Αριθμός Απόφασης 601/2019

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμός: 601/2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

 Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η από 30.4.2018 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. ……/2018 και Ε.Α.Κ. …../2018 και ακολούθως κατατεθείσα για προσδιορισμό στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018) έφεση της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας» (Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε. Α.Ε.) και η από 26.7.2018 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018 και ακολούθως κατατεθείσα για προσδιορισμό στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …/2018) έφεση του ………….., που εκκρεμούν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, αφορούν στην ίδια υπόθεση, στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και δικάζονται με την ίδια διαδικασία, οπότε κρίνεται αναγκαίο να διαταχθεί η ένωση και συνεκδίκασή τους κατ’ άρθρο 246 του ΚΠολΔ, όπως τούτο εφαρμόζεται και στην κατ’ έφεση δίκη κατ’ άρθρο 524 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, αφού, έτσι, διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων. Η ως άνω από 30.4.2018 έφεση της εταιρίας «Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε. Α.Ε.», με την οποία αυτή ζητεί να εξαφανισθεί η 4981/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δικάζοντας με την τακτική διαδικασία την από 10.12.2015 (με αριθμό κατάθεσης …../2015) αγωγή του εφεσίβλητου κατά εκείνης αντιμωλία των διαδίκων, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, έχει ασκηθεί νόμιμα κατ’ άρθρο 495 παρ.1 του ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα στις 2.5.2018 κατ’ άρθρο 518 παρ.2 του ίδιου Κώδικα, αφού δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης και από τη δημοσίευσή της στις 14.11.2017 δεν έχει παρέλθει διετία. Επομένως, η εν λόγω έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 του ΚΠολΔ εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου για να δικασθεί κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της έχει κατατεθεί το προβλεπόμενο κατ’ άρθρο 495 παρ.3 στοιχ.Αβ ΚΠολΔ παράβολο εξοφλημένο (βλ. το φωτοτυπημένο e- παράβολο με κωδικό ………. του Υπουργείου Οικονομικών και την από 30.4.2018 εξοφλητική απόδειξη της Εθνικής Τράπεζας). Επίσης, η προαναφερόμενη από 26.7.2018 έφεση του …………, ενάγοντος στην από 10.12.2015 (με αριθμό κατάθεσης …./2015) αγωγή που έγινε εν μέρει δεκτή με την 4981/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, της οποίας αυτός ζητεί τη μεταρρύθμιση, άλλως εξαφάνιση έχει ασκηθεί νόμιμα κατ’ άρθρο 495 παρ.1 του ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα στις 31.7.2018 κατ’ άρθρο 518 παρ.2 του ίδιου Κώδικα, αφού δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης και από τη δημοσίευσή της στις 14.11.2017 δεν έχει παρέλθει διετία. Πρέπει, λοιπόν και αυτή η έφεση που αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου με την τακτική διαδικασία, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, καθώς για το παραδεκτό της έχει κατατεθεί το απαιτούμενο κατ’ άρθρο 495 παρ.3 στοιχ.Αβ παράβολο εξοφλημένο (βλ. το φωτοτυπημένο με κωδικό ……… e-παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών και την από 25.7.2018 on-line είσπραξη e- παράβολου της ALPHA BANK).

Με την από 10.12.2015 αγωγή του ο ενάγων και ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος …….. υποστήριξε ότι στις 24.4.2012, από αμέλεια του εντεταλμένου συνεργείου της εναγόμενης εταιρίας, ήδη εκκαλούσας-εφεσίβλητης και ιδίως του επικεφαλής του συνεργείου αυτού, κατά την καθαίρεση κολώνας της Δ.Ε.Η. μπροστά στο κατάστημα του ενάγοντος που είχε λάβει επικίνδυνη κλίση ύστερα από τροχαίο ατύχημα, προκλήθηκε σε βάρος του ατύχημα, καθώς ενώ εκείνος βρισκόταν δίπλα στη ρόδα του γερανοφόρου οχήματος της Δ.Ε.Η. που είχε αναλάβει την παραπάνω εργασία, ξέφυγε η κολώνα και έπεσε στο σημείο που αυτός βρισκόταν, τραυματίζοντάς τον σοβαρά στο κεφάλι και στο δεξιό άνω άκρο, ενώ κινδύνευσε η ζωή του. Ότι συγκεκριμένα  ο επικεφαλής του συνεργείου δεν είχε λάβει κανένα μέτρο ασφαλείας, αφού δεν είχε εκκενωθεί ο χώρος περιμετρικά της κολώνας, ούτε είχαν τοποθετηθεί ταινίες που να απαγορεύουν στους παρευρισκόμενους την προσέγγιση του επικίνδυνου χώρου γύρω από την κολώνα, ούτε αυτή ήταν ασφαλώς δεμένη σε κάποιο σταθερό σημείο, ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα. Ενόψει των ανωτέρω, ο ενάγων ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγόμενη ως καθολική διάδοχος της «Δ.Ε.Η. Α.Ε.», να του καταβάλει το ποσό των 14.640,04 ευρώ, που αντιστοιχεί στις δαπάνες νοσηλείας του, στα έξοδα ειδικής βελτιωμένης διατροφής του, στα εισοδήματα που απώλεσε λόγω ανικανότητας για εργασία από τον τραυματισμό του και στην αποζημίωσή του κατ’ άρθρο 931 ΑΚ λόγω της μόνιμης αναπηρίας του από τη σωματική βλάβη στο δεξιό άνω άκρο του, η οποία έχει άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική του εξέλιξη, καθώς και το ποσό των 20.000 ευρώ, επιφυλασσόμενος για μέρος αυτού ύψους 44 ευρώ, προκειμένου να παραστεί ως πολιτικώς ενάγων στα ποινικά δικαστήρια, ήτοι το ποσό των 19.956 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την προπεριγραφείσα παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των προστηθέντων οργάνων της εναγόμενης και συνολικά το ποσό των 34.596,04 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Επικουρικά δε, ζητούσε τα ίδια ποσά με βάση τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την ήδη προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε εν μέρει στην ουσία της την αγωγή κρίνοντας ότι ο ενάγων τραυματίσθηκε μόνο στο κεφάλι και ακόμη ότι εμφάνισε αυχεναλγία συνεπεία της κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης όχι όμως τραυματισμό και στο δεξί του χέρι, αποδεχόμενο όμως και συνυπαιτιότητα του ενάγοντος στην πρόκληση και έκταση του τραυματισμού του σε ποσοστό 35% κατόπιν σχετικής ενστάσεως της εναγόμενης κατ’ άρθρο 300 ΑΚ και υποχρέωσε την τελευταία να καταβάλει στον πρώτο το ποσό των 5.112,84 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως, ποσό που αντιστοιχεί σε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, σε αναλογία εξόδων κάποιων ιατρικών εξετάσεων και σε αναλογία δαπάνης για τη χορήγηση βελτιωμένης διατροφής για 23 ημέρες, ενώ απέρριψε στην ουσία τους τα υπόλοιπα κονδύλια της αγωγής. Ήδη με τις αντίθετες εφέσεις τους οι εκκαλούντες παραπονούνται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν η μεν εκκαλούσα την εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης, προκειμένου να απορριφθεί εξ ολοκλήρου η από 10.12.2015 αγωγή, ο δε εκκαλών τη μεταρρύθμιση, άλλως εξαφάνιση της ίδιας απόφασης, προκειμένου να γίνει εν όλω δεκτή η αγωγή του. Ειδικά, αναφορικά με την από 26.7.2018 έφεση του εκκαλούντος …………, καθέναν από τους λόγους της οποίας η εφεσίβλητη με τις προτάσεις της χαρακτηρίζει ως αόριστο και ζητεί γι’ αυτό την απόρριψή του ως απαράδεκτο και δεδομένου ότι όλοι οι λόγοι της έφεσης αφορούν την κατ’ ουσίαν απόρριψη ορισμένων κονδυλίων της αγωγής του εκκαλούντος ύστερα από την εκτίμηση των αποδείξεων, πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Η διάταξη του άρθρου 520 παρ.1 ΚΠολΔ ορίζει ότι: «Το έγγραφο της έφεσης πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που απαιτούνται κατά τα άρθρα 118 έως 120 και τους λόγους της έφεσης». Από τη διάταξη αυτή σε συνδυασμό με αυτή του άρθρου 495 παρ.1 ΚΠολΔ συνάγεται ότι για να είναι παραδεκτή η έφεση πρέπει να περιέχει σαφείς και ορισμένους λόγους έφεσης. Αν λείπει σαφής και ορισμένος λόγος έφεσης το δικόγραφο κηρύσσεται άκυρο και η έφεση απορρίπτεται αυτεπαγγέλτως. Συνίστανται δε οι πλημμέλειες της αποφάσεως και σε νομικά και πραγματικά σφάλματα του δικαστή. Στα τελευταία αυτά ανάγεται και η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, η οποία επαρκώς προσδιορίζεται, όταν αναφέρεται στο εφετήριο ότι, εξαιτίας αυτής οδηγήθηκε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο σε εσφαλμένο πόρισμα και διατακτικό, χωρίς να είναι αναγκαία η εξειδίκευση των σφαλμάτων περί την εκτίμηση των αποδείξεων (βλ. ΑΠ 1440/2005, ΕλλΔνη 2006, σελ. 155, ΑΠ 1529/2001, ΕλλΔνη 2003, σελ. 1612, ΑΠ 155/1996, ΕλλΔνη 1996, σελ. 1346, ΑΠ 1507/1990, ΝοΒ 1992, σελ. 276, στις οποίες παραπέμπει η ομοίως κρίνασα ΕφΘεσσαλ 408/2016, Αρμ 2018, σελ. 1694). Τα αμέσως παραπάνω στοιχεία περιέχονται στην ως άνω έφεση και ως εκ τούτου, τα αντίθετα προβαλλόμενα από την εφεσίβλητη τυγχάνουν αβάσιμα.

