Αριθμός 158/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 20-6-2016 (αρ. καταθ. …../2016) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 3379/2015 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 667, 670-676 του ΚΠολΔ (681 Α΄ του ΚΠολΔ), αντιμωλία των λοιπών διαδίκων (μετά την κατάργηση της δίκης ως προς τον δεύτερο των εναγομένων, κατά τα κατωτέρω αναφερόμενα), αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011), και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, εφόσον από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει εκπρόθεσμη άσκησή της ή άλλος λόγος απαραδέκτου της, δεν έχει δε παρέλθει διετία από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης αποφάσεως την 1-9-2015 μέχρι την άσκησή της (εφέσεως) την 22-7-2016 (άρθρα 495 παρ. 1, 496 παρ. 1, 498 παρ. 1, 499, 511, 513 παρ. 1 στ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 2 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ), όπως το άρθρο 495 ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α 87/23-7-2015) και εφαρμόζεται εν προκειμένω σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ. 2 του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, καθόσον η ένδικη έφεση ασκήθηκε, όπως προαναφέρθηκε, την 22-7-2016, ήτοι μετά την 1-1-2016]. Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) κατατέθηκε από τον εκκαλούντα παράβολο, συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ (βλ. τα υπ΄ αρ. …….παράβολα ΤΑΧΔΙΚ και τα υπ΄ αρ. ………παράβολα ΔΗΜΟΣΙΟΥ), που προβλέπεται από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ.
Με την από 10-12-2014 (αρ. καταθ. …/2015) αγωγή του, κατ΄ εκτίμηση αυτής, ο ενάγων, ήδη εκκαλών, ισχυρίστηκε ότι την 18-2-2014 στην Καλλιθέα, ο πρώτος των εναγοµένων, ήδη πρώτος των εφεσίβλητων, οδηγώντας το υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του δεύτερου των εναγομένων [ως προς τον οποίο (ο ενάγων) παραιτήθηκε με δήλωση του πληρεξουσίου Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου], που ήταν ασφαλισµένο, κατά τον χρόνο του ατυχήµατος, για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από ατυχήµατα στην τρίτη των εναγομένων, ήδη δεύτερη των εφεσίβλητων, προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητά του, κατά τα ειδικότερα σ΄ αυτήν (αγωγή) εκτιθέμενα, την επίδικη σύγκρουση του ως άνω οχήματος µε την οδηγούµενη από τον ίδιο (ενάγοντα) υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ……….. δίκυκλη µοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας τoυ, με αποτέλεσµα τον τραυµατισµό του ίδιου (ενάγοντος) και τις υλικές ζημίες (που επέφεραν την ολοσχερή καταστροφή) του οχήματός του (ενάγοντος). Με βάση το ιστορικό αυτό και αφού με δήλωση του πληρεξούσιου Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιλαµβάνεται και στις προτάσεις που κατέθεσε νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, περιόρισε εν μέρει το καταψηφιστικό αίτημα σε αναγνωριστικό, εκτός του ποσού των 30.000 ευρώ, το οποίο παραμένει καταψηφιστικό και αποτελεί μέρος του κονδυλίου της αιτούμενης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας του ένδικου τραυματισμού του, ποσού 120.000 ευρώ, κατόπιν περιορισμού του αρχικού ποσού των 120.040 ευρώ, κατά το ποσό των 40 ευρώ, επιφυλασσόµενος να διεκδικήσει το επιπλέον αυτό ποσό των 40 ευρώ (από το οποίο παραιτήθηκε, ήδη με την άσκηση της ένδικης αγωγής) για την ίδια αιτία κατά την παράστασή του ως πολιτικώς ενάγοντος ενώπιον των ποινικών Δικαστηρίων, ζήτησε Α) να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας το ποσό α) των 8.000 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη μελλοντική δαπάνη αποκατάστασης τεσσάρων δοντιών του, µε την τοποθέτηση κατάλληλων µοσχευµάτων, σύμφωνα με την αναφερόμενη προσφορά, β) των 700 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη, από δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε για τη µίσθωση δημόσιας χρήσεως αυτοκινήτου (ταξί) και τη χρήση λεωφορείων, για τις µετακινήσεις του από την κατοικία του στην έδρα της επιχείρησης που εργαζόταν στην Αθήνα, αλλά και στην Καλλιθέα, όπου απασχολούταν παράλληλα, καθώς και στο νοσοκομείο για τις απαραίτητες ιατρικές επεμβάσεις, διαγνώσεις, εξετάσεις, κατά το χρονικό διάστηµα από 18-2-2014 έως 14-4-2014, κατά το οποίο στερήθηκε τη χρήση του καταστραφέντος οχήµατός του, γ) των 2.700 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη από τις επιπλέον δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε για τη λήψη βελτιωµένης διατροφής, από το χρόνο του ατυχήµατος έως σήµερα (10-12-2014, ημερομηνία σύνταξης της ένδικης αγωγής), δ) των 150 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη, λόγω της