ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 558/2019
ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 19-10-2018 και με Γ.Α.Κ. …./23-10-2018 και Ε.Α.Κ. …./23-10-2018 έφεση του ηττηθέντος εν μέρει ενάγοντος, η οποία βάλλει κατά της κατ’ αντιμωλία των διαδίκων εκδοθείσας με αριθμό 2097/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, δικάζοντος κατά την τακτική διαδικασία (άρθ. 51 ν. 2172/1993, 226 επ. Κ.Πολ.Δ.), με την οποία (απόφαση) έγινε εν μέρει δεκτή η από 9-7-2015 και με Γ.Α.Κ. …/22-7-2015 και Α.Κ. …./22-7-2015 αγωγή του εκκαλούντος κατά της εφεσίβλητης και απορρίφθηκε στο σύνολό της η συνεκδικασθείσα από 18-7-2016 και με Γ.Α.Κ. …./2016 και Ε.Α.Κ. …./2016 ανακοίνωση δίκης – προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή της τελευταίας, απευθυνόμενη κατά της ασφαλιστικής εταιρίας «……….», έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1 εδάφ. β’, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 23-10-2018 (με Γ.Α.Κ. …/23-10-2018 και Ε.Α.Κ. …./23-10-2018) προ πάσης επίδοσης της πρωτόδικης απόφασης, αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε άλλωστε προκύπτει οίκοθεν από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα, αλλά σε κάθε περίπτωση εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (Φ.Ε.Κ. Α’ 87) και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ. 2 του αυτού άρθρου και νόμου για τα ένδικα μέσα που ασκούνται μετά την 1-1-2016 και επομένως εφαρμόζεται εν προκειμένω, ενώ και η προσβαλλόμενη απόφαση του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου εκδόθηκε, χωρίς να επιδοθεί, μετά την 1-1-2016 και συγκεκριμένα στις 8-5-2017] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, ενώ, επιπροσθέτως, έχει καταβληθεί από τον εκκαλούντα κατά την κατάθεσή της το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ. παράβολο, αρμόδια δε καθ’ ύλη και κατά τόπον φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την τακτική διαδικασία που εφάρμοσε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (άρθρα 226 επ, 522, 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.).
Ο ενάγων και ήδη εκκαλών …….. άσκησε την από 9-7-2015 και με Γ.Α.Κ. ../22-7-2015 και Α.Κ. …/22-7-2015 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά την τακτική διαδικασία, στην οποία εξέθετε ότι στις 12-4-2014, στη θαλάσσια περιοχή Άκρα Πούντα Βαθέως …., η υπό ελληνική σημαία αλιευτική λέμβος «Β.», πλοιοκτησίας του, κυβερνούμενη από τον ίδιο, υπέστη τις αναφερόμενες ζημίες, βυθίστηκε και απώλεσε τον αναφερόμενο εξοπλισμό της, λόγω σύγκρουσής της με το υπό ελληνική σημαία πλοιάριο «Κ.», πλοιοκτησίας της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης εταιρίας «………..», κυβερνούμενο από τον προστηθέντα απ’ αυτήν κυβερνήτη του ……………., υπό τις ειδικότερες συνθήκες που περιγράφονται στην αγωγή. Ότι η σύγκρουση – κατά την οποία επήλθε και ο περιγραφόμενος τραυματισμός του, που επέφερε και τις αναφερόμενες εντεύθεν βλάβες της υγείας του – οφειλόταν στην αποκλειστική υπαιτιότητα του κυβερνήτη του άνω πλοιαρίου της εναγομένης, ο οποίος δεν έλαβε τα απαραίτητα μέτρα για να διεξάγει το πλοίο του ασφαλή πλεύση, ούτε μερίμνησε να απομακρυνθεί από την πορεία της λέμβου του, ούτε μείωσε εγκαίρως την ταχύτητά του. Ότι η τελευταία, μετά την ανέλκυση της λέμβου του – που ήταν προορισμένη και εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα και παρακολουθήματα και εφοδιασμένη με ειδική άδεια για τη διενέργεια παράκτιας ναυτιλίας – αναγνωρίζοντας την αποκλειστική υπαιτιότητα του προστηθέντος απ’ αυτήν κυβερνήτη του ζημιογόνου πλοιαρίου της και την ευθύνη της προς αποζημίωσή του (ενάγοντος), φρόντισε και επισκεύασε με δικά της έξοδα τη λέμβο του σε ειδικό ναυπηγείο της επιλογής του. Ότι περαιτέρω όμως αρνείται αυτή μέχρι σήμερα να τον αποζημιώσει για την αξία του αναφερόμενου εξοπλισμού της λέμβου του ο οποίος απωλέσθηκε ή καταστράφηκε κατά τη βύθισή της, καθώς και για τα αναφερόμενα απολεσθέντα εισοδήματα (από πώληση αλιευμάτων) που θα αποκόμιζε κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, εάν δεν είχε αποσυρθεί η λέμβος του για επισκευές κατά το διάστημα από 12-4-2014 έως 15-9-2014, προσδιορίζοντας κατά μέσον όρο κατά το διάστημα αυτό την ημερήσια ποσότητα (βάρος) των προσδοκώμενων αλιευμάτων του, την καθαρή τιμή πώλησης αυτών και τα ημερήσια έξοδα της λέμβου του. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 101,353,80 ευρώ ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της θετικής του ζημίας (απολεθέντος εξοπλισμού) και της αποθετικής του ζημίας (διαφυγόντων εισοδημάτων) και ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την προσβολή της υγείας του και της σωματικής του ακεραιότητας, την σωματική και ψυχική ταλαιπωρία στην οποία υποβλήθηκε και τον κίνδυνο που διέτρεξε, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του, συνεκδικάζοντας την αγωγή και την ανακοίνωση δίκης – προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, αφενός έκρινε την πρώτη (κύρια αγωγή) επαρκώς ορισμένη (πλην του κονδυλίου αποθετικής ζημίας / διαφυγόντος κέρδους, το οποίο απέρριψε ως αόριστο λόγω μη επίκλησης περιστατικών που να προσδιορίζουν με σαφήνεια την προσδοκία του επικαλούμενου κέρδους) και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 299, 330, 346, 914, 922, 932 Α.Κ, 84, 105, 106, 235 επ. Κ.Ι.Ν.Δ. και 907, 908 και 176 Κ.Πολ.Δ, και στη συνέχεια την έκανε εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, υποχρεώνοντας την εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.800,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, και αφετέρου απέρριψε τη δεύτερη (προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή) ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης της ανακοινούσας δίκης / προσεπικαλούσας / παρεμπιπτόντως ενάγουσας. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την υπό κρίση έφεσή του, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτήν και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου καθώς και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το μέρος που απέρριψε την αγωγή του, προκειμένου στη συνέχεια να γίνει δεκτή αυτή στο σύνολό της.
Κατά το άρθρο 298 ΑΚ, η αποζημίωση περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του δανειστή (θετική ζημία), καθώς και το διαφυγόν κέρδος, λογίζεται δε ως τέτοιο το προσδοκώμενο με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί. Συνεπώς, για να είναι ορισμένη κατά τα άρθρα 111 παρ. β’, 118 αρ. 4 216 Κ.Πολ.Δ. η αγωγή, με την οποία επιδιώκεται η επιδίκαση διαφυγόντος κέρδους, πρέπει να εκτίθενται σαφώς σ’ αυτή τα περιστατικά που προσδιορίζουν την προσδοκία του αντίστοιχου κέρδους. Δεν αρκεί δηλαδή να αναφέρονται αφηρημένα στο δικόγραφο της αγωγής οι σχετικές με τον προσδιορισμό του διαφυγόντος κέρδους εκφράσεις του νόμου ούτε του συνολικώς φερομένου ως διαφυγόντος κέρδους, αλλά απαιτείται η εξειδικευμένη και λεπτομερής, κατά περίπτωση, μνεία των περιστατικών, περιστάσεων και μέτρων, που καθιστούν πιθανό το κέρδος ως προς τα επιμέρους κονδύλια, καθώς και η ιδιαίτερη επίκληση των κονδυλίων αυτών (Ολ.Α.Π. 20/1992, Α.Π. 220/2012, Α.Π. 919/2011, Α.Π. 175/2010, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, με την αγωγή του ο εκκαλών ζήτησε να του επιδικαστεί ως αποζημίωση το ποσό των 22.950,00 ευρώ ως διαφυγόντα κέρδη τα οποία προσδοκούσε κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων από την αλίευση και πώληση ιχθύων για το χρονικό διάστημα από 12-4-2014 έως και 15-9-2014, ήτοι επί 5 μήνες και 3 ημέρες που η αλιευτική λέμβος του έμεινε ακινητοποιημένη λόγω επισκευών. Ειδικότερα ισχυρίστηκε ότι, ενόψει του περιγραφόμενου εξοπλισμού της λέμβου του, που ήταν προορισμένη να εκτελεί παράκτια αλιεία με δίκτυα, καθώς και της ειδικής εμπειρίας του, των ικανοτήτων και γνώσεών του ως αλιέα και κατόχου επαγγελματικής άδειας παράκτιας αλιείας για τον εντοπισμό και την αλιεία ιχθύων στα Μέθανα, ως και της τιμής πώλησης αυτών, θα αλίευε κατά μέσον όρο 7 κιλά ψάρια ημερησίως, τα οποία θα πωλούσε προς 25,00 ευρώ το κιλό και θα εισέπραττε συνολικά 175,00 ευρώ, εκ των οποίων ποσών (στα οποία δεν αναφέρει ότι περιλαμβάνεται ο Φ.Π.Α.) 25,00 ευρώ θα κατέβαλε για έξοδα και συνεπώς, εάν δεν συνέβαινε το ατύχημα, θα του απέμεναν καθαρά 150,00 ευρώ την ημέρα και κατά τις 153 ημέρες του παραπάνω διαστήματος θα κέρδιζε συνολικά καθαρό ποσό 22.950,00 ευρώ. Από το ανωτέρω περιεχόμενο της αγωγής προκύπτει ότι αυτή είναι επαρκώς ορισμένη, σύμφωνα με την προεκτεθείσα σκέψη, όσον αφορά τον προσδιορισμό των διαφυγόντων κερδών και ότι περιέχει όλα τα απαιτούμενα από τα άρθρα 111 παρ. β , 118 αρ.4, 216 Κ.Πολ.Δ. και 297 εδ. α’, 298, 914 Α.Κ. στοιχεία, καθώς αναγράφεται σ’ αυτή με σαφήνεια και πληρότητα ότι για την περιγραφόμενη αλιευτική λέμβο του ο ενάγων διαθέτει επαγγελματική άδεια παράκτιας αλιείας με δίχτυα, το βάρος και η καθαρή αξία (χωρίς Φ.Π.Α.) των ιχθύων που με την ειδική εμπειρία, ικανότητες και γνώσεις του ως αλιέα – κατόχου της άνω επαγγελματικής άδειας κατά μέσον όρο θα αλίευε και θα πωλούσε καθημερινά εάν δεν είχε στερηθεί την εκμετάλλευση της λέμβου του, που αποτελούν τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων και τις ειδικές περιστάσεις εκ των οποίων υπολογίζει με πιθανότητα εκ των προτέρων και βάσει αντικειμενικών κριτηρίων τα απολεσθέντα κέρδη του, ενώ τα επιμέρους είδη των ιχθύων που θα αλίευε, η καθαρή τιμή τους (χωρίς το Φ.Π.Α.) και τα χρόνια της εμπειρίας του δύναται να προκύψουν και εκ των αποδείξεων. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που απέρριψε το ανωτέρω κονδύλι ως απαράδεκτο λόγω αοριστίας, με την αιτιολογία ότι ο ενάγων δεν αναφέρει περιστατικά, τα οποία να προσδιορίζουν με σαφήνεια την προσδοκία του κέρδους που επικαλείται, με βάση την, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, πιθανότητα, διότι υπολογίζει αφηρημένα ένα συνολικό κέρδος χωρίς καμία εξειδίκευση και αιτιολογία ή αναφορά σε συγκεκριμένα είδη ψαριών που θα αλίευε και θα πωλούσε και εάν στην τιμή που υπολογίζει περιλαμβάνεται ΦΠΑ ή όχι, ούτε αναφέρει τα χρόνια της εμπειρίας του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τις σχετικές διατάξεις. Μετά ταύτα, ο σχετικός (πρώτος) λόγος της έφεσης του ενάγοντος πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος κατ’ ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και να κρατηθεί η αγωγή και να εκδικαστεί εκ νέου από νομική και ουσιαστική άποψη, χωρίς να ισχύει εν προκειμένω, μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του εκκαλούντος, λόγω της εξαφάνισης της προσβαλλόμενης απόφασης κατ’ άρθρο 536 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. (Εφ.Αθ. 84/2018, Εφ.Πειρ. 164/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Β. Βαθρακοκοίλη, Ερμ.Νομ.Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 536, αριθ. 4, σ. 389 και αριθ. 10, σ. 390).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων που λήφθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται απομαγνητοφωνημένες στα επικαλούμενα και σε επίσημο αντίγραφο προσκομιζόμενα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, εκτιμώμενες κατά το λόγο γνώσης και το βαθμό αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρος, καθώς και από το σύνολο των εγγράφων [μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται: α) φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1 περ. γ’, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ, όπως η πρώτη των διατάξεων αυτών αντικαταστάθηκε με το άρθρο 40 παρ. 1 του Ν. 3994/2011), οι οποίες θεωρούνται ιδιωτικά έγγραφα (Α.Π. 1626/2000, ΕλλΔνη 2001, 711) και β) αντίγραφα των εγγράφων της ποινικής δικογραφίας που σχηματίστηκε για το ένδικο συμβάν από το Ανακριτικό Γραφείο του Λιμενικού Σταθμού … που διενήργησε προανάκριση (ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις, ανώμοτες εξηγήσεις, έκθεση ένορκης προανάκρισης, κ.λ.π.), που εκτιμώνται προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Α.Π. 359/2011, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Θεσ. 1271/2012, Αρμ. 2014, 603)], τα οποία (έγγραφα) οι διάδικοι επικαλούνται και νομότυπα προσκομίζουν είτε για να ληφθούν αυτοτελώς υπόψη ως αποδεικτικά μέσα είτε, επικουρικώς, ως δικαστικά τεκμήρια, μερικών μάλιστα εκ των οποίων (εγγράφων) γίνεται ειδικότερη μνεία κατωτέρω, χωρίς να παραγνωρίζεται η αποδεικτική δύναμη των λοιπών, σε συνδυασμό προς τις μερικές μόνον παραδοχές και ομολογίες των διαδίκων που συνάγονται από τα δικόγραφά τους και εκτιμώνται κατ’ άρθρα 261 εδάφ. β’, 352 παρ. 1 και 524 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, αλλά και προς τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.), αποδεικνύονται πλήρως, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων ……….. είναι αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος της με αριθμό λεμβολογίου … ξύλινης Ε/Π – Α/Κ λέμβου «Β.», κ.ο.χ. 2,93 κόρων, μήκους νηολόγησης 7,50 μ, πλάτους νηολόγησης 2,60 μ, βάθους νηολόγησης 0,80 μ, για την οποία έχει εκδοθεί στο όνομά του η από 27-1-2005 άδεια εκτέλεσης πλόων επαγγελματικού σκάφους του Λ/Σ …. Στις 12-4-2014 και περί ώρα 16.40 μ.μ, το με αριθ. νηολογίου Πειραιά 8025 και πρώην νηολογίου …. βοηθητικό πλοιάριο ιχθυοκαλλιέργειας «Κ.», κ.ο.χ. 4,77 κόρων και μήκους 8,40 μ, που είχε στην κυριότητά της και εκμεταλλευόταν για τις ανάγκες της ιχθυοκαλλιέργειάς της η εναγομένη εταιρία «………..», το οποίο έπλεε στη θαλάσσια περιοχή λιμένος Άκρα Πούντα Βαθέως …., κινούμενο με ταχύτητα που δεν διαπιστώθηκε επακριβώς, αλλά ήταν μεγαλύτερη των 10 ναυτικών μιλίων, σε κάθετη, σε σχέση με την πορεία της αλιευτικής λέμβου, πορεία, από την περιοχή …, που βρίσκονται τα ιχθυοτροφεία της εναγομένης, προς τον όρμο Σκούμπη και την περιοχή Βένιζα και είχε κυβερνήτη τον προστηθέντα από την εναγομένη ……………., συγκρούστηκε με την άνω λέμβο του ενάγοντος, που βρισκόταν στην ως άνω περιοχή και με κυβερνήτη τον ενάγοντα κινούνταν με 2-3 μίλια την ώρα, με κατεύθυνση από Άκρα Πούντα προς Καλλονή, ρίχνοντας δίχτυα στη θάλασσα. Ειδικότερα, ο κυβερνήτης του άνω βοηθητικού πλοιαρίου, κατά παράβαση των διατάξεων του Ν.Δ. 93/1974 (Κανονισμού προς αποφυγή συγκρούσεων στη θάλασσα) και από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε από τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει ως κάθε μέσος συνετός κυβερνήτης τέτοιου πλοιαρίου, σύμφωνα με την κοινή πείρα, τη λογική και τους κανόνες της ναυτικής τέχνης και ασφαλούς ναυσιπλοΐας, δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την αλιευτική λέμβο του ενάγοντος – ο οποίος είχε προσπαθήσει, αρχικά με ηχητικά σήματα και κινήσεις των χεριών του να κάνει αισθητή την παρουσία του και στη συνέχεια με ελιγμό αποφυγής της λέμβου του πρόσω και δεξιά να αποτρέψει τη σύγκρουση – και επέπεσε με την πλώρη του πλοιαρίου του στο πάνω δεξιό πρυμναίο μέρος της λέμβου, εμβολίζοντάς την και προκαλώντας της ρήγμα, συνεπεία του οποίου προκλήθηκε λίγο αργότερα η ημιβύθισή της. Ενόψει των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι το άνω ναυτικό ατύχημα προκλήθηκε από αποκλειστική υπαιτιότητα του προστηθέντος από την εναγόμενη κυβερνήτη του άνω βοηθητικού πλοιαρίου, ο οποίος, κατά το χρόνο του ατυχήματος α) δεν τηρούσε διαρκώς την πρέπουσα οπτική και ακουστική επιτήρηση (Look out) δια παντός διαθεσίμου πρόσφορου μέσου κατά τις επικρατούσες περιστάσεις και συνθήκες, ούτως ώστε να έχει εκτίμηση της κατάστασης και του κινδύνου συγκρούσεως (άρθρο 5 Κανονισμού) και β) δεν έπλεε ανά πάσα στιγμή με ασφαλή ταχύτητα, ούτως ώστε να δύναται να λαμβάνει πρέποντα και αποτελεσματικά μέτρα προς αποφυγή συγκρούσεως και να ακινητοποιεί εντός της ενδεδειγμένης για τις επικρατούσες περιστάσεις και συνθήκες αποστάσεως (άρθρο 6 Κανονισμού). Επισημαίνεται εδώ ότι η εναγόμενη δεν αμφισβητεί ειδικά την αποκλειστική υπαιτιότητα του προστηθέντος της, ο οποίος άλλωστε, κατά την κατάθεσή του στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, παραδέχθηκε ότι δεν είδε τη λέμβο γιατί «καθρέφτιζε το τζάμι» στην καμπίνα του. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, μετά τη σύγκρουση ο ενάγων εκτινάχθηκε από το μεσαίο τμήμα στο πρωραίο τμήμα της λέμβου του και υπέστη κακώσεις ΔΕ ώμου, αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης και ΔΕ υποχονδρίου, ενώ η λέμβος του άρχισε σταδιακά να «βάζει νερά» και να βυθίζεται με το πρυμναίο τμήμα της, με το οποίο εν τέλει ακούμπησε και ακινητοποιήθηκε πάνω σε ξέρα, σε βάθος 3-4 μέτρων, ο δε ενάγων έπεσε στη θάλασσα, απ’ όπου περισυλλέγη άμεσα από το βοηθητικό πλοιάριο της εναγομένης. Ακολούθως, μετά από κλήση του κυβερνήτη του άνω πλοιαρίου, στο σημείο της σύγκρουσης έσπευσε το σκάφος «Κ1», κυριότητας της εναγομένης, η αρμόδια λιμενική Αρχή, καθώς και ο δύτης ………, μετά δε από μια ώρα περίπου και το αλιευτικό σκάφος του ………., συναδέλφου και μάρτυρα του ενάγοντος, ο οποίος ενημερώθηκε τηλεφωνικά από τη σύζυγο του τελευταίου, προκειμένου να περισυλλέξουν τα επιπλέοντα αντικείμενα της αλιευτικής λέμβου, να συνδράμουν στη ρυμούλκηση αυτής μέχρι τη στεριά και να ανασύρει ο δύτης από την ξέρα το βυθισμένο εξοπλισμό της. Πράγματι, αρχικά περισυλλέγη ο εξοπλισμός της λέμβου του που επέπλεε (αφρόδιχτα, τιμόνι, τελάρα, κ.ά.), στη συνέχεια μεταφέρθηκε ο ενάγων με βαρκάκι στη στεριά και ακολούθως η λέμβος του ρυμουλκήθηκε με σχοινιά από τα άνω σκάφη και ανασύρθηκε από δύτη της εναγομένης και ο υπόλοιπος βυθισμένος εξοπλισμό της. Οι υλικές ζημιές που υπέστη από το ατύχημα η άνω λέμβος στο δεξιό πρυμναίο μέρος της αποκαταστάθηκαν στη συνέχεια με επιμέλεια και καταβολή εξ ολοκλήρου του ποσού της επισκευής από την εναγόμενη στο ναυπηγείο της εταιρίας «………..» στην ….. Ερμιονίδας, στο οποίο μεταφέρθηκε αυτή για επισκευή, καθ’ υπόδειξη του ενάγοντος, όπως συνομολογείται από τους διαδίκους. Συγκεκριμένα, για την πλήρη επισκευή της λέμβου του η εναγόμενη κατέβαλε το συνολικό ποσό των 15.022,20 ευρώ και για την πλήρη επισκευή της μηχανής της το συνολικό ποσό των 2.460,00 ευρώ, ήτοι συνολικά κατέβαλε 17.515,20 ευρώ. Όπως δε δεν αμφισβητείται από τον ενάγοντα, όλες οι εργασίες επισκευής της λέμβου του (γενική ξυλουργική επισκευή, γενικός χρωματισμός και χρωματισμός υφάλων, επισκευή χοάνης προπέλας, αντικατάσταση άξονα, γενική ανακατασκευή της μηχανής και της ραβέρσας) έγιναν με την επίβλεψη και έγκρισή του και ο ίδιος την παρέλαβε στις 28-7-2014 από το προαναφερθέν ναυπηγείο, υπογράφοντας το με ίδια ημερομηνία πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής, στο οποίο βεβαιώνει ότι αποκαταστάθηκαν όλες οι ζημίες της και ότι καμία απαίτηση δε διατηρεί για τη ζημία της λέμβου του, η οποία έκτοτε παραμένει αξιόπλοη και εκμεταλλεύσιμη επαγγελματικά, τουλάχιστον από άποψη επισκευής, σύμφωνα με τον προορισμό της. Περαιτέρω, με τον τρίτο λόγο της έφεσής του ο ενάγων επαναφέρει τον ισχυρισμό που προέβαλε με την αγωγή του, ότι κατά το χρόνο του ατυχήματος η λέμβος του διέθετε τον περιγραφόμενο στην αγωγή του εξοπλισμό, στον οποίο περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, δίχτυα βυθού Νο 210/6 και συνολικά 5 άγκυρες και ότι ο εξοπλισμός αυτός, συνολικής αξίας 8.403,80 ευρώ των διχτύων και 753,00 ευρώ των λοιπών εξαρτημάτων της λέμβου, απωλέσθηκε κατά τη βύθιση της λέμβου του. Ο ισχυρισμός του όμως αυτός δεν αποδεικνύεται βάσιμος και κατ’ ουσία, καθώς δεν επιβεβαιώνεται από την κατάθεση του μάρτυρος απόδειξης ……… [ο οποίος, μεταξύ άλλων, κατέθεσε ότι ίσως έγινε περισυλλογή εξοπλισμού με το σκάφος της εναγομένης, ότι δεν γνωρίζει τι εξοπλισμό μάζεψε το τελευταίο και ότι ο ενάγων, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τη συζήτηση της αγωγής του (δυόμισι περίπου χρόνια), δεν αγόρασε τον αιτούμενο εξοπλισμό], ούτε από κάποιο φορολογικό παραστατικό (τιμολόγιο, κ.λ.π.) ούτε από τα διδάγματα της κοινής πείρας με βάση τα άνω αποδειχθέντα περιστατικά (ημιβύθιση αλιευτικής λέμβου πάνω σε ξέρα, άμεση περισυλλογή εξοπλισμού της από το ζημιογόνο πλοιάριο και από άλλα σκάφη που προσέτρεξαν σε βοήθεια καθώς και από δύτη με ειδικό καταδυτικό εξοπλισμό, μη αντικατάσταση από τον ενάγοντα του απολεσθέντος εξοπλισμού κατά τα δυόμισι περίπου έτη που μεσολάβησαν μέχρι τη συζήτηση της αγωγής του, κατά την οποία συνέχιζε την επαγγελματική δραστηριότητα του αλιέα). Ο άνω ισχυρισμός του ενάγοντος κλονίζεται έτι περαιτέρω από την κατάθεση του μάρτυρος ανταπόδειξης (………..), ο οποίος κατέθεσε ότι ερευνήθηκε και ο βυθός του σημείου της σύγκρουσης με τον δύτη …….. που περισυνέλλεξε το σύνολο του εξοπλισμού της αλιευτικής λέμβου, ήλεγξε τον βυθό δύο φορές και επειδή ήταν ρηχά τα νερά στο επίδικο σημείο, τα βρήκανε όλα τα πράγματα, μέχρι και τα χαρτιά του σκάφους, ότι τα ίδια δίχτυα, τα αφρόδιχτα που ανασύρανε, ήταν τα ίδια που διέθετε η λέμβος του ενάγοντος κατά το χρόνο της σύγκρουσης, ότι ανέσυραν και δίχτυα βυθού καθώς και μια άγκυρα την οποία επανατοποθέτησαν στη λέμβο, ότι φόρτωσαν στο βοηθητικό πλοιάριο τα πράγματα που είχε στη λέμβο του ο ενάγων και ότι ο ίδιος (………..) προσέφερε διάφορα σωστικά της λέμβου στον ενάγοντα, όπως βεγγαλικά και σωσίβια και ότι σε κάθε περίπτωση και η εναγομένη του κατέβαλε και 300,00 ευρώ στις 12-7-2014 και 500,00 ευρώ στις 2-5-2014 για καταστραφέντα – απολεσθέντα εξαρτήματα, ήτοι συνολικά 800,00 ευρώ, ποσό που, σημειωτέον, υπερκαλύπτει το επίμαχο υπό στοιχείο γ’ κονδύλι της αγωγής για την ανωτέρω αιτία. Σε άλλη κρίση, όσον αφορά το επίμαχο κονδύλι αποζημίωσης για απώλεια διχτύων και λοιπών εξαρτημάτων της λέμβου δεν οδηγείται το Δικαστήριο από τις εισφερθείσες από τον ενάγοντα φωτογραφίες, αφού απ’ αυτές δεν δύναται να εκτιμηθεί ποιόν εξοπλισμό έφερε η λέμβος προ της σύγκρουσης, ποιόν κατά τις δοκιμές που έγιναν σ’ αυτή μετά την ολοκλήρωση των επισκευών της πριν την παραλαβή της από τον ενάγοντα και ποιόν όταν πλέον αυτή, μετά την επισκευή της, επέστρεψε λειτουργική στο λιμάνι των Μεθάνων, ούτε από τις προσκομιζόμενες από τον ενάγοντα προσφορές, αφού αυτές βασίστηκαν στα είδη εξοπλισμού που ο ίδιος είχε ζητήσει από εμπόρους να υπολογιστούν τιμολογιακά καθ’ είδος και συγκεκριμένα α) την έγγραφη προσφορά του εμπόρου ειδών αλιείας ………., σύμφωνα με την οποία το κόστος αγοράς με Φ.Π.Α. 23% των δικτύων, σχοινιών, νημάτων, φελλών, μολυβίων, κ.λ.π. για την κατασκευή των δικτύων αλιείας ανέρχεται στα 5.900,80 ευρώ, χωρίς το κόστος συναρμολόγησης. Και β) την από 8-5-2015 προσφορά του έμπορου ……….., σύμφωνα με τη οποία το κόστος αντικατάστασης όλων των αντικειμένων και εξαρτημάτων της λέμβου του που χάθηκαν ή καταστράφηκαν, ανέρχεται στα 753,00 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε ακολούθως ως αβάσιμο κατ’ ουσία το κονδύλι της αγωγής για απολεσθέντα δίκτυα και εξαρτήματα της λέμβου, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις. Μετά ταύτα ο προαναφερθείς τρίτος λόγος της έφεσης του ενάγοντος κρίνεται απορριπτέος στο σύνολό του ως αβάσιμος κατ’ ουσία. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η επισκευή της άνω λέμβου διήρκεσε από 12-4-2014 μέχρι 28-7-2014, ήτοι επί 107 ημέρες (βλ. το από 28-7-2014 πρωτόκολλο παράδοσης – παραλαβής αυτής που υπογράφηκε μεταξύ των διαδίκων). Και ναι μεν, στο θεωρημένο στο Λ/Σ …. ημερολόγιό της αναγράφεται από τον ενάγοντα ότι αυτή παρέμεινε σε ακινησία λόγω της σύγκρουσης και κατά το χρονικό διάστημα από 29-7-2014 έως 15-9-2014, πλην όμως κατά το χρονικό διάστημα αυτό η αναγραφόμενη ακινησία λόγω σύγκρουσης δεν δικαιολογείται από την άνω αιτία, ενόψει της παράδοσης επισκευασμένης της λέμβου στον ενάγοντα στις 28-7-2014 και της συνεπακόλουθης δυνατότητάς του να συνεχίσει έκτοτε με αυτήν την αλιεία, ως δεν αμφισβητήθηκε και από τον μάρτυρά του ………, ο οποίος, ερωτηθείς γιατί δεν δούλεψε η βάρκα του ενάγοντος τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο που είναι καλοί μήνες, απάντησε χαρακτηριστικά «Πώς; Δεν το κατάλαβα αυτό. Αφού είχε βάρκα. Δεν ξέρω. Ίσως με το πρόβλημά του που είχε νοσηλευτεί, που δεν μπορούσε. Δεν ξέρω. Τώρα από εκεί και πέρα, εγώ ήρθα να πω αλήθεια, δεν ήρθα