ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
TAKTΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 689/2019
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη – Εισηγητή και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό στοιχείο Α´ από 28.9.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2018 έφεση του εν μέρει ηττηθέντος πρώτου εναγόμενου και η υπό στοιχείο Β´ από 20.8.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2018 έφεση του, επίσης εν μέρει ηττηθέντος, ενάγοντος, κατά της οριστικής απόφασης 2813/2018 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία, αφού απορρίφθηκε η από 20.2.2017 αγωγή ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες, έγινε εν μέρει δεκτή κατά του πρώτου εναγόμενου, έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται ούτε από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης, δεν παρήλθε δε διετία από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 §§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §2 του Κ.Πολ.Δ., όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015). Περαιτέρω, οι εφέσεις αυτές αρμοδίως φέρονται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011), ενώ έχουν κατατεθεί τα σχετικά παράβολα για κάθε μία, ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 §3Α. περ. γ´ του Κ.Πολ.Δ., όπως προκύπτει από τα με αριθμούς ……. και ………. ηλεκτρονικά παράβολα του Υπουργείου Οικονομικών, σε συνδυασμό με τις από 27.9.2018 και 28.9.2018 βεβαιώσεις εξόφλησης της Άλφα Τράπεζας και της Τράπεζας Πειραιώς αντίστοιχα. Πρέπει, επομένως, να γίνουν (οι εφέσεις) τυπικά δεκτές (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και, αφού συνεκδικαστούν, διότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία, είναι συναφείς μεταξύ τους και, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 και 246 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθούν περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 §1 του ίδιου Κώδικα), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
ΙΙ. Με την από 20.2.2017 αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων (ήδη εκκαλών στην υπό στοιχείο Β´ έφεση), – μορφολόγος – σχεδιαστής – διακοσμητής, ισχυρίστηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος, ενεργώντας ατομικά και για λογαριασμό των λοιπών εναγομένων – εξωχώριων εταιρειών, τις οποίες ελέγχει, είναι ο αληθινός τους ιδιοκτήτης και λειτουργούν με αχυράνθρωπους διευθυντές, του ανέθεσε στα γραφεία του στη …., περί το τέλος Απριλίου 2014, τη μελέτη του σκάφους του BD, με ιδιοκτήτρια την εταιρεία με την επωνυμία “………” και τη μελέτη δημιουργίας χώρων ευεξίας (spa) σε συγκρότημα εννέα ημιτελών κατοικιών, που βρίσκονται στη ….., κυριότητας ανά τρεις, στις λοιπές εναγόμενες. Ότι η μελέτη του σκάφους παραδόθηκε και, κατόπιν αρκετών οχλήσεών του προς τον πρώτο εναγόμενο, εξοφλήθηκε. Ότι, σχετικά με τις κατοικίες στη …., ο τελευταίος, μετέβαλε γνώμη και του ζήτησε να προβεί σε μελέτη μεταρρύθμισής τους σε εννέα κατοικίες, συμπεριλαμβανομένου και του περιβάλλοντος εξωτερικού τους χώρου, η οποία τελικά, ολοκληρώθηκε, μετά από μακρόχρονη εργασία και υποδείξεις του πρώτου εναγομένου και των συνεργατών του, εγκρίθηκε και παραδόθηκε. Ότι η αμοιβή του για το τελευταίο έργο συμφωνήθηκε, κατ’ αποκοπή, στο ποσό των 200.000 ευρώ, πλέον Φ.Π.Α. και εξόδων. Ότι, τελικά, υπογράφηκε σύμβαση εκπόνησης χωροταξικού σχεδιασμού μόνο για τις ειδικά αναφερόμενες τρεις εκ των ως άνω κατοικιών, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης, ποσού 117.000 ευρώ, όχι όμως για τις λοιπές κατοικίες, ιδιοκτησίας της τρίτης και της τέταρτης των εναγομένων, εξαιτίας της αποφυγής εμφάνισης του πρώτου εναγόμενου. Ότι το έργο αυτό ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε, έναντι δε της συμφωνημένης αμοιβής, του καταβλήθηκε μόνο το ποσό των 75.000 ευρώ και οφείλεται ακόμη ποσό 125.000 ευρώ. Ότι επιπλέον ο πρώτος εναγόμενος του ανέθεσε και τα ακόλουθα έργα : 1. στις 3.6.2014, το σχεδιασμό παραλιακής έκτασης, στο ….. Αττικής, όπου θα κατασκευαζόταν αναψυκτήριο – μπαρ παραλίας, έναντι αμοιβής 35.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, 2. στις 5.7.2014, τη σύνταξη χωροταξικής μελέτης και το σχεδιασμό εσωτερικού και εξωτερικού χώρου με διάφορες λύσεις, για ακίνητο, με εγκαταλελειμμένη κατασκευή στο στάδιο του μπετόν, επιφάνειας 4.500 τ.μ. σε τέσσερα επίπεδα, κείμενου επί του ……. χλμ. της παραλιακής Λεωφόρου ……. (θέση …….), ιδιοκτησίας της εταιρείας …., έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 45.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, πλέον ποσών 2.500 ευρώ και 1.500 ευρώ, που δαπάνησε για έξοδα και αμοιβή γεωλόγου και τοπογράφου αντίστοιχα, για τη σύνταξη επιπλέον μελετών, κατόπιν εντολής του (πρώτου εναγόμενου), 3. τον Οκτώβριο του 2014, το σχεδιασμό τριών καταστημάτων, ενός αναψυκτηρίου, ενός δίχωρου εμπορίας όπλων και ενός εμπορίας στρατιωτικών ειδών, πίσω από τη ΓΑΔΑ, επί της οδού ……, έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 10.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, 4. στις 22.7.2014, το σχεδιασμό εξαρχής ως κατοικίας, ακινήτου στο Κορωπί (………. Κορωπίου), ιδιοκτησίας της εταιρείας ….., στο οποίο είχε αρχίσει η ανέγερση οικοδομής, στο στάδιο του μπετόν, με άδεια αναψυκτηρίου, έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 20.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, πλέον ποσού 2.800 ευρώ, που δαπάνησε για έξοδα και αμοιβή τοπογράφου για τη σύνταξη μεταγενέστερης μελέτης για τη διαφορετική χρήση του εξωτερικού χώρου όλης της έκτασης του οικοπέδου και την εξωτερική μορφή του κτιρίου, κατόπιν συμφωνίας με τον πρώτο εναγόμενο, 5. στις 23.10.2014, το σχεδιασμό εξαρχής ως κατοικίας, ακινήτου στη Βάρη – … (θέση …….), ιδιοκτησίας της εταιρείας ….., στο οποίο οι οικοδομικές εργασίες είχαν σταματήσει στο στάδιο των εκσκαφών, έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 20.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ (το έργο δεν ολοκληρώθηκε, διότι δεν ήταν εφικτή η επικοινωνία με τον πρώτο εναγόμενο για να συνεννοηθούν), 6. περί τα τέλη Οκτωβρίου 2014, το σχεδιασμό και την ανακαίνιση γραφείου στην οδό …….., στην Αθήνα, έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 10.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ 2.300 ευρώ, το οποίο εξοφλήθηκε και τιμολογήθηκε ο ένοικος του γραφείου …………., 7. το Φεβρουάριο 2015, τη μελέτη και το σχεδιασμό των εισόδων του κτιρίου των γραφείων του (πρώτου εναγομένου), το μαντρότοιχο και το φουαγέ του κτιρίου, που βρίσκονταν στη Γλυφάδα Αττικής (περιοχή ………), έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 6.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, 8. τον Οκτώβριο του 2014, τη διερεύνηση, ενδεχόμενη χρήση και υποβολή προτάσεων για οικόπεδο στην Αγ. Μαρίνα Αττικής, εμβαδού 20 στρεμμάτων, έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 5.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, καθώς και ποσού 3.500 ευρώ, που κατέβαλε για συμφωνημένη αμοιβή τοπογράφου για την εκπόνηση τοπογραφικών σχεδίων με καμπύλες, κατ’ εντολή του (πρώτου εναγομένου) και 9. τη μελέτη σχεδιασμού του σαλονιού της θαλαμηγού Α. και ενός υδρομασάζ, στο χώρο της πλώρης, με ειδική εύκολη πρόσβαση έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 1.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ καθώς και τη ρύθμιση και επισκευή των κουρτινών της ως άνω θαλαμηγού και την προμήθεια της θαλαμηγού BA με ακρυλικές κατασκευές σχεδιασμού του (ενάγοντος), έναντι συμφωνηθείσας αμοιβής 1.180 ευρώ, πλέον ΦΠΑ. Ότι, παρά την αναγνώριση των οφειλών του, ατομικά και για λογαριασμό των λοιπών εναγομένων, ο πρώτος εναγόμενος, πλην του με αριθμό 6 έργου, δεν κατέβαλε τις υπόλοιπες οφειλόμενες κατ’ αποκοπή αμοιβές. Ότι μετά τις 11.7.2015, που ο τελευταίος συναντήθηκε με τον υιό του (ενάγοντος), κατέστη αδύνατη η οποιαδήποτε επαφή μαζί του ή με τους εκπροσώπους του, με τον τρόπο δε αυτό κατήγγειλε σιωπηρά το με αριθμό 5, ως άνω έργο. Ότι, αν και εκτέλεσε τα ως άνω έργα, πλην του τελευταίου (με αριθμό 5), το οποίο καταγγέλθηκε σιωπηρά πριν την ολοκλήρωσή του, δεν του έχει καταβληθεί η συμφωνηθείσα αμοιβή. Κατόπιν τούτων και ύστερα από περιορισμό του αιτήματος της αγωγής, με τις προτάσεις του, κατά το ποσό των 650 ευρώ, ως προς το με αριθμό 4 ως άνω έργο, ζήτησε να υποχρεωθεί ο πρώτος εναγόμενος να του καταβάλει το ποσό των 277.830 ευρώ, από το οποίο ποσό 117.000 ευρώ εις ολόκληρον με τη δεύτερη εναγομένη και από ποσό 66.666 ευρώ εις ολόκληρον με καθεμία από τις τρίτη και τέταρτη εναγόμενες. Τα ανωτέρω δε ποσά (ζήτησε) εντόκως από τις 11.9.2014, επομένη της αναγνώρισης των οφειλών του, άλλως από τις 29.7.2015, ημερομηνία, κατά την οποία όχλησε τους εναγομένους, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, αφού απέρριψε την αγωγή ως αόριστη ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες, κρίνοντας ότι έχει διεθνή δικαιοδοσία (άρθρα 4 §1 και 7 §1 περ. α, β του Κανονισμού Ε.Ε. 1215/2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις), την έκρινε ως αρκούντως ορισμένη κατά τον πρώτο εναγόμενο. Περαιτέρω, τη δέχθηκε ως νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 681, 694, 700, 340, 345 και 346 του Α.Κ., πλην των αιτημάτων για την καταβολή τόκων από την επόμενη της αναγνώρισης των οφειλών και της όχλησης, τα οποία απέρριψε, το πρώτο ως μη νόμιμο και το δεύτερο ως αόριστο. Στη συνέχεια, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, για την οποία σημειωτέον είχε καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις σχετικές προσαυξήσεις υπέρ τρίτων, και ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τον πρώτο εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 237.530 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τόσο ο πρώτος εναγόμενος, όσο και ο ενάγων, για τους διαλαμβανόμενους στις ως άνω εφέσεις τους λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε, κατά τον μεν πρώτο εναγόμενο, ν’ απορριφθεί καθ’ ολοκληρίαν η αγωγή, κατά τον δε ενάγοντα, να γίνει δεκτή η αγωγή και ως προς τις τρεις τελευταίες εναγόμενες, αλλά και στο σύνολό της για τον πρώτο (εναγόμενο).
