Αριθμός 481/2019
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ελένη Κούφη, Πρόεδρο Εφετών, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Εφέτη και Ελένη Τοπούζη, Εφέτη-Εισηγήτρια, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου φέρονται προς κρίση : α) η από 13.9.2018 (αριθμ. εκθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2018) έφεση των ανωνύμων εταιριών ……. και ………. στρεφόμενη κατά του νπιδ με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ …….. και του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό των Οικονομικών β) η από 12.10.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2018 έφεση του ανωτέρω ιδρύματος κατά των προαναφερόμενων ανωνύμων εταιριών και του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό των Οικονομικών γ) η από 20.9.2018 και με αριθμ.εκθ.καταθ.ΓΑΚ/ΕΑΚ/………./2018 έφεση του τελευταίου κατά των ως άνω ανωνύμων εταιριών, όλες δε οι ως άνω εφέσεις πλήττουν την με αριθμό 2537/2018 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (η υπό στοιχ.α δε έφεση και την συμπροσβαλλόμενη με αυτή κατωτέρω αναφερόμενη με αριθμό 762/2016 μη οριστική απόφαση του προαναφερόμενου Δικαστηρίου), το οποίο δίκασε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, και δ) η ασκηθείσα από το ως άνω εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο δια των από 15.3.2019 κατατεθειμένων προτάσεών του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου πρόσθετη παρέμβασή του υπέρ του εκκαλούντος νπιδ με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ …………», οι οποίες πρέπει να συνεκδικασθούν λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας (άρθρο 31, 246 και 524 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Όπως προκύπτει από τις συνδυαζόμενες διατάξεις των άρθρων 76 §§ 1, 3 και 4 και 517 ΚΠολΔ, η έφεση ναι μεν πρέπει σε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας να απευθύνεται εναντίον όλων των ομοδίκων που υπήρξαν διάδικοι στον πρώτο βαθμό ή των κληρονόμων τους, αλλιώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη, ωστόσο, ως ομόδικοι που νομιμοποιούνται παθητικώς στην κατ` έφεση δίκη, νοούνται μόνον οι αντίδικοι του εκκαλούντος στον πρώτο βαθμό και όχι και οι δικοί του ομόδικοι, αφού με διαφορετική εκδοχή ο αναγκαίος στον πρώτο βαθμό ομόδικος του εκκαλούντος θα είναι στο δεύτερο βαθμό εφεσίβλητος και συγχρόνως, κατά τρόπο λογικώς και νομικώς ανακόλουθο, συνεκκαλών, δεδομένου ότι η άσκηση ενδίκων μέσων από οποιονδήποτε των ομοδίκων έχει αποτελέσματα και για τους λοιπούς (ΟλΑΠ 63/1981 Δ 1981. 314), οι οποίοι πρέπει γι` αυτό να καλούνται στη συζήτηση των ενδίκων μέσων (ΑΠ 82/1981, Δ 1981. 420, Μητσόπουλος, Δ 1979. 201/202, ΕφΠειρ 111/2016, ΕΑ 2809/2008, δημοσιευμένες στη Νόμος). Εξαίρεση γίνεται δεκτή και η έφεση παραδεκτώς απευθύνεται και κατά των αναγκαίων ομοδίκων του εκκαλούντος, όταν συντρέχουν ειδικές περιπτώσεις, όπως στη δίκη διανομής (ΟλΑΠ 321/1983 ΝοΒ 31.1575, ΑΠ 213/2001 ΝοΒ 50. 324, ΑΠ 885/2001 ΕλΔ 2002.721). Εξάλλου, αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση θεωρείται η κατά το άρθρο 126 α.ν. 2039/1939 πρόσθετη παρέμβαση του Υπουργού των Οικονομικών σε δίκες, που ενδιαφέρουν την υπέρ κοινωφελούς σκοπού δωρηθείσα περιουσία, διότι ο Υπουργός των Οικονομικών ασκεί εποπτεία επί των κοινωφελών ιδρυμάτων, με πρώτιστο σκοπό την προστασία δημοσίου συμφέροντος, με την άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου επί των καταλειπομένων για κοινωφελείς σκοπούς περιουσιών και την αποτροπή κινδύνων αλόγιστης διαθέσεως αυτών, αλλά και αποφυγής συμπαικτικής διεξαγωγής της δίκης από τους κύριους διαδίκους (βλ.ΑΠ 1485/2006). Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι ο προσθέτως παρεμβάς, σε δίκη που αφορά περιουσία που καταλείφθηκε υπέρ κοινωφελούς σκοπού, όπως εν προκειμένω, ο Υπουργός Οικονομικών, καθίσταται αναγκαίος ομόδικος του υπέρ ου η πρόσθετη παρέμβαση (ΕφΠατρ 372/2009, δημοσιευμένη στη Νόμος).