δαπάνης στην οποία υποβλήθηκε για τη στάθµευση της δίκυκλης µοτοσικλέτας του σε ιδιωτικό χώρο στάθμευσης, για χρονικό διάστηµα πέντε ηµερών, ε) των 750 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη, λόγω της καταστροφής κατά το ατύχηµα των αναφερόµενων σ΄ αυτήν (αγωγή) προσωπικών του αντικειµένων, ήτοι ενός μπουφάν για μοτοσικλέτα αξίας 300 ευρώ, ενός κράνους μάρκας SHARK σε άριστη προ του ατυχήματος κατάσταση αξίας 400 ευρώ και γαντιών μοτοσικλέτας αξίας 50 ευρώ, στ) των 309,63 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη, όσον αφορά την αγορά φαρµάκων, που του συνταγογράφησαν οι θεράποντες ιατροί του, ζ) των 250 ευρώ, ως αποζηµίωση για τη θετική ζηµία που υπέστη, σχετικά µε θεραπεία περιοδοντική, στην οποία υπεβλήθη από τον αναφερόµενο στην αγωγή ιδιώτη ιατρό, η) των 4.800 ευρώ, για τη θετική ζηµία που υπέστη, από την ολοσχερή καταστροφή της δίκυκλης µοτοσικλέτας του, η επισκευή της οποίας κρίνεται οικονοµικά ασύµφορη, στο οποίο δεν συνυπολογίζεται το ποσό των 200 ευρώ, το οποίο έλαβε ως αντάλλαγµα από την πώληση του εναποµείναντος τµήµατος αυτής (µοτοσικλέτας), υπό τη µορφή ανταλλακτικών και θ) το ποσό των 90.000 ευρώ από την προαναφερόμενη χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του, ήτοι το συνολικό ποσό των 107.659,63 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και έως την ολοσχερή εξόφληση και Β) με απαγγελία προσωπικής κράτησης σε βάρος του πρώτου των εναγομένων, διάρκειας έξι μηνών, λόγω της αδικοπραξίας που έχει τελέσει, ως μέσον αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδιδόταν, και µε απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας από την προαναφερόμενη χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του, το ποσό των 30.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και έως την ολοσχερή εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ΄ αρ. 3379/2015 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε, όπως προαναφέρθηκε, αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, μετά την κατάργηση της δίκης ως προς τον δεύτερο των εναγομένων, ως προς τον οποίο (ο ενάγων) παραιτήθηκε από την αγωγή με δήλωση του πληρεξουσίου Δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, απέρριψε α) το αίτημα περί επιδικάσεως αποζημίωσης όσον αφορά τη δαπάνη αποκατάστασης τεσσάρων δοντιών του ενάγοντος, ως πρόωρα αιτηθέν, β) το αίτημα περί επιδικάσεως αποζημίωσης για τις δαπάνες βελτιωμένης διατροφής, ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο και γ) το αίτημα περί επιδικάσεως αποζημίωσης λόγω της καταστροφής κατά το ατύχηµα των αναφερόµενων σ΄ αυτήν (αγωγή) προσωπικών του αντικειµένων, επίσης ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο, και αφού κατήργησε, όπως προαναφέρθηκε, τη δίκη ως προς τον δεύτερο των εναγομένων, δίκασε κατ΄ αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, απέρριψε ό,τι κρίθηκε, ότι πρέπει να απορριφθεί και δέχθηκε εν μέρει αυτή (αγωγή), αναγνώρισε την υποχρέωση του πρώτου και της τρίτης των εναγοµένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των δύο χιλιάδων επτακοσίων τριάντα πέντε ευρώ και δεκατριών λεπτών (2.735,13 ευρώ), [ως αποζημίωση: α) για την επίσκεψη σε ιδιώτη ιατρό 250 ευρώ, β) για την αγορά φαρμάκων 35,13 ευρώ, γ) για την ολοσχερή καταστροφή του οχήματός του 2.300 ευρώ και δ) για δαπάνη στάθμευσης του κατεστραμμένου οχήματός του 150 ευρώ] με το νόμιμο τόκο από την εποµένη της επίδοσης της αγωγής και υποχρέωσε τους πρώτο και τρίτη των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των έξι χιλιάδων (6.000) ευρώ, (ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη), στο οποίο δεν περιλαµβάνεται το ποσό των 40 ευρώ για την ίδια αιτία, το οποίο επιφυλάσσεται να διεκδικήσει κατά την παράστασή του ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον των ποινικών Δικαστηρίων, με το νόμιμο τόκο από την εποµένη της επίδοσης της αγωγής, κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή, για το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ και καταδίκασε τους εναγομένους να πληρώσουν μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, ποσού τριακοσίων (300) ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται με την κρινόμενη από 20-6-2016 (αρ. καταθ. …../2016) έφεση, ο εν μέρει ηττηθείς ενάγων και με τους διαλαμβανόμενους σ΄ αυτή λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική τους εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί να γίνει δεκτή η έφεσή του, να τροποποιηθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να εξαφανιστεί κατά το μέρος που απέρριψε την αγωγή του με σκοπό να γίνει καθ΄ ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή του.
Από τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ, με την οποία ορίζεται ότι το δικόγραφο της αγωγής, εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 ή 117, πρέπει να περιέχει : α) σαφή έκθεση των γεγονότων που θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκησή της, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα, προκύπτει ότι η μη πλήρης αναφορά των περιστατικών αυτών καθιστά την αγωγή αόριστη και οδηγεί στην απόρριψή της ως απαράδεκτης, για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης, η οποία αποτελεί και προϋπόθεση του παραδεκτού της (ΑΠ 1611/2008 Δ. 2008.1131, ΑΠ 187/2006 Δ. 2006.907). Περαιτέρω από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298 και 914 του ΑΚ προκύπτει, ότι σε περίπτωση παράνομης και υπαίτιας βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου, η αποζημίωση περιλαμβάνει και κάθε θετική ζημία που προκαλείται από την εν λόγω βλάβη του παθόντος και επομένως και κάθε δαπάνη ενεστώσα ή μέλλουσα στην οποία αυτός υποβάλλεται για την αντιμετώπιση των εκ της βλάβης του σώματος ή της υγείας προκαλούμενων συνεπειών. Η αγωγή, η οποία έχει ως αντικείμενο αποζημίωση για τέτοιες δαπάνες, για να είναι ορισμένη πρέπει στο δικόγραφο αυτής, κατά τα άρθρα 118 αριθ. 4 και 216 του ΚΠολΔ, να εξειδικεύονται οι επιμέρους δαπάνες κατά είδος, έκταση και ποσό προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στον εναγόμενο να αμυνθεί διαφορετικά η αγωγή είναι αόριστη, η αοριστία δε αυτή δεν μπορεί να θεραπευτεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή δικόγραφα. Ειδικότερα, για το ορισμένο της αγωγής αποζημίωσης του εξ αδικοπραξίας ζημιωθέντος, λόγω βελτιωμένης διατροφής του προς αποκατάσταση της υγείας του συνεπεία των εκ της αδικοπραξίας σωματικών του κακώσεων απαιτείται, αλλά και αρκεί να διαλαμβάνονται στο δικόγραφο της, πλην των σε κάθε αδικοπραξία στοιχείων, η ανάγκη λήψεως βελτιωμένης τροφής, το είδος και η χρονική διάρκεια αυτής (ΕφΘεσ 1991/2013, ΕφΙωαν 102/2006). Επίσης, για το ορισμένο του κονδυλίου που αφορά την ολοσχερή καταστροφή οχήματος, η επιδιόρθωση του οποίου κρίνεται οικονομικά ασύμφορη, πρέπει να εκτίθενται στην αγωγή επαρκή στοιχεία ώστε βάσει αυτών το Δικαστήριο να δυνηθεί να προσδιορίσει το ύψος του σχετικού κονδυλίου (τύπος οχήματος, παλαιότητα, αγοραστική αξία, είδος και έκταση βλαβών και ο βαθμός αποκαταστάσεώς τους). Με αυτό το περιεχόμενο η ένδικη αγωγή, είναι επαρκώς ορισμένη, όπως έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορρίπτοντας σιωπηρώς τα αντιθέτως ισχυριζόμενα από τους πρώτο και τρίτη των εναγομένων, πλην των κατωτέρω αναφερόμενων αιτημάτων, καθόσον γίνεται σαφής έκθεση [στο δικόγραφό της (αγωγής)] των αναγκαίων για τη νομική θεμελίωσή της γεγονότων και επιπλέον εκείνων που απαιτούνται για τη δικαιολόγηση της άσκησής της κατά των ως άνω εναγομένων, καθώς επίσης διαλαμβάνονται σ΄ αυτή όλα τα απαραίτητα για το ορισμένο της στοιχεία. Συγκεκριμένα δε ως προς τα κονδύλια α) της ηθικής βλάβης, β) της βελτιωμένης διατροφής και γ) της ολοσχερούς καταστροφής της δίκυκλης μοτοσικλέτας του ενάγοντος Α) αφού, ως προς το πρώτο κονδύλιο, αρκεί η μνεία της εν γένει κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών, όπως κατ΄ αρχήν εμφανίζεται στον εξωτερικό κόσμο, στους εναγομένους δε εναπόκειται να προτείνουν, κατ΄ ανεπτυγμένη άρνηση, και άλλα περιστατικά, ως προς το στοιχείο τούτο, χρήσιμα για τον προσδιορισμό του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης, Β) αφού, ως προς το δεύτερο κονδύλιο, εκτίθενται η ανάγκη λήψης βελτιωμένης διατροφής, ενόψει και της έκτασης του τραυματισμού του ενάγοντος, το είδος και η χρονική διάρκεια αυτής και η σχετική δαπάνη και Γ) αφού, ως προς το τρίτο κονδύλιο, αρκεί η αναφορά του τύπου του οχήματος, της παλαιότητας, της αγοραστικής αξίας, του είδους και της έκτασης των βλαβών και του βαθμού αποκαταστάσεώς τους, χωρίς να απαιτείται να αναφέρονται σ΄ αυτήν (αγωγή) ο αριθμός των χιλιομέτρων που είχε διανύσει η μοτοσικλέτα του ενάγοντος από τον χρόνο της πρώτης κυκλοφορίας της μέχρι τον χρόνο του ατυχήματος. Η αναφορά των στοιχείων αυτών, ως προς το τρίτο κονδύλιο, στην ένδικη αγωγή θα μπορεί να συμπληρωθεί με περισσότερα στοιχεία τα οποία θα προκύψουν από τις αποδείξεις (βλ. σχετ. ΕφΛαρ 1012/2006, ΕφΑθ 4580/2006, ΕφΑιγ 4/2005, ΕφΠειρ 1056/2002, ΕφΛαρ 19/2002, ΕφΘεσ 805/1990, Αθ. Κρητικού: Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα, εκ. 1998, σελ. 301, 302).