Παρακάτω, από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 εδαφ. β` και 914 του ΑΚ συνάγεται ότι προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση από αδικοπραξία είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, η οποία υπάρχει και στην περίπτωση της αμέλειας, δηλαδή όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, η παράνομη συμπεριφορά του υπόχρεου σε αποζημίωση έναντι εκείνου που ζημιώθηκε και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Υπαιτιότητα είναι ο ψυχικός δεσμός του δράστη προς την αδικοπραξία. Αν η ζημία οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του παθόντος, δεν οφείλεται αποζημίωση, ενώ, αν διαπιστωθεί οικείο πταίσμα αυτού, το δικαστήριο μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 300 του ΑΚ, να μην επιδικάσει αποζημίωση ή να μειώσει το ποσό της. Η παράνομη συμπεριφορά, ως όρος της αδικοπραξίας, μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη, αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το Νόμο ή την δικαιοπραξία ή από την καλή πίστη, κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει, κατά την συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα. Η ύπαρξη της υπαιτιότητας δεν αποκλείεται, κατ` αρχήν, από το γεγονός ότι στο επιζήμιο αυτό αποτέλεσμα συνετέλεσε και συντρέχον πταίσμα του ζημιωθέντος, εφόσον δεν διακόπτεται ο αιτιώδης σύνδεσμος, αλλά η ύπαρξη αυτού, προβαλλόμενη από τον υπαίτιο κατ` ένσταση, συνεπάγεται την μη επιδίκαση από το Δικαστήριο αποζημιώσεως ή την μείωση του ποσού της, κατά το παραπάνω άρθρο 300 του ΑΚ (βλ.  ΑΠ 1300/2017 στη Νόμος). Περαιτέρω κατά το άρθρο 922 Α.Κ. “Ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλον σε μια υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του”. Πρόστηση είναι η τοποθέτηση, διορισμός, χρησιμοποίηση από ένα πρόσωπο (τον προστήσαντα) ενός άλλου προσώπου (του προστηθέντος) σε θέση ή απασχόληση (διαρκή ή μεμονωμένη εργασία) που αποβλέπει στη διεκπεραίωση υπόθεσης ή υποθέσεων και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή άλλων συμφερόντων του πρώτου (προστήσαντος). Για να υπάρχει σχέση πρόστησης θα πρέπει να υπάρχει εξάρτηση, έστω και χαλαρή, ανάμεσα στον προστήσαντα και στον προστηθέντα, ώστε ο πρώτος να μπορεί να δίνει στον δεύτερο εντολές ή οδηγίες και να τον ελέγχει ή επιβλέπει κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας που του ανέθεσε (βλ. ΑΠ 218/2018 στη Νόμος).