ΙΙΙ. Με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο Α´ έφεσης ο εκκαλών – πρώτος εναγόμενος ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εσφαλμένα εφαρμόζοντας το νόμο, δεν απέρριψε ως αόριστη την από 20.2.2017 αγωγή του ενάγοντος, αφού ο τελευταίος δεν προσκόμισε καμία έγγραφη σύμβαση υπογεγραμμένη, δεν επικαλέστηκε κάποιο τιμολόγιο, το οποίο να εξέδωσε και ν’ αποτυπώνεται η αμοιβή του, δεν εξήγησε ποια αμοιβή αφορά στην κάθε επιμέρους εργασία του, ενώ δεν επικαλέστηκε ούτε προσκόμισε πινάκιο αμοιβής, όπως απαιτείται για την αμοιβή όλων των ειδικοτήτων, που υπάγονται στο ΤΕΕ. Με το πιο πάνω (στη σκέψη ΙΙ) περιεχόμενο η αγωγή περιέχει όλα τα στοιχεία, που απαιτούνται από τις διατάξεις των άρθρων 681 και 694 εδ. α´ του Α.Κ., ήτοι των συμβάσεων μίσθωσης έργου, που καταρτίσθηκαν, των έργων που συμφωνήθηκαν, της εκτέλεσης και παράδοσης αυτών στον εργοδότη, καθώς και της αμοιβής που συμφωνήθηκε (ad hoc Α.Π. 162/2018, Α.Π. 5/2016 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 329/2007 Νο.Β. 2008, σελ. 1839), όσον αφορά δε στην αιτούμενη αμοιβή του (εργολάβου) λόγω καταγγελίας της με αριθμό 5 σύμβασης αναφέρεται, για το ορισμένο της αγωγής, εκτός από τη σύμβαση έργου που καταρτίστηκε, το έργο που συμφωνήθηκε και τη συμφωνηθείσα αμοιβή και το ότι η καταγγελία αυτή έλαβε χώρα πριν από την περάτωση του έργου (ad hoc Α.Π. 778/2013, Α.Π. 105/2001, Εφ.Αθ. 1410/2013 και Εφ.Αθ. 507/2012 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Αντίθετα, εφόσον η αμοιβή συμφωνήθηκε κατ’ αποκοπή, δεν ήταν απαραίτητο να εκτίθεται στο δικόγραφο της αγωγής, εάν η αμοιβή είχε συμφωνηθεί κατά μονάδα εργασίας και ποιες ποσότητες στις συμφωνηθείσες μονάδες από κάθε εργασία εκτελέστηκαν (ad hoc Α.Π. 338/2016, Α.Π. 233/2016 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 329/2007 ό.π.), ούτε ο τρόπος κατάρτισης της σύμβασης έργου, δηλαδή εάν επρόκειτο για έγγραφη ή προφορική κατάρτιση, εφόσον για την εν λόγω σύμβαση δεν απαιτείται η τήρηση έγγραφου τύπου (ad hoc Α.Π. 508/2008 Νο.Β. 2008, σελ. 2088 και Α.Π. 329/2007 ό.π.). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι η αγωγή, με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα, περιέχει κατά τρόπο σαφή και ορισμένο τα πραγματικά περιστατικά στα οποία θεμελιώνεται η επικαλούμενη απαίτηση του ενάγοντος – εφεσίβλητου στην υπό στοιχείο Α´ έφεση, ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος της ως άνω έφεσης.
ΙV. Με τον τρίτο λόγο της υπό στοιχείο Α´ έφεσης ο πρώτος εναγόμενος ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εσφαλμένα εφαρμόζοντας το νόμο, έκρινε εαυτό αρμόδιο κατά τόπο να δικάσει την αγωγή, ενώ έπρεπε να την παραπέμψει στο αρμόδιο Δικαστήριο, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Και τούτο διότι, όπως ισχυρίζεται, εφόσον, υπό τα εκτιθέμενα στις προτάσεις του, απέδειξε ότι δεν συνάφθηκε με τον ενάγοντα καμία σύμβαση έργου και, κατά συνέπεια, δεν του οφείλει κάποιο ποσό, δεν τύγχανε εφαρμογής η συντρέχουσα ειδική δωσιδικία της δικαιοπραξίας και το κατά τόπον αρμόδιο δικαστήριο έπρεπε να καθοριστεί με βάση τη γενική δωσιδικία της κατοικία αυτού, ως εναγομένου, που βρίσκεται στη Βάρη Αττικής. Ωστόσο, η δωσιδικία της δικαιοπραξίας, συντρέχει ανεξαρτήτως του εάν αμφισβητείται ή όχι η κατάρτιση της δικαιοπραξίας. Για τη θεμελίωσή της αρκεί ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για διαφορά που αφορά καταρτισμένη δικαιοπραξία εν ζωή. Εάν αποδειχθεί ότι η δικαιοπραξία, η οποία είναι γενεσιουργός του επιδίκου δικαιώματος, δεν καταρτίστηκε, η αγωγή δεν παραπέμπεται στο δικαστήριο της γενικής νόμιμης δωσιδικίας, αλλά απορρίπτεται για ουσιαστικούς λόγους, στις αμφοτεροβαρείς δε συμβάσεις κρίσιμος είναι ο τόπος εκπλήρωσης της παροχής του εναγομένου, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της επίδικης αξίωσης (Εφ.Αθ. 1250/2009 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Εφ.Αθ. 2447/2006 Ελλ.Δ/νη 2006, σελ. 1461). Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 321 του Α.Κ., αν και περιέχεται στις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, έχει διφυή χαρακτήρα. Δηλαδή οι συνέπειές της είναι και δικονομικές, διότι παρέχουν τη δυνατότητα στο δανειστή να εναγάγει ενώπιον του δικαστηρίου του τόπου της κατοικίας του τον οφειλέτη, από τον οποίο ζητείται να του καταβάλει χρηματική οφειλή, θεσπιζόμενης έτσι με τις διατάξεις αυτές (33 Κ.Πολ.Δ. και 321 Α.Κ.) συντρέχουσας δωσιδικίας για τη ρύθμιση διαφοράς με το αμέσως προαναφερθέν περιεχόμενο (Εφ.Θεσ. 180/2010 Αρμ. 2013, σελ. 764). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο απέρριψε την ένσταση της κατά τόπο αναρμοδιότητας, που νομότυπα πρόβαλλε ο πρώτος εναγόμενος, ορθά ερμήνευσε και εφήρμοσε τις προαναφερόμενες διατάξεις και συνακόλουθα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο σχετικός λόγος της υπό στοιχείο Α´ έφεσης.