Από το μεταβιβαστικό αποτέλεσμα της έφεσης κατά το άρθρο 522 του ΚΠολΔ, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο έχει ως προς την αγωγή την ίδια εξουσία την οποία έχει και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και δύναται να εξετάσει αυτεπάγγελτα αν η αγωγή είναι νόμιμη, ορισμένη ή παραδεκτή και να την απορρίψει αν δεν στηρίζεται στο νόμο, στερείται των απαραίτητων στοιχείων για τη θεμελίωσή της ή ασκήθηκε απαράδεκτα με τις διακρίσεις που επιβάλλονται από τη λειτουργία του δεδικασμένου (άρθρο 322 του ΚΠολΔ) και την αρχή της απαγόρευσης της έκδοσης επιβλαβέστερης απόφασης για τον εκκαλούντα (άρθρο 536 παρ.1 του ΚΠολΔ). Ειδικότερα, αν η αγωγή απορρίφθηκε πρωτοδίκως μερικά ή στο σύνολο κατ΄ ουσίαν και κατά της αποφάσεως παραπονείται ο ενάγων, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, αν κρίνει ότι η αγωγή είναι αβάσιμη κατά νόμο, αόριστη ή απαράδεκτη, εξαφανίζει την απόφαση και απορρίπτει την αγωγή. Στην προκειμένη περίπτωση με τον τρίτο λόγο της ένδικης έφεσης ο εκκαλών παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση εσφαλμένα απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη ως προς το κονδύλιο που αφορά την επικαλούμενη καταστροφή, κατά το ατύχηµα, των αναφερόµενων στην ένδικη αγωγή προσωπικών του αντικειµένων, ήτοι ενός μπουφάν για μοτοσικλέτα αξίας 300 ευρώ, ενός κράνους μάρκας SHARK σε άριστη προ του ατυχήματος κατάσταση αξίας 400 ευρώ και γαντιών μοτοσικλέτας αξίας 50 ευρώ. Επίσης με τον τέταρτο λόγο της ένδικης έφεσης ο εκκαλών παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση εσφαλμένα απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη και ως προς το κονδύλιο που αφορά τις δαπάνες µίσθωσης δημόσιας χρήσεως αυτοκινήτου (ταξί) και τη χρήση λεωφορείων, για τις µετακινήσεις του από την κατοικία του στην έδρα της επιχείρησης που εργαζόταν στην Αθήνα, αλλά και στην Καλλιθέα, όπου απασχολούταν παράλληλα, καθώς και στο νοσοκομείο για τις απαραίτητες ιατρικές επεμβάσεις, διαγνώσεις, εξετάσεις, κατά το χρονικό διάστηµα από 18-2-2014 έως 14-4-2014, κατά το οποίο στερήθηκε τη χρήση του καταστραφέντος οχήµατός του. Από το δικόγραφο όμως, της ένδικης αγωγής προκύπτει ότι ο ενάγων δεν εξέθεσε, όπως από το άρθρο 216 του ΚΠολΔ επιβάλλεται, τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν τις σχετικές επιμέρους αξιώσεις του, αφού ως προς κονδύλιο που αφορά την επικαλούμενη καταστροφή ενός μπουφάν για μοτοσικλέτα και γαντιών μοτοσικλέτας, επικαλείται την αξία αυτών, δεν διευκρινίζει όμως, την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν αυτά κατά τον κρίσιμο χρόνο του ατυχήματος, δηλαδή καινούργια ή μεταχειρισμένα, ώστε να αποκατασταθεί η πραγματική ζημία του (ενάγοντος), δηλαδή αυτή που είχαν αυτά κατά το χρόνο του ατυχήματος. Εξάλλου ως προς το κονδύλιο που αφορά τις δαπάνες µίσθωσης δημόσιας χρήσεως αυτοκινήτου (ταξί) και τη χρήση λεωφορείων, ο ενάγων δεν εξέθεσε πόσες συγκεκριμένες διαδρομές πραγματοποίησε με το ταξί και πόσες με λεωφορεία και ποιο κόμιστρο-αντίτιμο κατέβαλε στην κάθε διαδρομή, καθιστώντας έτσι αφενός αδύνατη την εκτίμηση του ως άνω κονδυλίου από το Δικαστήριο και αφετέρου δυσχερή την σχετική με την αντίκρουσή του (κονδυλίου αυτού) άμυνα των πρώτου και τρίτης των εναγομένων. Επομένως, στην περίπτωση αυτή που με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε η αγωγή ως προς τα ως άνω κονδύλια ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη, αντί ως αόριστη, και ο εκκαλών με τους τρίτο και τέταρτο λόγους της ένδικης έφεσής του παραπονείται για την κατ΄ ουσίαν απόρριψη των ως άνω κονδυλίων, πρέπει, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, να εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά τις ως άνω διατάξεις της και να απορριφθεί η αγωγή ως προς αυτά (τα κονδύλια) ως αόριστη, δοθέντος ότι η απόφαση αυτή είναι επωφελέστερη για τον εκκαλούντα.
Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, …………, αντίστοιχα, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχονται (οι καταθέσεις) στα ταυτάριθμα με την προσβαλλομένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του ίδιου (πρωτοβάθμιου) Δικαστηρίου, καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία (έγγραφα) λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, [ανάμεσα στα οποία έγγραφα των οποίων για πρώτη φορά στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας γίνεται επίκληση και προσαγωγή όχι από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια (άρθρο 529 του ΚΠολΔ)], μεταξύ των οποίων και οι προσκομιζόμενες μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες (άρθρα 444, 448 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ, πρβλ. ΑΠ 1707/2009, ΑΠ 230/2008, ΑΠ 239/2004)], καθώς και αντίγραφα από την σχηματισθείσα σε σχέση με το ένδικο ατύχημα ποινική δικογραφία, τα οποία εκτιμώνται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΟλΑΠ 8/1987, ΑΠ 631/2004, ΑΠ 370/2004), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και ως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγµατικά περιστατικά: Από το ένδικο τροχαίο που έλαβε χώρα την 18-2-2014 και ώρα 17:00 στην Καλλιθέα επί της οδού Λάμπρου Κατσώνη, κατά το οποίο ο πρώτος των εναγομένων, που οδηγούσε το υπ΄ αρ. κυκλοφορίας ………. ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του δεύτερου των εναγομένων, (ως προς τον οποίο, κατά τα προαναφερόμενα, καταργήθηκε η δίκη) το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην τρίτη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία, συγκρούστηκε με την υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του ενάγοντος, που οδηγούσε ο ίδιος (ενάγων), και για το οποίο (ένδικο τροχαίο) αποκλειστικά υπαίτιος κρίθηκε με την εκκαλουμένη απόφαση ότι είναι ο πρώτος των εναγομένων, χωρίς να προσβάλλεται ως προς το κεφάλαιο αυτό η απόφαση με σχετικό λόγο εφέσεως, ο ενάγων υπέστη απώλεια συνειδήσεως-αµνησία, κάταγµα le fort Ι άνω γνάθου, κάταγμα γενειακής σύµφυσης κάτω γνάθου, κάταγµα στυλοειδούς απόφυσης κερκίδας-ωλένης (ΑΡ), θλάση αυχένος, καθώς και θλάση του άνω λοβού του δεξιού πνεύµονα, ενώ µεταγενέστερα (την 15-9-2014) διαπιστώθηκε ότι πάσχει από εξεσηµασµένη ορθογναθική ανωµαλία (ασυµµετρία, ανεωγμένη δήξη). Εισήχθηκε στη Στοματική και Γναθοπροσωπική Χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», κατόπιν της αυθημερόν (18-2-2014) εξετάσεώς του στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ως άνω νοσοκομείου. Η κατάστασή του αντιµετωπίστηκε µε την τοποθέτηση γύψινου νάρθηκα στο αριστερό άνω άκρο του και αυχενικού κηδεµόνα, έγινε ανοιχτή ανάταξη των καταγµάτων των γνάθων υπό γενική αναισθησία και εσωτερική οστεοσύνθεση-ακινητοποίηση με πλάκες και βίδες τιτανίου, ενώ παρέμεινε νοσηλευόμενος έως τις 28-2-2014, οπότε και εξήλθε από το νοσοκοµείο. Ακολούθως, στις 3-4-2014 και στις 14-4-2014, εισήλθε στο ίδιο ως άνω νοσοκοµείο, προκειµένου να αφαιρεθεί ο γύψινος νάρθηκας από το αριστερό χέρι και ο µεταλλικός νάρθηκας από τη στοµατική του κοιλότητα, αντίστοιχα. Περαιτέρω, από το µεταγενέστερο, από 16-6-2014 πιστοποιητικό νοσηλείας του ιατρού ………., του ως άνω νοσοκομείου (ΓΝΑ «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ»), το οποίο χορηγήθηκε κατόπιν εξετάσεως του ενάγοντος, προέκυψε ότι κατά την ως άνω εξέταση βρέθηκε σε καλή κατάσταση, ενώ παρατηρήθηκε ήπια κινητικότητα των 11, 21, 31, 32, 41 και 42 δοντιών του. Ενόψει της ως άνω γνωµάτευσης, σε συνδυασµό µε την προσκοµιζόµενη έγγραφη προσφορά της χειρουργού οδοντιάτρου, …….., που εξέτασε τον ενάγοντα και συνέστησε ως θεραπεία την εξαγωγή τεσσάρων δοντιών του και τοποθέτηση αντίστοιχων εµφυτευµάτων, έναντι αµοιβής, ποσού 8.000 ευρώ, για τις παρεχόµενες από αυτήν ιατρικές εργασίες, αποδείχθηκε ότι παρίσταται ανάγκη πραγµατοποίησης αντίστοιχης επεµβατικής, ιατρικής αγωγής, προκειµένου να αντιµετωπιστούν τα προβλήµατα της στοµατικής κοιλότητάς του. Ειδικότερα, από το σύνολο των ως άνω αποδεικτικών μέσων αποδείχθηκε ότι για την αναγκαία αυτή επεμβατική ιατρική αγωγή, στην οποία θα υποβληθεί ο ενάγων σε ιδιώτη ιατρό, απαιτείται το συνολικό ποσό των 8.000 ευρώ, ήτοι για εξαγωγές των 31, 41, 11, 21 δοντιών του, για οστικά μοσχεύματα στις νωδές περιοχές και τέσσερα εμφυτεύματα και συγκεκριμένα, τα εμφυτεύματα και η τοποθέτησή τους θα κοστίσουν 