Στην προκειμένη περίπτωση, από την επανεκτίμηση της ανωμοτί εξέτασης του ενάγοντος και της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα ανταπόδειξης …………, τομεάρχη εκμετάλλευσης της ΔΕΔΔΗΕ στον Πειραιά που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, από όλα τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων μεταξύ των οποίων καταθέσεις μαρτύρων που ελήφθησαν στα πλαίσια άλλης δίκης, όπως οι ένορκες καταθέσεις της συζύγου του ενάγοντος ……… και του Διευθυντή Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε. στην περιοχή . ……… που περιέχονται στα υπ’ αριθμ. 4296/2015 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, προανακριτικές καταθέσεις μαρτύρων, λαμβανομένης υπόψη κατ’ άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ και της ΑΜ 6223/2018 έκθεσης πρακτικών και απόφασης του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, όπου περιέχονται και καταθέσεις μαρτύρων, παρά τις αντιρρήσεις της εκκαλούσας-εφεσίβλητης να μη ληφθεί υπόψη επειδή δεν έχει καταστεί αμετάκλητη και ότι διαφορετικά παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητας του επικεφαλής του συνεργείου, καθώς το πολιτικό δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, πλην όμως τη λαμβάνει υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο (βλ. ΑΠ 1422/2017 στη Νόμος), συμπεριλαμβανομένων στα έγγραφα και των φωτογραφιών κατ’ άρθρο 444 στοιχ.3 ΚΠολΔ, που τράβηξε ο εκκαλών-εφεσίβλητος μετά το ατύχημα και των φωτοτυπημένων φωτογραφιών από τον χώρο του ατυχήματος που προσκομίζει η εκκαλούσα-εφεσίβλητη, τέλος από τα λαμβανόμενα αυτεπαγγέλτως υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας κατ’ άρθρο 336 παρ.4 του ΚΠολΔ, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 24.4.2012 και περί ώρα 17.30, έξω από τη βιοτεχνία κατασκευής ….. που διατηρεί ο ενάγων στην οδό ………… στον Πειραιά Αττικής, συνέβη τροχαίο ατύχημα, όταν ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο εξετράπη της πορείας του και επέπεσε σε κολώνα της εναγόμενης εταιρίας, με αποτέλεσμα να πάρει κλίση η εν λόγω κολώνα και στο σημείο που αυτή είχε έλθει σε επαφή με το αυτοκίνητο να γυμνωθεί από το σκυρόδεμα που την περιέβαλε και να αποκαλυφθούν τα σίδερα που τη στήριζαν στο έδαφος, ενώ διακόπηκε και η ηλεκτροδότηση στη γύρω περιοχή. Πλήθος κόσμου, ως επί το πλείστον γείτονες, μαζεύτηκαν στον τόπο του ατυχήματος, προκειμένου να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματισμένους επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο και παράλληλα κλήθηκαν το ΕΚΑΒ και η τροχαία για να επιληφθούν του συμβάντος. Ακολούθως, η Τροχαία Πειραιά ενημέρωσε σχετικά με το περιστατικό, το τεχνικό τμήμα της εναγόμενης, η οποία τυγχάνει κατ’ άρθρο 122 του ν. 4001/2011 καθολική διάδοχος της «Δ.Ε.Η. Α.Ε.» στη διαχείριση του ελληνικού δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε αυτή να αποστείλει στο συγκεκριμένο σημείο τεχνικό συνεργείο, προκειμένου να αποκατασταθεί η βλάβη. Μέχρι να φθάσει στο επίδικο σημείο το συνεργείο της εναγόμενης, είχε ήδη προηγηθεί περιπολικό της αστυνομίας, με πλήρωμα δύο αστυνομικούς, προκειμένου να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ασφαλείας για την πρόληψη τυχόν ατυχήματος εξαιτίας της κολώνας, ώστε κανείς από τους περίοικους που είχαν συγκεντρωθεί στο παραπάνω σημείο να μην τραυματιστεί. Σύμφωνα με τον ένα εκ των δύο αστυνομικών ………. που έδωσε ένορκη κατάθεση στις 23.10.2018, ενώπιον του Α’ Μονομελούς Πλημ/κείου Πειραιά, με κατηγορούμενο τον επικεφαλής του συνεργείου της εναγόμενης, ……….. για σωματική βλάβη εξ αμελείας από υπόχρεο, εκείνοι ως πλήρωμα του περιπολικού, απέκλεισαν τον δρόμο με το αυτοκίνητο από τη μία πλευρά και τοποθέτησαν κορδέλα από την άλλη, χτύπησαν τις πόρτες των παρακείμενων σπιτιών για να απομακρύνουν οι ιδιοκτήτες τα σταθμευμένα αυτοκίνητα και έκαναν υπόδειξη στον κόσμο να μείνει μακριά, στα πεζοδρόμια. Έπειτα, και αφού πρώτα γερανός απομάκρυνε το τρακαρισμένο αυτοκίνητο από την κολώνα της εναγόμενης, στο επίδικο σημείο έφθασε τεχνικό συνεργείο αυτής με καλαθοφόρο όχημα, που έχει αντικείμενο εργασίας την άρση της επικινδυνότητας των στύλων και τη διασφάλιση παροχής ρεύματος στην περιοχή, αποτελούμενο από εργοδηγό, δύο αρχιτεχνίτες και τον οδηγό του καλαθοφόρου οχήματος. Ειδικότερο αντικείμενο εργασίας κάθε συνεργείου αντίστοιχου εκείνου που κλήθηκε στην προκειμένη περίπτωση, είναι να απομονώσει το ρεύμα στην περιοχή, να αποσυνδέσει την κολώνα από τα καλώδια που συνδέονται με την κορυφή της και να κατεβάσουν την κολώνα παράλληλα με το έδαφος, καθώς μετά την αποκόλλησή της από τα καλώδια που βρίσκονται στην κορυφή της, αυτή δεν μπορεί να παραμείνει σταθερή και υπάρχει κίνδυνος κλίσης της και πτώσης της στο έδαφος με κίνδυνο πρόκλησης τραυματισμού όσων βρίσκονται γύρω από αυτή. Ακολούθως, εφόσον ολοκληρωθεί επιτυχώς η παραπάνω διαδικασία, αναλαμβάνει ο εργολάβος, ο οποίος σκάβει τα θεμέλια της κολώνας, ώστε να αποκολλήσει τη βάση της από το έδαφος και να την αντικαταστήσει με άλλη κολώνα. Στην υπό κρίση περίπτωση, αποδείχθηκε ότι το τεχνικό συνεργείο που ανέλαβε να αποσυνδέσει την κολώνα από τα καλώδια που βρίσκονταν στην κορυφή της και να την κατεβάσει παράλληλα στο έδαφος δεν επέδειξε την προσήκουσα στις συναλλαγές επιμέλεια που ο μέσος συνετός άνθρωπος οφείλει να επιδεικνύει, καθώς μπορεί η αστυνομία να είχε ήδη καλέσει τους περίοικους να απομακρυνθούν από το σημείο που το τεχνικό συνεργείο της εναγόμενης θα διενεργούσε την προπεριγραφείσα διαδικασία, όμως, το τεχνικό συνεργείο της εναγόμενης όφειλε και μπορούσε να ελέγξει αν είχαν όλοι οι περίοικοι απομακρυνθεί από το καλαθοφόρο όχημα της εναγόμενης και στέκονταν σε ασφαλές σημείο. Απεναντίας, οι προστηθέντες της εναγόμενης δεν κατάφεραν να αντιληφθούν εγκαίρως ότι ο ενάγων βρισκόταν εγγύς του καλαθοφόρου οχήματος, μετά την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης της κολώνας, διατρέχοντας σοβαρό κίνδυνο να πληγεί σοβαρά η σωματική του ακεραιότητα, ακόμα και να τραυματιστεί θανάσιμα. Επίσης, οι προστηθέντες της εναγόμενης πήγαν στο σημείο όπου συνέβη το επίδικο περιστατικό χωρίς να είναι εφοδιασμένοι με τον απαραίτητο εξοπλισμό, καθώς από την αποδεικτική διαδικασία προέκυψε ότι δε διέθεταν σχοινί, το οποίο τους ήταν απαραίτητο, προκειμένου να δέσουν την κολώνα στην προσπάθειά τους να γείρουν αυτή και να την αφήσουν στο έδαφος, συγκρατώντας κατά τη διαδικασία καθαίρεσης το βάρος της, ώστε η κολώνα να επιπέσει στο έδαφος με τη λιγότερη δυνατή σφοδρότητα. Αντίθετα, ζήτησαν το σχοινί από τον ενάγοντα, ο οποίος πράγματι τους εφοδίασε με αυτό σύμφωνα με τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων …….. και . ……….. που περιέχονται στην ΑΜ 6223/2018 απόφαση και πρακτικά του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς. Ο μάρτυρας ανταπόδειξης που κατέθεσε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν κατάφερε να πείσει το παρόν Δικαστήριο ότι το συνεργείο της εναγόμενης που επιλήφθηκε του συγκεκριμένου περιστατικού διέθετε δικό του σχοινί, ώστε να φέρει σε πέρας τη διαδικασία μετακίνησης της κολώνας, ενώ κατέθεσε ότι κάποιες φορές, πράγματι, τα συνεργεία της εναγόμενης μπορεί να μην είναι πλήρως εξοπλισμένα με τα απαραίτητα εργαλεία. Περαιτέρω, προέκυψε ότι οι προστηθέντες της εναγόμενης δεν έφεραν εις πέρας, όπως είχαν υπολογίσει, τη διαδικασία αποσύνδεσης της κολώνας από τα καλώδια που συνδέονταν με το πάνω μέρος αυτής και εναπόθεσής της στο έδαφος, τηρώντας τα επιβαλλόμενα στη συγκεκριμένη περίπτωση μέτρα ασφαλείας, όπως συνάγεται από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, ο οποίος κατέθεσε ότι το σωστό σημείο όπου έπρεπε να κατέβει η κολώνα ήταν μεταξύ του καλαθοφόρου και των παρακείμενων σπιτιών, πάνω στο πεζοδρόμιο. Αντίθετα, αποδείχθηκε ότι η κολώνα μετακινήθηκε με τη χρήση σχοινιού και έπεσε πάνω στο καλαθοφόρο όχημα και όχι ανάμεσα στο τελευταίο και στις παράπλευρες αυτού ιδιοκτησίες. Ο αστυνομικός ……. που ήταν μέλος του πληρώματος του περιπολικού που είχε αποκλείσει την περιοχή και απομάκρυνε τον κόσμο από το επίδικο σημείο κατέθεσε ενώπιον του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά σχετικά με το θέμα αυτό: «…Ένα κομμάτι που αποκολλήθηκε από την κολώνα, δίπλωσε στο καλαθοφόρο. Έπεφτε αργά η κολώνα, δίπλωσε η κορυφή της κολώνας…Ήθελαν να τη ρίξουν αλλού την κολώνα και όχι εκεί που έπεσε…Η κορυφή της κολώνας δίπλωσε και χτύπησε στο καλαθοφόρο… Το κομμάτι που έπεσε ήταν 1 με 1,5 μέτρο…Αυτοί που κρατούσαν το σχοινί και σκορπίσανε ήταν του συνεργείου» (βλ. την ΑΜ 6223/2018 απόφαση και πρακτικά του παραπάνω Δικαστηρίου). Έτσι, όμως, δεν έγειρε η κολώνα με ασφαλή και ελεγχόμενο τρόπο στο έδαφος στο σημείο όπου έπρεπε, ήτοι μεταξύ του καλαθοφόρου οχήματος και των παρακείμενων σπιτιών, πάνω στο πεζοδρόμιο, σύμφωνα με τους κανόνες ασφαλείας που το συνεργείο όφειλε να τηρήσει, αλλά έπεσε πάνω στο καλαθοφόρο όχημα, οπότε τμήμα της αποκολλήθηκε και χτύπησε τον ενάγοντα στο κεφάλι, καθώς αυτός βρισκόταν παραπλεύρως του καλαθοφόρου οχήματος, χωρίς, επιπλέον, το τεχνικό συνεργείο της εναγόμενης να έχει φροντίσει να απομακρυνθεί πριν ξεκινήσει τη διαδικασία τοποθέτησης της κολώνας στο έδαφος, σύμφωνα με τους κανόνες άκρας επιμέλειας και σύνεσης που επιδεικνύει ο μέσος συνετός άνθρωπος σε ανάλογες περιστάσεις και μη αρκούντος του γεγονότος ότι βρίσκονταν εκεί οι ως άνω δύο αστυνομικοί που είχαν αποκλείσει τον δρόμο όπου ήταν εγκατεστημένη η κολώνα και έδιωχναν τον κόσμο που πλησίαζε. Ο ίδιος ο μάρτυρας ανταπόδειξης κατέθεσε ενόρκως ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ότι όταν καλείται το τεχνικό συνεργείο της εναγόμενης για αποκατάσταση βλαβών και διενέργεια εργασιών συντήρησης, ακόμη και αν παρευρίσκεται στο σημείο αστυνομία που αναλαμβάνει την προστασία των πολιτών από τυχόν ατύχημα, το τεχνικό συνεργείο ελέγχει αν όλα είναι υπό έλεγχο και αν μπορεί το συνεργείο να ξεκινήσει να εργάζεται με ασφάλεια, χρησιμοποίησε, δε, τη λέξη «ενστικτωδώς». Στην προκειμένη, βέβαια, περίπτωση, η μη απομάκρυνση του ενάγοντος οφείλεται στο ότι κανείς από το συνεργείο δεν αντιλήφθηκε την παρουσία του δίπλα στο καλαθοφόρο. Μάλιστα, ο ίδιος ο ενάγων παραδέχεται στην αγωγή του ότι το σε βάρος του ατύχημα συνέβη, τη στιγμή που ο προϊστάμενος του συνεργείου της εναγόμενης προειδοποιούσε προφορικά τους απέναντι παρευρισκόμενους να απομακρυνθούν. Επομένως, η αμέλεια που επέδειξαν έναντι του ενάγοντος, ο προϊστάμενος και τα μέλη του συνεργείου δεν ήταν ενσυνείδητη. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την πρόκληση και την έκταση του τραυματισμού του ενάγοντος, φέρει ο ίδιος, γενομένης δεκτής της ένστασης που προέβαλε η εναγόμενη πρωτοδίκως κατ’ άρθρο 300 ΑΚ και που επαναφέρει με τον πρώτο λόγο της έφεσής της περί συντρέχοντος πταίσματος εκείνου, το οποίο το Δικαστήριο αυτό κρίνει ότι ανέρχεται σε ποσοστό 70%. Συγκεκριμένα, ο ενάγων γνώριζε ότι διέτρεχε κίνδυνο ατυχήματος στο σημείο που βρισκόταν λόγω της καθαίρεσης της κολώνας της εναγόμενης, πλην όμως υποτίμησε τον κίνδυνο και πήγε να σταθεί δίπλα στο καλαθοφόρο όχημα, ακόμη και αφού παρέδωσε το σχοινί που του είχε ζητήσει ο προϊστάμενος του συνεργείου για τις εργασίες του τελευταίου. Χαρακτηριστικά ο ίδιος αναφέρει στις 9.5.2012 στην ανωμοτί κατάθεσή του ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων του Α.Τ. Καμινίων: «…Από τους περίοικους που είχαν συγκεντρωθεί έγιναν παραινέσεις και προτροπές στον υπεύθυνο του συνεργείου της Δ.Ε.Η. ότι δεν είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να κατεβάσει την κολώνα και ότι από την συμπεριφορά του μπορεί να προκληθεί σοβαρός κίνδυνος στους παραβρισκόμενους. Αυτός όμως συνέχισε να εργάζεται ισχυριζόμενος ότι ελέγχει την κατάσταση και ότι η κολόνα θα πέσει από την αντίθετη πλευρά από την οποία είχε συγκεντρωθεί το πλήθος…». Ο ίδιος ο ενάγων εξετασθείς ως διάδικος πρωτοδίκως, υποστήριξε ότι στο επίδικο σημείο όπου αυτός στεκόταν, βρίσκονταν και άλλοι περίοικοι. Διαψεύδεται, ωστόσο, από τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων. Ο …….. που διατηρεί κατάστημα μεσοτοιχία με αυτό του ενάγοντος και ήταν παρών στο συμβάν, κατέθεσε ενώπιον της 6^ης Πταισματοδίκη Πειραιά στις 6.11.2012, μεταξύ άλλων: «…Ο κόσμος (15 περίπου άτομα) τραβήχτηκε πιο πέρα από μόνος του σε απόσταση ασφαλείας 20-30 μέτρα περίπου μακριά, έτσι ώστε και να έπεφτε η κολώνα να μην μας τραυμάτιζε, ήμασταν στο απέναντι πεζοδρόμιο…Στη συνέχεια εμφανίσθηκε κοντά στο φορτηγό της ΔΕΗ και ο ………., ο οποίος προσπάθησε προφανώς να βοηθήσει τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, αλλά δεν πρόλαβε καθώς έπεσε η κολώνα και τον τραυμάτισε…». Ο γείτονας και αυτόπτης μάρτυρας …….. την ίδια ημέρα ενώπιον της 6^ης  Πταισματοδίκη Πειραιά κατέθεσε μεταξύ άλλων: «…Ο …… βρέθηκε κοντά στην κολώνα, γιατί πήγε να βοηθήσει από μόνος του αλλά κανείς δεν του είπε να φύγει μακριά…Θέλω να τονίσω ότι ο κίνδυνος ήταν ορατός για όλους όσους παρευρίσκοντο εκεί και δεν απομακρυνθήκαμε από τους υπευθύνους.» Ο ίδιος μάρτυρας στο ακροατήριο του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά στις 23.10.2018, με κατηγορούμενο τον επικεφαλής του συνεργείου της εναγόμενης κατέθεσε για το ίδιο θέμα: «Ο ….. ήταν κοντά, εμείς οι υπόλοιποι ήμασταν κάπως μακριά». Επίσης, ο ………., ομοίως καταστηματάρχης στην ίδια γειτονιά που βρισκόταν πιο μακριά από το χώρο του ατυχήματος και δεν ήταν μπροστά όταν έπεσε η κολώνα, ανέφερε ως μάρτυρας ενώπιον του ίδιου ως άνω Δικαστηρίου ότι «…Η αστυνομία έκλεισε την είσοδο του δρόμου με κορδέλα…Επικρατούσε πανικός γιατί φοβόμασταν μήπως πέσει η κολώνα». Εξάλλου, κανείς από το συνεργείο δεν ζήτησε τη βοήθεια του εκκαλούντος-ενάγοντος να συμμετάσχει στη διαδικασία καθαίρεσης της κολώνας, παρά τα όσα ο ίδιος υποστηρίζει το πρώτον με τον πρώτο λόγο της έφεσής του ότι ο υπεύθυνος του συνεργείου τον άφησε να κρατά το σχοινί μαζί του βοηθώντας τον. Στην ανωμοτί κατάθεσή του ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, στις 23.10.2018, ο ενάγων παραδέχθηκε ότι αυτός δεν βοήθησε το συνεργείο («…Εγώ δεν βοήθησα…»). Ιδίως, όμως, πρέπει να επισημανθούν οι απαντήσεις που έδωσε ο ενάγων στην Πρόεδρο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ως διάδικος σχετικά με το εάν έγιναν ή όχι συστάσεις από το συνεργείο της εναγόμενης πριν από την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης της κολώνας, σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του ιδίου, να απομακρυνθούν από τον χώρο που γίνονταν οι εργασίες: «…Υπήρχε κόσμος;- Πολύς κόσμος- Σας είπαν οι τεχνικοί να αποχωρήσετε;- Βεβαίως. Ήμασταν όλοι πίσω από το φορτηγό. –Δηλαδή ήσασταν όλοι εκεί που σας είπαν οι τεχνικοί να πάτε;- Μάλιστα. – Δεν στεκόσασταν κάπου αλλού; – Όχι. Ήμουν πίσω από το φορτηγό, απλά δεν υπολόγισαν το ύψος της κολόνας σε τι απόσταση να απομακρύνουν τον κόσμο…» (βλ. σελίδα 9 των ταυτάριθμων με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικών). Εντούτοις, όπως προαναφέρθηκε, αυτόπτες μάρτυρες καταθέτουν ότι μόνο ο ενάγων είχε πλησιάσει τόσο πολύ το καλαθοφόρο, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος στεκόταν πιο μακριά σε απόσταση ασφαλείας 20-30 μέτρα από την κολώνα. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι από την όλη αποδεικτική διαδικασία προέκυψε ότι ο ενάγων είχε αντιληφθεί την παρουσία της αστυνομίας στο δρόμο όπου είχε λάβει χώρα αρχικά το τροχαίο ατύχημα και ότι μετά την κλίση που είχε λάβει η κολώνα της εναγόμενης λόγω της πρόσκρουσης του Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου σε αυτή, ο ρόλος των αστυνομικών που παρέμειναν, ήταν να εμποδίσουν τον κόσμο να πλησιάσει στο χώρο, όπου βρισκόταν το συνεργείο της εναγόμενης που είχε αναλάβει την αποκαθήλωση της κολώνας. Είναι χαρακτηριστικές οι απαντήσεις που έδωσε κατά την εξέτασή του ως διάδικος πρωτοδίκως στον πληρεξούσιο δικηγόρο της εναγόμενης: «-Αστυνομία υπήρχε εκείνη την ώρα; – Υπήρχε…-Τις κορδέλες ποιος τις έβαλε; Το συνεργείο της ΔΕΗ ή η αστυνομία;- Η αστυνομία…». Ενόψει των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι ο ενάγων σαφώς γνώριζε ότι αναλάμβανε ρίσκο, ευρισκόμενος δίπλα στο καλαθοφόρο όχημα κατά την καθαίρεση της κολώνας, αφού η απόστασή του από το σημείο καθαίρεσης δεν τον εξασφάλιζε από τυχόν ατύχημα σε περίπτωση που η κολώνα έγερνε προς την πλευρά του καλαθοφόρου και όχι προς το πεζοδρόμιο, όπως επιθυμούσαν τα μέλη του συνεργείου και μάλιστα κατάλαβε από τις φωνές των περίοικων προς τον επικεφαλής του συνεργείου ότι αυτός δεν κατέβαζε με ασφάλεια την κολώνα στο έδαφος. Επίσης είχε δει την αστυνομία να αποκλείει τον δρόμο για να μην πλησιάσει ο κόσμος και είχε ακούσει τις προτροπές των μελών του συνεργείου να φύγουν οι παριστάμενοι μακριά από τον χώρο εργασιών του. Οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, κατόπιν παραινέσεων του συνεργείου και της αστυνομίας, τραβήχτηκαν σε απόσταση ασφαλείας τουλάχιστον 20-30 μέτρων μακριά από εκεί που βρισκόταν η κολώνα, φοβούμενοι ότι διέτρεχαν κίνδυνο να τραυματιστούν, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, ενώ ο ενάγων με δική του πρωτοβουλία και θέλοντας να βοηθήσει το συνεργείο, χωρίς να γίνει αντιληπτός από αυτό, πήγε και στάθηκε δίπλα στο καλαθοφόρο. Η μόνη ευθύνη που φέρουν τα μέλη του συνεργείου και ο προϊστάμενος αυτού ήταν το ότι δεν είδαν τον ενάγοντα, μετά την έναρξη της διαδικασίας καθαίρεσης της κολώνας, όταν άρχισαν να την τραβούν με τη χρήση σχοινιού, με το οποίο τους είχε ο τελευταίος προμηθεύσει, για να τη γείρουν στο έδαφος και δεν βεβαιώθηκαν ότι αυτός είχε απομακρυνθεί από το χώρο εργασίας τους δίπλα στο καλαθοφόρο, με αποτέλεσμα όταν η κολώνα δίπλωσε στην κορυφή της και έπεσε πάνω στο καλαθοφόρο, αντί για το σημείο που επιθυμούσαν τα μέλη του συνεργείου, να αποκολληθεί τμήμα σκυροδέματος αυτής και να χτυπήσει τον ενάγοντα στο κεφάλι. Τα μέλη του συνεργείου και ιδίως ο επικεφαλής του μπορούσαν να ελέγξουν την παρουσία του ενάγοντος ή οποιουδήποτε άλλου στο σημείο που εργάζονταν κατά το κατέβασμα της κολώνας, δεδομένου ότι, όπως κατέθεσε ο αστυνομικός ……….. αυτή «έπεφτε αργά».  