- Με το δεύτερο λόγο της υπό στοιχείο Β´ έφεσης ο ενάγων εκθέτει ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εφαρμόζοντας εσφαλμένα το νόμο, απέρριψε την αγωγή του ως αόριστη, ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες, ενώ αναφερόταν ρητά στην αγωγή ότι ο πρώτος εναγόμενος του έδωσε την εντολή εκτέλεσης όλων των αναφερόμενων σ’ αυτήν (αγωγή) έργων, ενεργώντας ατομικά, αλλά και ως εκπρόσωπος των λοιπών εναγομένων – εξωχώριων εταιρειών, που λειτουργούσαν με διευθυντές αχυράνθρωπους. Με τέτοιο όμως περιεχόμενο δεν ήταν ορισμένη η από 20.2.2017 αγωγή, με την οποία έμμεσα ζητούνταν η άρση της αυτοτέλειας των τελευταίων (κεφαλαιουχικών εταιρειών), αφού έπρεπε να εκτίθενται τα πραγματικά εκείνα περιστατικά, σύμφωνα με τα οποία ο πρώτος εναγόμενος, υπό την ιδιότητά του ως βασικός μέτοχος των λοιπών εναγομένων – εταιρειών, χρησιμοποίησε τη νομική προσωπικότητα αυτών, ως παρένθετα πρόσωπα, για να καταστρατηγήσει το νόμο και να προκαλέσει δολίως ζημία στον ενάγοντα ή για να αποφύγει την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του, καθώς και ότι, οι πράξεις των εταιρειών αυτών συνιστούσαν ατομικές ενέργειες του ανωτέρω, ως κυρίαρχου μετόχου αυτών, που σκόπιμα παραλλάσσονταν, ώστε να συνέχονται με την εταιρεία, από την οποία αθέμιτα επιχειρούνταν να αποκοπούν, ούτε ότι οι εταιρείες αυτές δεν είχαν επαρκή χρηματοδότηση, εταιρική οργάνωση, το απαραίτητο προσωπικό και επιχειρηματική δράση, αλλά χρησιμοποιούνταν προς όφελος του τελευταίου (ad hoc Μον.Εφ.Πειρ. 111/2017, Μον.Εφ.Πειρ. 149/2015, Εφ.Πειρ. 473/2011 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Εφ.Αθ. 4801/2009 Ελλ.Δ/νη 2010, σελ. 250, Εφ.Πειρ. 567/2008 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Εφ.Πειρ. 213/2007 ΔΕΕ. 2007, σελ. 1074), ώστε να δικαιολογείται η αιτούμενη άρση του μανδύα της νομικής προσωπικότητάς τους για τη στοιχειοθέτηση εις ολόκληρον ευθύνης τους (Ολ.Α.Π. 2/2013 Νο.Β. 2013, σελ. 363, Α.Π. 537/2016 και Α.Π. 149/2013 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Τα ανωτέρω στοιχεία είναι απαραίτητα, διότι δεν συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά μόνη η συγκέντρωση των περισσότερων ή και όλων των μετοχών ανώνυμης εταιρείας ή των μεριδίων εταιρείας περιορισμένης ευθύνης σε ένα μόνον πρόσωπο, ακόμη και αν αυτό είναι ο διευθύνων σύμβουλος ή ο διαχειριστής της εταιρείας και την ελέγχει έτσι τυπικά και ουσιαστικά (Ολ.Α.Π. 5/1996 Ελλ. Δ/νη 1996, σελ. 1046), αφού αναγνωρίζεται από το δίκαιο η μονοπρόσωπη κεφαλαιουχική εταιρεία (ανώνυμη, ναυτική ή Ε.Π.Ε.), η οποία και διατηρεί την οικονομική αυτοτέλεια του νομικού προσώπου της έναντι του φυσικού προσώπου, στο οποίο ανήκουν οι μετοχές ή τα μερίδιά της. Δεν συνιστά επίσης, καταχρηστική συμπεριφορά η επιλογή μιας κεφαλαιουχικής εταιρείας για την άσκηση μέσω αυτής επιχειρηματικής δραστηριότητας από έναν ή περισσότερους επιχειρηματίες, με σκοπό να λειτουργήσει η εταιρεία ως μηχανισμός απορρόφησης των τυχόν δυσμενών συνεπειών της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους, αφού το σκοπό ακριβώς αυτό προορίσθηκε να εξυπηρετεί η κεφαλαιουχική εταιρεία. Περαιτέρω, δε συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά, κατά την παραπάνω έννοια, ούτε η ταύτιση των συμφερόντων της εταιρείας με αυτά του βασικού μετόχου ή εταίρου της ή η συστηματική απ’ αυτούς παροχή εγγυήσεων υπέρ της εταιρείας, ούτε η εμφάνισή τους ως των ουσιαστικών φορέων της ασκούμενης από την εταιρεία επιχείρησης, αφού η εταιρεία εξυπηρετεί σε τελική ανάλυση τα συμφέροντα των προσώπων αυτών, τα οποία με την παροχή από μέρους τους εγγυήσεων για λογαριασμό της εταιρείας διασφαλίζουν αντίστοιχα και τα δικά τους συμφέροντα κατά θεμιτό ασφαλώς τρόπο, ενώ αλληλένδετη με την ιδιότητα του βασικού μετόχου ή εταίρου είναι η εμφάνιση των προσώπων αυτών ως των ουσιαστικών φορέων της επιχειρηματικής εταιρικής δράσης (Ολ.Α.Π. 2/2013 και Α.Π. 537/2016 ό.π.). Εξάλλου, στην αγωγή δεν αναφέρεται ούτε ότι οι δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες – εταιρείες ανέθεσαν, δια των νομίμων εκπροσώπων τους, στον ενάγοντα τα αναφερόμενα έργα, ώστε να νομιμοποιούνται κι αυτές παθητικά. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που απέρριψε την αγωγή ως αόριστη, ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και πρέπει ν’ απορριφθεί ο λόγος αυτός της υπό στοιχείο Β´ έφεσης. Εξάλλου, λόγω της απόρριψης της αγωγής ως προς τις εναγόμενες αυτές επιβλήθηκε η δικαστική δαπάνη τους σε βάρος του ενάγοντος. Κρίνοντας έτσι, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ορθά εφάρμοσε το νόμο, και πρέπει να απορριφθεί ο περί του αντιθέτου – όγδοος λόγος της υπό στοιχείο Β´ έφεσης, αφού η ερμηνεία των κανόνων δικαίου δεν ήταν ιδιαίτερα δυσχερής, σε βαθμό ώστε να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, κατ’ άρθρο 179 του Κ.Πολ.Δ., εφόσον ως προς τους εφαρμοστέους κανόνες δικαίου αυτούς δεν κυμαίνεται η νομολογία, ούτε το ζήτημα έχει παραπεμφθεί προς κρίση στην Ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας (αντίθετα, έχει ήδη επιλυθεί, τέσσερα έτη πριν την άσκηση της αγωγής, το ζήτημα της άρσης της νομικής προσωπικότητας κεφαλαιουχικής εταιρείας για τη στοιχειοθέτηση εις ολόκληρον ευθύνης του νομικού προσώπου, με το φυσικό πρόσωπο, που καταστρατηγεί το νόμο περί εταιρειών για να προκαλέσει δολίως ζημία στον αντισυμβαλλόμενό του), ούτε υφίστανται περισσότερες ερμηνευτικές εκδοχές, (Ε. Μπαλογιάννη / Μ. Γεωργιάδου σε Χαρούλα Απαλαγάκη ΚΠΟΛΔ, Έκδοση 4η, 2016, Τόμος 1ος, άρθρο 179 αρ. 3, σελ. 569 και Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Ι, Έκδοση 2η, 2018, άρθρο 179 αρ. 3, σελ. 309). Σημειωτέον ότι ο ενάγων δεν επικαλούνταν στοιχεία για την άρση της αυτοτέλειας των εναγομένων αυτών – νομικών προσώπων και της επέκτασης της ευθύνης τους εις ολόκληρον με τον ενάγοντα.
VΙ. Με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο Β´ έφεσης ο ενάγων εκθέτει ότι οι εναγόμενοι κατέθεσαν εκπρόθεσμα προτάσεις, επειδή εξαιτίας της καταστατικής έδρας των δεύτερης, τρίτης και τέταρτης εναγομένων, που βρίσκεται στο εξωτερικό, παρατάθηκε η προθεσμία κατάθεσης προτάσεων όλων των εναγομένων κατά τριάντα ημέρες, αν και η πραγματική έδρα των εναγομένων αυτών – εταιρειών βρίσκεται στην ημεδαπή, οπότε δεν δικαιολογείται τέτοια παράταση της προθεσμίας των προτάσεων, κατ’ άρθρο 237 §1 εδ. γ´ του Κ.Πολ.Δ. Κατά συνέπεια, όπως ισχυρίζεται ο ενάγων, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έπρεπε να εκδικάσει την υπόθεση ερήμην αυτών και όχι κατ’ αντιμωλία, όπως έκανε. Ο λόγος αυτός της έφεσης είναι προεχόντως απαράδεκτος, αφού, λόγος αναίρεσης, κατ’ άρθρο 559 αρ. 6 του Κ.Πολ.Δ., και κατ’ επέκταση και ως λόγος έφεσης, υπάρχει, μόνο όταν παρά το νόμο και ιδίως παρά τις σχετικές με την επίδοση διατάξεις, ο διάδικος δικάστηκε ερήμην, εξ αντιδιαστολής δε, όχι και όταν ο διάδικος δικάστηκε κατ’ αντιμωλία, ενώ έπρεπε να δικαστεί ερήμην (Α.Π. 1982/2017, Α.Π. 481/2016, Α.Π. 166/2011 και Α.Π. 1689/2009 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).