6.800 ευρώ, τα μοσχεύματα 800 ευρώ και οι προσωρινές αποκαταστάσεις 400 ευρώ, και επιμεριζόμενα για καθένα από αυτά (δόντια) 1.700 ευρώ, 200 ευρώ και 100 ευρώ. Το ανωτέρω συνολικό ποσό των 8.000 ευρώ είναι η δαπάνη του ενάγοντος για την αποκατάσταση της μελλοντικής θετικής ζημίας του από τον ένδικο τραυματισμό του, αφού η επέλευση της ζημίας αυτής είναι βέβαιη και η έκτασή της προσδιορίσθηκε πλήρως κατά τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά. Σημειώνεται, ότι ο ζημιωθείς δικαιούται να ζητήσει και τα έξοδα, στα οποία πρόκειται να υποβληθεί για μελλοντική επεμβατική ιατρική αγωγή του προς αποκατάσταση της βλάβης του σώματος και της υγείας του, ενώ για την γένεση της σχετικής αξίωσης δεν είναι αναγκαίο να υποβληθεί προηγουμένως ο παθών σε αυτήν και να πληρώσει τις δαπάνες αλλά αρκεί ότι επιβάλλεται αυτή για την αποκατάσταση της βλάβης του σώματος και της υγείας του και ότι, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα υποβληθεί στην ως άνω επεμβατική ιατρική αγωγή και στις δαπάνες που ζητεί (ΑΠ 625/2010 ΝοΒ 2011.303, ΑΠ 624/1993 ΕΕΝ 1994.419, ΕφΑθ 565/2008 ΕλλΔνη 2011.174). Πρέπει δε να αναφερθεί ότι η ελεύθερη επιλογή θεράποντος ιατρού, νοσοκομείου, θεραπευτικού ιδρύματος και θεραπευτικής μεθόδου ανήκει στον ίδιο τον ζημιούμενο (βλ. Αθ. Κρητικού, ό.π., παρ. 17, σελ. 260-261, αρ. 21) και, συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων παθών δικαιούται να ζητήσει τη δαπάνη διενέργειας της ως άνω μελλοντικής επέμβασης σε ιδιώτη ιατρό. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων δικαιούται να λάβει από τον ασφαλιστικό οργανισμό στον οποίο ήταν άµεσα ασφαλισµένος, κατά τον κρίσιµο χρόνο του ατυχήµατος, (ΙΚΑ-ΕΟΠΠΥ) οιοδήποτε χρηματικό ποσό προς κάλυψη της ανωτέρω αξίωσής του, έτσι ώστε να υποκατασταθεί εκ του νόµου στην αντίστοιχη µε την καλυπτόµενη από αυτό αξίωση και ως εκ τούτου, να μην νοµιµοποιείται να την αξιώσει ο ενάγων. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε, ως προς το ως άνω κονδύλιο των 8.000 ευρώ, ότι πρόωρα ζητείται η επιδίκασή του με την ένδικη αγωγή, δεν εκτίμησε ορθά τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, αλλά έσφαλε και ο σχετικός πρώτος λόγος της ένδικης εφέσεως πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Ακολούθως, από τα ίδια παραπάνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι λόγω του τραυματισμού του, ο ενάγων, έχρηζε, όπως συνήθως συμβαίνει στις περιπτώσεις καταγμάτων οστών, βελτιωμένης (πέραν, δηλαδή, της συνήθους) και ιατρικά ενδεδειγμένης διατροφής, ιδίως συχνότατη κατανάλωση τροφής (μαλακής ή σε υγρή κατάσταση για την συγκεκριμένη περίπτωση που υπέστη βλάβη στην κάτω γνάθο και στα ως άνω δόντια του), πλούσιας σε ιχνοστοιχεία, άλατα, υδατάνθρακες, βιταμίνες και πρωτεΐνες για χρονικό διάστημα εξήντα ημερών μετά την έξοδό του από το Νοσοκομείο, ήτοι από την 28-2-2014. Έτσι λαμβάνοντας υπόψη τη φύση των ως άνω τραυμάτων, την έκταση αυτών, και την ανάγκη για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους (πρβλ ΑΠ 1276/2005, ΕφΛαμ 14/2011, ΕφΛαρ 264/2006, ΕφΛαμ 208/2005), καθώς επίσης τις διατροφικές συνθήκες και συνήθειες, που έχουν καθιερωθεί με βάση την επικρατούσα κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, στο καθημερινό διαιτολόγιο ενός μέσου ανθρώπου, όπου περιλαμβάνονται ήδη τροφές πλούσιες σε ασβέστιο, πρωτεΐνες και βιταμίνες, η πρόσθετη (της κανονικής διατροφής του) επιβάρυνση στις δαπάνες της διατροφής του (ενάγοντος) ανέρχεται στο ποσό των 3 ευρώ ημερησίως, ήτοι στο συνολικό ποσό των 180 (= 3 ευρώ Χ 60 ημέρες) ευρώ, απορριπτόμενου, ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμου, του κονδυλίου αυτού κατά το επιπλέον αιτούμενο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο το σχετικό κονδύλιο περί λήψης βελτιωμένης διατροφής, δεν εκτίμησε ορθά τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, αλλά έσφαλε και ο σχετικός δεύτερος λόγος της ένδικης εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, κατά το ένδικο ατύχημα και λόγω της πτώσης του ενάγοντος στο οδόστρωμα, καταστράφηκε το μεταχειρισμένο προστατευτικό κράνος του, εργοστασίου κατασκευής SHARK, αξίας 250 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε το ως άνω κονδύλιο και το αντίστοιχο αγωγικό αίτημα, ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο, δεν εκτίμησε ορθά τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, αλλά έσφαλε και ο σχετικός τρίτος λόγος της ένδικης εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης, η υπ΄ αρ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, την οποία οδηγούσε ο ενάγων κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα το ένδικο ατύχηµα, ιδιοκτησίας του ιδίου, εργοστασίου κατασκευής ΗΟΝDΑ MOTOR, τύπου CB 600F HORNET, κυλινδρισμού 600 κυβικών, η οποία κυκλοφόρησε το πρώτον την 2-11-2000, υπέστη εκτεταµένες ζηµίες σε όλα τα ουσιώδη τµήµατα αυτής, για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται [μόνο για την αντικατάσταση των βλαβέντων ανταλλακτικών, χωρίς την αμοιβή για την εργασία τοποθέτησης αυτών (ανταλλακτικών)] το ποσό των 3.720,93 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), µε αποτέλεσµα να καθίσταται ασύµφορη η επισκευή της. Η εµπορική (αγοραία) αξία της ανωτέρω δίκυκλης μοτοσικλέτας, πριν από το ατύχημα, ανερχόταν, όπως και κατά τον κρίσιμο χρόνο της 27-2-2015 (ήτοι της συζητήσεως της παρούσας υποθέσεως στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο), στο ποσό των 2.500 ευρώ. Στο ως άνω ποσό αντιστοιχεί η ζηµία του ενάγοντος από την ολοσχερή καταστροφή του οχήµατός του, ποσό το οποίο περιορίζεται κατά 200 ευρώ, το οποίο εισέπραξε λόγω πώλησης, σε τρίτο, των εναποµεινάντων τµηµάτων της δίκυκλης µοτοσυκλέτας του, υπό µορφή ανταλλακτικών, όπως ο ίδιος ο ενάγων επικαλείται στην ένδικη αγωγή του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε όμοια δεν έσφαλε, αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και ορθά εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά και ο σχετικός πέμπτος λόγος της ένδικης εφέσεως με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμος. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε αιτιώδης συνάφεια, µεταξύ του τραυµατισµού του ενάγοντος και της µεταγενεστέρως επελθούσας καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας, που τον συνέδεε µε την έως τότε εργοδότρια εταιρεία, στην οποία παρείχε τις υπηρεσίες του, λαµβάνοντας υπόψη ότι η καταγγελία ασκήθηκε σε χρόνο αρκετά µεταγενέστερο του ατυχήµατος, ήτοι στις 2-10-2014. Περαιτέρω, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες συνέβη η σύγκρουση, του είδους, της έκτασης και της σοβαρότητας των σωματικών κακώσεων που υπέστη ο ενάγων, ο οποίος κατά το χρόνο της ένδικης σύγκρουσης δεν είχε τελέσει γάμο, της σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε λόγω του τραυματισμού του [που είχε ως αποτέλεσμα την 16-9-2014 να λάβει προσωρινό απολυτήριο ακατάλληλων-τυχόντων αναβολή από την στρατεύσιμη στρατιωτική υποχρέωσή του, αφού κρίθηκε Ι-5 ακατάλληλος, λόγω ψευδάρθρωσης κατάγματος κάτω πέρατος (αρ.) κερκίδας (κατάγματα προσώπου), επίσης όμως, κρίθηκε ότι υπάρχει πιθανότητα βελτίωσης], καθώς και των περιορισµών στους οποίους υποβάλλεται εξαιτίας αυτού στην κοινωνική και προσωπική του ζωή, της ηλικίας αυτού (30 περίπου ετών κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος), της αποκλειστικής υπαιτιότητας του πρώτου των εναγομένων, οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, της ηλικίας αυτού (πρώτου των εναγομένων), κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος, 53 περίπου ετών, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, πλην της τρίτης των εναγομένων ασφαλιστικής εταιρείας, καθόσον η ευθύνη της είναι εγγυητική και δεν είναι υπαίτια του ατυχήματος, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει οι πρώτος και τρίτη των εναγομένων να υποχρεωθούν να καταβάλουν σ΄ αυτόν (ενάγοντα) το ποσό των 15.000 ευρώ, ως εύλογη χρηματική του ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αδικοπραξία αυτή που τελέστηκε σε βάρος του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε ότι για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος πρέπει να του επιδικασθεί εύλογη χρηματική ικανοποίηση, ανερχόμενη στο ποσό των 6.000 ευρώ, ποσό το οποίο υποχρέωσε τους πρώτο και τρίτη των εναγομένων να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και συνεπώς ο σχετικός έκτος λόγος της ένδικης εφέσεως πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι με διατάξεις της προσβαλλόμενης απόφασης επιδικάσθηκαν στον ενάγοντα, όπως προαναφέρθηκε, ως αποζημίωση τα ποσά των α) 250 ευρώ για την παρακολούθηση της εξέλιξης της υγείας του και την πραγματοποίηση περιοδοντικής θεραπείας από ιδιώτη ιατρό, β) 35,13 ευρώ για αγορά φαρμάκων, από το συνολικά, για την αιτία αυτή, αιτηθέν ποσό των 309,63 ευρώ, γ) 150 ευρώ για δαπάνη στάθμευσης του καταστραμμένου οχήματος. Οι διατάξεις αυτές της αποφάσεως δεν προσβλήθηκαν με λόγο εφέσεως. Επίσης, ο ενάγων δεν προσβάλλει με λόγο εφέσεως τη διάταξη της προσβαλλόμενης αποφάσεως με την οποία απορρίφθηκε ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο το αίτημα περί απαγγελίας προσωπικής κρατήσεως σε βάρος του πρώτου των εναγομένων, διάρκειας έξι (6) μηνών, λόγω της αδικοπραξίας που έχει τελέσει, ως μέσον αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης. Ακολούθως, οι πρώτος και τρίτη των εναγομένων προέβαλαν πρωτοδίκως αίτημα εξαίρεσης της ένδικης διαφοράς από την εφαρμογή του άρθρου 2 του Ν. 4055/2012. Το αίτημά τους αυτό απορρίφθηκε με σχετική διάταξη της προσβαλλόμενης αποφάσεως ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμο. Επομένως, οι πρώτος και τρίτη των εναγομένων απαράδεκτως επαναφέρουν το αίτημά τους αυτό με τις προτάσεις του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και όχι με λόγο εφέσεως. Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η ένδικη έφεση ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη, να διαταχθεί, λόγω της εν μέρει νίκης του εκκαλούντος η επιστροφή του παραβόλου, συνολικού ποσού 200 ευρώ, που κατατέθηκε για το παραδεκτό της εφέσεως, με τα υπ΄ αρ. ………/2016 παράβολα ΤΑΧΔΙΚ και τα υπ΄ αρ. ………/2016 παράβολα ΔΗΜΟΣΙΟΥ, σε αυτόν (εκκαλούντα), να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη (υπ΄ αρ. 3379/2015) απόφαση, στο σύνολό της (δηλαδή και ως προς τις διατάξεις και τα κεφάλαια που αφορούν την ανωτέρω αγωγή και δεν μεταρρυθμίστηκαν ούτε προσβάλλονται αλλά θα περιληφθούν στην ενιαία απόφαση του Δικαστηρίου αυτού) και τούτο χάριν της ενότητας της εκτέλεσης, ήτοι για να υπάρχει ένας μόνο τίτλος εκτελέσεως (άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ, ΕφΑθ 5639/1997 ΕλλΔνη 39.437 και οι εκεί παραπομπές, πρβλ. Αθαν. Κρητικού: Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα, εκ. 1992, σελ. 850, αρ. 2579), αναγκαίως δε και κατά τη διάταξη περί δικαστικών εξόδων που θα καθορισθεί εξ αρχής, να κρατηθεί η υπόθεση, κατ΄ άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ, από το Δικαστήριο αυτό, να δικασθεί η από 10-12-2014 (αρ. καταθ. ……/2015) αγωγή και να ερευνηθεί εκ νέου, να γίνει εν μέρει δεκτή (η αγωγή) και να αναγνωριστεί η υποχρέωση των πρώτου και τρίτης των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 11.165,13 (= 8.000 + 180 + 250 + 2.300 + 250 + 35,13 + 150) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, να υποχρεωθούν οι πρώτος και τρίτη των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των 15.000 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, ενώ το αίτημα περί κηρύξεως της παρούσας προσωρινά εκτελεστής στον παρόντα δεύτερο βαθμό καθίσταται αλυσιτελές, αφού η παρούσα απόφαση ως τελεσίδικη αποτελεί εκτελεστό τίτλο (άρθρο 904 παρ. 2 εδ. α΄ του ΚΠολΔ) και να καταδικασθούν οι πρώτος και τρίτη των εναγομένων στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά μερική παραδοχή του οικείου αιτήματος του τελευταίου, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας κάθε πλευράς (άρθρα 106, 183, 178, 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ΄ ουσίαν την από 20-6-2016 (αρ. καταθ. …/2016) έφεση.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου συνολικού ποσού διακοσίων (200) ευρώ, που κατατέθηκε με τα υπ΄ αρ. ………/2016 παράβολα ΤΑΧΔΙΚ και τα υπ΄ αρ. …………/2016 παράβολα ΔΗΜΟΣΙΟΥ, στον εκκαλούντα.
Εξαφανίζει την υπ΄ αρ. 3379/2015 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 667, 670-676 του ΚΠολΔ (681 Α΄ του ΚΠολΔ).
Κρατεί και δικάζει την από 10-12-2014 (αρ. καταθ. …../2015) αγωγή.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει την υποχρέωση των πρώτου και τρίτης των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των ένδεκα χιλιάδων εκατόν εξήντα πέντε ευρώ και δεκατριών λεπτών (11.165,13 ευρώ) με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.
Υποχρεώνει τους πρώτο και τρίτη των εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας στον ενάγοντα το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.
Καταδικάζει τους πρώτο και τρίτη των εναγομένων στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων πενήντα (1.250) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 28 Φεβρουαρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