Σημειώνεται και πάλι ότι η εργασία καθαίρεσης στύλου σε περίπτωση πρόκλησης ζημιών σε κολώνα της εναγόμενης λόγω πρόσκρουσης σε αυτήν κάποιου οχήματος αντιμετωπίζεται από συνεργεία της εναγόμενης με καλαθοφόρο όχημα, όπως αυτό που επελήφθη της συγκεκριμένης βλάβης που φροντίζει να μην πέσει ο στύλος ανεξέλεγκτα αλλά να καθαιρεθεί σε συγκεκριμένο σημείο και όχι με γερανοφόρο όχημα, όπως μετά λόγου γνώσεως κατέθεσε σε προηγούμενη πολιτική δίκη, ο τομεάρχης εκμετάλλευσης της Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε., ……….. (βλ. τα 4296/2015 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά), παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζει με τον πρώτο λόγο έφεσής του εκκαλών-ενάγων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι το ποσοστό συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στον τραυματισμό του ήταν στο 35% και όχι στο 70%, όπως δέχεται το παρόν Δικαστήριο, έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων, κρινόμενου εν μέρει βάσιμου του πρώτου λόγου έφεσης της εκκαλούσας-εναγόμενης που παραπονείται για το βαθμό συνυπαιτιότητας που δέχθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (η ίδια ζητούσε κατ’ ένσταση ποσοστό συνυπαιτιότητας 95%) και κρινόμενου αβάσιμου του αντίστοιχου πρώτου λόγου έφεσης του εκκαλούντος-ενάγοντος που παραπονείται γιατί έγινε δεκτό πρωτοδίκως ότι είχε συνυπαιτιότητα στον τραυματισμό του. Αμέσως μετά το ατύχημα, ο ενάγων έχασε για περίπου μισή ώρα τις αισθήσεις του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο εφημερεύον Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», όπου στα εξωτερικά ιατρεία τοποθετήθηκαν στις πληγές που έφερε στο κεφάλι ράμματα και μετά τα μεσάνυχτα της 25.4.2012 αυτός εισήχθη στη νευροχειρουργική κλινική του παραπάνω νοσοκομείου, όπου διαγνώσθηκε με κρανιοεγκεφαλική κάκωση και θλάση εγκεφάλου κατόπιν μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου και ακολουθήθηκε συντηρητική αντιμετώπιση του τραύματος. Παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τις 27.4.2012, οπότε εξήλθε με σχετικές οδηγίες (βλ. το υπ’ αριθμ. πρωτ. …../15-5-2012 πιστοποιητικό του «ΤΖΑΝΕΙΟΥ»). Ακολούθως, στις 4.5.2012, σύμφωνα με την με ίδια ημερομηνία ιατρική γνωμάτευση του ………, επιμελητή Α’ του νευροχειρουργικού τμήματος του Τζάνειου Νοσοκομείου, ο ενάγων εξετάσθηκε στο νευροχειρουργικό τμήμα του εν λόγω νοσοκομείου και διαπιστώθηκε ότι έπασχε από αυχεναλγία λόγω ευθειασμού της ΑΜΣΣ συνεπεία κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης και ότι είχε ανάγκη σκληρού αυχενικού κολλάρου τύπου Philadelphia και του συνεστήθη αναρρωτική άδεια δεκαπέντε ημερών λόγω του παραπάνω προβλήματος της υγείας του. Επίσης αποδείχθηκε ότι στις 2.5.2012, ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 35,54 ευρώ στο ιατρικό διαγνωστικό εργαστήριο «…………….», για να υποβληθεί σε εξέταση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (βλ. την υπ’ αριθμ.  …../2-5-2012 απόδειξη παροχής υπηρεσιών Α του παραπάνω διαγνωστικού εργαστηρίου). Η εν λόγω εξέταση ήταν αναγκαίο να γίνει, εφόσον ο ενάγων εμφάνισε αυχεναλγία μετά τον τραυματισμό του στο κεφάλι κατά τα ανωτέρω, ανεξαρτήτως του ότι αυτή δεν πραγματοποιήθηκε στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, καθώς εκεί ο ενάγων έμεινε μόνο τέσσερις ημέρες, εφόσον δε εξακολουθούσε να παρουσιάζει αυχεναλγία, ήταν επόμενο να πραγματοποιήσει σε κάποιο ιδιωτικό ιατρικό διαγνωστικό κέντρο την παραπάνω εξέταση, παρά τα όσα αντίθετα ισχυρίζεται η εκκαλούσα-εναγόμενη με τον τρίτο λόγο έφεσής της. Επίσης αποδείχθηκε ότι ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 400 ευρώ στο Εργαστήριο Φυσικοθεραπείας της …………. για να υποβληθεί σε φυσικοθεραπείες στην αυχενική μοίρα μετά το ένδικο ατύχημα (βλ. την υπ’ αριθμ. ….. διπλότυπη απόδειξη παροχής υπηρεσιών της παραπάνω επιχείρησης). Εντούτοις, δεν προέκυψε η ανάγκη διενέργειας των παραπάνω φυσικοθεραπειών, αφού δεν προσκομίζεται κάποια σχετική ιατρική γνωμάτευση από ειδικευμένο ιατρό ή από κάποιο νοσηλευτικό ίδρυμα που να συστήνει την πραγματοποίηση φυσικοθεραπειών στην υπό κρίση περίπτωση για την αποθεραπεία του ενάγοντος από τον τραυματισμό του στο κεφάλι, οπότε το σχετικό κονδύλιο τυγχάνει απορριπτέο στην ουσία του. Ομοίως κρίνοντας το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο, παρά τις αντίθετες αιτιάσεις του εκκαλούντος-ενάγοντος στον υπ’ αριθμ. 3 λόγο της έφεσής του, δεδομένου ότι το είδος της θεραπείας για την αποκατάσταση της υγείας ενός τραυματία προτείνει ιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας που έχει τις κατάλληλες γνώσεις και δεν μπορεί να συναχθεί από το Δικαστήριο από τη φύση του τραυματισμού αυτού. Ακόμη, απορριπτέο ως ουσία αβάσιμο ως αναγκαία δαπάνη απορρέουσα από το ατύχημα κρίνεται και το κονδύλιο των 22,34 ευρώ, που ο ενάγων ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει για τη διενέργεια γενικών εξετάσεων αίματος. Από την προσκομιζόμενη ………/14.5.2012 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του Ιατρικού Διαγνωστικού Εργαστηρίου Πειραιά αποδεικνύεται ότι ο ενάγων κατέβαλε το ανωτέρω ποσό όχι μόνο για εξετάσεις αίματος, αλλά και ούρων, χωρίς να προκύπτει ότι χρειαζόταν να πραγματοποιηθούν όλες αυτές οι εξετάσεις ως έχουσες σχέση με τον επίδικο τραυματισμό του. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, οι εν λόγω εξετάσεις θα είχαν κριθεί αναγκαίες και από τους θεράποντες ιατρούς του ενάγοντος κατά τη νοσηλεία του στο «Τζάνειο» μετά το ατύχημα και όχι μόνο από το ιδιωτικό Ιατρικό Διαγνωστικό Κέντρο «………» στο οποίο απευθύνθηκε ο ενάγων μετά την έξοδό του από το παραπάνω δημόσιο νοσοκομείο, απορριπτομένων των αιτιάσεων του τελευταίου με τον υπ’ αριθμ. 3 λόγο έφεσής του. Περαιτέρω, σύμφωνα με την από 16-5-2012 ιατροδικαστική έκθεση του ………, προϊστάμενου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά, στον οποίο ο ενάγων προσήλθε για να στοιχειοθετηθεί ποινική κατηγορία σε βάρος του επικεφαλής του συνεργείου για τη σωματική του βλάβη από το ατύχημα, κατά την εξωτερική επισκόπηση-κλινική εκτίμηση του ενάγοντος κατά την παραπάνω ημερομηνία παρατηρήθηκε ότι αυτός έφερε πλαστικό αυχενικό κηδεμόνα, χειρουργική συρραφή θλαστικού τραύματος μήκους 5 cm στην αριστερά κροταφο-ινιακή χώρα, εκδορά με σχηματισμό εφελκίδας στη δεξιά κροταφο- βρεγματική χώρα, ετέρα χειρουργική συρραφή θλαστικού τραύματος μήκους 2 cm στην πρόσθια βρεγματική χώρα και συρραφή θλαστικού τραύματος στην καμπτική επιφάνεια της δεξιάς άκρας χειρός με τοποθέτηση δύο ραμμάτων. Ακόμη, στην παραπάνω ιατροδικαστική έκθεση διαλαμβάνεται ότι ο ενάγων προσκόμισε στον ιατροδικαστή, ιατρικές γνωματεύσεις σχετικά με την κατάσταση της υγείας του, όπου αναφέρονται μεταξύ άλλων: α) ευθειασμός της αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης συνεπεία κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης, β) εγκεφαλική θλάση και γ) ελαφρά δυσλειτουργία Α6 ρίζας δεξιά και κατόπιν αυτών ο ιατροδικαστής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα είναι συμβατά με επικίνδυνη σωματική βλάβη, συμβατή με πρόκλησή της δια θλαστικών κακώσεων, εκ της οποίας ο ενάγων θέλει νοσήσει και απόσχει των ασχολιών του επί δεκαπέντε ημέρες από του συμβάντος, εκτός επιπλοκής τινός ή υστερογενούς βλάβης. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι ενώ στις 25.4.2012 που ο ενάγων εισήχθη, μετά τον τραυματισμό του, στο «Τζάνειο» νοσοκομείο και στο διάστημα που νοσηλεύθηκε σε αυτό, ήτοι μέχρι τις 27.4.2012 που έλαβε εξιτήριο με βελτιωμένη την κατάσταση της υγείας του, διαγνώσθηκε με κρανιοεγκεφαλική κάκωση και θλάση εγκεφάλου, χωρίς καμία διάγνωση για τραυματισμό στο δεξιό άνω άκρο, ήδη με την αγωγή του υποστηρίζει ότι υπέστη πολύ σοβαρό τραυματισμό και στο δεξιό άνω άκρο του, επικαλούμενος την παραπάνω ιατροδικαστική έκθεση και προσκομίζοντας σχετικές εξετάσεις, μεταγενέστερες, πάντως, της αρχικής διάγνωσης σχετικά με τον τραυματισμό του και μάλιστα ισχυρίζεται ότι ο τραυματισμός του αυτός του έχει προκαλέσει μόνιμη αναπηρία, ζητώντας να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει αποζημίωση για την αιτία αυτή. Το παρόν Δικαστήριο, όπως και το πρωτοβάθμιο, κρίνει ότι δεν αποδείχθηκε αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στον τραυματισμό του ενάγοντος στο δεξιό άνω άκρο και στο ένδικο ατύχημα με την πτώση τμήματος της κολώνας της εναγόμενης σε εκείνον. Μάλιστα, σε προσκομιζόμενη από τον ίδιο φωτογραφία, που τον εμφανίζει αμέσως μετά το ατύχημα να κάθεται σε καρέκλα στον τόπο του ατυχήματος, περιβαλλόμενος από κόσμο που ενδιαφέρεται για την κατάσταση της υγείας του και να πιέζει με μία πετσέτα, που κρατά στο αριστερό του χέρι, το τραύμα στο κεφάλι του και ενώ η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από την πίσω δεξιά πλευρά του σώματός του, αυτός δεν φαίνεται να έχει τραυματιστεί στο δεξί του χέρι, καθώς δεν φαίνονται αίματα, ούτε έχει δέσει έστω πρόχειρα το δεξί άνω άκρο του με κάποιο επίδεσμο, ούτε τέλος φαίνεται να έχει σκισθεί η μπλούζα που φοράει, από την πλευρά αυτή του σώματός του. Ενόψει των ανωτέρω, ορθά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε στην ουσία του το αιτηθέν ποσό των 7,16 ευρώ ως συμμετοχή του ενάγοντος για την πραγματοποίηση ηλεκτρομυογραφήματος στο δεξί του χέρι, καθώς και το αιτηθέν ποσό των 5.000 ευρώ, λόγω της επικαλούμενης από τον εκκαλούντα-ενάγοντα αναπηρίας στο ίδιο άκρο, με εμφάνιση συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα, με ελαφρά δυσλειτουργία της Α6 ρίζας του δεξιού άνω άκρου που κατά τον ίδιο τον εμποδίζει στην εκτέλεση της επαγγελματικής του εργασίας, κρινομένου ως ουσία αβάσιμου του υπ’ αριθμ. 6 λόγου έφεσης του εκκαλούντος-ενάγοντος. Ομοίως δεν αποδείχθηκε ότι προκλήθηκε κάποια αναπηρία στον εκκαλούντα-ενάγοντα από τον τραυματισμό του στο κεφάλι, ώστε να δικαιούται την ως άνω αναφερόμενη αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ.

Παρακάτω, δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων απώλεσε το συνολικό ποσό των 6.175 ευρώ, επειδή κατά το διάστημα από τις 24.4.2012 που συνέβη το ατύχημα μέχρι και τις 20.5.2012 που έληξε η αναρρωτική του άδεια, χρειάστηκε να απουσιάσει από την επιχείρησή του κατασκευής και επισκευής ρολών, προς αποκατάσταση της υγείας του. Στην αγωγή του ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν το ατύχημά του, στις 26.4.2012 αναγκάσθηκε να απορρίψει εργασία που αφορούσε την κατασκευή και τοποθέτηση τριών ρολών αξίας 3.925 ευρώ σε οικοδομή ιδιοκτησίας …….. στην οδό ……… στην Αθήνα, από προσφορά που είχε κάνει στον ιδιοκτήτη ήδη από τις 2.11.2011, ότι στις 12.5.2012 απέρριψε για τους ίδιους λόγους μια επισκευή ρολού- αλλαγή άξονα με τέσσερα ελατήρια και αλλαγή μοτέρ αξίας 750 ευρώ στο αναψυκτήριο «….» στον Πειραιά, στην οδό ………, που αφορούσε προσφορά που εκείνος είχε κάνει στις 14.3.2012, ότι επιπλέον για λόγους αποκατάστασης της υγείας του αναγκάστηκε να δώσει σε συνάδελφό του ονόματι ….. μία εργασία που είχε ήδη αναλάβει από τις 20.4.2012, αξίας 500 ευρώ για τοποθέτηση ρολού στις 2.5.2012 σε καφεκοπτείο ιδιοκτησίας ……. στον Κορυδαλλό, οδός ………. και ότι τέλος, αναγκάστηκε να χάσει εργασία αξίας 1.000 ευρώ που αφορούσε τοποθέτηση ρολού από προσφορά που είχε κάνει στις 17.3.2012 και τελικά τοποθετήθηκε κατόπιν δικής του παραίνεσης από το ίδιο συνεργείο του κ. …. στις 10.5.2012 για λογαριασμό της εταιρείας «………» στον Πειραιά, ……….. Δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατόπιν προσφορών που είχε δώσει στις παραπάνω επιχειρήσεις, είχε αναλάβει τις παραπάνω εργασίες, τις οποίες τελικά απώλεσε λόγω της ανάρρωσής του από τον τραυματισμό του κατά το διάστημα από 26.4.2012 έως 20.5.2012. Καμία γραπτή προσφορά με αποδοχή του πελάτη δεν προσκομίσθηκε, κανένας από τους παραπάνω υποψήφιους πελάτες δεν έδωσε κάποια κατάθεση, ούτε ο συνάδελφος του ενάγοντος που φέρεται να τον αντικατέστησε ονόματι «…….» και το μόνο αποδεικτικό μέσο που επικαλείται ο εκκαλών-ενάγων ως μη αξιολογηθέν από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο είναι η ένορκη κατάθεση της συζύγου του στα πλαίσια προηγούμενης πολιτικής δίκης, που λαμβάνεται υπόψη προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Εντούτοις από την ανάγνωση της ένορκης κατάθεσης της …….., συζύγου του ενάγοντος, οικοκυράς, όπως η εν λόγω κατάθεση περιέχεται στα υπ’ αριθμ. 4296/2015 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά προκύπτει ότι η παραπάνω μάρτυρας δεν δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες για απολεσθείσες εργασίες με ονόματα πελατών, είδος εργασιών, διευθύνσεις επιχειρήσεων και συμφωνημένες ημερομηνίες για την πραγματοποίηση της κάθε εργασίας, αλλά ό,τι καταθέτει το καταθέτει γενικόλογα. Έτσι, χαρακτηριστικά, απαντώντας σε ερωτήσεις της δικαστή του παραπάνω Δικαστηρίου αναφέρει: «…χάσαμε δουλειές, χάσαμε πάρα πολλές δουλειές… Έχασε πάρα πολλά. Κάνει ρολά καταστημάτων…Τουλάχιστον για ένα χρόνο δεν μπορούσε να δουλέψει…Κάποιες δουλειές ας πούμε τις δώσαμε σε κάποιον άλλο συνάδελφο γιατί δεν μπορούσε να τις κάνει…Η μεγαλύτερη δουλειά που χάσαμε, ήταν 4.000. Για να βάλει ρολά σε καταστήματα…Άλλες δεν μπορούσε και άλλες έδωσε…Έχει δυο δουλειές ας πούμε τις οποίες δώσαμε σε κάποιον συνάδελφο που ήταν πολλά κι αυτά. Δηλαδή συνολικά όλες οι δουλειές του ήταν 6-7.000 που χάσαμε». Συνακόλουθα, η παραπάνω κατάθεση δεν αποδεικνύει ότι ο ενάγων έχασε τις εργασίες και τις αντίστοιχες αμοιβές από συγκεκριμένους πελάτες που αναφέρει στην αγωγή του. Εκτός αυτού, όμως και ο ίδιος ο ενάγων, ερωτηθείς ως διάδικος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου σε τι ποσό ανέρχονται οι οικονομικές απώλειες που είχε, επειδή δεν μπορούσε λόγω του τραυματισμού του να απασχοληθεί, όπως παλιά, στις εργασίες της επιχείρησής του, απάντησε: «Ποσά, καταρχήν δεν μπορώ να τα υπολογίσω σε επισκευές που δεν πήγα πλέον γιατί δεν ξέρω τι θα γινόταν τι θα είχαν και τι κατασκευές και από εκεί και πέρα προσφορές που είχα δώσει τις οποίες δεν ανέλαβα» (βλ. σελίδα 10 ταυτάριθμων με την εκκαλούμενη πρακτικών). Επομένως, ούτε ο ίδιος ήταν σε θέση να δώσει ακριβή στοιχεία για απολεσθέντα εισοδήματα από παραγγελίες για εργασίες που έχασε συνεπεία του τραυματισμού του. Συνακόλουθα, ορθά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε στην ουσία του το σχετικό αίτημα της αγωγής, ο δε υπ’ αριθμ. 4 λόγος έφεσης του εκκαλούντος-ενάγοντος, με τον οποίο αιτιάται την παραπάνω κρίση για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου τυγχάνει αβάσιμος στην ουσία του.

Παρακάτω, με την ως άνω αγωγή του ο ενάγων υποστήριζε ότι ένεκα του τραυματισμού του, αναγκάσθηκε από την επομένη του εξιτηρίου του από τον νοσοκομείο, ήτοι από τις 28.4.2012, κατόπιν των σχετικών ιατρικών συμβουλών που έλαβε, να αγοράζει ειδική βελτιωμένη τροφή, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά (κρέας, ψάρια, φρούτα), καθώς και βιταμίνες προς εμπλουτισμό του διαιτολογίου του. Ότι για την ειδική διατροφή που έπρεπε να λαμβάνει, για να συμβάλει στην επιδιωκόμενη τόνωση του οργανισμού του και ίασή του, αυτός αναγκάσθηκε να δαπανά μηνιαία 300 ευρώ επιπλέον της δαπάνης για τη συνηθισμένη διατροφή του. Ζητούσε δε για το διάστημα των δέκα μηνών από 27.4.2012 έως και την 28.2.2013, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει για την παραπάνω αιτία το ποσό των 3.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει το παραπάνω αίτημα για το διάστημα από τις 27.4.2012 έως και τις 19.5.2012 που έληξε η δεκαπενθήμερη αναρρωτική άδεια που είχε λάβει ο ενάγων και δη για επιπρόσθετη δαπάνη 6 ευρώ ημερησίως, με το σκεπτικό ότι η χορήγηση της βελτιωμένης τροφής και η διάρκειά της δικαιολογείται πειστικά, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, από τη φύση του τραύματος, την έκταση αυτού και την ανάγκη για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της κάκωσής του. Ήδη με αντίθετους λόγους των εφέσεών τους οι διάδικοι παραπονούνται για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των νόμων και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας ο μεν εκκαλών-ενάγων με τον υπ’ αριθμ. 5 λόγο έφεσής του να γίνει εν όλω δεκτό το σχετικό αίτημα, η δε εκκαλούσα-εναγόμενη με τον δεύτερο λόγο έφεσής της να απορριφθεί τούτο στο σύνολό του, καθώς από κανένα αποδεικτικό μέσο και μάλιστα από ιατρική βεβαίωση δεν προκύπτει η ανάγκη λήψης βελτιωμένης διατροφής. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, πράγματι δεν αποδεικνύεται ότι συνεστήθη στον ενάγοντα από κάποιο θεράποντα ιατρό να λαμβάνει βελτιωμένη διατροφή για την επούλωση των τραυμάτων του, καθώς δεν προσκομίζεται σχετική ιατρική γνωμάτευση ή βεβαίωση που να του συστήνει κάτι τέτοιο, ενόψει  μάλιστα του ότι η βελτιωμένη διατροφή δεν χορηγείται σε κάθε σωματική κάκωση, αλλά μόνο όταν αυτή επιβάλλεται στη συγκεκριμένη περίπτωση για ιατρικούς λόγους (βλ. ΕφΑθ 5210/2001, ΕπΣυγκΔ 2001, σελ. 498). Εξάλλου η διατροφή του σύγχρονου ανθρώπου εμπεριέχει σε κάθε περίπτωση τα απαραίτητα για τη σωματική υγεία και ευεξία του διατροφικά στοιχεία και ο ενάγων δεν μνημονεύει στην αγωγή του ιδιαίτερες ή ακριβές τροφές πέραν των συνήθων, (γαλακτοκομικά, κρέας, ψάρι) τις οποίες κάθε άντρας της ηλικίας του λαμβάνει και τις οποίες κατά σύσταση των θεραπόντων ιατρών θα έπρεπε  κατ’ εξαίρεση να λάβει (έτσι η ΜονΕφΠειρ 240/2016 και η ΜονΕφΠειρ 568/2015, δημοσιευμένες στη Νόμος). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε ότι ο ενάγων υποβλήθηκε στη σχετική δαπάνη, έστω επί 23 ημέρες, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, χωρίς να βασισθεί στη σύσταση ιατρού έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, καθώς η χορήγηση βελτιωμένης τροφής επί τραυματισμού δεν μπορεί να στηριχθεί σε δίδαγμα της κοινής πείρας και το σχετικό κεφάλαιο της αγωγής απορριπτέο τυγχάνει στο σύνολό του ως ουσιαστικά αβάσιμο, απορριπτόμενου του σχετικού λόγου έφεσης του εκκαλούντος-ενάγοντος και γενομένου δεκτού του αντίστοιχου λόγου της εκκαλούσας-εναγόμενης. Επομένως, η περιουσιακή ζημία που αποδείχθηκε ότι υπέστη ο ενάγων από την παραπάνω σε βάρος του αδικοπραξία των προστηθέντων της εναγόμενης ανέρχεται στο ποσό των 35,54 ευρώ, το οποίο, όμως μειώνεται κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του 70% στην πρόκληση του τραυματισμού του, οπότε πρέπει να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει για την παραπάνω αιτία το ποσό των 10,66 ευρώ (35,54 x 30%), γενομένης εν μέρει δεκτής της ένστασης συνυπαιτιότητας που προέβαλε η εναγόμενη και μη αποδειχθέντος ότι ο ενάγων εισέπραξε οποιοδήποτε ποσό από τον ασφαλιστικό του οργανισμό (ΤΕΒΕ) για την κάλυψη της ανωτέρω δαπάνης. Πέραν, όμως, της αποζημίωσης αυτής, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων δικαιούται και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από τη σε βάρος του αδικοπραξία, το ύψος της οποίας ενόψει των συνθηκών του ατυχήματος, του βαθμού του πταίσματος του ενάγοντος και των προστηθέντων της εναγόμενης και της ευθύνης τους στην πρόκληση της ζημίας του πρώτου, του είδους και του μεγέθους του τραυματισμού του ενάγοντος αλλά και του κινδύνου που διέτρεξε αυτός να χάσει τη ζωή του, καθώς και της ταλαιπωρίας του μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του, τέλος δε της κοινωνικής θέσης του ενάγοντος και της οικονομικής θέσης των διαδίκων μερών, κρίνεται ότι πρέπει να καθορισθεί στο ποσό των 4.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι οφείλεται το ποσό των 5.000 ευρώ, αναγνωρίζοντας βέβαια πολύ μικρότερο βαθμό συνυπαιτιότητας του ενάγοντος και μη κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός ότι κινδύνευσε η ζωή αυτού, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και την εφαρμογή του νόμου. Σημειωτέον ότι δεν ευσταθεί το σταθερά επαναλαμβανόμενο για κάθε λόγο της έφεσης του εκκαλούντος από την εφεσίβλητη στις προτάσεις της ότι συντρέχει περίπτωση καταχρηστικής άσκησης δικονομικού δικαιώματος εκ μέρους του πρώτου. Στην προκειμένη περίπτωση που συνέβη το ένδικο ατύχημα καθένα από τα εμπλεκόμενα μέρη υποστήριζε ότι για το ατύχημα ευθύνεται ο αντίδικός του, χωρίς όμως να προκύπτει ότι υπήρχε εκ μέρους του εκκαλούντος-ενάγοντος η θετική γνώση ότι εξ υπαιτιότητάς του προκλήθηκε το σε βάρος του ατύχημα και ότι διεκδικούσε προδήλως μη οφειλόμενα ποσά από την εναγόμενη και ήδη εφεσίβλητη. Ως εκ τούτου, απορριπτέα ως αβάσιμα τυγχάνουν τα όσα αντίθετα εκείνη υποστηρίζει. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει εν μέρει δεκτή στην ουσία της η από 30.4.2018 έφεση της εκκαλούσας-εναγόμενης και να απορριφθεί στην ουσία της η από 26.7.2018 έφεση του εκκαλούντος-ενάγοντος, ακολούθως δε να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να κρατηθεί και να δικασθεί από το παρόν Δικαστήριο η από 10.12.2015 αγωγή του εφεσίβλητου και αφού γίνει εν μέρει δεκτή, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 4.010,66 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης στην από 26.7.2018 έφεση πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας του σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183, 176 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό. Μέρος των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου στην από 30.4.2018 έφεση και ενάγοντος στην από 10.12.2015 αγωγή πρέπει να επιβληθούν για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας στην παραπάνω εκκαλούσα-εναγόμενη ανάλογα με την έκταση της ήττας της κατά την έκβαση της δίκης σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183, 178 παρ.1 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί ως προς το μεν κατατεθέν για την απορριφθείσα από 26.7.2018 έφεση παράβολο η εισαγωγή του στο δημόσιο ταμείο, ως προς το δε κατατεθέν για την εν μέρει δεκτή γενομένη από 30.4.2018 έφεση η επιστροφή του στην εκκαλούσα σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ.4 ΚΠολΔ, ομοίως κατά το διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ           

Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 30.4.2018 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018 και ακολούθως κατατεθείσα για προσδιορισμό στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018) έφεση και την από 26.7.2018 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018 και ακολούθως για προσδιορισμό κατατεθείσα για προσδιορισμό στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …./2018) έφεση.

Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 26.7.2018 έφεση της ενάγοντος.

Επιβάλλει στον εκκαλούντα τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.

Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα με κωδικό …….. e-παραβόλου του Υπουργείου Οικονομικών στο δημόσιο ταμείο.

Δέχεται τυπικά και εν μέρει κατ’ ουσίαν την από 30.4.2018 έφεση της εναγόμενης.

Εξαφανίζει την 4981/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά το αναφερόμενο στο σκεπτικό μέρος της.

Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της ουσίας την από 10.12.2015 αγωγή.

Δέχεται εν μέρει αυτήν.

Υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων δέκα ευρώ και εξήντα έξι λεπτών (4.010,66), με το νόμιμο τόκο, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.

Επιβάλλει στην εκκαλούσα-εναγόμενη μέρος των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου-ενάγοντος και των δυο βαθμών δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ.

Διατάσσει την επιστροφή στην εκκαλούσα του κατατεθέντος από αυτή με κωδικό ………… e- παράβολου του Υπουργείου Οικονομικών.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοί τους δικηγόροι, την 30.9.2019.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                             Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