VΙΙ. Με τον τρίτο λόγο της υπό στοιχείο Β´ έφεσης ο ενάγων ισχυρίζεται ότι έσφαλε η εκκαλουμένη, επειδή δεν έλαβε υπόψη της τις ένορκες βεβαιώσεις ………./2017, που προσκομίστηκαν από τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενες. Όπως προκύπτει από την επισκόπηση της πρωτόδικης απόφασης, οι ανωτέρω ένορκες βεβαιώσεις, οι οποίες, ως ιδιαίτερο και αυτοτελές αποδεικτικό μέσο, πρέπει να αναφέρονται ρητά στην απόφαση (Α.Π. 1708/2018 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 800/2016 Νο.Β. 2016, σελ. 558), δεν λήφθηκαν υπόψη, αν και κατέστησαν κοινά αποδεικτικά μέσα με μόνη την προσκόμισή τους (Α.Π. 1789/2006 Ελλ.Δ/νη 2007, σελ. 481 και Α.Π. 312/2001 Ελλ.Δ/νη 2001, σελ. 1288). Και τούτο, ανεξαρτήτως της απόρριψης της αγωγής, ως προς τις εναγόμενες αυτές, λόγω αοριστίας. Επομένως, ο λόγος αυτός της έφεσης είναι βάσιμος, ωστόσο, δεν θα εξαφανιστεί άνευ ετέρου η εκκαλουμένη, αλλά θα ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο τούτο, τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα (Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Ι, Έκδοση 2η, 2018, άρθρο 520 αρ. 22, σελ. 812, Σ. Σαμουήλ Η έφεση, Έκδοση ΣΤ, αρ. 542, σελ. 233, Κεραμέας / Κονδύλης / Νίκας, Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Ι, άρθρο 520 αρ. 19, σελ. 928 και Βασ. Βαθρακοκοίλης Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Γ, άρθρο 520, αρ. 34, σελ. 261).
VΙΙΙ. Με τον έβδομο λόγο της υπό στοιχείο Β´ έφεσης ο ενάγων ισχυρίζεται ότι έσφαλε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, επειδή απέρριψε ως αόριστο το αίτημα της αγωγής του για την καταβολή τόκων ως προς τις αιτούμενες εργολαβικές αμοιβές, από τις 29.7.2015, οπότε και έλαβε χώρα έγγραφη όχλησή του. Το αίτημα αυτό ήταν ορισμένο και νόμιμο, αφού, κατά τα άρθρα 340 και 341 §1 του Α.Κ., ο οφειλέτης ληξιπρόθεσμης παροχής γίνεται υπερήμερος, αν προηγήθηκε δικαστική ή εξώδικη όχληση του δανειστή (Α.Π. 634/2018 και Α.Π. 460/2018 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), τέτοια δε όχληση είναι, υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή, έχει λάβει χώρα, στις 27.9.2015 και μάλιστα εγγράφως. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι το αίτημα αυτό περί καταβολής τόκων ήταν αόριστο και ως τέτοιο το απέρριψε, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και πρέπει να γίνει δεκτός, ως και κατ’ ουσία βάσιμος, ο λόγος αυτός της έφεσης.
ΙΧ. Ως προς τους λοιπούς λόγους των εφέσεων, από την επανεκτίμηση των ένορκων βεβαιώσεων …./2.6.2017, …./2.6.2017 και …/6.6.2017 ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ……., τις οποίες επικαλείται ο ενάγων και λήφθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση του πρώτου εναγομένου, με την έκθεση επίδοσης …./23.3.2017 της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών, …….., και των ενόρκων καταθέσεων ……./3.7.2017, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, τις οποία επικαλούνται και προσκομίζουν αντίστοιχα οι πρώτος, δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εναγόμενοι και λήφθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση του ενάγοντος, με τις εκθέσεις επίδοσης …/27.6.2017 του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών ……., …./28.6.2017 της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………., …./27.6.2017 της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείο Αθηνών …….. και …./28.6.2017 της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών …….. αντίστοιχα (άρθρα 421, 422 §1 και 424 του Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύουν μετά την προσθήκη τους με το άρθρο δεύτερο §3 του άρθρου 1 του ν. 4335/2015), από την επισκόπηση των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 §1γ΄, 448 §2 και 457 §4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και από το σύνολο των εγγράφων που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα (επαναφέρονται νομίμως οι προτάσεις από τη συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο του πρώτου εφεσίβλητου – εναγομένου, έστω και αυτούσιες, διότι καλύπτονται από την υπογραφή των πληρεξούσιων δικηγόρων του στις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης και έτσι καθίστανται ενιαίες – Α.Π. 258/2019, Α.Π. 794/2017, Α.Π. 696/2017, Α.Π. 1064/2015, Α.Π. 946/2015 και Α.Π. 982/2013 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, απορριπτόμενου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού του ενάγοντος) είτε προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη (σημειωτέον ότι η τυχόν αναφορά πιο κάτω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 1001/2012 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 1628/2003 Ελλ.Δ/νη 2004, σελ. 724), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Ο ενάγων είναι μορφολόγος – διακοσμητής και διατηρεί ατομική επιχείρηση με το διακριτικό τίτλο “…………”, που βρίσκεται στον Πειραιά, επί της οδού …………. Περί τα τέλη Απριλίου του 2014, ο πρώτος εναγόμενος – επιχειρηματίας, ανέθεσε στον τελευταίο τα έργα της μελέτης ανακαίνισης και σχεδιασμού του σκάφους – θαλαμηγού “BD” και τη μελέτη δημιουργίας χώρων ευεξίας (spa) σε συγκρότημα εννέα ημιτελών οικοδομών στον …… της νήσου Μυκόνου των Κυκλάδων. Από τα ανωτέρω έργα αυτό του σκάφους δεν αποτελεί αντικείμενο της από 20.2.2017 αγωγής. Όσον αφορά στο έργο στη Μύκονο, αρχικά ανατέθηκε από τον τελευταίο στον ενάγοντα η μελέτη δημιουργίας χώρων ευεξίας (spa), στο συγκρότημα των εννέα ημιτελών οικοδομών και ξεκίνησε η υλοποίησή του. Όμως, κατά το στάδιο της παρουσίασης των αρχικών σχεδίων, προοπτικών και μελετών, ο πρώτος εναγόμενος μετέβαλε γνώμη και ζήτησε από τον ενάγοντα να προβεί σε μελέτη μεταρρύθμισης των πιο πάνω ημιτελών οικοδομών σε εννέα κατοικίες, συμπεριλαμβανομένου και του εξωτερικού χώρου, που τις περιέβαλε. Η εργολαβική αμοιβή του ενάγοντος συμφωνήθηκε στο ποσό των 200.000 ευρώ και ειδικότερα, από 15.000 ευρώ για κάθε κατοικία και 65.000 ευρώ για τον εξωτερικό χώρο αυτών. Την ανάθεση του έργου από τον πρώτο εναγόμενο και την αποδοχή του από τον ενάγοντα επιβεβαίωσε, με την ένορκη εξέτασή του …../2017 και ο συνεργάτης – υιός του τελευταίου, ο οποίος εργαζόταν στο γραφείο του ενάγοντος – πατέρα του και είχε ιδία γνώση αλλά και με την ένορκη εξέτασή της, …../2017, η σχεδιάστρια ……….., επίσης εργαζόμενη στο ίδιο γραφείο, η οποία, τον Οκτώβριο του 2014 επισκέφθηκε τις κατοικίες αυτές, μαζί με ομάδα συνεργατών τους. Μάλιστα, ο πρώτος εναγόμενος συνέταξε ένα ανυπόγραφο, χωρίς ημερομηνία, σημείωμα, όπου αναφερόταν το κόστος των δύο έργων, του σκάφους και των κατοικιών της Μυκόνου και η καταβολή των συμφωνηθέντων ποσών σε δόσεις. Στο ίδιο αυτό σημείωμα του πρώτου εναγομένου είχαν αναγραφεί και δύο διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, καθώς και τηλέφωνα συνεργατών του τελευταίου. Εξάλλου, η σύναψη της σύμβασης και το ύψος της κατ’ αποκοπή αμοιβής του ενάγοντος αποδεικνύεται και από το προσκομιζόμενο έγγραφο, με αριθμό σχετικού 47, στην πίσω σελίδα του οποίου φέρει την υπογραφή του πρώτου εναγομένου, όπου αναγράφεται, μεταξύ άλλων, “ΜΥΚΟΝΟΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟ 9 ΒΙΛΕΣ Χ 15,000 = 135,000 ΟΙΚΟΠΕΔΟ + ΔΙΑΦΟΡΑ = 65.000” και κάτωθι αυτής της εγγραφής η καταβολή μέρους της εργολαβικής αμοιβής 50.000 ευρώ, στις 10.9.2014. Την υπογραφή του στο έγγραφο αυτό αρνείται ο πρώτος εναγόμενος, ωστόσο, συγκρινόμενη μ’ εκείνη του ιδίου στο από 12.2.2015 έγγραφο παραλαβής της τελικής παρουσίασης των εννέα κατοικιών στη Μύκονο και με την από 1.6.2017 εξουσιοδότησή του προς τους πληρεξούσιους δικηγόρους του, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, αποδεικνύεται ότι η υπογραφή αυτή του ανήκει. Για την ολοκλήρωση των μελετών των κατοικιών της Μυκόνου ο ενάγων επισκέφθηκε, το Σεπτέμβριο του 2014, τις ημιτελείς κατοικίες στη Μύκονο, από κοινού με τον πρώτο εναγόμενο, συνοδευόμενοι και από συνεργάτες τους, προκειμένου να γίνει αυτοψία του χώρου και να επιτευχθούν οι επιθυμητές τροποποιήσεις, ενώ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, μετέβη (ο ενάγων) εκ νέου στη Μύκονο, τόσο με συνεργάτη του πρώτου εναγομένου, όσο και με δικούς του (συνεργάτες). Επιπλέον, όσον αφορά στο έργο αυτό, στις 17.11.2014, ο ….. ….., παρέλαβε για λογαριασμό του πρώτου εναγόμενου και σε ηλεκτρονική μορφή, την τελική παρουσίασή του και ειδικότερα : α) εννέα βιβλία παρουσίασης με τοπογραφικά σχέδια, φωτογραφίες, σχέδια κατοικιών, προοπτικά σχέδια μελέτης, β) ένα βιβλίο παρουσίασης με σχέδια εξωτερικών χώρων οικοπέδου, τοπογραφικά σχέδια, προοπτικά σχέδια μελέτης και επιλεγμένα εσωτερικά σχέδια / προτάσεις, γ) ένα βιβλίο με το σχεδιασμό για τις πέργκολες, δ) σχέδια διαμόρφωσης / διαστασολογήσεις σε κλίμακα 1:50 με σκοπό την ανάρτησή τους στα επιμέρους εργοτάξια και ε) ένα βιβλίο διαμορφωμένο για τον επιβλέποντα μηχανικό, τα οποία προσκομίζονται. Εξάλλου, τις ανωτέρω τελικές μελέτες παρέλαβαν τόσο ο πρώτος εναγόμενος όσο και ο ……….., στις 12.2.2015 και 13.1.2015 αντίστοιχα. Σημειωτέον ότι στις 10.9.2014, ο ………. είχε παραλάβει, για λογαριασμό του ……………., σε ηλεκτρονική μορφή, τοπογραφικό σχέδιο, φωτογραφίες και σχέδια κατοικιών, που αποτύπωναν την κατάσταση των εννέα κατοικιών, στη Μύκονο, την ως άνω ημερομηνία αυτή. Όπως, μάλιστα, κατέθεσε η σχεδιάστρια στο γραφείο του ενάγοντος, ………., η διαδικασία εκτύπωσης και παράδοσης όλων των ανωτέρω μελετών, επαναλήφθηκε αρκετές φορές, με υψηλό κόστος, επειδή ο πρώτος εναγόμενος προωθούσε την πώληση των κατοικιών αυτών σε τρίτους αγοραστές. Κατά την παραλαβή των ανωτέρω μελετών ουδεμία αντίρρηση ή επιφύλαξη έλαβε χώρα από τον πρώτο εναγόμενο ή τους συνεργάτες του. Εξάλλου, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος ανέθεσε στον ενάγοντα και άλλα έργα. Ειδικότερα, στις 3.6.2014, του ανέθεσε το σχεδιασμό παραλιακής έκτασης, που βρίσκεται στο Λαγονήσι Αττικής, με σκοπό την κατασκευή αναψυκτηρίου – μπαρ παραλίας. Ο ενάγων παρέλαβε τον ελλιπή φάκελο του ακινήτου, ο οποίος, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του υιού του (ενάγοντος), ενημερώθηκε από υπαλλήλους του γραφείου, με επισκέψεις στις αρμόδιες υπηρεσίες και προέβη σε εφαρμογή και καταμέτρηση από συνεργάτη του γραφείου του τοπογράφο μηχανικό, φωτογράφηση του χώρου και σχεδιασμό του. Ο φάκελος σχεδιασμού που υλοποιήθηκε από το γραφείο του ενάγοντος και παραδόθηκε στον πρώτο εναγόμενο, περιείχε μία κάτοψη αποτύπωσης, δύο κατόψεις προτάσεων χώρων, έξι τομές, τέσσερα τοπογραφικά σχέδια, δύο αξονομετρικά τριών διαστάσεων υπάρχουσας κατάστασης, ένα αξονομετρικό τριών διαστάσεων πρότασης και τρία προοπτικά σχέδια, ο οποίος (φάκελος) και προσκομίζεται. Η σύναψη της σύμβασης και το ύψος της κατ’ αποκοπή αμοιβής του ενάγοντος αποδεικνύεται, εκτός από τις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις των συνεργατών του τελευταίου, και από το προσκομιζόμενο έγγραφο με αριθμό σχετικού 47, στην πίσω σελίδα του οποίου φέρει την υπογραφή του πρώτου εναγομένου, όπου ο τελευταίος, διέγραψε το ποσό της αμοιβής των 35.000 ευρώ, που είχε σημειωθεί και έγραψε αυτή των 15.000 ευρώ. Σημειωτέον ότι για το ύψος της αμοιβής που δέχθηκε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (35.000 ευρώ), δεν υπάρχει σχετικός λόγος έφεσης από τον εναγόμενο αυτόν. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, στις αρχές Ιουλίου του έτους 2014, ο πρώτος εναγόμενος παρέδωσε στον ενάγοντα φάκελο ακινήτου, επί της παραλιακής Λεωφόρου Αθηνών – Σουνίου (37,5 χλμ.), θέση ……., φερόμενης ιδιοκτησίας της εταιρείας ………, επί του οποίου βρισκόταν κατασκευή στο στάδιο του μπετόν, επιφάνειας 4.500 τ.μ., σε τέσσερα επίπεδα. Για το ακίνητο αυτό ανατέθηκε από τον πρώτο εναγόμενο στον ενάγοντα η σύνταξη χωροταξικής μελέτης και ο σχεδιασμός εσωτερικού και εξωτερικού χώρου με διάφορες λύσεις. Στην εκτέλεση του έργου αυτού είχε συμμετοχή και η απασχολούμενη στο γραφείο του ενάγοντος – σχεδιάστρια, ………, όπως κατέθεσε κατά την ένορκη εξέτασή της, προετοιμάζοντας κατόψεις αποτύπωσης και προτάσεις διάφορων χώρων και σχέδια αξονομετρικά τριών διαστάσεων και προοπτικά. Επίσης, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του υιού του ενάγοντος και συντονιστή των έργων ………., η σχετική μελέτη δουλευόταν επί πέντε μήνες, έγιναν έξι επισκέψεις της ομάδας σχεδιασμού και καινούργια τοπογραφικά με καμπύλες, ώστε να προκύψουν οι υπερβάσεις για την τακτοποίηση επιφανειών, η οποία θα λάμβανε χώρα μεταγενέστερα, δημιουργήθηκε δε και video παρουσίασης, μελέτη η οποία προσκομίζεται. Επιπλέον και με τη σύμφωνη γνώμη του πρώτου εναγομένου, απασχολήθηκε τοπογράφος, καθώς και ο γεωλόγος ………, για τη μελέτη του υπεδάφους, λόγω ύπαρξης προβλήματος στάθμης υδάτων στο υπόγειο 2, όπου γέμιζε με νερά σε ύψος 80 εκατοστών, επειδή δεν είχε δημιουργηθεί στεγανή λεκάνη στο κτίριο, αυτός δε συνέταξε και σχετικό πόρισμα ενδεδειγμένων ενεργειών για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Εξάλλου, περί τα τέλη Ιουλίου του 2014, παραδόθηκε στον ενάγοντα από τον πρώτο εναγόμενο ο φάκελος ακινήτου, που βρίσκεται στη θέση ……… του Δήμου Κορωπίου, φερόμενης ιδιοκτησίας της εταιρείας …….. Στο ακίνητο αυτό, στο οποίο είχε αρχίσει η ανέγερση οικοδομής, κατόπιν έκδοσης άδειας αναψυκτηρίου, βρισκόμενη στο στάδιο του μπετόν, ζητήθηκε από τον πρώτο εναγόμενο να σχεδιαστεί από την αρχή ως κατοικία, στη συνέχεια δε, ζητήθηκε μελέτη για διαφορετική χρήση του εξωτερικού χώρου όλων των στρεμμάτων του ακινήτου και για την εξωτερική πλευρά του κτιρίου. Ο φάκελος σχεδιασμού, που υλοποιήθηκε από το γραφείο του ενάγοντος και παραδόθηκε στον πρώτο εναγόμενο, περιείχε κατόψεις αποτύπωσης, δεκαεννέα κατόψεις προτάσεων χώρων, δύο τομές, δύο τοπογραφικά σχέδια, δώδεκα αξονομετρικά τριών διαστάσεων και είκοσι τρία προοπτικά σχέδια, που επίσης προσκομίζονται. Η σύναψη της σύμβασης αποδεικνύεται, εκτός από τις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις των συνεργατών του ενάγοντος και από το προαναφερόμενο έγγραφο, με αριθμό σχετικού 47, στην πίσω σελίδα του οποίου φέρει την υπογραφή του πρώτου εναγομένου, όπου ο τελευταίος διέγραψε το ποσό της αμοιβής των 60.000 ευρώ συνολικά (40.000 ευρώ για την εσωτερική διαμόρφωση της κατοικίας και 20.000 ευρώ για την εξωτερική διαμόρφωση), που είχε σημειωθεί και ανέγραψε αυτό των 50.000 ευρώ. Σημειωτέον ότι για το ύψος της αμοιβής που συμφωνήθηκε (60.000 ευρώ) δεν έχει προσβληθεί η εκκαλουμένη με σχετικό λόγο έφεσης από τον εναγόμενο αυτόν. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, το Φεβρουάριο του 2015, ο πρώτος εναγόμενος ανέθεσε στον ενάγοντα το έργο της μελέτης και του σχεδιασμού των εισόδων του κτιρίου των γραφείων του, το μαντρότοιχο και το φουαγέ του κτιρίου, που βρίσκονταν στη Γλυφάδα Αττικής (περιοχή …….), η οποία ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε. Ο σχετικός φάκελος περιείχε δύο όψεις περίφραξης και δεκατρία προοπτικά σχέδια προτάσεων. Η ανάθεση του έργου αποδεικνύεται, εκτός από τον προσκομισθέντα φάκελο αυτού και από τις ένορκες καταθέσεις των ……… και ………., συνεργατών στο γραφείο του ενάγοντος. Εξάλλου, τον Οκτώβριο του 2014, ο πρώτος εναγόμενος παρέδωσε στον ενάγοντα, φάκελο ακινήτου, στην Αγ. Μαρίνα Αττικής, επιφάνειας είκοσι στρεμμάτων και του ανέθεσε τη διερεύνηση ενδεχόμενης χρήσης του, καθώς και την υποβολή σχετικών προτάσεων προς τούτο. Ο ενάγων ανέθεσε στον τοπογράφο ………… το σχετικό έλεγχο, ο οποίος συνέταξε την από 31.10.2014 τεχνική έκθεση, σύμφωνα με την οποία το σχετικό αγροτεμάχιο βρίσκεται στη ζώνη Α, εκτός σχεδίου και εκτός οικισμού και οι επιτρεπόμενες χρήσεις είναι για δημόσια και δημοτικά καθιστικά και για εγκαταστάσεις παραγωγής αιολικής ενέργειας. Η ανάθεση του έργου αποδεικνύεται από την προσκομιζόμενη τεχνική έκθεση του ως άνω τοπογράφου, την ηλεκτρονική αλληλογραφία του ενάγοντος με τον πρώτο εναγόμενο (σχετικό έγγραφο με αριθμό 91) και από την ένορκη κατάθεση του …………, υιού του ενάγοντος και συνεργάτη στην επιχείρησή του. Ως προς τα ανωτέρω έργα, πρέπει να σημειωθεί ότι το πράγμα, επί του οποίου γίνεται το έργο, δεν είναι αναγκαίο να ανήκει στην κυριότητα του εργοδότη, αλλά μπορεί να ανήκει σε οποιονδήποτε (Βαλτούδης σε Απόστ. Γεωργιάδη ΣΕΑΚ Τόμος Ι, άρθρο 681 αρ. 3, σελ. 1260) και κατά συνέπεια αλυσιτελώς προβάλλεται ο ισχυρισμός του πρώτου εναγομένου, ότι τα ανωτέρω ακίνητα, πλην αυτού του κτιρίου των γραφείων του, στη Γλυφάδα Αττικής (περιοχή ……), δεν ανήκουν στην κυριότητά του και επομένως, ότι εκείνος δεν νομιμοποιούνταν να αναθέσει στον ενάγοντα την εκτέλεσή τους. Επίσης, ο πρώτος εναγόμενος, ισχυρίζεται πως, όταν επιθυμεί να συνάψει μία σύμβαση, το κάνει μόνο εγγράφως, προς απόδειξη δε του ισχυρισμού του αυτού προσκομίζει το από 12.6.2014 ιδιωτικό συμφωνητικό ανάθεσης εκπόνησης χωροταξικού σχεδιασμού, που σύναψε με τον ενάγοντα, για το οποίο ο τελευταίος εξέδωσε το ……/8.7.2014 τιμολόγιο, ποσού 49.999,99 ευρώ. Ο ισχυρισμός του αυτός αντικρούεται, όχι μόνο από τα ανωτέρω αναφερθέντα για το κάθε έργο, αλλά και από το γεγονός ότι το έργο της μελέτης ανακαίνισης και σχεδιασμού του σκάφους – θαλαμηγού “BD”, το οποίο, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, δεν αποτελεί αντικείμενο της υπό κρίση έφεσης, ανατέθηκε, στον ενάγοντα από τον πρώτο εναγόμενο, περί τα τέλη Απριλίου 2014, χωρίς να αποτελεί, τουλάχιστον εμφανώς, ιδιοκτησία του τελευταίου. Ωστόσο και για το έργο αυτό δεν υπογράφηκε σύμβαση και, αφού ολοκληρώθηκε, εξοφλήθηκε από τον πρώτο εναγόμενο, με την καταβολή της συμφωνηθείσας εργολαβικής αμοιβής, του ποσού των 150.000 ευρώ. Εξάλλου, ενώ ο ενάγων ή συνεργάτες από την επιχείρησή του ενημέρωναν, κυρίως μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων, τον πρώτο εναγόμενο για την πορεία των έργων και για διάφορα έγγραφα που απαιτούνταν και μάλιστα σε διευθύνσεις που αυτός (πρώτος εναγόμενος) ή υπάλληλοί του έδωσαν, ουδέποτε απάντησαν πως δεν ενδιαφέρονται ή δεν επιθυμούν τη συνεργασία με τον ενάγοντα. Τέλος, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος, εκτός των ανωτέρω έργων, ανέθεσε στον ενάγοντα και : α) την εκπόνηση μελέτης σχεδιασμού του σαλονιού της θαλαμηγού Α και ενός υδρομασάζ με ειδική εύκολη πρόσβαση στο χώρο της πλώρης, καθώς και β) τη ρύθμιση και επισκευή των κουρτινών της ίδιας θαλαμηγού και την προμήθεια της θαλαμηγού BA με ακρυλικές κατασκευές, σχεδιασμού αυτού (ενάγοντος). Η ανάθεση των έργων αυτών αποδεικνύεται από τους προσκομιζόμενους από τον ενάγοντα φακέλους (σχετικά με αριθμούς 63 και 64), την ηλεκτρονική αλληλογραφία του με τον πρώτο εναγόμενο (σχετικό έγγραφο με αριθμό 106), τις ένορκες καταθέσεις των συνεργατών του ενάγοντος ……… και ………., αλλά και το προαναφερόμενο έγγραφο με αριθμό σχετικού 47, όπου ο πρώτος εναγόμενος διέγραψε το ποσό της αμοιβής των 1.180 και 1.000 ευρώ που είχε σημειωθεί και έγραψε από ποσό των 500 ευρώ για κάθε έργο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι συνάφθηκαν όλες οι ανωτέρω συμβάσεις έργου, ανάμεσα στον ενάγοντα και τον πρώτο εναγόμενο, έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται μ’ αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί ο περί του αντιθέτου – δεύτερος λόγος της υπό στοιχείο Α´ έφεσης. Επιπλέον, ως προς το ανωτέρω ανατεθέν στον ενάγοντα έργο της σύνταξης χωροταξικής μελέτης και του σχεδιασμού εσωτερικού και εξωτερικού χώρου με διάφορες λύσεις επί της παραλιακής Λεωφόρου Αθηνών – Σουνίου (….. χλμ.), θέση ……, φερόμενης ιδιοκτησίας της εταιρείας ……, που ανατέθηκε στον ενάγοντα από τον πρώτο εναγόμενο, συμφωνήθηκε η καταβολή επιπλέον αμοιβής για το γεωλόγο ……, όπως και για τον τοπογράφο, που απασχολήθηκε για το έργο, ποσών 2.500 ευρώ και 1.500 ευρώ αντίστοιχα. Η ξεχωριστή αυτή συμφωνία αποδεικνύεται, εκτός από τις ένορκες βεβαιώσεις των ……… και …….., συνεργατών του ενάγοντος και από το προσκομιζόμενο έγγραφο με αριθμό σχετικού 47, όπου περιλαμβάνονται οι αμοιβές αυτές, τις οποίες ο πρώτος εναγόμενος αποδέχθηκε, έχοντας μάλιστα, κυκλώσει και τσεκάρει τα σχετικά ποσά. Εξάλλου, και ως προς το, επίσης, ανατεθέν στον ενάγοντα έργο του σχεδιασμού οικοδομής, με άδεια αναψυκτηρίου, στη θέση ……… του Δήμου Κορωπίου, ως κατοικίας, φερόμενης ιδιοκτησίας της εταιρείας ….., καθώς και των μελετών για διαφορετική χρήση του εξωτερικού χώρου όλων των στρεμμάτων του ακινήτου και για την εξωτερική πλευρά του κτιρίου, συμφωνήθηκε με τον πρώτο εναγόμενο, η καταβολή επιπλέον αμοιβής ποσού 2.800 ευρώ για την ανάθεση από τον ενάγοντα της σχετικής μελέτης και σε τοπογράφο. Η ξεχωριστή αυτή συμφωνία αποδεικνύεται, εκτός από τις ένορκες βεβαιώσεις των …….. και ……., συνεργατών του ενάγοντος και από το προσκομιζόμενο έγγραφο με αριθμό σχετικού 47, όπου στο εν λόγω έργο αναγράφεται ότι στην αμοιβή για την εξωτερική διαμόρφωση του οικοπέδου, δεν περιλαμβάνεται η αμοιβή των τοπογράφων. Το ύψος δε της αμοιβής, το οποίο και καταβλήθηκε, αποδεικνύεται από τις ένορκες καταθέσεις των συνεργατών του ενάγοντος …….. και ………… Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που απέρριψε την αγωγή, ως αβάσιμη, ως προς τα κονδύλια αυτά, με την αιτιολογία ότι δεν προσκομίστηκαν έγγραφα από τον ενάγοντα για την καταβολή των ποσών αυτών στους ανωτέρω (γεωλόγο και τοπογράφους) εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνει δεκτός ο πέμπτος λόγος της υπό στοιχείο Β´ έφεσης, κατά το πρώτο και το δεύτερο σκέλη του. Και τούτο, διότι δεν αποτέλεσε αντικείμενο της σχετικής σύμβασης η έγγραφη προαπόδειξη της καταβολής των ανωτέρω ποσών. Αντίθετα, αντικείμενο της σύμβασης ανάμεσα στον ενάγοντα και τον πρώτο εναγόμενο ήταν η καταβολή χωριστού ποσού για τις υπηρεσίες που θα