Στην προκειμένη περίπτωση, με την από 7-5-2013 και με αριθμό κατάθεσης ……/5-6-2013 αγωγή του που κατέθεσε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς το ενάγον και ήδη εκκαλούν Ίδρυμα ……. εξέθετε ότι έχει έννομο συμφέρον ως εκδοχέας του 1/5 των εισπραττόμενων κατ’ έτος μισθωμάτων από το «Μέγαρο …», που βρίσκεται στον …., αφαιρουμένων των απαιτούμενων για τη συντήρηση και επισκευή αυτού δαπανών, καθώς και των πάσης φύσεως αναλογουσών σ’ αυτό φορολογιών ή άλλων επιβαρύνσεων, να ζητήσει από τις εναγόμενες και ήδη εκκαλούσες ανώνυμες εταιρίες , οι οποίες είναι συγκύριες του ως άνω ακινήτου κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσοστά, να λογοδοτήσουν για τις διαχειριστικές πράξεις που έχουν επιχειρήσει αναφορικά με την είσπραξη των μισθωμάτων επί του ανωτέρω ακινήτου από 1-10-2008 έως και 31-5-2013. Ότι οι εναγόμενες, καίτοι προσκληθείσες, αρνούνται να λογοδοτήσουν για τη γενόμενη ως άνω διαχείριση και να ανακοινώσουν λογαριασμό εισπραττόμενων μισθωμάτων και εξόδων της αναφερομένης στην αγωγή περιουσίας. Ότι τα έσοδα από τις διαχειριστικές πράξεις των εναγομένων επί του ανωτέρω ακινήτου και συγκεκριμένα από τη μίσθωση τούτου, τα οποία όφειλαν να αποδώσουν στο ενάγον, πιθανολογούνται ότι ανέρχονται σε 329.911.94 ευρώ για την πρώτη εναγόμενη και σε 165.631,55 ευρώ για τη δεύτερη εναγομένη. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να του αποδώσουν λογαριασμό της διαχειρίσεως επί του ανωτέρω ακινήτου, που να περιέχει αντιπαράθεση των εσόδων και εξόδων, με το αποτέλεσμα (αρνητικό ή θετικό) που θα προκύψει από την αντιπαράθεση αυτή, επισυνάπτοντας όλα τα δικαιολογητικά της διαχείρισης, να καταδικαστούν οι εναγόμενες σε χρηματική ποινή 50.000 ευρώ έκαστη για την περίπτωση μη κατάθεσης από αυτές εμπροθέσμως λογαριασμού μετά των δικαιολογητικών, να υποχρεωθούν οι εναγόμενες στην καταβολή του καταλοίπου του λογαριασμού, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι εξοφλήσεως, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή, να καταδικαστούν οι εναγόμενες στην πληρωμή της δικαστικής του δαπάνης, και, σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης κατάθεσης του λογαριασμού, αφενός να καταστεί οριστική η μη οριστική εκδοθείσα απόφαση, αφετέρου να καταδικαστούν οι εναγόμενες με απόφαση προσωρινά εκτελεστή να του καταβάλλουν το πιθανό έλλειμμα ποσού 329.911.94ευρώ η πρώτη και 165.631,55 ευρώ η δεύτερη των εναγομένων, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Το Ελληνικό Δημόσιο, ήδη εκκαλούν, με τις από 6- 10-2014 πρωτόδικες έγγραφες προτάσεις του άσκησε πρόσθετη παρέμβαση κατά των εναγομένων και υπέρ του ασκούντος την εποπτεία ενάγοντος ιδρύματος, προκειμένου να προστατεύσει τη λειτουργία και την εκπλήρωση του σκοπού του και την υπέρ αυτού ταχθείσα περιουσία. Επί της αγωγής και της πρόσθετης παρέμβασης εκδόθηκε η υπ’ αριθμό 762/2016 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία αφού κρίθηκε η αγωγή ορισμένη και νόμιμη, αναγνωρίσθηκε το δικαίωμα του ενάγοντος να ζητήσει λογοδοσία από τις