017 (αρ. καταθ. …../2017) εφέσεως στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 9 Σεπτεμβρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