να πω ψέματα εδώ». Κατά συνέπεια η άνω αλιευτική λέμβος, η οποία ήταν εφοδιασμένη με την από 27-1-2005 άδεια εκτέλεσης πλόων επαγγελματικού αλιευτικού σκάφους που προσκομίζεται σε αντίγραφο, κατά τις 107 ημέρες κατά τις οποίες παρέμεινε εκτός λειτουργίας, εάν δεν είχε επέλθει το ζημιογόνο αποτέλεσμα της αμελούς συμπεριφοράς του άνω προστηθέντος της εναγομένης, μετά πιθανότητας και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα αποκόμιζε κέρδος από την κατά προορισμό χρήση του, ήτοι την αλίευση ιχθύων. Λαμβανομένου δε υπόψη και του προσαγόμενου με επίκληση αντιγράφου του ημερολογίου της άνω λέμβου, το οποίο αναφέρεται στο χρονικό διάστημα από 1-1-2014 έως 31-4-2015, προκύπτει ότι ο ενάγων, ηλικίας 65 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος, μετά μεγάλης πιθανότητας, θα αλίευε κατά το ένδικο χρονικό διάστημα (3,56 μήνες), επί 107 ημέρες, ήτοι αλίευση 7 ημερών εβδομαδιαίως, κατά μέσο όρο αλιεύματα 7 κιλών ημερησίως, τα οποία θα ήταν ως επί τω πλείστον αφρόψαρα, ενόψει του είδους της αλιείας που διενεργούσε με τη μικρή άνω λέμβο του (παράκτια, με αφρόδιχτα και χωρίς δολώματα) και κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, θα είχαν καθαρή αξία κατά μέσον όρο 7,00 ευρώ ανά κιλό, συνεκτιμούμενου και του ότι ο ενάγων δεν προσκόμισε τιμολόγια ή άλλα φορολογικά παραστατικά πώλησης αλιευμάτων του που να δύναται να οδηγήσουν σε προσδοκία μεγαλύτερου ύψους καθαρής αξίας πώλησης αυτών. Επομένως, κατά το άνω χρονικό διάστημα που στερήθηκε την αλιευτική λέμβο του, ο ενάγων θα αποκέρδαινε συνολικά το ποσό των (7,00 κιλά ημερησίως X 7,00 ευρώ το κιλό) = 49,00 ευρώ – 25,00 ευρώ ημερησίως συνομολογούμενα στην αγωγή έξοδα για καύσιμα και συντήρηση της λέμβου του = 24,00 ευρώ X 107 ημέρες) 2.568,00 ευρώ, ποσό το οποίο πρέπει να του επιδικαστεί, κατά μερική παραδοχή του σχετικού αιτήματος της αγωγής του, μετά την προεκτεθείσα εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το σχετικό κεφάλαιό της. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ο ενάγων στην αγωγή του ότι πέφτοντας στη θάλασσα μετά τη σύγκρουση διέτρεξε θανάσιμο κίνδυνο μέχρι που τον περισυνέλεξαν οι επιβαίνοντες στο πλοιάριο. Ενόψει όμως των ειδικότερων συνθηκών του ατυχήματος [μη αιφνίδιο της σύγκρουσης (καθότι ο ενάγων συνομολογεί ότι επί αρκετή ώρα έβλεπε το ζημιογόνο πλοιάριο να έχει πορεία σύγκρουσης με τη λέμβο του), σταδιακή ημιβύθιση αυτής πάνω σε ξέρα, άμεση περισυλλογή του από το πλοιάριο της εναγομένης, υπό καλές καιρικές συνθήκες ημέρας και πλησίον της ακτής], σε συνδυασμό και με τη μεγάλη θαλάσσια εμπειρία του ως 65χρονου επαγγελματία αλιέα με επαγγελματικό αλιευτικό σκάφος με άδεια από το 1979 (βλ. σχετική αναγραφή στην προσκομιζόμενη απ’ αυτόν άδεια), δεν κρίνεται πειστικός ο ισχυρισμός του ότι λόγω της σύγκρουσης διέτρεξε θανάσιμο κίνδυνο, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται. Εξάλλου, όπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. …./12-4-2014 σήμα του Λ/Σ …. και τα προσκομιζόμενα από τον ενάγοντα ιατρικά πιστοποιητικά, ο ενάγων μετά το ατύχημα μεταφέρθηκε αρχικά στο Κέντρο Υγείας Γαλατά, όπου ο ίδιος ανέφερε και καταγράφηκε στο σχετικό πιστοποιητικό ότι είχε υποστεί άλγος αυχένος και (ΔΕ) ωμοπλάτης αλλά και αδυναμία και στη συνέχεια για προληπτικούς λόγους και με παραπομπή από το Κ.Υ Γαλατά, μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Άργους, απ’ όπου αποχώρησε χωρίς να του δοθεί φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με το από 12-4-2014 έγγραφο και την υπ’ αριθ. πρωτ. …/25-4-20-14 ιατρική βεβαίωση του Κ.Υ. Γαλατά και το υπ’ αριθ. …./04-14/29-4-2014 πιστοποιητικό υγείας του Γενικού Νοσοκομείου Άργους, όπου ο ενάγων εξετάσθηκε στις 12-4-2014 στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών Χειρουργικού Τομέα, «στην Ε/Ε δεν ανευρέθησαν παθολογικά ευρήματα, παρά μόνο καταγράφηκε κάκωση ΔΕ ώμου, ΑΜΣΣ/ΔΕ υποχονδρίου, ψηλάφιση ΑΜΣΣ: ήπια ευαισθησία και του ετέθη αυχενικό κολάρο, Αιμοδυναμικά σταθερός (40 Hct) // 130/90 // 73 σφ//95% /Κοιλιά: ήπια σύσπαση ΔΕ υποχονδρίου // ΗΠ/ΝΕΦ λειτουργία φυσιολογική /U/S συμπαγών: χωρίς παθολογικά ευρήματα // Ro έλεγχος χωρίς παθολογικά ευρήματα / Ευθειασμός ΑΜΣΣ// ουδέν οξύ // 2ος Hct // Ωμός χωρίς ευρήματα / θώρακας χωρίς αιμ. / πνευμοθώρ. // ΑΝΕ: κφ, GCSQ 15/15/προσανατολισμός σε χώρο / χρόνο // Εισαγωγή ΘΒΝ». Ακολούθως, στις 23-4-2014 προσήλθε στο Τ.Ε.Π. του ΓΝΑ «ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟ -ΜΠΕΝΑΚΕΙΟ» του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού λόγω επιγαστραλγίας, αδυναμίας, καταβολής από 12ημερου περίπου προοδευτικά επιδεινούμενου άλγους ΔΕ υποχονδρίου και ανέφερε αρχή συμπτωματολογίας μετά το ατύχημα στις 12-4-2014 (βλ. την υπ’ αριθ. …./25-4-2014 ιατρική βεβαίωση του Διευθυντή της Γ’ Παθολογικής Μονάδας Λοιμώξεων του άνω Νοσοκομείου). Ο κλινικός και ο εργαστηριακός έλεγχος που του έγινε ήταν αρνητικός, πλην της κλινικής εξέτασης που του έγινε στην κοιλία, η οποία ευρέθη μαλακή, έντονα επώδυνη στην ψηλάφηση στο υπογάστριο, ΔΕ και ΑΡ υποχόνδριο. Επιπλέον από τον απεικονιστικό έλεγχο που του έγινε διαπιστώθηκε ύδρωπας χοληδόχου κύστεως με οίδημα τοιχώματος, ενώ ένα περίπου έτος μετά το ατύχημα και συγκεκριμένα στις 25-4-2014 υπεβλήθη σε εγχείριση λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής (βλ. την υπ’ αριθ. πρωτ. ……/30-4-2014 ιατρική βεβαίωση του προαναφερθέντος νοσοκομείου). Τέλος, στην προσκομιζόμενη και επικαλούμενη νόμιμα από τον ενάγοντα υπ’ αριθ. πρωτ. …./3-6-2014 ιατρική βεβαίωση του ίδιου νοσοκομείου, αναφέρεται ότι εξετάσθηκε και από το ψυχιατρικό τμήμα του ιδίου νοσοκομείου, κατόπιν παραπομπής από το νευρολογικό ιατρείο, όπου ανέφερε κεφαλαλγία μετά από αναφερόμενη πτώση και από την ψυχιατρική εξέταση διαπιστώθηκε «διαταραχή προσαρμογής» μετά από αναφερόμενο ψυχοτραυματικό γεγονός και του δόθηκαν οδηγίες για παρακολούθηση από ψυχίατρο σε τακτική εξωτερική βάση. Πλην όμως, σύμφωνα με τα διαπιστωθέντα στις ως άνω ιατρικές βεβαιώσεις, τις συνθήκες τέλεσης του ένδικου ναυτικού ατυχήματος, το χρόνο αφενός αυτού (του ατυχήματος), αφετέρου του χρόνου και είδους της άνω εγχείρισης που υπεβλήθη ο ενάγων αλλά και της ψυχιατρικής του εξέτασης, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, χωρίς να καθίσταται αναγκαία η συμπλήρωση των αποδείξεων με πρόσθετα αποδεικτικά μέσα, όπως τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης (άρθρο 368 Κ.Πολ.Δ.), δεν αποδεικνύεται ότι συνδέονται αιτιωδώς και ότι προκλήθηκαν από το επίδικο ατύχημα, είτε ο ύδρωπας χοληδόχου κύστεως με οίδημα τοιχώματος είτε η αναφερόμενη «πτώση». Ειδικότερα, από το περιεχόμενο των ως άνω ιατρικών βεβαιώσεων σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής και την επικαλούμενη από τον ενάγοντα επαγγελματική του εμπειρία, δεν αποδεικνύεται ότι αυτός (ο ενάγων) παρουσίασε εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος σύνδρομο «διαταραχής προσαρμογής» μετά το ψυχοτραυματικό γεγονός της επίδικης σύγκρουσης, το οποίο έχει επιπλακεί ή ότι παρουσίασε συμπτώματα οδυνηρής ανάκλησης του γεγονότος, σε κάθε δε περίπτωση δε δικαιολογείται αντικειμενικά η ένταση και ο βαθμός του σοκ ή του στρες που επικαλείται ότι του προκλήθηκε λόγω του επίδικου ατυχήματος (με αϋπνίες, έντονες φοβίες, ανασφάλεια και κεφαλαλγία) και μάλιστα μετά από χρονικό διάστημα μείζον του έτους απ’ αυτό, κατά το οποίο αρχικά (από 12-4-2014 έως 28-7-2014) ο ενάγων επόπτευε τις εργασίες επισκευής της λέμβου του σε συνεργεία της επιλογής του και από 16-9-2014 και εντεύθεν συνέχιζε καθημερινά την αλιεία με αυτήν, σύμφωνα με τις εγγραφές του ιδίου στο ημερολόγιό της. Σε κάθε περίπτωση όμως, ενόψει της επίδικης σύγκρουσης που τελέσθηκε υπό τις ανωτέρω συνθήκες, του είδους και της έκτασης της ζημιάς της λέμβου του ενάγοντος, του χρόνου της απώλειας της χρήσης της (από 12-4-2014 έως 28-7-2014), του είδους και της έκτασης των σωματικών του κακώσεων και της σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας που υπέστη ο ίδιος και του βαθμού του πταίσματος (αποκλειστική υπαιτιότητα) του προστηθέντος της εναγομένης, συντρέχουν στην προκειμένη περίπτωση όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις και ο ενάγων δικαιούται χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης την οποία υπέστη από την ανωτέρω σε βάρος του αδικοπρακτική συμπεριφορά της εναγομένης δια του προστηθέντος της (άρθρα 914, 922, 932 Α.