εναγόμενες, ως διαχειριζόμενες ξένη περιουσία και υποχρεώθηκαν αυτές να καταθέσουν στην Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, εντός προθεσμίας τριών μηνών από την επίδοση της ως άνω απόφασης προς αυτές, λογαριασμό που θα περιέχει αντιπαράθεση εσόδων και εξόδων αναφορικά με τη διοίκηση και γενικά διαχείριση από αυτές από την 1-10-2008 μέχρι την 31-5-2013 της εκμετάλλευσης του κειμένου στη συμβολή τον οδών …….. στον … «Μεγάρου ….», καθώς και το αποτέλεσμα της αντιπαράθεσης, επισυνάπτοντας ταυτόχρονα και όλα τα σχετικά δικαιολογητικά έγγραφα, και καταδικάσθηκαν οι εναγόμενες, σε περίπτωση άρνησής τους να καταθέσουν εμπρόθεσμα το λογαριασμό με τα δικαιολογητικά, με την απειλή χρηματικής ποινής ποσού 5.000 ευρώ, να καταβάλλουν στο ενάγον το εικαζόμενο έλλειμμα του λογαριασμού, ποσού 329.911,94 ευρώ η πρώτη εναγόμενη και ποσού 165.631,55 ευρώ η δεύτερη, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι εξοφλήσεως και στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος και του προσθέτως παρεμβαίνοντος. Με την από 31-7-2017 και με αριθμό κατάθεσης …./2017 κλήση του το ενάγον Ίδρυμα επανέφερε προς περαιτέρω συζήτηση την υπόθεση ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου μετά την κατάθεση, την 15-12-2016, στη Γραμματεία του ως άνω Δικαστηρίου των λογαριασμών λογοδοσίας από τις εναγόμενες, με τα σε αυτές επισυναπτόμενα δικαιολογητικά έγγραφα, συνταχθεισών προς τούτο, των με αριθμό …/15-12-2016 και …./15-12- 2016 εκθέσεων κατάθεσης λογοδοσίας, εκδόθηκε δε, κατόπιν τούτου, η με αριθμό 2537/2018 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, το οποίο αφού συνεκδίκασε , αντιμωλία των διαδίκων, την αγωγή και την ως άνω πρόσθετη παρέμβαση, κατά την τακτική διαδικασία, δέχτηκε εν μέρει αυτές και υποχρέωσε την μεν πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στο ενάγον Ίδρυμα το ποσό των 84.025,48 ευρώ, τη δε δεύτερη να καταβάλει σ αυτό το ποσό των 39.084,74 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη επίδοσης της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τόσο το ως άνω ενάγον Ίδρυμα και το υπέρ αυτού προσθέτως παρεμβαίνον Ελληνικό Δημόσιο με τις ως άνω υπό στοιχ.β και γ εφέσεις τους όσο και οι εναγόμενες με την υπό στοιχ. α ως άνω έφεσή τους και τους εκτιθέμενους σ αυτές λόγους και ζητούν οι μεν εκκαλούντες στις υπό στοιχ.β κ αι γ εφέσεις-Ίδρυμα …….. και Ελληνικό Δημόσιο να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να γίνει στο σύνολό της δεκτή η αγωγή του Ιδρύματος, οι δε εκκαλούσες-εναγόμενες-εν μέρει ηττηθείσες πρωτοδίκως, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να απορριφθεί η ένδικη αγωγή του ιδρύματος. Με βάση, όμως, τα προαναφερόμενα στη μείζονα σκέψη της παρούσας η υπό στοιχ.