ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός 237/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
……………
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά το άρθρο 514 Κ.Πολ.Δ, δεύτερη έφεση από τον ίδιο διάδικο κατά της ίδιας απόφασης ως προς το ίδιο ή άλλο κεφάλαιο δεν επιτρέπεται. Το πρόβλημα της επανειλημμένης άσκησης του ίδιου ένδικου μέσου κατά της ίδιας απόφασης οφείλει τη γένεσή του στη διάκριση μεταξύ δικαιώματος προς άσκηση ενδίκου μέσου και συγκεκριμένου δικογράφου με το οποίο ασκήθηκε το ένδικο αυτό μέσο. Εφόσον το δικόγραφο αντιδιαστέλλεται από το δικαίωμα, αποτελεί δηλαδή περίπτωση άσκησης ή συγκεκριμενοποίησης του δικαιώματος, παρέπεται ότι η κατάθεση του δικογράφου δεν εξαντλεί κατ’ ανάγκη την άσκηση του δικαιώματος, η οποία, επομένως, θα μπορούσε, κατ’ αρχήν, να επαναληφθεί. Τέτοια επανάληψη, φυσικά, αποκλείεται, αν το ένδικο μέσο απορριφθεί για λόγους ουσιαστικούς. Το ίδιο ισχύει, κατ’ αρχήν, και στην περίπτωση που το ένδικο μέσο απορρίφθηκε ως απαράδεκτο. Στη γενική αυτή αρχή η νομολογία εισήγαγε μια εξαίρεση, ότι δηλαδή δεν θεωρείται δεύτερη και συνεπώς δεν απαγορεύεται η άσκηση έφεσης όταν η πρώτη ασκήθηκε χωρίς να υπάρχει καν δικαίωμα έφεσης, λ.χ. κατά απόφασης μη υποκείμενης σε έφεση επειδή δεν ήταν οριστική. Τούτο διότι ένδικο μέσο που ασκείται χωρίς να υφίσταται δικαίωμα προς άσκησή του θεωρείται οιονεί ανυπόστατο (Ολ.Α.Π. 1138/1974, Νο.Β. 23, 640, Εφ.Πειρ. 314/2014, Εφ.Αθ. 6549/2009, Εφ.Αθ. 7210/2001, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 474 Κ.Πολ.Δ. η απόφαση που διατάζει λογοδοσία ή παράδοση καταλόγου των στοιχείων ομάδας αντικειμένων, ορίζει προθεσμία μέσα στην οποία ο λογαριασμός ή ο κατάλογος πρέπει να κατατεθεί με τα δικαιολογητικά στη γραμματεία του δικαστηρίου. Κατά δε το άρθρο 477 παρ. 1 και 2 εδάφ. α’ του αυτού κώδικα, αν δεν κατατεθούν μέσα στην προθεσμία που όρισε η απόφαση ο λογαριασμός ή ο κατάλογος, η απόφαση γίνεται οριστική ως προς την υποχρέωση λογοδοσίας ή την υποβολή του καταλόγου. Αν ζητήθηκε κατά το άρθρο 473 να καταβληθεί ορισμένο έλλειμμα και το έλλειμμα πιθανολογείται, το δικαστήριο με την απόφαση που διατάζει τη λογοδοσία μπορεί να καταδικάσει τον εναγόμενο, για την περίπτωση που δεν θα καταθέσει εμπρόθεσμα το λογαριασμό ή τον κατάλογο με τα δικαιολογητικά, να καταβάλλει το κατά την κρίση του έλλειμμα. Και κατά το άρθρο 518 παρ. 1 του ίδιου κώδικα, αν ο εκκαλών διαμένει στην Ελλάδα, η προθεσμία της έφεσης είναι τριάντα ημέρες, αρχίζει δε από την επίδοση της απόφασης που περατώνει τη δίκη. Όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών, αν δεν κατατεθεί ο λογαριασμός μέσα στην προθεσμία που ορίστηκε με την απόφαση, γίνεται αυτή οριστική ως προς την υποχρέωση τούτου για λογοδοσία. Αν δε ζητήθηκε η καταβολή ορισμένου ελλείμματος και το δικαστήριο καταδικάσει τον εναγόμενο στην καταβολή του ελλείμματος που πιθανολογείται κατά την κρίση του, γίνεται οριστική η απόφαση και ως προς το έλλειμμα τούτο. Στις περιπτώσεις αυτές που η απόφαση είναι οριστική υπό αίρεση, επιτρέπεται μεν έφεση μετά την πλήρωση της αιρέσεως, απ’ την οποία γίνεται οριστική, η προθεσμία όμως για άσκηση αυτής αρχίζει μόνο από την κοινοποίηση της αποφάσεως, μετά την πλήρωση της αιρέσεως, γιατί τότε μόνο υπάρχει επίδοση οριστικής αποφάσεως (Α.Π. 1651/1987, ΕλλΔνη 1988, 1377, Α.Π. 1752/2013, Α.Π. 1446/2012, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ,). Στην προκειμένη περίπτωση, με την από 19-4-2011 και υπ’ αριθ. έκθ. κατάθ. ……/ 2011 αγωγή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά) – όπως παραδεκτά διορθώθηκε με τις προτάσεις του, αλλά και με σχετική επ’ ακροατηρίου δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά της πρωτόδικης δίκης – ο ενάγων ………… ισχυρίζεται ότι είναι νόμιμα εκλεγμένος από τη γενική συνέλευση των συνιδιοκτητών, διαχειριστής μιας πολυκατοικίας, κείμενης στον Κορυδαλλό Πειραιά, επί της οδού …….., η οποία διέπεται από την υπ’ αριθ. ………/9-12-1999 πράξη συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας και κανονισμού πολυκατοικίας της συμβολαιογράφου Πειραιά ……., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Κορυδαλλού, στον τόμο … και με αριθμό …. Ότι ο εναγόμενος …… – ο οποίος, δυνάμει του υπ’ αριθ. …/2009 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών . …., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Κορυδαλλού Πειραιά, είναι ιδιοκτήτης της υπό στοιχεία Ε-1 οριζόντιας ιδιοκτησίας (διαμερίσματος) της προαναφερόμενης πολυκατοικίας – ετύγχανε επίσης νόμιμα εκλεγμένος από τη γενική συνέλευση των συνιδιοκτητών διαχειριστής της ίδιας πολυκατοικίας για επτά συνεχή έτη και συγκεκριμένα από το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2002 έως και το μήνα Νοέμβριο του έτους 2009. Ότι κατά τη λήξη της θητείας του και την παράδοση της διαχείρισης στην επόμενη διαχειρίστρια (. …..), ο εναγόμενος της απέδωσε ως αποθεματικό μόνον το ποσό που αυτός είχε παραλάβει όταν ανέλαβε καθήκοντα διαχειριστή, χωρίς όμως να της παραδώσει, αν και όφειλε, τα βιβλία και τα σχετικά παραστατικά της διαχειριστικής του περιόδου, ούτε και το κατά το διάστημα αυτό σχηματισθέν από τις καταβολές όλων των συνιδιοκτητών εφεδρικό αποθεματικό, συνολικού ποσού 7.380,00 ευρώ, ενώ επιπλέον παρακράτησε τις καταβολές όλων των συνιδιοκτητών, συνολικού ποσού 1.500,00 ευρώ, που αφορούσαν σε αμοιβή κηπουρού της πολυκατοικίας για τα έτη 2002 έως και 2007, χωρίς ποτέ να έχει απασχοληθεί κηπουρός. Τέλος, ισχυρίζεται, ότι ο εναγόμενος, μολονότι προσκλήθηκε σχετικά από τον εκάστοτε διαχειριστή προς παροχή λογοδοσίας, εντούτοις ουδέποτε προέβη σε τέτοια ενέργεια. Με βάση το ιστορικό αυτό – και μετά και την παραδεκτή με τις προτάσεις του, αλλά με σχετική επ’ ακροατηρίου δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, τροπή του καταψηφιστικού του αιτήματος σε αναγνωριστικό ως προς το αίτημα για τόκους υπερημερίας – ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος σε λογοδοσία και συγκεκριμένα να του παραδώσει λογαριασμό ο οποίος να περιέχει αντιπαράθεση των εσόδων και εξόδων για το χρονικό διάστημα της διαχείρισής του, ήτοι από μήνα Δεκέμβριο 2002 έως μήνα Νοέμβριο 2009, καθώς και τα βιβλία και τα σχετικά παραστατικά της άνω διαχειριστικής του περιόδου, και, κατ’ εκτίμηση, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής του, να του καταβάλλει υπό την ανωτέρω ιδιότητά του (διαχειριστή), το συνολικό ποσό του εμφαινόμενου ελλείμματος (αιτούμενου ποσού 8.800,00 ευρώ), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της προηγούμενης όμοιας αγωγής του (με Γ.Α.Κ. …../3-3-2010 και Α.Κ.Δ. ……/3-3-2010) ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, από το δικόγραφο της οποίας, όπως εκτίθεται, έχει ήδη ο ίδιος (ενάγων) νόμιμα παραιτηθεί, άλλως – κατ’ εκτίμηση – από την επίδοση της υπό κρίση αγωγής, να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί ως προς την καταψηφιστική της διάταξη περί καταβολής του πιθανολογούμενου ελλείμματος και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στα δικαστικά του έξοδα. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων και κατά τη διαδικασία των άρθρων 647 επ. Κ.Πολ.Δ, η εκκαλούμενη με αριθ. 2090/2012 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία, αφού απέρριψε α) ως μη νόμιμο το παρεπόμενο αίτημα επιδίκασης τόκων από την επίδοση προηγηθείσας όμοιας αγωγής του ενάγοντος και β) ως αβάσιμο κατ’ ουσία το παρεπόμενο αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής ως προς την καταψηφιστική της διάταξη περί καταβολής του πιθανολογούμενου ελλείμματος, δέχθηκε αυτήν (αγωγή) κατά τα λοιπά και υποχρέωσε τον εναγόμενο σε λογοδοσία για τη διαχείριση που διεξήγαγε υπό την ιδιότητα του διαχειριστή των συνιδιοκτητών της άνω πολυκατοικίας από το Δεκέμβριο 2002 έως το Νοέμβριο 2009, ορίζοντας προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την επίδοση αυτής, εντός της οποίας ο εναγόμενος υποχρεούταν να καταθέσει στη γραμματεία του άνω δικαστηρίου τα βιβλία και το λογαριασμό των εισπράξεων και εξόδων της πολυκατοικίας μαζί με τα λοιπά δικαιολογητικά στοιχεία της διαχείρισης. Η άνω απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου κοινοποιήθηκε με επιμέλεια του ενάγοντος προς τον εναγόμενο στις 4-7-2012, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθ. …/4-7-2012 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών …….. και από την επομένη ημέρα της επίδοσης άρχισε η τριακονθήμερη προθεσμία για την κατάθεση των δικαιολογητικών λογοδοσίας, που έληξε στις 3-8-2012. Κατά της προαναφερθείσας με αριθ. 2090/2012 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ο εναγόμενος άσκησε την από 16-7-2012 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./18-7-2012 έφεσή του κατά του ενάγοντος, παραπονούμενος για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης και συνακόλουθα την απόρριψη της αγωγής λογοδοσίας. Επί της έφεσης αυτής εκδόθηκε η με αριθ. 465/2014 απόφαση του Εφετείου Πειραιά, η οποία απέρριψε την άνω έφεση ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι ασκήθηκε κατά μη οριστικής απόφασης, δεδομένου ότι από την επίδοση της απόφασης μέχρι την άσκηση της έφεσης δεν είχε παρέλθει η τριακονθήμερη προθεσμία που είχε ταχθεί για την παροχή λογοδοσίας εκ μέρους του εναγομένου. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος δεν κατέθεσε τα δικαιολογητικά λογοδοσίας εντός της ταχθείσας τριακονθήμερης προθεσμίας από την επίδοση σ’ αυτόν της εκκαλουμένης με αριθ. 2090/2012 απόφασης (βλ. και σχετική ομολογία του στη σελ. 3, στίχ. 21-26 της υπό κρίση έφεσής του). Με την παρέλευση δε της άνω προθεσμίας η ανωτέρω απόφαση κατέστη οριστική ως προς την υποχρέωση για λογοδοσία, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 477 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. Ακολούθως, η εν όλω οριστική πλέον αυτή απόφαση επιδόθηκε εκ νέου, κατ’ άρθρο 128 παρ. παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, από τον ενάγοντα διαχειριστή (στη θέση του οποίου υπεισήλθε από 12-12-2011 ο ήδη εφεσίβλητος) στον εναγόμενο στις 16-7-2014, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη με επίκληση από τον ενάγοντα υπ’ αριθ. ……/16-7-2014 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ………… Έτσι, η υπό κρίση έφεση του εναγομένου, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου στις 23-11-2016, είναι εκπρόθεσμη, κατά το βάσιμο περί τούτου και εξεταζόμενο και αυτεπάγγελτα ισχυρισμό του εφεσίβλητου, αφού ασκήθηκε μετά την πάροδο της τριακονθήμερης προθεσμίας του άρθρου 518 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. από την επομένη της επίδοσης προς τον εκκαλούντα της εκκαλούμενης οριστικής απόφασης. Συνεπώς, η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη (άρθρο 532 Κ.Πολ.Δ.) και να καταδικαστεί ο εκκαλών στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που κατατέθηκε από τον εκκαλούντα για την άσκηση της έφεσης (άρθρο 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ, όπως ισχύει).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την από 11-11-2016 και με αριθ. έκθ. κατάθ. …./23-11-2016 έφεση κατά της με αριθ. 2090/2012 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 647 επ. Κ.Πολ.Δ.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε πεντακόσια (500,00) ευρώ.
Και
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου των διακοσίων (200,00) ευρώ, που κατατέθηκε από τον εκκαλούντα με τα υπ’ αριθ. ….. παράβολα Δημοσίου και τα υπ’ αριθ. …….. παράβολα ΤΑΧ.ΔΙΚ, ποσού είκοσι (20,00) ευρώ εκάστου των τεσσάρων πρώτων και εξήντα (60,00) ευρώ εκάστου των λοιπών.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 4 Απριλίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