Κ.). Ακολούθως, το Δικαστήριο τούτο κρίνει ότι, προς αποκατάσταση της ανωτέρω ηθικής βλάβης του, η ανάλογη χρηματική ικανοποίηση που δικαιούται – με γνώμονα τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα η αδικοπραξία, τις συνέπειες αυτής στην περιουσία του, την υγεία του και την επαγγελματική του δραστηριότητα, το βαθμό υπαιτιότητας του προστηθέντος της εναγομένης και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των μερών – πρέπει να οριστεί στο ποσό των 1.800,00 ευρώ. Η υποχρέωση καταβολής του ως άνω ποσού, αν και δεν μπορεί να εξαφανίσει την ηθική βλάβη του ενάγοντος, είναι εντούτοις σε θέση να αμβλύνει ως ένα βαθμό τα δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσε σ’ αυτόν η σχετική προσβολή. Όμως, τυχόν μεγαλύτερο ποσό θα αποτελούσε ακραία εκτίμηση και θα κατέληγε σε αντίστοιχο υπέρμετρο πλουτισμό του ενάγοντος και σε υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση της εναγομένης – η οποία, σημειωτέον, αντιμετωπίζει προβλήματα ταμειακής ρευστότητας, μεγάλες παλαιές και τρέχουσες οφειλές, μείωση του κύκλου εργασιών και λειτουργεί με μηδενική τραπεζική χρηματοδότηση, έχουσα υποβληθεί μετά το άνω ατύχημα σε κατάσχεση εξοπλισμού μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας αυτής και προηγουμένως και στη διαδικασία συνδιαλλαγής του άρθρου 99 Ν. 3588/2007 (βλ. χαρακτηριστικά την υπ’ αριθ. …/25-4-2016 περίληψη κατασχετήριας έκθεσης κινητών του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πρέβεζας …… με την οποία κατασχέθηκε αναγκαστικά το σύνολο του εξοπλισμού της στη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειάς της στην Πρέβεζα, την υπ’ αριθ. …/27-7-2016 περίληψη κατασχετήριας έκθεσης πάγιου εξοπλισμού της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Σύρου ……….. με την οποία κατασχέθηκε αναγκαστικά εξοπλισμός της στη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειάς της στην .., τη με αριθ. 1851/2010 απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία υπήχθη αυτή στις προστατευτικές διατάξεις του άρθρου 99 Ν. 3588/2007 και τη με αριθ. 1078/2014 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία απορρίφθηκε η συμφωνία εξυγίανσης αυτής κατ’ άρθρο 106β’ του Πτωχευτικού Κώδικα) – και σε παραβίαση, ως εκ τούτου, της συνταγματικά κατοχυρωμένης δικαιϊκής αρχής της αναλογικότητας. Εφόσον δε η εκκαλουμένη έκρινε όμοια, δεχόμενη εν μέρει το ανωτέρω κονδύλι ως βάσιμο και από ουσιαστική άποψη και υποχρεώνοντας την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.800,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα με το δεύτερο λόγο της έφεσης του ενάγοντος είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Μη υπάρχοντος δε προς εξέταση άλλου λόγου έφεσης, πρέπει, αφού γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση ως βάσιμη και κατ’ ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλα τα κεφάλαιά της, για την ενότητα της εκτέλεσης (Α.Π. 748/1984, ΕλλΔνη 26, 642, Εφ.Αθ. 44/2006, ΕλλΔνη 48, 1507, Σ. Σαμουήλ, «Η έφεση», έκδ. Ε’, σ. 430-431, παρ. 1143), αφού δε η εν λόγω υπόθεση κρατηθεί προς εκδίκαση κατ’ ουσία στο Δικαστήριο τούτο, πρέπει η προαναφερθείσα αγωγή να γίνει δεκτή εν μέρει ως βάσιμη κατ’ ουσία και να υποχρεωθεί η εναγόμενη – εφεσίβλητη να καταβάλει στον ενάγοντα – εκκαλούντα το συνολικό ποσό των (2.568,00 + 1.800,00) 4.368,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να συμψηφιστεί εν μέρει η δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας τους και να επιβληθεί στην εναγόμενη ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρ. 183, 178 Κ.Πολ.Δ.), κατόπιν σχετικού αιτήματός του (άρθρο 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, ενόψει της μερικής νίκης του εκκαλούντος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή σ’ αυτόν του παραβόλου άσκησης έφεσης, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 19-10-2018 και με Γ.Α.Κ. …../23-10-2018 και Ε.Α.Κ. …../23-10-2018 έφεση.
Δέχεται αυτήν τυπικά και κατ’ ουσία.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη με αριθ. 2097/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τμήμα ναυτικών διαφορών), η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία.
Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση που αφορά την αναφερθείσα στο σκεπτικό από 9-7-2015 και με Γ.Α.Κ. …./22-7-2015 και Α.Κ. …./22-7-2015 αγωγή.
Δέχεται εν μέρει αυτή.
Υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων, τριακοσίων εξήντα οκτώ (4.368,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Επιβάλλει στην εναγόμενη ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εννιακοσίων (900,00) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του e-παραβόλου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κωδικό ……, ποσού εκατό (100,00) ευρώ, το οποίο κατέθεσε για την άσκηση της έφεσης.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 17 Σεπτεμβρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