ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΓΑΜΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός Απόφασης 431/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 18.10.2016 έφεση της ηττηθείσας εναγομένης – ….. ., κατά της οριστικής απόφασης 663/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε ερήμην της, κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (άρθρα 592 επ. του Κ.Πολ.Δ., όπως ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015) και έκανε δεκτή την από 12.4.2012 αγωγή του ενάγοντος . …, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §1 του Κ.Πολ.Δ.), εφόσον η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα, στις 20.9.2016, όπως επικαλείται η τελευταία και δεν αμφισβητείται από τον εφεσίβλητο και η έφεση ασκήθηκε, με κατάθεση στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, στις 19.10.2016. Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ίδιου Κώδικα, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011). Σημειωτέον ότι δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου από την εκκαλούσα, εφόσον πρόκειται για διαφορά από διαζύγιο (άρθρο 495 §3Γ εδ. τελευτ. του Κ.Πολ.Δ., σε συνδυασμό με το άρθρο ένατο παρ. 2 εδ. α´ του ν. 4335/2015) και επομένως, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση των κατατεθέντων από αυτήν παραβόλων του δημοσίου με αριθμούς ………. σειράς Α´ και του ΤΑΧΔΙΚ με αριθμούς ………… σειράς Α´, όπως ορίζεται στο διατακτικό, ανεξαρτήτως της έκβασης της έφεσης. Εξάλλου, επειδή η έφεση αυτή της εναγομένης, που δικάστηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό, ασκήθηκε εμπρόθεσμα, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρα 532 και 533 §1 του Κ.Πολ.Δ.) και, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 528 του Κ.Πολ.Δ., να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση (χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει κάποιος λόγος έφεσης, αρκούσης της τυπικής παραδοχής της), μέσα στα όρια που καθορίζονται με την έφεση, ήτοι στο σύνολό της, αφού πλήττεται ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση του συνόλου των αποδείξεων, δικαιούται δε η εκκαλούσα – εναγομένη να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, τους οποίους θα μπορούσε να προτείνει και πρωτόδικα (Α.Π. 579/2018 και Α.Π. 546/2014 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Περαιτέρω, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και να ερευνηθεί εκ νέου η ως άνω αγωγή, ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητά της (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία. Σημειωτέον ότι, αν και ο εφεσίβλητος είναι υπήκοος Η.Π.Α., τα Ελληνικά Δικαστήρια έχουν διεθνή δικαιοδοσία να δικάσουν την υπόθεση, κατ’ άρθρο 3 §1 εδ. α´ του Κανονισμού 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27.11.2003, “περί διεθνούς δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας”, ο οποίος ισχύει από 1.3.2005 (βλ. και Ευδ. Κιουπτσίδου, “Ζητήματα των κανονισμών 2201/2003 και 1347/2003 σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία και αναγνώριση αποφάσεων στις γαμικές διαφορές” Ελλ.Δ/νη 2005, σελ. 653 επ.), λόγω της συνήθους διαμονής των συζύγων στην Ελλάδα, ήτοι του τόπου, όπου έχουν ορίσει, με σταθερό χαρακτήρα, το μόνιμο και σύνηθες κέντρο των ενδιαφερόντων τους, διάταξη η οποία υπερισχύει αυτής του εσωτερικού δικαίου του άρθρου 605 του Κ.Πολ.Δ., ενώ εφαρμοστέο είναι το Ελληνικό δίκαιο, κατά τη διάταξη του άρθρου 16 του Α.Κ., σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 14 του ίδιου Κώδικα, ως το δίκαιο της τελευταίας, κατά τη διάρκεια του γάμου, κοινής συνήθους διαμονής των συζύγων.
ΙΙ. Με την από 12.4.2012 αγωγή του, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά), ο ενάγων, …….., ζήτησε να λυθεί ο πολιτικός γάμος του με την εναγομένη, ………., ισχυριζόμενος ότι οι μεταξύ αυτού και της εναγομένης – συζύγου του σχέσεις έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά, από την ειδικά αναφερόμενη ανάρμοστη σε σύζυγο συμπεριφορά της τελευταίας, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης τους να είναι αφόρητη γι’ αυτόν. Με τέτοιο περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1438 και 1439 §1 του Α.Κ. και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία. Σημειωτέον ότι η αγωγή δεν περιέχει βάση ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης των διαδίκων, λόγω διετούς διάστασης, αφού για το ορισμένο αυτής ο ενάγων έπρεπε να επικαλείται την ύπαρξη διετούς διάστασής του με την εναγομένη (Α.Π. 1262/2018, Α.Π. 1350/2017, Α.Π. 2121/2014 και Α.Π. 1628/2012 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Εξάλλου, η δήλωση του ενάγοντος στο ακροατήριο (του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου), ότι επικουρικά προβάλλει τη συμπλήρωση διετούς διάστασης ως λόγο ισχυρού κλονισμού, συνιστά απαράδεκτη μεταβολή της βάσης της αγωγής, κατ’ άρθρο 224 εδ. β´ του Κ.Πολ.Δ., αφού δεν επιτρέπεται η συμπλήρωση της νομικής αοριστίας της αγωγής, ήτοι της επίκλησης το πρώτον διετούς διάστασης, πράγμα που θα αιφνιδίαζε ανεπίτρεπτα την εναγομένη (Α.Π. 449/2014, Α.Π. 184/2007 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 263/2005 Ελλ.Δ/νη 2006, σελ. 1345).
ΙΙΙ. Κατά το άρθρο 1439 §1 του Α.Κ., κάθε ένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά στο πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης, να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Με την διάταξη αυτή καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης, χωρίς να απαιτείται το στοιχείο της υπαιτιότητας για να δύναται να ζητηθεί το διαζύγιο. Έτσι ο ενάγων, για τη θεμελίωση και παραδοχή της αγωγής του, θα πρέπει να επικαλεσθεί και ν’ αποδείξει ότι ο γάμος έχει κλονισθεί από ορισμένα γεγονότα που αναφέρονται στο πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων, με την έννοια της ύπαρξης αιτιώδους συνδέσμου ανάμεσα στα αντικειμενικά πρόσφορα κλονιστικά της έγγαμης σχέσης γεγονότα, στο πρόσωπο του εναγομένου συζύγου του ή και των δύο και ότι ο κλονισμός είναι τόσο ισχυρός, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της συμβίωσης να έχει καταστεί γι’ αυτόν αφόρητη. Αν το κλονιστικό γεγονός αφορά και στους δύο συζύγους, το προς διάζευξη δικαίωμα γεννάται, ανεξαρτήτως από το ποιον από τους δύο βαρύνει περισσότερο η ύπαρξη του και από το αν υπάρχει υπαιτιότητα στο πρόσωπο του ενός μόνο. Αν όμως το κλονιστικό γεγονός συνδέεται αποκλειστικά με το πρόσωπο του ενάγοντος, δεν γεννάται υπέρ αυτού δικαίωμα διάζευξης με βάση την ως άνω διάταξη του άρθρου 1439 §1 Α.Κ. (Α.Π. 921/2018 και Α.Π. 428/2016 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).
- Στην προκείμενη περίπτωση, από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα, που εξετάστηκε, με επιμέλεια του ενάγοντος, στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδρίασής του (η εναγομένη δεν ζήτησε την εξέταση κάποιου μάρτυρα ούτε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου), καθώς και από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ενώ η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων μόνο από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1001/2012 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ» και Α.Π. 1628/2003 Ελλ.Δ/νη 2004, σελ. 724), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο (άρθρο 336 §4 του Κ.Πολ.Δ.), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν, νόμιμο πολιτικό γάμο στις 21.4.2005, στο Δημαρχείο Γλυφάδας και συντάχθηκε η ………../2005 ληξιαρχική πράξη γάμου του ληξίαρχου του Δήμου Γλυφάδας. Πριν από τη σύναψη του ως άνω γάμου τους οι διάδικοι είχαν αποκτήσει ένα τέκνο, τον ….., που γεννήθηκε στις 26.6.2004 και το οποίο ο ενάγων αναγνώρισε εκούσια, με την πράξη …../ 10.9.2004 της Συμβολαιογράφου Πειραιά, ……… Μετά το γάμο τους (οι διάδικοι) εγκαταστάθηκαν σε κατοικία ιδιοκτησίας του ενάγοντος, στη Νίκαια Αττικής, επί της οδού ………… Αρχικά η έγγαμη συμβίωση υπήρξε αρμονική και χωρίς προβλήματα. Περί το έτος 2010 άρχισαν οι έριδες μεταξύ των διαδίκων, οι οποίοι, σημειωτέον είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας (ο ενάγων γεννήθηκε το έτος 1960 και η εναγομένη το έτος 1981). Αφορμή για την έναρξη των ως άνω προβλημάτων αποτέλεσε η μη σωστή επιμέλεια και φροντίδα της εναγομένης για την ομαλή πνευματική και σωματική ανάπτυξη του τέκνου των διαδίκων και η έλλειψη ευταξίας και καθαριότητας της συζυγικής οικίας. Τα ανωτέρω βεβαίωσαν η οικογενειακή φίλη και γείτονας, κατά το χρόνο της κοινής συμβίωσης των διαδίκων, ………. και ο οικογενειακός φίλος …….., που επισκεπτόταν την οικία των διαδίκων. Μάλιστα, η ……….., νηπιαγωγός και ιδιοκτήτρια του παιδότοπου “………”, που βρίσκεται επί της οδού …….., πλησίον της τελευταίας κοινής κατοικίας των διαδίκων, στην από 5.6.2012 ένορκη βεβαίωσή της, κατέθεσε ότι η εναγομένη άφηνε τον ανήλικο γιο των διαδίκων στον ως άνω παιδότοπο καθημερινά, τα απογεύματα, και τα Σαββατοκύριακα τα πρωινά, ελάχιστες δε φορές το παρακολουθούσε από κοντά με τις άλλες μητέρες. Προς τούτο η εναγομένη μάλιστα, ισχυριζόταν στην ως άνω ιδιοκτήτρια του παιδότοπου ότι τα Σαββατοκύριακα εργαζόταν στην επιχείρηση του ενάγοντος, κάτι που δεν αποδείχθηκε. Η τελευταία μάρτυρας επίσης κατέθεσε ότι κάποιες φορές που τηλεφώνησε στην εναγομένη, προκειμένου να την ενημερώσει για θέματα που αφορούσαν το παιδί, ποτέ δεν απαντούσε, με αποκορύφωμα μία ημέρα, που το τελευταίο ψηνόταν στον πυρετό και είχε ανάγκη εξέτασης από γιατρό. Σημειωτέον ότι οι ενόρκως καταθέσαντες ………. και ……….. ανέφεραν πως δέχθηκαν προειδοποιήσεις με απειλητικό τόνο από την εναγομένη, ότι θα τους υπέβαλλε μηνύσεις στην περίπτωση που κατέθεταν ενόρκως. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά το χρονικό διάστημα από 1η έως και 7η Ιουλίου 2010, με περισσότερες πράξεις επιτέθηκε στην εναγομένη και τη χτυπούσε με τα χέρια του σε όλο της το σώμα και με τη ζώνη, στα χέρια, στα πόδια και την πλάτη της, με αποτέλεσμα να υποστεί σωματικές κακώσεις. Για τις πράξεις του αυτές κρίθηκε ένοχος, με την απόφαση ΒΤ5381/2015 του Β´ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, του αναγνωρίστηκε, ωστόσο, κατόπιν σχετικής κατάθεσης της εναγομένης, το ελαφρυντικό του ότι επέδειξε ειλικρινή μεταμέλεια για τις πράξεις του αυτές. Κατά της τελευταίας απόφασης ο ενάγων άσκησε έφεση, κατά την εκδίκαση της οποίας η δικογραφία επιστράφηκε στον Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά, προκειμένου να τεθεί στο αρχείο, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 9 του ν. 4411/2016, οπότε δεν εκδικάστηκε επί της ουσίας σε δεύτερο βαθμό. Αποτέλεσμα της ανωτέρω συμπεριφοράς του ενάγοντος, ήταν να αποχωρήσει η εναγομένη, μαζί με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, από τη συζυγική οικία και να μεταβεί στην πατρική της οικία, στους ….. Καστοριάς. Στη συνέχεια, ο ενάγων επισκέφθηκε την εναγομένη, στην οικία των γονέων της, στις 17.7.2010 και με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων επέστρεψε στη Νίκαια. Επειδή το τελευταίο παραπονούνταν ότι έχει πόνους στον πρωκτό, στις 20.7.2010, μετέβησαν στον παιδίατρο που παρακολουθούσε το ως άνω ανήλικο τέκνο, ……….. Ο τελευταίος, αφού το εξέτασε, αποφάνθηκε ότι πάσχει από ραγάδες δακτυλίου πρωκτού. Στις 22.7.2010 το ως άνω ανήλικο εισήχθη στην παιδιατρική κλινική του Γ.Κ.Ν. Νίκαιας – Πειραιά “Άγιος Παντελεήμων” για τη διενέργεια εξετάσεων. Και εκεί, ύστερα από ΠΔΧ εκτίμηση διαπιστώθηκε ραγάδα πρωκτικού δακτυλίου 6ης ώρας, εντούτοις και εν αναμονή της ιατροδικαστικής εξέτασης, η εναγομένη, με δική της ευθύνη, πήρε το ανήλικο τέκνο των διαδίκων και εξήλθαν από το Νοσοκομείο. Τα ανωτέρω βεβαιώνει η ειδικευόμενη της παιδιατρικής του ως άνω Νοσοκομείου, . ….. Η συμπεριφορά αυτή της εναγομένης, ως μητέρας, ενώ φερόταν ότι το παιδί της είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά ανεξαρτήτως της πορείας της υπόθεσης (σημειωτέον ότι ο αδερφός της απαλλάχθηκε με το βούλευμα 35/2016 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Καστοριάς) και ενώ εκείνο το χρονικό διάστημα υπήρχαν ενδείξεις, τόσο απ’ όσα φερόταν πως είχε αναφέρει το ανήλικο τέκνο ενώπιον τρίτων, όσο και από τις σχετικές ιατρικές βεβαιώσεις, επέτειναν τις ήδη άσχημες σχέσεις των διαδίκων. Περαιτέρω, η εναγόμενη κατήγγειλε τον ενάγοντα για ενδοοικογενειακή απειλή και σωματική βλάβη κατ’ εξακολούθηση, κατηγορίες από τις οποίες εν τέλει απαλλάχθηκε, με την απόφαση 794/2017 του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά (για πλημμελήματα). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, κατόπιν της απόφασης 556/2010 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) ανατέθηκε προσωρινά στην εναγομένη η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των διαδίκων και καθορίστηκαν προσωρινά η διατροφή του τελευταίου και το δικαίωμα επικοινωνίας με αυτό από τον ενάγοντα. Στο πλαίσιο άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας του με το ως άνω ανήλικο τέκνο, ο ενάγων επισκέφθηκε την Καστοριά, στις 24.12.2010 και στις 28.1.2011. Στις 11.2.2011, η εναγομένη, κατόπιν πιέσεων του ενάγοντος για την αποκατάσταση της έγγαμης σχέσης τους, επέστρεψε μαζί του στη συζυγική οικία, αρχικά χωρίς το ανήλικο τέκνο, το οποίο πήραν μαζί τους, στις 26.2.2011. Εντούτοις, αν και διαβίωσαν μαζί μέχρι και τα μέσα Ιανουαρίου του 2012, δεν κατάφεραν να αποκαταστήσουν την έγγαμη σχέση τους και δημιουργήθηκαν μεταξύ τους εκ νέου έριδες, με αφορμή τη φερόμενη πράξη του αδερφού της σε βάρος του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, η δε εναγομένη αποχώρησε εκ νέου από τη συζυγική οικία με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων. Σύμφωνα μάλιστα με την απόφαση 77/2014 του ίδιου ως άνω δικαστηρίου, που δίκασε κατά την ειδική διαδικασία του άρθρου 681Β του Κ.Πολ.Δ., ο εναγόμενος επέδειξε απαξιωτική, εξυβριστική και προσβλητική με χειροδικίες ενίοτε συμπεριφορά. Ακολούθησαν νέες δίκες, μεταξύ των διαδίκων για το δικαίωμα επιμέλειας, επικοινωνίας. Τελικά, στο πλαίσιο δίκης διατροφής της εναγομένης και του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ολοκληρώθηκαν οι μεταξύ των διαδίκων αντιδικίες, με τη σύναψη πρακτικού συμβιβασμού, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά 3/2017 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καστοριάς. Κατόπιν τούτων, οι σχέσεις μεταξύ του ενάγοντος και της εναγομένης – συζύγου του έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά, από λόγους που αφορούν στο πρόσωπο και των δύο διαδίκων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της συμβίωσης να έχει καταστεί αφόρητη για τον ενάγοντα.
- Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η αγωγή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και ν’ απαγγελθεί η λύση του γάμου μεταξύ των διαδίκων. Περαιτέρω, πρέπει, να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα των παραβόλων, που κατέθεσε, συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ, αφού, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, για την υπό κρίση διαφορά δεν υπήρχε υποχρέωση καταβολής παραβόλου. Τέλος, εφόσον πρόκειται για διαφορά ανάμεσα σε συζύγους (άρθρα 179 και 183 εδ. β´ του Κ.Πολ.Δ.), πρέπει να συμψηφισθούν, στο σύνολό τους, τα δικαστικά έξοδα, μεταξύ των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία την από 18.10.2016 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2016 έφεση της ………
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 663/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 12.4.2012 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2012 αγωγή του …..
Δέχεται αυτήν.
Απαγγέλλει τη λύση του πολιτικού γάμου των διαδίκων, που έλαβε χώρα, στις 21.4.2005, στο Δημαρχείο Γλυφάδας.
Διατάσσει την επιστροφή των κατατεθέντων από την εκκαλούσα παραβόλων, ποσού διακοσίων (200) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Συμψηφίζει, στο σύνολό τους, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 23 Ιουλίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