παρείχαν στα έργα οι ανωτέρω (γεωλόγος και τοπογράφοι), όπως και έπραξαν. Άλλωστε, οι τελευταίοι δεν νομιμοποιούνται να στραφούν κατά του ενάγοντος, αφού δεν συνδέονται συμβατικά μ’ εκείνον. Αντίθετα, ως προς το έργο της διερεύνησης ενδεχόμενης χρήσης ακινήτου, επιφάνειας είκοσι στρεμμάτων, στην Αγ. Μαρίνα Αττικής και της υποβολής σχετικών προτάσεων, δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη συμφωνίας για την καταβολή επιπλέον αμοιβής σε τοπογράφο, αφού στις ανωτέρω ένορκες βεβαιώσεις των συνεργατών του ενάγοντος ………και ……., δεν γίνεται αναφορά σε συμφωνία για επιπλέον δαπάνη για την ανάθεση του έργου σε τοπογράφο, όπως στις ανωτέρω δύο περιπτώσεις. Άλλωστε, ενόψει του ότι η σχετική – από 31.10.2014 τεχνική έκθεση του τοπογράφου ……… είναι μία λιτή έκθεση, μόλις δέκα στίχων, όπου περιοριζόταν στο συμπέρασμα πως οι επιτρεπόμενες χρήσεις είναι για δημόσια και δημοτικά καθιστικά και για εγκαταστάσεις παραγωγής αιολικής ενέργειας, με βάση τη θέση του αγροτεμαχίου (στη ζώνη Α, εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού προ του έτους 1923), συνοδευόμενη από φωτογραφίες και ένα απλό τοπογραφικό διάγραμμα, χωρίς κλίμακα, κρίνεται ότι πρόκειται για δαπάνη, που περιλαμβάνεται στη συμφωνηθείσα με τον ενάγοντα αμοιβή. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που απέρριψε την αγωγή ως προς το αιτούμενο ποσό των 3.500 ευρώ, έστω και με διαφορετική αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται μ’ αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ν’ απορριφθεί ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχείο Β´ έφεσης, κατά το τρίτο σκέλος του. Εξάλλου, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα, δεν αποδείχθηκε ότι ο πρώτος εναγόμενος ανέθεσε στον ενάγοντα το σχεδιασμό τριών καταστημάτων, που βρίσκονταν πλησίον της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών (ΓΑΔΑ) και συγκεκριμένα, ενός καφέ – αναψυκτηρίου, ενός δίχωρου καταστήματος εμπορίας όπλων και ενός καταστήματος εμπορίας στρατιωτικών ειδών. Ειδικότερα, ο ενάγων δεν ανταποκρίθηκε στο βάρος απόδειξης του ισχυρισμού του αυτού, αφού, μολονότι διατείνεται πως ο ίδιος συναντήθηκε, καθ’ υπόδειξη του πρώτου εναγόμενου, με το δικηγόρο ……., για να συζητήσουν την υλοποίηση του έργου αυτού, και πως σε μία από τις συναντήσεις ήταν παρούσα και η συνεργάτης του – σχεδιάστρια ……., στην ένορκη βεβαίωση της τελευταίας, που προσκομίστηκε, δεν γίνεται μνεία για το έργο αυτό ούτε για παρουσία της σε συνάντηση του ενάγοντος με τον ως άνω δικηγόρο. Εξάλλου, δεν προσκομίζεται ούτε ηλεκτρονική αλληλογραφία για το εν λόγω έργο ούτε αναφέρει κάτι σχετικά μ’ αυτό στην ένορκη βεβαίωσή της η ……… – υπάλληλος της γραμματείας του ενάγοντος, η οποία, λόγω της θέσης της, είχε εποπτεία των ανατιθέμενων έργων, διότι επιμελούνταν της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του τελευταίου, καθώς και των αμοιβών που οφείλονταν. Η μόνη αναφορά στο έργο έγινε από τον υιό του ενάγοντος, ο οποίος, στην ένορκη κατάθεσή του, ανέφερε αορίστως ότι τον Οκτώβριο του 2014, ανατέθηκε το έργο αυτό από τον πρώτο εναγόμενο στον ενάγοντα, χωρίς, ωστόσο, να αναφέρει πως πληροφορήθηκε τα ανωτέρω. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που, με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε ότι δεν συνάφθηκε σύμβαση έργου, ανάμεσα στον ενάγοντα και τον πρώτο εναγόμενο για τα ως άνω τρία καταστήματα, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός – πέμπτος λόγος της υπό στοιχείο Β´ έφεσης. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι περί τα τέλη Οκτωβρίου του 2014, ο πρώτος εναγόμενος παρέδωσε στον ενάγοντα το φάκελο ακινήτου, που βρίσκεται στη Βάρη – …….(θέση ……….του Δήμου Βάρης), που φέρεται ότι ανήκε κατά κυριότητα στην αλλοδαπή εταιρεία …….., προκειμένου να σχεδιαστεί κατοικία εξαρχής, αφού οι οικοδομικές εργασίες στο ακίνητο είχαν σταματήσει στο στάδιο των εκσκαφών. Η ανάθεση του έργου αποδεικνύεται από τον προσκομιζόμενο φάκελο των προσχεδίων, την ηλεκτρονική αλληλογραφία του ενάγοντος με τον πρώτο εναγόμενο (σχετικά έγγραφα που προσκομιζει ο ενάγων 91 και 105) και από τις ένορκες καταθέσεις των ……… και …….., συνεργατών στην επιχείρηση του ενάγοντος. Εξάλλου, το ύψος της εργολαβικής αμοιβής του τελευταίου συμφωνήθηκε στα 20.000 ευρώ, κατ’ αποκοπή, όπως αποδεικνύεται από τις τρεις ένορκες καταθέσεις των συνεργατών στην επιχείρηση του ενάγοντος. Εξάλλου, από την ως άνω ένορκη κατάθεση του ……… αποδείχθηκε ότι, αν και ο ενάγων ετοίμασε προσχέδια για το έργο αυτό, ο πρώτος εναγόμενος δεν συνέπραξε, ώστε να επιλέξει κάποια από τις προτεινόμενες λύσεις, με αποτέλεσμα να συνάγεται ότι από την όλη συμπεριφορά του, ως εργοδότη, πως δεν επιθυμεί να δεσμευτεί από τη σύμβαση αυτή για το μέλλον (σχετ. Α.Π. 1561/2004 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Εφ.Θεσ. 2856/2006 Αρμ. 2007, σελ. 505 και Εφ.Αθ. 5633/1996 Ελλ.Δ/νη 2000, σελ. 194). Και τούτο, διότι η τελευταία επικοινωνία που είχε ο πρώτος εναγόμενος με τον ενάγοντα, για το έργο αυτό, ήταν μέσω του από 24.11.2014 ηλεκτρονικού μηνύματος, έκτοτε δε, παρά τις προσπάθειές του (ενάγοντος), ήταν ανέφικτη η επικοινωνία μαζί του προς τούτο. Εξάλλου, ο πρώτος εναγόμενος ακόμη και όταν συνάντησε, έστω τυχαία, το συνεργάτη και υιό του τελευταίου, στις 11.6.2015, ουδέν ανέφερε περί του έργου αυτού. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου επιρρωννύεται και από τη στάση του πρώτου εναγόμενου, ακόμη και μετά την άσκηση της από 20.2.2017 αγωγής σε βάρος του (από τον ενάγοντα), αφού όχι μόνο δεν συνέπραξε στην ολοκλήρωση του έργου, αλλά αρνήθηκε και τη σύναψη της ίδιας της σύμβασης. Επομένως, εφόσον ο πρώτος εναγόμενος κατήγγειλε τη σύμβαση έργου, αυτή λύθηκε για το μέλλον και υποχρεούνταν να παραλάβει το έργο στην κατάσταση που βρισκόταν κατά την καταγγελία, καταβάλλοντας ολόκληρη τη συμφωνημένη αμοιβή (ad hoc Α.Π. 1283/2017 και Α.Π. 793/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), του ποσού των 20.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε το κονδύλι αυτό της αγωγής, με την αιτιολογία ότι ο ενάγων δεν απέδειξε ποιο μέρος της αμοιβής αναλογεί στις δαπάνες που έκανε, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο, γενομένου δεκτού του έκτου λόγου της υπό στοιχείο Β´ έφεσης. Και τούτο διότι, εκτός του ότι μετά την καταγγελία οφείλεται ολόκληρη η συμφωνημένη αμοιβή, για την αφαίρεση των δαπανών που εξοικονομήθηκαν από τη ματαίωση της σύμβασης, καθώς και οτιδήποτε άλλο ωφελήθηκε ο εργολάβος από άλλη εργασία του ή παρέλειψε με δόλο να ωφεληθεί, απαιτείται η προβολή ένστασης από τον πρώτο εναγόμενο, η οποία ουδόλως προτάθηκε (Α.Π. 1283/2017 και Α.Π. 793/2015 ό.π.). Τέλος, από τα ίδια αποδεικτικά μέσα δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων όχλησε εγγράφως ή προφορικά τον πρώτο εναγόμενο, στις 29.7.2015. Άλλωστε, δεν επικαλείται με τις προτάσεις του τέτοιο έγγραφο όχλησης, στη δε ένορκη κατάθεση της συνεργάτη του ………….., γίνεται αορίστως λόγος για συχνές επιστολές ηλεκτρονικών οχλήσεων, χωρίς, όμως, να αναφέρει κάποια ημερομηνία. Επομένως, τόκοι οφείλονται για τα επιδικασθέντα σε βάρος του πρώτου εναγόμενου ποσά, από την επίδοση της αγωγής.
