ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 266/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
——————————————-
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Δανιήλ, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι κάτωθι αναφερόμενες εφέσεις: α) Η από 12.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………/12.9.2016 και ………/12.9.2016) έφεση της εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας κατά της υπ’αριθμ. 682/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων της δίκης, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. του ΚΠολΔ, και με την οποία έγινε δεκτή κατά ένα μέρος ως κατ’ουσίαν βάσιμη η από 18.9.2015 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ……../ 7.10.2015) αγωγή της κατά της εφεσίβλητης, και β) η από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………../12.9.2016 και ………./21.9.2016) έφεση της επίσης εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό εναγομένης της ανωτέρω αγωγής κατά της ιδίας απόφασης, αμφότερες οι οποίες πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας και προς διευκόλυνση της διεξαγωγής της δίκης (άρθρο 246 του ΚΠολΔ).
Η εκ των κρινομένων εφέσεων από 12.9.2015 (με αυξ. αριθμ.εκθ.καταθ. ……./12.9.2016 και ……../12.9.2016) έφεση της εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας κατά της υπ’αριθμ. 682/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τότε ισχύουσα ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. του ΚΠολΔ, και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή ως κατ’ουσίαν βάσιμη η ασκηθείσα σε βάρος της εφεσίβλητης αγωγή της εκκαλούσας, που αφορά σε διαφορά μεταξύ κυρίων οριζοντίων ιδιοκτησιών οικοδομής από τη συγκυριότητα του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της οικοδομής αυτής, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1 εδαφ.β΄, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ.2, 520 παρ.1 και 674 του ΚΠολΔ), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 12.9.2016 (με αυξ.αριθμ.καταθ. ………./12.9.2016), προ πάσης επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης, αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε άλλωστε προκύπτει οίκοθεν από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα, αλλά εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ.2 του ΚΠολΔ [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87), που ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ.2 του αυτού άρθρου και νόμου, για τα ένδικα μέσα, που ασκούνται μετά από την 1.1.2016, και, επομένως, εφαρμόζεται και εν προκειμένω, ενώ και η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε, χωρίς να επιδοθεί, μετά την 1η.1.2016, και συγκεκριμένα στις 3.8.2016 ] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, που έλαβε χώρα στις 3.8.2016, κατά τα προεκτεθέντα, ενώ επιπροσθέτως έχει καταβληθεί από την εκκαλούσα κατά την κατάθεσή της το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ.4 του ΚΠολΔ παράβολο, αρμόδια δε φέρεται καθ’ύλην και κατά τόπον προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να διερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522 και 533 παρ.1 του ΚΠολΔ).
Η εκ των κρινομένων εφέσεων από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………/12.9.2016 και ………/21.9.2016) έφεση της εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό εναγομένης κατά της ιδίας απόφασης έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1 εδαφ.β΄, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ.2, 520 παρ.1 και 674 του ΚΠολΔ), με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 12.9.2016 (με αυξ.αριθμ.καταθ. ………../12.9.2016), προ πάσης επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης, αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε άλλωστε προκύπτει οίκοθεν από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα, αλλά εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ.2 του ΚΠολΔ [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87), που ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ.2 του αυτού άρθρου και νόμου, για τα ένδικα μέσα, που ασκούνται μετά από την 1.1.2016, και, επομένως, εφαρμόζεται και εν προκειμένω, ενώ και η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε, χωρίς να επιδοθεί, μετά την 1η.1.2016, και συγκεκριμένα στις 3.8.2016] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, που έλαβε χώρα στις 3.8.2016, κατά τα προεκτεθέντα, ενώ επιπροσθέτως έχει καταβληθεί από την εκκαλούσα κατά την κατάθεσή της το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ.4 του ΚΠολΔ παράβολο, αρμόδια δε φέρεται καθ’ύλην και κατά τόπον προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να διερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522 και 533 παρ.1 του ΚΠολΔ).
Η ενάγουσα με την από 18.9.2015 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …../7.10.2015) αγωγή της, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, επικαλούμενη ότι η ίδια και η εναγόμενη – αδελφή της, είναι κυρίες των αναφερομένων στο δικόγραφο οριζοντίων ιδιοκτησιών (του ισογείου και του πρώτου υπέρ αυτού ορόφους αντίστοιχα, μετά των ανηκουσών στην αποκλειστική χρήση της καθεμίας εκ των οποίων, ως παραρτήματα, δύο αποθηκών και μίας δεξαμενής του υπογείου) οικοδομής, αποτελουμένης από υπόγειο, ισόγειο και πρώτο υπέρ το ισόγειο ορόφους, καθώς και συγκυρίες των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων μερών και του οικοπέδου, εκάστη κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου, ότι το ανωτέρω ακίνητο, που βρίσκεται στη νήσο των Σπετσών, συγκυριότητάς τους κατά το προαναφερθέν ιδανικό μερίδιο, αποκτηθείσας με παράγωγο τρόπο, υπήχθη στο σύστημα της οροφοκτησίας δυνάμει τελεσίδικης δικαστικής απόφασης, που διέταξε τη λύση της μεταξύ τους κοινωνίας και τη διανομή με τον τρόπο αυτό του κοινού, και μεταγράφηκε νόμιμα, ότι οι διάδικοι, ήδη από το έτος 1990, κατόπιν κλήρωσης, που έλαβε χώρα μεταξύ τους, συμφώνησαν ότι η καθεμία θα νέμεται στο εξής για δικό της λογαριασμό τους χώρους της εν λόγω οικοδομής, που τελικά τους επιδικάσθηκαν κατά κυριότητα και κατ’αποκλειστική χρήση και με την ανωτέρω δικαστική απόφαση της διανομής, όπερ και εγένετο έκτοτε, χωρίς, όμως, να προβούν στο μεσοδιάστημα στη σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας, διά της σύνταξης και υπογραφής σχετικού συμβολαιογραφικού εγγράφου, λόγω προστριβών και διενέξεων, που ανεφύησαν στις σχέσεις τους, ότι η εναγόμενη, κατά το έτος 1993, προκειμένου να μετατρέψει τους ακόμη ημιτελείς χώρους του υπογείου ορόφου της οικοδομής, που νεμόταν ως κυρία, σε εκτέλεση της μεταξύ τους συμφωνίας, από χώρους βοηθητικής σε χώρους κύριας χρήσης, προέβη παράνομα, καθ’υπέρβαση της οικοδομικής αδείας, αλλά και αυθαίρετα, χωρίς τη συναίνεσή της, σταδιακά, αφενός μεν σε εκσκαφή, εκχωμάτωση και εμβάθυνση τμήματος του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς του ακινήτου, συνολικής έκτασης 21,40 τ.μ., καθώς και στη διάνοιξη στο δυτικό εξωτερικό τοίχο της αποθήκης του υπογείου ορόφου, που η ίδια χρησιμοποιούσε αποκλειστικά, πόρτας και παραθύρου (αντί του εμφαινομένου στα εγκεκριμένα σχέδια της άδειας φεγγίτη) προς τον ακάλυπτο χώρο, για την εξυπηρέτηση της κύριας χρήσης, με αποτέλεσμα η στάθμη του εδάφους στο σημείο αυτό να βρίσκεται πλέον 2,40 μ. κάτω από τη στάθμη του δαπέδου του ισογείου ορόφου της οικοδομής, αντί του 0,80 μ., που προβλέπεται στην οικοδομική άδεια, προσβάλλοντας τα δικαιώματά της από τη σχέση της οροφοκτησίας ως συγκυρίας του συγκεκριμένου χώρου, διότι αποκλείσθηκε από τη σύγχρησή του λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς, όπως διαμορφώθηκε με την εκχωμάτωση, ενώ, επιπροσθέτως το εκσκαφέν εδαφικό τμήμα εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλεια (τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή ακόμη) των ενοίκων της οικοδομής, και τα διανοιγέντα ανοίγματα στον εξωτερικό τοίχο επηρεάζουν τη στατικότητα του κτιρίου, αφού μειώνουν την αντοχή του, ζήτησε, αφενός μεν την άρση της προσβολής και την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, και συγκεκριμένα να υποχρεωθεί η εναγόμενη να επιχωματώσει (μπαζώσει) το επίδικο εκσκαφέν τμήμα του κοινόχρηστου και κοινόκτητου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, κατά τρόπον ώστε η στάθμη του εδάφους στο συγκεκριμένο σημείο να επανέλθει στα 0,80 μ. χαμηλότερα από το ύψος του δαπέδου του ισογείου ορόφου, όπως απεικονίζεται στα εγκεκριμένα από την οικεία πολεοδομική αρχή σχεδιαγράμματα, καθώς και να κλείσει τη διανοιγείσα στον εξωτερικό τοίχο της ίδιας πλευράς της οικοδομής πόρτα, και να περιορίσει το εύρος του επίσης διανοιγέντος στον ίδιο τοίχο παραπλεύρως της πόρτας παραθύρου, ώστε να επανέλθει αυτό στις προβλεπόμενες στα σχεδιαγράμματα της οικοδομικής άδειας διαστάσεις, εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την επίδοση προς αυτήν της αγωγής, και σε περίπτωση παρέλευσης άπρακτης της προθεσμίας να επιτραπεί στην ίδια να εκτελέσει τις εν λόγω εργασίες με δαπάνες της εναγομένης, αφετέρου δε την παράλειψη κάθε τέτοιας προσβολής της συγκυριότητάς της στους κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής στο μέλλον από την αντίδικό της, η οποία και να υποχρεωθεί προς τούτο με την απειλή σε βάρος της χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε μελλοντική προσβολή, και, τέλος, να καταδικασθεί αυτή στη δικαστική της δαπάνη. Επί της προαναφερθείσας αγωγής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων της δίκης, κατά την τότε ισχύουσα ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. του ΚΠολΔ, η υπ’αριθμ. 682/2016 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία, αφού απορρίφθηκαν τα αιτήματα α) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να επαναφέρει τα πράγματα στον κοινόχρηστο ακάλυπτο χώρο της οικοδομής στην προτέρα των επεμβάσεών της κατάσταση εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την επίδοση προς αυτήν της αγωγής, διότι κατά τη συζήτηση της αγωγής η ανωτέρω προθεσμία είχε ήδη παρέλθει, και β) να απαγορευθεί στην εναγόμενη κάθε μελλοντική προσβολή των δικαιωμάτων της ενάγουσας επί των κοινοχρήστων και κοινοκτήτων μερών της οικοδομής, καθώς, όπως κρίθηκε, η ενάγουσα δεν επικαλέσθηκε στο δικόγραφο της αγωγής της κίνδυνο τέτοιας προσβολής στο μέλλον, και απορρίφθηκε ως μη νόμιμη η προβληθείσα ένσταση της εναγομένης περί καταχρηστικής άσκησης της αγωγικής αξίωσης, στη συνέχεια έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή και ως κατ’ουσίαν βάσιμη, και, αφενός μεν υποχρεώθηκε η εναγόμενη να επιχωματώσει το επίδικο εδαφικό τμήμα του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, ώστε η στάθμη του εδάφους στο συγκεκριμένο σημείο να επανέλθει σε 0,80 μ. χαμηλότερα του ύψους του δαπέδου του ισογείου ορόφου της ίδιας οικοδομής, κατά τα προβλεπόμενα στα εγκεκριμένα από την Πολεοδομία Πειραιώς σχεδιαγράμματα, που συνοδεύουν την εκδοθείσα οικοδομική άδεια, αφετέρου δε απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμο το αίτημα να υποχρεωθεί η ανωτέρω να κλείσει την πόρτα, που διένειξε στο δυτικό εξωτερικό τοίχο της οικοδομής, προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση στο εκσκαφέν τμήμα, και να επαναφέρει το επίσης διανοιγέν στον ίδιο τοίχο παράθυρο στις διαστάσεις, που προβλέπονται στα σχεδιαγράμματα της άδειας της πολεοδομικής αρχής, διότι, όπως έγινε δεκτό, από τη διάνοιξη των ανοιγμάτων αυτών δεν προκύπτει κίνδυνος για τη ζωή και την υγεία κάποιου, ούτε επηρεάζεται η στατική κατάσταση της οικοδομής, άλλως δεν θα είχε γίνει δεκτή η ένταξη των εν λόγω αυθαίρετων κατασκευών στο ν.4178/2013, και επιπροσθέτως δεν παραβλάπτεται η χρήση της ιδιοκτησίας της ενάγουσας, ενώ το ανωτέρω Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε επί του αιτήματος της αγωγής, σε περίπτωση αδράνειας ή μη συμμόρφωσης της εναγομένης να επιτραπεί στην ίδια την ενάγουσα να προβεί στη συγκεκριμένη εργασία, με δαπάνες της εναγομένης, απορρίπτοντας, επομένως, αυτό σιωπηρά. Κατά της ανωτέρω απόφασης ασκήθηκαν εφέσεις από αμφότερες τις διαδίκους, οι οποίες έχουν προφανές έννομο συμφέρον προς τούτο, ως εν μέρει ηττηθείσες, προσβάλλοντας αυτήν κατά το μέρος, που τις βλάπτει. Ειδικότερα: Α) Η ενάγουσα με την από 12.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ………/12.9.2016 και ………/12.9.2016) έφεσή της παραπονείται κατά της πρωτόδικης απόφασης για τους λόγους, που ειδικότερα παρατίθενται στο δικόγραφο του ένδικου μέσου, και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αναφορικά με την κρίση του περί απόρριψης ως ουσιαστικά αβασίμου του αιτήματος να υποχρεωθεί η εναγόμενη να κλείσει τα ανοίγματα, που διένειξε στο δυτικό εξωτερικό τοίχο της οικοδομής προς εξυπηρέτηση των χώρων του υπογείου, που έχουν περιέλθει σ’αυτήν κατ’αποκλειστική χρήση, ως παραρτήματα της οριζόντιας ιδιοκτησίας της, τους οποίους μετέτρεψε από βοηθητικούς σε χώρους κύριας χρήσης, καθ’υπέρβαση των προβλεπομένων στην οικοδομική άδεια, ζητώντας την παραδοχή της έφεσής της και κατ’ουσίαν, ούτως ώστε, αφού εξαφανισθεί η εκκαλουμένη κατά το κεφάλαιο αυτό και κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση, να γίνει δεκτή καθ’ολοκληρίαν η αγωγή της και ως προς το ανωτέρω αίτημα. Β) Η εναγόμενη με την από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……../12.9.2016 και ………./21.9.2016) έφεσή της παραπονείται κατά της πρωτόδικης απόφασης για τους λόγους, που ειδικότερα παρατίθενται στο δικόγραφο του ένδικου μέσου, και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αναφορικά με την κρίση του περί παραδοχής και από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας του αιτήματος της αγωγής να υποχρεωθεί αυτή να επιχωματώσει το επίδικο τμήμα του κοινόχρηστου ακάλυπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, ούτως ώστε η στάθμη του εδάφους στο σημείο να επανέλθει σε 0,80 μ. χαμηλότερα της στάθμης του δαπέδου του ισογείου ορόφου της ιδίας οικοδομής, κατά τα προβλεπόμενα στα εγκεκριμένα σχεδιαγράμματα της αρμόδιας πολεοδομίας, που συνοδεύουν την εκδοθείσα οικοδομική άδεια, ζητώντας να γίνει δεκτή η έφεσή της και κατ’ουσίαν, και, αφού εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση, ν’απορριφθεί καθ’ολοκληρίαν η σε βάρος της ασκηθείσα αγωγή.
Κατά τα άρθρα 523 παρ.1 και 591 παρ.1 περ.ζ΄ του ΚΠολΔ, όπως το τελευταίο ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87/23.7.2015) και εφαρμόζεται και στην προκειμένη περίπτωση, καθώς οι διατυπώσεις άσκησης της αντέφεσης κρίνονται κατά τον νόμο που ισχύει κατά τον χρόνο της άσκησής της (άρθρο 12 του ΕισΝΚΠολΔ., βλ. και ΕφΘεσ 1730/2003 Αρμ 2004.1398, Ν.Νίκα, Εγχειρίδιο Πολ. Δικ., εκδ.2016, σελ.818 – 819 αριθμ. 31, Μ. Μαργαρίτη ΕρμΚΠολΔ εκδ. 2012, στο άρθρο 523, σελ. 923 αριθμ. 2, Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα Ερμηνεία ΚΠολΔ, στο άρθρο 523 σελ. 940 αριθ. 35), ο εφεσίβλητος μπορεί, και αφού περάσει η προθεσμία της έφεσης, να ασκήσει αντέφεση ως προς τα κεφάλαια της απόφασης που προσβάλλονται με την έφεση και ως προς εκείνα που συνέχονται αναγκαστικά με αυτά, και αν ακόμη αποδέχτηκε την απόφαση ή παραιτήθηκε από την έφεση. Στις περιπτώσεις των ειδικών διαδικασιών (άρθρα 591 επ. του ΚΠολΔ) η αντέφεση ασκείται με ποινή απαραδέκτου με δικόγραφο που κατατίθεται στη «γραμματεία του δικαστηρίου στο οποίο απευθύνεται και επιδίδεται στον αντίδικο τουλάχιστον οκτώ (8) ημέρες πριν από τη συζήτηση, η οποία ορίζεται υποχρεωτικά κατά την ημερομηνία συζήτησης της κύριας υπόθεσης. (ΜονΕφΘεσ 2165/2017 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Στην κρινόμενη περίπτωση η εφεσίβλητη της από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……../12.9.2016 και ………./21.9.2016) έφεσης – ενάγουσα …………., με τις έγγραφες προτάσεις της, τις οποίες κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 3.5.2017, σύμφωνα με τη σχετική επισημείωση της αρμόδιας γραμματέως, ήτοι την προηγουμένη της ορισθείσας δικασίμου για την εκδίκαση της υπόθεσης (στις 4.5.2017), καθώς κατά τη συζήτηση αυτής στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ανωτέρω διαδίκου δεν εμφανίσθηκε, αλλά παραστάθηκε με δήλωση του άρθρου 242 παρ.2 του ΚΠολΔ και προκατέθεσε τις προτάσεις του, άσκησε αντέφεση, με την οποία για τους λόγους, που ειδικότερα εκθέτει σ’αυτές και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, ναι μεν, κατά παραδοχήν υποβληθέντος με την αγωγή της αιτήματος, υποχρέωσε την εναγόμενη να άρει την προσβολή της συγκυριότητάς της επί του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής και να επαναφέρει τα πράγματα στην προτέρα των επεμβάσεών της κατάσταση, επιχωματώνοντας το τμήμα του χώρου αυτού, που είχε, καθ’ υπέρβαση των προβλεπομένων στην οικοδομική άδεια, και αυθαίρετα, χωρίς τη συναίνεση της ιδίας, ανασκάψει και εκχωματώσει, ούτως ώστε η στάθμη του εδάφους στο σημείο να επανέλθει στο προβλεπόμενο με την οικοδομική άδεια ύψος, πλην όμως παρέλειψε ν’αποφανθεί επί του αγωγικού αιτήματός της να επιτραπεί, σε περίπτωση αδράνειας ή μη συμμόρφωσης της εναγομένης στην ανωτέρω επιβληθείσα υποχρέωση επιχωμάτωσης, να εκτελέσει η ίδια την εν λόγω εργασία, με δαπάνες της αντιδίκου της, απορρίπτοντάς το, επομένως, σιγή, ζήτησε την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το συγκεκριμένο κεφάλαιο, που συνέχεται αναγκαία, ως παρεπόμενο, με το εκκληθέν με την προαναφερθείσα έφεση της εναγομένης κεφάλαιο, ούτως ώστε, αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση, να γίνει δεκτή η αγωγή της από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και ως προς το αίτημα αυτό. Η ανωτέρω, με τις προτάσεις της εφεσίβλητης ασκηθείσα, αντέφεση, συνεκδικαζόμενη με τις εφέσεις για λόγους διευκόλυνσης και επιτάχυνσης της δίκης και μείωσης των δαπανών (άρθρα 31, 246 του ΚΠολΔ), απορριπτέα τυγχάνει ως απαράδεκτη, καθώς δεν ασκήθηκε με ιδιαίτερο δικόγραφο, το οποίο να έχει η ανωτέρω αντεκκαλούσα επιδώσει προς την αντίδικό της (αντεφεσίβλητη – εκκαλούσα της έφεσης αυτής – ενάγουσα) οκτώ (8) τουλάχιστον ημέρες πριν από τη συζήτηση της υπόθεσης, ενόψει της ειδικής διαδιασίας εκδίκασης της διαφοράς, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 591 παρ.1 περ.ζ΄, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο 1 άρθρο τέταρτο του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄87/23.7.2015) και εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον η ένδικη αντέφεση ασκήθηκε μετά την 1η.1.2016, κατά το άρθρο ένατο παρ.2 του αυτού άρθρου και νόμου, και οι διατυπώσεις άσκησης της αντέφεσης κρίνονται κατά τον νόμο που ισχύει κατά το χρόνο της άσκησής της, όπως προεκτέθηκε στη μείζονα σκέψη. Διάταξη περί δικαστικής δαπάνης δε θα περιληφθεί στο διατακτικό της παρούσας απόφασης, διότι οι διάδικοι δεν κατέθεσαν χωριστές προτάσεις για την αντέφεση και δεν υποβλήθηκαν σε περαιτέρω έξοδα για τη συζήτησή της.
Κατά το άρθρο 800 ΑΚ η διανομή γίνεται αυτουσίως, αν το αντικείμενο ή τα αντικείμενα που πρόκειται να διανεμηθούν είναι δυνατόν χωρίς μείωση της αξίας να διαιρεθούν σε ομοειδή μέρη ανάλογα με τις μερίδες των κοινωνών. Κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης αυτούσια διανομή είναι η φυσική διαίρεση του κοινού αντικειμένου σε περισσότερα μέρη, ώστε κάθε κοινωνός ή ομάδα κοινωνών να αποκτήσει αποκλειστικό δικαίωμα σε ένα από αυτά τα μέρη ίσο κατ’ αξία προς την ιδανική μερίδα επί του κοινού αντικειμένου. Η αυτούσια διανομή, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με συμφωνία όλων των μερών είτε με δικαστική απόφαση, γίνεται με διάφορους τρόπους, όπως, μεταξύ άλλων, είναι η διαίρεση του κοινού αντικειμένου σε μέρη ανάλογα των μερίδων των κοινωνών ή με τη σύσταση χωριστών ιδιοκτησιών, εφόσον αυτή είναι εφικτή και συμφέρουσα, δεν αντιβαίνει δηλαδή στο συμφέρον των λοιπών συγκοινωνών. Ειδικότερα, σε περίπτωση συγκυριότητας οικοπέδου που έχει οικοδομηθεί και δεν έχει υπαχθεί προηγουμένως σε καθεστώς οριζόντιας ιδιοκτησίας, είναι δυνατή η αυτούσια διανομή με σύσταση χωριστών ιδιοκτησιών κατ’ ορόφους, μέρη ορόφων ή με σύσταση χωριστών ιδιοκτησιών σε ξεχωριστά μέρη του οικοπέδου (ΑΠ 297/2017 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 5 εδαφ. α΄,7 παρ.1, 8 και 13 του Ν.3741/1929 “περί ιδιοκτησίας κατ’ορόφους”, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα με το άρθρο 54 του Εισαγωγικού νόμου αυτού, και 1117 του ΑΚ, συνάγεται ότι επί οριζόντιας ιδιοκτησίας ιδρύεται, κυρίως μεν χωριστή κυριότητα σε όροφο οικοδομής ή διαμέρισμα ορόφου, παρεπομένως δε και αναγκαστική συγκυριότητα, που αποκτάται αυτοδικαίως, κατ’ ανάλογη μερίδα, στα μέρη του όλου ακινήτου, που χρησιμεύουν σε κοινή απ’ όλους τους οροφοκτήτες χρήση. Μεταξύ των μερών αυτών περιλαμβάνονται, κατά ενδεικτική στις διατάξεις αυτές απαρίθμηση, το έδαφος, τα θεμέλια, οι πρωτότοιχοι, η στέγη, οι καπνοδόχοι, οι αυλές, τα φρεάτια ανελκυστήρων, οι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης, το ηλιακωτό δώμα, οι κλίμακες (σκάλες), η πρασιά, ο κήπος, και κάθε άλλο πράγμα που χρησιμεύει στην κοινή των ιδιοκτητών χρήση (ΑΠ 1070/2013, ΑΠ 984/2010 σε ΤΝΠ Νόμος). Ο προσδιορισμός των κοινόκτητων και κοινόχρηστων μερών γίνεται είτε με την συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία, είτε με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών, κατά τα άρθρα 4 παρ. 1, 5 και 13 του άνω 3741/1929, δηλαδή με σύμφωνη απόφασή τους, που πρέπει να καταρτισθεί με συμβολαιογραφικό έγγραφο και να μεταγραφεί. Αν τούτο δε γίνει, αν δηλαδή δεν ορίζεται τίποτα από την ως άνω δικαιοπραξία ούτε με ιδιαίτερες συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός, που προβλέπεται από τις ως άνω διατάξεις ή και από τις αναγκαστικού δικαίου πολεοδομικές διατάξεις (ΑΠ 1070/2013, ΑΠ 984/2010, ΑΠ 1658/2007, άπασες δημοσιευμένες σε ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις προκύπτει ότι κάθε συνιδιοκτήτης δικαιούται να προβαίνει σε απόλυτη χρήση των κοινοχρήστων μερών της οικοδομής, να ενεργεί επισκευές και ανανεώσεις αυτών, καθώς και μεταβολές και προσθήκες, με τον όρο ότι δεν παραβλάπτει τα δικαιώματα των άλλων ιδιοκτητών και δε μεταβάλλει τον συνήθη προορισμό αυτών ή δεν δημιουργούνται κίνδυνοι για τη στατική της οικοδομής ή των διαμερισμάτων της, δεν παρεμποδίζεται η σύγχρηση εκ μέρους των λοιπών οροφοκτητών, δεν επέρχονται μεταβολές στην αισθητική του κτιρίου και δε θίγεται η ασφάλειά του. Αν και πότε θίγονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών ή υπάρχει μεταβολή του συνήθους προορισμού των κοινών μερών με τη χρήση τους από ορισμένους συνιδιοκτήτες, είναι ζήτημα πραγματικό και κρίνεται, κατά περίπτωση, με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες της οροφοκτησίας, τις ανάγκες των επί μέρους διαιρετών ιδιοκτησιών, τη δυνατότητα χρήσης των κοινών μερών και το σκοπό που εξυπηρετούν αυτά στην όλη ιδιοκτησία της οροφοκτησίας, και στο πλαίσιο του γενικότερου συμφέροντος της ομαλής λειτουργίας της σχέσης της οροφοκτησίας, λαμβανομένων πάντοτε υπόψη και των απαιτήσεων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών (ΑΠ 128/2009 Α΄ δημοσίευση σε ΤΝΠ Νόμος). Ειδικότερα, βλαπτική για τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών είναι η χρήση που εμποδίζει ή δυσχεραίνει υπέρμετρα αυτούς στη χρήση των οριζόντιων ιδιοκτησιών τους ή και στη σύγχρηση των κοινών μερών, ενώ μεταβολή του συνήθους προορισμού προκαλείται όταν η συγκεκριμένη χρήση αλλοιώνει τον προορισμό των κοινών μερών, που ορίζεται με δικαιοπρακτική ρύθμιση ή, σε περίπτωση έλλειψής της, προκύπτει από τη φύση των πραγμάτων και τον σκοπό που αυτά υπηρετούν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας στη λειτουργία της οροφοκτησίας, καθώς και από τις συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης. Περαιτέρω στο πλαίσιο των πιο πάνω αρχών εφαρμογής των αντίστοιχων διατάξεων του ν.3741/1929 εφαρμόζονται συμπληρωματικά και οι διατάξεις του ΓΟΚ, μεταξύ δε αυτών οι διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 22 και 8 παρ. 2 του ΓΟΚ/2000, με τις οποίες ορίζεται ότι κοινής χρήσης χώροι του κτιρίου και του οικοπέδου είναι οι χώροι που προορίζονται για χρήση από όλους τους ενοίκους του κτιρίου και ότι ο υποχρεωτικός ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου πρέπει να είναι προσπελάσιμος από τους χώρους κοινής χρήσης του κτιρίου (ΑΠ 92/2017 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος). Κάθε συνιδιοκτήτης, εφόσον από τις ενέργειες άλλου συνιδιοκτήτη παραβλάπτεται στη χρήση των κοινών πραγμάτων και μειώνεται η ασφάλεια της οικοδομής, έχει το δικαίωμα να ζητήσει με αγωγή την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση (βλ. ΑΠ 38/2015, ΑΠ 645/2012, ΑΠ 639/2010, ΑΠ 357/2006, ΑΠ 1830/2005 άπασες δημοσιευμένες σε ΤΝΠ Νόμος). Η εκ των ως άνω άρθρων του νόμου 3741/1929 απαγόρευση του κυρίου ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου πολυωρόφου οικοδομής, υπαγόμενης στο σύστημα της οριζοντίου ιδιοκτησίας του ανωτέρω νόμου και των άρθρων 1002, 1117 του ΑΚ, να ενεργεί κατασκευές στους κοινοχρήστους χώρους της οικοδομής, oι οποίες παρεμποδίζουν τη σύγχρηση των κοινοχρήστων αυτών χώρων από τους κυρίους των λοιπών αυτοτελών οριζοντίων ιδιοκτησιών, δεν αίρεται από την, κατά τις οικείες πολεοδομικές διατάξεις, νομιμοποίηση των κατασκευών αυτών και την εξαίρεσή τους από την κατεδάφιση, με την πληρωμή των σχετικών προστίμων της πολεοδομικής αρχής (βλ. ΑΠ 1300/2014 Α΄δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος).Περαιτέρω, με τις διατάξεις του ν.4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, ρύθμιση αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Περιβάλλοντος», επιχειρήθηκε να ρυθμισθούν τα θέματα της αυθαίρετης δόμησης. Στην παρ.1 του άρθρου 24 του άνω νόμου ορίστηκε ότι «1. α. Αναστέλλεται για τριάντα (30) χρόνια η επιβολή κυρώσεων μετά την καταβολή ενιαίου ειδικού προστίμου, το ύψος και η διαδικασία καταβολής του οποίου καθορίζεται στο παρόν άρθρο, ανάλογα με την κατηγορία παράβασης, για κτίρια των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο φέρων οργανισμός και χρήσεων, που έχουν εγκατασταθεί, μέχρι την ημερομηνία κατάθεσης του παρόντος στη Βουλή, 28.7.2011, και έχουν ανεγερθεί καθ’υπέρβαση είτε της οικοδομικής άδειας είτε των όρων ή περιορισμών δόμησης του ακινήτου, είτε χωρίς οικοδομική άδεια, εφόσον η χρήση τους δεν απαγορεύεται από τις πολεοδομικές διατάξεις για τις χρήσεις γης που ισχύουν στην περιοχή του ακινήτου ή δεν απαγορευόταν κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας ή κατά το χρόνο κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης και εφόσον το ακίνητο, η αυθαίρετη κατασκευή ή η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις της παραγράφου 3 του προηγούμενου άρθρου…», στη δε παρ.2 του ίδιου άρθρου 24, ορίσθηκαν, όσον αφορά τα απαιτούμενα για τη ρύθμιση της αυθαίρετης κατασκευής ή της αυθαίρετης αλλαγής χρήσης δικαιολογητικά, καθώς και τη διαδικασία υποβολής τους, τα εξής: «o φερόμενος ως ιδιοκτήτης ή συνιδιοκτήτης του ακινήτου, στο οποίο έχει εκτελεστεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη χρήση ή ο νομίμως εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος, υποβάλλει στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία φάκελο, στον οποίο περιλαμβάνονται τα εξής: α. Αίτηση, β. Υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986, στην οποία περιλαμβάνονται … ο αριθμός και το έτος της οικοδομικής αδείας όπου υπάρχει, το εμβαδόν και η χρήση της κατασκευής… η ημερομηνία ολοκλήρωσης της κατασκευής ή εγκατάστασης της χρήσης… γ. Παράβολο/αποδεικτικό είσπραξης υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 500 ευρώ για αυθαίρετη κατασκευή/χρήση μέχρι 50 τ.μ. … και 6.000 ευρώ για κτίριο/χρήση μεγαλύτερη των 2.000 τ.μ. επί ποινή απαραδέκτου, για κάθε αυτοτελή ιδιοκτησία, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν επιστρέφεται, αλλά συμψηφίζεται με το ειδικό πρόστιμο που προβλέπεται στο παρόν άρθρο… δ) Έντυπο υπολογισμού του ειδικού προστίμου της δηλούμενης κατασκευής, όπως ορίζεται στην παράγραφο 6…3. Η υποβολή των παραπάνω α΄, γ΄ και δ΄ δικαιολογητικών γίνεται είτε απευθείας είτε με συστημένη επιστολή στην αρμόδια Πολεοδομική Υπηρεσία ή στο ΚΕΠ του Δήμου από 1.10.2011 μέχρι 30.11.2011. Τα υπό β΄ δικαιολογητικά υποβάλλονται εντός τεσσάρων (4) μηνών από τις 30.11.2011…». Με την υπ’αριθμ. 3341/2013 απόφαση της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι οι ρυθμίσεις αυτές του ν. 4014/2011 είχαν ως συνέπεια να ανατρέπεται, και σε κάθε περίπτωση να νοθεύεται, ο επιβαλλόμενος από το άρθρο 24 του Συντάγματος ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός, και να επέρχεται αλλοίωση της λειτουργικότητας των οικισμών και επιδείνωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων, δεδομένου ότι η αναστολή κατεδάφισης του αυθαιρέτου επερχόταν με μόνη την υποβολή αίτησης του ενδιαφερομένου και των σχετικών δίκαιολογητικών και την καταβολή του οριζόμενου στο νόμο ποσού ειδικού προστίμου, χωρίς την ειδική για κάθε αυθαίρετο κρίση αρμόδιου οργάνου της διοίκησης, ύστερα από εκτίμηση πολεοδομικών και κτιριολογικών κριτηρίων, που εξαρτώνται από το μέγεθος, τη χρήση, το είδος και τη σημασία της αυθαίρετης κατασκευής, καθώς καί από τις επιπτώσεις της στο χώρο που την περιβάλλει, τη συνολική δηλαδή επιβάρυνση της περιοχής. Κατόπιν αυτού, τα θέματα της αυθαίρετης δόμησης ρυθμίστηκαν εκ νέου με τον ν. 4178/2013 «Αντιμετώπιση της Αυθαίρετης Δόμησης Περιβαλλοντικό Ισοζύγιο και άλλες διατάξεις», ο οποίος έχει ήδη καταργηθεί σχεδόν στο σύνολό του με το ν. 4495/2017, αλλά εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση. Με το νόμο αυτό επανεισάγεται το πρότυπο των ρυθμίσεων, που είχαν επιχειρηθεί με τον ν.4014/2011 με προσθήκες νέων ρυθμίσεων (όπως η κατηγοριοποίηση των αυθαιρεσιών με το άρθρο 8, από την οποία συναρτάται η χορήγηση εξαίρεσης ή αναστολής από την κατεδάφιση) και διαφοροποιήσεις, είτε επί το επιεικέστερο [όπως, άρθρα 1 (παρ. 2, περ. ζ), 2 (παρ. 2 περ. α, δ, ζ, η, ι, ιστ), 3 (παρ. 9, 10, 11)], είτε επί το αυστηρότερο [όπως, άρθρο 7 παρ. 2 για την απόδειξη χρόνου κατασκευής με βάση εισηγμένες στο ηλεκτρονικό σύστημα αεροφωτογραφίες της 28.7.2011] για τις αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις. Ειδικότερα, κατά το άρθρο 7 του ν. 4178/2013 «Απόδειξη χρόνου κατασκευής αυθαιρέτων κατασκευών 1. Υπάγονται στον παρόντα νόμο αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις για τις οποίες η αυθαίρετη κατασκευή ή η αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει περατωθεί, κατά τις ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 8 του παρόντος πριν την 28.7.2011…».Το άρθρο 8 προβλέπει τα εξής: «Ρύθμιση αναστολής και εξαίρεσης από κατεδάφιση: Από την ισχύ του παρόντος νόμου αναστέλλεται η είσπραξη και η επιβολή κάθε κύρωσης, για το χρονικό διάστημα που προβλέπεται στον παρόντα νόμο ή και επέρχεται οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση, αναλόγως της κατηγορίας της αυθαίρετης κατασκευής, μετά την καταβολή του ενιαίου ειδικού προστίμου ή και του σχετικού παραβόλου εφόσον προβλέπεται στον παρόντα νόμο, το ύψος και ο τρόπος καταβολής του οποίου καθορίζεται στον παρόντα νόμο. Η αναστολή ή και η εξαίρεση από την κατεδάφιση, κατά τις διατάξεις του παρόντος, ισχύει για κτίρια των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο φέρων οργανισμός και για χρήσεις που έχουν εγκατασταθεί, μέχρι 28.7.2011 καθ’υπέρβαση είτε των διατάξεων του ν. 1577/1985 (Α΄ 210) είτε της οικοδομικής άδειας είτε των όρων ή περιορισμών δόμησης του ακινήτου είτε χωρίς οικοδομική άδεια και εφόσον η χρήση τους δεν απαγορεύεται από τις πολεοδομικές διατάξεις για τις χρήσεις γης που ισχύουν στην περιοχή του ακινήτου κατά την παρ. 1 του άρθρου 51 του ν. 4030/2011 (Α΄249) ή δεν απαγορευόταν κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας ή κατά το χρόνο κατασκευής ή εγκατάστασης της αυθαίρετης χρήσης. Θεωρείται ότι η χρήση δεν απαγορευόταν κατά το χρόνο έκδοσης της οικοδομικής άδειας εφόσον κατά τις κείμενες διατάξεις νομίμως χορηγήθηκε άδεια κατά παρέκκλιση της χρήσης γης της περιοχής. Η με οποιονδήποτε τρόπο μεταβολή των χρήσεων γης σε χρόνο μεταγενέστερο της υπαγωγής κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου δεν επιδρά στο κύρος της υπαγωγής και δεν αποτελεί λόγο ανάκλησης και ακύρωσης αυτής». Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 11 του ίδιου νόμου «Δικαιολογητικά υπαγωγής αυθαίρετης κατασκευής ή αυθαίρετης αλλαγής χρήσης στις διατάξεις του παρόντος. Εξουσιοδοτημένος Μηχανικός εισάγει στο πληροφοριακό σύστημα του παρόντος όλα τα στοιχεία και δικαιολογητίκά που αφορούν την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης, συμπληρώνοντας τα φύλλα καταγραφής κατά το Παράρτημα Α του παρόντος νόμου και σύμφωνα με τις ρυθμίσεις των επομένων άρθρων. Η υπαγωγή στις διατάξεις του παρόντος νόμου συνοδεύεται από τα εξής δικαιολογητικά, τα οποία φυλάσσει ο ιδιοκτήτης μετά την εισαγωγή τους στο πληροφοριακό σύστημα: 1. Αίτηση. Σε κάθε οικόπεδο ή γήπεδο η διαδικασία υπαγωγής αυθαιρέτων κατασκευών ή αυθαίρετης αλλαγής χρήσης στις διατάξεις του παρόντος μπορεί, κατ` επιλογή του ιδιοκτήτη, να γίνεται είτε με μία αίτηση υπαγωγής για το σύνολο των αυθαιρέτων κατασκευών ή χρήσεων είτε με περισσότερες αιτήσεις για κάθε μεμονωμένο αυτοτελή χώρο οριζόντιας ή κάθετης ιδιοκτησίας, που αποτελεί αντικείμενο μεταβίβασης. Την αίτηση υποβάλλει: α) ο φερόμενος ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έχει εκτελεστεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει εγκατασταθεί αυθαίρετη χρήση. Στην έννοια του φερόμενου ιδιοκτήτη περιλαμβάνονται ο ψιλός κύριος, ο επικαρπωτής με τη συναίνεση του ψιλού κυρίου, ο εργολάβος για τις σε αυτόν περιερχόμενες συνεπεία εργολαβικού προσυμφώνου ιδιοκτησίες, ο μισθωτής εφόσον έχει το δικαίωμα έκδοσης οικοδομικής άδειας από τη μισθωτική σύμβαση και επί νομικών προσώπων ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτών, β) ο νομίμως εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη, γ) όσοι έχουν λάβει έγκριση εξαγοράς, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5 και 6 του ν. 3147/2003, δ) ο συνιδιοκτήτης: i) Επί αυθαιρέτων κατασκευών ή αυθαιρέτων αλλαγών χρήσης επί κοινοχρήστων χώρων ακινήτου, στο οποίο έχει συσταθεί οριζόντιος ή κάθετος ιδιοκτησία μετά από απόφαση της πλειοψηφίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον κανονισμό της οροφοκτησίας, άλλως με απλή πλειοψηφία. ii) Επί αυθαιρέτων κατασκευών ή αυθαιρέτων αλλαγών χρήσης που έχουν εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε οριζόντια ή κάθετη συνίδιοκτησία και εντός τμημάτων αποκλειστικής χρήσης αυτών, χωρίς να απαιτείται η συναίνεση του ετέρου συνιδιοκτήτη, iii) Επί αυθαιρέτων κατασκευών ή αυθαιρέτων αλλαγών χρήσης σε χώρο ακινήτων για τον οποίο έχει συσταθεί δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης, χωρίς να απαιτείται η συναίνεση των συνιδιοκτητών, iv) Ένας εκ των συνιδιοκτητών για τα αυθαίρετα κτίσματα που κατέχει, εφόσον συνυποβληθεί μετά των λοιπών δικαίολογητικών και συμβολαιογραφικό προσύμφωνο συστάσεως διηρημένων ιδιοκτησιών, εκ του οποίου να προκύπτει ότι το αυτοτελές ή τα αυτοτελή οικοδομήματα με την κατάρτιση της οριστικής συστάσεως διηρημένων ιδιοκτησιών θα περιέλθουν εις την κυριότητά του…2. Υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986 (Α` 75) του αιτούντος, θεωρημένη για τη γνησιότητα της υπογραφής, στην οποία περιλαμβάνονται:… 3. Την τελευταία δήλωση του εντύπου Ε9, στην οποία αναφέρεται το ακίνητο, όπου βρίσκεται η αυθαίρετη κατασκευή ή χρήση ανεξαρτήτως αν έχουν δηλωθεί επί αυτού οι αυθαίρετες κατασκευές. 4. Τεχνική έκθεση εξουσιοδοτημένου αρμόδιου μηχανικού με την περιγραφή της αυθαίρετης κατασκευής ή της αυθαίρετης χρήσης μόνον ως προς το εμβαδόν και τη χρήση του αυθαιρέτου, αν πρόκειται για πρόχειρη κατασκευή της παρ. 75 του άρθρου 2 του ν. 4067/2012 (Α΄79). Στην τεχνική έκθεση περιγράφονται οι λόγοι αδυναμίας αποτύπωσης του συνόλου του ακινήτου κατά την παρ. 6βί του παρόντος. 5. Φωτογραφίες της αυθαίρετης κατασκευής ή της αυθαίρετης αλλαγής χρήσης. 6. Σχέδια ως εξής:… 7. Δημόσια έγγραφα ή αεροφωτογραφίες, από τα οποία αποδεικνύεται ο χρόνος ολοκλήρωσης της κατασκευής και ο χρόνος εγκατάστασης της χρήσης. 8. Σχετικά με τον στατικό έλεγχο των παραβάσεων εφαρμόζονται τα εξής: α. Δελτίο δομικής τρωτότητας του φέροντος οργανισμού του κτιρίου, για κάθε αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης που έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κτίρια με επικρατούσα χρήση κατοικίας, τουριστικά καταλύματα ή κτίρια που δεν περιλαμβάνονται στο επόμενο εδάφιο, καθώς και για μεμονωμένες αυθαίρετες κατασκευές με τις παραπάνω χρήσεις. β. Μελέτη στατικής επάρκειας για κάθε αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης που έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κτίρια κοινωφελούς χρήσης, όπως ενδεικτικά κτίρια συνάθροισης κοινού, περίθαλψης, κοινωνικής πρόνοιας, εκπαίδευσης, πολιτιστικών λειτουργιών, ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις, θρησκευτικούς χώρους, εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, κοινωφελείς οργανισμούς, δημόσιων υπηρεσιών και σε κτίρια βιομηχανικής ή βιοτεχνικής χρήσης, καθώς και σε μεμονωμένες αυθαίρετες κατασκευές με τις παραπάνω χρήσεις, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στην υπουργική απόφαση του επόμενου εδαφίου γ΄της παρούσας παραγράφου. Η μελέτη στατικής επάρκειας δύναται να υποβάλλεται εντός προθεσμίας πέντε (5) ετών από την ημερομηνία υπαγωγής και σε κάθε περίπτωση πριν τη συμπλήρωση της ταυτότητας του κτιρίου. Σε κάθε βεβαίωση υπαγωγής …γίνεται ειδική μνεία για την υποβολή ή μη της μελέτης στατικής επάρκειας κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου. …9. Τεχνική έκθεση αρμόδιου μηχανικού για τον ηλεκτρομηχανολογικό έλεγχο του πίνακα των γειώσεων και των λοιπών ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, αν υπάρχουν για κάθε μεμονωμένη αυθαίρετη κατασκευή, εξαιρουμένων των κατοικιών, καθώς και για αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης που έχει εκτελεστεί ή εγκατασταθεί σε κτίρια που δεν έχουν χρήση κατοικίας. Η ως άνω τεχνική έκθεση δύναται να υποβάλλεται εντός προθεσμίας πέντε (5) ετών από την ημερομηνία υπαγωγής και σε κάθε περίπτωση πριν τη συμπλήρωση της ταυτότητας του κτιρίου. 10. Παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το οποίο αποτελεί έσοδο του Κρατικού Προϋπολογισμού, με την επιφύλαξη ειδικών διατάξεων του παρόντος στις οποίες θεσπίζεται ειδικό παράβολο… 12. Τα παραπάνω υποβάλλονται με μέριμνα του ιδιοκτήτη και του μηχανικού.” Σύμφωνα δε με τη διάταξη του άρθρου 12 του ανωτέρω νόμου: “1. Για την υπαγωγή στις διατάξεις του παρόντος των αυθαιρέτων κατασκευών, των άρθρων 13 και 14 του παρόντος νόμου απαιτείται, μετά την καταβολή της αίτησης και του παραβόλου, επιπλέον η μορφολογική και αισθητική ένταξη τους ως προς το σύνολο του κτιρίου και του δομημένου περιβάλλοντος του. Για το λόγο αυτόν τα υποβαλλόμενα δικαιολογητικά εξετάζονται από επιτροπή που συγκροτείται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στην έδρα κάθε Υπηρεσίας Δόμησης και αποτελείται από: α. Έναν αρχιτέκτονα μηχανικό της αρμόδιας Υπηρεσίας Δόμησης ή τεχνικής υπηρεσίας του δήμου ως πρόεδρο με τον αναπληρωτή του. Σε περίπτωση έλλειψης των παραπάνω ορίζεται ως πρόεδρος με τον αναπληρωτή του αρχιτέκτονας μηχανικός υπάλληλος της οικείας αποκεντρωμένης διοίκησης ή περιφέρειας ή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού ή της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, για τα νησιά αρμοδιότητας τους. β. Έναν αρχιτέκτονα μηχανικό υπάλληλο της οικείας αποκεντρωμένης διοίκησης ή της περιφέρειας ή του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού ή της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής για τα νησιά αρμοδιότητας της, με τον αναπληρωτή του. γ. Έναν αρχιτέκτονα, εκπρόσωπο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, με τον αναπληρωτή του. 2. Η επιτροπή αποφαίνεται εντός δέκα (10) ημερών από την υποβολή της αίτησης για την υπαγωγή ή μη στις διατάξεις του παρόντος, υπό την προϋπόθεση υποβολής των παρακάτω δικαιολογητικών, τα οποία πρέπει να κατατεθούν από τον ενδιαφερόμενο ή τον εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπο του στην αρμόδια υπηρεσία δόμησης μαζί με τη σχετική αίτηση: α) Τεχνική έκθεση μηχανικού στην οποία περιγράφεται ο τρόπος κατασκευής, τα υλικά κατασκευής και αιτιολογείται η μορφολογική και αισθητική ένταξη της πρόχειρης κατασκευής στο σύνολο του κτιρίου και του δομημένου περιβάλλοντος του. β) Φωτογραφική τεκμηρίωση της πρόχειρης κατασκευής ως προς το σύνολο του κτιρίου και του δομημένου περιβάλλοντος του. γ) Τοπογραφικό διάγραμμα στο οποίο αποτυπώνεται η θέση της πρόχειρης κατασκευής ως προς το σύνολο του κτιρίου και του δομημένου περιβάλλοντος του. δ) Υπεύθυνη δήλωση του μηχανικού ότι τα παραπάνω στοιχεία είναι ίδια με αυτά που θα εισαχθούν στο πληροφοριακό σύστημα.ε) Αποδεικτικά χρόνου κατασκευής / αποπεράτωσης. στ) Αποδεικτικά δικαιώματος υπαγωγής του αιτούντος. 3. Η επιτροπή μετά τη θετική κρίση της ενημερώνει τον αρμόδιο φορέα διαχείρισης του πληροφοριακού συστήματος εντός δύο (2) ημερών, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία υπαγωγής”. Στο άρθρο 13 του ιδίου νόμου ορίζεται ότι: 1. Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται αυθαίρετες κατασκευές σε παραδοσιακό οικισμό ή τμήμα πόλης, εφόσον αυτές έχουν ολοκληρωθεί πριν τη δημοσίευση της διοικητικής πράξης χαρακτηρισμού του οικισμού ή τμήματος πόλης ως παραδοσιακού, καθώς και αυθαίρετες κατασκευές σε παραδοσιακό, τμήμα πόλης και σε παραδοσιακούς οικισμούς άνω των 5.000 κατοίκων, είτε έχουν ολοκληρωθεί πριν τη δημοσίευση της πράξης χαρακτηρισμού είτε μεταγενέστερα, εφόσον προσκομίζεται τεχνική έκθεση αρμόδιου μηχανικού στην οποία αναλύεται ότι η αυθαίρετη κατασκευή προσαρμόζεται και δεν αντίκειται στους γενικούς μορφολογικούς κανόνες που τίθενται από τις ειδικές διατάξεις. 2. Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις των κατηγοριών 2 έως 5 του άρθρου 9, που βρίσκονται σε παραδοσιακό οικισμό κάτω των 5.000 κατοίκων εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις της παρ. 1 του άρθρου 7 του παρόντος και έχουν ολοκληρωθεί μετά τη δημοσίευση της διοικητικής πράξης χαρακτηρισμού του οικισμού ως παραδοσιακού, σύμφωνα με τα ακόλουθα: α. Μετά την υποβολή των δικαιολογητικών των παραγράφων 1, 10 και 11 του άρθρου 11 απαιτείται και η υποβολή αίτησης στην επιτροπή του άρθρου 12 με συνημμένα τα δικαιολογητικά της παρ. 3 του άρθρου 12. β. Μετά την εξέταση των ως άνω δικαιολογητικών και τη διαπίστωση του δικαιώματος υπαγωγής στον παρόντα νόμο η επιτροπή δέχεται ή απορρίπτει την αίτηση, με βάση την αισθητική ένταξη της αυθαίρετης κατασκευής ως προς το σύνολο του τυχόν νομίμως υφιστάμενου κτιρίου, το ευρύτερο δομημένο περιβάλλον, καθώς και την αρχιτεκτονική και μορφολογική τυπολογία του παραδοσιακού οικισμού ή τμήματος πόλης”. Τέλος, κατά το άρθρο 24 του ιδίου νόμου «Αναστολή επιβολής κυρώσεων και είσπραξης προστίμων. 1. Για αυθαίρετες κατασκευές ή χρήσεις, για τις οποίες υποβλήθηκαν τα δικαιολογητικά που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος, αναστέλλεται η επιβολή προστίμων καί κάθε διαδικασία επιβολής κυρώσεων, καθώς και η είσπραξη ήδη βεβαιωθέντων προστίμων από τις Δ.Ο.Υ. και το Ι.ΚΑ, μέχρι την παρέλευση της προθεσμίας εξόφλησης των προστίμων…4. Για τις κατασκευές ή τις χρήσεις για τις οποίες υποβάλλεται δήλωση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου, δεν επιβάλλονται πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης ούτε άλλες κυρώσεις, εφόσον εξοφληθούν εμπροθέσμως όλες οι δόσεις καταβολής του ενιαίου ειδικού προστίμου και για όσο χρονικό διάστημα ορίζεται στον παρόντα νόμο, που υπολογίζεται από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου”. Οι ρυθμίσεις αυτές του άνω νόμου, που αναφέρονται στα αυθαίρετα του παρελθόντος, κρίθηκε ήδη ότι είναι συνταγματικά ανεκτές (βλ. σχετ. ΟλΣτΕ 1858/2015 Α΄Δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος).
Το παρόν Δικαστήριο εκτιμά: α) Τις ένορκες καταθέσεις του μάρτυρος της ενάγουσας ………, και της εναγομένης ………., που δόθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου κατά τη συζήτηση της αγωγής, και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, β) την παραδεκτά προσκομιζόμενη το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη συζήτηση των εφέσεων (άρθρο 529 παρ.1 εδαφ.α΄του ΚΠολΔ) κατάθεση του, εκτός δίκης, με πρωτοβουλία της εκκαλούσας – εφεσίβλητης – εναγομένης . …….., εξετασθέντος μάρτυρα ………., η οποία λήφθηκε μετά από τήρηση των νομίμων διατυπώσεων, ήτοι κατόπιν εμπρόθεσμης και νομότυπης κλήτευσης της αντιδίκου της, σύμφωνα με επίσης προσκομιζόμενη την υπ’αριθμ. …..΄/25.4.2017 έκθεση επίδοσης του διορισμένου στο Πρωτοδικείο Αθηνών Δικαστικού Επιμελητή ……….., περιέχεται δε στην υπ’αριθμ. ……./28.4.2017 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ………., γ) όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, προκειμένου απ’όσα δεν οδηγούν σε άμεση απόδειξη να συναχθούν δικαστικά τεκμήρια, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, και δ) τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ). Από την εκτίμηση του ανωτέρω αποδεικτικού υλικού το δικαστήριο κρίνει ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης: Οι διάδικοι, οι οποίες είναι αδελφές, κατέστησαν συγκυρίες, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου εκάστη, ενός ακινήτου – οικοπέδου, αρτίου και οικοδομησίμου, έκτασης 289,63 τ.μ., που βρίσκεται στη νήσο των Σπετσών, στην Ενορία των «………» δυνάμει παραγώγου τρόπου κτήσης, και συγκεκριμένα λόγω πώλησης από την προηγούμενη κυρία αυτού ……….., συνταχθέντος σχετικά του υπ’αριθμ…../12.1.1988 συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Σπετσών …….., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Σπετσών, στον τόμο …, με αύξοντα αριθμό ….. Στο ανωτέρω ακίνητο οι διάδικοι ανήγειραν, με δαπάνες τους, διώροφη οικοδομή με υπόγειο, ειδικότερα αποτελούμενη από υπόγειο (ουσιαστικά ημιυπόγειο), ισόγειο και πρώτο υπέρ το ισόγειο όροφο, δυνάμει της υπ’αριθμ. …../10.11.1988 άδειας της Διεύθυνσης Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιώς, μετά των συνοδευόντων αυτήν εγκεκριμένων σχεδιαγραμμάτων. Κατά το έτος 1991 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες κατασκευής στο ισόγειο και τον πρώτο όροφο της οικοδομής, ενώ ο υμιυπόγειος χώρος, αλλά και οι εξωτερικοί κοινόκτητοι και κοινόχρηστοι χώροι παραμένουν έκτοτε ημιτελείς, λόγω προστριβών και διενέξεων, που ανεφύησαν στο μεσοδιάστημα, μεταξύ των διαδίκων. Σημειωτέον ότι σύμφωνα με τα σχεδιαγράμματα κάτοψης του ισογείου και του υπογείου ορόφου της οικοδομής, που συνοδεύουν την εκδοθείσα άδεια, στη δυτική πλευρά του ανωτέρω οικοπέδου αποτυπώνεται ο υποχρεωτικός – κοινόχρηστος κατά νόμο – ακάλυπτος χώρος, στον οποίο η φυσική στάθμη του εδάφους προβλέπεται ως ένα (1) μέτρο χαμηλότερα από την πλάκα του δαπέδου του ισογείου ορόφου της οικοδομής. Ο ακάλυπτος αυτός χώρος όμως, παρά τα προβλεπόμενα στην άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής περί υψομετρικής διαφοράς της στάθμης του εδάφους μεταξύ αυτού και του ισογείου ορόφου της οικοδομής, είχε διαμορφωθεί, κατά το στάδιο της κατασκευής της, και συγκεκριμένα κατά την επιχωμάτωση των κολονών και των τοιχείων του υπογείου, για την απορροή των ομβρίων υδάτων, και μέχρι της αποπεράτωσης των εξωτερικών χώρων, με την εποπτεία του πατέρα των διαδίκων ……….., αλλά και τη συναίνεση των τελευταίων, κατά τρόπον ώστε η στάθμη του εδάφους σ’αυτόν να ανέλθει τελικά στο ίδιο ύψος με την πλάκα του δαπέδου του ισογείου ορόφου της οικοδομής. Μάλιστα στο ίδιο αυτό σχεδιάγραμμα κάτοψης του ισογείου ορόφου της οικοδομής προβλέπεται πρόσβαση στον εν λόγω ακάλυπτο χώρο της δυτικής πλευράς του οικοπέδου διά μέσου άλλων χώρων του κτιρίου, επίσης προβλεπομένων ως χώρων κοινής χρήσης, όπως επιβάλλει η νομοθεσία και αναφέρθηκε στη μείζονα σκέψη, με την κατασκευή τριών (κλιμάκων), εκ των οποίων η πρώτη (τεσσάρων βαθμίδων) αποτυπώνεται στη νότια πλευρά της οικοδομής, εν επαφή με την σχήματος Γ εξωτερική κλίμακα για την άνοδο στον πρώτο όροφο του κτιρίου, προς εξυπηρέτηση της πρόσβασης στον κοινόχρηστο χώρο άνωθεν της οροφής της υπό στοιχεία Δ1 δεξαμενής του υπογείου ορόφου, που βρίσκεται επίσης στη δυτική πλευρά του ακινήτου, η δεύτερη (τεσσάρων βαθμίδων) αποτυπώνεται στη βορειοδυτική πλευρά του χώρου αυτού για την επικοινωνία του με τον ανωτέρω ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, και η τρίτη (τεσσάρων βαθμίδων) αποτυπώνεται στη βορειοανατολική πλευρά του ακαλύπτου για την επικοινωνία αυτού με τον επίσης κοινόχρηστο χώρο άνωθεν της οροφής της υπό στοιχεία Δ2 δεξαμενής του υπογείου ορόφου, που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της οικοδομής, λόγω της προβλεπομένης στην οικοδομική άδεια υψομετρικής διαφοράς μεταξύ των χώρων αυτών (άνωθεν των δύο δεξαμενών του υπογείου), η στάθμη του δαπέδου των οποίων βρίσκεται στο ίδιο ύψος με το δάπεδο του ισογείου ορόφου της οικοδομής, και του ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου, όπου η στάθμη του εδάφους προβλέφθηκε ένα (1) μέτρο χαμηλότερα σε σχέση με την πλάκα του δαπέδου του ισογείου ορόφου, κατά τα προεκτεθέντα. Επίσης στο ανωτέρω σχεδιάγραμα του υπογείου ορόφου της οικοδομής έχει προβλεφθεί επί του εξωτερικού τοίχου της δυτικής πλευράς της υπ’αριθμ.4 αποθήκης του υπογείου, και δη πλησίον της νοτιοδυτικής γωνίας της, η κατασκευή ανοίγματος προς τον προαναφερθέντα ακάλυπτο χώρο, για το φωτισμό και αερισμό της. Αποδείχθηκε επίσης ότι οι διάδικοι συμφώνησαν κατά το έτος 1990 να διανείμουν μεταξύ τους άτυπα τους επιμέρους χώρους της ανωτέρω οικοδομής, η οποία δεν είχε υπαχθεί απ’αυτές νόμιμα στο σύστημα της οροφοκτησίας, διά της σύνταξης σχετικού συμβολαιογραφικού εγγράφου και της μεταγραφής του, προκειμένου στο εξής εκάστη να νέμεται τους χώρους, που θα περιέρχονταν σ’αυτήν, κατόπιν κλήρωσης, αποκλειστικά για δικό της λογαριασμό, ως μοναδική κυρία τους. Πράγματι, σε εκτέλεση της συμφωνίας τους αυτής, η ενάγουσα έλαβε από τη διενεργηθείσα κλήρωση το διαμέρισμα του ισογείου ορόφου, καθώς και τις υπό στοιχεία 1 και 2 αποθήκες και υπό στοιχεία Δ1 δεξαμενή του υπογείου ορόφου της οικοδομής, ενώ η εναγόμενη το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, καθώς και τις αποθήκες υπό στοιχεία 3 και 4 και τη δεξαμενή υπό στοιχεία Δ2 του υπογείου, με την προοπτική να υπαγάγουν στο μέλλον την οικοδομή στο σύστημα της οριζόντιας ιδιοκτησίας και των διατάξεων του ν.3741/1929, και, έκτοτε εκάστη εξ αυτών, κατείχε, διανοία αποκλειστικής κυρίας, και χρησιμοποιούσε για τον εαυτό της και μόνο, συνεχώς και ακωλύτως, τους ανωτέρω χώρους, τα μεν εξ αυτών – πλήρως αποπερατωμένα και εξοπλισμένα με την απαραίτητη οικοσκευή – διαμερίσματα, ως εξοχική – δευτερεύουσα κατοικία τους, τους δε χώρους του υπογείου προς εξυπηρέτηση των διαμερισμάτων τους. Λεκτέον ότι ουδέποτε κατασκευάσθηκαν από τις διαδίκους οι τρεις (3) κλίμακες, οι οποίες αποτυπώνονται στα σχεδιαγράμματα, που συνοδεύουν την εκδοθείσα άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής, προκειμένου να εξασφαλίζουν στους ενοίκους την πρόσβαση στον ακάλυπτο κοινόχρηστο χώρο της δυτικής πλευράς της οικοδομής, η στάθμη του εδάφους στον οποίο προβλέφθηκε, όπως ειπώθηκε, ένα (1) μέτρο χαμηλότερα της στάθμης της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου, και, επομένως, τη σύγχρηση του χώρου αυτού, διά μέσου των – επίσης προβλεπομένων ως κοινόχρηστων – χώρων, άνωθεν των οροφών των δεξαμενών υπό στοιχεία Δ1 και Δ2 του υπογείου ορόφου του κτιρίου, το δάπεδο των οποίων βρίσκεται στο αυτό ύψος με το δάπεδο των λοιπών χώρων του ισογείου ορόφου, και τους οποίους για τον ίδιο λόγο, ήτοι ελλείψει των απαιτουμένων κλιμάκων, ανέκαθεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά η ενάγουσα ουσιαστικά ως εξώστες του ισογείου διαμερίσματός της, ενώ η εναγόμενη στερείται παντελώς πρόσβασης σ’αυτούς, στους οποίους μπορεί, συνεπεία της κατά τα ανωτέρω διαμορφωθείσας πραγματικής κατάστασης, να μεταβεί μόνον διά της διέλευσής της μέσω του διαμερίσματος της αντιδίκου της. Αποδείχθηκε επίσης ότι η εναγόμενη κατά τις αρχές των μηνών Μαΐου και Ιουνίου του έτους 1993, θέλοντας να μετατρέψει τους χώρους του υπογείου ορόφου της οικοδομής, από χώρους βοηθητικής χρήσης, όπως καθορίζονται στην εκδοθείσα άδεια της πολεοδομικής αρχής, σε χώρους κύριας χρήσης, και για την εξυπηρέτηση της εν λόγω χρήσης, προέβη σταδιακά, καθ’υπέρβαση της άδειας αυτής, αφενός μεν στην εκσκαφή και εκχωμάτωση τμήματος του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, διαστάσεων (του εκσκαφέντος τμήματος) μήκους 6 μ., μέσου πλάτους 1,5 μ. και βάθους 2 μ., ήτοι στην εμβάδυνση του τμήματος αυτού κατά 1 μέτρο επιπλέον του 1 μέτρου, που προβλέπεται στην οικοδομική άδεια ως υψομετρική διαφορά μεταξύ της στάθμης της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου του κτιρίου και της στάθμης του εδάφους στον ακάλυπτο χώρο, η οποία, επομένως, θα έπρεπε να βρίσκεται 1 μέτρο χαμηλότερα του δαπέδου του ισογείου ορόφου, και όχι 2 μέτρα, όπως διαμορφώθηκε, κατόπιν των ανωτέρω ενεργειών της, αφετέρου δε στην ίδια πλευρά της οικοδομής και επί του εξωτερικού τοίχου της υπό στοιχεία Δ4 αποθήκης του υπογείου, που χρησιμοποιούσε αποκλειστικά, στη διάνοιξη και τοποθέτηση παραθύρου από ξυλοκατασκευή με τζαμιλίκι και εξωτερική σιδεριά, διαστάσεων 0,50 μ. Χ 0,80 μ., καθώς και στη διάνοιξη και τοποθέτηση πόρτας από ξύλινα παντζούρια και τζαμιλίκι, διαστάσεων 1 μ. Χ 2,20 μ., για το φωτισμό και αερισμό του χώρου, όπως οι εργασίες και οι κατασκευές, αλλά και οι διαστάσεις αυτών, που προεκτέθηκαν, αναφέρονται στην προσκομιζόμενη υπ’αυξ.αριθμ…../2015 συμπληρωματική έκθεση αυτοψίας της με αύξοντα αριθμό …/2003 από 21.11.2003 έκθεσης αυτοψίας του Τμήματος Κατασκευών (τομέας Β΄) της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης και Γενικού Σχεδιασμού Πόλης της Γενικής Διεύθυνσης του Δήμου Πειραιά. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, παράνομα και αυθαίρετα, και χωρίς να εξασφαλίσει τη συναίνεση της εναγομένης, προέβη περί τα μέσα του μηνός Ιουλίου του έτους 1993, με ειδικό συνεργείο, στη δυτική πλευρά του διαμερίσματος του ισογείου ορόφου, που χρησιμοποιούσε αποκλειστικά ως εξοχική κατοικία της, και συγκεκριμένα στο ανωτέρω – ήδη εκσκαφέν από την εναγόμενη – τμήμα του ακαλύπτου χώρου της οικοδομής, στην κατασκευή ξυλοτύπου και τεσσάρων δοκών και, ακολούθως, πλάκας από οπλισμένο σκυρόδεμα, προεκτείνοντας ουσιαστικά την πλάκα του δαπέδου του διαμερίσματός της κατά πλάτος 2,90 μ, και μήκος 7,40 μ., και καταλαμβάνοντας τμήμα του ακαλύπτου χώρου, συνολικής έκτασης 21,46 τ.μ. Με την ενέργειά της αυτή επεξέτεινε στην πραγματικότητα τη βεράντα του ισογείου διαμερίσματός της σε βάρος του προαναφερόμενου τμήματος του ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου, προσβάλλοντας τη συγκυριότητα της εναγομένης επί του επιδίκου τμήματος. Ακολούθως η εναγόμενη άσκησε σε βάρος της ενάγουσας ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 16.4.1994 αγωγή της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 1069/2001 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία, αφενός μεν αναγνωρίσθηκε η συγκυριότητά της κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου επί του επιδίκου εδαφικού τμήματος και υποχρεώθηκε η ενάγουσα να της το αποδώσει κατά το προαναφερθέν ιδανικό μερίδιο, αφετέρου δε υποχρεώθηκε η ενάγουσα να προβεί σε κατεδάφιση της εν λόγω κατασκευής, στην οποία είχε προβεί στον ακάλυπτο χώρο της οικοδομής, και σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της, επιπράπηκε στην εναγόμενη να πράξει τούτο, με δαπάνες της αντιδίκου της. Μάλιστα, λόγω μη οικειοθελούς συμμόρφωσης της ενάγουσας στο διατακτικό της ανωτέρω απόφασης, η εναγόμενη επέσπευσε, με βάση αυτήν ως εκτελεστό τίτλο, μετά την τελεσιδικία της, διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της αντιδίκου της, συνταχθείσας σχετικώς της υπ’αριθμ……/1.10.2002 έκθεσης βίαιης αποβολής του διορισμένου στο Πρωτοδικείο Αθηνών Δικαστικού Επιμελητή ………. της καθ’ης η εκτέλεση από το επίδικο τμήμα. Η κρίση του παρόντος Δικαστηρίου ότι η ανωτέρω κατασκευή έλαβε χώρα από την ενάγουσα αφού είχε προηγηθεί η εκσκαφή και εκχωμάτωση του ανωτέρω τμήματος του ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής από την εναγόμενη, προκειμένου να καταστεί δυνατόν να διανοιγούν από την τελευταία στον εξωτερικό τοίχο της ίδιας πλευράς της οικοδομής πόρτα και παράθυρο, για τον αερισμό και φωτισμό της υπόγειας αποθήκης της, την οποία επιθυμούσε να μετατρέψει από χώρο βοηθητικής σε χώρο κύριας χρήσης, καθ’υπέρβαση της οικοδομικής άδειας, όπερ και πράγματι εγένετο, και στο ήδη εκσκαφέν αυτό τμήμα, επιρρωνύεται ιδίως από τα αναφερόμενα στην ίδια την υπ’αριθμ.1069/2001 δικαστική απόφαση, όπου παρατίθεται απόσπασμα της μαρτυρικής κατάθεσης του – έχοντος ίδιαν αντίληψη της κατάστασης στο ακίνητο – πατρός των τότε και νυν διαδίκων …………., ο οποίος επί λέξει κατέθεσε τα εξής: «Αυτή η πρόσθετη κατασκευή, που έγινε με τις τέσσερις κολώνες και το μπετόν από πάνω, μετά την εκσκαφή, που έγινε από την ενάγουσα (και νυν εναγόμενη), έγινε από εμένα και την εναγόμενη (νυν ενάγουσα) και δεν προβλέπεται από την οικοδομική άδεια». Αποδείχθηκε επίσης ότι η εναγόμενη, ακόμη και μετά την κατεδάφιση της κατασκευής της ενάγουσας, δεν έχει έκτοτε προβεί στην επιχωμάτωση του εκσκαφέντος τμήματος του ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, ώστε η στάθμη του εδάφους σ’αυτό να φθάσει στο προβλεπόμενο στην άδεια της πολεοδομικής αρχής ύψος του 1 μέτρου από τη στάθμη της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου, με αποτέλεσμα να υφίσταται μεταξύ τους σημαντική υψομετρική διαφορά, η οποία, σε συνδυασμό με το γεγονός της εισέτι μη κατασκευής των επίσης προβλεπομένων στην οικοδομική άδεια κλιμάκων εν επαφή με την εξωτερική κλίμακα για τον πρώτο όροφο, αλλά και με τους κοινόχρηστους χώρους άνωθεν της οροφής των δύο δεξαμενών (Δ1 και Δ2) του υπογείου, καθιστά αδύνατη τη χρήση του επιδίκου χώρου από τους ενοίκους, και, επιπροσθέτως εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλειά τους, ή στο κλείσιμο των διανοιγέντων στον εξωτερικό τοίχο της ίδιας πλευράς της οικοδομής παραθύρου και πόρτας, που επίσης δεν προβλέπονται στην οικοδομική άδεια, στο συνοδεύον την οποία σχεδιάγραμμα κάτοψης του υπογείου ορόφου του κτίσματος αποτυπώνεται πράγματι ένα παράθυρο, πλην όμως σε διαφορετικό σημείο του τοίχου αυτού, και δη στη νοτιοδυτική γωνία της υπό στοιχεία Δ4 αποθήκης για το φωτισμό και αερισμό της. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι επί της ασκηθείσης ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς από 18.5.2006 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……./2008) αγωγής της εναγομένης σε βάρος της ενάγουσας περί διανομής του κοινού ακινήτου εκδόθηκε η υπ’αριθμ.5038/2013 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία, σε συνδυασμό με την υπ’αριθμ. 104/2015 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς, διατάχθηκε η λύση της μεταξύ των διαδίκων κοινωνίας στο εν λόγω ακίνητο, διά της αυτούσιας διανομής του, με τη σύσταση σ’αυτό δύο οριζοντίων ιδιοκτησιών, με ποσοστό συγκυριότητας εκάστης στο οικόπεδο και στα κοινότητα και κοινόχρηστα μέρη της οικοδομής 50% εξ αδιαιρέτου, εκ των οποίων η μεν πρώτη, αποτελούμενη από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου μετά της αποκλειστικής χρήσης των υπό στοιχεία 3 και 4 αποθηκών και της υπό στοιχεία Δ2 δεξαμενής του υπογείου ορόφου της οικοδομής, ως παραρτήματα, επιδικάσθηκε στην τότε ενάγουσα και νυν εναγόμενη, η δε δεύτερη, αποτελούμενη από το διαμέρισμα του ισογείου ορόφου μετά της αποκλειστικής χρήσης των υπό στοιχεία 1 και 2 αποθηκών και της υπό στοιχεία Δ1 δεξαμενής του υπογείου ορόφου της οικοδομής, ως παραρτήματα, επιδικάσθηκε στην τότε εναγόμενη και νυν ενάγουσα, επικυρώνοντας ουσιαστικά την άτυπη συμφωνία διανομής του ακινήτου, η οποία έλαβε χώρα κατά το έτος 1990, μεταξύ των διαδίκων, κατά τα προεκτεθέντα, και συνεπεία της οποίας εκάστη τούτων νεμόταν έκτοτε αποκλειστικά για δικό της λογαριασμό, ως κυρία, τους ίδιους ακριβώς χώρους, που περιήλθαν σ’αυτές κατ’αποκλειστική κυριότητα και με τις προαναφερθείσες δικαστικές αποφάσεις, αμφότερες οι οποίες έχουν μεταγραφεί ως συστατικές της οροφοκτησίας πράξεις στα οικεία βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Σπετσών, στον τόμο …., με αύξοντα αριθμό …., με αποτέλεσμα η ανωτέρω οικοδομή να έχει υπαχθεί πλέον στις διατάξεις του ν.3741/1929, και οι διάδικοι να καταστούν αποκλειστικές κυρίες, η μεν ενάγουσα του διαμερίσματος του ισογείου ορόφου της οικοδομής μετά των παραρτημάτων του, η δε εναγόμενη του διαμερίσματος του πρώτου υπέρ το ισόγειο ορόφου μετά των παραρτημάτων του, αμφότερες δε συγκυρίες κατά ποσοστό 50% εξ αδιαρέτου η καθεμία στου κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής και στο οικόπεδο. Σημειωτέον ότι δεν έχει συνταχθεί κανονισμός, ο οποίος να ρυθμίζει τις σχέσεις των διαδίκων ως συνιδιοκτητών του όλου ακινήτου και ως εκ τούτου έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του Ν. 3741/1929 και οι σχετικές διατάξεις των άρθρων 1002 και 1117 του ΑΚ. Έτσι, σύμφωνα με τα άρθρα 2 και 7 του Ν. 3741/1929, κοινόχρηστο χώρο αυτής αποτελούν, μεταξύ άλλων, και τα ακάλυπτα τμήματα του οικοπέδου, τα οποία αφέθηκαν και χρησιμεύουν για κοινή χρήση και εξυπηρέτηση των συνιδιοκτητών. Αποδείχθηκε επίσης ότι η εκσκαφή, εκχωμάτωση, και, συνακόλουθα, εμβάθυνση του προπεριγραφέντος τμήματος του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, η οποία έλαβε χώρα από την εναγόμενη, καθ’υπέρβαση των προβλεπομένων στην οικοδομική άδεια περί της υψομετρικής διαφοράς μεταξύ της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου και της στάθμης του εδάφους στο χώρο, που θα έπρεπε να είναι κατά ένα (1) μέτρο χαμηλότερα, και χωρίς τη συναίνεση της ενάγουσας, προσβάλλει τα δικαιώματα της τελευταίας, ως συγκυρίας του ακαλύπτου, διότι η δημιουργηθείσα από τις ανωτέρω ενέργειες της εναγομένης υψομετρική διαφορά των δύο (2) μέτρων μεταξύ του ισογείου και του τμήματος αυτού, αφενός μεν εκ των πραγμάτων αποκλείει ουσιαστικά την ενάγουσα από τη σύγχρηση του εν λόγω χώρου, στην οποία δικαιούται να προβαίνει ακώλυτα, κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, και η οποία έχει πλέον καταστεί εξ ορισμού αδύνατη, χωρίς να παραβλέπεται βέβαια και το αδιαμφισβήτητο γεγονός της μη κατασκευής στην οικοδομή των επίσης προβλεπομένων στα συνοδεύοντα την άδεια και εγκεκριμένα από την πολεοδομική αρχή σχεδιαγράμματα τριών (3) κλιμάκων, που προορίζονται να εξασφαλίζουν την πρόσβαση στο συγκεκριμένο ακάλυπτο χώρο μέσω άλλων, επίσης κοινόχρηστων, χώρων, άνωθεν της οροφής των υπό στοιχεία Δ1 και Δ2 δεξαμενών του υπογείου, που επί του παρόντος χρησιμοποιεί μόνο η ενάγουσα, έχοντας αποκλείσει την εναγόμενη από τη χρήση τους, ουσιαστικά ως προέκταση (εξώστες) του ισογείου διαμερίσματός της, μέσω του οποίου και μόνο είναι προσβάσιμοι (έχοντας μάλιστα τοποθετήσει στη βόρεια πλευρά του χώρου άνωθεν της υπό στοιχεία Δ1 δεξαμενής ογκώδη αντικείμενα (γλάστρες) για την προστασία των ενοίκων της οικίας της από τον κίνδυνο πτώσης σε βάθος δύο μέτρων στον παρακείμενο επίδικο ακάλυπτο χώρο), αφετέρου δε εγκυμονεί οπωσδήποτε σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα, και τη ζωή ακόμη, κυρίως των ενοίκων και των επισκεπτών του διαμερίσματος του ισογείου ορόφου, που βρίσκεται ψηλότερα, αφού πρόκειται περί πανταχόθεν ανοικτού και εκτεθειμένου χώρου, ο οποίος, εν είδει τάφρου, δεν παρέχει ουδεμία ασφάλεια, καθώς δεν έχει ληφθεί περιμετρικά αυτού κάποιο μέτρο προφύλαξης, και απαιτεί, επομένως, της καταβολής ιδιαίτερα αυξημένης προσοχής προς αποφυγήν ατυχήματος. Πρέπει, επομένως, να διαταχθεί η επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα της επέμβασης της εναγομένης στον επίδικο κοινόχρηστο ακάλυπτο χώρο κατάσταση, διά της επιβολής στην ανωτέρω της υποχρέωσης επιχωμάτωσης του εκσκαφέντος τμήματος μέχρι η στάθμη του εδάφους σ’αυτό να επανέλθει στο προβλεπόμενο στην οικοδομική άδεια ύψος του ενός (1) μέτρου χαμηλότερα από τη στάθμη της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου της οικοδομής. Περαιτέρω και τα διανοιγέντα από την εναγόμενη στον εξωτερικό τοίχο της δυτικής πλευράς της υπό στοιχεία 4 αποθήκης του υπογείου, μη προβλεπόμενα στην οικοδομική άδεια, παράθυρο και πόρτα (σημειωτέον ότι στο σχεδιάγραμμα κάτοψης του υπογείου, που συνοδεύει την άδεια αυτή, προβλέπεται η κατασκευή ενός παραθύρου στον τοίχο αυτόν για τον φωτισμό και τον αερισμό της αποθήκης σε διαφορετικό σημείο απ’αυτό στο οποίο έχει διανοιγεί το παράθυρο, αλλά εκεί που βρίσκεται η πόρτα) προς το εκσκαφέν τμήμα του ακαλύπτου χώρου, για την εξυπηρέτηση της αποθήκης του υπογείου, που η ανωτέρω, επίσης καθ’υπέρβαση της αδείας, θέλησε να μετατρέψει από βοηθητικό σε χώρο κύριας χρήσης, χωρίς να επηρεάζουν τη στατικότητα και να μειώνουν την αντοχή της οικοδομής, αφού το αντίθετο ουδόλως αποδείχθηκε, άλλωστε τούτο ελέγχθηκε και στο πλαίσιο υπαγωγής των κατασκευών στο ν.4178/2013, κατά τα κατωτέρω εκτιθέμενα, εντούτοις παραβλάπτουν τα δικαιώματα της ενάγουσας, ως συγκυρίας του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου, διότι παρεμποδίζουν τη σύγχρηση απ’αυτήν του συγκεκριμένου χώρου, που θα έπρεπε να είναι ελεύθερη και ακώλυτη, διά της εξασφάλισης στην εναγόμενη (η πόρτα) μη πολεοδομικά επιτρεπόμενης πρόσβασης σ’αυτόν από τους χώρους του υπογείου, λαμβανομένων σε κάθε περίπτωση υπόψη του γενικότερου συμφέροντος της ομαλής λειτουργίας της σχέσης της οροφοκτησίας στην οικοδομή, και των απαιτήσεων της καλής πίστης και των χρηστών ηθών. Πολλώ δε μάλλον, που στην προκειμένη περίπτωση, και ανεξαρτήτως των προεκτεθέντων, η επιχωμάτωση μέχρι του προβλεπoμένου ύψους του ακαλύπτου θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων, ως αυτόθροη συνέπεια, στο κλείσιμο των εν λόγω ανοιγμάτων, που θα κατασλυσθούν από μεγάλες ποσότητες χώματος, τις οποίες και είναι αμφίβολο εάν μπορούν σε κάθε περίπτωση να συγκρατήσουν, εφόσον εξακολουθήσουν ακόμη και μετά την εκχωμάτωση να υφίστανται στον τοίχο, κατά τρόπον ώστε θα είναι πλέον μετά βεβαιότητας αδύνατο, ή όσον αφορά το παράθυρο στη θέση που βρίσκεται τουλάχιστον δυσχερές, να χρησιμοποιηθούν ως τέτοια και να επιτελέσουν την κατά προορισμό λειτουργία τους. Βέβαια, η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι οι εν λόγω κατασκευές και επεμβάσεις στον κοινόχρηστο ακάλυπτο χώρο της οικοδομής, οι οποίες κρίθηκαν πολεοδομικά αυθαίρετες, έχουν πλέον νομιμοποιηθεί βάσει του ν. 4178/2013 και της καταβολής από την ίδια του ισόποσου του 30% του προβλεπομένου προστίμου. Όπως, όμως, προεκτέθηκε στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης, η από πολεοδομική άποψη νομιμοποίηση ή μη των επεμβάσεων και κατασκευών αυτών ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί και αλυσιτελώς προβάλλεται, διότι η απαγόρευση του κυρίου ορόφου ή διαμερίσματος οικοδομής, η οποία έχει υπαχθεί στο καθεστώς της οριζόντιας ιδιοκτησίας, να ενεργεί κατασκευές, μεταβολές και προσθήκες στους κοινόχρηστους χώρους της οικοδομής που είναι αντίθετες στο ν. 3741/1929, στη συστατική πράξη της οροφοκτησίας ή στον κανονισμό (όταν υπάρχει), δεν αίρεται από την κατά τις οικείες πολεοδομικές διατάξεις νομιμοποίηση των κατασκευών αυτών, και ούτε νομιμοποιούνται οι κατασκευές αυτές έναντι των λοιπών συνιδιοκτητών της οικοδομής, όταν με αυτές παραβλάπτονται τα δικαιώματα των τελευταίων, όπως στην κρινόμενη περίπτωση, λαβανομένου, επιπροσθέτως, υπόψη και του ότι, εν προκειμένω, η μοναδική έννομη συνέπεια σε περίπτωση υπαγωγής της αυθαίρετης κατασκευής στις διατάξεις του ν.41782/2013 είναι η αναστολή ή η εξαίρεση από την κατεδάφιση, όπως επίσης προεκτέθηκε. Εξάλλου, ούτε ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι με το κλείσιμο της πόρτας αυτής αποκλείεται από τη σύγχρηση του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου, διότι θα στερηθεί της πρόσβασης σ’αυτόν, ευσταθεί, καθώς κατά την οικοδομική άδεια η πρόσβαση στο συγκεκριμένο χώρο και για τις δύο διαδίκους εξασφαλίζεται διά των προβλεπομένων στην οικοδομική άδεια κλιμάκων, που πρέπει να κατασκευασθούν στα ειδικά καθοριζόμενα στα εγκεκριμένα σχεδιαγράμματα σημεία, και όχι διά της διάνοιξης στο δυτικό εξωτερικό τοίχο του υπογείου της οικοδομής πόρτας, ενώ ο φωτισμός και αερισμός της αποθήκης της θα επιτευχθεί διά της διάνοιξης παραθύρου στο προβλεπόμενο στην οικοδομική άδεια σημείο και με τις καθοριζόμενες διαστάσεις. Κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε το αγωγικό αίτημα περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση διά του κλεισίματος των διανοιγέντων στον εξωτερικό τοίχο της δυτικής πλευράς της οικοδομής προς τον εκχωματωθέντα ακάλυπτο χώρο της πλευράς αυτής παραθύρου και πόρτας, ως ουσιαστικά αβάσιμο, καθώς δέχθηκε ότι εκ της διάνοιξης αυτής δεν παραβλάπτονται τα δικαιώματα της ενάγουσας ως κυρίας οριζοντίας ιδιοκτησίας της οικοδομής και συγκυρίας του ακαλύπτου χώρου, διότι δε μειώνουν τη στατική επάρκεια του κτιρίου, παρότι μάλιστα διέταξε την επιχωμάτωση του ακαλύπτου μέχρι του προβλεπομένου στην άδεια ύψους της στάθμης του εδάφους του (που εσφαλμένα έκρινε ότι ανέρχεται σε 0,80 μ. αντί του 1 μέτρου), όπερ, εάν πραγματοποιηθεί, θα καταργήσει μετά βεβαιότητας στην πράξη τα ανοίγματα, λόγω της εναπόθεσης ποσότητας χώματος εν επαφή με αυτά, που πλέον θα περιπέσουν ουσιαστικά σε αχρησία, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε, όπως βάσιμα ισχυρίζεται η ενάγουσα στην από 12.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../12.9.2016 και ………./12.9.2016) έφεσή της, η οποία και πρέπει να γίνει δεκτή και κατ’ουσίαν. Κατόπιν τούτου, πρέπει να εξαφανισθεί στο σύνολό της η πρωτόδικη απόφαση, δηλαδή και ως προς τη διάταξη, που αφορά στην επιβολή στην εναγόμενη της υποχρέωσης επιχωμάτωσης του ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς της οικοδομής, για λόγους ενότητας της εκτέλεσης, και αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η υπόθεση, να γίνει δεκτή η αγωγή και ως κατ’ουσίαν βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να επαναφέρει τα πράγματα στην επίδικη οικοδομή στην προτέρα των επεμβάσεών της κατάσταση, και συγκεκριμένα να προβεί, αφενός μεν σε επιχωμάτωση του εκσκαφέντος τμήματος του ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς του οικοπέδου των διαδίκων, μέχρι η στάθμη του εδάφους σ’αυτό να επανέλθει στο προβλεπόμενο στην οικοδομική άδεια ύψος του ενός (1) μέτρου από τη στάθμη της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου της οικοδομής, αφετέρου δε στο κλείσιμο στων διανοιγέντων στον εξωτερικό τοίχο της ίδιας πλευράς της οικοδομής ανοιγμάτων (παραθύρου και πόρτας). Τέλος, λόγω της νίκης της εκκαλούσας της ανωτέρω έφεσης – ενάγουσας θα πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή σ’αυτήν του κατατεθέντος παραβόλου (άρθρο 495 παρ.4 εδαφ.ε΄του ΚΠολΔ), και να επιβληθεί σε βάρος της εναγομένης, που ηττήθηκε, η δικαστική δαπάνη της ενάγουσας αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης οριζόμενα. Τέλος, κατ’ακολουθίαν των ανωτέρω, η εκ των συνεκδικαζομένων εφέσεων από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ………/12.9.2016 και ………/21.9.2016) έφεση της εναγομένης πρέπει ν’απορριφθεί στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη. Λόγω δε της ήττας της εκκαλούσας της ανωτέρω έφεσης – εναγομένης, πρέπει, αφενός μεν να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου του ένδικου μέσου στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ.4 εδαφ.ε΄του ΚΠολΔ), αφετέρου δε να επιβληθεί σε βάρος της η δικαστική δαπάνη της αντιδίκου της, εφεσίβλητης της έφεσης αυτής – ενάγουσας, η οποία με τις προτάσεις της υπέβαλε σχετικό αίτημα (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης οριζόμενα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ α) την από 12.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……../12.9.2016 και ……../12.9.2016) έφεση, β) την από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……./12.9.2016 και ………./21.9.2016) έφεση, καθώς και γ) την ασκηθείσα με τις προτάσεις της εφεσίβλητης της υπό στοιχεία β΄έφεσης αντέφεση, άπασες κατά της υπ’αριθμ. 682/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αντέφεση ως απαράδεκτη.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά αμφότερες τις εφέσεις.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ουσίαν την από 8.9.2016 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……../12.9.2016 και ……./21.9.2016) έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης αυτής στο δημόσιο ταμείο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας της έφεσης αυτής τη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης της ίδιας έφεσης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, το ύψος της οποίας ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατ’ουσίαν την από 12.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ. ……./12.9.2016 και ………/12.9.2016) έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στον καταθέσαντα αυτό εκκαλούσα – ενάγουσα
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την ανωτέρω απόφαση στο σύνολό της.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει εξαρχής την υπόθεση επί της από 18.9.2015 (με αυξ.αριθμ.εκθ.καταθ………./7.10.2015) αγωγής.
ΔΕΧΕΤΑΙ την ανωτέρω αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη, αφενός μεν να επιχωματώσει τμήμα ενός οικοπέδου, αρτίου και οικοδομησίμου, έκτασης 289,63 τ.μ., που βρίσκεται στη νήσο των Σπετσών, στην Ενορία των «…….», στο Ο.Τ. ….., και εμφαίνεται με τα κεφαλαία στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Α στο από μηνός Ιουνίου του έτους 1985 σχεδιάγραμμα του μηχανικού …….., και συγκεκριμένα τμήμα του κοινόχρηστου ακαλύπτου χώρου της δυτικής πλευράς του ανωτέρω ακινήτου, διαστάσεων μήκους 6 μ., μέσου πλάτους 1,5 μ. και βάθους 2 μ., το οποίο συνορεύει δυτικά με ιδιοκτησία ….., βόρεια με ιδιοκτησία ….., και ανατολικά και δυτικά με ημιυπόγειο χώρο της υπάρχουσας στο οικόπεδο οικοδομής, μέχρι η στάθμη του εδάφους σ’αυτό να επανέλθει στο προβλεπόμενο στα σχεδιαγράμματα, που συνοδεύουν την υπ’αριθμ. …../1988 οικοδομική άδεια, ύψος του ενός (1) μέτρου χαμηλότερα από τη στάθμη της πλάκας του δαπέδου του ισογείου ορόφου της εν λόγω οικοδομής, αφετέρου δε να κλείσει τα διανοιγέντα στον εξωτερικό τοίχο του υπογείου της ίδιας πλευράς της οικοδομής α) πόρτα διαστάσεων 1 μ. Χ 2,20 μ., και β) παράθυρο διαστάσεων 0,50 μ. Χ 0,80 μ.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης τη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το ύψος της οποίας ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 30-4-2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