Αριθμός 525/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 1307/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με την παρουσία των διαδίκων, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 26-9-2016 , δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας από την επίδοση αντιγράφου της εκκαλουμένης απόφασης στις 26-7-2016 (βλ. τη με αριθμό …../26-7-2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο πρωτοδικείο Αθηνών ….. , και άρθρο 147 παρ.1 KΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού έχουν καταβληθεί τα με αριθμό ……… παράβολα ΤΑΧΔΙΚ, και ………. παράβολα Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ, όπως βεβαιώνεται με την έκθεση καταθέσεως του αρμοδίου Γραμματέα του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου.
ΙΙ. Με την από 19-11-2012 (αρθ. εκθ. καταθ. …./ 2012) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ο ενάγων, και ήδη εκκαλών, εξέθετε ότι το Νοέμβριο του έτους 2010 αγόρασε από την πρώτη εναγομένη, ανώνυμη εταιρία εισαγωγής και εμπορίας αυτοκινήτων εργοστασίου κατασκευής NISSAN, διά της εμπορικής της αντιπροσώπου της στην πόλη …… Εύβοιας, δεύτερης εναγομένης, ένα ειδικότερα περιγραφόμενο καινουργές φορτηγό αυτοκίνητο, αντί τιμήματος 29.880 ευρώ. Ότι η δεύτερη εναγομένη, υπό την ανωτέρω ιδιότητα της, τον διαβεβαίωσε ότι το πωλούμενο αυτοκίνητο ήταν νέας τεχνολογίας και κατασκευής έτους 2010, και ως τέτοιο θα είχε μειωμένη κατανάλωση πετρελαίου, και συγκεκριμένα, κατά μέσο όρο, 10,5 λίτρα/100 χλμ. Ότι εν τούτοις, όπως προέκυψε μετά την παράδοση του οχήματος σε αυτόν, το πωληθέν αυτοκίνητο ήταν έτους κατασκευής 2007, και κατανάλωνε 13 λίτρα πετρελαίου/100 χλμ. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά ζητούσε, επικαλούμενος έλλειψη συνομολογημένης ιδιότητας, να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να αντικαταστήσουν το πωληθέν αυτοκίνητο με έτερο, όμοιο, κατασκευής έτους 2010, επικουρικά δε, να μειωθεί το εκ μέρους του καταβληθέν τίμημα, κατά ποσοστό 35%, δηλαδή κατά το ποσό των 10.738 ευρώ (10.738 = 30.680 ευρώ Χ 35%), όση ήταν και η αξία του πωληθέντος οχήματος, έτους κατασκευής 2007, το οποίο ακολούθως να υποχρεωθούν οι τελευταίες να του καταβάλουν εις ολόκληρον. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται ο ενάγων με την υπό κρίση έφεση του, επικαλούμενος εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, προκείμενου να γίνει δεκτή καθ’ολοκληρίαν η αγωγή του ως ουσιαστικά βάσιμη.
ΙΙΙ. Από τη διάταξη του άρθρου 534 του Α.Κ., όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 3043/2002, προκύπτει, ότι ο πωλητής υποχρεούται να παραδώσει το πράγμα με τις συνομολογημένες ιδιότητες και χωρίς πραγματικά ελαττώματα. Ως “ιδιότητα του πράγματος” θεωρείται όχι μόνον κάποιο συγκεκριμένο φυσικό γνώρισμα ή πλεονέκτημά του, αλλά και οποιαδήποτε σχέση, η οποία από το είδος και την διάρκεια της επιδρά, κατά την αντίληψη των συναλλαγών, στην αξία ή στην χρησιμότητα αυτού (ΑΠ 1125/1992). Συνομολόγηση ιδιότητας του πωληθέντος πράγματος, κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων, υπάρχει, όταν ο πωλητής προέβη σε δήλωση, που έγινε αποδεκτή από τον αγοραστή, η οποία έχει ως περιεχόμενο την ύπαρξη ορισμένων και συγκεκριμένων φυσικών ιδιοτήτων ή προσόντων του αντικειμένου της σύμβασης και την ανάληψη ευθύνης του δηλούντος για την ύπαρξη των ιδιοτήτων αυτών, καθώς και τις συνέπειες της έλλειψής τους. Πότε ο πωλητής δεν εκπληρώνει την απορρέουσα από το άρθρ. 534 ΑΚ υποχρέωσή του, ορίζεται στη διάταξη του άρθρου 535 του Α.Κ., κατά την οποία αυτό συμβαίνει, αν το πράγμα που παραδίδει στον αγοραστή δεν ανταποκρίνεται στη σύμβαση, ενώ ακολούθως απαριθμούνται στην ίδια διάταξη ενδεικτικά μόνον ορισμένα κριτήρια, που συνιστούν κριτήρια εννοιολογικού προσδιορισμού της ελαττωματικότητας του πράγματος. Η παροχή λοιπόν πράγματος από τον πωλητή στον αγοραστή με πραγματικά ελαττώματα ή χωρίς τις συμφωνημένες ιδιότητες, είναι θεμελιωτική της ευθύνης του λόγω μη εκπλήρωσης, η οποία υπόκειται στην ειδική ρύθμιση του άρθρου 537 του Α.Κ., που βασικά αναφέρεται σε γνήσια αντικειμενική ευθύνη (ΑΠ 708/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και παρέχει στον αγοραστή, είτε πρόκειται για πώληση γένους είτε για πώληση είδους, το δικαίωμα να απαιτήσει διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος με άλλο, εκτός αν η ενέργεια είναι αδύνατη ή προκαλεί δυσανάλογες δαπάνες, να μειώσει το τίμημα ή να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, εκτός και αν πρόκειται για επουσιώδες ελάττωμα.
