ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ
Αριθμός Απόφασης 608 /2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 25.4.2018 έφεση του εναγόμενου, ……….., κατά της οριστικής απόφασης 1395/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 §3, 593 έως 602 και 610 έως 613 του Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015) και, αφού συνεκδίκασε την από 18.9.2017 αγωγή του τελευταίου και την από 29.6.2017 αγωγή της ………, τις έκανε εν μέρει δεκτές, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (με κατάθεση στη Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 25.4.2018, αφού οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει, επίδοση της εκκαλουμένης, δεν παρήλθε δε διετία από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 §§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §2 του Κ.Πολ.Δ., όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015). Περαιτέρω, η έφεση αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ίδιου Κώδικα, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011), χωρίς να απαιτείται η κατάθεση παραβόλου από τον εκκαλούντα, εφόσον πρόκειται για διαφορά από διατροφή και επικοινωνία με τα τέκνα (άρθρο 495 §3Γ εδ. τελ. του Κ.Πολ.Δ., σε συνδυασμό με το άρθρο ένατο παρ. 2 εδ. α´ του ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως, η τελευταία να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 §1 του Κ.Πολ.Δ.).
ΙΙ. Με την από 29.6.2017 αγωγή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά) η ενάγουσα …….. (ήδη εφεσίβλητη), ενεργώντας ατομικά και για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της, …. και ……. (ηλικίας τότε 9 και 7 ετών αντίστοιχα), τα οποία έχει αποκτήσει από το γάμο της με τον εναγόμενο – εν διαστάσει σύζυγό της, ……. (ήδη εκκαλούντα) και των οποίων είχε προσωρινά την επιμέλεια, ζήτησε να της ανατεθεί η επιμέλεια των ως άνω τέκνων. Επιπλέον, ζήτησε να υποχρεωθεί ο τελευταίος να της καταβάλει μηνιαία διατροφή σε χρήμα ποσού 475 ευρώ γι’ αυτήν ατομικά, επειδή η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης οφείλεται σε εύλογη αιτία και τα χρήματα που αποκερδαίνει δεν επαρκούν για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών της και ποσού 1.959,56 ευρώ για λογαριασμό των ως άνω ανήλικων τέκνων της (1.014,70 ευρώ για το πρώτο και 944,86 για το δεύτερο), που διαμένουν με αυτήν, στερούνται περιουσίας και εισοδημάτων και αδυνατούν να διατρέφουν τον εαυτό τους. Εξάλλου, με την από 18.9.2017 αγωγή του, ενώπιον του ιδίου πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ο ενάγων ……… (ήδη εφεσίβλητος), ζήτησε, μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής του με τη σύζυγό του, να ρυθμιστεί ο χρόνος της επικοινωνίας του με τα ως άνω ανήλικα τέκνα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 §3, 593 έως 602 και 610 έως 613 του Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015), εξέδωσε την οριστική του απόφαση 1395/2018, με την οποία, αφού δέχθηκε ότι είναι νόμιμες, στηριζόμενες η πρώτη στις διατάξεις των άρθρων 1389, 1390, 1391, 1485, 1486, 1488, 1489 §2, 1493, 1496, 1497, 1498, 1510, 1511, 1512, 1514 – 1513, 1516 §2 και 1518 του Α.Κ. και η δεύτερη σ’ αυτή του άρθρου 1520 του Α.Κ., τις δέχθηκε εν μέρει ως και κατ’ ουσία βάσιμες και, συγκεκριμένα : α) ανέθεσε την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων στην ενάγουσα στην από 29.6.2017 αγωγή και υποχρέωσε τον εναγόμενο σ’ αυτήν να προκαταβάλει, ως διατροφή σε χρήμα, στην τελευταία κάθε μήνα, ατομικά, το ποσό των 475 ευρώ και για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων της, το ποσό των 500 ευρώ για τον …. και αυτό των 470 ευρώ για τον ………., τα ποσά δε αυτά για χρονικό διάστημα είκοσι δύο μηνών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο και β) ρύθμισε το δικαίωμα επικοινωνίας του ενάγοντος στην από 18.9.2017 αγωγή με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο εναγόμενος στην πρώτη (από 29.6.2017) αγωγή και ενάγων στη δεύτερη (από 18.9.2017) αγωγή, με την υπό κρίση έφεση, για τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτή λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της ως προς το κεφάλαιο περί διατροφής τόσο της ενάγουσας στην πρώτη αγωγή, όσο και των ανηλίκων τέκνων τους αλλά και τη μεταρρύθμισή της ως προς διατάξεις σχετικά με το δικαίωμα επικοινωνίας του με τα τελευταία. Σημειωτέον ότι το γεγονός της μη αναγραφής στην έφεση, του μητρώνυμου των διαδίκων δεν επιφέρει ακυρότητα, ούτε το απαράδεκτο αυτής, όπως ισχυρίζεται η εφεσίβλητη, ενώ από όλο το περιεχόμενο του δικογράφου προκύπτει με σαφήνεια η ταυτότητά τους (Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Αθήνα 2018, Τόμος Ι, άρθρο 118, αρ. 4, σελ. 231).
ΙΙΙ. Με τον δέκατο λόγο της έφεσης (εσφαλμένα αριθμείται ως ένατος) ο εκκαλών ζητεί να επιβληθεί στην εφεσίβλητη χρηματική ποινή 300 ευρώ, επειδή η τελευταία, στις 4.4.2018 (Μεγ. Τετάρτη), παραβίασε την υποχρέωσή της για την επικοινωνία του με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, όπως είχε οριστεί με την πρωτόδικη απόφαση. Το αίτημα αυτό απαραδέκτως εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ως λόγος έφεσης, αφού, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 950 §2 και 947 §1 του Κ.Πολ.Δ., πρόκειται για το δεύτερο στάδιο της έμμεσης αναγκαστικής εκτέλεσης, όπου βεβαιώνονται η διάγνωση της παράβασης της ως άνω υποχρέωσης (της εφεσίβλητης) και η καταβολή της ποινής (Α.Π. 527/2013 και Α.Π. 46/2007 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), πρέπει δε να υποβληθεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου, που δικάζει κατά τη διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, ανεξάρτητα από τον βαθμό και το είδος του απειλήσαντος τις ποινές δικαστηρίου και τη διαδικασία με την οποία δικάστηκε η αρχική υπόθεση (Εφ.Αθ. 6765/2007 Ελλ.Δ/νη 2008, σελ. 550, Εφ.Αθ. 97/2007 Ελλ.Δ/νη 2007, σελ. 1470, Εφ.Θεσ. 1842/2003 Αρμ. 2004, σελ. 1457, Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Αθήνα 2018, Τόμος ΙΙ, άρθρο 947, αρ. 14 – 16, σελ. 575 – 576). Εξάλλου, το αίτημα αυτό δεν θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως αυτοτελής αίτηση, αφού, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 12 §2 Κ.Πολ.Δ., δεν επιτρέπεται να υποβληθεί απευθείας στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.
ΙV. Από την επανεκτίμηση των ανωμοτί καταθέσεων των διαδίκων και των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ως άνω δικαστηρίου και από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα (σημειώνεται ότι η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 1001/2012 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), καθώς και από την επισκόπηση των φωτογραφιών, που προσκομίζονται, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 §1 εδ. γ΄, 448 §2 και 457 §4 του Κ.Πολ.Δ.), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 §4 του ίδιου Κώδικα), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο πολιτικό γάμο, στο Δημαρχείο ….. Αττικής, στις 12.8.2005, ο οποίος ιερολογήθηκε κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στις 22.9.2006, στον Ιερό Ναό του …….., στο … Αττικής. Από το γάμο τους αυτό απέκτησαν δύο τέκνα, τον … και τον . …., που γεννήθηκαν στις 22.10.2008 και στις 5.11.2010 αντίστοιχα. Ήδη βρίσκονται σε διάσταση, ενώ με την απόφαση 5134/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, απαγγέλθηκε η λύση του γάμου τους, λόγω διετούς διάστασης, αφού κρίθηκε ότι από την 1.8.2016, διακόπηκε η έγγαμη συμβίωσή τους, ωστόσο η απόφαση αυτή δεν αποδείχθηκε ότι έχει ήδη καταστεί αμετάκλητη. Και τούτο, διότι η τελευταία επιδόθηκε στην εφεσίβλητη στις 30.11.2018, με την έκθεση επίδοσης …./2018 του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών …….., από το προσκομιζόμενο όμως πιστοποιητικό, …./4.1.2019, του Πρωτοδικείου Πειραιά, περί μη άσκησης τακτικών ή έκτακτων ενδίκων μέσων έχει παρέλθει μόνο η προθεσμία των τριάντα ημερών περί μη άσκησης έφεσης, που έληγε στις 30.12.2018, χωρίς, όμως, να έχει παρέλθει και η προθεσμία για την άσκηση αναίρεσης, που τρέχει διαδοχικά, ήτοι μετά τη λήξη της προθεσμίας της έφεσης (Α.Π. 153/2015 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Α.Π. 1000/2001 Ελλ.Δ/νη 2003, σελ. 421 και Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη ό.π., Τόμος Ι, άρθρο 564, αρ. 10, σελ. 1066). Εξάλλου, με την εκκαλούμενη απόφαση ανατέθηκε οριστικά στην εφεσίβλητη η άσκηση της επιμέλειας των ως άνω ανήλικων τέκνων των διαδίκων, κεφάλαιο ως προς το οποίο η τελευταία δεν εκκαλείται, ενώ ρυθμίστηκε και το δικαίωμα επικοινωνίας του εκκαλούντος με τα τέκνα του αυτά. Με τον όγδοο λόγο της έφεσής του (εσφαλμένα αριθμείται ως έβδομος) ζητεί ο εκκαλών τη μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης, ως προς τη διάταξή της, σύμφωνα με την οποία, κατά την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του τελευταίου, οι μετακινήσεις του με τα ανήλικα τέκνα θα πρέπει να γίνονται μόνο με αυτοκίνητο και όχι με μοτοσυκλέτα, ισχυριζόμενος ότι εκτιμήθηκαν εσφαλμένα οι αποδείξεις, διότι η εφεσίβλητη κατακρατεί το αυτοκίνητο που τους ανήκει από 50%, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιεί τη μοτοσυκλέτα του, με ένα μόνο παιδί κάθε φορά, για σύντομες αποστάσεις και με τη χρήση κράνους τελευταίας τεχνολογίας. Ωστόσο, όπως ο ίδιος αναφέρει στη σελίδα 30 της υπό κρίση έφεσής του, αλλά και από το από 16.10.2017 ιδιωτικό συμφωνητικό, ήδη καταβάλει 300 ευρώ κάθε μήνα για την αγορά Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, προκειμένου να μετακινείται με τα τέκνα του, με αποτέλεσμα να έχει αυτοκίνητο προς τούτο, ενώ δεν αιτιολογεί, που και με ποιον θα βρίσκεται το δεύτερο παιδί όταν θα χρησιμοποιεί τη μοτοσυκλέτα του για να μετακινείται με το πρώτο. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος αυτός της έφεσης. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η κοινή συζυγική οικία των διαδίκων βρισκόταν στον Πειραιά, επί της οδού ……….., σε διαμέρισμα του έκτου ορόφου, επιφάνειας 90 τ.μ. Η έγγαμη συμβίωσή τους ήταν στην αρχή αρμονική, όμως, και μετά τη γέννηση των ανήλικων τέκνων τους, λόγω των εργασιακών υποχρεώσεων και των δύο, αλλά και της μεταβολής της καθημερινότητας τους, άρχισαν να εμφανίζονται προβλήματα στις σχέσεις τους. Τα ανωτέρω, σε συνδυασμό με τη διαφορετικότητα του χαρακτήρα τους και το ότι επρόκειτο για ισχυρές προσωπικότητες, δεν τους επέτρεψαν να καταφέρουν να συνεχίσουν να συμβιώνουν το ίδιο αρμονικά, με την πάροδο δε των ετών αποξενώθηκαν και η σχέση τους τελείωσε, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η εφεσίβλητη, στην ανωμοτί κατάθεσή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Συμφώνησαν επομένως να ζήσουν χωριστά, ο δε εκκαλών μίσθωσε άλλη οικία, από την 1.6.2016 και σταδιακά μετέφερε σ’ αυτήν τα προσωπικά του είδη, μεταφορά η οποία ολοκληρώθηκε την 1.8.2016. Είχε προηγηθεί η από 22.7.2016 εξώδικη δήλωση της εφεσίβλητης, με την οποία τον καλούσε να την έχει ολοκληρώσει έως το τέλος Αυγούστου 2016. Το γεγονός δε αυτό δέχθηκε και η απόφαση 5134/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, έκρινε ως ημέρα διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης την 1.8.2016, άρα προγενέστερη της ημερομηνίας αλλαγής της κλειδαριάς της τέως συζυγικής οικίας. Μάλιστα, όπως προκύπτει από το ίδιο το κείμενο της απόφασης, η ημερομηνία αυτή της οριστικής διακοπής της έγγαμης συμβίωσης αποδείχθηκε κυρίως από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος του εδώ εκκαλούντος (εκεί ενάγοντος), σε συνδυασμό με την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος της εκεί εναγομένης, η οποία αναφέρθηκε σε σταδιακή μεταφορά των προσωπικών αντικειμένων του πρώτου έως την 1.8.2016. Έτσι, η μεταγενέστερη αλλαγή της κλειδαριάς της συζυγικής οικίας από την εφεσίβλητη, στις 3.8.2016, δεν συνιστούσε αποπομπή του εκκαλούντος από αυτήν, όπως διατείνεται ο τελευταίος. Ο ισχυρισμός του λοιπόν ότι μίσθωσε το διαμέρισμα που έκτοτε διαμένει, αιφνιδιαστικά και εν μία νυκτί, είναι αναληθής και προκύπτει από την ηλεκτρονική δήλωση μίσθωσης με ημερομηνία υπογραφής 31.5.2016, που προσκομίζει ο ίδιος ο εκκαλών. Επιπλέον από την ημερομηνία υπογραφής της μίσθωσης αυτής αποδεικνύεται ότι δεν ευσταθεί και ο ισχυρισμός του εκκαλούντος ότι η εφεσίβλητη, το καλοκαίρι του 2016, του ανακοίνωσε αλλοπρόσαλλες μονομερείς αποφάσεις της, ζητώντας του να χωρίσουν, αφού ο ίδιος προγενέστερα είχε ήδη κάνει έρευνα και είχε μισθώσει νέα κατοικία. Επομένως, εφόσον η διακοπή αυτή της έγγαμης συμβίωσης έγινε κατόπιν συμφωνίας των διαδίκων και η ευθύνη της (εν λόγω διακοπής) βαρύνει και τον εκκαλούντα, με αποτέλεσμα να υπάρχει εύλογη αιτία στο πρόσωπο της εφεσίβλητης για τη διακοπή της (Α.Π. 662/1990 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Εφ.Αθ. 7529/2000 Ελλ.Δ/νη 2001, σελ. 1368 και Βασ. Βαθρακοκοίλης Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, Αθήνα 2000, άρθρο 1391, αρ. 10, σελ. 245). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε όμοια, έστω και με διαφορετική αιτιολογία, που αντικαθίσταται με αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ.), δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου ως ουσιαστικά αβάσιμου του δεύτερου λόγου της έφεσης. Επιπλέον, τα δύο ανήλικα τέκνα των διαδίκων στερούνται παντελώς εισοδημάτων και περιουσίας και δεν έχουν, λόγω της ηλικίας τους, τη δυνατότητα να διαθρέψουν τον εαυτό τους ούτε να εργαστούν, προκειμένου να αποκομίσουν χρήματα για τη συντήρησή τους, την ανατροφή και την εκπαίδευσή τους. Κατά συνέπεια, δικαιούται διατροφή από τους γονείς τους, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ο εκκαλών είναι πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού και εργάζεται σε ιδιωτική θαλαμηγό, M/Y B. με σημαία Μεγ. Βρετανίας και νηολόγιο Λονδίνου …., ιδιοκτησίας της εταιρείας με την επωνυμία “…………..” και λάμβανε, κατά τον κρίσιμο χρόνο άσκησης της υπό κρίση αγωγής το ποσό των 3.800 ευρώ, σύμφωνα δε με το εκκαθαριστικό σημείωμα του φορολογικού έτους 2015, έλαβε 3.959,30 ευρώ, χωρίς να προσκομίζει ο εκκαλών μεταγενέστερο εκκαθαριστικό. Αντίθετα, δεν αποδείχθηκε ότι λαμβάνει ως πρόσθετο εισόδημα και το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως κατά μέσο όρο, ως φιλοδώρημα. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου δεν μπορεί να αναιρεθεί από την κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης, ο οποίος δεν είχε ιδία γνώση αλλά κατέθεσε με βάση τα όσα είχε ακούσει γενικά και χωρίς να γνωρίζει τίποτε για τον εκκαλούντα, όπως ο ίδιος ανέφερε, ούτε από την αόριστη ανωμοτί εξέταση της εφεσίβλητης, η οποία κατέθεσε ότι το γνωρίζει από συζητήσεις της με τρίτους και απ’ όσα της μετέφερε, μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους, η φίλη μιας φίλης της, η οποία γνώριζε κάποια παρεμφερή περίπτωση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι ο εκκαλών λαμβάνει μηνιαίως το επιπλέον ποσό των 1.000 ευρώ έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος ο τρίτος λόγος της έφεσης, κατά το πρώτο σκέλος του. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι ο εκκαλών έχει την κυριότητα α) της πρώην συζυγικής οικίας – οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμέρισμα έκτου ορόφου, επιφάνειας 90 τ.μ., επί της οδού ……. στον Πειραιά), που χρησιμοποιεί η εφεσίβλητη και τα κοινά τους τέκνα, κατά ποσοστό 25% εξ αδιαιρέτου, β) ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου, μάρκας VW Tiguan, με αριθμό κυκλοφορίας ….., κατά 50% εξ αδιαιρέτου, το οποίο, παρά τις αντιρρήσεις του, χρησιμοποιεί επίσης αποκλειστικά η εφεσίβλητη για τις μετακινήσεις αυτής και των ανήλικων τέκνων τους και γ) ενός διαμερίσματος κατά 3/8 εξ αδιαιρέτου, όπως ο ίδιος συνομολογεί. Τα ανωτέρω περιουσιακά στοιχεία δεν προκύπτει ότι του αποφέρουν κάποιο εισόδημα. Επιπλέον, καταβάλλει το ποσό των 300 ευρώ το μήνα για την αγορά του με αριθμό κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκινήτου, μάρκας VW Golf, το οποίο θα εξοφλήσει το Μάρτιο του 2020, καθώς και το ποσό των 600 ευρώ το μήνα ως μίσθωμα για το διαμέρισμα όπου διαμένει, ενώ βαρύνεται με τα λειτουργικά έξοδα αυτού και με τις συνήθεις για το άτομο της ηλικίας του δαπάνες για τη διατροφή και τη συντήρησή του. Τέλος, δεν αποδείχθηκε ότι καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των 350 ευρώ ως οικονομική ενίσχυση της μητέρας του και του αδερφού του. Από την άλλη πλευρά, η μητέρα των πιο πάνω τέκνων, κατά το αιτούμενο χρονικό διάστημα, υπηρετεί στο Λιμενικό Σώμα με το βαθμό του Πλωτάρχη και οι μηνιαίες αποδοχές της ανέρχονται στο ποσό των 1.711,45 ευρώ (20.537,36 ευρώ : 12 μήνες), σύμφωνα με το εκκαθαριστικό σημείωμα του φορολογικού έτους 2016, που προσκομίζει η ίδια. Επιπλέον, έχει την κυριότητα α) της πρώην συζυγικής οικίας – οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμέρισμα έκτου ορόφου, επιφάνειας 90 τ.μ., επί της οδού ………., στον Πειραιά), κατά ποσοστό 75% εξ αδιαιρέτου, που χρησιμοποιεί η ίδια με τα τέκνα των διαδίκων, β) ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου, μάρκας VW Tiguan, με αριθμό κυκλοφορίας ………, κατά 50% εξ αδιαιρέτου, το οποίο επίσης χρησιμοποιεί αποκλειστικά η ίδια, καθώς και γ) την πλήρη κυριότητα μιας παλαιάς οικίας, εμβαδού 59 τ.μ., που ανεγέρθηκε το έτος 1955 και βρίσκεται στο χωριό …. του νομού Φθιώτιδας, η οποία δεν της αποφέρει κάποιο εισόδημα λόγω της παλαιότητάς της. Άλλα εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει η εφεσίβλητη. Εξάλλου, δεν βαρύνεται με δαπάνες στέγασης, αλλά μόνο με τα λειτουργικά έξοδα της οικίας, όπου διαμένει, καθώς και με τις συνήθεις για το άτομο της ηλικίας της δαπάνες διατροφής και συντήρησης. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι έχει λάβει δύο στεγαστικά δάνεια ποσών 110.000 και 40.000 ευρώ αντίστοιχα, διάρκειας 25 ετών, με εγγυητές τη μητέρα της, …….. και τον εκκαλούντα, για τα οποία καταβάλλει μηνιαίως το ποσό των 660 ευρώ. Κατά το διάστημα Δεκεμβρίου 2017 έως Μαΐου 2018, ο εναγόμενος, ως εγγυητής, χρεώθηκε από την δανείστρια Τράπεζα με το ποσό των 578,36 ευρώ, με αποτέλεσμα να είναι αναληθής ο ισχυρισμός του ότι κατέβαλε τις δόσεις των μηνών Δεκεμβρίου 2017 έως και Απριλίου 2018, όπως προκύπτει από τις κινήσεις των δανείων σε συνδυασμό με τις αναλύσεις των λογαριασμών της εφεσίβλητης και της μητέρας της. Σημειωτέον ότι η δαπάνη για την εξυπηρέτηση στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων δεν προαφαιρείται από τα εισοδήματα του υπόχρεου, αλλά λαμβάνεται υπόψη, ως στοιχείο προσδιοριστικό της αξίας της περιουσίας του, η οποία πρέπει να εκληφθεί ότι μειώνεται κατά το ποσό του δανείου, καθώς και ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών διαβίωσής του (Α.Π. 120/2013, Α.Π. 837/2009 και Α.Π. 471/2005 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Όσον αφορά στο επίδομα του Ειδικού Λογαριασμού Οικογενειακών Επιδομάτων Ναυτικών (ΕΛΟΕΝ) ο εκκαλών δεν έχει καταθέσει τις ημέρες υπηρεσίας του ούτε σχετική υπεύθυνη δήλωση, ότι βρίσκεται σε διάσταση και δεν ασκεί την επιμέλεια των τέκνων του, ώστε να το λαμβάνει η εφεσίβλητη, κατ’ άρθρο 6 του π.δ. 213/1983. Αντίθετα, στις 20.3.2017 και 12.3.2018, υπέβαλε δύο υπεύθυνες δηλώσεις, προς το ΕΛΟΕΝ, που αφορούσαν στα έτη 2016 και 2017, δηλώνοντας αναληθώς ότι δεν βρίσκεται σε διάσταση με τη σύζυγό του. Ο ίδιος επικαλείται, το πρώτον με την προσθήκη – αντίκρουση των προτάσεών του, ότι τα ποσά που έλαβε ως επίδομα κατέβαλε στην εφεσίβλητη (ποσό 2.600 ευρώ, αντί 2.603,41 ευρώ που έλαβε), στις 18.1.2019, ωστόσο η παράτυπη αυτή καταβολή, σε συνδυασμό ότι κατά τη συζήτηση της έφεσης δεν προσκόμισε τη σχετική υπεύθυνη δήλωση για το έτος 2018, και μάλιστα με την αναφορά ότι είναι διαζευγμένος και ότι δεν ασκεί την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων του, καθιστούν αβέβαιη τη λήψη του ως άνω επιδόματος από την εφεσίβλητη. Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι οι ανάγκες των ανήλικων τέκνων των διαδίκων είναι ανάλογες των παιδιών της ηλικίας τους, ήτοι τροφής, ένδυσης, ψυχαγωγίας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, λαμβανομένου υπόψη του ότι φοιτούν σε δημόσιο σχολείο. Επιπλέον, ο …… παρακολουθεί μαθήματα Αγγλικής γλώσσας με μηνιαίο κόστος 57,75 ευρώ, ενώ για την εκμάθηση μπάσκετ απαιτείται το ποσό των 22,50 ευρώ το μήνα, ως προς δε τον ………, για τις ίδιες δραστηριότητες απαιτούνται αντίστοιχα ποσά 26,25 και 22,50 ευρώ, ενώ και για τους δύο πρέπει να καταβληθούν από 77,78 μηνιαίως για ορθοδοντικές εργασίες. Επομένως, με βάση όλα τα προαναφερόμενα, το Δικαστήριο κρίνει ότι για την ανάλογη με τις ανάγκες των ως άνω ανήλικων διατροφή, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους και συγκεκριμένα τις ανάγκες τους για ένδυση, διατροφή, ψυχαγωγία και εν γένει συντήρησή τους, απαιτείται, ενόψει και της οικονομικής και προσωπικής κατάστασης των γονέων της, το ποσό των 570 και 540 ευρώ μηνιαίως αντίστοιχα, στο οποίο συνυπολογίζεται και η παροχή των συνδεόμενων με τη συνοίκηση προσωπικών υπηρεσιών της μητέρας τους για τη φροντίδα και την ανατροφή της, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα. Εξάλλου, με βάση το συσχετισμό των οικονομικών δυνάμεων των γονέων, ο εκκαλών οφείλει να συμμετέχει στη διατροφή των τέκνων του με το ποσό των 400 ευρώ ως προς το ανήλικο τέκνο του …….. και μ’ αυτό των 370 ευρώ ως προς το ανήλικο τέκνο του ……….. Με το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για τη διατροφή τους συμμετέχει η μητέρα τους τόσο με τα πιο πάνω αναφερόμενα εισοδήματά της, όσο και με την παροχή των προσωπικών της υπηρεσιών για τη φροντίδα τους. Στα ως άνω ποσά υπολογίζεται και η παραχώρηση της πρώην συζυγικής οικίας, κατά το ποσοστό της συγκυριότητας του εκκαλούντος (25% εξ αδιαιρέτου). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι ο εναγόμενος όφειλε να συμμετάσχει στη διατροφή των τέκνων του με τα ποσά των 500 ευρώ και 470 ευρώ αντίστοιχα, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνουν δεκτοί ως και κατ’ ουσία βάσιμοι, ο έκτος και έβδομος λόγοι της έφεσης. Αντίθετα, απορριπτέος κρίνεται ο ένατος λόγος της έφεσης, με τον οποίο διατείνεται ο εκκαλών ότι με την εκκαλουμένη επιδικάστηκαν σε βάρος του δαπάνες ψυχαγωγίας και διατροφής για τα ανήλικα τέκνα του για όλα τα Σαββατοκύριακα, μη λαμβάνοντας υπόψη ότι τα δύο εξ αυτών κάθε μήνα, καταβάλει ο ίδιος χρήματα για τις αιτίες αυτές. Και τούτο διότι, κατά την επιδίκαση των ανωτέρω ποσών, λαμβάνονται υπόψη οι δαπάνες που υποβάλλεται ο εκκαλών, τις ημέρες κατά τις οποίες ασκεί το δικαίωμα της επικοινωνίας του. Περαιτέρω, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, η εφεσίβλητη δικαιούται για τον εαυτό της διατροφή, κατ’ άρθρο 1391 Α.Κ., διότι υπάρχει εύλογη αιτία ως προς το πρόσωπό της για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης. Οι μηνιαίες δαπάνες της, με βάση τις συνθήκες ζωής των διαδίκων, όπως είχαν διαμορφωθεί στο πλαίσιο της έγγαμης συμβίωσης και τις νέες προσωπικές της ανάγκες όπως έχουν διαμορφωθεί από τη χωριστή διαβίωση των διαδίκων για διατροφή, ένδυση – υπόδηση, ψυχαγωγία κλπ., ανέρχονται στο ποσό των 450 ευρώ, το Δικαστήριο δε κρίνει ότι η μηνιαία διατροφή, την οποία δικαιούται η εφεσίβλητη από τον εκκαλούντα – σύζυγό της ανέρχεται μηνιαίως στο ποσό των 275 ευρώ. Το ποσό αυτό εν όψει των εισοδημάτων των δύο συζύγων, της περιουσίας τους και των βιοτικών τους αναγκών δεν υπερβαίνει κατά την κοινή πείρα την αναλογία κατά την οποία ο εκκαλών οφείλει να συνεισφέρει για τη διατροφή της συζύγου του, έχει δε τη δυνατότητα να την καταβάλει, απορριπτομένης της ένστασης παραπομπής σε άλλο υπόχρεο, την οποία ο εκκαλών επαναφέρει με το δεύτερο σκέλος του τρίτου λόγου της έφεσής του. Στο ως άνω ποσό υπολογίζεται και η παραχώρηση της πρώην συζυγικής οικίας, κατά το ποσοστό της συγκυριότητας του εκκαλούντος (25% εξ αδιαιρέτου). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι ο εκκαλών – εναγόμενος στην από 29.6.2017 αγωγή, όφειλε να καταβάλει στην ενάγουσα ως διατροφή το ποσό των 475 ευρώ, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνουν δεκτοί ως και κατ’ ουσία βάσιμοι, οι τέταρτος, πέμπτος και έβδομος λόγοι της έφεσης. Σημειωτέον ότι το ποσό αυτό θα πρέπει να καταβληθεί στην ενάγουσα ατομικά για 22 μήνες από την επίδοση της αγωγής, όπως επιδικάστηκε με την πρωτόδικη απόφαση, αφού, όπως προαναφέρθηκε, δεν αποδείχθηκε η αμετάκλητη λύση του γάμου των διαδίκων, με αποτέλεσμα να υφίσταται ακόμη η μεταξύ τους αμοιβαία υποχρέωση, ως συζύγων, για συμμετοχή στη διατροφή τους.
- Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η από 25.4.2018 έφεση του εναγόμενου – ενάγοντος ……. και ως ουσιαστικά βάσιμη και να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη οριστική απόφαση 1395/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όσον αφορά στη συνεκδικαζόμενη από 29.6.2017 αγωγή της ……….., κατά τη σωρευόμενη αγωγή διατροφής, ενώ πρέπει να απορριφθεί η ίδια ως άνω έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς την από 18.9.2017 αγωγή του τελευταίου. Ακολούθως, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.) και αφού ερευνηθεί η ως άνω, από 29.6.2017 αγωγή, να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος σ’ αυτήν να καταβάλει, ως τακτική μηνιαία διατροφή στην ενάγουσα α) ατομικά το ποσό των 275 ευρώ και β) ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων της, ……… και …. ., το ποσό των 400 ευρώ και 370 ευρώ αντίστοιχα, όλα δε τα ανωτέρω ποσά προκαταβολικά το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, για χρονικό διάστημα 22 μηνών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής μέχρι την εξόφληση. Ακολούθως, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και ως προς τη διάταξή της για τη δικαστική δαπάνη για όλα τα κεφάλαια της απόφασης, που αφορά στην ίδια ως άνω, από 29.6.2017 αγωγή, ενόψει της αναγκαιότητας ενιαίου καθορισμού αυτής (Α.Π. 278/2019 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Α.Π. 192/1998 Ελλ.Δ/νη 1998 σελ. 825, Μαργαρίτης σε Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Ι, άρθρα 535 αρ. 1 και 522 αρ. 13 και Βασ. Βαθρακοκοίλης ΚΠΟΛΔ Ερμηνευτική – Νομολογιακή Ανάλυση (κατ’ άρθρο), Τόμος Γ, άρθρο 535, αρ. 4). Επομένως, πρέπει να καταδικαστεί ο εναγόμενος – εκκαλών, ανάλογα με την έκταση της ήττας του, στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας – εφεσίβλητης, κατόπιν του σχετικού αιτήματός της και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 178 §1, 183, 191 §2 Κ.Πολ.Δ., 63 §1 στοιχ. i περ. α, 68 §1 του ν. 4139/2013, για την επιδικασθείσα διατροφή, ήτοι 1.150 ευρώ και 64 §1 σε συνδυασμό με το Παράρτημα Ι του ίδιου νόμου, για την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων, ήτοι 343 ευρώ – 250 ευρώ τα προκαταβλητέα έξοδα), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι με τον πρώτο λόγο της έφεσης ο εκκαλών ισχυρίστηκε ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, παρά τη μερική νίκη της εφεσίβλητης δεν συμψήφισε τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, όπως είχε τη δυνατότητα, άλλως ότι επέβαλε σε βάρος του υπερβολική δικαστική δαπάνη, αφού τα δικαστήρια σε υποθέσεις διατροφής επιβάλλουν επιδικάζουν το ποσό των 300 ή 400 ευρώ. Ωστόσο, παρέλκει η εξέταση του λόγου αυτού, αφού, μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης ως προς την από 29.6.2017 αγωγή και ως προς τη διάταξη των δικαστικών εξόδων, το Δικαστήριο προέβη εκ νέου στην εκκαθάρισή τους και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
VΙ. Ο εκκαλών, με τις προτάσεις του ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ζητεί την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, ώστε να του επιστραφεί από το ποσό των 40.000 ευρώ που κατέβαλε ως διατροφή στην εφεσίβλητη (ατομικά και για λογαριασμό των δύο ανήλικων τέκνων) : α) το ποσό των 5.225 ευρώ, που της έχει καταβάλλει ατομικά (475 ευρώ Χ 11 μήνες), δυνάμει της εκκαλούμενης απόφασης, καθώς και όσα της καταβάλει μέχρι την έκδοση της δευτεροβάθμιας απόφασης και β) τη διαφορά μεταξύ του ποσού που υποχρεώθηκε να της καταβάλει για τα δύο ανήλικα τέκνα με την πρωτόδικη απόφαση και αυτού που επιδικάστηκε με την παρούσα. Ότι τα παραπάνω ποσά κατέβαλε σε εκούσια συμμόρφωση της εκκαλούμενης απόφασης, τα ζητεί δε με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της έφεσης. Η αίτηση αυτή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 914 του Κ.Πολ.Δ., ενώ το αίτημα για την καταβολή του τόκων για το αιτούμενο ποσό είναι νόμιμο από την επίδοση της απόφασης του Δικαστηρίου τούτου (Α.Π. 51/2019 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), πρέπει δε να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη, ως προς το ποσό των 5.400 ευρώ (2.200 ευρώ ως προς την ενάγουσα ατομικά και 3.200 ευρώ, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων), ενώ για το αιτούμενο ποσό μετά το Μάρτιο του 2019, πρέπει να απορριφθεί, αφού, ενόψει και του χρόνου συζήτησης της έφεσης, δεν προαποδεικνύεται από έγγραφα (Α.Π. 1690/2011 στο site www.areiospagos.gr). Ειδικότερα, η καταβολή των επιδικασθέντων ποσών στα ανήλικα τέκνα προκύπτει από το από 12.4.2018 ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των διαδίκων [(για το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του 2017 – μετά την επίδοση της από 29.6.2017 αγωγής, που έλαβε χώρα στις 14.9.2017 – έως τις 30.3.2018 είχαν γίνει καταβολές, ενόψει της προσωρινά επιδικασθείσας απαίτησης με την απόφαση 602/2017 (ασφαλιστικών μέτρων) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, 3.900 ευρώ (6 μήνες Χ 650 ευρώ)]. Με το ως άνω δε ιδιωτικό συμφωνητικό οι διάδικοι συμφώνησαν για την καταβολή του υπόλοιπου ποσού μέχρι και τον Απρίλιο του 2018, πλέον τόκων και λοιπών εξόδων τόσο εκτέλεσης, όσο και του πληρεξουσίου δικηγόρου της εφεσίβλητης. Έκτοτε (από το Μάιο του 2018), έως το Μάρτιο του 2019, ο εκκαλών κατέβαλε, σε εκτέλεση της εκκαλουμένης, μηνιαίως το ποσό των 1.500 ευρώ, από το οποίο, όμως, όφειλε (να καταβάλει) μόνο αυτό των 1.445 ευρώ, το υπόλοιπο δε ποσό (των 55 ευρώ το μήνα), κατέβαλε εξ ελευθεριότητας, προς τα ανήλικα τέκνα του, όπως προκύπτει από την κίνηση του λογαριασμού του λογαριασμού του εκκαλούντος. Από όλα τα ανωτέρω ποσά πρέπει να αφαιρεθεί αυτό των 100 ευρώ για κάθε ανήλικο τέκνο από τον Οκτώβριο του 2017 έως και το Μάρτιο του 2019 και για την εφεσίβλητη ατομικά, από τους 11 μήνες που ζητεί ο εκκαλών, από τον Απρίλιο του 2018 και εντεύθεν πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως. Τέλος, όσον αφορά στα καταβληθέντα ποσά πριν από τον Οκτώβριο του 2017, που αναφέρει ο εκκαλών, αυτά έγιναν σε εκτέλεση υποχρέωσής του που πηγάζει εκ του νόμου, τόσο για τη σύζυγό του όσο και για τα ανήλικα τέκνα του και όχι σε εκτέλεση της πρωτόδικη δικαστικής απόφαση και ως εκ τούτου δεν μπορούν να αναζητηθούν. Σημειωτέον ότι το ποσό των 2.600 ευρώ, που κατέβαλε ο εκκαλών στην εφεσίβλητη, ως το μεγαλύτερο τμήμα του επιδόματος που έλαβε από το ΕΛΟΕΝ, δεν συνιστά διατροφή, αλλά επίδομα που χορηγείται εκ του νόμου, το οποίο άλλωστε δεν επιδικάστηκε με την πρωτόδικη απόφαση και κατά συνέπεια το αίτημά του να συνυπολογιστεί στο ποσό που κατέβαλε ως διατροφή, ώστε να του επιστραφεί, πρέπει να απορριφθεί.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 25.4.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2018 έφεση του ………
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσίαν, ως προς την από 18.9.2017 αγωγή του ………., με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2017.
Δέχεται την έφεση κατ’ ουσίαν ως προς την από 29.6.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2017 αγωγή της …….., κατά τη σωρευόμενη αγωγή διατροφής.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 1395/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, ως προς το κεφάλαιο που αφορά στη διατροφή.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 29.6.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2017 αγωγή κατά τη σωρευόμενη αγωγή διατροφής.
Δέχεται εν μέρει αυτή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο …….. να προκαταβάλλει στην ενάγουσα …….., το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα : α) γι’ αυτήν ατομικά το ποσό των διακοσίων εβδομήντα πέντε (275) ευρώ και β) ως ασκούσα την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, το ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ για τον …… και αυτό των τριακοσίων εβδομήντα (370) ευρώ για τον ………., τα ανωτέρω δε ποσά για χρονικό διάστημα είκοσι δύο (22) μηνών από την επίδοση της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής μέχρι την εξόφληση.
Δέχεται εν μέρει το αίτημα του εκκαλούντος περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση.
Υποχρεώνει την εφεσίβλητη να καταβάλλει στον εκκαλούντα το ποσό των πέντε χιλιάδων τετρακοσίων (5.400) ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση σ’ αυτήν της παρούσας απόφασης.
Καταδικάζει τον εναγόμενο – εκκαλούντα, …….., στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας – εφεσίβλητης, ……. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων σαράντα τρία (1.243) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 4 Οκτωβρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