ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Οριστική αντιμισθία συνδίκου πτώχευσης. Οι διατάξεις του ν. 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας» εφαρμόζονται μόνο για τις σχετικές διαδικασίες που αρχίζουν μετά την έναρξη ισχύος του, δηλαδή από την 16-9-2007, ενώ οι προϊσχύουσες διατάξεις εξακολουθούν να εφαρμόζονται επί των εκκρεμών διαδικασιών, κατά τα άρθρα 180, 182 παρ. 1 και 2 του νόμου αυτού (ν. 3588/2007). Η κατά το άρθρο 551 του ΕΝ αγωγή του συνδίκου για την οριστική του αντιμισθία είναι καταψηφιστική, υπάγεται στην τακτική διαδικασία και στο αρμόδιο καθ’ ύλη, κατά τις γενικές διατάξεις, δικαστήριο, ασκείται δε κατά του νέου συνδίκου ή κατά του πτωχού, αν περατώθηκε η πτώχευση. Για τον καθορισμό του ύψους της αντιμισθίας λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, και οι επικρατούσες εν γένει οικονομικές συνθήκες.
Αριθμός 696/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
——————-
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ιωάννη Αποστολόπουλο Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου τούτου, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αριθ. …………../4-6-2018 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ……………, που προσκομίζει και επικαλείται ο εκκαλών, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση εφέσεως, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως στην εφεσίβλητη. Η τελευταία όμως, δεν εκπροσωπήθηκε στη δικάσιμο αυτή, κατά την εκφώνηση της υποθέσεως από τη σειρά του οικείου πινακίου και συνεπώς, πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο, ωστόσο, πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 524 παρ. 4 του ΚΠολΔ).
Η κρινόμενη έφεση, η οποία στρέφεται κατά της υπ’ αριθ. 1555/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης, επί της από 8-6-2017 (Γ.Α.Κ. ……/2017 και ειδ. αριθ. καταθ. ……/9-6-2017) αγωγής του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος, έχει ασκηθεί εμπροθέσμως, ενόψει του ότι οι διάδικοι δεν επικαλούνται την επίδοση της εκκαλούμενης αποφάσεως, ούτε προκύπτει από κάποιο στοιχείο αυτή, και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, δεδομένου του ότι καταβλήθηκε το ανάλογο παράβολο (άρθρα 19, 495 παρ. 1 και 4, 511, 513 παρ 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει η υπό κρίση έφεση να γίνει τυπικώς δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρο 533 του ΚΠολΔ).
Με την προαναφερθείσα αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ο ενάγων εξέθεσε ότι δυνάμει της υπ’ αριθ. 2919/1998 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς κηρύχθηκε σε πτώχευση η εταιρία με την επωνυμία «…………» και ότι δυνάμει της υπ’ αριθ. 3949/2013 αποφάσεως του ίδιου ανωτέρω πτωχευτικού Δικαστηρίου διορίσθηκε ως σύνδικος της πτώχευσης της προαναφερθείσας εταιρίας. Επίσης, ότι, από την ως άνω ανάληψη των καθηκόντων του ως σύνδικος της ενώσεως των πιστωτών της ανωτέρω πτώχευσης, αυτός (ενάγων) εκτέλεσε τις αναλυτικώς στην αγωγή αναφερόμενες δικαστικές και εξώδικες εργασίες, μέχρι την εκκαθάριση του ενεργητικού και παθητικού της πτωχευτικής περιουσίας, καθώς και ότι, κατά την υπ’ αριθ. …../2017 έκθεση λογοδοσίας, η οποία αφορά την εν λόγω πτώχευση, εγκρίθηκε η σχετική λογοδοσία του. Εξέθεσε ακόμη ότι έχει λάβει ως προσωρινή αντιμισθία του, δυνάμει των υπ’ αριθ. 918/2014 και 5177/2014 αποφάσεων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, τα ποσά των 3.500,00 ευρώ και 6.000,00 ευρώ, αντιστοίχως, καθώς και ότι η οριστική αντιμισθία του ανέρχεται στο ποσό των 220.000 ευρώ, το οποίο, κατά τους ισχυρισμούς του αναλογεί στην εκτιθέμενη απασχόλησή του ως συνδίκου της πτώχευσης αυτής. Εξάλλου, με την ανωτέρω αγωγή, ο ενάγων ζήτησε, μετά το νομότυπο περιορισμό του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, για το πλέον των 40.000 ευρώ αιτούμενο ποσό, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει, ως οριστική αντιμισθία του, το ποσό των 40.000 ευρώ και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει σ’ αυτόν, για την ίδια ως άνω αιτία, το ποσό των 180.000 ευρώ. Με την εκκαλούμενη απόφαση η ανωτέρω αγωγή έγινε μερικώς δεκτή, καθορίσθηκε η οριστική αντιμισθία του ενάγοντος στο συνολικό ποσό των 59.500 ευρώ και υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 30.000 ευρώ. Κατά της προαναφερθείσας αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου παραπονείται ο εκκαλών – ενάγων με την κρινόμενη έφεση του, για λόγους που στο σύνολό τους ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί, άλλως να μεταρρυθμισθεί, η προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ανωτέρω αγωγή του, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην έφεση.
Σύμφωνα με το άρθρο 551 του ΕΝ (όπως ίσχυε πριν την κατάργηση του με το άρθρο 81 του ν. 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας») ο σύνδικος, αφού δώσει λόγο της διαχείρισης του, δικαιούται να λάβει αντιμισθία, το ποσό της οποίας ορίζεται από το δικαστήριο, μετά από έκθεση του εισηγητή της πτώχευσης. Σημειωτέον ότι οι αντίστοιχες διατάξεις του ν. 3588/2007 «Πτωχευτικός Κώδικας» εφαρμόζονται μόνο για τις σχετικές διαδικασίες που αρχίζουν μετά την έναρξη ισχύος του, δηλαδή από την 16-9-2007, ενώ οι προϊσχύουσες διατάξεις εξακολουθούν να εφαρμόζονται επί των εκκρεμών διαδικασιών, κατά τα άρθρα 180, 182 παρ. 1 και 2 του νόμου αυτού (ν. 3588/2007). Επίσης, η αγωγή του συνδίκου για την οριστική του αντιμισθία είναι καταψηφιστική, υπάγεται στην τακτική διαδικασία και στο αρμόδιο καθ’ ύλη, κατά τις γενικές διατάξεις, δικαστήριο, ασκείται δε κατά του νέου συνδίκου ή κατά του πτωχού, αν περατώθηκε η πτώχευση. Ακόμη, για το ορισμένο της εν λόγω αγωγής δεν χρειάζεται ξεχωριστή αποτίμηση κάθε ενέργειας του συνδίκου, ούτε απαιτείται κάτι τέτοιο να περιλαμβάνεται στην αντίστοιχη απόφαση του δικαστηρίου, το οποίο λαμβάνει υπόψη, όσον αφορά στον καθορισμό της αντιμισθίας του συνδίκου, τη διάρκεια και το είδος των ενεργειών του, την αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα τους για την πρόοδο της πτωχευτικής διαδικασίας, καθώς και την έκταση της πτωχευτικής περιουσίας. Μάλιστα, αυτά ισχύουν και όταν ο σύνδικος, κατά το χειρισμό των πτωχευτικών υποθέσεων, προσέφερε τις υπηρεσίες του ως δικηγόρος, για τις οποίες δεν δικαιούται να αξιώσει τα ελάχιστα όρια αμοιβής που προβλέπονται από τον Κώδικα περί Δικηγόρων. Τέλος, προϋπόθεση του παραδεκτού της περί αντιμισθίας αγωγής του συνδίκου αποτελεί και η σχετική έκθεση του εισηγητή της πτώχευσης, η οποία δεν είναι δεσμευτική για το δικαστήριο (βλ. ΑΠ 859/1998 ΔΕΕ 1998 857, ΑΠ 53/1995 ΝοΒ 1996 622, ΕφΑθ 6515/2009 ΔΕΕ 2010 185, ΕφΑθ 6776/2006 ΕλλΔνη 2007 620, ΕφΑθ 8025/2001 ΕλλΔνη 2004 255, ΕφΘεσ 2546/1998 ΔΕΕ 1998 858, ΕφΑθ 1316/1992 Δ 1993 42).
Στην προκείμενη περίπτωση, ενόψει της ερημοδικίας της εναγομένης πρωτοδίκως (σε συνδυασμό με την εκ νέου ερημοδικία της στην παρούσα δίκη), οι πραγματικοί ισχυρισμοί του ενάγοντος – εκκαλούντος, οι οποίοι περιλαμβάνονται στην αγωγή και αφορούν στον αριθμό και το είδος των ενεργειών του, ως συνδίκου της εν λόγω πτώχευσης, και οι οποίοι δεν αναφέρονται σε γεγονότα για τα οποία απαγορεύεται η ομολογία, τεκμαίρονται ομολογημένοι, δοθέντος ότι δεν υπάρχει κάποια ένσταση εξεταζόμενη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 271 παρ. 3 του ΚΠολΔ), όπως έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, η οποία δεν προσβάλλεται ως προς το αντίστοιχο μέρος της (δοθέντος ότι αυτή προσβάλλεται μόνον όσον αφορά στην κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ως προς τον καθορισμό του ύψους της οριστικής αντιμισθίας).
Περαιτέρω, από την επανεκτίμηση όλων, ανεξαιρέτως, των εγγράφων, που ο ενάγων – εκκαλών νομίμως προσκομίζει και επικαλείται είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, καθώς και της υπ’ αριθ. …../9-6-2017 έκθεσης, που υπέβαλε η Εισηγήτρια Δικαστής της ένδικης πτώχευσης, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Δυνάμει της υπ’ αριθ. 2919/15-5-1998 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την εκούσια δικαιοδοσία, κηρύχθηκε σε πτώχευση η εταιρία με την επωνυμία «………….». Στη συνέχεια, μετά τη διαδοχική αντικατάσταση των ορισθέντων συνδίκων της εν λόγω πτώχευσης, δυνάμει της υπ’ αριθ. 3949/9-7-2013 αποφάσεως του ίδιου πτωχευτικού Δικαστηρίου, αντικαταστάθηκε η διορισθείσα, με την υπ’ αριθ. 664/2013 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου σύνδικος της ένωσης των πιστωτών …………., με τον ενάγοντα – δικηγόρο Πειραιώς. Ο τελευταίος (ενάγων), κατά το χρονικό διάστημα από την ανάληψη των σχετικών καθηκόντων του (την 9-7-2013) μέχρι την 2-3-2017, που λογοδότησε προς την Εισηγήτρια Δικαστή και στη συνέλευση των πιστωτών της ανωτέρω πτώχευσης, προέβη στις εξώδικες και δικαστικές ενέργειες, οι οποίες αναφέρονται, αναλυτικώς, στην αγωγή και αφορούν στην πρόοδο των εργασιών της πτώχευσης και οι οποίες κρίνονται ως αναγκαίες και αποτελεσματικές. Ειδικότερα, από τις ενέργειες αυτές του ενάγοντος πρέπει να επισημανθούν οι ακολούθως αναφερόμενες: Α) Ο ενάγων επιμελήθηκε τη σύνταξη και κατάθεση αίτησης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 2518/2014 απόφαση του προαναφερθέντος Δικαστηρίου, στο οποίο κατά τη συζήτηση της σχετικής υπόθεσης παραστάθηκε ο ίδιος (ενάγων), με την οποία αναγνωρίσθηκε (κατ’ άρθρον 26 του ν. 2882/2001 περί απαλλοτριώσεων, όπως ισχύει) αυτός, με την ιδιότητά του ως σύνδικος της ένωσης πιστωτών της ανωτέρω πτώχευσης, δικαιούχος να αναλάβει την κατατεθειμένη (επί 13 έτη) από το Ελληνικό Δημόσιο στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων νόμιμη αποζημίωση, λόγω επιβληθείσας αναγκαστικής απαλλοτρίωσης σε τμήμα ακινήτου της πτωχεύσασας εταιρίας (εκτάσεως 138,50 τ.μ.), συνολικού ποσού 423.996,24 ευρώ (άμεσα διαθέσιμου του ποσού των 404.595,38 ευρώ, το δε υπόλοιπο ποσό των 19.400,86 ευρώ θα αποδοθεί μετά τη συμπληρωματική παρακατάθεση αποζημίωσης από τον αρμόδιο φορέα). Μάλιστα, από το ποσό αυτό (μετά την αφαίρεση των αντίστοιχων δαπανών) ποσό 401.712,19 ευρώ, ήδη, έχει κατατεθεί στον τραπεζικό λογαριασμό, που τηρείται για την πτωχεύσασα εταιρία. Επίσης, ο ενάγων συνέταξε τον από 23-6-2016 λογαριασμό (πίνακα) διανομής, ο οποίος εγκρίθηκε από τον τότε Εισηγητή Δικαστή της πτώχευσης, προκειμένου να διανεμηθεί στους αντίστοιχους πιστωτές το ποσό της ως άνω αποζημίωσης απαλλοτρίωσης (σε συνδυασμό με τον υπ’ αριθ. ……../2016 πίνακα κατάταξης της συμβολαιογράφου Αθηνών ………. κατ’ άρθρο 1288 του ΑΚ), και Β) Ο ενάγων επιμελήθηκε για την έκδοση της υπ’ αρ. 919/2014 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας), δυνάμει της οποίας παρασχέθηκε σ’ αυτόν η άδεια εκποίησης του ακίνητου της πτωχεύσασας εταιρίας (το οποίο βρίσκεται στον Πειραιά, έκτασης 7.951,12 τ.μ. και μετά την αφαίρεση ρυμοτομηθείσας εκτάσεως 138,50 τ.μ., συνολικής απομείνασας εκτάσεως 7.812,62 τ.μ., που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του οικοδομικού τετραγώνου του Δήμου Πειραιώς, που περικλείεται από τις οδούς …………….) με τις διατυπώσεις του δημόσιου πλειστηριασμού, με τιμή πρώτης προσφοράς το ποσό του 1.500.000 ευρώ, καθώς και της έκδοσης της υπ’ αριθ. ……./2015 πράξης του Εισηγητή Δικαστή της πτώχευσης, για την εκποίηση του ακινήτου αυτού. Μάλιστα, στις 5-11-2015, πραγματοποιήθηκε η εκποίηση του ανωτέρω ακινήτου, με την κατακύρωση του στην τραπεζική εταιρία με την επωνυμία «………….» στην τιμή της πρώτης προσφοράς, δηλαδή στο ποσό του 1.500.000 ευρώ, το οποίο, ήδη, έχει κατατεθεί στον τραπεζικό λογαριασμό, που τηρείται για την πτωχεύσασα εταιρία, προκειμένου και αυτό να διανεμηθεί στους αντίστοιχους πιστωτές. Ως εκ τούτου, κατά τα ως άνω, ο ενάγων συνέβαλε στη δημιουργία σημαντικού χρηματικού ποσού, το οποίο αφορά στο ενεργητικό της πτώχευσης αυτής, το σύνολο του οποίου ανέρχεται στο ποσό του 1.901.712,19 ευρώ (401.712,19 + 1.500.000). Ακόμη, από την υπ’ αριθ. …../02.3.2017 έκθεση λογοδοσίας του ενάγοντος, προκύπτει ότι ο τελευταίος, ως σύνδικος της ενώσεως των πιστωτών της πτωχεύσεως της ανωτέρω εταιρίας, στις 2-3-2017, εμφανίστηκε ενώπιον της Εισηγήτριας Δικαστή της πτώχευσης προκειμένου να λογοδοτήσει για τη σχετική διαχείρισή του προς τη συνέλευση των πιστωτών και η λογοδοσία του αυτή έχει εγκριθεί. Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, δυνάμει των υπ’ αριθ. 918/21-1-2014 και 5177/18-12-2014 αποφάσεων του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (εκούσια δικαιοδοσία) και της υπ’ αριθ. 272/25.5.2017 αποφάσεως του Εφετείου Πειραιώς (η οποία εκδόθηκε κατόπιν έφεσης του ενάγοντος κατά της υπ’ αριθ. 1654/21-6-2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς), έλαβε, ως προσωρινή αντιμισθία, το συνολικό ποσό των 29.5000 ευρώ (3.500 + 6.000 + 20.000 ευρώ, αντιστοίχως). Τέλος, η Εισηγήτρια Δικαστής της πτώχευσης αυτής, με την υπ’ αριθ. ……/9-6-2017 έκθεση της, αφού αναφέρει ότι ο ενάγων έχει λάβει ως προσωρινή αντιμισθία τα ποσά των 3.500 ευρώ, 6.000 ευρώ και 10.000 ευρώ, προτείνει να επιδικαστεί, ως (υπόλοιπο) της οριστικής αντιμισθίας του ενάγοντος, το ποσό των 40.000 ευρώ. Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη, τη διάρκεια, τον αριθμό και το είδος των ενεργειών του ενάγοντος, την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα των ενεργειών αυτών για την πρόοδο της σχετικής πτωχευτικής διαδικασίας, και την ανωτέρω έκταση της πτωχευτικής περιουσίας, καθώς και την προαναφερθείσα έκθεση της Εισηγήτριας Δικαστή της πτώχευσης, κρίνει ότι το ποσό της οριστικής αντιμισθίας του ενάγοντος πρέπει να καθορισθεί στο ποσό των 75.000 ευρώ. Σημειωτέον ότι στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται και η αμοιβή του ενάγοντος για τις σχετικές υπηρεσίες που παρείχε αυτοπροσώπως υπό την ιδιότητά του ως δικηγόρος, κατ’ ελεύθερη εκτίμηση, δηλαδή χωρίς να υπολογίζεται κατά τις αντίστοιχες διατάξεις του Κώδικα περί Δικηγόρων, όπως προεκτέθηκε. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι για τον καθορισμό του ύψους της εν λόγω αντιμισθίας λαμβάνονται υπόψη και οι επικρατούσες οικονομικές συνθήκες της Ελλάδος, οι οποίες, επί σημαντικό χρονικό διάστημα, εξακολουθούν να είναι δυσμενείς (δεδομένου ότι υφίστανται δημοσιονομικά μέτρα που επιβαρύνουν την οικονομική κατάσταση των πολιτών και υψηλό ποσοστό ανεργίας) και οι οποίες επιδρούν στο κόστος των εν γένει παρεχομένων υπηρεσιών, περιορίζοντας το ύψος των αμοιβών. Εξάλλου, από το ανωτέρω ποσό (75.000 ευρώ) θα πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των 29.500,00 ευρώ, το οποίο, κατά τα ως άνω, ήδη, έλαβε ο ενάγων, ως προσωρινή αντιμισθία, ως εκ τούτου, υφίσταται υποχρέωση της εναγομένης να του καταβάλει το υπόλοιπο ποσό των 45.500 ευρώ (75.000 – 29.500). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του καθόρισε το ύψος της εν λόγω αντιμισθίας στο ποσό των 59.500 ευρώ και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 30.000 ευρώ, έσφαλε, κατά τους σχετικούς βάσιμους (μερικώς) λόγους της εφέσεως.
Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, και να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, αφού δε η εν λόγω υπόθεση κρατηθεί προς εκδίκαση κατ’ ουσίαν στο Δικαστήριο αυτό (άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ), πρέπει η προαναφερθείσα αγωγή να γίνει μερικώς δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη, και, αφού καθορισθεί η οριστική αντιμισθία του ενάγοντος στο ποσό των 75.000 ευρώ, να υποχρεωθεί η εναγομένη – εφεσίβλητη να καταβάλει στον ενάγοντα – εκκαλούντα, γι’ αυτήν (οριστική αντιμισθία) το ποσό των 40.000 ευρώ και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη – εφεσίβλητη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα – εκκαλούντα, για την ίδια αιτία, το ποσό των 5.500 ευρώ. Ακόμη, τα δικαστικά έξοδα, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ των διαδίκων, αναλόγως της μερικής νίκης και ήττας τους (άρθρο 178 παρ. 1 του ΚΠολΔ), και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εκκαλούντος, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, εις βάρος της πτωχευτικής περιουσίας, η οποία αφορά στην εναγομένη – εφεσίβλητη (άρθρα 176, 183 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας. Εξάλλου, για την περίπτωση που θα ασκηθεί το ένδικο μέσο της ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας απόφασης, πρέπει να ορισθεί το σχετικό παράβολο για την εφεσίβλητη (άρθρα 501, 502 παρ.1. 505 παρ. 2 του ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου που κατατέθηκε για την άσκηση της εφέσεως στον εκκαλούντα (άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της εναγομένης – εφεσίβλητης.
Ορίζει το παράβολο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Δέχεται τυπικώς και κατ’ ουσίαν την έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’ αριθ. 1555/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση, που αφορά στην αναφερθείσα στο σκεπτικό από 8-6-2017 (Γ.Α.Κ. ……/2017 και ειδ. αριθ. καταθ. ……../9-6-2017) αγωγή.
Δέχεται κατά ένα μέρος την ανωτέρω αγωγή.
Καθορίζει την οριστική αντιμισθία του ενάγοντος στο ποσό των εβδομήντα πέντε χιλιάδων (75.000) ευρώ.
Υποχρεώνει την εναγομένη – εφεσίβλητη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των σαράντα χιλιάδων (40.000) ευρώ.
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη – εφεσίβλητη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των πέντε χιλιάδων πεντακοσίων (5.500) ευρώ.
Επιβάλλει εις βάρος της πτωχευτικής περιουσίας (η οποία αφορά στην εναγομένη – εφεσίβλητη) μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος – εκκαλούντος, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου (υπ’ αριθ. .. . …./2018), που κατατέθηκε για την άσκηση της εφέσεως.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά στις 28-11-2019 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