ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός 117/2018
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη και Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη – Εισηγητή και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι υπό κρίση: α) από 11-7-2016 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …../8-8-2016 έφεση του ενάγοντος στην από 4-8-2009 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./4-8-2009 κύρια αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ……….. (στο εξής: Α έφεση), β) από 27-3-2017 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./27-3-2017 επικουρική έφεση της δεύτερης εναγόμενης στην άνω αγωγή καλαθοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας «………….», η οποία ασκήθηκε υπό την αίρεση ευδοκίμησης της Α έφεσης (στο εξής: Β έφεση), γ) από 5-4-2017 και με αριθ. έκθ. κατάθ. ……/20-4-2017 επικουρική έφεση της καθ’ ης η από 19-10-2010 και με αριθ. έκθ. κατάθ. ……./2010 ανακοίνωση δίκης / προσεπίκληση σε παρέμβαση / παρεμπίπτουσα αγωγή δεύτερης εναγόμενης στην άνω κύρια αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά εταιρίας «…….» (στο εξής: «…….»), η οποία ασκήθηκε υπό την αίρεση ευδοκίμησης των άνω Α και Β εφέσεων (στο εξής: Γ έφεση) και δ) από 14-9-2017 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./14-9-2017 επικουρική έφεση της προσεπικαλούμενης / παρεμπιπτόντως εναγομένης στην από 29-9-2011 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …../2011 προσεπίκληση σε πρόσθετη παρέμβαση / παρεμπίπτουσα αγωγή ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας «…………», η οποία ασκήθηκε υπό την αίρεση ευδοκίμησης των άνω Α, Β και Γ εφέσεων (στο εξής: Δ έφεση).
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 80, 88, 89, 277 αρ. 4 και 517 Κ.Πολ.Δ. συνάγεται ότι, αν ο εναγόμενος προσεπικαλέσει στη δίκη εκείνον κατά του οποίου, σε περίπτωση ήττας του, δικαιούται να αναχθεί και ζητήσει αποζημίωση για το ποσό που ενδεχομένως θα υποχρεωθεί να καταβάλει στον ενάγοντα και συγχρόνως ενώσει μαζί με την προσεπίκληση και αγωγή αποζημίωσης, ο δε προσεπικληθείς και με την παρεμπίπτουσα αγωγή εναγόμενος προσήλθε στη δίκη, αλλά δεν παρενέβη σε αυτή ούτε επικουρικά, περιορισθείς μόνο στην απόκρουση της προσεπίκλησης και την άρνηση της υποχρέωσής του για αποζημίωση, δεν καθίσταται διάδικος στην κύρια δίκη μεταξύ του ενάγοντος και του εναγομένου, ούτε δημιουργείται ομοδικία μεταξύ αυτού (προσεπικληθέντος) και του προσεπικαλέσαντος αυτόν εναγομένου. Από αυτά παρέπεται ότι αν απορριφθεί η αγωγή και ως εκ τούτου και η προσεπίκληση και η ενωμένη σε αυτή παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, ο ενάγων στην κύρια δίκη, ασκώντας έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, δεν δικαιούται να την απευθύνει και κατά του προσεπικληθέντος και παρεμπιπτόντως εναγομένου, διότι ο τελευταίος, εφόσον δεν παρενέβη, δεν κατέστη διάδικος στην κύρια δίκη. Ο εναγόμενος, όμως, όταν ηττήθηκε στην κύρια δίκη και του οποίου απορρίφθηκε παράλληλα η προσεπίκληση και η ενωμένη σ’ αυτή παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, δικαιούται να ασκήσει έφεση και να την απευθύνει τόσο εναντίον του κυρίως ενάγοντος, όσο και εναντίον του προσεπικληθέντος και παρεμπιπτόντως εναγομένου (Α.Π. 1010/2017, Α.Π. 1601/2014, Α.Π. 1430/2007, Εφ.Αθ. 2431/2017, Τ.Ν.Π. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ). Η τελευταία αυτή έφεση κατ’ ανάγκη θα είναι επικουρική, θα τελεί δηλαδή υπό την αίρεση ευδοκίμησης της έφεσης του ενάγοντος, γιατί αλλιώς δεν έχει ο προσεπικαλέσας – παρεμπιπτόντως ενάγων έννομο συμφέρον να προσβάλει την πρωτόδικη απόφαση. Το έννομο αυτό συμφέρον δημιουργείται το πρώτον με την παραδοχή της έφεσης του ενάγοντος, ανατρέχει όμως, κατά τη φύση και το σκοπό της αίρεσης, υπό την οποία τελεί η έφεση του εναγομένου, στο χρόνο άσκησης του ενδίκου αυτού μέσου (Α.Π. 1315/1993, Εφ.Λαρ. 534/2014, Τ.Ν.Π. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ). Τούτο δε λόγω του ότι η προσεπίκληση και η ενωμένη με αυτήν παρεμπίπτουσα αγωγή έχει εκ των πραγμάτων επικουρικό χαρακτήρα, δηλαδή εξετάζονται μόνο σε περίπτωση παραδοχής της κύριας αγωγής, εάν δηλονότι η κύρια αγωγή απορριφθεί, το δικόγραφο της προσεπίκλησης και της ενωμένης μ’ αυτό παρεμπίπτουσας αγωγής δεν εξετάζεται ως άνευ αντικειμένου (Α.Π. 1353/2008, Α.Π. 1289/1989, Εφ.Αθ. 2431/2017, Εφ.Πειρ. 100/2014, Εφ.Λαρ. 534/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Έτσι, για να μεταβιβαστεί η υπόθεση στο Εφετείο και κατά το μέρος αυτό (όσον αφορά δηλαδή την προσεπίκληση και την παρεμπίπτουσα αγωγή) πρέπει να ασκήσει έφεση (επικουρική) και ο ηττημένος προσεπικαλέσας – παρεμπιπτόντως ενάγων της αγωγής αυτής, ζητώντας την επανεξέτασή της σε περίπτωση που γίνει δεκτή η έφεση του κυρίως ενάγοντος (Α.Π. 474/2000, Α.Π.1315/1993, Εφ.Αθ. 2431/2017, Εφ.Πειρ. 100/2014, Εφ.Λαρ. 534/2014, Εφ.Αθ. 6841/2008, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 68, 516, 534 και 536 Κ.Πολ.Δ. συνάγεται ότι για την άσκηση έφεσης απαιτείται όπως ο εκκαλών έχει έννομο συμφέρον προς τούτο, η ύπαρξη του οποίου κρίνεται όχι από το αιτιολογικό αλλά από το διατακτικό της εκκαλουμένης απόφασης. Κατά τη διάταξη του άρθρου 516 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ, έφεση έχει δικαίωμα να ασκήσει και ο διάδικος που νίκησε, εφόσον έχει έννομο συμφέρον. Η συνδρομή του έννομου συμφέροντος κρίνεται από την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το χρόνο άσκησης του ενδίκου μέσου και υπάρχει όταν ο διάδικος που νίκησε βλάπτεται από την αιτιολογία της απόφασης και ειδικότερα, αν από αυτή δημιουργείται δεδικασμένο οε βάρος του σε άλλη δίκη, αν δηλαδή η αιτιολογία της απόφασης αποτελεί στοιχείο του δικαιώματος που κρίθηκε στη δίκη και φέρει έτσι προσόντα διατακτικού. Το δεδικασμένο αυτό εκτείνεται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 322 Κ.