β από 12.10.2018 έφεση του Ιδρύματος ναι μεν παραδεκτώς στρέφεται κατά των πρώτης και δεύτερης των εφεσιβλήτων-εναγομένων ανωνύμων εταιριών, που υπήρξαν αντίδικοί του στον πρώτο βαθμό, απαραδέκτως, όμως, κατά του τρίτου των εφεσιβλήτων-Ελληνικού Δημοσίου, που ήταν, κατά τα προαναφερόμενα και τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, αναγκαίος ομόδικός του στον πρώτο βαθμό, ως ασκήσαν, υπέρ αυτού, πρόσθετη παρέμβαση και δη αυτοτελή, και ως εκ τούτου ως προς αυτό (τρίτο των εφεσιβλήτων) τυγχάνει απορριπτέα ως απαράδεκτη. Σημειώνεται πως, εφόσον το προσθέτως παρεμβαίνον υπέρ του ως άνω εκκαλούντος Ιδρύματος, Ελληνικό Δημόσιο είναι διάδικος στην παρούσα δίκη ( ως δεύτερο εφεσίβλητο στην υπό στοιχ.α έφεση-εκκαλούν στην υπό στοιχ.γ έφεση) δεν είναι τρίτος, όπως απαιτούν οι διατάξεις των άρθρων 79 και 80 ΚΠολΔ (βλ.και ΑΠ 649/2013, δημοσιευμένη στη Νόμος) και ως εκ τούτου απορριπτέα τυγχάνει, ομοίως, ως απαράδεκτη, η ως άνω ασκουμένη εκ μέρους του, δια των κατατεθεισών προτάσεών του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, πρόσθετη παρέμβασή του υπέρ του ανωτέρω εκκαλούντος Ιδρύματος. Αντίθετα, ως προς τους λοιπούς των εφεσιβλήτων η ως άνω έφεση του τελευταίου (Ιδρύματος) όσο και οι υπό στοιχ.α και γ εφέσεις, που έχουν όλες ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, γεγονός που δεν αμφισβητείται από τους διαδίκους, ούτε από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει το αντίθετο και αρμοδίως φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 19, 495, 511, 513 παρ. 1, 518 παρ. 1 ΚΠολΔ), πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν περαιτέρω κατ ουσίαν για το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδικάστηκε πρωτοδίκως η υπόθεση, αφού αφ ενός μεν τόσο οι εκκαλούσες ανώνυμες εταιρίες όσο και το εκκαλούν Ίδρυμα έχουν προκαταθέσει το νόμιμο παράβολο, ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ, όπως προβλέπεται από το άρθρο 495 του ΚΠολΔ, ενώ το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο δεν υποχρεούται στην καταβολή του, σύμφωνα με το άρθρο 19 § 1 του ν.δ. από 26.6/10.7.1944 και την αναλογικώς εφαρμοζόμενη, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, διάταξη του άρθρου 30 ν.δ. 22.4/16.5.1926 (βλ.και ΕΑ 2280/2016, δημοσιευμένη στη Νόμος). Κατά τη διάταξη του άρθρου 254 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στο Εφετείο (βλ.ΕφΠειρ 63/2014 και 134/2014, δημοσιευμένες στη Νόμος, ΕφΘεσ 925/2000 Αρμ 54. 1132, ΕφΑθ 9839/1995 ΕλλΔνη 37.1099), το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την επανάληψη της συζητήσεως στο ακροατήριο, η οποία έχει κηρυχθεί περαιωμένη, όταν κατά τη μελέτη της υποθέσεως ή τη διάσκεψη παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία που χρειάζονται συμπλήρωση ή επεξήγηση. Η παρεχομένη από την παραπάνω διάταξη ευχέρεια περιλαμβάνει τη δυνατότητα του Δικαστηρίου να διατάξει, πλην άλλων, την προσκομιδή των αναγκαίων για το σχηματισμό της κρίσεώς του εγγράφων ή άλλων αποδεικτικών στοιχείων που, αν και γίνεται επίκλησή τους, δεν προσκομίστηκαν (ΑΠ 1212/2017, 2154/2014, ΑΠ 2114/2009, ΑΠ 145/2011 δημοσιευμένες στη ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 108/1987 ΕλλΔνη 1988.295, ΕφΠειρ 63/2014 και 134/2014 ό.π, ΕφΑθ 9839/1995 ό.π, ΕφΑθ 1675/1991 ΑρχΝ 1992.28, ΕφΘεσ 1043/1994 Αρμ. 1994.818).
Στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Το εκκαλούν στην υπό στοιχ.β έφεση, «ΙΔΡΥΜΑ …………» και το εκκαλούν στην υπό στοιχ.γ έφεση Ελληνικό Δημόσιο, νομίμως εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό των Οικονομικών, με τις ένδικες εφέσεις τους παραπονούνται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, κατά παράβαση του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, έκρινε ότι η πρώτη εναγόμενη για το ως άνω αναφερόμενο στην αγωγή του χρονικό διάστημα, έπρεπε να του καταβάλει, για την ιστορούμενη στην αγωγή του ως άνω αιτία, μόνο το ποσό των 84.025,48 ευρώ και η δεύτερη μόνο το ποσό των 39.084,74 ευρώ, ενώ, κατ αυτό έπρεπε να υποχρεωθούν να του καταβάλουν για το ως άνω διάστημα, η μεν πρώτη το ποσό των 156.185,93 ευρώ, η δε δεύτερη το ποσό των 80.127,95 ευρώ, αφού από τα έξοδα που οι εναγόμενες αναφέρουν στους προσαχθέντες πρωτοδίκως απ αυτές σε εκτέλεση της με αριθμό 762/2016 μη οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με αριθμούς … και …./2016 λογαριασμούς λογοδοσίας, τα μόνα που αφορούν αυτό και έπρεπε να αφαιρεθούν με την πρωτόδικη απόφαση από τα εισπραχθέντα απ αυτές έσοδα-μισθώματα του Μεγάρου ….., είναι το χαρτόσημο των ενοικίων και ο συμπληρωματικός φόρος 3%, τα ποσά των οποίων παραθέτουν στα ως άνω δικόγραφά τους και κανένα άλλο ποσό, καθώς οι αναφερόμενες στους ως άνω λογαριασμούς και επικαλούμενες από τις εναγόμενες δαπάνες που αφαιρέθηκαν με την πρωτόδικη απόφαση από τα εισπραχθέντα απ αυτές έσοδα δεν ανήκουν στις απαιτούμενες για τη συντήρηση και επισκευή του κτιρίου δαπάνες καθώς και στις πάσης φύσεως αναλογούσες σ αυτό φορολογίες ή άλλες επιβαρύνσεις, ως δέχτηκε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Οι εναγόμενες δε και ήδη εκκαλούσες, τόσο πρωτόδικα όσο και ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, υποστήριξαν ότι τα έξοδα που αναφέρουν στους ως άνω λογαριασμούς, και εξειδικεύουν, κατά κονδύλιο σ αυτούς, αφορούν αφ ενός μεν καταβλητέες απ αυτές δαπάνες που ήταν απαραίτητες για τη συντήρηση και την επισκευή του Μεγάρου αφ ετέρου δε πάσης φύσεως αναλογούσες σ αυτό φορολογίες ή άλλες επιβαρύνσεις, αποδεικνυόμενες από τα δικαιολογητικά έγγραφα (στοιχεία και παραστατικά) που συνοδεύουν αυτούς ( λογαριασμούς) και έχουν τεθεί, ως υποστηρίζουν στις ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου κατατεθείσες προτάσεις τους σε ειδικό ντοσιέ. Πλην όμως αν και τα ανωτέρω έγγραφα, που αυτές επικαλούνται, είναι απολύτως κρίσιμα και αναγκαία για τον σχηματισμό της κρίσης αυτού του Δικαστηρίου για πραγματικά γεγονότα που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης και συντελούν στη διάγνωση της ένδικης διαφοράς δεν προσκομίζονται απ αυτές ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, καθόσον αυτές προσκομίζουν μόνο τους ως άνω λογαριασμούς, όχι, όμως, και τα ως άνω δικαιολογητικά έγγραφα που αφορούν αυτούς (μολονότι, ως προκύπτει από την επισκόπηση της πρωτοβάθμιας απόφασης επισυνάφθηκαν σ αυτούς πρωτόδικα).
Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων, πρέπει κατ’ εφαρμογή του άρθρου 254 του ΚΠολΔ, πριν από την περαιτέρω έρευνα της ένδικης υποθέσεως, να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης των κρινόμενων εφέσεων για να προσκομιστούν τα προαναφερθέντα έγγραφα (ως άνω αποδείξεις), με επιμέλεια των εναγόμενων-εκκαλουσών της υπό στοιχ.α έφεσης-εφεσιβλήτων, κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση της υπόθεσης, που θα επαναφερθεί προς συζήτηση, με την επιμέλεια του επιμελέστερου από τους διαδίκους. Τα δικαστικά έξοδα, τέλος, των διαδίκων θα αντιμετωπισθούν κατά την τελειωτική κρίση αυτού του δικαστηρίου.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις α) από 13.9.2018 (αριθμ. εκθ. καταθ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2018) έφεση των ανωνύμων εταιριών ……. και ……… στρεφόμενη κατά του νπιδ με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ …… και του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό των Οικονομικών β) από 12.10.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../2018 έφεση του ανωτέρω ιδρύματος κατά των προαναφερόμενων ανωνύμων εταιριών και του Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό των Οικονομικών γ) από 20.9.2018 και με αριθμ.εκθ.καταθ.ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2018 έφεση του τελευταίου κατά των ως άνω ανωνύμων εταιριών και δ) ασκηθείσα από το ως άνω εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο δια των από 15.3.2019 κατατεθειμένων προτάσεών του ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου πρόσθετη παρέμβασή του υπέρ του εκκαλούντος νπιδ με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ……….».
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ως άνω υπό στοιχ.β έφεση ως προς το τρίτο των εφεσιβλήτων, Ελληνικό Δημόσιο.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ως άνω πρόσθετη παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου.
ΔΕΧΕΤΑΙ, κατά τα λοιπά, τυπικά τις εφέσεις.
ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ την έκδοση της οριστικής απόφασής του ως προς την ουσία της διαφοράς.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης προκειμένου να προσκομισθούν, με την επιμέλεια των εναγόμενων-εφεσίβλητων-εκκαλουσών στην υπό στοιχ.α έφεση τα δικαιολογητικά-παραστατικά-στοιχεία που αφορούν και επισυνάφθηκαν πρωτόδικα στους με αριθμούς … και ……/2016 λογαριασμούς λογοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 25 Ιουνίου 2019.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτής,
λόγω λήξεως της
αποσπάσεώς της
και αναχωρήσεώς της,
ο αρχαιότερος της
συνθέσεως Εφέτης,
Ιωάννης Αποστολόπουλος.
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 29 Αυγούστου 2019, με άλλη σύνθεση, λόγω λήξεως της αποσπάσεώς της και αναχωρήσεως της Προέδρου Εφετών, Ελένης Κούφη, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Προεδρεύοντα Εφέτη, Εμμανουηλία -Αλεξάνδρα Κεχαγιά και Ελένη Τοπούζη, Εφέτες και με Γραμματέα τη Γεωργία Λογοθέτη, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, των πληρεξουσίων δικηγόρων και της δικαστικής πληρεξουσίας.
O ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΦΕΤΗΣ