Αριθμός 275 /2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη, από 14.12.2016, (υπ΄αριθ. κατάθ. ….. 16.12. 2016) έφεση του πρωτοδίκως ηττηθέντος ενάγοντος …… κατά του νικήσαντος εναγομένου …… και της υπ΄αριθ. 2277/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (εργατικών) διαφορών και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι δεν προκύπτει και οι διάδικοι δεν επικαλούνται ούτε προσκομίζουν επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης.
Με την από 10.6.2016, (αριθ. κατάθ. …./13.6.2016) αγωγή του ο ενάγων εξέθετε τα ακόλουθα : Ότι με τον εναγόμενο εργοδότη του κατήρτισαν την από 1.1.1998 σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, στα πλαίσια της οποίας εργάστηκε μέχρι το 2016, ως εργατοτεχνίτης παραγωγής χαρτοπολτού στην, ευρισκόμενη στον …….., ατομική βιοτεχνική επιχείρηση κατασκευής και επεξεργασίας υλικού χαρτοποιίας για χαρτί υγείας, κουζίνας, καθαρισμού προσώπου, χαρτοπετσετών και λοιπών συναφών ειδών. Ότι, με βάση τη συμφωνία τους, θα εργαζόταν επί 5 ημέρες εβδομαδιαίως και 8 ώρες ημερησίως, ήτοι 40 ώρες την εβδομάδα, έναντι του προβλεπομένου από την οικεία ΣΣΕ ημερομισθίου, από 42,4 €. Ότι κατά το επίδικο χρονικό διάστημα εργάστηκε επί 6 ημέρες την εβδομάδα, δηλαδή και την ημέρα του Σαββάτου, είτε επί 8 ώρες, είτε επί περισσότερες ώρες, όπως ειδικότερα στην αγωγή. Ότι στις 13.1.2016, ο εναγόμενος τον απέλυσε προφορικά και στις 20.1.2016 τον απέλυσε εγγράφως, πλην ακύρως και στις δύο περιπτώσεις, δηλαδή χωρίς να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας. Ότι για το επίδικο χρονικό διάστημα απασχόλησής του, ήτοι από 1.9.2014 έως και 24.12.2015, ο εναγόμενος δεν του κατέβαλε αμοιβή για υπερεργασία και κατ΄εξαίρεση παράνομη υπερωρία, ενώ για το χρονικό διάστημα από 1.1.2011 έως και 24.12.2015, δεν του κατέβαλε αμοιβή για εργασία κατά τις ημέρες του Σαββάτου. Ότι του οφείλονται αποδοχές υπερημερίας για το χρονικό διάστημα από τι1 14.1.2016, (επομένη της προφορικής καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του) έως τις 13.1.2017, (πιθανή ημερομηνία συζήτησης της αγωγής), καθώς και το επίδομα εορτής Πάσχα 2016, αποδοχές και επίδομα αδείας 2016. Με βάση τ΄ανωτέρω και μετά από παραδεκτή τροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε εν μέρει αναγνωριστικό, ζητούσε, κατά το κύριο αίτημά της αγωγής, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 13.535,6 € για αμοιβή υπερεργασίας, παράνομης υπερωρίας και για εργασία του κατά την ημέρα του Σαββάτου και ν΄αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 15.476 € για αποδοχές υπερημερίας. Επίσης, ζητούσε επικουρικά, σε περίπτωση που η καταγγελία της σύμβασης εργασίας του από τον εναγόμενο κριθεί έγκυρη, να υποχρεωθεί ο τελευταίος να του καταβάλει το ποσό των 4.946,65 € ως αποζημίωση απόλυσης. Κατά δε το επικουρικό αίτημα της αγωγής, ζητούσε, όπως σε περίπτωση που η σύμβαση εργασίας του κριθεί άκυρη, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει τα ανωτέρω ποσά που του οφείλονται με βάση τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, καθώς ο εναγόμενος θα τα κατέβαλε σε άλλον εργαζόμενο με έγκυρη σύμβαση και τις ίδιες συνθήκες εργασίας και όλα τα ανωτέρω ποσά, με το νόμιμο τόκο από την ημέρα που κάθε κονδύλιο κατέστη απαιτητό, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, ζητούσε να επιβληθεί η δικαστική του δαπάνη εις βάρος του εναγομένου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του, αφ΄ενός μεν απέρριψε το αίτημα περί καταβολής αποδοχών υπερημερίας, (μεταξύ των οποίων και το επίδομα εορτής Πάσχα 2016, αποδοχές και επίδομα αδείας 2016), λόγω παρέλευσης της τρίμηνης προθεσμίας άσκησης της αγωγής, αφ΄ετέρου δε απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη για τα λοιπά κονδύλια και επέβαλε τα δικαστικά έξοδα από 650 € στον ενάγοντα. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την κρινόμενη έφεσή του, για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ζητεί, όπως εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και γίνει δεκτή η αγωγή του ενάγοντος, καθώς και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στη δικαστική του δαπάνη και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας.
Από την εκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, την υπ΄αριθ. …../30.9.2016 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα του εναγομένου ………, η οποία συνετάγη ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του ενάγοντα, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του εναγομένου που καταχωρήθηκε στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, τα οποία χρησιμοποιούνται είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα ακόμη και εάν δεν μνημονεύονται ειδικά και ακόμη και από αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου, λόγω του είδους της διαδικασίας, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 1.1.1998, οι διάδικοι κατήρτισαν σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου ο ενάγων να εργαστεί στη βιοτεχνία του εναγομένου στον ……….. Αττικής, ως εργατοτεχνίτης παραγωγής χαρτοπολτού, επί οκτάωρο ημερησίως (08.00 – 16.00), πενθήμερο εβδομαδιαίως, (Δευτέρα έως και Παρασκευή), με αμοιβή τις νόμιμες αποδοχές με βάση την ΣΣΕ για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργατοτεχνιτών χαρτοποιίας κλπ. όλης της χώρας, δηλαδή 42,4 € ημερησίως. Η ανωτέρω επιχείρηση, διαθέτει υπερσύγχρονα μηχανήματα, αγορασθέντα από το έτος 2013 έως το 2014, (βλ. σχετικά τιμολόγια …./16 αξίας 27.000 €, …./11.9.15 αξίας 2.309 €, από 2014 αξίας 283.000 €, …../13 αξίας 18.450€, …./2014 αξίας 6.150 €, και άλλα) και λειτουργούσε επί 5 ημέρες εβδομαδιαίως (Δευτέρα έως και Παρασκευή), ενώ την ημέρα του Σαββάτου, μετέβαινε μόνον ο εναγόμενος μαζί με το συντηρητή των μηχανημάτων, (μηχανουργό), προκειμένου να ολοκληρωθεί ο καθαρισμός και η συντήρηση αυτών, χωρίς δηλαδή να λειτουργούν τα μηχανήματα στην παραγωγή. Επομένως, ο ενάγων δεν εργάστηκε κατά την ημέρα του Σαββάτου. Επίσης, ο ενάγων δεν εργάστηκε πλέον του νομίμου και συμβατικού ωραρίου του. Για τα παραπάνω καταθέτει με ίδια γνώση η μάρτυρας του εναγομένου, λογίστρια της επιχείρησης, η οποία μετέβαινε καθημερινά στην επιχείρηση. Ειδικότερα, η μάρτυρας αυτή η οποία μετέβαινε καθημερινά στις 14.45 – 15.00, στην επιχείρηση του εναγομένου προκειμένου να ελέγξει τα τιμολόγια ως λογίστρια, επιβεβαίωσε το ωράριο εργασίας της επιχείρησης του εναγομένου από τις 08.00 έως τις 16.00 επί 5 ημέρες την εβδομάδα και όχι κατά το Σάββατο, κατέθεσε ότι με βεβαιότητα μετά τις 16.00, εκτός από τον εναγόμενο, δεν έμενε κανένας εργαζόμενος στην επιχείρηση και ότι την ημέρα του Σαββάτου γινόταν συντήρηση και τα μηχανήματα δεν λειτουργούσαν. Αντίθετα ο μάρτυρας του ενάγοντος, χωρίς ίδια και άμεση γνώση για τα ανωτέρω θέματα, (είχε εργαστεί στην επιχείρηση του ενάγοντα προ δεκαπενταετίας), κατέθεσε ότι η πηγή πληροφοριών του είναι ο ενάγων, χωρίς να εισφέρει περιστατικά ειδικότερα και κρίσιμα για την αναίρεση των ανωτέρω αποδειχθέντων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο έκρινε όμοια και απέρριψε τα κονδύλια υπερεργασίας, παράνομης υπερωρίας και εργασίας κατά την 6η ημέρα της εβδομάδας, ορθώς το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε και ο σχετικός (1ος) λόγος της κρινόμενη έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Περαιτέρω, σύμφωνα με το μάρτυρα του ενάγοντα, ο τελευταίος, επιθυμούσε να μεταβεί στο Πακιστάν ώστε να προετοιμάσει την αναχώρησή του μαζί με την οικογένειά του για τη Γερμανία. Έτσι, για το έτος 2015, αφού είχε λάβει άδεια δύο εβδομάδων για τον ανωτέρω σκοπό, και ενώ απέμενε ακόμη μία εβδομάδα άδειας, οι διάδικοι συμφώνησαν να τη λάβει την τελευταία εβδομάδα του έτους, ήτοι από 24.12.2015, με τη συμφωνία να επιστρέψει στις 4.1.2016. Αντ΄αυτού, ο ενάγων επέστρεψε στις 12.1.2016, (βλ. σφραγίδα εισόδου στο υπ΄αριθ. …….. διαβατήριό του) και εμφανίστηκε στην εργασία του στις 13.1.2016, όπως καταθέτουν οι εξετασθέντες μάρτυρες, ήτοι αρκετές ημέρες μετά τη λήξη της άδειάς του, χωρίς να ενημερώσει για την καθυστερημένη προσέλευσή του, όπως καταθέτει η μάρτυρας του εναγομένου, εκδηλώνοντας με τον τρόπο αυτό τη βούλησή του για αποχή από την εργασία του. Μετά από αυτά, την επομένη ημέρα, ο ενάγων συνυπέγραψε την οικειοθελή αποχώρησή του από την εργασία του, έχοντας γνώση του είδους του εντύπου και των συνεπειών αυτού, δοθέντος ότι βρίσκεται στην Ελλάδα από το έτος 1997 τουλάχιστον, όπως καταθέτει ο μάρτυράς του και γνωρίζοντας ότι αποχωρεί οικειοθελώς όπως καταθέτει η μάρτυρας του εναγομένου, η οποία τον κάλεσε για υπογραφή και του ανακοίνωσε το περιεχόμενο του εντύπου. Για το λόγο αυτόν ο ενάγων δεν διατήρησε επιφύλαξη κατά την υπογραφή της οικειοθελούς αποχώρησής του. Σημειωτέον, ότι η ανωτέρω κρίση ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο ενάγων είχε υπογράψει ο ίδιος και την από 9.2.2016 προηγούμενη αγωγή του εναντίον του εναγομένου, όπως και την έκθεση κατάθεσης αυτής, από το δικόγραφο της οποίας παραιτήθηκε με την κρινόμενη αγωγή, πράγμα που δεν θα έκανε εάν δεν μπορούσε ν΄αντιληφθεί την ελληνική γλώσσα και τις συνέπειες των νομίμων ενεργειών του. Κατόπιν αυτών ο ενάγων δεν δικαιούται αποζημίωση καταγγελίας της εργασιακής του σύμβασης, λόγω της οικειοθελούς αποχώρησης αυτού. Στη συνέχεια, ο ενάγων επανήλθε στην επιχείρηση του εναγομένου στις 19.1.2016 ζητώντας την επαναπρόσληψή του, πράγμα που ο ενάγων αποδέχτηκε εν όψει της μακρόχρονης συνεργασίας τους και της ανάγκης του εναγομένου να τον απασχολεί, καθώς, όπως καταθέτει και ο μάρτυρας ………, ο εναγόμενος δεν είχε λόγο να τον απολύσει διότι μετά από τόσα έτη εργασίας, γνώριζε τα πάντα ως προς την παραγωγική διαδικασία και ήταν απολύτως χρήσιμος, (βλ. κατάθεση μάρτυρα εναγομένου στα πρακτικά ότι «…Ο ….. τον ήθελε στην εταιρία, στο γραφείο τον έπαιρνα τηλέφωνο για να γυρίσει. … …», καθώς και ως άνω ένορκη βεβαίωση). Για την επάνοδο του ενάγοντα συνετάγη η από 19.1.2016 αναγγελία πρόσληψης, πλην όμως ο ενάγων δεν εμφανίστηκε την επομένη στην εργασία του, με αποτέλεσμα ο εναγόμενος, στις 20.1.2016, να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας του, δοθέντος ότι η ασυνέπεια ως προς την παρουσία του ενάγοντος κατέστησε πλέον επισφαλή την παραγωγική διαδικασία της επιχείρησής του. Κατόπιν αυτών ο ενάγων δεν δικαιούται αποζημίωση απόλυσης, καθώς η εργασιακή του απασχόληση για το διάστημα 19 – 20.1.2016 δεν εκτείνεται σε χρονικό διάστημα άνω των 12 μηνών, (1 ν. 2112/1920, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 74 παρ. 2 και 3 ν. 3863/2010 και αντικαταστάθηκε το άρθρο 17 ν. 3899/2010 και ισχύει σήμερα, σε συνδυασμό με άρθρο 2 βδ 16/18.7.1920). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε τα ίδια, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία η οποία παραδεκτά αντικαθίσταται με την παρούσα, (ΚΠολΔ 534), ορθώς το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε και ο σχετικός (2ος) λόγος έφεσης πρέπει ν΄απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Περαιτέρω, η συμφωνηθείσα, όπως αποδείχτηκε ημερομηνία επιστροφής του στις 4.1.2016, ήταν η πρώτη εργάσιμη ημέρα (Δευτέρα) του 2016, κατά την οποία ο ενάγων δεν εμφανίσθηκε στην εργασία του, έχοντας αποφασίσει την αποχώρησή του από αυτήν και τη μετανάστευσή του. Ειδικότερα, από την αρχή του έτους 2015, ο ενάγων προετοίμαζε τη μετανάστευσή του στη Γερμανία και για το λόγο αυτό επισκέφθηκε την πατρίδα του (Πακιστάν), τον Αύγουστο 2015, οπότε έλαβε άδεια δύο εβδομάδων, (βλ. κατάθεση μάρτυρά του στα πρακτικά), ώστε να προετοιμάσει την οικογένειά του και τα έγγραφα (ταξιδιωτικά και άλλα) που ήταν αναγκαία για την οριστική εγκατάστασή τους στη Γερμανία. Η επίσκεψή του στο Πακιστάν κατά το Δεκέμβριο 2015, οπότε και έλαβε την τελευταία άδεια έγινε για να ολοκληρωθεί η διαδικασία προετοιμασίας για τη μετεγκατάσταση της οικογένειάς του στη Γερμανία, η οποία πράγματι έλαβε χώρα μέσα στο έτος 2016, (βλ. καταθέσεις μαρτύρων και κοινοποίηση από το διαδίκτυο στη σελίδα του ενάγοντα στο facebook). Το γεγονός της αδικαιολόγητης μη εμφάνισής του στην εργασία του εξηγείται, τόσο από την ημερομηνία επιστροφής από το Πακιστάν, (12.1.2016), όσο και από την οριστική μεταστροφή του ως προς την παραμονή στην Ελλάδα και κατ΄επέκταση στην επιχείρηση του εναγομένου. Συνεπώς, από την 4.1.2016, ημέρα κατά την οποία ο ενάγων όφειλε να επιστρέψει στην εργασία του κατά τα ανωτέρω, εξέλιπε το βουλητικό στοιχείο τόσο ως προς την προσφορά της εργασίας όσο και ως προς την ετοιμότητα για την προσφορά εργασίας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε λίγες ημέρες αργότερα, όταν επέστρεψε και υπέγραψε την οικειοθελή αποχώρησή του. Δεν οφείλονται επομένως επιδόματα εορτής Πάσχα και αδείας και αποδοχές αδείας 2016, καθώς δεν παρέσχε την εργασία του κατά το έτος αυτό. Σημειωτέον δε ότι ο μάρτυρας απόδειξης δεν κατέθεσε κάποιο περιστατικό σχετικά με τα ανωτέρω κονδύλια, αλλ΄αντίθετα, ότι ο ενάγων «…δεν είχε παράπονο για τα χρήματά του, όλα τα πληρώνονταν. …» Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε όμοια, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, η οποία παραδεκτά (534 ΚΠολΔ) συμπληρώνεται με την παρούσα, δεν έσφαλε και ορθά το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και ο σχετικός (3ος) λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Κατόπιν των ανωτέρω και μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας εις βάρος του εκκαλούντος, (176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 14.12.2016, (υπ΄αριθ. κατάθ. ……../ 16.12. 2016) έφεση.
Απορρίπτει αυτήν στην ουσία.
Επιβάλλει εις βάρος του εκκαλούντος, τη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το ύψος της οποίας ορίζει στο ποσό των χιλίων τριακοσίων ευρώ (1.300 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 3 Μαΐου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