Πολ.Δ, στο ουσιαστικό ζήτημα για έννομη σχέση που προβλήθηκε με αγωγή, ανταγωγή, κύρια παρέμβαση ή ένσταση συμψηφισμού. Έννομη σχέση, κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης, είναι το σύνολο των εννόμων συνεπειών, που κρίθηκαν τελεσίδικα και όχι τα πραγματικά περιστατικά, που γέννησαν ή απόσβησαν τις έννομες συνέπειες (Α.Π. 1947/2009, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Αθ. 2431/2017, ό.α, Εφ.Πειρ. 105/2014, ό.α, Εφ.Αθ. 118/2011, Τ.Ν.Π. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ). Έτσι, κριτήριο για την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος αποτελεί η βλάβη, η οποία πρέπει να προκύπτει αμέσως από την προσβαλλόμενη απόφαση και μόνο. Οι εσφαλμένες αιτιολογίες της απόφασης, οι οποίες δεν απολήγουν σε βλάβη του διαδίκου με αντίστοιχες προς αυτές διατάξεις, που περιέχονται στο διατακτικό της απόφασης, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο έφεσης για το λόγο ότι είναι ασύμφορες γι’ αυτόν ή μη ορθές νομικώς, καθόσον το ουσιώδες της απόφασης είναι οι διατάξεις και όχι οι αιτιολογίες αυτής, το δικαστήριο δε που δικάζει την έφεση μπορεί να την απορρίψει και να προσθέσει άλλες αιτιολογίες (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ.), χωρίς η απόφασή του να θεωρείται επιβλαβέστερη για τον εκκαλούντα. Κατ’ εξαίρεση, η βλάβη μπορεί να προέρχεται από τις δυσμενείς αιτιολογίες, οσάκις από αυτές ιδρύεται δεδικασμένο, όπως ήδη αναφέρθηκε, οπότε και υπάρχει έννομο συμφέρον για την άσκηση έφεσης από το διάδικο που νίκησε, προς αποτροπή αυτού (Α.Π. 1054/1988, ΕλΔνη 31, 318, Εφ.Πειρ. 394/2016, Εφ.Πειρ. 105/2014, Εφ.Αθ. 2416/2010, Εφ.Αθ. 362/2007, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Γ. Σαμουήλ, Η έφεση, Ε’ έκδ, σ. 138 επ.).
Στην προκειμένη περίπτωση ο εκκαλών στην Α (κύρια) έφεση ………….., με την από 4-8-2009 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./4-8-2009 αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ζήτησε, μετά τον παραδεκτό μερικό περιορισμό του αιτήματός της από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, που έγινε με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του, η οποία καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδρίασης του άνω πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, καθώς και με τις κατατεθείσες σ’ αυτό προτάσεις του (άρθρα 223 εδάφ. β’, 295 παρ. 1 εδ. β’ και 297 Κ.Πολ.Δ.), να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι «………» και «…………» να του καταβάλουν, ευθυνόμενοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος, το ποσό των 99.233,15 ευρώ και επιπλέον να αναγνωριστεί ότι υποχρεούνται να του καταβάλουν, ευθυνόμενοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος, υπόλοιπο ποσό 150.000,00 ευρώ, τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της θετικής και αποθετικής ζημίας που υπέστη, καθώς και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του και ως χρηματική παροχή κατά τις διατάξεις του άρθρου 931 Α.Κ, κατά τις διακρίσεις της αγωγής, λόγω του περιγραφόμενου τραυματισμού του, που προκλήθηκε από παράνομες και υπαίτιες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων τους κατά τη διενέργεια αθλητικής εκδήλωσης σε κλειστό αγωνιστικό χώρο καλαθοσφαίρισης. Ακολούθως, η δεύτερη εναγόμενη στην κύρια αγωγή «…….» (εκκαλούσα στη Β έφεση) άσκησε κατά της ανώνυμης εταιρίας «……» ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου την από 19-11-2010 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ……./19-11-2010 ανακοίνωση δίκης / προσεπίκληση σε αναγκαστική παρέμβαση / παρεμπίπτουσα αγωγή, με την οποία ζήτησε από την τελευταία να παρέμβει υπέρ αυτής στην ανοιγείσα κυρία δίκη μεταξύ αυτής και του εκκαλούντος στην Α έφεση – κυρίως ενάγοντος και σε περίπτωση ήττας της, να υποχρεωθεί να καταβάλει σ’ αυτήν ότι η ίδια υποχρεωθεί να καταβάλει στον ανωτέρω εκκαλούντα – κυρίως ενάγοντα. Στη συνέχεια, η άνω προσεπικαλούμενη σε αναγκαστική παρέμβαση / παρεμπιπτόντως εναγομένη εταιρία άσκησε σε βάρος της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας «………..» την από 29-9-2011 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./7-10-2011 προσεπίκληση σε πρόσθετη παρέμβαση / παρεμπίπτουσα αγωγή, με την οποία ζήτησε από την τελευταία να παρέμβει υπέρ αυτής στην παρεμπίπτουσα δίκη που ανοίχθηκε μεταξύ αυτής και της δεύτερης εναγομένης στην κύρια αγωγή και σε περίπτωση ήττας της, να υποχρεωθεί να καταβάλει σ’ αυτήν ό,τι η ίδια υποχρεωθεί να καταβάλει στην προσεπικαλούσα / παρεμπιπτόντως ενάγουσα «…………..». Η άνω κύρια αγωγή καθώς και τα δικόγραφα των άνω ανακοίνωσης δίκης / προσεπικλήσεων και οι σε αυτά σωρευόμενες παρεμπίπτουσες αγωγές συνεκδικάσθηκαν, κατ’ άρθ. 246 Κ.Πολ.Δ, κατά την τακτική διαδικασία ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου οι προσεπικαλούμενες – παρεμπιπτόντως εναγόμενες εταιρίες δεν άσκησαν πρόσθετη παρέμβαση αλλά απλώς αντέκρουσαν τις σε βάρος τους προσεπικλήσεις με παρεμπίπτουσες αγωγές, αρνούμενες τη νομική και ιστορική βάση αυτών και προβάλλοντας ενστάσεις. Επ’ αυτών (κύριας και παρεμπιπτόντων αγωγών) εκδόθηκε η με αριθ. 3654/2015 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, δυνάμει της οποίας η κύρια αγωγή απορρίφθηκε ως αβάσιμη κατ’ ουσία και αναφορικά με τις παρεμπίπτουσες αγωγές κρίθηκε ότι παρέλκει η έρευνά τους, μετά την απόρριψη της κύριας αγωγής και απορρίφθηκαν και αυτές ομοίως. Κατά της απόφασης αυτής, παραπονείται: α) ο εκκαλών – ενάγων της κύριας αγωγής, με την άνω Α έφεσή του προς το Δικαστήριο τούτο και ζητεί, για τους λόγους που αναφέρει, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανιστεί η προσβαλλομένη απόφαση και να γίνει δεκτή στο σύνολό της η αγωγή του κατά των εφεσίβλητων, β) η εκκαλούσα – δεύτερη εναγόμενη της κύριας αγωγής, με την άνω Β επικουρική, υπό την αίρεση ευδοκίμησης της προαναφερθείσας έφεσης του ενάγοντος της κύριας αγωγής, έφεσή της, ώστε σε κάθε περίπτωση να μεταβιβασθεί η ασκηθείσα από αυτήν παρεμπίπτουσα αγωγή στο δεύτερο δικαιοδοτικό βαθμό και ζητεί, σε περίπτωση που η κύρια αγωγή γίνει δεκτή, να γίνει δεκτή στο σύνολό της και η παρεμπίπτουσα αγωγή της κατά της εφεσίβλητης. γ) η εκκαλούσα – παρεμπιπτόντως εναγόμενη από τη δεύτερη κυρίως εναγόμενη, με την άνω Γ επικουρική, υπό την αίρεση ευδοκίμησης των προαναφερθέντων Α και Β εφέσεων, έφεσή της, ώστε σε κάθε περίπτωση να μεταβιβασθεί η ασκηθείσα από αυτήν παρεμπίπτουσα αγωγή στο δεύτερο δικαιοδοτικό βαθμό και ζητεί, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η παρεμπίπτουσα αγωγή της δεύτερης κυρίως εναγομένης σε βάρος της, να γίνει δεκτή στο σύνολό της και η δική της παρεμπίπτουσα αγωγή κατά της εφεσίβλητης. Και δ) η εκκαλούσα – παρεμπιπτόντως εναγομένη με την άνω Δ επικουρική, υπό την αίρεση ευδοκίμησης των προαναφερθέντων Α, Β και Γ εφέσεων, έφεσή της, ώστε να απορριφθεί σε κάθε περίπτωση η ασκηθείσα από την εφεσίβλητη σε βάρος της παρεμπίπτουσα αγωγή, η οποία απορρίφθηκε πρωτόδικα και μεταβιβάστηκε στο δεύτερο δικαιοδοτικό βαθμό με τη Γ έφεση της εφεσίβλητης. Η Α έφεση του ενάγοντος της κύριας αγωγής, η οποία φέρεται παραδεκτά προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, κατά τα άρθρα 495, 498, 500, 511, 513, 516 παρ. 1, 517, 518, 520 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, αφού οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε άλλωστε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα, ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης και δεν παρήλθε έως την άσκηση αυτής σύμφωνα με το άρθρο 500 Κ.Πολ.Δ. (8-8-2016), η προθεσμία των δυο (2) ετών από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης απόφασης που πραγματοποιήθηκε στις 6-10-2015 (άρθρο 518 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015). Επομένως, η άνω έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), κατά την ιδία ως άνω τακτική διαδικασία. Παραδεκτές είναι, σύμφωνα με την ως άνω μείζονα σκέψη, και οι Β και Γ επικουρικές εφέσεις, που άσκησαν αντίστοιχα οι παρεμπιπτόντως ενάγουσες ανώνυμες εταιρίες «…..» και «………» ως προς τα κεφάλαια της εκκαλούμενης απόφασης που αναφέρονται στις άνω παρεμπίπτουσες αγωγές τους, οι οποίες (εφέσεις) έχουν επικουρικό χαρακτήρα, έχουν, δηλαδή, ασκηθεί για την περίπτωση που θα ευδοκιμήσει η έφεση του ενάγοντος της κύριας αγωγής και θα ακολουθήσει ουσιαστική έρευνα αυτής και των παρεμπιπτουσών αγωγών τους (Εφ.Πειρ. 100/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Αθ.4189/2001, ΕλλΔνη 42, 1376). Οι επικουρικές εφέσεις αυτές, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας (άρθρο 246 Κ.Πολ.Δ.), θα συνεκδικασθούν με την κύρια έφεση, εφόσον πληρωθεί η ανωτέρω αίρεση (Εφ.Πειρ. 100/2014, ό.α, Εφ.Λάρ.426/2007, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), ενόψει και του ότι για το παραδεκτό της συζήτησής τους έχει κατατεθεί από κάθε εκκαλούντα το παράβολο που προβλέπεται από την παράγραφο 4 εδάφ. α’ του άρθρου 495 Κ.Πολ.Δ, που προστέθηκε με τo άρθρο 12 του Ν. 4055/2012. Όμως, η επικουρική Δ έφεση της ασφαλιστικής εταιρίας «…….», που στρέφεται κατά της προσεπικαλούσας – παρεμπιπτόντως ενάγουσας εταιρίας «………..», για το παραδεκτό της συζήτησης της οποίας έχει επίσης κατατεθεί από την εκκαλούσα το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ. 4 εδάφ. α’ Κ.Πολ.Δ. παράβολο, είναι απαράδεκτη, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, ελλείψει εννόμου συμφέροντος της εκκαλούσας προς άσκηση της έφεσης αυτής σε βάρος της εφεσίβλητης (άρθρα 68, 73, 217, 516 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.). Τούτο ενόψει του ότι από το σκεπτικό και το διατακτικό της εκκαλούμενης απόφασης προκύπτει ότι η ανωτέρω εκκαλούσα δεν υπέστη καμία βλάβη από την άνω απόφαση, καθώς κρίθηκε με αυτήν ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ενδίκου ατυχήματος του κυρίως ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος στην Α έφεση ήταν ο ίδιος, χωρίς να προκύπτει ότι τα εναγόμενα νομικά πρόσωπα και οι προστηθέντες από τη δεύτερη εναγόμενη υπάλληλοι της εταιρίας «……..» βαρύνονται με το παραμικρό ποσοστό συνυπαιτιότητας, για τον οποίο λόγο η κύρια αγωγή απορρίφθηκε στο σύνολό της ως αβάσιμη κατ’ ουσία και ακολούθως κατέστη άνευ αντικειμένου η σε βάρος της ανωτέρω εκκαλούσας προσεπίκληση με παρεμπίπτουσα αγωγή της εταιρίας «……..». Όσα δε επικαλείται η ανωτέρω επικουρικά εκκαλούσα περί ουσιαστικής αβασιμότητας της κύριας αγωγής και της προσεπίκλησης με ενωμένη παρεμπίπτουσα αγωγή που ήγειρε σε βάρος της η εταιρία «………» δεν συνιστούν παράπονα κατά της εκκαλούμενης απόφασης ούτε αιτιολογίες της που τη βλάπτουν υπό την προεκτεθείσα έννοια, ενώ από το αιτιολογικό της εκκαλούμενης απόφασης δεν δημιουργείται, σε κάθε περίπτωση, δεδικασμένο σε βάρος της σε άλλη δίκη. Να προστεθεί ότι η Δ εκκαλούσα δεν προέβη σε άσκηση προσεπίκλησης, σωρευμένη με παρεμπίπτουσα αγωγή σε βάρος τρίτου προσώπου, από το οποίο να ζητεί να της καταβληθεί το ποσό, που ενδεχομένως θα υποχρεωθεί να καταβάλει στην εταιρία «………..» που την προσεπικάλεσε και την ενήγαγε παρεμπιπτόντως, οπότε, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, θα δικαιούταν να ασκήσει επικουρική έφεση σε βάρος του, προκειμένου το πρόσωπο αυτό να καταστεί διάδικος ενώπιον του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου. Με τα δεδομένα αυτά η Δ επικουρική έφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, να καταδικαστεί η εκκαλούσα που ηττάται, κατόπιν σχετικού αιτήματος της εφεσίβλητης, στα δικαστικά έξοδα της τελευταίας για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.) και να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων που προκαταβλήθηκαν για την έφεση αυτή κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με επιμέλεια του κυρίως ενάγοντος, των κυρίως εναγομένων και της προσεπικαλουμένης – παρεμπιπτόντως εναγομένης από τη δεύτερη εναγόμενη, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημοσίας συνεδρίασης αυτού, από τις μηχανικές απεικονίσεις (φωτογραφίες και οπτικοακουστικούς δίσκους – DVD) που προσκομίζουν οι διάδικοι στην κύρια αγωγή, των οποίων δεν αμφισβητείται η γνησιότητα [παρά μόνον αμφισβητείται από τη δεύτερη κυρίως εναγόμενη, όσον αφορά τις φωτογραφίες και DVD που προσκομίζει ο κυρίως ενάγων, η ακρίβεια του περιεχομένου τους και η αποδεικτική αξία τους σε σχέση με το ερευνώμενο θέμα – Α.Π. 378/1997, ΕλλΔνη 1997, 1789], απ’ όλα ανεξαιρέτως τα λοιπά έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι προκειμένου να χρησιμεύσουν αυτά είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων [συμπεριλαμβανομένων των υπ’ αριθ. ………/2014 ενόρκων βεβαιώσεων μαρτύρων, που δόθηκαν με την επιμέλεια του κυρίως ενάγοντος ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών …… κατόπιν νομότυπης κλήτευσης των κυρίως εναγομένων (βλ. τις υπ’ αριθ. ………./31-8-2009 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……. και τις υπ’ αριθ. ……../8-3-2012 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Πειραιά . ……) και των υπ’ αριθ. ………./14-3-2012 ενόρκων βεβαιώσεων μαρτύρων, που δόθηκαν με την επιμέλεια της δεύτερης κυρίως εναγόμενης ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά και λήφθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση του κυρίως ενάγοντος (βλ. την υπ’ αριθ. …../6-3-2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ……..), χωρίς να λαμβάνεται παντάπασιν υπόψη η τέταρτη κατά σειρά επίκλησης από τον κυρίως ενάγοντα με αριθμό …./16-4-2009 ένορκη βεβαίωση μάρτυρος ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών ….., αφού, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 270 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, το πολύ τρεις ένορκες βεβαιώσεις από κάθε διάδικο μέρος μπορούν να προσκομισθούν κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και οι πέραν αυτών προσκομιζόμενες είναι ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο και δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Α.Π. 1456/2013, Εφ.Πειρ. 79/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ)], καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 αριθ. 4 Κ.Πολ.Δ.), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 24-3-2009 διεξαγόταν στο κλειστό γήπεδο του ……. στο Νέο Φάληρο ο προγραμματισμένος αγώνας καλαθοσφαίρισης μεταξύ των ομάδων του … και της ……. στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Διασυλλογικού Πρωταθλήματος «EUROLEAGE». Ο ενάγων της κύριας αγωγής ……….., κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας για την παρακολούθηση όλων των αγώνων καλαθοσφαίρισης του …. της περιόδου 2008-2009 (το οποίο του εξασφάλιζε τη θέση … στη σειρά … του τμήματος …. της θύρας 7 του ως άνω γηπέδου), προσήλθε στο γήπεδο λίγα λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα και εισήλθε στη θύρα 7 κατευθυνόμενος προς τη θέση του. Κατά τη στιγμή της κίνησής του στα σκαλοπάτια των κερκίδων κι ενώ είχε διανύσει το μισό περίπου της διαδρομής μέχρι την καθορισμένη θέση του, ξεκίνησε στον αγωνιστικό χώρο η διαδικασία παρουσίασης των παικτών της ομάδας του ……., με τη σταδιακή μείωση του φωτισμού μόνο στον αγωνιστικό χώρο, ενώ στο χώρο των κερκίδων παρέμειναν, όπως ήταν και πριν ξεκινήσει η παρουσίαση, αναμμένα τα φώτα «σποτ» που υπήρχαν σε κάθε σκαλοπάτι, καθώς και τα περιφερειακά φώτα των διαδρόμων του άνω και κάτω διαζώματος στο χώρο των κερκίδων και στο φουαγιέ. Η προβολή των παικτών περιλάμβανε, προς ψυχαγωγία του φιλοθεάμονος κοινού, οπτικά «εφέ», προβολή βίντεο στις οθόνες του γηπέδου, φωτισμό των αθλητών με προβολείς που τους ακολουθούσαν κατά την έξοδό τους στον αγωνιστικό χώρο, προβολή των ονομάτων τους με «λέιζερ» πάνω στον αγωνιστικό χώρο και ταυτόχρονη επίδειξη φωτογραφίας του καθενός στις οθόνες. Πριν την έναρξη της άνω παρουσίασης, η οποία γίνονταν σύμφωνα με τον κανονισμό της «EUROLEAGE» στην οποία συμμετείχε η δεύτερη εναγόμενη, ανακοινώθηκε στα μεγάφωνα του γηπέδου ότι αρχίζει η παρουσίαση των παικτών του …. με τη χαρακτηριστική φράση «και τώρα η ομάδα μας ο …….». Με το άκουσμα αυτής της χαρακτηριστικής φράσης όλοι γνώριζαν ότι θα ξεκινούσε η κατά τα ανωτέρω φαντασμαγορική παρουσίαση των παικτών της ομάδας, γιατί κάτι τέτοιο δεν γινόταν για πρώτη φορά, αλλά είχε ξαναγίνει σε προηγούμενες αθλητικές συναντήσεις του ….. και τούτο ήταν γνωστό στους φιλάθλους της ομάδας, ιδίως δε στους κατόχους εισιτηρίων διαρκείας, όπως ήταν ο κυρίως ενάγων. Ενόψει της παραπάνω κατάστασης ήταν δυνατόν στον οποιοδήποτε να αντιληφθεί το περιβάλλον των κερκίδων του γηπέδου κατά το χρόνο του χαμηλώματος των φώτων του αγωνιστικού χώρου για την παρουσίαση των παικτών της ομάδας του ….., αφού δεν υπήρχε πλήρης συσκότιση στην περιοχή των κερκίδων, τα φώτα δε του αγωνιστικού χώρου δεν έσβησαν απότομα, αλλά χαμήλωσε η έντασή τους και υπήρχαν σποτ φωτισμού ασφαλείας σε κάθε σκαλοπάτι στις κερκίδες όπου διήλθε ο κυρίως ενάγων. Επομένως, μπορούσε ο τελευταίος, εάν έδειχνε την προσοχή του μέσου συνετού φιλάθλου που κατέβαινε εκείνη τη στιγμή τα σκαλοπάτια των κερκίδων, να αντιληφθεί ευχερώς αυτά και να τα κατέβει με προσοχή κατευθυνόμενος προς τη θέση του, πράγμα που αυτός δεν έπραξε και τα κατέβαινε απρόσεκτα. Επιπλέον, ο ίδιος άκουσε την αναγγελία στα μεγάφωνα για την παρουσίαση της ομάδας και ενώ γνώριζε ότι θα επακολουθούσε χαμήλωμα των φώτων του αγωνιστικού χώρου, ενόψει και του ότι είχε παρευρεθεί σε προηγούμενους αγώνες της ομάδας για την ίδια διοργάνωση και είχε δει την παρουσίαση της ομάδας και από την τηλεόραση, παρά ταύτα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στα σκαλοπάτια των κερκίδων κατά την κάθοδό του σ’ αυτά, με αποτέλεσμα να παραπατήσει και να υποστεί σοβαρό τραυματισμό, ιδίως στα δύο άνω άκρα (κάταγμα κεφαλής κερκίδος άμφω). Σημειωτέον ότι κατά την έναρξη του τελετουργικού της παρουσίασης των παικτών του ….. οι φίλαθλοι εξακολουθούσαν να κινούνται στους διαδρόμους και στα σκαλοπάτια των κερκίδων, χωρίς να ήταν αναγκαία η διακοπή τους ή η αποτροπή τους απ’ αυτό, αφού υπήρχε επαρκής φωτισμός για την ασφαλή και απρόσκοπτη διέλευσή τους, ενώ ακολουθούσε σε πέντε λεπτά η έναρξη του αγώνα. Τα παραπάνω προκύπτουν ιδίως από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων ανταπόδειξης στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και τις ένορκες βεβαιώσεις που προσκόμισε η δεύτερη εναγόμενη, σε συνδυασμό με τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα. Εξ αυτών πρέπει να γίνει ειδική μνεία: Α) στην ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του μάρτυρος του πρώτου εναγομένου ……… (τεχνικού διευθυντή του ……….. επί 30 χρόνια), ο οποίος κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι κατά την παρουσίαση της ομάδας έγινε μερική συσκότιση από τους προβολείς της οροφής που έχουν μελετηθεί να εστιάζουν μόνο στο χώρο της αρένας και αντανακλούν στον υπόλοιπο χώρο, ότι πριν τη μερική συσκότιση έγινε η ανακοίνωση από τον εκφωνητή «και τώρα ο …… μας», ότι ο φωτισμός της οροφής και ο φωτισμός όδευσης διαδρόμου δεν κλείνουν ποτέ, καθώς εάν σβήσουν οι λάμπες θέλουν το λιγότερο 20 λεπτά για να ξανανάψουν και ότι δεν υπάρχουν καθήμενοι φίλαθλοι στα σκαλάκια του γηπέδου και εάν συμβεί αυτό αμέσως σηκώνονται γιατί υπάρχουν εντολές από την αστυνομία για λόγους ασφαλείας, Β) στην ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του μάρτυρος της δεύτερης εναγόμενης ……….. (εμπορικού της διευθυντή και υπευθύνου μάρκετινγκ), ο οποίος κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι κατά την παρουσίαση της ομάδας δεν υπάρχει πλήρης συσκότιση ούτε ανάγκη να προειδοποιηθούν οι κινούμενοι, αφού βλέπουν κανονικά όλοι, ότι είναι σταδιακό το χαμήλωμα στο παρκέ εντός βέβαια λίγων δευτερολέπτων, καθώς υπάρχουν διαφορετικές σκάλες για τα φώτα, ότι το συγκεκριμένο σημείο είναι στα ακριβά διαρκείας και απέναντι από την κάμερα της τηλεόρασης και 99 στις 100 φορές τηρείται να μην κάθονται φίλαθλοι στα σκαλοπάτια, ότι ο φωτισμός είναι στο κέντρο του σκαλοπατιού, ότι η εικόνα από την τηλεόραση είναι πάντα πιο σκοτεινή από την εικόνα που υπάρχει στο γήπεδο, όπου τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει χτυπήσει κανείς φίλαθλος, από εκατομμύρια κόσμο που έχει περάσει. Γ) στην ένορκη βεβαίωση του μάρτυρος της δεύτερης εναγομένης …….. (υπευθύνου ηλεκτροδότησης του …….. μηχανολόγου – μηχανικού), ο οποίος βεβαίωσε, μεταξύ άλλων, ότι κατά την παρουσίαση της ομάδας του …… στο συγκεκριμένο αγώνα έγινε ολιγόλεπτο χαμήλωμα του φωτισμού του αγωνιστικού χώρου περίπου στο ήμισυ της συνολικής του έντασης, ότι πριν ξεκινήσει η παρουσίαση ο ίδιος στεκόταν εντός του αγωνιστικού χώρου και με βάση τις οδηγίες, που ελάμβανε από υπάλληλο της ……., έδινε εντολή μέσω τηλεπικοινωνίας σε υπαλλήλους του ………., που βρίσκονταν στους κεντρικούς πίνακες χειρισμού του φωτισμού και προβολέων στο υπόγειο του σταδίου, πότε να χαμηλώσουν και πότε να ανάψουν τα φώτα του αγωνιστικού χώρου, ότι το χαμήλωμα της έντασης του φωτισμού ήταν σταδιακό και σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί απότομα για τεχνικούς λόγους, καθώς η κλίμακα του φωτισμού χωρίζεται σε τεταρτημόρια και ο εκάστοτε χειριστής μπορεί να χαμηλώνει το φωτισμό μόνο ανά τεταρτημόριο, ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα μπορούσαν να κλείσουν εντελώς τα φώτα, γιατί τότε θα χρειάζονταν υπερβολική ώρα, για να επανέλθουν πλήρως, γύρω στα τριάντα λεπτά, κάτι πoυ δεν ήταν εφικτό λόγω της επικείμενης έναρξης του αγώνα, ότι κατά τη διάρκεια της παρουσίασης χαμήλωναν μόνο τα φώτα του αγωνιστικού χώρου και όλα τα άλλα φώτα έμεναν ανέπαφα και συγκεκριμένα έμεναν σε πλήρη λειτουργία τα φώτα των χώρων υποδοχής πίσω από τις κερκίδες, που όμως φώτιζαν και τις κερκίδες, τα φώτα ασφαλείας πίσω από τις κερκίδες και τα φώτα ασφαλείας στους διαδρόμους, ότι πλήρης συσκότιση δεν έγινε ποτέ και δεν μπορεί να γίνει άλλωστε, καθώς, σύμφωνα με το πλάνο ασφαλείας του ………, ακόμα και σε περίπτωση μπλακ άουτ παραμένουν, σε κάθε περίπτωση, σε λειτουργία τα άνω φώτα ασφαλείας, ώστε ο κόσμος να αποχωρήσει με ασφάλεια και ότι στη διάρκεια της συγκεκριμένης παρουσίασης, το βράδυ της 24-3-2009, όχι μόνο δεν υπήρχε σκοτάδι αλλά αντίθετα το φως ήταν υπεραρκετό, ώστε να τακτοποιείται με ασφάλεια στις θέσεις του ο κόσμος, που προσερχόταν ή μετακινούταν εκείνη την ώρα, Δ) στην ένορκη βεβαίωση του μάρτυρος της δεύτερης εναγομένης …………. (φιλάθλου που παρευρέθηκε στην άνω αθλητική αναμέτρηση), ο οποίος κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι κατά τη διάρκεια της παρουσίασης το φως ήταν παραπάνω από αρκετό και ο καθένας μπορούσε να κινηθεί με άνεση και να δει επί παραδείγματι τα πρόσωπα των άλλων φιλάθλων ή τους αριθμούς των θέσεων, ότι ο ίδιος, κάποιες φορές που προσήλθε στο γήπεδο, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, κατέβηκε στη θέση του χωρίς κανένα πρόβλημα και ότι, όσες φορές προσήλθε στο γήπεδο, υπήρχε πάντα προσωπικό ιδιωτικής ασφαλείας και υπάλληλοι της ………. που έδιναν οδηγίες για να πάει ο κόσμος στις θέσεις του. Ε) στην ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος της δεύτερης εναγομένης …….. (υπεύθυνης τμήματος εισιτηρίων των εντός έδρας αγώνων της δεύτερης εναγομένης), η οποία κατέθεσε, μεταξύ άλλων, ότι, προκειμένου τα οπτικά «εφέ» να είναι πλήρως ορατά από το σύνολο των φιλάθλων, που παρευρίσκονταν στο γήπεδο ή παρακολουθούσαν τον αγώνα από την τηλεόραση, χαμήλωναν σταδιακά τα φώτα, που φώτιζαν τον αγωνιστικό χώρο περίπου στο ήμισυ της ισχύος τους, αφήνοντας, όμως, ανέπαφο και σε πλήρη ισχύ τον υπόλοιπο φωτισμό του γηπέδου, ότι πραγματοποιούνταν μόνο εν μέρει μείωση της έντασης του φωτισμού του αγωνιστικού χώρου, περίπου στο ήμισυ της πλήρους έντασής του, και σε ουδεμία περίπτωση ελάμβανε χώρα πλήρης και απόλυτη συσκότιση, ότι είναι αδύνατο να επήλθε οποιοδήποτε συμβάν εξαιτίας της έλλειψης φωτισμού, καθώς αυτή ήταν μερική και σε καμία περίπτωση δεν δυσκόλευε την ορατότητα στα κλιμακοστάσια των κερκίδων, στα οποία υπήρχε επαρκής φωτισμός για την άνοδο ή κάθοδο σε αυτές, ενώ εκείνη την περίοδο η …….. είχε σύμβαση με την εταιρία «……….» και η εν λόγω εταιρία είχε διαθέσει το συγκεκριμένο βράδυ συνολικά προσωπικό περίπου ενενήντα ατόμων, εκ των οποίων τέσσερις ήταν τοποθετημένοι σε κάθε θύρα για τον έλεγχο της εισόδου των φιλάθλων, παράλληλα δε, σε κάθε τμήμα της κερκίδας υπήρχε υπάλληλος της ……….. με καθήκοντα ταξιθέτη. ΣΤ) στην ένορκη κατάθεση του μάρτυρος του ενάγοντος …….. ενώπιον του ακροατηρίου του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, που περιέχεται στα προσκομιζόμενα υπ’ αριθ. 2698/2014 πρακτικά της απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου, όπου ο προαναφερθείς καταθέτει, μεταξύ άλλων, ότι είναι φίλαθλος που παρευρισκόταν σε εκείνο το παιχνίδι, ότι ποτέ δεν γίνεται προειδοποίηση πριν μπει η γηπεδούχος ομάδα, ότι κατά τη διάρκεια που είναι χαμηλά τα φώτα, φίλαθλοι και κόσμος κινούνται, ενώ κατά τη διάρκεια της παρουσίασης υπάρχει κάποιος ελάχιστος φωτισμός στα σκαλιά, χωρίς ποτέ να υπάρχει πλήρης συσκότιση. Και Ζ) στην ανωμοτί κατάθεση (ως πολιτικώς ενάγοντος) του κυρίως ενάγοντος ενώπιον του ακροατηρίου του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, που περιέχεται στα προσκομιζόμενα υπ’ αριθ. 4439/2016 πρακτικά της απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου, όπου ο τελευταίος καταθέτει, μεταξύ άλλων, ότι γνωρίζει από το ΝΒΑ το follow spot, το φως που ακολουθεί τον παίκτη κατά την παρουσίαση και κοίταγε να το δει, ότι είχε δει από την τηλεόραση τον τρόπο που γίνεται η παρουσίαση της ομάδας στη «EUROLEAGUE», ότι άκουσε και από τα μεγάφωνα «Ο …… μας» αλλά δεν το συνέδεσε, ότι εκ των υστέρων διαπίστωσε ότι τα σκαλιά είχαν κάθετο φωτισμό, ότι δεν θυμάται εάν στο σκαλί που έχασε το βηματισμό του καθόταν άλλος, ούτε εάν είχε άλλους μπροστά του, ότι τα φώτα μετά άναψαν με ντίμερ σιγά σιγά, ότι πήγε για να καθίσει εκεί που του υπέδειξε ευγενέστατα ο security, ότι δεν ξέρει, αν υπήρχε έλλειψη σε εγκαταστάσεις ή προσωπικό του σταδίου και ότι έχει κάνει θεραπεία με lazer 0,40 μυωπία περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και δεν έχει πρόβλημα όρασης. Την άνω κρίση του Δικαστηρίου δεν μεταβάλλει η ένορκη κατάθεση του μάρτυρος του κυρίως ενάγοντος …….. (συνεργάτη του – πρώην αθλητικού δημοσιογράφου), οι ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων του ……. (φίλου και συνεργάτη του – δημοσιογράφου που παρευρέθηκε στον αγώνα), ……. (τέκνου της συζύγου του από τον α’ γάμο της, που ήλθε στο στάδιο μετά το ατύχημα) και …….. (φιλάθλου που παρευρέθηκε στον αγώνα), ούτε το από 26-7-2012 σημείωμα παροχής εξηγήσεων του υπαλλήλου της «…….» . …… ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αχαρνών, λαμβανομένου υπόψη του αντίθετου άνω αποδεικτικού υλικού, σε σχέση με το οποίο αξιολογούνται ως ήσσονος σημασίας, ενόψει ιδίως α) των παραδοχών στην κατάθεση του . ….. ότι δεν είδε το συμβάν, ούτε βρισκόταν στις σκάλες κατά το χρόνο της παρουσίασης της ομάδας, ότι παρέμεναν αναμμένα τετράγωνα μικρά φωτάκια βοηθητικού φωτισμού στο κούτελο των σκαλοπατιών, ότι ο ενάγων ήξερε προφανώς πότε γίνεται η συσκότιση, ότι δεν ξέρει εάν οι υπεύθυνοι του είπαν να σταματήσει να κατεβαίνει τη σκάλα γιατί θα γίνει συσκότιση, ότι ο ίδιος έχει τύχει να τους ακούσει στη βάση της σκάλας να λένε στον κόσμο αδειάστε τις σκάλες, γιατί θα γίνει συσκότιση και ότι νομίζει ότι είχε ξαναπάει με τον ενάγοντα στο γήπεδο, β) της διαφορετικής από την περιεχόμενη στην άνω ένορκη βεβαίωσή του (στην οποία κάνει λόγο για πλήρη συσκότιση τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και στις κερκίδες για δυο περίπου λεπτά) ένορκης κατάθεσης του μάρτυρος του ενάγοντος ………. στις 14-3-2014 ενώπιον του ακροατηρίου του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, που περιέχεται στα υπ’ αριθ. 2698/2014 πρακτικά της απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της ομάδας του ….. υπάρχει κάποιος ελάχιστος φωτισμός στα σκαλιά, δεν υπάρχει πλήρης συσκότιση, ενώ, κατά τη διάρκεια που είναι χαμηλά τα φώτα, φίλαθλοι και κόσμος κινούνται. Και γ) της ένορκης βεβαίωσης της μάρτυρος της δεύτερης εναγομένης καλαθοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας και υπεύθυνης του τμήματος εισιτηρίων των εντός έδρας αγώνων της ………., κατά την οποία, από τα αρχεία που διατηρεί η δεύτερη εναγόμενη, οι άνω φίλαθλοι και φίλοι του ενάγοντος ……… και ……….., τους οποίους ο ενάγων εμφανίζει ως αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος, την αγωνιστική περίοδο 2008 – 2009 διατηρούσαν εισιτήριο διαρκείας σε μεγάλη απόσταση απ’ αυτόν και συγκεκριμένα, οι θέσεις τους ήταν, για το μεν …… Τμήμα …, Σειρά …., Θέση … για το δε …… Τμήμα …, Σειρά …, θέση …., ενώ η θέση του ενάγοντος ήταν στο Τμήμα …, Θύρα 7. Δηλαδή, ο τελευταίος βρισκόταν περίπου στο μέσο του γηπέδου, πάνω από τη φυσούνα, οι δε …… και ………. στη γωνία ή πέταλο του γηπέδου προς την πλευρά της Αθήνας και μάλιστα οι δύο αναφερόμενοι μάρτυρες εισέρχονταν στο γήπεδο από τη θύρα 8 και ως εκ τούτου ήταν αδύνατο να είναι αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος. Η άνω άποψη του Δικαστηρίου δεν μεταβάλλεται ούτε από τις φωτογραφίες και τα DVD που ο κυρίως ενάγων προσκομίζει και επικαλείται, αφού αφορούν λήψεις από μεγάλη απόσταση από τη σκάλα των κερκίδων όπου συνέβη το ατύχημα και δεν μπορούν να αποδώσουν με ευκρίνεια την ένταση του φωτισμού που διαχέονταν στα σκαλιά από τα σποτς ασφαλείας, καθώς τα κατέβαινε ο ενάγων κατά το χρόνο που παραπάτησε. Ακόμη όμως και εάν κατά το χρόνο αυτό κάποια από τα σποτς ασφαλείας έτυχε να καλύπτονται, έστω και παροδικά και σε περιορισμένο βαθμό, από κάποιους θεατές, γεγονός πάντως που δεν αποδεικνύεται, ένας μέσος θεατής, υγιής, δραστήριος, της ηλικίας του κυρίως ενάγοντος, ο οποίος δηλώνει ότι δεν έχει προβλήματα όρασης, θα μπορούσε ευχερέστατα να το αντιληφθεί και να προσαρμόσει ανάλογα τα βήματά του. Ομοίως, ο τελευταίος θα έπρεπε να προσαρμόσει την κίνησή του αντιλαμβανόμενος τη σταδιακή μείωση του φωτισμού και να επιδείξει μεγαλύτερη προσοχή και επιμέλεια. Επισημαίνεται δε ότι, εφόσον δεν αποδείχθηκε πλήρης συσκότιση στο χώρο των κερκίδων, αλλά αντίθετα αποδείχθηκε ότι η σταδιακή μείωση του φωτισμού δεν ήταν ικανή να προσφέρει το ανάλογο ερέθισμα στον ενάγοντα για προσαρμογή στις επικρατούσες στο γήπεδο συνθήκες του βαδίσματός του, η επικαλούμενη απ’ αυτόν παράλειψη πρόσθετης προειδοποίησης για το επικείμενο χαμήλωμα του φωτισμού δεν θα μπορούσε να τον αποτρέψει από τον απρόσεκτο τρόπο, με τον οποίο κατέβαινε τα σκαλοπάτια των κερκίδων. Τα παραπάνω ενισχύονται έτι περαιτέρω από τη με αριθ. 4439/2016 τελεσίδικη απόφαση του Α’ Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιά, που δίκασε ως εφετείο, επί ασκηθείσας ποινικής δίωξης για πρόκληση σωματικής βλάβης από αμέλεια δια παραλείψεως από υπόχρεο κατά του υπευθύνου ασφαλείας της δεύτερης κυρίως εναγομένης …….., του προϊσταμένου ασφαλείας της προσεπικληθείσας από τη δεύτερη κυρίως εναγόμενη εταιρίας φύλαξης «……….» ……….. και του συντονιστή διευθυντή του πρώτου κυρίως εναγομένου …….., απόφαση η οποία απήλλαξε ομόφωνα τους παραπάνω κατηγορουμένους υπό τις άνω ιδιότητές τους από τη σχετική κατηγορία, η οποία συνίστατο ειδικότερα στο ότι « στο Ν. Φάληρο, στις 24-3-2009, από αμέλειά τους, και ενώ είχαν λόγω του επαγγέλματός τους υποχρέωση ιδιαίτερης επιμέλειας και προσοχής, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής που όφειλαν και μπορούσαν να καταβάλλουν κατά τις περιστάσεις, προκάλεσαν σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας άλλου, αξιόποινο αποτέλεσμα που δεν πρόβλεψαν και ενώ είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσουν την επέλευσή του και ειδικότερα: Ο α’ κατηγορούμενος …….., υπό την ιδιότητά του ως υπευθύνου ασφαλείας της ………, ο β’ κατηγορούμενος, …….., υπό την ιδιότητά του ως προϊσταμένου επιχειρήσεων της εταιρίας ………, αρμόδιος δυνάμει συμβάσεως για την τήρηση της ευταξίας κατά την ταξιθέτηση των θεατών στις κερκίδες και ο γ’ κατηγορούμενος . …., υπό την ιδιότητά του ως συντονιστή διευθυντή στου ……….., παρά την υποχρέωσή τους λόγω αυτών (ιδιοτήτων) και των ευθυνών και αρμοδιοτήτων με τις οποίες ήταν επιφορτισμένοι, δεν έλαβαν όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία και την ασφάλεια των φιλάθλων που κατά την ανωτέρω ημερομηνία είχαν προσέλθει στο …… για να παρακολουθήσουν τον αγώνα καλαθοσφαίρισης …. – ……… και συγκεκριμένα, δεν φρόντισαν να ενημερώσουν τους φιλάθλους που κατά τον κρίσιμο χρόνο εισέρχονταν στις κερκίδες για την επικείμενη διακοπή του φωτισμού στο στάδιο προς παρουσίαση των παικτών, εν είδει τελετουργικού, δεν φρόντισαν να υπάρχει επαρκής φωτισμός στους διαδρόμους που οδηγούσαν στις θέσεις, ούτε να εμποδίσουν τους φιλάθλους από το να συνεχίσουν να βαδίζουν ενόψει της επικείμενης διακοπής του φωτισμού, με αποτέλεσμα να συμβεί ατύχημα, στο οποίο τραυματίστηκε ο παθών ………., ο οποίος κατά την στιγμή της διακοπής του φωτισμού κατέβαινε τα σκαλιά της κερκίδας, οδεύοντας προς τη θέση του και αιφνιδιαζόμενος έχασε την ισορροπία του πέφτοντας κάτω και κατρακυλώντας για αρκετά σκαλιά. Από την πτώση αυτή ο παθών υπέστη κάταγμα κεφαλής κερκίδος και στα δύο χέρια». Και ναι μεν η άνω τελεσίδικη απόφαση δεν δεσμεύει το δικαστήριο τούτο, ενόψει του ότι οι αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων δεν παράγουν οποιοδήποτε δεδικασμένο για την πολιτική δίκη (Α.Π. 359/2011, Α.Π. 1349/2008, Α.Π. 580/2001, Εφ.Πειρ. 514/2015, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Δ. Κονδύλη, Το δεδικασμένο κατά τον Κ.Πολ.Δ, έκδ. 2007, σ. 105), συνεκτιμάται όμως με το λοιπό αποδεικτικό υλικό για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (Α.Π. 359/2011, ό.α, Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, Τόμος Ι, υπ’ άρθρο 321, αριθ. 5, σ. 638). Κατόπιν τούτων δεν κρίνονται πειστικοί οι ισχυρισμοί του κυρίως ενάγοντος, όπως επαναφέρονται ως λόγοι της έφεσής του, ότι υπήρξε πλήρης, απροειδοποίητη και ακαριαία συσκότιση του χώρου των κερκίδων κατά την έναρξη της παρουσίασης των παικτών του ……, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 914 Α.Κ, 8 παρ. 1 και 2 της Κ.Y.A. 37914/2006 (ΦΕΚ Β’/ 1120/17-8-2006) των Υπουργών Δημόσιας Τάξης – Πολιτισμού και 1 και 2 της Κ.Υ.Α. 38404/2009 (ΦΕΚ Β’/ 1780/26-8-2009) των Υπουργών Εσωτερικών, Υγείας και Πολιτισμού που αφορούν τους όρους ασφαλούς διεξαγωγής του αγώνα και προσέλευσης και ταξιθέτησης των θεατών στο χώρο του γηπέδου και ότι λόγω του αιφνιδιασμού του από την παράνομη και υπαίτια συσκότιση και της αδυναμίας του να δει το σημείο του σκαλοπατιού που έπρεπε να πατήσει, παραπάτησε σ’ αυτό και υπέστη τον άνω σοβαρό τραυματισμό του. Αντίθετα, κρίνεται ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ατυχήματος που προκάλεσε τον τραυματισμό του τυγχάνει ο κυρίως ενάγων, αφού από έλλειψη της επιμέλειας και εστίασης της προσοχής του, δεν προσάρμοσε την κίνησή του στα σκαλοπάτια των κερκίδων, που κατέβαινε βιαστικά, για να καταλάβει τη θέση του κατά τη διάρκεια της παρουσίασης με εφέ των παικτών του ……., κατά την οποία υπήρξε μεν σταδιακή μείωση του φωτισμού, χωρίς ωστόσο να φθάσει στο σημείο της πλήρους συσκότισης του χώρου, με αποτέλεσμα να μην πατήσει στο σημείο που έπρεπε για τη σταθεροποίηση του βήματός του, ώστε να μην απολέσει την ισορροπία του, γεγονός που είχε ως συνέπεια την πτώση του και τον προαναφερθέντα τραυματισμό του. Συνεπώς, η κύρια αγωγή είναι αβάσιμη κατ’ ουσία και ως τέτοια πρέπει να απορριφθεί. Το Πρωτοβάθμιο, επομένως, Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε την άνω αγωγή ως αβάσιμη κατ’ ουσία, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται με αυτήν της παρούσας, γι’ αυτό και πρέπει οι λόγοι της Α (κύριας) έφεσης που υποστηρίζουν τα αντίθετα να απορριφθούν ως αβάσιμοι και μόνον ο 2ος εξ αυτών, που αφορά παρεμπίπτουσα σκέψη της εκκαλούμενης απόφασης για την αιτία της καθυστέρησης του κυρίως ενάγοντος να αφιχθεί στο …….., η οποία (σκέψη) δεν επηρεάζει την ουσία της υπόθεσης και δεν επαναλαμβάνεται στην παρούσα, να απορριφθεί ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, συνεκτιμωμένου και του ότι η σχετική απόφαση δεν θεωρείται επιβλαβέστερη για τον κυρίως ενάγοντα. Κατόπιν τούτων, πρέπει να απορριφθεί η Α (κύρια) έφεση στο σύνολό της ως αβάσιμη κατ’ ουσία, να καταδικαστεί δε ο κυρίως εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματός τους (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.) και να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων που προκαταβλήθηκαν για την Α (κύρια) έφεση κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ. Ακολούθως, οι Β και Γ εφέσεις, οι οποίες αναφέρονται στο κεφάλαιο της εκκαλουμένης απόφασης, που αφορά τις παρεμπίπτουσες αγωγές των Β και Γ επικουρικά εκκαλούντων, οι οποίες εφέσεις ασκήθηκαν επικουρικά, για την περίπτωση που θα ευδοκιμήσει η αγωγή του κυρίως ενάγοντος, κατέστησαν άνευ αντικειμένου, διότι δεν πληρώθηκε η ανωτέρω αίρεση και το Δικαστήριο δεν θα ασχοληθεί καθόλου με αυτές (Εφ.Πειρ. 789/2014, Εφ.Πειρ. 145/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Λαρ. 534/2014, Τ.Ν.Π. ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις αναφερόμενες στο προεισαγωγικό και στο σκεπτικό της παρούσας Α κύρια έφεση και Β, Γ και Δ επικουρικές εφέσεις.
Απορρίπτει τυπικά τη Δ επικουρική έφεση.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην αμέσως ανωτέρω έφεση στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ.
Δέχεται τυπικά τις λοιπές εφέσεις.
Απορρίπτει κατ’ ουσία την Α εξ αυτών.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στην αμέσως ανωτέρω έφεση στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων που κατατέθηκαν για την άσκηση των Α και Δ εφέσεων.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά την 1η Φεβρουαρίου 2018 και δημοσιεύτηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στις 15 Φεβρουαρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