ΙV. Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με επιμέλεια των διαδίκων και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδρίασης του, τις υπ’ αριθ. …/22-09-2014 και …./22-09-2014 ένορκες βεβαιώσεις, ενώπιον της συμβολαιογράφου Λίμνης Ευβοίας ……….., τις οποίες επικαλείται και προσκομίζει ο ενάγων-εκκαλών, και οι οποίες λήφθηκαν μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη, κατ’ αρθ. 270 παρ. 2 εδ.γ’ ΚΠολΔ, κλήτευση των αντιδίκων (βλ. σχετ. την υπ’ αριθ. ……../16-09-2014 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών και την υπ’ αριθ. ……./17-09-2014 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Χαλκίδας …………..), καθώς και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, από τα οποία άλλα λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, και τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχθηκαν, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Toν Οκτώβριο του έτους 2010 ο ενάγων επισκέφτηκε το ευρισκόμενο στην ….. Ευβοίας κατάστημα- έκθεση αυτοκινήτων της δεύτερης εναγόμενης, η οποία τυγχάνει μέλος του εξουσιοδοτημένου δικτύου NΙSSAN και αντιπρόσωπος της πρώτης εναγομένης, ανώνυμης εταιρείας του «……….», που εδρεύει στον …….. Αττικής και δραστηριοποιείται στην εισαγωγή και εμπορία αυτοκινήτων, όπου αγόρασε ένα αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής NISSAN, τύπου NEW D40 2488 cc NAVARA 4Θ (LE DOUBLE CAB 4, A/T), 171 HP, έναντι τιμήματος, κατόπιν εκπτώσεως 2.700 ευρώ, ποσού 29.880 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και του τέλους ταξινόμησης (βλ. σχετ. το από 11-10-2010 έντυπο παραγγελίας και το υπ’ αριθ. …./25-10-2010 τιμολόγιο), το οποίο κατέβαλε με την πληρωμή της υπ’ αριθ. . ….. επιταγής του, που εξέδωσε επι της Αγροτικής Τράπεζας. Το ανωτέρω όχημα, που του παραδόθηκε στις 20-11-2010, ήταν εργοστασιακής κατασκευής έτους 2007 και το μοντέλο του (δηλαδή ο τύπος του οχήματος με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά) κατασκευαζόταν κατά τον ίδιο τρόπο από το έτος 2006, μέχρι και το έτος 2011, οπότε και σταμάτησε η παραγωγή του. Περαιτέρω, αυτό ήταν αντιρρυπαντικής τεχνολογίας βάσει της προδιαγραφής EURO 4, που ίσχυε κατά τον χρόνο κυκλοφορίας του, ενώ η νέα αντιρρυπαντική τεχνολογία με την προδιαγραφή EURO 5 και την αλλαγή κινητήρα εισήχθη κατά το έτος 2012 (βλ. την από 22-2-2012 εγκύκλιο 20122 FEB#E03 της ……….. Α.Ε και τη προσκομιζόμενη από τις εναγόμενες-εφεσίβλητες τεχνική έκθεση του ……….. Μηχανολόγου-Μηχανικού), είχε δε λάβει παράταση ταξινόμησης έως 25-1-2011. Στην επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου ο ενάγων προέβη, αφού του επεδείχθησαν σχετικά έντυπα (prospectus), και επειδή «του άρεσε», όπως χαρακτηριστικά κατέθεσε και ο εξετασθείς πρωτοδίκως μάρτυρας του. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά την παραλαβή του αυτός απέστειλε στην εταιρία με την επωνυμία «………….» και στη δεύτερη των εναγομένων την από 06-07-2012 εξώδικη διαμαρτυρία – πρόσκληση του, με την οποία παραπονούταν, επειδή, κατά παράβαση της συμφωνίας τους, όπως ισχυριζόταν, το πωληθέν και παραδοθέν σε αυτόν όχημα δεν ήταν έτους κατασκευής 2010, όπως είχαν συμφωνήσει, αλλά έτους 2007, και ότι επίσης η κατανάλωση πετρελαίου ανερχόταν, κατά μέσο όρο στα 13 λίτρα/100 χλμ., και όχι στα 10 λίτρα/100 χλμ., όπως τον είχε διαβεβαιώσει η δεύτερη εναγόμενη. Εν τούτοις, οι όψιμες αιτιάσεις του ενάγοντος, ουδόλως προέκυψε ότι έχουν βάσιμο έρεισμα. Συγκεκριμένα, δεν αποδείχθηκε η εκ μέρους του επικαλούμενη ειδικότερη συμφωνία με την δεύτερη εναγόμενη το πωλούμενο σε αυτόν όχημα (συγκεκριμένο μοντέλο) να είναι εργοστασιακής κατασκευής έτους 2010, ενώ ουδεμία τέτοια μνεία γίνεται στο από 11-10-2010 δελτίο έγγραφης παραγγελίας, που απεστάλη στην πρώτη εναγόμενη, όπως θα συνέβαινε σε αντίστοιχη περίπτωση, προκειμένου αυτή (παραγγελία) να εκτελεσθεί προσηκόντως. Περαιτέρω, όπως κατέθεσε ο μάρτυρας του ενάγοντος, η υπεύθυνη της δεύτερης εναγόμενης και προστηθείσα υπάλληλος αυτής, διαβεβαίωσε τον τελευταίο ότι το συγκεκριμένο όχημα, που επέλεξε, ήταν το τελευταίο μοντέλο της ΝΙSSAN, δήλωση η οποία αναφερόμενη στην κατηγορία των 171 ίππων, στην οποία αυτό ανήκε (και την οποία συνεχίζει αυτός να προκρίνει και με το αίτημα της αγωγής του, που ζητά τη αντικατάσταση του παραδοθέντος σε αυτόν οχήματος με άλλο της ίδιας κατηγορίας αλλά κατασκευής έτους 2010), ήταν αληθής, δεδομένου ότι, όπως προαναφέρθηκε, το εργοστάσιο κατασκεύαζε τον εν λόγω τύπο οχήματος με τα συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά μέχρι το έτος 2011, χωρίς τεχνικές διαφοροποιήσεις, σε αντίθεση με τα μοντέλα της εταιρίας ιπποδύναμης 190 HP (βλ. την από 1-6-2010 2010 JUN#E01 εγκύκλιο της …………. Α.Ε σε συνδυασμό με την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της εναγόμενης ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου). Τα ανωτέρω δεν αναιρούνται από τα προσκομιζόμενα από τον ενάγοντα έγγραφα προς απόδειξη των αγωγικών του ισχυρισμών, τα οποία φέρονται καταρχήν να αφορούν σε άλλο μοντέλο αυτοκινήτου, μεγαλύτερης ιπποδύναμης (190 HP και όχι των 171 HP, όπως το επίδικο), σε κάθε δε περίπτωση δεν προέρχονται από το εργοστάσιο κατασκευής και δεν προσυπογράφονται από κάποιον ειδικό. Επισημαίνεται δε περαιτέρω σχετικά, ότι η έκπτωση ποσού 2.700 ευρώ, που έγινε κατά την αγορά του επίδικου οχήματος, με βάση την από 14-10-2010 υπ’ αριθ. 2010OCT#E01 /14-10-2010 εγκύκλιο νέας εμπορικής πολιτικής της πωλήτριας, αφορούσε σε όλα τα οχήματα αυτού του τύπου, ανεξαρτήτως έτους κατασκευής, γεγονός που καταδεικνύει την μη διαφοροποίηση μεταξύ των οχημάτων της ίδιας κατηγορίας βάσει του έτους κατασκευής τους. Τέλος, μόνη η πεποίθηση του ενάγοντος, ότι ως εκ του χρόνου της αγοράς (Οκτώβριος του έτους 2010), το πωλούμενο όχημα θα ήταν αντιστοίχου έτους κατασκευής (2010), η οποία, ωστόσο δεν αποτέλεσε αντικείμενο συγκεκριμένης συμφωνίας με την πωλήτρια εταιρία, δεν συνιστά συνομολογημένη ιδιότητα του πωλούμενου πράγματος, ενώ και η λέξη «NEW» στον τύπο του αυτοκινήτου, δεν αναφέρεται στον χρόνο κατασκευής του, όπως αβάσιμα υποστηρίζει ο ενάγων, αλλά συνιστά μέρος της ονομασίας του συγκεκριμένου μοντέλου. Περαιτέρω, ομοίως, ουδόλως αποδείχτηκε και ο έτερος ισχυρισμός του ενάγοντος, ότι δηλαδή έλαβε τη διαβεβαίωση από την δεύτερη εναγόμενη, αντιπρόσωπο της πρώτης, και δια των προστεθέντων υπαλλήλων της, ότι η μέση κατανάλωση πετρελαίου του αυτοκινήτου του θα ανερχόταν, κατά μέσο σε 10 λίτρα/100 χλμ., και ότι η διαβεβαίωση αυτή καθόρισε την απόφασή του να προβεί στην επίδικη σύμβασης πώλησης, καθόσον η ανωτέρω κατανάλωση αφορά χειροκίνητο αυτοκίνητο και όχι αυτόματο, όπως το επίδικο (βλ. σχετ. την τεχνική έκθεση του Μηχανολόγου Μηχανικού ……….., την οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι εναγόμενες), άπασες δε οι σχετικές προδιαγραφές του οχήματος αναφορικά με τη τεχνολογία κατανάλωσης καυσίμων αναφέρονται στα εργοστασιακά έντυπα που του επιδείχθηκαν. Με βάση τα προαναφερθέντα, το επίδικο αυτοκίνητο, κατά το χρόνο παράδοσής του στον ενάγοντα, είχε τις συνομολογημένες ιδιότητες (τύπος, ΗΡ, κτλ.), στις οποίες δε συμπεριλαμβάνονταν το έτος κατασκευής του και η μειωμένη κατανάλωση πετρελαίου. Τέλος, επισημαίνεται ότι το όχημα που παραδόθηκε στον ενάγοντα φυλασσόταν από την εισαγωγή του στην Ελλάδα το έτος 2008 στις εγκαταστάσεις της εισαγωγέως εταιρίας στον Ασπρόπυργο, προστατευμένο από τις καιρικές συνθήκες, το πρόβλημα δε που εμφάνισε στον ιμάντα του δυναμό και στο air condition, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, από την κυκλοφορία του, και συγκεκριμένα κατά το Μάιο του έτους 2011 (βλ. σχετ. την υπ’ αριθ. …../31-05-2011 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του ανώνυμης εταιρείας «…………»), δεν οφείλεται στην αχρησία και την ακινησία του, όπως διατείνεται ο ενάγων, αλλά σε συνήθη αστοχία κατασκευής (βλ. την ως άνω τεχνική έκθεση), ενώ τέλος, δεν αποδείχθηκε η αντικατάσταση των ελαστικών λόγω φθοράς (από την αχρησία του), καθόσον δεν προσκομίστηκαν σχετικά παραστατικά συνεργείου αυτοκινήτων, είτε εξουσιοδοτημένου της ΝΙSSΑΝ, καθόσον το όχημα καλυπτόταν από την τριετή εγγύηση από τη κυκλοφορία του, είτε άλλου).
- V. Επομένως και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια πραγματικά περιστατικά και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη δεν έσφαλε κατά τη εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου ούτε εκτίμησε πλημμελώς τις αποδείξεις και οι λόγοι της έφεσης με τους οποίους ο εκκαλών ισχυρίζεται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι όπως και η έφεση στο σύνολο της. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιδικαστούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας του (άρθρα (άρθρο 176, 183, 191 παρ.2 του ΚΠολΔ) ενώ ως προς το παράβολο, ποσού 200,00 ευρώ, που αυτός προκατέβαλε κατά την κατάθεση της εφέσεως, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
– ΔΙΚΑΖΕΙ με την παρουσία των διαδίκων
-ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικώς και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση κατά της με αριθμό 1307/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο, των με αριθμούς ………/2016 παραβόλων ΤΑΧΔΙΚ, και ……….. παραβόλων Δημοσίου, συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ.
-ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος και τα ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Σεπτεμβρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