Χ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι των υπό κρίση εφέσεων προς έρευνα, πρέπει ν’ απορριφθεί η από 28.9.2018 (υπό στοιχείο Α´) έφεση του πρώτου εναγόμενου …………., ως ουσία αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα αυτόν παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ στο Δημόσιο Ταμείο και να καταδικαστεί ο τελευταίος, λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 183 και 191 §2 Κ.Πολ.Δ., 69 §1, 68 §1 και 63 §1 περ. i. α, β του ν. 4194/2013 – Κώδικας Δικηγόρων), στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου στην ίδια έφεση, κατόπιν του σχετικού αιτήματός του, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Περαιτέρω, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη 2813/2018 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ως προς τα ανωτέρω κεφάλαια, για τα οποία έγιναν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι της από 20.8.2018 (υπό στοιχείο Β´) έφεσης και, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί η από 20.2.2017 αγωγή, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη, καθ’ ο μέρος στρέφεται κατά του πρώτου εναγόμενου και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος αυτός να καταβάλει στον ενάγοντα το (επιπλέον αυτού που επιδικάστηκε με την εκκαλουμένη) ποσό των 26.800 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Αντίθετα, το αίτημα περί καταβολής τόκων, από τις 27.9.2015, πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο, αφού έγινε δεκτός ο σχετικός λόγος έφεσης και είχε σε πρώτο βαθμό απορριφθεί ως αόριστο. Σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται αντικατάσταση των αιτιολογιών, λόγω του ότι η απόφαση που απορρίπτει την αγωγή κατ’ ουσία, δημιουργεί δυσμενέστερο δεδικασμένο για τον ενάγοντα σε σχέση με την απόφαση που είχε απορρίψει το αίτημα αυτό ως αόριστο (Α.Π. 9/2005 Ελλ.Δ/νη 2005, σελ. 768 και Εφ.Αθ. 3219/2008 Ελλ.Δ/νη 2010, σελ.125), ενώ δεν συντρέχει περίπτωση απαγόρευσης έκδοσης επιβλαβέστερης απόφασης, κατ’ άρθρο 536 §1 του Κ.Πολ.Δ., διότι το Δικαστήριο τούτο, δικάζει πλέον την υπόθεση στην ουσία (άρθρο 536 §2 του ίδιου Κώδικα – Α.Π. 1062/2005 Ελλ.Δ/νη 2007, σελ. 174). Εξάλλου, η από 20.8.2018 (υπό στοιχείο Β´) έφεση πρέπει ν’ απορριφθεί ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εφεσίβλητες, ως ουσία αβάσιμη και να καταδικαστεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του (άρθρα 176, 183 και 191 §2 Κ.Πολ.Δ., 69 §1, 68 §1 και 63 §1 περ. i. α, β του ν. 4194/2013), στη δικαστική δαπάνη των τελευταίων, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Επομένως, εφόσον έγινε δεκτή, η υπό στοιχείο Β´ έφεση και εξαφανίστηκε, έστω και εν μέρει, η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ, που κατέθεσε με το ……… ηλεκτρονικό παράβολο. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί ο πρώτος εναγόμενος – εφεσίβλητος, στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος, ανάλογα με την έκταση της νίκης του τελευταίου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, σύμφωνα με το σχετικό αίτημά του (άρθρα 178§1, 183, 191 §2 Κ.Πολ.Δ., 69 §1, 68 §1 και 63 §1 περ. i. α του ν. 4194/2013), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει τις από 28.9.2018 και 20.8.2018 εφέσεις, αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά αυτές.
Απορρίπτει κατ’ ουσία την από 28.9.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2018 (υπό στοιχείο Α´) έφεση.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του, κατατεθέντος από τον ως άνω εκκαλούντα, παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ, το οποίο αναφέρεται στο σκεπτικό.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα, …….., στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου, ………., του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των τεσσάρων χιλιάδων πεντακοσίων εξήντα πέντε (4.565) ευρώ.
Απορρίπτει κατ’ ουσία την από 20.8.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2018 (υπό στοιχείο Β´) έφεση ως προς τις δεύτερη, τρίτη και τέταρτη εφεσίβλητες.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα …….. στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων των εφεσίβλητων αυτών – εταιρειών με τις επωνυμίες ……… αντίστοιχα, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει για την πρώτη ως άνω εταιρεία στο ποσό των τεσσάρων χιλιάδων εξακοσίων ογδόντα (4.680) ευρώ για τη δεύτερη σ’ αυτό των δύο χιλιάδων εξακοσίων εξήντα εφτά (2.667) ευρώ και για την τρίτη στο ποσό των δύο χιλιάδων εξακοσίων εξήντα εφτά (2.667) ευρώ.
Δέχεται κατ’ ουσία την από 20.8.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2018 (υπό στοιχείο Β´) έφεση, ως προς τον πρώτο εφεσίβλητο.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 2813/2018 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ως προς τον πρώτο εφεσίβλητο, ……….., μόνο κατά τα κονδύλια που αφορούν : α) σε ποσό 20.000 ευρώ, που αφορούν στο έργο στη Βάρη – ….. (θέση …….. του Δήμου Βάρης), β) σε ποσά 2.500 ευρώ και 1.500 ευρώ για την επιπλέον αμοιβή γεωλόγου και τοπογράφου αντίστοιχα, για το έργο επί της παραλιακής Λεωφόρου Αθηνών – Σουνίου (……. χλμ.), θέση ………., γ) σε ποσό 2.800 ευρώ την επιπλέον αμοιβή τοπογράφου για το έργο στη θέση ………..του Δήμου Κορωπίου, καθώς και δ) στο αίτημα περί καταβολής τόκων από τις 29.7.2015.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 20.2.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2017 αγωγή, ως προς τα ανωτέρω κονδύλια και αίτημα.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
Δέχεται την αγωγή ως προς τον πρώτο εναγόμενο για τα ανωτέρω κονδύλια.
Υποχρεώνει τον πρώτο εναγόμενο, ……., να καταβάλει στον ενάγοντα, ……. (για τα ως άνω κονδύλια), το ποσό των είκοσι έξι χιλιάδων οκτακοσίων (26.800) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα, …………, του κατατεθέντος από αυτόν παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει τον εναγόμενο – εφεσίβλητο, ………, στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος – εκκαλούντος, ……….., για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 12 Σεπτεμβρίου 2019.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτής,
λόγω μεταθέσεως
και αναχωρήσεώς της,
η αρχαιότερη της
συνθέσεως Εφέτης,
Γεωργία Λάμπρου.
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, την 20 Νοεμβρίου 2019, με άλλη σύνθεση, λόγω μεταθέσεως και αναχωρήσεως της Προέδρου Εφετών, Αμαλίας Μήλιου, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Γεωργία Λάμπρου, Προεδρεύουσα Εφέτη, Ελευθέριο Γεωργίλη και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτες, και με Γραμματέα τη Τριανταφυλλιά Λαμπροπούλου, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΦΕΤΗΣ