Αριθμός απόφασης 183 /2018
Αριθμός κατάθεσης δικογράφου 1165/1028/2015
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ειδική Διαδικασία εργατικών διαφορών
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου και τη γραμματέα Δ.Π..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 2 Νοεμβρίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των διαδίκων:
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά της υπ΄αριθμ. 430/10-2-2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517, 518§2 ΚΠολΔ), δοθέντος ότι δεν προκύπτει ούτε άλλωστε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης ενώ η δημοσίευση της τελευταίας έλαβε χώρα στις 10-2-2015 και η κατάθεση της έφεσης στη γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 16-11-2015 (βλ. την υπ΄αριθμ. …../16-11-2015 έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο). Κατά συνέπεια η υπό κρίση έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία (άρθρ. 533§1 ΚΠολΔ).
Με την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως …./2013 αγωγή, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία εργατικών διαφορών), η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι δυνάμει διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου πλήρους απασχόλησης, που καταρτίστηκαν προφορικά κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην αγωγή χρονικά διαστήματα με κάθε εναγόμενο, προσελήφθη για να εργαστεί ως υπάλληλος των περιπτέρων, που εκμεταλλευόταν ο καθένας από αυτούς στη Σαλαμίνα αντί συμφωνηθέντος μισθού ποσού 600 ευρώ. Ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια της απασχόλησης της σε κάθε εναγόμενο, παρείχε την εργασία της ανελλιπώς επί επτά ημέρες εβδομαδιαίως και δώδεκα ώρες ημερησίως, επιπλέον δε κατά την απασχόληση της στον πρώτο εναγόμενο παρείχε νυχτερινή εργασία. Ότι οι εναγόμενοι δεν κατέβαλαν σε αυτή το σύνολο των νομίμων αποδοχών της σύμφωνα με την Εθνική Κλαδική ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις εμπορικές επιχειρήσεις όλης της χώρας των ετών 2008-2009, που κηρύχθηκε υποχρεωτικά από 5-8-2008 (ΥΑ 69041/3230/6-10-2008 ΦΕΚ Β 2137/15-10-2008), από την οποία δεσμεύονταν από το χρόνο σύναψης της καθόσον τόσο η ίδια δηλ. η ενάγουσα όσο και οι εναγόμενοι ήταν μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών, που συμβλήθηκαν κατά τη σύναψη της. Ότι για το λόγο αυτό αμφότεροι οι εναγόμενοι της οφείλουν διαφορές δεδουλευμένων, αμοιβή για την παροχή υπερεργασίας κατά τις καθημερινές, αμοιβή για κατ΄ εξαίρεση υπερωρία, που πραγματοποίησε τις καθημερινές, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις αργίες, προσαύξηση 75% λόγω παροχής εργασίας τις Κυριακές και τις αργίες, επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, αποδοχές αδείας, επιδόματα αδείας, αμοιβή για την εργασία της κατά τα Σάββατα, ο δε πρώτος εναγόμενος και προσαύξηση 25% λόγω παροχής νυχτερινής εργασίας, όπως κάθε επιμέρους αιτούμενο κονδύλιο προσδιορίζεται κατ΄ είδος, χρόνο παροχής εργασίας και οφειλόμενο ποσό. Ότι άλλως σε περίπτωση ακυρότητας των συμβάσεων εργασίας της για οποιονδήποτε λόγο, τα ποσά, που αφορούν καθένα από τα ανωτέρω κονδύλια, οφείλονται σε αυτή σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού αφού απορρέουν από ακύρως παρασχεθείσα εργασία και αντιστοιχούν στην ωφέλεια, που αποκόμισαν οι εναγόμενοι, η οποία συνίσταται στις αποδοχές, που θα κατέβαλαν σε άλλον εργαζόμενο, που θα απασχολούσαν με έγκυρη σύμβαση εργασίας υπό τις ίδιες συνθήκες εργασίας (ειδικότητα, καθήκοντα) με εκείνες της ενάγουσας. Με ιστορική βάση αυτά τα περιστατικά η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν ο μεν πρώτος το συνολικό ποσό των 28.662,63 ευρώ, ο δε δεύτερος το συνολικό ποσό των 21.233,83 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη και καταδίκασε λόγω της ήττας της την ενάγουσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των αντιδίκων της. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την υπό κρίση έφεση της η εκκαλούσα-ενάγουσα για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολο της η ασκηθείσα από την ίδια αγωγή.
Tο δικόγραφο της έφεσης πρέπει να περιέχει τουλάχιστον έναν σαφή και ορισμένο λόγο, διαφορετικά απορρίπτεται και αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη (ΑΠ 1537/2006 Δ 2007 238, ΑΠ 356/2002 ΕΕργΔ 2003 1174). Οι λόγοι της έφεσης πρέπει να διατυπώνονται με σαφήνεια, δηλ. να περιγράφονται με ακρίβεια τα συγκεκριμένα σφάλματα της προσβαλλομένης απόφασης, τα οποία δικαιολογούν την εξαφάνιση του διατακτικού της ή εκείνα τα συγκεκριμένα νέα γεγονότα, που δικαιολογούν τη μεταρρύθμιση της. Επίσης οι λόγοι της έφεσης πρέπει να είναι ορισμένοι, δηλ. να καθορίζονται με πληρότητα και σαφήνεια οι αιτιάσεις, που αποδίδονται στην προσβαλλομένη απόφαση, ώστε να μπορεί να οριοθετηθεί η εξουσία του Εφετείου και να είναι αυτό σε θέση να κρίνει το νόμιμο και το βάσιμο των λόγων αυτών (ΑΠ 128/2008 Δ 2008 659, ΑΠ 1129/1995 ΕλλΔνη 1997 591).
Στην υπό κρίση περίπτωση με τον πρώτο λόγο έφεσης, που φέρει στο δικόγραφο της έφεσης τον τίτλο ‘’εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των νομικών διατάξεων και υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών σε αυτές’’ η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι η εκκαλουμένη έκρινε ότι: ‘’…Τέλος, ως προς την ύπαρξη αοριστίας της αγωγής, για το λόγο ότι, ενόψει της ειδικής αμφισβήτησης των εναγομένων με τις προτάσεις, που κατέθεσαν, ότι δεν είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων, που συμβλήθηκαν κατά τη σύναψη της Εθνικής Κλαδικής ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις εμπορικές επιχειρήσεις όλης της χώρας των ετών 2008-2009, η ενάγουσα πράγματι δεν απέδειξε, ως όφειλε κατ΄άρθρο 224 εδ. β ΚΠολΔ, με τις προτάσεις της και την επ΄ αυτών προσθήκη, ότι τόσο η ίδια όσο και οι εναγόμενοι ήταν μέλη των συμβληθέντων συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών, σημειώνεται ότι δεν υφίσταται αοριστία. Ειδικότερα, δεδομένου ότι η προαναφερόμενη κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας, κηρύχθηκε υποχρεωτική από τις 5-8-2008 με την ΥΑ 69041/3230/6-10-2008 (ΦΕΚ Β 2137/15-10-2008), αφενός καλύπτει το χρονικό διάστημα απασχόλησης της ενάγουσας στον δεύτερο εναγόμενο, αφετέρου ως προς τον πρώτο εναγόμενο, η επέκταση της διά της κήρυξης της γενικώς υποχρεωτικής και πέρα από τα πρόσωπα, που είναι μέλη των συμβληθέντων εργατικών και εργοδοτικών οργανώσεων, έχει ως αποτέλεσμα όχι την αοριστία της αγωγής αλλά την εφαρμογή, αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, για το χρονικό διάστημα, που προηγείται της κήρυξης της ως γενικώς υποχρεωτικής, της προγενέστερης της, ισχύουσας ως γενικώς υποχρεωτικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, ώστε η επικαλούμενη από την ενάγουσα Εθνική Κλαδική ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις εμπορικές επιχειρήσεις όλης της χώρας των ετών 2008-2009, να καταλαμβάνει τη σχέση εργασίας της με τον πρώτο εναγόμενο από 5-8-2008 και εξής (βλ. σχετικά ΑΠ 1409/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)’’. Ακολούθως η εκκαλούσα αφού παραθέτει αυτούσια τη μείζονα πρόταση της υπ΄αριθμ. 1561/2011 απόφασης του Αρείου Πάγου, αναφέρει στο δικόγραφο της έφεσης: ‘’συνεπώς, έσφαλε κατά τα ανωτέρω η εκκαλούμενη και πρέπει να εξαφανιστεί’’. Ο λόγος αυτός της έφεσης κρίνεται απορριπτέος ως απαράδεκτος λόγω αοριστίας καθώς κατά τα εκτεθέντα ανωτέρω στη μείζονα δεν διατυπώνονται με σαφήνεια, δηλ. δεν περιγράφονται με ακρίβεια τα συγκεκριμένα σφάλματα της προσβαλλομένης απόφασης, τα οποία δικαιολογούν την εξαφάνιση του διατακτικού της. Ειδικότερα δεν καθορίζονται με πληρότητα και σαφήνεια οι αιτιάσεις, που αποδίδονται στην προσβαλλομένη απόφαση, ώστε να μπορεί να οριοθετηθεί η εξουσία του παρόντος Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου και να είναι αυτό σε θέση να κρίνει το νόμιμο και το βάσιμο του συγκεκριμένου λόγου.
Κατά τα λοιπά ως προς το δεύτερο λόγο έφεσης, που αφορά κακή εκτίμηση των αποδείξεων, από τις ένορκες καταθέσεις των νομίμως εξετασθέντων μαρτύρων, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, την υπ΄αριθμ. ……/1-11-2017 ένορκη βεβαίωση, η οποία ελήφθη ενώπιον της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ……….. με επιμέλεια της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των αντιδίκων της (βλ. προσκ. τις υπ΄αριθμ. …../27-10-2017 και ……/27-10-2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών …….), την υπ΄αριθμ. …../26-9-2014 ένορκη βεβαίωση, η οποία ελήφθη ενώπιον της Ειρηνοδίκη Νίκαιας με επιμέλεια των εναγομένων και ήδη εφεσιβλήτων μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της αντιδίκου τους (βλ. τα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου) και όλα ανεξαιρέτως τα νομίμως προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα, χωρίς να παραλείπεται κανένα από αυτά κατά την ουσιαστική διερεύνηση της υπόθεσης ακόμη και αν δεν μνημονεύονται ρητά παρακάτω, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Ο πρώτος εναγόμενος και ήδη πρώτος εφεσίβλητος …… εκμεταλλευόταν μέχρι το μήνα Αύγουστο του έτους 2010 περίπτερο, το οποίο βρίσκεται στη Σαλαμίνα επί της οδού . …. ενώ ο δεύτερος εναγόμενος και ήδη δεύτερος εφεσίβλητος ……… εκμεταλλεύεται περίπτερο, το οποίο βρίσκεται επίσης στη Σαλαμίνα επί της οδού ……. στην περιοχή ……. Δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, που καταρτίστηκε προφορικά μεταξύ του πρώτου εναγομένου και της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας την 1η Ιουλίου 2010, η τελευταία προσελήφθη την ίδια ημέρα για να παρέχει την εργασία της στο περίπτερο, που εκείνος εκμεταλλευόταν επί της οδού . ….., επί πενθήμερο εβδομαδιαίως και τέσσερις ώρες ημερησίως από ώρα 12.00 έως 16.00 έναντι συμφωνηθέντος μηνιαίου μισθού ποσού 600 ευρώ. Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα παρείχε ανελλιπώς την εργασία της σύμφωνα με το ανωτέρω ωράριο όχι μόνο τις καθημερινές αλλά και τα Σαββατοκύριακα καθώς και τις αργίες μέχρι τις 16-8-2010, οπότε αποχώρησε οικειοθελώς από την εργασία της. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα ουδόλως αποδείχθηκε απασχόληση της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας ως υπαλλήλου του πρώτου εναγομένου πριν από το προαναφερθέν χρονικό διάστημα αλλά ούτε και εργασία της κατά τις βραδινές ώρες από ώρα 22.00 έως 6.00. Ειδικότερα ως προς την απασχόληση της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας δεν κρίνονται πειστικές η ένορκη κατάθεση της μάρτυρα …….., η οποία εξετάστηκε ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με επιμέλεια της και οι υπ΄αριθμ. ……../21-11-2012 ένορκες βεβαιώσεις των ……….., που ελήφθησαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ….. ., οι οποίες νομίμως λαμβάνονται υπόψη προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων καθώς ελήφθησαν στα πλαίσια συζήτησης προγενέστερης αγωγής της ενάγουσας, η οποία απερρίφθη ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας με την υπ΄αριθμ. 5419/2013 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (ΑΠ 621/2014, ΑΠ 137/2012, ΑΠ 2104/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τούτο διότι όχι μόνο δεν ενισχύονται από άλλο αποδεικτικό μέσο αλλά αντίθετα αναιρούνται τόσο από τα προσκομιζόμενα με επίκληση από τον πρώτο εναγόμενο έντυπα ‘’Ζ’’ της ταμειακής μηχανής του περιπτέρου, από τα οποία προκύπτει ότι αυτό περαίωνε τις εργασίες του καθημερινά περί ώρα 22.30, όσο και από τη χορηγηθείσα σε ανύποπτο χρόνο στον πρώτο εναγόμενο από 2-10-2010 υπεύθυνη δήλωση της ενάγουσας, στην οποία ως μόνο χρονικό διάστημα απασχόλησης της αναφέρεται εκείνο από 1-7-2010 έως 16-8-2010 χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω επιφύλαξη. Επιπροσθέτως δεν αποδείχθηκε απασχόληση της ενάγουσας στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου επί της οδού ………. κατά το χρονικό διάστημα από 1-9-2010 έως 30-6-2011. Συγκεκριμένα τόσο η ενόρκως εξετασθείσα ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου μάρτυρας κατά τη συνεδρίαση της 23ης Σεπτεμβρίου 2014 αλλά και κατά τη συνεδρίαση της 9ης Απριλίου 2013, οπότε συζητήθηκε η απορριφθείσα λόγω αοριστίας προγενέστερη αγωγή της ενάγουσας όσο και οι χορηγήσαντες τις ένορκες βεβαιώσεις αορίστως αναφέρουν περί της εργασίας της ενάγουσας στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου ισχυριζόμενοι ότι έχουν άμεση αντίληψη περί αυτού ενώ τα διαλαμβανόμενα στην ένορκη κατάθεση και τις ένορκες βεβαιώσεις διαψεύδονται από τα ανωτέρω αναφερθέντα έγγραφα. Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η μάρτυρας ……….. στην ένορκη κατάθεση της, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την υπ΄αριθμ. 5419/2013 απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης ανέφερε ότι καθ’ όλο το έτος 2010 μέχρι το καλοκαίρι του έτους 2011 δεν είδε κανέναν άλλο να εργάζεται στο περίπτερο ισχυριζόμενη ότι μόνο η ενάγουσα απασχολείτο σε αυτό, σε έλεγχο του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, που διενεργήθηκε στις 11-12-2010 περί ώρα 15.55 δηλ. εντός του επιδίκου χρονικού διαστήματος και του επικαλούμενου από την ενάγουσα ωραρίου της (από 10.00 έως 22.00), ο μόνος που βρέθηκε να εργάζεται εκεί ήταν ο δεύτερος εργαζόμενος. Επιπροσθέτως, ενώ η ενάγουσα στην αγωγή της ισχυρίζεται ότι εργαζόταν στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου καθημερινά επί επτά ημέρες την εβδομάδα από ώρα 10.00 έως 22.00, ο ………. στην υπ΄αριθμ. ……./21-11-2012 ένορκη βεβαίωση του αναφέρει ότι ο ίδιος τη μετέφερε από την εργασία της στο περίπτερο του πρώτου εναγομένου επί της οδού ………. ώρα 3.00 τη νύχτα προς το Κέντρο Υγείας Σαλαμίνας λόγω προβλήματος υγείας, που αντιμετώπισε (κωλικό του νεφρού), αλλά η ενάγουσα αντιμετώπισε το πρόβλημα αυτό από τις 19-9-2010 έως τις 24-9-2010 σε ημερομηνίες δηλ. κατά τις οποίες, όπως επικαλείται στην αγωγή της εργαζόταν στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου (οδός ………) μέχρι ώρα 22.00 και σύμφωνα με τα προσκομισθέντα νόμιμα με επίκληση έγγραφα έτυχε περίθαλψης στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας Πειραιά και στο Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας ‘’Θριάσιο’’. Περαιτέρω τα όσα αναφέρει στην υπ΄αριθμ. …../21-11-2012 ένορκη βεβαίωση η ……., δεν προέρχονται από ιδία αντίληψη καθώς αυτό, που γνωρίζει από ιδία αντίληψη ως γειτόνισσα είναι πως έβλεπε την ενάγουσα να φεύγει και να επιστρέφει στην οικία της, της οποίας τα κλειδιά της άφηνε γιατί έλειπε πολλές ώρες στην εργασία της, όπως της έλεγε. Ως προς δε το υπόλοιπο περιεχόμενο της εν λόγω ένορκης βεβαίωσης, συνάγεται ότι αυτό απορρέει από διηγήσεις της ενάγουσας λόγω της φιλικής τους σχέσης ενώ ως προς την ένορκη βεβαίωση του ………. πρέπει να επισημανθεί ότι στερείται αξιοπιστίας παρά το γεγονός ότι ο χορηγήσας αυτή αναφέρει ότι έβλεπε συνεχώς την ενάγουσα και στο εν λόγω περίπτερο, επειδή λόγω της φύσης της εργασίας του (οδηγός ταξί) εκινείτο σε όλο το νησί της Σαλαμίνας δεδομένου ότι στο σύνολο της η ένορκη βεβαίωση είναι ανακριβής σε σχέση με τα προαναφερθέντα έγγραφα. Επιπροσθέτως η κρίση του Δικαστηρίου περί μη απασχόλησης της ενάγουσας στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου επί της οδού ……….κατά το χρονικό διάστημα από 1-9-2010 έως 30-6-2011 ενισχύεται από: α) την εγγραφή της ενάγουσας στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ για το χρονικό διάστημα από 8-12-2009 έως 18-1-2012 (βλ. την προσκομισθείσα από την ίδια με επίκληση υπ΄αριθμ. πρωτ. ………/18-1-2012 βεβαίωση του ΟΑΕΔ), β) τη μη υπογραφή από την ίδια των τιμολογίων πώλησης και δελτίων αποστολής εμπορευμάτων, που αποστέλλονταν στα περίπτερα των εναγομένων, γ) το γεγονός ότι η ίδια η ενάγουσα στην από 2-10-2012 και υπ΄ αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως αίτηση της κατ΄ άρθρο 4§1 ν. 3869/2010 ενώπιον του Ειρηνοδικείου Σαλαμίνας, αναφέρει ότι είναι μακροχρόνια άνεργη και από το έτος 2008 είναι εγγεγραμμένη στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ, ενώ δεν είναι θεμιτό ο ασκών ένδικα βοηθήματα απευθυνόμενος στη Δικαιοσύνη να αναφέρει εκ διαμέτρου αντίθετα περιστατικά ενώπιον διαφορετικών Δικαστηρίων ανάλογα με τις επιδιώξεις του, δ) τις ανακριβείς καταγγελίες της ενάγουσας στην Επιθεώρηση Εργασίας ως προς το πρόσωπο του εργοδότη της και τα χρονικά διαστήματα απασχόλησης της σε κάθε εναγόμενο σε αντιπαραβολή με τους διαλαμβανόμενους στο δικόγραφο της αγωγής ισχυρισμούς (βλ. τα προσκομισθέντα με επίκληση από την ίδια δελτία εργατικής διαφοράς μετά από τις από 6-7-2011 και 2-8-2011 προσφυγές της σε βάρος του δευτέρου και του πρώτου εναγομένου αντίστοιχα). Με βάση όλα τα ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι δεν αποδεικνύεται παροχή εργασίας εκ μέρους της ενάγουσας στο περίπτερο του δευτέρου εναγομένου επί της οδού ……… κατά το χρονικό διάστημα από 1-9-2010 έως 30-6-2011 ενώ κατ΄ ανατροπή του τεκμηρίου του άρθρου 38§1 ν.1892/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 ν. 2639/1998 και 2 ν. 3846/2010, η ενάγουσα παρείχε την εργασία της δυνάμει άτυπης αλλά έγκυρης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας μερικής απασχόλησης στον πρώτο εναγόμενο μόνο κατά το χρονικό διάστημα από 1-7-2010 έως 16-8-2010, για το οποίο όμως, όπως η ίδια ομολογεί το αγωγικό δικόγραφο, η ενάγουσα δεν εγείρει σε βάρος του πρώτου εναγομένου καμία αξίωση καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών.
Κατά συνέπεια το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση του, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατέληξε στην ίδια κρίση και απέρριψε την αγωγή ως κατ΄ ουσία αβάσιμη δεν έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, που προσκομίστηκαν ενώπιον του, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται η εκκαλούσα με τους σχετικούς λόγους έφεσης κρίνονται απορριπτέα. Επομένως πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της η υπό κρίση έφεση και να καταδικαστεί η εκκαλούσα λόγω της ήττας της (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την έφεση και απορρίπτει αυτή στην ουσία.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των επτακοσίων πενήντα (750) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς την παρουσία των διαδίκων ή των πληρεξουσίων δικηγόρων τους στις 14 Μαρτίου 2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